ΠΛΑΤΩΝΟΣ

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

῾Η Παφίη Κυθέρεια δι' οἴδματος ἐς Κνίδον ἦλθε

βουλομένη κατιδεῖν εἰκόνα τὴν ἰδίην.

πάντῃ δ' ἀθρήσασα περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ

φθέγξατο „Ποῦ γυμνὴν εἶδέ με Πραξιτέλης;”
Πραξιτέλης οὐκ εἶδεν, ἃ μὴ θέμις, ἀλλ' ὁ σίδηρος
ἔξεσεν, οἷά γ' ῎Αρης ἤθελε, τὴν Παφίην.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ
Οὔτε σε Πραξιτέλης τεχνάσατο οὔθ' ὁ σίδαρος
ἀλλ' οὕτως ἔστης ὥς ποτε κρινομένη.


Ο ΠΛΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑ ΑΦΟΔΙΤΗ


ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Η θεά της Πάφου καὶ τῶν Κυθήρων ἦλθε σὰν κῦμα θαλάσσης

γιὰ νὰ δεῖ το ἄγαλμα ποῦ της ἀφιέρωσαν στὴν Κνίδο.

Κι ἀφοῦ θυμήθηκε ὅλους τους τόπους ποῦ πῆγε

Ἀπόρησε: «Πού με εἶδε ἔτσι γυμνή ὁ Πραξιτέλης;».

Δὲν χρειαζόταν νὰ σε δεῖ κυρά ὁ Πραξιτέλης, ἀλλὰ με την σμίλη του

φανέρωσε αὐτὰ ποῦ φανταζόταν ὅτι ἤθελε ἀπὸ σένα ὁ Ἄρης στὴν Πάφο.

Ἐσένα θεά δὲν σε φανερώνει οὔτε ὁ Πραξιτέλης, οὔτε ἡ σμίλη του



ἀλλά ἡ παμπάλαια φαντασία τῶν ἀνθρώπων