ΕΝΟΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

 

ΕΝΟΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

( Λεοννάτος - μάχες Μ. Ἀλεξάνδρου )

Ὁ Φίλιππος ὁ β΄ ἦτο αὐτὸς ποῦ ἔκανε τὸ ὄνειρό τῶν Ἑλλήνων πραγματικότητα καὶ ἐτοιμάζετο νὰ ἐκστρατεύσει πρὸς ἀνατολάς τιμωρῶντας τοῦς βαρβάρους ἱἐρόσυλους ποῦ πέρασαν διά πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα μας !

Τὸ σχέδιο του πῆρε μία μικρή ἀναβολή λόγο τῆς ὕποπτης δολοφονίας του . ^{ΗΛΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ << Αὐτοὶ ποῦ πρόδωσαν τοῦς Ἕλληνες >> κεφ. << φιλίππου >> ἔκδ. <<Λιακόπουλος >> Θεσ/κη 2003} Συνεχιστὴς τοῦ σχεδίου καθὼς καὶ ἐκτελεστὴς ὑπῆρξε ὁ γιὸς του Ἀλέξανδρος “Γ΄,

Οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑλλήνων ἔδωσαν μυστικές ὁδηγίες στὸν Ἀσύγκριτο γιὰ τὴν τιμωρία ὅλον Αὐτὸν ποῦ διῆλθαν μὲ φωτιά καὶ σίδερο ἀπὸ τήν Ἱερὰ Ἑλλάδα. Ἄλλωστε οἱ ποιὸ πολλοί κατενόησαν τὴν κίνηση τῶν χεριῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου ὅταν σηκώθηκε πάνω ἀπὸ τὸ ἄψυχο σῶμα τοῦ ἱεροῦ βασιλέως τῶν Ἑλλήνων , πατέρα τοῦ Φιλίππου τοῦ Β΄,

Γεγονός εἶναι ὅτι μετὰ τὸν θάνατο συνέβησαν δραματικὰ γεγονότα γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς διαδοχῆς του.

Ἕνα εἶναι ὁ λεγόμενος << Λαμιακὸς πόλεμος >> τὸ 322 π.Χ. Στὸν πόλεμο αὐτὸν, τὸν ἀδελφοκτόνο , ἔπεσαν μεγάλες μορφές τῶν Μακεδόνων, τῶν Ἀθηναῖων καὶ γενικὸς τῶν Ἐλλήνων .

Τὸ χειρότερο καὶ ὕποπτο συνάμα εἶναι ὁ θάνατος τοῦ στρατηγοῦ Λεοννάτου ἔμπιστου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ὅπου μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἀσύγκριτου , ὁ Στρατὸς ἐναπέθεσε τίς ἐλπίδες στὸν Λεοννάτο .

Ὁ Λεοννάτος ἦτο ἄνδρας καὶ Ἕλλην μεγάλης ἀξίας, Ἄριστος ἐπιτελικὸς καὶ πολυαγαπημένος τῶν στρατιωτῶν . Ἦτο ὁ διοικητὴς τοῦ ἱππικοῦ.

Βορείως ὅμως τῆς Λαμίας , ὁ ἄριστος Λεοννάτος γιὸς τοῦ Ἀνταίου καὶ συνεπίτροπος τοῦ Ἀντιπάτρου στὴν Μακεδονία μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , μαχόμενος μόνος του σὲ κάποια φάση τοῦ ἀγῶνα πέφτει νεκρός ... ^{ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ << βιβλιοθήκη >>, Ι Η΄, 13 -15}

Κὶ ἐδῶ ἀρχίζουν οἱ ἐρωτήσεις!

α) Ὁ Ἀντίπατρος γιατὶ δὲν προσέτρεξε κοντὰ στὸν Λεοννάτο; Γιατὶ ἐπίσης παρακολουθοῦσε ἀπὸ τὴν πεδιάδα τὴ μάχη;

β) Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , ὁ Λεοννάτος ἔγινε διοικητὴς τὴς μικρᾶς Φρυγίας !

Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης μᾶς λέγει πῶς τὸ μέρος αὐτὸ ἔβριθε ἀπὸ Γεφυραίους ἐμπόρους καὶ φοινικίζοντες !

Γιὰ ποιόν λοιπὸν, τὸ λόγο ἐστάλη ὁ Λεοννάτος μὲ τὴν ἀδελφὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , τὴν Κλεοπάτρα;

γ) Οἱ Ἀθηναῖοι στ5ὴ μάχη αὐτή ἔξω ἀπὸ τὴν Λαμία εἶχαν ὥς ἀρχηγὸ τους τὸν Ἀντίφιλο, γνωστὸ ἀντιμακεδόνα , φοινικίζοντα καὶ μηδίζοντα.

Τὶ σύνθεση << φυλῶν >> εἶχε ὁ στρατὸς του , ἀφοῦ ὅπως μᾶς λέγει ὁ Διόδωρος : << Τὸν ἀχρεῖον εἷς παράταξιν ὄχλον >>! ^{ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ << βιβλιοθήκη >>, Ι Η΄, 13 -15 ,} Γιὰ σκεφθεῖτε λίγο ........

Καὶ ὅσο γιὰ τὸν περίεργο θάνατο τοῦ Ἀσύγκριτου ἄς δοῦμε τὸν Ἀρριανό καὶ τὶς συγκλονιστικὲς λεπτομέρειες ποῦ ἀναφέρει ^{Ἀρριανός : << Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις >> 27 ,} Ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἀσύγκριτου μετὰ τὸν θάνατο του , περνᾶ κυριολεκτικά << Διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> ἀπὸ τὸν .... ἐξάδελφό του καὶ βασιλέα Κάσσανδρο !

 Ὁ Κάσσανδρος φυλακίζει τὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὴν δολοφονεῖ ! Τὸ ἴδιο κάνει στὴν ΝΟΜΙΜΗ σύζυγο τοῦ Ἀλεξάνδρου , Ροξάνη,

καθώς καὶ στὸ ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΑΔΟΧΟ τοῦ Βασιλείου Ἀλέξανδρο Δ΄ τοῦ Ἀλεξάνδρου! Ὁπότε τὸ πονηρό μας , ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ τὸ πονηρό μας ! Τὸ ἀφυπνισθέν μυαλό μας - σκεπτικὸ , ρωτᾶ : 

 Ποιοί ἐκρύβοντο πίσω ἀπὸ τὸν Κάσσανδρο ; Γιατὶ τέτοιο μίσος ἐνάντια στὴν οἰκογένεια τοῦ Ἀσύγκριτου ; Εὐτυχῶς ὑπάρχει ὁ Ἀρριανός καὶ ἡ << Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις >>

καὶ κάτι τελευταῖο γι΄ αὐτοὺς μπορεῖ , ἀθῶα καὶ ἀξιοπρεπέστατα, νὰ ἐρωτηθοῦν : << Οἱ Βαβυλώνιοι τί λαός ἦτο; Αὐτοί δὲν ὑποστήριξαν τὸν Ἀλέξανδρο >> Ἡ ἀπάντηση μου εἶναι ἡ ἐξῆς : << Οἱ Βαβυλώνιοι ἀνήκουν στὸν Σημητικό κλάδο τῶν ἀπογόνων τοῦ Νόε! ^{Γ, ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ << λεξικῶν τῶν Ἀγίων Γραφῶν >>, ἐκδόσεις <<Γρηγόρη >> , Ἀθήνα τὸ 1999.}

Ἡ ἐξαγωγή συμπερασμάτων εὔκολη , διὸτι οἱ Βαβυλώνιοι ἔδιδαν καὶ χρησμούς - ὁδηγίες σὲ <<ὁρισμένους >>. Διαβάστε τὸν Ἀρριανό γι' αὐτὸ τὸ θέμα καθώς καὶ τὸν <<ψεύδο >> Καλλισθένη!

ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ὁ Ἀρριανός στὴν << Ἀνάβαση Ἀλεξάνδρου ( Α΄12,4 ) μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἅνδρες ἀπὸ τοῦς Ἕλληνες ἡ τοῦς Βαρβάρους δὲν παρουσίασε ποτὲ τόσο μεγάλα ἔργα σὲ πλῆθος ἡ μέγεθος !

Καὶ εἶναι βάσιμο αὐτὸ διότι ὅταν ξεκίνησε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἀπὸ τὴν Δίον τῆς Μακεδονίας γιὰ τὴν μεγάλη ἐκστρατεία , ἐκτὸς τοῦ στρατοῦ ποῦ ἀριθμοῦσε 55,000 πεζούς καὶ 8.000 ἱππεῖς , ὑπῆρχαν καὶ 6.000 ἐπιστήμονες καὶ τεχνῖτες ὅλον τῶν εἰδικοτήτων !

 Ἀπὸ ἰατρούς μέχρι ὑποδηματοποιούς ἀπὸ οἱκονομολόγους μέχρι ταριχευτές, νομισματοποιοῦς κ.λ.π. Ἐκτὸς αὐτῶν τὸν στρατὸ ἀκολουθοῦσαν 20.000 γυναῖκες , τῶν ὁποῖον 7.000 εἶχαν μαζί τους μικρὰ παιδιά ἡ ἦσαν ἔκγυοι, γιὰ τὴν ἀνανέωση τοῦ στρατεύματος κατὰ τὴν ἐκστρατεία . τὰ παιδάκια αὐτὰ ἀριθμοῦσαν 10.000!

Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἔδιδε ἐργασία καὶ πολλὰ δῶρα στὶς γυναῖκες τῶν στρατιωτῶν ! ( Διόδωρος Σικελιώτης : << Ἱστορ. Βιβλιοθ. >> XVII 110 ,3 )

Τὸ σχέδιο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ἀποσκοποῦσε στὴν ραγδαῖα διάβαση τοῦ Ἑλλήσποντου καὶ ἀκολοῦθος τὴν προέλαση στὴν Μ. Ἀσία καὶ τὴν κατάληψή της !

Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ, ἔπρεπε νὰ κατασυντριβεῖ ὁ Περσικὸς στρατὸς . 

 Οἱ δύο στρατοί βρέθηκαν ἀντιμέτωποι στὶς μάχες ποῦ θὰ παρατεθοῦν , μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Ἑλληνικὸ φῶς νὰ φθάσει στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένη .

Ἦταν, ὅμως καὶ ἡ τιμωρία τῶν Περσῶν γιὰ τὴς καταστροφές ποῦ ἐπέφεραν στὴν Ἑλλάδα κατά τὰ ἔτη 490 – 479 π.Χ.

α) Ἡ μάχη τοῦ Γρανικοῦ

(Δαίσιος ( Μάϊος ) 334 πΧ. )

Ἡ πρώτη συνάντηση τῶν δύο στρατῶν ἔγινε στὸν Γρανικὸ ποταμό, ὄπου ἦταν συντεταγμένος ὁ Περσικὸς στρατὸς καὶ ἀνέμενε τὸν Ἑλληνικό . Ὁ Παρμενίων εἶχε ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν παράταξη τοῦ στρατεύματος , λόγω τοῦ ἰσχυροῦ ρεύματος τοῦ ποταμοῦ.

 Ὁ Ἀλέξανδρος τότε τοῦ ἀπαντᾶ μὲ σεβασμὸ , ὅπως ἄρμοζε σὲ ἕναν τέτοιον μεγάλο καὶ νικηφόρο στρατό .

<< Ἀγαπημένε Παρμενίωνα , περάσαμε τὸν Ἑλλήσποντο καὶ θὰ βοηθοῦμε ἀπὸ τὸ ρυάκι ;>>.

Ὁ Ἀλέξανδρος τίθεται ἐπικεφαλῆς τῆς δεξιᾶς πτέρυγος καὶ ὑπὸ τῶν ἤχων τῶν σαλπίγγων καὶ τὸν << Ἀλαλαγμό >>, οἱ Ἕλληνες ἐπιτίθενται κατὰ τῶν Βαρβάρων.

Ἡ φάλαγγα τοῦ Ἀλέξανδρου συνάντησε δυσκολίες καὶ εἶχε ἀρκετές ἀπώλειες .

 Ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος κινδύνευσε νὰ σκοτωθεῖ ἀπὸ τὸν Πέρση

Σπιθριδάτη , ἀλλὰ ὁ Κλεῖτος ἔσωσε τὸν Ἀλέξανδρο ἀπὸ τὸν θάνατο .

Τὸ Περσικὸ ἱππικό διαλύθηκε τελείως καὶ τράπηκε ἀπὸ Ἑταίρους σὲ φυγή !

 Οἱ ἀπώλειες τῶν βαρβάρων ἀνῆλθαν σὲ 1.000 ἱππεῖς καὶ 18.000 πεζούς, σὲ σύνολο 100.000 ἀνδρῶν ! Ἀνάμεσα στοῦς νεκρούς βαρβάρους ἦταν ὁ Σπιθριδάτης ποῦ ἀναφέραμε , ἡγεμόνας τῶν Περσῶν ( σατράπης ), ὁ Νιφάτης καὶ ὁ Πετήνης , στρατηγοί καὶ ἡγεμόνες ἐπίσης , ὁ διοικητὴς Μιθροβουζάκης τῆς Καππαδοκίας , ὁ γαμπρὸς τοῦ Δαρεῖου Μιθριδάτης , ὁ γιὸς τοῦ Δαρεῖου τοῦ Ἀρταξέρξη Ἀρβουπάλης κ.α.

Ἀπὸ τὸν Ἑλληνικό στρατὸ 85 ἱππεῖς καὶ 52 πεζοὶ , τοῦς ὁποῖους ἔθαψε μαζί μὲ τὰ ὅπλα τους . Ἐπέδειξε δὲ καὶ μεγάλη φροντίδα στοῦς συγγενεῖς τῶν πεσόντων Ἑλλήνων.

Στὴν ἴδια μάχη ἔπεσε μαχόμενη καὶ ἡ ἀρχηγὸς τῶν ἑταίρων ἡ Μυρσίνη (!) τῆς ὁποίας ὁ Ἀλέξανδρος ἔστησε ξεχωριστὸ τύμβο καὶ ἀπέδωσε σ' αὐτὴν ὅπως καὶ στὶς ἄλλες ἐταῖρες ποῦ ἔπεσαν ξεχωριστές τιμές ! 

 Ἀπὸ τὰ πλούσια λάφυρα ποῦ μάζεψαν οἱ Ἕλληνες , ὁ Ἀλέξανδρος ἔστειλε στὴν Ἀθήνα 300 Περσικές πανοπλίες ! Ἡ νίκη αὐτοὶ στὸν Γρανικό ποταμό ἐδρέωσε τὸ ἠθικό τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ ὄνειρο τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν Ἰωνικῶν καὶ Αἰολικῶν πόλεων ἄρχιζε νὰ πραγματοποιεῖται ! ὁ Φρούραρχος τῶν Σάρδεων παρέδωσε τὴν πόλη καὶ τὸ δημόσιο ταμεῖο! 

 Ἡ Ἔφεσος ἔπεσε χωρίς μάχη. Κατελήφθησαν, ἐπίσης ἡ Μίλητος καὶ οἱ Ἀλικαρνασσός οἱ ὁποῖες χρησιμοποιήθηκαν ὥς βάσεις γία τίς μετέπειτα ἐπιχειρήσεις τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου .

β) Γόρδιος δεσμός
Ἀρτεμίσιος (Ἀπρίλιος ) 333 μ.χ. )


Μετὰ τὴν κατάληψη - ἀπελευθέρωση τῶν πόλεων ποῦ ἀναφέρθηκὰν , ὁ Μ. Ἀλέξανδρος κατέκτησε τὶς περιοχές τῆς Λυκίας, Πισιδίας καὶ Παμφιλίας .
Ἀρχές τοῦ Ἀρτεμισίου ( Ἀπριλίου ) τοῦ 333 π.Χ. ἔφθασε στήν πόλη Γόρδιον κοντὰ στὸν Σαγγάριο ποταμό . Ἐκεῖ ἀναπαύτηκε ὁ στρατὸς καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἔκοψε τὸν περίφημο << Γόρδιο δεσμό >>, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο, ὁποῖος τὸν ἔλυνε θὰ κυριαρχοῦσε στὴν Ἀσία ! Ἐδῶ ἦρθαν καὶ οἱ πρῶτες στρατιωτικὲς ἐνισχύσεις ἀπὸ τήν Ἑλλάδα.
Ὁ Ἀλέξανδρος , βεβαίως, τὸν ἔκοψε μὲ τὸ ξίφος του !
Ὁ δεσμός αὐτὸς ἦταν δεμένος σὲ ζυγό ἅρματος καὶ ἡ σύσταση του ἀπετελεῖτο ἀπὸ φλοιό κρανιάς τοῦ ὁποῖου οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος φαινόταν. Μετά τὸν Γόρδιο ὁ Ἀλέξανδρος, βεβαίως τὸν ἔκοψε μὲ τὸ ξίφος του ! Ὁ δεσμός αὐτός ἦταν δεμένος σὲ ζυγό ἅρματος καὶ ἡ σύστασή του ἀποτελεῖτο ἀπό φλοιὸ κρανιάς, τοῦ ὁποῖου οὔτε τέλος φαινόταν.
Μετὰ τὸν Γόρδιο ὁ Ἀλέξανδρος κατέλαβε τὴν Ταρσό . Φθάνοντας στὸν Μαλλό , πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Δαρεῖος μὲ ὅλον τὸν στρατὸ εἶχε στρατοπεδεύσει στούς Σώχους , μία περιοχή ποῦ ἦταν δυνατή ἡ χρησιμοποίηση ὅλης τῆς στρατιᾶς καὶ τοῦ ἱππικοῦ. Ὁ Ἀλέξανδρος προελαύνοντας , στρατοπέδευσε στὴν πόλη Μυρίανδρος.

γ) Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ

( ἈΠΕΛΑΙΟΣ (ΝΟΕΜΒΡΊΟΣ ) 333Π.Χ

Ἀλλάζοντας γνώμη ὁ Δαρεῖος πῆγε στήν πόλη Ἰσσό ὅπου ὁ ἀνθέλληνας αὐτὸς βασάνισε καί σκότωσε τοῦς τραυματίες στρατιῶτες !   Του Ἀλεξάνδρου ! Ὁ Πανβάρβαρος δολοφόνος ....

Ὁ Ἀλἐξανδρος , μέσως τῆς κατασκοπείας του , ἄλλαξε τὸ δρομολόγιο του καί κατευθύνθηκε γρήγορα πρὸς τὴν Ἱσσό. Ἔδωσε διαταγή νὰ δειπνήσουν πολύ καλά οἱ στρατιῶτες καί το βραδύ ἔστειλε τοῦς καταδρομεῖς τῆς ἐποχῆς καί ἔκλεισαν τὰ στενά τῆς διόδου πρὸς τὴν Ἰσσό.

 Ξημερώνη ἡ ἡμέρα καὶ οἱ Ἕλληνες τοῦ Ἀλεξάνδρου ἔχουν ἀπέναντί τους 600.000 βαρβάρους, ἕτοιμους γιὰ μάχη καὶ ἀποφασισμένους νὰ συντρίψουν τοῦς Ἕλληνες . 

Ὁ Δαρεῖος, βλέπει τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ὁδηγεῖ μὲ τάξη καὶ ἠρεμία τὸν στρατό του καί παραμένει στίς ὄχθες τοῦ Πινάρου ποταμοῦ. Ἐπικρατεῖ ἀπόλυτη ἡσυχία ! 

Ὁ Ἀλέξανδρος ἡγεῖται του ἱππικοῦ καί διέρχεται μὲ τό ἄλογο του μπροστά τῶν Ἑλλήνων, παροτρύνοντας τους νὰ δείξουν γενναιότητα .

 Οἱ σάρρισες κτυποῦν το ἔδαφος ! τά ξίφη κτυποῦν τις ἀσπίδες καί οἱ Πέρσες τά ...χάνουν ! Τί κάνουν οἱ Ἕλληνες, μήπως τοῦς ἔφυγε ὁ νοῦς ;        Μόλις σταμάτησαν τὰ <<πολεμικά κτυπήματα >> φάνηκε << ἄν ἔφυγε ὁ νοῦς τῶν Ἑλλήνων ! Τά ἱερὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος ἐφορμοῦν κατά τῶν βαράβαρων . Ἡ μάχη εἶναι ἄγρια καί μπροστά στὴν ὀρμητικώτητα τῶν Ἑλλήνων , οἱ βάρβαροι ἀρχίζουν νὰ ὑποχωροῦν, ὡς συνήθως .... σὲ αὐτό τό χρονικό σημεῖο γίνεται μία τρομερή ἱππομαχία, μεταξὺ τοῦ Θεσσαλικοῦ καὶ Περσικοῦ ἱππικοῦ. 

Οἱ Πέρσες ἐδῶ φάνηκαν γενναιότατη καὶ ἀποφασισμένη ἀλλὰ δὲν εἶχαν τὸ τρομερὸ ὅπλο ποῦ ἔχουν οἱ Ἕλληνες την ψυχή! 

Ὁ Δαρεῖος σε κάποια ἔρχεται πολύ κοντά τόν Ἀλέξανδρο ἀλλὰ γυρίζει πρὸς τὰ πίσω σὲ ἄτακτη φυγή !

 Ὁ Δαρεῖος ρίχνει ἀπὸ τὸ ἅρμα του τὴν ἀσπίδα , τὸν πλούσιό χιτῶνα του καὶ τὸ τόξο του! Κυριεύεται τὸ στρατόπεδο του καὶ ἀνάμεσα στούς αἰχμαλώτους εἶναι ἡ μητέρα του , ἡ σύζυγός του , τὸ μικρὸ ἀγοράκι, οἱ δύο κόρες στου καὶ πολλές Περσίδες εὐγενεῖς! 

Τέτοιος ἡγέτης ἤτανε ¨ βαρβαρός . Οἱ Πέρσες ἔχασαν 150.000 πεζούς 15,000 Ἱππεῖς , Οἱ Ἕλληνες ἔχασαν 350 πεζοὺς καὶ 120 ἱππεῖς . 

Οἱ Ἕλληνες πεσόντες θάπτονται μὲ τάς νενομισμένας καὶ κεκανονισμένας τιμᾶς! Ὅσοι διέπρεψαν στὴν μάχη τιμήθηκαν ἀξιοπρεπῶς ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τους τὸν Μ. Ἀλέξανδρο ! Νὰ σημειωθεῖ ὅτι : Στὴν μάχη τῆς Ἰσσοῦ ἔπεσε ἡρωικῶς μαχόμενος ὁ ἀξιωματικὸς τῆς Μακεδονικῆς φάλαγγος, Πτολεμαῖος ὁ γιὸς του Σελεύκου.

Ἀργὰ τὸ βράδυ, ὁ Ἀλέξανδρος ἐπιστρέφοντας στὴν σκηνή του, ἄκουσε κλάματα γυναικῶν. Ρώτησε τὸν Ἠφαιστίωνα τί κλάματα εἶναι αὐτὰ καὶ ὁ λαμπρός Στρατηγὸς καὶ ἐπιστήθιος φίλος του, ἀπάντησε ὅτι <<εἶναι ἡ οἰκογένεια του Δαρίου καὶ φοβοῦνται νὰ μὴν τοῦς σκοτώσης...>>
 Ὁ Ἀλέξανδρος εἰσῆλθε στὴν σκηνή τους καὶ ἀφοῦ διεβεβαίωσε τὴν οἰκογένεια τοῦ Δαρεῖου ὅτι δὲν σκοτώθηκε ὁ βασιλεύς τους ἀσπάστηκε μὲ σεβασμὸ τὴν μητέρα του ἀντιπάλου του κάτω ἀπὸ τὰ βουρκωμένα μάτια ΟΛΩΝ τῶν παρισταμένων στρατηγῶν καὶ τῶν αἰχμαλώτων τῆς Περσικῆς βασιλικὴς οἰκογενείας ! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὁ Ἀλέξανδρος , ἀποκαλοῦσε μὲ σεβασμὸ καὶ πολύ ἀγάπη <<ΜΗΤΈΡΑ >> τὴν βασιλομήτορα τῆς Περσίας

δ) Ἡ κατάληψη τῆς Συρίας καὶ Φοινίκης ( Ὑπερβερεταῖος (Σεπτέμβριος 332 π.χ )

Ἔπειτα ἀπό τὴ μάχη τῆς Ἱσσοῦ, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ὑποδέχονταν τὸν Ἀλέξανδρο ὡς <<λυτρωτήν καὶ ἐλευθερωτήν >>!

Ἀποστέλλει τον Παρμενίωνα στήν Δαμασκὸ καὶ ὁ ἴδιος προχωρεῖ πρὸς Φοινίκη καὶ Συρία . Στὴν Συρία στρατοπεδεύει στὴν Μάραθο (Ἀμρίτ ) ἡ ὁποῖα βρίσκεται δίπλα στὰ ἑλληνόφωνα χωρία Χαμιντιέ καὶ Ἀντάραδο, ἀποικία τῶν Χαλκιδέων. Ἐκεῖ , λαμβάνει ἐπιστολή ἀνακωχῆς ἀπὸ τόν Δαρεῖο καὶ τοῦ ἀνταπαντᾶ ὁ Ἀλέξανδρος πῶς ἔχει ( ὁ Δαρεῖος ) τὴν βασιλικὴ του ἐξουσία καὶ θὰ ἀπελευθερώσει τὴν οἰκογένειά του ἄν γίνει ἰδιώτης

 ! Στὴν ἐπιστολή αὐτὴ ἐξηγοῦσε τοῦς λόγους τῆς ἐκστρατείας καὶ ὅτι αὐτὸς ( ὁ Δαρεῖος ) εὐθυνόταν γιὰ τὴν δολοφονία του πατέρα του Φιλίππου του β . Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἀρχὴ τὴς ἐπιστολὴς του Ἀλεξάνδρου ὁπού γράφει ;

 <<Οἱ πρόγονοι ἡμῶν τῆς Μακεδονίας καὶ λοιπῆς Ἑλλάδος ...>> , ἡ ὁποία ἀρχὴ καταδεικνύει τὴν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων ! Αὐτὰ γιὰ ὁρισμένους ποῦ ἐπιμένουν ἀνθελληνικὰ , εἴτε ἔσω εἴτε ἕξω τοῦ Ἑλληνικοῦ κορμοῦ ! 

 Ὁ Ἀλέξανδρος, ἀκολούθως , καταλαμβάνει τὴν Φοινίκη καὶ ἀπελευθερώνει τίς Ἑλληνικές πόλεις βύβλο, Τύρο Σιδώνα κ.α.

 Ὅλες οἱ πόλεις κατελήφθησαν χωρίς ἀντίσταση, ἐκτὸς τῆς Τύρου, ὅπου οἱ φοίνικες - πρωτοπόροι σε ἀνθελληνισμό – ἀντιστάθηκαν λόγο τῶν ψηλῶν τειχῶν καὶ ὄχι τῆς γενναιότητός τους.

 Ἑπτά μῆνες διήρκησε ἡ πολιορκία τῆς πόλεως καὶ , τελικὸς , ἡ Τύρος ὑπέκυψε ἐμπρὸς στὸν Ἀλέξανδρο καὶ στούς Ἕλληνες. 

 Ὅταν εἰσῆλθε ὁ Ἀλέξανδρος ἦτο τραυματισμένος σε 7 (!) σημεῖα τοῦ σώματος του ! Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ στρατηγὸς τοῦ Πευκάστας , ἕνας ἔκ τῶν ἀρχηγῶν τῆς σωματοφυλακής του, τὸν ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο σὲ κάποια φάση τῆς πολιορκίας . 

 Ὁ Ἀλέξανδρος φέρθηκε ὅπως ἔπρεπε στοὺς σημιτοφοίνικες ἀνθέλληνες, οἱ εἶχαν γκρεμίσει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Τύρου αἰχμαλώτους Ἕλληνες κάτω στὰ βράχια τῆς παραλίας ! Πράγματί , γενναία καὶ ἄξια τῆς φυλῆς του πράξη !

 Μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες , ὁ Ἀλέξανδρος , κατέλαβε τὴν Ἑλληνική πόλη τῆς γάζας καὶ ἔγινε κύριος τῆς Φοινίκης, Παλαιστίνης καὶ Συρίας . 

 Ἦταν ὁ μήνας Δίος ( Ὀκτώβριος ) καὶ θὰ ἀναφερθεῖ δύο φάσεις τῆς πολιορκίας τῆς Γάζας.

α) Κάποιος σημιτοφοίνικας ὑποκρίθηκε τὸν λιποτάκτη καὶ σὲ κάποια στιγμὴ ποῦ ὁ Ἀλέξανδρος γύρισε τὴν πλάτη αὐτὸς σήκωσε τὸ χέρι του μὲ τὀ μαχαίρι του γιὰ νὰ δολοφονήση τὸν Ἀσύγκριτό ! 

 Τὸ χέρι τοῦ Λεοννάτου ἔκοψε τὸ χέρι τοῦ σημιτοφοίνικα .... 

 (β Στὴν διάρκεια τὴς πολιορκίας ὁ Ἀλέξανδρος τραυματίστηκε βαριὰ, ὅταν τὸ δορύ ποῦ καρφώθηκε στὸν ὦμο του , εἶχε διαπεράσει τὴν ἀσπίδα καὶ τὸν θώρακα του, ἀφοῦ ἐξακοντίσθηκε ἀπὸ καταπέλτη !

                                ε) Μάχη τῶν Γαυγαμήλων

                                  ( Δίος 9 Ὁκτῶβριος 331 π.Χ.

Μετὰ τὴν κυριαρχία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , οἱ Φοινίκη, Παλαιστίνη, Συρία, ὁ Ἀλέξανδρος κατευθύνθηκε στὴν Αἴγυπτο ὁποῦ καὶ παρέμεινε ἒπὶ πέντε μῆνες ! 

 Ἄρχισε τὸ κτίσιμο τῆς Ἀλεξάνδρειας καθώς καὶ καὶ ἄλλων πόλεων σὲ ὅλη τὴν Αἴγυπτο. Στὴν Μέμφιδά , ὁ Ἀσύγκριτος ἔδωσε ὁδηγίες γιὰ τὴν διοίκηση τῆς χώρας καὶ ἐπέστρεψε ἀνατολικὸς ἀφοῦ πέρασε τόν Εὐθράτη καὶ τὸν Τίγρη ποταμό , διότι πληροφορήθηκε πῶς ὁ Δαρεῖος ἑτοιμάζεται γιὰ νέα ἀναμέτρηση .

 Ὅταν πέρασαν οἱ Ἕλληνες τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸν Τίγρη ποταμό πληροφορήθηκε ὁ Ἀλέξανδρος , ὅτι ὁ Δαρεῖος μὲ ἀπειράριθμο στράτευμα εἶχε στρατόπεδα στὴν πόλη τῶν Ἀρβήλων, ἡ ὁποῖα ἦταν στὴν πεδιάδα τῶν Γαυγαμήλων. Ἕνα ἑκατομμύριο πεζοὶ, 40.000 ἱππεῖς καὶ 200 δρεπανηφόρα ἅρματα ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἀντιπροσωπεύσουν τὸ Φῶς καὶ τὸ Ἅλας του κόσμου ! 

 Ὁ Ἀλέξανδρος μὲ στρατηγούς του, κάνουν τὰ σχέδια της μάχης μὲ προσοχὴ καὶ νηφαλιότητα . Παραμονὴ τῆς μάχης , ὁ Ἀλέξανδρος πληροφορεῖται ἀπὸ τοῦς ὅτι ἡ πεδιάδα εἶναι γεμάτη ἀπὸ τριβόλους ἐμπόδια δηλαδὴ κατὰ τοῦ ἱππικου ! 

 Ὁ Ἀλέξανδρος ἀποστέλλει τους ἀκαταπόνητους καταδρομεῖς>> καὶ τὴν νύχτα , οἱ ὑπερστρατιῶτες αὐτοί καθάρισαν τὴν πεδιάδα ἀπὸ τοῦς τριβόλους ! 

 Τὸ πρωί ὅλα ἦσαν ἔτοιμα γιὰ γιὰ τὴ μεγάλη μάχη! Εἶναι ἡ 1^η ἱσταμένου τοῦ Μακεδονικοῦ μηνὸς Δίου του 331 π.χ 1^η

Ὀκτωβρίου μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα. 

 Ὁ στρατὸς παρατάσσεται ἀλλὰ .......λείπει ὁ Ἀλέξανδρος ! Ὁ Παρμενίων τρέχει καὶ ἀνοίγει τὴν σκηνὴ τοῦ βασιλέως << καλὰ, Ἀλέξανδρε , πῶς μπορεῖς καὶ κοιμᾶσαι ἀκόμα τέτοια μεγάλη ἡμέρα >>, καὶ ὁ αἰῶνιος Ἕλληνας τοῦ ἀπαντᾶ <<Γιατὶ ὄχι Παρμενίωνα μήπως μετὰ τὴ μάχη δὲν θὰ εἴμαστε οἱ νικητὲς >>!!!

 Ὁ Ἀλέξανδρος ἐπιθεωρεῖ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ λέγει λόγια προτρεπτικά στοὺ στρατιῶτες . Ὁ στρατηγικὸς νοῦς τοῦ Ἀλεξάνδρου θριαμβεύει! Οὔτε δρεπανοφόρα ἅρματα οὔτε ἀπειράριθμο στράτευμα , οὔτε οἱ διάφοροι ἀπίθανοι σύμμαχοι του Δαρεῖου φοβῆσαν τοῦς Ἕλληνες ! 

 Οἱ καταπληκτικοί καὶ πειθαρχημένοι ἑλιγμοί τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἔφεραν καὶ τὸ νικηφόρο ἀποτέλεσμα! Ὁ Ἀλέξανδρος δημιούργησε ρῆγμα μὲ τὸ ἱππικό μας στὸ μέσον τῆς Περσικῆς παρατάξεως καὶ οἱ Στρατηγοί τοῦ Ἱππικοῦ μας Μενίδας , Ἀρέτας καὶ Κλέανδρος, τρέπουν σὲ ἄτακτη φυγὴ τους Πέρσες ! 

 Ὁ Ἀρριανός μᾶς ἀναφέρει 300.000 Πέρσες νεκροὺς καὶ ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης 500 Ἕλληνες, μὲ πολλοὺς ὅμως τραυματίες . Ὁ Διόδωρος δὲ μᾶς ἀναφέρει ὅτι σὲ κάποια φάση τῆς μάχης ὁ Ἀλέξανδρος βρέθηκε ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Δαρεῖο καὶ ἐξακόντισε τὸ δόρυ του .

Τὸ δόρυ ὅμως βρῆκε κατάστηθα τὸν ἡνίοχο του Δαρείου, ὁ ὁποῖος Δαρεῖος τράπηκε σε φυγή ! Μετὰ τὴν μάχη τῆς πεδιάδας τῶν Γαυγαμήλων ἔπαψε νὰ ὑφίστατε ὁ Περσικὸς στρατὸς . 

 Ὁ Ἀλέξανδρος εἰσῆλθε στὰ Ἄρβιλα τῆν ἑπομένη ἡμέρα, ὅπου τὰ ὅπλα, τὸ ἄρμα καὶ τὸν θησαυρὸ τοῦ Δαρείου. Βαβυλῶνα παραδόθηκε χωρίς μάχη. Κατέλαβε τὴν προτεύσα Περσέπολι ὅπου καὶ ἐπισκέφθηκε τὸν τάφο τοῦ Κύρου .

 Ὁ τάφος εἶχε τὴν ἐξὴς ἐπιγραφή ποῦ ἀνέφερες; <<Ἐγὼ, ὦ ἄνθρωπε, εἶμαι ὁ Κῦρος ὁ γιὸς τοῦ Καμβύση, ἱδρυτής τοῦ Περσικοῦ κράτους καὶ βασιλεύς τῆς Ἀσίας. Μὴ λοιπὸν μὲ φθονήσης γιὰ τὸ μνῆμα μου >>.

Ὁ Ἀλέξανδρος , ἀφοῦ βρῆκε κατεστραμμένο τὸν τάφο καὶ συλημένο, ἔδωσε διαταγὴ νὰ ἀνακατασκευαστεῖ, καὶ ἔγραψε ! <<Τοῦτο τὸ μνῆμα βρῆκε ὁ Ἀλέξανδρος κατεστραμμένο καὶ συλημένο, Διέταξε ἀμέσως τὸν Ἀριστόβουλο νὰ νὰ τὸ ἐπισκεύασε καὶ νὰ τὸ τακτοποιήσει ἔκ νέου >>! 

 Τὴν ἄνοιξη τοῦ 330 π.Χ ὁ Ἀλέξανδρος κατέλαβε τὸ Ἐκβάτανα, πρωτεύσας τῆς Μηδίας . Λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη βρῆκε τὸν δολοφονημένο ἀπὸ τὸν σατράπη Βήσσο τῆς Βακτριανὴς, βασιλέα Δαρεῖο . Ἀμέσως διέταξε νὰ σταλεῖ ὁ νεκρὸς Δαρεῖος στὴν Περσέπολι καὶ νὰ ταφεῖ στούς τάφους τῶν Βασιλέων μὲ τιμὲς καὶ μεγαλοπρέπεια !

Αὐτοί εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ! Τὸ κόσμημα της Γῆς ! Καὶ αὐτὸ ἀντιπαραβάλλεται μὲ τὴν πράξη τῶν βαρβάρων ὑπάνθρωπον , οἱ ὁποῖοι πρὶν εἰσέλθει ὁ Ἀλέξανδρος στὴν Περσέπολη εἶχαν ἀκρωτηριάσει φρικτὰ 800 Ἕλληνες αἰχμάλωτος ! 

 Τούς εἶχαν κόψει χέρια ἡ πόδια, οὗτος ὥστε νὰ μήν δραπετεύσουν. Ἀλλὰ ἦσαν μὲ κομμένες μύτες , κομμένα, αὐτιὰ καὶ ἕτεροι μὲ ἐξοργισμένους ὀφθαλμούς, τοῦς ἔβγαλαν τὰ μάτια δηλαδὴ! Τέτοιοι ὑπάνθρωποι ἦσαν. 

 Ὁ Ἀλέξανδρος ἔκλαψε πολὺ ὅταν τοῦς εἶδε καὶ διέταξε νὰ τοῦς παρασχεθεῖ κάθε δυνατὴ βοήθεια . Ἔτσι εἶναι οἱ ἀληθινοί ἡγέτες! Ἐλλείψει βασιλέως στὴν Περσία, πλέον, ὡς νόμιμο .. οἱ σατράπες ἀναγνώρισαν τὸν Ἀλέξανδρο ;΄ << Ὡς νόμιμον βασιλέα αὐτῶν >> Ὁ κύκλος ἔκλυσε ! 

 Οἱ Πέρσες, οἱ ὅποιοι πέρασαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὸν περασμένο αἰῶνα ἀφοῦ μὲ τοῦς αἰωνίους συμμάχους τοῦς Φοίνικες ὑπεκίνησαν τὸν Πελοποννησιακό πόλεμο καὶ ἐπέφεραν τόσες συμφορὲς στὴν πατρίδα μας, τιμωρήθηκαν μέσα στὸ ἔδαφος τους , στὸ βασίλειο τους! 

 Ὁ Ἱσοκράτης καὶ ὁ Φίλιππος β΄΄ δικαιώθηκαν ! Καὶ κοντὰ σ΄ αὐτούς δικαιώθηκαν ὅλοι ποῦ ἔλεγαν , ὅτι, << Ἡ ἑνότητα σώζει τοῦς Ἕλληνες >>!

                                                        

ΒΙΣΑΛΤΕΣ

ΒΙΣΑΛΤΕΣ

Οἱ Βισάλτες ἦταν ἀρχαῖος λαός της ἀνατολίτικής Μακεδονίας, ποὺ ἔζησε στὰ δυτικά του ποταμοῦ Στρυμόνα, Θρακικής καταγωγῆς. Ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει γιὰ την περιοχή «Εἴη δέ Παιονίη ἐπὶ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ πεπολισσμένη» (Ἡροδ Υ,13).

Ὁ Βισάλτης ἦταν γιὸς του Ἥλιου καὶ της Γῆς, ἀπὸ τον ὁποῖο πῆρε καὶ το ὄνομα της ἡ χώρα. Πατέρας της Θεοφανώς, ἡ ὁποία με μορφή προβάτου, συνέλαβε ἀπὸ τον Ποσειδῶνα, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶχε πάρει μορφή κριαριοῦ, τον κριό ποὺ ἔδωσε το χρυσόμαλλο δέρας τῶν Ἀργοναυτῶν. Γι’ αὐτό ἡ Θεοφανώ λέγεται καὶ Βισαλτίς.

Ὁ λαός αὐτὸς, ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρόδοτο, ἀναφέρεται καὶ ἀπὸ τον Θουκυδίδη, τον Διόδωρο, τον Πλίνιο καὶ τον Πλούταρχο. 

Ἡ ἀρχαία Βισαλτία ἀνῆκε στὸ χῶρο της ἀρχαίας Μακεδονίας, μεταξύ του ὄρους Βερτίσκος ποὺ ἦταν το δυτικό της σύνορο, καὶ του Στρυμόνα καὶ της Κερκινίτιδος λίμνης, ποὺ ἦταν το ἀνατολικό. Βρίσκεται, δηλαδή, στὸ γεωγραφικό χῶρο ποὺ περιλαμβάνεται σήμερα ἡ περιοχή της Νιγρίτας καὶ του Σοχοῦ.

Το 490 π.Χ., κατά την ἐκστρατεία τῶν Περσῶν ἐναντίον της Ἑλλάδος, ὁ βασιλιάς της Βισαλτίας μὴ θέλοντας ν’ ἀκολουθήσει τους βαρβάρους, ἔφυγε στὴ Ροδόπη, στοὺς δὲ γιοὺς του ἀπαγόρευσε νὰ ἐκστρατεύουν κατά της Ἑλλάδος στὸ πλευρό των Ἀσιατῶν ἐπιδρομέων. Αὐτοί ὅμως δὲν ἄκουσαν την συμβουλή του πατέρα τους, καὶ ἀκολούθησαν τους βαρβάρους. 

‘Ὅταν μετά τὴ φυγή τῶν Περσῶν ὁ βασιλιάς ἐπανῆλθε καὶ βρῆκε τους γιοὺς του σώους καὶ ἀβλαβεῖς, αὐτοτυφλώθηκε.

Ἀπὸ το 479 π.Χ. ἡ Βισαλτία κατακτήθηκε ἀπὸ τον Ἀλέξανδρο τον Α’. Ἀργότερα ὁ Περικλῆς ἔστειλε 1000 Ἀθηναίους ἀποίκους, οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν πολύ στὸν ἐκπολιτισμό των Βισαλτῶν. Στὴ μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., στὴν ὁποία κρίθηκε ἡ τύχη της Μακεδονίας, οἱ Βισάλτες πολέμησαν στὸ πλευρό του Περσέα.

Τόσο πολύ διακρίθηκαν γιὰ την ἀνδρεία τους, ὥστε ὁ Περσέας μετά την ἡττᾶ του, τότε μόνο ἀπελπίστηκε τελείως, ὅταν τον ἐγκατέλειψαν καὶ οἱ “ἀνδρεῖοι Βισάλτες”.

Ἡ ἐπαρχία αὐτή, ἄν καὶ εἶχε μικρή ἐκτάσει κατά την ἀρχαιότητα, ἐν τούτοις περιεῖχε πολλές πόλεις, οἱ ὁποῖες συχνά μνημονεύονται ἀπὸ τους ἀρχαίους συγγραφεῖς: ἡ Ἄργιλος, το Κερδύλιο, ἡ Βισαλτία, πρωτεύουσα της χώρας, οἱ Καλλίτεραι, ἡ ὀρεσκία, ἡ Εὐπορία, ἡ Βέργα καὶ ἡ ‘Ὄσσα. 

Η πιὸ ἐπίσημη ἀπὸ τις παραπάνω πόλεις ἦταν ἡ Ἄργιλος, ποὺ σύμφωνα με τὴ μαρτυρία τῶν ἀρχαίων κτίσθηκε ἀπὸ τους Θρᾶκες, τους πρώτους κατοίκους της χώρας, σε χρόνο ἄγνωστο, ἀποικίστηκε ὅμως ἀπὸ τους Ἀνδρίους συγχρόνως με τα Στάγειρα της Χαλκιδικής, γύρω στὰ μέσα της 7ης ἑκατονταετηρίδας.

 Μετά τὴ φυγή τῶν Θρακῶν καὶ τον ἀποικισμό τῶν Ἀνδρίων, ἡ Ἄργιλος ποὺ εἶχε παραμείνει ἐλεύθερη καὶ αὐτόνομη ἀπὸ το 655π.Χ. μέχρι την ἐκστρατεία του Ξέρξη (480 π.Χ.), ὑπέκυψε καὶ αὐτή στὸ κράτος του. Μετά ἀπὸ την ἡττᾶ καὶ τὴ φυγή του συμπεριλήφθηκε στὶς συμμαχικές πόλεις της Ἀθήνας.

Ἀργότερα ὅμως, ἀποστάτησε ἀπὸ τους Ἀθηναίους καὶ διευκόλυνε το στρατηγό των Λακεδαιμονίων νὰ καταλάβει την Ἀμφίπολη. Ἀργίλιος ἦταν ὁ ἄντρας ποὺ πρόδωσε τον Παυσανία στοὺς Σπαρτιᾶτες, ὁ ὁποῖος ὅταν στάλθηκε σὰν γραμματοκομιστής στὸν Ἀρτάβαζο ἀποσφράγισε τις ἐπιστολές καὶ κατήγγειλε την προδοσία στοὺς Ἐφόρους.

Οἱ Βισάλτες ἦταν Θρᾶκες στὴν καταγωγή. 

Εἶχαν ἀνεπτυγμένη την θρησκευτικότητα, δημιούργησαν θρησκευτικές ἰδέες καὶ ἦταν ἐργατικοί, πρᾶγμα ποὺ μαρτυρεῖται ἀπὸ τον πλοῦτο ποὺ ἀπέκτησαν. 

Εἶχαν, ἐπίσης, ἀνεπτυγμένη την ἀγάπη τους πρὸς τὴ πατρίδα. Παρόλα αὐτὰ, ἦταν εἰρηνικός λαός.

Ὅμως, ὅπως ὅλοι οἱ Θρᾶκες, δὲν εἶχαν συναίσθηση της κοινωνικότητας καὶ της κρατικῆς ἑνότητας, ἔτσι ὥστε το κράτος τους νὰ ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐπιβιώσει καὶ νὰ ἀντισταθεῖ στοὺς ποικίλους ἐχθρούς της περιοχῆς καὶ κυρίως τους Μακεδόνες. 

Το πολίτευμα της περιοχῆς ἦταν ἡ Βασιλεία καὶ ὁ βασιλιάς ἦταν ὁ ἀπόλυτος δεσπότης.

 Οἱ βασιλεῖς ἦταν φορεῖς της ὑπέρτατης ἐξουσίας καὶ συμπεριφέρονταν πρὸς τους ὑπηκόους τους χωρίς νὰ δίνουν σε κανένα συλλογικό ὄργανο λόγο των πράξεων τους καὶ μάλιστα, οἱ πράξεις τους εἶχαν τὴ σφραγῖδα της ἀγριότητας. 

Ἀργότερα ὅταν ὑποτάχθηκαν στοὺς Μακεδόνες (479 π.Χ.) διατήρησαν την αὐτονομία τους ἀπὸ τον ἴδιο το βασιλιά. Μόνο το 342π.Χ. καταργεῖται ἡ αὐτονομία τῶν λαῶν της Θράκης.

Δύο εἶναι οἱ κεντρικοί πόλοι γύρω ἀπὸ τους ὁποίους στρέφεται ἡ ζωή των Βισαλτῶν καὶ ἡ προσπάθειά

τους πρὸς την πρόοδο καὶ την πολιτιστική ἀνάπτυξη.

Ὁ Στρυμόνας ποὺ λατρευόταν ὡς θεός, θεωροῦνταν θεϊκό δῶρο καὶ το λίκνο των Μαινάδων το Παγγαίω, ἀποτελεῖ το κέντρο της αἰνιγματικῆς λατρείας του Διονύσου. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ποὺ συνέθεταν το χρῶμα της κοινωνικῆς ζωῆς τῶν Βισαλτών, ἦταν ὅτι παρεῖχαν ἐλευθερία στὶς γυναῖκες πρὶν ἀπὸ το γάμο, ἐνῶ ἀπαιτοῦσαν πίστη ἀπὸ αὐτὲς ὅταν τις παντρεύονταν. 

Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτό, εἶχαν τὴ συνήθεια νὰ πουλοῦν ὡς δούλους τα παιδιά τους καὶ νὰ ἐξαγοράζουν τις γυναῖκες τους με πολλά χρήματα ἀπὸ τους γονεῖς τους.

Χρησιμοποιοῦσαν πολύ τον οἶνο ποὺ ἦταν το ἱερὸ ποτό του θεοῦ Διονύσου. Καλλιεργοῦσαν τα ἀμπέλια καὶ τα δημητριακά ἐνῶ ἀσχολοῦνταν με την κτηνοτροφία, την ὑλοτομία καθώς καὶ την ἐξόρυξη χρυσοῦ καὶ ἀργύρου ἀπὸ τα ὀρυχεῖα, ποὺ τους ἔκανε πολύ πλούσιους. Πολύ διαδεδομένη ἦταν καὶ η καλλιέργεια της ἐλιᾶς.

                                                                                   

Τὁ μυστικὸ ταξίδι τοῦ Μ.Αλεξάνδρου ποὺ λίγοι γνωρίζουν Μέρος Β`

Μέρος Β` : ΧΡΗΣΜΟΣ Κι ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΒΑ

Τ ὸ 331 π.χ ἡ κατάκτηση τῆς Αἰγύπτου ἔχει ὁλοκληρωθεῖ , καὶ ὁ Ἀλέξανδρος

ξεκινᾷ γιὰ ἕνα ταξίδι τὸ ὁποῖο ἔχει προαποφασισθεῖ καὶ σχεδιαστεῖ ἀπὸ κοινοῦ

μὲ τὴν Ὀλυμπιάδα , ἀπὸ χρόνια.

Τὸν Μάρτιο τοῦ ἴδιου ἔτους ταξιδεύει γιὰ τὴν Ἀμμωνιάδα ( ὄαση Σίβα ) ὅπου βρίσκεται τὸ ἱερὸ τοῦ Ἀμμωνος Διός.

Ὁ Ναὸς τοῦ Ἀμμωνος εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρκάδες οἴ ὁποῖοι στὸ ἀπώτατο παρελθὸν ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἡρακλῆ , εἶχαν ἐκστρατεύσει στὴν Ἀφρικὴ καί

πρὸς τὸν Ἀτλαντικό.

Τὸ ἱερό , γράφει ὁ Ἡρόδοτος , " εἶναι ἀπομίμησις τοῦ ἱεροῦ τὼν Θηβῶν " , τὸ ὁποῖο ἐπίσης ἵδρυσε ὁ Ἡρακλῆς , ὅπως καὶ τὴν Αἰγυπτιακὴ Θήβα.

Γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο , ὁ Ἀμμων Ζεὺς ἦταν ἕνας Ἑλληνας θεὸς ποῦ εἶχε ἤδη ἕνα ναό

στὴν Ἀφυτι τῆς Χαλκιδικής , καὶ τὸν λάτρευαν στὴ Δωδώνη.

Τὸν γύρω ἀπὸ τὸ ναὸ χῶρο τῆς ὀάσεως εἶχαν ἱδρύσει καὶ ἀποικήσει Σάμιοι τῆς

Αἰσχριωνιὴς Φυλῆς καὶ " οἱ μετανάστες αὐτοὶ στὰ βάθη τῆς ἐρήμου ἐδημιούργησαν τὸν ἀκραῖο σταθμὸ τῆς ἀποικιακῆς πρὸς νότο διασπορᾶς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ".

Ἰδιαίτερης προσοχῆς πρέπει νὰ τύχει , ἡ ἀναφορὰ τὴν ὁποία κάνει ὁ ἀείμνηστος

Ι.Φουράκης , βαθὺς μελετητὴς καὶ γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ προϊστορίας , στό

βιβλίο του " Μεῖξις-Ἀνακύκλησις ".

Ὁ βασιλεύς , τὼν πελασγικῆς καταγωγῆς Ἀσσυρίων , Νίνος , σχεδίαζε ἐκστρατεία

πρὸς τὴν Ἰνδικὴ καὶ προγραμμάτιζε ἐπίσκεψη στὸ ἱερὸ τοῦ Ἀμμωνος γιὰ νὰ ζητήσει " χρησμὸ καὶ εὐλογία ".

Ταξίδι ποῦ πραγματοποίησε μέσα στὴν ἀπέραντη ἔρημο , ἡ σύζυγός του Σεμίραμις

μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νίνου καὶ τὴν ἀνάρρησί της στὸ θρόνο.

Προσκύνημα τὸ ὁποῖο πραγματοποίησε καὶ ὁ Περσέας μὲ τὸν Ἡρακλῆ.

Τὸ ταξίδι ἦταν ἕνα τεράστιο τόλμημα , λόγῳ τὼν δυσκολιῶν καὶ τὼν κινδύνων.

Ἡ ἔλλειψη νεροῦ στὴ βαθιὰ κι ἀτέλειωτη ἄμμο , καὶ ὁ τρομερὸς νοτιᾶς ποῦ σήκωνε μεγάλες ἀνεμοθύελλες καθιστοῦσαν τὸ ἐγχείρημα ἄκρως ἐπικίνδυνο.

Μιὰ τέτοια ἀνεμοθύελλα εἶχε καταπιεῖ στὴν ἔρημο 50.000 στρατιῶτες τοῦ βασιλιᾶ Καμβύση.

Ὀλα αὐτὰ σχεδὸν ὅλοι τὰ συνεκτιμοῦσαν , γράφει ὁ Πλούταρχος , ἀλλὰ ἦταν δύσκολο νὰ ἀποτρέψουν τὸν Ἀλέξανδρο ἀπὸ ὅ,τι εἶχε ἀποφασίσει.

" ..χαλεπὸν δ`ὴν Ἀλέξανδρον ἀποτρέψαι πρὸς ὀτιοὺν ὡρμημένον "..

Γιατί καὶ ἡ τύχη , ὑποχωρῶντας στὴν ἐπιρροή του , ἰσχυροποιοῦσε τὴ γνώμη του.

" Ἡ τε γὰρ τύχη ταὶς ἐπιβολαῖς ὑπείκουσα τὴν γνώμην ἰσχυρὰν ἐποίει "...

Μέχρι τὸ Παραιτόνιο προχωροῦσε παραθαλάσσια μέσῳ μιᾶς περιοχῆς ποῦ ἦταν ἔρημη , ἀλλὰ ὄχι ἄνυδρη , διανύοντας μέχρι ἐκεῖ περίπου χίλια ἑξακόσια στάδια.

Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε στὴ μεσόγειο περιοχή , ὅπου βρισκόταν τὸ μαντεῖο τοῦ

Ἀμμωνα.

" Κατὰ τὴ φάση αὐτῆς τῆς πορείας ἡ βοήθεια ποῦ προσφέρθηκε στὶς δυσκολίες

τοῦ ἀπὸ τὸ θεὸ ἔγινε περισσότερο πιστευτὴ ἀπὸ τοὺς μεταγενέστερους χρησμούς.

Ἀρχικά , πολὺ νερὸ καὶ συνεχεῖς βροχὲς ἀπὸ τὸ Δία τοὺς ἀπάλλαξαν ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς δίψας , καὶ σβήνοντας τὴν ξηρασία τῆς ἄμμου , ποῦ ἔγινε ὑγρὴ καὶ συμπιέστηκε ἀπὸ μόνη της , ἔκαναν τὸν ἀέρα πιὸ ἀναπνεύσιμο καὶ καθαρό.

Ἐπειτα , ἐνῶ εἶχαν σβήσει τὰ σημάδια ποῦ ὑπῆρχαν γιὰ τοὺς ὁδηγούς , καὶ περιπλανιόταν ὁ στρατὸς καὶ χάθηκαν μεταξύ τους λόγῳ ἄγνοιας , ἐμφανίστηκαν κάποια

κοράκια καὶ τοὺς ἔδειχναν τὴν κατεύθυνση τοῦ δρόμου , πετῶντας καὶ κατευθυνό

μενα μπροστὰ ὅταν τὰ ἀκολουθοῦσαν καὶ περιμένοντάς τους ἅμα καθυστεροῦσαν

κι ἔμεναν πίσω' καὶ τὸ πιὸ παράξενο ἄπ` ὅλα ὅπως ἀναφέρει ὁ Καλλισθένης , καλῶντας μὲ τοὺς κρωγμοὺς τὴ νύχτα αὐτοὺς ποῦ περιπλανιόνταν καὶ κράζοντας , τούς

ἔβαζαν στὸ σωστὸ δρόμο " ,   

 περιγράφει παραστατικὰ τὴν πορεία ὁ Πλούταρχος.

Κι ὁ Ἀρριανὸς ὁμολογεῖ , " ὅτι κάποια θεϊκὴ δύναμη τὸν βοήθησε , αὐτὸ μπορῶ νά

τὸ ἐπιβεβαιώσω ' καθὼς καὶ ἡ λογικὴ σκέψη συμφωνεῖ μὲ αὐτό ".

" Καὶ ὅτι μὲν θεῖον τί ξυνεπέλαβεν αὐτῷ ἔχω ἰσχυρίσασθαι , ὅτι καὶ τὸ εἰκὸς ταύτῃ

ἔχει "..

Ἐφτασαν στὴν ὄαση Σίβα , ἢ ὁποία ὅπως καὶ ἡ Σαμοθράκη , " εὑρίσκονται ὄχι μόνο

ἐπὶ τοῦ κέντρου τοῦ τεσσαρακοστοῦ δευτέρου παραλλήλου , ἀλλὰ καὶ εἵς τὴν αὐτὴν ἀκριβῶς συντεταγμένην ἀκτῖνα τοῦ 25ου ἀνατολικοῦ μεσημβρινοῦ " , σημειώνει ὁ Φουράκης.

" Ἡ περιοχή , στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἱερὸ τοῦ Ἀμμωνα , ἄπ` ὅλες τίς πλευρὲς τριγύρω εἶναι ἐρημική , πάρα πολὺ ἀμμώδης καὶ χωρὶς καθόλου νερό.

Τὸ ἱερό , ἐνῶ καταλαμβάνει μικρὴ ἔκταση στὸ κέντρο ( γιατί ἡ πλευρὰ τοῦ ἱεροῦ

ποῦ ἔχει τὸ μεγαλύτερο πλάτος εἶναι περίπου σαράντα στάδια ) εἶναι γεμᾶτο ἀπό

ἥμερα δέντρα , ἀπὸ ἐλιὲς καὶ φοίνικες , καὶ ὁ μόνος χῶρος ποῦ διαθέτει νερὸ ἀπό

τίς γύρῳ,γύρω περιοχές.

Ἀπὸ αὐτὸ ἀναβλύζει μία πηγή , ποῦ δὲν μοιάζει καθόλου μὲ τίς ὑπόλοιπες πηγὲς ποῦ

ἀναβλύζουν ἀπὸ τὴ γῆ.

 Γιατί τὸ νερὸ τῆς τὸ μεσημέρι εἶναι παγωμένο γί` αὐτὸν ποῦ

τὸ πίνει , καὶ ἀκόμα περισσότερο παγωμένο γιὰ ὅποιον τὸ ἀγγίξει ` ὅταν ὁ ἥλιος τείνει πρὸς τὴ δύση , γίνεται λίγο πιὸ ζεστό , καὶ ἀπὸ τὸ βράδυ μέχρι τὰ μεσάνυχτα ἀκόμα πιὸ ζεστό , τὰ μεσάνυχτα μάλιστα εἶναι πολὺ πιὸ ζεστὸ ἄπ` ὅ,τι προηγουμένως,

ἐνῶ ἀπὸ τὰ μεσάνυχτα ἀρχίζει σταδιακὰ νὰ κρυώνει , καὶ τὸ ξημέρωμα εἶναι πιά

ψυχρό , ἐνῶ τὸ μεσημέρι ἀκόμη πιὸ ψυχρό ". ( ΑΡΡΙΑΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ

- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV ).

" Ω` Παί` Διο`σ "

" Κὶ ὅταν πέρασε τὴν ἔρημο καὶ ἔφτασε στὸν ἱερὸ τόπο , ὁ προφήτης τοῦ Ἀμμωνα

τοῦ εὐχήθηκε νὰ εἶναι καλὰ ἐκ μέρους τοῦ θεοῦ , ὅπως ἔκ μέρους τοῦ πατέρα ".

" ..ὼς ἀπὸ πατρὸς προσεῖπεν ".

" Κι αὐτὸς ( ὁ Ἀλέξανδρος ) ρώτησε ἂν τοῦ εἶχε ξεφύγει κάποιος ἀπὸ τοὺς δολοφόνους τοῦ πατέρα του.

Κι ὅταν ὁ προφήτης τοῦ συνέστησε νὰ μιλάει μὲ εὐσέβεια - γιατί ὁ πατέρας τοῦ δέν

ἦταν θνητός - ( " οὖ γὰρ εἶναι πατέρα θνητὸν αὐτῷ " ) ρώτησε ἀλλάζοντας ἂν εἶχε τιμωρήσει ὅλους τοὺς δολοφόνους τοῦ Φιλίππου '

ἔπειτα ρώτησε γιὰ τὴν ἐξουσία , ἂν δηλαδὴ ἔχει καθορίσει γί` αὐτὸν νὰ γίνει κυρίαρχος

ὅλων τὼν ἀνθρώπων.

Κι ὅταν ὁ θεὸς χρησμοδότησε ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ καθόρισε καὶ ὅτι ὁ Φίλλιππος βρῆκε πλήρη δικαίωση , πρόσφερε στὸ θεὸ λαμπρὰ ἀφιερώματα καὶ χρήματα στοὺς ἱερεῖς.

Αὐτὰ γράφουν οἱ περισσότεροι σχετικὰ μὲ τοὺς χρησμούς." ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ-ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ , Ἀλέξανδρος-Καῖσαρ ).

" Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Ἀλέξανδρος σὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴ μητέρα του γράφει ὅτι τοῦ δόθηκαν

ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ , ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ "

" ...γεγονέναι τινὰς αὐτῷ μαντείας ἀπορρήτους , ἂς αὐτὸς ἐπανελθὼν φράσει πρὸς μόνην

ἐκείνην.." ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ )

Αὑτὰ ἔγραψε πρὸς τὴ μητέρα του , Ἱέρεια Ὀλυμπιάδα , ἡ ὁποία ἦταν γόνος καὶ τοῦ βασιλὲ ὡς τῶν Χαόνων Ἐλένου , ὁ ὁποῖος " κατέχει τὸν ὁμιλοῦντα λίθον , τὸν ὁποῖον τοῦ ἐδώρισε

ὁ Ἀπόλλων ".

Ὁ Ἀπόλλων γιὰ τοὺς Ἑλληνες εἶναι ὁ Ἠλιος Σείριος , ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μέγιστος τοῦ ἀστερι σμοὺ τοῦ Κυνός. 

Δύο χρόνια μετὰ τὸ θανατό του στὴ Βαβυλῶνα , 10 Ἰουνίου τοῦ 323 π.χ , ὁ Πτολεμαῖος , ὁ

τελευταῖος ἐπιζῶν ἀπὸ τοὺς ἐπιγόνους του , ὁ ὁποῖος τὸν εἶχε συνοδεύσει καὶ στὴν ὄαση ,

θὰ ἐνταφιάσει τὸ ταριχευμένο σῶμα τοῦ στὴ Σίβα.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ (ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ – ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ)

Plutarchus Biogr., Phil., Alexander

Ἐγεννήθη δ' οὖν Ἀλέξανδρος ἱσταμένου μηνὸς Ἑκατομβαιῶνος, ὃν Μακεδόνες Λῷον καλοῦσιν, ἕκτῃ, καθ' ἣν ἡμέραν ὁ τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος ἐνεπρήσθη νεώς·
ᾧ γ' Ἡγησίας ὁ Μάγνης (FGrH 142 F 3) ἐπιπεφώνηκεν ἐπιφώνημα κατασβέσαι τὴν πυρκαϊὰν ἐκείνην ὑπὸ ψυχρίας δυνάμενον· εἰκότως γὰρ ἔφη καταφλεχθῆναι τὸν
νεών, τῆς Ἀρτέμιδος ἀσχολουμένης περὶ τὴν Ἀλεξάνδρου μαίωσιν.
ὅσοι δὲ τῶν μάγων ἐν Ἐφέσῳ διατρίβοντες ἔτυχον, τὸ περὶ τὸν νεὼν πάθος ἡγούμενοι πάθους ἑτέρου σημεῖον εἶναι, διέθεον, τὰ πρόσωπα τυπτόμενοι καὶ βοῶντες ἄτην ἅμα καὶ συμφορὰν μεγάλην τῇ Ἀσίᾳ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τετοκέναι.
Φιλίππῳ δ' ἄρτι Ποτείδαιαν ᾑρηκότι τρεῖς ἧκον ἀγγελίαι κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον, ἡ μὲν Ἰλλυριοὺς ἡττῆσθαι μάχῃ μεγάλῃ διὰ Παρμενίωνος, ἡ δ' Ὀλυμπίασιν ἵππῳ κέλητι νενικηκέναι, τρίτη δὲ περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου γενέσεως.
ἐφ' οἷς ἡδόμενον ὡς εἰκὸς ἔτι μᾶλλον οἱ μάντεις ἐπῆραν, ἀποφαινόμενοι τὸν παῖδα τρισὶ νίκαις συγγεγεννημένον ἀνίκητον ἔσεσθαι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Εὐκλείδη Λιθοξόου

Ὁ Ἀλέξανδρος ἐγεννήθῃ τὴν ἕκτη ἡμέρα τοῦ μηνὸς Ἑκατομβαιῶνος, τὸν ὁποῖον οἱ Μακεδόνες τὸν ὀνομάζουν Λῶον, τὴν ἡμέρα ποὺ κάηκε ὁ ναὸς τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο. Ἡ πυρκαγιὰ κατασβέστηκε (ὅπως λέγουν) ἀπὸ τὸν ἀρχιερέα τὸν Μάγνη μὲ ἐπιφώνημα ποὺ προκάλεσε ψῦχος. Ἡ φωτιὰ ὅπως εἶπε ἄναψε προφανῶς γιατί ἡ θεὰ Ἄρτεμις ἦταν ἀπασχολημένη μὲ τὴν γέννηση τοῦ Ἀλέξανδρου.

Ὅσοι δὲ μάγοι (τοῦ Ζωροάστρη) ἔτυχε νὰ βρίσκονται στὴν Ἔφεσο, θεώρησαν τὴν ζημιὰ τοῦ ναοῦ σὰν προαναγγελία ἄλλης μεγάλης ἀπειλῆς καὶ συμφορᾶς ποὺ ἐκείνη τὴν ἡμέρα γεννήθηκε γιὰ τὴν Ἀσία χτυπῶντας τὰ πρόσωπά τους καὶ κραυγάζοντας.

Ὁ Φίλιππος ποὺ μόλις εἶχε κατακτήσει τὴν Ποτίδαια εἶχε καὶ τρία χαρμόσυνα μηνύματα τὴν ἴδια μέρα. Τὴν νίκη τοῦ Παρμενίωνα σὲ μεγάλη μάχη ἐναντίον τῶν Ἰλλυριῶν, τὴν νίκη σὲ ἀρματοδρομία μὲ δικά του ἄλογα στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες καὶ τὴν γέννηση τοῦ Ἀλέξανδρου.

Ἐνῶ ἀπολάμβανε τὴν εὐτυχία του οἱ μάντεις τοῦ τὴν ἔκαναν μεγαλύτερη λέγοντάς του ὅτι ἡ γέννηση αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ μὲ τρεὶς νῖκες σημαίνει ὅτι θὰ γίνει ἀνίκητο.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ

Ἡ δολιοφθορὰ τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος θὰ πρέπει νὰ ἔγινε ἀπὸ Πέρσες ποὺ ζηλοφθονούσαν πάντοτε τοὺς Ἕλληνες γιὰ τὸ ἀνυπότακτο καὶ ἐλεύθερο πνεῦμα τους ποὺ τοὺς ἐμπόδιζε ἀπὸ τίς ἐπεκτατικὲς τοὺς ἐπιδιώξεις. Τὰ προβλήματα τῶν πόλεων τῆς Ἰωνίας εἶχαν ἀρχίσει ἀπὸ τὸν 6ο αἰῶνα (τὴν ἐποχή του Θαλῆ) ὅταν ἡ ἐνδυνάμωση τοῦ βασιλείου τῶν Μήδων ἔκανε τίς πόλεις τῆς Ἰωνίας νὰ στενάζουν ἀπὸ δοτοὺς τυράννους, φίλους τῆς δυναστείας τῶν Ἀχαιμενιδῶν, ποὺ ἐπέβαλαν φόρους καὶ ἐξεδίωκαν τοὺς σοφοὺς ποὺ πρότειναν πολιτεύματα ἰσονομίας γιὰ τὴν διοίκηση τῶν πόλεων. Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ ὁ Πυθαγόρας ἔφυγε γιὰ τὴν Ἰταλία, ἐνῶ καταστράφηκε τὸ ἔργο τοῦ Ἠράκλειτου καὶ ἀπειλήθηκε ἡ ζωὴ τοῦ Ἀναξιμένη, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ἀλληλογραφία τῶν σοφῶν τῆς Ἰωνίας.

Οἱ Ἴωνες ζητοῦσαν πάντοτε τὴν βοήθεια τῶν Ἑλλήνων τῆς μητρόπολης καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς Ἀθηναίους καὶ Σπαρτιᾶτες μετὰ ἀπὸ τίς μάχες τοῦ Μαραθῶνα καὶ τῶν Πλαταιῶν.

Δυστυχῶς οἱ τελευταῖοι δὲν κατόρθωσαν νὰ δώσουν ἀποτελεσματικὴ βοήθεια στοὺς ὁμοεθνεῖς τους τῆς Ἰωνίας ἐξ αἰτίας τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου ποὺ κυριάρχησε στὴν Ἑλλάδα τον 5ο αἰῶνα καὶ τὸν ὁποῖο ὑπέθαλψαν* οἱ Πέρσες γι αὐτὸν τὸν λόγο.

Ἀναγκαστικά τον 4ο αἰῶνα οἱ ἐλπίδες στράφηκαν πρὸς τὸν ἀνερχόμενο Φίλιππο τὸν Β΄ τῆς Μακεδονίας, καὶ ἡ γέννηση τοῦ διαδόχου του ἦταν σίγουρα ἕνα χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τοὺς Ἕλληνες τῆς Ἰωνίας.

Ἔτσι δὲν εἶναι δύσκολο νὰ φανταστεῖ κανεὶς γιατί οἱ ἱεροφάντες τύλιξαν μὲ μύθους τὸν νεογέννητο Ἀλέξανδρο καὶ γιατί μάγοι τράβαγαν τὰ μαλλιά τους. Δὲν χρειαζόταν «μαντικὲς» ἱκανότητες γιὰ νὰ καταλάβει ἕνας ἔξυπνος ἄνθρωπος ὅτι μία ἐνδεχόμενη ἑνότητα τῶν Ἑλλήνων θὰ ἦταν συμφορὰ γιὰ τοὺς Πέρσες ποὺ ὑπερτεροῦσαν στὸν πλοῦτο καὶ τὴν διπλωματία, ἀλλὰ ὑστεροῦσαν στὸ πεδίο τῆς μάχης.

*Κατὰ τὴν γνώμη τοῦ γράφοντος (μελετητῆ τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου) τὸν προκάλεσαν. Ἐξ ἄλλου αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Ἀλέξανδρου πρὸς τὸν Δαρεῖο μετὰ τὴν μάχη στὰ Γαυγάμηλα. Ἡ ἐπιτυχία τοῦ Ἀλέξανδρου ὀφειλόταν καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ἔγινε σύμβολο τῆς ἑνότητας τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἐξασφάλισε μὲ τὴν διπλωματία του μετὰ τὴν μάχη στὴν Χαρώνεια.

Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ - Η Ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου (69 π.Χ.- 30 π.Χ.)

Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ - Ἡ Ἑλληνίδα Φαραώ τῆς Αἰγύπτου (69 π.Χ.- 30 π.Χ.)

Ἡ Κλεοπάτρα (Ἰανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αὐγούστου, 30 π.Χ.) ἦταν ἡ τελευταία βασίλισσα τῆς ἑλληνιστικῆς Ἀρχαίας Αἰγύπτου, προτοῦ αὐτή ἀποτελέσει πλέον κομμάτι τῆς πανίσχυρης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας Ἡ βασιλεία τῆς σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἑλληνιστικῆς καί τὴν ἀρχή τῆς Ρωμαϊκῆς περιόδου στήν ἀνατολική Μεσόγειο. Ὁ μῦθος τῆς ἐπιβίωσε ὡς τὶς μέρες μας μέσα ἀπό πάρα πολλές δραματοποιήσεις τῆς ἱστορίας τῆς, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἔργου «Ἀντώνιος καί Κλεοπάτρα» ἀπό τὸν Ουίλλιαμ Σαίξπηρ καί πολλῶν σύγχρονων κινηματογραφικῶν ταινιῶν Ἄν καί ἱκανή καί δαιμονία μονάρχης, ἔμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατάφερε νά γοητεύσει δύο ἀπό τοῦς ἰσχυρότερους ἄνδρες τῆς ἐποχῆς τῆς, τὸν Γάιο Ἰούλιο Καίσαρα καί τόν Μάρκο Ἀντώνιο, ἀλλά καί γιά τὸ τραγικό τῆς τέλος. Χάρη στή φιλοδοξία καί τὴν προσωπική τῆς γοητεία ἐπηρέασε καθοριστικά τή ρωμαϊκή πολιτική σε μία ἀποφασιστική περίοδο καί κατέληξε νά ἀντιπροσωπεύει, ὅσο καμιά ἄλλη γυναῖκα στήν ἀρχαιότητα, τὸ πρότυπο τῆς ρομαντικῆς μοιραίας γυναίκας.

Ἡ Κλεοπάτρα ἦταν ἀμέσως ἀπόγονος τοῦ στρατηγοῦ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, Πτολεμαίου Α' τοῦ Σωτῆρος Ἦταν κόρη τοῦ βασιλιά τῆς Αἰγύπτου, Πτολεμαίου ΙΒ' Αὐλητῇ, μὲ μητέρα τὴν Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα. Μετά τὸ θάνατο τοῦ Πτολεμαίου ΙΒ' τὸ 51 π.Χ., ξεκίνησε ἡ βασιλεία τῆς μεγαλύτερης ἐν ζωή θυγατέρας τοῦ, τῆς Κλεοπάτρας Ζ', μὲ τὴν ὁποῖα ἔμελλε νά λάβει τέλος ἡ Δυναστεία ποῦ ἵδρυσε ὁ δαιμόνιος Μακεδόνας στρατηγός περίπου τριακόσια χρόνια πρίν Οἱ πηγές ἀναφέρουν πῶς τὴν χαρακτήριζε ἐπίσης μία ἀσυνήθιστη γιά τοῦς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς ἱκανότητα νά μαθαίνει ξένες γλῶσσες, ὄχι μόνο τά αἰγυπτιακά, τή μητρική γλῶσσα τῶν ὑπηκόων τῆς, ἀλλά καί τά Ἀραμαϊκά, τά Ἑβραϊκά, τά Ἀραβικά, τά περσικά καί τά αἰθιοπικά Ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει πῶς δέν ἦταν ἐξαιρετικά ὄμορφη, ὅπως συχνὰ τείνουμε νά πιστεύουμε στίς μέρες μας, ὡστόσο ἦταν ἱκανότατη στήν τέχνη τῆς συζήτησης, στό νά γίνεται εὐχάριστη καί νά ψυχαγωγεῖ, στό νά δείχνει ζωντάνια καί εὐφυΐα, κάτι ποῦ αἰχμαλώτιζε τοῦς συνομιλητές τῆς Φιλήδονη, ἐκκεντρική, ὕπουλη, μία ἄστατη μοιραία γυναῖκα, μισητή στό ρωμαϊκό λαό.

Ὅταν πέθανε, τὸ 30 π.Χ. ὁ ποιητής Ὁράτιος, ἀναφώνησε: Ὥρα νά τσουγκρίσουμε . Ὕστερα ἀπό σχεδὸν χίλια χρόνια, ὁ Δάντης τὴν περιέλαβε στόν κύκλο τῶν ἀκόλαστων Χίλια χρόνια μετά ἀπ´ αὐτὸν, ὁ χολιγουντιανός κινηματογράφος ἐξακολουθεῖ νά τὴν ἐμφανίζει ὡς ξελογιάστηκα τῶν ἀντρῶν, ἡ ὁποῖα χρησιμοποιοῦσε φίλτρα, ἀκόμα καί δηλητήρια. Στὴν πραγματικότητα, ἡ Ἑλληνίδα Κλεοπάτρα Ζ´, τελευταία βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου, ἦταν πολύ διαφορετική ἀπ´ ὁ,τι τὴν περιγράφουν, τόσο στήν ἐμφάνιση ὅσο καί στό χαρακτῆρα Ὅμως, τὴν ἱστορία τή γράφουν οἱ νικητές - στήν προκειμένη περίπτωση, ὁ Ὁκταβιανός, φανατικός ἐχθρός τῆς, ὁ ὁποῖος ἐξαπέλυσε μία ἐκστρατεία δυσφήμησης ποῦ ἀμαύρωσε γιά αἰῶνες τή μνήμη τῆς Σήμερα, χάρη στήν ἐργασία δεκάδων μελετητῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἀρχαιολόγοι ὅπως ὁ Φρανκ Γκοντιό καί ἱστορικοί τέχνης ὅπως ὁ Πάολο Μορένο, εἴμαστε σε θέση νά ἀνασυνθέσουμε μὲ ἀκρίβεια τή ζωή καί τὸ χαρακτῆρα, τὴν ἔνδυση καί τις συνήθειες, ἀκόμα καί τή φυσική τῆς ἐμφάνιση Ἄς ξαναζωντανέψουμε λοιπόν τὴν Κλεοπάτρα γιά μία μέρα.

Ἡ ἀναπλάση Πώς ἦταν λοιπόν ἡ αὐθεντική Κλεοπάτρα; Ἦταν μία μικρόσωμη Ἑλληνίδα μὲ λεπτό σῶμα, ὄχι ἀδύνατη, μὲ δέρμα καί μάτια ἀνοιχτού χρώματος. Ὑπάρχουν ἀποδείξεις Εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι στή Ρώμη ἡ βασίλισσα πόζαρε γιά τὸ γλύπτη Στέφανο, ὁ ὁποῖος κατασκεύασε ἕνα ἄγαλμα γνωστό ὡς Ἀφροδίτη τοῦ Εσκουιλίνο, ποῦ θεωρεῖται σήμερα ὡς ἡ πιό πιστή ἀπεικόνισης τῆς Κλεοπάτρας , ἀποκαλύπτει ὁ Π. Μορένο, καθηγητὴς στό πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης. Τὰ αἰγυπτιακά στοιχεῖα αὐτοῦ τοῦ ἀγάλματος εἶναι πολλά, ἀπό τὸ χτένισμα μέχρι τὸ δοχεῖο τοῦ νεροῦ, ὅπου εἶναι τυλιγμένος ὁ ἱερός ὄφις, δηλαδή ἡ κόμπρα, σύμβολο τῶν βασιλέων τῆς Αἰγύπτου Ἐνδεικτικά εἶναι ἐπίσης τά σανδάλια μὲ κορδόνι καί λεπτὴ σόλα, καθώς καί τὸ βάζο τὸ στολισμένο μὲ τά λεγόμενα φύλλα τοῦ νεροῦ Ἐξάλλου, τὸ πρόσωπο μοιάζει πολύ μὲ τά πορτρέτα τῆς βασίλισσας ποῦ βρίσκονται στή Ρώμη καί στό Βερολῖνο .

Τὸ ὅτι ἦταν μικρόσωμη φανερώνεται κι ἀπό ἕνα ἱστορικό ἐπεισόδιο τοῦ 48 π.Χ.: Γιά νά συναντηθεῖ στήν Ἀλεξάνδρεια μὲ τόν Καίσαρα, ἡ εἰκόσι ἑνός χρονῶν Κλεοπάτρα μεταφέρθηκε μὲ διαταγή τῆς τυλιγμένη σ´ ἕνα χαλί. Τέλος, τὸ πρόσωπο εἶναι ἴδιο - ὡς πρὸς τά τριγωνικά μάγουλα, τή στενή καί μακριά μύτη, τὸ χαμηλό μέτωπο- μ´ ἐκεῖνο τῶν νομισμάτων ποῦ ἀπεικονίζουν τή βασίλισσα. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ὄψη τοῦ κάτω χείλους , προσθέτει ὁ Μορένο, ποῦ ἐμφανίζει τόν τυπικό προγναθισμό τῆς δυναστείας τῶν Πτολεμαίων, στοὺς ὁποίους ἀνῆκε ἡ Κλεοπάτρα .

Ἴντριγκες καί διαφθορά

Σχετικά μὲ τὸ χαρακτῆρα τῆς, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ βασίλισσα ἦταν ἱκανή γιά αὐλικές ἴντριγκες, ἀλλά πρέπει νά σκεφτοῦμε ὅτι ἦταν μόλις δεκαοχτώ χρονῶν ὅταν ἔπεσε στοὺς ὤμους τῆς τὸ τεράστιο βάρος τῆς διοίκησης ἑνός βασιλείου ὑπό διάλυση, μὲ τοῦς ἰσχυρούς Ρωμαίους νά εἶναι κύριοι τῆς περιοχῆς Ἡ Κλεοπάτρα υἱοθέτησε μία πολιτική τολμηρή ἀλλά ρεαλιστική, βασισμένη στήν ἑλληνιστικῆ παράδοση. Οἱ συνωμοσίες καί οἱ δηλητηριάσεις, οἱ συμβιβασμοί καί οἱ προδοσίες δέν ἦταν προνόμιό τῆς, καθώς συνηθίζονταν στήν ἀρχαία πολιτική ζωή, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ρωμαϊκῆς Ἡ Κλεοπάτρα νοιαζόταν γιά τις συνθῆκες ζωῆς τῶν κατοίκων τῆς Αἰγύπτου, γι´ αὐτό καί ἐπέκτεινε τά ἔργα ἄρδευσης

Ἡ μυθική μεγάλη ἐρωμένη εἶχε μόνο δύο ἔρωτες: τόν Καίσαρα καί τόν Ἀντώνιο Στοὺς γάμους τῆς ἐπέδειξε πολιτικό ταλέντο, συνδέοντας τή βασιλεία τῆς μὲ τοῦς Ρωμαίους κυρίαρχους, μέσω μιᾶς οἰκογενειακής σχέσεις ποῦ ἦταν καί μία συμμαχία δυναστειῶν Ἔδωσε παιδιά τόσο στόν Καίσαρα ὅσο καί στόν Ἀντώνιο, διάδοχο τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα στήν τριανδρία. Ὁ Καισαρίωνας, γιός τοῦ Καίσαρα, ὑπῆρξε μία προσεκτική ἐπενδύση . Παρ´ ὅλα αὐτά, δέν ἀπέδωσε, γιατί ὁ ἀγῶνας γιά τὴν ἐξουσία κερδήθηκε ἀπό τόν Ὁκταβιανό, ὁ ὁποῖος φρόντισε νά βάλει νά δολοφονήσουν τόν ἀθῶο Καισαρίωνα.

Ἡ πλήρης λοιπόν εἰκόνα εἶναι αὐτή μιᾶς λεπτῆς καί ἔξυπνής νέας γυναίκας, ἡ ὁποῖα ἀνατράφηκε γιά νά κυβερνᾶ καί ἦταν ἱκανή νά γοητεύει περισσότερο μὲ τή μόρφωση παρά μὲ τὴν ἐμφανήση τῆς Ὁ Ἕλληνας ἱστορικός Πλούταρχος τὴν περιγράφει ὡς προκλητική παρά ὡραία . Φαίνεται ὅτι αὐτή ἡ προκλητικότητα γοήτευσε τόν τότε 54άχρονο Ἰούλιο Καίσαρα. Ἡ Κλεοπάτρα εἶχε ἀσυνήθιστη προσωπικότητα. Μιλοῦσε δώδεκα γλῶσσες καί ἦταν ἡ πρώτη ἀπό τοῦς Πτολεμαίους, ποῦ ἤδη κυβερνοῦσαν τὴν Αἴγυπτο ἐπί 300 χρόνια, ἡ ὁποῖα ἔμαθε τὴν αἰγυπτιακή, γλῶσσα τοῦ λαοῦ τῆς - οἱ πρόγονοί τῆς μιλοῦσαν μόνο ἑλληνικά

Τὸ ὄνειρο μιᾶς αὐτοκρατορίας

Ἐκμεταλλευόμενη ὅσο καλύτερα μποροῦσε αὐτά τῆς τά προτερήματα, ἡ Κλεοπάτρα πιθανόν νά ἐνέπνευσε στόν Καίσαρα τὴν ἰδέα μιᾶς μεγάλης ἐκστρατείας στήν Ἀνατολή, στὰ χνάρια τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, μὲ τὴν ἐλπίδα νά ξαναδώσει στήν Αἴγυπτο τὸ χαμένο τῆς γόητρο καί κῦρος Το ὄνειρο τῆς διακόπηκε στίς εἴδους τοῦ Μαρτίου μὲ τή δολοφονία τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα. Ὅμως, ἡ Κλεοπάτρα δέν τὸ ἔβαλε κάτω καί συνέχισε νά ὑποβάλει τὴν ἰδέα τῆς αὐτοκρατορίας στόν Ἀντώνιο, πραγματικό διάδοχο τῆς πολιτικῆς τοῦ Καίσαρα. Ὁ Ἀντώνιος ἦταν καλός μαχητής, ἀλλά ἀποδείχθηκε κάκιστος πολιτικός. Καί ἡ βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου χρειάστηκε ν´ ἀντιμετωπίσει τόν Ὁκταβιανό, ἕναν ὕπουλο ἀλλά ἐξαιρετικά συνετό ἀντίπαλο Ἔτσι ἡ κληρονομιά τοῦ Καίσαρα μοιράστηκε ἀνάμεσα στόν Ἀντώνιο, μελλοντικό σύζυγο τῆς Κλεοπάτρας, τόν Λέπινδο καί τόν Ὁκταβιανό Σύντομα ὁ τελευταῖος ἀντιλήφθηκε ὅτι ὑπό τὴν ἀρχηγία τῆς Κλεοπάτρας ἡ Αἴγυπτος θά μποροῦσε νά γίνει πράγματι σημαντικό κέντρο δύναμης ἐπικίνδυνο γιά τὸ ρωμαϊκό κράτος. Ὁ Ὁκταβιανός ξεκίνησε μία συστηματική δυσφημιστική ἐκστρατεία, τὴν πρώτη τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἐναντίον τῆς βασίλισσας.

Γιά τά σποτ χρησιμοποίησε τή φήμη καί τὸ ρητορικό ὕφος λογίων καί ποιητῶν, ὅπως ὁ Βιργίλιος καί ὁ Ὁράτιος, ἡ ρητόρων ὅπως ὁ Κικέρωνας. Στὸ πρόσωπο τῆς Κλεοπάτρας ἄρχισαν νά ἐνσαρκώνονται ὅλα αὐτά ποῦ ὁ ρωμαϊκός πολιτισμός θεωροῦσε ἀρνητικά Ἦταν ξένη, δηλαδή δέν ἦταν Ρωμαία ὑπήκοος, καί, τὸ σημαντικότερο, ἀποτελούμε μέρος ἑνός κόσμου διεφθαρμένου καί ἀναξιόπιστου: τοῦ ἀνατολίτικού Γιά νά ξεχαστεῖ ἡ ἀριστοκρατικὴ ἑλληνική καταγωγή τῆς ἄρχισε νά διαδίδεται ὅτι τὸ δέρμα τῆς ἦταν μελαψό. Τέλος, κατακρίθηκε ὡς γυναῖκα ποῦ λάμβανε μέρος στήν πολιτική ζωή, χρησιμοποιῶντας τή διεστραμμένη γοητεία τῆς, ἱκανή νά διαφθείρει ἕναν ἄξιο Ρωμαῖο πολίτη ὅπως ὁ Ἀντώνιος Στὴν πραγματικότητα, στόχος ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ἀντώνιος, τόν ὁποῖο ὁ Ὁκταβιανός κατόρθωσε νά παραμερίσει, ἀποφεύγοντας τόν κίνδυνο ἑνός νέου ἐμφυλίου πολέμου. Παράλληλα, διέβαλε γιά αἰῶνες τὴν εἰκόνα ἐκείνου τοῦ ἱκανοῦ, χαριτωμένου καί πολύ μορφωμένου ἀλλά λίγο τολμηροῦ κοριτσιοῦ, τὸ ὁποῖο ὑπῆρξε στήν πραγματικότητα ἡ Κλεοπάτρα Ζ´, ἡ τελευταία Ἑλληνίδα βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου

Βίντεο ΣΟΚ! Η Αρχαία Μακεδονική είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Τέλος…

Βίντεο ΣΟΚ! Η Αρχαία Μακεδονική είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Τέλος…

Σε λιγότερο από 3 λεπτά, το παρακάτω βίντεο αποδεικνύει ότι η Αρχαία Μακεδονική γλώσσα είναι Ελληνική. 

Με στοιχεία και διαπιστώσεις, καταρρέουν οι ψευδαισθήσεις των Σκοπιανών για τη Μακεδονική γλώσσα και φαίνεται η ελληνική μήτρα της:

Εναλλακτικά ΕΔΩ

Ἡ ἙΛΛΗΝΙΚΟΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ἘΠΙΛΟΓΗ ΕΚ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ

                                                Ἡ   ἙΛΛΗΝΙΚΟΤΗΣ   ΤΗΣ   ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ  

                                                      ἘΠΙΛΟΓΗ   ΕΚ  ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ 

                                                 ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

                                                               ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ

                                             ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

                                            ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΣ

                                      

                                               ἔστι μὲν οἷν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία

                                              Στράβωνος , << Γεωγραφικα >> 7α 1,9,3

                                             ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ

                                                ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

τὸ δὲ, ἑλληνικὸν γλώσσης μέν ἐπεί τε ἐγένετο, αἰεἰ καττε τῇ αὐτὴ διαχρᾶται ὡς ἐμοί καταφαίνεται εἶναι

Ἡροδοτου << ἹΣΤΟΡΙΑΙ >> 1, 58, 1

[Ὸ Ἑλληνικὸν ἑθνος ἀφ ὁτου φάνηκε τήν Ἵδια πάντα γλῶσσα ὁ μιλεῖ ὁπως εἶναι ἡ πεποίθηση μου.]

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ ΕΚΔΙΩΚΟΜΕΝΟ

ΕΚ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΙΝΔΟ ΩΝΟΜΑΣΘΗ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ταῦτα γάρ ἦν τὰ προκεκριμένα ἐόντα τὸ ἀρχαῖον τὸ μὲν πελασγικόν, τὸ δὲ Ἑλληνικόν ἔθνος καὶ τὸ μὲν οὐδαμῆ κω ἐξεχώρισε τὸ δὲ πολυπλάνητον κάρτα. Ἐπὶ δὲ

γὰρ Δευκαλίωνος βασιλέως οἴκεε γῆν τὴν Φθιῶτιν, ἐπί Δώρου τοῦ Ἕλληνος τὴν ὑπὸ τὴν Ὄσσαν τε καὶ τὸν Ὄλυμπο χώρην Καλεομένην δὲ Ἰστιαιῶτιν. Ἐκ δὲ τῆς Ἰστιαιώτιδος ὡς ἐξανεστη ὑπὸ καδμείων οἴκεε ἐν Πίνδο Μακεδνὸν καλεόμενον, ἐντεῦτεν δὲ αὖτις ἐς τὴν Δρυοπίδα μεττέβη καὶ ἐκ τῆς Δρυοπίδος οὕτως ἐξ Πελοπόννησον ἐλθὸν Δωρικὸν ἐκληθη.
Ἡρόδοτου << Ἱστορίαι >> 1, 56, 8-1, 57, 1

                                            ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ

Διότι αὐτὰ τὰ ἔθνη ἦσαν τὰ πιὸ γνωστὰ τὰ ὁποῖα ὑπῆρχαν τὰ παλιᾶ χρόνια τὸ μὲν ( ἕνα το ) πελασγικό, τὸ δὲ ( ἄλλο το ) Ἑλληνικό. Καὶ τὸ μὲν πρῶτα (Ἀθηναῖοι) ποτὲ ἕως τώρα δὲν ξεσηκώθηκε ἀπὸ τὸν τόπο του, ἐνῶ τὸ ἄλλο ἦταν Πολυπλάνητο. Διότι ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Δευκαλίωνος κατοικοῦσε τὴν φθιώτιδα, στὰ χρόνια στὶς πλαγιὲς τῆς Ὄσσας καὶ τοῦ Ὀλύμπου πού καλεῖτε Ἰστιοιῶτις. Καὶ ἀπὸ τὴν Ἰστιοιώτιδα ἀφ΄ ὅταν ξεσηκῶθηκαν ἀπὸ τούς Καδμείους, κατοικοῦσαν στὴν Πίνδο μὲ τὸ ὄνομα ἔθνος Μακεδνόν ( ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ). Ἀπὸ 'κει πάλι ἄλλαξαν τοπο καὶ πῆγαν στὴν Δρυοπίδα καὶ ἀπὸ τὴν Δρυοπίδα ἔφθασαν πία ( ἐκεῖ πού εἶναι στὴν πελοπόννησο καὶ ὠνομάσθηκαν ἔθνος Δωρικόν,

ΣΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΗΣΑΝ ΔΩΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ

Ἐστρατεύοντο δὲ οἵδε ἐκ μὲν Πελοποννήσου Λακεδαιμόνιοι ἐκκαίδεκα νέας Παρεχόμενοι , Κορίνθιοι δὲ τὸ αὐτὸ πλήρωμα παρεχόμενοι τὸ καὶ ἐπ΄ Ἀρτεμισίω ) · Σικυώνιοι δὲ πεντεκαὶδεκα παρείχοντο νέας , Ἐπιδαύριοι δὲ δὲκα τροιζήνια δὲ πέντε Ἑρμιονέες δὲ τρῖς ἒάν-τες οὗτοι πλὴν Ἑρμονέων Δωρικόν τε Μακεδνὸν ἐθνος, ἐξ Ἐρινεοῦ τὲ καὶ Πίνδου καὶ τῆς Δρυοπίδος ὕστατα ὁρμηθέντες. Οἱ δὲ Ἑρμιονέες εἰσὶ Δρύοπες , ὑπὸ Ἡρακλέος τὲ καὶ Μηλιέων 'κ τῆς νῦν Δωρίδος Καλεομένης χώρις ἐξαναστάντες..

Ἡροδότου <<Ἱστορίαι>> 8,43,1-8

                                                  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ



Ἐστρατεύοντο ( στὸ στρατόπεδο παρατάχθησαν ) οἱ ἑξῆς : ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο , οἱ Λακεδαιμόνιοι πού ἔδιναν δεκαέξι καράβια κι οἱ Κορίνθιοι ποὺ ἔδιναν τὸν ἴδιο ἀριθμὸ ποὺ ἔδωσαν καὶ στὸ Ἀτεμίσιο καὶ οἱ Σικυώνιοι ἔδιναν δεκαπέντε καράβια, καὶ οἱ Ἑρμιονεῖς τρία ( ὅλοι αὐτοί μὲ τοὺς Ἑρμιονεῖς ἀνήκον στὸ ἔθνος τὸ Δωρικὸ καὶ Μακεδνο, ἐλθόντες ἀπὸ τὸν Ἐρινέο καὶ τὴν Πίνδο καὶ τελευταια ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Δρυόπων, οἱ δὲ Ἑρμιονεῖς πού τοῦς ξεσήκοσε άπὸ τὴν χώρα πού σήμερα λέγεται Δωρίδα ὁ Ἡρακλῆς καὶ οἰ Μαλιεῖς ..

Ο ΑΛΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α΄ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΕΙΠΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ

Ὦ Περσαι,..... πρὸς δὲ καὶ βασιλέϊ τῷ πεμψαντι ἀπαγγείλητε ὡς ἀνήρ ἙΛΛΗΝ, ΜΑΚΕΔΏΝ ὝΠΑΡΧΟΣ εὖ ὑμέας ἐδέξατο . Ἡροδότου <<Ἱστορίαι 5,20

                                             ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ




[ Πέρσες, ... ἀκόμη, στὸν βασιλία πού σᾶς ἔστειλε κ.αντε γνωστὸ πώσ ἔνας ἄνδρας ἙΛΛΗΝΑΣ ἈΝΤΙΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, σᾶς καλοδέχθηκε ........]

                                           Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΠΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ἀλεξανδρος ὁ Ἀμύντεω, στρατηγὸσ τὲ ἐών καὶ βασιλεῦςς Μακεδόνων, ἔλεγε τάδε ...... Ἄνδρες Ἀθηναῖοι παραθήκην ὑμῖν τὰ ἔπεα τᾶδε τίθεμαι, ἀπόρρητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν ὑμέας ἄλλον ἤ Παυσανίν, μὴ μὲ καὶ διαφθείρητε ου γὰρ ἔλεγαν εἰ τὴς Ἑλλάδος αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμί τώρχαῖον , καὶ ἀντ΄ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἄν ἔθελοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα..

Ἡροδότου <<Ἱστορίαι >> 9,45 3-9




                                            ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ

Ὁ Ἀλέξανδροσ ὁ γυιὸς τοῦ Ἀμύντα πού ἦταν στρατηγὸς καὶ βασιλιᾶς τῶν Μακεδόνων, ἔλεγε τὰ ἑξῆς: ....Ἄνδρες Ἀθηναῖοι καταθέτω ἐμπιστευτικὰ στὴν φύλαξη σας αὐτὰ τὰ λὀγια μὲ τὴν παράκληση νὰ μείνουν ἀπόρριτα, μονάχα στὸν παυσανία νὰ τὰ πῆτε καὶ σὲ κανένα ἄλλο γιὰ νὰ μὴ μὲ πάρετε στὸν λαιμὸ σας διότι δὲν θὰ μιλοῦσα, ἄν ἡ ἔγνοια μου γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἙΛΛΑΔΑ δὲν ἦταν μεγάλη. Διότι κι ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ βλέπω τὴν Ἑλλάδα ἀντὶ ἐλεύθερη νὰ γίνεται ὑποδουλη.

ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΛΑΜΒΑΝΑΝ ΜΕΡΟΣ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΕΣ


Ο ΜΑΚΕΔΩΝ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α΄  ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΡΓΕΙΟΣ ΕΚΡΙΘΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝ, ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΟΥ 490 Π.Χ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΠΡΩΤΟΣ




Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΑΝΝΙΒΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΘΗΝΑΙΟ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΞΕΝΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΚΛΕΟΜΑΧΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἡ ἱστορία της Ἐσθήρ λίγο πρίν το κλείσιμο των Νεφελίμ στὰ Τάρταρα ἀπὸ τον Μ. Ἀλέξανδρο

Το βιβλίο του Ἐνώχ ἐνῶ ἦταν ἕνα ἀπὸ τα ἱερὰ βιβλία της Παλιάς Διαθήκης,

κάποιοι -φαντάζεστε ποιοί- το ἔβγαλαν καὶ το μετέταξαν στὰ λεγόμενα ἀπόκρυφα, ἀντικαθιστῶντας το με αὐτὸ της "Ἐσθήρ" ποὺ ὑμνεῖ τὴ σφαγή καὶ βέβαια την ἀντικατάσταση τῶν Ἑλλήνων, ποὺ εἶχαν τα ἡνιά της Περσικῆς αὐτοκρατορίας, με Ἑβραίους.

Γι' αὐτούς ποῦ δὲν γνωρίζουν νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ἀχανὴς Περσική αὐτοκρατορία <<στήθηκε> με την ἀφομοίωση περιοχῶν, ποῦ καταλήφθηκαν καὶ θεωρήθηκαν ὡς ἐδάφη της.

Το σχέδιο τῶν Νεφελίμ, ἦταν νὰ στήσουν μία ἰσχυρότατη στρατιωτική μηχανή , σὰν αὐτή τῶν Ἀμερικανῶν σήμερα, καὶ νὰ κυριαρχήσουν στὸν κόσμο.

Ὁ πρίγκιπας Νεφελίμ, ἐκ του γένους Μασχραβέχ, Ἄχουρα Μάζντα, ἀνέλαβε την ἐφαρμογή του σχεδίου αὐτοῦ, καὶ προώθησε στὴ διοίκηση, μετά τους κατακτητικούς πολέμους εὐφυής Ἕλληνες, γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἔλεγχος, σε λαϊκὸ καὶ ἀτομικό ἐπίπεδο.




Κατόπιν προώθησε Ἑβραίους στὴ θέση τῶν Ἑλλήνων, ἀφοῦ οἱ Ἑβραῖοι ἐθεωροῦντο καὶ θεωροῦνται πιὸ <<ἐλέγξιμοι>> καὶ πειθαρχημένοι, ἀπὸ τους <a>ἀπείθαρχους καὶ ἀπρόβλεπτους ΄Ἕλληνες

Τὸ τι ἀκριβῶς ἔγινε το ἀναλύω παρακάτω.

Ὁ βασιλεύς της Βαβυλῶνος Ναβουχοδονόσορ, μετά την ἅλωση της Ἱερουσαλήμ, ἔσυρε στὴν αἰχμαλωσία, πλήθη Ἑβραίων . Ἕνας ἀπόγονος αὐτῶν τῶν αἰχμαλώτων ἦταν ὁ Μαρδοχαίος, γιός του Ἰαίρου, της φυλῆς Βενιαμίν.

Ο Μαρδοχαίος ζοῦσε στὰ Σοῦσα, καὶ κατόρθωσε νὰ ὑπηρετήσει στὴν αὐλὴ του μεγάλου βασιλέως Ξέρξη. Ἐνεπλάκη σε μία συνωμοσία τῶν αὐλικῶν Γαβαθά καὶ Θήρα, ποῦ σχεδίαζαν νὰ φονεύσουν τον Ξέρξη.

Ὁ Μαρδοχαίος κατεμαρτύρησε τὴ συνωμοσία στὸ βασιλέα καὶ ἔτσι του ἐδόθησαν διάφορα προνόμια καὶ δῶρα.




Μπόρεσε τότε νὰ βρεθεῖ πιὸ κοντά στὸν πρωθυπουργό της χώρας τον Ἀμάν τον Μακεδόνα (ἑλληνικῆς καταγωγῆς). Ὁ Ἀμάν -(Ἐσθήρ Ιρ)-, ἤθελε νὰ ἐκδικηθεῖ τον Μαρδοχαίο, γιὰ την προδοσία του σχεδίου ἐναντίον του Ξέρξη.

Ἴσως ὁ ἴδιος ὁ Ἀμάν νὰ ἤθελε νὰ ἀποδυναμώσει την Περσική ἡγεσία συμμετέχοντας κι αὐτὸς στὴ συνωμοσία, βλέποντας ὅτι αὐτὰ ποῦ εἶχε συμφωνήσει με τους Πέρσες, δὲν ἐφαρμοζότανε.

Τὴν ἐποχῆ ἐκείνη,οἱ Ἕλληνες είχαν μέγιστα κέρδη, κατέχοντας καὶ ἐλέγχοντας το ἐμπόριο στὴ Μεσόγειο , καὶ τον Εὔξεινο Πόντο, με τον τεράστιο ἐμπορικό τους στόλο. Οἱ Ἑβραῖοι, ἤθελαν νά ἐλέγχουν αὐτοί το ἐμπόριο, κι ἔτσι φύτεψαν το Μαρδοχαίο στὴν αὐλὴ του Ξέρξη. Ἡ ἐξελίξη τῶν γεγονότων δικαιολογεῖ την ἄποψη αὐτὴ, ἀφοῦ ἀπ΄ ὅτι φαίνεται Ἕλληνες καὶ Ἑβραῖοι, προσπαθοῦσαν νὰ ἔχουν την εὔνοια , ἡ ἀκόμη καὶ τον ἔλεγχο του μεγάλου βασιλέα (καὶ του τεράστιου στρατοῦ του), πού βασίλευε σε 127 χῶρες, ἀπὸ τις Ἰνδίες μέχρι την Αἰθιοπία.

Οἱ Ἑβραῖοι ποῦ ἀπὸ την ἐποχῆ του Μωυσέως ὀνειρεύονταν αὐτοκρατορία, προσπαθοῦσαν νὰ πείσουν τους Πέρσες νὰ χτυπήσουν τις ἀνεξάρτητες ἑλληνικές πόλεις - κράτη, παρακινούμενοι καὶ καθοδηγούμενοι,  ποῦ εἶχε δύο πολύ καλούς λόγους νὰ μὴν θέλει τους ἔστω καὶ ὑποταγμένους Ἕλληνες στὸ τιμόνι:

α) Προτιμοῦσαν μία παγκόσμια Περσική εἰρήνη μ΄ένα δεσποτικό περσικό καθεστώς την κεφαλή του ὁποίου μποροῦσαν νὰ ἐλέγχουν, παρά μία ἑλληνική εἰρήνη με τους ἐλεύθερους στὸ πνεῦμα, ἀτίθασους καὶ ἀπείθαρχους Ἕλληνες, τους ὁποίους δὲν ὑπῆρχε καμιά περίπτωση νὰ ἐλέγξουν, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες ἐφάρμοζαν καὶ ἐφαρμόζουν το <<ἐλεύθερον το εὔψυχον>>.

β) Το ἐλεύθερο ἑλληνικό πνεῦμα, ἔπρεπε νὰ παταχθεῖ καὶ νὰ σβήσει, διότι ἀποτελοῦσε διαρκῆ κίνδυνο παγκόσμιας ἀφύπνισης, των καταδυναστευόμενων λαῶν. Αὐτὸ φόβιζε τους Νεφελίμ τότε. Αὐτὸ τους φοβίζει καὶ τώρα.




Ἄς δοῦμε ὅμως τι ἔκανε ὁ Μαρδοχαίος στὴν αὐλή του Ξέρξη, ἀφοῦ ἡ ἀποστολή του ἦταν νὰ βάλει τον Πέρση βασιλέα νὰ ἐξοντώσει τους Ἕλληνες.




Ἡ ἀποστολή αὐτή δὲν ἦταν εὔκολη, ἀφοῦ ὁ Πέρσης βασιλιάς αἰσθανόταν ἀσφαλής με την ἑλληνική διοίκηση νὰ κρατάει με στιβαρό τρόπο τα ἡνία στὸ ἀχανές κράτος του. Με δύο λόγια κοιμόταν ἥσυχος.

Τὴν ἐποχῆ ἐκείνη εἶχε υἱοθετήσει ὁ Μαρδοχαίος την Ἐσθήρ, κόρη του Ἀμιναδάβ (Εσθήρ 2,5) ποῦ ἦταν ἀδελφὸς του παρέρα του. Ἦταν δηλαδή ἡ Ἐσθήρ πρώτη του ξαδέλφη. Σκοπός του Μαρδοχαίου ἦταν, ὅταν θὰ μεγάλωνε, νὰ την παντρευτεῖ γιατί ἦταν κόρη απείρου κάλους.

Την ἐποχῆ ἐκείνη οἱ αἰμομιξίες ἐθεωροῦντο ἐντελῶς φυσιολογικές.

Ἔτυχε ὅμως ἡ βασίλισσα Ἀστίν νὰ δείξει ἀπείθεια στὸ Μέγα Βασιλέα, καὶ οἱ σύμβουλοί του (Ἐβραίοι δάσκαλοι;) τον ἔπεισαν νὰ ἐπιλέξει ἄλλη βασίλισσα. Ἔδωσαν λοιπόν ἐντολὴ, οἱ πιὸ ὡραῖες κόρες του βασιλείου νὰ ὁδηγηθοῦν στὸ γυναικωνίτη του Ξέρξη, ὥστε νὰ γίνει ἐπιλογή.(Εσθήρ 2,3)

Ο Μαρδοχαίος βρῆκε την εὐκαιρία νὰ προωθήσει την Ἐσθήρ στὸ γυναικωνίτη του ὁποίου τον ἔλεγχο εἶχε ὁ εὐνοῦχος του βασιλέως Γάι. Ἡ Ἐσθήρ πῆρε ἐντολὴ νὰ γίνει βασίλισσα της Περσικής αὐτοκρατορίας πᾶσι θυσία.

Ἐπίσης ἔπουδενί λόγω, νὰ ἀποκαλύψει την ταυτότητα καὶ ἐθνικότητά της μέχρι νὰ ἐκλεγεῖ βασίλισσα. (Ἐσθήρ 2,10)

Ὁ Ἀμάν μαθαίνοντας προφανῶς το σχέδιο του Μαρδοχαίου, ἀποκαλύπτει στὸν Ξέρξη την ὕπαρξη ἑνός λαοῦ τῶν (Ἑβραίων), ποὺ ζεῖ διασκορπισμένος σε ὅλα τα κράτη της αὐτοκρατορίας του (Ἐσθήρ 3,8), ἀναμεμειγμένος με ὅλα τα ἔθνη, ὄντας ὅμως διαφορετικός ἀπ΄ ὅλα, με διαφορετικά ὁράματα (παγκόσμια κυριαρχία), καὶ διαφορετικούς νόμους.

Τοὺ ἀποκαλύπτει ἐπίσης ὅτι οἱ Ἐβραῖοι ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ την αὐτοκρατορία. Ζητᾶ μάλιστα καὶ πετυχαίνει νὰ πάρει ἀπὸ τον Ξέρξη διάταγμα ἐξόντωσης τῶν προυχόντων τῶν Ἑβραίων ποὺ ἀπεδίωκαν :

α) την ἀλλοίωση του κοινωνικοῦ ἱστοῦ, καὶ κατάληψη της ἐξουσίας, καὶ

β) ἐπιθέση της αὐτοκρατορίας ἐναντίον τῶν ἑλληνικῶν κρατῶν.




Ἐν τῷ μεταξύ ἡ Ἐσθήρ ἀνακηρύσσεται βασίλισσα, σὰν ἡ πιὸ ὄμορφη γυναῖκα της Περσικῆς αὐτοκρατορίας. Ἐμφανίζεται τότε μία μέρα ἐνώπιον του βασιλέως, καὶ προσποιεῖται πώς λυποθυμά, ἀπὸ την μεγάλη της στενοχώρια (Ἐσθήρ 5,18) γιὰ το διάταγμα ποὺ πέτυχε νὰ ἀποσπάσει ὁ Αμάν. Ὁ Ξέρξης πέφτει στὴν παγίδα καὶ ἕρμαιο της Ἐσθήρ, ἀλλάζει το διάταγμα ποὺ πέτυχε ὁ Ἀμάν.

Δίνει το αὐτοκρατορικό δακτυλίδι- σφραγῖδα στὴν Ἐσθήρ, ποῦ με τον Μαρδοχαίο καὶ ἄλλους Ἑβραίους ἑτοιμάζουν ἄλλο διάταγμα. Πετυχαίνουν νὰ σταυρωθεῖ ὁ Ἀμάν καὶ νὰ πάρουν την περιουσία του. Ἡ Ἐσθήρ ὅμως δὲν ἀρκεῖται στὸ νὰ πετύχει την ἐξόντωση τοῦ ἐχθροῦ του αἰμομίκτη πρώτου ἐξαδέλφου της.

Ἐξακολουθεῖ νὰ πιέζει τον Ξέρξη ὁ ὁποῖος της λέγε <<μὰ τι ἄλλο θέλεις νὰ κάνω γιὰ ἐσένα (Εσθήρ 8,7) ἀφοῦ καὶ τον Ἀμάν σταύρωσα καὶ ὅλα του τα ὑπάρχοντα σου τα χάρισα>>.

Μπαίνει σε ἐνέργεια τότε το πανοῦργο σχέδιο του Μαρδοχαίου, καὶ σφραγίζεται νέο διάταγμα με το ὁποῖο οἱ Ἑβραῖοι μποροῦσαν νὰ κάνουν ὅτι θέλουν με τους ἐχθρούς καὶ τις περιουσίες τους σ΄ ὅλη τὴ περσική αὐτοκρατορία (Ἐσθήρ 8,11 8,12).

Στὸ διάταγμα αὐτὸ ὁ Ξέρξης ἐξηγεῖ στοὺς σατράπες τῶν 127 ἐπαρχιῶν (χωρῶν) της αὐτοκρατορίας, ὅτι δικαίως σταυρώθηκε ὁ Ἀμάν ποῦ ἤθελε νὰ παραδώσει τὴ ἐξουσία της αὐτοκρατορίας στοὺς Μακεδόνες (Ἐσθήρ 8,12).




Ὁ Μαρδοχαίος μετά ἀπὸ αὐτὰ, κυρίαρχος της αὐτοκρατορίας κυβερνοῦσε με τον Ξέρξη μαριονέτα.

Τα νέα κυκλοφόρησαν παντοῦ, καὶ πολλοί Ἕλληνες, στοὺς ὁποίους εἶχαν δοθεῖ σημαντικές θέσεις κλειδιά ἀπὸ τον προηγούμενο πρωθυπουργό τον Ἀμάν, περιετέμνοντο <<διὰ τον φόβον τῶν Ἰουδαίων>> ποῦ ἑτοιμάζονταν γιὰ τὴ μεγάλη σφαγή τῶν Ἑλλήνων (Ἐσθήρ 8,17).

Τότε ὅλοι οἱ σατράπες ὅλων τῶν σατραπειῶν καὶ οἱ ὑψηλόβαθμοι της αὐτοκρατορίας ἐφοβοῦντο τους Ἰουδαίους, καὶ τους τιμοῦσαν φοβούμενοι ὅτι θὰ ἀκολουθοῦσε μεγάλη σφαγή τῶν Ἑλλήνων.

Το κακό ξεκίνησε ἀπὸ τα Σοῦσα, ὅπου ἐσφάγησαν 500 ἄνδρες μαζί καὶ οἱ 10 γιοί του Ἀμάν (Ἐσθήρ 9,6). Ἐννοεῖτε ὅτι οἱ Ἑβραῖοι τους ἅρπαξαν τις περιουσίες τους.




Ἡ Ἐσθήρ (ἡ ἁγία αὐτὴ γυναῖκα τῶν Ἑβραίων) ὅμως δὲν ἦταν ἱκανοποιημένη. Τότε ρωτάει ὁ Ξέρξης <<οἱ Ἰουδαῖοι ἀφοῦ ἐδῶ στὰ Σοῦσα, ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μας φόνευσαν 500 ἄνδρας, φαντάσου τι θὰ ἔκαναν εἰς τας ἐπαρχίας. Ἄν δέν εἶσαι με αὐτὰ ἱκανοποιημένη ποία εἶναι ἡ ἀξίωσίς σου; (Ἐσθήρ 9,12).

Καὶ ἡ ἀξίωση ἔγινε πραγματικότητα.

Την δεκάτη Τρίτη του μηνός Ἀδάρ ἐφόνευσαν 15.000 Ἕλληνες σε ὅλη την ἐπικράτεια, Ἕλληνες ποῦ προφανῶς κατεῖχαν θέσεις κλειδιά στὸ διοικητικό καὶ οἰκονομικό ἱστὸ της αὐτοκρατορίας. Ὅλα αὐτὰ τα ἔγραψε σε ἐπιστολή ὁ Μαρδοχαίος, καὶ μαζί με την Ἐσθήρ ὅρισαν την γιορτή Πουρίμ (φρουραί), γιὰ νὰ θυμοῦνται οἱ Ἑβραῖοι την 14η καὶ 15η του μηνός Ἀδάρ, ποὺ ξεκουράστηκαν μετά τις σφαγές τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ Ἐσθήρ μάλιστα ὅρισε αὐτή τὴ γιορτή νὰ ἑορτάζεται στούς αἰῶνας (Ἐσθήρ 9,13).




Ἀπὸ τότε καὶ μετά, ὁ Μαρδοχαίος διοικοῦσε γιὰ λογαριασμό του Ξέρξη (Ἐσθήρ 10,3), η κυβέρνηση του ὁποίου ἀποτελεῖ την πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση κυβέρνησης ποῦ ἔχει καταληφθεῖ ἀπὸ τους Νεφελίμ.

Μετά τον ξεριζωμό τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τον ἱστὸ της περσικῆς διοίκησης, ἄρχισε ἡ ἑλληνοπερσική σύγκρουση, ποῦ κατέληξε στὸ κλείσιμο των Νεφελίμ για μια ακόμη φορά στα Τάρταρα απο τον Μέγα Αλέξανδρο.

Οἱ ἑλληνοπερσικοί πόλεμοι διήρκησαν περίπου 200 χρόνια.

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τα κείμενα του Ἐνώχ, ποῦ ἀπέβαλαν ἀπὸ την Παλαιά Διαθήκη, μας λένε γιὰ τὴ μίξη του DNA τῶν Κρόνιων Γιγάντων με αυτή των ζώων, και τη δημιουργία των γενών των Νεφελίμ.