20 Δεκεμβρίου 1522: Ἡ προδοσία τῆς Ρόδου καὶ ἡ ἡρωίδα Ἀναστασία

Ἡ προδοσία τῆς Ρόδου καὶ ἡ ἡρωίδα Ἀναστασία 

Οἱ μῆνες τῆς πολιορκίας τῶν Τούρκων καὶ ἡ γυναῖκα ποὺ πολέμησε σὰν ἄντρας 

Ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας τῆς Ρόδου ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Χριστόδουλο Ι. Παπαχριστοδούλου, φιλόλογο καὶ καθηγητὴ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια μέχρι τὸ πέρας τῆς ζωῆς του. Ἐργάστηκε ἐντατικὰ γι αὐτὸ καὶ παρουσίασε μελέτες οἱ ὁποῖες χωρίστηκαν σὲ τρία μέρη: στὴν Ἀρχαία, τὴ Μεσαιωνικὴ καὶ τὴ Νεώτερη ἐποχὴ τῆς Ρόδου. 

Ἡ προδοσία τῆς Ρόδου μέσα ἀπὸ τὸ Κάστρο, ἀπὸ τὸν ἱππότη ποὺ μισοῦσε τὸ μεγάλο μάγιστρο, οἱ μῆνες ποὺ ἐξάντλησαν τὸ λαὸ καὶ τέλειωσαν προμήθειες καὶ πολεμοφόδια, ἡ Ἀναστασία, μιὰ γυναῖκα ἐξέχουσας ὀμορφιᾶς ποὺ πολέμησε σὰν ἄντρας τοὺς Τούρκους, οἱ Ἱππότες λίγο πρὶν ἀναχωρήσουν γιὰ τὴ Μάλτα καὶ ἡ Ρόδος βρεθεῖ γιὰ αἰῶνες κάτω ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό. 

Οἱ τουρκικὲς πηγὲς λένε ὅτι ὅλοι οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ Σουλτάνου τὸν παρακαλοῦσαν νὰ σώσει τοὺς πιστοὺς τοῦ Ἰσλὰμ ποὺ πήγαιναν στὴ Μέκκα, τοὺς ἐμπόρους καὶ ταξιδιῶτες, ἀπὸ τοὺς πειρατὲς τῆς Ρόδου, ποὺ προσκυνοῦν ἕνα εἴδωλο, τοῦ Σὰν Τζιβάν, ἀντὶ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σουλεϊμὰν ἔκανε Συμβούλιο, στὸ ὁποῖο οἱ πασᾶδες τόνισαν τὶς δυσκολίες τῆς ἐκστρατείας πρὸς τὴ Ρόδο, ὅμως ὁ Μουσταφὰ πασᾶς, γαμπρὸς τοῦ ἀπὸ ἀδελφὴ τὸν παρότρυνε, κι ἀποφασίζεται ἡ ἐπιχείρηση. Δὲ φεύγουν ἀπὸ τὸ νοῦ του οἱ φράσεις τῆς διαθήκης τοῦ πατέρα του, τοῦ Σελήμ: «θὰ βασιλεύεις μεγάλος καὶ ἰσχυρός, φτάνει νὰ διώξεις τοὺς Ἱππότες ἀπὸ τὴ Ρόδο καὶ νὰ κυριεύσεις τὸ Βελιγράδι». Ἔγινε τὸ δεύτερο καὶ ἤθελε τώρα νὰ πραγματοποιήσει καὶ τὸ πρῶτο. 

Φρουρὰ τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν τῆς Ρόδου

Στὴ Ρόδο, οἱ Ἱππότες ἔκλεισαν τὸ στόμιο τοῦ μεγάλου λιμανιοῦ μὲ χονδρὲς ἁλυσίδες, τοῦ δὲ Μαντρακιοῦ μὲ βύθιση παλαιῶν πλοίων γεμάτων ἀπὸ ὀγκόλιθους. Ὁ Σουλεϊμὰν ἔστειλε ἐπιστολὴ τὴν 1η Ἰουνίου 1522 ὅτι κηρύσσει τὸν πόλεμο, στὴν ὁποία τονίζει «Ὅσοι θέλουν νὰ φύγουν, εἶναι ἐλεύθεροι νὰ πάρουν καὶ τὰ πράγματά τους, ὅσοι θέλουν νὰ μείνουν, θὰ ζήσουν ἐλεύθερα, ἐὰν δὲν παραβοῦν τὶς διαταγές μου. Θὰ ἀνασκάψουμε τὶς τάφρους, θὰ σᾶς πιάσουμε σκλάβους καὶ θὰ σᾶς βασανίσουμε ὅπως τόσους ἄλλους». 

Κι έτσι αρχίζει η εκστρατεία

Πρῶτοι τοὺς εἶδαν νὰ ἔρχονται ἀπὸ τὸ στενὸ τῆς Σύμης οἱ φρουροὶ τοῦ βουνοῦ Προφήτης Ἠλίας της Σαλάκου, κι εἰδοποίησαν τὶς φρουρές. Στὶς 24 Ἰουνίου ἀποβιβάστηκαν στὴν παραλία τοῦ φρουρίου Φάνες, κι ἔκαψαν τὰ σιτηρὰ τῆς πεδιάδας. Τὴν ἄλλη μέρα πέρασαν τὴν παραλία τῆς Βιλλανόβας (Παραδείσι), τὰ Τριάντα, πέρασαν στ΄ ἀνοικτὰ τὸ ἀκρωτήρι τῆς Ἀμμουδιᾶς, τὸ Κούμπουρνου (Κρητικὰ) τῆς πόλης Ρόδου, κι ἔφτασαν στὸ ἀκρωτήρι Βόδι καὶ στὶς θέσεις Ἰαματικὸ καὶ Ρένη, τῆς παραλίας Κοσκινοῦ. Στὶς 26 τὴ νύχτα ἑνώθηκαν μὲ τὸ στόλο ποὺ ἦταν στὴ Σύμη καὶ τὸ πρωὶ ἔπλευσαν στὴ Ρόδο. Φόβος καὶ τρόμος ἐπικράτησε στὸ λαό. Ἦταν ἡ μέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ γινόταν λιτανεία. Οἱ Ἱππότες τὴν τελείωσαν μὲ τὴ συνηθισμένη μεγαλοπρέπεια καὶ ἡσυχία, χωρὶς νὰ τὴ διακόψουν, κι ἔπειτα ἔτρεξαν ὅλοι στὶς θέσεις τους. Ὁ τουρκικὸς στόλος εἶχε 133 γαλέρες, ἄλλα μικρότερα βοηθητικά, σύνολο 400 πλοῖα, ὁ στρατὸς ἦταν 200.000 ἄνδρες. 

Ὁ Δούκας καὶ οἱ Ἀρχὲς τῆς Βενετίας δήλωσαν ὅτι δὲ μποροῦν νὰ βοηθήσουν τοὺς Ἱππότες γιατί δεσμεύονται ἀπὸ Συνθῆκες ποὺ ἔχουν ὑπογράψει μὲ τοὺς Τούρκους. Ἔπειτα, ἐξ ἀρχῆς δὲ συγχωροῦσαν στὸ Τάγμα τὴν ἐγκατάστασή του στὴ Ρόδο ποὺ ἤθελαν νὰ τὴν ἐκμεταλλεύονται ἐμπορικὰ σὰν καὶ πρῶτα. Ἀπέναντι στὸ μεγάλο ὄγκο τῶν Τουρκικῶν στρατευμάτων ἡ Ρόδος εἶχε νὰ ἀντιπαρατάξει 600 Ἱππότες, 4.500 πολιτοφυλακὴ καὶ 500 ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Κρήτη. Βοηθοῦν ὅμως καὶ οἱ Ροδῖτες, χωρικοὶ καὶ ἀστοί. Κάνουν διάφορες ἐπισκευὲς στὰ τείχη, οἱ χωρικοὶ θερίζουν τὰ σιτηρὰ καὶ μεταφέρουν τὴν παραγωγὴ στὸ φρούριο, κόβουν τὰ δέντρα καὶ κατεδαφίζουν κτήρια γύρω ἀπὸ τὴν πόλη. 

Ἀπόβαση τῶν ἐχθρῶν, πολιορκία, σφοδρὲς ἐπιθέσεις 

Ὁ Τουρκικὸς στρατὸς βγῆκε στὴ ξηρά, κι ἔπιασε κατάλληλες θέσεις. Ἡ τακτοποίηση κράτησε ἀρκετὲς μέρες, γιατί δὲ βιάζονται, περιμένουν νὰ ρθεῖ κι ὁ ἴδιος ὁ Σουλτᾶνος. Ἡ ἀπόβαση γίνεται ἀπὸ τὶς δύο παραλίες Τριάντα, κι Ἀφάντου. Ἀπὸ ἐκεῖ εἶχαν βγεῖ κι οἱ δυνάμεις τοῦ Μεσὶχ πασᾶ, στὴν πολιορκία τοῦ 1480 τὴν πρώτη φορὰ ποὺ οἱ Τοῦρκοι προσπάθησαν νὰ πάρουν τὴ Ρόδο. Ἀπὸ ἐκεῖ βγῆκε κι ὁ Δημήτριος στὴν πολιορκία τοῦ 305 π.Χ. Λιμάνι ἀσφαλέστερο γιὰ τοὺς πολιορκητὲς δὲν ὑπάρχει ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ὅρμο Τριάντα. Ἀπὸ ἐκεῖ βγῆκαν καὶ τὰ Ἰταλικὰ στρατεύματα τὸ 1212. Παρατάχθηκαν γύρω ἀπὸ τὸ φρούριο καὶ ἄρχισε ὁ βομβαρδισμός. 

Στὶς 28 Ἰουλίου ἔφθασε ὁ Σουλεϊμὰν στὴ Ρόδο. Εἶχε ἔρθει ἀπὸ τὴ ξηρά, ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὸ Μαρμαρᾶ, κι ἀπὸ ἐκεῖ μπῆκε σὲ πλοῖο ποὺ τὸ συνόδευαν 30 γαλέρες, βγῆκε στὴ Ρόδο κι ἐστρατοπέδευσε 4 χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη στὸ Κιζὶλ Τεπέ, τὸν κόκκινο λόφο, πάνω ἀπὸ τὴ Φανερωμένη, στὸ ὀροπέδιο ἀπέναντι στὸ Μόντε Σμίθ. 

Ὁ Μέγας Μάγιστρος τοῦ τάγματος τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶντῆς Ρόδου, Philippe Villiers de L'Isle-Adam

Ἀπειθαρχία παρουσιάστηκε στὸ στρατόπεδο τῶν Ἱπποτῶν. Μερικοὶ στρατιῶτες Ἰταλοὶ θέλουν νὰ φύγουν, τοὺς συγκράτησαν ὅμως καὶ τοὺς συγχώρεσαν. Τὶς ἑπόμενες μέρες τὸ φρούριο τοῦ Ἀη Νικόλα βομβαρδίζεται σφοδρά, πολλὲς μέρες μὲ μεγάλα κανόνια, ἀλλὰ ἀπὸ μέσα ἀπαντοῦν καὶ σκοτώνουν πολλούς. Ρίχνουν κλαδιὰ στὴν τάφρο τοῦ φρουρίου καὶ προσπαθοῦν ν΄ ἀνέβουν μὲ σκάλες, ἡ ἀντίσταση ὅμως εἶναι μεγάλη. Τοὺς ρίχνουν λάδι ζεστό, κατράμι, πέτρες, σίδερα καὶ τὰ πτώματα τῶν ἐχθρῶν εἶναι τόσα πολλὰ ὥστε τὰ μεταφέρουν μὲ κᾶρα. Ἕνα μῆνα πολιορκία καὶ οἱ Τοῦρκοι δὲν ἔκαναν τίποτα. Προσπαθοῦν ν΄ ἀνοίξουν ρήγματα στὸ φρούριο. Ρίχνουν σάκους χώματα στὴν τάφρο καὶ προσπαθοῦν ν΄ ἀνοίξουν ὑπόνομους, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ φρούριο τοὺς χτυποῦν. 

Οἱ Ἱππότες ἀποφάσισαν κι ἔκαναν μιὰ ἔξοδο ὁρμητική, σκότωσαν πολλοὺς κι ἔπιασαν αἰχμαλώτους, ἔπεσαν ὅμως πολλοὶ κι ἀπ΄ αὐτοὺς κι οἱ ἄλλοι γύρισαν πίσω. Ἦταν μπαϊράμι κι οἱ Τοῦρκοι σταμάτησαν δυὸ μέρες γιὰ νὰ γιορτάσουν. Οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν ὑπόγειες διόδους, οἱ Ἱππότες ὅμως ἔβαζαν νάρκες στὰ ἀνοίγματα, γίνονταν μεγάλες ὑπόγειες ἐκρήξεις μὲ σοβαρὲς ἀπώλειες τῶν ἐχθρῶν. Οἱ Ἱππότες συνέχιζαν τὶς ἐπισκευὲς στὶς ρωγμὲς τῶν φρουρίων. Οἱ νεκροὶ ἀπὸ πλευρᾶς τῶν Τούρκων ἦταν χιλιάδες. Ὁ Σουλεϊμὰν στὴν προσπάθειά του νὰ ἐμψυχώσει τοὺς στρατιῶτες του τοὺς ὑποσχόταν μεγάλες ἀμοιβές, κι ἂν πάρουν τὴν πόλη θὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ κάνουν λεηλασίες. 

Στὶς 24 Σεπτεμβρίου οἱ γενίτσαροι ὅρμησαν στὴ θέση τοῦ καταλύματος τῆς Ἱσπανίας, ἐνῶ μέρες χτυποῦσαν τὶς ἄλλες θέσεις καὶ βρῆκαν μεγάλη ἀντίσταση. Ἕλληνες καὶ Λατῖνοι πολεμοῦν, ρίχνουν λάδι ζεστό, πέτρες μεγάλες, ποὺ τὶς βγάζουν ἀπὸ τοὺς δρόμους. Παπᾶδες, γυναῖκες παιδιά, βοηθοῦν στὶς ἐργασίες αὐτές. Τὰ κανόνια ἀνοίγουν ρῆγμα στὸ τεῖχος. Οἱ μάχες γίνονται πιὰ σῶμα μὲ σῶμα. 

Ὁ ἡρωισμὸς τῆς Ἀναστασίας 

Στὴν κρίσιμη αὐτὴ ὥρα ἡ ἱστορία κάνει μνεία γιὰ μιὰ Ἑλληνίδα, ἐξαίσιας ὀμορφιᾶς, σύζυγο τοῦ Ἄγγλου πολεμιστῆ Κένσιγκτον, ἀρχηγοῦ τοῦ τάγματος, ὁ ὁποῖος ὑπερασπιζόταν τὸν προμαχῶνα τῶν Ἄγγλων στὸ κάστρο . Ὅταν εἶδε τὸν ἄντρα της σκοτωμένο νὰ ξεψυχᾶ μπροστά της, ἔτρεξε στὸ σπίτι, ἀγκάλιασε τα δυὸ παιδιά της, τὰ φίλησε, τάσφαξε καὶ τάριξε στὴ φωτιά, γιὰ νὰ μὴν τὰ πάρουν οἱ Τοῦρκοι. Φόρεσε μετὰ τὴ στολὴ τοῦ ἀξιωματικοῦ, ἔτρεξε στὶς ἐπάλξεις, σκότωσε τὸν πρῶτο Τοῦρκο ποὺ τῆς ἐπιτέθηκε, πλήγωσε ἄλλους, κι ἔπεσε στὴν πρώτη γραμμή, πολεμῶντας ἡρωικά. Εἶναι ἡ Ἀναστασία, ἡ ἡρωίδα τῆς Ρόδου, ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα παραδείγματα ἡρωισμοῦ γυναικῶν, ποὺ ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἡ ἀρχαία καὶ νεώτερη ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Γιὰ τὴν Ἀναστασία, γράφει μὲ ἐγκωμιαστικὰ σχόλια ὁ Ἰάκωβος Φοντάνος, καὶ περιγράφουν ἐπίσης τὸ περιστατικὸ ὁ F. Piacenza, o Vertot καὶ ἄλλοι παλαιότεροι καὶ νεώτεροι συγγραφεῖς. 

Ἡ ἐλεύθερη Ρόδος ἐτίμησε τὴν ἡρωίδα της, ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση, γιὰ μνημόσυνο αἰώνιο καὶ παράδειγμα γιὰ μίμηση, μὲ μιὰ πινακίδα ἀπὸ πορσελάνη, ἐντοιχισμένη στὴν ἐξωτερικὴ εἴσοδο τοῦ Καστέλλου, ἀριστερά. Ἡ πινακίδα παριστάνει βιβλίο ἀνοιχτό, ἀκριβῶς τὴ σελίδα ποὺ περιγράφει ὁ Φοντάνος τὸ ἐπεισόδιο, στὴ λατινική, κι ἀπέναντι στὰ δεξιὰ εἶναι μία μετάφραση στὴ νεοελληνική. 

Ὁ Piacenza, ἀναφέρει καὶ μία ἄλλη Ἑλληνίδα, τὴν Πάολα Βικτωρία, ἡ ὁποία σκότωσε δύο γενίτσαρους καὶ σκοτώθηκε κι ἡ ἴδια ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Ἀναφέρει ἐπίσης καὶ μία Τουρκάλα τὴ Φατιμέ, ποὺ τόλμησε μαζὶ μὲ ἄλλους Τούρκους, ποὺ ζοῦσαν στὴ Ρόδο, νὰ κάνουν μιὰ ὀργάνωση γιὰ νὰ φέρουν ἀντιπερισπασμὸ στὸν ἀγῶνα τῶν χριστιανῶν. Συνεννοοῦνταν ν΄ ἀνάψουν φωτιὲς στὴν πόλη ὥστε νὰ γίνει μιὰ ἀναταραχὴ γιὰ νὰ μείνουν ἀφύλακτα τὰ τείχη καὶ νὰ μποῦν οἱ Τοῦρκοι. Ἀνακαλύφθηκε ὅμως ἡ συνομωσία καὶ τὴ θανάτωσαν μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἐνόχους. 

Η προδοσία

Ὁ Σουλτᾶνος βλέποντας κάθε ἐλπίδα νὰ χάνεται κυριεύεται πότε ἀπὸ μανία ἐναντίον τῶν δικῶν του, διατάσσοντας τιμωρίες καὶ πότε ἀπὸ κάτι σὰν μελαγχολία, ἔχει ἀϋπνίες καὶ σκέφτεται νὰ λύσει τὴν πολιορκία καὶ νὰ φύγει. Τὸν ἐνθαρρύνει ὅμως ὁ φίλος τοῦ Ἰμβραὴμ καὶ τὰ νέα, ἀπροσδόκητα γεγονότα γιὰ νὰ συνεχίσει τὸν ἀγῶνα, πρᾶγμα ποὺ θὰ τοῦ δώσει τὴ νίκη. Εἶναι ἡ προδοσία τοῦ Ἀμαράλ. 

Οἱ κατασκοπεῖες καὶ οἱ προδοσίες βέβαια ἔπαιρναν κι ἔδιναν, πρὶν ἀκόμη γίνει ἡ ἐκστρατεία. Ἕνας Ἑβραῖος γιατρός, ἀπεσταλμένος τοῦ πατέρα του Σουλεϊμὰν ὡς κατάσκοπος, ἔμενε στὴ Ρόδο, κι ἐβαφτίστηκε. Μὲ τὴν πολιορκία πρόδιδε τὰ μυστικὰ ρίχνοντας γράμματα μὲ βέλη. Τὸν ἔπιασαν ὅμως τὴν ὥρα ποὺ τάριχνε, τὸν βασάνισαν καὶ τὸν ἐθανάτωσαν ἀφοῦ ὁμολόγησε ὅτι εἰδοποίησε τοὺς Τούρκους νὰ μὴ λύσουν τὴν πολιορκία γιατί οἱ Ἱππότες δὲν ἔχουν πυρίτιδα καὶ θὰ παραδοθοῦν. Αὐτός τους εἰδοποίησε νὰ χτυπήσουν τὸ κωδωνοστάσιο τ Ἄη Γιάννη. Καὶ οἱ Τοῦρκοι ποὺ ἔμεναν στὴ Ρόδο προσπαθοῦσαν νὰ βοηθήσουν τοὺς πολιορκητές. Ἕνας Ἀλβανὸς στρατιώτης λιποτάκτησε στὸ τουρκικὸ στρατόπεδο, κι ἔδωσε πληροφορίες γιὰ τὴν κατάσταση στὴν πόλη. 

Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἔφερε τὸ θανάσιμο χτύπημα στοὺς χριστιανοὺς ἀγωνιστὲς καὶ θεωρεῖται ὁ αἴτιος τῆς νίκης του Σουλεϊμὰν εἶναι ὁ Πορτογάλος Ἀνδρέας d΄ Amaral,ηγούμενος τῆς Καστίλλης, καγκελάριος τοῦ Τάγματος. Εἶχε ἀντιζηλία μὲ τὸ Δελιλαδὰμ καὶ τὸ μῖσος του μεγάλωσε μὲ τὴν ἐκλογή του. Τότε ὅπως ὁμολογοῦν ὅλοι οἱ ἱστορικοὶ τοῦ Τάγματος ἦταν ποὺ εἶπε ὅτι ὁ Δελιλαδὰμ θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος μάγιστρος στὴ Ρόδο. Τὸ σπουδαιότερο εἶναι ὅτι εἶχε ἐμπιστευτικὴ θέση, κι αὐτὸς ἦταν ὁ ὑπεύθυνος γιὰ τὰ πολεμοφόδια στὴ Ρόδο. Ἐνῶ εἶχε ἀκόμη πυρίτιδα στὰ ὑπόγεια τῆς Ἐκκλησίας τ΄ Ἄη Γιάννη, ἔλεγε ὅτι δὲν ὑπάρχει πιά, πρᾶγμα ποὺ ἀνάγκασε τοὺς πολιορκούμενους νὰ συνθηκολογήσουν. Ὅτι ὑπῆρχε πυρίτιδα στὰ ὑπόγεια ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι τὸ 1856 ὅταν ἔπεσε κεραυνός, τὸ κτήριο ἀνατινάχτηκε κι ἔγινε ἐρείπια. 

Ὅταν ὁ Σουλτᾶνος σκεφτόταν νὰ λύσει τὴν πολιορκία τὸν εἰδοποίησε ὅτι ἡ θέση τῆς Ρόδου ἦταν πολὺ δύσκολη καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ φύγει. Εἶχε ἕναν ὑπηρέτη, τὸν Βλάσιο Diez, ποὺ ἦταν Ἑβραῖος ὁ ὁποῖος ἔγινε χριστιανός. Ὁ Διέζ ,ἔριχνε τὰ γράμματα μὲ βέλη ἀπὸ τὴ θέση τῆς Ὠβέρνης, σὲ ὧρες ποὺ δὲν τὸν ἔβλεπε κανένας. Τὸν ἔπιασαν ὅμως στὶς 27 τοῦ Ὀκτώβρη καὶ τὰ ὁμολόγησε ὅλα, ὅτι ἐνημέρωνε τὸ σουλτᾶνο ποιά ἦταν τ΄ ἀδύνατα μέρη τοῦ φρουρίου καὶ ὅτι οἱ πολιορκούμενοι δὲν εἶχαν τρόφιμα καὶ πυρίτιδα. Ἔπιασαν καὶ τὸν Ἀμαρὰλ καὶ τὸν ἐφυλάκισαν στὸ φρούριο τοῦ Ἀη Νικόλα, ἀρνήθηκε ὅμως τὴν ἐνοχή του ἕως τὴν τελευταία στιγμή, ἀλλὰ εἶχαν τόσα στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὁμολογία του Διὲζ καὶ ἄλλες μαρτυρίες ὥστε τὸ δικαστήριο πείσθηκε γιὰ τὴν ἐνοχὴ καὶ τοὺς καταδίκασε καὶ τοὺς δύο σὲ θάνατο. 

Τὸ σῶμα τοῦ Ἀμαρὰλ τὸ χώρισαν σὲ 4 μέρη καὶ τὸ κρέμασαν στὸ φρούριο γιὰ νὰ τὸ βλέπουν οἱ ἐχθροί. Τὰ γεγονότα διηγοῦνται ὁ ταξίαρχος de Bourbon καὶ ὁ Φοντάνος, σύγχρονος τῆς πολιορκίας, ὁ δὲ Bosio πῆρε τὶς εἰδήσεις ἀπὸ ἕνα βιβλίο ποὺ ἔγραψε αὐτόπτης μάρτυρας τῆς πολιορκίας ποὺ ἀναφέρει ὅτι ἡ ἐκτέλεση ἔγινε στὶς 5 Νοεμβρίου. Ἔγινε ἡ καθαίρεσή του, ἡ ἀφαίρεση τοῦ μοναχικοῦ ἐνδύματος μὲ τελετὴ καὶ ἡ ἀποκεφάλισή του. Νεώτερα ἀνέκδοτα ἔγγραφα ἐπιβεβαιώνουν τὴν προδοσία τοῦ Ἀμαρὰλ καὶ προσθέτουν ὅτι τὴν ἡμέρα τῶν Ἁγίων Πάντων, 1η τοῦ Νοέμβρη, ἦταν ἕτοιμος νὰ ὁδηγήσει μέσα στὴν πόλη 4.000 Τούρκους ἀπὸ μία πύλη. Ἡ προδοσία ἀνακαλύφθηκε στὶς 30 τοῦ Ὀκτώβρη, κι ἀκολούθησε ἡ ἐκτέλεση. 

Η αντίστροφη μέτρηση

Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀνακάλυψη τῆς προδοσίας ὁ λαὸς ἔχασε τὸ θάρρος του. Οἱ Τοῦρκοι ἐξακολούθησαν τοὺς βομβαρδισμοὺς καὶ ν΄ ἀνοίγουν ὑπονόμους γιὰ ἐξασθένιση τῶν τειχῶν. Ὁ Σουλεϊμὰν ἐνέτεινε τὶς προσπάθειές του νὰ πάρει τὴν πόλη πρὶν ἀρχίσει ὁ βαρὺς χειμῶνας. Στὰ τέλη τοῦ Νοέμβρη ἐξαπέλυσε μεγάλη ἐπίθεση καὶ προσπάθησε νὰ μπεῖ ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἱσπανίας. Οἱ Τοῦρκοι δίνουν μεγάλη σημασία στὴ δράση τῶν ὑπονόμων, παρὰ στὶς ἐπιθέσεις τῶν φρουρίων καὶ οἱ ραγδαῖες βροχὲς συμπληρώνουν τὴν καταστροφὴ τῶν τειχῶν. 

 Ὁ χειμῶνας προμηνυόταν βαρύς, κι ὁ λαὸς στὴν πόλη ἀντίκριζε τὴν ἔλλειψη τροφίμων καὶ πολεμοφοδίων. 

Ὁ Σουλτᾶνος δείχνει μετριοπάθεια καὶ διατάσει νὰ ὑψωθεῖ ἄσπρη σημαία στὸ κωδωνοστάσιο τῆς παναγίας Ἐλεημονήτριας, στὶς 19 Δεκέμβρη καὶ γιὰ ἀπάντηση ὕψωσαν κι οἱ Ἱππότες, στὴν πύλη Κοσκινοῦ. Ἔστειλε ἀπεσταλμένους μὲ ἐπιστολὴ ὅπου ζητοῦσε νὰ παραδώσουν τὴν πόλη, καὶ νὰ φύγουν ἐλεύθεροι, κι οἱ Ἱππότες καὶ οἱ Ροδῖτες, ὅπου θέλουν, μὲ τὰ πράγματά τους καὶ μὲ προσωπικὴ ἀσφάλεια τοῦ σουλτάνου. Γίνεται Συμβούλιο καὶ δέχονται τὴ συνθηκολόγηση. 

Οἱ ἀπώλειες 

Μιὰ ἀνέκδοτη ἔκθεση τῶν ἀρχείων τοῦ Firenze, δίνει στοιχεῖα γιὰ τὴν πολιορκία. Ἀπὸ τὰ τέλη Ἰουνίου ἕως τὶς 7 Νοεμβρίου ἀναφέρει ὅτι ἔγιναν 14 μάχες, χάθηκαν 50.000 Τοῦρκοι στὶς μάχες ἢ ἀπὸ ἀρρώστιες καὶ 2.000 χριστιανοί. Χάθηκε δηλαδὴ τὸ 1/4 τῶν δυνάμεων ἀπὸ τὰ δύο μέρη. Μιλάει ἐπίσης γιὰ 50 ὑπονόμους, γιὰ ἔλλειψη τροφίμων καὶ καταλήγει στὴν προδοσία τοῦ Ἀμαράλ. 

Παρὰ τὴ Συνθήκη του Σουλεϊμάν, οἱ Τοῦρκοι συνηθισμένοι ἀπὸ τὴν κατάληψη ἄλλων πόλεων, δὲν μπόρεσαν νὰ κρατηθοῦν, μπῆκαν στὴν πόλη κι ἔκαναν βιαιότητες, τὴν παραμονὴ καὶ τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων. Οἱ γενίτσαροι μπῆκαν ἀπὸ τὴν πύλη Κοσκινοῦ (ἀπέναντι ἀπὸ τὸ γήπεδο τοῦ Διαγόρα), ἔμπαιναν στὰ σπίτια, ἅρπαζαν, κακοποιοῦσαν γυναῖκες καὶ κορίτσια, ἔπιασαν τοὺς Τούρκους ποὺ ἔγιναν χριστιανοὶ καὶ τοὺς ἔστειλαν στὴν Τουρκία. Μπῆκαν στὶς ἐκκλησίες ἔσπασαν εἰκόνες, ἄνοιξαν τοὺς τάφους γιὰ νὰ βροῦν θησαυρούς. 

Τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἔγινε ἡ παράδοση τῆς πόλης. 

Οἱ Ἱππότες ἔμειναν στὴ Ρόδο 213 χρόνια (1309-1522), κι ἀγωνίστηκαν μαζὶ μὲ τοὺς Ροδῖτες γιὰ τὸ γόητρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴ σωτηρία τοῦ τόπου. Σ΄ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τῆς Ἱπποτοκρατίας, ἡ Ρόδος εἶχε ἀποκρούσει πολλὲς ἐπιδρομές. Πολιορκήθηκε τέσσερις φορὲς καὶ σώθηκε τὶς τρεῖς.

                                                         

 

Ἡ ΡΩΣΙΑ ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πολλοὶ περιμένουν νὰ μᾶς βοηθήσει, ἀκόμη & νὰ μᾶς σώσει, ἡ Ὀρθόδοξη Ρωσία. 

Ἡ Ρωσία ὅμως ποτὲ δὲν βοήθησε τὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὴν Ἱστορία

. Οὔτε & τώρα θὰ τὸ πράξει, ἀπ' ὅτι ἀρχίζει νὰ φαίνεται, διότι ἡ Ρωσία πρέπει νὰ παίξει τὸν ρόλο τοῦ «κακοῦ» στὴν ἐγκαθίδρυση τῆς παμπάλαιας Τάξης Πραγμάτων πού μας τὴν παρουσιάζουν ὡς Νέα.

 Ὁ ρόλος τῆς Ρωσίας εἶναι ὕποπτος, ἐπειδὴ ὑπάρχουν πολλὰ περίεργα σημεῖα στὴν πολιτική της, παράλληλα ἑτοιμάζεται γιὰ πόλεμο καὶ ὡς γνωστὸν πόλεμος μὲ ἕναν δὲν γίνεται. Πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ ἐχθρός, ἀλλὰ ὅταν δὲν ὑπάρχει τέτοιος, τὸν δημιουργοῦν. 

Πρὶν ἀρχίσει ἡ καταγραφὴ τῶν συμπεριφορῶν τῆς Ρωσίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἱστορίας, ἂς δοῦμε τὴν προσφορὰ τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὴν Ρωσία ὅπως τὴν περιέγραψε ὁ Ἀκαδημαϊκὸς καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Α. Παπαδόπουλος.

«Τί ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ, καταφαίνεται ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴν Ἱστορία, τὴν ὁποία Ἕλληνες διηύθυναν καὶ χειραγώγησαν, γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ ὁ νέος Χριστιανικὸς λαός.

Ὅλες οἱ λεπτομέρειες, ὄχι μόνον τῆς θρησκευτικῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς ζωῆς, κάθε τάξη στὴ χώρα, κάθε θεσμὸς καὶ νόμος, κάθε τί ποὺ συνετέλεσε στὴν θεμελίωση τῆς ἀληθινῆς ἱστορικῆς ζωῆς, ἐπιτελέσθῃ ὑπὸ τὴν ἄμεση χειραγωγία τῶν Ἑλλήνων.

Τὸ 862 μ.Χ. οἱ Ἕλληνες ἀδερφοὶ Κύριλλος καὶ Μεθόδιος ἀποφασίζουν νὰ διαδώσουν τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς Σλάβους καὶ νὰ τοὺς διδάξουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.

Ἕλληνες ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι Ἅγιοι τῆς Ρωσίας, οἱ πρῶτοι Ἐπίσκοποι, οἱ πρῶτοι διδάσκαλοι αὐτῆς καὶ χειραγωγοί. 

Οἱ Ἕλληνες εἰσήγαγαν πρῶτοι τίς τέχνες καὶ τίς δίδαξαν στοὺς Ρώσους.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτὲ δὲν εὐεργετήθηκε ἔτσι ἄλλος λαὸς ὅπως ὁ Ρωσικὸς ἀπὸ τὸν Ἑλληνικό».

Ἀκόμη καὶ ὁ δικέφαλος βυζαντινὸς ἀετὸς τὸν ὁποῖο χρησιμοποιοῦν ὡς ἔμβλημα οἱ Ρῶσοι ὀφείλεται στὸ δικαίωμα ποὺ ἀπέκτησαν ἀπὸ τὸν γάμο τοῦ Τσάρου Ἰβὰν Γ' μὲ τὴν Βυζαντινὴ Πριγκίπισσα Σοφία Παλαιολογίνα, ἡ ὁποία ἦταν ἀνεψιὰ τοῦ τελευταίου μας Αὐτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου. Δηλαδή, προῖκα τους ἦταν ὁ δικέφαλος ἀετός.

Ἄς δοῦμε τώρα τί ἔπραξαν οἱ Ρῶσοι γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ πρώτη ἐπίθεση τῶν Ρώσων ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ὡς ἔτσι δὲν θέλουν νὰ τὴν γνωρίζουμε, ἔγινε κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴ περίοδο, ἐπὶ διοικήσεως τοῦ Αὐτοκράτορος Ἀντωνίνου τοῦ Εὐσεβοῦς (138 - 161 μ.Χ.), περίοδο κατὰ τὴν ὁποία κινήθηκαν οἱ Σαυρομάτες ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε τί ἔγινε μετά.

Φυσικὰ ποτὲ δὲν διδάχθηκε ἡ ἐπίθεση τῶν Σαυροματῶν στὴν χώρα μας γιατί δὲν πρέπει νὰ γνωρίζουμε τί εἶναι οἱ Σαυρομάτες, ποιά ἡ σχέση τους μὲ τὸν Ἡρακλῆ, οὔτε γιατί ἐπιτέθηκαν στὴν Ἑλλάδα.

Ἔτσι, στὰ καλὰ καθούμενα, ἀποφάσισαν μιὰ μέρα νὰ ἐπιτεθοῦν στὴν Ἑλλάδα;

Οἱ Σαυρομάτες, μὲ ὅτι ὑπονοεῖ ἡ ὀνομασία τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ἦταν ἕνας λαὸς στὰ ἐδάφη τῆς σημερινῆς Ρωσίας.

Στὰ ἑλληνικὰ ὀνομαζόντουσαν Σαυρομάτες, ἀλλὰ στὰ λατινικὰ Σαρμάτες, καὶ ἡ χώρα στὴν ὁποία ζοῦσαν ὀνομαζόταν Σαρματία.

Σύμφωνα μὲ τὴν γεωγραφία, ἡ Ἀσιατικὴ Σαρματία εἶναι ὁ σημερινὸς Καύκασος καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Σαρματία εἶναι ἡ Ρωσία.

Οἱ σημερινοὶ Ρῶσοι φυσικὰ καὶ γνωρίζουν ὅτι οἱ πρόγονοί τους ἦταν οἱ Σαυρομάτες - Σαρμάτες.

Ὡς ἀπόδειξη ἀποτελεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχουν δώσει τὸ ὄνομα «Σαρμὰτ» στὸν τελευταῖο τους διηπειρωτικὸ πυρηνικὸ πύραυλο.

Τὸν ρωσικὸ πύραυλο «Σαρμὰτ» τὸ ΝΑΤΟ τὸν ἔχει κωδικοποιήσει ὡς «Σατανᾶ» (Satan). Συμπτώσεις!

Ἀργότερα... πολλὲς φορὲς ἐπιτέθηκαν οἱ Ρῶσοι ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου, τὸ 865, 906, 941, 943, 971 καὶ 1043.

Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐπιθέσεων αὐτῶν ἦταν φόνοι, ἐμπρησμοί, ἀτιμώσεις, λεηλασίες, βεβηλώσεις ἱερῶν καὶ ὁσίων, αἰχμαλωσίες, ἁρπαγὲς καὶ κάθε ἄλλο κακό.

Ὅλα αὐτὰ ἀνάγκασαν τὸν Πατριάρχη Φώτιο νὰ πεῖ: Τί τοῦτο; 

Τίς ἡ χαλεπὴ αὕτη καὶ βαρεῖα πληγὴ καὶ ὀργή;       Πόθεν ἐν ἡμῖν ὁ ὑπερβόρειος οὗτος καὶ φοβερὸς ἐνέσκηψε κεραυνός; Πόθεν ἡ βαρβαρικὴ αὕτη καὶ πυκνὴ καὶ ἀθρόα κατερράγη θάλασσα;»

Ὅταν ἡ Βασιλεύουσα Πόλη τοῦ πλανήτη κινδύνευε νὰ πέσει στὰ χέρια τῶν Ὀθωμανῶν ἡ ὁμόδοξη Ρωσία ἦταν ἀποῦσα καὶ οἱ Ἕλληνες εἶχαν στηρίξει τίς ἐλπίδες τους στὴν Δύση.

Ὅπως ἀκριβῶς γίνεται καὶ τώρα.

Καθ' ὅλη τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας ἡ Ρωσία ποτὲ δὲν βοήθησε. Ἐπιφανειακὰ ἔκανε κάποιες ἐνέργειες ἀλλὰ ὁ σκοπός της ἦταν ὁ ἀντιπερισπασμὸς μὲ σκοπὸ νὰ ὠφεληθεῖ ἡ ἴδια.

Οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες περίμεναν τὴν βοήθεια τῆς Ρωσίας, ποὺ δὲν ἦρθε ποτέ, καὶ ἡ ἐλευθερία ἦρθε ὅταν κάποιοι ἀρχηγοὶ συνεπῆραν τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ στὴν ἐπανάσταση χωρὶς τὴν βοήθεια κανενός.

Ὅταν οἱ Ἕλληνες κάναμε τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821, πάλι ἡ Ρωσία ἔλειπε.

Ἡ Ρωσία ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας τῶν Μοναρχῶν τῆς Εὐρώπης (Ἱσπανία, Γαλλία, Πρωσία, Αὐστροουγγαρία καὶ Ρωσία) παρουσία τῆς Ἀγγλίας στὸ Λάϋμπαχ ἀντιτίθετο στὴν Ἑλληνικὴ ἐπανάσταση.

Κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὁ τότε Τσάρος τῆς Ρωσίας Ἀλέξανδρος Α', δια τοῦ Πρεσβευτοῦ του, στὴν Κωνσταντινούπολη, Στρογκονώφ, προσφέρθηκε νὰ βοηθήσει τοὺς τούρκους γιὰ νὰ καταπνίξουν τὴν ἑλληνικὴ ἀνταρσία.

Ὁ δὲ ἀντικαταστάτης του Τσάρος Νικόλαος Α' δήλωνε: Καταριέμαι, ἀποτροπιάζομαι τοὺς Ἕλληνες ἂν καὶ εἶναι ομόπἱστοί μου

Ἡ διαγωγή τους ὑπῆρξε φρικώδης, ἐγκληματικὴ καὶ ἀπόβλητος. Θεωρῶ δὲ αὐτοὺς πάντοτε ὡς ὑπηκόους, στασιάζοντας ὁλοφάνερα κατὰ τοῦ νόμιμου ἡγεμόνα τοὺς (Σημ. ἐννοεῖ τὸν σουλτᾶνο). Δὲν ἐπιθυμῶ τὴν ἀπελευθέρωσή τους.

Δὲν τὴν ἀξίζουν καὶ θὰ εἶναι ὀλέθριο παράδειγμα γιὰ τοὺς ἄλλους λαοὺς ἂν κατόρθωναν νὰ ἱδρύσουν ἐλεύθερο κράτος.

Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, καὶ μετὰ τὴν ἀνακωχὴ τοῦ πολέμου τοῦ 1878, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συζητήσεων γιὰ τὴν Συνθήκη Εἰρήνης στὸν Ἅγιο Στέφανο Κωνσταντινουπόλεως, ἡ Ρωσία ἤθελε νὰ ἱδρύσει τὴν Μεγάλη Βουλγαρία. Ἤθελε δηλαδὴ τὴν ἔξοδό της στὸ Αἰγαῖο ἀγνοῶντας τὴν Ἑλλάδα.

Ἐν συνεχείᾳ, τὸ 1921, ὁ Στάλιν, βοήθησε τὸν Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ (κατόπιν γραπτῆς συμφωνίας) δίνοντάς του χρυσὸ καὶ ὁπλισμό.

Δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἀναφέρω μιὰ πληροφορία πολλαπλῆς χρησιμότητος, παρακάμπτοντας γιὰ λίγο τὸ θέμα, γιὰ τὸν Στάλιν ποὺ ἐνδεχομένως νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀνθελληνική του στάση

Μήπως βοήθησαν τοὺς ὁμόδοξους Ἕλληνες τὸ 1922 στὴ Σμύρνη; Προφανῶς..., γι αὐτὸ μάλιστα ὑπεγράφῃ στὶς 16 Μαρτίου 1921 σύμφωνο φιλίας ἀνάμεσα στοὺς Μπολσεβίκους καὶ τὴν Ἄγκυρα, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Ἄγκυρα παραχωρεῖ τὸ Ναχισεβὰν καὶ τὸ Βατοὺμ καὶ ἡ Μόσχα δεσμεύεται γιὰ στρατιωτικὴ καὶ οἰκονομικὴ βοήθεια.

Τοῦτο ἄξιζε γιὰ τὸν Κεμὰλ ὅσο τίποτα ἄλλο τὴ δεδομένη χρονικὴ στιγμὴ ποὺ εἶχε ὡς ἀντίπαλο ἕναν ἰσχυρότατο Ἑλληνικὸ στρατό.

Οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴ σύναψη τοῦ συμφώνου εἶναι τεράστιες καταρχὰς γιὰ τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου καθότι ἐπέτρεψε στὴν Ἄγκυρα νὰ μεταφέρει τίς μοναδικὲς ἰσχυρὲς στρατιωτικὲς δυνάμεις (Κιαζὶμ πασᾶς) ποὺ διέθετε ἀπὸ τὸ ἀνατολικὸ στὸ δυτικὸ μέτωπο, ἐναντίον τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, καθὼς καὶ νὰ ἐκσυγχρονίσει τὸν στρατὸ μὲ σταθερὴ προμήθεια ρωσικῶν ὅπλων ἀλλὰ καὶ μὲ τροφοδοσία. Ἡ βοήθεια ποὺ πρόσφερε στὴν Τουρκία ὁ Στάλιν ἦταν τότε ποὺ ἡ Ρωσία ἐμαστίζετο ἀπὸ πρωτοφανῆ πεῖνα καὶ ὁ χρυσὸς ἦταν ἀναγκαῖος γιὰ νὰ χρησιμοποιηθεῖ στὸ νὰ τραφοῦν οἱ Ρῶσοι καὶ ὄχι νὰ βοηθηθοῦν οἱ τοῦρκοι γιὰ νὰ μᾶς σφάξουν στὴν Μικρὰ Ἀσία. Ἐν τούτοις προτιμήθηκε ἡ καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος παρὰ νὰ χορτάσουν οἱ Ρῶσοι.

Ὁ Νορβηγὸς καθηγητὴς καὶ διπλωμάτης Φρ. Νάνσεν, ὁ ὁποῖος εἶχε ὁρισθεῖ ἀπὸ τὴν Κοινωνία Τῶν Ἐθνῶν (τώρα ΟΗΕ) ὡς Ὕπατος Ἁρμοστὴς γιὰ τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν ἁπανταχοῦ αἰχμαλώτων ἔγραψε τo 1928 ὅτι ἡ πείνα τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ τὸ 1921 ἦταν φρικιαστική, πολλοὶ πέθαιναν ἀπὸ τὴν πεῖνα, ὑπῆρχε ἀνθρωποφαγία, ἔκαναν ἐκταφῇ πτωμάτων γιὰ νὰ φᾶνε καὶ τὸ τραγικότατο, γονεῖς σκότωναν καὶ ἔτρωγαν τὰ νήπια παιδιά τους.

Ὁ Στάλιν προτίμησε νὰ βοηθήσει τὸν Ἀτατοὺρκ νὰ μᾶς καταστρέψει παρὰ νὰ βοηθήσει τοὺς Ρώσους.

Μετὰ τὴν ὕπουλη συμπεριφορὰ τῆς Ρωσίας στὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ἡ Ρωσία πάλι ἐνεπλάκῃ στὰ ἑλληνικὰ ζητήματα μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου μὲ σκοπὸ τὴν φθορὰ τῆς Ἑλλάδος.

Στὸν συμμοριτοπόλεμο (σύμφωνα μὲ πόρισμα ἐπιτροπῆς τοῦ ΟΗΕ) ἢ ἐμφύλιο (σύμφωνα μὲ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων) ἡ Ρωσία συνέδραμε στὴν διεξαγωγὴ τοῦ πολέμου αὐτοῦ καίτοι ἡ τύχη τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἀποφασιστεῖ στὴν Γιάλτα, ἡ Ἑλλὰς νὰ ἀνήκει 90-10 στὴν Δύσῃ.

Αὐτὰ ποὺ γινόντουσαν παλιὰ γίνονται καὶ τώρα

Οἱ Ἕλληνες περιμένουν τοὺς Ρώσους νὰ μᾶς σώσουν, ἀλλὰ ἡ Ρωσία, δια τοῦ Α. Ντούγκιν, ἀνακοίνωσε ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι κληρονόμος τοῦ Βυζαντίου, ὅτι ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία τοὺς ἀνήκει καὶ ὅτι ἡ Μόσχα θὰ εἶναι ἡ Τρίτη Ρώμη (Σημ. Ἡ λέξη «Τσὰρ» προέρχεται ἀπό το «Καῖσαρ»).

Ἀκόμη καὶ τὰ βυζαντινὰ χρώματα ἔχουν βάλει στὶς ἀθλητικὲς στολὲς τῶν ρώσικων ὁμάδων.

Μπορεῖ ὁ Πούτιν νὰ μὴν ἀνέχεται «πουτινιὲς» ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα, ἀπ' ὅτι φαίνεται, θὰ φερθεῖ «πουτινίστικα». Γιὰ τοὺς Ρώσους προέχει ὁ μισελληνικὸς Πανσλαβισμός, παρὰ ἡ Ὀρθοδοξία.

Ἀλλὰ εἴπαμε, ἡ Ἑλλὰς εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἐμπόδιο τῶν διεθνιστῶν, ὁπότε ὅλες οἱ δυνατὲς χῶρες θέλουν τὴν καταστροφή της.

Ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν σύσταση τῆς ὡς ἐλεύθερο κράτος τὸ 1831 , μέχρι καὶ σήμερα, ἔχει χρεοκοπήσει τρεῖς φορὲς ἐπισήμως καὶ ἔχει φλερτάρει μὲ τὴν χρεοκοπία ἀκόμα περισσότερες.

Ποτὲ ὅμως δὲν ὑπῆρξε ρωσικὴ βοήθεια, ποὺ νὰ ἀποτελέσει «μαξιλάρι» ἀσφαλείας γιὰ τὴν χώρα μας.

1917, οἱ Μπολσεβίκοι, ποὺ τερματίζουν τὸ Τσαρικὸ καθεστώς, θὰ ἀκολουθήσουν ἐπακριβῶς τὴν καιροσκοπικὴ πολιτικὴ τῶν Τσάρων ἔναντι τῆς Ἑλλάδας.

Ὁ μπολσεβίκος Ρῶσος ἔστειλε ὅπλα, πυρομαχικὰ καὶ προμήθειες στὸν Mustafa Kemal Atatürk ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, σιώπησε προκλητικὰ ὅταν οἱ ἄτακτοι τοῦ Κεμὰλ ἔσφαζαν Ἑλληνες τῆς Ἰωνίας, Ἑλληνες τοῦ Πόντου καὶ Ἀρμενίους,

ἐνῶ δὲν ἔχασε τὴν εὐκαιρία τοῦ συστηματικοῦ πληροφοριακοῦ καὶ ἰδεολογικοῦ πολέμου ἐντὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἐντὸς τοῦ στρατεύματος μὲ ὄργανο τοὺς Ἕλληνες κομμουνιστές.

Ἐνῶ, ὅπως ἔχει ἀναγνωριστεῖ, ἡ ἀντίσταση τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα κατὰ τὸ Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ἦταν καθοριστικὴ γιὰ τὴν ἄμυνα τῶν Ρώσων ἐναντίον τῶν Γερμανῶν, μετὰ τὸ τέλος τοῦ πολέμου καὶ ἐνῶ εἶχε συμφωνήσει μὲ τὸν Τσώρτσιλ τὸ μεταπολεμικὸ σκηνικὸ στὴν Ἑλλάδα, ἐν τούτοις ὁ Joseph Stalin ἔπαιξε τὸν πιὸ βρώμικο ρόλο στὴ μεταπολεμική μας ἱστορία, καλλιεργῶντας στὴν ἑλληνικὴ ἀριστερὰ καταστροφικὰ μυθεύματα.

Στὴ Συνθήκη προσάρτησης τῶν Δωδεκανήσων στὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια (1948), εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔθεσε ἐπιτακτικὰ ζήτημα ἀποστρατιωτικοποίησης τούς, δημιουργῶντας προηγούμενο τὸ ὁποῖο σήμερα ἐκμεταλλεύεται ἡ Τουρκία.

Ἡ ἔξοδος τοῦ ρωσικοῦ ναυτικοῦ στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴ Μεσόγειο ἦταν στρατηγικὸς στόχος τῆς Μόσχας ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Τσάρου Peter Alexeyevich (Πέτρος Ἀ΄ τῆς Ρωσίας -ὁ Μέγας), ὁπότε κάθε σκέψη στρατιωτικῆς παρουσίας στὰ νησιὰ τοῦ Β. Αἰγαίου καὶ τῶν Δωδεκανήσων πρωτίστως ἐνοχλοῦσε τὴ Ρωσία καὶ φυσικὰ βόλευε καὶ ἐξυπηρετοῦσε τους Τούρκου

Ἡ Ρωσία κρύβεται καὶ πίσω ἀπο τὸ Τουρκικὸ casus belli γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν θαλασσίων συνόρων τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὰ 6 στὰ 12 ναυτικὰ μίλια.

Ἀντιτίθεται κάθετα σὲ μιὰ τέτοια ἐξέλιξη, γεγονὸς ποὺ ἐξυπηρετεῖ θαυμάσια τὴν τουρκικὴ στρατηγικὴ στὸ Αἰγαῖο.

 Κατὰ τὰ ἄλλα, ἐμεῖς τοὺς παρέχουμε ἀγκυροβόλιο ἀνοιχτὰ τῆς Λήμνου καὶ ἐμεῖς σώζουμε πολεμικά τους καράβια ποὺ χάνουν τὸ πηδάλιο ἕν πλώ...

Φυσικά, οὔτε λέξῃ οἱ Ρῶσοι γιὰ τίς προκλήσεις τῆς Τουρκίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος! Μάλιστα, μετὰ τὸ ἀποτυχημένο πραξικόπημα ἔσπευσαν νὰ ἀγκαλιάσουν τὸν Τοῦρκο Πρόεδρο, Recep Tayyip Erdoğan, -φοβούμενοι ὅτι μπορεῖ κάποια στιγμὴ νὰ τοὺς πάρουν χαμπάρι οἱ Ἑλληνες, ἔτσι σοῦ λένε ἂς ἐκμεταλλευτοῦμε καὶ τὸ ἀντιαμερικανικὸ αἴσθημα τῶν Τούρκων. 

Ὑπόσχεται στὸ φίλο του, Erdoğan, ὅτι θὰ τὸν ἐξυπηρετήσει στὸν τυχοδιωκτισμό του καὶ μάλιστα τοῦ φτιάχνει καὶ πυρηνικὸ ἐργοστάσιο γιὰ νὰ παράξει ἐκτὸς ἀπὸ ρεῦμα, ἴσως καὶ πυρηνικὲς πολεμικὲς προοπτικές. 

Μήπως οἱ Ρῶσοι στάθηκαν στὸ πλευρὸ τῶν ὁμόδοξων Ὀρθόδοξων Ἑλλήνων ὅταν ἀναγνώρισαν τὸ ψευδοκράτος τῶν Σκοπίων ὡς "Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας"; Καὶ πάλι ὄχι.

Κι ἂν θέλει κάποιος νὰ ἀνατρέξει ἀκόμη πιὸ πίσω στὴν ἱστορία εὔκολα θὰ ἀντιληφθεῖ τὴν συνεισφορὰ τῶν Ἑλλήνων πρὸς τοὺς Ρώσους καὶ τοὺς Σλάβους γενικότερα.

Συνεπώς το ερώτημα παραμένει καίριο και είναι το εξής:         Οι Ρώσοι στο διάβα των αιώνων ευεργέτησαν τους Ομόδοξους Έλληνες έναντι των αλλόθρησκων ή οι Έλληνες πάντοτε υπήρξαν οι ανιδιοτελείς ευεργέτες τους;
Η απάντηση μετά την ανωτέρω ιστορική παράθεση ας δοθεί από τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά, έχοντας όμως όλοι μας στη θύμηση μας τη ρήση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη το Πάσχα του 1985 ότι "οἱ ῞Ελληνες εἴμεθα «Έθνος ἀνάδελφον» ἀφοῦ συγγενικά μας ἔθνη δὲν ὑπάρχουν· κατ᾽ ἀντίθεσι πρὸς ἄλλους λαούς, ποὺ δὲν εἶναι μόνοι, ἀλλὰ διαθέτουν συγγενεῖς, ὅπως οἱ σλαβικοὶ λαοί, οἱ ἀραβικοί, οἱ ἀγγλοσάξωνες, οἱ λατινογενεῖς λαοί, κλπ
Εν κατακλείδι ο Εθνοφυλετισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εξαιρετικά επικίνδυνος καθότι δύναται ακόμη να φτάσει σε σημείο διαστροφής τέτοιο και ικανό να διαστρεβλώσει τον Αγιορείτικο χαιρετισμό "Ευλογείτε-ο Κύριος" σε "Ευλογείτε – ο Κύρι(λλ)ος"… με τις όποιες συνέπειες οι οποίες δε θα απέχουν και πολύ από τις Παπικές δοξασίες…!

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 20 Δεκεμβρίου 1522: Πολιορκία καὶ πτώση τής Ρόδου ἀπό Τούς ὀθωμανοὺς

Μετὰ ἀπὸ ἑξάμηνη πολιορκία, ἡ φρουρὰ τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν τῆς Ρόδου παραδίδεται στὸν Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπῆ. Ἦταν ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ ἡ Ρόδος ὑπέκειτο σὲ πολιορκία μέσα σὲ κάτι περισσότερο ἀπὸ 40 χρόνια, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἡ καλύτερη προετοιμασία τῶν Ὀθωμανῶν, τὸ πυροβολικό, ἡ προσωπικὴ παρουσία τοῦ σουλτάνου καὶ οἱ 140.000 στρατιῶτες λύγισαν τοὺς πολιορκημένους.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἀποβιβάστηκαν ἀρχικὰ ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ρόδου μὲ 400 πλοῖα καὶ μερικὲς δεκάδες χιλιάδες ἄνδρες ὑπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Τσομπὰν Σουλεϊμάν-πασᾶ γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν μὲ τὸ κύριο σῶμα τῶν 100.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὸν ἴδιο τὸν σουλτᾶνο λίγες μέρες μετά. Ἀπέναντί τους οἱ Ἰωαννίτες καὶ Ἕλληνες παρέτασσαν κάτι περισσότερο ἀπὸ 6 χιλιάδες ἐνόπλους καὶ σαφῶς λιγότερα πυροβόλα.

Ἡ πολιορκία ξεκίνησε μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ ἀποκλείουν τὴν πόλη ἀπὸ τὴ θάλασσα ἐνῶ βομβάρδιζαν ἀπὸ τὴν ξηρὰ ἐξαπολύοντας ἐπιθέσεις πρὸς τὰ ἰσχυρὰ τείχη ποὺ μονίμως ἀποκρούονταν μὲ μεγάλες ἀπώλειες. Τὰ τείχη τῆς Ρόδου εἶχαν ἐνισχυθεῖ μετὰ τὴν τελευταία πολιορκία μὲ καινοτομίες τῆς ἰταλικῆς πολιορκητικῆς σχολῆς μὲ χαμηλὰ κεκλιμένα ἀναχώματα ποὺ ἔκαναν τίς μπάλες του πυροβολικοῦ νὰ ἐξοστρακίζονται.

Στὶς 4 Σεπτεμβρίου, οἱ Ὀθωμανοί, ποὺ ὅλο ἐκεῖνο τὸ διάστημα ἔσκαβαν δύο σήραγγες κάτω ἀπὸ τίς ὀχυρώσεις, ἀνατίναξαν μιὰ μεγάλη ποσότητα ἐκρηκτικῶν ποὺ ἄνοιξε ἕνα ρῆγμα 11 μέτρων στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀγγλικοῦ προμαχῶνα γκρεμίζοντας τίς πολεμίστρες καὶ γεμίζοντας τὴν τάφρο μὲ χώματα. Ἀμέσως μεγάλη σύγκρουση ξέσπασε στὰ ἐρείπια διάσπαρτα ἀπὸ τὰ κομματιασμένα πτώματα τῶν ὑπερασπιστῶν, μὲ τὸ ρῆγμα νὰ ἀλλάζει χέρια ἀρκετὲς φορὲς ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Μεγάλου Μαγίστρου Philippe Villiers de L'Isle-Adam καὶ τῶν ἱπποτῶν του, οἱ ὑπερασπιστὲς παρέμειναν κύριοι τῶν ὀχυρώσεων.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἐπιτέθηκαν ξανὰ καὶ ξανὰ ἀλλὰ πάντα ἀποκρούονταν ἂν καὶ μὲ μεγάλο κόστος. Ὁ Σουλεϊμὰν ὀργισμένος καταδίκασε τὸν γαμπρό του καὶ ἀρχιστράτηγο σὲ θάνατο γιὰ τὴν ἀνικανότητά του νὰ καταλάβει τὴν πόλη, ἀναλαμβάνοντας ὁ ἴδιος τὴ διεύθυνση μὲ τὸν Ἀχμὲτ πασᾶ, ἔμπειρο στὶς πολιορκίες, ὡς βοηθό. Οἱ Ὀθωμανοὶ θὰ συνεχίσουν τίς ἐφόδους καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῶν τειχῶν ποὺ ὑπερασπίζονταν Γερμανοὶ καὶ Ἱσπανοὶ ἱππότες ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία.

                                           Ὁ Μέγας Μάγιστρος τοῦ τάγματος τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν 

                                                          τῆς Ρόδου, Philippe Villiers de L'Isle-Adam

Ὕστερα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα ποὺ διεξήγαγαν, μὲ τὰ τείχη τῆς πόλης σχεδὸν ὁλοκληρωτικὰ κατεστραμμένα καὶ καμία ὁρατὴ βοήθεια, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ τάγματος καὶ οἱ Ἕλληνες ἄρχοντες τῆς πόλης ἀποδέχτηκαν τοὺς ὁμολογουμένως ἔντιμους ὅρους τοῦ Σουλεϊμάν. Ὅσοι Λατῖνοι τὸ ἐπιθυμοῦσαν μποροῦσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ νησὶ ἐντὸς 12 ἡμερῶν παίρνοντας μαζί τους τὰ ὑπάρχοντά τους. Οἱ ἐκκλησίες δὲν θὰ καταστρέφονταν καὶ δὲν θὰ μετατρέπονταν σὲ τζαμιά, οἱ Ἕλληνες μποροῦσαν νὰ ἐγκαταλείψουν κι αὐτοὶ τὸ νησὶ ἐντὸς τριῶν ἐτῶν, ἐνῶ ὅσοι παρέμεναν εἶχαν ἀπαλλαγῇ ἀπὸ φόρους γιὰ πέντε χρόνια.

Τὸ τάγμα τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν, ποὺ εἶχε συσταθεῖ ἀρχικὰ στοὺς Ἁγίους Τόπους μὲ σκοπὸ τὴν προστασία καὶ φροντίδα τῶν προσκυνητῶν καὶ εἶχε ἐξελιχθεῖ σὲ ἕναν θρησκευτικὸ καὶ στρατιωτικὸ ὀργανισμό, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μετεγκαταστάθηκε στὴ Ρόδο, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ 200 χρόνια. Μετὰ τὴν ἔξωσή του ἀπὸ ἐκεῖ, θὰ ἀνασυσταθεὶ στὴ Μάλτα ὅπου θὰ παραμείνει μέχρι τὴ διάλυσή του ἀπὸ τὸν Ναπολέοντα.

Οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα (324 μ.Χ. - 860 μ.Χ.)

Οἱ μέ αὐτοκρατορικά διατάγματα διωγμοί τῶν Ἑλλήνων (ἐθνικῶν) ἀπό τό χριστιανικό ἱερατεῖο τήν ἐποχή τῆς ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. (Βυζάντιο)
Τά παρακάτω εἶναι αὐτοκρατορικά διατάγματα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Βυζαντίου μέ τά ὁποῖα δίνονται ὁδηγίες πρός τούς τοπικούς ἄρχοντες γιά το πώς θά ἐξαλείψουν τούς "Ἕλληνες". Σάν Ἕλληνες θεωροῦνται αὐτοί πού δέν ἀσπάστηκαν τόν χριστιανισμό ἀλλά συνέχιζαν νά ἐξασκοῦν τήν προγονική τους Ἑλληνική θρησκεία καί νά διαβάζουν καί νά μελετοῦν ἀρχαῖα κείμενα φιλοσόφων.
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ φράση "διαπράττουν τήν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ"!
"Διατάσσουμε ὅλα τά ἱερά καί οἱ ναοί τους (τῶν Ἑλλήνων), ὅσα βρίσκονται ἀκόμα ἄθικτα, νά καταστραφοῦν μέ διαταγή τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καί νά ἐξαγνιστοῦν μέ τήν ὕψωση τοῦ σημείου τῆς σεβαστῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Ἄν μέ ἐπαρκεῖς ἀποδείξεις ἐνώπιον ἱκανοῦ δικαστῆ ἐμφανιστεῖ κάποιος πού ἔχει παραβλέψει αὐτόν τόν νόμο, θά τιμωρηθεῖ μέ τήν ποινή τοῦ θανάτου". (Αὐτοκράτορες Θεοδόσιος καί Βαλεντιανός πρός Ἰσίδωρον, Ἔπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)
"Νά κλείσουν ὅλοι οἱ ναοί σέ ὅλες τίς πόλεις καί σέ ὅλους τούς τόπους τῆς οἰκουμένης. Ἄν κάποιος μέ ὁποιαδήποτε δύναμη παραβεῖ (αὐτόν τόν νόμο) θά τιμωρηθεῖ μέ ἀποκεφαλισμό". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' πρός Ταῦρο. Ἔπαρχον τοῦ Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)


Τέτοιου εἴδους πράξεις (λατρεία τῶν ἑλλήνων θεῶν) ἄν ἐξακολουθοῦν νά συμβαίνουν(ἡ καταγγελθεῖ ὅτι συμβαίνουν) ἀκόμα καί σέ κάποιο λιβάδι ἤ σπίτι, τό λιβάδι ἤ τό σπίτι αὐτό θά προσαρτηθεῖ ταμεῖο τῶν ἱεροτάτων ἀνδρῶν (δηλαδή τῶν Ἱερέων τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) ἐνῶ ὁ ἰδιοκτήτης τους, πού ἔδωσε τή συγκατάθεσή του νά μιανθεῖ ὁ τόπος, θά ἀποπεμφθεῖ ἀπό τό (ὁποιοδήποτε) ἀξίωμά του, θά χάσει τήν περιουσία του καί ἀφοῦ ὑποστεῖ βασανισμό μέ μεταλλικά ὄργανα, θά ὁδηγηθεῖ σέ διαρκῆ ἐξορία". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αὐτοκράτορες Λέων καί Ἀνθέμιος πρός Διόσκουρον, Ἔπαρχο τοῦ πραιτωρίου. Παρεδόθη τό 472 μ.Χ.)".


Διατάσσουμε τούς ἄρχοντές μας, ἀλλά καί ὅσους διδάσκονται ἀπό τούς θεοφιλέστατους ἐπισκόπους, νά ἀναζητοῦν σύμφωνα μέ το νόμο ὅλες τίς περιπτώσεις ἀσέβειας ὑπέρ τῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας ἔτσι ὥστε νά μή συμβαίνουν, ἀλλά καί ἄν συμβαίνουν νά τιμωροῦνται. Κανείς νά μήν ἔχει τό δικαίωμα νά κληροδοτεῖ μέ διαθήκη(περιουσίες) ἤ νά χαρίζει μέ δωρεά ὁτιδήποτε σέ πρόσωπα ἤ τόπους, πού ἔχουν ἐπισημανθεῖ ὅτι διαπράττουν τήν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅσα δίδονται ἤ κληροδοτοῦνται μ' αὐτόν τόν τρόπο θά ἀφαιροῦνται. Μέ τήν παροῦσα εὐσεβῆ νομοθεσία νά διατηρηθοῦν σέ ἰσχύ ὅλες οἱ τιμωρίες, μέ τίς ὁποῖες οἱ προηγούμενοι βασιλεῖς εἶχαν ἀπειλήσει νά τιμωρήσουν τήν Ἑλληνική πλάνη, μέ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσαν (οἱ προγενέστεροι χριστιανοί βασιλεῖς) νά διασφαλίσουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη. (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 ἐπίσης Β1,1,19 καί Νομοκάνων 6,3. Ὁ συγκεκριμένος νόμος θεωρεῖται νομοθέτημα τοῦ Ἰουστινιανοῦ).


"Ἐπειδὴ μερικοὶ συνελήφθησαν(ἂν καὶ ἀξιώθηκαν τὸ χριστιανικὸ βάφτισμα) διακατεχόμενοι τὴν πλάνη τῶν ἀνόσιων μυσαρῶν Ἑλλήνων, νὰ διαπράττουν ἐκεῖνα ποὺ δικαιολογημένα ἐξοργίζουν τὸν φιλάνθρωπο Θεό μας, αὐτοὶ θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἀντίστοιχη τιμωρία καὶ μάλιστα μὲ πνεῦμα ἐπιείκειας. Ἄν ἐπιμείνουν στὴν πλάνη τῶν Ἑλλήνων, θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν. Ἄν δὲν ἔχουν ἀξιωθεῖ ἀκόμα τὸ σεβαστὸ βάφτισμα, θὰ πρέπει νὰ παρουσιαστοῦν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μαζὶ μὲ τίς συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ μαζὶ μὲ ὅλους τοῦ οἴκου τους καὶ νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν χριστιανῶν. Ἀφοῦ διδαχθοῦν καὶ ἀποβάλουν τὴν πλάνη ποὺ τοὺς διακατεῖχε προηγουμένως, θὰ πρέπει νὰ ζητήσουν τὸ σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικὰ ἂς γνωρίζουν ὅτι ἂν παραμελήσουν νὰ τὸ κάνουν(νὰ ζητήσουν μόνοι τους δηλαδὴ τὸ σωτήριο βάπτισμα) δὲν θὰ ἔχουν κανένα πολιτικὸ δικαίωμα οὔτε θὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ εἶναι ἰδιοκτῆτες περιουσίας, οὔτε κινητῆς οὔτε ἀκίνητης. Θὰ τοὺς ἀφαιρεθοῦν τὰ πάντα καὶ θὰ ἐγκαταλειφθοῦν στὴν ἔνδεια καὶ ἐπιπλέον θὰ ὑποβληθοῦν στὶς ἔσχατες τιμωρίες. Θὰ παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα ποὺ διδάσκεται ἀπὸ ὅσους πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο καὶ τὴ μανία(μάθησης) τῶν ἀνόσιων τῶν Ἑλλήνων, ὥστε προσποιούμενοι ὅτι διδάσκουν, νὰ μὴ διαφθείρουν πιὰ τίς ψυχὲς τῶν μαθητῶν τους μὲ δῆθεν ἀλήθειες. Ἄν φανεῖ λοιπὸν κάποιος τέτοιος ἄνθρωπος καὶ δὲν τρέξει στὶς ἅγιες ἐκκλησίες μας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς οἰκείους του, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τίς προαναφερθεῖσες ποινές. Θεσπίζουμε δὲ καὶ νόμο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι σὲ μικρὴ ἡλικία θὰ πρέπει νὰ βαπτίζονται ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναβολή, ὅσα δὲ εἶναι μεγαλύτερα στὴν ἡλικία θὰ πρέπει νὰ συχνάζουν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μας καὶ νὰ διδάσκονται τίς θεῖες γραφὲς καὶ τοὺς θείους (ἐβραιο-βιβλικοὺς) κανόνες. Ἀφοῦ δὲ ἐννοήσουν καὶ ἀποβάλλουν τὴν παλαιὰ (ἀρχαιο-Ἑλληνικὴ) πλάνη, θὰ μπορέσουν νὰ δεχθοῦν τὸ βάπτισμα καὶ στὴ συνέχεια νὰ διαφυλάξουν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν. Ὅσων δὲ ἔχουν κάποιο στρατιωτικὸ ἢ ἄλλο ἀξίωμα ἢ περιουσία μεγάλη καὶ γιὰ νὰ κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τοὺς πιστοὺς) ἦλθαν ἢ πρόκειται νὰ ἔρθουν νὰ βαφτιστοῦν, ἀλλὰ ἀφήνουν τίς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τοῦ οἴκου τους μέσα στὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, διατάσσουμε νὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία τους, νὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὰ πολιτικά τους δικαιώματά τους καὶ νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἀντάξιες τιμωρίες, ἀφοῦ εἶναι φανερό, ὅτι πῆραν τὸ βάπτισμα χωρὶς καθαρῇ πίστη. Θεσπίζουμε αὐτοὺς τοὺς νόμους γιὰ τοὺς ἀλιτήριους Ἕλληνες". (Ἰουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).


Ἀναλυτικὰ ὀλα τὰ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπο το 324μ.Χ. - 860μ.Χ


324 Ὁ Κωνσταντῖνος συντρίβει τὸν ἀνταγωνιστὴ τοῦ Λικίνιο καὶ ἀνακηρύσσει τὸν Χριστιανισμὸ μόνη ἐπίσημη λατρεία τῆς Αὐτοκρατορίας. Λεηλατεῖ τὸ Μαντεῖο τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος κοντὰ στὴν Μίλητο καὶ θανατώνει μὲ βασανιστήρια ὅλους τοὺς ἱερεῖς του. Στὸ ἱερὸ ὄρος Ἄθως ἐξαπολύεται μέγας διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφονται ὅλα τὰ ἐκεῖ ἑλληνικὰ Ἱερά.
326 Μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Ἑλένης, ὁ Κωνσταντῖνος ἐκθεμελιώνει τὸ Ἱερὸ τοῦ Θεοῦ Ἀσκληπιοῦ στὶς Αἰγὲς τῆς Κιλικίας καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς κίονές του γιὰ κατασκευὴ ἐκκλησιῶν. Ἐπίσης, καταστρέφει τὸν Ναὸ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ἐπάνω στὸν ὑποτιθέμενο τάφο τοῦ ραβὶ Τζεσουά, ἀλλὰ καὶ ἄλλους Ναοὺς τῆς ἰδίας Θεᾶς ὅπως λ.χ. στὴν Ἄφακα Λιβάνου, τὴν Μάμβρη, τὴν Φοινίκη καὶ τὴν Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη), καὶ αὐτὲς οἱ καταστροφὲς εἶναι βεβαίως μόνον ὅσες ὁμολογεῖ ὁ βιογράφος τοῦ Εὐσέβιος.
335 Ἐγκαίνια τῆς Ἐκκλησίας του. «Ἁγίου Τάφου», ὁ ὁποῖος κτίσθηκε στὴ θέση τοῦ Ναοῦ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ποὺ ὁ Κωνσταντῖνος κατέστρεψε τὸ 326 - 327, καὶ γιὰ τὸν διάκοσμό του λεηλατοῦνται ὅλα σχεδὸν τὰ Ἐθνικὰ Ἱερὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Μὲ εἰδικὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα σταυρώνονται ὡς τάχα... ὑπαίτιοι τῆς κακῆς συγκομιδῆς ἐκείνου τοῦ ἔτους (...) ὅλοι οἱ «μάγοι καὶ μάντεις», καὶ ἀνάμεσά τους μαρτυρεῖ ὁ Νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ἐξ Ἀπαμείας, μαθητὴς τοῦ Ἰαμβλίχου.
355 Στοὺς «Ἀποστολικοὺς Κανόνες», συνταχθέντες ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἐποχή, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά:
«Ἀπόφευγε ὅλα τὰ βιβλία τῶν Ἐθνικῶν. Τί χρειάζεσαι τίς ξένες συγγραφές, τοὺς νόμους καὶ τοὺς ψευδοπροφῆτες ποὺ ὁδηγοῦν τοὺς ἄφρονες μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη; Τί βρίσκεις νὰ λείπει ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἀναζητᾷς στοὺς μύθους τῶν Ἐθνικῶν;
Ἄν ἐπιθυμεῖς νὰ διαβάζεις ἱστορίες ἔχεις τὸ βιβλίο τῶν Βασιλειῶν, ἂν ρητορικὴ καὶ ποιητικὴ ἔχεις τοὺς Προφῆτες, ἔχεις τὸν Ἰώβ, ἔχεις τίς Παροιμίες, ὅπου θὰ βρεῖς σοφία μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ποιητικὴ καὶ σοφιστική, γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, τοῦ μόνου σοφοῦ.
Ἄν ἐπιθυμεῖς τραγούδια ἔχεις τοὺς Ψαλμούς, ἂν ἐπιθυμεῖς ἀρχαῖες γενεαλογίες ἔχεις τὴν Γένεση, ἂν νομικὰ βιβλία καὶ ἐπιταγές, ἔχεις τὸν ἔνδοξο Θεῖο Νόμο. Γι' αὐτὸ ἀπόφευγε μὲ ἐπιμονὴ κάθε ἐθνικὸ καὶ διαβολικὸ βιβλίο».


356 Κοινὸ ἔδικτο τοῦ Κωνσταντίου καὶ τοῦ Κώνσταντος («Πρὸς τὸν Φλάβιο Ταῦρο, Ἔπαρχο τοῦ Πραιτωρίου»), τὴν 20η Φεβρουαρίου ἢ κατ' ἄλλους την 1η Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, διατάσσει τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Βωμοῦ τῆς Θεᾶς Victoria - Νίκης ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Συγκλήτου (ἡ Θεὰ ἀποτελοῦσε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ. τμῆμα τῆς ἀνωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- τοῦ Πανθέου τῶν Ἐθνικῶν), τὸ σφράγισμα τῶν Ἐθνικῶν Ἱερῶν καὶ τὴν κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους, καθὼς καὶ τὴν θανάτωση δι' ἀποκεφαλισμοῦ ὅλων ὅσων ἀσκοῦν (ἢ καὶ ἁπλῶς... ἀνέχονται !) τὴν Παραδοσιακὴ Λατρεία


365 Ἔδικτο τῆς 17ης Νοεμβρίου ἀπαγορεύει στοὺς Ἐθνικοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ διατάσσουν χριστιανοὺς στρατιῶτες. Ἄπειροι σωροὶ βιβλίων, ὅλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικὰ κι ἐπιστημονικὰ ἑλληνικὰ συγγράμματα -καὶ ὄχι.. «ἐγχειρίδια μαγείας», ὅπως ἤθελε ἡ διαστροφὴ τῶν ἱεροεξεταστῶν- καίγονται στὶς πλατεῖες τῶν ἀστικῶν κέντρων, ἐνῶ μέσα στὰ πλήθη τῶν διωκομένων «εἰδωλολατρῶν», βρίσκονται ὅλοι σχεδὸν οἱ ἐναπομείναντες ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ἰουλιανοῦ, ποὺ εἴτε καθαιροῦνται, ὅπως λ.χ. ὁ γνωστὸς Καῖσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεὺς τῆς θαυμαστῆς πολυθεϊστικῆς θεολογικῆς ἐπιτομῆς «Περὶ τῶν Θεῶν καὶ τοῦ Κόσμου», ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε ἐπίσης προτρέψει τὸν Ἰουλιανὸ στὴ θέσπιση τῆς ἀπολύτου ἀνεξιθρησκείας), εἴτε ρίχνονται στὶς φυλακὲς καὶ οἱ πιὸ ἄτυχοι ἀπὸ αὐτοὺς καίγονται ζωντανοί, ἀποκεφαλίζονται, ἢ στραγγαλίζονται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια μὲ τὴν κατηγορία, φυσικά, τῆς... «ἀσκήσεως μαγείας» (!), ὅπως λ.χ. ὁ ἰατρὸς Ὀρειβάσιος, ὁ φιλόσοφος Σιμωνίδης ποὺ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ (στὴν πρώτη ἱστορικὰ χριστιανικὴ καύση, πολὺ πρὶν τὰ περιβόητα «auto da fe» τῶν παπικῶν), ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν τῆς Τρωάδος κὰ πρώην χριστιανὸς ἐπίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά
373 Ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἀπαγόρευση τῶν μαντικῶν πρακτικῶν καὶ τῆς Ἀστρολογίας, καὶ πρωτοχρησιμοποιεῖται ὁ ἀπαξιωτικὸς ὅρος «pagani» (παγανιστές, ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου) γιὰ μείωση τῶν Ἐθνικῶν. Ἐφεξῆς, οἱ Ἐθνικοὶ δὲν θ' ἀναφέρονται πλέον στὰ ἔδικτα τῶν αὐτοκρατόρων ὡς «gentiles» ἢ «ethnici», ἀλλὰ μὲ τὸν ἀπαξιωτικὸ ὅρο «pagani» μὲ τὸν ὁποῖο τὸ θράσος τῶν χριστιανῶν προσπαθεῖ νὰ παρουσιάσει τὸν Ἐθνισμὸ ὡς τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικῶν ἀντιλήψεων ἀμόρφωτων χωριατῶν «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 3. 46).


380 Στὶς 27 Φεβρουαρίου, ὁ αὐτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ὅλες τίς θρησκεῖες πλὴν τῆς χριστιανικῆς. Ὅλοι οἱ μὴ χριστιανοὶ χαρακτηρίζονται στὸ ἑξῆς «σιχαμεροί, αἱρετικοί, μωροὶ καὶ τυφλοί». Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνου Ἀμβρόσιος ἐξουσιοδοτεῖται νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς Ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν καὶ νὰ κτίσει ἐπάνω στὰ θεμέλιά τους ἐκκλησίες. Οἱ ἀρχηγοὶ μερικῶν γοτθικῶν φυλῶν βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ μισαλλόδοξο ἱερατεῖο, ὁ χριστιανικὸς ὄχλος ἐπιτίθεται στὸ ἑλληνικὸ Ἱερὸ τῆς Ἐλευσῖνος, τὸ βεβηλώνει καὶ ἀπειλεῖ νὰ λυντσάρει τους ἱερεῖς Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος, γεμᾶτος θλίψη καὶ ἀγανάκτηση, ἀνακοινώνει τὸ ὁριστικὸ τέλος τῶν πανάρχαιων Ἐλευσινίων Μυστηρίων καὶ τὴν ἀπαρχή της ἐπὶ γὴς βασιλείας τοῦ πνευματικοῦ σκότους. Ὁ αὐτοκράτωρ Θεοδόσιος ἀποκαλεῖ σὲ διάταγμά του «παράφρονες» ὅλους ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὸ χριστιανικὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἀπαγορεύει κάθε διαφωνία μὲ τίς θελήσεις τῆς Ἐκκλησίας.
389 Κηρύσσεται ἐκτὸς νόμου κάθε μὴ χριστιανικὴ μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχῶν τῆς ἐρήμου εἰσβάλουν στὶς πόλεις τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ καταστρέφουν μὲ μανία ἀγάλματα, βωμοὺς καὶ Ἱερά, λυντσάρουν Ἐθνικοὺς καὶ καῖνε Βιβλιοθῆκες. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεῖ τὸν φανατισμένο χριστιανικὸ ὄχλο γιὰ νὰ κάνει μεγάλους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μετατρέπει σὲ ἐκκλησία τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ Διονύσου, πυρπολεῖ τὸ Μιθραῖο καὶ καταστρέφει τὸν Ναὸ τοῦ Διός.


392 Νέος μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν σὲ ὁλόκληρη τὴν Αὐτοκρατορία. Σβήνουν τὰ Μυστήρια τῆς Σαμοθράκης μετὰ ἀπὸ κατασφαγὴ τῶν ἱερέων καὶ ὅλων τῶν θρησκευτῶν ἀπὸ ἀπόσπασμα «διωγμιτῶν» ποὺ ἀποβιβάσθηκε στὸ νησί. Καταστροφὴ τοῦ Μαντείου τοῦ Ἄμμωνος Διὸς στὴν Ἄφυτο τῆς Χαλκιδικής. Στὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων «κυλοῦν ρυάκια αἵματος», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Λιβάνιος. Στὴν Κύπρο, ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος («Ἅγιος» καὶ αὐτός !) Ἐπιφάνειος καὶ ὁ «Ἅγιος» Τύχων ἐκχριστιανίζουν μαζικὰ καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ φασγάνου καὶ τῆς πυρᾶς χιλιάδες Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφουν ὅλα τὰ Ἱερὰ τῆς νήσου. Παύουν ὁριστικὰ τὰ κυπριακὰ Μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης.
Τὸ σχετικὸ διάταγμα τοῦ Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «ὅποιος δὲν ὑπακούσει στὸν πατέρα Ἐπιφάνειο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί». Στὶς μεσανατολικὲς πόλεις Πέτρα, Ἀερόπολη, Ράφια, Γάζα καὶ Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη) ξεσποῦν ἀπελπισμένες ἐξεγέρσεις τῶν Ἐθνικῶν κατὰ τῶν διωγμητῶν, τῶν χριστιανῶν ὀχλοκρατῶν καὶ τῶν μοναχῶν ροπαλοφόρων. Στὴν πόλη Σοῦφες τῆς Β. Ἀφρικῆς, 60 χριστιανοὶ πληρώνουν μὲ τὴ ζωή τους τὴν προσπάθειά τους νὰ γκρεμίσουν τὸ ἐκεῖ ἄγαλμα τοῦ Ἡρακλέους. Στὴ Γαλατία σφάζονται ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ κατάσχονται οἱ περιουσίες ὅλων τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν ποὺ στὴ συνέχεια πυρπολοῦνται κι ἐκθεμελιώνονται.
393 Ὁ αὐτοκράτωρ Εὐγένιος φθάνει στὴν Ἰταλία, ὅπου ὁ διανοούμενος στρατηγὸς Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανὸς ξαναστήνει τὸν Βωμὸ τῆς Νίκης στὴν αἴθουσα τῆς Συγκλήτου κι ἐπαναφέρει τὴ λατρεία τῶν παραδοσιακῶν Θεῶν. Στὴν Ἀνατολή, ὁ Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια, τὰ Ἄκτια καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Δήωση τῆς Ὀλυμπίας καὶ ἰσοπέδωση ὅλων τῶν βωμῶν της.
395 Οἱ αὐτοκράτορες Ἀρκάδιος καὶ Ὀνώριος ἀπαγορεύουν ἀκόμα καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς Ἐθνικοὺς Ναούς («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 10. 13), ἐνῶ μὲ τὰ ἔδικτα τῆς 22ας Ἰουλίου καὶ 7ης Αὐγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ εὐνοῦχος πρωθυπουργὸς τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τίς ὀρδὲς τών, ὑπὸ τὸν Ἀλάριχο, χριστιανῶν πλέον Γότθων πρὸς τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἀκολουθούμενοι ἀπὸ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν, οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλαρίχου (ὁ ὁποῖος εἶχε πολεμήσει μὲ τὸν Θεοδόσιο κατὰ τῶν Ἐθνικῶν του Φλαβιανοῦ) κατασφάζουν ἀμέτρητους Ἐθνικοὺς Ἕλληνες καὶ καταστρέφουν πόλεις καὶ Ἱερὰ στὸ Δίον, τὴ Θεσσαλία, τοὺς Δελφούς, τὴ Βοιωτία, τὴν Ἀττική, τὰ Μέγαρα, τὴν Κόρινθο, τὴ Φενεό, τὸ Ἄργος, τὴ Νεμέα, τὴ Λυκόσουρα, τὴ Σπάρτη, τὴ Μεσσήνη, τὴ Φιγαλεία, τὴν Ὀλυμπία.
Στὴν Ἐλευσῖνα πυρπολεῖται τὸ ἐκεῖ πανάρχαιο Ἱερὸ καὶ θανατώνονται στὴν πυρὰ ὁ Θεσπιεὺς Ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν Μυστηρίων τὰ ὁποῖα εἶχαν ἀναβιώσει ἀπὸ τοὺς Μιθραϊστὲς λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νεστορίου. Τὴν ἴδια ἐποχὴ περίπου, τὸ βεβηλωθὲν Ἱερὸ τῆς Θεᾶς Κελαιστίδος ἀρχίζει νὰ ἐπαναλειτουργεῖ ὡς χριστιανικὴ ἐκκλησία ἕως τὸ ἔτος 421 ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ τὸ πυρπολήσουν ἐπειδὴ οἱ θρησκευτὲς μέσα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ λατρεία τιμοῦσαν καὶ τὴν Θεά. Στὸ ἔργο τοῦ «Paraenesis», ὁ Ἱσπανὸς ἐπίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανὸς (Pacianus) δυσανασχετεῖ, μὲ πολὺ γλαφυρὸ μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τοὺς διωγμούς, ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴν περιοχή του ἐνεργοὶ Ἐθνικοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς «εἰδωλολατρικοὺς» Θεούς, πράξη ἡ ὁποία, κατὰ τὸ μισαλλόδοξο μυαλό του, εἶναι στὸν ἴδιο βαθμό. «ἐγκληματικὴ» μὲ τὴν ἀνθρωποκτονία !
401 Ὁ χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνος λυντσάρει Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφει Ναοὺς καὶ ἀγάλματα. Ὁ («ἅγιος») ἐπίσκοπος Πορφύριος. ὀργανώνει μαζικὰ λυντσαρίσματα Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφει μὲ τὴ βοήθεια τοῦ φανατισμένου ὄχλου τοὺς ὀκτὼ ἐν ἐνεργείᾳ Ναοὺς τῆς Γάζης. Ἡ ΙΕ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος, ἐκδίδει κανόνα μὲ τὸν ὁποῖο ἀφορίζονται ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον ὅλοι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ Ἐθνικοὺς ἢ δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς ἤδη συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν Ἐθνικοί.
440 - 450 Καταστροφὴ ὅλων τῶν μνημείων, βωμῶν καὶ Ναῶν ποὺ ἔστεκαν ἀκόμη στὴν Ἀθήνα, τὴν Ὀλυμπία καὶ τίς ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις.
448Ο Θεοδόσιος διατάσσει νὰ παραδοθοῦν στὶς φλόγες ὅλα τὰ «ἀντιχριστιανικὰ» βιβλία. Ἀνάμεσά τους καταστρέφονται καὶ τὰ βιβλία τοῦ νεοπλατωνικοῦ Πορφυρίου ποὺ βῆμα πρὸς βῆμα ξεσκέπαζαν τὴν ἀληθινὴ φύση τοῦ Χριστιανισμοῦ.
500 Ἡ χριστιανικὴ ἐσχατολογία προβλέπει, ἀνεπιτυχῶς φυσικά, ὅτι τὸ συγκεκριμένο ἔτος θὰ γίνει ἡ. συντέλεια τοῦ Κόσμου. Νέες πυρὲς τῶν χριστιανῶν καταστρέφουν ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν σοφία καὶ ἐπιστήμη τῶν Ἐθνικῶν. Ἡ ἀνθρωπότητα πέφτει σὲ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀποκτήνωση. Ἐξαφανίζονται παντελῶς ἡ ἀποχέτευση τῶν οἰκιῶν, ἡ ρωμαϊκὴ κεντρικὴ θέρμανση καὶ τὰ κρεβάτια.
528 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, καταργοῦνται οἱ ἐξόριστοι στὴν Ἀντιόχεια Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες. Ὁ ἴδιος ἔχει ἤδη νομοθετήσει νὰ θανατώνονται μὲ κατασπαραγμὸ ἀπὸ θηρία, θάνατο στὴν πυρά, σταύρωση ἢ ξέσκισμα μὲ σιδερόνυχα ὅλοι οἱ «καταγινόμενοι μὲ τὴν μαγείαν, τὴν μαντικήν, τὴν γοητείαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν» καὶ ἀπαγορεύσει νὰ διδάσκουν «οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἰερόσυλη ψυχικὴ νόσο τῶν Ἑλλήνων» δηλαδὴ οἱ Ἐθνικοί.
529 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, κλείνει ἡ Ἀκαδημία τῶν Ἀθηνῶν καὶ κατάσχεται ἡ περιουσία της. Οἱ ἑπτὰ τελευταῖοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στὸν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Χοσρόη ποὺ τοὺς δίδει ἕδρες στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἰουντισαποὺρ (Jundishapur).
540 Ἡ ἑλληνικὴ Ἰατρικὴ ἔχει ἤδη ἀπαγορευθεῖ ὡς «γνώσῃ τοῦ Διαβόλου» καὶ τὰ συγγράμματά της ἔχουν ἤδη χαθεῖ γιὰ πάντα στὴ φωτιὰ τῶν χριστιανῶν. Μὲ μόνη θεραπευτικὴ μέθοδο τήν. ἀφαίμαξη καὶ τὸ διάβασμα ἐξορκισμῶν, ἀρχίζει στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἡ μεγάλη ἐπιδημία ποὺ ὑπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ὅτι ἐξόντωσε 100 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία βγαίνει παρόλα αὐτὰ κερδισμένη, καθὼς ἀποδίδει τὴν ἐπιδημία στὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν «αἱρέσεων» καὶ τῆς «εἰδωλολατρίας».


Ὁ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τὸ 395 μχ
Ὁ πολυάριθμος Γοτθικὸς στρατὸς ἦταν βαρέως ἐξοπλισμένος ἀλλὰ δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιῶν γυναῖκες καὶ ἅμαξες γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν κλοπιμαίων. Ἔμοιαζε μὲ ἕνα κινητὸ στρατόπεδο. Στὸ στρατὸ συμμετεῖχαν καὶ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἑλληνικῶν ναῶν καὶ τὸν σφαγιασμό των ΄΄ μιαρῶν καὶ δαιμονισμένων Ἐλλήνων΄΄.
Ἡ ἑτερόκλητη αὐτὴ στρατιὰ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀλάριχο ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Θράκη προχώρησε δια μέσου τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ 395 μ Χ ἔφθασε στὶς Θερμοπύλες ΄΄ τίς πύλες τῆς Ἑλλάδας ΄΄ ποὺ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἄρχιζε τότε ἡ ἐπαρχία τῆς Ἀχαΐας ποὺ διατηροῦσε ἀκόμα ζωντανὴ τὴν προγονική της δόξα στὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα. Ἀπὸ τίς Θερμοπύλες ὁ χείμαρρος αὐτὸς ἔφθασε στὴν Βοιωτικὴ πεδιάδα καὶ πολιόρκησε καὶ λεηλάτησε τὴν Θήβα καὶ ἀφοῦ ἐξαφάνισε πόλεις τῆς Βοιωτίας εἰσῆλθε στὴν Ἀττική. Ὅταν εἶδε ὁ Ἀλάριχος ἀπὸ μακριὰ τὸν Παρθενῶνα ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ στὴν προσφορὰ τῆς Ἀθήνας στὸν πολιτισμό
δὲν τῆς δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ὁ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Ζώσιμος ἀναφέρει ὅτι:
΄΄ Ὁ Ἀλάριχος εἶδε τὸν Ἀχιλλέα ἱστάμενο πάνοπλο καὶ ὀργισμένο ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Ἀθήνας ὅπως τὸν περιέγραφε ὁ Ὅμηρος καὶ ἡ Πρόμαχος Ἀθηνᾶ περιερχόταν τὰ τείχη ὁπλισμένη σὰν νὰ ἑτοιμαζόταν νὰ ἀποκρούσει τοὺς ἐπιτιθέμενους καὶ γι αὐτὸ ὁ Ἀλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση.΄΄ Συνεχίζοντας τὸ στράτευμα τὴν πορεία του γιὰ τὴν Πελοπόννησο λεηλάτησε τὸν Πειραιᾶ καὶ σταμάτησε στὴν Ἐλευσῖνα, ὅπου καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τὸ πανάρχαιο ἱερὸ τῆς Δήμητρας καὶ σφαγιάστηκαν ὁ Θεσπιεὺς ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ οἱ ἱερεῖς. Τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μετὰ τὴν καταστροφή του στοὺς διωγμοὺς ποὺ ἔγιναν τὸ 380 μχ εἶχε ἀναβιώσει ἀπὸ Μιθραιστὲς καὶ λειτουργοῦσε ὡς Μιθραῖο.
Τὸ καλοκαίρι τοῦ 396 μ.χ ὁ Ἀλάριχος ( 350- 412) εἰσέβαλε στὴν Πελοπόννησο. Ἀφοῦ κατέστρεψε τὴν Κόρινθο λεηλάτησε τὸ Ἄργος καὶ προχώρησε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Πελοποννήσου χωρὶς νὰ συναντήσει καμία ἀντίσταση. Ὁ κόσμος φοβισμένος ἐγκατέλειπε τίς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ ἀνέβαινε στὰ βουνὰ γιὰ νὰ σωθεῖ.
Ἡ ἐκστρατεία αὐτὴ δὲν ἦταν μία πολεμικὴ ἀναμέτρηση γιὰ κάποια σοβαρὴ αἰτία ἀλλὰ ὀργανωμένος καὶ βίαιος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς θρησκείας τους. Σ αὐτὸν τὸν διωγμὸ τὸν Ἀλάριχο τὸν ἐνδιέφερε μόνο ἡ ἁρπαγὴ θησαυρῶν ἔργων τέχνης καὶ τροφίμων γιὰ νὰ ταΐσει τὰ πεινασμένα γυναικόπαιδα καὶ τὸν στρατό του. O Aλάριχος εἶχε σαφῆ ἔννοια τῆς ἀξίας τῶν ἔργων τέχνης, αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸν θαυμασμὸ τοῦ ΄΄στὰ ἔργα τῶν Θεών΄΄ καὶ τὴν διαφύλαξη τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὴν καταστροφή. Οἱ καλόγεροι καὶ οἱ φανατισμένοι χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ στράτευμα διέπραξαν τοὺς διωγμοὺς καὶ τoν σφαγιασμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ναῶν καὶ τῶν ἀγαλμάτων.
Ὅσα ἀπὸ τὰ ἔργα τέχνης ἦταν ὀγκώδη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μεταφερθοῦν καταστρέφονταν, συχνὰ μάλιστα οἱ καλόγεροι ὅταν δὲν προλάβαιναν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων τότε μὲ μανία τὰ ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς ἔκοβαν τὰ γεννητικά τους ὄργανα γιὰ νὰ τὰ παραμορφώσουν. Ὅλα ἔπρεπε νὰ ἰσοπεδωθοῦν βιβλιοθῆκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικὲς σχολὲς Ἀσκληπιεία καὶ θέατρα ἔκλεισαν μὲ τὴν ἀστεία κατηγορία ὅτι ἦταν κατοικία δαιμόνων.
Ἡ αἰτία ὅμως τῆς καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδας εἶναι ὅτι: ὁ ἀπάνθρωπος αὐτὸς διωγμὸς διεπράχθῃ γιατί ἡ δημοκρατία ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἦταν ἐμπόδιο καὶ ἔπρεπε νὰ ἐξαφανιστοῦν γιὰ νὰ γίνουν οἱ πολῖτες τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ὑπάκουα καὶ ἄβουλα πρόβατα τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου γιὰ νὰ μποροῦν οἱ αὐτοκράτορες καὶ οἱ ἐπίσκοποι νὰ ἐπιβάλλουν εὐκολότερα τὴν στυγνή τους ἐξουσία.
Τότε καταστράφηκαν τὰ Μέγαρα τὸ Ἄργος ἡ Φενεὸς ἡ Λυκοσούρα ἡ Νεμέα ἡ Σπάρτη ἡ Μεσσήνη ἡ Φιγαλεία ἡ Λασιώνα ἡ Ψωφίδα ἡ Λοκρίδα ἡ Φωκίδα ἡ Δελφοὶ ἡ Ὀλυμπία καὶ χιλιάδες ἄλλες πόλεις βωμοὶ ἱερὰ καὶ ἔργα τέχνης μοναδικῆς ὀμορφιᾶς.
Ὁ Ζώσιμος ἀναφέρει: μέχρι τότε οἱ πόλεις καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἑλλάδας ποὺ εἶχαν παραμείνει σχεδὸν ἄθικτα ἔπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφὲς ποὺ ἐπέφερε τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου στὶς χῶρες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Ὁ ἱστορικὸς Εὐνάπιος ἀναφέρει ὅτι: ἡ καταστροφὴ ὑπῆρξε τόσο μεγάλη ἐξ αἰτίας τῶν φανατισμένων Χριστιανῶν μοναχῶν.
Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀλάριχος συνέχιζε τὸ καταστροφικό του ἔργο πλῆθος Ἑλλήνων προσφύγων πέρασαν στὴν Ἰταλία καὶ ζήτησαν τὴν προστασία τῆς Ρώμης
Τὸν χειμῶνα τοῦ 397 ὁ Στηλίχων μὲ ὅλες τίς διαθέσιμες λεγεῶνες τῆς Δύσης ἔφθασε στὴν Κόρινθο τὴν ὁποία κατέστησε ὁρμητήριό του κατὰ τοῦ Ἀλάριχου. Στὸν Στηλίχωνα προσχώρησαν καὶ Ἕλληνες Ἐθνικοὶ ποὺ κατεδίωξαν τὸν Ἀλάριχο ποὺ κατέφυγε καὶ στρατοπέδευσε στὸ ὀροπέδιο τῆς Φολόης ὅπου λεηλάτησε καὶ ἐξαφάνισε τίς πόλεις Ὀπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα καὶ Ἀκρώρεια, καὶ τὸ Ἱερὸ τῆς Ὀλυμπίας. ποὺ ἐξακολουθοῦσε νὰ λειτουργεῖ. Ἀφοῦ διέφυγε τοὺς κινδύνους ἀπὸ ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα ἐγκατέλειψε τὴν Πελοπόννησο καὶ δια μέσου τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Πίνδου ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀχρίδα ὅπου ἄρχισε νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὴν λεηλασία τῆς Ρώμης. Γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν διωγμῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας ἡ σύγκλητος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔδωσε στὸν Ἀλάριχο τὸν τιμητικὸ τίτλο μαγίστρου ( διοικητῆ) τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ χαρακτήρισε τὴν ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα προδοσία γιατί δὲν ἄφησε τὸν Ἀλάριχο νὰ καταστρέψει ὅλες τίς πόλεις τῆς Πελοποννήσου.


Οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ἀ΄ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ( 379-457 )
Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ Θεοδόσιος Α σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν σὲ συνεργασία μὲ τὸ Δυτικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος ἄρχισε ἀπάνθρωπους διωγμοὺς μὲ ἑκατομμύρια νεκροὺς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς μοναδικῆς θρησκείας τοῦ κράτους. Ὁ Θεοδόσιος ἐφάρμοσε τὴν Ἱερὰ ἐξέταση στὴν Ἀνατολὴ πολὺ πρὶν ἐφαρμοστῇ στὴν Δύση ἐπιβάλλοντας μαζικὲς ἐκτελέσεις διανοουμένων καὶ καταστρέφοντας στὴν πυρὰ φιλοσοφικὰ ἔργα
380 Κηρύσσει ὅλες τίς θρησκεῖες ἐκτὸς νόμου πλὴν τῆς Χριστιανικῆς, ὅλοι ὅσοι δὲν εἶναι Χριστιανοὶ θεωροῦνται ΄΄αιρετικοί, μωροί, καὶ σιχαμεροί.΄΄ Ἀρχίζουν οἱ καταστροφὲς ναῶν καὶ ἱερῶν καὶ πάνω στὰ θεμέλια τοὺς κτίζονται ἐκκλησίες. Δίνει ἐξουσιοδότηση στὸν ἐπίσκοπο Μεδιολάνου Ἀμβρόσιο νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν. Χριστιανοὶ ἱερεῖς καθοδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο ἐνάντια στὸν ναὸ τῆς Δήμητράς στὴν Ἐλευσῖνα καταστρέφουν τὰ πάντα γύρῳ,γύρω τους καὶ προσπαθοῦν νὰ λιντσάρουν τοὺς Ἱεροφάντες τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95-χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος λίγο πρὶν ὁδηγηθεῖ στὴν πυρὰ περίλυπος ἀνακοινώνει τὸ τέλος τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων καὶ τὴν βίαιη ἐπικράτηση τοῦ πνευματικοῦ σκότους.
381 Ἀπαγορεύεται ἡ ἐπίσκεψη σὲ Ἐθνικοὺς ναούς, καὶ καταδικάζονται σὲ θάνατο ὅσοι προσφέρουν θυσίες καὶ τοὺς κατάσχεται ἡ περιουσία Οἱ Ἐθνικοὶ χαρακτηρίζονται παράφρονες καὶ ἱερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κῶδιξ. 16,10, 7 ). Μιὰ ἐπιστροφὴ στὶς ἀρχαῖες λατρεῖες ἀρχίζει νὰ παρατηρεῖται στὴν αὐτοκρατορία μὲ μαζικὲς ἀποκηρύξεις τῆς θρησκείας τοῦ γιαχβὲ καὶ τοῦ ναζωραίου. ὁ "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" Θεοδόσιος βλέποντας τὴν ἐπιστροφὴ πολλῶν χριστιανῶν στὶς πατρῶες λατρεῖες μὲ διάταγμα τοῦ στερεῖ τὰ πολιτικὰ δικαιώματα ὅλων τῶν χριστιανῶν ποὺ ἐπιστρέφουν στῆς παραδοσιακὲς λατρεῖες. Σὲ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ αὐτοκρατορία ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες(10)γκρεμίζονται καὶ καίγονται. Μὲ νέο διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ἀκόμα καὶ τὴν ἁπλῆ ἐπίσκεψη στοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναούς. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης μετατρέπεται ἀπὸ τοὺς "εὐσεβεῖς" χριστιανοὺς σὲ πορνεῖο ἐνῶ τῆς Θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ Θεοῦ Ἥλιου σὲ στάβλους.
382 Καθιερώνεται στὶς ἐκκλησίες τὸ ἀλληλούια ( hallelu - jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στὸν Ἰαχωβὰ ΄΄. Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς καὶ ὑπεύθυνο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τὸν ἀνθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐπισκόπους καὶ στρατιὲς καλογέρων ἀρχίζουν οἱ διωγμοὶ στὴ Βορ. Ἑλλάδα καὶ τὴν Μ. Ἀσία. Χιλιάδες οἱ σφαγιασμένοι.
384 Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς τὸν Ματέριο Κυνήγιο καὶ τὸν διατάζει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τοὺς τοπικοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους στὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν καὶ ἐθνικῶν ναῶν σὲ νότια Ἑλλάδα καὶ Μικρὰ Ἀσία καθὼς καὶ τὴν καταστροφὴ καὶ τὸ κάψιμό ὅλων τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων.


385 Στὴν Ἀνατολὴ οἱ φυλακὲς γεμίζουν ἀπὸ πλήθη Ἐθνικῶν, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τοῦ συνωστισμοῦ οἱ διωκτικὲς ἀρχὲς ἀπελευθερώνουν ἐγκληματίες. Ὁ Λιβάνιος στὸν λόγο τοῦ ΄΄πρὸς Βασιλέα περὶ δεσμωτών΄΄ ἀναφέρει ὅτι: ἡ στενότης τῶν χώρων τῶν φυλακῶν ὑποχρεώνει τοὺς φυλακισμένους νὰ κοιμοῦνται ὄρθιοι. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ μεγάλη βία στὴν Ἀνατολή. Καταστρέφονται ἀμέτρητα ἱερὰ καὶ ναοί, ἀνάμεσα τοὺς τὸ Δυμαῖο ὁ ναὸς τῆς Ἐδέσσης ὅλα τὰ ἱερά της Παλμύρας καὶ καταργοῦνται τὰ Καβείρια στὴν Ἴμβρο. Στὸ στρατόπεδο θανάτου τῆς Σκυθόπολις ὁδηγοῦνται καὶ θανατόνονται χιλιάδες Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης καὶ Ἑλληνίζοντες Ἐθνικοί. Ὁ Μάτερνος Κυνήγιος ἀκολουθούμενος ἀπὸ χιλιάδες φανατικοὺς μοναχοὺς περιδιαβαίνει τὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο καίγοντας καὶ καταστρέφοντας τὰ πάντα στὸ πέρασμα τοῦ. Ἑκατοντάδες ἑλληνικοὶ ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες ἰσοπεδώνονται καὶ καίγονται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης". Χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἐθνικοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς αὐτοκρατορίας καταλήγουν στὰ στρατόπεδα θανάτου τῆς Σκυθοπόλεως.


386 Μὲ ἔδικτο τῆς 16ης Ἰουνίου ἀπαγορεύεται κάθε συντήρηση ἡ φροντίδα τῶν ναῶν. Μαζικὲς συλλήψεις πυρπολήσεις καὶ ἐκτελέσεις Ἐθνικῶν. Ὁ ἐπίσκοπος Μάρκελλος (...Ἅγιος) καταστρέφει τὸν ναό του τοῦ Διὸς Βήλου στὴν Ἀπάμεια.
387 Ἀπαγορεύονται οἱ ἐθνικὲς ἑορτὲς τῶν Ρωμαίων καὶ καταδικάζονται ὅσοι μελετοῦν τὰ Μαθηματικὰ (Θεοδος. Κῶδιξ 9, 16, 8 ) Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων
(Μιλάνου) Ἀμβρόσιος ἀναλαμβάνει πνευματικὸς καθοδηγητὴς (σύμβουλος) τοῦ αὐτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.
388 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν μεγαλύτερη βία καὶ φανατισμὸ πλήθῃ φανατισμένων χριστιανῶν καὶ εὐνουχισμένοι καλόγεροι ἐπιτίθενται μὲ ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατοῦν καὶ καταστρέφουν σπίτια Ἐθνικῶν ναοὺς καὶ ἔργα τέχνης ἀνεπανάληπτης ὀμορφιᾶς Ὁ Λιβάνιος στέλνει τὴν ἔκκληση ὑπὲρ τῶν ἱερῶν στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ σταματήσουν οἱ διωγμοὶ γιὰ νὰ διαφυλαχτοὺν οἱ ναοὶ καὶ τὰ ἔργα τέχνης.
389 Ὅλες οἱ μέθοδοι χρονολόγησης πέραν τῆς χριστιανικῆς καταργοῦνται δια νόμου.


390 Μὲ δόλο κάλεσε ὁ Θεοδόσιος τοὺς Ἐθνικοὺς τῆς Θεσσαλονίκης στὸν Ἱππόδρομο τάχα γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες καὶ ἐκεῖ ἡ φρουρὰ τοῦ κατάσφαξε μέσα σὲ τρεῖς ῶρες15000 ἀθώους ἀνθρώπους ἐπειδὴ ἀρνοῦνταν νὰ βαφτιστοῦν χριστιανοί : Ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μή-χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας ἐκτὸς τοῦ Σεραπείου καὶ τῶν ναῶν τῆς Ἴσιδος (ὄχι φυσικὰ λόγο κάποιου εἴδους σεβασμοῦ ἀλλὰ λόγο τοῦ πολυάριθμου τῶν Ἰσιδιστῶν τῆς περιοχῆς). Οἱ μισαλλόδοξοι ἐβραιοχριστιανοὶ θέλοντας νὰ ἐξευτελίσουν τὰ Ἱερὰ τῶν Ἐθνικῶν ἀνεβάζουν σὲ γαϊδούρια ἱερὰ σκεύη καὶ ἀγάλματα καὶ τὰ περιφέρουν στὴν πόλη. Ἡ φαιδρὴ αὐτὴ πράξη ὁδηγεῖ σὲ ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν. Ὁ χριστιανὸς Γότθος στρατηγὸς Βοθέριχος ἀρχηγός των Βυζαντινῆς φρουρᾶς(11) τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ μὲ τὴν βία νὰ ἐπιβάλλει τὴν θρησκεία τοῦ Ναζωραίου στοὺς Ἕλληνες τῆς πόλης. Οἱ Ἕλληνες ἐξεγείρονταί καὶ σκοτώνουν πολλοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς φρουρᾶς.,φρουράς. Ὁ Θεοδόσιος μαθαίνοντας τὰ συμβάντα καλεῖ τοὺς κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στὸν ἱππόδρομο δῆθεν νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες. Μέσα σὲ τρεῖς ὧρες ὁ Θεοδόσιος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἐκχριστιανισμένων Γότθων ΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15.000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ ἠρεμίσουν τὰ πνεύματα ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησιὰ καταδικάζει τὴν πράξη τοῦ Θεοδοσίου ἐνῶ βέβαια στὴν συνέχεια τὸν ἀνακηρύσσει Μέγα καὶ Ἅγιο.
391 Νέοι διωγμοὶ στὴν Βόρεια Ἀφρικὴ μεγάλες καταστροφὲς στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁμάδες χριστιανῶν καὶ μοναχῶν καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλο (...Ἅγιος ) ληστεύουν τὰ σπίτια τῶν Ἐθνικῶν καὶ σκοτώνουν τοὺς ἰδιοκτῆτες τους , πυρπολοῦν καὶ ἰσοπεδώνουν τὴν ὀνομαστὴ Βιβλιοθήκη Ἀλεξανδρείας , πλῆθος ναῶν ἱερῶν καὶ μνημείων καταστρέφονται. Οἱ Ἐθνικοὶ κλείνονται στοὺς ναοὺς γιὰ νὰ σωθοῦν ἀλλὰ οἱ χριστιανοὶ γκρεμίζουν τί στέγες καὶ τοὺς σκοτώνουν. Τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Σεραπίου διαπομπεύονται στοὺς δρόμου καὶ μετὰ καταστρέφονται. Ἡ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ βία σὲ ὁλόκληρη τὴν Β. Ἀφρική, μεγάλες καταστροφὲς ναῶν καὶ σφαγιασμοὶ ἀθώων Ἐθνικῶν στὴν Καρχηδόνα καὶ τὴν περιοχή της : Ὁ Θεοδόσιος μὲ νέο τοῦ ἔδικτο ἀπαγορεύει ἐκτὸς ἀπό την ἁπλῆ ἐπίσκεψη σὲ ἐθνικοὺς ναοὺς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Ἐπίσης ἀπαγορεύει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ καθιερώνει τὴν λατινικὴ γλῶσσα ὡς τὴν ἐπίσημη τῆς αὐτοκρατορίας. Νέοι διωγμοὶ καὶ σφαγὲς τῶν Ἐθνικῶν. Νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν στὴν Ἀλεξάνδρεια ποὺ ὀχυρώνονται στὸ Σεράπειο(12). Μέσα στὸν ναὸ βρίσκονται τὰ τελευταῖα διασωθέντα ἔργα ἀπὸ τὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Μὲ τὴν λήξη τῆς πολιορκίας ὁ ναὸς καίγεται καὶ φυσικὰ τὰ βιβλία -τί ἄλλο- καίγονται.


392 Νέοι διωγμοὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία σταματοῦν τὰ Καβίρεια στὴ Σαμοθράκη καὶ σφάζονται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ἀπὸ ὁμάδες μαγκουροφόρων καλόγερων ποὺ ἀποβιβάστηκαν στὸ νησί. Στὴν Κύπρο ὁ Ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος Ἐπιφάνειος ἐκχριστιανίζει δια πυρὰς χιλιάδες Ἐθνικούς, αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ βαφτιστοῦν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οἱ νεκροί. ἱερὰ καὶ ναοὶ καταστρέφονται, τὰ μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης σταματοῦν Μὲ διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν πατέρα Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί. (. Κῶδιξ 16, 10, 12) : Νέο ἔδικτο τοῦ Θεοδοσίου ποὺ ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τψν Ἑλλήνων καὶ κάθε μή-χριστιανικὴ τελετή. Νέες σφαγὲς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Τὰ Καβήρεια μυστήρια τῆς Σαμοθράκης παύουν καὶ οἱ Ἕλληνες ἱερεῖς σφάζονται. Στὴν Κύπρο οἱ τοπικοὶ ἐπίσκοποί Ἐπιφάνιος καὶ Τύχων (Ἅγιοι καὶ οἱ δύο) καταστρέφουν σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς στὸ νησί. Τὰ μυστήρια τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης σταματοῦν. Νέο παρανοϊκὸ ἐδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο, ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν "Ἅγιο" Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει δικαίωμα ζωῆς στὸ νησί! Νέες ἐξεγέρσεις Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν ἐνάντια στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν ἐκκλησία σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας.
393Ο Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια τὰ Ἄκτια καὶ τὰ Ὀλύμπια-τοὺς γνωστοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες : Ἀπαγόρευση τῶν Πυθικῶν, τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Ἄκτιων ἀγώνων ὡς ἑλληνικὰ μιάσματα. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς "ἀγάπης" ἰσοπεδώνουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀλυμπίας. Παράλληλα μὲ ὅλα αὐτὰ ὁ ("Μέγας" καὶ "Ἅγιος") Θεοδόσιος -ὅλος περιέργως- ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς..
Διωγμοὶ ἐπὶ Ἀρκαδίου ( 395-408 )
Ὁ Ἀρκάδιος ὅταν ἀνῆλθε ἦταν 18 ἐτῶν, ὡς αὐτοκράτωρ ἦταν ἄπειρος καὶ ἄβουλος καὶ γρήγορα ἔγινε πειθήνιο ὄργανο τῶν εὐνοουμένων του. Ἐπὶ τῆς βασιλείας του οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν συνέχισαν μὲ τὴν ἴδια ἀκριβῶς βαρβαρότητα ὅπως ἐπὶ Θεοδοσίου.


395 Μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων : Στὸν θρόνο ἀνεβαίνει ὁ ἐπίσης ἱσπανικῆς καταγωγῆς Φλάβιος Ἀρκάδιος μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν Γότθων ( χριστιανῶν στὸ θρήσκευμα ἀσφαλῶς) ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὴν "βασιλεύουσα". Ὁ εὐνοῦχος συμβουλάτορας τοῦ Ἀρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ὑπόσχεται ἀμύθητα πλούτη τὰ ὁποῖα κρύβονταί μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναούς. Οἱ ἐκχριστιανισμένοι Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος "εἰδωλοφάγων" μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους εἴτε σφάζονται, εἴτε -ὅπως ὁ Ἱεροφάντης τοῦ Μίθρα- Ἰλάριος καίγονται ζωντανόϊ. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση ποὺ κρατᾶνε οἱ ἁπανταχοῦ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς ποὺ ἀντὶ νὰ ἐμποδίσουν τὸν Γότθο εἰσβολέα ποὺ καταστρέφει πόλεις τίς αὐτοκρατορίας παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα .
396 Μὲ ἔδικτο στὶς 7 Δεκεμβρίου ὁ Ἀρκάδιος καὶ ὁ Ὀνώριος χαρακτηρίζουν τὴν Ἐθνικὴ θρησκεία χειρίστη προδοσία κατὰ τοῦ κράτους . Οἱ Ἐθνικοὶ ἱερεῖς στεροῦνται ὅλων τῶν προνομίων τους καὶ τοὺς ἀπαγορεύεται νὰ ἱερουργοῦν : Ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου ὁρίζει ὅτι ὁποιαδήποτε εἴδους ἐνασχόληση μὲ τὸ Δωδεκάθεο καὶ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ὕστατη προδοσία ἀπέναντι στὴν αὐτοκρατορία. Οἱ ἐναπομείναντες Ἐθνικοὶ ἱερεῖς καὶ Ἱεροφάντες φυλακίζονται.


397 Μὲ νέο ἔδικτο ὁ Ἀρκάδιος ἀπαιτεῖ νὰ γκρεμιστοῦν ὅλοι οἱ ναοὶ τῶν Ἐθνικῶν ποὺ στέκουν ἀκόμα ὄρθιοι : Νέο ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου (μὲ τὴν παρότρυνση τοῦ "Ἅγιου" καὶ φανατικοῦ ἀνθέλληνα Χρυσόστομου, αὐτοῦ τοῦ ἀνεκδιήγητου ποὺ ἀπεκάλεσε τοὺς Ἕλληνες φιλόσοφους "ἀνήθικα καθάρματα") διατάζει τὸ "Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν" γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν, καθὼς καὶ τὴν ἀσβεστοποίηση τῶν μαρμάρων τους καὶ τὴν χρήση τοὺς ὡς οἰκοδομικὰ ὑλικὰ ὥστε νὰ χαθοῦν γιὰ πάντα τὰ ἴχνη τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν.
398 Ἡ σύνοδος τῆς Καρθαγένης ἀποφασίζει τὴν ἀπαγόρευση ἀνάγνωσης τῶν ἐθνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ στοὺς ἐπισκόπους, χιλιάδες ἐπιστημονικὰ βιβλία μεγάλων φιλοσόφων τοῦ ἀρχαίου κόσμου καταστρέφονται στὴν πυρά. Διωγμοὶ στὴν Γάζα ὁ ἐπίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τοὺς ναοὺς καὶ μνημεῖα τῆς περιοχῆς. Τὸ συναξάρι τοῦ ...αγίου..πορφυρίου ἀναφέρει ὅτι: κατὰ τὴν διάρκεια τῆς καταστροφῆς τῶν ναῶν τῶν δαιμονισμένων εἰδωλολατρῶν ὅταν τὸ καταραμένο ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης ἀντίκρισε τὸν σταυρὸ τότε ἔσπασε καὶ ἔγινε χίλια κομμάτια καὶ βγῆκε ὁ δαίμονας ποὺ κατοικοῦσε μέσα του. Τὸ 4ο ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο τῆς Καρχηδόνας ἀπαγορεύει τὴν μελέτη τῶν βιβλίων τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν Ἐθνικῶν ἀκόμα καὶ στοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους. Ὁ ἐπίσκοπός Πορφύριος (καὶ αὐτὸς "Ἅγιος") ἰσοπεδώνει σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν ἐθνικῶν στὴ Γάζα. Ὁ Γότθος Ἀλάριχος γιὰ τὸ "θεάρεστο" ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται γενικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ἰλλυρικοῦ ζητήματος.


399 - 401 ἐκδίδονται νέα ἔδικτα ποὺ ἀπαγορεύουν τίς θυσίες ἀλλὰ ἀνακαλοῦνται προηγούμενες διατάξεις ποὺ πρόσταζαν τὴν καταστροφὴ τοῦ διακόσμου τῶν δημοσίων κτηρίων.( Ἰουστ. Κῶδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα ἀναφέρει ΄΄όπως ἀκριβῶς διατάξαμε τὴν ἀπαγόρευση τῶν θυσιῶν ἔτσι τώρα διατάσουμε τὴν διατήρηση τῶν διακοσμήσεων στὰ δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κῶδιξ 16, 10, 15 ) Στὶς ἐπαρχίες ὅμως ἡ κατάσταση εἶναι διαφορετικὴ νέα διατάγματα διατάσουν τὴν καταστροφὴ μνημείων καὶ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ναῶν. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται βίαιοι στὴν Βορ. Ἀφρικὴ Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη. Ὁ Ἀρκάδιος διατάζει μὲ νέο ἔδικτο τὴν ἰσοπέδωση ὅσον ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναοὺς ἔχουν παραμείνει. Ὁ ἐπίσκοπός Νικήτας καταστρέφει τὸ μαντεῖο τοῦ Θεοῦ Διονύσου στὶς Βέσσες καὶ "βαπτίζει" τοὺς κατοίκους τῆς πόλης. 401 μ.Χ.Ο χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνας μὲ κραυγὲς "Ὅπως καὶ στὴν Ρώμη ἔτσι καὶ στὴν Καρχηδόνα" καταστρέφει ναοὺς καὶ "εἴδωλά". Ὁ Πορφύριος ("ἅγιος") ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του στὴν Γάζα καταστρέφοντας καὶ τὰ τελευταῖα 9 ἐθνικὰ ἱερά, καίγοντας βιβλία καὶ λυντσάροντας Ἐθνικούς. Ἡ 15η σύνοδός της Καρχηδόνας ἀποφασίζει ὅτι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ "εἰδωλολάτρες" ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν "εἰδωλολάτρες" ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!
405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.
407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν Πρισκιλιανῶν





Διωγμοὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β τοῦ Μικροῦ ( 408 - 450 )
Τὸν Ἀρκάδιο τὸν διαδέχτηκε στὸ θρόνο ὁ γιος του Θεοδόσιος ὁ Β ὁ Μικρὸς σὲ ἡλικία ἑπτὰ ἐτῶν. Ὀνομάστηκε Μικρὸς πρὸς διάκρηση ἀπὸ τὸν παπποῦ τοῦ Θεοδόσιο Α τον ....Μέγα. Ἐπίτροπος ὁρίστηκε ὁ Ἀνθέμιος καὶ μετὰ τὴν παραίτηση τοῦ ἀνακηρύχτηκε ἀπὸ τὴν σύγκλητο τὸ 414 αὐτοκράτειρα ἡ ἀδελφή του Πουλχερία ποὺ ἦταν δύο χρόνια μεγαλύτερη τοῦ. Φανατικὴ χριστιανὴ καὶ θρησκόληπτη ὅταν ἔγινε αὐτοκράτειρα ἔδωσε ὅρκο στὴν Παναγία ὅτι θὰ παραμείνει στὴν ζωὴ τῆς ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ καὶ τηρῶντας τὸν ὅρκο της παρέμεινε ἄγαμη ὅπως καὶ οἱ δύο νεότερες θρησκόληπτες ἀδελφές της καὶ ἀφοσιώθηκαν στὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τοῦ Μικροῦ αὐτοκράτορα. Ἡ Πουλχερία αὐταρχικὴ καὶ φιλόδοξη γιὰ νὰ κρατήσει τὴν ἐξουσία καὶ μετὰ τὴν ἐνηλικίωσή του ἀδελφοῦ της ἔστρεψε τὰ ἐνδιαφέροντα του στὴν ἐκκλησία. Γιὰ νὰ ἀποκτήσει χριστιανικὴ ἀγωγὴ ὁ Μικρὸς αὐτοκράτορας τὰ ἀνάκτορα εἶχαν μετατραπεῖ σὲ μοναστήρι μὲ ἐκκλησιαστικὸ πρόγραμμα ποὺ ἄρχιζε μὲ τὸν όρθο ἀκολουθοῦσε ἡ ἀνάγνωση τῶν Εὐαγγελίων συνέχιζε μὲ τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαυὶδ καὶ τελείωνε μὲ τὸν ἑσπερινό. Τὰ κεριὰ ἔκαιαν νύχτα μέρα στὰ Θεοσκέπαστα ἀνάκτορα τῆς Nova Roma καὶ ἀπὸ τὰ παράθυρα τους ποὺ ἔμοιαζαν μὲ καπνοδόχους ἔβγαιναν ἀκριβὰ Περσικὰ λιβανωτὰ καὶ ἄλλα πανάκριβα θυμιάματα τῆς Ἀνατολῆς. Ἔτσι διαπαιδαγωγήθηκε ὁ Θεοδόσιος Β ὁ Μικρὸς ποὺ ζοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῆς Πουλχερίας καὶ ἔγινε ἕνα μικρὸ ἀνθρωπάκι ἄβουλο καὶ φοβισμένο ἀλλὰ μεγάλος διώκτης τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ὑπόδειξη τῆς Πουλχερίας ὁ Θεοδόσιος Β παντρεύτηκε τὴν Ἀθηναίδα ποὺ τότε εἶχε ἐπισκευφτεὶ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ γνωρίστηκε μὲ τὴν Πουλχερία, Ἡ Ἀθηναίδα ἦταν κόρη τοῦ πλατωνικοῦ φιλόσοφου Λεοντείου ἦταν ὡραιότατη ἔξυπνη, ἀξιόλογης μόρφωσης καὶ λάτρης τῆς θρησκείας τῶν Ὀλυμπίων Θεῶν ὅπως καὶ ὁ πατέρας της. Ὁ γάμος ἔγινε τὸ 421 ἡ Ἀθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανὴ πῆρε τὸ ὄνομα Εὐδοκία καὶ ἀνακηρύχτηκε Αὐγούστα τὸ 423. Ἡ Ἀθηναίδα προστάτιδα τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων ἀντέδρασε στὴν θρησκόληπτη καὶ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἀνακτόρων καὶ προωθοῦσε συνεργασίες μὲ ἐθνικοὺς καὶ Ἑλληνολάτρες ἀξιωματούχους Ὕστερα ἀπὸ ραδιουργίες κατηγορήθηκε ὅτι εἶχε ἐρωτικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀξιωματοῦχο τῶν ἀνακτόρων Παυλίνο ὁ ὁποῖος φυλακίστηκε καὶ λίγο ἀργότερα ἐκτελέστηκε. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι θέλει νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Πανάγιο τάφο ἐγκατέλειψε τὸν ἄβουλο σύζυγο τῆς καὶ τὰ ἀνάκτορα καὶ ἔμεινε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς τὸ 460 στὴν Παλαιστίνη. Ὕστερα ἀπὸ βασιλεία 42 ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β πέθανε τὸ 450 σὲ ἡλικία 51 ἐτῶν.


409 - 414 Μέχρι τὸ 414 ποὺ ὁ Θεοδόσιος Β ἦταν ἀνήλικος καὶ ἐπετροπεύοταν ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς Ἀνθέμιο οἱ διωγμοὶ συνέχισαν μὲ μεγάλη ἔνταση σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία.
415 Εἶναι τὸ ἔτος ποὺ θὰ σημαδευτεῖ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ εἰδεχθέστερα ἐγκλήματα τῶν χριστιανων. -χαρακτηριστικό της σὲ παρανοϊκὸ βαθμὸ μισαλλοδοξίας ἀλλὰ καὶ τοῦ μισελληνισμοῦ αὐτῆς τῆς Ἰουδαϊκῆς αἵρεσης-. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) τοῦ ἐκεῖ πατριαρχείου, ποὺ κατεύθηνε καὶ συμμετεῖχε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κύριλλος (..Ἅγιος), βρίσκουν στὸν δρόμο την μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Ὑπατία (κόρη τοῦ ἀστρονόμου Θέωνα), ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ φωτεινὰ πνεύματα τῆς ἐποχῆς. Ἀφοῦ τὴν συλλαμβάνουν τὴν ὁδηγοῦν ΜΕΣΑ στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ (ἄλλες πῆγες ἀναφέρουν τὴν ἐκκλησία Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης) καὶ ἀφοῦ τῆς ξεσκίζουν τὰ ροῦχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Ἡ μόνη αἰτία γιὰ κάτι τόσο αἰσχρὸ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὑπατία ἦταν μαθηματικὸς (ἄρα μάγισσα γιὰ τοὺς χριστιανούς), φιλόσοφος καὶ τὸ σημαντικότερο κοινωνὸς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Φυσικὰ κανεὶς ἀπὸ αὐτὰ τὰ δίποδα ζῶα ποὺ εὐθύνονταν γιὰ τὸν θάνατο τῆς δὲν θὰ τιμωρηθεῖ. Τοὐναντίον μάλιστα ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Κύριλλος ( ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας) ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Νέοι διωγμοὶ τῶν ἐθνικῶν καὶ τῶν ἱερέων τους στὴν Νότια Ἀφρικὴ οἱ τρόποι ἐκτέλεσης εἶναι δυὸ σταύρωση ἢ θάνατος στὴν πηρά. Μὲ σειρὰ διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες τῆς Ἐθνικῆς Θρησκείας καὶ παραχωρήθηκαν στὴν ἐκκλησία ( Ἰουστιν. Κῶδιξ 1, 11, 5 )


416 - 423 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων καὶ ἑκατομμύρια νεκροὺς σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία : Στὴν Ἀβυθινία ὁ μοναχὸς Ὑπάτιος ὁ ἀποκαλούμενος καὶ ὡς "ἡ σπάθα τοῦ θεοῦ" μαζὶ μὲ ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν τὴν περιοχὴ καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Ἐθνικοὺς (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τοὺς βέβαια), καίγοντας ἱερὰ ἄλση καὶ ἀνακαλύπτοντας κρυφοὺς Ἐθνικοὺς ἱερεῖς ποὺ ἀσφαλῶς σκοτώνουν. Ὅσοι ἀξιωματοῦχοι ἐμμένουν στὶς πατρῶες θρησκεῖες χάνουν τῆς θέσεις τους..
426 Ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ καὶ ἰσοπεδώσει τῶν ναῶν καὶ κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους - ὑρπολήθηκε ὁ ναὸς τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς κατὰ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου τοῦ Β΄. Οἱ σφαγιασμοὶ οἱ ἐξορίες καὶ φυλακίσεις κατὰ τῶν Ἐθνικῶν συνεχίζονται.
429 Λεηλασία τοῦ Παρθενῶνα καὶ καταστροφὴ μνημείων τῆς Ἀθήνας : Ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα, καταστρέφουν τὴν ξύλινη σκεπὴ τοῦ ναοῦ καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερό. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας διώκονται.


430-450 Ἐκδίδονται δεκάδες ἔδικτα ποὺ διατάσουν τὴν συνέχιση τῶν διωγμῶν, τὴν ἰσοπέδωση τῶν ναῶν ποὺ ἔχουν ἀκόμη μείνει ὄρθιοι , καταστροφὴ φιλοσοφικῶν βιβλίων στὴν πυρὰ καὶ διαμόρφωση τῆς νομοθεσίας γιὰ τὴν ἔκδοση δικαστικῶν ἀποφάσεων κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ἔδικτο του ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἐθνικοὺς καθὼς καὶ τοὺς αἱρετικούς. Ἐπίσης ὁρίζει ΟΤΙ Ἡ ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ὁ Ἰουδαϊσμοσ ! Μεγάλος λοιμὸς πέφτει τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους στὴν αὐτοκρατορία καὶ ὁ Θεοδόσιος κατηγορεῖ ὡς αἰτία τοὺς Ἐθνικοὺς ποὺ λατρεύουν δαίμονες.! Οἱ Χριστιανοὶ γκρεμίζουν ὅλους τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων πλὴν ἐκείνων ποὺ μετατρέπονται σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες. Ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μή-χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα αὐτῶν τοῦ Πορφύριου(17). Οἱ ναοὶ τῆς πόλεως Ἀφροδισίας καταστρέφονται καὶ ἡ πόλη μετονομάζεται σὲ Σταυρούπολη.
Μαρκιανὸς ( 450-457 ) - Πουλχερία
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοδοσίου Β' στὶς 28 Ἰουλίου 450 πανίσχυρη ἡ Πουλχερία ὡς μοναδικὴ κληρονόμος τῆς Θεοδοσιανὴς δυναστείας στὴν Ἀνατολὴ ἀντιμετώπισε τὸ σοβαρὸ πρόβλημα νὰ ὑποταγῇ τὸ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος στὸ Δυτικὸ λόγῳ ἐλλείψεως διαδόχου. Ἡ Πουλχερία ποὺ διοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορία ἀπὸ κοριτσάκι δέκα ἐτῶν δὲν ἤθελε νὰ παραμεριστεῖ ἀλλὰ δὲν ξεχνοῦσε καὶ τὸν ὅρκο ποὺ εἶχε δώσει στὴν Παναγία ὅτι στὴν ζωή της θὰ παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ Τηρῶντας τὸν ὅρκο της στὴν Παναγία παντρεύτηκε τὸν Θρᾶκα χιλίαρχο Μαρκιανὸ 58 ἐτῶν ὑπασπιστῆ τοῦ Ἀλανοῦ στρατηγοῦ Ἄσπαρ θέτοντας του τὸν αὐστηρὸ ὅρο ὅτι στὶς συζυγικές τους σχέσεις θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της. Ἔτσι ὁ χιλίαρχος Μαρκιανὸς (..Ἅγιος) ἀναβαθμίστηκε σὲ αὐτοκράτορα καὶ εἰσῆλθε πανηγυρικὰ μὲ τὴν παλλακίδα του στὰ ἀνάκτορα καὶ ἡ Πουλχερία (..Ἁγία) παρέμεινε παρθένα καὶ Βασίλισσα ὅπως καὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β. Κατὰ τὴν βασιλεία του ὁ Μαρκιανὸς συνέχισε τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων κατὰ τῆς ἀρχαίας θρησκείας μὲ μικρότερη ὅμως ἔνταση γιατί ἤδη εἶχε ἐπιβληθεῖ βίαια καὶ μὲ κατακόμβες νεκρῶν ὁ Χριστιανισμός.


457-491 Σποραδικὲς ἐκτελέσεις ἐθνικῶν σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία. Σὲ μιὰ τελευταία προσπάθεια νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν λατρεία τους καὶ τὴν τιμὴ τοὺς ἀπό τους ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του ἐξ'ἀνατολὰς "φωτὸς" οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρας Ἀσίας ἐξεγείρονται. Ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται καὶ οἱ ἕλληνες σφάζονται ἀπὸ τὸν αὐτοκρατορικὸ στρατό. Μεγάλες μορφὲς τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι Ἕλληνες ἐκτελοῦνται. Ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος, ὁ Σεβεριανός, καὶ ἄλλοι ἐνῶ λαμβάνει χώρα ἡ περίφημη δίκη τοῦ φιλόσοφου Ἰσοκάσιου. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου χριστιανοὶ ἀξιωματοῦχοι ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Τὸ 474μ.α.χ.χ. αὐτοκράτορας ἀναλαμβάνει ὁ Ζήνων ἐπι τῆς βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. ἐκδηλώνεται νέα ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἐβραιοχριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπιστροφή των πατρώων ἀντιλήψεων. Παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐξεγερθέντων 4 χρόνια μετὰ καὶ οἱ τελευταῖοι ἐπαναστάτες θανατώνονται. Στὴν Ἴμβρο ὁ προσηλυτιστῇς Κόνων ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸ σύνηθες πλῆθος τῶν εἰδωλοφάγων μονάχων ἐκτελεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ. Ἀκόμα μιὰ δωδεκαθειστικὴ λατρεία αὐτὴ τοῦ Λαβρανίου Δια βρίσκει τὸ τέλος τῆς ὅπως καὶ οἱ λάτρεις τῆς ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς "ἀγάπης".
515 Ὁ νέος αὐτοκράτορας Ἀναστάσιος ἐξαπολύει τοὺς στρατιῶτες τῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὸν εἰδωλοφαγικὸ "στρατὸ" τῶν διαφόρων ἐπισκόπων καὶ ἰσοπεδώνει τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ Θεανδρίτου στὴ Ζοάρα τῆς Ἀραβίας καθὼς καὶ δεκάδες ἄλλα ἱερὰ στὴν περιοχὴ οἱ ἐθνικοὶ τῆς περιοχῆς τί ἄλλο...ἐκτελοῦνται Στὰ χρόνια τοῦ Ἀναστάσιου γίνετε ἐπίσης καὶ ὑποχρεωτικὸ τὸ βάπτισμα ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους εἶναι ἤδη χριστιανοί


528 Αὐτοκράτορας εἶναι πλέον ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀνθέλληνες τῆς ἱστορίας ὁ Γιουτπράδα (ἑλληνιστὶ Ἰουστινιανὸς) ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του καταργοῦνται οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες καὶ ἐκδηλώνεται ἡ περίφημη "στάση του Νίκα" (19). Παρόλες τίς ἀρχικὲς ἐπιτυχίες τῶν ἐπαναστατῶν ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανῶν ἀσφαλῶς) πνίγει τὴν ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὸ αἷμα. 40.000 νεκροὶ ἀρχικὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ γκρέμισμα ἑλληνικῶν ναῶν καὶ κλείσιμο φιλοσοφικῶν σχολῶν. Ἡ τελευταία ἐλπίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶχε πιὰ χαθεῖ. Μέσα στὰ ἀντίποινα τῆς ἰουδαιοχριστιανικὴς ἡγεσίας εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων πρὸς ὄφελος ἀσφαλῶς τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τοῦ δημόσιου ταμείου. Ὁ Γιουτπράδα συνεχίζοντας τὸ θεάρεστο ἔργο του ἐπιβάλλει ποινὲς θανάτου διὰ σταύρωσης πυρὸς καὶ βασανιστηρίων γιὰ ὅσους "ἐκ τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη". Συντάσσει ἐπίσης καὶ τὸν περίφημο "Ἰουστινιάνειο κώδικα" μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ.
529 Ὁ Γιουτπράδα (Ἰουστινιανὸς) κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Οἱ τελευταῖοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι βρίσκουν καταφύγιο στὴν αὐλὴ τοῦ λάτρη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ Πέρση βασιλεία Χοσρόη.
532 Ὁ μονοφυσίτης μοναχὸς Ἰωάννης Ἀσιακὸς μαζὶ μὲ ὀπαδούς του περιδιαβαίνουν τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ διαλύουν ὅτι ἀπομένει ἀπό της ἐθνικὲς λατρεῖες.
542 - 546 Λόγο τῆς συνεισφορᾶς του στὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ὁ Ἰουστινιανὸς ὀνομάζει τὸν Ἰωάννη Ἀσιακὸ ἐπίσημο αὐτοκρατορικὸ προσηλυτιστῇ ἐξουσιοδοτημένο νὰ ἐξοντώσει ἢ νὰ βαπτίσει της "εἰδωλολατρικὲς" ψυχὲς ποὺ ἔχουν ἀπομείνει στὴν αὐτοκρατορία. Ὕστερα ἀπὸ 35 χρόνια σφαγῶν, βίαιων προσηλυτισμῶν δωροδοκιῶν καὶ βασανιστηρίων ὁ Ἰωάννης περιγράφει ὁ ἴδιος τὰ κατορθώματα τοῦ στὸ ἔργο του. Ἐνῶ στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι "Ἕλληνες".
556 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀμάνθιος στέλνεται ἀπὸ τὸν Ἰουστινιανὸ στὴν Ἀντιόχεια γιὰ νὰ ἐξοντώσει ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ἐθνικοὺς τῆς πόλης καὶ νὰ καταστρέψει ὅλες της κρυφὲς ἰδιωτικές τους βιβλιοθῆκες μὲ τὴν "ἀνόσια" γνώση τῶν Ἑλλήνων.
562 Νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη. Ὁ χρονικογράφος Ι.Μαλαλὰς στὸ ἔργο τοῦ ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικὰ "Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων στὸν ¨κυνήγιον¨ μαζὶ μὲ εἰκόνες τῶν Θεῶν".


578 - 582 Τὴν ἐξουσία παίρνει ἕνας νέος αὐτοκράτορας ὁ Τιβέριος, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς συνεχίζει τὸ ἔργο τῶν προκατόχων του ,ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται. Ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος ρίχνεται στὰ λιοντάρια μὲ τὴν κατηγορία τῆς λατρείας τοῦ Διός. Ὅταν τὰ λιοντάρια δείχνουν ἀπροθυμία νὰ τὸν κατασπαράξουν οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης" ἀποφασίζουν τὴν σταύρωση του ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ πετοῦν τὸ πτῶμα του καθὼς καὶ τὰ πτώματα ἄλλων Ἔλλήνων στοὺς σκουπιδότοπους ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς πόλης . Φῆμες ὅτι ἡ ἐξουσία ἔχει ὕποπτες συνδιαλλαγὲς μὲ τοὺς μιαροὺς Ἕλληνες ὁδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο τῆς Κωνσταντινούπολης σὲ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἐλαχίστων ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων τῆς πόλης τοὺς ὁποίους εἴτε λιθοβολοῦν εἴτε καῖνε ζωντανούς.
582 - 602 Εἶναι ἡ περίοδος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Μαυρίκιου ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάζει τὴν βασιλεία του μὲ νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν ἐναπομεινάντων ἐθνικῶν τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης"ἐκτελοῦν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν ὁποιονδήποτε εἶναι ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία. Ἡ ἐρήμωσή της ἐπαρχίας, ἡ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἐξαθλίωση, ἡ ὑπερσυγκέντρωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς αὐτοκρατορίας στῆς μεγάλες πόλεις ὁδηγοῦν στὴν ἀποκτήνωση τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ στὴν ἐμφάνιση συνεχῶν ἐπιδημιῶν πανούκλας ποὺ ὁδηγοῦν στὸν θάνατο μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων ἀπὸ τὰ ἐξαθλιωμένα πλήθη τῆς αὐτοκρατορίας. Μὲ τὸν θάνατο τοῦ Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπᾷ μιὰ "ἐμφύλια" (20) διαμάχη στοὺς κόλπους τῆς αὐτοκρατορίας οἱ ὄχλοι τῆς Κιλικίας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Θεσσαλονίκης, τῶν Βαλκανικῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῆς ἴδιας τῆς πρωτεύουσας ἀλληλοσκοτώνονται. Εἶναι μιὰ ἐποχὴ παραλογισμοῦ καὶ σχιζοφρένειας (ὅπως κάθε ἐποχὴ ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ ἀπὸ λοιμοὺς καὶ ἐπιδημίες).
692 Εἶναι ἡ χρονολογία ποὺ λαμβάνει χώρα ἡ "Πενθέκτη σύνοδος". Σὲ αὐτήν, ἡ ἴδια ἡ ἡγεσία τοῦ ἰουδαιοχριστιανισμοῦ παραδέχεται πὼς παρόλες τίς πολύχρονες (σχεδὸν 4 αἰῶνες διωγμῶν) προσπάθειες τῆς ὑπάρχουν ἀκόμα ἑλληνικὰ καὶ ἐθνικὰ κατάλοιπα. Ἔτσι τὰ μέλη τῆς συνόδου ἀποφασίζουν τὴν ἀπαγόρευση ὅσων ἀπὸ τίς γιορτες τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν συνεχίζουν ἀκόμα σὲ σκόρπια μέρη τῆς αὐτοκρατορίας ὅπως τὰ Βρουμάλια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Βοτὰ καὶ ἄλλες διονυσιακὲς καὶ ἐθνικὲς ἑορτές.
804 Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος ἀποπειρᾷται νὰ ἐκχριστιανίσει τοὺς τελευταίους Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας τοὺς κάτοικούς της Μέσα Μάνης ἀποτυγχάνει ὅμως καθὼς τὸ περήφανο ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς περιοχῆς ἀνθίσταται σθεναρά.
850 - 860 Αὐτὸ ποὺ δὲν κατάφερε ὁ Ταράσιος πέτυχε μὲ τὴν φωτιὰ καὶ τὸ σπαθὶ ὁ Ἀρμένιος προσηλυτιστῇς καὶ "ἅγιος" Νίκων .Ἔτσι στὰ μέσα τοῦ 9ου αἰῶνα παύει ἡ τελευταία λατρεία τῶν Ἑλλήνων Θεῶν στὰ ἱερὰ χώματα τῆς πατρίδας μας. Τὰ χρόνια μετέπειτα Ἡ καταγραφὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀναφέρθηκε στὴν περίοδο μεταξύ του 314μ.α.χ.χ.και του 860μ.α.χ.χ. -ποὺ ἔγινε καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος ἀπό το διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος- ἀλλὰ σκόρπιες καταστροφὲς καὶ διώξεις τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος συνεχίστηκαν καὶ συνεχίζονται μέχρι σήμερα..
Οι διωγμοί των Ελλήνων με αυτοκρατορικά διατάγματα (324 μ.Χ. - 860 μ.Χ.)



Οἱ μὲ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων (ἐθνικῶν) ἀπὸ τὸ χριστιανικὸ ἱερατεῖο τὴν ἐποχὴ τῆς ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. (Βυζάντιο)


Τὰ παρακάτω εἶναι αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου μὲ τὰ ὁποῖα δίνονται ὁδηγίες πρὸς τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες γιά το πὼς θὰ ἐξαλείψουν τοὺς "Ἕλληνες". Σὰν Ἕλληνες θεωροῦνται αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀσπάστηκαν τὸν χριστιανισμὸ ἀλλὰ συνέχιζαν νὰ ἐξασκοῦν τὴν προγονική τους Ἑλληνικὴ θρησκεία καὶ νὰ διαβάζουν καὶ νὰ μελετοῦν ἀρχαῖα κείμενα φιλοσόφων.


Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ φράση "διαπράττουν τὴν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ"!


"Διατάσσουμε ὅλα τὰ ἱερὰ καὶ οἱ ναοί τους (τῶν Ἑλλήνων), ὅσα βρίσκονται ἀκόμα ἄθικτα, νὰ καταστραφοῦν μὲ διαταγὴ τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καὶ νὰ ἐξαγνιστοῦν μὲ τὴν ὕψωση τοῦ σημείου τῆς σεβαστῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Ἄν μὲ ἐπαρκεῖς ἀποδείξεις ἐνώπιον ἱκανοῦ δικαστῆ ἐμφανιστεῖ κάποιος ποὺ ἔχει παραβλέψει αὐτὸν τὸν νόμο, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου". (Αὐτοκράτορες Θεοδόσιος καὶ Βαλεντιανὸς πρὸς Ἰσίδωρον, Ἔπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)


"Νὰ κλείσουν ὅλοι οἱ ναοὶ σὲ ὅλες τίς πόλεις καὶ σὲ ὅλους τοὺς τόπους τῆς οἰκουμένης. Ἄν κάποιος μὲ ὁποιαδήποτε δύναμη παραβεῖ (αὐτὸν τὸν νόμο) θὰ τιμωρηθεῖ μὲ ἀποκεφαλισμό". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' πρὸς Ταῦρο. Ἔπαρχον τοῦ Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)
Τέτοιου εἴδους πράξεις (λατρεία τῶν ἑλλήνων θεῶν) ἂν ἐξακολουθοῦν νὰ συμβαίνουν(ἡ καταγγελθεῖ ὅτι συμβαίνουν) ἀκόμα καὶ σὲ κάποιο λιβάδι ἢ σπίτι, τὸ λιβάδι ἢ τὸ σπίτι αὐτὸ θὰ προσαρτηθεῖ ταμεῖο τῶν ἱεροτάτων ἀνδρῶν (δηλαδὴ τῶν Ἱερέων τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) ἐνῶ ὁ ἰδιοκτήτης τους, ποὺ ἔδωσε τὴ συγκατάθεσή του νὰ μιανθεῖ ὁ τόπος, θὰ ἀποπεμφθεῖ ἀπὸ τὸ (ὁποιοδήποτε) ἀξίωμά του, θὰ χάσει τὴν περιουσία του καὶ ἀφοῦ ὑποστεῖ βασανισμὸ μὲ μεταλλικὰ ὄργανα, θὰ ὁδηγηθεῖ σὲ διαρκῆ ἐξορία". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αὐτοκράτορες Λέων καὶ Ἀνθέμιος πρὸς Διόσκουρον, Ἔπαρχο τοῦ πραιτωρίου. Παρεδόθῃ τὸ 472 μ.Χ.)".



Διατάσσουμε τοὺς ἄρχοντές μας, ἀλλὰ καὶ ὅσους διδάσκονται ἀπὸ τοὺς θεοφιλέστατους ἐπισκόπους, νὰ ἀναζητοῦν σύμφωνα μὲ το νόμο ὅλες τίς περιπτώσεις ἀσέβειας ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας ἔτσι ὥστε νὰ μὴ συμβαίνουν, ἀλλὰ καὶ ἂν συμβαίνουν νὰ τιμωροῦνται. Κανεὶς νὰ μὴν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ κληροδοτεῖ μὲ διαθήκη(περιουσίες) ἢ νὰ χαρίζει μὲ δωρεὰ ὁτιδήποτε σὲ πρόσωπα ἢ τόπους, ποὺ ἔχουν ἐπισημανθεῖ ὅτι διαπράττουν τὴν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅσα δίδονται ἢ κληροδοτοῦνται μ' αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἀφαιροῦνται. Μὲ τὴν παροῦσα εὐσεβῆ νομοθεσία νὰ διατηρηθοῦν σὲ ἰσχὺ ὅλες οἱ τιμωρίες, μὲ τίς ὁποῖες οἱ προηγούμενοι βασιλεῖς εἶχαν ἀπειλήσει νὰ τιμωρήσουν τὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, μὲ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσαν (οἱ προγενέστεροι χριστιανοὶ βασιλεῖς) νὰ διασφαλίσουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 ἐπίσης Β1,1,19 καὶ Νομοκάνων 6,3. Ὁ συγκεκριμένος νόμος θεωρεῖται νομοθέτημα τοῦ Ἰουστινιανοῦ).



"Ἐπειδὴ μερικοὶ συνελήφθησαν(ἂν καὶ ἀξιώθηκαν τὸ χριστιανικὸ βάφτισμα) διακατεχόμενοι τὴν πλάνη τῶν ἀνόσιων μυσαρῶν Ἑλλήνων, νὰ διαπράττουν ἐκεῖνα ποὺ δικαιολογημένα ἐξοργίζουν τὸν φιλάνθρωπο Θεό μας, αὐτοὶ θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἀντίστοιχη τιμωρία καὶ μάλιστα μὲ πνεῦμα ἐπιείκειας. Ἄν ἐπιμείνουν στὴν πλάνη τῶν Ἑλλήνων, θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν. Ἄν δὲν ἔχουν ἀξιωθεῖ ἀκόμα τὸ σεβαστὸ βάφτισμα, θὰ πρέπει νὰ παρουσιαστοῦν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μαζὶ μὲ τίς συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ μαζὶ μὲ ὅλους τοῦ οἴκου τους καὶ νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν χριστιανῶν. Ἀφοῦ διδαχθοῦν καὶ ἀποβάλουν τὴν πλάνη ποὺ τοὺς διακατεῖχε προηγουμένως, θὰ πρέπει νὰ ζητήσουν τὸ σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικὰ ἂς γνωρίζουν ὅτι ἂν παραμελήσουν νὰ τὸ κάνουν(νὰ ζητήσουν μόνοι τους δηλαδὴ τὸ σωτήριο βάπτισμα) δὲν θὰ ἔχουν κανένα πολιτικὸ δικαίωμα οὔτε θὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ εἶναι ἰδιοκτῆτες περιουσίας, οὔτε κινητῆς οὔτε ἀκίνητης. Θὰ τοὺς ἀφαιρεθοῦν τὰ πάντα καὶ θὰ ἐγκαταλειφθοῦν στὴν ἔνδεια καὶ ἐπιπλέον θὰ ὑποβληθοῦν στὶς ἔσχατες τιμωρίες. Θὰ παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα ποὺ διδάσκεται ἀπὸ ὅσους πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο καὶ τὴ μανία(μάθησης) τῶν ἀνόσιων τῶν Ἑλλήνων, ὥστε προσποιούμενοι ὅτι διδάσκουν, νὰ μὴ διαφθείρουν πιὰ τίς ψυχὲς τῶν μαθητῶν τους μὲ δῆθεν ἀλήθειες. Ἄν φανεῖ λοιπὸν κάποιος τέτοιος ἄνθρωπος καὶ δὲν τρέξει στὶς ἅγιες ἐκκλησίες μας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς οἰκείους του, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τίς προαναφερθεῖσες ποινές. Θεσπίζουμε δὲ καὶ νόμο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι σὲ μικρὴ ἡλικία θὰ πρέπει νὰ βαπτίζονται ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναβολή, ὅσα δὲ εἶναι μεγαλύτερα στὴν ἡλικία θὰ πρέπει νὰ συχνάζουν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μας καὶ νὰ διδάσκονται τίς θεῖες γραφὲς καὶ τοὺς θείους (ἐβραιο-βιβλικοὺς) κανόνες. Ἀφοῦ δὲ ἐννοήσουν καὶ ἀποβάλλουν τὴν παλαιὰ (ἀρχαιο-Ἑλληνικὴ) πλάνη, θὰ μπορέσουν νὰ δεχθοῦν τὸ βάπτισμα καὶ στὴ συνέχεια νὰ διαφυλάξουν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν. Ὅσων δὲ ἔχουν κάποιο στρατιωτικὸ ἢ ἄλλο ἀξίωμα ἢ περιουσία μεγάλη καὶ γιὰ νὰ κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τοὺς πιστοὺς) ἦλθαν ἢ πρόκειται νὰ ἔρθουν νὰ βαφτιστοῦν, ἀλλὰ ἀφήνουν τίς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τοῦ οἴκου τους μέσα στὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, διατάσσουμε νὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία του

νὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὰ πολιτικά τους δικαιώματά τους καὶ νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἀντάξιες τιμωρίες, ἀφοῦ εἶναι φανερό, ὅτι πῆραν τὸ βάπτισμα χωρὶς καθαρὴ πίστη. Θεσπίζουμε αὐτοὺς τοὺς νόμους γιὰ τοὺς ἀλιτήριους Ἕλληνες". (Ἰουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).

Ἀναλυτικὰ ὀλα τὰ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπο το 324μ.Χ. - 860μ.Χ

324 Ὁ Κωνσταντῖνος συντρίβει τὸν ἀνταγωνιστὴ τοῦ Λικίνιο καὶ ἀνακηρύσσει τὸν Χριστιανισμὸ μόνη ἐπίσημη λατρεία τῆς Αὐτοκρατορίας. Λεηλατεῖ τὸ Μαντεῖο τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος κοντὰ στὴν Μίλητο καὶ θανατώνει μὲ βασανιστήρια ὅλους τοὺς ἱερεῖς του. Στὸ ἱερὸ ὄρος Ἄθως ἐξαπολύεται μέγας διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφονται ὅλα τὰ ἐκεῖ ἑλληνικὰ Ἱερά.

326 Μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Ἑλένης, ὁ Κωνσταντῖνος ἐκθεμελιώνει τὸ Ἱερὸ τοῦ Θεοῦ Ἀσκληπιοῦ στὶς Αἰγὲς τῆς Κιλικίας καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς κίονές του γιὰ κατασκευὴ ἐκκλησιῶν. Ἐπίσης, καταστρέφει τὸν Ναὸ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ἐπάνω στὸν ὑποτιθέμενο τάφο τοῦ ραβὶ Τζεσουά, ἀλλὰ καὶ ἄλλους Ναοὺς τῆς ἰδίας Θεᾶς ὅπως λ.χ. στὴν Ἄφακα Λιβάνου, τὴν Μάμβρη, τὴν Φοινίκη καὶ τὴν Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη), καὶ αὐτὲς οἱ καταστροφὲς εἶναι βεβαίως μόνον ὅσες ὁμολογεῖ ὁ βιογράφος τοῦ Εὐσέβιος.

335 Ἐγκαίνια τῆς Ἐκκλησίας του. «Ἁγίου Τάφου», ὁ ὁποῖος κτίσθηκε στὴ θέση τοῦ Ναοῦ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ποὺ ὁ Κωνσταντῖνος κατέστρεψε τὸ 326 - 327, καὶ γιὰ τὸν διάκοσμό του λεηλατοῦνται ὅλα σχεδὸν τὰ Ἐθνικὰ Ἱερὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Μὲ εἰδικὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα σταυρώνονται ὡς τάχα... ὑπαίτιοι τῆς κακῆς συγκομιδῆς ἐκείνου τοῦ ἔτους (...) ὅλοι οἱ «μάγοι καὶ μάντεις», καὶ ἀνάμεσά τους μαρτυρεῖ ὁ Νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ἐξ Ἀπαμείας, μαθητὴς τοῦ Ἰαμβλίχου.

355 Στοὺς «Ἀποστολικοὺς Κανόνες», συνταχθέντες ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἐποχή, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά:

«Ἀπόφευγε ὅλα τὰ βιβλία τῶν Ἐθνικῶν. Τί χρειάζεσαι τίς ξένες συγγραφές, τοὺς νόμους καὶ τοὺς ψευδοπροφῆτες ποὺ ὁδηγοῦν τοὺς ἄφρονες μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη; Τί βρίσκεις νὰ λείπει ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἀναζητᾷς στοὺς μύθους τῶν Ἐθνικῶν;

Ἄν ἐπιθυμεῖς νὰ διαβάζεις ἱστορίες ἔχεις τὸ βιβλίο τῶν Βασιλειῶν, ἂν ρητορικὴ καὶ ποιητικὴ ἔχεις τοὺς Προφῆτες, ἔχεις τὸν Ἰώβ, ἔχεις τίς Παροιμίες, ὅπου θὰ βρεῖς σοφία μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ποιητικὴ καὶ σοφιστική, γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, τοῦ μόνου σοφοῦ.

Ἄν ἐπιθυμεῖς τραγούδια ἔχεις τοὺς Ψαλμούς, ἂν ἐπιθυμεῖς ἀρχαῖες γενεαλογίες ἔχεις τὴν Γένεση, ἂν νομικὰ βιβλία καὶ ἐπιταγές, ἔχεις τὸν ἔνδοξο Θεῖο Νόμο. Γι' αὐτὸ ἀπόφευγε μὲ ἐπιμονὴ κάθε ἐθνικὸ καὶ διαβολικὸ βιβλίο».

356 Κοινὸ ἔδικτο τοῦ Κωνσταντίου καὶ τοῦ Κώνσταντος («Πρὸς τὸν Φλάβιο Ταῦρο, Ἔπαρχο τοῦ Πραιτωρίου»), τὴν 20η Φεβρουαρίου ἢ κατ' ἄλλους τὴν 1η Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, διατάσσει τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Βωμοῦ τῆς Θεᾶς Victoria - Νίκης ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Συγκλήτου (ἡ Θεὰ ἀποτελοῦσε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ. τμῆμα τῆς ἀνωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- τοῦ Πανθέου τῶν Ἐθνικῶν), τὸ σφράγισμα τῶν Ἐθνικῶν Ἱερῶν καὶ τὴν κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους, καθὼς καὶ τὴν θανάτωση δι' ἀποκεφαλισμοῦ ὅλων ὅσων ἀσκοῦν (ἢ καὶ ἁπλῶς... ἀνέχονται !) τὴν Παραδοσιακὴ Λατρεία

365 Ἔδικτο τῆς 17ης Νοεμβρίου ἀπαγορεύει στοὺς Ἐθνικοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ διατάσσουν χριστιανοὺς στρατιῶτες. Ἄπειροι σωροὶ βιβλίων, ὅλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικὰ κι ἐπιστημονικὰ ἑλληνικὰ συγγράμματα -καὶ ὄχι.. «ἐγχειρίδια μαγείας», ὅπως ἤθελε ἡ διαστροφὴ τῶν ἱεροεξεταστῶν- καίγονται στὶς πλατεῖες τῶν ἀστικῶν κέντρων, ἐνῶ μέσα στὰ πλήθη τῶν διωκομένων «εἰδωλολατρῶν», βρίσκονται ὅλοι σχεδὸν οἱ ἐναπομείναντες ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ἰουλιανοῦ, ποὺ εἴτε καθαιροῦνται, ὅπως λ.χ. ὁ γνωστὸς Καῖσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεὺς τῆς θαυμαστῆς πολυθεϊστικῆς θεολογικῆς ἐπιτομῆς «Περὶ τῶν Θεῶν καὶ τοῦ Κόσμου», ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε ἐπίσης προτρέψει τὸν Ἰουλιανὸ στὴ θέσπιση τῆς ἀπολύτου ἀνεξιθρησκείας), εἴτε ρίχνονται στὶς φυλακὲς καὶ οἱ πιὸ ἄτυχοι ἀπὸ αὐτοὺς καίγονται ζωντανοί, ἀποκεφαλίζονται, ἢ στραγγαλίζονται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια μὲ τὴν κατηγορία, φυσικά, τῆς... «ἀσκήσεως μαγείας» (!), ὅπως λ.χ. ὁ ἰατρὸς Ὀρειβάσιος, ὁ φιλόσοφος Σιμωνίδης ποὺ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ (στὴν πρώτη ἱστορικὰ χριστιανικὴ καύση, πολὺ πρὶν τὰ περιβόητα «auto da fe» τῶν παπικῶν), ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν τῆς Τρωάδος κὰ πρώην χριστιανὸς ἐπίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά

373 Ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἀπαγόρευση τῶν μαντικῶν πρακτικῶν καὶ τῆς Ἀστρολογίας, καὶ πρωτοχρησιμοποιεῖται ὁ ἀπαξιωτικὸς ὅρος «pagani» (παγανιστές, ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου) γιὰ μείωση τῶν Ἐθνικῶν. Ἐφεξῆς, οἱ Ἐθνικοὶ δὲν θ' ἀναφέρονται πλέον στὰ ἔδικτα τῶν αὐτοκρατόρων ὡς «gentiles» ἢ «ethnici», ἀλλὰ μὲ τὸν ἀπαξιωτικὸ ὅρο «pagani» μὲ τὸν ὁποῖο τὸ θράσος τῶν χριστιανῶν προσπαθεῖ νὰ παρουσιάσει τὸν Ἐθνισμὸ ὡς τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικῶν ἀντιλήψεων ἀμόρφωτων χωριατῶν «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 3. 46).

380 Στὶς 27 Φεβρουαρίου, ὁ αὐτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ὅλες τίς θρησκεῖες πλὴν τῆς χριστιανικῆς. Ὅλοι οἱ μὴ χριστιανοὶ χαρακτηρίζονται στὸ ἑξῆς «σιχαμεροί, αἱρετικοί, μωροὶ καὶ τυφλοί». Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνου Ἀμβρόσιος ἐξουσιοδοτεῖται νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς Ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν καὶ νὰ κτίσει ἐπάνω στὰ θεμέλιά τους ἐκκλησίες. Οἱ ἀρχηγοὶ μερικῶν γοτθικῶν φυλῶν βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ μισαλλόδοξο ἱερατεῖο, ὁ χριστιανικὸς ὄχλος ἐπιτίθεται στὸ ἑλληνικὸ Ἱερὸ τῆς Ἐλευσῖνος, τὸ βεβηλώνει καὶ ἀπειλεῖ νὰ λυντσάρει τους ἱερεῖς Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος, γεμᾶτος θλίψη καὶ ἀγανάκτηση, ἀνακοινώνει τὸ ὁριστικὸ τέλος τῶν πανάρχαιων Ἐλευσινίων Μυστηρίων καὶ τὴν ἀπαρχή της ἐπὶ γὴς βασιλείας τοῦ πνευματικοῦ σκότους. Ὁ αὐτοκράτωρ Θεοδόσιος ἀποκαλεῖ σὲ διάταγμά του «παράφρονες» ὅλους ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὸ χριστιανικὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἀπαγορεύει κάθε διαφωνία μὲ τίς θελήσεις τῆς Ἐκκλησίας.

389 Κηρύσσεται ἐκτὸς νόμου κάθε μὴ χριστιανικὴ μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχῶν τῆς ἐρήμου εἰσβάλουν στὶς πόλεις τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ καταστρέφουν μὲ μανία ἀγάλματα, βωμοὺς καὶ Ἱερά, λυντσάρουν Ἐθνικοὺς καὶ καῖνε Βιβλιοθῆκες. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεῖ τὸν φανατισμένο χριστιανικὸ ὄχλο γιὰ νὰ κάνει μεγάλους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μετατρέπει σὲ ἐκκλησία τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ Διονύσου, πυρπολεῖ τὸ Μιθραῖο καὶ καταστρέφει τὸν Ναὸ τοῦ Διός.

392 Νέος μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν σὲ ὁλόκληρη τὴν Αὐτοκρατορία. Σβήνουν τὰ Μυστήρια τῆς Σαμοθράκης μετὰ ἀπὸ κατασφαγὴ τῶν ἱερέων καὶ ὅλων τῶν θρησκευτῶν ἀπὸ ἀπόσπασμα «διωγμιτῶν» ποὺ ἀποβιβάσθηκε στὸ νησί. Καταστροφὴ τοῦ Μαντείου τοῦ Ἄμμωνος Διὸς στὴν Ἄφυτο τῆς Χαλκιδικής. Στὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων «κυλοῦν ρυάκια αἵματος», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Λιβάνιος. Στὴν Κύπρο, ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος («Ἅγιος» καὶ αὐτός !) Ἐπιφάνειος καὶ ὁ «Ἅγιος» Τύχων ἐκχριστιανίζουν μαζικὰ καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ φασγάνου καὶ τῆς πυρᾶς χιλιάδες Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφουν ὅλα τὰ Ἱερὰ τῆς νήσου. Παύουν ὁριστικὰ τὰ κυπριακὰ Μυστήρια τῆς       Ἀφροδίτης.

Τὸ σχετικὸ διάταγμα τοῦ Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «ὅποιος δὲν ὑπακούσει στὸν πατέρα Ἐπιφάνειο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί». Στὶς μεσανατολικὲς πόλεις Πέτρα, Ἀερόπολη, Ράφια, Γάζα καὶ Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη) ξεσποῦν ἀπελπισμένες ἐξεγέρσεις τῶν Ἐθνικῶν κατὰ τῶν διωγμητῶν, τῶν χριστιανῶν ὀχλοκρατῶν καὶ τῶν μοναχῶν ροπαλοφόρων. Στὴν πόλη Σοῦφες τῆς Β. Ἀφρικῆς, 60 χριστιανοὶ πληρώνουν μὲ τὴ ζωή τους τὴν προσπάθειά τους νὰ γκρεμίσουν τὸ ἐκεῖ ἄγαλμα τοῦ Ἡρακλέους. Στὴ Γαλατία σφάζονται ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ κατάσχονται οἱ περιουσίες ὅλων τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν ποὺ στὴ συνέχεια πυρπολοῦνται κι ἐκθεμελιώνονται.

393 Ὁ αὐτοκράτωρ Εὐγένιος φθάνει στὴν Ἰταλία, ὅπου ὁ διανοούμενος στρατηγὸς Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανὸς ξαναστήνει τὸν Βωμὸ τῆς Νίκης στὴν αἴθουσα τῆς Συγκλήτου κι ἐπαναφέρει τὴ λατρεία τῶν παραδοσιακῶν Θεῶν. Στὴν Ἀνατολή, ὁ Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια, τὰ Ἄκτια καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Δήωση τῆς Ὀλυμπίας καὶ ἰσοπέδωση ὅλων τῶν βωμῶν της.

395 Οἱ αὐτοκράτορες Ἀρκάδιος καὶ Ὀνώριος ἀπαγορεύουν ἀκόμα καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς Ἐθνικοὺς Ναούς («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 10. 13), ἐνῶ μὲ τὰ ἔδικτα τῆς 22ας Ἰουλίου καὶ 7ης Αὐγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ εὐνοῦχος πρωθυπουργὸς τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τίς ὀρδὲς τών, ὑπὸ τὸν Ἀλάριχο, χριστιανῶν πλέον Γότθων πρὸς τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἀκολουθούμενοι ἀπὸ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν, οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλαρίχου (ὁ ὁποῖος εἶχε πολεμήσει μὲ τὸν Θεοδόσιο κατὰ τῶν Ἐθνικῶν του Φλαβιανοῦ) κατασφάζουν ἀμέτρητους Ἐθνικοὺς Ἕλληνες καὶ καταστρέφουν πόλεις καὶ Ἱερὰ στὸ Δίον, τὴ Θεσσαλία, τοὺς Δελφούς, τὴ Βοιωτία, τὴν Ἀττική, τὰ Μέγαρα, τὴν Κόρινθο, τὴ Φενεό, τὸ Ἄργος, τὴ Νεμέα, τὴ Λυκόσουρα, τὴ Σπάρτη, τὴ Μεσσήνη, τὴ Φιγαλεία, τὴν Ὀλυμπία.

Στὴν Ἐλευσῖνα πυρπολεῖται τὸ ἐκεῖ πανάρχαιο Ἱερὸ καὶ θανατώνονται στὴν πυρὰ ὁ Θεσπιεὺς Ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν Μυστηρίων τὰ ὁποῖα εἶχαν ἀναβιώσει ἀπὸ τοὺς Μιθραϊστὲς λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νεστορίου. Τὴν ἴδια ἐποχὴ περίπου, τὸ βεβηλωθὲν Ἱερὸ τῆς Θεᾶς Κελαιστίδος ἀρχίζει νὰ ἐπαναλειτουργεῖ ὡς χριστιανικὴ ἐκκλησία ἕως τὸ ἔτος 421 ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ τὸ πυρπολήσουν ἐπειδὴ οἱ θρησκευτὲς μέσα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ λατρεία τιμοῦσαν καὶ τὴν Θεά. Στὸ ἔργο τοῦ «Paraenesis», ὁ Ἱσπανὸς ἐπίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανὸς (Pacianus) δυσανασχετεῖ, μὲ πολὺ γλαφυρὸ μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τοὺς διωγμούς, ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴν περιοχή του ἐνεργοὶ Ἐθνικοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς «εἰδωλολατρικοὺς» Θεούς, πράξη ἡ ὁποία, κατὰ τὸ μισαλλόδοξο μυαλό του, εἶναι στὸν ἴδιο βαθμό. «ἐγκληματικὴ» μὲ τὴν ἀνθρωποκτονία !



401 Ὁ χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνος λυντσάρει Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφει Ναοὺς καὶ ἀγάλματα. Ὁ («ἅγιος») ἐπίσκοπος Πορφύριος. ὀργανώνει μαζικὰ λυντσαρίσματα Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφει μὲ τὴ βοήθεια τοῦ φανατισμένου ὄχλου τοὺς ὀκτὼ ἐν ἐνεργείᾳ Ναοὺς τῆς Γάζης. Ἡ ΙΕ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος, ἐκδίδει κανόνα μὲ τὸν ὁποῖο ἀφορίζονται ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον ὅλοι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ Ἐθνικοὺς ἢ δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς ἤδη συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν Ἐθνικοί.


440 - 450 Καταστροφὴ ὅλων τῶν μνημείων, βωμῶν καὶ Ναῶν ποὺ ἔστεκαν ἀκόμη στὴν Ἀθήνα, τὴν Ὀλυμπία καὶ τίς ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις.


448Ο Θεοδόσιος διατάσσει νὰ παραδοθοῦν στὶς φλόγες ὅλα τὰ «ἀντιχριστιανικὰ» βιβλία. Ἀνάμεσά τους καταστρέφονται καὶ τὰ βιβλία τοῦ νεοπλατωνικοῦ Πορφυρίου ποὺ βῆμα πρὸς βῆμα ξεσκέπαζαν τὴν ἀληθινὴ φύση τοῦ Χριστιανισμοῦ.


500 Ἡ χριστιανικὴ ἐσχατολογία προβλέπει, ἀνεπιτυχῶς φυσικά, ὅτι τὸ συγκεκριμένο ἔτος θὰ γίνει ἡ. συντέλεια τοῦ Κόσμου. Νέες πυρὲς τῶν χριστιανῶν καταστρέφουν ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν σοφία καὶ ἐπιστήμη τῶν Ἐθνικῶν. Ἡ ἀνθρωπότητα πέφτει σὲ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀποκτήνωση. Ἐξαφανίζονται παντελῶς ἡ ἀποχέτευση τῶν οἰκιῶν, ἡ ρωμαϊκὴ κεντρικὴ θέρμανση καὶ τὰ κρεβάτια.


528 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, καταργοῦνται οἱ ἐξόριστοι στὴν Ἀντιόχεια Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες. Ὁ ἴδιος ἔχει ἤδη νομοθετήσει νὰ θανατώνονται μὲ κατασπαραγμὸ ἀπὸ θηρία, θάνατο στὴν πυρά, σταύρωση ἢ ξέσκισμα μὲ σιδερόνυχα ὅλοι οἱ «καταγινόμενοι μὲ τὴν μαγείαν, τὴν μαντικήν, τὴν γοητείαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν» καὶ ἀπαγορεύσει νὰ διδάσκουν «οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἰερόσυλη ψυχικὴ νόσο τῶν Ἑλλήνων» δηλαδὴ οἱ Ἐθνικοί.


529 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, κλείνει ἡ Ἀκαδημία τῶν Ἀθηνῶν καὶ κατάσχεται ἡ περιουσία της. Οἱ ἑπτὰ τελευταῖοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στὸν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Χοσρόη ποὺ τοὺς δίδει ἕδρες στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἰουντισαποὺρ (Jundishapur).


540 Ἡ ἑλληνικὴ Ἰατρικὴ ἔχει ἤδη ἀπαγορευθεῖ ὡς «γνώσῃ τοῦ Διαβόλου» καὶ τὰ συγγράμματά της ἔχουν ἤδη χαθεῖ γιὰ πάντα στὴ φωτιὰ τῶν χριστιανῶν. Μὲ μόνη θεραπευτικὴ μέθοδο τήν. ἀφαίμαξη καὶ τὸ διάβασμα ἐξορκισμῶν, ἀρχίζει στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἡ μεγάλη ἐπιδημία ποὺ ὑπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ὅτι ἐξόντωσε 100 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία βγαίνει παρόλα αὐτὰ κερδισμένη, καθὼς ἀποδίδει τὴν ἐπιδημία στὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν «αἱρέσεων» καὶ τῆς «εἰδωλολατρίας».

Ὁ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τὸ 395 μχ

Ὁ πολυάριθμος Γοτθικὸς στρατὸς ἦταν βαρέως ἐξοπλισμένος ἀλλὰ δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιῶν γυναῖκες καὶ ἅμαξες γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν κλοπιμαίων. Ἔμοιαζε μὲ ἕνα κινητὸ στρατόπεδο. Στὸ στρατὸ συμμετεῖχαν καὶ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἑλληνικῶν ναῶν καὶ τὸν σφαγιασμό των ΄΄ μιαρῶν καὶ δαιμονισμένων Ἐλλήνων΄΄.

Ἡ ἑτερόκλητη αὐτὴ στρατιὰ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀλάριχο ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Θράκη προχώρησε δια μέσου τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ 395 μ Χ ἔφθασε στὶς Θερμοπύλες ΄΄ τίς πύλες τῆς Ἑλλάδας ΄΄ ποὺ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἄρχιζε τότε ἡ ἐπαρχία τῆς Ἀχαΐας ποὺ διατηροῦσε ἀκόμα ζωντανὴ τὴν προγονική της δόξα στὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα. Ἀπὸ τίς Θερμοπύλες ὁ χείμαρρος αὐτὸς ἔφθασε στὴν Βοιωτικὴ πεδιάδα καὶ πολιόρκησε καὶ λεηλάτησε τὴν Θήβα καὶ ἀφοῦ ἐξαφάνισε πόλεις τῆς Βοιωτίας εἰσῆλθε στὴν Ἀττική. Ὅταν εἶδε ὁ Ἀλάριχος ἀπὸ μακριὰ τὸν Παρθενῶνα ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ στὴν προσφορὰ τῆς Ἀθήνας στὸν πολιτισμό

δὲν τῆς δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ὁ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Ζώσιμος ἀναφέρει ὅτι:

΄΄ Ὁ Ἀλάριχος εἶδε τὸν Ἀχιλλέα ἱστάμενο πάνοπλο καὶ ὀργισμένο ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Ἀθήνας ὅπως τὸν περιέγραφε ὁ Ὅμηρος καὶ ἡ Πρόμαχος Ἀθηνᾶ περιερχόταν τὰ τείχη ὁπλισμένη σὰν νὰ ἑτοιμαζόταν νὰ ἀποκρούσει τοὺς ἐπιτιθέμενους καὶ γι αὐτὸ ὁ Ἀλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση.΄΄ Συνεχίζοντας τὸ στράτευμα τὴν πορεία του γιὰ τὴν Πελοπόννησο λεηλάτησε τὸν Πειραιᾶ καὶ σταμάτησε στὴν Ἐλευσῖνα, ὅπου καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τὸ πανάρχαιο ἱερὸ τῆς Δήμητρας καὶ σφαγιάστηκαν ὁ Θεσπιεὺς ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ οἱ ἱερεῖς. Τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μετὰ τὴν καταστροφή του στοὺς διωγμοὺς ποὺ ἔγιναν τὸ 380 μχ εἶχε ἀναβιώσει ἀπὸ Μιθραιστὲς καὶ λειτουργοῦσε ὡς Μιθραῖο.

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 396 μ.χ ὁ Ἀλάριχος ( 350- 412) εἰσέβαλε στὴν Πελοπόννησο. Ἀφοῦ κατέστρεψε τὴν Κόρινθο λεηλάτησε τὸ Ἄργος καὶ προχώρησε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Πελοποννήσου χωρὶς νὰ συναντήσει καμία ἀντίσταση. Ὁ κόσμος φοβισμένος ἐγκατέλειπε τίς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ ἀνέβαινε στὰ βουνὰ γιὰ νὰ σωθεῖ.

Ἡ ἐκστρατεία αὐτὴ δὲν ἦταν μία πολεμικὴ ἀναμέτρηση γιὰ κάποια σοβαρὴ αἰτία ἀλλὰ ὀργανωμένος καὶ βίαιος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς θρησκείας τους. Σ αὐτὸν τὸν διωγμὸ τὸν Ἀλάριχο τὸν ἐνδιέφερε μόνο ἡ ἁρπαγὴ θησαυρῶν ἔργων τέχνης καὶ τροφίμων γιὰ νὰ ταΐσει τὰ πεινασμένα γυναικόπαιδα καὶ τὸν στρατό του. Ὁ Ἀλάριχος εἶχε σαφῆ ἔννοια τῆς ἀξίας τῶν ἔργων τέχνης, αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸν θαυμασμὸ τοῦ ΄΄στὰ ἔργα τῶν Θεών΄΄ καὶ τὴν διαφύλαξη τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὴν καταστροφή. Οἱ καλόγεροι καὶ οἱ φανατισμένοι χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ στράτευμα διέπραξαν τοὺς διωγμοὺς καὶ τoν σφαγιασμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ναῶν καὶ τῶν ἀγαλμάτων.

Ὅσα ἀπὸ τὰ ἔργα τέχνης ἦταν ὀγκώδη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μεταφερθοῦν καταστρέφονταν, συχνὰ μάλιστα οἱ καλόγεροι ὅταν δὲν προλάβαιναν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων τότε μὲ μανία τὰ ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς ἔκοβαν τὰ γεννητικά τους ὄργανα γιὰ νὰ τὰ παραμορφώσουν. Ὅλα ἔπρεπε νὰ ἰσοπεδωθοῦν βιβλιοθῆκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικὲς σχολὲς Ἀσκληπιεία καὶ θέατρα ἔκλεισαν μὲ τὴν ἀστεία κατηγορία ὅτι ἦταν κατοικία δαιμόνων.

Ἡ αἰτία ὅμως τῆς καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδας εἶναι ὅτι: ὁ ἀπάνθρωπος αὐτὸς διωγμὸς διεπράχθῃ γιατί ἡ δημοκρατία ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἦταν ἐμπόδιο καὶ ἔπρεπε νὰ ἐξαφανιστοῦν γιὰ νὰ γίνουν οἱ πολῖτες τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ὑπάκουα καὶ ἄβουλα πρόβατα τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου γιὰ νὰ μποροῦν οἱ αὐτοκράτορες καὶ οἱ ἐπίσκοποι νὰ ἐπιβάλλουν εὐκολότερα τὴν στυγνή τους ἐξουσία.

Τότε καταστράφηκαν τὰ Μέγαρα τὸ Ἄργος ἡ Φενεὸς ἡ Λυκοσούρα ἡ Νεμέα ἡ Σπάρτη ἡ Μεσσήνη ἡ Φιγαλεία ἡ Λασιώνα ἡ Ψωφίδα ἡ Λοκρίδα ἡ Φωκίδα ἡ Δελφοὶ ἡ Ὀλυμπία καὶ χιλιάδες ἄλλες πόλεις βωμοὶ ἱερὰ καὶ ἔργα τέχνης μοναδικῆς ὀμορφιᾶς.

Ὁ Ζώσιμος ἀναφέρει: μέχρι τότε οἱ πόλεις καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἑλλάδας ποὺ εἶχαν παραμείνει σχεδὸν ἄθικτα ἔπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφὲς ποὺ ἐπέφερε τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου στὶς χῶρες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Ὁ ἱστορικὸς Εὐνάπιος ἀναφέρει ὅτι: ἡ καταστροφὴ ὑπῆρξε τόσο μεγάλη ἐξ αἰτίας τῶν φανατισμένων Χριστιανῶν μοναχῶν.

Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀλάριχος συνέχιζε τὸ καταστροφικό του ἔργο πλῆθος Ἑλλήνων προσφύγων πέρασαν στὴν Ἰταλία καὶ ζήτησαν τὴν προστασία τῆς Ρώμης

Τὸν χειμῶνα τοῦ 397 ὁ Στηλίχων μὲ ὅλες τίς διαθέσιμες λεγεῶνες τῆς Δύσης ἔφθασε στὴν Κόρινθο τὴν ὁποία κατέστησε ὁρμητήριό του κατὰ τοῦ Ἀλάριχου. Στὸν Στηλίχωνα προσχώρησαν καὶ Ἕλληνες Ἐθνικοὶ ποὺ κατεδίωξαν τὸν Ἀλάριχο ποὺ κατέφυγε καὶ στρατοπέδευσε στὸ ὀροπέδιο τῆς Φολόης ὅπου λεηλάτησε καὶ ἐξαφάνισε τίς πόλεις Ὀπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα καὶ Ἀκρώρεια, καὶ τὸ Ἱερὸ τῆς Ὀλυμπίας. ποὺ ἐξακολουθοῦσε νὰ λειτουργεῖ. Ἀφοῦ διέφυγε τοὺς κινδύνους ἀπὸ ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα ἐγκατέλειψε τὴν Πελοπόννησο καὶ δια μέσου τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Πίνδου ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀχρίδα ὅπου ἄρχισε νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὴν λεηλασία τῆς Ρώμης. Γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν διωγμῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας ἡ σύγκλητος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔδωσε στὸν Ἀλάριχο τὸν τιμητικὸ τίτλο μαγίστρου ( διοικητῆ) τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ χαρακτήρισε τὴν ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα προδοσία γιατί δὲν ἄφησε τὸν Ἀλάριχο νὰ καταστρέψει ὅλες τίς πόλεις τῆς Πελοποννήσου.

Οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ἀ΄ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ( 379-457 )

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ Θεοδόσιος Α σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν σὲ συνεργασία μὲ τὸ Δυτικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος ἄρχισε ἀπάνθρωπους διωγμοὺς μὲ ἑκατομμύρια νεκροὺς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς μοναδικῆς θρησκείας τοῦ κράτους. Ὁ Θεοδόσιος ἐφάρμοσε τὴν Ἱερὰ ἐξέταση στὴν Ἀνατολὴ πολὺ πρὶν ἐφαρμοστῇ στὴν Δύση ἐπιβάλλοντας μαζικὲς ἐκτελέσεις διανοουμένων καὶ καταστρέφοντας στὴν πυρὰ φιλοσοφικὰ ἔργα

380 Κηρύσσει ὅλες τίς θρησκεῖες ἐκτὸς νόμου πλὴν τῆς Χριστιανικῆς, ὅλοι ὅσοι δὲν εἶναι Χριστιανοὶ θεωροῦνται ΄΄αἱρετικοί, μωροί, καὶ σιχαμεροί.΄΄ Ἀρχίζουν οἱ καταστροφὲς ναῶν καὶ ἱερῶν καὶ πάνω στὰ θεμέλια τοὺς κτίζονται ἐκκλησίες. Δίνει ἐξουσιοδότηση στὸν ἐπίσκοπο Μεδιολάνου Ἀμβρόσιο νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν. Χριστιανοὶ ἱερεῖς καθοδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο ἐνάντια στὸν ναὸ τῆς Δήμητράς στὴν Ἐλευσῖνα καταστρέφουν τὰ πάντα γύρῳ,γύρω τους καὶ προσπαθοῦν νὰ λιντσάρουν τοὺς Ἱεροφάντες τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95-χρόνος Ἱεροφάντης Νεστόριος λίγο πρὶν ὁδηγηθεῖ στὴν πυρὰ περίλυπος ἀνακοινώνει τὸ τέλος τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων καὶ τὴν βίαιη ἐπικράτηση τοῦ πνευματικοῦ σκότους.

381 Ἀπαγορεύεται ἡ ἐπίσκεψη σὲ Ἐθνικοὺς ναούς, καὶ καταδικάζονται σὲ θάνατο ὅσοι προσφέρουν θυσίες καὶ τοὺς κατάσχεται ἡ περιουσία Οἱ Ἐθνικοὶ χαρακτηρίζονται παράφρονες καὶ ἱερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κῶδιξ. 16,10, 7 ). Μιὰ ἐπιστροφὴ στὶς ἀρχαῖες λατρεῖες ἀρχίζει νὰ παρατηρεῖται στὴν αὐτοκρατορία μὲ μαζικὲς ἀποκηρύξεις τῆς θρησκείας τοῦ γιαχβὲ καὶ τοῦ ναζωραίου. ὁ "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" Θεοδόσιος βλέποντας τὴν ἐπιστροφὴ πολλῶν χριστιανῶν στὶς πατρῶες λατρεῖες μὲ διάταγμα τοῦ στερεῖ τὰ πολιτικὰ δικαιώματα ὅλων τῶν χριστιανῶν ποὺ ἐπιστρέφουν στῆς παραδοσιακὲς λατρεῖες. Σὲ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ αὐτοκρατορία ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες(10)γκρεμίζονται καὶ καίγονται. Μὲ νέο διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ἀκόμα καὶ τὴν ἁπλῆ ἐπίσκεψη στοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναούς. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης μετατρέπεται ἀπὸ τοὺς "εὐσεβεῖς" χριστιανοὺς σὲ πορνεῖο ἐνῶ τῆς Θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ Θεοῦ Ἥλιου σὲ στάβλους.


382 Καθιερώνεται στὶς ἐκκλησίες τὸ ἀλληλούια ( hallelu - jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στὸν Ἰαχωβὰ ΄΄. Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς καὶ ὑπεύθυνο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τὸν ἀνθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐπισκόπους καὶ στρατιὲς καλογέρων ἀρχίζουν οἱ διωγμοὶ στὴ Βορ. Ἑλλάδα καὶ τὴν Μ. Ἀσία. Χιλιάδες οἱ σφαγιασμένοι.

384 Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς τὸν Ματέριο Κυνήγιο καὶ τὸν διατάζει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τοὺς τοπικοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους στὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν καὶ ἐθνικῶν ναῶν σὲ νότια Ἑλλάδα καὶ Μικρὰ Ἀσία καθὼς καὶ τὴν καταστροφὴ καὶ τὸ κάψιμό ὅλων τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων.


385 Στὴν Ἀνατολὴ οἱ φυλακὲς γεμίζουν ἀπὸ πλήθη Ἐθνικῶν, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τοῦ συνωστισμοῦ οἱ διωκτικὲς ἀρχὲς ἀπελευθερώνουν ἐγκληματίες. Ὁ Λιβάνιος στὸν λόγο τοῦ ΄΄πρὸς Βασιλέα περὶ δεσμωτών΄΄ ἀναφέρει ὅτι: ἡ στενότης τῶν χώρων τῶν φυλακῶν ὑποχρεώνει τοὺς φυλακισμένους νὰ κοιμοῦνται ὄρθιοι. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ μεγάλη βία στὴν Ἀνατολή. Καταστρέφονται ἀμέτρητα ἱερὰ καὶ ναοί, ἀνάμεσα τοὺς τὸ Δυμαῖο ὁ ναὸς τῆς Ἐδέσσης ὅλα τὰ ἱερά της Παλμύρας καὶ καταργοῦνται τὰ Καβείρια στὴν Ἴμβρο. Στὸ στρατόπεδο θανάτου τῆς Σκυθόπολις ὁδηγοῦνται καὶ θανατόνονται χιλιάδες Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης καὶ Ἑλληνίζοντες Ἐθνικοί. Ὁ Μάτερνος Κυνήγιος ἀκολουθούμενος ἀπὸ χιλιάδες φανατικοὺς μοναχοὺς περιδιαβαίνει τὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο καίγοντας καὶ καταστρέφοντας τὰ πάντα στὸ πέρασμα τοῦ. Ἑκατοντάδες ἑλληνικοὶ ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες ἰσοπεδώνονται καὶ καίγονται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης". Χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἐθνικοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς αὐτοκρατορίας καταλήγουν στὰ στρατόπεδα θανάτου τῆς Σκυθοπόλεως.

386 Μὲ ἔδικτο τῆς 16ης Ἰουνίου ἀπαγορεύεται κάθε συντήρηση ἡ φροντίδα τῶν ναῶν. Μαζικὲς συλλήψεις πυρπολήσεις καὶ ἐκτελέσεις Ἐθνικῶν. Ὁ ἐπίσκοπος Μάρκελλος (...Ἅγιος) καταστρέφει τὸν ναό του τοῦ Διὸς Βήλου στὴν Ἀπάμεια.


387 Ἀπαγορεύονται οἱ ἐθνικὲς ἑορτὲς τῶν Ρωμαίων καὶ καταδικάζονται ὅσοι μελετοῦν τὰ Μαθηματικὰ (Θεοδος. Κῶδιξ 9, 16, 8 ) Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων
(Μιλάνου) Ἀμβρόσιος ἀναλαμβάνει πνευματικὸς καθοδηγητὴς (σύμβουλος) τοῦ αὐτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.


388 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν μεγαλύτερη βία καὶ φανατισμὸ πλήθῃ φανατισμένων χριστιανῶν καὶ εὐνουχισμένοι καλόγεροι ἐπιτίθενται μὲ ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατοῦν καὶ καταστρέφουν σπίτια Ἐθνικῶν ναοὺς καὶ ἔργα τέχνης ἀνεπανάληπτης ὀμορφιᾶς Ὁ Λιβάνιος στέλνει τὴν ἔκκληση ὑπὲρ τῶν ἱερῶν στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ σταματήσουν οἱ διωγμοὶ γιὰ νὰ διαφυλαχτοὺν οἱ ναοὶ καὶ τὰ ἔργα τέχνης.


389 Ὅλες οἱ μέθοδοι χρονολόγησης πέραν τῆς χριστιανικῆς καταργοῦνται δια νόμου.



390 Μὲ δόλο κάλεσε ὁ Θεοδόσιος τοὺς Ἐθνικοὺς τῆς Θεσσαλονίκης στὸν Ἱππόδρομο τάχα γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες καὶ ἐκεῖ ἡ φρουρὰ τοῦ κατάσφαξε μέσα σὲ τρεῖς ῶρες15000 ἀθώους ἀνθρώπους ἐπειδὴ ἀρνοῦνταν νὰ βαφτιστοῦν χριστιανοί : Ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μή-χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας ἐκτὸς τοῦ Σεραπείου καὶ τῶν ναῶν τῆς Ἴσιδος (ὄχι φυσικὰ λόγο κάποιου εἴδους σεβασμοῦ ἀλλὰ λόγο τοῦ πολυάριθμου τῶν Ἰσιδιστῶν τῆς περιοχῆς). Οἱ μισαλλόδοξοι ἐβραιοχριστιανοὶ θέλοντας νὰ ἐξευτελίσουν τὰ Ἱερὰ τῶν Ἐθνικῶν ἀνεβάζουν σὲ γαϊδούρια ἱερὰ σκεύη καὶ ἀγάλματα καὶ τὰ περιφέρουν στὴν πόλη. Ἡ φαιδρὴ αὐτὴ πράξη ὁδηγεῖ σὲ ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν. Ὁ χριστιανὸς Γότθος στρατηγὸς Βοθέριχος ἀρχηγός των Βυζαντινῆς φρουρᾶς(11) τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ μὲ τὴν βία νὰ ἐπιβάλλει τὴν θρησκεία τοῦ Ναζωραίου στοὺς Ἕλληνες τῆς πόλης. Οἱ Ἕλληνες ἐξεγείρονταί καὶ σκοτώνουν πολλοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς φρουρᾶς.,φρουράς. Ὁ Θεοδόσιος μαθαίνοντας τὰ συμβάντα καλεῖ τοὺς κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στὸν ἱππόδρομο δῆθεν νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες. Μέσα σὲ τρεῖς ὧρες ὁ Θεοδόσιος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἐκχριστιανισμένων ΓότθωνΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15.000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ “ΑΓΑΠΗΣ”. Σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ ἠρεμίσουν τὰ πνεύματα ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησιὰ καταδικάζει τὴν πράξη τοῦ Θεοδοσίου ἐνῶ βέβαια στὴν συνέχεια τὸν ἀνακηρύσσει Μέγα καὶ Ἅγιο.

391 Νέοι διωγμοὶ στὴν Βόρεια Ἀφρικὴ μεγάλες καταστροφὲς στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁμάδες χριστιανῶν καὶ μοναχῶν καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλο (...Ἅγιος ) ληστεύουν τὰ σπίτια τῶν Ἐθνικῶν καὶ σκοτώνουν τοὺς ἰδιοκτῆτες τους , πυρπολοῦν καὶ ἰσοπεδώνουν τὴν ὀνομαστὴ βιβλιοθήκη Ἀλεξανδρείας , πλῆθος ναῶν ἱερῶν καὶ μνημείων καταστρέφονται. Οἱ Ἐθνικοὶ κλείνονται στοὺς ναοὺς γιὰ νὰ σωθοῦν ἀλλὰ οἱ χριστιανοὶ γκρεμίζουν τί στέγες καὶ τοὺς σκοτώνουν. Τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Σεραπίου διαπομπεύονται στοὺς δρόμου καὶ μετὰ καταστρέφονται. Ἡ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ βία σὲ ὁλόκληρη τὴν Β. Ἀφρική, μεγάλες καταστροφὲς ναῶν καὶ σφαγιασμοὶ ἀθώων Ἐθνικῶν στὴν Καρχηδόνα καὶ τὴν περιοχή της : Ὁ Θεοδόσιος μὲ νέο τοῦ ἔδικτο ἀπαγορεύει ἐκτὸς ἀπό την ἁπλῆ ἐπίσκεψη σὲ ἐθνικοὺς ναοὺς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Ἐπίσης ἀπαγορεύει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ καθιερώνει τὴν λατινικὴ γλῶσσα ὡς τὴν ἐπίσημη τῆς αὐτοκρατορίας. Νέοι διωγμοὶ καὶ σφαγὲς τῶν Ἐθνικῶν. Νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν στὴν Ἀλεξάνδρεια ποὺ ὀχυρώνονται στὸ Σεράπειο(12). Μέσα στὸν ναὸ βρίσκονται τὰ τελευταῖα διασωθέντα ἔργα ἀπὸ τὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Μὲ τὴν λήξη τῆς πολιορκίας ὁ ναὸς καίγεται καὶ φυσικὰ τὰ βιβλία -τί ἄλλο- καίγονται.

392 Νέοι διωγμοὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία σταματοῦν τὰ Καβίρεια στὴ Σαμοθράκη καὶ σφάζονται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ἀπὸ ὁμάδες μαγκουροφόρων καλόγερων ποὺ ἀποβιβάστηκαν στὸ νησί. Στὴν Κύπρο ὁ Ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος Ἐπιφάνειος ἐκχριστιανίζει διὰ πυρὰς χιλιάδες Ἐθνικούς, αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ βαφτιστοῦν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οἱ νεκροί. ἱερὰ καὶ ναοὶ καταστρέφονται, τὰ μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης σταματοῦν Μὲ διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν πατέρα Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νη

σί. (. Κῶδιξ 16, 10, 12) : Νέο ἔδικτο τοῦ Θεοδοσίου ποὺ ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τῶν Ἑλλήνων καὶ κάθε μή-χριστιανικὴ τελετή. Νέες σφαγὲς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Τὰ Καβήρεια μυστήρια τῆς Σαμοθράκης παύουν καὶ οἱ Ἕλληνες ἱερεῖς σφάζονται. Στὴν Κύπρο οἱ τοπικοὶ ἐπίσκοποι Ἐπιφάνιος καὶ Τύχων (Ἅγιοι καὶ οἱ δύο) καταστρέφουν σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς στὸ νησί. Τὰ μυστήρια τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης σταματοῦν. Νέο παρανοϊκὸ ἐδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο, ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν "Ἅγιο" Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει δικαίωμα ζωῆς στὸ νησί! Νέες ἐξεγέρσεις Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν ἐνάντια στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν ἐκκλησία σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας.

393Ο Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια τὰ Ἄκτια καὶ τὰ Ὀλύμπια -τοὺς γνωστοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες : Ἀπαγόρευση τῶν Πυθικῶν, τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Ἄκτιων ἀγώνων ὡς ἑλληνικὰ μιάσματα. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς "ἀγάπης" ἰσοπεδώνουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀλυμπίας. Παράλληλα μὲ ὅλα αὐτὰ ὁ ("Μέγας" καὶ "Ἅγιος") Θεοδόσιος -ὅλος περιέργως- ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς..

Διωγμοὶ ἐπὶ Ἀρκαδίου ( 395-408 )


Ὁ Ἀρκάδιος ὅταν ἀνῆλθε ἦταν 18 ἐτῶν, ὡς αὐτοκράτωρ ἦταν ἄπειρος καὶ ἄβουλος καὶ γρήγορα ἔγινε πειθήνιο ὄργανο τῶν εὐνοουμένων του. Ἐπὶ τῆς βασιλείας του οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν συνέχισαν μὲ τὴν ἴδια ἀκριβῶς βαρβαρότητα ὅπως ἐπὶ Θεοδοσίου.

395 Μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων : Στὸν θρόνο ἀνεβαίνει ὁ ἐπίσης ἱσπανικῆς καταγωγῆς Φλάβιος Ἀρκάδιος μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν Γότθων ( χριστιανῶν στὸ θρήσκευμα ἀσφαλῶς) ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὴν "βασιλεύουσα". Ὁ εὐνοῦχος συμβουλάτορας τοῦ Ἀρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ὑπόσχεται ἀμύθητα πλούτη τὰ ὁποῖα κρύβονταί μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναούς. Οἱ ἐκχριστιανισμένοι Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος "εἰδωλοφάγων" μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους εἴτε σφάζονται, εἴτε -ὅπως ὁ Ἱεροφάντης τοῦ Μίθρα- Ἰλάριος καίγονται ζωντανόϊ. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση ποὺ κρατᾶνε οἱ ἁπανταχοῦ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς ποὺ ἀντὶ νὰ ἐμποδίσουν τὸν Γότθο εἰσβολέα ποὺ καταστρέφει πόλεις τίς αὐτοκρατορίας παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα .

396 Μὲ ἔδικτο στὶς 7 Δεκεμβρίου ὁ Ἀρκάδιος καὶ ὁ Ὀνώριος χαρακτηρίζουν τὴν Ἐθνικὴ θρησκεία χειρίστη προδοσία κατὰ τοῦ κράτους . Οἱ Ἐθνικοὶ ἱερεῖς στεροῦνται ὅλων τῶν προνομίων τοὺς καὶ τοὺς ἀπαγορεύεται νὰ ἱερουργοῦν : Ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου ὁρίζει ὅτι ὁποιαδήποτε εἴδους ἐνασχόληση μὲ τὸ Δωδεκάθεο καὶ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ὕστατη προδοσία ἀπέναντι στὴν αὐτοκρατορία. Οἱ ἐναπομείναντες Ἐθνικοὶ ἱερεῖς καὶ ἱεροφάντες φυλακίζονται.


397 Μὲ νέο ἔδικτο ὁ Ἀρκάδιος ἀπαιτεῖ νὰ γκρεμιστοῦν ὅλοι οἱ ναοὶ τῶν Ἐθνικῶν ποὺ στέκουν ἀκόμα ὄρθιοι : Νέο ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου (μὲ τὴν παρότρυνση τοῦ "Ἅγιου" καὶ φανατικοῦ ἀνθέλληνα Χρυσόστομου, αὐτοῦ τοῦ ἀνεκδιήγητου ποὺ ἀπεκάλεσε τοὺς Ἕλληνες φιλόσοφους "ἀνήθικα καθάρματα") διατάζει τὸ "Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν" γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν, καθὼς καὶ τὴν ἀσβεστοποίηση τῶν μαρμάρων τους καὶ τὴν χρήση τοὺς ὡς οἰκοδομικὰ ὑλικὰ ὥστε νὰ χαθοῦν γιὰ πάντα τὰ ἴχνη τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν.

398 Ἡ σύνοδος τῆς Καρθαγένης ἀποφασίζει τὴν ἀπαγόρευση ἀνάγνωσης τῶν ἐθνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ στοὺς ἐπισκόπους, χιλιάδες ἐπιστημονικὰ βιβλία μεγάλων φιλοσόφων τοῦ ἀρχαίου κόσμου καταστρέφονται στὴν πυρά. Διωγμοὶ στὴν Γάζα ὁ ἐπίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τοὺς ναοὺς καὶ μνημεῖα τῆς περιοχῆς. Τὸ συναξάρι τοῦ ...ἁγίου..πορφυρίου ἀναφέρει ὅτι: κατὰ τὴν διάρκεια τῆς καταστροφῆς τῶν ναῶν τῶν δαιμονισμένων εἰδωλολατρῶν ὅταν τὸ καταραμένο ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης ἀντίκρισε τὸν σταυρὸ τότε ἔσπασε καὶ ἔγινε χίλια κομμάτια καὶ βγῆκε ὁ δαίμονας ποὺ κατοικοῦσε μέσα του. Τὸ 4ο ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο τῆς Καρχηδόνας ἀπαγορεύει τὴν μελέτη τῶν βιβλίων τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν Ἐθνικῶν ἀκόμα καὶ στοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους. Ὁ ἐπίσκοπός Πορφύριος (καὶ αὐτὸς "Ἅγιος") ἰσοπεδώνει σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν ἐθνικῶν στὴ Γάζα. Ὁ Γότθος Ἀλάριχος γιὰ τὸ "θεάρεστο" ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται γενικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ἰλλυρικοῦ ζητήματος.


399 - 401 ἐκδίδονται νέα ἔδικτα ποὺ ἀπαγορεύουν τίς θυσίες ἀλλὰ ἀνακαλοῦνται προηγούμενες διατάξεις ποὺ πρόσταζαν τὴν καταστροφὴ τοῦ διακόσμου τῶν δημοσίων κτηρίων.( Ἰουστ. Κῶδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα ἀναφέρει ΄΄όπως ἀκριβῶς διατάξαμε τὴν ἀπαγόρευση τῶν θυσιῶν ἔτσι τώρα διατάσουμε τὴν διατήρηση τῶν διακοσμήσεων στὰ δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κῶδιξ 16, 10, 15 ) Στὶς ἐπαρχίες ὅμως ἡ κατάσταση εἶναι διαφορετικὴ νέα διατάγματα διατάσουν τὴν καταστροφὴ μνημείων καὶ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ναῶν. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται βίαιοι στὴν Βορ. Ἀφρικὴ Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη. Ὁ Ἀρκάδιος διατάζει μὲ νέο ἔδικτο τὴν ἰσοπέδωση ὅσον ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναοὺς ἔχουν παραμείνει. Ὁ ἐπίσκοπός Νικήτας καταστρέφει τὸ μαντεῖο τοῦ Θεοῦ Διονύσου στὶς Βέσσες καὶ "βαπτίζει" τοὺς κατοίκους τῆς πόλης. 401 μ.Χ.Ο χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνας μὲ κραυγὲς "Ὅπως καὶ στὴν Ρώμη ἔτσι καὶ στὴν Καρχηδόνα" καταστρέφει ναοὺς καὶ "εἴδωλά". Ὁ Πορφύριος ("ἅγιος") ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του στὴν Γάζα καταστρέφοντας καὶ τὰ τελευταῖα 9 ἐθνικὰ ἱερά, καίγοντας βιβλία καὶ λυντσάροντας Ἐθνικούς. Ἡ 15η σύνοδός της Καρχηδόνας ἀποφασίζει ὅτι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ "εἰδωλολάτρες" ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν "εἰδωλολάτρες" ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!


405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.

407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν Πρισκιλιανῶν



405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.

407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν ΠρισκιλιανῶνὈλυμπίων Θεῶν ὅπως καὶ ὁ πατέρας της. Ὁ γάμος ἔγινε τὸ 421 ἡ Ἀθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανὴ πῆρε τὸ ὄνομα Εὐδοκία καὶ ἀνακηρύχτηκε Αὐγούστα τὸ 423. Ἡ Ἀθηναίδα προστάτιδα τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων ἀντέδρασε στὴν θρησκόληπτη καὶ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἀνακτόρων καὶ προωθοῦσε συνεργασίες μὲ ἐθνικοὺς καὶ Ἑλληνολάτρες ἀξιωματούχους Ὕστερα ἀπὸ ραδιουργίες κατηγορήθηκε ὅτι εἶχε ἐρωτικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀξιωματοῦχο τῶν ἀνακτόρων Παυλίνο ὁ ὁποῖος φυλακίστηκε καὶ λίγο ἀργότερα ἐκτελέστηκε. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι θέλει νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Πανάγιο τάφο ἐγκατέλειψε τὸν ἄβουλο σύζυγο τῆς καὶ τὰ ἀνάκτορα καὶ ἔμεινε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς τὸ 460 στὴν Παλαιστίνη. Ὕστερα ἀπὸ βασιλεία 42 ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β πέθανε τὸ 450 σὲ ἡλικία 51 ἐτῶν.


409 - 414 Μέχρι τὸ 414 ποὺ ὁ Θεοδόσιος Β ἦταν ἀνήλικος καὶ ἐπετροπεύοταν ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς Ἀνθέμιο οἱ διωγμοὶ συνέχισαν μὲ μεγάλη ἔνταση σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία.

415 Εἶναι τὸ ἔτος ποὺ θὰ σημαδευτεῖ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ εἰδεχθέστερα ἐγκλήματα τῶν χριστιανῶν. -χαρακτηριστικό της σὲ παρανοϊκὸ βαθμὸ μισαλλοδοξίας ἀλλὰ καὶ τοῦ μισελληνισμοῦ αὐτῆς τῆς Ἰουδαϊκῆς αἵρεσης-. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) τοῦ ἐκεῖ πατριαρχείου, ποὺ κατεύθηνε καὶ συμμετεῖχε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κύριλλος (..Ἅγιος), βρίσκουν στὸν δρόμο την μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Ὑπατία (κόρη τοῦ ἀστρονόμου Θέωνα), ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ φωτεινὰ πνεύματα τῆς ἐποχῆς. Ἀφοῦ τὴν συλλαμβάνουν τὴν ὁδηγοῦν ΜΕΣΑ στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ (ἄλλες πῆγες ἀναφέρουν τὴν ἐκκλησία Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης) καὶ ἀφοῦ τῆς ξεσκίζουν τὰ ροῦχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Ἡ μόνη αἰτία γιὰ κάτι τόσο αἰσχρὸ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὑπατία ἦταν μαθηματικὸς (ἄρα μάγισσα γιὰ τοὺς χριστιανούς), φιλόσοφος καὶ τὸ σημαντικότερο κοινωνὸς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Φυσικὰ κανεὶς ἀπὸ αὐτὰ τὰ δίποδα ζῶα ποὺ εὐθύνονταν γιὰ τὸν θάνατο τῆς δὲν θὰ τιμωρηθεῖ. Τοὐναντίον μάλιστα ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Κύριλλος ( ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας) ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Νέοι διωγμοὶ τῶν ἐθνικῶν καὶ τῶν ἱερέων τους στὴν Νότια Ἀφρικὴ οἱ τρόποι ἐκτέλεσης εἶναι δυὸ σταύρωση ἢ θάνατος στὴν πηρά. Μὲ σειρὰ διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες τῆς Ἐθνικῆς Θρησκείας καὶ παραχωρήθηκαν στὴν ἐκκλησία ( Ἰουστιν. Κῶδιξ 1, 11, 5 )

416 - 423 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων καὶ ἑκατομμύρια νεκροὺς σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία : Στὴν Ἀβυθινία ὁ μοναχὸς Ὑπάτιος ὁ ἀποκαλούμενος καὶ ὡς "ἡ σπάθα τοῦ θεοῦ" μαζὶ μὲ ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν τὴν περιοχὴ καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Ἐθνικοὺς (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τοὺς βέβαια), καίγοντας ἱερὰ ἄλση καὶ ἀνακαλύπτοντας κρυφοὺς Ἐθνικοὺς ἱερεῖς ποὺ ἀσφαλῶς σκοτώνουν. Ὅσοι ἀξιωματοῦχοι ἐμμένουν στὶς πατρῶες θρησκεῖες χάνουν τῆς θέσεις τους..


426 Ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ καὶ ἰσοπεδώσει τῶν ναῶν καὶ κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους - πυρπολήθηκε ὁ ναὸς τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς κατὰ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου τοῦ Β΄. Οἱ σφαγιασμοὶ οἱ ἐξορίες καὶ φυλακίσεις κατὰ τῶν Ἐθνικῶν συνεχίζονται.




429 Λεηλασία τοῦ Παρθενῶνα καὶ καταστροφὴ μνημείων τῆς Ἀθήνας : Ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα, καταστρέφουν τὴν ξύλινη σκεπὴ τοῦ ναοῦ καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερό. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας διώκονται.

430-450 Ἐκδίδονται δεκάδες ἔδικτα ποὺ διατάσουν τὴν συνέχιση τῶν διωγμῶν, τὴν ἰσοπέδωση τῶν ναῶν ποὺ ἔχουν ἀκόμη μείνει ὄρθιοι , καταστροφὴ φιλοσοφικῶν βιβλίων στὴν πυρὰ καὶ διαμόρφωση τῆς νομοθεσίας γιὰ τὴν ἔκδοση δικαστικῶν ἀποφάσεων κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ἔδικτο του ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἐθνικοὺς καθὼς καὶ τοὺς αἱρετικούς. Ἐπίσης ὁρίζει ΟΤΙ Ἡ ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ὁ Ἰουδαϊσμὸς ! Μεγάλος λοιμὸς πέφτει τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους στὴν αὐτοκρατορία καὶ ὁ Θεοδόσιος κατηγορεῖ ὡς αἰτία τοὺς Ἐθνικοὺς ποὺ λατρεύουν δαίμονες.! Οἱ Χριστιανοὶ γκρεμίζουν ὅλους τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων πλὴν ἐκείνων ποὺ μετατρέπονται σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες. Ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μή-χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα αὐτῶν τοῦ Πορφύριου(17). Οἱ ναοὶ τῆς πόλεως Ἀφροδισίας καταστρέφονται καὶ ἡ πόλη μετονομάζεται σὲ Σταυρούπολη.

Μαρκιανὸς ( 450-457 ) - Πουλχερία

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοδοσίου Β' στὶς 28 Ἰουλίου 450 πανίσχυρη ἡ Πουλχερία ὡς μοναδικὴ κληρονόμος τῆς Θεοδοσιανὴς δυναστείας στὴν Ἀνατολὴ ἀντιμετώπισε τὸ σοβαρὸ πρόβλημα νὰ ὑποταγῇ τὸ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος στὸ Δυτικὸ λόγῳ ἐλλείψεως διαδόχου. Ἡ Πουλχερία ποὺ διοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορία ἀπὸ κοριτσάκι δέκα ἐτῶν δὲν ἤθελε νὰ παραμεριστεῖ ἀλλὰ δὲν ξεχνοῦσε καὶ τὸν ὅρκο ποὺ εἶχε δώσει στὴν Παναγία ὅτι στὴν ζωή της θὰ παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ Τηρῶντας τὸν ὅρκο της στὴν Παναγία παντρεύτηκε τὸν Θρᾶκα χιλίαρχο Μαρκιανὸ 58 ἐτῶν ὑπασπιστῆ τοῦ Ἀλανοῦ στρατηγοῦ Ἄσπαρ θέτοντας του τὸν αὐστηρὸ ὅρο ὅτι στὶς συζυγικές τους σχέσεις θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της. Ἔτσι ὁ χιλίαρχος Μαρκιανὸς (..Ἅγιος) ἀναβαθμίστηκε σὲ αὐτοκράτορα καὶ εἰσῆλθε πανηγυρικὰ μὲ τὴν παλλακίδα του στὰ ἀνάκτορα καὶ ἡ Πουλχερία (..Ἁγία) παρέμεινε παρθένα καὶ Βασίλισσα ὅπως καὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β. Κατὰ τὴν βασιλεία του ὁ Μαρκιανὸς συνέχισε τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων κατὰ τῆς ἀρχαίας θρησκείας μὲ μικρότερη ὅμως ἔνταση γιατί ἤδη εἶχε ἐπιβληθεῖ βίαια καὶ μὲ κατακόμβες νεκρῶν ὁ Χριστιανισμός.

457-491 Σποραδικὲς ἐκτελέσεις ἐθνικῶν σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία. Σὲ μιὰ τελευταία προσπάθεια νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν λατρεία τους καὶ τὴν τιμὴ τοὺς ἀπό τους ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του ἐξ'ἀνατολὰς "φωτὸς" οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρας Ἀσίας ἐξεγείρονται. Ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται καὶ οἱ ἕλληνες σφάζονται ἀπὸ τὸν αὐτοκρατορικὸ στρατό. Μεγάλες μορφὲς τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι Ἕλληνες ἐκτελοῦνται. Ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος, ὁ Σεβεριανός, καὶ ἄλλοι ἐνῶ λαμβάνει χώρα ἡ περίφημη δίκη τοῦ φιλόσοφου Ἰσοκάσιου. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου χριστιανοὶ ἀξιωματοῦχοι ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Τὸ 474μ.α.χ.χ. αὐτοκράτορας ἀναλαμβάνει ὁ Ζήνων ἐπι τῆς βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. ἐκδηλώνεται νέα ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἐβραιοχριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπιστροφή των πατρώων ἀντιλήψεων. Παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐξεγερθέντων 4 χρόνια μετὰ καὶ οἱ τελευταῖοι ἐπαναστάτες θανατώνονται. Στὴν Ἴμβρο ὁ προσηλυτιστῇς Κόνων ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸ σύνηθες πλῆθος τῶν εἰδωλοφάγων μονάχων ἐκτελεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ. Ἀκόμα μιὰ δωδεκαθειστικὴ λατρεία αὐτὴ τοῦ Λαβρανίου Δια βρίσκει τὸ τέλος τῆς ὅπως καὶ οἱ λάτρεις τῆς ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς "ἀγάπης".

515 Ὁ νέος αὐτοκράτορας Ἀναστάσιος ἐξαπολύει τοὺς στρατιῶτες τῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὸν εἰδωλοφαγικὸ "στρατὸ" τῶν διαφόρων ἐπισκόπων καὶ ἰσοπεδώνει τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ Θεανδρίτου στὴ Ζοάρα τῆς Ἀραβίας καθὼς καὶ δεκάδες ἄλλα ἱερὰ στὴν περιοχὴ οἱ ἐθνικοὶ τῆς περιοχῆς τί ἄλλο...ἐκτελοῦνται. Στὰ χρόνια τοῦ Ἀναστάσιου γίνετε ἐπίσης καὶ ὑποχρεωτικὸ τὸ βάπτισμα ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους εἶναι ἤδη χριστιανοί

528 Αὐτοκράτορας εἶναι πλέον ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀνθέλληνες τῆς ἱστορίας ὁ Γιουτπράδα (ἑλληνιστὶ Ἰουστινιανὸς) ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του καταργοῦνται οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες καὶ ἐκδηλώνεται ἡ περίφημη "στάση του Νίκα" (19). Παρόλες τίς ἀρχικὲς ἐπιτυχίες τῶν ἐπαναστατῶν ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανῶν ἀσφαλῶς) πνίγει τὴν ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὸ αἷμα. 40.000 νεκροὶ ἀρχικὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ γκρέμισμα ἑλληνικῶν ναῶν καὶ κλείσιμο φιλοσοφικῶν σχολῶν. Ἡ τελευταία ἐλπίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶχε πιὰ χαθεῖ. Μέσα στὰ ἀντίποινα τῆς ἰουδαιοχριστιανικὴς ἡγεσίας εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων πρὸς ὄφελος ἀσφαλῶς τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τοῦ δημόσιου ταμείου. Ὁ Γιουτπράδα συνεχίζοντας τὸ θεάρεστο ἔργο του ἐπιβάλλει ποινὲς θανάτου δια σταύρωσης πυρὸς καὶ βασανιστηρίων γιὰ ὅσους "ἐκ τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη". Συντάσσει ἐπίσης καὶ τὸν περίφημο "Ἰουστινιάνειο κώδικα" μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ.



529 Ὁ Γιουτπράδα (Ἰουστινιανὸς) κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Οἱ τελευταῖοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι βρίσκουν καταφύγιο στὴν αὐλὴ τοῦ λάτρη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ Πέρση βασιλεία Χοσρόη.

532 Ὁ μονοφυσίτης μοναχὸς Ἰωάννης Ἀσιακὸς μαζὶ μὲ ὀπαδούς του περιδιαβαίνουν τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ διαλύουν ὅτι ἀπομένει ἀπό της ἐθνικὲς λατρεῖες.



542 - 546 Λόγο τῆς συνεισφορᾶς του στὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ὁ Ἰουστινιανὸς ὀνομάζει τὸν Ἰωάννη Ἀσιακὸ ἐπίσημο αὐτοκρατορικὸ προσηλυτιστῇ ἐξουσιοδοτημένο νὰ ἐξοντώσει ἢ νὰ βαπτίσει της "εἰδωλολατρικὲς" ψυχὲς ποὺ ἔχουν ἀπομείνει στὴν αὐτοκρατορία. Ὕστερα ἀπὸ 35 χρόνια σφαγῶν, βίαιων προσηλυτισμῶν δωροδοκιῶν καὶ βασανιστηρίων ὁ Ἰωάννης περιγράφει ὁ ἴδιος τὰ κατορθώματα τοῦ στὸ ἔργο του. Ἐνῶ στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι "Ἕλληνες".


556 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀμάνθιος στέλνεται ἀπὸ τὸν Ἰουστινιανὸ στὴν Ἀντιόχεια γιὰ νὰ ἐξοντώσει ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ἐθνικοὺς τῆς πόλης καὶ νὰ καταστρέψει ὅλες της κρυφὲς ἰδιωτικές τους βιβλιοθῆκες μὲ τὴν "ἀνόσια" γνώση τῶν Ἑλλήνων.

562 Νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη. Ὁ χρονικογράφος Ι. Μαλαλὰς στὸ ἔργο τοῦ ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικὰ "Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων στὸν ¨κυνήγιον¨ μαζὶ μὲ εἰκόνες τῶν Θεῶν".


578 - 582 Τὴν ἐξουσία παίρνει ἕνας νέος αὐτοκράτορας ὁ Τιβέριος, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς συνεχίζει τὸ ἔργο τῶν προκατόχων του ,ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται. Ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος ρίχνεται στὰ λιοντάρια μὲ τὴν κατηγορία τῆς λατρείας τοῦ Διός. Ὅταν τὰ λιοντάρια δείχνουν ἀπροθυμία νὰ τὸν κατασπαράξουν οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης" ἀποφασίζουν τὴν σταύρωση του ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ πετοῦν τὸ πτῶμα του καθὼς καὶ τὰ πτώματα ἄλλων Ἔλλήνων στοὺς σκουπιδότοπους ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς πόλης . Φῆμες ὅτι ἡ ἐξουσία ἔχει ὕποπτες συνδιαλλαγὲς μὲ τοὺς μιαροὺς Ἕλληνες ὁδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο τῆς Κωνσταντινούπολης σὲ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἐλαχίστων ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων τῆς πόλης τοὺς ὁποίους εἴτε λιθοβολοῦν εἴτε καῖνε ζωντανούς.


582 - 602 Εἶναι ἡ περίοδος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Μαυρίκιου ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάζει τὴν βασιλεία του μὲ νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν ἐναπομεινάντων ἐθνικῶν τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης"ἐκτελοῦν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν ὁποιονδήποτε εἶναι ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία. Ἡ ἐρήμωσή της ἐπαρχίας, ἡ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἐξαθλίωση, ἡ ὑπερσυγκέντρωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς αὐτοκρατορίας στῆς μεγάλες πόλεις ὁδηγοῦν στὴν ἀποκτήνωση τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ στὴν ἐμφάνιση συνεχῶν ἐπιδημιῶν πανούκλας ποὺ ὁδηγοῦν στὸν θάνατο μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων ἀπὸ τὰ ἐξαθλιωμένα πλήθη τῆς αὐτοκρατορίας. Μὲ τὸν θάνατο τοῦ Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπᾷ μιὰ "ἐμφύλια" (20) διαμάχη στοὺς κόλπους τῆς αὐτοκρατορίας οἱ ὄχλοι τῆς Κιλικίας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Θεσσαλονίκης, τῶν Βαλκανικῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῆς ἴδιας τῆς πρωτεύουσας ἀλληλοσκοτώνονται. Εἶναι μιὰ ἐποχὴ παραλογισμοῦ καὶ σχιζοφρένειας (ὅπως κάθε ἐποχὴ ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ ἀπὸ λοιμοὺς καὶ ἐπιδημίες).

692 Εἶναι ἡ χρονολογία ποὺ λαμβάνει χώρα ἡ "Πενθέκτη σύνοδος". Σὲ αὐτήν, ἡ ἴδια ἡ ἡγεσία τοῦ ἰουδαιοχριστιανισμοῦ παραδέχεται πὼς παρόλες τίς πολύχρονες (σχεδὸν 4 αἰῶνες διωγμῶν) προσπάθειες τῆς ὑπάρχουν ἀκόμα ἑλληνικὰ καὶ ἐθνικὰ κατάλοιπα. Ἔτσι τὰ μέλη τῆς συνόδου ἀποφασίζουν τὴν ἀπαγόρευση ὅσων ἀπὸ τίς γιορτες τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν συνεχίζουν ἀκόμα σὲ σκόρπια μέρη τῆς αὐτοκρατορίας ὅπως τὰ Βρουμάλια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Βοτὰ καὶ ἄλλες διονυσιακὲς καὶ ἐθνικὲς ἑορτές.


804 Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος ἀποπειρᾷται νὰ ἐκχριστιανίσει τοὺς τελευταίους Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας τοὺς κάτοικούς της Μέσα Μάνης ἀποτυγχάνει ὅμως καθὼς τὸ περήφανο ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς περιοχῆς ἀνθίσταται σθεναρά.

850 - 860 Αὐτὸ ποὺ δὲν κατάφερε ὁ Ταράσιος πέτυχε μὲ τὴν φωτιὰ καὶ τὸ σπαθὶ ὁ Ἀρμένιος προσηλυτιστῇς καὶ "ἅγιος" Νίκων .Ἔτσι στὰ μέσα τοῦ 9ου αἰῶνα παύει ἡ τελευταία λατρεία τῶν Ἑλλήνων Θεῶν στὰ ἱερὰ χώματα τῆς πατρίδας μας. Τὰ χρόνια μετέπειτα Ἡ καταγραφὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀναφέρθηκε στὴν περίοδο Μεταξύ του 314μ.α.χ.χ.και του 860μ.α.χ.χ. -ποὺ ἔγινε καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος ἀπό το διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος- ἀλλὰ σκόρπιες καταστροφὲς καὶ διώξεις τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος συνεχίστηκαν καὶ συνεχίζονται μέχρι σήμερα..