Ἡ Ἀπάτη τοῦ Δωδεκαθεϊσμοῦ

Ἡ παραπληροφόρηση στὴν ἐποχὴ μας ἔχει φτάσει σχεδόν στὸ μέγιστο βαθμό.


Ἀπ' τὴ μία ἔχουμε τους Φανατικούς Χριστιανούς πού βρίζουν καὶ δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦν γιὰ την Ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ ἀπ την Ἄλλη τους Φανατικούς "Δωδεκαθειστές" οἱ ὅποιοι δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ μελετοῦν τίποτα ποὺ ἔχει νὰ κάνει με τον Χριστιανισμό.


Ἄς πιάσουμε το θέμα ἀπὸ την ἀρχὴ λοιπόν. Ὅπως εἴπαμε καὶ πρὶν οἱ ἝΛ νίκησαν τους Νεφελίμ καὶ τους ἔκλεισαν στὰ Τάρταρα. Οἱ ἄνθρωποι λοιπόν τιμοῦσαν τους ἝΛ ὅπως τιμοῦμε ἐμεῖς σήμερα κάποιον γιὰ παράδειγμα ἀγωνιστή του 1821. Ὅταν πάει κάποιος καὶ κάνει γιὰ παράδειγμα ἕνα μνημεῖο στὸν Κολοκοτρώνη σημαίνει ὅτι τον ἔχει Θεὸ; Σαφῶς καὶ ὄχι. Το ὄνομα θεοί ἔμεινε ἀπ το (θεῶ=τρέχω γρήγορα) με θ μικρό.

Στὰ ἀρχαία κείμενα πχ του Πλάτωνα (Τίμαιος καὶ Κριτίας) ἔχει ὁ Πλάτων την δημιουργία του κόσμου. Λέει πῶς ὁ Τριαδικός Θεὸς Δημιούργησε τους θεοὺς κτλπ. Σε γενικές γραμμές συμφωνεῖ με αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Παλαιά διαθήκη ἡ ὁποία μπῆκε στὰ ἱερὰ βιβλία του Χριστιανισμοῦ με τεράστια λαμογιά.

Σε ὅλα λοιπόν τα ἱερὰ ἐκεῖ ποὺ τιμοῦσαν τοὺς ἝΛ, ἐπειδή το μπαχσιτσι ἦταν ὡραῖο ἔπιασαν ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχίσαν νὰ ἐξαπατοῦν τους ἀνθρώπους. Δηλαδή ἔγινε ἐμπόριο ἡ ὑπόθεση. Δηλαδή οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνές ὁδηγήθηκαν στὸ νὰ πιστέψουν, ὅτι αὐτοί οἱ εὐεργέτες της ἀνθρωπότητας εἶναι Θεοί.

Στὴν ἀρχὴ τους τιμοῦσαν καὶ αὐτὸ λίγο λίγο ἄλλαζε... Εἶναι ψέμα νὰ ποῦμε, ὅτι δὲν ὑπῆρξε ὁ Ἀπόλλων. Ψευτοθεός Ἀπόλλων.. Ψευτοθεός, με την ἔννοια του ὅτι δὲν εἶναι ὁ Τριαδικός Δημιουργός..ἀλλὰ ὄχι ὅτι δὲν ὑπῆρξε ποτέ.

Ἄν πεῖ κάποιος ὅτι ὁ καθένας ἀπ τους θεούς ἀντιπροσώπευε μία ἰδιότητα , ἡ καιρικό φαινόμενο, ἥ ὁτιδήποτε καὶ πάλι εἶναι λάθος. Μὴν ξεχνᾶμε καὶ την τελευταία προφητεία τῶν Δελφῶν.


Ἐστί' ἦμαρ ὅτε Φοῖβος πάλιν ἐλεύσεται καί ἕς ἀεί ἔσται

Ἔτσι λοιπόν καταλαβαίνετε την ἀπάτη πίσω ἀπὸ το δωδεκάθεο.

Οἱ Προφητεῖες Πρίν τον Χριστό Γιὰ το Χριστό.

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων, μαζί με τις ἱέρειές του, Σίβυλλες, ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι προφῆτες του Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι δὲν προανήγγειλαν μόνον την Ἔλευση καὶ το Σταυρικό Του Μαρτύριο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ την Τελική Κρίση των ἀνθρώπων κατά την Δευτέρα Του Παρουσία. Μερικές ἀπὸ τις προφητεῖες εἶναι οἱ ἀκόλουθες :

ΕΙΣ ΜΕ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΦΩΣ. ΚΑΙ Ο ΠΑΘΩΝ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ. ΚΑΙ ΟΥ ΘΕΟΤΗΣ ΠΑΘΕΝ ΑΥΤΗ. ΑΜΦΩ ΓΑΡ ΒΡΟΤΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΜΒΡΟΤΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΘΕΟΣ ΗΔΗ ΚΑΙ ΑΝΗΡ. ΠΑΝΤΑ ΦΕΡΩΝ ΠΑΡΑ ΠΑΤΡΟΣ, ΕΧΩΝ ΤΕ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ. ΠΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΕΧΩΝ ΖΩΟΝ,. ΑΛΚΗ ΜΗΤΡΟΣ ΔΕ, ΧΘΙΝΗΤΟΙ ΣΤΑΥΡΟΝ. ΤΑΦΟΝ, ΥΒΡΙΝ, ΑΝΙΑΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΠΟΤΕ ΧΕΥΑΤΟ ΔΑΚΡΥΑ ΘΕΡΜΑ. ΠΕΝΤΕ ΔΕ ΧΙΛΙΑΔΑΣ ΕΚ ΠΕΝΤΕ ΠΥΡΡΩΝ ΚΟΡΕΣΑΙ. ΤΟ ΓΑΡ ΘΕΛΕΙΝ, ΑΒΡΟΤΟΣ ΕΛΚΕΙ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΜΟΣ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ. ΕΝ ΞΥΛΩ ΤΑΝΥΣΘΕΙΣ. ΩΣ ΘΑΝΕΝ ΕΚ ΤΑΦΗΣ, ΕΙΣ ΠΟΛΟΝ ΕΛΚΩΝ


πού θὰ πεῖ :

Ἕνας οὐράνιος με πιέζει, το φῶς, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ παθών θεός, καὶ δὲν ὑπέφερε ἡ θεότητά του, διότι εἶναι συγχρόνως καὶ τα δύο, θνητός καὶ μὴ θνητός, ὁ ἴδιος Θεός καὶ ἄνθρωπος, φέρει τα πάντα ἀπὸ τον Πατέρα καὶ ἔχει τα πάντα ἀπὸ την μητέρα. Την ζωή ὅμως ἀπὸ τον Πατέρα, ἔχοντας την σωματική δύναμη ἀπὸ μητέρα θνητή, (θὰ ὑποστεῖ) τον σταυρό, την ταφή, την ὕβρη. Ἀπὸ τα βλέφαρά του κάποτε θὰ κυλήσουν δάκρυα θερμά. Πέντε χιλιάδες ἄνδρες θὰ χορτάσει ἀπὸ πέντε ἄρτους, διότι ἤθελε νὰ ἐξουσιάσει ὥς Θεός. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ δικός μου Θεός, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε σε ξύλο, αὐτὸς ποῦ ἐξέπνευσε καὶ ἀπὸ τον τάφο ἕλκει πολλούς στὸν οὐρανὸ.


Μονή Σινά, κώδιξ 327, 15ος αι., φφ. 235Β

Ὁ ἑπόμενος χρησμός του Ἀπόλλωνος ἀπηγγέλθη στοὺς ἑπτὰ Ἕλληνες σοφούς, ποὺ συγκεντρώθηκαν στὸν ναό του Ἀγνώστου Θεοῦ τῶν Ἀθηνῶν. Σε ἐρώτησή τους πρὸς τον Ἀπόλλωνα σε ποῖον μετά ἀπ' αὐτὸν ἀνήκει ὁ ναός, ὁ Ἀπόλλων προφητεύει την Ἔλευση του Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ το ὄνομα της μητρός Αὐτοῦ Μαρίας.


ΣΥΝΑΧΘΕΝΤΕΣ ΔΕ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΕΙΠΟΝ ΤΩ ΑΠΟΛΛΩΝΙ. ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΟΝ ΗΜΑΣ ΛΕΞΑΣ, Ω ΑΠΟΛΛΩΝ, ΤΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΣΕ ΔΟΜΟΣ ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΑΙ; ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΠΟΚΡΙΝΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥΤΟΙΣ ΕΦΗ. «ΟΣΑ ΜΕΝ ΠΡΟΣ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΟΡΩΡΕ ΠΟΙΕΙΝ, ΠΟΙΕΙΤΕ. ΕΓΩ ΔΕ ΕΦΕΤΜΕΥΩ ΤΡΕΙΣ ΕΝΑ ΜΟΥΝΟΝ ΥΨΙΜΕΔΟΝΤΑ ΘΕΟΝ, ΟΥ ΛΟΓΟΣ ΑΦ<ΘΕΓΚΤΟΣ>, ΕΝ ΑΔΑΗ ΚΟΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ, ΕΝ ΑΠΑΝΤΙ ΚΟΣΜΩ ΩΣΠΕΡ ΠΥΡΦΟΡΟΝ ΤΟΞΟΝ ΔΙΑΔΡΑΜΩΝ ΑΛΙΕΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣΠΕΡ ΙΧΘΥΑΣ ΒΥΘΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ, ΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΗΣΑΣ ΠΑΤΡΙ ΠΡΟΣΑΞΕΙ ΔΩΡΟΝ.

ΜΑΡΙΑ ΔΕ ΤΟΥΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ». ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΙΠΕ.


Δηλαδή:

Συγκεντρωμένοι δὲ οἱ σοφοί εἶπαν πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα: «προφήτευσε σ' ἐμᾶς προφήτη Ἀπόλλωνα, τίνος μετά ἀπὸ σένα θὰ εἶναι ὁ οἶκος αὐτὸς;»
Ἀποκρινόμενος ὁ Ἀπόλλων πρὸς αὐτούς εἶπε: «Ὅσα σχετικά με την ἀρετὴ καὶ την κοσμιότητα ἔχει παρακινηθεῖ νὰ κάνει, πράττετε καὶ σεῖς. Ἐγώ δὲ προφητεύω ἕναν μόνον τρισυπόστατο Θεό ἐκτεινόμενο εἰς τα ὕψη, του ὁποίου ὁ ἀνείπωτος Λόγος, ἀφοῦ κυοφορηθεῖ σε κόρη ἀνυποψίαστη, ὅπως ἀκριβῶς το πυροφόρο τόξο, θὰ αἰχμαλωτίσει ὅλον γενικῶς τον κόσμο, ὅπως ἀκριβῶς τους ἰχθείς ἀπὸ το βάθος της ἀπιστίας. Δῶρο θὰ τον προσφέρει εἷς τον Πατέρα. Μαρία δὲ το ὄνομα αὐτῆς».

Βρεῖτε μου ἕνα ἐδάφιο στὴν Π. Διαθήκη ποὺ νὰ λέει το ὄνομα Μαρία..

Γιατὶ λοιπόν νὰ ὑπάρχει στὰ ἱερά βιβλία του Χριστιανισμοῦ ἡ Παλαιά. Διαθήκη ποὺ λέει γιὰ το συμιγδαλι καὶ το μοσχάρι

καὶ ὄχι οἱ προφητεῖες τῶν Σιββυλῶν;

Κώδιξ Thomas Roe 5, φφ. 151β, 152α, Οξφόρδη, Bodleian

Στὸν χρησμό ποὺ ἀκολουθεῖ, ὁ Ἀπόλλων διακηρύττει ἐπιπλέον ὅτι ὁ ἴδιος καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ὀλύμπιοι εἶναι ἕνα μικρό μέρος των ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ!

Ὁ μείζονος σημασίας αὐτὸς χρησμός καταγράφηκε ἀπὸ τον Φιρμιανό Λακτάντιο στὸ ἔργο του DivinaeInstitutiones. Τα χειρόγραφα ποὺ ἀκολουθοῦν με την καταγραφή αὐτὴ προέρχονται ἀπὸ τον κώδικα Plut. 21.3του 15ου αἰῶνα, της Λαυρεντιανής Βιβλιοθήκης της Φλωρεντίας.

Κώδιξ Plut. 21.3, 15ος αι., φφ. 9β, 10α, Φλωρεντία, Biblioteca Laurenziana.
De testimonio appollinis c vii:

APOLLO enim quem preter ceteros diuinum maximeq; fatidicum existimant colophone respondens quod delphis credo emigrauerat amenitate asiae ductus querenti quis eet aut quit eet omnino deus. Respondit xx et uno versibus quorum hoc principiu est:

 ΑΥΤΟΦΥΗΣ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΣ, ΑΜΗΤΩΡ, ΑΣΤΥΦΕΛΙΚΤΟΣ, ΟΥΝΟΜΑ ΜΗΔΕ ΛΟΓΩ ΧΩΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΕΝ ΠΥΡΙ ΝΑΙΩΝ,ΤΟΥΤΟ ΘΕΟΣ. ΜΙΚΡΗ ΔΕ ΜΕΡΙΣ ΘΕΟΥ ΑΓΓΕΛΟΙ ΗΜΕΙΣ.


Δηλαδή:

Ἡ μαρτυρία του Ἀπόλλωνος, κεφ. 7:

Ὁ Ἀπόλλων, ὁ ὁποῖος πράγματι θεωροῦν ὅτι εἶναι θεϊκότερος ὅλων τῶν ἄλλων, καὶ ἰδιαίτερα προφητικός με τους χρησμούς του στὴν Κολοφῶνα -ὑποθέτω ὅτι ἐπειδή παρακινήθηκε ἀπὸ την ὀμορφιά της Ἀσίας μετακινήθηκε ἀπὸ τους Δελφούς- σε κάποιον ποὺ ρώτησε ποῖος ἦταν ὁ ἴδιος, ἡ ποῖος τελικά ἦταν ὁ Θεός, ἀπάντησε με εἰκόσι ἕναν στίχους, ἐκ των ὁποίων αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ: «Αὐτοδημιούργητος, ἀδίδακτος, χωρίς μητέρα, ἀκλόνητος, χωρίς νὰ χωράει το ὄνομα του σε ἀνθρώπινο λόγο, πύρινος αἰώνιος, αὐτὸ εἶναι ὁ Θεός· μικρό δὲ μέρος του Θεοῦ ἄγγελοι εἴμεθα ἐμεῖς».

(Λακτάντιος, Divinae Institutiones, βιβλ. 1, κεφ. 7 !!

Το μικρό μέρος των προφητειῶν ποὺ μόλις διαβάσατε ἀποτελοῦν ἕνα μικρό δεῖγμα της ἑνώσης χριστιανισμοῦ καὶ ἑλληνισμοῦ ἀπ' το βιβλίο του
Δ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ