Ὅταν οἱ θεοὶ μάτωσαν, ἄγνωστες μάχες Ἑλλήνων ἐναντίων Ὀλυμπίων στὴν ἅλωση τῆς Τροίας

         Ἡ ραψωδία Ἐ΄ τῆς Ἰλιάδας ἐπικεντρώνεται στήν

ἀνδρεῖα τοῦ Διομήδη στὸ πεδίο τῆς μάχης, ὁ ὁποῖος

κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀπουσίας τοῦ Ἀχιλλέα, γίνεται

ὁ ἰσχυρότερος πολεμιστὴς τοῦ στρατοῦ τῶν Ἀχαιῶν

σπέρνοντας τὸν ὄλεθρο στὶς Τρωικὲς τάξεις. Ὁ Διομήδης ἐμφανιζόμενος στὴ μάχη σφαγιάζει μιὰ δράκα

Τρώων πολεμιστῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ μερικῶν γιων του Πριάμου, προκαλῶντας ἔτσι το φόβο καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους.

Στοχοποιεῖται καὶ δέχεται τίς ἐπιθέσεις δύο ἐκ τῶν καλύτερων Τρώων στρατιωτῶν, τοῦ ἠμίθεου Αἰνεία (γιου τῆς Ἀφροδίτης) καὶ τοῦ τοξότη

Πάνδαρου. Ὁ Πάνδαρος μὲ ἕνα βέλος του τραυματίζει τὸν Διομήδη ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐπηρεάζει καὶ πολὺ τὴν ἱκανότητά του στὴ μάχη.

Ὁ Διομήδης φονεύει τὸν Πάνδαρο μὲ τὸ δόρυ του καὶ ρίχνει ἕναν

βράχο στὸν Αἰνεία, ὁ ὁποῖος τραυματίζεται σοβαρά. Ἡ Ἀφροδίτη, τότε, ἀναμειγνύεται στὴ μάχη σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ σώσει τὴ ζωὴ τοῦ γιου της, τὸν ὁποῖο ἁρπάζει καὶ προσπαθεῖ νὰ φυγαδεύσει.

                               Ὁ Διομήδης ἐπιτίθεται καὶ τραυματίζει τὴν Ἀφροδίτη πού

ξεσπάει σὲ κλάματα, ἀφήνει τὸν Αἰνεία καὶ κατευθύνεται

πρὸς τὸν Ὄλυμπο γιὰ νὰ παραπονεθεῖ στὸν Δία. Ἐν τῷ μεταξύ

ὁ Ἀπόλλων ἁρπάζει τὸ σῶμα τοῦ ἀναίσθητου Αἰνεία καὶ προσπαθεῖ

νὰ ξεφύγει. Ὁ Διομήδης τοῦ ἐπιτίθεται τρεῖς φορὲς καὶ ἀπωθεῖται

ἀπὸ ἀπαστράπτον φῶς. Κατὰ τὴν τέταρτή του ἐπίθεση ὁ Διομήδης

κοντοστέκεται στὶς προειδοποιήσεις τοῦ Ἀπόλλωνα, θυμούμενος

τίς ὁδηγίες ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ Ἀθηνᾶ, σύμφωνα μὲ τίς ὁποῖες ὁ Διομήδης

ἐπιτρεπόταν νὰ ἐπιτεθεῖ στὴν Ἀφροδίτη ἀλλὰ ὄχι σὲ κάποιον ἄλλο Ὀλύμπιο θεό. Ἀργότερα, σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς μάχης, ὁ Διομήδης μάχεται μὲ τόν

Ἕκτορα καὶ συγκρούεται μὲ τὸν Ἄρη, τὸν θεὸ τοῦ πολέμου ποὺ ἦταν μὲ τὸ πλευρὸ τῶν Τρώων.

Ἐνθυμούμενος καὶ πάλι τίς συμβουλὲς τῆς Ἀθηνᾶς ὁ Διομήδης καλεῖ τοὺς στρατιῶτες νὰ ὑποχωρήσουν. Τότε ὅμως ἡ Ἀθηνᾶ τὸν ἐνθαρρύνει νὰ ξαναμπεῖ στὴ μάχη καὶ ἀφοῦ τὸν ἐφοδιάζει μὲ ἕνα ἅρμα αὐτὸς ἐπιτίθεται καρφώνει τὸ δόρυ του στὸ σῶμα του Ἄρη. Οὐρλιάζοντας ἀπὸ τὸν πόνο ὁ τραυματισμένος θεὸς ἀνεβαίνει στὸν Ὄλυμπο μέσα σὲ μιὰ στήλη καπνοῦ ἀναγκάζοντας τοὺς Τρῶες νὰ ὑποχωρήσουν.

                            Ὁ Διομήδης εἶναι ἕνας ἐκ τῶν Ἀχαιῶν ἡρώων ποὺ ἀπέσπασε ἀπὸ τοὺς θεούς

ἀσφαλῆ, ἢ σχεδὸν ἀσφαλῆ, ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα. Παρὰ τὴν εὐνοϊκή

μεταχείριση τοῦ Διομήδη πρὸς τὸ γιο της Αἰνεία, ἡ Ἀφροδίτη δὲν κατόρθωσε

ποτὲ νὰ ξεχάσει τὸ βέλος ποὺ τῆς ἔσκισε τὸ δέρμα στὰ πεδία τῆς Τροίας.

Μόλις φτάνει στὸ Ἄργος ὁ Διομήδης βρίσκεται πρὸ ἐκπλήξεως. Ἡ σύζυγος

τοῦ ἔχει ξαναπαντρευτεὶ καὶ στὴ θέσῃ τοῦ βασιλεύει ὁ νέος ἄντρας τῆς γυναίκας του.

Ὁ ἥρωας διαπιστώνει ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖ πλέον οὔτε νὰ τιμωρήσει τὴ γυναῖκα του,

οὔτε νὰ παραμείνει ὅμως σὲ ἀχαϊκὸ ἔδαφος. Ἔτσι λοιπὸν σαλπάρει μὲ τούς

συντρόφους του στὴν Ἰταλία, ὅπου ἱδρύει δύο νέες πόλεις.

Στὴν Αἰνειάδα τοῦ Βιργίλιου ὁ Διομήδης ἀντιμετωπίζει γιὰ δεύτερη φορά τον

παλιό του ἐχθρὸ Αἰνεία, τὸν ὁποῖο θὰ εἶχε σκοτώσει κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ

τρωικοῦ  πολέμου, ἂν δὲν παρενέβαιναν καταρχὴν ἡ Ἀφροδίτη καὶ στὴ συνέχεια

ὁ Ἀπόλλωνας. Οἱ κάτοικοι τοῦ Λάτιου ἐπισκέπτονται τὸ παλάτι τοῦ Διομήδη

μὲ σκοπὸ νὰ τὸν πείσουν νὰ ἡγηθεῖ τῶν στρατευμάτων τους ποὺ θὰ κινηθοῦν

ἐναντίον τοῦ Αἰνεία. Ὁ Διομήδης ἀπορρίπτει τὴν προσφορά τους, ἰσχυριζόμενος

ὅτι ἔχει ἤδη θανατώσει πάρα πολλοὺς Τρῶες στὴ ζωή του καὶ ὅτι ὁ σκοπός

τῆς ἄφιξης του στὴν Ἰταλία ἦταν νὰ ζήσει εἰρηνικὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του.

                  Τόσο ὁ Ὅμηρος ὅσο καὶ ὁ Βιργίλιος δὲν προϊδεάζουν τὸν ἀναγνώστη

γιὰ τὸ τέλος τοῦ ἥρωα, μὲ ἐξαίρεση ἴσως ἕνα χωρίο τῆς Ἰλιάδας, ὅπου

ἡ Διώνη, ἡ μητέρα τῆς Ἀφροδίτης, περιθάλπει τὴν τραυματισμένη

ἀπό το Διομήδη κόρη της, λέει στὴν κόρη της ὅτι ὅποιος τὰ βάζει μὲ τούς

θεοὺς δὲ ζεῖ γιὰ πολύ, ὡστόσο ἡ Ἀθηνᾶ ἐγγυᾷται στὸ Διομήδη τὴν ἀθανασία,

ἡ ὁποία προοριζόταν ἐξαρχῆς γιὰ τὸν πατέρα του.

Ἔτσι ὁ Διομήδης ἔγινε θεὸς καὶ λατρευόταν μὲ διάφορες ὀνομασίες στὴν Ἰταλία.

Στὴ Θεία Κωμωδία, ὁ Δάντης συναντᾷ το Διομήδη στὸν ὄγδοο κύκλο

τῆς κολάσεως, ὅπου βρίσκεται μαζὶ μὲ τὸν Ὀδυσσέα, καταδικασμένος

αἰώνια νὰ εἶναι ἐγκλωβισμένος σὲ φλόγες. Τὸ ἁμάρτημα γιὰ τὸ ὁποῖο, σύμφωνα

μὲ τὸ Δάντη, καταδικάστηκε στὴν αἰώνια τιμωρία εἶναι ἡ κλοπὴ τοῦ παλλαδίου τῆς Τροίας.

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΑΕΘΩΝ- Ἡ ἱστορία τῆς λευκῆς φυλής

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΑΕΘΩΝ- Ἡ ἱστορια τῆς λευκῆς φυλῆς

Στὸν Τίμαιο τοῦ Πλάτωνος ὁ αἰγύπτιος ἱερέας ἀναφέρει τὴν καταστροφὴ ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ μῦθο τοῦ Φαέθοντα τοῦ γιοῦ τοῦ ἥλιου ποὺ πῆρε τὸ ἅρμα τοῦ πατέρα του καὶ κατευθύνθηκε σὲ λάθος διαδρομή.
Τὸ ἀποτέλεσμα νὰ κατακάψει τὰ πάντα ἀπ' ὅπου πέρναγε καὶ νὰ βρεὶ τραγικὸ τέλος ἀπὸ τὸν Δία"κεραυνωθεὶς διεφθάρῃ"- πέφτοντας τὸ σῶμα τοῦ κάπου στὸν Ἠριδανὸ ποταμό!




Ὁ Λουκιανὸς μιλᾷ στὴν "ἀληθινὴ ἱστορία" ξανὰ γιὰ τὸν Φαέθοντα ὡς ἀρχηγὸ τῶν Ἡλιακῶν θεῶν ἐνάντια στοὺς Ἀτλαντες!
Οἱ Ἰνδοὶ στὴ Μαχαμπαράτα ἀναφέρουν τὴ σύγκρουση Ἡλιακῶν μὲ Σεληνιακοὺς θεοὺς καὶ τὴ χρήση ,καλὰ περιγραφέντων,πυρηνικῶν ὅπλων!
Ἡ Ἀτλαντίδα μᾶλλον καὶ ἡ καταστροφή της ,ὅμως δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ Φαέθοντα ,παρ,ὅλα ὅσα ἰσχυρίστηκαν ἀξιόλογοι ἐρευνητὲς ὅπως ὁ μακαρίτης Θ.Αξιώτης.
Εἶναι ἕνα πολὺ μεταγενέστερο γεγονὸς τοῦ 18ου π.χ.αιώνα,περίπου, ἐνῶ αὐτὸ τοῦ Φαέοντα πιθανὰ ἀντιστοιχεῖ στοὺς ἀστεροειδεὶς ποὺ ἔπληξαν τη Γῆ πρὸ 65.000.000 χρόνια καὶ ἔφεραν τὸ τὸ τέλος τῶν δεινοσαύρων.

Πολλοὶ ἐρευνητὲς ὅπως ὁ ἀζέρος Ζαχαρίας Σίτσιν ,o Ντέϊβιντ Ἄικι ἀλλὰ καὶ ὁ Θ.Αξιώτης ,τοῦ ἀποδίδουν την 5η ἐλλειπτικὴ τροχιὰ στὸ ἡλιακό μας σύστημα,ἀνάμεσα στὸν Ἄρη καί το Δία.

Τὸν ἀποκαλοῦσαν-Τιαμάτ- οἱ μυστηριώδεις Σουμμμέριοι(ἴσως οἱ πρόγονοι τῶν Σαμαρειτῶν τῆς Ἰουδαίας) καὶ τὸν συσχέτιζαν μὲ τοὺς Ἀνουνάκι ἕνα εἶδος βασιλικῶν δαιμόνων-ἠμίθεων ποὺ ἕλκουν καταγωγὴ ἀπὸ τὸν πλανήτη Νιμπίρου ,μιὰ ἄλλη ἀναφορὰ στὸν χαμένο πλανήτη Φαέθοντα.

Τὸ ὄνομα ΑΝΟΥ-ΝΑ-Κι δείχνει προέλευση ἀπὸ ΑΝΩ καὶ πιθανὰ νὰ ὑπάρχει κάποια ἀλήθεια σὲ αὐτό ,ὅπως καὶ μὲ τοὺς Νεφελέϊμ καὶ Ἐλοχεὶμ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης!Ἀλλοι ἀποδίδουν τὸν πλανήτη Μαρδοὺκ τῶν βαβυλωνίων σὲ αὐτὸ τὸν πλανήτη.

Οἱ Ἑλβετοὶ ἔχουν σὲ κάποια χαρτονομίσματα τους εἰκόνες ψηλόλιγνων "ἀνουνάκι"-φαέθοντων καὶ τὸν πλανήτη σὲ μέγεθος μεγαλύτερο τῆς Γῆς σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο.

Οἱ Ἑλβετοί ,θεωροῦνται οἱ κλειδοκράτορες τῶν μυστικῶν τῆς λευκῆς φυλῆς !
Ὁ ρωσοεβραῖος Ἐμμανουὴλ Βελιτσκόφσκι ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Φαέθων ἦταν κομήτης ποὺ εἰσῆλθε στό
ἡλιακὸ σύστημα,προκάλεσε καταστροφὲς στὸν Ἄρη,
τὴ Σελήνη καὶ τὴ Γῆ καὶ τελικὰ ἐτέθῃ σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο μὲ τὸ ὄνομα Ἀφροδίτη!
Ταιριάζει ἡ περιγραφὴ μὲ τὴν ἀνώμαλη πορεία τοῦ Φαεθοντικοῦ ἅρματος στὸν ἑλληνικὸ μῦθο,ὅμως ξεπερνᾷ τὸ μέτρο μιὰ τέτοια μεγάλη κοσμικὴ καταστροφὴ καὶ ὁ πλανήτης Ἀφροδίτη ὑπῆρχε ἐκεῖ
καὶ ἔχει βέβαια πολὺ μεγαλύτερο μέγεθος ἀπὸ ἕνα κομήτη!
Ἰάπωνες ἐπιστήμονες θεωροῦν πὼς πρέπει ὁ πλανήτης νὰ εἶχε καὶ ἀρκετοὺς δορυφόρους ,ἐνῶ ἡ ἐπίσημη ἐπιστημονικὴ θέση εἶναι ὅτι ὑπῆρξε ἐκεῖ ἕνας πρωτοπλανήτης πρὸ δισεκ/ρια χρόνια ἀλλὰ ἡ ἀσταθῆ κατάσταση τοῦ καὶ ἡ ἀσταθὴς τροχιὰ τὸν ὁδήγησε στὴ διάσπαση καὶ τὴ δημιουργία της ζώνῃς τῶν ἀστεροειδῶν!
Ὁ Πλάτων ὅμως καὶ ὁ Λουκιανὸς καὶ οἱ μυθολογίες τῶν λαῶν ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴ θέση αὐτή!
Ἡ μακρινὴ ἀπόσταση τοῦ πλανήτη ἀπὸ τὸν Ἠλιο διαμόρφωσε μᾶλλον μιὰ φυλὴ ὄντων στὸν Φαέθοντα μὲ ἔλλειψη μελανίνης,ἄρα τὰ λευκά-ξανθὰ μαλλιά,τὸ λευκὸ δέρμα καὶ τὰ γαλανὰ μάτια ἦταν ὁ πιθανότερος φαινότυπος.

Ὁ Θ.Πάσχος στὸ ἐξαντλημένο ἔργο "Οἱ Ἄτλαντες κ. Νταίνικεν καὶ ὄχι "οἱ θεοί"" μιλᾷ γιὰ ἀποίκηση τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ συστήματος ἀπὸ τοὺς Ἄτλαντες,τὸ σωστὸ ὅμως ἦταν οἱ Φαέθοντες.
Εἶχαν ἀναπτύξει λοιπὸν οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτη αὐτοῦ πρὸ 65 ἑκατομ-μυρίων ἐτῶν ἕνα τέτοιο τεχνολογικὸ πολιτισμὸ ποὺ θὰ τοὺς ἐπέτρεψε τὴν ἀποίκηση τοῦ Ἄρη ἀλλὰ καὶ δορυφόρων τοῦ Δία ,ἴσως καὶ τοῦ Κρόνου .
Διόλου ἀπίθανη ἡ κατασκευὴ βάσεων στὴ Σελήνη ἢ ἀκόμη καὶ στὴ Γῆ!
Τὴν ἐποχὴ τῶν ἐξελιγμένων ὀρνιθόσαυρων στὴ Γῆ ,
ὁ Ἄρης εἶχε νερὸ σὲ μεγάλα ποτάμια καὶ λίμνες καὶ πυκνότερη ἀτμόσφαιρα ἔτσι οἱ Φαέθοντες εὔκολα θὰ ἀποίκιζαν τὸν πλανήτη.


Στὴ Γῆ εἶναι πιθανὸ νὰ ἦλθαν σὲ συμφωνία μὲ τοὺς ὀρνιθόσαυρους γιὰ τὴν ἐξόρυξη χρυσοῦ,ἀλουμινίου,οὐρανίου καὶ ἄλλων μετάλλων γιὰ τὴ βιομηχανία τους!

Στὴ Σελήνη ἀναφέρεται πὼς ἔχουν βρεθεῖ ἐρείπια ἀπὸ βάσεις τῶν Φαέθοντων.
Στὸ δορυφόρο Ἰαπετὸ εὑρέθηκαν στοιχεῖα ἀπὸ τὸ διαστημόπλοιο Casini ποὺ δείχνουν ὅτι ὅλος ὁ πλανήτης ,ἴσως ἦταν ἐσωτερικὴ βάση τῶν Φαέθοντων.


Πιθανὰ τὸ αὐτὸ ἰσχύει γιὰ τοὺς δορυφόρους Δεῖμο καὶ Φόβο τοῦ Ἄρη.στην Ἀφροδίτη μᾶλλον τὸ ἀφιλόξενο περιβάλλον τους ἐμπόδισε νὰ τὴν ἐποικίσουν.


Αὐτὸς ὁ ἐποικισμὸς τῶν πλανητῶν δεικνύεται στὴν ἐπικίνδυνη πορεία τοῦ φαεθοντικοῦ ἅρματος.
Ἕνας πολιτισμὸς μὲ τεράστια τεχνολογία ἀλλὰ ἰμπεριαλιστικὰ χαρακτηριστικά,ποὺ τελικὰ ὁδηγῇ-
θηκε ,ὅπως γίνεται πάντα μὲ τὴν ὑποχώρηση τῆς πνευματικότητας ,στὴν ἠθικὴ παρακμή.


Πιθανὴ ἡ χρήση σκλάβων ἀπό τη Γῆ ἤ τον Ἄρη ἀλλὰ καὶ ὑβριδίων ποὺ ἀνέπτυξαν μὲ τὴ γενετικὴ μηχανική!

Κάποια στιγμὴ λόγῳ τῆς ἀδυναμίας πιὸ πέρα ἐπέκτασης τῆς κυριαρχίας τους καὶ τῆς ἐκμετάλλευσης νέων "χωρῶν" πηγῶν ἐργατικῆς δύναμης,ἐμφάνισαν μιὰ οἰκονομικὴ κρίση,κρίση ταυτόχρονα κοινωνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἑνὸς πλανητικοῦ γένους ποὺ εἶχε ἤδη παρηκμάσει πνευματικὰ καὶ ἠθικά.


Ἡ ἐπιθυμία νὰ ὁδηγήσει ὁ Φαέθων τὸ ἅρμα τοῦ Ἥλιου δείχνει τὴν ἀκόρεστη ἐπιθυμία αὐτῶν τῶν "ἀνθρώπων" νὰ ἐξουσιάσουν τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες.
Τελικὰ ἡ κρίση βρῆκε διέξοδο σὲ πλανητικὸ πόλεμο ποὺ ἐπεκτάθηκε σὲ ὅλο τὸ ἡλιακὸ σύστημα.
Κάποιο ἐρευνητὲς μιλᾶνε γιὰ διακόρευση τοῦ πυρῆνα τοῦ Φαέθοντα πρὸς χρήση τῆς γεωθερμικὴς ἐνέργειας μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἔκρηξη τοῦ πλανήτη,ἄλλοι γιὰ ἁλυσιδωτὲς πυρηνικὲς ἐκρήξεις ἀπὸ χρήση πυρηνικῶν ὅπλων ποὺ ὁδήγησαν στὴ μαζικὴ ἔκρηξη τῶν ὠκεανῶν τοῦ πλανήτη.

Ὅπως καὶ νὰ ἔγινε οἱ χιλιάδες ἀστεροειδεὶς μείνανε μνημεῖα τοῦ πλανήτη Φαέθοντα.


Μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ πλανήτη,ἀστεροειδεὶς καὶ μετεωρῖτες χτύπησαν τὸν Ἄρη ,τὴ Σελήνη καί τη Γῆ ὅπου ἐπέφεραν τὸ τέλος τῶν Δεινοσαύρων.


Κάποιοι ὅπως πάντα ἐπέζησαν τῆς καταστροφῆς καὶ παρέμειναν σὲ βάσεις στὸν Ἄρη ἢ καὶ στὸ δορυφόρο Ἰαπετὸ ἢ καὶ σὲ ἄλλους πλανῆτες.
Ἴσως κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς νὰ κατέφυγαν στὴ Γῆ καὶ νὰ ἐγκαταστάθηκαν σὲ ψυχρές ,ὀρεινὲς περιοχὲς τοῦ πλανήτη ὥστε νὰ ἐγκλιματισθοὺν καλύτερα.
Τέτοιες θὰ ἦταν τὰ Ἰμαλάϊα,ὁ Καύκασος,οἱ Ἄλπεις καὶ οἱ Ἄνδεις.
Τὰ ἐξωγενῆ αὐτὰ φύλλα στὴν Παλαιὰ διαθήκη ἀναφέρονται ὡς γένη Ἰάφεθ (ἰαπετικὰ) λέξη ποὺ θυμίζει τὸν Φαέθοντα καὶ εἶναι τὰ ἀνάλογα μὲ τὰ Ἀνουνάκι τῶν Σουμμερίων.
Ἐπίσης ἡ ἱστορία τῆς Ἰοῦς κόρη της Λευκάνῃς , γενάρχης τῶν Ἰώνων ποὺ περιγράφει ὁ Αἰσχύλος στὸν Προμηθέα δεσμώτη,ἀντιστοιχεῖ σὲ μιὰ τέτοια πορεία.
Ἡ Ἰω διωγμένη ἀπὸ τὸ Ἀργος(Ἄρης- ἄγος) καταφεύγει δια τοῦ Βοσπόρου (πέρασμα τοῦ στενοῦ Ἄρη-Γῆς) στὴ Σκυθία στὸν Καύκασο καὶ μετὰ στὴ Μ.Ασία,στὴν Ἰουδαία καὶ τὴν Αἴγυπτο ὅπου θὰ γεννιόταν ὁ Ἔπαφος,πρόγονος τῶν Δαναῶν.(ἀναφέρεται στὴν Αἴγυπτο φύλλο σκυθικὸ ποὺ λεγόταν Ὑκσὼς καὶ ἀντιστοιχεῖ μᾶλλον μὲ τοὺς Δαναοὺς Ἱκέτες τοῦ Αἰσχύλου).
Ἐπίσης ὁ Ἔπαφος φαίνεται νὰ ἀντιστοιχεῖ στὸν φιδόμορφο θεὸ Ἄποφι τὸν ἀρχαῖο μᾶλλον ὄφι τῆς Ἀποκάλυψης ποὺ ρίχτηκε στὴ Γῆ ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Μιχαὴλ (ἄγγελο τοῦ πυρός).

Ὁ Ἄγγελος Σικελιανὸς ἔβλεπε στὴν πορεία τῆς Ἰοῦς
τὴν ἱστορία τῆς λευκῆς φυλῆς καὶ τὴ συνέκρινε μὲ τὸ πέρασμα (πατισάχ-πάσχα) τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο(ὑπτίως Γῆς δηλαδὴ Ἄρης) δια τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας(ὁ Ἄρης λεγόταν Ἐρυθραῖα-Ἐρυθρὸς πλανήτης) στὴ νέα Γῆ τῆς ἐπαγγελίας(δηλαδὴ τὸν πλανήτη Γῆ).
Ὁ Ἴων γιὸς τοῦ Ξούθου (ἔξωθεν) εἶναι ὁ πρόγονος τῆς λευκῆς φυλῆς , μὲ ἀποικία στὴ Μ.Ασία μὲ τὴ δωδε-κάπολη στὴ χερσόνησο τῆς Ἐρυθραίας ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Χίο καὶ τὴν πόλη Ἐρυθραία-Ἐρυθρές ,ὅπου προφήτευε ἡ Σίβυλλα ποὺ ἀργότερα θὰ προφήτευε στοὺς Ρωμαίους ἀπὸ τὴν Κύμη τῆς Ἰταλίας(ἡ συνέχεια τοῦ ἱερατείου τῆς λευκῆς φυλῆς).
Ἡ Μίλητος ἡ πρώην πόλη τῶν μελαχρινῶν Καρῶν θὰ κατακτηθεῖ καὶ θὰ σφαγεῖ ὁ πληθυσμός της ἐνῶ ὅσοι ἐπέζησαν θὰ γίνουν δοῦλοι.
Αὐτὴ ἡ πόλη θὰ γίνει ἡ μητρόπολη τους.εκεὶ θὰ ἔφτανε στὴν ἀκμή του ὁ πρῶτος γήινος λευκὸς πολιτισμός,θὰ γεννιόταν ἡ φιλοσοφία καὶ οἱ ἄλλες φυσικὲς ἐπιστῆμες τοῦ καθαροῦ ἐπιστημονικοῦ ὑλισμοῦ.
Ἀριθμολεξικά ,μαντέψετε τί δίνει :
Ἡ Μιλητοσ=666!


Ἀνάλογοι θρῦλοι τῆς καταγωγῆς τῶν λευκῶν ἀπὸ τὰ ἄστρα ὑπάρχουν σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ πλανήτη.
Στὴ Βόρεια Ἰαπωνία ἀναφέρονται στὴ λευκὴ φυλὴ Ἀϊνοῦ ,ἐνῶ Ἰάπωνας ἐρευνητὴς εἶχε ἰσχυριστεῖ ὅτι κατεῖχε ἀγαλματίδιο ἀπὸ τὸν πλανήτη Φαέθοντα!


Εἶναι περίεργο πάντως τὸ πεπρωμένο αὐτὸ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀνατέλλοντος Ἥλιου μὲ τίς πυρηνικὲς ἐκρήξεις τῆς Χιροσίμα,τοῦ Ναγκασάκι καὶ πρόσφατα τῆς Φουκουσίμα.
Μοιάζει τὸ κάρμα τῶν "λευκῶν" Ἰαπώνων νὰ ἔρχεται ἀπὸ πολὺ παλιὰ καὶ νὰ μὴν ἔχει ἀκόμη ἐξαντληθεῖ!

Ἡ Ἔλευσις στὴ Γῆ τῶν λευκῶν φαέθοντων δὲν ἀποκλείει τὴ γηγενῆ ὕπαρξη τῆς στὴ Γῆ.


Στὴν ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη πρὸ χιλιάδων ἐτῶν ζοῦσαν οἱ νεαντερτάλιοι λευκοὶ πληθυσμοὶ στὰ δάση καὶ στὶς σπηλιές,στάσιμοι σχεδὸν ἐξελικτικά,ὅταν στὴν Ἀφρικὴ εἶχε ἤδη ἐξελιχθεῖ ὁ νεάντερταλ σὲ homo-sapiens-sapiens.


O εὐρωπαῖος νεάντερταλ λόγῳ τῆς ζωῆς του σε
σκιερὰ καὶ κρύα μέρη εἶχε ἔλλειψη τῆς μελανίνης μὲ ἀποτέλεσμα τὸν λευκὸ φαινότυπο!
Πιστεύω ὅτι ἦταν ὁ κατάλληλος πληθυσμὸς γιὰ διασταύρωση μὲ τοὺς ἐξωγενεῖς Φαέθοντες.


Ἡ τραγωδία "Ἰων" τοῦ Εὐριπίδη ἀφήνει κάποια ἴχνη.


Ὁ Ξοῦθος (ὁ ἔξωθεν λευκὸς) παντρεύεται τὴν γηγενῆ Κρέουσα ,κόρη τοῦ Ἐρεχθέως, (πιθανὰ ἐννοεῖ τοὺς γηγενεῖς λευκοὺς) καὶ μὲ πολλὴ δυσκολία καὶ ἀφοῦ ἐπέμβει ὁ θεὸς τῆς ἰατρικῆς Ἀπόλλων( ἐμφανὴς ἡ δυσκολία διασταύρωσης ποὺ λύθηκε ,μᾶλλον τεχνολογικά),γεννᾷ τὸν Ἴωνα,καὶ γιὰ ἄλλους τὸν Ἰανὸ τὸ διπρόσωπο Ρωμαῖο θεό ,το γενάρχη τῆς μεικτῆς πλέον λευκῆς φυλῆς.

Ἡ λευκὴ φυλὴ θὰ ἐπικρατήσει στὸ Βόρειο ἡμισφαίριο ἐκτὸς τῶν πόλων ὅπου θὰ παρα-μείνουν οἱ γηγενεῖς κ ἴτρινοι Ἐσκιμῶοι καὶ ἄλλοι Ἰνδιάνοι.
Μετὰ τὸν καταστροφικὸ ἀτλαντικὸ πόλεμο μεταξὺ τῶν γηγενῶν κίτρινων-Ἀτλάντων καὶ μαύρων-Ἀθηναίων,γύρῳ,γύρω στὸ 2000-1800 π.χ. θὰ δοθεῖ ἡ εὐκαιρία στοὺς ἀνανεωμένους γενετικὰ Ἴωνες ἀπὸ βόρεια νὰ κυριαρχήσουν σὲ ἀρκετὲς περιοχὲς καὶ στοὺς μυστηριώδεις Φοίνικες νὰ κυριαρχήσουν στὶς θάλασσες μέχρι καὶ τὴν Ἀμερική!


Ἡ ἐπικράτηση τῆς νέας λευκῆς φυλῆς δηλώνεται στὴ μάχη τῶν Λαπιθῶν μὲ τοὺς παλαιοὺς κάτοικους Κένταυρους.το Κένταυρος μᾶλλον εἶναι ἀλλοίωση τοῦ Gaia-Ταῦρος,δηλωτικὸ τῆς αὐτοχθονίας αὐτῆς τῆς μέλαινας φυλῆς.
Ὁ Σωκράτης παριστάνεται σὰν Κένταυρος στὸ νότιο ἀέτωμα τῆς Ἀκρόπολης νὰ παλεύει μὲ ἕνα Λάπιθα.
Ὁ ἀρχηγὸς τῶν Λαπιθῶν λέγεται Καινέας,δηλωτικὸς τῆς καινῆς-νέας φυλῆς τῶν Ἰώνων ἀλλὰ καὶ τῆς συγγένειας μὲ τοὺς Καινεάτες-Χαναναίους-Φοίνικες!

Οἱ Φοίνικες ἦταν ἕνας λαὸς συγγενὴς τῶν Ἰώνων,γιὰ τὴν ἀκρίβεια ,οἱ νότιοι Ἴωνες .
Ὁ Αἰσχύλος στὶς Ἱκέτιδες δίνει πολλὰ στοιχεῖα ,ταυτίζοντας οὐσιαστικὰ τοὺς Δαναοὺς μὲ τοὺς Φοίνικες.
Ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα στὴν Οὐγκαρὶτ ἐπιβεβαιώνουν τὸν Αἰσχύλο ,ὅπως τὰ χρυσᾶ νεκρικὰ προσω-πεία,παρόμοια μὲ αὐτὰ τῶν Μυκηνῶν.
Οἱ προσωπογραφίες Δαναῶν-Φοινίκων ταιριάζουν μὲ τοὺς Κέλτες βορειοευρωπαίους.
Ἡ μάχη στὴν Τροία ἔγινε μεταξὺ τῶν ξανθῶν Δαναῶν-Φοινίκων καὶ τῶν μελανοκίτρινων πελασγῶν του Ἴλιου μὲ βασιλιᾶ τὸ γηραιὸ Πρίαμο.
Ἡ παρεμβολὴ τοῦ Ἠμίθεου Ἀχιλλέα,μᾶλλον εἶναι ὁμηρικὸς ἀναχρονισμός.
Οἱ Δαναοὶ καὶ οἱ Φοίνικες γύρῳ,γύρω στὸ 1100 π.χ. ἀντιμετώπιζαν τὰ ὑπολείμματα τῶν κάποτε ἀνθηρῶν πολιτισμῶν τῶν μαύρων Ἀθηναίων καὶ τῶν κίτρινων Ἀτλάντων.
Ὅμοια τὸ 1400 π.χ. εἶχαν κατακτήσει ὅτι εἶχε μείνει ἀπὸ τὴν ἄλλοτε κραταιὰ ἀτλαντική-μινωικὴ αὐτο-κρατορία,ποὺ διαλύθηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν μεγάλο πλανητικὸ ἀτλαντικὸ πόλεμο τοῦ 1800 π.χ.και μετὰ τὴν ἠφαιστιακὴ ἔκρηξη τῆς Σαντορίνης τὸ 1600 π.χ.
Ἔτσι κατάφεραν οἱ λευκοὶ δαναοί-φοίνικες μετέπειτα Ἴωνες νὰ κυριαρχήσουν στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅλη τὴν Εὐρώπη!
Ἡ Αἴγυπτος ἀντιστάθηκε καὶ τελικὰ ἔδιωξε τοὺς Ὑκσὼς ἀπὸ τὰ ἐδάφη της.
Οἱ Δωριεῖς καὶ αἰολεὶς θὰ ἐκμεταλλευτοῦν την
ἐξασθένιση τῶν δαναῶν-Ἰώνων ἀπὸ τὴ πολυετῆ μάχη τῆς Τροίας γιὰ νὰ ἀνακαταλάβουν τὰ ἑλλαδικὰ ἐδάφη ἀπὸ τοὺς καταχτητές.(κάθοδος τῶν Δωριέων).
Ἡ λέξη Φοίνικες μᾶλλον προέρχεται ἀπὸ τὸ "φοινὸς" ποὺ σημαίνει πορφυρὸς δηλαδὴ κόκκινος.
Ἡ παντελὴς ἔλλειψη μελανίνης εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα τὸ κοκκίνισμα τοῦ δέρματος τους ἀπὸ τὸν Ἥλιο,ὅπως οἱ λευκοὶ βορειοευρωπαῖοι καὶ Ρῶσοι κοκκινίζουν ὅταν ἔρχονται τὸ καλοκαίρι στὴ Μεσόγειο!
Ἡ γλῶσσα τους ἦταν συγγενὴς τῶν Ἰλλυριῶν (σημερινῶν Ἀλβανῶν) καὶ τῶν Παιόνων τῆς Βόρειας Μακεδονίας(Σκοπίων).
Ἡ ταύτιση ἀπὸ τὸν Ντ. Ἄικι τῶν Οὐαλῶν-Κίμβρων μὲ τοὺς Γαλάτες ὡς συγγενεῖς τῶν Φοινίκων,εἶναι σωστή.
Πρόκειται λοιπὸν γιὰ δειναρικοὺς λαοὺς μὲ θεοὺς ποὺ ἦταν παρόμοιοι μὲ τοὺς σκανδιναυικούς, μυκηναικοὺς καὶ κέλτικους θεοὺς ὅπως ὁ Βάαλ-Μπέλ-Ἀπόλλων ἢ ὁ Χαντάτ-Δίας μὲ κεραυνό,ἡ Ἀστάρτη-Ἀφροδίτη κ.α.
Ὁ Μελκὰρτ δὲν ἀντιστοιχεῖ στὸν δωρικὸ ἡμίθεο καὶ γενάρχη Ἡρακλῆ ἀλλὰ στὸν Μελικέρτη γιὸ τῆς Ἰνοῦς(ΙΝΩ) καὶ ἐγγονὸ τοῦ Φοίνικα Κάδμου,ἀδελφὸ τῆς φοινικοπούλας Εὐρώπης.(τί ἄλλη ἀπόδειξη γιὰ τὴ φοινικικὴ καταγωγὴ ὅλων τῶν βορείων εὐρωπαικῶν,λαῶν)!Οι φοίνικες ἀναφέρεται ὅτι ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα(ξανὰ ὁ ἐρυθρὸς πλανήτης Ἄρης) καὶ κατοίκισαν στὴ Χαναὰν στὸ Λίβανο δηλαδή τη
νότια Ἰωνία!
Ἀποίκισαν ὅλη τὴ Μεσόγειο ἔφτασαν στὴ Βρεττανία καὶ πιθανὰ στὴν Ἀμερικὴ ἀκολουθῶντας το δρόμο τῶν ἀτλάντων!
Ἵδρυσαν τὴν Καρχηδόνα ὅπου ἀναπτύχθηκε τὸ τιμοκρατικό,ὀλιγαρχικὸ πολίτευμα ποὺ περιγράφει ὁ Ἀριστοτέλης,ἕνα πολίτευμα ποὺ εἶναι σχεδὸν παγκόσμιο σήμερα μὲ τὴν ἐπικράτηση λίγων πάμπλουτων οἰκογενειῶν ἐπὶ κάθε λαοῦ.
Αὐτοὶ θὰ λατρέψουν τὸν Βάαλ-Κρόνο ἀδελφὸ τοῦ Ἰαπετοῦ-Ἰάφεθ καὶ θὰ θυσιάζουν τὰ παιδιά τους σὲ αὐτὸν μαζικὰ λίγο πρὶν πέσει στοὺς Ρωμαίους τὸ 146 π.χ.
Οἱ Ἴωνες ἵδρυσαν ἀνατολικὰ τὴν Ἀθήνα,τὴ γενέτειρα τῶν ἀστῶν, ὥστε μὲ τίς 2 μητροπόλεις τους νὰ κυριαρχήσουν σὲ ὅλη τὴ Μεσόγειο.
Αὐτὸς ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς Σικελικῆς ἐκστρατείας ποὺ σαμποτάρισε ἔντεχνα τὸ δωρικὸ ἱερατεῖο(γεγονὸς τῶν ἐρμοκοπιδῶν) μὲ τὸν μέγιστο Σωκράτη(ὁ μελαγ-χροινὸς Σωκράτης οὐδέποτε "μυήθηκε" στὰ φοινικικὰ ἐλευσίνια μυστήρια) καὶ τὸν ἡρωικὸ Ἀλκιβιάδη.
Ὁ Σωκράτης καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης θὰ τὸ πληρώσουν ἀργότερα μέ το θάνατο τους! Ἡ Γέφυρα τῶν Ἀθηναίων-Καρχηδονίων ἀπέτυχε ἀλλιῶς θὰ εἶχαν ἤδη κυριαρχήσει σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀπὸ τότε!


Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ πλανήτη θὰ σημαδευτεῖ ἀπὸ τότε μὲ τὴν προσπάθεια τῆς λευκῆς φυλῆς νὰ κυριαρχήσει παντοῦ σὲ ὅλο τὸν πλανήτη.
Οἱ κονκισταδόροι Ἱσπανοὶ μὲ τὴ γενοκτονία τῶν ἰνδιάνων,οἱ ἀποικιοκράτες γάλλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν ἀφρικανῶν,οἱ ἄγγλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν Αὐστραλῶν καὶ τῶν Ἰνδῶν, οἱ Ὁλλανδοὶ μὲ τὴ γενοκτονία ἰνδονησίων,οἱ πορτογάλλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν βραζιλιάνων κ.ὅ.κ.
Ὁ Χίτλερ θὰ ἐξιστορήσει τὴν καθαρότητα τῆς ἀρείας λευκῆς φυλῆς καὶ τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὴ Θούλη ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ὁ πλανήτης Φαέθων καὶ ἡ ἀποικία του Ἄρης.
Τὰ ὁλοκαυτώματα τῶν γηγενῶν κίτρινων χαζάρων(ἀζέρων) Ἰουδαίων καὶ ἄλλων κατώτερων φυλῶν εἶναι γνωστή.

Ἡ νίκη τοῦ κατώτερου μέλανα ἀμερικανοῦ Τζέσε Όουενς στοὺς ὀλυμπιακοὺς τοῦ Βερολίνου του στοίχισε πολύ!
Ἡ ἐπέμβαση τοῦ ἀφανοῦς δωρικοῦ ἱερατείου (κόκκινος στρατὸς καὶ Στάλιν) στὴν ἔκβαση τοῦ Β'Π'Πολέμου θὰ ἦταν ξανὰ τότε ἀποφασιστικὴ γιὰ τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη καὶ γιὰ νὰ μπορεῖ σήμερα ὁ ἄνθρωπος νὰ μιλᾷ καὶ νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα!
Οἱ λευκοὶ ἄνθρωποι ,ὅπως τοὺς ἔλεγαν οἱ γηγενεῖς Ἰνδιάνοι τῆς Ἀμερικῆς,ἔσφαξαν,ἐκμεταλεύτηκαν,κυριάρχησαν παντού.όμως ἡ φυλή τους σὰν ἐπέμβαση τῆς φύσης μοιάζει νὰ ἐξωθεῖται ἀπὸ τὸν πλανήτη.ο πολλαπλασιασμὸς τῶν γηγενῶν μαύρων καὶ κίτρινων πληθυσμῶν οἱ μεικτοὶ γάμοι μὲ τὴν ἀναγκαστικὴ ἐξάλειψη τοῦ ρατσισμοῦ, ὁδηγεῖ στὴν ἀργὴ καὶ σταθερὴ ἀφομοίωση τῆς λευκῆς φυλῆς ἀπὸ τίς γηγενεῖς καὶ τὴ δημιουργία μιᾶς ἑνιαίας πλανητικῆς φυλῆς ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν παγκόσμια εἰρήνη καὶ ἁρμονία ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Γῆς,ἀνεξαρτήτως χρώματος,γλώσσας,θρησκείας!

Ἡ Σίβυλλα καὶ τὸ Προφητικὸ Χάρισμα

Στὴν ἀρχαιότητα μὲ τὴ λέξη Σίβυλλα χαρακτηριζόταν ἡ γυναῖκα μὲ μαντικὴ ἱκανότητα ποὺ προφήτευε αὐθόρμητα χωρὶς νὰ ἐρωτηθεῖ, ὅταν περιερχόταν σὲ ἔκσταση, μελλοντικὰ συμβάντα συνήθως δυσάρεστα ἢ φοβερά.


Αὐτὸ συνέβαινε, ὅπως πίστευαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες καὶ Ρωμαῖοι, γιατί δεχόταν τὴν ἐπίσκεψη ἑνὸς θεϊκοῦ πνεύματος. Ἡ κύρια διαφορὰ ἀνάμεσα στὶς Σίβυλλες καὶ στὶς προφήτιδες τῶν διάφορων μαντείων εἶναι ὅτι οἱ δεύτερες, ὅπως π.χ. ἡ Πυθία στὸ Μαντεῖο τῶν Δελφῶν, προφήτευαν μόνο ἀπαντῶντας σὲ καλῶς καθορισμένα ἐρωτήματα, ἐνῶ οἱ Σίβυλλες προφήτευαν χωρὶς νὰ δεχθοῦν προηγουμένως ἐρωτήσεις.


Οἱ παραδόσεις γιὰ τίς Σίβυλλες εἶναι ἀρχαιότατες.

Φαίνεται ὅτι σχετικὲς παραδόσεις ἀπὸ τίς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πέρασαν στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο μέσα ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία σὲ ἐποχὴ ποὺ ἐπικρατοῦσαν μυστικιστικὲς τάσεις καὶ δὲν εἶχε ἀκόμα γεννηθεῖ ὁ φιλοσοφικὸς στοχασμὸς στὰ παράλια τῆς Ἰωνίας.


Ἡ πίστη τῶν ἀρχαίων λαῶν στὴν εὐαίσθητη καὶ διαισθητικὴ φύση τῆς γυναίκας συνετέλεσε ὥστε πολλὰ ἀποφθέγματα σὲ τύπο χρησμοῦ ἢ προφητείας νὰ τὰ ἀποδίνουν σὲ μιὰ Σίβυλλα καὶ ἔτσι σιγὰ σιγὰ ἐμπλουτίσθηκε ἡ παράδοση. Πολλὲς φορές τους ἀποδίδονταν προφητεῖες ἐπινοημένες μετὰ ἀπὸ μεγάλα γεγονότα, κι ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν πολὺ ἐντυπωσιακό, ἔκανε τὸν πολὺ κόσμο νὰ δίνει προσοχὴ στὶς προφητεῖες τῆς Σίβυλλας.


Τὴν εὐπιστία αὐτὴ τοῦ λαοῦ, ὅπως ἦταν φυσικό, τὴν ἐκμεταλλεύθηκαν κατὰ καιροὺς καὶ διάφορες πολιτικοθρησκευτικὲς προπαγάνδες. Δημιουργήθηκε ἔτσι μιὰ πλούσια συλλογὴ ἀπὸ σιβυλλικοὺς χρησμούς, τῶν ὁποίων ἡ ἐπίδραση στὸν λαὸ ἦταν αἰσθητῆ,αἰσθητή μέχρι τὸν Μεσαίωνα.


Ἡ κάθε Σίβυλλα πιστευόταν ὅτι εἶχε τὸ προφητικὸ χάρισμα ἀπὸ τὴ γέννησή της. Τὴ θεωροῦσαν μιὰ ὕπαρξη ἀνάμεσα στὸν θεὸ καὶ στὸ ἄνθρωπο. Δὲν ἦταν βέβαια ἀθάνατη, ἀλλὰ ἡ διάρκεια τῆς ζωῆς της ξεπερνοῦσε κατὰ πολὺ τὸν μέσο ὅρο ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.


Καὶ ὅπως ὁ χρησμοδότης θεὸς Ἀπόλλων κρατοῦσε τὴ λύρα, ἔτσι καὶ ἡ Σίβυλλα κρατοῦσε ἕνα ἄλλο ἔγχορδο μουσικὸ ὄργανο, τὴ σαμβύκη (εἶδος τριγωνικῆς λύρας). Ἡ ἐπαφὴ τῆς Σίβυλλας μὲ τὸ θεῖο προϋπέθετε τὴν παρθενία της.


Τὰ ἀρχαιότερα ἑλληνικὰ κείμενα κάνουν λόγο γιὰ μία καὶ μοναδικὴ Σίβυλλα. Γράφουν ἔτσι γιὰ τὴ Σίβυλλα, ὡς μία συγκεκριμένη μορφή, πρῶτος ὁ Ἡράκλειτος, ὕστερα ὁ Εὐριπίδης καὶ ὁ Πλάτων.


Ὁ πρῶτος ποὺ κάνει λόγο γιὰ «Σίβυλλες» στὸν πληθυντικὸ εἶναι ὁ Ἀριστοτέλης. Ὁ Παυσανίας γράφει ὅτι ἡ ἀρχαιότερη ἀπὸ ὅλες τίς Σίβυλλες ἦταν ἡ Ἠροφίλη, ποὺ ἔζησε πρὶν ἀπὸ τὸν Τρωικὸ Πόλεμο, κόρη του Δία καὶ ἐγγονὴ τοῦ Ποσειδῶνα.


Νεότερή της ἦταν μιὰ ἄλλη Ἠροφίλη, ποὺ κατοικοῦσε κοντὰ σὲ μιὰ πηγὴ νεροῦ στὶς Ἐρυθρές της Μικρᾶς Ἀσίας (Ἡράκλειτος, fr. 92). Οἱ μετὰ τὸν Ἀριστοτέλη πηγὲς ἀναφέρουν τρεῖς, 4 ἢ καὶ 10 Σίβυλλες. Σύμφωνα μὲ ἀρχαίους θρύλους, ὑπῆρξαν συνολικὰ 12 Σίβυλλες σὲ ὅλη τὴν ἀρχαιότητα.


Ἀπὸ αὐτές, οἱ πιὸ διάσημες ἦταν:


Ἡ Ἰδαία Σίβυλλα ἢ Σίβυλλα τῆς Μαρπησσοῦ ἢ Ἐλλησποντία


Ἡ Σαμία Σίβυλλα


Ἡ Ἐρυθραία Σίβυλλα, ἡ Ἠροφίλη


Ἡ Δελφικὴ Σίβυλλα


Ἡ Κυμαία Σίβυλλα, ἡ Δημὼ ἢ Δημοφίλη


Λιγότερο γνωστὲς Σίβυλλες ἦταν:


Ἡ Αἰγυπτία Σίβυλλα


Ἡ Θεσπρωτὶς Σίβυλλα


Ἡ Θετταλὴ Σίβυλλα, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴ Μαντώ


Ἡ Κιμμερία Σίβυλλα


Ἡ Σίβυλλα τῆς Κολοφώνας ἢ Λάμπουσα


Ἡ Λιβυκὴ Σίβυλλα


Ἡ Περσικὴ Σίβυλλα


Ἡ Ροδία Σίβυλλα


Ἡ Σαρδιανὴ Σίβυλλα


Ἡ Σικελὴ Σίβυλλα


Ἡ Φρυγικὴ Σίβυλλα

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ἡ δημοκρατία ἔχει τρία κύρια γνωρίσματα. Τὰ τρία γιῶτα. Ἰσοκρατία, Ἰσηγορία καὶ Ἰσονομία.
Ἐνα πολίτευμα ποὺ δὲν ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ αὐτά, δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ δημοκρατία.
Ἐχει ἐνδιαφέρον νὰ ἐξετάσουμε ἂν τὸ σημερινὸ πολίτευμα τῆς Ἑλλάδας ἔχει τὰ τρία αὐτὰ γνωρίσματα...
Ἰσοκρατία σημαίνει ἴση δύναμη τῆς ψήφου γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες. Ἰσα πολιτικὰ δικαιώματα. Μπορεῖ σήμερα, ἡ ψῆφος τῶν πολιτῶν νὰ ἔχει τὴν ἴδια ἰσχὺ μὲ τὴν ψῆφο τῶν πολιτικῶν, ὅμως ὁ ἐκλογικὸς νόμος ποὺ πριμοδοτεῖ τὸ πρῶτο κόμμα μὲ ἕδρες ἀπὸ ψήφους κομμάτων ποὺ δὲν μπῆκαν στὴ βουλή, ἀπὸ ἄκυρα καὶ ἀπὸ λευκὰ ψηφοδέλτια, καταστρέψει τὴν ἰσοκρατία. Ἡ ἰσοκρατία καταστρέφεται καὶ ὅταν ψηφίζουν ἀλλοεθνεῖς ψηφοφόροι ποὺ δὲν ἀνήκουν στὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἢ ἀγοράζονται ψῆφοι ἄλλων ψηφοφόρων, ἢ ὅταν οἱ ψῆφοι ἀνταλλάσσονται μὲ διορισμοὺς καὶ πόστα ἀπὸ τὴν ὀλιγαρχία ποὺ ἐλέγχει τὸ κράτος καὶ τὴ δημόσια περιουσία σὰν νὰ εἶναι τσιφλίκι της.
Ἰσονομία σημαίνει ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στοὺς νόμους ἡ ὁποία προφανῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα στὴν Ἑλλάδα, ἀφοῦ ὁ νόμος περι εὐθύνης ὑπουργῶν καὶ ἡ βουλευτικὴ ἀσυλία τὴν ἀναιρεῖ, ἐνῶ τὰ παραδικαστικὰ κυκλώματα καὶ τὸ ἄρρωστο κομμάτι τοῦ δικαστικοῦ σώματος μόνο ἰσονομία δὲν ἐξασφαλίζουν.
Ἰσηγορία εἶναι τὸ δικαίωμα ποὺ ἔχουν ὅλοι οἱ πολῖτες νὰ ἀγορεύουν στὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. (Ἰση πρόσβαση στὸ βῆμα).
Σήμερα, ποὺ ὁ λαὸς ἀποφασίζει σὲ ἐπίπεδο ἐθνικό, τὸ βῆμα στὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου εἶναι ἡ τηλεόραση. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀπευθυνθεῖ κανεὶς σὲ ὅλους τοὺς Ἑλληνες καὶ εἶναι εἶναι μακρὰν τὸ πιὸ δυνατὸ μέσο ἐπικοινωνίας. Σήμερα ὅμως, ἂν καταφέρει νὰ ἀνέβει κάποιος στὸ βῆμα καὶ ἐκφράσει ἀπόψεις ἀντίθετες μὲ τίς ἐπιθυμίες τῆς ὀλιγαρχίας, θὰ δεχθεῖ ἀμέσως ἐπίθεση ἀπὸ τοὺς παπαγάλους δημοσιογράφους καὶ τοὺς κόρακες καθηγητὲς ποὺ καραδοκοῦν, οἱ ὁποῖοι θὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν γελοιοποιήσουν καὶ νὰ τὸν παρουσιάσουν ὡς γραφικὸ καταστροφολόγο. Τὸ βῆμα σήμερα εἶναι πλήρως ἐλεγχόμενο. Ἄν δὲν τὰ καταφέρουν οἱ παπαγάλοι καὶ οἱ κόρακες, ὑπάρχει καὶ τὸ διαφημιστικὸ διάλειμμα, ἐνῶ σὰν ἔσχατη λύση ἡ διακοπὴ τῆς ἐκπομπῆς.


Ἄν στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ὑπῆρχε μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων γύρω ἀπὸ τὸ μάρμαρο ποὺ λεγόταν βῆμα καὶ δὲν ἐπέτρεπε νὰ μιλήσει κανεὶς ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐκφράζουν τίς δικές τους ἀπόψεις καὶ γελοιοποιοῦσαν κάθε ἄλλον πολίτη ποὺ προσπαθοῦσε νὰ μιλήσει ἢ καὶ τὸν κατέβαζε μὲ τὴ βία ἀπὸ τὸ βῆμα, σήμερα δὲ θὰ μιλούσαμε γιὰ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ δημοκρατία. Θὰ μιλούσαμε γιὰ ἕνα ὀλιγαρχικὸ πολίτευμα τὸ ὁποῖο ἔλεγχαν οἱ λίγοι ποὺ ἔλεγχαν τὴν πρόσβαση στὸ βῆμα.
Σήμερα συμβαίνει ἀκριβῶς αὐτό, ἀλλὰ τὸ πολὺ χαμηλὸ ἐπίπεδο πολιτικῆς παιδείας μας δὲ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε.
Διότι σήμερα δυστυχῶς, τὸ πολίτευμα εἶναι ὀλιγαρχικό. Λίγοι ἐκλεκτοί, αὐτοὶ ποὺ ἐξυπηρετοῦν πιὸ δουλικὰ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, ἔχουν πρόσβαση στὸ βῆμα. Ἁπλῶς οἱ ὀλιγάρχες ὀνομάζουν τὸ πολίτευμα δημοκρατία γιὰ νὰ κοιμόμαστε ἥσυχοι. Ἡ ἐλίτ μας παραχώρησε μερικὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα (ὅπως τὸ δικαίωμα νὰ γράφω αὐτὰ ποὺ γράφω χωρὶς νὰ κινδυνεύει - πρὸς τὸ παρόν - ἡ ζωή μου) τὰ ὁποῖα μπερδεύουμε μὲ τὴ δημοκρατία. Ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι ἄλλο πρᾶγμα τὸ πολίτευμα τῆς δημοκρατίας καὶ ἄλλο πρᾶγμα τὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα.


Τὸ σύνταγμα μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα τοῦ "ἐκλέγειν" καὶ τοῦ "ἐκλέγεσθαι". Τὸ πρῶτο τὸ ἔχουμε καὶ τὸ ἀσκοῦμε. Τὸ δεύτερο, τὸ ἔχουμε θεωρητικά, ἀλλὰ χωρὶς πρόσβαση στὸ βῆμα δὲν τὸ ἔχουμε. Καὶ τὰ νέα κόμματα δὲν ἐμφανίζονται στὸ βῆμα. Μόνο τὰ παλιά, γνωστὰ καὶ ἀξιόπιστα Ὑπηρετεῖς καὶ ἀνεβαίνεις. Βγαίνεις ἀπὸ τὸ μαντρὶ καὶ σὲ τρώει ὁ λύκος. Οἱ μέτριοι ὑπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τῆς ἐλὶτ καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἄριστους. Γι αὐτό, οἱ κομματικοὶ μηχανισμοί, γεμᾶτοι ἀπὸ συμφεροντολόγους καὶ τυχοδιῶκτες, ἀπωθοῦν τοὺς ἄξιους ἀπὸ τὴν ἐνασχόληση μὲ τὰ κοινά, φιλτράρουν τοὺς μέτριους καὶ τοὺς δουλικούς, τοὺς προωθοῦν καί μας τοὺς ἐμφανίζουν κάθε τέσσερα χρόνια γιὰ νὰ διαλέξουμε τί χρῶμα ὑπαλλήλους τῆς ἐλὶτ θὰ ψηφίσουμε. Τὸ ὀλιγαρχικὸ σύστημα διαθέτει ὅλα τὰ χρώματα καὶ οἱ ἀποχρώσεις. Βαθὺ μπλέ, σκοῦρο πράσινο, πράσινο λαχανί, μαῦρο, κόκκινο, ροζέ. Διαλέγεις καὶ παίρνεις. Ὀτι καὶ νὰ πάρεις, ἔτσι κι ἀλλιῶς τὸ ἴδιο εἶναι.
Αὐτοὺς ποὺ μᾶς κυβερνᾶνε, τοὺς ἐπιλέγουμε, ἀλλὰ τοὺς ἐπιλέγουμε μεταξὺ τῶν ἀνίκανων ποὺ ἔχουν φιλτραριστεῖ στοὺς κομματικοὺς βόθρους. Ἡ κομματοκρατία ἔχει ποτίσει ὁλόκληρη τὴ χώρα ἀπὸ ἄκρη σὲ ἄκρη, σὲ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς δημόσιας ζωῆς γιὰ νὰ ἐξυπηρετοῦνται τὰ συμφέροντα τῶν λίγων. Καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο λήψης ἀποφάσεων, μᾶς τὸν ἐμφανίζουν σὰν τὸν μόνο τρόπο νὰ καθορίσουμε τὰ κοινά.
Δὲν εἶναι ὅμως ἀκριβῶς ἔτσι.
Ὑπάρχει καὶ ἡ Δημοκρατία.

Τὸ Μυστικὸ τοῦ Αἰῶνα - Ὁ Ἱπποκράτης ἔχει τὴ θεραπεία τοῦ καρκίνου!

Τὸ Μυστικὸ τοῦ Αἰῶνα - Ὁ Ἱπποκράτης ἔχει τὴ θεραπεία τοῦ καρκίνου!

Ἡ Ἱπποκράτειος Ἀντικαρκινικὴ Ἄμυνα, στηρίζεται στὴν ἰσορροπία τῶν 4 βασικῶν γεύσεων.

ἑλληνικά

Ἀμυγδαλέλαιο λαμβάνεται ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ ἀμύγδαλου. Πλούσιο σὲ βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 καὶ ἰχνοστοιχεία. Ἡ βιταμίνη Β17 δὲν εἶναι βιταμίνη. Εἶναι ἡ παλιὰ ὀνομασία τῆς ἀμυγδαλίνης.

Ἡ ἀμυγδαλίνη εἶναι τὸ πικρὸ συστατικὸ τῶν ἀμυγδάλων καὶ μιὰ πιθανὴ τοξίνη ἀφοῦ μπορεῖ νὰ ἀπελευθερώσει κυανίδη στὸν ὀργανισμό. Ἡ ἀμυγδαλίνη θεωρεῖται ὅτι ἔχει ἀντικαρκινικὲς ἰδιότητες, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει ἀποδειχθεῖ ἐπιστημονικά.

Ἔχει ὑποστηριχθεῖ, ὅτι μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν πικρῶν οὐσιῶν - μόνο ἡδονὴ καὶ εὐχαρίστηση στὸ λάρυγγά μας εἶναι τὸ σύνθημά μας - ἀποκλείσαμε μιὰ ἀπὸ τίς 4 βασικὲς γεύσεις: ἁλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό. Πολλοὶ ἔχουν ἀπορρίψει καὶ τὸ ξινὸ καὶ ἔχουν ἐπιλέξει τὸ ἁλμυρὸ καὶ τὸ γλυκό. Ἔτσι ἔχει χαθεῖ ἡ ἰσορροπία. Ὁ Ἱπποκράτης τόνιζε τὴν ἰσορροπία, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς ἑλληνικῆς ἰατρικῆς τὸν γιατρὸ Ἀλκμαίωνα.

Αὐτὸς θεωρεῖται ἡ κορυφὴ τῆς ἑλληνικῆς ἰατρικῆς γιατί πρῶτος αὐτὸς ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀνατομία καὶ φυσιολογία καὶ διατύπωσε ὡς ἑξῆς τίς ἀντιλήψεις του γιὰ τὴν ὑγεία καὶ τὴν ἀρρώστια, ποὺ υἱοθέτησε καὶ ὁ Ἱπποκράτης:

«Ἐκεῖνο ποὺ διατηρεῖ τὴν ὑγεία εἶναι ἰσομερὴς κατανομὴ καὶ ἀκριβὴς μείξη μέσα στὸ σῶμα τῶν δυνάμεων (= ἰσονομία) τοῦ ξηροῦ, τοῦ ὑγροῦ, τοῦ κρύου, τοῦ γλυκοῦ, τοῦ πικροῦ, τοῦ ξινοῦ καὶ τοῦ ἁλμυροῦ.

Τὴν Ἀρρώστια τὴν προκαλεῖ ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἑνὸς (=μοναρχία). Ἡ θεραπεία ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἀποκατάσταση τῆς διαταραχθείσας ἰσορροπίας, μὲ τὴ μέθοδο τῆς ἀντίθετης ἀπὸ τὴν πλεονάζουσα δύναμη».

Οἱ ἀντιλήψεις αὐτὲς τίς βρίσκουμε ἀκέραιες στὸν Ἱπποκράτη. Ἡ ἀκριβὴς μείξη, ἡ ἰσονομία, ἡ συμμετρία, ἡ ἁρμονία, βρίσκονται στὴ βάση τῶν δογμάτων τῶν Πυθαγορείων καὶ τοῦ Ἱπποκράτη.

Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱπποκράτης:

«Μέσα στὸν ἄνθρωπο ὑπάρχει καὶ τὸ πικρὸ καὶ τὸ ἁλμυρό, τὸ γλυκό, τὸ ξινό, τὸ στυφὸ καὶ τὸ ἄνοστο καί... τὰ συστατικὰ αὐτὰ ὅταν ἀναμειγνύονται καὶ ἑνώνονται μεταξύ τους, οὔτε φαίνονται οὔτε βλάπτουν τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν ὅμως κάποιο ἄπ΄ ὅλα διαχωριστεῖ καὶ μείνει μόνο τοῦ τότε φαίνεται νὰ προκαλεῖ βλάβη.»

Ἄν τρῶμε πολλὰ γλυκὰ καὶ ὑδρογονάνθρακες καὶ ἔχει γίνει τὸ σῶμα μας σοκολάτα καὶ Ζαχαροπλαστεῖο, ἔχει ἐπέλθει ἀνισορροπία. Ἡ ἐπικράτηση τῶν γλυκῶν σὲ βάρος τοῦ πικροῦ θὰ τὸ πληρώσουμε καὶ μάλιστα ἀκριβά. Οἱ ὄγκοι εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ζάχαρη.

Αὐτὸ ἀπέδειξε ὁ Warburg. Τὸ 2001 ἕνα ἰατρικὸ συνέδριο στὴν Καρλσρούη τῆς Γερμανίας, ἐπιβεβαίωσε τὴν παροιμία: «ὅτι εἶναι πικρὸ στὸ στόμα, εἶναι καλὸ στὸ στομάχι». Τονίστηκε ὅτι οἱ πικρὲς οὐσίες, συμβάλλουν ἀποφασιστικὰ στὴ συνολικὴ διαδικασία τῆς πέψης.

Οἱ κινήσεις τοῦ στομάχου καὶ τοῦ ἐντέρου ἐντείνονται καὶ ἐπιταχύνεται ἡ προώθηση τῆς τροφῆς. Διεγείρουν τὴν ἔκκριση χολῆς καὶ παγκρέατος, βελτιώνουν τὴν πέψη τῶν λευκωμάτων, πρωτεϊνῶν καὶ λιπῶν.

Μειώνεται ἡ αἴσθηση τοῦ φουσκώματος καὶ ἐμποδίζονται οἱ διαδικασίες ζύμωσης καὶ σήψης ποὺ συντελοῦνται στὸ ἔντερο. Μέσῳ τῆς βελτίωσης ἀπορρόφησης τῆς βιταμίνης Β12, οἱ πικρὲς οὐσίες ὑποστηρίζουν τὴν παραγωγὴ αἵματος, προάγουν τὴν ἀπορρόφηση τῶν λιποδιαλυτῶν στοιχείων, ὅπως καὶ τοῦ σιδήρου. Οἱ πικρὲς οὐσίες ὑποστηρίζουν καὶ τὴ δημιουργία βάσεων (ἀλκαλικὸ ὑψηλὸ ΡΗ) στὸν ὀργανισμό. Καὶ δροῦν μ΄αυτὸ τὸν τρόπο ἐνάντια στὴν ὑπεροξείδωση τοῦ αἵματος.

Κανόνας 1ος: Σὲ περίπτωση συστηματικῆς λήψης τῶν πικρῶν οὐσιῶν,

1) δυναμώνει τὸ συκώτι.

Τὸ συκώτι θέλει πικρὰ γιὰ νὰ λειτουργήσει. Ἡ χολὴ ποὺ παράγεται στὸ συκώτι εἶναι πικρή. Πὼς λοιπὸν θὰ ἔχουμε παραγωγὴ πρώτης ποιότητας χολῆς, νὰ διαλύει τὰ λίπῃ, ἂν δὲν τρῶμε πικρά; Τροφοδοτῶντας μὲ ζάχαρη τὸ συκώτι δὲν παράγουμε πικρὴ χολή.

2) Βελτιώνεται ὁ μεταβολισμὸς καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μειώνεται καὶ ἡ χοληστερίνη. Μὲ τὰ πικρὰ μειώνονται καὶ οἱ τιμὲς τοῦ σακχάρου. Ὁ καθένας τὸ καταλαβαίνει. Τὸ σάκχαρο προέρχεται ἀπὸ τὴν κατάχρηση ὑδατανθράκων, ὄχι ἀπὸ τὴν κατάχρηση πικρῶν οὐσιῶν καὶ ἡ θεραπεία γίνεται μὲ τὰ ἀντίθετα, ἔλεγε ὁ Ἱπποκράτης.

Πικρὲς οὐσίες, ὅπως ἡ Clucosonalat Sinigrin, εἶναι ἀντικαρκινικές. Πὼς δροῦν οἱ πικρὲς οὐσίες;

Ἡ περίπτωση τοῦ βερίκοκου.

Τὸ κέντρο γιὰ τὸν καρκίνο εἶναι τὸ συκώτι. Νὰ τὸ διατυπώσω διαφορετικά. Τὸ συκώτι εἶναι γιὰ τὸν καρκίνο, ὅτι ἡ καρδιὰ γιὰ τὸ κυκλοφορικό. Τὸ συκώτι εἶναι τὸ κέντρο. Δυνατὸ συκώτι διώχνει τὸν καρκίνο.

Ζαχαροποιημένο καὶ σοκολατοποιημένο συκώτι ἴσον καρκίνος. Ἡ ἄμυνα καὶ ὁ τερματοφύλακας τοῦ ὀργανισμοῦ ἐναντίον τοῦ καρκίνου βρίσκονται στὸ συκώτι καὶ τὸ συκώτι θέλει πικρὰ γιὰ νὰ λειτουργήσει σωστά, νὰ ἀποθηκεύσει τίς βιταμίνες. Γιατί δὲν παρουσιάζεται καρκίνος στὸ λεπτὸ ἔντερο;

Ρωτῆστε κάποιο γιατρό. Πολλοὶ δὲν γνωρίζουν. Ἄλλοι ἀπαντοῦν τὸ ΡΗ, ἡ μεγάλη ποσότητα γ - σφαιρίνης (ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὸ σελήνιο), ἢ λόγῳ τῆς ταχείας διέλευσης... Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στὸ γεγονός, ὅτι - σύμφωνα μὲ τὴ φυσιολογία- στὸ λεπτὸ ἔντερο χύνονται οἱ ἐκκρίσεις τῆς χολῆς καὶ τοῦ παγκρέατος ποὺ κάνουν ἀλκαλικὸ τὸ ΡΗ τοῦ λεπτοῦ ἐντέρου.

Τὰ παγκρεατικὰ ἔνζυμα (θρυψίνη, χυμοθρυψίνη) καὶ ἡ χολή, εἶναι βασικῆς σημασίας γιὰ τὸ περίεργο γεγονός, ὅτι στὸ λεπτὸ ἔντερο δὲν ἐμφανίζεται σχεδὸν ποτὲ καρκίνος. Ὁ συνδυασμὸς καὶ τῶν δύο.

Γιατί καὶ στὸ πάγκρεας καὶ στὸ χοληδόχο πόρο ἐμφανίζεται καρκίνος; Νὰ θέσω διαφορετικὰ τὸ ἐρώτημα. Ἄν εἶναι τὸ ΡΗ ἢ ἡ γ-σφαιρίνη ἡ αἰτία πού το καρκίνου τοῦ λεπτοῦ ἐντέρου εἶναι πρακτικὰ 0, γιατί δὲν αὐξάνουμε τίς γ - σφαιρίνες ἢ δὲν διορθώνουμε τὸ ΡΗ τοῦ ὀργανισμοῦ σὲ ἀλκαλικό; Ἄς θυμηθοῦμε τὸν Otto Warburg:

1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικὸ ὀξύ), 2) ἔλλειψη ὀξυγόνου, 3) χαμηλὸ (ὄξινο) ΡΗ. Ἡ τριάδα τῶν χαρακτηριστικῶν των καρκινικῶν κυττάρων.

Πράγματι στὸ λεπτὸ ἔντερο ὑπάρχει ἀλκαλικὸ ΡΗ. Τὰ ἔνζυμα εἶναι πολὺ εὐαίσθητα. Ἡ θερμοκρασία τὰ καταστρέφει ἐντελῶς. Γιὰ νὰ ἔχουμε λοιπὸν πολλὰ ἔνζυμα, πρέπει νὰ καταναλώνουμε ὠμὲς τροφές. Ἔτσι θὰ ἀνεβάζουμε τὸ ἐπίπεδο τῶν πεπτικῶν ἐνζύμων τοῦ ἐντέρου καὶ θὰ ἔχουμε περισσότερα παγκρεατικὰ ἔνζυμα.

Κανόνας 2ος: Τοὐλάχιστον τὸ 50% τῶν τροφῶν ἑνὸς καρκινοπαθῆ πρέπει νὰ εἶναι ὠμές, γιὰ ἄριστη λειτουργία τῶν παγκρεατικῶν ἐνζύμων.

Πῶς τὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου σκοτώνει τὰ καρκινικὰ κύτταρα;

Ἡ Β17 ποὺ περιέχεται στὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου, στὰ πικραμύγδαλα καὶ τὰ ἀμύγδαλα, ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο σάκχαρα (γλυκόζη) ἕνα βενζελδαύδη καὶ ἕνα κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ὅπως ὁ καθένας γνωρίζει, τὸ κυάνιο εἶναι ὑψηλὰ τοξικὸ καὶ σὲ μεγάλες ποσότητες θανατηφόρο.

Ὅμως σ΄αυτή τη φυσική του μορφὴ εἶναι χημικὰ ἀδρανές. Ὑπάρχει μία οὐσία, ποὺ μπορεῖ νὰ ξεκλειδώσει τὸ μόριο τῆς βιταμίνης Β17 καὶ νὰ ἀπελευθερώσει τὸ κυάνιο τοῦ βερίκοκου. Ἡ οὐσία αὐτὴ εἶναι τὸ ἔνζυμο beta glucosidase (βῆτα γλυκοσιδάση), ποὺ τὸ καλοῦμε, τὸ ἔνζυμο ποὺ ξεκλειδώνει.

Ὅταν ἡ βιταμίνη Β17, ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μ΄ αὐτὸ τὸ ἔνζυμο, ὄχι μόνο ἀπελευθερώνεται τὸ κυάνιο, ἀλλὰ καὶ ἡ βενζελδαϊδη, ἡ ὁποία εἶναι πολὺ τοξικὴ ἀπὸ μόνη της. Αὐτὲς οἱ δύο οὐσίες μαζὶ ἔχουν δηλητηριώδη ἰσχὺ 100 φορὲς περισσότερο ἀπ΄όσο κάθε μιὰ χωριστά. Αὐτὸ καλεῖται συνεργιστικὸ ἀποτέλεσμα.

Εὐτυχῶς, τὸ ἔνζυμο αὐτὸ δὲν βρίσκεται ὁπουδήποτε στὸν ὀργανισμό μας σὲ ἐπικίνδυνο βαθμό, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καρκινικὰ κύτταρα. Κάποτε δὲ 100 φορὲς περισσότερο ἀπ΄ότι στὰ περιβάλλοντα ὑγιῆ κύτταρα. Ἀποτέλεσμα: Τὸ δηλητήριο ποὺ ἀπελευθερώνεται ἀπὸ τὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου καὶ τοῦ ἀμύγδαλου στοχεύει στὰ καρκινικὰ κύτταρα καὶ μόνο καὶ τὰ σκοτώνει.

Ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα ἄλλο ἔνζυμο, ποὺ καλεῖται ροδανάση. Τὸ ὀνομάζουνε προστατευτικὸ ἔνζυμο, γιὰ τὴν ἱκανότητά του νὰ προστατεύει καὶ νὰ οὐδετεροποιεῖ τὸ κυάνιο μετατρέποντάς το σὲ ὑποπροϊόντα ὠφέλιμα γιὰ τὴν ὑγεία. Αὐτὸ τὸ ἔνζυμο ἀπαντᾷται σὲ μεγάλες ποσότητες σὲ κάθε σημεῖο τοῦ ὀργανισμοῦ μας, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καρκινικὰ κύτταρα,τὰ ὁποῖα δὲν προστατεύονται.:

Μὲ λίγα λόγια ἡ ροδανάση προστατεύει τοὺς ἱστοὺς ἀπὸ τὸ κυάνιο ἐνῶ δὲν ὑπάρχει στὰ καρκινικὰ κύτταρα. Β γλυκοσιδάση ἀπελευθερώνει τὸ κυάνιο ποὺ σκοτώνει τὸν καρκίνο. Βρίσκεται στὰ καρκινικὰ κύτταρα, δὲν βρίσκεται στὰ ὑγιῆ. Προσοχὴ ἐδῶ. Ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία.

Οἱ ἐπιστήμονες γνωρίζουν πὼς τὸ ἀντίδοτο στὴ δηλητηρίαση ἀπὸ κυάνιο, εἶναι ἡ ζάχαρη. Ἀναφέρεται στὴν ἱστορικὴ ἀπόπειρα δολοφονίας μὲ κυανιοῦχο κάλιο κατὰ τοῦ Ρασπούτιν, μισητὸ πρόσωπο στὴν προεπαναστατικὴ Ρωσία.

Μολονότι ὁ Ρασπούτιν δηλητηριάστηκε μὲ κυάνιο, δὲν ἔπαθε τίποτα, διότι τὸ κυανιοῦχο κάλιο εἶχε τοποθετηθεῖ μέσα σὲ γλυκὰ καὶ σὲ κρασί. Ἄν καὶ ἡ δόση ἦταν μεγάλη παρουσίασε ἐλάχιστα συμπτώματα δευτερεύοντα τῆς δηλητηρίασης, ὅπως λόξυγκα, σιελόρροια κ.λ.π. Ἡ ζάχαρη εἶχε ἐξουδετερώσει τὴ δράση του πολὺ δραστικοῦ δηλητηρίου. Τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ δὲν τὴ γνώριζαν οἱ ἐπίδοξοι δολοφόνοι.

Ἄς φανταστοῦμε λοιπὸν σήμερα ἕναν καρκινοπαθῆ ποὺ ἔχει καταναλώσει μεγάλες ποσότητες γλυκῶν, ἀναψυκτικῶν, ποτῶν, πατάτας, ἢ ποὺ ἡ διατροφή του περιλαμβάνει κυρίως ὑδατάνθρακες, ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ πάθει κάτι μὲ λίγα κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα, ὅπως τὰ παπαγαλάκια τῶν ΜΜΕ εἶπαν, ἀκολουθῶντας τὰ κελεύσματα τῶν κυρίων τους στοῦ Μεμόριαλ.

Ὅπως δὲν ἔπαθαν οἱ Χούντζας, ὅπως λέει ἡ παράδοσή μας μέ το μυλωνᾶ, ὅπως ἐπιστημονικὰ τὸ ἀνέλυσε ὁ Krebs μὲ τὴ ροδανάση καὶ τὴ Β γλυκοσιδάση, τὰ κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλῆ.

Ἀρχίζουμε σὲ περιπτώσεις διαγνωσμένου καρκίνου μὲ 5 τὴν ἡμέρα, τὴν πρώτη βδομάδα., μὲ 10 τὴ δεύτερη καὶ χωρὶς περιορισμὸ στὴ συνέχεια. Ἡ ὄρεξη, ἡ πέψη, ὁ μεταβολισμός, θὰ βελτιωθοῦν.

Τὰ βερίκοκα εἶναι φροῦτα ἐποχῆς καὶ τὰ προμηθευόσαστε ἀπό το μανάβη τῆς γειτονιᾶς. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀντικαρκινικὸ φάρμακο ὄχι μόνο δὲν κερδίζουν οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρίες, ἀντίθετα ζημιώνουν.

Κανόνας 3ος: Τὰ καρκινικὰ κύτταρα ἔχουν ὄξινο (χαμηλὸ ΡΗ).

Τὸ ΡΗ τὸ ἰσορροπεῖ τὸ ἀσβέστιο ἡ βιταμίνη D, τὸ μαγνήσιο, τὸ κάλιο, τὸ βόριο. Τὸ λεμόνι, βοηθᾷ στὴν ἀπορρόφηση τοῦ ἀσβεστίου. Καταναλώνετε πολὺ λεμόνι κάθε μέρα, ὅπως συστήνει ἡ ἀντικαρκινικὴ δίαιτα Μοερμαν στὴν Ὁλλανδία. Τρῶτε χέλια (τεράστια πηγὴ βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ (μονάδες) στὰ 100 γραμ. .

Φροῦτα, εἰδικὰ σταφύλι (τεράστια πηγὴ καλίου). Λαχανικὰ (μπρόκολο, λάχανο, μώβ - ἄσπρο) καρότα, λαχανίδες (τεράστια πηγὴ αφὁμοιώσιμου ἀσβεστίου), βλήτα (ἐπίσης τεράστια πηγὴ ἀσβεστίου, βορίου), μαϊντανὸ (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο τοῦ πνεύμονα, ρόκα (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο τῶν νεφρῶν), ραδίκια (μὲ τὸ ζουμί τους).

Κανόνας 4ος: Ἡ ὑποξία (χαμηλὸ ὀξυγόνο), εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς καρκινογένεσης.

H χλωροφύλλη δίνει τὸ ὀξυγόνο στὰ φυτά. Σύμφωνα μὲ τὸ μεγάλο γιατρὸ Max Gerson (7) ποὺ θεράπευσε τὸν νομπελίστα Ἀλμπερτ Σβάϊτσερ καὶ ἀποδεδειγμένα 50 καρκινοπαθεῖς σύμφωνα μὲ τίς ἀκτινογραφίες τους πρὶν καὶ μετὰ τὴ θεραπεία.

Οἱ πράσινοι χυμοί, τοὐλάχιστον 5 τὴν ἡμέρα, δίνουν τὸ ἀπαιτούμενο ὀξυγόνο καὶ ὑγεία στὰ κύτταρα.

Ἔχουμε ἔτσι ἀπόπτωση (θάνατο, κυτταρικὴ αὐτοκτονία) τῶν καρκινικῶν κυττάρων. Οἱ χυμοὶ τῆς τσουκνίδας, φύλλων ἐλιᾶς , σέλινου, μαϊντανοῦ καὶ καρότου παίζουν σημαντικὸ ρόλο.

Ὁ Gerson μάλιστα, χρησιμοποιοῦσε εἰδικό, ἀποχυμωτή, γιὰ τὴ διατήρηση ὅλων τῶν θρεπτικῶν συστατικῶν. Ὅταν παρουσίασε τίς ἀνίατες περιπτώσεις στὸ Κογκρέσο μὲ ὅλα τὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα ποὺ τίς συνόδευαν (ἐξετάσεις, ἀκτινογραφίες κ.λ.π.). Ἀντὶ νὰ τὸν συγχαροῦν, ἄρχισε ἕνα ἀνελέητο κυνηγητὸ ἐναντίον του.

Ἔτσι δροῦν οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρίες. Καταδιώκουν τὴν ἀλήθεια. Τὰ ἴδια ἔγιναν καὶ στὴ Γαλλία μὲ τὸν Μπελανσονί, γιατρὸ τοῦ προέδρου Μιτερὰν κ.λ.π.

Κανόνας 5ος: Τρῶτε ἄφθονο σκόρδο καὶ κρεμμύδι μέχρι «σκασμοῦ».

Σκοτώνει τὰ καρκινικὰ κύτταρα.

Γιατί τεράστιες ποσότητες; Ὑπάρχουν πολλοὶ σκουπιδιάρηδες στὸν ὀργανισμό μας ποὺ τὸν καθαρίζουν ἀπὸ τίς τοξίνες καὶ τὰ δηλητήρια. Τὸ γκλοκουρονικὸ ὀξύ, εἶναι ἕνα ἄπ΄ αὐτά. Ἔχετε ἀκούσει κάτι γιὰ τὴν ἐξέταση Β-γλυκουρονιδάση; Ρωτεῖστε το γιατρό σας.

Στὰ βιβλία τῆς καρδιολογίας ἀναφέρεται ὡς ἐξέταση στὸ ἐγκεφαλονωτιαῖο ὑγρὸ καὶ πὼς συναντᾷται ὑψηλή σε σὲ ἀδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, καρκινώματα ἀπὸ πλακώδη κύτταρα κ.λ.π. Τί κάνει ἡ γλυκουρονιδάση; Καταστέλλει τὴ σύζευξη μεταξὺ τοξίνης καὶ τοῦ σκουπιδιάρη γλυκουρινικοῦ ὀξέως μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τοξίνες νὰ παραμένουν στὸν ὀργανισμό.

Ὅσο περισσότερο σκόρδο καὶ κρεμμύδι καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο καταστέλλεται ἡ δράση τῆς β-γλυκουρουνιδάσης καὶ ἀποβάλλονται οἱ τοξίνες ἀπὸ τὸν ὀργανισμό.

Τὸ ἀσβέστιο παίζει ἐπίσης σημαντικότατο ρόλο στὴ μείωση τῆς δραστηριότητας τῆς β-γλυκουρονιδάσης. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὸ γλυκουρονικὸ ὀξὺ χρειάζεται μῆλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (εἰδικὰ μώβ), χαμομήλι.

Ἐπίσης τὰ κρεμμύδια μειώνουν σημαντικὰ τὴ γλυκόζη, ὅσο καὶ τὴν ἀπάντηση τῆς ἰνσουλίνης στὴ γλυκόζη. Τὸ γλυκουρανικὸ ὀξὺ συζεύγνυται μὲ τὴ χολερυθρίνη ἀπὸ τὸ ἔνζυμο UDT GT καὶ ἀπεκρίνεται στὴ χολή. Ἔχουμε καλύτερη λειτουργία τῆς χολῆς καὶ τοῦ συκωτιοῦ.

Ὁ γιατρὸς Χαβάκης ἔγραφε πὼς στὴν Τρασυλβανία, ὅπου οἱ κάτοικοι ποὺ στὴ διατροφή τους ἔχουν μεγάλη θέση τὰ κρεμμύδια, ὁ καρκίνος εἶναι σχεδὸν ἄγνωστος. Ἐπειδὴ ἡ δράση τῶν κρεμμυδιῶν στὸ σάκχαρο εἶναι γνωστὴ καὶ στὴν ἰατρικὴ (βλέπε Βιοϊατρική, Κλινικὴ Χημεία Εὐάγγελος Σπανός, τόμος Α, σελ. 9).

Εἶναι ἀδιανόητο, οἱ καρκινοπαθεῖς καὶ οἱ διαβητικοὶ νὰ μὴν τρῶνε πολλὰ κρεμμύδια. Εἰδικὰ ἂν οἱ διαβητικοὶ τρῶνε ἀρκετὰ φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει ὁ δείκτης τοῦ σακχάρου.

Ἐπίσης ἂν κάθε πρωὶ στίβουν ξερὰ κρεμμύδια καὶ πίνουν μισὸ φλιτζάνι πέφτουν αἰσθητὰ ἡ χοληστερίνη καὶ τὸ σάκχαρο. Ὁ δεύτερος ρόλος τοῦ κρεμμυδιοῦ εἶναι ὅτι παρεμβαίνει στὴν τυροσίνη κινάση. Τὸ κρεμμύδι, τὸ μῆλο καὶ τὸ γκρέϊπφρουτ, περιέχουν κουερσετίνη, ἕνα βιοφλανοειδές. Ἡ κουερσετίνη εἶναι σημαντικότατη, γιατί σταματᾷ τὴ δράση μιᾶς κατηγορίας ἐνζύμων ποὺ λέγονται κινάσες τῆς τυροσίνης.

Tα ἔνζυμα αὐτὰ βρίσκονται στὴν κυτταρικὴ μεμβράνη καὶ στὸ ἐσωτερικό της καὶ ὅταν ἐνεργοποιοῦνται ἐντέλουν τὰ καρκινικὰ κύτταρα νὰ διασπαστοῦν καὶ ἔτσι προκαλοῦνται οἱ μεταστάσεις. Γιὰ νὰ μὴν δίδονται ἐντολὲς διαίρεσεις τοῦ κυττάρου καὶ ἔτσι νὰ ἀποτρέπονται οἱ μεταστάσεις, τὸ μήνυμα εἶναι: τρῶτε ἄφθονα κρεμμύδια. Ὑπάρχουν φάρμακα γιὰ τὴν ἀναστολὴ δράσης τῆς τυροσίνης κινάσης (Τυροφωστίνες).

Ὁ στόχος τῶν φαρμακευτικῶν ἐταιριῶν εἶναι σαφής: Θαυμάζουμε τὸ Gleenvec ἢ τίς τυροφωστίνες. Θαυματουργὸ τὸ Gleenvec, καταπληκτικὴ ἡ ἐπιστήμη! Μπράβο! Ἐμεῖς κερδίζουμε καὶ οἱ καρκινοπαθεῖς εἶναι εὐχαριστημένοι.! Κουβέντα ὅμως γιὰ τὸ κρεμμύδι, ποὺ εἶναι τὸ φυσικὸ Gleenvec. Πεῖτε μου!

Εἶχε ἄδικο ὁ Ἱπποκράτης , ὅταν ἔγραφε:

«

Πιστεύω, ὅτι γιὰ νὰ ἀσκήσει ἀποτελεσματικὰ τὸ ἐπάγγελμά του ἕνας γιατρός, εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίζει καὶ μάλιστα νὰ προσπαθήσει σκληρὰ νὰ μάθει, ὅλα τα περὶ φύσης, δηλαδὴ ποιά ἐπίδραση ἀσκοῦν στὸν ἄνθρωπο, ἢ τροφή, τὸ ποτὸ καὶ οἱ διάφορες συνήθειες σὲ κάθε ἄτομο ξεχωριστά. Δὲν ἀρκεῖ νὰ νομίζει ἁπλᾶ, ὅτι τὸ τυρὶ εἶναι κακὴ τροφή, ἐπειδὴ προκαλεῖ πόνο σὲ ὅποιον καταναλώνει μεγάλες ποσότητες. Πρέπει νὰ μάθει, τί πόνο προκαλεῖ, γιὰ ποιά αἰτία καὶ γιὰ ποιό, ἀπὸ ὅσα ὑπάρχουν μέσα στὸ σῶμα εἶναι ἀκατάλληλο. Γιατί ὑπάρχουν πολλὲς ἄλλες τροφὲς καὶ ποτὰ ποὺ εἶναι ἀπὸ τὴ φύση τους βλαβερὰ καὶ ἐπιδροῦν στὸν ἄνθρωπο μὲ ποικίλους τρόπους. Κάποιοι μποροῦν νὰ φᾶνε μεγάλες ποσότητες τυρί, χωρὶς νὰ τοὺς πειράξει καθόλου. Ἀντίθετα τονώνει θαυμάσια ὅσους ὠφελεῖ. Ἄλλοι ὅμως τὸ ἀφομοιώνουν δύσκολα. Οἱ ὀργανισμοὶ εἶναι διαφορετικοί. Ἡ γνώση αὐτῶν θὰ θεράπευε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τίς ἀρρώστιες».

Τὸ ἐρώτημα παραμένει. Ἔχουν σήμερα γνώσεις οἱ γιατροὶ γιὰ τὴ θεραπευτικὴ ἀξία τῶν τροφῶν; Τί διδάσκονται γιὰ τὴ θεραπευτική τους δύναμη; Ἔχει ἄδικο ὁ Ἱπποκράτης;

Κανόνας 6ος: Περιορίστε τὴν Ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης (ODC).

Ἡ Ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης εἶναι τὸ ἔνζυμο κλειδὶ στὴ σύνθεση τῶν πολυαμινῶν καὶ παίζει σημαντικὸ ρόλο στὴ διαίρεση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ κυττάρου. Ἐπανερχόμαστε στὸ μεγάλο ρόλο τοῦ συκωτιοῦ.

Ἡ ἐξίσωση, συκώτι = καρκίνος καὶ καρκίνος = συκώτι, παίζει καὶ ἐδῶ τὸ ρόλο της. Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης, εἶναι ἡπατικὸ ἔνζυμο. Ἄν τὸ σταματήσουμε, σταματοῦμε καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ὄγκων.

Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης κάνει πολὺ παρέα μὲ τὴν ἰνσουλίνη. Εἶναι στενές, πολὺ στενὲς φιλενάδες. Ἐπιρεάζοντας τίς πολυαμίνες, προκαλοῦν αὔξηση τῶν ὄγκων, μεταστάσεις, αὔξηση τοῦ βάρους. Ἐπίσης ὁ συνδυασμὸς ἰνσουλίνης μὲ σωματομεδίνες (IGF1 καὶ IGF 2) εἶναι θανατηφόρος. Οἱ σωματομεδίνες (IGF1 καὶ IGF 2) μοιάζουν μὲ τὴν προϊσουλίνη καὶ παίζουν σημαντικότατο ρόλο στὴ ρύθμιση τοῦ πολλαπλασιασμοῦ καὶ τῆς λειτουργίας τῶν κυττάρων.

ΣΕ ὑποκλυκαιμία, σχετιζόμενη μὲ ὄγκο ἡ (IGF1) εἶναι ὑψηλή. Ὁ ὄγκος ἔχει καταναλώσει ὅλο τὸ σάκχαρο καὶ ζητάει καὶ ἄλλο. Γι΄αυτὸ ἔχουμε ὑπογλυκαιμία. Ἡ IGF1, εἶναι ὁ κύριος παράγοντας γιὰ τὴ διέγερση τῶν λιποκυττάρων, ἐπιτάχυνση τῆς ἀνάπτυξης τῶν ὄγκων καὶ πρόκλησης φλεγμονῶν. Ἡ ἰνσουλίνη συνοδεύεται ἀπὸ τὴν IGF1, ποὺ διεγείρει τὴν κυτταρικὴ ἀνάπτυξη. Μεγάλη αὔξηση τῆς ἰνσουλίνης καὶ τῶν σωματομεδινῶν, διεγείρουν τὴν αὔξηση τῶν καρκινικῶν κυττάρων, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱκανότητά τους νὰ κάνουν μεταστάσεις (8). Μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, συνδέεται μὲ αὔξηση τῆς ἰνσουλίνης μὲ τὴν παρέα τῆς IGF σὲ μιὰ προσπάθεια τοῦ ὀργανισμοῦ νὰ ρίξει τὸ σάκχαρο. Τὴ σκυτάλη μετὰ τὴν ἰνσουλίνη, παίρνουν οἱ σωματομεδίνες καὶ ἀποκαρβοξυλάση της ὀπνιθίνης. Ἀποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αὐξήσεις τῶν ὄγκων.

Ἄς δοῦμε μερικὲς ἔρευνες.

Ἡ S. Hankinson τῆς ἰατρικῆς σχολῆς τοῦ Χάρβαρντ, ἀπέδειξε, ὅτι ἀπὸ μιὰ ὁμάδα γυναικῶν, ἡλικίας κάτω τῶν πενῆντα, ἐκεῖνες μὲ τὸ ὑψηλότερο IGF, εἶχαν ἑφτὰ φορὲς περισσότερες πιθανότητες νὰ ἐμφανίσουν καρκίνο τοῦ μαστοῦ (ὁμάδες ἐρευνητῶν ἀπὸ τὸ Xάβαρντ, τὸ Mac Gill κ.λ.π. ἔδειξαν τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα στὸν καρκίνο τοῦ προστάτη μὲ 9 φορὲς μεγαλύτερη πιθανότητα στοὺς ἄνδρες ποὺ εἶχαν ψηλὲς σωματομεδίνες (10). Ἄλλες μελέτες ἔχουν δείξει παρόμοια ἀποτελέσματα στὸν καρκίνο τοῦ παγκρέατος, τοῦ παχέος ἐντέρου, τῶν ωοθηκῶν κ.λ.π.

Πὼς μειώνουμε τὴν ἰνσουλίνη καὶ τίς φίλες της τίς σωματομεδίνες; Κόβοντας μὲ τὸ μαχαίρι στοὺς καρκινοπαθεῖς γλυκά, πατάτες, ψωμιὰ καὶ γενικὰ τίς ἐπεξεργασμένες τροφές. Ἡ ἐξέταση ἰνσουλίνης καὶ σωματομεδινῶν (IGF1 καὶ IGF2) εἶναι ἀπαραίτητες. Ἔρευνες ἔχουν δείξει, ὅτι ἡ πλήρης ἀποχὴ ἀπὸ τροφὲς πλούσιες σὲ ὑδατάνθρακες μειώνει θεαματικὰ τὰ ἐπίπεδα ἰνσουλίνης καὶ IGF.

Γιὰ τὴν ἀναστολὴ τῆς ODC (ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης), τὸ σκόρδο, τὸ τσάϊ, τὸ ρόδι ὁ χυμὸς ἀπὸ φῦλα ἐλιᾶς, τὰ καρύδια, τὰ κρεμμύδια, τὰ κεράσια καὶ ὅλα τὰ πικρὰ παίζουν σημαντικότατο ρόλο.

Ὅταν πέσουν ἡ ἰνσουλίνη καὶ οἱ σωματομεδίνες, ὁ ὀργανισμὸς ἀποβάλλει τὰ σάκχαρα. Τὸ σῶμα - ζαχαροπλαστεῖο, διώχνει τὸν καρκίνο πετῶντας τὰ στοιχεῖα ποὺ τὸν θρέφουν.

Δείτε περι

Πὼς ὁ Σείριος ἐπηρεάζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Γῆ

ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ὁ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ;;;;

Ὁ Σειριος καὶ ἡ γῆ.

Ἄν εἰστε ἀπο αὐτους πού - ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ὁ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ Ἡ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ¨

ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ ΒΟΜΒΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Γῆ, τοτε καντε τὸν κοπο νὰ τὰ διαβασετε.

ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ εἰναι <Ὁ ΣΕΙΡΙΟΣ>. ΑΠΟ ΤΟ 1983 Ἡ ΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Γῆ 8,7 ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ, ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΘΕΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΗ.ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ Γῆ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ....
ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΝΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ (ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΥΛΕΣ) ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΗΠΙΕΣ ΚΑΙΡΙΚΕΣ Συνθηκεσ.η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ 5679 ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ Ὁ ΥΠΟΛΟΙΠΟΣ Πλανητησ.αρα ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΗ Ἡ ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ Ἄυτο ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Ἡ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΗΠΙΟΥΣ ΧΕΙΜΩΝΕΣ,ΕΝΩ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΓΥΡΩ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΓΩΣΕΙ.

Στὰ τελευταια χρονια βλεπουμε μιὰ ἀναβιωση τοῦ ἀρχαιου ἑλληνικοῦ πνεύματος .Ὅλο καὶ περισσότεροι ἕλληνες ἐνδιαφέρονται γιὰ τοὺς προγόνου μας. αὐτὸ καὶ πολλά ἄλλα συμβαίνουν γιατὶ μᾶς εἶχαν μπλοκάρει τὴν μνήμη μας . ΑΠΟ ΤΟ 1972 τὸ μπλοκάρισμα αύτό καταστρέφεται. Γί αύτό ἀρχίσουμε νὰ μαθαίνουμε πράγματα ποὺ πρὶν δὲν ξέραμε γιά μας τοὺς ἕλληνες.

ὡς καὶ ὅλος ὁ κόσμος γι ἐμὰς μιλάει, ἂν καὶ ἔχουμε χρέος μόνο τὸ 2% τῆς εὐρωζώνης . Ἔχουμε χρέος 600 δίς, ἐνῶ τὸ Λιχνεστάιν μὲ καμία 500.000 κατοίκους ἔχει 3 τρισεκατομμύρια χρέος καὶ Κανένας δὲν ἀσχολεῖται μαζί του. Δὲν εἶναί γιατί ἡ ἑλλάδα ἔχει πετρέλαια.               Πετρέλαια βρήκανε καὶ σὲ ἄλλα μέρη  , ἀλλά δὲν γίνεταί ντόρος.   μόνο γιὰ τὴν ἑλλάδα γίνετε ντόρος.

Ὁ Γιαχβὲ καὶ οἱ 'Ἑλληνες

Ὁ Γιαχβὲ καὶ οἱ 'Ἑλληνες

Ἡ Συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ Βδέλυγμα τοῦ Γιαχβέ

«Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχεν μάθησιν»

Ἐλεγε ὁ μεγάλος ἱστορικὸς τῆς ἀρχαιότητος Θουκυδίδης καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ γεννᾷται εἶναι γιατί ἔδινε τόση μεγάλη σημασία στὴν μάθηση καὶ γνώση τῆς ἱστορίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἀπάντηση εἶναι διότι ἡ ἱστορικὴ γνώση εἶναι ἡ ἐμπειρία τοῦ λαοῦ στὸν ὁποῖο ἀναφέρεται καὶ περιλαμβάνει ὄχι μόνον τὰ μεγαλουργήματα τῶν προγενεστέρων γενεῶν ἀλλὰ καὶ τὰ λάθη ὥστε οἱ νεότερες γενεὲς νὰ ἐπαναλάβουν τίς ἐποποιίες καὶ τὰ μεγαλουργήματα τῶν προγόνων τοὺς τὰ ὁποῖα θὰ τοὺς ὁδηγήσουν σὲ πρόοδο καὶ εὐημερία ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὰ λάθη τους.

Συνεπῶς ἡ ἀληθινὴ ἱστορικὴ γνώση εἶναι μιὰ ὑπέρτατη γνώση γιὰ τίς μέλλουσες γενιὲς ἑνὸς λαοῦ γιατί, ἐπαναλαμβάνω καὶ μάλιστα μὲ ἔμφαση, περιλαμβάνει ὅλη τὴν πεῖρα τῶν προγόνων του καὶ αὐτὴ ἡ πεῖρα ἐνισχύσει τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ὄχι μόνον γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τίς ἐποποιίες τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς προστατεύσει ὥστε νὰ μὴν ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια σφάλματα, διότι ἡ ἔκφραση «ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνετε» εἶναι μιὰ πραγματικότητα τὴν ὁποία κανεὶς λογικὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει. Πέραν αὐτοῦ λαὸς ποὺ ἀγνοεῖ τὴν ἱστορία του εἶναι οὐσιαστικὰ ἀποκομμένος ἀπὸ τίς ρίζες του γιατί οἱ ρίζες του κάθε λαοῦ εἶναι οἱ πρόγονοί του καὶ λαὸς ἀποκομμένος ἀπὸ τίς ρίζες του δὲν ἔχει ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ δὲν ἔχει μέλλον.

Εἰδικότερα γιά μας τοὺς Ἕλληνες τώρα σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ κλονίζονται ἰδανικά, ἀντιλήψεις καὶ ἀξίες ἐμπρὸς στὸν ὀλετῆρα τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ὁμογενοποίησες εἶναι θέμα ἐθνικὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ συμφέρον νὰ μάθουμε ἐπιτέλους τὴν πραγματική μας ἱστορία, γιατί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, λαὸς φύσει ἐρευνητικός, φιλομαθὴς καὶ συνάμα διεκδικητικὸς ὅταν θίγονται τὰ ἐθνικὰ καὶ πάτρια συμφέροντά του. Ὁ Ἕλληνας μεγαλούργησε κατὰ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ καὶ διέδωσε τὰ ἰδανικά του καὶ τίς ἀξίες του στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Ὁ Ἕλληνας μὲ στρατιωτικὴ ἀρετὴ ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνοικτοὺς πνευματικοὺς ὁρίζοντες χάραξε δική του πορεία μὲ βήματα σταθερὰ καὶ γοργὰ καὶ συνέβαλε στὴν ἐξελικτικὴ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ Ἕλληνας τῆς ἀρχαιότητος στιβαρὸς καὶ ἄξιος πολεμιστὴς ἀλλὰ ταυτόχρονα φιλόσοφος δίδαξε τοὺς λαοὺς τῆς ὑφηλίου μὲ τὸν ἀνυπέρβλητο πολιτισμό του τί σημαίνει ἐλευθερία, δικαιοσύνη, ἀνδρεία, φιλοπατρία, ἐπιστημονικὴ πρόοδος, φιλοσοφικὸς στοχασμὸς καὶ τόσες ἄλλες ἀξίες ποὺ θεμελίωσαν τὴν ἰδεολογικὴ ταυτότητα τοῦ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πολιτισμένου σήμερα κόσμου. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὁ Τσόρτσιλ κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἔλεγε «Ἀπὸ σήμερα δὲν θὰ λέμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες ἀλλὰ ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες!»

Γνωρίζουμε(;) ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους ποῖοι καὶ γιατί κατέστρεψαν αὐτὸν τὸν ὑπέροχο πολιτισμὸ ὥστε σήμερα ἀπὸ τὰ 82 ἔργα τοῦ Αἰσχύλου ἔχουμε μόνο τὰ 7, ἀπὸ τὰ 92 ἔργα τοῦ Εὐριπίδη μόνο τὰ 18, ἀπὸ τὰ 123 τοῦ Σοφοκλῆ μόνο τὰ 7 ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα χάθηκαν δια παντὸς ὡς ἐπίσης Ἕλληνες φιλόσοφοι, ποιητές, τραγωδοί, ἐπιστήμονες ἔχουν μείνει στὴν ἱστορία μόνο ἀπὸ τὰ ὀνόματα τοὺς καὶ μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ γραπτά τους ποὺ ἐμπεριέχονται σὲ ἄλλα κείμενα, ἐνῶ δεκάδες ἄλλοι συγγραφεῖς ἔχουν χαθεῖ ἀκόμα καὶ τὰ ὀνόματά τους γιὰ πάντα μαζὶ μὲ τὰ ἔργα τους; Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ διευκρινιστεῖ ὅτι τὸ ἐρευνητικὸ πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας καθὼς καὶ ἡ φιλομάθεια τοὺς ἦταν αὐτὴ ποὺ εἶχε δημιουργήσει τεράστιο ὄγκο συγγραφικοῦ ἔργου ποὺ βρισκόταν τόσο σὲ δημόσιες ὅσο καὶ σὲ ἰδιωτικὲς βιβλιοθῆκες ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν ἀναφορὰ ὅτι στὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας ὑπῆρχαν 700.000 συγγράμματα τὰ ὁποῖα καταστράφηκαν γιὰ πάντα.

Ποῖοι καὶ γιατί τὰ κατέστρεψαν;

Γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια, ὅπως αὐτὴ διασώθηκε μέσα ἀπὸ κείμενα καὶ ἱστορικὲς πηγές, ποῖοι ἦταν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ φρικτὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράχθηκαν σὲ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὰ ὁποῖα ὁδήγησαν ἀκόμα καὶ σὲ ἀπώλεια Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ὥστε ὁ Ἑλληνισμὸς νὰ γνωρίσει μεγάλη συρρίκνωση; Βλέπουμε καὶ θαυμάζουμε στοὺς ἀρχαιολογικοὺς χώρους ἐρείπια περικαλλῶν ναῶν, βλέπουμε στὰ μουσεῖα ἀγάλματα ἀκρωτηριασμένα ἢ θραύσματα αὐτῶν καὶ κάποια ἐλάχιστα πλήρη ἀγάλματα ποὺ στὴν θέα τους πραγματικὰ ἀγάλλεται ἡ ψυχὴ μᾶς ἀπό το κάλος καὶ τὴν τελειότητά τους ἀλλὰ ποῖοι καὶ γιατί τὰ κατάντησαν ἔτσι;

Μαθαίνουμε γιὰ τίς πολεμικές τους ἀρετὲς τῶν Ἑλλήνων στοὺς πολέμους κατὰ τῶν Περσῶν, μαθαίνουμε γιὰ τὰ κατορθώματα τῶν προγόνων μας οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ἀλεξάνδρου δημιούργησαν μιὰ αὐτοκρατορία καὶ στὶς χῶρες ποὺ κατέκτησαν ἵδρυσαν περὶ τίς 280 ἑλληνικὲς πόλεις οἱ ὁποῖες ἀνθοῦσαν στὸ ἐμπόριο, στὶς τέχνες καὶ στὶς ἐπιστῆμες καὶ αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν πολιτιστικὴ ἐπέκταση τῶν Ἑλλήνων καὶ πέραν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν Συρία, στὴν Παλαιστίνη, στὴν Μεσοποταμία καὶ στὴν Αἴγυπτο. Σήμερα ἀπὸ αὐτὲς τίς πόλεις ἐλάχιστες σώζονται (π.χ. ἡ Ἀλεξάνδρεια στὴν Αἴγυπτο) μὲ ἐλάχιστους Ἕλληνες, ὅμως γνωρίζουμε πὼς καὶ γιατί χάθηκε αὐτὸς ὁ ἑλληνισμός;

Μαθαίνουμε γιὰ τὴν κατάκτηση ὁλόκληρου τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, μαθαίνουμε ὅτι «κατακτήσαμε» πολιτιστικὰ τὸν Ρωμαῖο κατακτητὴ καὶ ὅτι ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔγινε Ἑλληνικὴ Αὐτοκρατορία μὲ τὴν ἐπωνυμία Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἀγνοοῦμε ὅτι α) ἡ ὀνομασία «Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία» δόθηκε τον 17ον αἰῶνα δηλαδὴ τρεῖς αἰῶνες μετὰ τὴν ὁριστική της κατάρρευση, ἀπὸ τοὺς τότε Εὐρωπαίους ἱστορικούς· λόγῳ τοῦ ἀκραίου θεοκρατικοῦ καὶ καταπιεστικοῦ της χαρακτῆρα της πρὸς τοὺς λαοὺς ποὺ εἶχε ὑπὸ τὴν κατοχή της καὶ β) ὅτι ὅλοι οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἠ «Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας» ὑπέγραφαν ὡς Ρωμαῖοι Αὐτοκράτορες παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν μετὰ ἀπὸ κάποια περίοδο ἦταν ἡ ἑλληνικὴ ἑπομένως οὐδέποτε ὑπῆρξε ἑλληνικὴ διοίκησηαυτής τῆς αὐτοκρατορίας.

Ἄς δοῦμε ὅμως τὰ γεγονότα καὶ ἂς κρίνουμε. Ἄς μάθουμε ἐπιτέλους τὴν ἀλήθεια,ὅσο σκληρὴ καὶ ἂν εἶναι καὶ ἂς ἔχουμε τὸ θάρρος καὶ τὴν εὐθυκρισία ὡς ἀρωγοὺς στὴν ἀναζήτηση τῆς ταυτότητός μας ὡς Ἕλληνες καὶ ὡς Ἄνθρωποι. Ἔτσι θὰ ἐξετάσουμε τὰ γεγονότα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ρωμαϊκῆς κατοχῆς.

ΤΗΝ Ρωμαϊκη ΚΑΤΟΧΗ τὴν διακρίνουμε σὲ δυὸ περιόδους, τὴν πρώτη μέχρι τὸν Κωνσταντῖνο τον Α' (324 μ.κ.ε.) τὴν δεύτερη ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο τον Α' μέχρι τὴν ἅλωση τῆς Πόλης (1453 μ.κ.ε.) καὶ αὐτὸ διότι ἀπὸ τὴν ἄνοδο στὸν θρόνο τοῦ Κωνσταντίνου ἡ συμπεριφορὰ τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ἀντιστράφηκε.

Πρώτη περίοδος ρωμαϊκῆς κατοχῆς

Κατὰ τὴν πρώτη περίοδο (μέχρι τὸ 324 μ.κ.ε.) ὁ Ἑλληνισμὸς ὑφίσταται ἀρχικὰ μιὰ καθοδικὴ πορεία ἀλλὰ γρήγορα κατορθώνει νὰ ἀναλάμψει καὶ νὰ κατακτήσει πολιτιστικὰ τοὺς κατακτητές του καὶ αὐτὸ ἔγινε γιατί οἱ Ρωμαῖοι ἦταν φιλοπρόοδοι καὶ ὄχι μόνον υἱοθέτησαν πρόθυμα τὰ ἐπιτεύγματα τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τὰ προήγαγαν. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν οἱ Ρωμαῖοι, υἱοθέτησαν τίς τέχνες καὶ τίς ἐπιστῆμες ποὺ εἰσήγαγαν ἀπὸ τοὺς κατακτημένους τους Ἕλληνες, μελετοῦσαν καὶ ἐναρμονίστηκαν μὲ τὸν ἑλληνικὸ φιλοσοφικὸ στοχασμὸ ἀκόμα καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα υἱοθέτησαν τὴν ὁποία εἶχαν ὡς γλῶσσα τῆς ἐπιστήμης, τῆς λογοτεχνίας καὶ τῆς φιλοσοφίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁμιλεῖται σὲ ὅλη τὴν Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐπίσημη γλῶσσα τῆς διοίκησης ἦταν ἡ λατινικὴ γλώσσακαι μάλιστα πολλοὶ Ρωμαῖοι ἔγραφαν στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ὅπως ὁ Αὐτοκράτορας Μάρκος Αὐρήλιος καὶ ἀργότερα, ὁ Μ. Ἰουλιανός.

Στὴν Μ. Ἀσία, τὴν Παλαιστίνη καὶ στὴν Μεσοποταμία, ὑπῆρχαν περὶ τίς 280 Ἑλληνικὲς πόλεις μὲ μικτοὺς πληθυσμοὺς ὅπου οἱ κάτοικοι, Ἕλληνες καὶ μή, μιλοῦσαν ἑλληνικὰ καὶ ἀκολουθοῦσαν τὴν Ἑλληνικὴ παράδοση παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ διοίκηση ἦταν ρωμαϊκή. Αὐτὴν τὴν ἑλληνίζουσα αὐτοκρατορία παρέλαβε ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ὅταν κατέλαβε τὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο.

Δευτέρα περίοδος ρωμαϊκῆς κατοχῆς

Ἡ δεύτερη περίοδος ἀρχίζει μὲ ἐνθρόνιση στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο τοῦ λεγόμενου "Μέγα" καὶ "ἅγιου" καὶ ἰσαπόστολου Κωνσταντίνου. Μιὰ ἀπὸ τίς πρῶτες πράξεις τοῦ Κωνσταντίνου του Α' (324-337) ἦταν ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τοῦ κράτους στὴν Ἑλληνικὴ πόλη Βυζάντιο, τὴν ὁποία μετονόμασε σὲ Νέα Ρώμη καὶ τὴν στόλισε μὲ ἔργα τέχνης ποὺ ἀπόσπασε βιαίως ἀπὸ ἑλληνικοὺς ναούς. Θὰ περίμενε κανεὶς ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς αὐτοκρατορίας μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ νὰ συντελέσει στὸν πλήρη ἐξελληνισμὸ τῆς αὐτοκρατορίας, ὅμως στὴν πράξη συνέβῃ τὸ ἀντίθετο διότι ἀρχίζει ἡ συστηματικὴ καταστροφὴ τῶν ναῶν τῶν Ἑλλήνων ὅπου στὴν θέση τους κτίζονται ἐκκλησίες ἐνῶ οἱ ἱερεῖς θανατώνονται μὲ βασανιστήρια.

ΔΕΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν ἀποκεφαλίζεται ὁ νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ὁ ὁποῖος οὕτῳ ὑπῆρξε ὁ πρωτομάρτυρας τοῦ ἑλληνισμοῦ. Μετὰ θάνατον ὁ Κωνσταντῖνος καὶ παρὰ τὸ ἐγκληματικό του παρελθὸν (μεταξὺ τῶν ἄλλων θανάτωσε τὴν σύζυγό του Φαύστα μέσα καζάνι μὲ βραστὸ νερό), ἀνακηρύσσεται ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" καὶ ἰσαπόστολος.

Ὁ Κωνστάντιος (337-361), ποὺ διαδέχθηκε τὸν Κωνσταντῖνο τον Α', ὑπῆρξε ἀκόμα σκληρότερος. Μία ἀπὸ τίς πρῶτες ἐνέργειες τοῦ Κωνστάντιου εἶναι νὰ θέσῃ ἐκτὸς νόμου τὸ «ἑλληνίζειν» δηλαδὴ τὴν ἐνασχόληση μὲ τίς ἐπιστῆμες, τίς τέχνες καὶ τὴν φιλοσοφία. Ὁ Κωνστάντιος θὰ μείνει στὴν ἱστορία ὡς ἐκεῖνος ποὺ (κατὰ τὸν Λιβάνιο) «ἱερὰ καὶ νεώ τους μὲν ἔκλεισε, τοὺς δὲ κατέσκαψε τοὺς δὲ βεβήλους ἀποφήνας πόρνοις ἐνοικεῖν ἔδωκεν» (31) δηλαδὴ τὰ μὲν ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων κατέσκαψε τοὺς δὲ ναοὺς τοὺς ἔδωσε σὲ πόρνες νὰ ἐνοικοῦν.

Ἀπὸ τὸ 354 ἀρχίζουν οἱ πρῶτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκῶν σὲ πολλὲς πόλεις τῆς αὐτοκρατορίας καὶ περίπου αὐτὸ θὰ διαρκέσει ἐπὶ 1000 περίπου χρόνια. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν θὰ καοῦν στὴν πυρὰ ἀνυπολόγιστος ἀριθμὸς ἑλληνικῶν βιβλίων φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ἱστορίας, γεωγραφίας, ποιητικὲς συλλογὲς καὶ κυρίως ἐπιστημονικὰ βιβλία μαθηματικῶν κλπ τὰ ὁποῖα γιὰ τὸν ἐξαιρετικὰ χαμηλοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου ὄχλο ἀποτελοῦσαν (ἰδιαίτερα τὰ μαθηματικὰ) κείμενα μαγείας καὶ προϊόντα τῆς ἑλληνικῆς «μωρίας».

Ἡ καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς γραμματεῖς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ τεχνολογικῆς προόδου τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν πράξεων φαίνεται σήμερα ἀφοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία διεσώθει, ὅπως ὑπολογίζεται, λιγότερο ἀπὸ τὸν 1% αὐτῆς. Αὐτὴ ἡ τακτικὴ τῆς πυρπολήσεως βιβλιοθηκῶν μὲ ἔργα ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἑλληνικὴ παράδοση καὶ φιλοσοφία συνεχίζεται ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὴν πυρπόληση βιβλιοπωλείων ποὺ πωλοῦν κατὰ κύριο λόγο βιβλία τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας καὶ βιβλία ποὺ ἀφοροῦν τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἀπὸ τοὺς λεγόμενους «ἀντιεξουσιαστὲς» οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἔκαψαν βιβλιοπωλεῖα μὲ χριστιανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκδόσεις.

Οἱ ἴδιοι «ἀντιεξουσιαστὲς» βεβήλωσαν τὸ ἄγαλμα τοῦ ὑμνητῆ τῆς ἐλευθερίας Ρήγα Φεραίου ἐνῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου τοῦ Ε' ποὺ βρίσκεται δίπλα τὸ ἄφησαν ἀνέγγιχτο. Τότε (τὸν χριστιανικὸ μεσαίων) τὸ ἱερατεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ὁ ὄχλος (παρακινούμενος ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο) χαρακτήριζαν τοὺς Ἕλληνες «εἰδωλολάτρες, μιαροὺς κλπ» καὶ ὁ ὄχλος (ὑποκινούμενος ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο) ἐπιτίθετο κατὰ τῶν ἱερῶν των Ἑλλήνων καὶ τὰ κατέστρεφε τώρα οἱ λεγόμενοι «ἀντιεξουσιαστὲς» χαρακτηρίζουν τοὺς Ἕλληνες «φασίστες καὶ ρατσιστὲς» καὶ ἐπιτίθενται κατὰ βιβλιοπωλείων μὲ ἐκδόσεις Ἑλλήνων. Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὑποκινοῦν τώρα τοὺς «ἀντιεξουσιαστές»;

Τότε (τὸν χριστιανικὸ μεσαίων) ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ κράτους (αὐτοκράτορες) παρακινούμενοι ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο συνέτασσαν νόμους μὲ τοὺς ὁποίους διέτασσαν τὴν ἐξόντωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τώρα ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἀφήνει ἀνέγγιχτους τοὺς «ἀντιεξουσιαστές»! Μήπως ἡ πολιτικὴ ἡγεσία γνωρίζει ποῖοι κρύβονται καὶ καθοδηγοῦν τους «ἀντιεξουσιαστὲς καὶ δὲν θέλει νὰ τοὺς θίξει»;

Τὰ μεγάλα ἐρωτήματα!

Ὁ Μέγας Ἰουλιανὸς (361-363), ποὺ διαδέχεται τὸν Κωνστάντιο, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχε βαπτισθεῖ μὲ τὴν βία χριστιανός, διατάξει ὅπως παύσει κάθε εἶδος διωγμὸς κατὰ τῶν ἐθνικῶν. Θεσμοθετεῖ ἀπόλυτη ἀνεξιθρησκία καὶ ἐπιδιορθώνει ὅσους ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς ναοὺς δὲν εἶχαν ὁλοκληρωτικὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Θέλοντας κάθε ἄνθρωπος νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἀκολουθεῖ ἐλεύθερα τὸ θρησκευτικό του μονοπάτι ἐπιδιώκει ἀκόμα καὶ τὴν ἀναστήλωση τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντα. Ὁ Ἰουλιανὸς τὸ 363 δολοφονεῖται πισώπλατα, κατὰ τὸν χρονικογράφο Μαλάλα, ἀπὸ τὸν Μερκούριο ὁ ὁποῖος ἀμέσως ἀνακηρύσσεται ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο «ἅγιος» ἐνῶ ὁ Ἰουλιανὸς «παραβάτης».

Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς ἑπόμενους αὐτοκράτορες Θεοδόσιο τὸν Α', Ἀρκάδιο καὶ Ἰουστινιανὸ ἔλαβαν χώρα οἱ μεγάλες διώξεις τῶν Ἑλλήνων. Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μιὰ διευκρίνιση: τὴν περίοδο αὐτὴν ὅταν ἔλεγαν «Ἕλληνες» ἐννοοῦσαν τους μετέχοντας τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καὶ συνεπῶς τοῦ ἐλεύθερου φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ, Ἕλληνες διότι οἱ Ἕλληνες ποὺ ἀσπάσθηκαν τὸν χριστιανισμὸ ἀπεκδύθηκαν τὸν χαρακτηρισμό τους ὡς Ἕλληνες, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁμιλοῦσαν ἑλληνικὰ καὶ πολλοὶ εἶχαν ἑλληνικὴ καταγωγὴ ἀλλὰ χαρακτήριζαν τοὺς ἑαυτούς τους ἁπλῶς ὡς χριστιανοὺς καὶ Ρωμαίους (ἢ Ρωμιοὺς) καὶ αὐτὸ συνεχίσθηκε μέχρι τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ὅπου π.χ. ὁ Γεώργιος Σχολάριος, ὁ μετέπειτα οἰκουμενικὸς πατριάρχης Γεννάδιος, διακηρύσσει ὅτι «ἂν καὶ ὁμιλῶ ἑλληνικὰ δὲν εἶμαι Ἕλλην... ἂν μὲ ρωτήσει κάποιος τί εἶμαι θὰ τοῦ ἀπαντήσω ὅτι εἶμαι χριστιανὸς» καὶ ὁ ἴδιος προτρέπει «τοὺς γοὺν δυσσεβεὶς καὶ ἀλάστορας (δηλ. καταραμένους) Ἑλληνιστὰς ... πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ ὕδατι καὶ παντὶς τρόποις ἐξαγάρετε τῆς παρούσης ζωῆς...» ἐπίσης προτρέπει «ράβδιζε, εἶργε (δηλ. φυλάκιζε), εἶτα γλῶσσαν ἀφαιρεῖ, εἶτα χεῖρα ἀπότεμνε, κι ἂν καὶ οὕτως μένῃ κακός, θαλάσσης πέμπε βυθῷ» (30).

Ὁ Θεοδόσιος ὁ Α' (379-395) μὲ διάταγμα ποὺ ἐξέδωσε στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ 380 στὴν Θεσσαλονίκη ὁρίζει ἐπίσημη καὶ μοναδικὴ θρησκεία τοῦ κράτους τὸν χριστιανισμὸ καὶ κηρύσσει ἐκτὸς νόμου κάθε ἄλλη λατρεία. Ὅποιος δὲν εἶναι χριστιανὸς χαρακτηρίζεται «ὡς σιχαμερός, αἱρετικός, μωρὸς καὶ τυφλὸς καὶ ἀπειλεῖται μὲ ἐπουράνια καὶ ἐπὶ γῆς τιμωρία» (βλέπε Κῶδιξ Θεοδοσίου). Τὸ 390 ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μὴ χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας Ἐπακολουθεῖ νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν ἡ ὁποία καταπνίγεται στὸ αἷμα καὶ τὸ Σεράπειο καὶ ἡ βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας καίγονται.

Τὸ 392 ὁ Θεοδόσιος ὁ Α' μὲ νέο ἔδικτο ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τοῦ Δωδεκαθέου καὶ κάθε μὴ χριστιανικὴ τελετὴ καὶ ἐπακολουθοῦν νέες σφαγὲς Ἑλλήνων ἐθνικῶν. Τὸ 394 ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει τοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες (39επ) ὡς «ἑλληνικὸ μίασμα», νομοθετεῖ τὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν ναῶν καὶ καταστρέφονται οἱ ναοὶ τῆς Ὀλυμπίας ἐνῶ ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῶν συναγωγῶν. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεοδόσιος χαρακτηρίζεται στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία ὡς «Μέγας» καὶ «Ἅγιος».

Ὁ Ἀρκάδιος (395-408) μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν χριστιανῶν Γότθων ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὸν Ἀρκάδιο. Ὁ σύμβουλος τοῦ Ἀρκάδιου Ρουφίνος, συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων διότι ἀμύθητα πλούτη του λέγει ὅτι κρύβονται μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναοὺς καὶ στοὺς οἴκους τῶν Ἑλλήνων.

Οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου (42) ἐπὶ τρία χρόνια (396-399) συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους σφάζονται ἢ καίγονται ζωντανοὶ ὅπως ὁ Ἰλάριος ἐνῶ οἱ αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα.

Ὁ Ἀλάριχος γιὰ τὸ «θεάρεστο» ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται ἀπὸ τὸν Ἀρκάδιο διοικητὴς τῆς Ἰλλυρίας. Τὸ 396 μὲ ἔδικτο ὁρίζεται ὅτι ἡ ἐνασχόληση μὲ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες ἀποτελεῖ πράξη ὕστατης προδοσίας καὶ τὸ 397 μὲ νέο ἔδικτο διατάζει τὸ περίφημο «Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν» γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων Ἐθνικῶν. Οἱ ἀδιάκοπες διώξεις τῶν Ἑλλήνων μὲ διατάγματα τῶν διαφόρων χριστιανῶν αὐτοκρατόρων ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ Ἕλληνες ὅπως καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐθνικοὶ ἐπέμεναν μὲ πεῖσμα στὶς πατρῶες τους ἀντιλήψεις ἐκτελῶντας ἀκόμα καὶ κρυφὰ καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους τίς ἱεροπραξίες τους.

Τὸ 408 αὐτοκράτωρ ἀναγορεύεται ὁ Θεοδόσιος ὁ Β' (408-450) ὁ ὁποῖος συνεχίζει τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἡ περίοδος αὐτὴ σημαδεύεται ἀπὸ τρία σημαντικὰ γεγονότα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ ποὺ πρέπει νὰ ἀναφερθοῦν α) τὸ 415 ἔγινε ὁ μαρτυρικὸς θάνατος τῆς Μαθηματικοῦ καὶ φιλοσόφου Ὑπατίας ἀπὸ σωματοφύλακες τοῦ πατριαρχείου καὶ καλόγηρους τὴν ὁποία ἔγδαραν ζωντανὴ μὲ κοχύλια καὶ κατόπιν τῆς ἔσπασαν τὰ κόκαλα καὶ τὴν τεμάχισαν ὁ δὲ θεωρούμενος ἀπὸ πολλοὺς συγγραφεῖς ὡς ἠθικὸς αὐτουργὸς Πατριάρχης Κύριλλος (σ 262) ἀνακηρύχθηκε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία «Ἅγιος» β) 429 ὅπου ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς στὸν Παρθενῶνα καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερὸ καὶ παράλληλα διώκονται οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας καὶ γ) ὁ Θεοδόσιος ὁ Β' διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μὴ χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα τοῦ νεοπλατωνικοῦ φιλοσόφου Πορφύριου ποὺ ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ Πλωτίνου.

Ἐπὶ αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καὶ Λέοντος του Α' (450-474) συνεχίζεται τὸ καταστροφικὸ ἔργο γιὰ ὅτι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ γραμματεία. Φιλόσοφοι καὶ ἐπιστήμονες μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἑλληνίζουν ἐκτελοῦνται ὅπως π.χ. ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος καὶ ὁ Σεβεριανὸς ἐνῶ στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Ἐπὶ αὐτοκράτορος Ζήνωνος (474-491), ἐκδηλώνεται ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ χριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο, ὅμως παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα των ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται μέσα σὲ 4 χρόνια καὶ οἱ ἐπαναστάτες θανατώνονται κατὰ χιλιάδες

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἰουστινιάνειος Δυναστεία ἰδίως κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἢ Γιουτπράδα (527-565) κατὰ τὴν ὁποία συνεχίζονται δια πυρὸς καὶ βασανιστηρίων καὶ μὲ μεγαλύτερη ἔνταση οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ αἰτιολογικό την «τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη».). Ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ συντάσσεται ὁ περίφημος «Ἰουστινιάνειος κώδικας» μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ καὶ καταργεῖ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες καὶ μέσα στὰ ἀντίποινα εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων τὰ ὁποῖα δίδονται στὴν ἐκκλησία.

Τὸ 529 ὁ Ἰουστινιανὸς κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι «Ἕλληνες» διότι το Ἕλληνας σημαίνει πλέον τὸν μισερὸ εἰδωλολάτρη καὶ ἀποτελεῖ ὕβρη γιὰ ἕναν ἄνθρωπο νὰ ὀνομάζεται Ἕλληνας. Τέλος τὸ 562 νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη καὶ ὁ χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στὸ ἔργο τοῦ «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικὰ ὅτι Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο ἑλληνικῶν βιβλίων καὶ εἰκόνων τῶν Θεῶν.

Ἐπὶ αὐτοκράτορος Τιβέριου (578-582), δὲν ὑπάρχουν πλέον ἐθνικοὶ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι νὰ δηλώνουν δημοσίως το Ἕλληνες καί το Ἐθνικοὶ ἀλλὰ οἱ ἐναπομείναντες πιστοὶ στὶς πατρῶες παραδόσεις κινοῦνται κρυφά. Ἔτσι τὴν περίοδο αὐτὴν ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται ὅταν ἀποκαλυφθοῦν τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω ὅπως π.χ. ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ πλέον ἔχουν ἐξοντωθεῖ καὶ ἐπιζοῦν ὅσοι βαπτίστηκαν χριστιανοὶ καὶ ὅσοι εἶχαν τὰ οἰκονομικὰ μέσα μεταναστεύουν πρὸς τίς χῶρες τῆς κεντρικῆς Εὐρώπης.

Ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαυρίκιου (582-602), συνεχίζονται οἱ διωγμοὶ κατὰ ὁποιουσδήποτε κριθεῖ ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες τὸν ὁδηγοῦν στὴν πυρὰ ἢ τὸν σταυρώνουν ἀφοῦ προηγουμένως τὸν βασανίσουν.

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἡράκλειος δυναστεία (610-717) κατὰ τὴν ὁποία συνεχίζονται οἱ διωγμοί. Ὁ Ἡράκλειος ὑπῆρξε μεγάλος στρατηγός. Τὸ βάρος τῶν προσπαθειῶν του ἐπικεντρώθηκε στὴν ἀπόκρουση τῶν Ἀβάρων, τῶν Σλάβων καὶ κυρίως τῶν Περσῶν. Τὸ 627 μετὰ νικηφόρα ἑξαετῆ ἐκστρατεία κατὰ τῶν Περσῶν κατάφερε νὰ κλείσει εἰρήνη μὲ τοὺς Πέρσες οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν στοὺς Βυζαντινοὺς τὴν Συρἰα, τὴν Παλαιστίνη, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Οἱ μακροχρόνιοι πόλεμοι μὲ τοὺς Πέρσες ἐξασθένησαν τόσο τὴν αὐτοκρατορία ὅσο καὶ τοὺς Πέρσες καὶ αὐτὸ διευκόλυνε τοὺς Ἄραβες ὥστε νὰ καταλάβουν εὔκολα τὴν Παλαιστίνη, τὴν Συρία καὶ τὴν Αἴγυπτο.

Ἐπίσης οἱ διώξεις ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο Βυζάντιο τῶν αἱρετικῶν κυρίως Νεστοριανῶν καὶ Μονοφυσιτῶν ποὺ ζοῦσαν στὶς περιοχὲς αὐτὲς τοὺς ὤθησαν νὰ συνεργαστοῦν μὲ τοὺς Πέρσες καὶ ἰδίως ἀργότερα μὲ τοὺς Ἄραβες, οἱ ὁποῖοι ἔδειχναν θρησκευτικὴ ἀνοχή, πρᾶγμα ποὺ εἶχε καταστρεπτικὲς συνέπειες γιὰ τὴν Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ Ἄραβες καὶ εὔκολα ἀπέσπασαν ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς μόνον μὲ 27.000 ἄνδρες ἀρχικὰ μὲν τὴν Συρία, τὴν Παλαιστίνη καὶ τὴν Αἴγυπτο, ἀργότερα δὲ καὶ ἄλλες περιοχὲς ὅπου οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἔγιναν μωαμεθανοί. Στὰ μετέπειτα χρόνια οἱ Ἄραβες ἐπεκτείνουν τίς κατακτήσεις τους καὶ φθάνουν νὰ πολιορκήσουν ἀκόμα καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη. Πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου τὸ 679 οἱ Βούλγαροι καταλαμβάνουν τὴν Βάρνα, καθυποτάσσουν τίς γύρῳ,γύρω φυλὲς Σλάβων καὶ ἐγκαθίστανται ὁριστικὰ στὴν κάτω Μοισία.

Γενικότερα οἱ διώξεις τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ θρησκευτικὲς διενέξεις μέσα στοὺς κόλπους τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἦταν ἡ αἰτία νὰ καταστραφεῖ ὁ ἀκμάζων Ἑλληνισμὸς μὲ τοὺς θεσμούς του στὶς πόλεις κυρίως τῆς Συρίας καὶ τῆς Αἰγύπτου καὶ νὰ κυριαρχήσουν οἱ ἰθαγενεῖς λαοὶ τῶν περιοχῶν αὐτῶν ποὺ ζοῦσαν στὴν ὕπαιθρο, οἱ ὁποῖοι ἀντιτάχτηκαν στὸ Βυζαντινὸ κράτος καὶ τελικὰ προσχωρῆσαν στοὺς Ἄραβες μὲ τοὺς ὁποίους εἶχαν καὶ φυλετικὴ συγγένεια. Ἔτσι οἱ Ἕλληνες τῶν περισσοτέρων ἀπὸ τίς προαναφερθεῖσες 280 ἑλληνικὲς πόλεις χάθηκαν καὶ ὅσοι ἐπέζησαν καὶ ἄφησαν ἀπογόνους σήμερα λέγονται Ἰταλοί, Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Πέρσες, Ἰορδανοί, Ἰρακινοί, Ἄραβες, Αἰγύπτιοι Τοῦρκοι κλπ ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν πλέον ὅτι εἶναι Ἕλληνες.

Μέχρι καί την 11η ἑκατονταετηρίδα τὸ Βυζαντινὸ κράτος ἦταν ἀκόμη τὸ πλουσιότερο κράτος τῆς γῆς, καὶ μποροῦσε νὰ συγκροτήσει ἀξιόλογη δύναμη στρατοῦ καὶ ναυτικοῦ γιὰ νὰ προστατεύσει τὰ σύνορα, ὅμως, περὶ τὸ τέλος τῆς Μακεδονικῆς Δυναστείας, ἔχασε τὴν «Μεγάλη Ἑλλάδα» (δηλαδὴ τὴν κάτω Ἰταλία καὶ τὴν Σικελία).

Στὴν Βαλκανικὴ ἔχασε τίς βόρειες περιοχές. Κοντὰ στὸν Δούναβη ἐγκαθίστανται σλαβικὲς φυλὲς καὶ Βούλγαροι, οἱ Ἕλληνες περιορίζονται στὰ παράλια. Ἐπίσης σλαβικὲς φυλὲς προωθοῦνται νοτιότερα κατὰ καιροὺς σὲ περιοχὲς γύρω ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, στὴν Θεσσαλία, στὴν Ἤπειρο καὶ κατὰ τὰ μέσα τῆς 8ης ἑκατονταετηρίδας οἱ φυλὲς αὐτὲς καταλαμβάνουν σημαντικὲς περιοχὲς τῆς Πελοποννήσου.

Ἔτσι ἐνῶ στὶς βόρειες περιοχὲς οἱ Ἕλληνες περιορίσθηκαν στὶς παραλιακὲς περιοχὲς νοτιότερα, ἀπὸ τὴν Μακεδονία μέχρι τοῦ Ταινάρου ἀναγκάσθηκαν νὰ παραχώρηση στὶς σλαβικὲς φυλὲς ἀρκετὲς περιοχὲς τῆς ὑπαίθρου. Ἀλλὰ ἐδῶ ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς ἦταν πολυπληθέστερος καὶ ἐπικρατέστερος καὶ κατόρθωσε στὸ διάστημα ἀπό την 8η ἕως τὴν 14η ἑκατονταετηρίδα νὰ ἀφομοιώσει ἢ νὰ τίς ἐκδιώξει τίς σλαβικὲς αὐτὲς φυλές. Ἕκτος ἀπὸ τοὺς Σλάβους καὶ Βουλγάρους εἶχαν ἐγκατασταθεῖ κατά την 10η καὶ 11η ἑκατονταετηρίδα στὶς εὐρωπαϊκὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας Βλάχοι, Ἀλβανοί, Ἀρμένιοι, Σύριοι, Τοῦρκοι, Μαδραΐτες, ἀκόμη καὶ Ἰουδαῖοι.

Ἄλλο κακὸ αὐτῆς τῆς περιόδου ἦταν οἱ λεηλασίες τῶν παραλίων καὶ τῶν νησιῶν ἀπὸ τοὺς μωαμεθανοὺς πειρατές. Τὸ 896 πειρατὲς κατάσφαξαν ὅλους τους κατοίκους τῆς Δημητριάδος. Παρόμοιες καταστροφὲς δοκίμασαν τὰ νησιὰ Αἴγινα, Πάρος, Νάξος, Λέσβος. Τὸ ἔτος 904 πειρατὲς κατέλαβαν τὴν Θεσσαλονίκη, ἔσφαξαν πολλοὺς κατοίκους, λεηλάτησαν τὴν πόλη καὶ πῆραν μαζί τους στὴν αἰχμαλωσία 22.000 νέους.

Κατά την 7η ἑκατονταετηρίδα ἡ Αἴγυπτος καὶ ἡ Συρία καταλαμβάνονται ἀπὸ τοὺς Ἄραβες. Ὅλες οἱ μεγάλες πόλεις, ποὺ ἔκτισε ἐκεῖ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ οἱ διάδοχοι τοῦ χάνονται ὁριστικῶς, ἐξ αἰτίας κυρίως τῶν θρησκευτικῶν διενέξεων ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι στράφηκαν κατὰ τῶν Νεστοριανῶν, τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παυλιανιτῶν. Μαζὶ μὲ τίς πόλεις χάνεται καὶ ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμός, ποὺ ἦταν σὲ μεγάλη ἀκμή. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὴν ἀραβική. Οἱ Ἕλληνες αὐτοὶ εἶναι σήμερα Ἄραβες, Σύριοι, Πέρσες, Ἰορδανοί, κλπ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ζήτημα ἂν ὑπάρχουν σήμερα κάποιοι ποὺ θυμοῦνται ὅτι ἦσαν κάποτε Ἕλληνες.

Στὴν Μικρὰ Ἀσία ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς ἦταν πυκνότερος ἀλλὰ ὁ Ἑλληνισμὸς αὐτὸς ἀφανίσθηκε, γιατί στερήθηκε τίς παραδόσεις, τίς ἀναμνήσεις καὶ τὰ αἰσθήματα φιλοπατρίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ πέραν αὐτοῦ, λόγῳ τῶν διώξεων ἀπὸ τὸν κλῆρο ὅσων τολμοῦσαν νὰ αυτοπροσδιορἱστοὺν ὡς Ἕλληνες, ἀφοῦ δὲν τολμοῦσαν νὰ ποῦν ὅτι εἶναι Ἕλληνες καὶ ἔτσι ἔχασαν τὴν ἑλληνική τους συνείδηση. Ποῖοι φταῖνε γι αὐτό;

Κατὰ τίς ἑπόμενες ἑκατονταετίες ἡ αὐτοκρατορία συνεχῶς ἐξασθενεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συγκρατήσει τὰ στίφη τῶν βαρβάρων ποὺ εἰσβάλουν ἀπὸ κάθε κατεύθυνση. Ἡ Ἰταλία κατακτήθηκε ἀπὸ τοὺς Φράγκους καὶ ἀργότερα Σαρακηνοὶ εἰσβάλουν καὶ κατακτοῦν τὴν Σικελία μὲ ἀποτέλεσμα μέρος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ Ἕλληνες της Μεγάλη Ἑλλάδος νὰ χαθοῦν. Στὴν βαλκανικὴ χερσόνησο εἰσβάλουν Γότθοι, Ἄβαροι, Σλάβοι καὶ Βούλγαροι οἱ ὁποῖοι ἐπὶ αἰῶνες ἔσφαζαν, ἀφάνιζαν καὶ φεύγοντας ἔσερναν μαζί τους στὴν αἰχμαλωσία ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς μὲ ἀποτέλεσμα τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς βόρειας Βαλκανικῆς νὰ σφαγῇ ἢ νὰ ἀφομοιωθεῖ μὲ τοὺς εἰσβολεῖς.

Μιὰ ἀπὸ τίς συνέπειες αὐτῶν τῶν εἰσβολῶν καὶ τῆς καταστροφῆς τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου εἶναι τὸ λεγόμενο σήμερα μακεδονικὸ πρόβλημα. Στὴν Μικρὰ Ἀσία, στὴν Συρία, στὴν Μεσοποταμία, στὴν Παλαιστίνη καὶ στὴν Αἴγυπτο εἰσβάλουν Πέρσες, Ἄραβες καὶ ἀργότερα Τοῦρκοι ποὺ ἐγκαθίστανται ἐκεῖ καὶ ὅλες οἱ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες σφάζονται ἢ ἀφομοιώνονται μὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν ὁριστικὰ ὅλοι οἱ ἐκεῖ ἑλληνικοὶ πληθυσμοί.

Τέλος οἱ σταυροφορίες καὶ ἰδιαίτερα ἡ 4η σταυροφορία ὑπῆρξε καταστρεπτικὴ γιὰ τὴν Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἠ οποίας, δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε, ὅτι τότε οὐσιαστικὰ καταλύθηκε. Μετά την 4η σταυροφορία καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κών/πόλεως ἀπὸ τοὺς Λατίνους ἡ αὐτοκρατορία εἶχε τόσο πολὺ ἐξασθενήσει ὥστε τὸ 1453 ἔγινε ἡ τυπική της κατάλυση.

Μιὰ σημαντικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν Θεῶν (ὅπως τους ἐννοοῦν οἱ Ἕλληνες) ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τεραστία,τεραστίᾳ διαφορά,διαφορᾷ στὸ νοητικό, τὸ γνωστικὸ κλπ ἐπίπεδο, εἶναι ἡ ἀθανασία. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι θνητοὶ ἐνῶ οἱ Θεοὶ ἀθάνατοι. Οἱ ΘΕΟΙ, σύμφωνα μὲ τὴν ἑλληνικὴ θρησκεία, βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποκτήσουν τὴν γνώση, νὰ προοδεύσουν πνευματικὰ ὥστε νὰ ἀποκτήσουν κι αὐτοὶ τὴν ἀθανασία (δηλαδὴ νὰ γίνουν κι αὐτοὶ Θεοὶ) καὶ αὐτὸ γινότανε μέσῳ τῶν μυστηριακῶν σκηνωμάτων (Ἐλευσίνιων Μυστηρίων κλπ).

Ἀντίθετα ὁ Θεὸς τῶν βιβλικῶν θρησκειῶν (δηλαδὴ ὁ Γιαχβέ), θέλει τὸν ἄνθρωπο χωρὶς γνώση (δηλαδὴ σὲ κατάσταση ἀποκτηνώσεως). Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἔφαγε ἀπὸ τὸ «ξύλο» τῆς γνώσεως ὁ Γιαχβὲ εἶπε ὅτι μὲ τὴν ἀπόκτηση τῆς γνώσεως [ὁ ἄνθρωπος] ἔγινε σὰν αὐτὸν καί [φοβᾷται] ὅτι ἂν ἀκολούθως [ὁ ἄνθρωπος] φάγει καὶ ἀπὸ τὸ «ξύλο» τῆς ζωῆς δηλαδὴ τῆς ἀθανασίας θὰ ἀποκτήσει καὶ τὴν ἀθανασία! (Γεν. Γ' 22) Γι αὐτὸ τὸν ἐξεδίωξε ἀπὸ τὸν «παράδεισο» καὶ τὸν «καταδίκασε» νὰ ἐργάζεται, θεωρῶν ὅτι ἡ ἐργασία εἶναι καταδίκη κι ὄχι εὐλογία! Ἄς μᾶς προβληματίσει αὐτὴ ἡ διαφορά!

Ἡ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὸ 330 μ.κ.ε. μέχρι τὸ τέλος τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας γνωρίσαμε ἀφανισμὸ τόσο τοῦ 99% τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομίας ὅσο καὶ τῆς ὕπαρξής μας ὥστε σήμερα νὰ ἀποτελοῦμε χωρὶς ὑπερβολὴ περίπου τὸ 20% τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ σήμερα μὲ τὴν καθοδηγούμενη λαθρομετανάστευση κινδυνεύουμε μὲ ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση. Αὐτὸ τὸ φοβερὸ ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας ἡ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ τὸ ἀγνοεῖ γιατί ἐσκεμμένα οἱ κρατοῦντες (ποὺ εἶναι διάδοχοι αὐτῶν ποὺ μᾶς κατάσφαξαν) τὸ κρύβουν.

Ὁ ὅρος «ἐβραιοχριστιανοὶ» ὀφείλεται στὸ ὅτι: α) τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς «βίβλου» δηλαδὴ τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῶν χριστιανῶν· τὸ ἀποτελοῦν τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων καὶ τὰ ὑπόλοιπα (καινὴ διαθήκη) εἶναι ἐξαρτημένα ἀπὸ τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων γιατί παραπέμπουν σ' αὐτὰ καὶ συνεπῶς ὁ χριστιανισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὡς θρησκεία χωρὶς τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων δηλαδὴ εἶναι θρησκεία μέσα ἀπὸ τὴν θρησκεία τῶν Ἑβραίων, β) ὁ κύριος πρωταγωνιστὴς τοῦ ἔργου τοῦ χριστιανισμοῦ· ὁ Ἰησοῦς ἢ Γιαχβὲ ἢ Ἰεχωβὰς ἦταν Ἑβραῖος καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὡς ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας τῶν Ἑβραίων καὶ γ) ὁ Γιαχβὲ Ἰησοῦς ἔλεγε ὅτι δὲν ἦλθε νὰ καταργήσει τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία ἀλλὰ γιὰ νὰ τὴν συμπληρώσει. Ἑπομένως ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ «συμπληρωμένη» ἑβραϊκὴ θρησκεία. Τώρα τί δουλειὰ ἔχει ὁ ΕΛΛΗΝΑΣ μὲ τὰ Ἑβραϊκὰ δρώμενα (σωστὰ ἢ λάθος μας εἶναι ἀδιάφορο) μόνο τὸ σάπιο μυαλὸ ἑνὸς χριστιανοῦ μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει, ἄλλωστε εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ΛΟΓΙΚΗ εἶναι ἀποῦσα στὶς θεολογικὲς ὑποθέσεις!!!

Τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα εἶναι ἔμφυτο στὸν ἄνθρωπο. Ὅταν αὐτὸ τὸ συναίσθημα γίνεται καταλύτης γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ κοινωνικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου, τότε μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ ἰσχυριστοῦμε, ὅτι ἡ συγκεκριμένη θρησκεία ποὺ γεμίζει αὐτὸ τὸ ἔμφυτο συναίσθημα ἀποτελεῖ θρησκεία ποὺ συντελεῖ στὴν πρόοδο τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅταν ὅμως μιὰ θρησκεία ἀπὸ τὴν μιὰ δημιουργεῖ οὐσιαστικὰ ἀνελεύθερα καὶ καταπιεσμένα πνευματικὰ καὶ ὄχι μόνο ἄτομα καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀποτελεῖ τὸ ὄχημα γιὰ ὁμάδες ἀνθρώπων νὰ ἐπιβουλεύονται καὶ νὰ ἐκμεταλλεύονται μὲ τὸ χείριστο τρόπο τὸν λαό, πατῶντας πάνω ἀκριβῶς σὲ αὐτὸ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα, τότε ἡ συγκεκριμένη θρησκεία εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴν δημιουργηθεῖσα πνευματικὴ ἀναπηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Καὶ ὄχι ἀκριβῶς ὑπεύθυνη ἀλλὰ συνυπεύθυνη γιατί ὁ κάθε ἄνθρωπος ὀφείλει, σὰν μιὰ πνευματική, σωματικὴ καὶ ὁλοκληρωμένη ὀντότητα ποὺ εἶναι, νὰ προσπαθεῖ συνέχεια γιὰ τὴν δικὴ βελτίωση. Ὁπότε ἡ ἀποδοχὴ ἑκούσιας ἢ συνειδητῆς, μιᾶς καταστάσεως ποὺ τὸν ἐμποδίζει νὰ πράξει τὰ ἀνώτερο, βαρύνει σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ καὶ τὸν ἴδιο.

Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ κύριο νόημα τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ. Ἡ Συμμετοχή, ἡ Δράση, ἡ ἀνάληψη εὐθυνῶν. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ ἀπώτερος στόχος τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ εἶναι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ ἐβραιοχριστιανισμοῦ· δηλ. νὰ ἀποτελεῖ μιὰ στοχαστική, ἀνεξάρτητη καὶ πάνω ἀπ' ὅλα οὐσιαστικὴ καὶ γιὰ τὸν ἴδιο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν συνάνθρωπο, Ζωή.

Τέλος νομίζω ὅτι τώρα ἔφτασε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου γιά μας τοὺς Ἕλληνες νὰ ἐπανέλθουμε στὴν γνήσια Ἑλληνική μας παράδοση, αὐτὴν ποὺ ἀνέπτυξε τίς ἐπιστῆμες καὶ ποὺ δημιούργησε Παρθενῶνες καὶ ἔργα τέχνης καὶ πολιτισμοῦ γιὰ τὰ ὁποῖα ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα ὑποκλίνεται καὶ νὰ ἀπεκδυθοῦμε κάθε δοξασία ποὺ ὑποδουλώνει τὸ πνεῦμα καὶ τὸ κάνει ὑποχείριο δογμάτων ἀντιθέτων μὲ τὸν ἐλεύθερο φιλοσοφικὸ στοχασμό.

Ἡ ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ ἡ ΙΑΧΩΒΑ

Ἡ ΓΝΩΣΗ

Ἡ γνώση τῶν Νόμων τῆς λειτουργούσης Φύσεως δίδει στὸν κάτοχό της πτέρυγας ἀετοῦ καὶ δύναμη λέοντος, ὥστε νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ὑποτάξει στὴν θέλησή του τίς μορφὲς τοῦ ἀπείρου. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀξία τῆς γνώσεως ὑπάρχει ἡ ἀρνητικὴ διδαχή· ἀπὸ τὴν λεγόμενη «παλαιὰ διαθήκη» ἡ ὁποία ἀτυχῶς μέσῳ τῶν «βιβλικῶν» λεγομένων θρησκειῶν διασώθηκε μέχρι σήμερα καὶ διδάσκει ὅτι ἡ γνώση τοῦ «καλοῦ» καὶ τοῦ «κακοῦ» ἀποτελεῖ τὸν ἀπαγορευμένο γιὰ τὸν ἄνθρωπο καρπὸ καὶ συνεπῶς εἶναι θεϊκὴ κατάρα τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀποφύγει ὁ ἄνθρωπος γιατί διαφορετικὰ θὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ «ἑνὸς ἐξωκοσμικοῦ θεοῦ ἢ Ἰαχωβὰ ἢ Γιαχβὲ» καὶ ὅτι δὲν θὰ ἔχει θέσῃ στὸν «παράδεισο» δηλαδὴ σὲ χῶρο ὅπου ὁ ἄνθρωπος θὰ παραμένει ἀδρανὴς σὰν φυτὸ καὶ σὲ κατάσταση ἄγνοιας δηλαδὴ ἀποκτήνωσης κι ὅτι αὐτὴ ἡ κατάσταση (τῆς ἀδράνειας καὶ ἄγνοιας) ἀποτελεῖ τέτοια εὐτυχία ποὺ ὁρισμένοι θυσιάζουν τὴν ζωή τους γι' αὐτὴν καὶ κατὰ τὸν μεσαίωνα κατέστρεψαν ἕναν λαό, τοὺς Ἕλληνες καὶ ὅλα τὰ πολιτισμικά τους στοιχεῖα!. Ἡ γνώση δὲν εἶναι κατάρα ἀλλὰ εἶναι δύναμη καὶ μάλιστα ἡ μεγαλύτερη μέσα στὸ Σύμπαν καὶ συνεπῶς εὐλογία τὴν ὁποία ὁ πνευματικὸς κόσμος μεταβιβάζει στὴν ἀνθρωπότητα ὥστε μέσῳ αὐτῆς νὰ προοδεύει καὶ ἐξελίσσεται πνευματικά.

Ἡ ΕΡΓΑΣΙΑ

Ἡ ἐργασία γιὰ τὸν ἐλεύθερο ἄνθρωπο εἶναι ὕψιστη ἀρετὴ καὶ ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δοξάζει τὴν ἐργασία καὶ τοὺς ἐργάτες ἀλλὰ καὶ καταδικάζει τοὺς ἄεργους καὶ κατ' ἐπέκταση καταδικάζει τὸν παρασιτισμὸ καὶ τὴν μάστιγα τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ ἔχει ὡς ἐφεύρημα ἀφενὸς μὲν τὸ οἰκονομολογικὸ θεώρημα τῆς «ἥσσονος προσπάθειας» (δηλαδὴ κέρδος μὲ ἐλάχιστη προσπάθεια, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν σκοπὸ καὶ προορισμὸ αὐτῆς τῆς προσπάθειας) καὶ ἀφετέρου τὴν ἀρνητικὴ διδαχὴ ἀπὸ τὴν «παλαιὰ διαθήκη» καὶ διδάσκει ὅτι ἡ ἐργασία εἶναι θεϊκὴ κατάρα στὴν ὁποίαν καταδικάστηκε καὶ πρέπει νὰ ὑποκύψει ὁ ἄνθρωπος γιατί οἱ «πρωτόπλαστοι» παραβίασαν τὴν ἐντολὴ τοῦ «ἑνὸς ἐξωκοσμικοῦ θεοῦ τοῦ Γιαχβέ»

Ἡ ἐργασία δὲν εἶναι κατάρα ἀλλὰ εὐλογία τὴν ὁποία ὁ πνευματικὸς κόσμος κληροδότησε στὴν ἀνθρωπότητα γιατί μέσῳ αὐτῆς προοδεύει καὶ ἐξελίσσεται πνευματικὰ καὶ πολιτιστικά. Ἡ ἀποφυγὴ τῆς ἐργασίας, ἀκόμα καὶ ἂν βασίζεται σὲ «ἱερὰ βιβλία», προκαλεῖ στασιμότητα ποὺ ἀποτελεῖ ἔμπνευση τοῦ σκότους, τὸ ὁποῖο δὲν θέλει τὴν πρόοδο καὶ ἐξέλιξη τῆς ἀνθρωπότητας, ἀφοῦ ἡ ἐργασία εἶναι μοχλὸς προόδου καὶ ἐξελίξεως τῆς ἀνθρωπότητας καί, πέραν τοῦ χρησίμου ἀποτελέσματος, μᾶς ἀποκαλύπτει τὰ μυστικὰ τῆς Φύσεως, τόσο τῆς ὀργανικῆς ὅσο καὶ τῆς πνευματικῆς.

Ἡ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ἡ οὐσιώδης διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν Θεῶν· ὅπως τοὺς ἐννοοῦν οἱ Ἕλληνες, εἶναι ἡ ἀθανασία. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι θνητοὶ ἐνῶ οἱ Θεοὶ ἀθάνατοι. Οἱ Θεοί, σύμφωνα μὲ τὴν ἑλληνικὴ θρησκεία, βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποκτήσουν τὴν γνώση, νὰ προοδεύσουν καὶ νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἀθανασία (δηλαδὴ νὰ γίνουν κι αὐτοὶ Θεοὶ) καὶ αὐτὸ γινόταν μέσῳ τῶν μυστηριακῶν σκηνωμάτων. Ἀντίθετα ὁ Γιαχβέ, θέλει τὸν ἄνθρωπο χωρὶς γνώση δηλαδὴ σὲ κατάσταση ἀποκτήνωσης καὶ φοβᾷται μήπως ἀποκτήσει κι ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀθανασία καὶ γίνει σὰν αὐτόν! Ἄς μᾶς προβληματίσει αὐτὴ ἡ διαφορά! Ἀπορῶ, τί τέλος πάντων εἶναι ὁ Γιαχβέ; Εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ κόσμου ἢ ὁ ἄρχων τοῦ σκότους!