Ποσειδῶν: θεός τῶν ὑδάτων

Ποσειδῶν: θεός τῶν ὑδάτων


Ἡ Λέξις ΟΝΟΜΑ εἶναι ὁ Νόμος, πού ὁρίζει τό ὀνομαζόμενον. Ἄν τό ὄνομα εἶναι ἀληθινόν, θά κριθῆ μετά τήν ἐξέτασιν, στήν ὁποίαν θά τό ὑποβάλλωμεν, ὡς γνωρίζοντες. Μέγας καί πολύτιμος βοηθός μας, πλήν τῆς παρατηρητικότητος καί τῆς γονίμου φαντασίας μας, εἶναι τό Λεξικόν τῆς Γλώσσης μας, ἀλλά καί ἡ σημασία τῶν γραμμάτων, κατά τόν Κώδικα τοῦ Ἕλληνος Λόγου.


Τό ὄνομα, λοιπόν, Ποσειδῶν συνδέεται μέ τήν θάλασσα, μέ τό ὑγρόν. Πράγματι, τοῦτο γίνεται φανερόν μέ τά τρία πρῶτα γράμματα, δηλαδή ΠΟΣ-ειδῶν.

Πόσις-πόσιος σημαίνεται, κατά τό Λεξικόν μας, τό πίνειν, τό ποτόν πρωτίστως βεβαίως τό νερό. Μᾶς ἔμαθαν στό σχολείον, ὅτι ἀπό τό νερό ἀνεπήδησεν ἡ ζωή, δῆλα-δή, ὅλα τά εἴδη. Συνεπῶς, τό όνομα ΠΟΣ – ΕΙΔΩΝ κυριολεκτικῶς δηλώνει: “ἐκ τῆς πόσιος, ἡ γέννησις τῶν εἰδῶν”. Διά τών ἀφώνων βεβαίως Π+Σ δομεῖται τό ἐπίθετον πᾶς καί πᾶσα, μέ τήν ἔννοιαν τῆς ὁλότητος.

Ἡ Λέξις εἶδος παραπέμπει στό ρῆμα εἴδω = βλέπω καί γνωρίζω, ἀλλά καί στήν ἰδέα. Μεταφέροντας λοιπόν τήν πληροφορίαν, πού τό ὄνομα Ποσειδῶν μᾶς φανερώνει, ἀπό τό ὑλικόν στό πνευματικόν ἐπίπεδον, ἀνα-γνωρίζομεν, ὅτι ὁ Ποσειδῶν ἐκφράζει πᾶσαν τήν Γνῶσιν. Ἡ Γνῶσις περικλείει τήν ἰδέαν καί ἡ ἰδέα θά βοηθήση στήν δόμησιν τοῦ εἴδους (εἴδω – ἰδέα – εἶδος).

Ἀλλά ἡ ἰδέα ἔχει πηγήν ἐμπνεύσεως τήν Διάνοιαν, λέξις πού ἐμφανίζεται στό ὑπό ἐξέτασιν ὄνομα ΠΟΣΕΙ-ΔΩΝ.


Βάσει, λοιπόν, τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ λεξικοῦ μας τό ὄνομα Ποσειδῶν ἀληθεύει κατά πάντα, ἀποδίδοντας τό ὑλικόν νόημα, ἤτοι ἐκ τῆς πόσιος πᾶσα ζωή τῶν εἰδών, ἀλλά καί τό πνευματικόν, ὅτι ὁ Ποσειδῶν εἶναι ὁ κατέχων πᾶσαν τήν γνῶσιν.


Μεγάλο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ὅμως καί ἡ ἀποκωδικοποίησις τοῦ ὀνόματος Ποσειδῶν, βάσει τοῦ Κώδικος τῆς Ἐλληνικῆς Γλώσσης ἤ τοῦ Ἕλληνος Λόγου.

Κωδικῶς, λοιπόν, τό ὄνομα σημαίνει:


ΠΟ = τό πῦρ σέ χῶρον ὡρισμένον (θεολογικῶς, τό Π σημαίνει τόν Πατέρα Δημιουργόν).

Σ = πού ἔρχεται ἐσωτερικῶς (σέ χῶρον ἤ σῶμα).

ΕΙ = καί ἐκτείνεται διαρκῶς, τροφοδοτούμενον λίγο-λίγο (καί τροφοδοτόν).

ΔΩ = διά δυνάμεως ἐπί πλανήτου.

Ν = βάσει Νοός καί Νόμου.


Τό ἄφωνον -Π-, κατά τόν Κώδικα, ὀνομάζει τό Πῦρ, τό πρῶτον στοιχεῖον τῆς Δημιουργίας.

Κατά τόν Ἡράκλειτον, αὐτό τό πῦρ, ἀποθνῆσκον, θά δώση τόν ἀέρα κι αὐτός, διά τοῦ θανάτου του, τό ὑγρόν.

Ἡ ἔννοια αὐτή ἀποδίδεται διά τῶν γραμμάτων ΠΟΣ → πῦρ σέ ἔσω χώρον, πῦρ δῆλα-δή, τό ὁποῖον πίπτον χαμηλά ὑγροποιήθηκε.

Ἡ δίφθογγος ΕΙ περιγράφει, ὅτι αὐτό τό ὑγρόν Ε = ἐκτείνεται ἐπί τῆς ἐπιφανείας καί Ι = συνεχῶς τροφοδοτεῖται.

Τό -Ι- δηλώνει τήν μικράν ποσότητα τῆς ἡλιακής ἀκτινοβολίας καί ἀναμφιβόλως ἡ παρουσία τῶν ἡλιακών ἀκτίνων εἶναι ἡ βασική πηγή τροφοδοσίας ἐπί πλανήτου.

Τά γράμματα ΔΩΝ σημαίνουν, ἀπό ὑλικῆς ἀπόψεως, τήν Δ = δύναμιν τοῦ Ν = νεροῦ (κωδικῶς Ν = Νοῦς – Νόμος καί τά Νερά εἰς τήν φύσιν) ἤ τήν Δίνην.

Ἡ ἐπί πλέον πληροφορία, πού ὁ Κώδικας μᾶς παρέχει, εἶναι ὅτι ἐκ τοῦ Π = πυρός προκύπτει τό ὕδωρ.

Ἄν τώρα ἐξετάσωμε πνευματικῶς τό ὄνομα Ποσειδῶν, κατά τόν Κώδικα, δεδομένου ὅτι τό -Π- σημαίνει καί τόν Πατέρα Δημιουργόν, ὁ Ποσειδῶν παραπέμπει στόν, “τά πάντα γνωρίζοντα”. Εἶναι ὁ πᾶς καί ὁ εἰδών. Ὁ ΕΙ-ΔΩΝ ἀσφαλώς διαθέτει Δ + Ν = δύναμιν Νοός= Διάνοιαν. Αὐτός ὁ ΠΑΣ – ὡς γνωρίζων, ὡς ΕΙΔΩΝ, θά δομήση πάντα τά εἴδη, τά ὁποῖα θά φέρουν τήν δική τους Διάνοιαν καί ἄν ἀνήκουν στό ἔλλογον εἶδος, θά φέρουν τίς δικές τους Ἰδέες. Αὐτά ἀπεκάλυψε στήν Διάνοιάν μου, τό ὄνομα Ποσειδῶν.

Βοηθήματα:
Λεξικόν Ἰ. Σταματάκου
Βιβλία Κώδικος Ἕλληνος Λόγο

Νικος    Σολδατος