ΜΗΔΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ τετάρτη

   Τὰ ἱερὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος σώζουν τὴν ἀνθρωπότητα

                                        490 -478 π.χ.       

Στὸν Μαραθῶνα τίς Θερμοπύλες , τὴν Σαλαμῖνα, τὸ Ἀρτεμίσιο, τίς Πλαταιές , καὶ Μυκάλη, ἐθραύσθησαν καὶ συνετρίβησαν τὰ ὕπουλα σχέδια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.




Ὅσο καὶ ἄν προσπάθησαν Μαρδόνιος ἡ Μαρδόχάϊ καὶ ἡ ἀνεψιὰ τοῦ Ἐσθήρ, νὰ ἀφανίσουν τὸν Ἑλληνισμὸ στὸ τέλος τὸ Ἑλληνικὸ ξίφος ἔκοψε χίλια κομματάκια τὰ ἀρρωστημένα ὄνειρα τους καὶ ἔστειλε μέγα μήνυμα:

<<ΝΕΝΙΚΗ ΚΑΜΕΝ>> Προϋπόθεση τῆς νίκης εἶναι δυναμικὴ ἀντίληψη τῆς ζωῆς .




Η Μεγάλη Μάχη τοῦ Μαραθώνιος



13η Μεταγειτνιώνος ( Αὐγούστου ) 490 π.χ. *2





<< .....Χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν

δύναμιν >>..........

( ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΚΕΙΟΣ )



Ὁ Βασιλεύς τῶν Περσῶν, Δαρεῖος, μετὰ τὴν καταστολή τῆς Ἰωνικῆς ἐπαναστάσεως χρησιμοποιῶντας αὐτὴν ὡς πρόφαση γιὰ νὰ τιμωρήση ( ἰδατε θράσος ) τοῦς Ἀθηναῖους καὶ τοῦς Ἐρετριεῖς ποῦ βοήθησαν τοῦς Ἴωνες , ἐπεδίωξε τὴν ὁλοσχερῆ ὑποταγή τῆς Ἑλλάδος .

Γιὰ νὰ μὴν λησμονεῖ, διέταξε ἕναν ὑπηρέτη νὰ τοῦ θυμίζει τρεῖς φορὲς τὴν ἡμέρα : << Μεμνῆσθαι μιν Ἀθηναῖων >> Δηλαδή << Νὰ θυμᾶσαι τοῦς Ἀθηναῖους >>!

τὸ σχέδιο τῆς κατακτήσεως τῆς Ἑλλάδος , ὁ Δαρεῖος , τὸ ξεκίνησε τὸ 492 π.χ. ἀφοῦ ἀπέστειλε γιὰ τὸν σκοπό αὐτό ἰσχυρό στρατό καὶ στόλο ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Μαρδόνιο ἡ μαρδοχαϊ .

Ὁ Περσικὸς στρατὸς διεπεραιώθηκε μέσω τοῦ Ἑλλήσποντου στὴν Θράκη ὑπέταξε τὴν Μακεδονία καὶ ἔφθασε μέχρι της χώρας τῶν βρυγῶν Βρύγες Λαός τῆς Θράκης , ὁ ὁποῖος πρῶτα διέμενε στὸ ὄρος Βέρμιο . Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἦσαν γείτονες τῶν Μακεδόνων καὶ ὅταν μετανάστευσαν στὴν Μ. Ἀσία, ἀπεκαλοῦντο Φρύγες . Ἡ μετανάστευσή τους αὐτὴ ἔγινε πρὶν τὰ χρόνια τοῦ Τρωικοῦ πολέμου ( << Ἡρόδοτος >> : Ἱστορία ΑΤ΄΄ , 45 ΚΑῚ Ζ΄ 73, 185. Στὴν χώρα τῶν Βρυγῶν ὅμως ὑπέστη ὁ Περσικός στρατός μεγάλη καταστροφή καὶ ὁ Μαρδόνιος -Μαρδοχαϊ τραυματίστηκε ( Ἡρόδ. ΣΤ΄, 45).

Ὁ Στόλος ἔπλεε στὰ παράλια τῆς Θράκης καὶ παρακολουθοῦσε τίς ἐπιχειρήσεις τοῦ στρατοῦ καὶ συνέτρεχε στὶς δύσκολες περιστάσεις. Τελικά ἔφθασε στὴν Ἱερισσό ὅπου καὶ ἐστάθμευσε . Τὰ σημεῖα τὰ ὁποία ἔδωσε ὁ Θεὸς τῶν Ἑλλήνων δὲν κατάλαβαν οἱ βάρβαροι, καὶ ἐξηγοῦμε .

Σφοδρότατη τρικυμία ποῦ ἦλθε ξαφνικὰ, ἐξώθησε στοὺς βράχους ὑπὲρ τῶν τριακοσίων πλοίων καὶ 20 χιλ. ναῦτες πνίγηκαν !

Τὸ πάθημα αὐτὸ τοῦ στόλου ὅπως καὶ ἡ καταστροφή τοῦ στρατοῦ ἀπὸ τοῦς Βρύγες ἀνάγκασαν τὸν Μρδόνιο -Μαρδοχαϊ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ὅλη ἐπιχείρηση καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἀσία.

Ἡ ἀποτυχία τοῦ Μαρδόνιου -Μαρδοχάϊ δὲν ἀποθάρρυνε τὸν Δαρεῖο, ὁ “ποῖος προπαρασκευάζεται καὶ πάλι γιὰ νὰ ἐκστρατεύσει ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ὅλο τὸ ἔτος τοῦ 491 ἀφιερώθη στὶς ἑτοιμασίες τοῦ στρατοῦ καὶ στόλου .

Ὁ Δαρεῖος ὅμως χρειαζόταν πληροφορίες γιὰ τίς προθέσεις τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔστειλε κήρυκες γιὰ νὰ ζητήσουν << γῆν τὲ καὶ ὕδωρ >>, τὰ στοιχεῖα τῆς ὑποταγῆς .

Οἱ Ἕλληνες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς γνωρίζεται πῶς ἐδέχθησαν τοῦς κήρυκες τῆς τότε παγκοσμιοποιήσεις καὶ τοῦ τότε Ἑβραϊκοῦ συωνισμοῦ .

Στὴν Ἀθήνα τοῦς θεώρησαν ἐγκληματίες καὶ τοῦς ἔριξαν ἕνα πηγάδι << Ἵνα λάβωσιν ἐκεῖθεν γῆν καὶ ὕδωρ >> .

Ὁ Δαρεῖος παραμερίζει τὸν Μαρδόνιο – Μαρδοχαϊ καὶ καλεῖ στὰ σοῦσα τὸν νεαρό ἀνεψιό του Ἀρταφένη καὶ τὸν ἱκανότατο στρατηγό τῶν Μήδων , Δάτι.

Τοὺς δίδει προσωπικῶς τὴν ἐντολή γιὰ νὰ ἐκστρατεύσουν κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ τοὺς ἀφανίσουν , Ἰδιαιτέρως , ὅμως , νὰ καταστραφοῦν οἱ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ Ἐρετριεῖς οἱ ὁποῖοι βοήθησαν τοῦς Ἴωνες στὴν στὴν ἐπανάσταση τοῦ 500.

Οἱ διαταγὲς εἶναι σαφεῖς : Οἱ κάτοικοι τῶν Ἀθηναῖων καὶ τῆς Ἐρετρίας νὰ μεταφερθοῦν ἐνώπιον τοῦ Δαρεῖου ( ἐς ὄψιν ) , Ὁ ὁποῖος καὶ θὰ ἀποφάσιζε γιὰ τὴν τύχη τους .

Σὲ περίπτωση νὲας ἀποτυχίας , ὁ Δάτις , ποῦ ὡς μεγαλύτερος καὶ πιὸ ἔμπειρος του Ἀρταφέρνης ἀνέλαβε τὴν ἀρχιστρατηγία , θὰ ἐτιμωρεῖτο μὲ θὰνατο ! Οἱ δὺο στρατηγοὶ ἐπιστρέφουν στὴν Κιλικία καὶ ἐπιθεωροῦν τὸν στρατὸ καὶ τὸν στόλον τους.

Ὁ στόλος ἀποτελεῖται ἀπὸ 600 πλοῖα καὶ ὁ στρατὸς περίπου στοὺς 500.000 ἄνδρες ὅπως μᾶς ἀναφέρουν ὁ Πλάτων 83 (ΠΛΑΤΩΝ << Νόμου , Γ 698 γ) << Θανάτω αὐτὸ προειπών >> , ἦταν τὰ λόγια τοῦ Δαρεῖου. ( ΠΛΑΤΩΝ : << Μενέξενος >> , 10) καὶ ὁ Λυσίας . ( ΛΥΣΙΑΣ : Ἐπιτάφιος >> 21)

Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχουν ἀκριβή στοιχεῖα διότι ἄλλοι ἀναφέρουν 150.000 ἄνδρες , ἄλλοι 300.000 καὶ ἕτεροι 600.000 ἄνδρες .

Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει περὶ τοῦ στρατοῦ , ὅτι ἐπρόκειτο << περὶ πολλοῦ καὶ εὖ ἐσκευασμένου>>.

Σίγουρο εἶναι ὅτι οἱ Πέρσες δέν θὰ ξεκινοῦσαν τέτοια ἐκστρατεία μὲ ὀλιγάριθμο στράτευμα ἀλλὰ μὲ πολυάριθμο στράτευμα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνήθιζαν.

Ἔρχεται ἡ ἄνοιξη τοῦ 490 καὶ οἱ βάρβαροι ξεκινοῦν καὶ κατευθύνονται στὴν στὴν Ἱερὰ καὶ Θεῖα Ἑλλάδα .

Καταστρέφονται ἡ Σάμος καὶ ἡ Νάξος , φωτιὰ καὶ σίδερο παντοῦ .

Οἱ βάρβαροι δὲν σέβονται οὔτε κἄν τοῦς Ἱερούς Ναοὺς φθάνουν στὴν Εὔβοια καὶ καταλαμβάνουν τὴν Κάριστο .

Οἱ Ἐρετριεῖς ἀναμένουν τοῦς βαρβάρους καὶ διαθέτουν ὑψηλὸ φρόνημα .

Οἱ βάρβαροι δολοφόνοι τῆς ἀνατολὴς προσεγγίζουν ἤδη .

Οἱ Ἐρετριεῖς ἔχουν στείλει τοῦς θησαυρούς στὴν Ἀθήνα καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀνταποκρίθησαν στὴν ἔκκληση γιὰ βοήθεια, ἀφοῦ ἀπέστειλαν 4.000 ὁπλῖτες .

Ἡ πολιορκία τῆς Ἐρέτριας διαρκεῖ ἕξη ἡμέρες .

Οἱ Ἐρετριεῖς ἀμύνονται τοῦ Πάτριου ἐδάφους καὶ τὰ πτώματα βαρβάρων ἔχουν γεμίσει τὴν περιοχὴ γύρω τῶν τειχῶν.

Τὴν ἑβδόμη ἡμέρα δύο προδότες , ὁ Φίλαγρος καὶ ὁ Εὔφορβος γιὸς τοῦ Ἀλκίμαχου , ἐσυνεννοήθησαν μὲ τοὺς βαρβάρους καὶ ἐπρόδωσαν τὰ ἱερά καὶ τὰ ὅσια.

Τὴν νύκτα μὲ τοῦς συνενόχους τοῦς σκότωσαν τους σκοποὺς κάποιας πύλης τοῦ τείχους καὶ ἡ θρυλική Ἐρέτρια ἔπεσε ! Ἡρόδοτος << ἡ πόλις καίγεται , τὰ ἀγόρια εὐνουχίζονται καὶ τὰ κορίτσια στέλνονται στὰ βάθη τῆς Ἀσίας . Οἱ Ἐρετριεῖς μετεφέρθησαν στὴν ἀρχή σ΄ ἕνα νησάκι, στὴν Αἰγιλία καὶ ἀκολούθως ὁδηγοῦνται στὰ Σοῦσα, ἐς ὄψιν Δαρεῖου , ὁ ὁποῖος διατάζει καὶ τοῦς πηγαίνουν στὴν ἔρημο τῶν Κισσίων , ὅπου καὶ ἔζησαν γιὰ πολὺ καιρό ἐργαζόμενοι σκληρά στὴν ἄντληση πετρελαίου >> ( ἩΡΟΔΟΤΟΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄ , 119

Ὅσοι ἐπέζησαν -οἱ λίγοι -ἔχοντες τὴν συμπαράσταση ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀνοικοδόμησαν τὴν θρυλικὴ πόλη τους.

Στὶς Πλαταιές ( 479 ) 600 Ἐρετριεῖς θὰ ἐκδικηθοῦν αὐτοὺς ποῦ τοῦς ξεκλήρισαν . Εἶχε φθάσει τὸ ἦμαρ τότε ! Τὸ πρῶτο σχέδιο τῶν Περσῶν ἔληξε μὲ <<ἐπιτυχία >> Ὑπολειπόταν ἡ καταστροφὴ τῶν Ἀθηνῶν .

Οἱ βάρβαροι ἀπὸ τὰ πλοῖα τους ἀτενίζουν τὴν πεδιάδα του Μαραθῶνος .

Κατὰ σύσταση τοῦ Ἱππία, ὁ Περσικός στόλος ἀποβιβάζεται στὸν Μαραθῶνα , κοντὰ στόν σημερινό Σχοινία.

Ἡ περιοχή εἶναι βαλτώδης καὶ ὁ Δάτις ὡς ἔμπειρος στρατηγός ἐξετάζει ὅλο τὸ μέρος .

Κατάλαβε ὅτι ἡ ἀπόβαση ἔγινε σὲ λάθος περιοχή. Ἐπιλογή τελική ἦτο νὰ φύγουν μὲ τὰ πλοῖα .

Ἀρχίζει νὰ ἐπιβιβάζεται τὸ ἱππικό, διότι οὗτος ἡ ἄλλως δέν θὰ ἐχρησιμεύε σὲ τίποτα ἀφοῦ τὸ μέρος ἦταν βαλτώδες καὶ ἀκατάλληλο γιά ἐπιχειρήσεις ἱππικοῦ.

Τὴν ὥρα ποῦ ἀρχίζει νὰ ἐπιβιβάζεται τὸ πεζικό κάποιες ἱερές Μορφές ἐμφανίζονται ἀπέναντι τους , στὸ ὅρος Ἀργαλίκι.

Εἶναι ὁ Ἑλληνικός Στρατός , ὁ ὁποῖος θὰ ὑπερασπίσει τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά. Οἱ << εἰρηνόφιλοι >> πολιτικοί της ἐποχῆς εἶχαν συσπειρωθεῖ σ΄ ἔνα (!) κόμμα καὶ διέσπειραν φῆμες τοῦ ὕφους , << ὁ πόλεμος θὰ φέρει καταστροφές >> << οἱ Πέρσες εἶναι πολὺ δυνατοί >> << θὰ ἀναπτυχθεῖ τὸ ἐμπόριο >> κ.α τέτοια προδοτικά.

Ὁ λαὸς δὲν τοῦς ἔδωσε σημασία καὶ ἔτρεξε στὸ καλεσμένο της πατρίδος.

Λόγο του ὅτι ἔπρεπε νὰ παραμείνη ἰσχυρὴ φρουρά στὴν Ἀθήνα, ὁ στρατὸς ποῦ ξεκίνησε μέσο ἐπευφημιῶν τοῦ λαοῦ μὲ τίς ἀστραφτερές περικεφαλαῖες καὶ τοῦς χάλκινους θώρακες ἔφθανε στὸν ἀριθμό τῶν 10.000. Ἐπίσης 10.000 ἱκέται ( δοῦλοι) οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἄριστα ἐκπαιδευμένη ὡς ψιλοί, δηλαδὴ ἐλαφρὰ ὁπλισμένοι στρατιῶτες , ἀκολούθησαν τὸν στρατό γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν καὶ αὐτοὶ ὑπέρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν.

Ἐμπρός του στρατεύματος ἔφιπποι προχωροῦν οἱ Στρατηγοί. Μὲ περηφάνια ὁ Πολέμαρχος Καλλίμαχος ὁ Ἀφιδναίου. Ποιὸ πίσω ὁ Μιλτιάδης τοῦ Κίμωνος , ὁ Ἀριστείδης τοῦ Λυσιμάχου , ὁ Θεμιστοκλῆς τοῦ Νεοκλέους , ὁ Στησίλαος τοῦ Θρασύλου , καὶ τὰ ὑπόλοιπα Ἱερὰ Τέκνα τῆς Ἑλλάδος , ποῦ βαδίζουν πρὸς τὸ πεπρωμένο τους!

Ἡ ἐντολὴ εἶναι σαφὴς περὶ της πορείας: Μαραθών!

Στὸ ὅρος Πεντέλη καὶ συγκεκριμένα στὸν ναὸ τοῦ Ἡρακλέους, ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἔστησε τὴν βάσι του,

ἔχοντας θέα τὴν πεδιάδα τοῦ Μαραθῶνος καὶ τὸν βαρβαρικὸ στόλο, Ἐκεῖ οἱ Ἀθηναῖοι << δοκίμασαν Χαρὰ Μεγάλην >>! Ὅλος ὁ Στρατὸς τῶν Πλαταιέων ( << πανδημεῖ >> ὅπως λέγει ὁ Ἡρόδοτος ἀνάμενε τοῦς Ἀθηναῖοι γιὰ νὰ πολεμήσουν μαζί τοῦς βαρβάρους ! Ὁ Μιλτιάδης καὶ ὁ Καλλίμαχος ἐστενοχωροῦντο γιὰ τοῦς Σπαρτιᾶτες .

Ἡ Σπάρτη δὲν ἀρνήθηκε τὴν βοήθεια, αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε πολὺ καλὰ.

Ἁπλὸς τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐόρταζαν τα << Κάρνεια >> καὶ ἀνέμεναν τὸ τέλος τῆς Πανσελήνου γιὰ νὰ σπεύσουν - οἱ Σπαρτιᾶτες - πρὸς βοήθεια τῶν Ἀθηναῖων . <<Κάρνεια;>> μεγάλη θρησκευτική ἐορτη τῶν Σπαρτιατῶν, πρὸς τιμὴ τοῦ Καρνεῖου Ἀπόλλωνος. Διαρκοῦσα ἐννέα ἡμέρες. Τὰ Κάρνεια ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Σπάρτη ἑορτάζοντο στὴν Μεσσηνία, τὴν Θήρα, τὴν Σικυώνη καὶ τὴν Κυρήνη.

Ξημερώνη ἡ 17 τοῦ Μεταγειτνιώνος τοῦ τρίτου ἔτους τῆς 72ας Ὀλυμπιάδος ! Εἶναι ἡ ἡμέρα ποῦ τὸ Ἑλληνικὸ στράτευμα διοικεῖται ἀπὸ τὸν Μιλτιάδη . Ὁ στρατὸς μᾶς παρατάσσεται, ὡς ἐξῆς , γιὰ τὴν ὑπεράσπιση << Βωμῶν τὲ καὶ ἱερῶν>> :

Στὴν πιὸ τιμητικὴ θέση τοποθετεῖται ἡ Ἀντιοχίς φυλὴ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀριστείδη τοῦ Λυσιμάχου καὶ ἡ Λεοντίς φυλὴ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Θεμιστοκλῆ τοῦ Νεοκλέους.

Κατόπιν τῆς δεξιάς πτέρυγος ἐτοποθετήθησαν οἱ ὑπόλοιπες φυλὲς μετὰ ἀπὸ κλήρωση .

Στὴν δὲ ἄκρα ἀριστερά ἐτάχθησαν οἱ ἡρωικοί Πλαταιεῖς.

Ἠ ἀπόσταση τῶν ἀντιπάλων στρατών εἶναι ὀκτὼ στάδια περίπου 1,500 μέτρα . Ὅλα εἶναι ἕτοιμα καὶ << κεκανονισμένα >> Τὸ σχέδιο τοῦ Μιλτιάδη προέβλεπε τὰ ἐξῆς : α) Ἀντιπαράταξη τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ σε ὅλο τὸ μῆκος τῆς ἐχθρικῆς παρατὰξεως.

β) Ἐνίσχυση τῶν ἄκρων καὶ ἀποδυνάμωση τοῦ κέντρου

γ) Ἔφοδο.

δ) Νίκη τῶν ἄκρων .

ε) Στρατηγικὸ ἑλιγμὸ ὑποχωρήσεως τοῦ κέντρου.

στ) Ἀντιστροφὴ πρὸς τὰ ἔσω τῶν δύο ἄκρων , μὲ ταυτόχρονη ἀντεπίθεσι τοῦ ὑποχωρήσαντος κέντρου καὶ <<κλείσιμο >> τῶν βαρβάρων σὲ << ἡλάγρα >> Στρατιωτικος ὅρος ποῦ σημαίνη . Ὅπως κλείνει ἡ τανάλια. ζ) Καταδίωξη τῶν Βαρβάρων καὶ κάψιμο τῶν πλοίων τους . Ὅλο τὸ σχέδιο εἶχε ὡς << μυστικό >> τὴν ταχύτατη ἐκτέλεση τῶν ἑλιγμόν . Τώρα θὰ ρωτήσει κάποιος : Οἱ ἐντολές πῶς διεβιβάζοντο στὰ τμήματα ; Μήπως εἶχαν ἀσυρμάτους ;

Ὁ Μιλτιάδης εἶχε συστήσει μονάδα διαβιβάσεων, ἡ ὁποῖα λειτουργοῦσε μὲ διπλοῦς συνδέσμους μεταξὺ τῶν τμημάτων , καὶ τὸ << μυστικό >> τῆς μονάδος διαβιβάσεως ἦταν τὰ σήματα << δι΄ ἀντικατοπτρισμοῦ >> καὶ τὰ σήματα << δι΄ ἀνυψώσεως σημαιῶν>>. Οἱ περίφημη Σηματωροί

Ὁ Ἑλληνικός στρατὸς θυσιάζει πρὸς τοῦς θεοὺς καὶ παρακολουθεῖ τίς ἱεροτελεστίες 89 . Οἱ θυσίες δείχνουν αἴσιο ἀποτέλεσμα.

Ὁ Καλλίμαχος δίδει ἐντολή καὶ τὸ στράτευμα κατεβαίνει το ὅρος μέσα σὲ ἀπόλυτη τάξη καὶ σιγὴ . Στὴν πεδιάδα ἐπικρατεῖ μία περίεργη ἡσυχία .

Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀτάραχοι σὲ ἀντίθεση μὲ τοῦς βάρβαρους σὲ ἀπέναντί τους . Ξαφνικὰ ἀκούγεται ἡ πολεμικὴ κραυγή τῶν Ἑλλήνων.

Εἶναι ὁ ἀλαλαγμός ποῦ ἀπευθύνεται στὸν << Ἀλαλάξιον Ἄρην >> , ποῦ ἀκούγεται πρὶν τὴ μάχῃ . Ἀλαλαγμός; Νικηφόρα κραυγή, Οἱ Ἕλληνες ἐπιτίθενται.

Οἱ Πέρσες ἐνόμισαν ὅτι οἱ ἕλληνες παραφρόνησαν, διότι ἑνῶ ἦσαν τόσο λίγοι,

Ἔρχονταν, τρέχοντας , χωρὶς νὰ τοῦς προστατεύει ἱππικὸ καὶ τοξότες .

Οἱ Ἕλληνες ὅταν πλησίασαν ἀθρόοι τοῦς βαρβάρους, ξεκίνησαν τὴν μάχη μὲ ἀξιομνημόνευτη γενναιότητα καὶ ἀνδρεῖα.

Ἦσαν οἱ πρῶτοι Ἕλληνες -οἱ Ἀθηναῖοι -ποῦ ἐπέπεσαν μὲ φόρα κατὰ τῶν βαρβάρων καὶ πρῶτοι ἐπίσης ἀντίκρυσαν μὲ ἀταραξία ἀνθρώπους ποῦ φοροῦσαν Περσικὰ ἐνδύματα , ἐνῶ μέχρι τότε καὶ τὸ ὄνομα τῶν Περσῶν προκαλοῦσε φόβο.

Οἱ Πέρσες βεβαίως , δὲν ἐγνώριζαν ὅτι οἱ Ἕλληνες τίς λέξεις φόβος , καὶ θάνατος τὶς περιφρονοῦσαν !

Μ΄ Αὐτὸν τὸ τρόπο ἄρχισε ἡ Μεγάλη Μάχη τοῦ Μαραθῶνος , ἦσαν οἱ Πέρσες καὶ οἱ Σάκες 91 Πολεμικός λαός τῆς Σκυθίας (Ἀριανὸς : Γ΄8,3 Ληστρικὸς λαὸς νομάδων ὁ "ποῖος κατοικοῦσε σὲ σπιλιές καὶ ἐλήστευε τοῦς ἐμπόρους ( Πτολεμαίος Κλαύδιος <<Γεωγραφικἠ ἀφήγησης ΣΤ΄ Τέτοιοι ἦλθαν νὰ μᾶς ὑποδουλόσουν ;

Τὸ σχέδιο τοῦ Μιλτιάδη φέρνει τὰ ἀποτελέσματά του . Τὸ Ἑλληνικό κέντρο << ὑπαναχωρεῖ >> στὸ ἀρχικὸ του μέρος .

Σταματᾶ ἡ καταδίωξη τῶν βαρβάρων καὶ εἶναι ἡ ὥρα ποῦ τὰ δυὸ ἄκρα τῶν Ἑλλήνων τρέπονται πρὸς μέσα .

Τὸ κέντρο ἀντεπιτίθεται! Οἱ Ἕλληνες πετσοκόβουν τοῦς βαρβάρους χωρὶς ὁ Δάτις νὰ μπορέσει νὰ κάνει κάτι ! Προσπαθεῖ νὰ ἀπεγκλωβίσει τὰ τμήματα του, ἀλλὰ ἐπάνω τους πέφτουν οἱ Ἕλληνες !

Δὲν ἀνέμενε τὴν ἐπίθεση ὁ Πέρσης Μῆδος Στρατηγός , τοῦ ἀπομένει ὁ ἕνας δρόμος πλέον, τῆς φυγῆς ! Καὶ αὐτὸ κάνει... Ὁ Στρατὸς βλέποντας τοῦς ἀρχηγούς του νὰ τρέχουν ἐγκαταλείποντας τίς θέσεις τους , καταλαμβάνεται ἀπὸ πανικό! Οἱ Ἕλληνες καταδιώκουν τοῦς βάρβαρους καὶ τοῦς ἀποδεκατίζουν . Ὅταν τοῦς ἔριξαν στὴν θάλασσα ζητοῦσαν φωτιά γιὰ νὰ κάψουν τὰ πλοῖα τους .

Οἱ Ἕλληνες κυρίευσαν μόνο ἑπτά, τὰ ὑπόλοιπα χάνονται στὸν ὁρίζοντα, ὄχι γιὰ τὴν Ἀσία ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἀθήνα.

Τὸ σχέδιο εἶναι νὰ τὴν κυριεύσουν καὶ νὰ τὴν κάψουν !

Ὁ Δάτις λέγει << Οἱ Ἕλληνες χαίρονται γιὰ τὴν νίκη τοῦς . Ἐμεῖς πλέουμε πρὸς Φάληρο....>>

Οἱ Ἕλληνες φυσικὰ ἐχαίροντο γιὰ τὴν νίκη τους ἀλλὰ δὲν ἦσαν ἡσυχασμὲνοι . Ὁ Μιλτιάδης σκέφτεται τί θὰ ἔπραττε στὴν θέση τοῦ Δάτι . Μά φυσικὰ θὰ πήγαινε στὴν Ἀθήνα !

Οἱ ὑποψίες του βγῆκαν ἀληθινές ὅταν μία λάμψη ἐφώτισε ἀπὸ τὴν κορυφή τῆς Πεντέλης .

Διεδόθη ὅτι ἦτο σῆμα τῆς Θέας Ἀθηνᾶς , οἱ ὁποῖα ἐχαίρετο καὶ αὐτοὶ γιὰ τὴν συντριβὴ τῶν βαρβάρων ! Ὁ Μιλτιάδης διαπιστώνει ὅτι πρόκειται γιὰ ἀντικατοπτρισμό. << κάποιος >> ἔκανε σήματα στοὺς βαρβάρους καὶ τοῦς εἰδοποιοῦσε ὅτι οἱ ἕλληνες εἶναι ἀκόμη στὸ πεδίον τῆς μάχης !

Διατάζει συγκέντρωση του στρατεύματος καὶ τοῦς ἀνακοινώνει ὅτι πρέπει νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἀθήνα, διότι ἀπειλεῖται!

Οἱ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ Πλαταιεῖς κουρασμένοι, ματωμένοι καὶ ἤρεμη πλέον, δὲν διστάζουν , ἔχουν πολλὰ ἀποθέματα ψυχικῶν καὶ σωματικῶν δυνάμεων .

Ὅλοι ἀκοῦνε μὲ προσοχὴ τὸν Ἀρχιστράτηγο:

<< Δὲν θὰ εἴμαστε νικητὲς ἐάν δὲν ἐπιστρέψουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν Ἀθήνα. Κινδυνεύουν οἱ βωμοί, τὰ ἱερὰ, οἱ οἰκίες μας, οἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά μας. Πρέπει νὰ ξεκινήσουμε ἀμέσως προτοῦ προλάβουν οἱ βάρβαροι >>!

Οἱ βαρέος ὁπλισμένοι ἄνδρες παρ΄ ὅλη τὴν κούραση τῆς μάχης ξεσποῦν σὲ ζητωκραυγές.

Τρέχοντας ἀνεβαίνουν τὴν Πεντέλη, φθάνουν στὸ Κυνόσαργες καὶ στρατοπεδεύουν δίπλα στὸν Νάο τοῦ Ἡρακλέους.

Τὸ ἀπόγευμα εἰσέρχονται στὴν Ἀθήνα!

Οἱ Πέρσες τὸ βράδυ ἀγκυροβολοῦν στὸ φάληρο δὲν βιάζονται ...

Με τὸ πρῶτο φῶς του Ἥλιου .... ἀντικρίζουν τοῦς Μαραθώνομάχους στὴν παραλία ἕτοιμους γιὰ μάχη ! Δὲν τὸ πιστεύουν ,,,,

Μετὰ τὴν συνάντηση τῶν βαρβάρων στρατηγῶν ἀποφασίζεται η.......... ἐπιστροφὴ στὴν Ἀσία !

Οἱ Ἕλληνες ζητωκραυγάζουν ! Ἔτσι ἔπρεπε νὰ τελειώσουν μὲ τοῦς βάρβαρους καὶ ἔτσι ἔγινε !

Τὴν ἑπόμενη φθάνουν στην Ἀθήνα οἱ Σπαρτιᾶτες δυὸ χιλιάδες τὸν ἀριθμὸ! Πηγαίνουν κατευθεῖαν στὸν Μαραθῶνα καὶ συγχαίρουν τὰ ἀδέλφια τους γιὰ τὴν περίλαμπρη Νίκη !

Ἐπιστρέφουν στὴν Σπάρτη μὲ αἰσθήματα ντροπῆς διότι ἔχασαν τὴν εὐκαιρία νὰ δοξαστοῦν κάτι ποῦ ἐσήμαινε πάρα πολλὰ γιὰ τοῦς Ἕλληνες στὴν ἀρχαιότητα. (¨ΗΡΟΔΟΤΩΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄112-120)

Στὴν ἔνδοξη μάχη τοῦ Μαραθῶνος ἔπεσαν ὑπέρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν 192 Ἕλληνες.

Οἱ βάρβαροι ποῦ σκοτώθηκαν καὶ δὲν ἐτάφησαν , διὸτι δὲν ἄξιζαν τῆς τιμῆς νὰ ταφοῦν στὴν Ἀττική γῆ, ἦσαν 6,400 ἄνδρες. (¨ΗΡΟΔΟΤΩΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄112-120)

Μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων πεσόντων ἦσαν ὁ πολέμαρχος Καλλίμαχος καὶ ὁ Στρατηγός Στησίλαος τοῦ Θρασύλου. (¨ΗΡΟΔΟΤΩΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄112-120)

Στὴν μάχη ἔπεσαν << πολλοὶ τὲ καὶ ὀνομαστοί>>! (¨ΗΡΟΔΟΤΩΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄112-120)

Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ ἀδελφός τοῦ τραγικοῦ Αἰσχύλου, ὁ Κυναίγειρος. (¨ΗΡΟΔΟΤΩΣ : << Ἱστορία ΣΤ΄112-120)

Ὁ Ἥρως γιὸς τοῦ Εὐφορίωνος προσπάθησε νὰ κυριεύσει ἕνα περσικὸ πλοῖο μόνος του! Τοῦ ἔκοψαν τὰ χέρια μόλις τὸ ἔπιασε.

Μόλις , ὅμως προσπάθησε νὰ τὸ σταματήσει μὲ τὰ ......δόντια του τότε τὸν κτύπησαν στὸ κεφάλι μ΄ ἕνα πέλεκυ.

Ὁ ἀδελφὸς του Αἰσχύλος ὁ ὁποῖος δὲν ἔλειψε ἀπὸ καμία μάχη στὰ Μηδικά, παρακολουθοῦσε τὴν προσπάθεια αὐτοί ἔκθαμβος !

Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση του ἡμεροδρόμου Φειδιππίδη : Λόγο τὴς ἰδιότητος του ἐστάλη ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν Σπάρτη γιὰ ἐνημερωθεῖ, τὸ << Κλεινόν Ἀστύ >>, πότε θὰ στείλουν οἱ Σπαρτιᾶτες τὴν βοήθεια τους στὸν ἀγῶνα.

Κατὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὴν Σπάρτη καὶ συγκεκριμένα στὸ Παρθένιο ὅρος κοντὰ στὴν Τέγεα ἄκουσε μία φωνὴ ποῦ ποῦ τὸν φωνάζει βλέπει τὸν... θεὸ Πάνα, ὁ ὁποῖος τοῦ λέγει ὅτι ἔχει βοηθήσει πολλὲς φορές τους Ἀθηναῖους, ἀλλὰ αὐτοὶ τὸν λησμονοῦν.

Αὔριο μετὰ τὴν νίκη νὰ μὴν τὸν παραμελήσου!

Πράγματι μετὰ τὴν μάχη οἱ Ἀθηναῖοι δὲν θὰ παραμελήσουν τὸν θεὸ ποῦ <<ἐνέβαλε φόβον προκαλέσας τὸν πανικόν τῶν βαρβάρων >> !

τὸ ὄνομά τοῦ Φειδιππίδου ἀναφέρεται σὲ πολλούς ἱστορικούς, διότι ἦτο αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔτρεξε ἀπὸ τὸν Μαραθῶνα στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ ἀναγγείλει τὸ << Νενικήκαμεν >>. Κατ΄ ἄλλους ,ὅμως δέν ἦτο Φειδιππίδης.

Ἄλλῃ ἱστορική λεπτομέρεια τῆς ἐνδόξου μάχης του Μαραθῶνος εἶναι ἡ ἐξῆς;

Ὅταν ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός ἔτρεξε πρὸς τὴν Ἀθήνα, μέσα της Πεντέλης, γιὰ νὰ τὴν ὑπερασπίσει, ἔμειναν στὸν Μαραθῶνα τμήματα τῆς Λεοντίδος καθώς καὶ τῆς Ἀντιοχίδος φιλῆς ὑπὸ τὸν Ἀριστείδη γιὰ νὰ φυλάξουν τὰ λάφυρα τῆς μάχης.

Τὰ τμήματα αὐτὰ ἦσαν στὸ κέντρο τῆς παρατάξεως καὶ εἶχαν πολλὲς ἀπώλειες, εἰδικὸς σὲ τραυματίες !

Στὸ χῶρο τῆς διεξαχθεῖς μάχη κατεσκευάσθησαν τρεῖς τύμβοι γιὰ τοῦς ἡρωικούς νεκροὺς .

Ὅλοι, βεβαίως ἀνεκηρύχθησαν ἩΡΩΕΣ καὶ ἀφοῦ ἀπετεφρώθησαν ἐτάφησαν σὲ εἰδικὸ τύμβο, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται << σωρὸς >>

Ἐστήθησαν, ἐπίσης δέκα λίθινες στῆλες , ἐπάνω στὶς ὁποῖες ἔγραφαν τὰ ὀνόματα τῶν στρατιωτῶν, κάθε μίας ἀπὸ δέκα φυλὲς, ποῦ ἔπεσαν ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, (ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ: <<Ἀττικά 32,3) Δίπλα του τύμβου τῶν Ἀθηναῖων ὑπάρχουν οἱ ἄλλοι τύμβοι, ποῦ ἐτάφησαν οἱ Ἡρωικοί Πλαταιεῖς καὶ οἱ δοῦλοι ποῦ ἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσαν - καὶ αὐτοὶ - ὑπέρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν.

Ἐμπρὸς τῶν τύμβων ἐστήθη τὸ περίφημο << Περήφανές >> τρόπαιον Εἶναι μνημείο ποῦ στήνεται στὸ πεδίο μάχης ἀπὸ τόν νικητή : κατασκευασμένο ἀπὸ λευκόλιθο, ὅπου ἔμειναν γιὰ πάντα τὰ λόγια τοῦ ἐπιγραμματοποιοὺ Σιμωνίδου τοῦ Κείου:

<< ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΜΑΧΟΥΝΤΕΣ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΜΑΡΑΘΩΝΙ



ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝ ΜΗΔΩΝ ΕΣΤΟΡΕΣΑΝ ΔΥΝΑΜΙΝ>>!






Οἱ ἝΛΛΗΝΕΣ, ἀφιέρωσαν τὸ δέκατο τῶν λαφύρων στὸν Ἀπόλλωνα, τὴν Ἀθηνᾶ καὶ τὴν Ἄρτεμη. Ἀπὸ τὸ ἀφιερωμένο μέρος τῆς Ἀθηνᾶς , ὁ μέγας Φειδίας κατασκεύασε τὸ περίφημο ὕψους 12 μέτρων χάλκινο ἄγαλμα τῆς Θεάς , τὸ ὁποῖος ὀνομάσθη << Πρόμαχος Ἀθηνᾶ >>. Δὲν ἐλησμονήθη ὁ Θεὸς Παν. Ἀφιερώθηκε ἡ σπηλιὰ ποῦ εἶναι ἀπέναντι ἀπὸ τὸ ἱερὸ τῶν Εὐμενίδων τῆς Ἀκροπόλεώς καὶ καθιερώθησαν θυσίες καὶ λαμπαδηδρομίες πρὸς τιμὴν τοῦ Θεοῦ. Μέσα δὲ στὸ σπήλαιο ἐτοποθετήθη ἡ περίφημη << Εἰκὼν τοῦ θεοῦ >> ὅπου ὁ Σιμωνίδης ὁ Κείος ἐχάραξε τὰ ἐξῆς :

<< ΤΟΝ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΕΜΕ ΠΑΝΑ ΤΟΝ ΑΡΚΑΔΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΜΗΔΩΝ ΤΟΝ ΜΕΤ΄ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗΣΑΤΟ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ >> Ἀπόδοση Ἐμένα, τὸν τραγουδοῦν Πάνα, τὸ Ἀρκάδα ποὺ πολέμησα μὲ τοῦς Ἀθηναῖους, ὁ Μιλτιάδης μὲ ἔστησε ἐδῶ!

Γιὰ τοῦς Ἕλληνες ἦτο μεγάλη τιμὴ νὰ εἶχε πολεμήσει κάποιος στὴν ἔνδοξη μάχη τοῦ Μαραθῶνος. Μέγα παράδειγμα ὁ θεῖος Αἰσχύλος, ὁ ὁποῖος εἶχε δώσει ἐντολὴ - ὁ ὅπως καὶ ἐπραγματοποιήθη - στὸ ἐπίγραμμα τοῦ τάφου του νὰ γράφει ὅτι ἦτο Μαραθωνομάχος καὶ τίποτε ἄλλο !

Ἡ << Εἰκών >> τοῦ Μιλτιάδου ἀναρτήθηκε στὸ πρυτανεῖο καὶ χάλκινος ἀνδριάντας τοῦ κοσμοῦσε τοῦς Δελφούς!

Οἱ Πλαταιεῖς ἔλαβαν, ἐκτὸς τῶν πλουσίων λαφύρων, τὸ δικαίωμα τοῦ Ἀθηναῖου πολίτου καὶ οἱ ἱερεῖς τῶν Ἀθηναῖων τοῦς ἐμνημόνευαν κατὰ τὰ << Μεγάλα Παναθήναια >>!

Οἱ ζωγράφοι Μίκων καὶ Πάναινος ζωγράφισαν στιγμὲς ἀπὸ τήν μάχη τοῦ Μαραθῶνος.

Σ΄ αὐτὸ τὸ σημεῖο κρίνω σκόπιμο νὰ γραφεῖ καὶ κάτι ὡς ἀποκάλυψη τῆς ἑνότητος:

Τόσο βέβαιοι ἦσαν οἱ βάρβαροι γιὰ τὴ νίκη τους ποῦ μετέφεραν ἕναν τεράστιο ὄγκο ἀπὸ μάρμαρο ἐκ τῆς Πάρου, οὕτως ὥστε νὰ στήσουν τὸ << περηφανές τρόπαιό >> τοῦς στὸν Μαραθῶνα.

Τὸ λησμόνησαν, ὅμως, κατὰ τὴν ὑποχώρηση τους καὶ ὁ Φειδίας ἔτριβε τὰ χέρια του ἀπὸ χαρὰ! Κατασκεύασε το περιώνυμο ἄγαλμα τῆς τιμωροῦ θεὰς Μεμέσεως καὶ τὸ ἐτοποθέτησε στὸν Ναὸ τῆς θεὰς Νεμέσεως στὸν Ραμνούντα! Τὸ ἄγαλμα αὐτὸ τῆς θεὰς Νεμέσεως ἦτο ὕψος 5 μέτρων. Ἐπίσης : Κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς μάχης οἱ Πέρσες καὶ Σάκες τοξότες ἐκτόξευσαν χιλιάδες βέλη ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων. Ὑπολογίζεται ὅτι Κάθε Ἕλληνας στρατιώτης ἐδέχθη τέσσερα ( !) βέλη στὸ Τίμιο Σῶμα του! Δὲν ἐπτοήθησαν ὅπως εἴδαμε παραπάνω μὲ τὸ γνωστὸ νικηφόρο ἀποτέλεσμα γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ ὅπλα.

Ἄς ἔρθουμε ὅμως καὶ στὰ <<παράδοξα >> - ὄχι γιὰ τοὺς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης -ποῦ συνέβησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μάχης: Ὁ Ἡρόδοτος (Ἡρόδοτος << Ιστορία >> ΣΤ

καὶ ὁ Παυσανίας ὁ Περιηγητής ( Παυσανίας ; Ἀττικά , 15) μᾶς ἀναφέρουν γιὰ ἐμφανίσεις τῆς θεὰς Ἀθηνᾶς. Τοῦ Θησέως καὶ τοῦ Ἡρακλέους ποῦ ἦσαν ἔμπροσθεν τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦς βοηθοῦσαν!

Ἐνεφανίσθη, ἐπίσης, ὁ Ἔχετλος ὡς γίγας ποῦ ἐξῆλθε ἀπὸ μία σπηλιὰ καὶ ἐμάχετο τοῦς Βαρβάρους, οἱ ὁποῖοι ἐτρομοκρατήθησαν τὴν ἐμφάνισή του καὶ τὸ μένος του!

Τό θεῖον ἐβοήθησε τὰ Ἱερὰ Τέκνα τῶν Ἑλλήνων ! ( Ἡρόδοτος; << Ἱστορία >> ΣΤ'119)

Νὰ ἐξετάσουμε, ὅμως τὸν ρόλο τῶν φοινικογεφυραίων τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ποὺ ὁ ἑλληνισμὸς ἀγωνίζετο ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν;

Οἱ Πέρσες ἔχουν ἀποπλεύσει καὶ πηγαίνουν πρὸς τὴν Ἀθήνα περιπλέοντες τὸ Σούνιο.

Ὁ Μιλτιάδης ἀναγνωρίζει τὴν περίεργη λάμψη ἀπὸ τὴν κορυφή της Πεντέλης, ὅπως εἴδαμε παραπάνω.

Νὰ δώσουμε τὴν συνέχεια στὸν Ἡρόδοτο;

<<.... Περιέπλευσαν τὸ Σούνιο γιατὶ ἤθελαν νὰ φθάσουν πρίν τους Ἀθηναίους, Διεδόθη μεταξύ τῶν Ἀθηναίων ὅτι οἱ Πέρσες τὸ σκέφθηκαν αὐτὸ , λόγο της πανουργίας τῶν Ἀλκμαιωνιδῶν,τὸν λόγο ὅτι οἱ Πέρσες συμφώνησαν μ΄ αὐτούς νὰ ὑψώσουν καὶ νὰ δείξουν ἀσπίδα κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα ποῦ αὐτοί ( οἱ Πέρσες) ἦσαν μέσα στὰ πλοῖα (Ἡρόδοτος << Ἱστορία>> Σ.Τ 115 )

Ἐδῶ θὰ ἐξηγήσω τὸ ἔξης Γνωρίζουν ὅτι οἱ Ἀλκαιωνίδες ἦσαν ὀνομαστὴ καὶ ἐπιφανής οἰκογένεια τῶν Ἀθηνῶν , οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν Πεισιστρατιδῶν ( Ἱππίας κ.α. ) Συνεπῶς λογικότατον εἶναι νὰ μὴν ἐσυνενοήθησαν μὲ τοῦς Πέρσες ἀφοῦ οἱ τελευταῖοι ὑποστήριζαν τὸν Ἱππία.

Ἑπομένως: Ποιοί θὰ ὑψώσουν καὶ θὰ ἔδειχναν τὴν ἀσπίδα, ὡς σῆμα στοὺς Πέρσες;

Εἶναι εὔκολο νὰ φαντασθοῦμε διότι θὰ ἦσαν αὐτοί ποῦ μισοῦσαν τὸν Μιλτιάδη ἀπὸ παλιὰ καὶ ἤθελαν νὰ τὸν δολοφονήσουν , ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει τοῦς Φοινικογεφυραῖους, ὁ Ἡρόδοτος! (Ἐνθ.ἀν ΣΤ΄104 )

Βεβαίως, δὲν θὰ κάνουμε << λοξοματία>> γιὰ τὸν

Ἱππία ποῦ ὁδήγησε στὸ Μαραθῶνα τοῦς Πέρσες ἡ τὴν φιλομηδικὴ πάντα ἡγεσία τῶν Θηβαί ων. (Ἐνθ. Ἄν ΣΤ'108)

Ὁπότε ὡς κατακλεῖδι, ἄς θέσουμε τὴν ἐρώτηση: Πρὸς τί τὸ μῖσος τῶν Φοινίκων κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ << αἰώνιες >> συμμαχίες τους μὲ Πέρσες καὶ λοιποὺς ἀνθυποβαρβάρους, πρὸς ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων; Ἐξ΄ ἄλλου μᾶς εἶναι γνωστὸ τὸ μῖσος ποὺ ἔτρεφαν κατὰ τοῦ Ἀρχιστρατήγου στὸν Μαραθῶνα, τοῦ ἐνδόξου Μιλτιάδη, ἀρκετὸ καιρὸ πρὶν τοῦς πέταξε στὴν Θάλασσα τοῦ Μαραθῶνος, ὁ γιὸς του Κίμωνος!

Τὸ ἐπαναλαμβάνω σκοπίμως τὸ παραπάνω γιὰ ἐμπέδωση τῶν γραφομένων καὶ ἐξαγωγή συμπερασμάτων, τὰ ὁποῖα θὰ σᾶς βοηθήσουν πολὺ στὴν συνέχεια τῆς ἐξιστορήσεως τῶν γεγονότων. Οἱ ἀποκαλύψεις εἶναι ἀλήθεια καὶ λαμπερὸ φῶς ! Ἄς δοῦμε λοιπὸν τὰ συγκλονιστικά αὐτὰ στοιχεῖα γιὰ τίς σχέσεις τῶν βαρβάρων βασιλέων τῆς Περσίας καὶ τῶν φοινικογεφυραῖων :

α) Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἀναφέρει στὴν << παλαιὰ Διαθήκη >> << Καὶ τὸ πρῶτο ἔτος τοῦ Δαρεῖου τοῦ Μήδου ἐγώ στάθηκα ἐνδυναμωτής καὶ φρούριο γι΄ αὐτὸν. Καὶ τώρα θὰ σοῦ εἴπω ὅλη τὴν ἀλήθεια. Κοιτᾶξτε ! Ἀκόμη τρεῖς βασιλεῖς θὰ σηκωθοῦν στὴν Περσία καὶ ὁ τέταρτος μόλις καταστεῖ δυνατὸς καὶ πλούσιος, θὰ ξεσηκώσει τὰ πάντα ἐναντίον τής Ἑλλάδας....>>

β) Ὁ μεγάλος ἱστορικὸς τῶν ἑβραῖων, Ἱώσηπος, ἀναφέρει στὸ ἔργο του : << Καὶ τὸν ἀρχαιότερο ποιητὴ μας Χοίριλο, τὸ ἔθνος μας τὸν μνημονεύει, γιατὶ συστρατεύθηκε μὲ τὸν βασιλέα Ξέρξη τῶν Περσῶν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας . Γιατὶ ἀφοῦ μέτρησε ὅλα τά ἔθνη ( ὁ Ξέρξης ), τελευταῖο ἐνέταξε στὸ στράτευμά του ( ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ ) τὸ δικό μας ἔθνος >>! ( ΦΛΑΒΙΟΣ ΙΩΣΗΠΟΣ << Ἱουδαϊκή Ἀρχαιολογία >>, κεφ22, 172 ) Ἑπομένως: Καὶ στῆς Θερμοπύλες καὶ στῆς Πλαταιές μᾶς πολέμησαν Ἑβραῖοι στρατιῶτες ! Ὅπως βλέπετε δὲν εἶναι δικά μου λόγια ἡ φαντασιοπληξίες ! Μόνοι τους ἀποκαλύπτονται !

γ) Ἀνοίγουμε τὴν Παλαιά Διαθήκη στὸ κεφάλαιο << Ἐσδρας >>, ὅπου βλέπουμε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φιλία τοῦ Δαρεῖου Α΄ μὲ τοῦς Ἑβραῖους. Οἱ Ἑβραῖοι τοῦ δίδουν ὡς σύμβουλο καὶ ὑπαρχηγὸ του τὸν φανατικὸ ἱερέα Ζοροβάβελ ! ( Π. ΔΙΑΘΗΚΗ: << Ἔσδρας >> κεφ. 5)



Αἰώνια τὸ μῖσος καὶ ἡ συμμαχία πρὸς ἀφανισμὸ τῶν Ἑλλήνων. Εὐτυχῶς ποῦ σὲ τέτοιες περιστάσεις κατεβαίνει κάποιος ἘΧΕΤΛΟΣ καὶ κόβει τὰ ἀρρωστημένα σχέδια τῶν μισελλήνων .

      

                               

ΒΙΣΑΛΤΕΣ

ΒΙΣΑΛΤΕΣ

Οἱ Βισάλτες ἦταν ἀρχαῖος λαός της ἀνατολίτικής Μακεδονίας, ποὺ ἔζησε στὰ δυτικά του ποταμοῦ Στρυμόνα, Θρακικής καταγωγῆς. Ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει γιὰ την περιοχή «Εἴη δέ Παιονίη ἐπὶ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ πεπολισσμένη» (Ἡροδ Υ,13).

Ὁ Βισάλτης ἦταν γιὸς του Ἥλιου καὶ της Γῆς, ἀπὸ τον ὁποῖο πῆρε καὶ το ὄνομα της ἡ χώρα. Πατέρας της Θεοφανώς, ἡ ὁποία με μορφή προβάτου, συνέλαβε ἀπὸ τον Ποσειδῶνα, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶχε πάρει μορφή κριαριοῦ, τον κριό ποὺ ἔδωσε το χρυσόμαλλο δέρας τῶν Ἀργοναυτῶν. Γι’ αὐτό ἡ Θεοφανώ λέγεται καὶ Βισαλτίς.

Ὁ λαός αὐτὸς, ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρόδοτο, ἀναφέρεται καὶ ἀπὸ τον Θουκυδίδη, τον Διόδωρο, τον Πλίνιο καὶ τον Πλούταρχο. 

Ἡ ἀρχαία Βισαλτία ἀνῆκε στὸ χῶρο της ἀρχαίας Μακεδονίας, μεταξύ του ὄρους Βερτίσκος ποὺ ἦταν το δυτικό της σύνορο, καὶ του Στρυμόνα καὶ της Κερκινίτιδος λίμνης, ποὺ ἦταν το ἀνατολικό. Βρίσκεται, δηλαδή, στὸ γεωγραφικό χῶρο ποὺ περιλαμβάνεται σήμερα ἡ περιοχή της Νιγρίτας καὶ του Σοχοῦ.

Το 490 π.Χ., κατά την ἐκστρατεία τῶν Περσῶν ἐναντίον της Ἑλλάδος, ὁ βασιλιάς της Βισαλτίας μὴ θέλοντας ν’ ἀκολουθήσει τους βαρβάρους, ἔφυγε στὴ Ροδόπη, στοὺς δὲ γιοὺς του ἀπαγόρευσε νὰ ἐκστρατεύουν κατά της Ἑλλάδος στὸ πλευρό των Ἀσιατῶν ἐπιδρομέων. Αὐτοί ὅμως δὲν ἄκουσαν την συμβουλή του πατέρα τους, καὶ ἀκολούθησαν τους βαρβάρους. 

‘Ὅταν μετά τὴ φυγή τῶν Περσῶν ὁ βασιλιάς ἐπανῆλθε καὶ βρῆκε τους γιοὺς του σώους καὶ ἀβλαβεῖς, αὐτοτυφλώθηκε.

Ἀπὸ το 479 π.Χ. ἡ Βισαλτία κατακτήθηκε ἀπὸ τον Ἀλέξανδρο τον Α’. Ἀργότερα ὁ Περικλῆς ἔστειλε 1000 Ἀθηναίους ἀποίκους, οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν πολύ στὸν ἐκπολιτισμό των Βισαλτῶν. Στὴ μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., στὴν ὁποία κρίθηκε ἡ τύχη της Μακεδονίας, οἱ Βισάλτες πολέμησαν στὸ πλευρό του Περσέα.

Τόσο πολύ διακρίθηκαν γιὰ την ἀνδρεία τους, ὥστε ὁ Περσέας μετά την ἡττᾶ του, τότε μόνο ἀπελπίστηκε τελείως, ὅταν τον ἐγκατέλειψαν καὶ οἱ “ἀνδρεῖοι Βισάλτες”.

Ἡ ἐπαρχία αὐτή, ἄν καὶ εἶχε μικρή ἐκτάσει κατά την ἀρχαιότητα, ἐν τούτοις περιεῖχε πολλές πόλεις, οἱ ὁποῖες συχνά μνημονεύονται ἀπὸ τους ἀρχαίους συγγραφεῖς: ἡ Ἄργιλος, το Κερδύλιο, ἡ Βισαλτία, πρωτεύουσα της χώρας, οἱ Καλλίτεραι, ἡ ὀρεσκία, ἡ Εὐπορία, ἡ Βέργα καὶ ἡ ‘Ὄσσα. 

Η πιὸ ἐπίσημη ἀπὸ τις παραπάνω πόλεις ἦταν ἡ Ἄργιλος, ποὺ σύμφωνα με τὴ μαρτυρία τῶν ἀρχαίων κτίσθηκε ἀπὸ τους Θρᾶκες, τους πρώτους κατοίκους της χώρας, σε χρόνο ἄγνωστο, ἀποικίστηκε ὅμως ἀπὸ τους Ἀνδρίους συγχρόνως με τα Στάγειρα της Χαλκιδικής, γύρω στὰ μέσα της 7ης ἑκατονταετηρίδας.

 Μετά τὴ φυγή τῶν Θρακῶν καὶ τον ἀποικισμό τῶν Ἀνδρίων, ἡ Ἄργιλος ποὺ εἶχε παραμείνει ἐλεύθερη καὶ αὐτόνομη ἀπὸ το 655π.Χ. μέχρι την ἐκστρατεία του Ξέρξη (480 π.Χ.), ὑπέκυψε καὶ αὐτή στὸ κράτος του. Μετά ἀπὸ την ἡττᾶ καὶ τὴ φυγή του συμπεριλήφθηκε στὶς συμμαχικές πόλεις της Ἀθήνας.

Ἀργότερα ὅμως, ἀποστάτησε ἀπὸ τους Ἀθηναίους καὶ διευκόλυνε το στρατηγό των Λακεδαιμονίων νὰ καταλάβει την Ἀμφίπολη. Ἀργίλιος ἦταν ὁ ἄντρας ποὺ πρόδωσε τον Παυσανία στοὺς Σπαρτιᾶτες, ὁ ὁποῖος ὅταν στάλθηκε σὰν γραμματοκομιστής στὸν Ἀρτάβαζο ἀποσφράγισε τις ἐπιστολές καὶ κατήγγειλε την προδοσία στοὺς Ἐφόρους.

Οἱ Βισάλτες ἦταν Θρᾶκες στὴν καταγωγή. 

Εἶχαν ἀνεπτυγμένη την θρησκευτικότητα, δημιούργησαν θρησκευτικές ἰδέες καὶ ἦταν ἐργατικοί, πρᾶγμα ποὺ μαρτυρεῖται ἀπὸ τον πλοῦτο ποὺ ἀπέκτησαν. 

Εἶχαν, ἐπίσης, ἀνεπτυγμένη την ἀγάπη τους πρὸς τὴ πατρίδα. Παρόλα αὐτὰ, ἦταν εἰρηνικός λαός.

Ὅμως, ὅπως ὅλοι οἱ Θρᾶκες, δὲν εἶχαν συναίσθηση της κοινωνικότητας καὶ της κρατικῆς ἑνότητας, ἔτσι ὥστε το κράτος τους νὰ ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐπιβιώσει καὶ νὰ ἀντισταθεῖ στοὺς ποικίλους ἐχθρούς της περιοχῆς καὶ κυρίως τους Μακεδόνες. 

Το πολίτευμα της περιοχῆς ἦταν ἡ Βασιλεία καὶ ὁ βασιλιάς ἦταν ὁ ἀπόλυτος δεσπότης.

 Οἱ βασιλεῖς ἦταν φορεῖς της ὑπέρτατης ἐξουσίας καὶ συμπεριφέρονταν πρὸς τους ὑπηκόους τους χωρίς νὰ δίνουν σε κανένα συλλογικό ὄργανο λόγο των πράξεων τους καὶ μάλιστα, οἱ πράξεις τους εἶχαν τὴ σφραγῖδα της ἀγριότητας. 

Ἀργότερα ὅταν ὑποτάχθηκαν στοὺς Μακεδόνες (479 π.Χ.) διατήρησαν την αὐτονομία τους ἀπὸ τον ἴδιο το βασιλιά. Μόνο το 342π.Χ. καταργεῖται ἡ αὐτονομία τῶν λαῶν της Θράκης.

Δύο εἶναι οἱ κεντρικοί πόλοι γύρω ἀπὸ τους ὁποίους στρέφεται ἡ ζωή των Βισαλτῶν καὶ ἡ προσπάθειά

τους πρὸς την πρόοδο καὶ την πολιτιστική ἀνάπτυξη.

Ὁ Στρυμόνας ποὺ λατρευόταν ὡς θεός, θεωροῦνταν θεϊκό δῶρο καὶ το λίκνο των Μαινάδων το Παγγαίω, ἀποτελεῖ το κέντρο της αἰνιγματικῆς λατρείας του Διονύσου. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ποὺ συνέθεταν το χρῶμα της κοινωνικῆς ζωῆς τῶν Βισαλτών, ἦταν ὅτι παρεῖχαν ἐλευθερία στὶς γυναῖκες πρὶν ἀπὸ το γάμο, ἐνῶ ἀπαιτοῦσαν πίστη ἀπὸ αὐτὲς ὅταν τις παντρεύονταν. 

Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτό, εἶχαν τὴ συνήθεια νὰ πουλοῦν ὡς δούλους τα παιδιά τους καὶ νὰ ἐξαγοράζουν τις γυναῖκες τους με πολλά χρήματα ἀπὸ τους γονεῖς τους.

Χρησιμοποιοῦσαν πολύ τον οἶνο ποὺ ἦταν το ἱερὸ ποτό του θεοῦ Διονύσου. Καλλιεργοῦσαν τα ἀμπέλια καὶ τα δημητριακά ἐνῶ ἀσχολοῦνταν με την κτηνοτροφία, την ὑλοτομία καθώς καὶ την ἐξόρυξη χρυσοῦ καὶ ἀργύρου ἀπὸ τα ὀρυχεῖα, ποὺ τους ἔκανε πολύ πλούσιους. Πολύ διαδεδομένη ἦταν καὶ η καλλιέργεια της ἐλιᾶς.

                                                                                   

Ἰωνική Ἐπανάσταση - Μηδικοί πόλεμοι ΕΝΟΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΕΝΟΤΗΣ  ΤΕΤΑΡΤΗ

                

Ἰωνική Ἐπανάσταση - Μηδικοί πόλεμοι

<< Εἰρήνη ἐν δουλεία ἡ πόλεμος γιὰ τὴν ἐλευθερία; >>

(Ὁ Ἀθηναῖος πολέμαρχος Καλλίμαχος πρίν τὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος ) .

Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος δὲν εἶναι φιλοπόλεμο. Ἀπ΄ ἐναντίας ὑπῆρξε πάντα καὶ εἶναι φιλειρηνικό. Ἡ πρώτη καταδίκη τοῦ πολέμου συναντᾷται στὴν << Ἰλιάδα >>τοῦ Ὁμήρου, ὅπου :

<< Ἀφρήτωρ, ἀθέμιστος , ἀνέστιος ἐστίν ἐκεῖνος ὅς πολέμου ἔραται...>> ^{Ὅμηρος <<Ἰλιάς >> ρ Ι, στ. 63-64}

Ἀπόδοσις << Ἀκοινώνητος, ἀσεβής καὶ χωρὶς πατρίδα ( ἄπατρις ) εἶναι ἐκεῖνος , ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὸν πόλεμο >>!

Οἱ Ἕλληνες πάντοτε προτιμοῦσαν τὴν εἰρήνη, διότι ἐπίστευαν ὅτι μὲ τὴν εἰρήνη ὁ ἄνθρωπος καὶ τὰ ἔθνη προοδεύουν .

Ἀλλὰ ὅταν ἐτίθετο τὸ ἐρώτημα, ὅπως αὐτὸ ποῦ ἔθεσε ὁ Καλλίμαχος : << Προτιμᾶτε εἰρήνη μὲ σκλαβιὰ,  ἡ πόλεμο γιὰ τὴν Ἐλευθερία >> , οἱ Ἕλληνες προτιμοῦσαν πόλεμο, διότι ἐπίστευαν ὅτι ἡ ἐλευθερία της Πατρίδος, εἶναι ἀγαθὸν ὑπέρτερον τῆς εἰρήνης! Τότε δὲν ὑπῆρχαν << εἰρηνιστάδες >> .

Καὶ ἐπαναλαμβάνω κάτι ποῦ ἔχει χιλιοειπωθεῖ : Ἐὰν κατορθώσαμε καὶ ἐπιζήσαμε ἀπὸ θύελλες ποῦ ἦλθαν στὴν πατρίδα μας , ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης, τὸ ὀφείλουμε κυρίως στὴν πολεμικὴ μας ἀρετή !

Τὴν ἀνδρεία τὴν εἶχαν ἀνυψώσει μέσω τοῦ ἀλτρουισμοῦ, της ἀνιδιοτέλεια καὶ τῆς πνευματικότητος .

Αὐτὰ σκεπτόμενοι οἱ ἀδελφοί τῆς Ἰωνίας ἐξεσηκώθησαν τὸ 500 π.Χ ( κατ΄ ἄλλους τὸ 499 π.Χ ) κατὰ τῆς βαρβαρότητος καὶ τοῦ μισελληνισού !

Ἡ καταστολή τῆς Ἰωνικῆς Ἐπαναστάσεως ἐσήμανε τή συντριβὴ τοῦ βαρβαρισμοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης .

Καὶ ὅπως θὰ διαπιστώσετε, συνετρίβησαν καὶ τὰ σχέδια τῶν Ἰουδαίων περὶ ἀφανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ ἐξέγερση τῶν Ἰώνων

( 5000 - 495 π.Χ )

Τὸ 500 π. Χ οἱ Ἴωνες τῶν παραλίων τῆς Μ. Ἀσίας , μὲ τοῦς Σάμιους, τοῦς Χίους καὶ τοῦς Λέσβιους , ἔχοντας ὡς ἀρχηγὸ τους τὸν τύραννο τῆς Μιλήτου , Ἀρισταγόρα , ἐπαναστάτησαν μὲ σκοπό τὴν ἀποτίναξη τοῦ Περσικοῦ ζυγοῦ .

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό ἐστράφησαν στὴν Μάνα Ἑλλάδα καὶ ζήτησαν βοήθεια ἀπὸ τὰ ἀδέρφια τους .

Πρὸς βοήθεια τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἰωνίας ἔσπευσαν οἱ Ἀθηναῖοι μὲ εἴκοσι πλοῖα καὶ οἱ Ἐρετριεῖς μὲ πέντε πλοῖα.

Ἡ δικαιολογία τῆς μικρῆς βοήθειας τῶν Ἀθηναῖων,  ἔγκειτο στὴν φοβία ποῦ εἶχαν γιὰ πιθανὴ ἐπάνοδο τοῦ Ἱππία,   μὲ τὴν βοήθεια τῶν Περσῶν.

Ἡ Σπάρτη ἀρνήθηκε βοήθεια, διότι στὴν Πελοπόννησο 'ἀναμένεται ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα, ἡ σύγκρουση μεταξύ Σπάρτης καὶ Ἄργους.

Εἶναι γεγονὸς ὅμως, ὅτι οἱ Δωριεῖς δὲν τὰ << πήγαιναν >> καὶ τόσο καλὰ μὲ τοῦς Ἴωνες . Ἡ ἄτιμη << διχόνοια >> ...

Οἱ αἰτίες τῆς Ἰωνικῆς ἐπαναστάσεως ἔχουν τίς ρίζες τους στὴν πολιτική ποῦ ἐφήρμοζε ἡ Περσία στοὺς Ἴωνες τῶν παραλίων τῆς Μ. Ἀσίας.

Οἱ Πέρσες ἀσκοῦσαν ἕνα εἶδος φεουδαλικῆς πολιτικῆς καὶ εἶχαν διορίσει διοικητές σὲ ὅλες τίς πόλεις Ἕλληνες , οἱ ὁποῖοι ἦσαν τυφλά ὄργανα τοῦ Πέρση βασιλέως.

Οἱ διοικητές ( Κυβερνῆτες ) αὐτοί εἶχαν μεγάλη ὑποστήριξη ἀπὸ τοῦς Σατράπες καὶ τοῦς << μηδίζοντες >> κύκλους τῶν πολιτῶν, ποῦ δυστυχῶς- ἦσαν σε κάθε πόλη.

Οἱ πολῖτες ὅμως τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων γνώριζαν ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἦσαν τύραννοι ( μὲ κυριολεκτική ἔννοια ) καὶ δέσμευαν τὴν αὐτονομία τους.

Ὅλοι θεωροῦσαν ὑπευθύνους, γιὰ τὶς οἰκονομικές δυσχέρειες ποῦ εἶχε τὸ ἐμπόριο τῆς Ἰωνίας , τοῦς Πέρσες καὶ τὶς μηδίζουσες ἀρχὲς τῶν πόλεων, κατὰ τὸ 525 -500 π.Χ. 

 Ὁ παράγων, ὅμως ποὺ ἔπαιξε σημαντικό ρόλο γιὰ τὴν ἐπανάσταση τῶν Ἰώνων, ἦτο ὁ πολιτικός λόγος τῆς δεσμεύσεως τῆς αὐτονομίας τῶν πόλεων.

 Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ δεχθοῦμε τὴν ἀξιόπιστη μαρτυρία του Ἡρόδοτου γιὰ τὰ προσωπικὰ κίνητρα τοῦ τυράννου τῆς Μιλήτου , Ἀριστογόρα. ^{ΗΡΟΔΟΤΟΣ: <<Ἰστωρία >>, Ε΄ 28-34} Ἤθελε νὰ μεγαλώσει, γεωγραφικά, τὴν ἐπιρροή του στὸ Αἰγαῖο .

Ὁ Ἀρισταγόρας κατήργησε τὴν τυραννία στὴν Μίλητο καὶ ἡ ἐπανάσταση ἁπλώθηκε σὲ ὅλη τὴν Ἰωνία μὲ μεγάλη ταχύτητα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον μας δίδει τὸ δικαίωμα νὰ συμπεράνουμε πῶς ὑπῆρχε πρόσφορο ἔδαφος ἤδη. ^{ΗΡΟΔΟΤΟΣ << Ἱστορία >> Ε΄. 28 -34}

Ἡ Πέρσες ἐκινήθησαν κατὰ τῆς Μιλήτου καὶ τὴν ἀπέκλεισαν . 

 Οἱ Ἴωνες ὅμως , πολιορκοῦσαν τίς Σάρδεις, πρωτεύουσα τῆς Περσίας καὶ τὴν πυρπόλησαν. 

 Τὸ ἐθνικὸ ἱερὸ τῶν Περσῶν καὶ τῶν Λυδῶν, ὁ ναός τῆς Κυβέλης κάηκε καὶ γενικός δὲν ἔμεινε τίποτα ὄρθιο .

Ἡ Περσικὴ φρουρὰ τῆς πόλεως κατόρθωσε τὴν τελευταία στιγμὴ, νὰ ὀχυρωθεῖ στὴν Ἀκρόπολη.

 Οἱ Ἕλληνες ὀπισθοχώρησαν σὲ κάποια φάση τῆς μάχης, διότι ἐπληροφορήθησαν πῶς πλησίαζαν ἐνισχύσεις πρὸς τους πολιορκουμένους στὴν ἀκρόπολη Πέρσες στρατιῶτες.

Κοντὰ στὴν Ἔφεσο ἡττήθηκαν καὶ στὴ μάχη σκοτώθηκε ὁ στρατηγός τῶν Ἐρετριέων , Εὐαλκίδης ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε Ὀλυμπιονίκης . ^{ΗΡΟΔΟΤΟΣ << Ἱστορία >> Ε', 35}

Οἱ Ἕλληνες βλέποντας νὰ καίγονται οἱ Σάρδεις ξεσηκώθηκαν ὅλοι στὸν Ἑλλήσποντο , τὴν Λυκία καὶ τὴν Κύπρο, ἡ ὁποῖα εἶχε πολλοὺς μηδίζοντες.

 Ὀνομαστοί γιὰ τὸν τὸν φιλομηδισμό τους ἦσαν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀμαθοῦντος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἡρόδοτος. ^{Ενθ. , αν. Ε', 102}

Ἐδῶ εἶναι τὸ κρίσιμο σημεῖο τοῦ ἀγῶνα ,κατὰ τὸ ὁποῖο οἱ Ἀθηναῖοι ἀφήνουν στὴν τύχη τους,   τοῦς Ἴωνες ἀδελφούς στὴν Ἔφεσο,   καὶ γυρίζουν στὴν Ἀθήνα. Ἦτο τὸ ἔτος 498 π.Χ.

Ἡ ἐπανάσταση ἀλλάζει τώρα μορφή. 

 Στὴν θάλασσα ἐπικρατοῦν οἱ Ἕλληνες .ἐνῶ στὴν ξηρά οἱ Πέρσες.

 Ὁ ἀγῶνας εἶναι ἀμφίρροπος.

Εἴμαστε στὸ ἔτος 496 π.Χ. 

 Οἱ δύο στόλοι τῶν Ἰώνων καὶ τῶν Περσῶν, συναντῶνται κοντά στὴ μικρὴ νῆσο Λάδι. 

 Τὸ ναυτικὸ τῶν Ἰώνων ἀποτελεῖται ἀπὸ 353 πλοῖα καὶ τὸ Περσικὸ διπλάσιο.

. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι οἰκτρό ! 

 Μετὰ τή ναυμαχία καταλαμβάνεται ἡ Μίλητος ἀπὸ τοῦς Πέρσες καὶ καταστρέφεται . 

Τὸ ἑπόμενο ἔτος τὸ 595 π.Χ. ὑποδουλώνεται ὅλη ἡ Ἰωνία καὶ τὰ ἱερά της παραδίδονται στὶς φλόγες . 

 Τείχει καὶ οἰκίες κατεδαφίζονται .

 Οἱ κάτοικοι σφαγιάζονται ἡ πωλοῦνται ὡς δοῦλοι .

Ἡ ὄμορφη Ἰωνία ὑποδουλώνεται γιὰ τρίτη φορά . 

 Ἡ πρώτη ἦτο ἀπὸ τοῦς Λυδοῦς καὶ δύο άπο τοῦς Πέρσες.

Ἡ Κύπρος ἐδεινοπάθησε καὶ αὐτὴ μετὰ τὴ μεγάλη μάχη στὴν πεδιάδα τῆς Σαλαμῖνος 

. Οἱ Κύπριοι στρατηγοί διάλεξαν τοῦς καλύτερους στρατιῶτες τους, ἀπὸ τὴν Σαλαμῖνα καὶ τοῦς Σόλους καὶ τοῦς ἐτοποθέτησαν ἀπέναντι ἀπὸ τοῦς βαρβάρους .

Ἀρχίζει ἡ μάχη καὶ σὲ ξηρὰ καὶ στὴ θάλασσα . 

 Οἱ Ἴωνες συντρίβουν τους ........ Φοίνικες : καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες ἀριστεύουν στὴν μάχη ! Σάμιοι , Λέσβιοι , καὶ οἱ Κύπριοι ἐξοντώνουν τὸ βαρβαρικό συνοθύλευμα .

Καὶ ἐνῶ ἡ μάχη κλείνει ὑπέρ τῶν Ἑλλήνων , ὁ Στησήνωρ, ὁ βασιλεύς τοῦ Κουρίου , προσχωρεῖ στὶς Περσικὲς γραμμές (! ) μὲ σημαντικὸ ἀριθμὸ δυνάμεων. 

 Καὶ δὲν εἶναι μόνον αὐτό....       Μερικοί Σαλαμῖνιοι προσχωροῦν καὶ αὐτοὶ μαζί μὲ τὰ πολεμικά τους ἅρματα, μὲ συνέπεια, τραγικὴ βεβαίως , οἱ Πέρσες νὰ ἔχουν ὑπεροχή καὶ νὰ νικήσουν ! ^{Ἐνθ. Αν, Ε΄ 108 – 115} 

Ἦταν τὸ ἔτος 494 π.Χ. Ἐκτὸς ἀπὸ φωτιὰ καὶ σίδερο εἴχαμε καὶ τοῦς προδότες ,,,, Καὶ φυσικά, ὅπως πίσω ἀπὸ μεγάλες καταστροφές τοῦ Ἑλληνισμοῦ κρύβονται οἱ φοινικογεφυραίοι καὶ οἱ ἀπόγονοι τους ἔτσι καὶ στὴν καταστολή της Ἰωνικῆς ἐπαναστάσεως διεδραμάτισαν ρόλο μὲ << μεγάλη προθυμία >> ^{ἐνθ. Ἄν ΣΤ΄ 6}

Εἶχαν καὶ τὸν ἄνθρωπό τους οἱ Φοίνικες ! Ἦτο ὁ Ἀιάνης του Συλοσῶντος , τὸ ὁποῖον ἐπανατοποθέτησαν οἱ Φοίνικες στὴν κυβέρνηση τῶν Σαμίων διότι

<< ἐφάνη σε αὐτοὺς πολὺ χρήσιμος >>, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἡρόδοτος ^{ἐνθ ἄν ΣΤ΄ 6,25.}

τὴν ὥρα ποῦ ἡ Ἰωνία καιγόταν καὶ οἱ κάτοικοί της ἐσφάζοντο ἡ ἐπωλοῦντο ὥς δοῦλοι, στὴν Ἀθήνα ὁ δραματουργός Φρύνιχος ἀντιμετώπιζε, τὴν ὀργὴ τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ ἐπιβαλλόταν πρόστιμο χιλίων δραχμῶν , ἐπειδή << ἀνέβασε >> στὴν σκηνὴ τὸ δρᾶμα τῆς << Μιλήτου ἅλωσις >> τὸ ὁποῖο ἐσυγκίνησε βαθύτατα τοῦς Ἀθηναῖους καὶ τοῦ ἐθύμισε τὰ << οἱκήια κακά ^{ἐνθ. Ἄν ΣΤ΄ 21} Ἄρχοντας τῶν Ἀθηνῶν ἦτο τότε , ὁ συγγενής τοῦ Ἱππία , Ἵππαρχος τοῦ χάρμου, ὁ ὁποῖος ἀνέμενε τὴν ἐπιστροφή τοῦ Ἱππία μὲ τὴν βοήθεια τῶν Περσῶν !

Ἡ Ἑλλάδα καιγότανε καὶ αὐτὸς ἀνέμενε βαρβάρους ........

μέ τοῦς Φοίνικες δὲν τελείωσα ἀκόμη !! Καὶ πῶς νὰ τελειώσω ἄν δὲ ἀναφερθοῦν οἱ καταστροφές ποῦ ἔφεραν σὲ πόλεις ^{ἐνθ ἄν ΣΤ΄΄ , 33} 

Καὶ, βεβαίως τὰ ἀνταλλάγματα ποῦ τοῦς ἔδινε << διά τὴν μεγάλην προθυμίαν >> ὁ Πέρσης βασιλεύς . 

 Μιλῶ γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς νήσου Θάσου προκειμένου νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν ἀλιεῖα, ὄχι τῶν ἰχθύων, ἀλλὰ τοῦ πλούτου ποῦ εἶχε ἡ Θάσος, τὰ μεταλλεῖα της 76

Οἱ φοινικογεφυραῖοι παντοῦ καὶ πάντοτε μᾶς πολεμοῦσαν.

 Αὐτοὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια, αὐτὰ λέγουν οἱ πηγὲς τῆς ἱστορίας , αὐτὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν διότι, ποτὲ δὲν εἴχαμε << φίλους >> ἡ << συμμάχους >> Ὅτι κερδίσαμε μὲ ξίφος τὸ χάνουμε στὰ χαρτιά ἡ στὰ σκοτεινὰ καὶ ὑγρὰ ὑπόγεια του σιωνισμοῦ , ὁποῖα ἐποχῆ καὶ ἄν ἦταν !

Ὅπως διαπιστώνετε , ὁ σιωνισμός , δροῦσε ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια ἀκόμη ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας. 

 Τὸτε ὀνομάζετο << φοινικισμός >> << Δία πυρός καὶ σιδήρου νὰ περάσετε στὴν Ἑλλάδα>> Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐφιάλτης τους , ἡ Ἑλλάς ! Ἕνας ἐφιάλτης , ὅμως , ὁ ὁποῖος ἔγινε πραγματικότητα στὴν ἑνότητα ποῦ ἀκολουθεῖ , τῶν << Μηδικῶν πολέμων >>.

Ἐκεῖ συνετρίβησαν τὰ σχέδια τους διότι ἑνῶ αὐτοί πολεμοῦσαν γιὰ << Χρυσα ἀργύρια, κάμηλους ὑπηρέτας >>, Ἐμεῖς πολεμούσαμε γιὰ τὴν ΔΟΞΑ , τὴν ἘΛΕΥΘΕΡΙΑ καὶ τὴν ἈΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ !

Λέξεις ἄναγνωστες γιὰ αὐτούς !

                                                             

Στρατιωτική ὀργάνωση καὶ ἐκπαίδευση τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ΕΝΟΤΗΣ ΤΡΙΤΗ

 

ΕΝΟΤΗΣ ΤΡΙΤΗ

α) Στρατιωτική ὀργάνωση καὶ ἐκπαίδευση τῶν Ἑλληνίδων πόλεων

β) Τό ἔργο τοῦ λαμπροῦ Ἡρόδοτου

<< Ὄλβιος ὅστις ἔσχεν Ἱστορίας μάθησιν >>

Ἀπόδοσις << Εὐτυχῆς αὐτός ποῦ γνωρίζει τήν Ἱστορία >>

( ἘΥΡΙΠΙΔΗΣ )

Θεωρῶντας ἐπιβεβλημένο νὰ κάνουμε πράξη τὴν ρήση τοῦ Εὐριπίδου, θὰ παρατεθεῖ αὐτή ἡ ἑνότητα διότι ὁ Ἑλληνισμός ἐπέζησε, ἀπό φωτιὰ καὶ σίδερο ἀφοῦ γνώριζε τίς << τοῦ πολέμου τέχνες >> ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ξενοφῶν.

Ἡ ἱστορία μας εἶναι γεμάτη ἀγῶνες καὶ θυσίες , θὰ σᾶς δώσω μία σαφῆ εἰκόνα γιὰ τὶς ἀρετές τῶν προγόνων μας : Γιατὶ πολεμοῦσαν , γιατὶ ἔπρεπε νὰ σκληραγωγοῦνται, γιὰ ποῖους λόγους ἐνίκησαν τοῦς Πέρσες καθὼς καὶ ποῖοι ὑπεκίνησαν τοῦς πολέμους ^{5 βιβλίο << αὐτοὶ ποῦ πρόδωσαν τους Ἕλληνες >>} ἐναντίων τῆς Ἱερὰς μας Γῆς ! 

 Συνεπῶς θεωρήσατε αὐτήν τὴν ἑνότητα σὰν μία εἰσαγωγῇ περὶ τῶν γεγονότων τῶν << Μηδικῶν Πολέμων >>, ὅπου στὸ τέλος τους θὰ νιώσετε περήφανοι διότι οἱ Ἱεροί Πρόγονοι μας ἐπέζησαν καὶ συνέχισαν τὴν Ἑλλάδα μας , τὴν ὁποῖα ἤθελαν νὰ ἀφανίσουν << κάποιοι << διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> Δὲν γνώριζαν, ὅμως, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ ψυχὴ ΔΕΝ σκλαβώνεται !

                                      Ἡ Λακεδαίμων (Σπάρτη )

Ὁ Ξενοφῶν εἶναι σαφέστατος καὶ δὲ μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλει κανεὶς :

<< τοῦς μὲν ἄλλους αὐτοσχέδιους εἶναι τῶν στρατιωτικῶν, Λακεδαιμονίους, δὲ μόνους τῶν πολεμικῶν >> ! ἔνθ ἄν Η΄ 62

Δηλαδὴ : << Οἱ ἄλλοι εἶναι πρόχειροι στὰ στρατιωτικὰ θέματα , ἐνῶ οἱ Λακεδαιμόνιοι εἶναι , πράγματι εἰδικοί στὰ πολεμικὰ >>!

Ἡ Σπάρτη βασιζόταν σὲ αὐστηρὴ πολιτικὴ καὶ κοινωνική πειθαρχία, ἡ δὲ ἀγωγὴ τῶν πολιτῶν ἦτο καθαρὰ στρατιωτική .

Ἡ πολιτεία παρελάμβανε τὸν πολίτη ἀπὸ ἑπτά ἐτῶν καὶ τὸν ἐφρόντιζε γιὰ τὴν μετέπειτα ἀνατροφὴ του .

Οἱ Σπαρτιᾶτες , ἀπὸ μικρὴ ἡλικία βάδιζαν ἀσκεπεῖς καὶ χωρὶς ὑποδήματα καὶ συνήθιζαν στὴν σκληραγωγία τις πείνας , τῆς δίψας , τοῦ κρύου , τοῦ καύσωνα καὶ τοῦ λίγου ὕπνου ! Φοροῦσαν τὸ ἴδιο ἔνδυμα χειμῶνα καλοκαίρι !

Ἐκοιμόταν σὲ ἀγέλες καὶ στρώματα ἀπὸ καλάμια καὶ ἐγυμνάζοντο συνέχεια στὴν πάλη , τὸ ἅλμα , τοῦς δρόμους , τὸν δίσκο καὶ τὸ ἀκόντιο .

Τούς ἐπιτρεπόταν νὰ κλέβουν (!) γιὰ νὰ μποροῦν σὲ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις νὰ ξεγελοῦν τὸν ἐχθρὸ καὶ νὰ βρίσκουν τροφή.

Ὅλοι ἔτρωγαν μαζί σὲ << κοινές τράπεζες >>, ἀκόμη καὶ οἱ βασιλεῖς τους.

Ἐκάθοντο ἀνὰ ἀνὰ δεκαπέντε σὲ κάθε τράπεζα καὶ τὸ φαγητὸ τους ἦτο ὁ περίφημος <<Μέλανα ζωμός >>! Ἡ περίφημη << Αἰματία >> ἡ << βάφα >> . Ἦτο χοιρινὸ κρέας μέσα σὲ αἷμα , ξύδι καὶ ἁλάτι. Προσεφέρετο γιὰ τὴν τήρηση των ἐθίμων τῆς Σπάρτης

Οἱ << 'Ἐμφρουροι >> , λοιπὸν , λάμβαναν τὴν στρατιωτικὴ ἀγωγὴ ἡ ὁποῖα συνίστατο στὸ νὰ ἔχουν οἱ Σπαρτιᾶτες ὑψηλὰ καὶ γενναία φρονήματα καὶ ἀνεπτυγμένο τὸ αἴσθημα τῆς φιλοπατρίας .

Μάθαιναν μουσικὴ καὶ χορό !  ἐν ἄν Ἡ ,75 Ἀποστήθιζαν τοῦς νόμους του θεῖου Λυκούργου καθὼς καὶ τὰ << Ἔπη >> τοῦ Ὁμήρου μὲ πολλὰ ἄλλα πολεμικὰ τραγούδια , στά ὁποῖα ἐξυμνοῦντο οἱ πεσόντες ὑπὲρ τῆς πατρίδος καὶ ἐψέγοντο οἱ δειλοί καὶ οἱ ἄνανδροι.

Οἱ Σπαρτιᾶτες ἐδιδάσκοντο νὰ εἶναι σεμνοί στὸ ἦθος , νὰ σέβονται καὶ νὰ τιμοῦν τοῦς μεγαλύτερους , ὅπως , ἐπίσης , καὶ νὰ πειθαρχοῦν στοὺς ἄρχοντες .

Ἡ στρατιωτικὴ τους ὑπηρεσία ἄρχιζε ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν εἴκοσι χρόνον καὶ ἐτελείωνε στὰ ἑξῆντα ..

Ἡ Ἱερὰ ἀποστολὴ τῶν Σπαρτιατῶν , γιὰ ὅλη τους τὴν ζωὴ , ἦταν μία καὶ μοναδικὴ : Νὰ μάχονται καὶ νὰ θυσιάζονται ὑπὲρ Πατρίδος !

Ἡ περιφρόνησις του θανάτου , γιὰ χάρη τῆς πατρίδος , ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ ἔνα παρορμητικὸ πολεμικὸ τραγούδι τοῦ    Τυρταίου:

<< Ἀγέτ ω Σπάρτας εὐάνδρω

κώροι πατέρων πολιατάν

λαιά μέν ἶτο προβάλεσθε

δόρυ δ΄ εὐτόλμως ἄνχεσθε,

μὴ φειδόμενοι τας ζωάς

οὗ γάρ πάτριον Σπάρτα >>

Ἀπόδοσις : << 'Ἐμπρὸς ὤ τέκνα τῆς γεμάτης μὲ ἄνδρες  Βλ. << λεξικόν ἀρχαίας Ἑλληνικὴς Γλώσσης >> , τοῦ ΔΡ. Σταματάκου λέξις εὐανδρος - εὐανδρία.

Σπάρτης , μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι σας προβάλεται τὴν ἀσπίδα , μὲ τὸ δεξὶ ἀνυψῶστε μὲ τόλμη τὸ δόρυ, μὴ νοιάζεστε γιὰ τήν ζωή σας , διότι αὐτὸ δὲν εἶναι πατροπαράδοτο στὴν Σπάρτη >>!

<< Εὔανδρος >> Ἡ Σπάρτη μας καὶ ὄχι ἀνώμαλη ἡ ὁτιδήποτε ἄλλο !

Οἱ <<σκοτεινοί >> τῶν σιωνιστῶν κύκλων καὶ λεσχῶν , ἄν ἄνοιγαν κάποιο λεξικὸ ἡ βιβλίο γιὰ τοῦς Σπαρτιᾶτες δὲν θὰ μιλοῦσαν !

Ἁπλῶς βάζουν << κάποιους >> νὰ συκοφαντοῦν κάθε τί ποῦ μιλᾶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα , θρησκεία , οἰκογένεια , ἤθη καὶ ἔθιμα, διότι αὐτὸ εἶναι ὁ Ἑλληνισμός !

Οἱ ξένοι << κάποιοι >> λοιπὸν , ἄς ἀφήσουν ἥσυχους τοῦς Ἕλληνές διότι ὅταν θὰ ἔρθουν οἱ καιροί - καὶ εἶναι τόσο κοντά - δὲν θὰ ἔχουν νὰ ἀπολογηθοῦν καὶ κάτι στὸν Ἑλληνικὸ Λαό.

Ἡ ἀνδρεία, ἡ γενναιότητα καὶ ἡ περιφρόνηση τοῦ θανάτου εἶναι αὐτὰ ποῦ χαρακτήριζαν στοὺς Σπαρτιᾶτες στὴν ἀρχαιότητα καὶ χαρακτηρίζουν καὶ σήμερα τους Ἕλληνες , ὅταν ἔρχονται οἱ περιστάσεις !

Αὐτοί ποῦ μὲ φωτιά καὶ σίδερο προσπάθησαν νὰ μᾶς ἀφανίσουν τότε, βρῆκαν ἐμπρός τους Ἥρωες .

Οἱ σημερινοί Ἕλληνες πρέπει νὰ <<συνεχίσουμε τὸ αἷμα >> ποῦ λένε οἱ παπποῦδες μας , ὅταν ἔρχεται κάποια Ἐθνικὴ Ἑορτή καὶ μᾶς διηγοῦνται κατορθώματα.

Θὰ τὰ καταφέρουμε , ἄν ἀπομονώσουμε τοῦς μισέλληνες καὶ εἰδικὰ αὐτούς ποῦ τρέφει << μέσα στὸ Ἱερό Σῶμα της , ἡ Ἑλλάδα

                                                   Ἀθήνα

Τὸ πολίτευμα τῶν Ἀθηνῶν , κατόπιν πολυετῶν ἀγώνων , περιπέτειες καὶ κοινωνικές ἀναταραχές ἀπέβη Δημοκρατικό, βασισμένο στὴν ἰσότητα , τήν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ λόγου . Δὲν ἦταν , ὅμως λίγες οἱ στιγμὲς ὅπου ὁ ὄχλος κατεχράσθη τὰ Ἱερά Δικαιώματα μὲ ὑποκινητές τοῦς δημαγωγοὺς καὶ τοῦς διάφορους << μηδίζοντες >> καὶ << φοινκοίζοντες >> .

Καταλυτικός ὁ Θουκυδίδης ποῦ μᾶς ἀναφέρει :

<< Οὖς νῦν ἐμεῖς ζηλώσαντες καὶ τό εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δὲ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιοράσθε τοῦς πολεμικοὺς κινδύνους >>, δηλαδή << αὐτούς λοιπὸν , ( ἐνν. τοῦς πεσόντες στὸν πόλεμο ) νὰ πάρετε παράδειγμα καὶ νὰ πιστεύετε ὅτι ἡ εὐτυχία ἔγκειται στὴν ἐλευθερία στὴν ἀνδρεία , μὴν ἀποφεύγετε τοῦς κίνδυνους τοῦ πολέμου ). ^{ἩΣΙΟΔΟΣ <<Θεογονία >> στ.126} Οἱ Ἀθηναῖοι ὑπῆρξαν εὔψυχοι ὑπερασπιστές τῆς ἐλευθερίας , ὄχι μόνο τῆς δικῆς τους , ἀλλά καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων , ἀφοῦ τὸ ἀπέδειξαν σὲ κρίσιμες ἱστορικές στιγμές ( Μαραθών Σαλαμίνες κ.λ.π ).

Ἀπὸ τὸ 18^ον ἔτος τῆς ἡλικίας τους, οἱ Ἀθηναῖοι ὁρκίζοντο στόν ἱερὸ ναὸ τῆς Ἀγλαύρου, στὴν Ἀκρόπολη, δίδοντες τὸν ὅρκο του στρατιώτη καὶ τοῦ πολίτου ,ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ ἐξῆς, ὅπως μᾶς διασώζεται ἀπὸ τὸν ρήτορα Λυκοῦργο ^{57. << κατά Λεωκράτους >> 76}

1<< Οὗ καταισχυνῶ ὅπλα τὰ ἱερά , οὐδ΄ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅπου ἄν στοιχήσω, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπέρ ἱερῶν καὶ ὑπέρ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν . Τὴν πατρίδα δὲ οὐκ ἐλάττω παραδώσω, πλείω καὶ δὲ ἀρείῳ ὅση ἄν παραδέξωμαι , καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεί κραινόντων , καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἱδρυμένους πείσομαι καὶ ὅσους ἄν ἄλλους τὸ πλῆθος ἱδρύσηται ὁμοφρόνως καὶ ἄν τὶς ἀναιρῆ τοῦς θεσμούς ἡ μή πείθηται οὐκ ὁμοφρόνως, καὶ ἄν τὶς ἀναιρῆ τοῦς θεσμοὺς ἡ μὴ πείθηται, οὐκ ἐπιστρέψω ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ παντῶν. Καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω, Ἵστορες θεοί ( τούτων ) , Ἄγλαυρος , Ἐνυάλιος Ἄρης, Ζεύς , θαλλῷ, Αὐξῶ , Ἡγεμόνη >>!

 Ἀπόδοσης

<< Δέν θὰ ντροπιάσω τὰ ἱερά ὅπλα οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸν σύντροφο μέ τόν ὁποῖον καὶ ἄν σταθῶ στήν γραμμὴ, θὰ ἀμυνθῶ δὲ καὶ ὑπέρ τῶν Ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ τοῦς πολλούς . Τὴ πατρίδα δὲν θά παραδώσω μικρότερη, ἀλλά μεγαλύτερη καὶ ἰσχυρότερη ἀπὸ ὅτι θὰ τήν παραλάβω. Θὰ σέβομε τίς ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων καὶ θὰ πείθομαι στοὺς κειμένους νόμους καὶ σέ ὅσους ὁμόφωνα ψηφίσει ἡ πλειοψηφία , καὶ ἄν κάποιος ἄλλος καταστρέψει τοῦς θεσμούς ἡ δὲ πείθεται σ΄ αὐτούς, δὲν θὰ τό ἐπιστρέψω, ἀλλά θὰ ἀμυνθῶ καὶ μόνος καὶ μὲ ὅλους τοῦς ἄλλους. Θὰ τιμήσω καὶ τὰ πατροπαράδοτα ἱερά. Μάρτυρες αὐτῶν ( ποῦ λέγω ) ἐπικαλοῦμαι τοῦς θεοὺς τὴν Ἄγραυλο * ^{Ἄγραυλο Ἡ κόρη τοῦ βασιλέως τῆς Ἀττκής, Κέκροπος, ποῦ θυσιάστηκε γιὰ τὴν πατρίδα.} Τὸν Ἐνυάλιο Ἄρη, τὸν Δία, τὴν Θαλλῷ ^{* Θαλλῷ : Μία τῶν τριῶν Ὡρῶν ποῦ ἐλατρεύτο ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια} τήν Αὐξῶ , ^{* Αὐξῶ : Μία τῶν τριῶν Χαρίτων.} Τὴν Ἡγεμόνη , * ^{Ἡγεμόνη Προσωνυμία τῆς θεᾶς Ἀρτέμιδος.} >> . Μετά τὸ τέλος τοῦ ὅρκου, οἱ ἔφηβοι Ἀθηναῖοι ἔπαιρναν τὸν πολεμικό ὁπλισμὸ καὶ ἀσκοῦντο ἐπὶ δύο χρόνια στὰ στρατιωτικά. 

 Τὸ πρῶτο ἔτος μάθαιναν τήν χρήση τῶν ὅπλων καὶ φρουροῦσαν τὸν Πειραιᾶ, τὸ δὲ δεύτερο ἔτος περιπολοῦσαν τὴν χώρα καὶ μελετοῦσαν περί τῆς φρουρήσεως τῶν τόπων καὶ περί τῶν τόπων καὶ περί τῶν πολεμικῶν ἔργων, στὸ χρόνο αὐτὸ, ἐπίσης, φρουροῦσαν τὰ σύνορα τῆς χώρας στὰ φρούρια τῆς Ἀττικῆς, τὰ ὁποῖα ἦσαν : 

 ὁ Ῥαμνοῦς , ἡ Ἐλευσίς , ὁ Ἀνάφλυστος , ὁ Θόρικος , τὸ Σούνιο , ἡ Φυλῇ , οἱ Ἀφίδνες , καὶ τὸ Πάνακτον . Μετά τὴν συμπλήρωση τοῦ εἰκοστοῦ ἔτους ἐγράφοντο ὁριστικά στοὺς καταλόγους τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς πατρίδος καὶ ἡ διάρκεια τῆς θητείας ἦτο εἰκοσαετής ἕως του 40 ^ου ἔτους μετά τὸ ὁποῖον δὲν ἔπαιρναν μέρος στίς μάχες τῶν μακρινῶν ἐκστρατειῶν , ἀλλά ἦσαν ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπερασπίζονται τὰ πάτρια ἐδάφη ἕως καὶ του 60 ^ου ἔτους τῆς ἡλικίας τους ,^{* στὴν Σπάρτη ἦτο ἡ ἰδανική Πολιτεία . Ἕνας λόγος εἶναι ὅτι καὶ οἱ γυναῖκες ἐκπαιδεύοντο στὰ στρατιωτικά} Αὐτά φθονοῦσαν οἱ φοινικογεφυραῖοι , τότε μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦσαν νὰ διασπάσουν τὴν Ἑνότητά μας , Τά αἴτια τῶν διαφόρων συμφορῶν καὶ τοῦς ὑποκινητές τῶν συμφορῶν μας, τοὺς ὁποῖους θὰ καταδείξουμε . Ὑπάρχει Ἱερά ὑποχρέωση, στὴν μνήμη ὅλον ποῦ ἔπεσαν γιά πατρίδα.

 Ἄλλες Ἑλληνίδες πόλεις

Ἐκτὸς τῆς Σπάρτης καὶ τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἄλλες πόλεις διεκδικοῦσαν τὰ πρωτεῖα τῆς πατρίδος καὶ διατηροῦσαν ἰσχυρὸ στρατό καὶ στόλο π.χ. Τὸ Ἄργος, ἡ Κόρινθος κ.λ.π

7Πολλές πόλεις αὐτόνομες τῆς ἀνατολικῆς Πελοποννήσου, ὅπως ἡ Ἐπίδαυρος, ἡ Τροιζήνα, οἱ Κλιώνες , ὁ Φλοιούς , ἡ Σικυών , κα. Ἀποτελοῦσαν ὁμοσπονδία τῆς ὁποίας προΐστατο τὸ Ἄργος . Π.χ στὴν Κόρινθο ὑπήγοντο ¨ Κέρκυρα , ἡ Ἀμβρακία . Ἡ Λευκάδα, ἡ Ἀπολλωνία ἡ Ἐπίδαυρος καὶ τὰ Μέγαρα, ἀργότερα, ὅμως ὑπήχθη στὴν Πελοποννησιακή Συμμαχία ὑπὸ τὴν ἡγεμονία τῆς Σπάρτης . Σιγά – Σιγά ἀνέβηκε καὶ ἡ Θῆβα μὲ τὸν Πελοπίδα.

Μὲ τὰ χρόνια ἔχουμε τὴν ἡγεμονία τῶν Μακεδόνων καὶ πορεία τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ τὸν Φίλιππο καὶ τὸν Ἀλέξανδρο τὸν Μέγα.

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ἱστορία, οἱ πρόγονοι μας ἦσαν πάντοτε ἕτοιμοι στρατιωτικά, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοῦς βάρβαρους ἡ νὰ σκοτωθοῦν μεταξύ τους , μειώνοντας τὸν πληθυσμό τῆς χώρας , ὑποκινούμενοι - ἀρκετές - φόρες - ἀπὸ << μηδίζοντες >> καὶ φοινικίζοντες .

Ἡρόδοτος ὁ Ἀλικαρνασσεύς ( 485 -410 π.Χ.

Ὁ λαμπρος Ἡρόδοτος ἀπεκλήθη ὁ << πατήρ τῆς Ἱστορίας >> ἀπό τόν Κικέρωνα  ^{Κικέρων  <<De  Legibus1,1}Τό περίφημο ἔργο του << Ἱστορίαι >> τό ἔχει ἀφιερώσει στήν ἱστορία τῶν πολέμων ποῦ διεξήγαγαν οἱ Ἕλληνες ἐναντίον τῶν Περσῶν .

Γιά τήν συγγραφή αὐτή, αὐτοψία τῶν τόπων καί συγκέτρωση τοῦ ὑλικοῦ του, ὁ ¨Ηρόδοτος ἐπραγματοποίησε μεγάλες περιηγήσεις σέ διάφορες χῶρες παρά τίς συγκοινωνιακές δυσκολίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

Τό 445 π.Χ. ἐπισκέφθηκε τὴν Ἀθήνα ὅπου ἀνέγνωσε μεγάλο μέρος τῶν Ἱστορίων του καί οἱ Ἀθηναῖοι συγκινήθηκαν πολύ . Ἀποτέλεσμα ἦτο ἡ προσφορά μεγάλης δωρεάς τῶν δέκα ταλάντων !!

Στὴν Ἀθήνα συνδέθηκε διὰ τῆς φιλίας μὲ τόν Περικλῆ καί ἄλλους μεγάλους ἄνδρες τῆς πόλεως .

Τὸ ἱστορικό ἔργο του Ἡροδότου εἶναι διατηρημένο σέ ἐννέα βιβλία, ποῦ τὸ κάθε ἕνα εἶναι ἀφιερωμένο σὲ μία τῶν ἐννέα Μουσῶν, δηλαδή :

1⁰ βιβλίο : Κλειώ ( Α)

2⁰ βιβλίο : Ευτέρπη (Β )

3⁰βιβλίο : Θάλεια ( Γ )

4⁰βιβλίο : Μελπομένη ( Δ΄ )

5⁰βιβλίο : Τερψιχόρη (Ε΄ )

6⁰βιβλίο : Ἐρατώ ( ΣΤ΄ )

7⁰ βιβλίο : Πολύμνια ( Ζ΄ )

8⁰ βιβλίο : Οὐρανία ( Η΄)

9⁰βιβλίο : Καλλιόπη ( Θ΄ )

Ἄς δοῦμε τι περιλαμβάνει , συνοπτικῶς , κάθε ἕνα βιβλίο τῶν <<ἱστοριῶν >> τοῦ Ἡρόδοτου :

Στὸ βιβλίο Α' ἔχουμε μικρὴ εἰσαγωγή << περί τοῦ σκοποῦ τῆς συγγραφῆς >> καὶ τὰ αἴτια τῆς ἔχθρας μεταξύ τῶν Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων.

Διηγεῖται, ἐπίσης, γιὰ τοῦς Λυδούς βασιλεῖς καὶ εἰδικῶς γιὰ τὸν Κροῖσο, τήν ὑποταγῆ του στὸν Κῦρο, πῶς τὸ Περσικὸ κράτος προῆλθε ἀπὸ τὸ Μηδικὸ καὶ τέλος, πῶς ὁ Κῦρος τὸ μεγάλωσε.

Στὸ βιβλίο Β ἔχουμε τὴν ἐξιστόρηση τῆς διαδοχῆς τοῦ Κύρου ἀπὸ τὸν γιὸ του Καμβύση καὶ παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τήν ἐκστρατεία του ἐναντίον της Αἰγύπτου περιγράφει αὐτή καθὼς καὶ τὰ μνημεῖα της , τοῦς κατοίκους της τὰ ἔθιμά της , τὰ ἤθη καὶ τὸν πολιτισμό της .

Στὸ βιβλίο Γ ἐπιστρέφει, ὁ Ἡρόδοτος στὴν Περσική ἱστορία καὶ μᾶς ἀναφέρει τὸν θάνατο του Καμβύση, τὴν διαδοχή αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Δαρεῖο , τὴν ὀργάνωση τοῦ κράτους ἀπὸ τὸν Δαρείό καὶ μᾶς δίδει ἐξιστόρηση γεγονότων γύρω ἀπὸ τὴν ζωῆ του τυράννου τῆς Σάμου, Πολυκράτη.

Τὸ βιβλίο Δ΄ περιλαμβάνει τὴν ἐκστρατεία τοῦ Δαρείου κατὰ τῶν Σκυθῶν καὶ τά γεγονότα ποῦ συνέβησαν στὴν Κυρηναϊκὴ χερσόνησο, περιγράφοντας τὰ ἔθνη τῆς Λιβύης ποῦ ἐγνώριζε ὁ Ἡρόδοτος .

Στὸ βιβλίο ΣΤ΄ διηγεῖται τὴν καταστολή τῆς Ἱωνικὴς Ἐξεγέρσεως τοῦ Μαρδονίου (Μαρδοχάι ) κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν συντριβὴ του Δάτη καὶ τοῦ Ἀταφέρνη στὸν Μαραθῶνα.

Στὰ τελευταία τρία, δηλαδή Ζ΄, Η΄, καὶ Θ΄, ἐξιστορεῖ τὴν ἐκστρατεία τοῦ Ξέρξη ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, τίς μεγάλες προπαρασκευές του , τὰ διάφορα ἔθνη καὶ φυλὲς ποῦ ἤθελαν νὰ ἀφανίσουν τὴν Πατρίδα μας , τὴν πορεία τοῦ Περσικοῦ <<συνοθυλεύματος >> μέσω Ἰωνίας , Θράκης , Μακεδονίας , Θεσσαλίας , τὴν μάχη τῶν Θερμοπυλῶν, τὴν ναυμαχία του Ἀρτεμισίου , τίς καταστροφές τίς συλήσεις καὶ τὴν <<διὰ πυρός καὶ σιδήρου >> κάθοδο τῶν βαρβάρων στὴν Ἀθήνα καὶ τὸ ἱερό Μαντεῖο τῶν Δελφῶν , ὅπου ἀναφέρονται ἐκπληκτικὰ πράγματα περί << Ἱερῶν Ὅπλων >> κ.λ.π τὴ ναυμαχία τῆς Σαλαμίνος καὶ τὴ φυγῆ τοῦ Ξέρξει , τὴ μάχη τῶν Πλαταιῶν , τὴ μάχη τῆς Μυκάλης καὶ τὰ ὑπόλοιπα κατορθώματα τῶν Ἑλλήνων ἐως τῆς ἀλώσεως τῆς Σηστοῦ τὸ ἔτος 478 π.Χ.

Εἶναι καταπλικτικές οἱ ἐξιστορήσεις τοὺ λαμπροῦ μας Ἡρόδοτου καθὼς ὁ τρόπος ποῦ περνᾶ τὰ ἐθνικὰ μηνύματα του.

Ὁρισμένοι ἔχουν πεῖ γιὰ τὸν Ἀλικαρνασσέα ἱστορικό, ὅτι ἦτο βάρβαρος καὶ ὄχι Ἕλλην καθὼς καὶ διάφορα εὐτράπελα

<< Ὤς 'ἐμοὶ .δοκεῖ >> , εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμὴ νὰ δοῦμε ἄν ἦτο Ἕλλην ἡ ὄχι . Ἄν ἦτο βάρβαρος δὲν θὰ ἔγραφε μὲ τέτοιο Ἑλληνικὸ πατριωτικὸ ὕφος καὶ θὰ ἐκθείαζε << τὰ τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν μου >> κατορθώματα ! Λοιπὸν στὸν Σουϊδα καὶ τὸ << Λεξικὸν >> τοῦ , στὴν λέξη << Ἡρόδοτος >> διαβάζουμε:

<< Ἀλικαρνασσεύς τῶν επιφανών >>! Καὶ    Ἕλλην καὶ ἀριστοκρατικής καταγωγῆς ὁ λαμπρὸς Ἡρόδοτος !

Ἑπομένως :           Τὸ ἔργο του λοιπὸν , ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἁρπαγὴ της Ἰοῦς καὶ τὴν Ἑλένης , ὁποῦ μᾶς κατονομάζει τοῦς Φοίνικες κατηγορηματικὰ καὶ λήγει στὴν ἄλωση τῆς Σηστοῦ.

 Τὸ θὲμα τοῦ ἔργου εἶναι ἡ ἀφήγηση τῆς ἀντιθέσεως μεταξὺ του βαρβαρικοῦ κόσμου καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ .

Ἔγραψε κάποιες ὑπερβολὲς γιὰ τοῦ Αἰγυπτίους καὶ τοῦς Φοίνικες ( γράμματα κ.λ.π ) καὶ ἐπέσυρε , δικαιολογημένα τὴν μῆνιν τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων καὶ Πανεπιστημόνων .

γὶα τοῦς Φοίνικες , πάντως δὲν ἐκφράσθηκε ποτὲ μὲ << καλὰ >> λόγια , ἀφοῦ τοῦς κατονομάζει ὥς << κλέπτας >> , << ἅρπαγάς >> << πονηροὺς >> καὶ ἄλλα κοσμητικά ἐπίθετα !

Στὸ Λεξικό τοῦ << Σουϊδα >> διαβάζουμε ὅτι, ὁ Ἡρόδοτος , πῆγε στὸν Θούριο , ἀποικία τῶν Ἀθηναῖων , ὅπου καὶ ἀπέθανε .