Ὅταν οἱ Γάλλοι σκότωναν Ἕλληνες γιὰ την Ἀφροδίτη της Μήλου - Πάνω ἀπὸ 200 ἔπεσαν νεκροί

Ὅταν οἱ Γάλλοι σκότωναν Ἕλληνες γιὰ την Ἀφροδίτη της Μήλου - Πάνω ἀπὸ 200 ἔπεσαν νεκροί

Πολλοί ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουμε ἐπισκεφθεῖ το Μουσεῖο του Λούβρου στὸ Παρίσι, καὶ ἔχουμε θαυμάσει τον τεράστιο καλλιτεχνικό πλοῦτο ποῦ φυλάσσεται σ΄αὐτό το Μουσεῖο.

Ὁ ἐπισκέπτης μένει ἔκθαμβος καὶ ἄφωνος μπροστά σε ἔργα τέχνης ποῦ ἔχουν δημιουργήσει μεγάλοι καλλιτέχνες ἀπ' ὅλο τον κόσμο, ὅπου ἡ ἁρμονία, το αἰσθητικό κάλλος, καὶ ἡ τεχνική ἀρτιότητα ἀποτυπώνονται στὸ καμβά, στὸ μπροῦντζο καὶ στὸ μάρμαρο.

Ἕνα ἀπὸ τα πιὸ σημαντικά ἔργα τέχνης, ποῦ ἡ διεύθυνση του Μουσείου προβάλλει με ἰδιαίτερο καμάρι, εἶναι το μαρμάρινο ἄγαλμα της Ἀφροδίτης της Μήλου, ἕνα ἔργο ποῦ δὲν ἔχει με ἀκρίβεια προσδιοριστεῖ ἀπὸ ποῖον καλλιτέχνης ἔχει φιλοτεχνηθεῖ.

Το ἄγαλμα βρέθηκε το 1820 στὴ κατεχόμενη ἀπὸ την Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία Μῆλο.

Αὐτὸ ποῦ δὲν εἶναι εὐρέως γνωστό εἶναι ὅτι το ἄγαλμα πουλήθηκε ἀπὸ τους Τούρκους στοὺς Γάλλους καὶ οἱ Γάλλοι γιὰ νὰ το φυγαδεύσουν στὸ Παρίσι μετά την ἀγορὰ του, το φόρτωσαν σε ἕνα καράβι. Ὅταν οἱ Ἕλληνες της Μήλου πληροφορήθηκαν ὅτι το ἄγαλμα θὰ ἔφευγε ἀπὸ το νησί, ξεσηκώθηκαν γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴ φυγή του, κι' αὐτὸ, γιατί το θεωροῦσαν μέρος του Πολιτισμοῦ τους. Τέτοια ἦταν ἡ ἀντίδραση ποῦ οἱ Γάλλοι πυροβόλησαν καὶ σκότωσαν μερικούς Ἕλληνες.

Ὅταν τελικά το ἄγαλμα φορτώθηκε στὸ πλοῖο, ὁδηγήθηκε πρῶτα στὸν Πειραιᾶ πρὶν ταξιδέψει γιὰ τὴ Γαλλία. Κάποιοι ἀπὸ τους 'Ἕλληνες της Μήλου πῆγαν στὸν Πειραιᾶ γιὰ νὰ σταματήσουν την ἁρπαγῆ του ἀγάλματος.

Ὅπως γράφει ὁ Ἕλληνας στοργικός Δημήτρης Φωτιάδης στὴν ἐξάτομη «Ἱστορία της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης του 1821»: Στὸν Πειραιᾶ ὅταν μαθεύτηκε το γεγονός μαζεύτηκαν στὴν προκυμαία πάνω ἀπὸ χίλιοι ἄνθρωποι ποῦ προσπαθοῦσαν νὰ ματαιώσουν την ἁρπαγῆ του ἀγάλματος. Τέτοια ἦταν ἡ ἀντίδραση, ποῦ συγκρουστήκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου καὶ τα τουρκικά στρατεύματα. Το ἀποτέλεσμα ἦταν τραγικό. Πάνω ἀπὸ 200 Ἕλληνες πέσανε νεκροί καὶ τελικά το ἄγαλμα της Ἀφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στὴ Γαλλία. (μάλιστα λέγεται ὅτι το ἕνα χέρι του ἀγάλματος μέσα στὴ δίνη της συμπλοκῆς ἔπεσε στὴ θάλασσα καὶ χάθηκε).

Αὐτοί λοιπόν οἱ «ἀμόρφωτοι» Ἕλληνες ψαρᾶδες καὶ ἀγρότες δώσανε τὴ μάχη της ἀξιοπρέπειας δίνοντας ἀκόμα καὶ τὴ ζωή τους γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν το Πολιτισμό τους.

Μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν μορφωμένοι, μπορεῖ νὰ μὴν γνώριζαν ἀπὸ Τέχνη ὅμως ἔνιωθαν βαθειά μέσα τους ὅτι το ἄγαλμα αὐτὸ ἦταν μέρος της ἱστορίας τους, μέρος της Πολιτιστικῆς τους παρακαταθήκης ποὺ τους εἶχαν ἀφήσει οἱ πρόγονοι τους.

Αὐτὴ ἡ τραγική ἱστορία ἐπιμελῶς παρασιωπάτε γιὰ εὐνόητους λόγους. Ἔτσι ἄν κάποια στιγμή ἐπισκεφθεῖτε το Μουσεῖο του Λούβρου καὶ θαυμάσετε την Ἀφροδίτη της Μήλου, θυμηθεῖτε ὅτι καὶ σ΄αὐτή την περίπτωση οἱ κυρίαρχες δυνάμεις της ἐποχῆς ἐκείνης ἁρπάξαν αὐτὸ το θαυμάσιο ἄγαλμα ποὺ οἱ Ἕλληνες το πότισαν με αἷμα.