ΤΗΝ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1877 ΙΔΡΥΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΤΗΝ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1877 ΙΔΡΥΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ
ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

( Επιμελεια Γιωργος Χρυσοσπαθης )

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Το Ελληνικό Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού ( ΦΩΤΟ 1η ) (Ελλην
κός Ερυθρός Σταυρός) ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877 υπό την προστασία της Βασίλισσας Όλγας ( ΦΩΤΟ 2η ), με πρώτο πρό
εδρο τον νομομαθή Μάρκο Ρενιέρη ( ΦΩΤΟ 3η ) (1815-1897).
Στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου αναγνωρίστηκε από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό.
Σκοποί του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, όπως περιγράφονται στο καταστατικό του,είναι σε περίοδο πολέμου η θεραπεία και η περίθαλψη των τραυματιών, η μέριμνα για τους αιχμαλώτους και η προστασία των θυμάτων του πολέμου, ενώ σε περίοδο ειρή
νης η παροχή βοηθείας στους πληττόμενους από θεομηνίες και επιδημίες, η παροχή κοινωνικο-προνοιακού και φιλανθρωπικού έργου και η προαγωγή της δημόσιας υγείας γενικότερα.
Η δράση του ΕΕΣ επεκτείνεται και εκτός των ελληνικών συνό
ρων, με αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Έργο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού υπήρξε η ίδρυση Σταθ
μών Πρώτων Βοηθειών, Κέντρων Αιμοδοσίας, σχολών Νοση
λευτικής, νοσοκομείων («Ερρίκος Ντυνάν», «Ασκληπείο Βού
λας», «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο» στους Αμπελοκήπους) και της Υπηρεσίας Αναζητήσεως αγνοουμένων.
Ο Ερυθρος Σταυρος είναι Διεθνής οργανισμός ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ο οποίος ιδρύθηκε με σκοπό την προσφορά βοή
θειας στα θύματα των πολέμων.
Είναι μία από τις πρώτες μη κυβερνητικές οργανώσεις και στις μέρες μας η μεγαλύτερη και σημαντικότερη, με δράση σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ο Ερυθρός Σταυρός σε καιρό ειρήνης παρεμβαίνει σε περιπτώσεις καταστροφών, ενώ ασχολείται ιδια
ίτερα με το ζήτημα των προσφύγων.
Αφορμή για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε η Μάχη του Σολφερίνο (24 Ιουνίου 1859) ( ΦΩΤΟ 4η ), κατά την οποία οι Γάλλοι νίκησαν τους Αυστριακούς στην πόλη Σολφερίνο της βό
ρειας Ιταλίας, μετά από ολοήμερη μάχη.
Αυτόπτης μάρτυς της αγριότητας των πολεμικών συγκρούσεων, ο ελβετός επιχειρηματίας Ζαν Ανρί Ντυνάν ( ΦΩΤΟ 5η ),ο οπο
ίος ταραγμένος από την αγωνία των τραυματισμένων στρατιω
τών, οργάνωσε ένα δίκτυο βοήθειας, με τη συνδρομή ντόπιων εθελοντών.
Με την επιστροφή του στη Γενεύη, ο Ντυνάν γράφει ένα βιβλίο με τίτλο «Αναμνήσεις από το Σολφερίνο», στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναπτύσσει ιδέες για την εθελοντική βοήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Προτείνει οι τραυματίες και όλοι όσοι τους φροντίζουν να θεω
ρούνται ουδέτεροι, ακόμα και στο πεδίο της μάχης.
Τον Αύγουστο του 1863 πέντε πολίτες της Γενεύης, οι Γκιστάβ Μουανιέ, Λουί Απιά, Τεοντόρ Μωνουάρ, Γκιγιόμ Ντυφούρ και Αν
ρί Ντυνάν, ιδρύουν τη Διεθνή Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυ
ματιών.
Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ειδικοί από 16 χώρες συναν
τώνται στη Γενεύη και υιοθετούν τις ιδέες του Ερρικου Ντυνάν.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 22 Αυγούστου του 1864, με πρωτο
βουλία της Ελβετίας διοργανώνεται μια διεθνής διπλωματική διά
σκεψη και υπογράφεται η Σύμβαση της Γενεύης, όπου αναγ
νωρίζεται ο ρόλος της Επιτροπής και η υποχρέωση των εμπο
λέμων να προστατεύουν τους τραυματίες και να τους παρέχουν τις απαραίτητες φροντίδες.
Οι αρχές της Σύμβασης του 1864 επεκτάθηκαν αργότερα στους τραυματίες των συγκρούσεων στη θάλασσα (1899 και 1907), στους αιχμαλώτους πολέμου (1929) και στους άμαχους πληθυ
σμούς (1949).
Το 1876 η Διεθνής Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών θα μετονομασθεί σε Διεθ\νή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, όπως είναι γνωστή και σήμερα.
Ως έμβλημα του Ερυθρού Σταυρού υιοθετείται ο κόκκινος ισο
σκελής σταυρός σε λευκό φόντο, που είναι η ελβετική σημαία με αντεστραμμένα χρώματα.
Οι μουσουλμανικές χώρες που εισήλθαν στον Διεθνή Οργανι
σμό αργότερα απαίτησαν την αλλαγή του εμβλήματος, που παρέπεμπε στον Χριστιανισμό.
Έπειτα από διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε οι χριστιανικές χώρες να χρησιμοποιούν τον Ερυθρό Σταυρό και οι μουσουλ
μανικές χώρες την Ερυθρά Ημισέληνο( ΦΩΤΟ 6η ).
Και οι δύο οργανώσεις συνεργάζονται στενά κάτω από την ομπρέλα της Διεθνούς Επιτροπής του και της Ερυθράς Ημισε
λήνου που εδρεύει στη Γενεύη.
Το Ισραήλ από την ίδρυσή του το 1948 έχει τη δική του οργάνω
ση, το Ερυθρό Άστρο του Δαυίδ ( ΦΩΤΟ 8η ).
Τα τελευταία χρόνια προτείνεται η υιοθέτηση ενός ουδέτερου εμβ
λήματος για όλο αυτό το ανθρωπιστικό κίνημα, που θα είναι ο Ερυθρός Κρύσταλλος ( ΦΩΤΟ 7η ).

ΠΗΓΗ- ΦΩΤΟ.san shmera

Ο γενετιστής Κ. Τριανταφυλλίδης : «Ελάχιστες οι προσμίξεις στο DNA των Ελλήνων εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια»

Ο γενετιστής Κ. Τριανταφυλλίδης : «Ελάχιστες οι προσμίξεις στο DNA των Ελλήνων εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια»


Αυτόν τον επιστήμονα δεν θα τον δείτε στα μεγάλα κανάλια.....

Αποκάλυψη: To DNA των Ελλήνων δεν έχει επηρεασθεί

Το pontos-news.gr συνομιλεί με τον ομότιμο καθηγητή του Τομέα Γενετικής Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη.


Εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη γενετική σύσταση των Ελλήνων, είτε ζούσαν εντός των ορίων της μητροπολιτικής Ελλάδας είτε στον Πόντο, στην Ιωνία και την Καππαδοκία, απέδωσαν οι πολύχρονες έρευνες του ομότιμου καθηγητή γενετικής Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη. Ο καθηγητής εντόπισε τη γενετική υπογραφή Ελλήνων σε περιοχές της Ευρώπης όπου είχε σημειωθεί ελληνικός αποικισμός, ενώ στηριζόμενος σε μελέτες για το προσφυγικό χωριό Πλατύ Ημαθίας κατέρριψε μύθους όπως ότι οι Έλληνες έχουν γενετική ομοιότητα με Τούρκους και Βούλγαρους, ή ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι.

Παρά τα σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων από τους Τούρκους σε αρκετές περιοχές του ελλαδικού χώρου, το ποσοστό ετερομιξίας (προσμίξεων) του γενετικού στοιχείου (DNA) των Ελλήνων με μη καυκάσιες φυλές από τη Νεολιθική Εποχή μέχρι σήμερα φθάνει μόλις το 2%. Είναι μάλιστα πολύ μικρότερο σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς της Μεσογείου, όπως για παράδειγμα οι Ισπανοί, των οποίων η πρόσμιξη με τους Άραβες φτάνει στο 8% του DNA τους.



Η γενετική σύσταση των προσφυγικής καταγωγής Ελλήνων της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Καππαδόκες) δεν παρουσιάζει στατιστικά καμία σημαντική διαφορά με το DNA των μη προσφυγικής καταγωγής Ελλήνων. Έχει όμως τεράστια διαφορά με αυτό των Τούρκων, παρά τη γειτνίαση Ελλήνων και Τούρκων σε πολλές περιοχές πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Αντιστοίχως, οι νεοπρόσφυγες Πόντιοι από τη Γεωργία έχουν παρόμοια γενετική σύσταση με τους κατοίκους της μητροπολιτικής Ελλάδας και πολύ διαφορετική από εκείνους της Γεωργίας.
Η μελέτη στο Πλατύ Ημαθίας
Τον οποιονδήποτε ισχυρισμό ότι οι προσφυγικής καταγωγής Έλληνες της Ανατολής έχουν προσμίξεις στη γενετική τους σύσταση με τους Τούρκους, ή οι γηγενείς Έλληνες Μακεδόνες με τους Βούλγαρους, καταρρίπτει η έρευνα στην οποία στηρίχτηκε ο Κ. Τριανταφυλλίδης στο Πλατύ Ημαθίας. Το χωριό κατοικείται σήμερα σε ποσοστό 90% από Πόντιους και Καππαδόκες και κατά 10% από γηγενείς Έλληνες.



Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του καθηγητή, το DNA των κατοίκων του συγκεκριμένου χωριού παρουσιάζει μεγάλη γενετική ομοιότητα με αυτό των υπόλοιπων κατοίκων της Ελλάδας και ελάχιστη με τη γενετική σύσταση Τούρκων και Βούλγαρων.
Ένας άλλος μύθος που κατέρριψε η έρευνα του κ. Τριανταφυλλίδη, είναι οι όποιοι ισχυρισμοί ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. «Από την έρευνα τεκμηριώνεται ότι οι Πομάκοι είναι γηγενής πληθυσμός, ο οποίος ζούσε τα τελευταία 2.500-3.000 χρόνια στην οροσειρά της Ροδόπης», μας λέει.

Αποδείχθηκε γενετικά ότι οι Πομάκοι έχουν μεγάλη σχέση με τους Έλληνες και τους Βούλγαρους και ελάχιστη με τους Τούρκους.Ελληνική γενετική «υπογραφή» στις αποικίες
Ακόμα και σήμερα, μετά από περισσότερα από 2.500 χρόνια, ανιχνεύεται η γενετική υπογραφή των Ελλήνων στις αποικίες της Αρχαιότητας. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 37% του DNA των σημερινών κατοίκων της Σικελίας (μέρος της Μεγάλης Ελλάδας) προέρχεται από τους Έλληνες, ενώ αντίστοιχη προέλευση έχει και το 17% του DNA των σημερινών κατοίκων της Προβηγκίας στη Νότια Γαλλία, όπου υπήρξαν αποικίες όπως αυτή της Μασσαλίας.



«Είναι εντυπωσιακό, επίσης, ότι το DNA των λειψάνων Νεολιθικής Εποχής που βρέθηκαν στην Ιρλανδία και στη Νοτιοανατολική Σουηδία έχει προέλευση από την ανατολική Μεσόγειο και κυρίως από τις Μυκήνες. Επίσης, η μελέτη του DNA λειψάνων της Νεολιθικής Εποχής από σπήλαιο του οροπεδίου του Λασιθίου έδειξε ότι είναι παρόμοιο με το DNA των σημερινών κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής. Η σύγκριση έγινε με 135 διαφορετικούς πληθυσμούς από την Ευρασία και την Αφρική.

»Δεν βρέθηκε καμία ένδειξη προέλευσης του DNA των νεολιθικών Κρητών από την Αφρική, άρα δεν ευσταθεί και η άποψη που έχει διατυπωθεί ότι ο νεολιθικός πολιτισμός της Κνωσού είναι αφρικανικής προέλευσης».

Ο Homo Sapiens στην Ελλάδα

Σύμφωνα με γενετικά στοιχεία, πριν από 53.000 χρόνια έφτασε στον ελλαδικό χώρο ο «Σοφός Άνθρωπος» (Hopo Sapiens) και όχι πριν από 45.000 χρόνια, όπως δείχνουν τα ιστορικά στοιχεία. Για 5.000 χρόνια δε, συνυπήρξε με τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ.

Επίσης, με βάση τα γενετικά στοιχεία, το DNA των σημερινών κατοίκων της Ευρώπης –κατά συνέπεια και των Ελλήνων– προέρχονται σε ποσοστό
2-4% από τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ και το υπόλοιπο από τον Homo Sapiens.Στη Νεολιθική Εποχή (πριν από περίπου 10.000 χρόνια) οι άνθρωποι μετακινήθηκαν από τη βορειοδυτική Ανατολία και τη Λεβαντίνη (σημερινές Συρία και Ισραήλ) προς τα νησιά του Αιγαίου και τη Θεσσαλία (ο γνωστός Πολιτισμός του Σέσκλου) και στη συνέχεια από τον ελλαδικό χώρο μέσω των κοιλάδων Αξιού και Δούναβη μετακινήθηκαν προς την Κεντρική Ευρώπη και διά θαλάσσης προς τη δυτική Μεσόγειο.
«Αυτό τεκμηριώνεται από τη σύγκριση DNA μεταξύ νεολιθικών λειψάνων στον ελλαδικό χώρο και στην Ευρώπη, αλλά και από πολιτιστικά αγαθά, για παράδειγμα περιδέραια, τα οποία κατασκευάστηκαν στο Αιγαίο και βρέθηκαν σε νεολιθικούς τάφους της Δυτικής Ευρώπης», κατέληξε ο Κ. Τριανταφυλλίδης.
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης έχει τα τελευταία 35 χρόνια αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα της γενετικής σύστασης των Ελλήνων και συνόψισε τα συμπεράσματά του στο βιβλίο του Η γενετική ιστορία της Ελλάδος – Το DNA των Ελλήνων, το οποίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Δ. Κυριακίδη, αλλά και στο δίγλωσσο (ελληνικά και αγγλικά) υπό έκδοση έργο του Η γενετική καταγωγή των Ελλήνων. Θα είναι 240 σελίδων σε γλώσσα εκλαϊκευμένη, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα πολλά στοιχεία αρχαιογενετικής, δηλαδή μελέτες DNA σε λείψανα Παλαιολιθικής και Νεολιθικής Εποχής και Εποχής του Χαλκού.

" "Βρέθηκε ὁ ὁμαδικός τάφος τῶν 17.000 Ἑλλήνων ποῦ δολοφονήθηκαν ἀπὸ τόν Θεοδόσιο Α΄"

"Βρέθηκε ο ομαδικός τάφος των 17.000 Ελλήνων που δολοφονήθηκαν από τον Θεοδόσιο Α΄"



 

Στὸ φῶς ὁ ὁμαδικός τάφος τῶν σφαγιασθέντων Ἑλλήνων τὸ 390 μ.χ. στὴν Θεσσαλονίκη

Βρέθηκε ὁ ὁμαδικός τάφος τῶν 17.000 Ἑλλήνων ποῦ δολοφονήθηκαν ἀπὸ τόν Θεοδόσιο Α΄ ὑπερασπίζοντας

τὴν Πατρώα Ἑλληνική Θρησκεία.

Ἔπεσαν ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ.

Στὸν ἀνασκαφικό χώρο τοῦ Μοναστηρίου στὴν Θεσσαλονίκη ἀνακαλύφθηκε τμῆμά τοῦ ὁμαδικοῦ τάφου τῶν 17.000 δολοφονημένων ἀπό τὸν Θεοδόσιο Α”. Πρόκειται περί κοινοταφίου καὶ ὄχι περί κανονικῶν ταφῶν δεδομένης τῆς πλήρους ἀπουσίας  κτερισμάτων.

Στὸ μικρό αὐτὸ τμῆμά, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τίς φωτογραφίες, ἀνακαλύφθηκε μεγάλη ποσότητα σκελετῶν, μὲ φανερές κρανιακές κακοποιήσεις, ποῦ γιὰ τὴν μεταφορά τους χρησιμοποιήθηκαν μεγάλοι γερανοί καὶ ἀριθμὸς ἀπὸ φορτηγά.

Σχετικά μὲ τό θέμα αύτό εἶναι χρήσιμο νὰ δοῦμε τὰ Ἱστορικά γεγονότα:

Τὸν Δεκέμβριο τοὺ 390 μ.χ. ὁ χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος ἀρχηγὸς τῆς Ρωμαϊκής φρουρᾶς τῆς Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας νὰ ἐπιβάλλει μέ τὴν βία τόν Χριστιανισμὸ στοὺς Ἕλληνες κατοίκους τῆς πόλεως, βρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ τὴν ἐξέγερση τοῦ λαοῦ ππου προσπαθοῦσε ἀπεγνωσμένα νὰ διατηρήσει τὴν Ἐθνικὴ του ταυτότητά του ὑπερασπίζοντας τὴν ΠΑΤΡΩΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Η Ρωμαϊκή φρουρά τῆς πόλεως, ποὺ απετελείτο ἀπὸ μισθοφόρους Γότθος Χριστιανούς, στήν ἀρχὴ αἰφνιδιάστηκε καί πολλοί ἀξιωματικοὶ καί στρατιῶτες σκοτώθηκαν. «Οἱ Ἕλληνες  ἐξεγείρονταί καί σκοτώνουν πολλοὺς ἀξιωματικοῦς καί στρατιῶτες τῆς φρουρᾶς (ἐξ αὐτῶν καί τὸν Βοδέριχο) γράφουν οἱ ἱστορικοί.

Ο Θεοδόσιοs πληροφορῆται τό συμβὰν καί μέ δόλιο τρόπο, τάχα γία νά ἐξευμενίσει τα ὀξυμένα πνεύματα, καλεῖ  τόν λαό τῆς πόλεως στον ἱππόδρομο, γία νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἱπποδρομία. Ὅταν ἔκλεισαν ἑρμητικά  οὗ πύλες καὶ ξεχύθηκαν πάνοπλοι στίς κερκίδες του σταδίου   οὗ Γότθοι μισθοφόροι τοῦ αὐτοκράτορα,  ἦταν ἀργὰ γιά ὁποιοδήποτε διαφυγή.

Ο πανικός,  οὗ ἀγωνιώδεις οἰμωγές, τὸ αἷμα χιλιάδων άόπλων Πολιτῶν ποὺ ἔρεε σαν ποτάμι στίς κερκίδες,  ἦταν τα μόνα ποὺ ἐπικρατοῦσαν. Ἐκεῖ μέσα, μόνο σὲ τρεῖς ὧρες, κατασφάζει μὲ τὴν βοήθεια τῶν Γότθων 7.000 Ἕλληνες , σύμφωνα με τόν ἱστορικό Θεοδώρητο, ἑνῶ κατά τόν Κεδρηνό, τόν Θεοφάνη καὶ ἄλλους, ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων ξεπερνά τίς 15.000. «Τούς θέρισαν ὅλους», γράφει ὁ Θεοδώρητος, «σὰν καλαμιές στον θερισμό».

Λίγες τέτοιες θηριώδεις σφαγές, κατευθυνόμενες ὑπό ὀργανωμένης καὶ θεσμοθετημένης ἐξουσίας κατά τῶν ἰδίων τῶν πολιτῶν τῆς, ἔχουν καταγραφεῖ στὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας. Μία απ’ αὐτὲς εἶχαν τὴν ὀδυνηρή ἀτυχία νὰ βιώσουν μὲ τὸ αἷμα τους οι Θεσσαλονικεῖς.

Η σφαγή τῆς Θεσσαλονίκης θεωρεῖται ἀπὸ τούς ἱστορικούς τὸ πιὸ ἀποτρόπαιο, εν ψυχρώ ἔγκλημα, ἕνας μονάρχης τῆς ἀρχαιότητας. πραγματική θηριωδία. Τὸ πιό βδελυρό Τῆς Ἱστορίας. Ξεπέρασε σὲ ἀγριότητα καὶ διαστροφή καὶ τὰ πιό εἰδεχθῆ ἐγκλήματα.

Ο Θεοδόσιοs ἑνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα τῶν πλέον κατάπτυστων αἱμοβόρων μοναρχῶν, ἀναβιβάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, χωρίς αἰδῶ, στὸ βάθρο του «ἁγίου» καὶ «μέγα». Ο «ἅγιος» Αὐγουστῖνος τὸν ἀποκαλεῖ «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ἑνῶ ὁ Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα καὶ θεοφιλέστατο».

«Τοὺς θέρισαν ὅλους! Σὰν καλαμιές στον θερισμό. Μέσα σὲ λίγες ὧρες  ἔσφαξαν 15.000 ἅνδρες. γυναῖκες, παιδιὰ γέροντες….» γράφει ὁ Θεοδώρητος Κύρου στην «Ἐκκλησιαστική Ἱστορίας».

Η σφαγή στον Ἱππόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης στὰ 390 μχ ἀπὸ τόν Αὐτοκράτορα Θεοδόσιο τὸν ἐπονομαζόμενο «Μέγα» καὶ «Ἄγιο», σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη του Χριστιανικοῦ Μεσαίωνα γιὰ τὴν πόλη της Θεσσαλονίκης και θέτοντας ἐκτός νόμου την Πατρώα Ἑλληνική Θρησκεία ἔδωσε ἐντολή να ἀφανιστοῦν όλα τα ἀρχαῖα μνημεῖα τῆς πόλης.

Ὅσοι ἐπιμένουν νὰ λατρεύουν τοὺς θεοὺς τῶν πατέρων τους καταγγέλλονται ὥς «παράφρονες καὶ ἀγριάνθρωποι», στιγματίζονται, κατακεραυνώνονται ἀπὸ τὴν θεϊκή κατάρα καί ἐξοντώνονται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα ποῦ ἐκτελεῖ οὐράνιες ἐντολὲς!

Συγχρόνως χάνουν ὅλα τὰ δικαιώματα τους ὡς πολίτες τῆς Αὐτοκρατορίας, οἱ περιουσίες τους δημεύονται καί τὰ παιδιά τους πουλιοῦνται σκλάβοι.

Η ἐπίσημη δικαιολογία γιὰ τὴν σφαγή της Θεσσαλονίκης εἶναι «ἀντίποινα» γιὰ τὸν θάνατο του Γότθου μισθοφόρου Βουδερίχου ποῦ  ἦταν εὐνοούμενος του Αὐτοκράτορα Θεοδοσίου. 15.000 νεκροὶ Ἕλληνες για ἕναν Γότθο Μισθοφόρο!

Η σφαγή τῆς Θεσσαλονίκης θεωρεῖται ἀπὸ τοῦς μελετητὲς τὸ πιὸ ἀποτρόπαιο, εν ψυχρώ ἔγκλημα ἐνὸς μονάρχη στὴν Ἱστορία. πραγματική θηριωδία!

Ὅμως δὲν  ἦταν μόνον ὁ Θεοδόσιο ἀπηνὴς διώκτης τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

Η 1. Ρωμαϊκή Ἀνατολική Αὐτοκρατορία (Βυζάντιο) δὲν ὑπήρξε ποτέ ἑλληνικὸ ούτε φιλελληνικό. Οὔτε κἀν ἀνεκτικό πρὸς τὴν Ἑλληνικότητα.

Δέν ὀνομάστηκε ποτέ «Ἑλλὰς», ούτε «Νέα Ἑλλάς», ούτε «Νέαι Ἀθῆναι» ούτε καν Βυζάντιο.

Τὸ συνηθισμένο ὄνομά, αὐτὸ ποῦ ἀπαντᾶται στὰ ἐπίσημα κείμενα τῆς Αὐτοκρατορίας, στοὺς χρονικογράφους καὶ τοῦς ἱστορικούς τῆς ἐποχῆς εἶναι «τὸ Κράτος», «Η Βασιλεία τῶν Ρωμαίων», «Το Χριστιανικὸ Κράτος», «Τὸ Ὀρθόδοξο βασίλειον», «η  Ρωμανία».

Γιὰ τον ἴδιο συγγραφέα – αὐτοκράτορα οι Βυζαντινοί εἶναι «ἐκλεκτόν γένος», «Ἀγία Σιῶν», «Νέα Ἱερουσαλὴμ» «λαός ως ἀληθῶς περιούσιος».

Τὸ ὄνομά  Ἕλλην γιὰ αιώνες  ἦταν ἀπαγορευμένο ἐπὶ ποινὴ ἀθανάτου καὶ συνώνυμο  του εἰδωλολάτρη.

Κανένας ἀπό τους Αὐτοκράτορες του Βυζαντίου δὲν ὑπῆρξε Ἕλληνος:

Ὁ Κωνσταντίνος ὁ ἐπονομαζόμενο Μέγας δὲν γνώριζε ούτε κἂν Ἑλληνικά.

Ὁ Θεοδόσιοs  ἦταν Ἱσπανός, «εὐγενής ἐξ Ἱβήρων» σύμφωνα μὲ τὸν Λέοντα τὸν Γραμματικό.

Ὁ Ἡράκλειτος  ἦταν Καππαδόκης.

Ὁ Βασίλειος, ὁ ἱδρυτής της Μακεδονικῆς Δυναστείας  ἦταν Ἀρμένιος.

Ὁ Ἰωάννη Τσιμισκής  ἦταν Ἀρμένιος.

Ὁ Παλαιολόγος  ἦταν Σέρβος.

Ὁ συνεκτικός κρίκος τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους  ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία.

Οἱ ὑπήκοοι του δὲν  ἦταν ὅλοι Ἕλληνες.

Τὰ ξένα στοιχεῖα (Σλάβοι ἡ Ἀρμένιο)  ἦταν πολύ πιό πολυάριθμα καί πολὺ πιὸ ἰσχυρά.

Κατά τὴν Βυζαντινὴ περίοδο ὸ Ἑλληνισμὸς ἁπλά ἐπεβίωνε χωρίς ἐθνικὴ ὑπόσταση, διωκόμενος ἀνηλεῶς ὡς ἔθνος καί ὡς πολιτισμός.

Η ἀνθρωπότητα ἀνά τούς αιώνες Βυθίσθηκε πολλὲς φορές στὸ σκοτάδι τῆς ἀμάθειας καί τῆς δεισιδαιμονίας ἀπὸ τούς δυνάστες ποὺ τὴν ἐπιβουλεύτηκαν.

Πάντοτε ὅμως τό Φῶς ποὺ τὴν βοήθα νά ἀναγεννηθεῖ εἶναι ἕνα, κι αὐτὸ εἶναι Ἑλληνικό!