ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΜΗ

ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΜΗ

Εἰς Ἑρμῆν

In Mercurium .1
Ἑρμῆν ὕμνει Μοῦσα Διὸς καὶ Μαιάδος υἱόν,
Κυλλήνης μεδέοντα καὶ Ἀρκαδίης πολυμήλου,
ἄγγελον ἀθανάτων ἐριούνιον, ὃν τέκε Μαῖα
νύμφη ἐϋπλόκαμος Διὸς ἐν φιλότητι μιγεῖσα
5
αἰδοίη· μακάρων δὲ θεῶν ἠλεύαθ' ὅμιλον
ἄντρον ἔσω ναίουσα παλίσκιον, ἔνθα Κρονίων
νύμφῃ ἐϋπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸς ἀμολγῷ,
ὄφρα κατὰ γλυκὺς ὕπνος ἔχοι λευκώλενον Ἥρην,
λήθων ἀθανάτους τε θεοὺς θνητούς τ' ἀνθρώπους.
10
ἀλλ' ὅτε δὴ μεγάλοιο Διὸς νόος ἐξετελεῖτο,
τῇ δ' ἤδη δέκατος μεὶς οὐρανῷ ἐστήρικτο,
εἴς τε φόως ἄγαγεν, ἀρίσημά τε ἔργα τέτυκτο·
καὶ τότ' ἐγείνατο παῖδα πολύτροπον, αἱμυλομήτην,
ληϊστῆρ', ἐλατῆρα βοῶν, ἡγήτορ' ὀνείρων,
15
νυκτὸς ὀπωπητῆρα, πυληδόκον, ὃς τάχ' ἔμελλεν
ἀμφανέειν κλυτὰ ἔργα μετ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
ἠῷος γεγονὼς μέσῳ ἤματι ἐγκιθάριζεν,
ἑσπέριος βοῦς κλέψεν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος,
τετράδι τῇ προτέρῃ τῇ μιν τέκε πότνια Μαῖα.




ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

1.

τὸν Ἑρμῇ ὕμνησε Μοῦσα, το γιὸ του Διός καὶ της Μαιάδος,

της Κυλλήνης τὸν ἄρχοντα καὶ της πολυπρόβατης Ἀρκαδίας,

τον καλόδεχτο ἀγγελιαφόρο τῶν ἀθανάτων, ποὺ γέννησε ἡ Μαῖα

ἡ νύμφη με τα ὄμορφα μαλλιά, ποὺ δέχτηκε νὰ σμίξει με τον Δία

5.

με σεμνότητα. μακριά ἀπ’ την σύναξη τῶν μάκαρων θεῶν,

σε καταφύγιο ζῶντας ἀπόκρυφο, κρυφά στὴν ἠρεμία της νύκτας

ὅταν ὁ ὕπνος ὁ γλυκός, καὶ τὴν λευκοχέρα βάραινε την ᾞρα,

την λησμονιά σκορπίζοντας, σε θεούς καὶ σε ἀνθρώπους.

10

μὰ του μεγάλου του Διός, ὁ νοῦς ἀφυπνιζόταν,

καὶ πάνω στὸν δέκατο οὐρανὸ, ἀμέσως γαντζωνόταν,

βγάζοντας λάμψη, καὶ τα ἄριστα ἔργα δημιουργοῦσε.

καὶ τότε γέννησε, ἕνα παιδί πανέξυπνο, μὰ καὶ ἐλπιδοφόρο,

κατακτητή, ὁδηγὸ βοδιῶν μὰ καὶ ἡγεμόνα ὀνείρων,

15

νυκτερινό κατάσκοπο, της πύλης ἐπιστάτη, ποὺ γρήγορα ἐπρόκειτο

νὰ φανερώσει ἔργα θαυμαστά, στοὺς θεούς τους ἀθανάτους.

Κι ἐνῶ ἡ μέρα χάραξε μέσα στὸ μεσημέρι, κι ὅταν αὐτὸς κιθάριζε,

βόδι ἔκρυψε ἀπὸ βραδύς τ' Ἀπόλλωνα, ποὺ μακριά βόλια σκορποῦσε,

σε μία σκιά, την μέρα μόλις την τέταρτη ποὺ τον γέννησε ἡ Μαῖα.

Κατά την μυθολογία ἐδῶ συνάντησε ἡ Μαῖα τον Δία καὶ ἔκρυψε τα βόδια του Ἀπόλλωνα ὁ Ἑρμῆς στὴν πρώτη βρεφική του ἡλικία.

ΕΙΚΟΝΑ: ΤΟ Σπήλαιο του Ερμή..... Θά το συναντήσετε στὸ ὄρος Ζήρεια της Κορινθίας καὶ συγκεκριμένα στὴν ἀνατολική του πλαγιά σε ὑψόμετρο 1700 μέτρων.

πρωί της 20ης Φεβρουαρίου: Ναυμαχία των Πατρών - Ο Μιαούλης νικά τον τουρκο- αιγυπτιακό στόλο

Στίς ἀρχὲς του 1822 ὁ τουρκοαιγυπτιακός στόλος με ἀρχηγούς τον 'αντιναύαρχο Καρά Πεπέ 'Ἀλὶ καὶ τον Αἰγύπτιο ὑποναύαρχο Ἰσμαήλ Γιβραλτάρ βγῆκε ἀπὸ τον Ἑλλήσποντο με διαταγή νὰ πλεύσει πρὸς την Πάτρα, προκειμένου νὰ ἀνεφοδιάσει τους πολιορκούμενους ἀπὸ τους Ἕλληνες ἐπαναστάτες, Τούρκους.

Στὸ κατόπι του βρέθηκε στόλος 63 ἑλληνικῶν πλοίων ἀπὸ τα Ψαρά, την Ὕδρα καὶ τις Σπέτσες με ἀρχηγούς τον Νικολή Ἀποστόλη, τον Ἀνδρέα Μιαούλη καὶ τον Γκίκα Τσούπα.
Στὶς 15 Φεβρουαρίου ὁ τουρκικός στόλος ναυλόχησε στο λιμάνι της Πάτρας, λόγω κακοκαιρίας. Ο Ανδρέας Μιαούλης, που είχε αναλάβει τη διοίκηση της ελληνικής αρμάδας, θεώρησε ὅτι ἦταν ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ ἐπιθέση.
Το πρωί της 20ης Φεβρουαρίου οἱ τουρκοαιγύπτιοι εἶδαν ἔκπληκτοι νὰ κανονιοβολούνται ἀπὸ τα μικρά ἑλληνικά πλοῖα καὶ μάλιστα ὑπὸ φοβερή τρικυμία.
Ἔπειτα ἀπὸ ναυμαχία πέντε ὡρῶν, μία τουρκική φρεγάτα καταστράφηκε ὁλοκληρωτικά καὶ πολλά ἀλλὰ πλοῖα ἐπέστησαν σημαντικές ζημιές. Πολλοί Τοῦρκοι βρῆκαν το θάνατο ἡ τραυματίστηκαν σοβαρά.
Ὁ τουρκικός στόλος, μετά την ἀποχώρησή του ἀπὸ την Πάτρα, κατέφυγε στὴ Ζάκυνθο, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ὑπὸ ἀγγλική διοίκηση.
Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔπλευσαν ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐπαναλάβουν την ἐπίθεση τους, ἐμποδίστηκαν ἀπὸ τους Ἄγγλους, ποὺ προφασίστηκαν την οὐδετερότητα του νησιοῦ.
Ὁ ἑλληνικός στόλος ἐπέστρεψε στὶς 24 Φεβρουαρίου καὶ ἀγκυροβόλησε στὸ Μεσολόγγι, ἕτοιμος γιὰ νὰ νέα ἀναμέτρηση.
Ἥ Ναυμαχία της Πάτρας, στὴν ὁποία ἔλαμψε το ἄστρο του Ἀνδρέα Μιαούλη, ὑπῆρξε γεγονός μεγάλης σημασίας γιά τον κατά θάλασσα ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, παρά τις μικρές τουρκικές ἀπώλειες.
Ἦταν ἡ πρώτη φορά ποὺ ἑλληνικά πλοῖα ἀντιμετώπισαν κατά παράταξη τον στόλο του Σουλτάνου, χωρίς νὰ χρησιμοποιήσουν πυρπολικά.

Τὰ Κάρνεια ἦταν ἡ μεγάλη γιορτή των Δωριέων της Πελοποννήσου καῆ ἰδιαίτερα των Λακεδαιμονίων.

Ἑορτάζονταν με ἰδιαίτερη λαμπρότητα στὸ Γύθειο, στὸ Οἴτυλο καὶ στὰ Λεύκτρα της Λακωνίας, στὴ Καρδαμύλη καὶ στὶς Φαρές Μεσσηνίας, στὴν Σικυῶνα της Κορινθίας, στὸ Ἀργός της Ἀργολίδος, στὴ Θήρα, στὴν Κῶ, στὶς Συρακοῦσες ἀλλὰ καὶ προπάντων στὸ Ἱερὸ Ἄλσος με τα κυπαρίσσια, το λεγόμενο Καρνάσιον ἡ Καρνειάσιον στὴ μεσσηνιακή Οἰχαλία. Το Ἄλσος αὐτὸ βρισκόταν δίπλα στὴν ὄχθη του ποταμοῦ Χάραδρου καὶ το κοσμοῦσαν τα περικαλλῆ ἀγάλματα του Κριοφόρου Ἑρμοῦ, της Ἁγνῆς (τοπική ὀνομασία της Περσεφόνης) καὶ τοῦ Καρνείου Ἀπόλλωνα (βλ. Παυσανίας Μεσσηνικά 2,2). Οἱ εορταστές μεταμφιέζονταν ὅλοι καὶ συμμετεῖχαν σε μυστήρια παρόμοια με ἐκεῖνα της Ἐλευσίνας, τα ὁποία κατά την μυθολογική παράδοση ἵδρυσε ὁ Ἐλευσίνιος Καύκων, ὁ γιὸς του Κελαίνου, ἐνῶ κατά το πέρας της γιορτῆς γινόντουσαν πάνδημα συμπόσια καὶ «πανηγυρισμοί»!

Τα Κάρνεια ἦταν προδωρική γιορτή ἀφιερωμένη στὸν τοπικό θεό Κάρνειο ἡ Κάρνο Οἰκέτα. Εἶχε ὀνομαστεῖ Οἰκέτας ἐπειδὴ το κέντρο της λατρείας του ἦταν το σπίτι του μάντη Κριοῦ καὶ δὲ λατρευόταν σε κάποιο ναό. Ὅταν οἱ Δωριεῖς κυρίευσαν τὴ Σπάρτη με τὴ βοήθεια του Κάρνειου καὶ τοῦ Κριοῦ, ταύτισαν τον Κάρνειο μὲ τὸν Ἀπόλλωνα.

Ἡ γιορτή στὴ Σπάρτη γινόταν πρὸς τιμή του Κάρνειου Ἀπόλλωνα με την πανσέληνο τοῦ Κάρνειου μῆνα (τέλος Αὐγούστου με ἀρχὲς Σεπτεμβρίου) κάθε τέσσερα χρόνια καὶ διαρκοῦσε ἐννιά ἡμέρες.

Ὁ Δημήτριος ὁ Σκήψιος στὸ πρῶτο βιβλίο του Tρωικοῦ διακόσμου μας πληροφορεῖ ὅτι ἡ γιορτή τῶν Καρνείων ἀπὸ τους Λακεδαιμόνιους ἦταν μίμηση της στρατιωτικῆς ἐκπαίδευσης. Τις ἡμέρες της γιορτῆς οἱ Σπαρτιᾶτες ἔστηναν ἕνα πρόχειρο "στρατόπεδο" με ἐννιά σκηνές (σκιάδες) ποῦ σε κάθε μία δειπνοῦσαν ἐννέα ἄνθρωποι, τρεῖς ἀπὸ κάθε φατρία (ὁμάδα συγγενῶν). Ζοῦσαν σὰν σε στρατόπεδο καὶ τα πάντα ἐκεῖ ἐκτελοῦνταν ὑποχρεωτικά με το πρόσταγμα της σάλπιγγας.

Κατά τὴ διάρκεια των Καρνείων ἀπαγορεύονταν οἱ ἐχθροπραξίαις καὶ γιὰ το λόγο αὐτὸ οἱ Σπαρτιᾶτες δὲ συμμετεῖχαν στὴ Μάχη του Μαραθῶνα. Ὅταν τελείωσαν τα Κάρνεια, ἔστειλαν στρατεύματα γιὰ βοήθεια, ἀλλὰ τότε ἡ μάχη εἶχε τελειώσει.

Ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τῶν σπαρτιατικῶν Καρνείων ἦταν ὁ ἀγῶνας τῶν σταφυλοδρόμων. Στόν ἀγῶνα αὐτὸν ἕνας ἀπὸ τους Καρνεάτες με μία ταινία στὰ μαλλιά ἔτρεχε εὐχόμενος ἀγαθά γιὰ την πόλη. Οἱ ὑπόλοιποι τον κατεδίωκαν κρατῶντας μεγάλα τσαμπιά σταφύλια γιὰ νὰ δυσκολεύονται στὸ τρέξιμο. Τὴ σύλληψη του νέου τὴ θεωροῦσαν καλό οἰωνό γιὰ την πόλη ἐνῷ ἀντίθετα τὴ μὴ σύλληψή του τὴ θεωροῦσαν κακό οἰωνό.

Οἱ δοῦλοι συνήθιζαν νὰ θυσιάζουν πρὸς τιμή τοῦ Ἀπόλλωνα στὴ γιορτή τῶν Καρνείων ἕνα κριάρι, το ὁποῖο ἔτρεφαν εἰδικά γι' αὐτὸν το σκοπό.

Στὰ Κάρνεια γίνονταν καὶ μουσικοί ἀγῶνες, στοὺς ὁποίους εἶχε νικήσει καὶ ὁ Λέσβιος ποιητής Τέρπανδρος.

Κάθε τέταρτο χρόνο ἀπὸ τοῦς ἄγαμους ἄνδρες ἐκλέγονταν πέντε ἀπὸ κάθε φυλή, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζονταν Καρνεάτες καὶ εἶχαν την ὅλη ἐπιμέλεια της γιορτῆς. Τὴν ἐπιμέλεια τῶν θυσιῶν εἶχε ὁ ἱερέας, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν ἀγητῆς. Ἡ ἡμέρᾳ τῶν θυσιῶν ὀνομαζόταν Ἀγητόρια.

Τα Κάρνεια στην Ελληνική Μυθολογία

Ἄν ἀνοίξουμε τὸν Ὅμηρο, σε πάμπολλους στίχους τόσο της Ἰλιάδας ὅσο καὶ της Ὀδύσσειας (Θ 306, Π 392, ε 376, θ 92, ι 140, υ 75 κ.α.) συναντᾶμε τὴ λέξη «καρ» καὶ τα παράγωγά της. Ἡ λέξη αὐτή σημαίνει «κεφάλι» καὶ σύγχρονη ἐπιβίωσή της εἶναι βεβαίως ἡ «κάρα». Ἐάν τώρα προσθέσουμε καὶ το εὐφωνικό «ν» στὴν ὁμηρική λέξη «καρ», φτάνουμε κιόλας στὴ λέξη «κάρνος». Τι σημαίνει ἡ λέξη αὐτή;

Ἡ Ἑλληνική Μυθολογία μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ο Κάρνος ἦταν κάποιος μάντης τοῦ Θεοῦ Ἀπόλλωνα ἀπὸ την Ἀκαρνανία, τὸν ὁποῖο σκότωσε ὁ Ἡρακλείδης Ἱππότης, ὁ γιὸς του Φύλαντος. Οἱ συγγενεῖς του Ἱππότου μάλιστα ἀναγκάστηκαν στὴ συνέχεια νὰ προσφέρουν πλούσιες θυσίες στὸν Ἀπόλλωνα προκειμένου νὰ ἐξευμενίσουν την ὀργὴ του γιὰ τον φόνο του Κάρνου.

Ὁ περιηγητής Παυσανίας ἀναφέρει τον Κάρνο καὶ ὥς Κριό (Λακωνικά 13, 4) γεγονός ποῦ δὲν ἀφήνει καμιά ἀμφιβολία ὅτι ἡ λέξη «κάρνος» σημαίνει «κριός».

Κάρνος ὀνομαζόταν ἐπίσης κι ἕνας ἀρχαιότατος ποιμενικός, κριόμορφος καὶ ἰθιφαλλικός Θεός τωῶ Πελοποννησίων, προστάτης της γονιμότητας, ἄγνωστος ἴσος σήμερα στοὺς περισσότερους ἀλλὰ ἀντίστοιχος περίπου με τον γνωστότερο Πρίαπο του Ἑλλησπόντου. Οὐσιαστικά δηλαδή ὁ Κάρνος ἦταν ἕνας γονιμοποιητικός Θεός, τόσο των Λακώνων ὅσο καὶ τῶν Μεσσηνίων, πρὶν ἀπὸ την ἐπικράτηση τῶν Δωριεών στὴ νότια Πελοπόννησο, ἐνταγμένος στὴν χορεία τῶν ζωόμορφων θεοτήτων οἱ ὁποῖες, σύμφωνα με την ἱστορία τῶν θρησκειῶν, προηγήθηκαν τῶν ἀνθρωπόμορφων.

Ἀπὸ το οὐσιαστικοποιημένο ἐπίθετο «Κάρνειος» παράγεται στὸν πληθυντικό ἡ ὀνομασία της ἑορτῆς «τα Κάρνεια»

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΠΟΜΠΗ

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΠΟΜΠΗ

Στὸ ἔργο αὐτὸ ἕνας Ρωμαῖος οἰκοδεσπότης δειπνεῖ με τους 29 φιλοξενούμενούς του, καὶ ἐν εἴδη συνομιλίας, περιγράφουν την ζωή, τα ἤθη καὶ τα ἔθιμα, καθώς καὶ την τέχνη καὶ τις ἐπιστημονικές γνώσεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.(τέλος 2ου, ἀρχές 3ου αἰῶνα). Ἡ παρέα αὐτή εἶναι γνωστή σὰν δειπνούμενές.

……. τῆς δὲ Διονυσιακῆς πομπῆς πρῶτον μὲν προῇσαν οἱ τὸν ὄχλον ἀνείργοντες Σιληνοί, πορφυρᾶς χλανίδας ἢ φοινικίδας ἠμφιεσμένοι. τούτοις ἐπηκολούθουν λαμπάδας φέροντες κισσίνας διαχρύσους. μεθ' οὓς Νῖκαι χρυσᾶς ἔχουσαι πτέρυγας, φέρουσαι θυμιατήρια ἑξαπήχη, ζῳωτοὺς ἐνδεδυκυῖαι χιτώνας, μετὰ δὲ ταύτας εἵπετο βωμὸς ἑξάπηχυς κισσίνῃ φυλλάδι διαχρύσῳ πεπυκασμένος, ἔχων ἀμπέλινον χρυσοῦν στέφανον μεσολεύκοις μίτραις κατειλημμένον.
ἐπηκολούθουν δὲ παῖδες ἐν χιτῶσι πορφυροῖς, λιβανωτὸν καὶ σμύρναν καὶ κρόκον ἐν χρυσοῖς μαζονόμοις φέροντες ἑκατὸν εἴκοσι. μεθ' οὓς Σάτυροι τεσσαράκοντα ἐστεφανωμένοι κισσίνοις χρυσέοις στεφάνοις. καὶ τὰ σώματα οἳ μὲν ἐκέχριντο ὀστρείῳ, οἳ δὲ μίλτῳ καὶ χρώμασιν ἑτέροις. μεθ' οὓς Σιληνοὶ δύο ἐν πορφυραῖς χλανίσι καὶ κρηπῖσι λευκαῖς.
εἶχε δ' αὐτῶν ὃ μὲν πέτασον καὶ κηρύκειον χρυσοῦν, ὃ δὲ σάλπιγγα. μέσος δὲ τούτων ἐβάδιζεν ἀνὴρ τετράπηχυς ἐν τραγικῇ διαθέσει καὶ προσωπείῳ, φέρων χρυσοῦν ᾿Αμαλθείας κέρας. ὃς προσηγορεύετο ᾿Ενιαυτός. ᾧ γυνὴ περικαλλὴς εἵπετο, φέρουσα τῇ μὲν μίᾳ τῶν χειρῶν στέφανον περσέας, τῇ δ' ἑτέρᾳ ῥάβδον φοίνικος• ἐκαλεῖτο δὲ Πεντετηρίς. ταύτῃ ἐπηκολούθουν ὧραι τέσσαρες, διεσκευασμέναι, ἑκάστη καὶ ἑκάστη φέρουσα τοὺς ἰδίους καρπούς.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ - "ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΕΣ"

……..μπροστά ἀπὸ την Διονυσιακή πομπή προηγοῦντο οἱ Σιληνοί ποὺ ξεσήκωναν τον κόσμο, ντυμένοι με κόκκινες χλαμίδες καὶ ἐνδύματα. Τους ἀκολουθοῦσαν λαμπαδηδρόμοι στολισμένοι με χρυσωμένους κισσούς. Μαζί τους Νῖκες χρυσές με φτερά, με εξάπηχα θυμιατήρια, καὶ φανταχτερούς χιτῶνες, ἐνῶ ἀκολουθοῦσε βωμός εξάπηχος στολισμένος με χρυσαφένια φύλλα κισσοῦ, στεφανωμένος διάδημα ἀπὸ ἄμπελο διακοσμημένο με λευκόχρυσες γιρλάντες.

Ἀκολουθοῦσαν ἑκατὸν εἴκοσι παιδιά με κόκκινους χιτῶνες, ποὺ ἔφεραν σμύρνα καὶ λιβάνι ἐπάνω σε δίσκους. Μαζί τους σαράντα Σάτυροι στεφανωμένοι με χρυσά στεφάνια κισσοῦ. Καὶ τα σώματά τους ἦταν βαμμένα με χρώματα κόκκινα καὶ διαφορετικές ἄλλες ἀποχρώσεις. Τους συνόδευαν δύο Σιληνοί με πορφυρές χλαμύδες καὶ λευκές μπότες.

Ὁ ἕνας φοροῦσε πλατύγυρο καπέλο καὶ κρατοῦσε χρυσό κηρύκειο, ἐνῶ ὁ ἄλλος ἦταν σαλπιγκτής. Ἀνάμεσα τους βάδιζε ἕνας σωματώδης ψηλός ἄνδρας με τραγικό προσωπεῖο καὶ κρατοῦσε ἕνα χρυσό κέρας της Αμάλθειας. Τον ἀποκαλοῦσαν Ἐνιαυτό (ἔτος). Στοὺς ὤμους του κουβαλοῦσε μία πανέμορφη κοπέλα ποὺ την ἀποκαλοῦσαν Πενταετία. Αὐτὴ εἶχε ἀκολουθία τέσσερις Ὧρες (ὡραῖες κοπέλες) με διαφορετικές στολές, καὶ κρατῶντας κάθε μία διαφορετικούς καρπούς……



ΕΙΚΟΝΑ: ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΠΟΜΠΗ ΣΕ ΑΝΑΓΛΥΦΟ

”Τό Λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν”

”

Τό Λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν”


Ἡ ἐντύπωσις, πού οἱ περισσότεροι ἀποκομίζομεν ἀπό αὐτό τό ρητόν εἶναι, συνήθως, ὅτι ὅποιος λέει λίγα λόγια, εἶναι πλησιέστερον πρός τήν φιλοσοφίαν.

Ὅμως τό ρῆμα Λακωνίζω, εὐγενικά μᾶς προσκαλεῖ νά τό ἐπισκεφθῶμεν καί νά συζητήσωμε τό θέμα διεξοδικῶς ἤ πιό σχολαστικῶς. Λόγω τοῦ ὅτι ὅλες οἱ Ἑλληνίδες Λέξεις εἶναι μικρά Λούξ – μικρά φωτιστικά ὑψινόων πληροφοριῶν, ὁμοίως καί ἡ Λέξις Λακωνίζω, πιστεύω ὅτι, κάτι σημαντικόν ἔχει νά μᾶς φανερώση.

Μέ τίς δύο πρῶτες συλλαβές ΛΑ+ΚΩ ἀναγνωρίζεται, εὐκόλως, ἡ Λέξις λύκη = φῶς, λύκειον = σχολεῖον κ.λ.π.
Ἀλλά τό ρῆμα Λ-ακωνίζω, ἐμπεριέχει καί τό ρῆμα ἀκονίζω, πού σημαίνει ὀξύνω γενικῶς. Ἄν ἀναφερόμεθα στό πνεῦμα, τότε τό ρήμα ἀκονίζω λαμβάνει τήν ὡρισμένην ἔννοιαν, ὀξύνω τήν ἀντίληψίν μου.
Συνεχίζοντας τήν ἀναζήτησιν περισσοτέρων νοημάτων, στίς συλλαβές ΚΟ+ΝΙ, ἀναγνωρίζω τό ρῆμα κινῶ, ἀλλά καί τό ρῆμα κοννέω = γνωρίζω.
Αὐτούσιον ρῆμα, ἐντός τοῦ ΛΑΚΩ+ΝΙΖΩ, εἶναι τό ρῆμα νίζω, πού σημαίνει καθαρίζω, ἐξαγνίζω καί βεβαίως, σαφῶς, ἀκούγεται καί τό ρῆμα ζῶ.
Ἀνακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, διά τοῦ ρήματος Λακωνίζω, μεταφέρονται οἱ ἔννοιες:
1. Λύκη = φῶς καί Λύκειον- σχολεῖον.
2. Ἀκονίζω = ὀξύνω.
3. Κινῶ.
4. Κοννέω = γνωρίζω.
5. Νίζω = καθαρίζω.
6. Ζῶ.
Συμπέρασμα: Ὅποιος ἔχει τήν ἱκανότητα τοῦ Λακωνίζειν, εἶναι πηγή φωτός, εἶναι ὀξύνους, κινεῖται δημιουργικῶς, γνωρίζει καλῶς, εἶναι φύσις ἁγνή καί ζῆ μίαν ἐνδιαφέρουσα ζωήν.
Ἄν ζητήσωμε τώρα καί τήν βοήθειαν τοῦ Κώδικος τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, θά ἐπιβεβαιώσωμεν ὅλες τίς ἀνωτέρω ἔννοιες, ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν μας, ὅτι τό ἄφωνον -Λ- σημαίνει, πρωτίστως, τόν Ἥλιον μας καί τό ἄφωνον -Ν- δηλώνει, πρωτίστως, τόν Νοῦν καί τόν Νόμον.
Ἡ κωδική ἀνάλυσις τῆς λέξεως Λακωνίζω, ἐμφανίζει τά Κωδικά νοήματα:
ΛΑ = φῶς ἀρχικῆς δυνάμεως, τό οποῖον
ΚΩ = ἐδῶ κάτω, φθάνει
ΝΙ = διά Νοός – Νόμου, πού ἀπαύστως λίγο – λίγο τροφοδοτεῖ
ΖΩ = δίδοντας ζωήν ἐπί τοῦ πλανήτου.
Ὁ πρῶτος, λοιπόν, πού Λακωνίζει εἶναι ὁ ἥλιός μας, διότι μᾶς φωτίζει ἀπαύστως καί διά τῆς συνεχοῦς κινήσεως τῶν ἀκτινοβολιῶν του μᾶς φροντίζει. Γνωρίζει καλῶς τό ἔργον πού ἐκτελεῖ καί μᾶς ἐξαγνίζει, χαρίζοντάς μας τό πολύτιμον δῶρον τῆς ζωῆς. Ἡ χρῆσις, δῆλα-δή, τῆς Κωδικῆς μεθόδου ἐπεβεβαίωσε τίς ἕννοιες τοῦ λεξικοῦ μας.
Ὡς μικροί ἥλιοι καί ἐμεῖς ἄς Λακωνίζωμε καθημερινῶς, μέ τόν ὀρθόν τρόπον καί εἶναι βέβαιον, πώς ὅταν αὐτό τό κατορθώσωμεν, οἱ λόγοι μας θά εἶναι ὀλίγοι, ἐπιλεγμένοι, συνετοί καί ἀσφαλῶς σοφοί, διότι ΣΟΦΟΣ εἶναι ὁ ἔχων
Σο = ἔσω, Φος = φῶς.

ΑΔΩΝΙΑ - Θάνατος καὶ Ἀνάσταση της Φύσης καὶ του Ἀνθρώπου

Ὁ Ἄδωνις εἶναι ἕνας ἡλιακός ἥρωας ποὺ λατρεύτηκε σὰν θεός στὴ ἀρχαία Ἰωνία, στὴ Φοινίκη, στὴν Κύπρο καὶ στὴν Ἑλλάδα. Κάθε χρόνο πέθαινε καὶ την ἄνοιξη ἀνασταινόταν, μαζί με τὴ φύση ποὺ την ἰδία ἐποχῆ ἀναγεννιόταν.

Ἀλλὰ ἀπ' ὅτι φαίνεται δὲν ἦταν ὁ μοναδικός. Την ἴδια τύχη εἶχαν οἱ Ἰνδοί θεοί Κρίσνα καὶ Βούδας Σακία, οἱ ἐσταυρωμένοι: Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, Ταμμούζ της Συρίας, Βιτόμπα του Τελιγκονέζε, Ἰάω του Νεπᾶλ, Χεσοῦς τῶν Κελτῶν Δρυιδών, Κετσακοάλτ του Μεξικό, Κουιρίνους της Ρώμης, ὁ Θούλις της Αἰγύπτου, ὁ Ἴντρα του Θιβέτ, ὁ Ἄττις της Φρυγίας, ὁ Κρίτε της Χαλδαίας, ὁ Μπάλι της ἀσιατικῆς Ὀρίσσα, ὁ Μίθρα της Περσίας, ὁ Ἕλληνας σταυρωμένος Προμηθέας καὶ ἄς μὴν ξεχνᾶμε τον Ἰδαῖο Δία της Κρήτης ποὺ κάθε χρόνο γιορταζόταν ὁ θάνατος καὶ ἡ ἀνάστασή του στὰ Κρητικά μυστήρια καὶ τέλος τον Διόνυσο ποὺ πεθαίνει σὰν Διόνυσος Ζαγρέας γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ σὰν Διόνυσος Ἐλευθερέας, σωτῆρας καὶ ἐλευθερωτής των ὥριμων ψυχῶν.

Πρόκειται λοιπόν γιὰ τον ἴδιο μῦθο ποὺ διατρέχει την παγκόσμια ἱστορία καλυμμένος με διαφορετικά ὀνόματα.

Σε ὅτι ἀφορᾶ τον Ἄδωνι ὁ μῦθος μας παραδίδει τα ἐξῆς:

Ὁ Κινύρας βασιλιάς της Κύπρου, ὅταν κάποτε ἡ κόρη του ἔφτασε σε ἡλικία γάμου την ρώτησε ποιόν ἄντρα ἐπιθυμεῖ νὰ νυμφευθεῖ. Ὅμως ἡ Μύρρα, «τιμωρημένη» ἀπ' τὴ θεά Ἀφροδίτη γιὰ κάποιο ἀτόπημα της, εἶχε ἤδη νιώσει στὴν καρδιά της ἄνομο ἔρωτα γιὰ τον ἴδιο της τον πατέρα. Με τὴ βοήθεια της παραμάνας της μέθυσε τον Κινύρα καὶ τον παρέσυρε στὴν ἐρωτική της κλίνη γιὰ δώδεκα ὁλόκληρες μέρες καὶ νύχτες. Ὅταν ὁ Κινύρας συνῆλθε ἀπὸ τὴ μέθη καὶ συνειδητοποίησε την ἀνίερη ἐνῶσι με την ἴδια του την κόρη, κυνήγησε τὴ Μύρρα γιὰ νὰ τὴ σκοτώσει. Ἡ Μύρρα ἔτρεξε μακριά γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπ' το σπαθί του πατέρα της καὶ κατέφυγε στὰ ὄρη. Ἐκεῖ ἡ Ἀφροδίτη της δίνει τὴ λύτρωση μεταμορφώνοντάς τὴ στὸ φυτό σμύρνα. Ὅμως μέσα στὰ σπλάχνα της σάλευε ὁ καρπός της ἄνομης ἕνωσης με τον πατέρα της. Ὅταν το σπαθί την ἄγγιξε, ὁ κορμός του δέντρου ἄνοιξε στὰ δύο καὶ ξεπετάχτηκε ἀπὸ μέσα ὁ Ἄδωνις, ἐνῶ τα δάκρυα της Μύρρας μεταμορφώθηκαν σε μύρο εὐωδιαστό.

Ἡ Ἀφροδίτη ἔσπευσε νὰ σώσει το μωρό καὶ το παρέδωσε στὶς Νύμφες γιὰ νὰ το ἀναθρέψουν. Στὴ συνέχεια το παρέδωσε μέσα σε Λάρνακα (ἐξ οὐ το ὄνομα της πόλης Λάρνακα της Κύπρου) στὴ Θεά Περσεφόνη γιὰ νὰ ὁλοκληρώσει την ἀνατροφή του, με τη συμφωνία νὰ της το παραδώσει ὅταν θὰ γινόταν δεκαοχτώ χρονῶν. Ὅταν ἡ Περσεφόνη ἄνοιξε τὴ Λάρνακα θαμπώθηκε ἀπ' το κάλλος καὶ τὴ λάμψη του βρέφους καὶ μυστικά ἀποφάσισε πῶς δὲν θὰ τηρήσει τὴ συμφωνία.

Ὁ Ἄδωνις καθώς μεγάλωνε γινόταν ὅλο καὶ πιὸ φωτεινός καὶ πανέμορφος. Ἡ Ἀφροδίτη ἐρωτεύτηκε το κάλλος του καὶ ὁ λαμπερός Ἄδωνις λάτρεψε παράφορα την ὄμορφη θεά. Ἀλλὰ ἡ Περσεφόνη ἀρνήθηκε νὰ της τον δώσει πίσω καὶ οἱ δύο θεές κατέληξαν στὸν πατέρα Δία γιὰ νὰ λύσει τὴ διαφορά τους. Ἐκεῖνος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μένει τέσσερις μῆνες το χρόνο ὁ Ἄδωνις κοντά στὴν Περσεφόνη, τέσσερις μῆνες κοντά στὴν Ἀφροδίτη καὶ τους ὑπόλοιπους τέσσερις νὰ διαθέτει το χρόνο του ὅπως ἐπιθυμεῖ. Ὁ Ἄδωνις ἐπέλεξε τους τέσσερις αὐτούς μῆνες νὰ τους διαθέσει στὴν Ἀφροδίτη καὶ στὸ θεϊκό ἐρωτᾶ τους.

Οἱ δύο θεϊκοί ἐραστὲς ζοῦσαν τον περίλαμπρο ἐρωτᾶ τους μέσα στὰ δάση μέχρι την ἀποφράδα ἐκείνη μέρα ποῦ ὁ ἀβροκόμης Ἄδωνις ἔπεσε νεκρός στὴ διάρκεια ἑνὸς κυνηγιοῦ ἀπὸ το δάγκωμα κάποιου κάπρου. Ἀπὸ το αἷμα ποὺ κύλησε ἀπ' την πληγή του φύτρωσαν στὴ Μάνα Γῆ κόκκινα ρόδα καὶ παπαροῦνες.

Ἡ Ἀφροδίτη ἔκλαψε καὶ θρήνησε πικρά το νεαρό ἐραστὴ της. Ἀπ' τα δάκρυά της ξεπήδησαν οἱ ἀνεμῶνες. Με ἄφατο πόνο παρακάλεσε την Περσεφόνη νὰ ἐπιτρέψει στὸν Ἄδωνι νὰ ἀνεβαίνει ἕξι μῆνες στῆ γῆ. Ἡ Περσεφόνη συμφώνησε κι ἀπὸ τότε ὁ Ἄδωνις ἕξι μῆνες το χρόνο βρίσκεται στὸν Ἄδη καὶ ἕξι μῆνες κοντά στὴν ἀγαπημένη του, λυτρωμένος ἀπ' το φάσμα του θανάτου.

Σε ἀνάμνηση του θανάτου καὶ της ἀνάστασης του Ἄδωνι τελοῦνταν ἐτήσιες ἑορτές καθ' ὅλη τὴ διάρκεια του χρόνου σε ὅλες τις πόλεις της Ἑλλάδας. Οἱ γιορτές αὐτὲς ἦταν ἀλλοῦ διήμερες, ἀλλοῦ τριήμερες καὶ σε κάποιες πόλεις ἐφταήμερες.

Οἱ πρῶτες μέρες της γιορτῆς ἦταν ἡμέρες πένθους καὶ εἶχαν το ὄνομα «Ἀφανισμός». Λυσίκομες καὶ γυμνόποδες γυναῖκες περιέφεραν ὁμοίωμα του θεοῦ, τελοῦσαν νεκρική τελετή καὶ προσέφεραν στὸν ἀγαπημένο νεκρό, γλυκά ἀπὸ μέλι καὶ λάδι, ἔρωτες καὶ ἀγγεῖα ὅπου μερικές μέρες πρὶν εἶχαν σπείρει φακῆ, σιτάρι, κριθάρι, κεχρί καὶ μαρούλια, τους ἐπονομαζόμενους «Κήπους Ἀδώνιδος». Οἱ «κῆποι» μετά το πέρας τῶν δρώμενων το ποθετούνταν στὶς στέγες των σπιτιῶν, ὁποῦ ἀναπτύσσονταν γοργά με τὴ βοήθεια του ἡλιακοῦ φωτός. Καθ' ὅλη τὴ διάρκεια της πομπῆς ἔψαλλαν πένθιμους ὕμνους τα λεγόμενα «ἀδωνίδια» με συνοδεία γίγγρας (εἶδος αὐλοῦ). Σπουδαῖο δεῖγμα του τρόπου ποὺ θρηνοῦνταν ὁ Ἄδωνις, εἶναι ὁ «Ἐπιτάφιος Ἀδώνιδος» του Βίωνες του Σμυρναῖου, ἕνας θρῆνος ἡλικίας εἰκοσιενός αἰώνων.

Στὴ συνέχεια οἱ γυναῖκες πετοῦσαν το ὁμοίωμα του θεοῦ σε λίμνες, πηγές ἡ ποτάμια. Μετά το πέρας τῶν ἡμερῶν του θρήνου, γιόρταζαν την ἀνάσταση του θεοῦ με εὐωχία καὶ οἰνοποσία, μέσα σε γενικό κλίμα χαράς. Οἱ ἀναστάσιμες ἡμέρες εἶχαν το ὄνομα «Εὕρεσις».

Τα Ἀδώνια ἐπιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας στὸ θρῆνο της Μ. Παρασκευῆς, στὴν Ἀναστάσιμη ἀκολουθία καὶ σε ὅλα τα ἔθιμα ποὺ ὁ χριστιανισμός θέλησε νὰ μας πείσει πῶς εἶναι δικά του: ἀναστάσιμα κεριά, κόκκινα αὐγά (ὀρφικὸ σύμβολο), κουλούρια, σμύρνα ποὺ οἱ μάγοι πρόσφεραν στὸν Ἰησοῦ κλπ.

Ἅς ρίξουμε ὅμως μία ματιά στὴν Ὀρφικὴ παράδοση καὶ τον συμβολισμό ποὺ ἐπιχειρεῖται μέσα ἀπ' αὐτὴ στὰ μυστήρια του Ἀδώνιδος, στὰ μυστήρια του θανάτου καὶ της Ἀνάστασης.

Σύμφωνα με την Ὀρφικὴ θεολογία, ἡ περίοδος του χειμερινοῦ ἡλιοστασίου εἶναι ἡ ἐποχῆ της γέννησης του Διονύσου Ζαγρέως, του ἐλευθερωτή τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν ἀπὸ τον Ἄδη. Μετά την χειμερινή τροπή ἐτελεῖτο ἡ δεύτερη μύηση τὠν Ὀρφικῶν (ἡ πρώτη μύηση ὁποῦ ἀποκαλύπτονταν στὸν μυούμενο τα μυστικά της μάνας Γῆς, ἐτελεῖτο μετά την Φθινοπωρινή Ἰσημερία).

Ὁ χρόνος ἀπὸ τὴ δεύτερη μύηση μέχρι την Ἐαρινή ἰσημερία ἦταν, κατά τους Ὀρφικούς, ἡ περίοδος ποὺ ἔπρεπε ὁ μυούμενος νὰ ἐκδηλώσει το σπόρο της Ὀρφικῆς ἰδεολογίας, ποὺ εἶχε ριφθεῖ στὴν διάνοιά του.

Ἥ Ἐαρινή ἰσημερία του ἥλιου, κατά την ὁποία κυρίως ἐτελοῦντο καὶ τα Ἀδώνια, συμβολίζει το θάνατο των παθών της τιτανικῆς φύσης της ἀνθρώπινης ψυχῆς καὶ την πνευματική της ἀναγέννηση. Τότε ἐτελεῖτο ἡ Τρίτη μύηση στὰ ὀρφικά μυστήρια. Οἱ Ὀρφικοί συμβόλιζαν την ἐαρινή ἰσημερία με το θάνατο (μεταμόρφωση) του Διόνυσου Ζαγρέως καὶ την ἐκ νέου γέννησή του ἀπ' τὴ φύση του Διός, ὡς Διονύσου του Ἄνιθου. Αὐτὸς στὴν πορεία μεταμορφώνεται στὸ Διόνυσο τον Ἐλευθερέα, το σωτῆρα καὶ ἐλευθερωτή τῶν ἀνθρώπινων ψυχῶν ἀπὸ τον Ἄδη της ὑλικῆς τους φύσης.

Εἶναι αὐτή ἡ θαυμάσια θέαση του κόσμου ἀπ' την ὀρφικὴ θεολογία, ἡ γεμάτη ἐλπίδα καὶ προσδοκία γιὰ πνευματική ἀναγέννηση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν ποὺ τρέφονται στὰ ἱερὰ νάματα της ἑλληνικῆς μυστηριακῆς παράδοσης, ποὺ μας δονεῖ στὰ κατάβαθα του εἶναι, καθώς καλά γνωρίζουμε πῶς ὑπάρχει δρόμος σωτηρίας. Ὁ δρόμος της εὔστροφής στὸν μυστηριακό ὁρίζοντα ποὺ κατείχαμε καὶ ἀπωλέσαμε μαζί με την ἀλήθεια.

 

Βιβλιογραφία

Βίωνος: Ἐπιτάφιος Ἀδώνιδος

Πλούταρχου: Βίοι Παράλληλοι, Νικίας

Στυλιανοῦ Τάκα: Πυθαγόρειος Ἐσωτερισμός

Γ. Γρηγορομιχελάκη: Δεκαπέντε Σταυρωμένοι καὶ Ἀναστημένοι Σωτῆρες

Γ. Σιέττου: Ἀδώνια Μυστήρια

Ἡ ἐνέργεια τῶν ἀρχαίων ναῶν

Ὁ Alvin Holm εἶναι καθηγητής Ἀρχιτεκτονικῆς στὴν Pensylvania καὶ λάτρης της ἀρχαίας Ἑλλάδας. Εὑρισκόμενος στὴ χώρα μας γιὰ νὰ μιλήσει σε συνέδριο στὴ Σαμοθράκη με θέμα τα "Καβείρια Μυστήρια" , μίλησε γιὰ τις ἀόρατες δυνάμεις ποὺ κρύβει μέσα της ἡ ἀρχαία ἀρχιτεκτονική καὶ ἡ ἐπίδραση ποὺ ἔχουν στὸν ψυχισμό ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα μας οἱ ἀρχαῖοι ναοί.

"Οἱ ἀρχαῖοι ναοί, ἐμπεριέχουν τον Θεό"

Alvin Holm : "Οἱ ναοί ἐμπεριέχουν τον Θεό ἡ τὴ Θεά με τον ἕνα ή τον ἄλλο τρόπο καὶ μας ἐπηρεάζουν ὅπως συμβαίνει καὶ με ἕνα μουσικό ὄργανο, σε ἕνα ὑπόκωφο ἐπίπεδο. Ἡ ἀντήχηση της γῆς βρίσκει ἀγωγό τους κίονες οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν σὰν μπαταρίες. Αὐτὲς με την σειρά τους παράγουν ἕνα εἶδος ἐνέργειας καὶ μας ἐπηρεάζουν χωρίς ὅμως ἐμεῖς νὰ το γνωρίζουμε. Ὅταν κανείς πλησιάζει μεταξύ αὐτῶν των κιόνων μπορεῖ νὰ νιώσει την ἔνταση.

Μπορεῖς νὰ κλείσεις τα μάτια καὶ νὰ περάσεις μεταξύ των κιόνων γνωρίζοντας ὅτι κάτι συμβαίνει. Ὑπάρχει ἡ γενική ὑπόθεση ὅτι πρόκειται γιὰ θεραπευτικά κέντρα ἀκόμη . Εδώ λαμβάνει χώρα η θεραπεία, εἴτε αὐτὴ εἶναι ψυχική, πνευματική ἡ φυσική. Ὅταν βρίσκεσαι κοντά σε ναό δὲν εἶναι ἀναγκαῖο νὰ μπεῖς μέσα. Ἀρκεῖ νὰ σταθείς μπροστά ἡ δίπλα στὸ ναό ἡ καλύτερα μεταξύ τῶν κιόνων καὶ θὰ νιώσεις την ἀναταραχή μέσα στὸ σῶμα σου νὰ μεταφράζεται σε ἁρμονία".

ἡ ἐνέργεια τῶν ἀρχαίων ἱερῶν ναῶν

Το μυστικό της ἱερῆς γεωμετρίας

Alvin Holm : "Οἱ ναοί βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεῖα. Δὲν εἶναι κάθε σημεῖο κατάλληλο. Σημεῖα ὅπου ἡ ἐνέργεια εἶναι ἀντιληπτή ἀπὸ την ὑπερευαίσθητη ψυχή. Οἱ ναοί εἶναι κατασκευασμένοι ἔτσι ὥστε νὰ ἐνισχύουν αὐτὲς τις ἐνέργειες. Σήμερα, ἄν καὶ δὲν εἶμαι ὁ μόνος ποὺ σκέφτεται κατά αὐτὸ τον τρόπο, ἄν καὶ ἐφαρμόζω τις ἀρχὲς αὐτὲς στοὺς ναούς, μου φαίνεται πῶς πρόκειται γιὰ μία πολύ χαμηλή ἀντήχηση της τάξης των 8 χερτζ. 7.9 χερτζ πολύ χαμηλό ἐπίπεδο κάτω ἀπὸ το ὅριο ἀντίληψης το ὁποῖο λαμβάνεται μόνο ἀπὸ το σῶμα μας καὶ μόνο ὑποσυνείδητα".

Πῶς ἀναγνώριζαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τους ἱερούς τόπους δύναμης

Alvin Holm : "Πολύ πρὶν τους ἕλληνες ἡ ἀνθρωπότητα σε κάθε μέρος τους κόσμου κατανόησε πῶς ὁρισμένα πετρώματα κάθετα τοποθετημένα ἦταν σημαντικά. Βάζοντας τα χέρια γύρω τους κατανόησαν την ἐνέργειά τους. Ἡ σπουδαία συμβολή τῶν ἑλλήνων ἦταν νὰ βελτιστοποιήσουν καὶ νὰ καθορίσουν αὐτὲς τις ἀναλογίες ὅπως αὐτὲς του βιολιοῦ Συνεπῶς δὲν γίνεται καμία βελτίωση στοὺς ναούς του 4ου-5ου αἰῶνα. Ἦταν τόσο καλοφτιαγμένοι ποὺ δὲν ὑπῆρχε περιθώριο βελτίωσης. Ἐπιπλέον αὐτὸ ἀποτυπώνεται καὶ καθορίζεται στὰ μαθηματικά".

Γιατί νιώθουμε περίεργα στοὺς ἀρχαίους τόπους λατρείας;

Alvin Holm : "Μερική εὐθύνη φέρει ἡ τοποθεσία. Ὑπάρχουν ἰδιαίτερες τοποθεσίες σε ὅλο τον κόσμο ποῦ συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα καὶ πολλά ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶναι μαρκαρισμένα με ναούς, ἀλλὰ με πέτρινους κύκλους. Ἡ Ἑλληνική καὶ πάλι ἐπιτυχία ἀφορᾶ στὴν βελτιστοποίηση τους. Δὲν πρόκειται πλέον γιὰ ὀρθούς ασμίλευτους λίθους στὸ ἔδαφος ἀλλὰ γιὰ μία μπαταρία πετρωμάτων.

Ἥ ἀρχαία αὐτὴ πολύτιμη γνώση ἀποδίδεται κυρίως στὸν Πυθαγόρα γιὰ τον ὁποῖο πολλοί ὑποστηρίζουν πῶς μελετοῦσε πρότερη γνώση, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι λένε ὅτι ἡ γνώση προήρθε ἀπὸ τὴ Μεσόγειο καὶ ἔπειτα διασκορπίστηκε. Ἄλλοι μιλᾶνε γιὰ γνώση ποὺ ἦρθε ἀπὸ τον βορρᾶ. Ὡστόσο ἡ γνώση αὐτή σαφῶς ξεπερνᾶ τον ἄνθρωπο. Ἡ ἐπιτυχία ὡστόσο παραμένει πῶς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μπόρεσαν νὰ ἀντιληφθοῦν την τάξη του σύμπαντος καὶ πῶς αὐτὸ ἀναπνέει, τον ρυθμό της γῆς.

Ἔρωτας ἡ ἀγάπη;

Ἔρωτας ἡ ἀγάπη;







Ποῖος δὲν το ἔχει ἀναρωτηθεῖ, εἴτε εἶναι στὴν ἀρχὴ, τὴ μέση, ἡ ἀκόμα καὶ το τέλος μιᾶς ἐρωτική σχέσης; Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στὴν ἀγάπη καὶ τον παράφορο ἐρωτᾶ; Εἶναι χρήσιμο νὰ το γνωρίζει κανείς αὐτὸ, γιὰ νὰ ξέρει ποῖο κομμάτι της σχέσης του χρειάζεται περισσότερη δουλειά…



Ἀνάλογα με το ἄν κάποιος νιώθει ἀγάπη ἡ τρελό ἔρωτα, μπορεῖ νὰ κανονίσει καὶ την πορεία του, νὰ ἀντιληφθεῖ τις λεπτές ἀποχρώσεις στὴ σχέση του καὶ νὰ μπορέσει νὰ χαράξει το μονοπάτι της ζωῆς του βάσει του τι ἔχει στὰ χέρια του καὶ τι ἀκριβῶς ἐπιθυμεῖ…



Ὁ παράφορος ἐρωτᾶς εἶναι μία ξαφνική λαίλαπα ποὺ εἰσβάλλει ξαφνικά στὴ ζωή του ἀνθρώπου. Εἶναι το ἔντονο συναίσθημα της ἀνάγκης νὰ βρίσκεσαι με το ἄλλο ἄτομο, νὰ το ἀγγίζεις, νὰ του μιλᾶς, νὰ το μυρίζεις, νὰ το αἰσθάνεσαι με ὅλες σου τις αἰσθήσεις. Ὁ παράφορος ἐρωτᾶς εἶναι τόσο ἔντονος ποῦ στὸ διάβα του παρασέρνει ὑποχρεώσεις, καθήκοντα, ἐργασίες, καὶ καταλύει την ἐννοίᾳ της λογικῆς. Οἱ παράφορα ἐρωτευμένοι συχνά παραμελοῦν τους φίλους ἡ την ἐργασία τους, παίρνουν παρορμητικά ἀποφάσεις καὶ ἐπιδεικνύουν συμπεριφορές ἄγνωστες μέχρι τότε γι’ αὐτούς. Στὸν παράφορο ἔρωτα ἐπικρατεῖ ἡ φυσική ἕλξη καὶ το πώς αἰσθάνεται ὁ ἐρωτευμένος. Στὸν παράφορο ἔρωτα δὲ μπορεῖς νὰ ζήσεις χωρίς τον ἄλλο, γιατί σημασία ἔχει το πώς νιώθεις ἐσὺ, καὶ ὄχι πώς αἰσθάνεται ὁ ἄλλος. Πρόκειται γιὰ μία ἁρμονική ἔκρηξη ποῦ σε συνεπαίρνει καὶ σε στροβιλίζει σε ἄλλα ἐπίπεδα ἀπὸ τα συνηθισμένα.



Ἡ ἀγάπη πάλι εἶναι ἕνα γλυκό ἀεράκι ἀπὸ το ὁποῖο περιβάλλεσαι, το ἀναπνέεις βαθιά μέσα σου καὶ εἶναι ζωοδόχος πνοή. Ἀλλὰ δὲν σε ἁναποδογυρίζει, δὲν σου ἀνατρέπει τὴ ζωή. Ἡ ἀγάπη ἀποτελεῖ τὴ σταθερά ποὺ σε ὁδηγεῖ καὶ πού δίνει νόημα στὴ ζωή σου καὶ ὅτι ἄλλο ὑπάρχει σε αὐτή. Στὴν ἀγάπη ὑπάρχει φυσική ἕλξη ἀλλὰ ἐπίσης συνυπάρχει διανοητική καὶ ψυχική ἕλξη, καὶ εἶναι ἐξίσου σημαντικά τα αἰσθήματα του/της συντρόφου. Στὴν ἀγάπη μπορεῖς νὰ ζήσεις χωρίς τον ἄλλον, διότι το ἄλλο ἄτομο ἔχει ἄξια μέσα στὴ σχέση καὶ τιμάς την ἀξίᾳ καὶ την αὐτονομία του. Ἡ ἀγάπη εἶναι μία ἁρμονική συμφωνία ποὺ ἔχει μέσα της νοιάξιμο, συναισθηματικό ‘δέσιμο’, ἀφοσίωση καὶ ἀντοχὴ στὸ χρόνο.



Τι ἐπιθυμεῖτε;

Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι «πειρασμός» εἶναι το ἄλλο ὄνομα του παράφορου ἔρωτα! Καὶ ὅπως ξέρουμε, εἶναι εὔκολο νὰ παρασυρθοῦμε ἀπὸ πειρασμούς. Ὄχι ὅτι αὐτό εἶναι κάτι ἀρνητικό ἀπὸ μόνο του. Σημασία ἔχει τι εἶναι αὐτὸ πού ἀναζητᾶ κανείς στὴ ζωή του. Το ζήτημα τελικά εἶναι τι ἐπιθυμεῖ καθένας: ἐπιθυμεῖτε μία μακροχρόνια, ζεστή, ἱκανοποιητική σχέση; Τότε δὲν ψάχνετε γιὰ παράφορο ἔρωτα! Καὶ ἄν αὐτὸς σας ἔχει χτυπήσει την πόρτα, ἴσως θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ ἐξετάσετε ποὺ βρίσκεστε, τι θέλετε καὶ νὰ κανονίσετε τις πράξεις καὶ τις συμπεριφορές σας ἀνάλογα. Ἤ μήπως θέλετε πάθος καὶ ἔνταση; Τότε δὲν εἶστε σε φάση γιὰ ρομαντική ἀγάπη. Ὅ,τι καὶ νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμεῖτε, καλό εἶναι νὰ το θέσετε ξεκάθαρα στὸν ἑαυτὸ σας γιὰ νὰ εἶστε τίμιοι μαζί του κατ' ἀρχήν καὶ, στὴ συνέχεια, καὶ με το ἄτομο με το ὁποῖο σχετίζεστε.



Μία ἄλλη, ἐξίσου σημαντική παράμετρος με το τι νιώθετε ἐσεῖς εἶναι βέβαια καὶ το τι αἰσθάνεται καὶ τι ἐπιθυμεῖ το ἄλλο ἄτομο στὴ σχέση σας. Ἄν μπορεῖτε νὰ διακρίνετε τα σημάδια ποὺ σας φανερώνουν ἄν το ἄλλο ἄτομο εἶναι παράφορα ἐρωτευμένο ἡ αἰσθάνεται ἀληθινή ἀγάπη, τότε μπορεῖτε νὰ κρίνετε πώς θέλετε νὰ συνεχίσετε προκειμένου νὰ ἀποφύγετε ὀδυνηρές ἐκπλήξεις καὶ στενοχώριες. Θυμηθεῖτε ὅτι ἡ ἐξελικτική βιολογία μας λέει ὅτι ὁ παράφορος ἔρωτας εἶναι ‘καλωδιωμένος’ νὰ διαρκεῖ περίπου δύο χρόνια (βιολογικά ὅσο χρειάζεται γιὰ δύο ζῶα νὰ εἶναι μαζί καὶ νὰ φροντίζουν το μικρό τους μέχρι νὰ γίνει αὐτόνομο).



Ὑπάρχουν ὅμως τρόποι γιὰ νὰ ξεχωρίσει κανείς ἄν πρόκειται γιὰ παράφορο ἔρωτα ἡ γιὰ ἀληθινή ἀγάπη;



Τα σημάδια του παράφορου ἔρωτα

Βλέπεις τον ἄλλο ὡς το τέλειο ἄτομο

Θέλεις νὰ ἱκανοποιήσεις τις ἀνάγκες σου

Ἐξαντλεῖς ὅλο σου το χρόνο με το ἄλλο ἄτομο

Παραμελεῖς τις φιλικές σου σχέσεις

Ἀποκτᾶς ἐξάρτηση ἀπὸ το ἄλλο ἄτομο

Ζηλεύεις

Ἡ σχέση ἔχει μικρή διάρκεια

Ἥ ἀπόσταση ἡ ἄλλες δυσκολίες τερματίζουν τὴ σχέση

Ὑπάρχουν συχνοί καὶ ἔντονοι καυγᾶδες



Τα σημάδια της ἀγάπης

Βλέπεις τα ἐλαττώματα του ἀλλοῦ ἀτόμου, ἀλλὰ ἐξακολουθεῖς νὰ το ἀγαπᾶς

Θέλεις νὰ ἱκανοποιήσεις τις ἀνάγκες του ἀλλοῦ ἀτόμου

Ἔχεις χρόνο γιὰ φίλους καὶ συγγενεῖς

Δίνεις το χρόνο ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ κτιστοί ἡ σχέση

Ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη καὶ κατανόηση, ἄρα λιγότερη ζήλεια καὶ λιγότεροι καυγᾶδες

Ἥ σχέση ἐπιβιώνει παρά την ἀπόσταση ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἢ ἀλλὰ ἐμπόδια

Ὑπάρχουν λίγοι καὶ ὄχι σοβαροί καυγᾶδες

Οἱ λίγοι καυγᾶδες χαλυβδώνουν τὴ σχέση



Ἀγάπη καὶ ἀποδοχὴ του ἐαυτοῦ

Ἡ πραγματική ἀγάπῃ ἔχει νὰ κάνει με τὴ βασική ἀγάπη καὶ ἀποδοχὴ του ἑαυτούς μας. Μόνο ὅταν κάποιος ἔχει βρεῖ τον ἑαυτὸ του καὶ εἶναι σε ἰσορροπία καὶ ἁρμονία με τον ἑαυτὸ του μπορεῖ νὰ ἀγκαλιάσει –κυριολεκτικά καὶ μεταφορικά!- το ἄλλο ἄτομο στὴ σχέση ὅπως ἀκριβῶς εἶναι αὐτὸ. Ἐπίσης, ὅταν κανείς ἔχει ὑποδεχτεῖ καὶ ἀγαπᾷ τον ἑαυτὸ του μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀγάπη στὴ ζωή του πολύ πιὸ εὔκολα.

Ἡ γλῶσσα του σώματος καὶ τα ἀρχαία ἀγάλματα

Φαινομενικές λεπτομέρειες ποὺ ἀφοροῦν την τεχνοτροπία ἑνὸς ἀγάλματος, στὶς ὁποῖες σπάνια δίνουμε την ἀπαιτούμενη προσοχή, εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικές.

Σήμερα ζοῦμε σε μία ἐποχῆ ποῦ ἀναγνωρίζουμε την «γλῶσσα του σώματος» σὰν ἕναν τρόπο μὴ λεκτικῆς ἐπικοινωνίας, ποῦ μας δίνει την δυνατότητα νὰ γνωρίζουμε σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο ποὺ σκέφτεται ἕνας ἄνθρωπος, μόνο ἀπὸ την στάση ἡ τις κινήσεις του σώματός του καὶ χωρίς στὴν πραγματικότητα νὰ μιλήσουμε μαζί του.

Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι αὐτή ἡ μέθοδος της μὴ λεκτικῆς ἐπικοινωνίας, δὲν ἀποτελεῖ μία πρωτοτυπία της ἐποχῆς μας, μία σημερινή ἀνακάλυψη, ἀλλὰ ἀνήκει σε ἕνα ἀπὸ τα βασικά χαρακτηριστικά καὶ τρόπους ἐκφράσης της ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τέχνης.

Χωρίς ἀμφιβολία, ἡ δυνατότητα νὰ ἀναγνωρίζει κάποιος τις βαθύτερες σκέψεις ἑνὸς ἀνθρώπου, χωρίς νὰ ἔχει ἐπικοινωνήσει προηγουμένως μαζί του, ἀποτελεῖ μία μορφή τέχνης ἡ ἐξειδικευμένης τεχνικῆς.

Πρόκειται ἑπομένως γιὰ την πρακτική ἐφαρμογή μιᾶς ἐκπαίδευσης, την ὁποία κατεῖχαν ὅπως φαίνεται οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, ὄχι ὅμως μόνο γιὰ νὰ ἀποκωδικοποιοῦν κρυφά τις ἀνθρώπινες συμπεριφορές με στόχο το προσωπικό τους ὄφελος, ἀλλὰ ἀντιθέτως, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἔρχονται σε συνδιαλλαγῆ με την μυστική διδασκαλία του θεοῦ, ἡ μορφή καὶ τα σύμβολα του ὁποίου ἀπεικονιζόταν σε κάποιο ἄγαλμα, το ὁποῖο εἶχε κατασκευαστεῖ ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τον σκοπό.

Ὅπως σήμερα προσπαθοῦμε νὰ καταλάβουμε ἕναν ἄνθρωπο καὶ νὰ κατανοήσουμε τις κρυφές του σκέψεις, ἀπὸ τον τρόπο ποὺ κινεῖται μέσα στὸν χῶρο καὶ ἀπὸ τις ἐπὶ μέρους κινήσεις ποὺ κάνει συνειδητά ἡ ἀσυνείδητα με το σῶμα του, με τις ἐκφράσεις ποὺ παίρνει το πρόσωπό του, ἡ χροιά της φωνῆς του καὶ οἱ γενικότερες ἀντιδράσεις του, κατά τον ἴδιο τρόπο ὀφείλουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ τα ἀρχαία ἑλληνικά ἀγάλματα καὶ κυρίως τα ἀγάλματα τῶν Θεῶν.

Διαπιστώνουμε ὅτι ἡ μέθοδος της μὴ λεκτικῆς ἐπικοινωνίας ἀφορᾶ κατ' ἐξοχήν την σχέση μας με τον Θεό, με τον ὁποῖο ἐκ των πραγμάτων δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διάλογο μαζί του, ὅπως συμβαίνει πολύ εὔκολα με τους συνανθρώπους μας.

Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ μὴ λεκτική ἐπικοινωνία ἐκφράζεται μέσῳ της τέχνης, στὴν ὁποία ἄλλωστε οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ὑπῆρξαν πρωτοπόροι, κυρίως με την ἀρχιτεκτονική, την ζωγραφική καὶ την γλυπτική.

Ὁ λόγος ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀπασχοληθοῦμε με την ἀρχαία γλυπτική τέχνη, δὲν εἶναι ἁπλῶς ἐπειδή τα ἀγάλματα αὐτὰ εἶναι συνήθως ἰδιαιτέρως ὄμορφα ἡ ἐπειδὴ ἡ κατασκευή τους διέπεται ἀπὸ την ἐφαρμογή τῶν κανόνων της ἀπόκρυφης ἁρμονίας του χρυσοῦ ἀριθμοῦ φ.

Ὁ πραγματικός λόγος εἶναι διότι τα ἀγάλματα τῶν Θεῶν εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ σύμβολα ἡ συμβολικές ἀναπαραστάσεις, ἀπὸ «κινήσεις» ἀνάλογες με αὐτὲς ποὺ ἀναζητοῦμε σήμερα στὸν συνομιλητή μας γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ ἀποκωδικοποιήσουμε τις κρυφές του σκέψεις πρὶν προλάβει νὰ τις ἐκφράσει.

Ἀκριβῶς αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁ σκοπός κάθε ἀνθρώπου, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ εἰσέλθει στὴν ἀπόκρυφη πλευρά ἡ στὴν ἀποκωδικοποίηση της ἑλληνικῆς φιλοσοφίας.

Δεδομένου ὅτι ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι γλύπτες καὶ καλλιτέχνες ἦταν ἄτομα βαθιά μυημένα στὴν φιλοσοφία, εἶναι βέβαιο ὅτι μέσῳ τῶν δημιουργημάτων τους, αὐτὸ ποὺ προσπάθησαν δὲν ἦταν ἁπλῶς νὰ ἀποδώσουν την μορφή κάποιας συγκεκριμένης θεότητας, ὅπως οἱ ἴδιοι την φαντάστηκαν, ἀλλὰ μέσῳ της συγκεκριμένης στάσης καὶ των συμβόλων με τα ὁποία φρόντισαν νὰ ἐφοδιάσουν τα ἀγάλματα, νὰ ἀποδώσουν στὸν παρατηρητή τους ἀπαραίτητους κωδικοποιημένους συμβολισμούς, μέσῳ τῶν ὁποίων θὰ μποροῦσε νὰ συνδιαλλαγεῖ μαζί τους καὶ νὰ προσλάβει την μυστηριακή φιλοσοφική γνώση ποῦ μεταφέρουν, διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Φαινομενικές λεπτομέρειες ἡ ἀνύποπτα στοιχεῖα στὴν τεχνοτροπία της κατασκευῆς ἑνὸς ἀγάλματος ἀφοροῦν μόνο τους ἀνύποπτους ἀνθρώπους ποὺ προσπερνοῦν αὐτὰ τα ἔργα τέχνης χωρίς νὰ εἶναι σε θέση νὰ συνειδητοποιοῦν ὅτι το ἄγαλμα αὐτὸ, ὄχι μόνο θὰ μποροῦσε νὰ μιλήσει στὴν ψυχή τους, ἀλλὰ ἐπιπλέον καὶ νὰ τους προσφέρει την πολυπόθητη ψυχική ΑΓΑΛΛ-ΙΑΣΗ.

Δηλαδή, την ΙΑΣΗ της ἰδίας τους της ΨΥΧΗΣ, ἡ ὁποία σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Φιλοσόφων μας, βρίσκεται σε ἀσθενῆ κατάσταση, ὅσο δὲν εἶναι ἐκπαιδευμένη ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ διακρίνει τα ὑποκρυπτόμενα σύμβολα τῶν ἀγαλμάτων, τα ὁποία ὅμως ἀπὸ την στιγμή ποὺ γίνουν κατανοητά, διαθέτουν την δύναμη ἀκόμα νὰ ἀλλάξουν ὁλοκληρωτικά τον γενικότερο τρόπο συμπεριφοράς ἑνὸς ἀνθρώπου.

Φαινομενικές λεπτομέρειες ποὺ ἀφοροῦν την τεχνοτροπία ἑνὸς ἀγάλματος, στὶς ὁποῖες σπάνια δίνουμε την ἀπαιτούμενη προσοχή, εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικές.

Θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε ὁρισμένα συγκεκριμένα παραδείγματα, ὅπως ἄν το ἄγαλμα βρίσκεται σε ὄρθια ἡ σε καθιστή θέση. Ἄν εἶναι μόνο του ἡ ἄν βρίσκεται μέσα σε ἕνα σύμπλεγμα καὶ ἄλλων ἀγαλμάτων. Ἀκόμα καὶ τον συγκεκριμένο χῶρο μέσα στὸν ὁποῖο εἶχε ἐπιλεγεῖ νὰ τοποθετηθεῖ. Ἄν συνοδεύεται ἀπὸ ὑλικὰ σύμβολα, τα ὁποία ἀφοροῦν την ὑπάρξη ἀρχετύπων την λειτουργία τὠν ὁποίων ἡ ψυχή μας ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ὄχι μόνο νὰ κατανοήσει ἀλλὰ καὶ νὰ προχωρήσει στὴν λειτουργία τους.

Θά μπορούσαμε νὰ χρησιμοποιήσουμε σὰν νέα χαρακτηριστικό παράδειγμα το χρυσελεφάντινο ἄγαλμα της Ἀθηνᾶς ποῦ βρισκόταν μέσα στὸν Παρθενῶνα.

Ἀπὸ αὐτὸ το ἀριστουργηματικό ἔργο τέχνης, ὕψους 12 μέτρων δὲν ἔχει φτάσει στὶς μέρες μας, οὔτε ἕνα μικροσκοπικό κομματάκι. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τα πολύτιμα ὑλικὰ κατασκευῆς αὐτοῦ του ἀγάλματος, ἐξίσου πολύτιμοι ἦταν καὶ οἱ κρυμμένοι ἡ ἐσωτερικοί συμβολισμοί ποῦ διέθετε:

Στὰ πέδιλα της Ἀθηνᾶς ἀπεικονιζόταν ἡ ΑΜΑΖΟΝΟΜΑΧΙΑ, ἐνῶ φέρεται νὰ εἶναι ὁπλισμένη με ΑΣΠΙΔΑ, ΔΟΡΥ καὶ ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ, γεγονός ποὺ την καθιστά ἑτοιμοπόλεμη.

Ἐπιπλέον το σύμβολο του ΟΦΕΩΣ εἶναι κυρίαρχο σε ὁλόκληρη την ἔκταση του ἀγάλματος. Ἀρχικά ὑπάρχει ἕνας περιελισσόμενος ὄφις ποὺ βρίσκεται πίσω ἀπὸ την ἀσπίδα της, ὅμως ὅσο ἀνερχόμαστε πρὸς το κεφάλι της, διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ὄφεις καλύπτουν ὁλόκληρη την περιοχή του στήθους της, σχηματίζοντας το περίφημο «ΓΟΡΓΟΝΕΙΟ» καὶ ἐμφανίζονται ἐπίσης καὶ στὴν περικεφαλαία της μαζί με την συνοδεία ΓΡΥΠΩΝ.

Εἶναι προφανές ὅτι ὁ ἀρχαῖος γλύπτης, ποὺ στὴν προκειμένη περίπτωση ἦταν ὁ ΦΕΙΔΙΑΣ, θέλησε μέσῳ ὅλων αὐτῶν τῶν μυστηριακῶν συμβόλων νὰ προσδώσει σε αὐτὸ το ἄγαλμα ὅλες τις κρυφές ἰδιότητες τις ὁποῖες ἀντιπροσώπευε ἡ ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ, με τέτοιον τρόπο ὅμως, παρόμοιο με τον σημερινό της μὴ λεκτικῆς ἐπικοινωνίας, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν ἀντιληπτοί μόνο ἀπὸ αὐτούς ποὺ θὰ μποροῦσαν ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ του συγκεκριμένου ἀγάλματος καὶ ἑπομένως νὰ ἔχουν το δικαίωμα να παραλάβουν αὐτὴν την μυστηριακή γνώση, ἀφοῦ μόνο σε μία τέτοια περίπτωση θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπωφεληθοῦν ἀπὸ αὐτὴν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ περίπτωση ποὺ το ΑΓΑΛΜΑ μέσῳ της ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ θα μπορούσε να προσφέρει ΙΑΣΗ στὴν ψυχή του ἀνθρώπου ἐκείνου ποὺ βρίσκεται σε ἕνα τέτοιο γνωστικό ἐπίπεδο, ὥστε νὰ ἔρθει σε μία ἐσωτερική, ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ με το ἄγαλμα καὶ τα σύμβολά του και ανακαλύπτοντας τα αρχέτυπα ποὺ ἱερογλυφούνται μέσῳ αὐτῶν νὰ γεμίσει με φιλοσοφικό κάλλος την ἤδη ὄμορφη ψυχή του.

Αὐτὴ ἦταν ἡ μεγάλη διαφορά ὥς πρὸς την ἀξία καὶ την ψυχική καλλιέργεια ποὺ μποροῦσε νὰ προσφέρει ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα μέσω της τέχνης της καὶ μέσω της ἀγαλλίασης τὠν ἀγαλμάτων της.

Δυστυχῶς σήμερα ζοῦμε σε μία ἐποχῆ ποὺ ἔχουμε ξεχάσει πρὸ πολλοῦ νὰ διαβάζουμε αὐτὴν την μυστική γλῶσσα του σώματος τῶν ἀγαλμάτων μας. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἡ λέξη ΑΓΑΛΜΑ πέρασε στὴν δύση ὡς STATUS δηλαδή κάτι ποὺ ἁπλῶς εἶναι ἀκίνητο!



Πράγματι, η ψυχή μας δὲν κινεῖται οὔτε καὶ συγκινεῖται πλέον ἀπὸ την θέαση της τέχνης, οὔτε καὶ παρακινεῖται νὰ ἀναπτύξει καὶ πάλι αὐτὲς τις χαμένες μυστηριακές ἐσωτερικές της δυνατότητες γιὰ νὰ ἐμφανιστεῖ καὶ πάλι μέσω της ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ η ΙΑΣΗ της ψυχῆς μας…

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΣΕ ΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΑΓΙΟΣ

Με το ποῦ ἀνέλαβε ὁ Θεοδόσιοs ἔγιναν το παρακάτω γεγονότα

1 ) 380 Μ.Χ 27     Φεβρουαρίου ὁρίζει των χριστιανισμό σὰν ἐπίσμη θρησκεία.

2) 381 Μ.Χ 2   Μαΐου ἐκδίδει τὸ << ἔδικτο κατὰ ἀποστατῶν >> σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁποῖος δήλωνε χριστιανός καὶ τὸ μετάνιωνε , στεροῦτανε τοῦ δικαιώματος δικαιοπραξίας,
δηλαδή δὲν δικαιοῦτανε οὔτε νὰ πωλήσει οὔτε νὰ ἀγοράσει , οὔτε νὰ παραλάβει χρήματα.

3) 381 Μ.Χ. Ἔκανε την β Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ὁπού ὀρίστικαν κανόνες λειτουργίας τῆς ἐκκλησίας καὶ ἀποτάχτηκαν καὶ οἱ τελευταῖοι ποῦ ἤθελαν ἑλληνικά κείμενα , κλπ.

4) 381 Μ.Χ. Ἀποφασίστηκε στὴν τοπικὴ σύνοδο τῆς Λαοδεικείασ ο 6 os κανόνας τῆς ἐκκλησίας ποῦ ὅριζε ποῖα εἶναι τα ἐπίσημα βιβλία τοῦ χριστιανισμοῦ γιὰ νὰ σταματήσουν νὰ διαβάζονται τα 

ἑλληνικά κείμενα.. Ἔτσι τα 39 βιβλία τῆς ἑβραϊκῆς βίβλου , ὅπως μεταφράστηκαν ἀπὸ τοὺς 72 ραβίνουσ περὶ το 250 π.χ. .. ἔγιναν ἐπίσημα βιβλία του χριστιανισμοῦ, βάζοντας ἐπίσημα την σφραγῖδα τοῦ Ἱουδαιοχριστιανισμοῦ στὴν ἤδη ἐπίσημη θρησκεία τῆς αὐτοκρατορίας . ὁ κανόνας αὐτὸς , ὁ 60 οs λέει:
κανων ξ΄ (60):

ὅσα δεῖ τῶν τῆς Γραφῆς ἀναγιγνώσκεσθαι βιβλία.
Ὅσα δεῖ βιβλία ἀναγιγνώσκεσθαι τῆς παλαιᾶς Διαθήκης α΄ Γένεσις κόσμου

β' Ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου γ' Λευ ϊτικὸν δ' Ἀριθμοὶ ε' Δευτερονόμιον στ' Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ζ' Κριταί, ρούθ η Έσθήρ θ' βασιλειῶν πρώτη καὶ δευτέρα ι' βασιλειῶν τρίτη καὶ τετάρτη ια' Παραλειπομενῶν πρῶτον καὶ δεύτερον ιβ' Ἔσδρασ πρῶτον καὶ δεύτερον ιγ' βίβλος ψαλμῶν ρν' ' ιδ' Παροιμίαι Σολομῶντος ιε' Ἐκκλησιαστής ιστ' Ἆσμα ἀσμάτων ιζ' Ἰώβ ιη' Δωδεκαπρόφητον ιθ' Ησαϊασ , Ἱρεμίασ καὶ βαρούχ, θρῆνοι καὶ Ἐπιστολαὶ κα' Ἰεζεκιήλ. Τα δὲ τῆς καινῆς Διαθήκης ταῦτα Εὐαγγέλια τέσσερα, κατὰ Ματθαῖον, κατὰ Μᾶρκον , κατὰ Λουκᾶν , κατὰ Μᾶρκον , κατὰ Ἰωάννην Πράξεις, Ἀποστόλων Ἐπιστολαὶ καθολικαὶ ἑπτά, Ἰακώβου μία, Πέτρου δύο, Ἰωάννου τρεῖς, Ἰούδα μία , Ἐπιστολαὶ Παύλου δεκατέσσαρεσ πρὸς Ρωμαίους μία, πρὸς Κορινθίους δύο, πρὸς Γαλάτας μία, πρὸς Ἐφεσίους μία, πρὸς Φιλιππησίουσ μία, πρὸς Κολοσσαεῖσ μία, πρὸ Θεσσαλονικεῖς δύο, πρὸς Ἐβραίουσ μία, πρὸ Τιμόθεον δύο, πρὸς Τίτον μία, καὶ πρὸς Φιλήμονα μία.

5) 382 Μ.Χ. Στὶς 2 Δεκεμβρίου, ὁρίζει ποινὴ θανάτου σε ὅποιον δὲν εἶναι Χριστιανὸς καὶ του δημεύει την περιουσία. Καταλαβαίνουμε ὅτι το διάταγμα τῶν Μεδιολάνων πάει περίπατο .

6) 384 μ.χ. Διατάσετε η κατεδάφιση, ἡ δημεύση ἡ τὸ σφράγισμα ὅλον τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ναῶν καὶ τῶν ἑλληνικῶν φιλοσοφικῶν σχολῶν. Κάθε τι Ἑλληνικὸ καὶ κάθε τι ποὺ θύμιζε τοὺς μισητοὺς ΕΛ καὶ τοὺς ἀπογόνους τους Ἕλληνες ,ποὺ τους ἔκλεισαν στὰ Τάρταρα, ἔπρεπε νὰ χαθεῖ.

7) 389 Μ.Χ. Τον Ἀπρίλιο στὴν Θεσσαλονίκη , στὸ ἀρχαῖο Ἀραντὶσ δημιουργεῖτε κίνημα κατὰ τῆς δαιμονοποίησησ του ἑλληνισμοῦ
. ξεσηκώνοντας πολλοί ἐπιτίθενται στὴ φρουρὰ καὶ σκοτώνουν μέχρι καὶ τον Γότθο διοικητή βοθέριχο, ὅταν τοὺς ἔβαλαν νὰ ἀπαρνηθοῦν την ἑλληνικότητὰ τους καὶ νὰ ἀσπαστοῦν διὰ βίας τον Χριστιανισμό ἐνέργεια ποῦ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ την ρήση του ἴδιου του Χρηστοῦ ποῦ εἰπέ <<ὁποῖος θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν >>. προσέξτε ,ὅτι δὲν τοὺς εἶπαν ἁπλά νὰ γίνουν Χριστιανοί . Τοὺς ζήτησαν νὰ ἀπαρνηθοῦν την Ἑλλάδα . μετὰ ἀπὸ αὐτὸ , ο <<θεοσεβέστατοs >> καὶ << μέγας >> Ἑβραῖος αὐτοκράτωρ Θεοδὀσιοσ διέταξε την μαζικὴ σφαγὴ 18.000 ἀμάχων Θεσσαλονικέων . Η πράξη αὐτὴ περνάει στὰ ψιλά , ἡ καὶ πουθενὰ στὴ σύγχρονη διδασκόμενη Ἱστορία.

8) 393 μ.χ. Ο << θεοσεβέστατοs >> Θεοδόσιοs βρίσκει εὐκαιρία καὶ καταργεῖ τοῦς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες με την δικαιολογία ὅτι εἶχαν γίνει ἀντικείμενο ἐμπορικῆς ἐκμετάλλευσης . Ἐνῶ σήμερα εεεε !!!
9) 393 Π.Χ. Ο <<θεοσεβεστατοσ >> θεοδόσιοσ , βρίσκει εὐκαιρία καὶ στέλνει ἀντιπροσωπεία στοὺς Δελφούς γιὰ νὰ πάρει χρησμὸ ποὺ νὰ του λέει ὅπως καὶ στὸν Ἰουλιανό , ὅτι ὁ Ἀπόλλων ἔφυγε. Πῆρε λιπὸν τὸν ἐξῆς χρησμὸ <<ΕΣΘ' ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣΑΕΙ ΕΣΤΑΙ >> <<Ὑπάρχει μέρα ποῦ ὁ Φοῖβος πάλι θὰ ἔρθη καὶ γιὰ πάντα θὰ εἶναι >>.

Το πιστό ἀντίγραφο τοὺ Παρθενῶνα στὴν Ἀμερική

Ἀποτελεῖ πιστό ἀντίγραφο του ἀρχαίου Ἐλληνικοῦ μνημείου τόσο σε διαστάσεις ὅσο καὶ σε ἀναπαράσταση. Εἶναι φτιαγμένο ἀπὸ πωρόλιθο καὶ μάρμαρο καὶ βρίσκεται στὴ πόλη Marathon στὸ Centennial Park του Nashville. Μέσα στὸν Παρθενῶνα βρίσκεται φυσικά καὶ το ἄγαλμα της θεάς Ἀθηνᾶς, ὕψους 13 μέτρων. Ὅλες οἱ κατασκευές στὸν Παρθενῶνα του Nashville ἀποτελοῦν πιστά ἀντίγραφα , τόσο σε διαστάσεις ὅσο καὶ σε σχέδια, τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν δημιουργημάτων. Το ὄνομα με το ὁποῖο τον ἀποκαλοῦν εἶναι "NAOS"...
Ὁ Ἀμερικάνικος Παρθενῶνας χτίστηκε το 1897 καὶ εἶναι το μουσεῖο τεχνῶν της πόλης του Nashville. Σε αὐτὸ το μουσεῖο βρίσκονται 63 πίνακες ζωγραφικῆς ἀμερικανικῶν καλλιτεχνῶν του 19ου καὶ 20ου αἰῶνα, πίνακες ποὺ εἶναι δωρεά του James M. Cowan.

  

 

  

 

  

Θησεῖον - Ὁ ναός του Ἡφαίστου

Ὁ Ναός του Ἡφαίστου (ἀποκαλούμενος καὶ Θησεῖο) εἶναι ἕνας ἀπὸ τους πλέον διατηρημένους ἀρχαίους ναούς του ἐλληνικού χώρου. Ἦταν ἀφιερωμένος στὸ θεό Ἥφαιστο καὶ στὴν Ἐργάνη Ἀθηνᾶ. Βρίσκεται στὴν περιοχή του Θησεῖου, ποὺ πῆρε το ὄνομα του λόγῳ της παλιάς, σήμερα ἀναθεωρημένης ἀπόδοσης του ναοῦ στὸ Θησέα. Εἶναι δωρικοῦ ρυθμοῦ, περίπτερος, εξάστυλος ναός, κτισμένος ἴσως ἀπὸ τον ἀρχιτέκτονα Ἰκτίνο ἀπὸ πεντελικό μάρμαρο. Ἔχει 13 κίονες σε κάθε πλευρά μήκους καὶ 6 (συναριθμοῦμενοι) κατά πλάτος. Ὁ σηκός του χωρίζεται σε πρόναο, κυρίως ναό καὶ ὀπισθόδομο.Ὁ ναός εἶχε σχεδιαστεῖ καὶ πιθανότατα ἄρχισε νὰ χτίζεται ἤδη ἀπὸ το 450 π.Χ., σίγουρα πρὶν ἀπὸ τον Παρθενῶνα. Ἡ σύλληψή του ἀνήκει στὴ γενιά τῶν Μαραθωνομάχων καὶ του Κίμωνα καὶ ὄχι στὸ οἰκοδομικό πρόγραμμα του Περικλῆ. Στὰ χρόνια ποῦ ἀκολουθοῦν σημειώνονται ἀλλαγὲς στὸ σχεδιασμό, γύρω στὸ 445 π.Χ., εἶναι ὅμως σε προχωρημένο στάδιο το ἔργο, ἀφοῦ τότε ὁλοκληρώνονται οἱ μετόπες με τους ἄθλους τοῦ Ἡρακλῆ καὶ τα γλυπτά του ἀνατολικοῦ ἀετώματος. Μεταξύ 445-440 π.Χ. φιλοτεχνεῖται ἡ δυτική ζωφόρος. Ἀνάμεσα στὸ 435 καὶ το 430 π.Χ. χρονολογοῦνται ἡ ἀνατολική ζωφόρος, το δυτικό ἀέτωμα καὶ ἡ διαμόρφωση του ἐσωτερικοῦ με περαιτέρω ἀλλαγὲς στὸ ἀρχικὸ σχέδιο. Το 421 π.Χ. τοποθετοῦνται ἡ σίμη, τα ἀκρωτήρια καὶ το λατρευτικό σύμπλεγμα τοῦ Ἡφαίστου καὶ της Ἀθηνᾶς, ὁπότε πρέπει νὰ ὁλοκληρώνεται καὶ ἡ στέγη του ναοῦ. Τα ἐπίσημα ἐγκαίνια ἔγιναν το 416/5 π.Χ. Ὁ πιθανότερος λόγος ποὺ διάρκεσαν τόσο πολύ οἱ ἐργασίες στὸ ναό του Ἡφαίστου εἶναι ὅτι με το οἰκοδομικό πρόγραμμα του Περικλῆ δόθηκε προτεραιότητα στὸν Παρθενῶνα, ἀπὸ το 447 π.Χ., καὶ στὸ ναό του Ποσειδῶνα στὸ Σούνιο, ἀπὸ το 444 π.Χ.

Δεῖτε φωτογραφίες ἀπὸ τον ναό του Ἡφαίστου στὸ Θησεῖο, σε ὑψηλὴ ἀνάλυση.


  

Εντόπισαν κατασκευές στήν Σελήνη

'







Οἱ μασόνοι ἀστροναύτες ποῦ πῆγαν στὸ φεγγάρι

ἔφεραν ἀπομεινάρια κατεστραμμένης τεχνολογίας ἀπὸ την ἐποχῆ του ἑλληνοατλαντικοῦ πολέμου, ὁ ὁποῖος χρονολογεῖται περί το 9.500 π.Χ.

Ἡ Σελήνη ἦταν κάποτε κατοικήσιμη καὶ σύμφωνα, μεταξύ τῶν ἄλλων, με τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο καὶ ἀστρονόμο Πρόκλο εἶχε πολλά ὄρη, πολλές πόλεις καὶ λαμπρά κτήρια.

Τα ὑλικὰ μελετήθηκαν καὶ ἕν συνεχείᾳ εἴχαμε την τεχνολογική ἐκρήξη της δεκαετίας του 90', καθώς οἱ ἀστροναύτες ποῦ πῆγαν στὸ φεγγάρι, ὅλοι ὁρκισμένοι μασόνοι πρῶτοι βαθμοῦ καὶ ἀρὰ δεσμευμένοι νὰ μὴν μιλήσουν γιὰ τίποτα, εἶχαν τεχνολογία πρωτόγονη σε σχέση με την σημερινή.

Ὅσα βρέθηκαν στὴν Σελήνη βοήθησαν στὸ να προωθηθεῖ ἡ τεχνολογία προώθησης της παγκοσμιοποίησης του καταναγκασμοῦ καὶ του ἐλέγχου.

Στὶς φωτογραφίες ποῦ τραβήχτηκαν ἀπὸ τον δορυφόρο Lunar Orbiter φαίνονται δύο μεγάλες δομές στὴν ἐπιφάνεια του φεγγαριοῦ. Αὐτὰ τα ὀρθογώνια ἀντικείμενα, ὅπως ἰσχυρίζεται, εἶναι κτίρια καὶ ἀποτελοῦν την ἀδιαμφισβήτητη ἀπόδειξη πῶς ἡ Σελήνη ὑπῆρξε κατοικήσιμη.



loading...

Συμφωνία Τραμπ - Πούτιν για στρατιωτική υποστήριξη της Ελλάδας

Βλέπουν πώς ο Ρ.Τ. Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε κατάρρευση.


Η απόφαση να προχωρήσει η αναβάθμιση των μαχητικών F-16, να εκδηλώσει η Ελλάδα ενδιαφέρον για την αγορά F-35 και ταυτόχρονα να «κλείσει» η συμφωνία συντήρησης και υποστήριξης των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 που βρίσκονται στην Κρήτη, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι και κρύβει έντονο παρασκήνιο γεωπολιτικό.


Κυρίως, ωστόσο, δείχνει πώς υπάρχει μία συμφωνία στο «τρίγωνο» ΗΠΑ-Ελλάδας-Ρωσίας που συνδέεται άμεσα με τις εξελίξεις στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή. Φαίνεται πώς έχουν αντιληφθεί και οι δύο μεγάλες δυνάμεις, ιδίως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει ήδη συνομιλήσει μία φορά τηλεφωνικά με τον Βλάντιμιρ Πούτιν, πώς ο Ρ.Τ. Ερντογάν με τον μεγαλοϊδεατισμό του οδηγεί την Τουρκία σε διάλυση και πρέπει η Ελλάδα να διατηρηθεί ισχυρή και να αποτελέσει πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή.


Έχουν κάθε λόγο να το υποστηρίζουν αυτό οι ΗΠΑ, καθώς τα έχουν «σπάσει» με τον Τούρκο πρόεδρο, αλλά και οι Ρώσοι που θεωρούν, παρά τη συνεργασία που έχουν με την Τουρκία πώς ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος και μη ελεγχόμενος. Φάνηκε άλλωστε αυτό στη στάση που κράτησε τα τελευταία χρόνια στη Συρία και από εκεί που εξόπλισε και υπέθαλπε τον ISIS τελικά έγινε διώκτης του για χάριν της Ρωσίας.


Δεν θα μπορούσε να εξαγγελθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας αυτό το πακέτο των εξοπλιστικών αν δεν υπήρχε η σύμφωνη γνώμη κυρίως από τις ΗΠΑ που είναι το ΝΑΤΟ. Σημειώνεται πώς το ΝΑΤΟ είχε επιβάλει εμπάργκο στα ρωσικά όπλα και δεν επέτρεπε σε καμία χώρα-μέλος της να προμηθευτεί, ούτε καν να αναβαθμίσει, ή εκσυγχρονίσει ρωσικά συστήματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που η FOS παρέμενε στα συρτάρια χωρίς να προωθείται.


Το γεγονός ότι επιτέλους ξεμπλοκάρισε και θα προχωρήσει ούτως ώστε κάποια στιγμή η Ελλάδα να μπορεί να χρησιμοποιήσει το υπερόπλο των S-300 που παρέμενε στην Κρήτη επί της ουσίας «παροπλισμένο» είναι τεράστια πολιτική και στρατιωτική επιτυχία. Ήδη, υπάρχει πανικός στην Τουρκία που μιλούν για συμφωνία του ΝΑΤΟ με την Ελλάδα έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα προκειμένου να καταρρίψει τα τουρκικά μαχητικά.


Οι Τούρκοι ανησυχούν επίσης μήπως η Ρωσία έρθει σε συμφωνία με την Ελλάδα και για πώληση μίας Πυροβολαρχίας S-400. Αυτό θα ήταν μια επίσης εξαιρετικά μεγάλη νίκη της χώρας μας έναντι της Τουρκίας, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την συγκυριακή καλή σχέση που έχουν Άγκυρα και Μόσχα προκειμένου να παραλάβει και αυτή τα ρωσικά Α/Α συστήματα.


Αν λοιπόν επιτυγχάνονταν μία συμφωνία για την προμήθεια S-400 εκ μέρους της Ελλάδας ταυτόχρονα έκλεινε οριστικά το θέμα αυτό για την Τουρκία, η οποία θα έμενε επί της ουσίας χωρίς προμηθευτεί αντιαεροπορικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς. Η Κίνα δεν θα μπορούσε να μπει «σφήνα» μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και να την προμηθεύσει, κάτι που συζητήθηκε παλαιότερα αλλά δεν προχώρησε τελικά.


Το παρασκήνιο λοιπόν πίσω από την ανακοίνωση του προγράμματος αναβάθμισης των ελληνικών F-16, της συζήτησης για αγορά F-35 και υποστήριξης των S-300 είναι μεγάλο και δεν αποκλείεται να δούμε και άλλες κινήσεις είτε από ελληνικής πλευράς είτε από τις δύο μεγάλες δυνάμεις που να ενισχύουν τη χώρα μας στρατιωτικά και απέναντι στην Τουρκία στο Αιγαίο.


Είναι δε γεγονός πώς με την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ θα συντελεστούν αλλαγές στους τομείς επιρροής των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ήδη, από την Ουάσιγκτον στέλνονται τα μηνύματα.

(pentapostagma)

τί Σημαίνει Μῦθος;

Κατά τό λεξικόν (Ι. Σταματάκου): ΜΥΘΟΣ= λόγος- ὁμιλία- συμβουλή- γνώμη κ.λ.π.

Στήν Λέξιν ΜῦΘος ἐνυπάρχει ἡ προστακτική ”ΜᾶΘε”. Ὁ δεχόμενος αὐτήν τήν προτροπήν ἐρωτᾶ ”τί νά μάθω;”
Μία λογική ἀπάντησις δίδεται ἀπό τό ρῆμα Μῶ = ἐπιθυμῶ κάτι, τό ἐπιδιώκω θερμῶς, τό ποθῶ (λεξικόν Ι. Σταματάκου). Ἄρα στήν μάθησιν ὁδηγούμεθα, ὅταν θερμότατα τό ἐπιθυμήσουμε. Ἄν μᾶς ἑλκύση ἡ Γνῶσις, τότε ὁ Μῦθος ἔχει πολλά νά μᾶς διδάξη.


Διά τῆς χρήσεως τοῦ Κώδικος τοῦ Ἕλληνος Λόγου, τοῦ Δρος Θεολόγου Σημαιοφόρου, ἡ Λέξις Μῦθος ἀποδίδει τά νοήματα:

ΜΥ = ἡ ὁρατή μας φύσις (καί πᾶν φυσικόν σῶμα) σέ μεγάλην συσσώρευσιν (φωτός), ἡ ὁποία
ΘΟΣ = θεᾶται, σέ χῶρον ὡρισμένον – σῶμα.

Ο Μῦθος, δῆλα-δή, φέρει σέ θέασιν κάθε πληροφορίαν, σχετικήν μέ τήν ὁρατήν – φυσικήν δημιουργίαν.

Ὅποιος μελετᾶ ἐπιμελῶς τά νοήματα τῶν Μύθων, λαμβάνει Μύησιν. Τό γράμμα -Σ-, κατά τόν Κώδικα, σημαίνει τό κρυμμένο ἔσω. Ἡ Μύησις, λοιπόν, μᾶς ὁδηγεῖ στήν κρυμμένην ἔννοιαν τοῦ Μύθου. Ὁ λαμβάνων Μυθικήν Γνῶσιν ἤ Μύησιν γίνεται Μύστης, διότι μετέχει αὐτών τῶν γνωστικῶν πληροφοριῶν.

Κατά τήν Μυθικήν ἐκδοχήν, τήν Μύησιν μᾶς παρέχουν οί Μοῦσες. Εἶναι οἱ κόρες τοῦ Διός καί τῆς Μνημοσύνης.
Ὁ Δίας, κωδικῶς, σημαίνει πᾶσαν δύναμιν, ἐνῶ ἡ Μνημο-σύνη εἶναι αὐτή πού κρατᾶ στήν μνήμην, κάθε φωτεινήν πληροφορίαν. Ἀσφαλώς καί τά ὀνόματα τῶν Μουσῶν ἔχουν πολλά νοήματα νά μᾶς φαμερώσουν, διά τής χρήσεως τού Κώδικος.

Ἄν ἀληθῶς καί σφοδρῶς τό ἐπιθυμοῦμε, ὁ Μῦθος εἶναι πρόθυμος νά μᾶς παραδώση ὅλα τά φωτεινά του νοήματα, διότι ὁ Μῦθος εἶναι ὁ σοφός ἵστωρ κάθε φυσικῆς γνώσεως.

Ἡ Ἀπάτη τοῦ Δωδεκαθεϊσμοῦ

Ἡ παραπληροφόρηση στὴν ἐποχὴ μας ἔχει φτάσει σχεδόν στὸ μέγιστο βαθμό.


Ἀπ' τὴ μία ἔχουμε τους Φανατικούς Χριστιανούς πού βρίζουν καὶ δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦν γιὰ την Ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ ἀπ την Ἄλλη τους Φανατικούς "Δωδεκαθειστές" οἱ ὅποιοι δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ μελετοῦν τίποτα ποὺ ἔχει νὰ κάνει με τον Χριστιανισμό.


Ἄς πιάσουμε το θέμα ἀπὸ την ἀρχὴ λοιπόν. Ὅπως εἴπαμε καὶ πρὶν οἱ ἝΛ νίκησαν τους Νεφελίμ καὶ τους ἔκλεισαν στὰ Τάρταρα. Οἱ ἄνθρωποι λοιπόν τιμοῦσαν τους ἝΛ ὅπως τιμοῦμε ἐμεῖς σήμερα κάποιον γιὰ παράδειγμα ἀγωνιστή του 1821. Ὅταν πάει κάποιος καὶ κάνει γιὰ παράδειγμα ἕνα μνημεῖο στὸν Κολοκοτρώνη σημαίνει ὅτι τον ἔχει Θεὸ; Σαφῶς καὶ ὄχι. Το ὄνομα θεοί ἔμεινε ἀπ το (θεῶ=τρέχω γρήγορα) με θ μικρό.

Στὰ ἀρχαία κείμενα πχ του Πλάτωνα (Τίμαιος καὶ Κριτίας) ἔχει ὁ Πλάτων την δημιουργία του κόσμου. Λέει πῶς ὁ Τριαδικός Θεὸς Δημιούργησε τους θεοὺς κτλπ. Σε γενικές γραμμές συμφωνεῖ με αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Παλαιά διαθήκη ἡ ὁποία μπῆκε στὰ ἱερὰ βιβλία του Χριστιανισμοῦ με τεράστια λαμογιά.

Σε ὅλα λοιπόν τα ἱερὰ ἐκεῖ ποὺ τιμοῦσαν τοὺς ἝΛ, ἐπειδή το μπαχσιτσι ἦταν ὡραῖο ἔπιασαν ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχίσαν νὰ ἐξαπατοῦν τους ἀνθρώπους. Δηλαδή ἔγινε ἐμπόριο ἡ ὑπόθεση. Δηλαδή οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνές ὁδηγήθηκαν στὸ νὰ πιστέψουν, ὅτι αὐτοί οἱ εὐεργέτες της ἀνθρωπότητας εἶναι Θεοί.

Στὴν ἀρχὴ τους τιμοῦσαν καὶ αὐτὸ λίγο λίγο ἄλλαζε... Εἶναι ψέμα νὰ ποῦμε, ὅτι δὲν ὑπῆρξε ὁ Ἀπόλλων. Ψευτοθεός Ἀπόλλων.. Ψευτοθεός, με την ἔννοια του ὅτι δὲν εἶναι ὁ Τριαδικός Δημιουργός..ἀλλὰ ὄχι ὅτι δὲν ὑπῆρξε ποτέ.

Ἄν πεῖ κάποιος ὅτι ὁ καθένας ἀπ τους θεούς ἀντιπροσώπευε μία ἰδιότητα , ἡ καιρικό φαινόμενο, ἥ ὁτιδήποτε καὶ πάλι εἶναι λάθος. Μὴν ξεχνᾶμε καὶ την τελευταία προφητεία τῶν Δελφῶν.


Ἐστί' ἦμαρ ὅτε Φοῖβος πάλιν ἐλεύσεται καί ἕς ἀεί ἔσται

Ἔτσι λοιπόν καταλαβαίνετε την ἀπάτη πίσω ἀπὸ το δωδεκάθεο.

Οἱ Προφητεῖες Πρίν τον Χριστό Γιὰ το Χριστό.

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων, μαζί με τις ἱέρειές του, Σίβυλλες, ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι προφῆτες του Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι δὲν προανήγγειλαν μόνον την Ἔλευση καὶ το Σταυρικό Του Μαρτύριο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ την Τελική Κρίση των ἀνθρώπων κατά την Δευτέρα Του Παρουσία. Μερικές ἀπὸ τις προφητεῖες εἶναι οἱ ἀκόλουθες :

ΕΙΣ ΜΕ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΦΩΣ. ΚΑΙ Ο ΠΑΘΩΝ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ. ΚΑΙ ΟΥ ΘΕΟΤΗΣ ΠΑΘΕΝ ΑΥΤΗ. ΑΜΦΩ ΓΑΡ ΒΡΟΤΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΜΒΡΟΤΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΘΕΟΣ ΗΔΗ ΚΑΙ ΑΝΗΡ. ΠΑΝΤΑ ΦΕΡΩΝ ΠΑΡΑ ΠΑΤΡΟΣ, ΕΧΩΝ ΤΕ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ. ΠΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΕΧΩΝ ΖΩΟΝ,. ΑΛΚΗ ΜΗΤΡΟΣ ΔΕ, ΧΘΙΝΗΤΟΙ ΣΤΑΥΡΟΝ. ΤΑΦΟΝ, ΥΒΡΙΝ, ΑΝΙΑΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΠΟΤΕ ΧΕΥΑΤΟ ΔΑΚΡΥΑ ΘΕΡΜΑ. ΠΕΝΤΕ ΔΕ ΧΙΛΙΑΔΑΣ ΕΚ ΠΕΝΤΕ ΠΥΡΡΩΝ ΚΟΡΕΣΑΙ. ΤΟ ΓΑΡ ΘΕΛΕΙΝ, ΑΒΡΟΤΟΣ ΕΛΚΕΙ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΜΟΣ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ. ΕΝ ΞΥΛΩ ΤΑΝΥΣΘΕΙΣ. ΩΣ ΘΑΝΕΝ ΕΚ ΤΑΦΗΣ, ΕΙΣ ΠΟΛΟΝ ΕΛΚΩΝ


πού θὰ πεῖ :

Ἕνας οὐράνιος με πιέζει, το φῶς, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ παθών θεός, καὶ δὲν ὑπέφερε ἡ θεότητά του, διότι εἶναι συγχρόνως καὶ τα δύο, θνητός καὶ μὴ θνητός, ὁ ἴδιος Θεός καὶ ἄνθρωπος, φέρει τα πάντα ἀπὸ τον Πατέρα καὶ ἔχει τα πάντα ἀπὸ την μητέρα. Την ζωή ὅμως ἀπὸ τον Πατέρα, ἔχοντας την σωματική δύναμη ἀπὸ μητέρα θνητή, (θὰ ὑποστεῖ) τον σταυρό, την ταφή, την ὕβρη. Ἀπὸ τα βλέφαρά του κάποτε θὰ κυλήσουν δάκρυα θερμά. Πέντε χιλιάδες ἄνδρες θὰ χορτάσει ἀπὸ πέντε ἄρτους, διότι ἤθελε νὰ ἐξουσιάσει ὥς Θεός. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ δικός μου Θεός, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε σε ξύλο, αὐτὸς ποῦ ἐξέπνευσε καὶ ἀπὸ τον τάφο ἕλκει πολλούς στὸν οὐρανὸ.


Μονή Σινά, κώδιξ 327, 15ος αι., φφ. 235Β

Ὁ ἑπόμενος χρησμός του Ἀπόλλωνος ἀπηγγέλθη στοὺς ἑπτὰ Ἕλληνες σοφούς, ποὺ συγκεντρώθηκαν στὸν ναό του Ἀγνώστου Θεοῦ τῶν Ἀθηνῶν. Σε ἐρώτησή τους πρὸς τον Ἀπόλλωνα σε ποῖον μετά ἀπ' αὐτὸν ἀνήκει ὁ ναός, ὁ Ἀπόλλων προφητεύει την Ἔλευση του Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ το ὄνομα της μητρός Αὐτοῦ Μαρίας.


ΣΥΝΑΧΘΕΝΤΕΣ ΔΕ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΕΙΠΟΝ ΤΩ ΑΠΟΛΛΩΝΙ. ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΟΝ ΗΜΑΣ ΛΕΞΑΣ, Ω ΑΠΟΛΛΩΝ, ΤΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΣΕ ΔΟΜΟΣ ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΑΙ; ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΠΟΚΡΙΝΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥΤΟΙΣ ΕΦΗ. «ΟΣΑ ΜΕΝ ΠΡΟΣ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΟΡΩΡΕ ΠΟΙΕΙΝ, ΠΟΙΕΙΤΕ. ΕΓΩ ΔΕ ΕΦΕΤΜΕΥΩ ΤΡΕΙΣ ΕΝΑ ΜΟΥΝΟΝ ΥΨΙΜΕΔΟΝΤΑ ΘΕΟΝ, ΟΥ ΛΟΓΟΣ ΑΦ<ΘΕΓΚΤΟΣ>, ΕΝ ΑΔΑΗ ΚΟΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ, ΕΝ ΑΠΑΝΤΙ ΚΟΣΜΩ ΩΣΠΕΡ ΠΥΡΦΟΡΟΝ ΤΟΞΟΝ ΔΙΑΔΡΑΜΩΝ ΑΛΙΕΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣΠΕΡ ΙΧΘΥΑΣ ΒΥΘΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ, ΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΗΣΑΣ ΠΑΤΡΙ ΠΡΟΣΑΞΕΙ ΔΩΡΟΝ.

ΜΑΡΙΑ ΔΕ ΤΟΥΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ». ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΙΠΕ.


Δηλαδή:

Συγκεντρωμένοι δὲ οἱ σοφοί εἶπαν πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα: «προφήτευσε σ' ἐμᾶς προφήτη Ἀπόλλωνα, τίνος μετά ἀπὸ σένα θὰ εἶναι ὁ οἶκος αὐτὸς;»
Ἀποκρινόμενος ὁ Ἀπόλλων πρὸς αὐτούς εἶπε: «Ὅσα σχετικά με την ἀρετὴ καὶ την κοσμιότητα ἔχει παρακινηθεῖ νὰ κάνει, πράττετε καὶ σεῖς. Ἐγώ δὲ προφητεύω ἕναν μόνον τρισυπόστατο Θεό ἐκτεινόμενο εἰς τα ὕψη, του ὁποίου ὁ ἀνείπωτος Λόγος, ἀφοῦ κυοφορηθεῖ σε κόρη ἀνυποψίαστη, ὅπως ἀκριβῶς το πυροφόρο τόξο, θὰ αἰχμαλωτίσει ὅλον γενικῶς τον κόσμο, ὅπως ἀκριβῶς τους ἰχθείς ἀπὸ το βάθος της ἀπιστίας. Δῶρο θὰ τον προσφέρει εἷς τον Πατέρα. Μαρία δὲ το ὄνομα αὐτῆς».

Βρεῖτε μου ἕνα ἐδάφιο στὴν Π. Διαθήκη ποὺ νὰ λέει το ὄνομα Μαρία..

Γιατὶ λοιπόν νὰ ὑπάρχει στὰ ἱερά βιβλία του Χριστιανισμοῦ ἡ Παλαιά. Διαθήκη ποὺ λέει γιὰ το συμιγδαλι καὶ το μοσχάρι

καὶ ὄχι οἱ προφητεῖες τῶν Σιββυλῶν;

Κώδιξ Thomas Roe 5, φφ. 151β, 152α, Οξφόρδη, Bodleian

Στὸν χρησμό ποὺ ἀκολουθεῖ, ὁ Ἀπόλλων διακηρύττει ἐπιπλέον ὅτι ὁ ἴδιος καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ὀλύμπιοι εἶναι ἕνα μικρό μέρος των ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ!

Ὁ μείζονος σημασίας αὐτὸς χρησμός καταγράφηκε ἀπὸ τον Φιρμιανό Λακτάντιο στὸ ἔργο του DivinaeInstitutiones. Τα χειρόγραφα ποὺ ἀκολουθοῦν με την καταγραφή αὐτὴ προέρχονται ἀπὸ τον κώδικα Plut. 21.3του 15ου αἰῶνα, της Λαυρεντιανής Βιβλιοθήκης της Φλωρεντίας.

Κώδιξ Plut. 21.3, 15ος αι., φφ. 9β, 10α, Φλωρεντία, Biblioteca Laurenziana.
De testimonio appollinis c vii:

APOLLO enim quem preter ceteros diuinum maximeq; fatidicum existimant colophone respondens quod delphis credo emigrauerat amenitate asiae ductus querenti quis eet aut quit eet omnino deus. Respondit xx et uno versibus quorum hoc principiu est:

 ΑΥΤΟΦΥΗΣ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΣ, ΑΜΗΤΩΡ, ΑΣΤΥΦΕΛΙΚΤΟΣ, ΟΥΝΟΜΑ ΜΗΔΕ ΛΟΓΩ ΧΩΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΕΝ ΠΥΡΙ ΝΑΙΩΝ,ΤΟΥΤΟ ΘΕΟΣ. ΜΙΚΡΗ ΔΕ ΜΕΡΙΣ ΘΕΟΥ ΑΓΓΕΛΟΙ ΗΜΕΙΣ.


Δηλαδή:

Ἡ μαρτυρία του Ἀπόλλωνος, κεφ. 7:

Ὁ Ἀπόλλων, ὁ ὁποῖος πράγματι θεωροῦν ὅτι εἶναι θεϊκότερος ὅλων τῶν ἄλλων, καὶ ἰδιαίτερα προφητικός με τους χρησμούς του στὴν Κολοφῶνα -ὑποθέτω ὅτι ἐπειδή παρακινήθηκε ἀπὸ την ὀμορφιά της Ἀσίας μετακινήθηκε ἀπὸ τους Δελφούς- σε κάποιον ποὺ ρώτησε ποῖος ἦταν ὁ ἴδιος, ἡ ποῖος τελικά ἦταν ὁ Θεός, ἀπάντησε με εἰκόσι ἕναν στίχους, ἐκ των ὁποίων αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ: «Αὐτοδημιούργητος, ἀδίδακτος, χωρίς μητέρα, ἀκλόνητος, χωρίς νὰ χωράει το ὄνομα του σε ἀνθρώπινο λόγο, πύρινος αἰώνιος, αὐτὸ εἶναι ὁ Θεός· μικρό δὲ μέρος του Θεοῦ ἄγγελοι εἴμεθα ἐμεῖς».

(Λακτάντιος, Divinae Institutiones, βιβλ. 1, κεφ. 7 !!

Το μικρό μέρος των προφητειῶν ποὺ μόλις διαβάσατε ἀποτελοῦν ἕνα μικρό δεῖγμα της ἑνώσης χριστιανισμοῦ καὶ ἑλληνισμοῦ ἀπ' το βιβλίο του
Δ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σαν σήμερα πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Σαν σήμερα πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

1770 – 1843

Απεβίωσε: 4 Φεβρουαρίου 1843, Αθήνα

Κηδεύτηκε: Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, Αθήνα

Σύζυγος: Αικατερίνη Καρούσου

Παιδιά: Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης, Πάνος Κολοκοτρώνης, Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης, Ελένη Κολοκοτρώνη

Γονείς: Ζαμπία Κωτσάκη, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης

Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1823 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.

Στη μάχη των Δερβενακίων (26 - 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).

Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα. Από τον γάμο του με την Αικατερίνη Καρούσου απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Πάνο (1798-1824), τον Γενναίο (1806- 1868), τον Κολλίνο (1810-1848) και την Ελένη, ενώ από τη σχέση του με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη τον Παναγιωτάκη (1836-1893), τον οποίο αναγνώρισε με τη διαθήκη του.