Η καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης

Στις 14 Δεκεμβρίου 2005 η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης με τίτλο "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων", το οποίο θα τεθεί προς ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24-27 Ιανουαρίου 2006.

Στην Ελλάδα, παρά τις συμφορές που υπέστη στο παρελθόν από τον διεθνή Κομμουνισμό με αποκορύφωμα τον Εμφύλιο Πόλεμο που εξαπέλυσε το ΚΚΕ το 1944 και το 1946-49, ο Κομμουνισμός απολαμβάνει μίας ιδιότυπης ασυλίας ή και εκτίμησης από το πολιτικό κατεστημένο.



Είναι χαρακτηριστικό πως ο σημερινός πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει κατ' επανάληψη δηλώσει πως "τιμά τους αγώνες της Αριστεράς", ενώ η "αριστεροσύνη" αποτελεί βασικό ζητούμενο κατά την αναζήτηση υποψηφίων δημάρχων, νομαρχών ή Προέδρων της Δημοκρατίας.



Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη πως τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου δεν υποστήριξαν το μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ το ΚΚΕ έσπευσε να ξεκινήσει εκστρατεία "ενημέρωσης" κατά του μνημονίου.



Χωρίς αιδώ η γ.γ. του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα δήλωσε πως το μνημόνιο σημαίνει πως "όποιος είναι ... δημοκράτης θα διώκεται", πως "την αυτοκριτική την κάνουμε μόνο απέναντι στην εργατική τάξη" (σ.σ. δηλαδή δεν την κάνουμε), πως "είμαστε πολύ περήφανοι για το παρελθόν μας" (σ.σ. συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του Εμφυλίου Πολέμου), πως "έχουμε ... νοσταλγία για το σοσιαλιστικό παρελθόν" (σ.σ. εννοεί τις κομμουνιστικές δικτατορίες στην Ανατολική Ευρώπη), πως "ο Χίτλερ είχε την ανοχή της Μεγάλης Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας για να εξαφανίσει την Σοβιετική Ένωση" (σ.σ. ενώ συνέβη το ακριβώς αντίστροφο, βλ. σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ το 1939) και κατέληξε να πει πως "είχαν δίκιο οι σοσιαλιστικές χώρες, κομμουνιστές και προοδευτικοί άνθρωποι που αποκάλεσαν το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1949 Συμβούλιο του Ψέματος" (σ.σ. αναφέρεται στα φερέφωνα του Στάλιν, τα οποία ενοχλούσε και ενοχλεί η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Συμβούλιο της Ευρώπης).

Την σκυτάλη του παραλογισμού στην "ενημέρωση" του ελληνικού λαού για το μνημόνιο πήρε ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος είπε πως "το μνημόνιο ανοίγει την πόρτα στους βρυκόλακες του Χίτλερ και του Χίμλερ" (σ.σ. ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης παράλληλα με το μνημόνιο κατά των κομμουνιστικών εγκλημάτων είχε υιοθετήσει και μνημόνιο κατά των ναζιστικών εγκλημάτων), πως "οι κομμουνιστές κινδυνεύουν με ... βασανιστήρια και ... στρατόπεδα θανάτου" και άλλα ευτράπελα επιχειρήματα.



Στα πλαίσια της ενημέρωσης των αναγνωστών μας, οι "Ελληνικές Γραμμές" δημοσιεύουν σήμερα όλο το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης.



Είναι καιρός ο ελληνικός πολιτικός και πνευματικός κόσμος να ξεκαθαρίσει την θέση του απέναντι στα κομμουνιστικά εγκλήματα του παρελθόντος.

H πολιτική επιτροπή υιοθετεί κείμενο για την καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων


14/12/2005


Η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη σημερινή της συνάντηση στο Παρίσι, υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης και ένα σχέδιο σύστασης για την «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων».



Το κείμενο που προετοιμάστηκε από τον Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD) καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από αυτά τα καθεστώτα και εκφράζει «συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων».



Σύμφωνα με την επιτροπή, «αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για παραπέρα συμφιλίωση».

Έκθεση: «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων»


Εισηγητής Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD)
1. Σχέδιο Απόφασης (σελ 1-2)
2. Σχέδιο σύστασης (σελ 3)
3. Επεξηγηματικό Μνημόνιο (σελ 4-11)

Ι. Σχέδιο Απόφασης

1. Η Συνέλευση αναφέρεται στην απόφασή της 1096 (1996) πάνω σε μέτρα για τη διάλυση κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων.

2. Τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που άσκησαν εξουσία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι στην εξουσία σε αρκετές χώρες του κόσμου, έχουν χαρακτηριστεί, χωρίς εξαιρέσεις, από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Οι παραβιάσεις ποικίλουν ανάλογα με την κουλτούρα, τη χώρα και την ιστορική περίοδο και περιλαμβάνουν ατομικές και συλλογικές δολοφονίες και εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πείνα, εκτοπίσεις, βασανιστήρια, δουλική εργασία, και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου.


3. Τα εγκλήματα δικαιολογήθηκαν στο όνομα της θεωρίας της πάλης των τάξεων και της αρχής της δικτατορίας του προλεταριάτου.



Η ερμηνεία και των δύο αρχών νομιμοποίησε την «εξάλειψη» ανθρώπων που θεωρούνταν επιζήμιοι στην οικοδόμηση μια νέας κοινωνίας και, κατά συνέπεια, εχθροί των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων.



Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων σε κάθε χώρα αφορούσε πολίτες τους.



Αυτή ήταν ιδιαίτερα η περίπτωση της πρώην ΕΣΣΔ που κατά πολύ ξεπέρασαν τους άλλους λαούς σε αριθμό θυμάτων.


4. Η Συνέλευση αναγνωρίζει πως παρά τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων, κάποια Ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα έχουν συμβάλλει στην επίτευξη της δημοκρατίας.


5. Την πτώση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη δεν έχει ακολουθήσει σε όλες τις περιπτώσεις μια διεθνής έρευνα πάνω στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτά.

Επιπλέον, οι πρωτεργάτες αυτών των εγκλημάτων δεν έχουν υποχρεωθεί σε δίκη από τη διεθνή κοινότητα όπως ήταν η περίπτωση με τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα του Εθνικού Σοσιαλισμού (Ναζισμού).


6. Κατά συνέπεια, η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή.



Κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες, ακόμα και αν σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα στο παρελθόν.


7. Η Συνέλευση είναι πεισμένη πως η συνείδηση της ιστορίας είναι μιας από της προϋποθέσεις για την αποφυγή παρομοίων εγκλημάτων στο μέλλον.



Ακόμα, η ηθική εκτίμηση και καταδίκη εγκλημάτων που διαπράχθηκαν παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων γενεών.



Η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας πάνω στο παρελθόν μπορεί να αποτελέσει μια αναφορά για τις μελλοντικές τους πράξεις.


8. Επιπρόσθετα, η Συνέλευση πιστεύει πως αυτά τα θύματα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα τα οποία είναι ακόμα ζωντανά ή οι οικογένειές τους, δικαιούνται συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση για τα βάσανά τους.


9. Ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν σε ορισμένες χώρες του κόσμου και εγκλήματα συνεχίζουν να διαπράττονται.



Η αίσθηση των εθνικών συμφερόντων δεν θα πρέπει να αποτρέψει χώρες από επαρκή κριτική των σημερινών ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων.



Η Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων


10. Οι συζητήσεις και οι καταδίκες που έχουν λάβει χώρα μέχρι σήμερα σε εθνικό επίπεδο σε κάποιες χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν μπορούν να δώσουν άφεση στην διεθνή κοινότητα από το να πάρει μια καθαρή θέση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα.



Έχει μια ηθική υποχρέωση να το πράξει δίχως καθυστέρηση


11. Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι καλά προετοιμασμένο για μια τέτοια συζήτηση σε διεθνές επίπεδο.



Όλες οι πρώην Ευρωπαϊκές κομμουνιστικές χώρες, με την εξαίρεση της Λευκορωσίας, είναι τώρα μέλη του, και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου είναι βασικές αρχές που υποστηρίζει.


12. Κατά συνέπεια, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και εκφράζει συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων


13. Ακόμα, καλεί όλα τα κομμουνιστικά ή μετά-κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες μέλη του που δεν το έχουν κάνει ακόμα, να επανεκτιμήσουν την ιστορία του κομμουνισμού και το ίδιο τους το παρελθόν, να πάρουν καθαρές αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και να τα καταδικάσουν δίχως ταλάντευση.


14. Η Συνέλευση πιστεύει πως αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για την παραπέρα συμφιλίωση.



Ακόμα, ευελπιστούμε πως θα ενθαρύννει τους ιστορικούς σε όλο τον κόσμο να συνεχίσουν την έρευνά τους που αποσκοπεί στον καθορισμό και την αντικειμενική επαλήθευση για το τι έλαβε χώρα.

II. Σχέδιο σύστασης

Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση αναφέρεται στην Απόφασή της 1096 (1996) πάνω σε μέτρα για τη διάλυση κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων, και στην Απόφαση για την ανάγκη για διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων


Η Συνέλευση έχει τη γνώμη πως υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για μια σε βάθος και εξαντλητική διεθνή συζήτηση για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα αποβλέποντας στο να δώσει συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση σε όλους εκείνους που επηρεάστηκαν από αυτά τα εγκλήματα


Είναι πεπεισμένη πως το Συμβούλιο της Ευρώπης, όντας μια οργάνωση που υπερασπίζεται το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να πάρει μια καθαρή θέση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα


Έτσι, η Συνέλευση παροτρύνει την Επιτροπή των υπουργών:


1. Να συστήσει μια επιτροπή που θα συνίσταται από ανεξάρτητους ειδικούς με καθήκον τη συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών και νομοθετημάτων σχετικά με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπό διαφορετικά ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα


2. να υιοθετήσει μια επίσημη διακήρυξη για τη διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα, και να αποδώσει φόρο τιμής στα θύματά τους ανεξάρτητα από τη εθνικότητά τους


3. Να εξαπολύσει μια καμπάνια δημόσιας ενημέρωσης για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο


4. Να οργανώσει μια διεθνή διάσκεψη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα με συμμετοχή εκπροσώπων κυβερνήσεων, βουλευτών, ακαδημαϊκών, ειδικών και ΜΚΟ


5. Να παροτρύνει τα κράτη μέλη του Συμβουλίου που είχαν κυβερνηθεί από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα:


1. Να δημιουργήσουν επιτροπές που θα συνίσταται από ανεξάρτητους ειδικούς με καθήκον τη συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών και νομοθετημάτων σχετικά με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπό το ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς σε εθνικό επίπεδο αποβλέποντας στη στενή συνεργασία με την επιτροπή ειδικών του Συμβουλίου της Ευρώπης


2. Να αναθεωρήσουν την εθνική νομοθεσία αποβλέποντας να την κάνουν πλήρως συμβατή με την Σύσταση του Συμβουλίου των Υπουργών (2003) 13 για μια Ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την πρόσβαση σε αρχεία.


3. Να εξαπολύσουν μια καμπάνια εθνικής ενημέρωσης για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας, συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης των σχολικών βιβλίων και την εισαγωγή μιας μέρας μνήμης για θύματα του κομμουνισμού και την δημιουργία μουσείων


4. Να ενθαρρύνουν τις τοπικές αρχές να αναγείρουν μνημεία ως φόρο τιμής στα θύματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων



ΙΙΙ. Επεξηγηματικό Μνημόνιο

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Η πτώση της κομμουνιστικής εξουσίας στα κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του 90 του 20ου αιώνα προκάλεσε πολλές συζητήσεις σχετικά με την πολιτική και νομική αντιμετώπιση σειράς πράξεων και των εγκλημάτων που είχαν διαπραχτεί στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας.



Αναδείχτηκε ως σοβαρό ζήτημα η στάση απέναντι στους υπεύθυνους αυτών των πράξεων όπως και η πιθανή άσκηση διώξεων σε βάρος τους.



Σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες διεξάχθηκαν συζητήσεις σε εθνικό επίπεδο σχετικά με το ζήτημα αυτό και σε ορισμένες από τις χώρες αυτές υιοθετήθηκαν νόμοι για την «αποκομουνιστικοποίηση» η και για την «εξισορρόπηση» [lustration].


2. Σε όλες αυτές τις χώρες το ζήτημα αυτό θεωρήθηκε συστατικό στοιχείο μιας ευρύτερης διαδικασίας που είχε ως στόχο την αποδόμηση του προηγούμενου καθεστώτος και το πέρασμα στη δημοκρατία.



Η διαδικασία αυτή είχε κατανοηθεί ως ένα εσωτερικό ζήτημα των χορών αυτών ενώ η καθοδήγηση του εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα από πλευράς του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε επικεντρωθεί στην πρόληψη πιθανών παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


3. Στο πνεύμα αυτό συντάχθηκαν δυο εκθέσεις της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που αφορούσαν το μέτρα για την αποδομηση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών συστημάτων, η μια από τον κ. Εσπερσεν [Espersen] και η άλλη από τον κ. Σεβερίν [Severin] .



Οι εκθέσεις αυτές είχαν γίνει εξ ονόματος της Επιτροπής Νομικών Ζητημάτων και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων αντίστοιχα το 1995 και το 1996.



Η πρώτη έκθεση επέστρεψε στην επιτροπή μετά από τη συζήτηση της στην [Κοινοβουλευτική] Συνέλευση η δεύτερη οδήγησε στην υιοθέτηση της Απόφασης 1096 [1996].


4. Παρ' όλα αυτά μέχρι στιγμής ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης ούτε και καμία άλλη διεθνής διακυβερνητική οργάνωση ανταποκρίθηκε στο καθήκον για μια γενικευμένη αποτίμηση της κομμουνιστικής εξουσίας όπως και όσον αφορά την ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομα της εξουσίας αυτής και ούτε όσον αφορά τη δημόσια καταδίκη τους.



Ακόμα περισσότερο, και αυτό είναι κάτι που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, δεν έγινε μια σοβαρή και σε βάθος συζήτηση για την ιδεολογία που ήταν στη ρίζα της τόσο μεγάλης τρομοκρατίας, της μαζικής παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και τα πολλά δεινά για ολόκληρα έθνη .



Ενώ ένα άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα ο ναζισμός αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, καταδικάστηκε διεθνώς και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη, παρόμοια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα το κομμουνισμού ούτε διερευνήθηκαν και ούτε αντιμετώπισαν την οποιαδήποτε διεθνή καταδίκη.


5. Η απουσία διεθνούς καταδίκης μπορεί εν μέρη να εξηγείται από το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν ακόμα χώρες στις οποίες η εξουσία βασίζεται στην κομμουνιστική ιδεολογία.



Η επιθυμία για τη διατήρηση καλών σχέσεων με ορισμένες από αυτές ίσως να εμποδίζει ορισμένους πολιτικούς να ασχοληθούν με αυτό το δύσκολο θέμα.



Επί πλέον υπάρχει και το γεγονός ότι ορισμένα ενεργά και σήμερα πολιτικά πρόσωπα είχαν υποστηρίξει με τον ένα η τον άλλο τρόπο πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα.



Για προφανείς λόγους τα πρόσωπα αυτά θα προτιμούσαν να αποφύγουν την ενασχόληση με το ζήτημα των ευθυνών.



Σε μερικές Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν καταδικάσει ρητά τα εγκλήματα του κομμουνισμού.



Τέλος μερικά στοιχεία της κομμουνιστικής ιδεολογίας όπως ισότητα η κοινωνική δικαιοσύνη ακόμα ασκούν έλξη σε ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι φοβούνται ότι η καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού θα ταυτιστεί με την καταδίκη της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


6. Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα ο εισηγητής είναι της άποψης ότι υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για μια δημόσια συζήτηση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και για την καταδίκη τους σε διεθνές επίπεδο.



Αυτή η διαδικασία πρέπει να προωθηθεί να προωθηθεί για πόλους λόγους αμέσως, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση.


7. Πρώτο. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για τον καθένα ότι καταδικαστέο είναι το κάθε έγκλημα συμπεριλαμβανόμενου και εκείνου που διαπράχθηκε στο όνομα στο όνομα μιας ιδεολογίας που προβάλει ακόμα και τις πιο αξιοσέβαστες άξιες όπως την ισότητα και τη δικαιοσύνη.



Από τον κανόνα αυτό δεν υπάρχει καμία εξαίρεση.



Το στοιχείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τις νέες γενεές που δεν έχουν προσωπική εμπειρία από τα κομμουνιστικά καθεστώτα.



Μια ξεκάθαρη τοποθέτηση της διεθνούς κοινότητας για το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές της δράσεις.



Φαίνεται ότι σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμα ένα είδους νοσταλγίας για τον κομμουνισμό.



Αυτο το γεγονός δημιουργεί τ ον κίνδυνο ο κομμουνισμός να κερδίσει την εξουσία στην μια η στην άλλη χώρα. Σκοπός της παρούσας έκθεσης είναι να συμβάλει στην γενική ενημέρωση για την ιστορική διαδρομή αυτής της ιδεολογίας.


8. Δεύτερο. Όσο ακόμα θύματα των κομμουνιστικών καθεστώτων η οι οικογένειες τους είναι στη ζωή θα πρέπει να μπορούν να απολαύσουν ηθική ικανοποίηση για όσα υπόφεραν.


9. Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι το γεγονός ότι κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα σε ορισμένες χώρες του κόσμου ενώ συνεχίζονται τα εγκλήματα στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας.



Κατά την άποψη μου το Συμβούλιο της Ευρώπης , η οργάνωση που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχει το δικαίωμα να μένει αδιάφορη και να σιωπά ακόμα και εάν τα κράτη αυτά δεν είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.



Η διεθνής καταδίκη θα ενισχύσει την αξιοπιστία και νέα επιχειρήματα στην εσωτερική αντιπολίτευση που δρα στο εσωτερικό των χορών αυτών και μπορεί να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις.



Αυτό είναι και το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει στις χώρες αυτές η Ευρώπη που αποτελεί το λίκνο της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


10. Πρέπει να τονιστεί ότι στην παρούσα έκθεση δεν υπάρχει κανένα θέμα για οποιαδήποτε οικονομική αποζημίωση των θυμάτων των εγκλημάτων του κομμουνισμού.



Η μόνη μορφή αποκατάστασης που προτείνεται είναι ηθικής φύσης.


11. Η 15η επέτειος της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων σε Ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί μια καλή εύκαιρα για μια τέτοια πρωτοβουλία .



Το Συμβούλιο της Ευρώπης βρίσκεται σε ιδανική θέση να προώθηση αυτό το καθήκον μιας και τα περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη του είχαν δοκιμάσει την κομμουνιστική εξουσία.


12. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας αυτής της έκθεσης, η Επιτροπή οργάνωσε μια ακρόαση με συμμετοχή προεξεχόντων προσωπικοτήτων, των οποίων η εντρύφηση στο θέμα συνέβαλλε σημαντικά στην προετοιμασία της παρούσας έκθεσης. (Δες πρόγραμμα για την Ακρόαση στο Παράρτημα 1).



Επίσης διενέργησα αποστολές συλλογής στοιχείων (fact-finding) στη Βουλγαρία (16 Μάη 2005), Λετονία (3 Ιούνη 2005) και Ρωσία (16-17 Ιούνη 2005) (Δες συνημμένα προγράμματα των επισκέψεων στα παραρτήματα 2-4). Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στις εθνικές κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες αυτών των χωρών για τη βοήθειά τους στην προετοιμασία των επισκέψεων.


13. Επιθυμώ να τονίσω ότι αυτή η έκθεση με κανένα τρόπο δεν προτίθεται να αποτελέσει μια εξαντλητική απογραφή των κομμουνιστικών εγκλημάτων.



Η ιστορική έρευνα θα πρέπει να αφεθεί στους ιστορικούς, και ήδη υπάρχει ένας αρκετά ουσιαστικός όγκος φιλολογίας για το θέμα, που χρησιμοποίησα όταν προετοίμαζα την παρούσα έκθεση.



Αυτή η έκθεση είναι σχεδιασμένη ως πολιτική εκτίμηση των εγκλημάτων του κομμουνισμού.

ΙΙ. ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ

14. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως αυτά που διερευνούνται σε αυτή την έκθεση μπορούν να οριστούν με βάση ένα αριθμό χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων συγκεκριμένα την εξουσία ενός μοναδικού μαζικού κόμματος δεσμευμένο, τουλάχιστον στο φραστικό επίπεδο, στην κομμουνιστική ιδεολογία.



Η εξουσία είναι συγκεντρωμένη μέσα σε μια μικρή ομάδα κομματικών ηγετών που δεν λογοδοτούν ή περιορίζονται από το κράτος δικαίου.


15. Το κόμμα ελέγχει το κράτος σε τέτοιο βαθμό που τα όρια μεταξύ των δύο είναι θολά. Ακόμα, επεκτείνει τον έλεγχό του στον πληθυσμό και σε κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο.


16. Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι ανύπαρκτο, ο πολιτικός πλουραλισμός είναι καταργημένος και κάθε γνώμη όπως και κάθε απόπειρα ανεξάρτητης αυτοοργάνωσης τιμωρούνται αυστηρά.


17. Για να επιβάλλει τον έλεγχό του πάνω στην δημόσια ζωή και για να προλάβει κάθε ενέργεια πέρα από τον έλεγχό του, τέτοια κομμουνιστικά καθεστώτα επεκτείνουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε ένα πρωτοφανές βαθμό, εγκαθιδρύουν δίκτυα πληροφοριοδοτών και ενθαρρύνουν την καταγγελία.



Το μέγεθος των αστυνομικών σχηματισμών, ο αριθμός των μυστικών πληροφοριοδοτών παραλλάσσουν σε διαφορετικές εποχές και χώρες, αλλά πάντα υπερβαίνουν κατά πολύ τους αριθμούς σε κάθε δημοκρατική χώρα.


18. Τα ΜΜΕ είναι μονοπώλιο ή ελέγχονται από το κράτος.

Αυστηρή προληπτική λογοκρισία εφαρμόζεται ως κανόνας.



Κατά συνέπεια, το δικαίωμα στην πληροφόρηση παραβιάζεται και η ελευθεροτυπία είναι ανύπαρκτη.


19. Η εθνικοποίηση της οικονομίας που είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής εξουσίας απορρέει ευθέως από την ιδεολογία και βάζει περιορισμούς στην ατομική ιδιοκτησία και την ατομική οικονομική δραστηριότητα.



Ως συνέπεια οι πολίτες είναι πιο ευάλωτοι απέναντι στο κράτος το οποίο είναι ο μονοπωλιακός εργοδότης και η μόνη πηγή εισοδήματος.


20. Η κομμουνιστική εξουσία διήρκησε 80 χρόνια στην χώρα στην οποία για πρώτη φορά δημιουργήθηκε, συγκεκριμένα στη Ρωσία τότε μετονομασμένη ως Σοβιετική Ένωση.



Σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη ήταν περίπου 45 χρόνια.


Έξω από την Ευρώπη κομμουνιστικά κόμματα κυβερνούν για πάνω από 50 χρόνια στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ και πάνω από 40 στην Κούβα και 30 στο Λάος.



Κομμουνιστικές κυβερνήσεις βασίλεψαν για κάποιο διάστημα σε διαφορετικές Αφρικάνικες, Ασιατικές και Νοτιοαμερικάνικες χώρες κάτω από την τότε Σοβιετική επιρροή.


21. Πάνω από 20 χώρες σε 4 ηπείρους μπορούν να καταταχθούν ως κομμουνιστικές ή υπό κομμουνιστική διακυβέρνηση για κάποια χρονική περίοδο.








Εκτός από τη Σοβιετική Ένωση και τους 6 Ευρωπαϊκούς δορυφόρους της, η λίστα περιλαμβάνει το Αφγανιστάν, την Αλβανία, την Αγκόλα, την Μπενίν, την Καμπότζη, την Κίνα, το Κογκό, την Κούβα, την Αιθιοπία, τη Βόρεια Κορέα, το Λάος, την Μογγολία, την Μοζαμβίκη, το Βιετνάμ, τη Νότια Υεμένη και τη Γιουγκοσλαβία.


22. Ο αριθμός του πληθυσμού που ζούσε υπό κομμουνιστική εξουσία μέτραγε πάνω από 1 δισεκατομμύριο πριν το 1989


23. Η μακροβιότητα και η γεωγραφική επέκταση υποδηλώνουν διαφορές και τροποποιήσεις στην πράξη των κομμουνιστικών εξουσιών σε διαφορετικές χώρες, κουλτούρες και εποχές.



Το κομμουνιστικό καθεστώς εξελίχθηκε, ως αποτέλεσμα της εσωτερικής του δυναμικής ή απαντώντας στις διεθνείς περιστάσεις.



Είναι δύσκολο να συγκρίνουμε τις κομμουνιστικές εξουσίες στη Ρωσία το 1930, στην Ουγγαρία το 1960 ή στην Πολωνία το 1980.


24. Ωστόσο, παρά τη διαφορετικότητα, μπορεί κανείς να καθορίσει κοινά χαρακτηριστικά του ιστορικού κομμουνιστικού καθεστώτος ανεξάρτητα από χώρα, κουλτούρα ή χρόνο.



Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά είναι η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

ΙΙΙ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

25. Η κομμουνιστική εξουσία έχει νωρίς εξαρχής χαρακτηριστεί από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Για να επιτύχουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήραν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας.



Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, και μετά από δεκάδες χρόνια στην Σοβιετική Ένωση και την Κίνα, ο τρόμος έχασε λίγο από την αρχική του ισχύ.



Ωστόσο η «ανάμνηση του τρόμου» έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες, η ενδεχόμενη απειλή υποκατέστησε τις πραγματικές ωμότητες.



Ακόμα, αν εμφανιζόταν ανάγκη, τα καθεστώτα κατέφυγαν στον τρόμο όπως φαίνεται από την Τσεχοσλαβακία το 1968, την Πολωνία το 1971, 1976 και 1981 ή την Κίνα το 1989.



Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα ιστορικά και τρέχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα ανεξάρτητα χώρας.


26. Σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς ( ακριβή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα) ο αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατανεμημένα κατά χώρες ή περιοχές μπορεί να δοθεί ως εξής

1. Σοβιετική Ένωση: 20 εκατομμύρια θύματα


2. Κίνα: 65 εκατομμύρια


3. Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο


4. Βόρειος Κορέα: 2 εκατομμύρια


5. Καμπότζη: 2 εκατομμύρια


6. Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο


7. Λατινική Αμερική: 150.000


8. Αφρική: 1,7 εκατομμύρια


9. Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία καταστάσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.


27. Τα παραπάνω νούμερα είναι ντοκουμεντιαρισμένα, και αν είναι μόνο εκτιμήσεις αυτό γίνεται γιατί υπάρχει έδαφος να υποψιασθούμε πως θα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα.


28. Το σημαντικό χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών εγκλημάτων ήταν η καταστολή ενάντια σε ολόκληρες κατηγορίες αθώων ανθρώπων των οποίων το μοναδικό «έγκλημα» ήταν το ότι ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες. Με αυτό τον τρόπο, στο όνομα της ιδεολογίας, τα καθεστώτα δολοφόνησαν δεκάδες εκατομμυρίων πλουσίων αγροτών (κουλάκοι), ευγενείς, αστούς, Κοζάκους, Ουκρανούς και άλλες ομάδες


29. Αυτά τα εγκλήματα είναι ευθεία αποτελέσματα της θεωρίας της πάλης των τάξεων που επέβαλε την «εκκαθάριση» ανθρώπων που δεν θεωρούνταν χρήσιμοι στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας. Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων ήταν υπήκοοι των χωρών.


30. Στα τέλη της δεκαετίας του 20, στη Σοβιετική Ένωση, η GPU (πρώην Czecka) εισήγαγε ποσοστώσεις: κάθε περιοχή ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει ένα ορισμένο αριθμό «ταξικών εχθρών».



Τα νούμερα καθοριζόταν κεντρικά από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος.



Έτσι οι τοπικές αρχές όφειλαν να συλλάβουν, να εκτοπίσουν και να εκτελέσουν συγκεκριμένους αριθμούς ατόμων.



Αν αποτύγχαναν να το πράξουν υπόκειταν οι ίδιοι σε δίωξη.


31. Από την άποψη του αριθμού θυμάτων, η λίστα των πιο σημαντικών κομμουνιστικών εγκλημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω:


0. Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικού αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιοδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να δοθούν ακριβή αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.


1. Θάνατος από πείνα περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923.



Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση.


2. Εξόντωση 300.000-500.000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920


3. Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.



Εδώ ξανά, έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη


4. 690.000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» στο κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938.



Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα. Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1.565.000 συνελήφθηκαν και από αυτούς 668.305 εκτελέστηκαν.



Σύμφωνα με πολλούς μελετητές αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα


5. εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932


6. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στην Σοβιετική Ένωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.



Για παράδειγμα το 1937 περίπου 144.000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110.000 εκτελέσθηκαν αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στην Σοβιετική Ένωση.



Επίσης το 1937, 42.000 εκτελέσθηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ


7. 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν της πείνας ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής το 1932-1933


8. Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσσαραβίας το 1941 και 1944-45


9. Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944


10. Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978


11. Εκατομμύρια θυμμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ στην Κίνα του του Κιμ Ιρ Σέν στη Βόρειο Κορέα.



Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν


12. Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου, Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και έχουν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.


Αυτή ή λίστα σε καμία περίπτωση δεν εξαντλείται εδώ.



Δεν υπάρχει πρακτικά χώρα ή περιοχή υπό κομμουνιστική διοίκηση που είναι σε θέση να δημιουργήσει τη δική της λίστα πόνου.




Η καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης (πρωτο μερος)








Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 13 Μαρτίου 2012, 00:51

31/5/1821) Η ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ">

 , 31 Μαΐου 1821 Ἡ ἐνθουσιώδης ἀντίδραση τῶν Ζακυνθίων, ἡ στάση τῶν ἱερωμένων καὶ ἡ ἀντίδραση τῶν Ἄγγλων. . ……….Ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῆς Ἑπτανήσου, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ τοῦ Λονδ…"<

ΑΓΓΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ     ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ

2020/06/31-5-1821-Πίνακας-Joseph-Cartwright-χαρακτικό-Robert-Havell-Snr-περ.-1821-Ζάκυνθος-Πλατεία-Αγίου-Μάρκου-δημοσίευση-Μάρτιος-1821..2020/06/31-5-1821-

31 Μαΐου 1821

                                           Ἡ ἐνθουσιώδης ἀντίδραση τῶν Ζακυνθίων, ἡ στάση 

                                                 τῶν ἱερωμένων καὶ ἡ ἀντίδραση τῶν Ἄγγλων.

Ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῆς Ἑπτανήσου, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ τοῦ Λονδίνου ἐκείνης τῆς περιόδου ἀπέναντι στὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση, ἔλαβε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὅλα τὰ δεσμευτικὰ μέτρα ποὺ εἶχε στὴν διάθεσή της γιὰ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν συμμετοχὴ στὸν ἑλληνικὸ ἀγῶνα τῶν ὑπηκόων τοῦ Ἠνωμένου Κράτους τῶν Ἑπτά Νήσων.  ἐχθρικὴ στάση τῆς Ἀγγλίας εἶχε ὡς βάση τὴν ἀντιρωσικὴ πολιτική της καὶ τοὺς ‘’φόβους’’ της γιὰ ἐπέκταση τῆς ῥωσικῆς ἐπιρροῆς καὶ στὴν ἑλληνικὴ χερσόνησο.1827-

Walter Bourchier Devereux,  1847, Κέρκυρα, άποψη τής πόλης από την εξοχή με φόντο το Νέο Φρούριο.

Διακήρυξε λοιπὸν τὴν οὐδετερότητα τῆς Ἑπτανήσου ἔναντι τῶν ἐμπολέμων, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀποφασίστηκε νὰ προβληθῇ κάθε δυσχέρεια στοὺς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες καὶ νὰ παρασχεθῇ κάθε εὔνοια καὶ ἀνεπίσημη βοήθεια πρὸς τοὺς τούρκους.

1821, Βαθύ Ιθάκης.

Στὶς  31 Μαΐου 1821 , ἔδεσε στὸ λιμάνι τῆς Ζακύνθου ἕνα πλοῖο προερχόμενο ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν ἤδη γνωστὰ τὰ σοβαρὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίζονταν ἐκεῖ, ὁπότε ὑπῆρχε δικαιολογημένη περιέργεια. Πολλοὶ Ζακύνθιοι ποὺ βρίσκονταν ἐκείνη τὴν ὥρα στὰ καφενεῖα τῆς παραθαλάσσιας ὁδοῦ, ἔσπευσαν στὴν ἀκτὴ μόλις ἔμαθαν τὴν ἄφιξη τοῦ πλοίου γιὰ νὰ μάθουν νεώτερα. Ἀστειευόμενος κάποιος ἀπὸ τοὺς ἀποβιβασθέντες, εἶπε ὅτι: Ἐπάρθη ἡ Πόλη

Οἱ αἰσιόδοξοι καὶ διψασμένοι γιὰ εὐχάριστα νέα Ζακύνθιοι, ἔλαβαν στὰ σοβαρὰ τὴν φράση του, τὴν ὁποία στὴν συνέχεια «ἐπιβεβαίωσε» ( εἰρωνευόμενος ὅμως ) κι’ ἕνας ἀστυνομικός ποὺ περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Ἡ εἰρωνεία τοῦ ἀστυνομικοῦ ἐκλήφθηκε ὡς ἐπίσημη ἐπιβεβαίωση τῆς πρώτης φήμης, ὁπότε, ἀμέσως πολλοὶ ἔσπευσαν πρὸς τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἡ ὁποία βρισκόταν στὴν ἄκρη τῆς πόλεως, ὅπου ἀφοῦ πῆραν τὴν ἐκεῖ στημένη σημαία τῆς ἐκκλησίας, κατασκεύασαν προχείρως χάρτινα ἐμβλήματα μὲ σταυρούς, μὲ τὰ ὁποῖα στόλισαν τὰ στήθη τους μαζὶ μὲ δάφνες. Ὁρισμένοι ἀπὸ τὸ πλῆθος πῆγαν στὰ σπίτια τους καὶ ἐπέστρεψαν ὁπλισμένοι.  Ἡ διαδήλωση ποὺ σχηματ

ίστηκε κατευθύνθηκε πρὸς τὸ λιμάνι μὲ πυροβολισμούς καὶ ἐνθουσιώδεις κραυγὲς ὅπως : ‘ ’Ἐπήραμε τὴν Πόλη! Ἀνέστη τὸ γένος ! Χριστὸς Ἀνέστη! 

Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς πορείας, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε καὶ τὴν σημαία, ἦταν ἕνας κτίστης ὀνόματι Παναγιώτης Μπελέτης. Τὰ καταστήματα ὅλα ἔκλεισαν καὶ οἱ ἔμποροι ἑνώθηκαν μὲ τὸ πλῆθος. Ὅταν ἔφτασαν στὸ λιμάνι, ἕνα ἀγγλικὸ τάγμα ποὺ ἐκτελοῦσε γυμνάσια στὴν πλατεία τοῦ Μώλου βρισκόταν σὲ παράταξη, φράσσοντας τὴν δίοδο. Ὅμως ὁ Ἄγγλος ταγματάρχης συγκινήθηκε (ὑπῆρχαν καὶ ἐξαιρέσεις) ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν Ζακυνθίων καὶ διέταξε τὸ τάγμα του νὰ διαχωριστῇ σὲ δύο στοίχους γιὰ νὰ περάσουν. Τότε, ο Παναγιώτης Μπελέτης σταμάτησε μπροστὰ στὸν ταγματάρχη καὶ κλίνων τὴν σημαία τοῦ εἶπε:

                 «Προσκύνα καὶ σὺ τὸ γένος μας καὶ τὸν Χριστὸν μας».

  Ὁ Ἄγγλος ταγματάρχης ἔβγαλε τὸ καπέλο του καὶ οἱ διαδηλωτὲς προχώρησαν μέχρι τὴν ἄκρη τῆς προκυμαίας ὅπου ἔστησαν τὴν σημαία ζητωκραυγάζοντας. Ἕνα σπετσιώτικο πλοῖο ἀραγμένο ἐκεῖ, χαιρέτησε τὴν εἴδηση μὲ κανονιοβολισμούς. Μετὰ ἀπὸ αὐτό, τὸ πλῆθος ἐπέστρεψε στὴν ἀγορὰ ὅπου ὁ ἱερέας Ἀναστάσιος Πολίτης, γνωστὸς Φιλικός, ἄνοιξε τὴν ἐκκλησία τοῦ Παντοκράτορος καὶ τέλεσε δοξολογία. Στὸ διοικητήριο, ὁ ἀστυνόμος    ζήτησε ἀπὸ τὸν τοποτηρητή  Ῥῶς  τὴν ἐπέμβαση τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ γιὰ νὰ διαλυθῇ τὸ πλῆθος. Εὐτυχῶς, μὲ τὴν παρέμβαση τοῦ ἰατροῦ Π. Στεφάνου ὁ ὁποῖος ἔτυχε νὰ βρίσκεται ἐκείνη τὴν στιγμὴ στὸ σπίτι τοῦ τοποτηρητή, ἀπετράπη ἡ αἱματοχυσία, διότι τὸν ἔπεισε ὅτι ἡ διαδήλωση δὲν εἶχε προσβάλει τὶς ἀγγλικὲς ἀρχὲς καὶ ὅτι θὰ διαλυόταν σύντομα μόνη 

  Οἱ σκηνὲς αὐτὲς μεταφέρθηκαν διαστρεβλωμένα στὴν Κέρκυρα ὡς γεγονότα στρεφόμενα κατὰ τοῦ καθεστῶτος. Ὁ στρατηγὸς  Ἄνταμ   διέταξε τότε τὸν πρωτοπαπά Γαρζώνη νὰ ἐκδώσῃ ἐγκύκλιο, μὲ τὴν ὁποία ἀπαγορευόταν στοὺς ἐφημέριους νὰ τελοῦν δεήσεις ὑπὲρ τῶν ἀγωνιζομένων στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Οἱ ἱερεῖς Καντούνης καὶ Πολίτης ἀρνήθηκαν νὰ τὴν ὑπογράψουν καὶ γι’ αὐτὸ φυλακίστηκαν, ἐνῷ δύο ἄλλοι ἱερεῖς, ὁ Ἄννινος καὶ ὁ Βεντούρης, κατόρθωσαν νὰ φύγουν κρυφὰ στὴν Πελοπόννησο.

Ὅταν ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῶν Ἑπτανήσων ἔμαθε καὶ τὴν ἧττα τῶν Λαλαίων στὴν ὁποία συμμετεῖχαν καὶ Ἑπτανήσιοι,  προέβη σὲ ἀκόμη αὐστηρότερα μέτρα. Μὲ ψήφισμα ἀποφασίστηκε ἡ καταδίωξη τῶν μετεχόντων στὴν ἐπανάσταση μὲ καταδίκη σὲ ἀειφυγία καὶ δήμευση τῶν περιουσιῶν τους ἐὰν δὲν παρουσιάζονταν οἰκειοθελῶς μέσα σὲ συγκεκριμένο χρονικὸ διάστημα, καί, σὲ ποινικὴ δίωξη ἐὰν συλλαμβάνονταν. Οἱ συλλήψεις, οἱ φυλακίσεις καὶ οἱ δημεύσεις ἦταν ἀδιάκοπες ἐκ μέρους τῆς ἀγγλικῆς διοικήσεως, ἀλλὰ ἀδιάκοπη ἦταν καὶ ἡ ἐπικοινωνία τῶν Ἑπτανησίων μὲ τὴν ἐπανάσταση

<

Πηγές:Πληροφορίες :  Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ, Διονυσίου Α. Κόκκινου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τόμος 1, σελ. 415-417.

Εἰκόνες: Ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ συλλογὴ τοῦ κυρίου Θ. Μεταλληνοῦ 

1η Μαίου 1919: Αρχίζει η απόβαση του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη.

Μερικές απ’ τις πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις πού η Ελληνική Διοίκηση είχε εισαγάγει στην περιοχή της Σμύρνης, ήταν να καταργήσει τους «οίκους ανοχής» που βρίσκονταν σε κεντρικές περιοχές της πόλεως, να απαγορεύσει το χαρτοπαίγνιο στις λέσχες και στα ιδιωτικά σπίτια, να συντηρήσει και βελτιώσει με δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου τα τουρκικά σχολεία, εξακολουθώντας την λειτουργία τους, να διατηρήσει σε ισχύ το τούρκικο σύστημα στοιχειώδους εκπαιδεύσεως, διορίζουσα προκρίτους Μουσουλμάνους στα διάφορα χωριά για να εποπτεύουν στην εφαρμογή του.


Οργάνωσε υγειονομική υπηρεσία, για την κατάρτιση στατιστικών, την βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών και την καταπολέμηση επιδημιών και μεταδοτικών ασθενειών, όπως της ελονοσίας, της συφιλίδος κλπ. Το Ίδρυμα Υγιεινής πού αποτελείτο από δύο τμήματα, το ένα της Υγιεινής και το άλλο της Βακτηριολογίας, ήταν έτοιμο να λειτουργήσει όταν οι τούρκοι έκαψαν την Σμύρνη και είχε στην διάθεση του εγκαταστάσεις παρόμοιες προς εκείνες των μεγάλων Πανεπιστημίων της Ευρώπης, καθώς και μια καλή βιβλιοθήκη και πλήρη εξοπλισμό σε εργαλεία. Ουδέποτε θα του έλειπαν χρήματα ή βοήθεια και θα ήταν στην υπηρεσία όλων των τάξεων, ανεξάρτητα από το δόγμα ή τη φυλή στην οποία θ’ άνηκαν.

ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΡΑΒΙΝΕ καί στούς πλησίον λόφους

ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΡΑΒΙΝΕ καὶ στοὺς πλησίον λόφους (Μέρος Α')

«Τὸ Ραβινὲ κατελήφθῃ καὶ θὰ κρατηθῇ, μέχρις ὅτου καὶ ὁ τελευταῖος μας φονευθεῖ...»(Λογαγὸς Γουλιανός, 1η Μαΐου 1917)

Ἀπόσπασμα ἀπό τό περιοδικό «Ο ΤΟΛΜΩΝ»

Ὁ γεννηθεὶς στὴν Ναύπακτο τὸ 1885 Λεωνίδας Καρακουλάκης ἀρχικὰ εἶχε ἀποφασίσει νὰ σπουδάσει Νομικά. Εἰσήχθῃ ὅμως ἀργότερα στὴ Σχολὴ Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν Κέρκυρας, ἀπ' ὅπου ἀποφοίτησε ὡς Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς Πεζικοῦ.

 Μὲ τὸ βαθμὸ αὐτὸ πῆρε μέρος στοὺς δύο Βαλκανικοὺς πολέμους καὶ ἐν συνεχείᾳ γιὰ πέντε μῆνες συμμετεῖχε στὸν βορειοηπειρωτικὸ Ἀγῶνα.

Ἀκολουθεῖ ὁ Ἀ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ἀγγλογαλικὰ στρατεύματα ἀποβιβάζονται στὴ Θεσσαλονίκη (Σεπτέμβριος 1915) γιὰ νὰ βοηθήσουν τὴ Σερβία ποὺ δέχεται ἐπίθεση ἀπὸ Γερμανοβουλγάρους καὶ Αὐστριακούς. 

Ἡ ἐπιδίωξη τῶν Ἀγγλογάλλων τελικὰ ναυαγεῖ, καὶ Γερμανοὶ καὶ Βούλγαροι, καταδιώκοντας πρὸς νότον τοὺς Σέρβους εἰσδύουν σὲ βάθος 2 χιλιομέτρων στὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος καὶ καταλαμβάνουν θέσεις νότια καὶ δυτικά της Εἰδομένης. 

Τὸ ἑλληνικό, παρὰ ταῦτα, κράτος δὲν ἀντιδρᾷ στὴν παραβίαση τῶν συνόρων μας παραμένοντας οὐδέτερο πρὸς μεγάλη ἀγανάκτηση τῶν Ἀγγλογάλλων καὶ τοῦ Βενιζέλου.

Ἕνα χρόνο ἀργότερα, τὸ βενιζελικὸ κράτος τῆς Θεσσαλονίκης εἰσέρχεται στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῶν Ἀγγλογάλλων.το γόητρο τῆς χώρας μας, ποὺ εἶχε καταβαραθρωθεῖ ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἐπιμονή μας νὰ μὴ συμμετάσχουμε στὸν πόλεμο, ἀποκαθίσταται τώρα.

 Τοῦτο συμβαίνει κυρίως, ὅταν συγκροτεῖται ὁ Στρατὸς τῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης. Μιὰ ἀπὸ τίς πρῶτες μονάδες τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ ἦταν καὶ ἡ Μεραρχία Σερρῶν, στὸ 2ο Σύνταγμα τῆς ὁποίας ὑπηρετεῖ ὁ μόνιμος πλέον Ὑπολοχαγὸς Καρακουλάκης.

Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΣΕΡΡΩΝ,ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΝ

Ἡ σύνθεση τῆς ὑπὸ τὸν Συνταγματάρχη Χριστοδούλου ἐκείνης Μεραρχίας εἶχε ὡς ἑξῆς: τὸ 1ο της Σύνταγμα τὸ διοικοῦσε ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Πῦρ/κοὺ Ν.Ζαφειρίου, καὶ τὰ τάγματα τοῦ συντάγματος εἶχαν κατὰ σειρά, διοικητὲς τοὺς Λοχαγοὺς Παπακώστα, Γουλιανὸ καὶ Κονδύλη. 

Τὸ 2ο Σύνταγμα τῆς Μεραρχίας διοικοῦνταν ἀπὸ τὸν Ἀντισυνταγματάρχη Τσερούλη, μὲ διοικητὲς τῶν ταγμάτων τοὺς Λοχαγοὺς Γρηγοριάδη,Τσάκαλο καὶ Παλλίδη. Καὶ τὸ 3ο Σύνταγμα εἶχε διοικητῆ του τὸν Σύντ/ρχὴ Ν.Καλομενόπουλο μὲ ἐπικεφαλῆς τῶν ταγμάτων τοὺς Σταυριανόπουλο, Κολονάρο καὶ Καρασεβδά.

Τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1916 ἡ Μεραρχία Σερρῶν βρίσκεται στὰ δυτικά του Ἀξιοῦ,ὅπου, μαζὶ μὲ τὴν 122α Γαλλικὴ Μεραρχία τοῦ Στρατηγοῦ Ρενιώ, εἶναι ἀντιμέτωπη μὲ Βουλγάρους καὶ Γερμανούς. 

Μέχρι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1917, ἡ ζωὴ στὴ Μεραρχία κυλᾷ ἤρεμα, χωρὶς τὴ διεξαγωγὴ ἀξιοσημείωτων ἐπιχειρήσεων. 

Ἡ μόνη ἀπασχόλησή της ἦταν νὰ ἐπιδίδεται- μὲ περιπολίες καὶ μικρῆς ἔκτασης ἐπιθετικὲς ἐνέργειες -σὲ ἐλαφρὲς ἀναγνωρίσεις- πρὸς τὸ μέρος τοῦ ἐχθροῦ. 

Ἡ τακτικὴ αὐτὴ θὰ ἀνατραπεῖ,ὅταν, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπιχειρήσεων, στὸ τάγμα τοῦ -ἀπὸ τὸν Παλαμᾶ Καρδίτσας καταγόμενου- Γουλιανοῦ, θὰ ἀνατεθεῖ ἡ κατάληψη τοῦ λόφου «Ραβινέ» (οἱ Γάλλοι εἶχαν δώσει σὲ χαρακτηριστικὰ ὑψώματα δικές τους συμβατικὲς ὀνομασίες). 

Στὴν ὑπὸ συζήτηση μάχη θὰ συμμετάσχει καὶ ὁ Καρακουλάκης, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν προηγούμενη μέρα εἶχε πεῖ στὸν Γουλιανό:

«Ἦρθα ἀπό το 2ο Σύνταγμα νὰ λάβω μέρος στὴ μάχη ποὺ θὰ κάνουμε αὔριο, γιὰ νὰ δείξω ποιός εἶμαι»

Τὸ Ραβινὲ (ὑψ. 262 μ.), εὑρισκόμενο (καὶ τότε καὶ τώρα) ἐντὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, βρίσκεται βόρεια ἀπὸ τὸ χωριὸ Πέντε Βρῦσες καὶ βορειοδυτικὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ Χαμηλό. Στὸ ὕψωμα εἶχαν ἐγκαταστήσει οἱ Γερμανοὶ μεγάλων δυνατοτήτων παρατηρητήριο καὶ τὸ εἶχαν ὀχυρώσει μὲ κάθε εἴδους κατασκευὲς καὶ καταφύγια ἀπὸ σιδηροπαγὲς σκυρόδεμα. 

Οἱ ἐδαφικὲς ἀκολούθως ἀπολήξεις στὰ ἀνατολικά του Ραβινὲ σχηματίζουν στὴ δεξιὰ ὄχθη του Ἀξιοῦ τὸ ὕψωμα «Σεμὲν Ντὲ Φέρ»,τὸ ὁποῖο εὑρισκόμενο ἀμέσως δυτικὰ τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς Θεσσαλονίκης-Γευγελής, βρίσκεται τρία χιλιόμετρα νότια τοῦ σιδηροδρομικοῦ σταθμοῦ τῆς Εἰδομένης καὶ 1200 μέτρα βόρεια τοῦ χωριοῦ Δογάνη.

Στὰ δυτικά του Ραβινέ, διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη οἱ,ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους τότε,ἐλεγχόμενες ἐδαφικὲς ἐξάρσεις «Ντρομαντέρ»,«Μπομπαντὲρ» καὶ «Πιτὸν Μπλάν».

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΑΙ,ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΠΥΡΟΣΩΛΗΝΕΣ ΟΒΙΔΩΝ,ΠΡΟ ΤΗΣ ΒΟΛΗΣ

Τἕλος, τὰ ὑπόλοιπα τμήματα τῆς Μεραρχίας Σερρῶν κατεῖχαν τίς ἑξῆς θέσεις:

- Τὸ τάγμα Κονδύλη ἦταν παραταγμένο νότια τοῦ Σεμὲν Ντὲ Φέρ, ἀνάμεσα στὸν ἐν λόγῳ λόφο καὶ στὸ σημερινὸ χωριὸ Δογάνη.

- Τὸ Τάγμα Παπακώστα κατεῖχε θέσεις νοτιοανατολικὰ τοῦ λόφου Ντρομαντέρ, μὲ τὸ σημερινὸ χωριὸ Πέντε Βρῦσες νὰ παρεμβάλλεται ἀνάμεσα στὸ τάγμα καὶ στὸν παραπάρω λόφο.

- Δυτικότερα βρισκόταν τὸ Τάγμα Τσάκαλου, ποὺ καὶ αὐτὸ ἔβλεπε πρὸς τὸ Ντρομαντέρ.

- Ἀκόμη πιὸ ἀριστερά, τὸ Τάγμα Παλλίδη εἶχε μέτωπο ἀφενὸς μὲν πρὸς τὸ Μπομπαντὲρ ἀφετέρου δὲ πρὸς τὸ Πιτὸν Μπλαν.

- Καὶ πιὸ δυτικά, τὸ Τάγμα Καρασεβδὰ ἦταν ἀντιμέτωπο μὲ τὴν κατεχόμενη ἐπίσης ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ ἐξέχουσα τοῦ Σκρὰ (πλήρης της ὀνομασία:     Σιρκὰ Ντὶ Λέγκεν,ὕψ.1096 μ.),ἔχοντας στὰ δεξιά του τὸ χωριὸ Σκρὰ καὶ στὰ ἀριστερά του ἄλλο γαλλικὸ Τάγμα.

Ὡς πρόδρομες ἐπιχειρήσεις τῆς ἑλληνικῆς ἐπίθεσης ἐναντίον τοῦ Ραβινὲ χαρακτηρίζονται οἱ ἑξῆς:

Στὶς 22 Ἀπριλίου 1917,σημειώνεται ἐπιθετικὴ ἐνέργεια τοῦ Τάγματος Τσάκαλου ἐναντίον τοῦ Μπομπαρντέ.

 Οἱ ἐπιτιθέμενοι μόνο μὲ ξιφολόγχη, χειροβομβίδες καὶ τὴν πολεμικὴ ἰαχὴ «Ἀέρα», γίνονται κύριοι του ὑψώματος καὶ ἐγκαθιστοῦν σ' αὐτὸ συρματόπλεγμα προκειμένου νὰ ἀναχαιτιστοῦν οἱ ἐχθρικὲς ἀντεπιθέσεις. Σκοτώνεται ὅμως ὁ λεβεντόκορμος Σπαρτιάτης Ἀνθυπολοχαγὸς Καργάκος, ὁ ὁποῖος λίγο πρὶν ἀπὸ τὴ μάχη, καλλωπιζόταν τραγουδῶντας ὑπὸ τὸ φῶς κεριοῦ, μπροστὰ σὲ ἕνα κομμάτι καθρέφτη.

Κι ὅταν ὁ ἐπιτελὴς Ντάνιας τὸν κοίταξε περίεργα, ὁ Καργάκος διέκοψε τὸ τραγούδι του καὶ εἶπε:

«Τί μὲ κοιτᾷς Ντάνια; Δὲν εἶμαι... ὄμορφος; Δὲν σοῦ φαίνομαι σὰν Οὐσσάρος τοῦ Θανάτου, ποὺ πάει νὰ σκοτωθεῖ;...».

Ἔχασαν ἐπίσης τὴ ζωή τους στὸ Μπομπαρντὲ 6 Ἕλληνες ὁπλῖτες, τραυματίστηκε ἕνας ἀκόμη ἀξιωματικός μας καὶ 24 ὁπλῖτες, καὶ συνελήφθηκαν 6 αἰχμάλωτοι.

Τέλος, τὰ ὑπόλοιπα τμήματα τῆς Μεραρχίας Σερρῶν κατεῖχαν τίς ἑξῆς θέσεις:

- Τὸ τάγμα Κονδύλη ἦταν παραταγμένο νότια τοῦ Σεμὲν Ντὲ Φέρ, ἀνάμεσα στὸν ἐν λόγῳ λόφο καὶ στὸ σημερινὸ χωριὸ Δογάνη.

- Τὸ Τάγμα Παπακώστα κατεῖχε θέσεις νοτιοανατολικὰ τοῦ λόφου Ντρομαντέρ, μὲ τὸ σημερινὸ χωριὸ Πέντε Βρῦσες νὰ παρεμβάλλεται ἀνάμεσα στὸ τάγμα καὶ στὸν παραπάρω λόφο.

- Δυτικότερα βρισκόταν τὸ Τάγμα Τσάκαλου, ποὺ καὶ αὐτὸ ἔβλεπε πρὸς τὸ Ντρομαντέρ.

- Ἀκόμη πιὸ ἀριστερά, τὸ Τάγμα Παλλίδη εἶχε μέτωπο ἀφενὸς μὲν πρὸς τὸ Μπομπαντὲρ ἀφετέρου δὲ πρὸς τὸ Πιτὸν Μπλαν.

- Καὶ πιὸ δυτικά, τὸ Τάγμα Καρασεβδὰ ἦταν ἀντιμέτωπο μὲ τὴν κατεχόμενη ἐπίσης ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ ἐξέχουσα τοῦ Σκρὰ (πλήρης της ὀνομασία: Σιρκὰ Ντὶ Λέγκεν,ὕψ.1096 μ.),ἔχοντας στὰ δεξιά του τὸ χωριὸ Σκρὰ καὶ στὰ ἀριστερά του ἄλλο γαλλικὸ Τάγμα.

Ἔφεδρος Ἀνθ/γός ΕYΣΤΑΘΙΟΣ ΔΟΓΑΝΗΣ.Ὁ Ἥρως τοῦ Σεμέν ντέ Φέρ

Στὶς 8.20 τὸ βράδυ τῆς 22ας Ἀπριλίου τοῦ 1917, τὸ Τάγμα Κονδύλη ἐπιτίθεται ἐναντίον τοῦ Σεμὲν Ντὲ Φερ. 

Ἡ ἐπίθεση πέτυχε καὶ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ συλληφθοῦν 5 Βούλγαροι αἰχμάλωτοι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ διοικῶν τὴν ἐχθρικὴ τοποθεσία ἐπιλοχίας. Στὶς 10.30 ὅμως ἀρχίζει σφοδρότατος ἐχθρικὸς βομβαρδισμὸς ἐναντίον τοῦ ὑψώματος καὶ ἀκολουθεῖ βουλγαρικὴ ἀντεπίθεση γιὰ ἀνακατάληψη τοῦ λόφου, ἡ ὁποία ἀποκρούστηκε. 

Παράλληλα, καθ' ὅλη τὴ διάρκεια τῆς νύχτας, καὶ παρά το συνεχῆ ἐχθρικὸ βομβαρδισμὸ τῆς τοποθεσίας, λάμβανε χώρα ἀπὸ μέρους τῶν Ἑλλήνων ἡ ἀμυντική της ὀργάνωση μὲ ἀνασκαφὴ χαρακωμάτων καὶ ἀναστροφὴ τῶν πρὶν ἐχθρικῶν.

Στὶς 4.30 τὸ πρωὶ τῆς 24ης Ἀπριλίου, ἀρχίζει ἄλλη σφοδρότατη δράση τοῦ ἐχθρικοῦ πυροβολικοῦ ἐναντίον τοῦ Σεμὲν Ντὲ Φέρ, καὶ ἀκολουθεῖ ἀντεπίθεση 250 Βουλγάρων πεζῶν.

Τὸ ὕψωμα τὸ ὑπερασπίζονται 17 μόνο ἄνδρες καταπονημένοι ἀπὸ τὴν ὀλονύχτια ἐργασία. 

Ἐπὶ κεφαλῆς τους βρίσκεται ὁ ἐκ Καλαβρύτων Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγός- δημοσιογράφος στὸ ἐπάγγελμα- Εὐστάθιος Δογάνης, ποὺ μὲ τὸ προσωπικό του παράδειγμα, παρασύρει τοὺς ἄνδρες του σὲ μία διὰ τῆς λόγχης ἀντεπίθεση. Θραῦσμα ὅμως ἐχθρικῆς χειροβομβίδας στέκεται μοιραῖο γιὰ τὸν ἥρωα Ἀνθυπολοχαγό. Καὶ ναὶ μὲν αὐτὸς κατέθεσε ἐκεῖ τὴ ζωή του, ὅμως ἡ βουλγαρικὴ ἀντεπίθεση ἀποκρούστηκε.

Μετά το θάνατο τοῦ Δογάνη, τὸν ὁποῖο, θὰ τὸν ἀντικαταστήσει ὁ Ἀνθυπίατρος Ἠλίας Ἀποσκίτης - γιατί τότε καὶ οἱ γιατροὶ ἄδραχναν τουφέκι - βρέθηκε τὸ ἑξῆς ἀπό τα πρὶν γραμμένο σημείωμά του:

«...Τώρα πιὰ ποὺ πέθανα μάθετε ὅτι ἦλθα νὰ σκοτωθῶ πολεμῶντας ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς ἀγαπητῆς μας Πατρίδος καὶ γενικότερα ὑπὲρ τῶν ἰδεωδῶν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔχω τὸν ἐγωισμὸ νὰ πιστεύω ὅτι ἀνήκω εἰς τοὺς ἱεροφάντας τῆς ἀνθρωπότητος, ὅσο ταπεινὸς καὶ ἂν εἶμαι...»....

Τὸ ἑπόμενο ἀπόγευμα τέλος διενεργεῖται καὶ τρίτη ἐχθρικὴ ἀντεπίθεση, τὴν ὁποία τὴ συντρίβει τὸ πυροβολικό μας. Οἱ ἀπώλειες τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς πολεμικῆς δραστηριότητας,ἐκτὸς ἀπό το θάνατο τοῦ Δογάνη, ἀνῆλθαν σὲ 16 ὁπλῖτες καὶ 2 ἀξιωματικοὺς νεκρούς, καὶ σὲ 50 ὁπλῖτες τραυματίες.

Στὸ ἀριστερὸ ἄκρο τοῦ μετώπου, στὶς 23 Ἀπριλίου 1917 τὸ Τάγμα Καρασεβδὰ εἶχε ἤδη ἐπιτεθεῖ κατὰ τοῦ Σκρὰ (πρώτη μάχη Σκρὰ).

Στὴν ἐπίθεση συμμετεῖχε ἕνας λόχος Ἑλλήνων παλαιμάχων τοῦ Δυτικοῦ μετώπου καὶ τῶν Δαρδανελίων μὲ τοὺς Ὑπολοχαγοὺς Παῦλο Γύπαρη καὶ Ν.Ζέρβα καὶ ἕνα γαλλικὸ τάγμα ἀλπινιστῶν. 

Προηγήθηκε προπαρασκευαστικὸς βομβαρδισμὸς ἀπὸ τὴ μοῖρα ὀρειβατικοῦ πυροβολικοῦ του Λουκᾶ Σακελλαρόπουλου (πυροβολαρχίες Ἀβραμίδη καὶ Ματάλα) καθὼς καὶ ἀπὸ γαλλικὲς πυροβολαρχίες. Ἔτσι, ὁ στόχος τῆς ἐπίθεσης ἐκείνης,σὲ μεγάλο βαθμὸ ἐπιτεύχθηκε.

 Οἱ Βούλγαροι ἐν τούτοις ἀντεπιτίθενται, σκοτώνεται ὁ διοικητὴς τοῦ γαλλικοῦ τάγματος, καί, ἀπὸ ὑπαιτιότητα τοῦ ἀντικαταστάτη του, ἀναγκάζονται Ἕλληνες καὶ Γάλλοι νὰ ἐκκενώσουν τὸ ἔδαφος ποὺ εἶχαν καταλάβει.

Τίς παραπάνω προπαρασκευαστικὲς ἐπιτυχεῖς ἐπιθέσεις τίς ἀκολούθησε ἡ ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ Ραβινὲ τῇ ἐπιβλέψει τοῦ διοικητῆ τοῦ 1ου Συντάγματος τῆς Μεραρχίας Σερρῶν Ἀντισυνταγματάρχη Ζαφειρίου (ὁ ὁποῖος ὡς Μέραρχος τῆς 1ης θεσσαλικῆς Μεραρχίας θὰ εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ θὰ ἀποβιβαστεῖ, μετὰ ἀκριβῶς δυὸ χρόνια,στὴ Σμύρνη). Στὸν τομέα τῆς ἐπίθεσης,ἡ ἀπόσταση τῆς πρώτης γραμμῆς τοῦ Συντάγματος ἀπὸ τὸ Ραβινὲ ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ 1200 μέτρα, γι αὐτὸ ἐπιβαλλόταν νὰ προωθηθοῦν τὰ πρὸς ἐπίθεση τμήματα πλησιέστερα στὸ λόφο, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ ἐξορμήσουν γιὰ τὴν κατάληψή του. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ ὀργανώσουν μία «παράλληλο»,ἕνα δηλαδὴ χαράκωμα παράλληλο πρὸς τὴν ἐχθρικὴ γραμμὴ ἀντίστασης ποὺ νὰ εἶναι καὶ ἐγγύτερα αὐτῆς.

Τὴν νύχτα ἑπομένως τῆς 22ας πρός την 23η Ἀπριλίου,ὁ 4ος λόχος του Συντάγματος (Τάγμα Παπακώστα) κατέλαβε τὴ βόρεια παρυφὴ τοῦ χωριοῦ Πέντε Βρῦσες καὶ ἐγκαθίσταται ἐκεῖ ἡ πρώτη Ἑλληνικὴ παράλληλος. 

Τότε τραυματίστηκε καὶ ὁ Ὑπολοχαγὸς Στράγγας, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Λοχαγὸς Κεχαγιὰς μὲ τοὺς ἄντρες του συνέλαβαν πολλοὺς αἰχμαλώτους.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ,ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ

Μετὰ τρεῖς μέρες ὀργανώθηκε καὶ δεύτερη παράλληλος, ἀκόμη κοντύτερα πρὸς τὸ Ραβινέ, μὴ ἀπέχουσα ἀπὸ τὸν ὀχυρωμένο λόφο περισσότερο ἀπὸ 250 μέτρα.δεν ἀπέμενε τώρα παρὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ κύρια ἐπιχείρηση κατὰ τοῦ ὑψώματος.η οποία ἐγκριθεῖσα ἀπό το Γάλλο Συνταγματάρχη Βινιέ, ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθεῖ στὶς 4.35 ὥρα τὰ ξημερώματα τῆς 1ης Μαΐου τοῦ 1917. Μιὰ μέρα πρίν, σημειώνει στὸ ἡμερολόγιό του ὁ Καρακουλάκης:

«Τὴν πρωίαν λαμβάνομεν τὴν διαταγὴν ὅτι ἡ ἐπίθεσις κατὰ τοῦ Ραβινὲ θὰ γίνῃ αὔριον τὴν πρωίαν περὶ τὰ ξημερώματα. Περὶ τὴν 6ην πρωινὴν ἐκκινοῦμεν μετὰ τοῦ Ταγματάρχου πρὸς ἀναγνώρισιν ἐπιστρέψαντες περὶ ὥραν 11η. 

Συγκεντρώσας τὸν λόχον κοινοποιῶ αὐτῷ τὴν διαταγήν. Καθορίζω τὰ τμήματα καὶ τὰς λεπτομερείας τῆς ἐνεργείας. Διατάσσω τα τοῦ ἐφοδιασμοῦ. Ἐξημερώνει πρωτομαγιά! Εἴθε ἡ ἐπιτυχία τῆς ἐπιχειρήσεώς μας νὰ ἀποτελέσῃ τὴν ἄνοιξιν γιὰ τὰς δυσκόλους περιόδους τῆς Πατρίδος μας. Εἴθε τὸ αἷμα ὅπερ θὰ χύσωμεν νὰ σχηματίσῃ ἀνεξιτήλους σφραγῖδας δικαιωμάτων μᾶς ἐπὶ τοῦ ἐδάφους αὐτοῦ. Θὰ ἀποθάνω ἴσως. Τοῦτο ὅμως θὰ εἶναι ἡ μόνη ἱκανοποίησις ἤν,ἥν,ἦν καθ' ὅλην μου τὴν ζωὴν ἐγεύθῃν»!

Πρὶν ἐντούτοις φτάσει ἡ πρωτομαγιὰ ἐκείνη, ἄλλη μιὰ πολεμικὴ προσπάθεια λαμβάνει χώρα στὴν περιοχή: Στὶς 28 Ἀπριλίου διατάσσεται ἐπίθεση κατὰ τοῦ λόφου Ντρομαντέρ. Τὴ διενεργεῖ τμῆμα ἀποτελούμενο ἀπὸ τὸ λόχο τοῦ Ὑπολοχαγοῦ Χαιρέτη, τοῦ 1ου Συντάγματος, καὶ τὸ λόχο τοῦ Λοχαγοῦ Παπασταματίου (τοῦ Τάγματος Παλλίδη) τοῦ 2ου Συντάγματος,καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν 2ο λόχο τοῦ αὐτοῦ Συντάγματος. 

Καὶ ἐνῶ τὴ γενικότερη διοίκηση τὴν ἔχει ὁ Γάλλος Λοχαγὸς Ματιέ, τὸ βασικὸ ἐπὶ τοῦ προκειμένου σχέδιο ἦταν τὸ ἀκόλουθο: στὶς 05.15 ὁ Λόχος Χαιρέτη θὰ διείσδυε στὴν ἐχθρικὴ τοποθεσία μέσῳ ἀνοίγματος στὰ ἐχθρικὰ συρματοπλέγματα. Θὰ καταλαμβάνονταν συγκεκριμένοι τομεῖς τοῦ Ντρομαντέρ, οἱ ὁποῖοι ἐν συνεχείᾳ ἐπρόκειτο νὰ ὀργανωθοῦν ἀμυντικά,ἐνῶ ὁ λόχος Παπασταματίου καὶ ὁ 2ος λόχος τοῦ 2ου Συντάγματος εἶχε καθοριστεῖ νὰ ἐπιτεθοῦν ἀπὸ τὰ νότια.

 Σὲ ἐκτέλεση τοῦ σχεδίου αὐτοῦ, οἱ ἄνδρες τοῦ Χαιρέτη καὶ Παπασταματίου διαιροῦνται σὲ τέσσερα τμήματα. Σὲ ἀπόσταση 20 μέτρων βαδίζουν οἱ ἐκκαθαριστὲς χαρακωμάτων, καὶ ἀκολουθεῖ 50 μέτρα πιὸ πίσω μιὰ διμοιρία ἐνίσχυσης. 

Τὰ τμήματα αὐτά, μετὰ ἀπὸ προπαρασκευὴ πυροβολικοῦ, προελαύνουν, καὶ σὲ ¼ τῆς ὥρας ἐπιτυγχάνουν τὴν κατάληψη ὁλόκληρου τοῦ Ντρομαντέρ.

EΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΟΠΛΟΠΟΛΥΒΟΛΑ
Chauchat Fusil-Mitrailleur,Mod.1915 (FM 15) ΤΩΝ 7.92x57mm

Πέφτει ὡστόσο στὸ πεδίο τῆς μάχης ὁ ἀπὸ τὴν Κύμη καταγόμενος Παπασταματίου,ὁ ὁποῖος συχνὰ ἔλεγε :

«Ὅταν φονευθῶ δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο ν' ἀφήσω στὰ παιδάκια μου τὰ φτωχά, εἰμὴ ἕνα καλὸ ὄνομα».

Γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Παπασταματίου ὁ Καρακουλάκης σημείωνε τότε:

«...Δὲν θέλω νὰ τὸ πιστεύσω, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν ἕνα τόσον σοβαρὸ συμβὰν νὰ περιήρχετο τόσον ἀργὰ εἰς γνῶσιν μας.

 Σπεύδω εἰς τὸ τηλέφωνον.... Λαμβάνω δυστυχῶς τὴν λυπηρὰν διαβεβαίωσιν ὅτι τῷ ὄντι ὁ φίλτατος Κώστας μας πεσὼν κατὰ τὴν ἐπίθεσιν τῆς χθὲς κατὰ τοῦ Ντρομαντέρ, ἕν ὦ ἡγεῖτο τοῦ δοξασμένου λόχου του, εὑρίσκεται νεκρὸς εἰς τὴν ἕδραν τῆς Μεραρχίας, ὅπου τὰ χειρουργεῖα, ἶνα,ἵνα ἐκεῖθεν...     μεταφερθεῖ εἰς Θεσσαλονίκην καὶ ταφὴ εἰς ἔνδειξιν τιμῆς εἰς τὸ πεδίον τοῦ Ἄρεως. Δυστυχῶς, δοξασμένε Κώστα μου, ἐπέπρωτο τὸ ὄνειρὸ Σοῦ γιά το θάνατό Σοῦ, τὸ ὁποῖον ἐγαλούχησες ἐπὶ τόσον καιρὸν μὲ τὸ ἀφρόγαλα τῆς δόξης τοῦ ἐπαξίου συγγενοῦς σου, ἀειμνήστου Ἥρωος Βελισσαρίου, τοῦ ὁποίου οἱ δοξασμένες ἡρωικὲς σελίδες τῆς ἱστορίας του, ἐφιλοδόξησες νὰ γίνουν ὁ ἐπιτάφιος τύμβος σου, ἐπέπρωτο [λέγω] νὰ πραγματοποιηθῇ...»....

Κατὰ τὴν ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ Ντρομαντὲρ ἔχασαν τὴ ζωή τους καὶ ἄλλοι 20 ὁπλῖτες, τραυματίστηκε ἕνας ἄλλος ἀξιωματικὸς μαζὶ μὲ 57 ὁπλῖτες, καὶ συνελήφθησαν 26 αἰχμάλωτοι (ἀπὸ τοὺς ὁποίους 4 ὑπαξιωματικοί). Προήχθῃ ἀφετέρου ἐπ' ἀνδραγαθίᾳ ὁ Παλλίδης καὶ τοῦ ἀπενεμήθῃ ὁ πολεμικὸς σταυρὸς μετὰ δάφνης.

Στην Θεσσαλονίκη,ο επικεφαλής,των στρατευμάτων τῆς Ἀντάντ, Γάλλος Στρατηγὸς Σαρράϊγ,ἐπισκέπτεται τώρα προσωπικὰ τὸν Βενιζέλο καὶ τὸν συγχαίρει.ο ἴδιος στρατηγὸς ἀκολούθως τηλεγραφεὶ στὸ Παρίσι, στὸ Γάλλο Ἀρχιστράτηγο:

«Οἱ ἐπιχειρήσεις τῆς προχθὲς ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ σύνταγμα κατὰ τοῦ ὑψώματος Σεμὲν ντὲ Φὲρ καὶ ἐναντίον ἑνὸς ἄλλου παρόμοιου, ἐναντίον τῆς θέσεως Μπομπαρντέ, ἐκτελέσθηκαν μὲ τόλμη καὶ ὀρμῆ.οι λοχαγοὶ Κονδύλης καὶ Παλλίδης προετοίμασαν τὴν ἐπίθεσή τους μὲ προσοχὴ καὶ ἐμπειρία, καὶ ὁδήγησαν τοὺς ἄνδρες τους ἐπιδεικνύοντας δραστηριότητα,καθὼς καὶ μὲ κάθε τάξη. Ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες συναγωνίζονταν μεταξύ τους σὲ ἀνδρεία.,ἀνδρεῖα. 

Ἡ ἔφοδος πραγματοποιήθηκε χωρὶς τὴ χρήση ὅπλων,μὲ χειροβομβίδες καὶ διὰ τῆς λόγχης. Οἱ Ἕλληνες δικαίωσαν τὴν πολεμικήν τους ἀξία. Ζητῶ τὴν προαγωγὴ τῶν Λοχαγῶν Κονδύλη καὶ Παλλίδη».

Ἀλλὰ καὶ ὁ Γάλλος Συνταγματάρχης Μαρτιφρὸν παρατηροῦσε:

«Οἱ ἀπώλειες τῶν Ἑλλήνων ὁλοκληρωτικά τους τιμοῦν καὶ ἀποδεικνύουν τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ὁρμή τους»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Ὁ ΤΟΛΜΩΝ»

Μὲ τὰ πολλά, ξημερώνει καὶ ἡ 1η Μαίου τοῦ 1917, ὁπότε, προκειμένου νὰ στεφθεῖ ἀπὸ ἐπιτυχία ἡ τελειωτικὴ φάση τῆς ἐπιχείρησης ἐναντίον τοῦ Ραβινέ, παίρνονται τὰ ἑξῆς μέτρα:

 Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἀτομικὰ πυρομαχικά, τὰ σκαπανικὰ καὶ τοὺς γεόσακκους (ἕκαστος στρατιώτης θὰ εἶχε μαζί του τρεῖς γεόσακκους), λήφθηκε πρόνοια καὶ γιὰ ὕπαρξη ἀποθεμάτων ἀμυντικοῦ ὑλικοῦ καὶ ποσοτήτων πυρομαχικῶν. 

Ὅλα αὐτὰ συγκεντρώθηκαν πίσω ἀπὸ τὴν περισσότερο προκεχωρημένη β΄ ἀμυντικὴ παράλληλο καὶ περιελάμβαναν: 50 συλλογὲς σκαπανικῶν ἐργαλείων, 500 γεόσακκους, 60 κουλοῦρες συρματόπλεγμα «ἀριμπά», 400 χειροβομβίδες, 10 κιβώτια φυσιγγίων, φωτοβολίδες φωτιστικὲς καὶ σηματοδοσίας, ὑδροβυτία κ.α.

Τὴν ἐπίθεση ἐπωμίζονται οἱ λόχοι 6ος , 7ος καὶ 8ος τοῦ Τάγματος Γουλιανοῦ καὶ ἡ διμοιρία πολυβόλων Πρώιμου, καὶ ὅλοι αὐτοὶ ὑποστηρίζονται ἀπὸ 4 ὀπλοπολυβόλα καὶ 4 ὀπλοβομβοβόλα.

 Οἱ ἄνδρες θὰ ἔφεραν στολὴ ἐκστρατείας καὶ κράνος, μανδύες καὶ ἀντίσκηνα χιαστί, προσωπίδες, μιᾶς ἡμέρας τροφὴ καὶ πλῆρες ὑδροδοχεῖο. Δὲν θὰ εἶχαν γυλιό, καὶ κάθε ὁπλίτης θὰ ἦταν ἐφοδιασμένος μὲ 200 φυσίγγια καὶ 2 χειροβομβίδες. Στὴν ἐπιχείρηση συμμετεῖχε καὶ ὁ 9ος λόχος τοῦ 45ου Γαλλικοῦ Συντάγματος, ἀποστολὴ τοῦ ὁποίου ἦταν νὰ ἐκπορθήσει τὸ ὀχύρωμα ποὺ συνέδεε τὸ Ντρομαντὲρ μὲ τὸ Ραβινέ, τὸ ἀποκαλούμενο χαράκωμα τῆς Ἐλεονώρας, ἀπὸ τὸ ὄνομα τῆς βασίλισσας τῆς Βουλγαρίας.

Ἑλληνικὸ Πυροβολεῖο στὴ περιοχὴ Ραβινέ, παραλλαγμένο μὲ χόρτα γιὰ προφύλαξη ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα.

Ἡ -κατὰ τίς προηγούμενες,πάντως, μέρες- δράση τοῦ φίλιου πυροβολικοῦ ἦταν τέτοιας ἔντασης, ὥστε ὄχι μόνο τὰ συρματοπλέγματα ἀλλὰ καὶ τὰ χαρακώματα τοῦ Ραβινὲ εἶχαν ἐκσκαφεῖ. 

Ἔτσι, αὐτὰ ἀδυνατοῦσαν πλέον νὰ προσφέρουν ὁποιαδήποτε κάλυψη, ὄχι μόνο στοὺς Βουλγάρους, ἀλλὰ καὶ στὰ τμήματα τῆς ἐπίθεσης, ὅταν αὐτὰ θὰ γίνονταν κύρια τοῦ λόφου.

 Τέλος, σύμφωνα μὲ πληροφορίες,ἡ φρουρὰ τοῦ συνόλου τῶν χαρακωμάτων τοῦ Ραβινὲ δὲν ξεπερνοῦσε τὸν ἕνα ἢ δύο λόχους.

Ὑπὸ τίς προϋποθέσεις αὐτές, οἱ Ἑλληνικοὶ λόχοι συγκεντρώθηκαν ἀθόρυβα, στὶς 2:30 τὸ πρωὶ τῆς 1ης Μαίου 1917,στὶς θέσεις ἐξόρμησής τους. Στὶς 4.30, καὶ ἐνῶ ὁ συννεφιασμένος οὐρανὸς καὶ ἡ πλήρης ἄπνοια προμήνυαν βροχή, τὸ γαλλικὸ πυροβολικὸ ἄρχισε νὰ βάλλει ἐναντίον τοῦ Ραβινὲ καὶ πέντε λεπτὰ ἀργότερα,τὰ τμήματά μας ἀνέβαιναν το λόφο.

 Ἡ ἄφιξή τους στὴν κορυφή του συντελέστηκε στὰ ἑπόμενα πέντε λεπτὰ καί, καθὼς τὸ φίλιο πυροβολικὸ ἐπιμήκυνε ἤδη τὴ βολή του, ἀκολούθησε πολεμικὸς ἀγῶνας ἐπὶ τοῦ ὀχυροῦ. 

Οἱ ἐπιτιθέμενοι συνδυάζουν τὴν ὀρμητικότητά τους μὲ τὴν ἀριθμητική τους ὑπεροχή, καὶ σὲ ἐλάχιστο χρονικὸ διάστημα γίνονται κύριοι τῆς θέσης. 

Ἀπὸ τὴν φρουρὰ τοῦ Ραβινὲ συλλαμβάνονται 55 Βούλγαροι αἰχμάλωτοι καὶ 5 Γερμανοί.

Ἀκολουθεῖ ἡ προσπάθεια γιὰ τὴ διατήρηση τοῦ ἑλληνικοῦ ἐλέγχου ἐπὶ τοῦ Ραβινέ, προσπάθεια ποὺ περιλαμβάνει πολλὲς καὶ συγκλονιστικὲς φάσεις. 

Ἤδη, βουλγαρικὰ βαριὰ καὶ πεδινὰ πυροβόλα, τόσο ἀπὸ τὰ ἀνατολικά, ἀπὸ τὴν πλευρά του Ἀξιοῦ, ὅσο καὶ βορειοανατολικά, ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Γευγελὴς ἐπιδίδονται σὲ πυκνὴ βολὴ φραγμοῦ, ἡ ὁποία ἀφενὸς μὲν εἶχε ἀρκετὸ βάθος, ἀφετέρου δὲ λάμβανε χώρα συγχρόνως μὲ τὴ βολὴ φραγμοῦ καὶ τοῦ γαλλικοῦ ἐπίσης πυροβολικοῦ. Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ὁλόκληρο τὸ Ραβινὲ καλύπτεται τώρα ἀπὸ πυκνὸ καπνό, ποὺ μόλις καὶ μετὰ βίας, κατὰ τίς 5 τὸ πρωί,ἐπέτρεπε στοὺς Ἕλληνες νὰ διακρίνουν τὸ τριγωνομετρικὸ σημεῖο τὸ ἐνδεικτικὸ τῆς κατάληψης τοῦ ὑψώματος.

Βουλγαρικός,ὡστόσο,βομβαρδισμὸς κατὰ τῆς κορυφῆς τοῦ ὀχυροῦ,δὲν θὰ πραγματοποιηθεῖ παρὰ στὶς 6 τὸ πρωί, γιατί κατὰ τὰ φαινόμενα τὸ ἐχθρικὸ πυροβολικὸ μέχρι τότε δὲν εἶχε ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ κατάληψη τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου εἶχε ἤδη συντελεστεῖ. 

Οἱ Ἑλληνικοὶ λόχοι ἑπομένως εἶχαν στὴ διάθεσή τους ἕνα χρονικὸ διάστημα μιᾶς ὥρας προκειμένου νὰ ἀναστρέψουν καὶ νὰ ἐπισκευάσουν τὰ πρώην βουλγαρικὰ ὀχυρώματα ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ διανοίξουν ἀτομικὰ ὀρύγματα, ὥστε νὰ προστατευτοῦν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὴν ἀναμενόμενη ἐπὶ τοῦ ὀχυροῦ δράση τοῦ ἐχθρικοῦ πυροβολικοῦ.

Ἑλληνικὸ Πυροβολεῖο στὸ χωριὸ Ἀρχάγγελος (παλιὰ ὀνομασία Όσιανη) ἔναντι τοῦ Σκρα.

Σὲ πρῶτο πλάνο διακρίνεται ὁ Ταγματάρχης Κ. Ταβουλάρης μὲ τὸν πυροβολάρχη Κρυστάλλη

Καὶ ὄντως, κατὰ τὴν προαναφερθεῖσα ὥρα ἐπιδόθηκε ὁ ἐχθρὸς σὲ βολὴ πυροβολικοῦ μὲ στόχο τὸ ἴδιο τώρα τὸ Ραβινέ,ὁπότε καὶ ἀρχίζει οὐσιαστικὰ ὁ μεγάλος ἐφιάλτης τῶν Ἑλληνικῶν τμημάτων. 

Γιατί στὴν συνέχεια,τὸ γερμανοβουλγαρικὸ πυροβολικὸ τριῶν συνολικὰ τομέων,συγκέντρωσε τὰ πυρὰ τοῦ ἐπάνω στὸ συγκεκριμένο ὕψωμα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἐπιφάνειας λίγων δεκάδων τετραγωνικῶν μέτρων λόφος νὰ δεχθεῖ χιλιάδες ὀβίδες! 

Παρόλα αὐτὰ οἱ δικοί μας παραμένουν ἀκλόνητοι. Οἱ ἐχθρικὲς ὀβίδες κονιορτοποιοῦν, σὲ βάθος τριῶν μέτρων, τὸ ἔδαφος τοῦ λόφου,ὥστε εἶναι ἀδύνατο πλέον νὰ κατασκευαστοῦν σ' αὐτὸ ἢ νὰ διατηρηθοῦν χαρακώματα. 

Ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον πέφτουν καὶ οἱ ὑπερασπιστὲς τοῦ ὑψώματος, Ἐναντίον τοῦ ἐχθρικοῦ πυροβολικοῦ,βέβαια,ζητήθηκε ἡ βοήθεια τοῦ φίλιου βαρέως, τὸ ὁποῖο πράγματι ἐπέβαλλε σιγή, πλὴν ὅμως πρόσκαιρη, στὰ ἐχθρικὰ πυροβολεία. Καὶ ἐνῶ ὁ ἐχθρὸς πραγματοποιοῦσε συγχρόνως καὶ βολὴ φραγμοῦ, Βούλγαροι πεζοὶ πλησίαζαν τὸ Ραβινὲ ἐπιχειρῶντας ἀντεπίθεση, τὴν ὁποία ματαίωναν τὰ πυρὰ τοῦ πυροβολικοῦ μας, τῶν πολυβόλων καὶ τῶν ἐλαφρῶν ὅπλων πεζικοῦ.

Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἐν ἐφεδρείᾳ 6ος Ἑλληνικὸς λόχος, μὲ πρωτοβουλία τοῦ διοικητῆ του, καὶ χωρὶς διαταγὴ προϊστάμενης ἀρχῆς, ἐγκατέλειψε τὴ θέση του καὶ ἀνέβηκε καὶ αὐτὸς στὸ Ραβινὲ γιὰ ἐνίσχυση τοῦ ἐκεῖ ἀγῶνα. Στὶς 10.30 τὸ πρωὶ ὁ Λοχαγὸς Γουλιανὸς ἀπὸ τὸ Ραβινὲ ζητᾷ ἀντικατάσταση τοῦ τάγματός του, μιὰ καὶ τὰ ¾ τῶν ἀξιωματικῶν καὶ τῶν ὁπλιτῶν του εἶχαν τεθεῖ ἐκτὸς μάχης. Τὰ χαρακώματα τοῦ λόφου εἶναι γεμᾶτα νεκροὺς καὶ τραυματίες, καὶ οἱ δυνάμενοι νὰ πολεμήσουν κρατοῦν στὰ χέρια τους ἄχρηστα πιὰ ὅπλα,ἐνῶ τοὺς λείπουν καὶ χειροβομβίδες.

Λοχαγός Γρηγόριος Γουλιανός (1882-1943)

Αργότερα, με δεύτερη αναφορά του ο Γουλιανός εξηγούσε:

«Το Ραβινέ κατελήφθη και θα κρατηθή μέχρις ότου και ο τελευταίος μας φονευθεί, εν τούτοις έχετε υπ’ όψιν σας ότι οι περισωζόμενοι στρατιώται είναι συντρίμματα ηθικώς, δι’ ο και νομίζομεν ότι δέον να αποσταλώσιν νέοι στρατιώται μετ’ αναλόγων στελεχών, των υπαρχόντων αραιωθέντων κατά πολύ, λόγω των απωλειών. 

Έχομεν ανάγκην εργαλείων σκοπευτικών, Τολ, φυσιγγίων, χειροβομβίδων, και οπλοβομβίδων, επίσης αρκετών πυραύλων [φωτοβολίδων] λευκών.Επίσης έχομεν ανάγκην ύδατος

. Τα έτοιμα ήδη αριμπά δέον, άμα τη νυκτί, να μεταφερθώσιν ενταύθα. Επίσης αι κρύπται και τα ορύγματα συγκοινωνίας είναι πλήρη τραυματιών.Παρακαλώ φροντίσατε διά την ταχυτέραν διαμετακόμισίν των. Αδύνατος η εξακρίβωσις των απωλειών μας.

Επί του λόφου Ντουρμπό παρατηρούνται συγκεντρώσεις εχθρικαί, ενοχλούσαι μάλιστα δι’ απωλειών τα έναντί των εκτεθειμένα τμήματά μας. Νομίζομεν ότι είναι δυνατόν να γίνη βολή πυρ/κου κατ’ αυτών. 

Απόλυτος ανάγκη συνδεθώμεν τηλεγραφικώς μέχρι εσπέρας. Γουλιανός»

Τηλεφωνική εξάλλου επαφή ήταν αδύνατο να υπάρξει με τον λόφο. Μόλις απλωνόταν το καλώδιο, κοβόταν αμέσως από τις εκρήξεις των οβίδων.

 Οι επί του υψώματος Ελληνικές δυνάμεις μόνο με φωτοβολίδες ή άλλα ορατά σήματα ήταν δυνατό να συνεννοηθούν με τα προϊστάμενά τους κλιμάκια. 

Θα χρησιμοποιηθούν, για παράδειγμα, δύο επιμήκη λευκά σήματα σε σταυροειδή σχηματισμό, διαρκώς προβαλλόμενα, προκειμένου οι υπερασπιστές του Ραβινέ να ζητήσουν γενικό φραγμό πυροβολικού. Μια ώρα όμως αργότερα, οι Γάλλοι πυροβολητές ανακοινώνουν στον Αντισυνταγματάρχη Ζαφειρίου ότι τα πυρομαχικά τους σε λίγο θα εξαντλούνταν,και γι αυτό στο εξής θα έβαλλαν μόνο κατά διαλείμματα, τη στιγμή που το βουλγαρικό πυροβολικό δρούσε ακατάπαυστα.

Ὑπολοχαγός Λεων.Καρακουλάκης
(1885-1917)

Στὶς 2 ἡ ὥρα τὸ μεσημέρι, τὸ βουλγαρικὸ πεζικὸ ἐπιχειρεῖ σοβαρὴ ἀντεπίθεση, τὴν ὁποία καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ 8ου ἑλληνικοῦ λόφου Καρακουλάκης μὲ τοὺς ἐλάχιστους ἄντρες του. Οἱ ἀντεπιτιθέμενοι ἐν τῷ μεταξὺ Βούλγαροι,εἶχαν κατορθώσει νὰ διεισδύσουν στὰ βόρεια χαρακώματα τοῦ Ραβινέ, ὅπου μόνα τους τὰ πυρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ πεζικοῦ δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ἀνακόψουν τὴν ἐχθρικὴ προέλαση, μιὰ καὶ ἡ σκόνη εἶχε ἀχρηστεύσει τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ ὅπλα τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ λόφου.

 

Ἡ λόγχη,ἑπομένως,εἶχε ἀπομείνει ὡς τὸ μόνο ἀποτελεσματικὸ ὅπλο στὰ χέρια τοῦ Ὑπολοχαγοῦ Καρακουλάκη, ὁ ὁποῖος δι αὐτῆς ἐξορμᾷ μὲ τοὺς λίγους ἄνδρες του κραυγάζοντας:

«Ἐμπρὸς παιδιὰ γιὰ τὴν πατρίδα»!

Δὲν προφταίνει ὅμως νὰ προχωρήσει λίγα βήματα, καὶ τὸ κορμί του κυριολεκτικὰ διαμελίζεται ἀπὸ ἐγγύτατα διαρραγεῖσα ὀβίδα βαρέως ἐχθρικοῦ πυροβόλου. 

Ἔκτοτε, οἱ γαλλικοὶ στρατιωτικοὶ χάρτες,τὴν χαράδρα ἐκείνη στὴν ὁποία δεσπόζει τὸ Ραβινὲ καὶ τὴν ὁποία πότισε μὲ τὸ αἷμα του ὁ Καρακουλάκης,θὰ τὴν ἀποκαλοῦν Ravin de Karakoulakis.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἔπεσε ἐκεῖ καὶ ὁ ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς Πρωτοψάλτης, ὁ ὁποῖος συχνὰ ἔλεγε:

«Δὲν θέλω νὰ γυρίσω στὴν Ἀθήνα, ποὺ ὁ κομματισμὸς τὴν ἔχει μολύνει εἰς ἀφάνταστον βαθμόν»

.

Ὁ πλησίον εὑρισκόμενος Ἀνθυπολοχαγὸς Φλούλης τίθεται τώρα ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἑλληνικῆς ἀντεπίθεσης, καὶ οἱ δικοί μας, τραυματίες καὶ μή, μὲ τὴν πολεμικὴ ἰαχὴ «ἀέρα» ρίχνονται στὸν ἐχθρό. Καὶ ὅταν ἡ ὀρμητικότητα καὶ οἱ ἰαχές τους θὰ ἐπιτύχουν τὸ ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα, καὶ οἱ Βούλγαροι θὰ τραποῦν σὲ φυγή, ἕνας ἄλλος ἀξιωματικός, ὁ Ἀνθυπολοχαγὸς Τσοκανάκης,προελαύνοντας, κατὰ τὴ καταδίωξη τοῦ ἐχθροῦ, ὑπερβολικὰ βορειότερα, θὰ βρεθεῖ μετὰ δυὸ μέρες νεκρός.

Ἡ ἑκατέρωθεν πάντως μονομαχία τοῦ πυροβολικοῦ συνεχιζόταν ἀδιαλείπτως.ο ἐχθρὸς ἐπιχειροῦσε νὰ ματαιώσει κάθε προσπάθεια ἀπὸ μέρους τῶν Ἑλλήνων νὰ ἐπεκτείνουν τὴν ἐπιτυχία τους, ἐνῶ συγχρόνως πραγματοποιοῦσε καὶ ἕναν ἀδιαπέραστο φραγμὸ πυροβολικοῦ,στὶς νότιες πλαγιὲς τοῦ Ραβινέ,προκειμένου νὰ ἐμποδιστεῖ κάθε ἐκεῖθεν πρὸς τὸ ὕψωμα βοήθεια.

Καὶ ὅλα αὐτὰ συνέβαιναν τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ ἐπὶ τοῦ λόφου Ἑλληνικὰ τμήματα ὑπέμεναν καρτερικότατα καὶ τὴ δράση τοῦ ἐχθρικοῦ πυροβολικοῦ ποὺ εἶχε στόχο του τὸν ἴδιο τὸ λόφο.

 Ὑπὸ τίς συνθῆκες αὐτές, τραυματίζεται βαρύτατα καὶ ὁ Λοχαγὸς Γρηγόρης Γουλιανός, τοῦ ὁποίου,ὡς ἐκ θαύματος,πραγματοποιεῖται ἡ μετακομιδή.

Εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ Γάλλος Στρατηγὸς Ζενὲν τηλεγραφεὶ δακρυσμένος στὴν Θεσσαλονίκη:

 «Εἶδα ἀπὸ ἕνα ὁλόκληρο Ἑλληνικὸ τάγμα νὰ μένουν πενῆντα ἄνδρες ὄρθιοι. Τὰ τρία τέταρτα τῶν ἀξιωματικῶν εἶναι ἐκτὸς μάχης».

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἐπιτελὴς τῆς Μεραρχίας Συνταγματάρχης Κωνσταντῖνος Μαζαράκης, ἀνέφερε:

«Ἡ σημερινὴ μάχη πρὸς κατάληψιν τοῦ Ραβινὲ ἦτο ἀληθῶς ἐπική, ἅπαντες οἱ στρατιῶται τῶν τριῶν συμμετασχόντων λόχων τοῦ 1ου Σύν/τός μας, σχεδὸν ἐτραυματίσθησαν ἢ φονεύθησαν, ὁ ἡγήτωρ λοχαγὸς Γουλιανὸς Γρηγόριος ἐτραυματίσθῃ θανασίμως, δι ὁ καὶ ἐπρότεινα εἰς τὸν Μέραρχον νὰ τὸν προτείνῃ πρὸς προαγωγὴν πρὸ τοῦ θανάτου τοῦ ἴσως, ἄτε ἐπιδειξαμένου θρυλικὴν γεννναιότητα καὶ ἱκανότητα.

 Λόγῳ τῶν μεγάλων ἀπωλειῶν παρουσιάσθησαν πολλὰ κενὰ καὶ πρὸς τοῦτο παρακαλῶ, ὅπως ἐνεργήσητε ἀποστολὴν ἐνισχύσεων πρὸς συμπλήρωσιν τῶν μονάδων μας»

Βουλγαρικὸ πυροβόλο τῶν 120χλστ,ποῦ ἔπεσε στὰ χέρια τῶν ἑλλήνων.

Ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐπίσης Γάλλος Ἀρχιστράτηγος Σαρράϊγ,στὴν ὑπ' ἀριθ.31 ἡμερήσια διαταγὴ τοῦ τῆς 5ης/18ης Μαΐου 1917 τόνιζε: «Ὁ Λοχαγὸς Γ. Γουλιανός,ὁδήγησε 3 λόχους τοῦ τάγματός του ἐναντίον ἰσχυροῦ ἐχθρικοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖον κατέλαβε παρὰ τὸ σφοδρὸ πῦρ, ὕστερα ἀπὸ λυσσώδη μάχη ἐκ τοῦ συστάδην.διατήρησε τὴ θέση τοῦ χωρὶς καμιὰ φυσικὴ τοῦ προφύλαξη, ὑπὸ βομβαρδισμὸ ἀνήκουστης σφοδρότητας, μολονότι ἔφερε 6 τραύματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ ἕνα πολὺ σοβαρό.

 Καὶ ὅταν μεταφέρθηκε στὸ νοσοκομεῖο ἐκστρατείας δὲν ἔπαυσε νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἔκβαση τῆς μάχης καὶ ἐκδήλωσε ζωηρὴ χαρά, ὅταν ἔμαθε τὴν ὁριστικὴ ἐπιτυχία της. 

Ὑπὸ τίς συνθῆκες αὐτὲς ἐπέδειξε συμπεριφορὰ ἀληθινοῦ ἥρωα. Γνωστοποιῶντας σας τὴ ἡρωικὴ στάση τοῦ λοχαγοῦ Γουλιανοῦ, προτρέπω ὅλους τοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ μιμηθοῦν τὸ ἀξιομίμητο παράδειγμά του».

Τὸν τραυματισμένο Γουλιανό - καὶ ἀποκαλούμενο «ἀμίλητο παλλικάρι»,λόγῳ τῆς σεμνότητάς του - θὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Βενιζέλος στὸ νοσοκομεῖο. 

Καὶ ἐκεῖ ὁ κρητικὸς πολιτικὸς θὰ τοῦ σφίξει μὲ τὰ δυό του χέρια τὴν παλάμη λέγοντάς του γεμᾶτος συγκίνηση: «Σ΄ευχαριστώ...σ' εὐχαριστῶ, διότι μοῦ ἔδωσες ἐπιχειρήματα δια νὰ μπορέσω νὰ ὑψώσω φωνὴν διὰ τὰ δίκαια τῆς Ἑλλάδος μας...»....

Γιὰ νὰ ξαναγυρίσουμε ὅμως στὸ Ραβινέ,μετὰ τὸν τραυματισμὸ τοῦ Λοχαγοῦ Γουλιανοῦ,ἀναλαμβάνει τὴ διοίκηση τῶν ἐκεῖ τμημάτων μας -οἱ ἄνδρες τῶν ὁποίων δὲν ξεπερνοῦσαν τοὺς 50- ὁ Ὑπολοχαγὸς Ζησιμόπουλος, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους ἀξιωματικοὺς εἶχαν ἀπομείνει οἱ Ἀνθυπολοχαγοὶ Φλούλης, Κασαπάκης καὶ ὁ Ἀνθυπασπιστὴς Γκέκας.

 Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἤδη προαναφερθέντας νεκροὺς ἀξιωματικούς, στὸ Ραβινὲ πρόσφεραν γιὰ τὴν πατρίδα

 τὴ ζωή τους ὁ Ὑπολοχαγὸς Κοντοπόδης Ν., διοικητὴς τοῦ 7ου λόχου καὶ ὁ Ἀνθυπολοχαγὸ Ζούμπερης

 Ι.Επίσης,πλὴν τοῦ Γουλιανοῦ,τραυματίστηκαν οἱ Ἀνθυπολοχαγοὶ Στρατάκης,Πρώιμος, Πέτας,

 Σακκόραφος, Ρηγόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Φαλτσὴς καὶ Σταυρίδης. Ὁπλῖτες φονεύθηκαν 51 καὶ τραυματίστηκαν 225.

Ἕλληνες στρατιῶτες,συνοδεύουν Βούλγαρους αἰχμαλώτους,μετά τήν μάχη τοῦ Ραβινέ.