Τὸ Μυστικὸ τοῦ Αἰῶνα - Ὁ Ἱπποκράτης ἔχει τὴ θεραπεία τοῦ καρκίνου!
Ἡ Ἱπποκράτειος Ἀντικαρκινικὴ Ἄμυνα, στηρίζεται στὴν ἰσορροπία τῶν 4 βασικῶν γεύσεων.
ἑλληνικά
Ἀμυγδαλέλαιο λαμβάνεται ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ ἀμύγδαλου. Πλούσιο σὲ βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 καὶ ἰχνοστοιχεία. Ἡ βιταμίνη Β17 δὲν εἶναι βιταμίνη. Εἶναι ἡ παλιὰ ὀνομασία τῆς ἀμυγδαλίνης.
Ἡ ἀμυγδαλίνη εἶναι τὸ πικρὸ συστατικὸ τῶν ἀμυγδάλων καὶ μιὰ πιθανὴ τοξίνη ἀφοῦ μπορεῖ νὰ ἀπελευθερώσει κυανίδη στὸν ὀργανισμό. Ἡ ἀμυγδαλίνη θεωρεῖται ὅτι ἔχει ἀντικαρκινικὲς ἰδιότητες, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει ἀποδειχθεῖ ἐπιστημονικά.
Ἔχει ὑποστηριχθεῖ, ὅτι μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν πικρῶν οὐσιῶν - μόνο ἡδονὴ καὶ εὐχαρίστηση στὸ λάρυγγά μας εἶναι τὸ σύνθημά μας - ἀποκλείσαμε μιὰ ἀπὸ τίς 4 βασικὲς γεύσεις: ἁλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό. Πολλοὶ ἔχουν ἀπορρίψει καὶ τὸ ξινὸ καὶ ἔχουν ἐπιλέξει τὸ ἁλμυρὸ καὶ τὸ γλυκό. Ἔτσι ἔχει χαθεῖ ἡ ἰσορροπία. Ὁ Ἱπποκράτης τόνιζε τὴν ἰσορροπία, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς ἑλληνικῆς ἰατρικῆς τὸν γιατρὸ Ἀλκμαίωνα.
Αὐτὸς θεωρεῖται ἡ κορυφὴ τῆς ἑλληνικῆς ἰατρικῆς γιατί πρῶτος αὐτὸς ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀνατομία καὶ φυσιολογία καὶ διατύπωσε ὡς ἑξῆς τίς ἀντιλήψεις του γιὰ τὴν ὑγεία καὶ τὴν ἀρρώστια, ποὺ υἱοθέτησε καὶ ὁ Ἱπποκράτης:
«Ἐκεῖνο ποὺ διατηρεῖ τὴν ὑγεία εἶναι ἰσομερὴς κατανομὴ καὶ ἀκριβὴς μείξη μέσα στὸ σῶμα τῶν δυνάμεων (= ἰσονομία) τοῦ ξηροῦ, τοῦ ὑγροῦ, τοῦ κρύου, τοῦ γλυκοῦ, τοῦ πικροῦ, τοῦ ξινοῦ καὶ τοῦ ἁλμυροῦ.
Τὴν Ἀρρώστια τὴν προκαλεῖ ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἑνὸς (=μοναρχία). Ἡ θεραπεία ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἀποκατάσταση τῆς διαταραχθείσας ἰσορροπίας, μὲ τὴ μέθοδο τῆς ἀντίθετης ἀπὸ τὴν πλεονάζουσα δύναμη».
Οἱ ἀντιλήψεις αὐτὲς τίς βρίσκουμε ἀκέραιες στὸν Ἱπποκράτη. Ἡ ἀκριβὴς μείξη, ἡ ἰσονομία, ἡ συμμετρία, ἡ ἁρμονία, βρίσκονται στὴ βάση τῶν δογμάτων τῶν Πυθαγορείων καὶ τοῦ Ἱπποκράτη.
Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱπποκράτης:
«Μέσα στὸν ἄνθρωπο ὑπάρχει καὶ τὸ πικρὸ καὶ τὸ ἁλμυρό, τὸ γλυκό, τὸ ξινό, τὸ στυφὸ καὶ τὸ ἄνοστο καί... τὰ συστατικὰ αὐτὰ ὅταν ἀναμειγνύονται καὶ ἑνώνονται μεταξύ τους, οὔτε φαίνονται οὔτε βλάπτουν τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν ὅμως κάποιο ἄπ΄ ὅλα διαχωριστεῖ καὶ μείνει μόνο τοῦ τότε φαίνεται νὰ προκαλεῖ βλάβη.»
Ἄν τρῶμε πολλὰ γλυκὰ καὶ ὑδρογονάνθρακες καὶ ἔχει γίνει τὸ σῶμα μας σοκολάτα καὶ Ζαχαροπλαστεῖο, ἔχει ἐπέλθει ἀνισορροπία. Ἡ ἐπικράτηση τῶν γλυκῶν σὲ βάρος τοῦ πικροῦ θὰ τὸ πληρώσουμε καὶ μάλιστα ἀκριβά. Οἱ ὄγκοι εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ζάχαρη.
Αὐτὸ ἀπέδειξε ὁ Warburg. Τὸ 2001 ἕνα ἰατρικὸ συνέδριο στὴν Καρλσρούη τῆς Γερμανίας, ἐπιβεβαίωσε τὴν παροιμία: «ὅτι εἶναι πικρὸ στὸ στόμα, εἶναι καλὸ στὸ στομάχι». Τονίστηκε ὅτι οἱ πικρὲς οὐσίες, συμβάλλουν ἀποφασιστικὰ στὴ συνολικὴ διαδικασία τῆς πέψης.
Οἱ κινήσεις τοῦ στομάχου καὶ τοῦ ἐντέρου ἐντείνονται καὶ ἐπιταχύνεται ἡ προώθηση τῆς τροφῆς. Διεγείρουν τὴν ἔκκριση χολῆς καὶ παγκρέατος, βελτιώνουν τὴν πέψη τῶν λευκωμάτων, πρωτεϊνῶν καὶ λιπῶν.
Μειώνεται ἡ αἴσθηση τοῦ φουσκώματος καὶ ἐμποδίζονται οἱ διαδικασίες ζύμωσης καὶ σήψης ποὺ συντελοῦνται στὸ ἔντερο. Μέσῳ τῆς βελτίωσης ἀπορρόφησης τῆς βιταμίνης Β12, οἱ πικρὲς οὐσίες ὑποστηρίζουν τὴν παραγωγὴ αἵματος, προάγουν τὴν ἀπορρόφηση τῶν λιποδιαλυτῶν στοιχείων, ὅπως καὶ τοῦ σιδήρου. Οἱ πικρὲς οὐσίες ὑποστηρίζουν καὶ τὴ δημιουργία βάσεων (ἀλκαλικὸ ὑψηλὸ ΡΗ) στὸν ὀργανισμό. Καὶ δροῦν μ΄αυτὸ τὸν τρόπο ἐνάντια στὴν ὑπεροξείδωση τοῦ αἵματος.
Κανόνας 1ος: Σὲ περίπτωση συστηματικῆς λήψης τῶν πικρῶν οὐσιῶν,
1) δυναμώνει τὸ συκώτι.
Τὸ συκώτι θέλει πικρὰ γιὰ νὰ λειτουργήσει. Ἡ χολὴ ποὺ παράγεται στὸ συκώτι εἶναι πικρή. Πὼς λοιπὸν θὰ ἔχουμε παραγωγὴ πρώτης ποιότητας χολῆς, νὰ διαλύει τὰ λίπῃ, ἂν δὲν τρῶμε πικρά; Τροφοδοτῶντας μὲ ζάχαρη τὸ συκώτι δὲν παράγουμε πικρὴ χολή.
2) Βελτιώνεται ὁ μεταβολισμὸς καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μειώνεται καὶ ἡ χοληστερίνη. Μὲ τὰ πικρὰ μειώνονται καὶ οἱ τιμὲς τοῦ σακχάρου. Ὁ καθένας τὸ καταλαβαίνει. Τὸ σάκχαρο προέρχεται ἀπὸ τὴν κατάχρηση ὑδατανθράκων, ὄχι ἀπὸ τὴν κατάχρηση πικρῶν οὐσιῶν καὶ ἡ θεραπεία γίνεται μὲ τὰ ἀντίθετα, ἔλεγε ὁ Ἱπποκράτης.
Πικρὲς οὐσίες, ὅπως ἡ Clucosonalat Sinigrin, εἶναι ἀντικαρκινικές. Πὼς δροῦν οἱ πικρὲς οὐσίες;
Ἡ περίπτωση τοῦ βερίκοκου.
Τὸ κέντρο γιὰ τὸν καρκίνο εἶναι τὸ συκώτι. Νὰ τὸ διατυπώσω διαφορετικά. Τὸ συκώτι εἶναι γιὰ τὸν καρκίνο, ὅτι ἡ καρδιὰ γιὰ τὸ κυκλοφορικό. Τὸ συκώτι εἶναι τὸ κέντρο. Δυνατὸ συκώτι διώχνει τὸν καρκίνο.
Ζαχαροποιημένο καὶ σοκολατοποιημένο συκώτι ἴσον καρκίνος. Ἡ ἄμυνα καὶ ὁ τερματοφύλακας τοῦ ὀργανισμοῦ ἐναντίον τοῦ καρκίνου βρίσκονται στὸ συκώτι καὶ τὸ συκώτι θέλει πικρὰ γιὰ νὰ λειτουργήσει σωστά, νὰ ἀποθηκεύσει τίς βιταμίνες. Γιατί δὲν παρουσιάζεται καρκίνος στὸ λεπτὸ ἔντερο;
Ρωτῆστε κάποιο γιατρό. Πολλοὶ δὲν γνωρίζουν. Ἄλλοι ἀπαντοῦν τὸ ΡΗ, ἡ μεγάλη ποσότητα γ - σφαιρίνης (ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὸ σελήνιο), ἢ λόγῳ τῆς ταχείας διέλευσης... Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στὸ γεγονός, ὅτι - σύμφωνα μὲ τὴ φυσιολογία- στὸ λεπτὸ ἔντερο χύνονται οἱ ἐκκρίσεις τῆς χολῆς καὶ τοῦ παγκρέατος ποὺ κάνουν ἀλκαλικὸ τὸ ΡΗ τοῦ λεπτοῦ ἐντέρου.
Τὰ παγκρεατικὰ ἔνζυμα (θρυψίνη, χυμοθρυψίνη) καὶ ἡ χολή, εἶναι βασικῆς σημασίας γιὰ τὸ περίεργο γεγονός, ὅτι στὸ λεπτὸ ἔντερο δὲν ἐμφανίζεται σχεδὸν ποτὲ καρκίνος. Ὁ συνδυασμὸς καὶ τῶν δύο.
Γιατί καὶ στὸ πάγκρεας καὶ στὸ χοληδόχο πόρο ἐμφανίζεται καρκίνος; Νὰ θέσω διαφορετικὰ τὸ ἐρώτημα. Ἄν εἶναι τὸ ΡΗ ἢ ἡ γ-σφαιρίνη ἡ αἰτία πού το καρκίνου τοῦ λεπτοῦ ἐντέρου εἶναι πρακτικὰ 0, γιατί δὲν αὐξάνουμε τίς γ - σφαιρίνες ἢ δὲν διορθώνουμε τὸ ΡΗ τοῦ ὀργανισμοῦ σὲ ἀλκαλικό; Ἄς θυμηθοῦμε τὸν Otto Warburg:
1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικὸ ὀξύ), 2) ἔλλειψη ὀξυγόνου, 3) χαμηλὸ (ὄξινο) ΡΗ. Ἡ τριάδα τῶν χαρακτηριστικῶν των καρκινικῶν κυττάρων.
Πράγματι στὸ λεπτὸ ἔντερο ὑπάρχει ἀλκαλικὸ ΡΗ. Τὰ ἔνζυμα εἶναι πολὺ εὐαίσθητα. Ἡ θερμοκρασία τὰ καταστρέφει ἐντελῶς. Γιὰ νὰ ἔχουμε λοιπὸν πολλὰ ἔνζυμα, πρέπει νὰ καταναλώνουμε ὠμὲς τροφές. Ἔτσι θὰ ἀνεβάζουμε τὸ ἐπίπεδο τῶν πεπτικῶν ἐνζύμων τοῦ ἐντέρου καὶ θὰ ἔχουμε περισσότερα παγκρεατικὰ ἔνζυμα.
Κανόνας 2ος: Τοὐλάχιστον τὸ 50% τῶν τροφῶν ἑνὸς καρκινοπαθῆ πρέπει νὰ εἶναι ὠμές, γιὰ ἄριστη λειτουργία τῶν παγκρεατικῶν ἐνζύμων.
Πῶς τὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου σκοτώνει τὰ καρκινικὰ κύτταρα;
Ἡ Β17 ποὺ περιέχεται στὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου, στὰ πικραμύγδαλα καὶ τὰ ἀμύγδαλα, ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο σάκχαρα (γλυκόζη) ἕνα βενζελδαύδη καὶ ἕνα κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ὅπως ὁ καθένας γνωρίζει, τὸ κυάνιο εἶναι ὑψηλὰ τοξικὸ καὶ σὲ μεγάλες ποσότητες θανατηφόρο.
Ὅμως σ΄αυτή τη φυσική του μορφὴ εἶναι χημικὰ ἀδρανές. Ὑπάρχει μία οὐσία, ποὺ μπορεῖ νὰ ξεκλειδώσει τὸ μόριο τῆς βιταμίνης Β17 καὶ νὰ ἀπελευθερώσει τὸ κυάνιο τοῦ βερίκοκου. Ἡ οὐσία αὐτὴ εἶναι τὸ ἔνζυμο beta glucosidase (βῆτα γλυκοσιδάση), ποὺ τὸ καλοῦμε, τὸ ἔνζυμο ποὺ ξεκλειδώνει.
Ὅταν ἡ βιταμίνη Β17, ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μ΄ αὐτὸ τὸ ἔνζυμο, ὄχι μόνο ἀπελευθερώνεται τὸ κυάνιο, ἀλλὰ καὶ ἡ βενζελδαϊδη, ἡ ὁποία εἶναι πολὺ τοξικὴ ἀπὸ μόνη της. Αὐτὲς οἱ δύο οὐσίες μαζὶ ἔχουν δηλητηριώδη ἰσχὺ 100 φορὲς περισσότερο ἀπ΄όσο κάθε μιὰ χωριστά. Αὐτὸ καλεῖται συνεργιστικὸ ἀποτέλεσμα.
Εὐτυχῶς, τὸ ἔνζυμο αὐτὸ δὲν βρίσκεται ὁπουδήποτε στὸν ὀργανισμό μας σὲ ἐπικίνδυνο βαθμό, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καρκινικὰ κύτταρα. Κάποτε δὲ 100 φορὲς περισσότερο ἀπ΄ότι στὰ περιβάλλοντα ὑγιῆ κύτταρα. Ἀποτέλεσμα: Τὸ δηλητήριο ποὺ ἀπελευθερώνεται ἀπὸ τὸ κουκούτσι τοῦ βερίκοκου καὶ τοῦ ἀμύγδαλου στοχεύει στὰ καρκινικὰ κύτταρα καὶ μόνο καὶ τὰ σκοτώνει.
Ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα ἄλλο ἔνζυμο, ποὺ καλεῖται ροδανάση. Τὸ ὀνομάζουνε προστατευτικὸ ἔνζυμο, γιὰ τὴν ἱκανότητά του νὰ προστατεύει καὶ νὰ οὐδετεροποιεῖ τὸ κυάνιο μετατρέποντάς το σὲ ὑποπροϊόντα ὠφέλιμα γιὰ τὴν ὑγεία. Αὐτὸ τὸ ἔνζυμο ἀπαντᾷται σὲ μεγάλες ποσότητες σὲ κάθε σημεῖο τοῦ ὀργανισμοῦ μας, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καρκινικὰ κύτταρα,τὰ ὁποῖα δὲν προστατεύονται.:
Μὲ λίγα λόγια ἡ ροδανάση προστατεύει τοὺς ἱστοὺς ἀπὸ τὸ κυάνιο ἐνῶ δὲν ὑπάρχει στὰ καρκινικὰ κύτταρα. Β γλυκοσιδάση ἀπελευθερώνει τὸ κυάνιο ποὺ σκοτώνει τὸν καρκίνο. Βρίσκεται στὰ καρκινικὰ κύτταρα, δὲν βρίσκεται στὰ ὑγιῆ. Προσοχὴ ἐδῶ. Ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία.
Οἱ ἐπιστήμονες γνωρίζουν πὼς τὸ ἀντίδοτο στὴ δηλητηρίαση ἀπὸ κυάνιο, εἶναι ἡ ζάχαρη. Ἀναφέρεται στὴν ἱστορικὴ ἀπόπειρα δολοφονίας μὲ κυανιοῦχο κάλιο κατὰ τοῦ Ρασπούτιν, μισητὸ πρόσωπο στὴν προεπαναστατικὴ Ρωσία.
Μολονότι ὁ Ρασπούτιν δηλητηριάστηκε μὲ κυάνιο, δὲν ἔπαθε τίποτα, διότι τὸ κυανιοῦχο κάλιο εἶχε τοποθετηθεῖ μέσα σὲ γλυκὰ καὶ σὲ κρασί. Ἄν καὶ ἡ δόση ἦταν μεγάλη παρουσίασε ἐλάχιστα συμπτώματα δευτερεύοντα τῆς δηλητηρίασης, ὅπως λόξυγκα, σιελόρροια κ.λ.π. Ἡ ζάχαρη εἶχε ἐξουδετερώσει τὴ δράση του πολὺ δραστικοῦ δηλητηρίου. Τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ δὲν τὴ γνώριζαν οἱ ἐπίδοξοι δολοφόνοι.
Ἄς φανταστοῦμε λοιπὸν σήμερα ἕναν καρκινοπαθῆ ποὺ ἔχει καταναλώσει μεγάλες ποσότητες γλυκῶν, ἀναψυκτικῶν, ποτῶν, πατάτας, ἢ ποὺ ἡ διατροφή του περιλαμβάνει κυρίως ὑδατάνθρακες, ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ πάθει κάτι μὲ λίγα κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα, ὅπως τὰ παπαγαλάκια τῶν ΜΜΕ εἶπαν, ἀκολουθῶντας τὰ κελεύσματα τῶν κυρίων τους στοῦ Μεμόριαλ.
Ὅπως δὲν ἔπαθαν οἱ Χούντζας, ὅπως λέει ἡ παράδοσή μας μέ το μυλωνᾶ, ὅπως ἐπιστημονικὰ τὸ ἀνέλυσε ὁ Krebs μὲ τὴ ροδανάση καὶ τὴ Β γλυκοσιδάση, τὰ κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλῆ.
Ἀρχίζουμε σὲ περιπτώσεις διαγνωσμένου καρκίνου μὲ 5 τὴν ἡμέρα, τὴν πρώτη βδομάδα., μὲ 10 τὴ δεύτερη καὶ χωρὶς περιορισμὸ στὴ συνέχεια. Ἡ ὄρεξη, ἡ πέψη, ὁ μεταβολισμός, θὰ βελτιωθοῦν.
Τὰ βερίκοκα εἶναι φροῦτα ἐποχῆς καὶ τὰ προμηθευόσαστε ἀπό το μανάβη τῆς γειτονιᾶς. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀντικαρκινικὸ φάρμακο ὄχι μόνο δὲν κερδίζουν οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρίες, ἀντίθετα ζημιώνουν.
Κανόνας 3ος: Τὰ καρκινικὰ κύτταρα ἔχουν ὄξινο (χαμηλὸ ΡΗ).
Τὸ ΡΗ τὸ ἰσορροπεῖ τὸ ἀσβέστιο ἡ βιταμίνη D, τὸ μαγνήσιο, τὸ κάλιο, τὸ βόριο. Τὸ λεμόνι, βοηθᾷ στὴν ἀπορρόφηση τοῦ ἀσβεστίου. Καταναλώνετε πολὺ λεμόνι κάθε μέρα, ὅπως συστήνει ἡ ἀντικαρκινικὴ δίαιτα Μοερμαν στὴν Ὁλλανδία. Τρῶτε χέλια (τεράστια πηγὴ βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ (μονάδες) στὰ 100 γραμ. .
Φροῦτα, εἰδικὰ σταφύλι (τεράστια πηγὴ καλίου). Λαχανικὰ (μπρόκολο, λάχανο, μώβ - ἄσπρο) καρότα, λαχανίδες (τεράστια πηγὴ αφὁμοιώσιμου ἀσβεστίου), βλήτα (ἐπίσης τεράστια πηγὴ ἀσβεστίου, βορίου), μαϊντανὸ (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο τοῦ πνεύμονα, ρόκα (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο τῶν νεφρῶν), ραδίκια (μὲ τὸ ζουμί τους).
Κανόνας 4ος: Ἡ ὑποξία (χαμηλὸ ὀξυγόνο), εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς καρκινογένεσης.
H χλωροφύλλη δίνει τὸ ὀξυγόνο στὰ φυτά. Σύμφωνα μὲ τὸ μεγάλο γιατρὸ Max Gerson (7) ποὺ θεράπευσε τὸν νομπελίστα Ἀλμπερτ Σβάϊτσερ καὶ ἀποδεδειγμένα 50 καρκινοπαθεῖς σύμφωνα μὲ τίς ἀκτινογραφίες τους πρὶν καὶ μετὰ τὴ θεραπεία.
Οἱ πράσινοι χυμοί, τοὐλάχιστον 5 τὴν ἡμέρα, δίνουν τὸ ἀπαιτούμενο ὀξυγόνο καὶ ὑγεία στὰ κύτταρα.
Ἔχουμε ἔτσι ἀπόπτωση (θάνατο, κυτταρικὴ αὐτοκτονία) τῶν καρκινικῶν κυττάρων. Οἱ χυμοὶ τῆς τσουκνίδας, φύλλων ἐλιᾶς , σέλινου, μαϊντανοῦ καὶ καρότου παίζουν σημαντικὸ ρόλο.
Ὁ Gerson μάλιστα, χρησιμοποιοῦσε εἰδικό, ἀποχυμωτή, γιὰ τὴ διατήρηση ὅλων τῶν θρεπτικῶν συστατικῶν. Ὅταν παρουσίασε τίς ἀνίατες περιπτώσεις στὸ Κογκρέσο μὲ ὅλα τὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα ποὺ τίς συνόδευαν (ἐξετάσεις, ἀκτινογραφίες κ.λ.π.). Ἀντὶ νὰ τὸν συγχαροῦν, ἄρχισε ἕνα ἀνελέητο κυνηγητὸ ἐναντίον του.
Ἔτσι δροῦν οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρίες. Καταδιώκουν τὴν ἀλήθεια. Τὰ ἴδια ἔγιναν καὶ στὴ Γαλλία μὲ τὸν Μπελανσονί, γιατρὸ τοῦ προέδρου Μιτερὰν κ.λ.π.
Κανόνας 5ος: Τρῶτε ἄφθονο σκόρδο καὶ κρεμμύδι μέχρι «σκασμοῦ».
Σκοτώνει τὰ καρκινικὰ κύτταρα.
Γιατί τεράστιες ποσότητες; Ὑπάρχουν πολλοὶ σκουπιδιάρηδες στὸν ὀργανισμό μας ποὺ τὸν καθαρίζουν ἀπὸ τίς τοξίνες καὶ τὰ δηλητήρια. Τὸ γκλοκουρονικὸ ὀξύ, εἶναι ἕνα ἄπ΄ αὐτά. Ἔχετε ἀκούσει κάτι γιὰ τὴν ἐξέταση Β-γλυκουρονιδάση; Ρωτεῖστε το γιατρό σας.
Στὰ βιβλία τῆς καρδιολογίας ἀναφέρεται ὡς ἐξέταση στὸ ἐγκεφαλονωτιαῖο ὑγρὸ καὶ πὼς συναντᾷται ὑψηλή σε σὲ ἀδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, καρκινώματα ἀπὸ πλακώδη κύτταρα κ.λ.π. Τί κάνει ἡ γλυκουρονιδάση; Καταστέλλει τὴ σύζευξη μεταξὺ τοξίνης καὶ τοῦ σκουπιδιάρη γλυκουρινικοῦ ὀξέως μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τοξίνες νὰ παραμένουν στὸν ὀργανισμό.
Ὅσο περισσότερο σκόρδο καὶ κρεμμύδι καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο καταστέλλεται ἡ δράση τῆς β-γλυκουρουνιδάσης καὶ ἀποβάλλονται οἱ τοξίνες ἀπὸ τὸν ὀργανισμό.
Τὸ ἀσβέστιο παίζει ἐπίσης σημαντικότατο ρόλο στὴ μείωση τῆς δραστηριότητας τῆς β-γλυκουρονιδάσης. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὸ γλυκουρονικὸ ὀξὺ χρειάζεται μῆλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (εἰδικὰ μώβ), χαμομήλι.
Ἐπίσης τὰ κρεμμύδια μειώνουν σημαντικὰ τὴ γλυκόζη, ὅσο καὶ τὴν ἀπάντηση τῆς ἰνσουλίνης στὴ γλυκόζη. Τὸ γλυκουρανικὸ ὀξὺ συζεύγνυται μὲ τὴ χολερυθρίνη ἀπὸ τὸ ἔνζυμο UDT GT καὶ ἀπεκρίνεται στὴ χολή. Ἔχουμε καλύτερη λειτουργία τῆς χολῆς καὶ τοῦ συκωτιοῦ.
Ὁ γιατρὸς Χαβάκης ἔγραφε πὼς στὴν Τρασυλβανία, ὅπου οἱ κάτοικοι ποὺ στὴ διατροφή τους ἔχουν μεγάλη θέση τὰ κρεμμύδια, ὁ καρκίνος εἶναι σχεδὸν ἄγνωστος. Ἐπειδὴ ἡ δράση τῶν κρεμμυδιῶν στὸ σάκχαρο εἶναι γνωστὴ καὶ στὴν ἰατρικὴ (βλέπε Βιοϊατρική, Κλινικὴ Χημεία Εὐάγγελος Σπανός, τόμος Α, σελ. 9).
Εἶναι ἀδιανόητο, οἱ καρκινοπαθεῖς καὶ οἱ διαβητικοὶ νὰ μὴν τρῶνε πολλὰ κρεμμύδια. Εἰδικὰ ἂν οἱ διαβητικοὶ τρῶνε ἀρκετὰ φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει ὁ δείκτης τοῦ σακχάρου.
Ἐπίσης ἂν κάθε πρωὶ στίβουν ξερὰ κρεμμύδια καὶ πίνουν μισὸ φλιτζάνι πέφτουν αἰσθητὰ ἡ χοληστερίνη καὶ τὸ σάκχαρο. Ὁ δεύτερος ρόλος τοῦ κρεμμυδιοῦ εἶναι ὅτι παρεμβαίνει στὴν τυροσίνη κινάση. Τὸ κρεμμύδι, τὸ μῆλο καὶ τὸ γκρέϊπφρουτ, περιέχουν κουερσετίνη, ἕνα βιοφλανοειδές. Ἡ κουερσετίνη εἶναι σημαντικότατη, γιατί σταματᾷ τὴ δράση μιᾶς κατηγορίας ἐνζύμων ποὺ λέγονται κινάσες τῆς τυροσίνης.
Tα ἔνζυμα αὐτὰ βρίσκονται στὴν κυτταρικὴ μεμβράνη καὶ στὸ ἐσωτερικό της καὶ ὅταν ἐνεργοποιοῦνται ἐντέλουν τὰ καρκινικὰ κύτταρα νὰ διασπαστοῦν καὶ ἔτσι προκαλοῦνται οἱ μεταστάσεις. Γιὰ νὰ μὴν δίδονται ἐντολὲς διαίρεσεις τοῦ κυττάρου καὶ ἔτσι νὰ ἀποτρέπονται οἱ μεταστάσεις, τὸ μήνυμα εἶναι: τρῶτε ἄφθονα κρεμμύδια. Ὑπάρχουν φάρμακα γιὰ τὴν ἀναστολὴ δράσης τῆς τυροσίνης κινάσης (Τυροφωστίνες).
Ὁ στόχος τῶν φαρμακευτικῶν ἐταιριῶν εἶναι σαφής: Θαυμάζουμε τὸ Gleenvec ἢ τίς τυροφωστίνες. Θαυματουργὸ τὸ Gleenvec, καταπληκτικὴ ἡ ἐπιστήμη! Μπράβο! Ἐμεῖς κερδίζουμε καὶ οἱ καρκινοπαθεῖς εἶναι εὐχαριστημένοι.! Κουβέντα ὅμως γιὰ τὸ κρεμμύδι, ποὺ εἶναι τὸ φυσικὸ Gleenvec. Πεῖτε μου!
Εἶχε ἄδικο ὁ Ἱπποκράτης , ὅταν ἔγραφε:
Τὸ ἐρώτημα παραμένει. Ἔχουν σήμερα γνώσεις οἱ γιατροὶ γιὰ τὴ θεραπευτικὴ ἀξία τῶν τροφῶν; Τί διδάσκονται γιὰ τὴ θεραπευτική τους δύναμη; Ἔχει ἄδικο ὁ Ἱπποκράτης;
Κανόνας 6ος: Περιορίστε τὴν Ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης (ODC).
Ἡ Ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης εἶναι τὸ ἔνζυμο κλειδὶ στὴ σύνθεση τῶν πολυαμινῶν καὶ παίζει σημαντικὸ ρόλο στὴ διαίρεση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ κυττάρου. Ἐπανερχόμαστε στὸ μεγάλο ρόλο τοῦ συκωτιοῦ.
Ἡ ἐξίσωση, συκώτι = καρκίνος καὶ καρκίνος = συκώτι, παίζει καὶ ἐδῶ τὸ ρόλο της. Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης, εἶναι ἡπατικὸ ἔνζυμο. Ἄν τὸ σταματήσουμε, σταματοῦμε καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ὄγκων.
Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης κάνει πολὺ παρέα μὲ τὴν ἰνσουλίνη. Εἶναι στενές, πολὺ στενὲς φιλενάδες. Ἐπιρεάζοντας τίς πολυαμίνες, προκαλοῦν αὔξηση τῶν ὄγκων, μεταστάσεις, αὔξηση τοῦ βάρους. Ἐπίσης ὁ συνδυασμὸς ἰνσουλίνης μὲ σωματομεδίνες (IGF1 καὶ IGF 2) εἶναι θανατηφόρος. Οἱ σωματομεδίνες (IGF1 καὶ IGF 2) μοιάζουν μὲ τὴν προϊσουλίνη καὶ παίζουν σημαντικότατο ρόλο στὴ ρύθμιση τοῦ πολλαπλασιασμοῦ καὶ τῆς λειτουργίας τῶν κυττάρων.
ΣΕ ὑποκλυκαιμία, σχετιζόμενη μὲ ὄγκο ἡ (IGF1) εἶναι ὑψηλή. Ὁ ὄγκος ἔχει καταναλώσει ὅλο τὸ σάκχαρο καὶ ζητάει καὶ ἄλλο. Γι΄αυτὸ ἔχουμε ὑπογλυκαιμία. Ἡ IGF1, εἶναι ὁ κύριος παράγοντας γιὰ τὴ διέγερση τῶν λιποκυττάρων, ἐπιτάχυνση τῆς ἀνάπτυξης τῶν ὄγκων καὶ πρόκλησης φλεγμονῶν. Ἡ ἰνσουλίνη συνοδεύεται ἀπὸ τὴν IGF1, ποὺ διεγείρει τὴν κυτταρικὴ ἀνάπτυξη. Μεγάλη αὔξηση τῆς ἰνσουλίνης καὶ τῶν σωματομεδινῶν, διεγείρουν τὴν αὔξηση τῶν καρκινικῶν κυττάρων, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱκανότητά τους νὰ κάνουν μεταστάσεις (8). Μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, συνδέεται μὲ αὔξηση τῆς ἰνσουλίνης μὲ τὴν παρέα τῆς IGF σὲ μιὰ προσπάθεια τοῦ ὀργανισμοῦ νὰ ρίξει τὸ σάκχαρο. Τὴ σκυτάλη μετὰ τὴν ἰνσουλίνη, παίρνουν οἱ σωματομεδίνες καὶ ἀποκαρβοξυλάση της ὀπνιθίνης. Ἀποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αὐξήσεις τῶν ὄγκων.
Ἄς δοῦμε μερικὲς ἔρευνες.
Ἡ S. Hankinson τῆς ἰατρικῆς σχολῆς τοῦ Χάρβαρντ, ἀπέδειξε, ὅτι ἀπὸ μιὰ ὁμάδα γυναικῶν, ἡλικίας κάτω τῶν πενῆντα, ἐκεῖνες μὲ τὸ ὑψηλότερο IGF, εἶχαν ἑφτὰ φορὲς περισσότερες πιθανότητες νὰ ἐμφανίσουν καρκίνο τοῦ μαστοῦ (ὁμάδες ἐρευνητῶν ἀπὸ τὸ Xάβαρντ, τὸ Mac Gill κ.λ.π. ἔδειξαν τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα στὸν καρκίνο τοῦ προστάτη μὲ 9 φορὲς μεγαλύτερη πιθανότητα στοὺς ἄνδρες ποὺ εἶχαν ψηλὲς σωματομεδίνες (10). Ἄλλες μελέτες ἔχουν δείξει παρόμοια ἀποτελέσματα στὸν καρκίνο τοῦ παγκρέατος, τοῦ παχέος ἐντέρου, τῶν ωοθηκῶν κ.λ.π.
Πὼς μειώνουμε τὴν ἰνσουλίνη καὶ τίς φίλες της τίς σωματομεδίνες; Κόβοντας μὲ τὸ μαχαίρι στοὺς καρκινοπαθεῖς γλυκά, πατάτες, ψωμιὰ καὶ γενικὰ τίς ἐπεξεργασμένες τροφές. Ἡ ἐξέταση ἰνσουλίνης καὶ σωματομεδινῶν (IGF1 καὶ IGF2) εἶναι ἀπαραίτητες. Ἔρευνες ἔχουν δείξει, ὅτι ἡ πλήρης ἀποχὴ ἀπὸ τροφὲς πλούσιες σὲ ὑδατάνθρακες μειώνει θεαματικὰ τὰ ἐπίπεδα ἰνσουλίνης καὶ IGF.
Γιὰ τὴν ἀναστολὴ τῆς ODC (ἀποκαρβοξυλάση τῆς ὀρνιθίνης), τὸ σκόρδο, τὸ τσάϊ, τὸ ρόδι ὁ χυμὸς ἀπὸ φῦλα ἐλιᾶς, τὰ καρύδια, τὰ κρεμμύδια, τὰ κεράσια καὶ ὅλα τὰ πικρὰ παίζουν σημαντικότατο ρόλο.
Ὅταν πέσουν ἡ ἰνσουλίνη καὶ οἱ σωματομεδίνες, ὁ ὀργανισμὸς ἀποβάλλει τὰ σάκχαρα. Τὸ σῶμα - ζαχαροπλαστεῖο, διώχνει τὸν καρκίνο πετῶντας τὰ στοιχεῖα ποὺ τὸν θρέφουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου