ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ἕνα πέπλo μυστηρίoυ σκεπάζει μέχρι σήμερα τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, προκαλῶντας ... 

τὴν φαντασία, τὴν περιέργεια καὶ τὸ ἐπιστημονικὸ ἐνδιαφέρoν. 

Ἀρχαῖοι μῦθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες ἀναφορὲς τῶν ἱστορικῶν καὶ τῶν χρονογράφων ἐκείνων τῶν ἐποχῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονες ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ἔρχονται νὰ προσδώσουν ἕνα ἄλλο νόημα, ἢ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν μερικὲς φορὲς τὶς ἀρχαῖες δοξασίες, δημιουργοῦν ἕνα πολύμορφο σύνολο ποὺ μεταφέρει ἀχνὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸν δυνατὸ παλμὸ ἑνὸς πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν μεγαλύτερη τοῦ ἔκταση παραμένει ἀκόμα καὶ σήμερα ἀνεξερεύνητος καὶ ἄγνωστος. 

Ἴσως δὲν θὰ ἦταν οὐτοπικὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία τῶν μύθων, τὴν ἄκρη τοῦ νήματος ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μία ἄγνω στὴ ἀλήθεια. Ἀλλωστε ἡ ἴδια αὐτὴ "οὐτοπία" ὁδήγησε τὸν Σλίμαν στὴν ἀνακάλυψη τῶν Μυκηνῶν καὶ τῆς Τροῖας, τὸν Ἔβανς στὴν ἀνακάλυψη τῶν ἀνακτόρων τῆς Κνωσοῦ κ.λ.π. Οἱ ἀρχαῖοι λοιπὸν μῦθοι, εἴτε Ἑλληνικοὶ εἶναι αὐτοί, εἴτε Περσικοί, Ἰνδικοί, Αἰγυπτιακοί, Ἰνδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα μὲ ἀρκετοὺς μελετητὲς μεταφέρουν μία ἀντίληψη ποὺ σὲ ἐμᾶς φαντάζει παράλογη: ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία δὲν ἀκολούθησε μία γραμμικὴ πορεία ἀπὸ ἕναν πρωτόγονο πολιτισμὸ σὲ ἕναν πιὸ ἐξελιγμένο, ἀλλὰ ἀντίστροφα μία σπειροειδῆ πορεία ἀπὸ ἕναν πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμὸ σὲ μία συνεχόμενη παρακμὴ ἕως τὴν ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρξε ἡ μυθολογικὴ ἐκείνη καταγραφή, καὶ μετὰ πάλι ἄρχισε ἡ ἄνοδος κ.ο.κ. 

ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ 

Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ καταγραφὴ τοῦ Ἡσιόδου στὸ "Ἔργα καὶ ἡμέραι", ὅπου ἀναφέρει ὅτι οἱ θεοὶ δημιούργησαν πρῶτα τὸ Χρυσὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Κρόνος βασίλευε στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Τοῦτο τὸ γένος ἦταν τὸ πιὸ σοφὸ καὶ προηγμένο ἀπ' ὅλα, ἐνῷ ἐν συνεχείᾳ ἀκολούθησαν - σὲ μία συνεχῆ παρακμή - τὰ ἑπόμενα γένη φτάνοντας στὸ κατώτερο: τὸ Σιδηροῦν. Ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἀντίληψη τῆς ἀντίστροφης πορείας του 

ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μιὰ ἀναφορὰ σὲ κάποιον πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμό: Στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ Οὐρανὸς σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ παράδοση ἦταν ὁ πρῶτος βασιλέας ὁ ὁποῖος καὶ δημιούργησε ἕνα παγκόσμιο κράτος. Ὁ Εὐήμερος ὁ Μεσσήνιος ἀναφέρει ὅτι ὁ Οὐρανὸς φέρεται ὡς ὁ πρῶτος τῶν βασιλέων, ἐνῷ ὁ Ἀπολλόδωρος ἀναφέρει ὅτι ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο. 

Ἀνάλογη καταγραφὴ ἔχουμε ἀπὸ τὴν ἀρχαία κινεζικὴ παράδοση, ὁποὺ κατὰ τὸ πανάρχαιο κείμενο " I Τσὶνκ" ὁ πρῶτος βασιλέας ἦταν ὁ 'Τσάνγκ - Τί", ποὺ μεταφράζεται ὡς "Ὅ Βασιλιᾶς Οὐρανός". Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ "Ι Τσίνκ", κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς βασιλείας του "ἐθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος καὶ δικαιοσύνης. Δὲν ὑπῆρχε τότε τόπος στὴ Γῆ ποὺ νὰ μὴν ἀνῆκε στὸν βασιλέα Οὐρανό...". 

Παρόμοιες ἀναφορὲς ὑπάρχουν καὶ στὰ ἀρχαῖα Ἰνδικὰ κείμενα "Ραγγοῦ Βάνσα" καὶ "Ραμαγιάνα", ὅπου γίνεται λόγος γιὰ ἕνα πανάρχαιο βασίλειο ποὺ ἵδρυσε ὁ "Μανοῦ", ὁ "πρῶτος τῶν βασιλέων" καὶ στὸ ὁποῖο ἴσως εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἕνας ἐξελιγμένος πολι τισμός. 

Τὸ ἀρχαῖο Ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux" ἀναφέρει τὴν ὕπαρξη κατὰ τὰ πανάρχαια χρόνια ἑνὸς παγκόσμιου πολιτισμοῦ, ἐνῷ μιλάει καὶ γιὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τοὺς λευκοὺς στρατιῶτες τοῦ βασιλιᾶ "'Ἠλα Τάκι". 

Οἱ παρόμοιες ἕως ταυτόσημες αὐτὲς ἀρχαῖες καταγραφές, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ λαοὺς ποὺ ζοῦν σὲ φοβερὰ ἀπομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δὲν μποροῦν παρὰ νὰ μᾶς κινήσουν τοὐλάχιστον τὴν ὑποψία, ὅτι τότε ὑπῆρχε ἕνα κράτος ποὺ εἶχε κατακτήσει ὅλον, ἢ τοὐλάχιστον τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πλανήτη δημιουργῶντας ἕναν προηγμένο πολιτισμό. 

Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς παρέμεινε στὴν μνήμη τῶν ἀνθρώπων καὶ μετὰ τὴν καταστροφή του (πιθανὸν ἀπὸ κάποιον παγκόσμιο πόλεμο καὶ ἀπὸ ἕναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα ποὺ καταγράφονται καὶ πάλι στὰ κεὶ μενα τῶν ἀρχαίων λαῶν), ἡ δὲ αἴγλη του ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε οἱ πρὼ ταγωνιστές του νὰ πάρουν - μὲ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων - διαστάσεις θεῶν καὶ τὰ γεγονότα ποὺ τὸν σημὰ δεψαν νὰ πάρουν ἀπὸ στόμα σὲ στόμα τὶς διαστάσεις μύθου. 

Ἡ αἰτία τῆς θεοποίησης αὐτῶν τῶν προσώπων μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἀντιληπτὴ ἀπὸ ἕναν ἀναγνώστη τῶν ἀρχαίων κειμένων, ἀφοῦ πάρα πολλοὶ χρονογράφοι, ἱστορικοὶ καὶ συγγραφεῖς ἐκεῖ νὴς τῆς ἐποχῆς μιλοῦν γιὰ τοὺς θεοὺς καὶ περιγράφουν τὰ περιστατικὰ τῆς ζωῆς τους σὰν νὰ πρόκειται γὰ ἱστορικὰ πρόσωπα καὶ ἱστορικὰ γεγονότα. 

Δυστυχῶς δὲν ἔχει φτάσει στὰ χέρια μας λεπτομερὴς καταγραφὴ τῆς ἱστορίας ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀρχαίων καταγραφῶν μὲ τὴν πυρπόληση τῶν βιβλιοθηκῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης κλπ., ποὺ μᾶς στέρησε ἀπὸ ἕναν πολύτιμο θησαυρὸ γνώσεων. Ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ βιβλιοθήκη τῆς Κωνσταντινούπολης καιγόταν ἐπὶ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ πληροφορία μας προκαλεῖ ρῖγος, ὅταν ἀναλογιζόμαστε τὸ πλῆθος καὶ τὴν ἔκταση τῶν γραπτῶν μνημείων ποὺ ἐξαφανίστηκαν. 

Παρ' ὅλα αὐτά, ἔφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικὲς ἀναφορές, οἱ ὁποῖες σὲ συνδυασμὸ μὲ διάφορα παράδοξα ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα καὶ διάφορα πορίσματα ἐπιστημονι κὼν ἐρευνῶν, μποροῦν νὰ μᾶς μεταφέρουν ἀχνὰ τὸν παλμὸ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ. Στόχος τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ δὲν εἶναι νὰ ἀναπαραστήσει τὴν ἱστορία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ νὰ μεταφέρει ἕνα μέρος (ὅσο μπορεῖ νὰ ἐπιτρέψει ὁ περιορισμένος χῶρος) ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν στοιχείων ποῦ παραμένουν ἀνε ξήγητα ἢ τοὐλάχιστον ἐλλιπῶς ἑρμηνευμένα ἀπὸ τὴν συμβατικὴ ἱστορία καί, ἂν δὲν ἀποδεικνύουν, τοὐλάχιστον δημιουργοῦν τὴν ὑποψία γιὰ τὴν ὕπαρξη ἑνὸς πολιτισμοῦ, ἴσως πιὸ προηγμένου καὶ ἐξελιγμένου ἀπὸ τὸν δικό μας. 

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ 

Εἶναι φυσικό, ἡ ἱστορία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑπολογίζεται ὅτι ὑπῆρξε δέκα χιλιάδες χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξαφανίστηκε ἀπὸ μία κοσμογονικὴ καταστροφή, νὰ τυλίχτηκε μὲ τὴν ἀχλὴ καὶ τὴν αἴγλη τοῦ μύθου, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἡ σημαντικότερη ἔνδειξη τῆς ὕπαρξης του. Οἱ γενιὲς ποὺ ἔζησαν τὰ ἑπόμενα ἀπὸ τὴν καταστροφὴ χρόνια χωρίζονταν στοὺς ἀνθρώπους τῶν ἱερατείων, ποὺ εἶχαν στὴν κατοχή τους τὴν προγονικὴ γνώση μαζὶ μὲ κάποια ἀπὸ τὰ κατὰ λοιπα τῆς πανάρχαιας τεχνολογίας, καὶ στὴν μεγάλη μᾶζα τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνοι, τὶς μνῆμες τὶς ὁποῖες διατήρησαν ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἀκμῆς, τὶς περιέβαλαν μὲ τὸ προστατευτικὸ κάλυμμα τῆς μυθολογίας. 

Ἡ μυθολογία βρίθει ἀπὸ ἀναφορὲς στὰ φοβερὰ ὅπλα τῶν θεῶν, στὰ ἱπτάμενα ἅρματα τους, στὰ αὐτόματα μηχανήματα καὶ τὰ πολεμικὰ τέρατα, στὶς "μαγικὲς" δυνάμεις ποὺ ἔφτιαχναν πελώρια οἰκοδομήματα ἢ γκρέμιζαν ἀνίκητα τείχη, στοὺς ταξιδιῶτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἄστρων. Σίγουρα ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας. 

Αὐτὴ ἡ "φαντασία" ὅμως εἶναι παρόμοια - σχεδὸν ταυτόσημη -σὲ διάφορους λαούς, καὶ ἐφ' ὅσον ὑπάρχουν ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν ἐπαρκῶς ἂν δὲν θεωρηθοῦν ὡς ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητας ποὺ κρύβουν οἱ μῦθοι, ἀφοῦ ὑπάρχουν ἱστορικὲς μὰρ τυρίες ποὺ ὑπαινίσσονται τὴν χρησι μοποίηση κατὰ διάφορες κρίσιμες περιόδους μὴ συμβατικῆς μὲ τὰ δεδο μένα τῆς ἐποχῆς τεχνολογίας, καὶ ἐφ' ὅσον σύγχρονοι ἐρευνητὲς στηριζόμε νοῖ σὲ ἀρχαῖες μαρτυρίες κατασκευὰ ζοῦν πράγματα ποὺ ἕως τώρα τὰ θεωρούσαμε ἀντικείμενα ποὺ συνα ντοῦμε μόνο σὲ μύθους. Ἑπομένως, εἶναι φυσικὸ νὰ γεννιέται ἡ ὑποψία ὅτι τὰ περὶ ἁπλῆς φαντασίας δὲν ἀποτε λοὺν ἱκανοποιητικὴ καὶ ἐπαρκῆ ἐξήγηση. 

Οἱ ἀρχαῖοι μῦθοι καὶ τὰ κείμενα εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ἀναφορὲς σὲ ἱπτάμενα ὀχήματα ποὺ χρησιμοποιοῦνταν γιὰ διάφορους σκοπούς. Ὅσες ἀπὸ αὐτὲς καὶ νὰ καταγράψουμε, δὲν θὰ μπὸ ρέσουμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀφήσει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος ἀπ' ἔξω. Ἀξίζει ὅμως νὰ μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικὲς περι πτώσεις, ὅπου ἕνας καχύποπτος ἐρευνητὴς μπορεῖ νὰ διακρὶ νεὶ πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία πολλὰ πράγματα. 

Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὁ μῦθος τοῦ Τριπτόλεμου μὲ τὴν θεὰ Δήμητρα. Πρόκειται γιὰ ἕναν μῦθο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἡ θεὰ Δήμητρα μετὰ ἀπὸ μία περιπλάνηση μὲ τὸ ἱπτάμενο πύρινο ἅρμα της, ποὺ ἐσύρετο ἀπὸ φτερωτοὺς δράκοντες, προσγειώθηκε στὴν "ἀγέλαστο πέτρα" στὴν Ἐλευσῖνα. 

Ὕστερα παρέδωσε τὸ ἴδιο αὐτὸ φτερωτὸ ἅρμα σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς τέσσερις βασιλεῖς τῆς Ἐλευσίνας, τὸν Τριπτόλεμο, ὁ ὁποῖος ἔφυγε πετῶντας, καὶ ἀπουσίασε γὰ πολλὰ χρόνια μὲ σκοπὸ νὰ διδάξει καὶ σὲ ἄλλους λαοὺς τὴν τέχνη τῆς σπορᾶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ θερίσματος τῶν χωραφιῶν. Εἶναι σκανδαλιστικὰ παρόμοια ἡ τοπωνυμία τῆς περιοχῆς ("Ἐλευσὶς") μὲ τὴν λέξη "ἔλευσις", ποὺ θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποδηλώνει τὴν ἔλευση τῆς θεᾶς Δήμητρας μὲ τὸ ἱπτάμενο ἅρμα της. Ἐπιπλέον τὸ ἐκπολι τιστικὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἀνέλαβε νὰ φέρει σὲ πέρας ὁ Τριπτόλεμος μὲ τὰ μέσα ποὺ τοῦ παρεῖχε ἡ θεά, καταγράφε ταὶ καὶ σὲ μυθολογίες ἄλλων λαῶν. Μεταφέρουμε χαρακτηρι στικὰ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γουὶλ Ντιρὰν (Wil Durant) "Ἡ ἱστορία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς Κίνας" τὴν μαρτυρία τῆς Κινεζικῆς παρὰ δοσης: 

"...Πρὶν ἔρθουν οἱ οὐράνιοι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τὰ ζῶα. Σκεπάζονταν μὲ δέρματα ζώων, τρέφο ντὰν μὲ ὠμὸ κρέας καὶ δὲν ἤξεραν τὸν πατέρα τους... 

...Ὅταν ἦρθε ὁ Φοὺ Χί, μὲ τὴν βοήθεια μιᾶς πολὺ μορφωμὲ νὴς βασίλισσας, ἔμαθε στὸν λαὸ τὸν γάμο, τὴν μουσική, τὰ γράμματα, καὶ τὴν ζωγραφική. Τοὺς ἔμαθε ἐπίσης νὰ ψαρεὺ οὗν μὲ δίκτυα καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὸν μεταξοσκώληκα... 

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Φοὺ Χί, τὸ ἔργο του τὸ συνέχισε ὁ Σὲνγκ Μούγκ. Αὐτὸς βρῆκε τὸ ἀλέτρι, τὴ γεωργία, τὸ ἐμπόριο, τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη, καὶ τὸ πὼς νὰ θεραπεύονται οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ βότανα..." 

Παραστάσεις τοῦ ἅρματος μὲ τοὺς φτερωτοὺς δράκοντες ἔχουμε σὲ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀρχαῖα ἀγγεῖα. Ἕνα τέτοιο ἅρμα συναντᾶμε καὶ στὴν τραγωδία τοῦ Εὐριπίδη "Μήδεια", πάνω στὸ ὁποῖο ἀποχωρεῖ στὸ τέλος τοῦ ἔργου ἡ τραγικὴ παιδοκτόνος. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκηνοθετικὲς παρεμβάσεις προξενοῦν τὴν περιέργεια, ἀφοῦ ἡ θεατρική τους ἀπόδοση ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη γιὰ τὴν ἐποχὴ καὶ σίγουρα θὰ προξενοῦσε πολλὰ προβλήματα. 

Ἡ ἐμμονὴ τῶν δημιουργῶν καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Αἰσχύλου στὴν χρήση (στὸ θέατρο) φτερωτῶν ἁρμάτων, ἱπταμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ἀλλὰ καὶ περιέργων ἐνδυμάτων μὲ χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες ποὺ θυμίζουν ἔντονα αὐτὲς τῶν σημερινῶν ἀστροναυτῶν), ὑποδηλώνει τὴν ἐπιθυμία τῶν τραγωδῶν νὰ γίνει πιστὴ καταγραφὴ τῶν μύθων ἢ τοὐλάχιστον τὴν προσπάθεια νὰ περάσουν ἐμμέσως στὸ κοινὸ κάποιες κρυφὲς ἀλήθειες (χωρὶς ἡ μία περίπτωση νὰ ἀναιρεῖ τὴν ἄλλη). 

Στὴν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης" βλέπουμε τὸν Ὠκεανὸ καὶ τὶς κόρες του νὰ ἔρχονται στὸν Προμηθέα ὁδηγῶντας "μὲ τὴν θέληση, χωρὶς χαλινοὺς" ἕνα "τετράσκελο πουλί". Στὰ ἀποσπάσματα ποὺ σώθηκαν ἀπὸ τὴν τραγωδία "Σφίγγα" τὸν βλέπουμε νὰ μιλάει γιὰ ἕνα "πουλὶ ποῦ 'χει νυχάτο χέρι, τὸ πολεμικό, μὲ τὸ κοντάρι", ἐνῷ στὸν "Ἀγαμέμνονα" εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἐντολή: "τὰ σκυλιά, τὰ τολμηρά, ὅπου πετᾶνε στὸν ἀγέρα ἄφησε". 

Ἡ πιθανὴ ἐμμονὴ τοῦ Αἰσχύλου νὰ ἀποκαλύψει μὲ συμβολισμοὺς στοὺς θεατὲς κάποια μυστικά, μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει καὶ τὶς διώξεις του ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο τῆς ἐποχῆς μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀνεβάζει ἐπὶ σκηνῆς τὰ μυστικὰ τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων, καὶ ἴσως καὶ τὴν ἀνεξιχνίαστη δολοφονία του. 

Τὸ τετράσκελο πουλὶ ποὺ ἀναφέρεται στὸν "Προμηθέα Δεσμώτη" τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες ἀπεικονίσεις, καθὼς καὶ σὲ κείμενα διαφόρων λαῶν. Ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅπου μιλάει γιὰ ἕνα ζῶο μὲ τέσσερα σκέλη: 

"...καὶ τὰ σκέλη αὐτῶν ὀρθὰ καὶ πτερωτοὶ οἱ πόδες αὐτῶν καὶ σπινθῆρες ὡς ἐξαστράπτων χαλκὸς καὶ ἐλαφραὶ αἱ πτέρυγες αὐτῶν..." 

Τὸ ὄχημα τὸ εἶδε ὁ προφήτης νὰ βγαίνει λάμποντας ὁλόκληρο, μέσα ἀπὸ ἕνα σύννεφο σκόνης. 

Ὁ Αὐστριακὸς μηχανικὸς Τ. Φ. Μπλούμριχ (J.F. Blumrich), ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε στὴν NASA καὶ βραβεύτηκε" μὲ τὸ μετάλλιο "Ἐξαιρετικὲς Ὑπηρεσίες - Exceptional Services", ἐρεύνησε διεξοδικὰ τὶς περιγραφὲς αὐτὲς τοῦ Ἰεζεκιήλ, καὶ σχεδίασε ἕναν ὑπερμοντέρνο θαλαμίσκο προσγείωσης ἀπὸ διαστημόπλοιο, μὲ ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ περιγράφει ὁ προφήτης. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν του τὰ δημοσίευσε σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο "Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοί..." 

Ἐδῶ φυσικὰ γεννιέται τὸ ἐρώτημα τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ ὄχημα ποὺ εἶδε ὁ Ἰεζεκιὴλ μὲ τὴν τεχνολογία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι καταστράφηκε 7000 περίπου χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτόν. Ἴσως λοιπόν, κάποια ἀπομεινάρια αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας νὰ σώθηκαν καὶ μετὰ τὴν καταστροφή, φυλαγμένα μὲ κάθε μυστικότητα ἀπὸ τὰ ἱερατεῖα. Τὴν γνώση γι' αὐτὰ νὰ εἶχαν μόνον κάποιοι ἀπὸ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. 

Ἕνα ἐπιπλέον γεγονὸς ποὺ πηγάζει μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων εἶναι τὰ ταξίδια πέρα ἀπὸ τὴ γῆ. 

Εἶναι πολλὲς οἱ ἀναφορὲς τῶν μύθων γιὰ τὰ ἡλιακὰ ἅρματα μὲ τὰ ὁποῖα ταξίδευαν διάφοροι ἥρωες, μὲ χαρακτηριστικότερο τὸν μῦθο τοῦ ταξιδιοῦ του Φαέθωνος. Ἀκόμη οἱ ἀναφορὲς σὲ ἀστρονομικὰ θέματα, διαφόρων μυημένων στὰ μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῶν γνώσεων, ποὺ κατὰ τὴν συμβατικὴ ἱστορία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ Σωκράτη στὸν "Φαίδωνα" τοῦ Πλάτωνα, ὅπου μιλάει γιὰ τὴν σφαιροειδῆ μορφὴ τῆς Γῆς, τὴν περιγράφει πὼς φαίνεται ἀπὸ ψηλά, καὶ λέει ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε γιὰ οὐρανὸ δὲν εἶναι ὁ πραγματικός, ἀλλὰ ὅταν βγοῦμε ἔξω ἀπὸ αὐτὸν (ἔξω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα) βλέπουμε τὴν πραγματική του εἰκόνα. 

Μία σειρὰ πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στὸν καλόπιστο ἐρευνητὴ τὴν ἀπορία γιὰ τὸ ἂν ὅσα λέγονται γὰ τὰ διαστημικὰ ταξίδια ἐκείνης τῆς ἐποχῆς δὲν εἶναι ἁπλὰ παραμύθια. Ὁρισμένες βραχογραφίες, ἂν εἰδωθοῦν καὶ ἑρμηνευθοῦν μ' ἕνα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφὲς ἀστροναυτῶν. Τέτοιες ἔχουν βρεθεῖ στὸ Παγγαῖο ὅρος στὴν Θράκη, στὴν Βάλ. Καμόνικα τῆς Ἰταλίας, στὸ Κίμπερλι τῆς Αὐστραλίας καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνεξήγητα γιὰ τοὺς ἐπιστήμονες στοιχεῖα, ἀποτελοῦν μία σημαντικὴ ἔνδειξη ἑνὸς πανάρχαιου ἐξελιγμένου πολιτισμοῦ. 

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ; 

Στὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων λαῶν ὑπάρχει ἡ περιγραφὴ ἑνὸς τρομεροῦ πολέμου ποὺ συγκλόνισε ὅλη τὴ Γῆ. Αὐτὸς ὁ πόλεμος, ποὺ ἴσως στάθηκε καὶ ἡ ἀφορμὴ γὰ τὴν ἀρχὴ τῆς παρακμῆς ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, διεξήχθη μὲ τὴν χρησιμοποίηση ἐξελιγμένων ὅπλων. Οἱ περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων κειμένων μᾶς μεταφέρουν τὴν εἰκόνα μίας σύγκρουσης, ἡ ὁποία ἐπέφερε σφοδρὲς καταστροφές. Ἐκείνη ἡ πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατὰ πᾶσα πιθανότητα σὲ ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα. 

Φαντάζει ἀκραῖο, ὅμως διαβάζοντας κανεὶς τὶς περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων παραδόσεων δὲν μπορεῖ νὰ μὴν πάει ὁ νοῦς του σὲ μία τέτοια πιθανότητα. Οἱ ἀναφορὲς σὲ "ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ σύμπαντος", σὲ μία "λευκό-φωτη λάμψη" καὶ μία "φωτιὰ πρωτόφαντη ποὺ χυνόταν παντοῦ", σὲ "μία θανατηφόρα σκόνη" πόυ σκέπασε ὅσους σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο, δύσκολα μποροῦν νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες. Ἀξίζει νὰ μεταφέρουμε τὰ κείμενα τῶν λαῶν, μέσα στὰ ὁποῖα ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ διακρίνει τὶς μεγάλες ὁμοιότητες ποὺ ὑπάρχουν, καὶ νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματα του. 

Ἀπὸ τὴν Θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, ὅπου γίνεται ἡ περιγραφὴ τοῦ τρομεροῦ ἐκείνου πολέμου μεταξὺ τῶν "Θεῶν" καὶ τῶν 'Τιτάνων", μεταφέρουμε τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα: 

"...Ἔβραζε ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα ἡ ἀπέραντη, καὶ τοὺς Τιτᾶνες τους τύλιξε μιὰ καυτὴ πνοή. Κι ὅπως ἡ φλόγα ἀνέβαινε στὸν οὐρανό, ὅσο γενναῖοι κι ἂν ἦσαν, οἱ Τιτᾶνες τυφλώθηκαν. Τοὺς τύφλωσε ἡ λευκόφωτη ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς λάμψη. Ζέστη, φωτιὰ πρωτόφαντη χύνονταν παντοῦ. Κι ὅτι ἔβλεπαν τὰ μάτια, κι ὅτι τὰ αὐτιὰ ἄκουγαν ἤτανε σὰν νὰ εἶχαν σμίξει ἡ ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ..." 

Ἕνας ἐρευνητὴς θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποψιαστεῖ ὅτι ὁ "κεραυνὸς τοῦ Δία" ποὺ ἦταν τὸ ὅπλο ποὺ ἔδωσε τὴν νίκη τῆς Τιτανομαχίας στοὺς "Θεούς", στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν σημερινὴ πυρηνικὴ βόμβα. 

Ἀκόμα πιὸ χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ περιγραφὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux": 

"...Ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. Τὰ πτώματα τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς των Βρίσχνες, καὶ τῶν Ἀγχίκας. ἔγιναν ἀγνώριστα. Τὰ μαλλιά τους καὶ τὰ νύχια τους εἶχαν πέσει, τὰ φτερὰ τῶν πτηνῶν ἄλλαξαν χρῶμα, οἱ τροφὲς δηλητηριάστηκαν κι ὅσοι ἄνθρωποι σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο σκεπάστηκαν μὲ μία θανατηφόρα σκόνη." 

Ἡ Ἰνδικὴ βίβλος "Μαχαμπαράτα" ἀναφέρει σχετικά: 

"Ἦταν ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ Σύμπαντος. Ἦταν μία στήλη ἀπὸ καπνὸ καὶ φλόγα λαμπρή, σὰν δέκα χιλιάδες ἥλιοι, ποὺ σηκώθηκε μ' ὅλη τὴ δύναμη τῆς... Ἦταν ἕνα νέο καὶ ἄγνωστο ὅπλο, ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ποὺ ἔκανε στάχτη τη. φυλή των Βρίσνις καὶ τῶν Ἀνδάκας... 

...Τὰ κορμιὰ κάηκαν, καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὰ ἀναγνωρίσει. Τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ νύχια ἔπεσαν ἀπὸ τὰ σώματα. Τὰ πουλιὰ ἔγιναν κάτασπρα... Λίγες ὧρες ἀργότερα ὅλα τὰ τρόφιμα εἶχαν μολυνθεῖ... Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτή, οἱ στρατιῶτες ἔπεσαν στὰ ποτάμια μὲ τὰ ροῦχα καὶ τὰ ὅπλα τους... Ἀρχισε νὰ φυσάει ἕνας καυτὸς ἄνεμος... 

Τὸ Σύμπαν τυλίχτηκε μὲ τόση ζέστη σὰν νὰ ἦταν ἄρρωστο μὲ δυνατὸ πυρετό. Οἱ ἐλέφαντες καὶ τ' ἄλλα ζῶα τοῦ πολέμου χτυπήθηκαν ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ ὅπλου... Τὰ νερὰ ζεστάθηκαν τόσο, ὥστε ὅτι ζεὶ μέσα τους, ἅρπαξε φωτιά... 

...Ἕνα ἀκόντιο μοιραῖο, σὰν ραβδὶ τοῦ θανάτου. Μετροῦσε τρία κύβιτα καὶ ἕξι πόδια. Προικισμένο μὲ τὴν δύναμη τοῦ κεραυνοῦ του Ἴντρα μὲ τὰ χίλια μάτια...καταοτρεπτικό γιὰ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα..." 

Ἡ καταπληκτικὴ ὁμοιότητα τῶν περιγραφῶν της "ΡοροΙ Vux" καὶ τῆς "Μαχαμπαράτα", ἀλλὰ καὶ οἱ προκλητικὰ ὅμοιες ὀνομασίες τῶν φυλῶν "Βρίσχνες καὶ Ἀγχίκας" ἀπὸ τὴν μία καὶ "Βρίσνις καὶ Ἀνδάκας" ἀπὸ τὴν ἄλλη, μᾶς ὠθοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν ἀποκλείεται τὰ δύο αὐτὰ κείμενα νὰ περιγράφουν τὸ ἴδιο γεγονός. 

Σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο της "Μαχαμπαράτα" διαβάζουμε γιὰ τὴν σύγκρουση στὸν ἀέρα δύο ὅπλων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ προαναφέραμε: "...Τὰ δύο ὅπλα συνάντησαν τὸ ἕνα τ' ἄλλο στὴ μέση τοῦ ἀέρα. Τότε ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει μαζὶ μὲ ὅλα τὰ βουνά της καὶ τὶς θάλασσες καὶ τὰ δέντρα, καὶ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα κάηκαν ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῶν ὅπλων καὶ ἐπηρεάστηκαν ἄσχημα. Τὰ οὐράνια φλέγονταν καὶ τὰ δέκα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα γέμισαν μὲ καπνό...". 

Ἡ περιγραφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σχετικὰ μὲ τὴν καταστροφὴ στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα, μπορεῖ ἐπίσης νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς μία μυθολογικὴ ἀπεικόνιση τῶν δεινῶν ἐκείνου τοῦ μεγάλου πολέμου: 

"...Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα Φεῖον καὶ πῦρ ἐξ ουρανοῦ, καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις αὐτάς, καὶ πάντα τὰ περίχωρα..." 

Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον στοιχεῖο ποὺ μᾶς μεταφέρουν οἱ ἀρχαῖες παραδόσεις, εἶναι αὐτὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ περίφημου κεραυνοῦ τοῦ Διὸς ἀπὸ τοὺς Κύκλωπες. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ μυθολογία, οἱ Κύκλωπες ἦταν αὐτοὶ ποὺ δημι¬ούργησαν τὸ ἀνίκητο αὐτὸ ὅπλο, τὸ ὁποῖο καὶ ἔδωσαν στὸν Δία γιὰ νὰ κατατροπώσει τοὺς Τιτᾶνες. 

Ἀπὸ τὰ "Σχόλια τοῦ Ἀρτεμιδώρου" διαβάζουμε τὴν γνώμη του Ἐρατοσθένη ποὺ ὑποστήριζε ὅτι ἡ συνωμοσία τῶν Θεῶν κατὰ τῶν Τιτάνων ἔγινε στὸ "θυτήριο", ὅπου οἱ Κύκλωπες κατασκεύαζαν τὸ φοβερὸ ὅπλο, "ἔχων ἐπὶ τοῦ πυρὸς κάλυμμα, ὅπως μὴ ἰδώσει την τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν". 

Μήπως ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ ἕνα πυρηνικὸ ἐργοστάσιο, τοῦ ὁποίου τὰ τοιχώματα προστάτευαν τοὺς ἐργαζόμενους σὲ αὐτὸ ἀπὸ "τὴν τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν", καὶ τοῦ ὁποίου οἱ ἐπιστήμονες, ποὺ θὰ φοροῦσαν προφανῶς μία ἰδιόμορφη στολὴ μὲ κράνος, ἡ ὁποία τοὺς προσέδιδε μία διαφορετικὴ περίεργη εἰκόνα, ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὴν μυθολογία "Κύκλωπες"; Ἀρκετὰ τολμηρὴ ἐτούτη ἡ ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ πιθανή, ἂν λάβει κάποιος ὑπόψιν του τὶς παραπάνω περιγραφές, καθὼς καὶ μία βραχογραφία 10000 ἐτῶν, ποὺ βρέθηκε σὲ σπηλιὰ τῆς κοιλάδας Τασσιλί, στὶς παρυφὲς τῆς ἐρήμου τῆς Σαχάρας, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὴν μορφὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, ντυμένου μὲ μία παράξενη στολή, ποὺ θυμίζει ἔντονα αὐτὴ τῶν ἀστροναυτῶν ἢ τῶν ἐργαζομένων σὲ πυρηνικὸ ἐργοστάσιο. Τὸ κράνος τῆς στολῆς φέρνει στὴν μνήμη μας τὴν περιγραφὴ ἑνὸς Κύκλωπα, ἀφοῦ ἔχει στὸ μέτωπο ἕναν στρογγυλὸ φεγγίτη γιὰ νὰ ἐπιτρέπει τὴν ὅραση. 

ἩΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ 

Τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, ἔφερε ἕνας μεγάλος κατακλυσμός, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα ἀλλὰ καὶ αἰτία τεραστίων γεωλογικῶν μεταβολῶν ποὺ ἀναστάτωσαν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη. Τὰ ἀρχαῖα κείμενα ἀναφέρονται ἐκτενῶς καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν κατακλυσμό, ἀλλὰ καὶ σὲ παλαιότερους. 

Σύμφωνα μὲ κάποιες σύγχρονες θεωρίες, τὸ 9654 π.Χ., ἕνα ἀστρικὸ σῶμα ἔπληξε τὴν Γῆ στὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, προκαλῶντας τεράστιες καταστροφὲς σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἡ χρονολογία αὐτὴ δὲν ἀπέχει ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Πλάτωνας στὸν 'Τίμαιο", γιὰ τὸν καταποντισμὸ τῆς Ἀτλαντίδας. Αὐτὴ ἡ καταστροφή, πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτὴν ποὺ ἀναφέρεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία ὡς ὁ Κατακλυσμὸς τοῦ Δευκαλίωνα. 

Σύμφωνα μὲ μιὰ ἱστορικὴ ἑρμηνεία, ἐν ὄψῃ τοῦ κατακλυσμοῦ ποὺ ἐρχόταν, οἱ σοφοὶ ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ποὺ εἶχαν προβλέψει τὴν καταστροφή, θέλησαν νὰ διασώσουν τὶς γνώσεις τους γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές. Αὐτὲς οἱ γνώσεις κλείστηκαν εἴτε σὲ κάποια οἰκοδομήματα ποῦ ἦταν προορισμένα νὰ "ἐπιβιώσουν", εἴτε διασώθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς κατόχους τους σὲ κάποια ἀπρόσβλητα σημεῖα. 

Οἰκοδομήματα, μέσα στὰ ὁποῖα φυλάχτηκε ἡ γνώση, λέγεται ὅτι ἀποτελοῦν οἱ πυραμίδες. Ἡ Αἰγυπτιακὴ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἡ μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πρὶν τὸν κατακλυσμὸ (ἴσως αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὰ τέλη τῆς τρίτης χιλιετίας νὰ ἦταν κάποιου εἴδους ἀνακαίνιση) καὶ εἶχε φυλαγμένα στὰ σωθικά της τὰ ἀπομεινάρια τῆς χαμένης σοφίας. Ἕνα χειρόγραφο τοῦ ἀρχαίου Αἰγυπτίου ἱστορικοῦ Μασχουντὶ ποὺ βρίσκεται στὴν βιβλιοθὴ κὴ τοῦ πανεπιστημίου) τῆς Ὀξφόρδης, ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: 

"...Ὁ Σουρὶντ ποὺ βασίλευε στὴν Αἴγυπτο, πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμό, κατασκεύασε τὶς δύο μεγάλες πυραμίδες. Καὶ διέταξε τοὺς ἱερεῖς του νὰ ἐναποθέσουν σὲ αὐτὲς τὸ σύνολο τῶν γνώσεων καὶ τῆς σοφίας τῆς ἐποχῆς του, καθὼς καὶ τὰ γραπτὰ κείμενα τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, πρὸς χάριν τῶν μεταγενεστέρων, γιὰ νὰ τὰ μελετήσουν καὶ νὰ διδαχθοῦν ἀπ' αὐτά. 

Στὴν Ἀνατολικὴ πυραμίδα καταγράφηκαν οἱ οὐράνιες σφαῖρες, τὰ σχήματα τῶν ἄστρων καὶ τῶν πλανητῶν μὲ τὶς θέσεις των καὶ τοὺς κύκλους των, καθὼς καὶ ἡ ἱστορία τοῦ παρελθόντος..." 

Ὁ Ἔντγκαρ Κεϊσι στὰ ἔργα τοῦ "Ἱστορία τῆς προέλευσης καὶ τοῦ πεπρωμένου του ἀνθρώπου" καὶ "Ἀτλαντίδα", ἀναφέρει ὅτι ἀρχιτέκτονας τῆς μεγάλης πυραμίδας ἦταν ὁ Ἑρμῆς, ἐνῷ γιὰ τὴν Σφίγγα ἀναφέρει ὅτι κατασκευάστηκε γύρω στὴν δέκατη χιλιετία πρὸ Χριστοῦ. 

Τὴν κατασκευὴ τῆς μεγάλης πυραμίδας ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, γιὰ νὰ φυλαχτεῖ ἐκεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση ὑποστηρίζει καὶ ὁ Ἄραβας ἱστορικὸς Ἰμπ Μπαλούσι. Σύμφωνα μὲ τὴν παρὰ δοση ἡ Σφίγγα ἔκρυβε τὴν λύση κάποιου μεγάλου αἰνίγματος. 

Στὶς 22 Μαρτίου τοῦ 1993 στὶς 11:05 ἀκριβῶς, ἕνα μίνι ρομπὸτ τοῦ Γερμανοῦ μηχανικοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink) ἀνακάλυψε μέσα στὴ πυραμίδα τοῦ Χέωπα, στὸ τέρμα ἑνὸς σφραγισμένου ἀπὸ τοὺς ἀρχαι ὀλόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστικὴ πόρτα. Ἡ ἂ πόσταση ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς πόρτας αὐτῆς ἕως τὸ ἐξωτερικὸ τῆς πυραμίδας, εἶναι 17 μέτρα. 

Ὁ Γερμανὸς μηχανικὸς καθὼς καὶ ἕνα πλῆθος ἀρχαιολόγων πιστεύουν ὅτι πίσω της ὑπάρχει μία αἴθουσα ποὺ περιέχει κάτι τὸ σημαντικό. Μετὰ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἀνακάλυψη, ἀφαιρέθηκαν οἱ ἄδειες τῶν ἐργασιῶν ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἀρχαιολόγους, διακόπτοντας ἔτσι τὶς ἔρευνες στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο καὶ προκαλῶντας τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἰδίων καὶ πολλῶν ἐρευνητικῶν φορέων. Στὴν ἱστοσελίδα τῆς "Κοινότητας τῶν Ἀρχαίων Ἀστροναυτῶν" (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε γιὰ τὴν ὕπαρξη μίας κασέτας, μὲ τὴν διάλεξη (ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ πενῆντα χρόνια) τῶν ἀρχαιολόγων Σὲρ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) καὶ Τζὸν Κινάναν (John Kinnanan), στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἀναγγελία τῆς ἀνακάλυψης αὐτῆς τῆς μυστικῆς κάμαρας! 

Σήμερα, πέντε χρόνια μετὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ, καὶ ἀφοῦ ἡ βασιλικὴ αἴθουσα, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκινάει ὁ διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τοὐλάχιστον ἀπὸ τὰ μέσα Νοεμβρίου (ὅπως καταγγέλλει στὴν παραπάνω ἱστοσελίδα ὁ Ἔριχ φὸν Νταίνικεν), οἱ Αἰγυπτιακὲς ἀρχὲς ἀνακοινώνουν ὅτι θὰ γίνει μία προσπάθεια νὰ ἀνοιχτεῖ ἡ μυστηριώδης, πόρτα. 

Ἡ Γερμανικὴ ἐφημερίδα "DIE WELT" σ' ἕνα φύλλο της στὶς 29 Ἰανουαρίου τοῦ 1998, ἀναφέρει ὅτι μέχρι τα μέσα Μαρτίου οἱ ἀρχαιολόγοι πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν πρόσβαση στὴ μυστικὴ κάμαρα. Κάτι τέτοιο ὅμως, μέχρι τὴν σπγμὴ πόυ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ἔχει γίνει. Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ περιμένουμε τὰ ἀποτελέσματα ἐλπίζοντας πὼς δὲν θὰ δοθεῖ καὶ ἄλλη περίεργη ἀναβολή. 

Ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἱστορικῶν μαρτυριῶν καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀπομεινάρια τῆς πανάρχαιας ἐπιστημονικῆς γνώσης ποὺ ἐπιβίωσαν μετὰ τὸν κατακλυσμό, ἔμειναν καλὰ κρυμμένα μέσα στὰ ἱερατεῖα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν θέλησαν νὰ γίνει γνωστὴ στὸ εὐρὺ κοινὸ μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοί, μὲ κυριότερο ἴσως αὐτὸν τῆς προσπάθειας νὰ ἀποφευχθεῖ 

στὸ μέλλον ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα, ὅπως αὐτὸ τοῦ παρελθόντος. 

Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία, σὲ ὁρισμένες στιγμὲς τῆς ἱστορίας, ὅταν ἡ κρισιμότητα τῶν περιστάσεων τὸ ἔκρινε ἀπαραίτητο, χρησιμοποιοῦνταν κάποια ἀπὸ τὰ ἐξελιγμένα ὅπλα τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν θετικὴ ἔκβαση διαφόρων γεγονότων. Ἕνα τέτοιο χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι αὐτὸ τῆς ναῦ μαχίας τῆς Σαλαμίνας, ὅπου οἱ Ἱερεῖς ἐπισκέπτόμενοί τον Θεμιστοκλῆ, τὸν ἔπεισαν ὅτι ἡ ναυμαχία μὲ τοὺς Πέρσες ἔπρε πὲ νὰ γίνει ὁπωσδήποτε στὰ νερὰ τῆς Σαλαμίνας μπροστὰ ἀπο τὸ Θριάσιο πεδίο,όπου βρίσκονταν οἱ ναοὶ τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων. 

Ὁ Θεμιστοκλῆς μετὰ ἀπο ἐπίμονες προσπάθειες καὶ τεχνάσματα, κατάφερε νὰ φέρει ἀντιμέτωπα τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ Περσικὰ πλοῖα μπροστὰ ἀπὸ τὸ Θριάσιο πεδίο, ὅπου καὶ ἔγινε αὐτὸ ποὺ μᾶς περιγράφει ὁ Πλούταρχος στὸ 15ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του "Θεμιστοκλῆς": 

"...Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος, μέγα φῶς ἔλαμψε ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα, ἐνῷ ἡ πεδιὰς ἐγέμισε ἀπὸ ἦχον καὶ θόρυβον ὅμοιον μὲ φωνὰς πλήθους, μὲ βουητό, ὡσὰν πολλοὶ ἄνθρωποι μαζὶ νὰ περιφέρουν τὸν μυστικὸν Ἴακχον. Ἀπὸ τὸ μέσον δὲ αὐτοῦ τοῦ θορύβου ἐδημιουργήθη νέφος, ποὺ ἀνυψώθη ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔπειτα ἐπέστρεψε καὶ ἐπέπιπτε εἰς τὰς ἐχθρικὸς τριήρεις." 

Τί ἄλλο μπορεῖ νὰ περιγράφει ἐδῶ ὁ Πλούταρχος; Ἀποκλείεται νὰ μιλᾶ γιὰ μία ἐκτόξευση πυραύλων ποὺ ἔπλη ξὰν τὰ Περσικὰ πλοῖα; 

Ὑπάρχει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος τέτοιων μαρτυριῶν ποὺ δυστυχῶς ἡ στενότητα τοῦ χώρου δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὶς μεταφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι τὰ λίγα στοὶ χεία ποὺ ἀναφέραμε ὡς χαρακτηριστικὰ τοῦ πλήθους ποῦ ὑπάρχει, μποροῦν νὰ δώσουν μία εἰκόνα, μέσα στὴν ὁποία οἱ ἐξηγήσεις τῆς συμβατικῆς ἱστορίας καθίστανται ἀνεπαρκεῖς νὰ καλύψουν τὰ ἐρωτηματικὰ ποὺ προκύπτουν. 

                                                                

ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1)Παντελής Κ. Ιωαννίδης "Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων".
2)Βογιατζής Γιώργος "Οι βραχογραφίες του Παγγαίου απο καλύπτουν".
3)Δημ. Λαζογιώργος - Ελληνικός "Οι αποκαλύψεις του Αισχύλου για την Ατλαντίδα".
4)Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) "Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας".
5)Μπλούμριχ Γιόζεφ "Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί...".
6) Ησίοδος "Θεογονία".
7) Ησίοδος "Εργα και Ημέραι". 8)Πλάτωνας "Φαίδων".
9) Πλάτωνας 'Τίμαιος".
10) Πλούταρχος "Θεμιστοκλής".
11 )Die Welt, 29 Ιανουαρίου 1988.
12)"Acient Astronaut Society" Home page.

Πὼς ἐξαφανίστηκε ἡ Ἀρχαία Σπάρτη; Μιὰ ἀπίστευτη βαρβαρότητα

NOW PLAYING

Σταυρούλα Χρυσαειδή και Ηλίας Μπόγδανος έγιναν viral στο Survivor παρά το κόλπο του Κατσούλη

Ο Σάκης Κατσούλης κέρδισε και τα «παιχνίδια Καραϊβικής» του Survivor αλλά το κοινό είναι καχύποπτο

 

Θησαυροὶ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς τέχνης καταστράφηκαν καὶ λεηλατήθηκαν, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀπὸ Ρωμαίους, Φράγκους σταυροφόρους, ἀπὸ τὸν Ἑνετὸ στρατηγὸ Μοροζίνι καὶ ἀπὸ τὸν Ἄγγλο (Σκῶτο γιὰ τὴν ἀκρίβεια) Ἔλγιν.Εξίσου μεγάλη καταστροφὴ ἐπῆλθε ἀπὸ περιηγητὲς καὶ ἀπεσταλμένους μουσείων, πανεπιστημίων καὶ βασιλιάδων τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα στοὺς χρόνους τῆς τουρκοκρατίας, γιὰ νὰ ἀποθησαυρίσουν νομίσματα, χειρόγραφα, ἐπιγραφὲς καὶ ἔργα τέχνης. 

Ὅλους αὐτοὺς ὑπέρβαλε σὲ ἀπληστία καὶ σὲ καταστροφὲς ποὺ προκάλεσε στοὺς προγονικοὺς θησαυροὺς τῆς Ἑλλάδας ὁ Μισὲλ Φουρμόν, Γάλλος ἱερωμένος ποὺ δίδασκε στὸ Γαλλικὸ Κολλέγιο τοῦ Παρισίου(1690/1746), ὁ ὁποῖος ξεπερνάει καὶ τὸν Ἔλγιν ὅσον ἀφορᾶ στὸ βάναυσο τρόπο τῆς καταστροφῆς τῶν μνημείων, ποὺ κυριολεκτικὰ ἀφάνισε, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀπίστευτο ἀριθμὸ τῶν ἀρχαιοτήτων ποὺ κατάστρεψε. 

Τὸν χειμῶνα τοῦ 1724 δύο ἄντρες ἔφτασαν στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπεσταλμένοι τοῦ Βασιλιᾶ Λουδοβίκου 15ου. 

Ἦταν ὁ Μισὲλ Φουρμόν, Γάλλος ἱερωμένος ποὺ δίδασκε στὸ Γαλλικὸ Κολλέγιο τοῦ Παρισίου καὶ Ἔτσι, τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1729, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν ἀνιψιό του, ὁ Φρανσουὰ Σεβίν, ἐπίσης ἱερωμένος καὶ φιλόλογος. 

Ἀποστολή τους ἦταν ἡ συλλογὴ ἀρχαίων συγγραμμάτων καὶ ἐπιγραφῶν ἀπὸ τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

καὶ ἐφοδιάστηκε μὲ φιρμάνι τοῦ Σουλτάνου Ἀχμὲτ Γ', μὲ τὸ ὁποῖο ἀποκτοῦσε τὸ δικαίωμα νὰ ἐρευνήσει καὶ νὰ μελετήσει ὅσους ἀρχαιολογικοὺς χώρους ἤθελε στὴν ἐπικράτεια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. 

Δὲν δυσκολεύτηκαν καθόλου νὰ ἐξασφαλίσουν τὶς ἀπαραίτητες ἄδειες ποὺ θὰ τοὺς ἐπέτρεπαν νὰ ἐξερευνήσουν τὶς ἀρχαιότητες. 

Οἱ Τοῦρκοι δὲν τὰ θεωροῦσαν κληρονομιά τους καὶ δὲν ἦταν δύσκολοι, ἀρκεῖ τὸ μπαξίσι νὰ ἦταν γενναῖο. 

Ὁ Σεβὶν ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος τον κατεύθυνε πρὸς τὶς πλουσιότερες βιβλιοθῆκες τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ στρώθηκε στὴ δουλειά. 

Ὁ Φουρμόν, ὅμως, δὲν ἀρκέστηκε στὰ βυζαντινὰ χειρόγραφα καὶ τὶς μουχλιασμένες βιβλιοθῆκες. 

Ἤθελε νὰ δοξάσει τὴ Γαλλία καὶ τὸν Βασιλιᾶ ὅσο κανεὶς ἄλλος καὶ ἤξερε μὲ ποιό τρόπο θὰ τὸ κατάφερνε. 

Θὰ ξέθαβε τὶς ἀρχαιότερες καὶ πιὸ δυσεύρετες ἐπιγραφὲς ἀπὸ τὰ λαμπρότερα μνημεῖα τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ὅ,τι δὲν μποροῦσε νὰ πάρει μαζί του, θὰ τὸ κατέστρεφε, τάχα γιὰ νὰ τὸ σώσει ἀπὸ τοὺς ἀρχαιοκάπηλους καὶ τοὺς «ἀμόρφωτους» ντόπιους. 

Ἂν δὲν μποροῦσε νὰ τὰ ἔχει ὁ ἴδιος, δὲν ἤθελε νὰ τὰ εἶχε κανείς. 

Ἔτσι ξεκίνησε μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἄγριες καὶ παράλογες καταστροφὲς ἀρχαίων μνημείων στὴν Ἑλλάδα. 

Πρῶτος σταθμός του ὑπῆρξε ἡ Ἀθήνα, ὅπου ἔμεινε πέντε μέρες. 

Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1730, ὁ Φουρμὸν πάτησε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ πόδι του στὴ Μάνη. 

πῆγε στὴν Πελοπόννησο καὶ μέσῳ Μεγαλοπόλεως ἔφτασε στὸν Μυστρᾶ, ὅπου οἱ δημογεροντία τον ὑποδέχτηκε σὰν φιλέλληνα. 

Ἐγκαταστάθηκε στὴ Ζαρνάτα καὶ δὲν προχώρησε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς περιοχῆς, γιατί τὸν φόβιζαν οἱ ὁπλοφοροῦσες γυναῖκες καὶ ἡ ἀγριότητα τῶν κατοίκων, ποὺ διψοῦσαν γιὰ ἐλευθερία καὶ αἷμα. 

Τὶς πρῶτες μέρες τῆς παραμονῆς του ἐκεῖ, ἀνακάλυψε ἐντοιχισμένα στὸ μεσαιωνικὸ τεῖχος ἐνεπίγραφα ἀρχαῖα βάθρα. 

Ἀμέσως, μὲ δέκα ἐργάτες, τὰ «ξήλωσε» ἀπὸ τὴν ἀρχική τους θέση. 

Ἔπειτα βρέθηκαν στὸ τεῖχος τῶν Παλαιολόγων εἴκοσι ἀκόμη κομμάτια ἐνεπίγραφων λίθων, ποὺ εἶχαν τὴν ἴδια μὲ τὰ προηγούμενα τύχη. 

Ἀμέσως ὁ Fourmont προσέλαβε ἄλλους πενῆντα ἐργάτες. 

Ἐπὶ 53 συνεχῶς μέρες δὲν ἄφησε στὴν κυριολεξία «λίθον ἐπὶ λίθου» στὸν Μυστρᾶ, στὴν Σπάρτη καὶ στὶς Ἀμύκλες. 

Κατεδαφίζοντας καὶ σκάβοντας, ἀνακάλυψε 300 ἐπιγραφὲς τὶς ὁποῖες ἀντέγραψε, διάφορα ἀνάγλυφα, ἀναθήματα καὶ μικροτεχνήματα τὰ ὁποῖα ἀποκόμισε στὴν πατρίδα του. 

Στὶς Στὶς ἐπιστολές του, ὁ ἱερωμένος περιέγραψε τοὺς Μανιάτες μὲ τὰ χείριστα λόγια: «Ἔφυγα ἀπὸ τὴν βάρβαρη πατρίδα τους χωρὶς νὰ ἀποκομίσω τίποτε τὸ ἀξιόλογο, τίποτε γιὰ νὰ βγοῦν τοὐλάχιστον τὰ ἔξοδά μου». 

Γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ τὸ «σκυλολόϊ», ὅπως ἀποκάλεσε τοὺς ντόπιους, ἀποφάσισε νὰ καταστρέψει ὁλοσχερῶς τὰ ἀριστουργήματα τῶν προγόνων τους. ρίχτηκα πάνω στὴν ἀρχαία Σπάρτη.' 

Δυστυχῶς, ἐπέλεξε τὴν Ἀρχαία Σπάρτη. 

«Τὴν ἔσβησα, τὴν κατέσκαψα, τὴν ἐκθεμελίωσα, δὲν τῆς ἄφησα λίθο ἐπὶ λίθου», καὶ συνεχίζει: »Τὴν ἰσοπέδωσα λοιπὸν μὲ κάθε ἐπισημότητα. Καὶ αὐτὸ προκάλεσε τὸ θαυμασμὸ τῶν Τούρκων, ἐνῶ οἱ Ἕλληνες λύσσαξαν καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἔμειναν κατάπληκτοι. 

Εἶμαι ἥσυχος, πολὺ περισσότερο γιατί ἀπόκτησα ἀπὸ τὸ ταξίδι μου πράγματα ἱκανὰ νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ θαμπώσουν ὅλους τοὺς σοφούς». 

καὶ δεκάδες ἐργάτες δούλευαν πυρετωδῶς γιὰ ἕνα μῆνα καὶ δὲν ἄφησαν τίποτα ὄρθιο. 

Παρανοϊκός; ἡμιμαθής; φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ ἀρχαίου πνεύματος; δὲν ξέρει κανεὶς τὴν ἀκριβὴ ἀπάντηση. 

Ἴσως λίγο ἀπὸ ὅλα.Το βέβαιο ὡστόσο εἶναι πὼς ἡ καταστροφὴ ποὺ προκάλεσε εἶναι κολοσσιαία καὶ σ' αὐτὴν ὀφείλεται ἡ ἐξαφάνιση τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, τῆς Τροιζήνας καὶ τῆς Ἑρμιόνης. 

Ὁ Φουρμὸν καὶ δεκάδες ἐργάτες δούλευαν πυρετωδῶς γιὰ ἕνα μῆνα καὶ δὲν ἄφησαν τίποτα ὄρθιο. 

Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα, ποὺ ὁ ἴδιος δίνει, μόνο στὴ Σπάρτη πλήρωσε 1.200 ἡμερομίσθια γιὰ τὸ γκρέμισμα τῶν μνημείων καὶ τῶν κτιρίων ποὺ σώζονταν ἀκόμη. 

Ἀνατριχιάζει κανεὶς μὲ τὴ σκέψη ὅτι θὰ μποροῦσε ὁ Fourmont νὰ μεταφέρει τὸ βαρβαρικὸ μένος στὴν Ὀλυμπία, ποὺ τὴν ἐπίσκεψη τῆς μάλιστα εἶχε προγραμματίσει. 

Ἀλλὰ ἀνακλήθηκε, εὐτυχῶς, στὴ Γαλλία λίγο ἀργότερα. Συγκέντρωσε περισσότερες ἀπὸ 300 ἐπιγραφές, τὶς ἀντέγραψε καὶ ὅσες βρίσκονταν σὲ καλὴ κατάσταση τὶς φόρτωσε σὲ πλοῖα γιὰ τὴ Γαλλία. 

Οἱ πληροφορίες ποὺ ἀναφέρονταν στὶς ἐπιγραφὲς ἦταν ἀνεκτίμητης ἀξίας. Ὀνόματα Ἐφόρων, Γυμνασιαρχῶν, Ἀγορανόμων, φιλοσόφων, ἰατρῶν, ποιητῶν, ρητόρων, διάσημων γυναικῶν, ψηφίσματα τῆς Γερουσίας, ἀκόμα καὶ τὴ Ρήτρα τοῦ Λυκούργου. 

εἰσῆλθα στὸν τάφο τοῦ Λυσάνδρου καὶ ἀνεκάλυψα τὸν τάφο τοῦ Ὀρέστου. Τὸ ἔκανα γιὰ τὴ Γαλλία, γιὰ τὴν Αὐτοῦ ἐξοχότητα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ γιὰ μένα μιὰ νέα δόξα». 

Μὲ περηφάνια ἔγραφε ὅτι διέλυσε αὐτὰ ποὺ ἀκόμα καὶ οἱ Βενετοὶ εἶχαν σεβαστεῖ καὶ γιὰ χιλιάδες χρόνια κανεὶς δὲν εἶχε τολμήσει νὰ ἀγγίξει. 

Μετὰ τὴ Σπάρτη, σειρὰ εἶχαν οἱ Ἀμύκλες, ὅπου κατεδάφισε τὸν ναὸ τοῦ Ἀπόλλωνα. Μόνο οἱ Μυκῆνες γλίτωσαν, γιατί οἱ ὀγκόλιθοι ἦταν τόσο τεράστιοι ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς ξεθεμελιώσει. 

θαυμασμός του Φουρμὸν γιὰ τὸν ἀρχαῖο πολιτισμὸ συνοδευόταν ἀπὸ μία ἀδυσώπητη μανία καταστροφῆς. 

Ὁτιδήποτε δὲν μποροῦσε νὰ μεταφέρει στὴ Γαλλία, ἤθελε νὰ τὸ ἐξαφανίσει ἀπὸ προσώπου γῆς γιὰ νὰ μὴν τὸ ἀπολαύσει κανεὶς ἄλλος. 

Ἡ ἄρρωστη μεγαλομανία του ἱκανοποιοῦνταν μόνο ὅταν κατέστρεφε τὰ λαμπρότερα μνημεῖα, γιατί ἔνιωθε ὅτι μόνο αὐτὸς εἶχε τὴ δύναμη νὰ τὸ κάνει. Φαντασιωνόταν ὅτι τὸ ὄνομά του θὰ γινόταν γνωστὸ σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη καὶ θὰ τὸν ὑμνοῦσαν γιὰ αἰῶνες: 

«Ὁ ἀντίλαλος θὰ ἀκουστεῖ σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη. Δὲν γκρεμίζει κανεὶς δύο καὶ τρεῖς πολιτεῖες χωρὶς θόρυβο. 

Ἐγώ τις κατέσκαψα, ἐνῶ οἱ παλαιότεροι περιηγητὲς ἔρχονταν μόνο γιὰ νὰ τὶς ἀνακαλύψουν». 

Βέβαια δὲν ξεχνοῦσε νὰ δοξάσει τὸν Βασιλιᾶ καὶ τὴ Γαλλία γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ὁποίου δούλευε. 

Ὁ λατρεία του πρὸς τὸ Λουδοβίκο τὸν τύφλωνε καὶ τὸν ὁδηγοῦσε σὲ ἀκραῖες πράξεις: «Ἡ εὐσέβειά μου ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ μὴν ἀφήσω σὲ ἡσυχία οὔτε τὴν τέφρα τῶν βασιλιάδων τους. 

Ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ σὲ χειρόγραφο του, ποὺ σώζεται μαζὶ μὲ τὸ ἡμερολόγιο του, ὅτι συγκέντρωσε πάνω ἀπὸ 1.500 ἐπιγραφὲς στὴν περιήγηση του τὸ 1729 στὴν Ἑλλάδα. 

Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν κόμη Maurepas, o Fourmont καυχιέται ὅτι κατέστρεψε(!) τὶς ἐπιγραφές, γιὰ νὰ μὴν ἀντιγραφοῦν ἀπὸ μελλοντικὸ περιηγητή!!! 

Ὅσα γραφεῖ ὁ fourmont γιὰ τὴν καταστροφὴ ποὺ ἔκανε στὴ Σπάρτη ἐξηγοῦν καὶ τὴ σπανιότητα τῶν ἀρχαιοτήτων σήμερα στὴ φημισμένη πόλη. 

Σημειώνει λοιπὸν ὁ ἀββας τὰ ἑξῆς ἀπίστευτα: «ἐπὶ 30 μέρες καὶ πλέον 30, 40 καὶ 60 ἐργάτες ἐκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, ἐξαφανίζουν τὴν πόλη τῆς Σπάρτης. Μοῦ ὑπολείπονται 4 μονὸ πύργοι νὰ καταστρέψω... 

Πρὸς τὸ παρὸν ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν τελευταίων ἀρχαιοτήτων τῆς Σπάρτης.Καταλαβαίνετε (ἀποτείνεται στὸ Maurepas) τί χαρὰ δοκιμάζω(!). 

Ἀλλὰ νὰ ἡ Μαντινεία, ἡ Στυμφαλία, ἡ Τεγέα καὶ ἰδιαίτερα ἡ Νεμέα καὶ ἡ Ὀλυμπία ἀξίζουν τὴν ἐκ βάθους ἐκθεμελίωση. 

Έκανα πολλές πορείες αναζητώντας αρχαίες πόλεις αυτής της χωράς και έχω καταστρέψει μερικές. 

Ἀνάμεσα τους τὴν Τροιζήνα, τὴν Ἑρμιόνη, τὴν Τύρινθα (tyrins στὸ χειρόγραφο ἀντὶ tiryns), τὴ μισὴ ἀκρόπολη τοῦ Ἄργους, τὴ Φλιασιά, τὸ Φενέο... 

Εἰσέδυσα στὴ Μάνη. Ἐδῶ καὶ ἕξι ἑβδομάδες ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῆς Σπάρτης! 

Γκρεμίζοντας τὰ τείχη, τοὺς ναούς της, μὴν ἀφήνοντας πέτρα στὴν πέτρα θὰ κάνω καὶ τὴν τοποθεσία της ἄγνωστη στὸ μέλλον, γιὰ νὰ τὴν ξανακάνω ἐγὼ γνωστή. Ἔτσι θὰ δοξάσω τὸ ταξίδι μου. Δὲν εἶναι αὐτὸ κάτι; 

Καὶ πιὸ κάτω: «ἡ Σπάρτη εἶναι ἡ πέμπτη πόλη ποὺ κατέσκαψα. 

Δὲν θέλω νὰ ἀφήσω λίθο ἐπὶ λίθου. 

Δὲν ξέρω ἂν ὑπάρχει στὸν κόσμο πρᾶγμα ἱκανὸ νὰ δοξάσει μιὰ ἀποστολὴ περισσότερο ἀπὸ τοῦ νὰ σκορπίσεις στοὺς ἀνέμους τὴ στάχτη του Ἀγησιλάου, ἀπὸ τὸ ἀνακαλύψεις τὰ ὀνόματα τῶν ἐφόρων, τῶν γυμνασιαρχῶν, ἀγορανόμων, φιλοσόφων, γιατρῶν, ποιητῶν, ρητόρων, διάσημων γυναικῶν, ψηφίσματα τῆς Γερουσίας, τοὺς νόμους τοῦ Λυκούργου. 

Ἀσχολοῦμαι τώρα μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν βαθύτερων θεμελίων τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀμυκλαίου Ἀπόλλωνα. Θὰ κατέστρεφα καὶ ἄλλους ἀρχαίους τόπους τὸ ἴδιο εὔκολα, ἂν μὲ ἄφηναν. Τὸν πύργο τὸν γκρέμισα ὁλοκληρωτικά.» 

Γιὰ τὴν Τροιζήνα ἀναφέρει: «γκρέμισα ὅτι ἀπέμεινε ἀπὸ τὰ ὀχυρὰ καὶ τοὺς ναούς της.». Καὶ μὲ ἀπίστευτη ἀφέλεια ὁμολογεῖ: «ἀπὸ τοὺς περιηγητὲς ποὺ προηγήθηκαν δὲν θυμᾶμαι νὰ τόλμησε κανεὶς νὰ κατεδαφίσει πύργους καὶ ἄλλα μεγάλα κτίρια! 

Ἐγὼ δὲν μοιάζω μὲ αὐτοὺς ποὺ τρέχουν ἀπὸ πόλη σὲ πόλη γιὰ ἰδοῦν. 

Πρέπει νὰ παίρνω χρήσιμα πράγματα». 

Καὶ πῶς δικαιολογεῖται; Στὶς 20 Ἀπριλίου 1730, ὁ Fourmont γράφοντας στὸν πρεσβευτὴ τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη Βιλλενεβέ, δικαιολογεῖ τοὺς βανδαλισμούς του στὴν Σπάρτη σὰν ἐκδίκηση, ἀπὸ τὴν κακὴ ἀπέναντί του συμπεριφορά των Μανιατῶν: » 

Τέλος, πρέπει νὰ σημειωθεῖ πὼς τὰ χειρόγραφά του, τὰ ἡμερολόγια καὶ οἱ ἐπιγραφὲς βρίσκονται στὴ Βασιλικὴ Βιβλιοθήκη στὸ Παρίσι. 

Ἀκολουθοῦν εἰκόνες ἀπὸ τὰ ἡμερολόγια του: 

1. Η πεδιάδα του Άργους με καταγεγραμμένες τις πόλεις και τα χωριά που έψαχνε

2. Ένα από τα πολλά ενεπίγραφα από τη Σπάρτη. Σκίτσο από το βιβλίο σημειώσεων του αββά

3. Αποτύπωση αγάλματος δαφνοστεφανωμένου νέου.



4. Βάθρο Λακεδαιμονίων καταγεγραμμένο στο βιβλίο του ιδίου πριν την καταστροφή του αντικειμένου

5. Σκίτσο του Σουλτάνου Αχμέτ Γ’ στο βιβλίο σημειώσεών του.

6. Χάρτης της περιοχής της αρχαίας Σπάρτης.

 

7.Το εξώφυλλο ενός βιβλίου σημειώσεων του.

   

Ὁ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Ένατη

 

( 431 - 404 π.χ - Τό δρᾶμα τῶν Ἑλλήνων )

<< Ἀθάνατων ἔχθραν μὴ φύλαττε θνητός ὤν >>

( Μὴ διατηρεῖς γιὰ πάντα ἔχθρα ἐνῶ εἶσαι Θνητός )

( Μέναδρος ὁ Ἀθηναῖος )

”Ότι κατάφεραν οἱ Ἕλληνες στοὺς ἐνδόξους Μηδικοῦς πολέμους μὲ τὸ ξίφος καὶ τὴν Ἑνότητα, τὸ κατέστρεψαν πάλι μὲ τὸ ξίφος ἀλλὰ μὲ τὴν διχόνοια αὐτὴ τὴ φορά τό ἔτος 431 ἕως καὶ τὸ 404 π.Χ.

Εἶναι ἡ περίοδος τοῦ ἐμφυλίου ἡ γνωστότερη , τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου. Οἱ ἀνθέλληνες κατάλαβαν πολὺ καλά, ὅτι οἱ Ἕλληνες δὲν ἀντιμετωπίζονται σὲ μάχες ! Ὁ χειρότερος ἐχθρός ποῦ τοῦς νικᾶ, εἶναι ἡ διχόνοια μὲ τὰ παιδία της , δηλαδή τὴν δωροδοκία, τὴν προδοσία καὶ τῶν ἐνδοτισμό.

Ἡ Πατρίδα θὰ κάνει ἀρκετά χρόνια γιά νὰ ἀνακάμψει . Οἱ πληγές , ὅμως τοῦ ἀφανιστικοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου δὲν θὰ ἐπουλωθοῦν , δυστυχῶς ΠΟΤΕ .

Οἱ μισέλληνες αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν διέρχονται <<διὰ πυρός καὶ σιδήρου >> τὴν Ἑλλάδα. Διέρχονται << διὰ ταλάντου καὶ παπύρου >> Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἐνδόξου Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου, τὸ 449 π.χ. Ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμη τῆς Ἀθηναϊκῆς πολιτείας περιέχεται στὰ χέρια τοῦ Περικλέους τοῦ Ξανθίππου . Ὁ Περικλῆς ἦτο τῆς ἀπόψεως ὅτι τὸ συμφέρον τῆς πόλεως

ἐπέβαλε τὴ σύναψη τῆς εἰρήνης μὲ τοῦς Πέρσες καὶ ἀπέστειλε πρέσβεις στὰ Σοῦσα, τὸ 448 π.χ γι΄ αὐτὸν τὸ λόγο! Ὁ Θουκυδίδης εἶναι σαφὴς γιὰ τὰ φιλομηδικά καὶ ἀντιλακωνικά αἰσθήματα τοῦ Περικλέους.

Καὶ ἐνῶ ἡ νέα παρόρμηση τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴν ἄνθιση πάλι τοῦ πολιτισμοῦ τους , εὑρίσκεται σὲ μεγάλο ὀργασμό, καὶ ἀκολουθεῖ μία σειρά πολεμικῶν συγκρούσεων μεταξὺ τῶν << Ἑλληνίδων πόλεων >> ἀπὸ διάφορες αἰτίες , ἡ κυριότερη τῶν ὁποῖων ἦτο ἡ ἡγεμονία σὲ ὅλη τὴν χώρα! Οἱ δύο κυρίως πόλεις ποῦ εἶναι ἡ Σπάρτη καὶ ἡ Ἀθήνα ! Ὁ ἀνταγωνισμός αὐτὸς ἔφεραι τὴν διάλυση τῆς Συμμαχίας ἀνάμεσα στὶς δύο πόλεις καθὼς καὶ τὴν διαίρεση τοῦ <<ἀντίπαλου >> στρατόπεδα αὐτά :

Τὸ ἕνα εἶναι τῆς Σπάρτης τῶν ὑπολοίπων Πελοποννήσιων καθὼς καὶ τῶν Μεγαρέων μὲ τοῦς Αἰγινῆτες . Τὸ ἄλλο Εἶναι τῶν Ἀθηναῖων μὲ συμμάχους τους , τοῦς Θεσσαλοῦς καὶ τοῦς Ἀργεῖους .

Τὸ δρᾶμα αὐτὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅπου θὰ ἀποκαλυφθοῦν καὶ οἱ << κάποιοι >> ποῦ ὑπεδαύλιζαν τὰ πάθη, ἐξιστορεῖ ὁ Θουκυδίδης στὴν << Ἱστορία >> του καὶ μᾶς λέγει ὅτι αὐτὸς ὁ πόλεμος ὑπῆρξε χειρότερος τοῦ Τρωϊκοῦ ! Τὸ ἔργο τοῦ Θουκυδίδη διακόπτεται τὸ 411 λόγο τῆς ἐξορίας του, κατὰ πολλοὺς , καὶ μᾶς δίδεται σὲ ὀκτὼ βιβλία .

Τὴν συνέχεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου μᾶς δίδει ὁ Ξενοφῶν στὰ <<Ἑλληνικὰ >> του , ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ σημεῖο ποῦ σταμάτησε ὁ Θουκυδίδης:

<<Μετὰ δὲ ταῦτα οὗ πολλαῖς ἡμέραις ὕστερων ἦλθε ἐξ Ἀθηναίων Θυμοχάρης ναῦς ἔχων ὀλίγας ...κ.λ.π

Ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος ἐτελείωσε μὲ συντριβή τῶν Ἀθηναίων, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάσθηκαν νή δεχθοῦν τοῦς , πράγματι, βαρεῖς ὅρους τῶν Σπαρτιατῶν.

Κρίνω σκόπιμο νὰ ἀναφερθοῦν οἱ κυριότερες χρονολογίες τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμπρός μας μία εἰκόνα τῶν γεγονότων ποῦ διεδραματίσθησαν καὶ νὰ κρίνουμε σωστά, πρόσωπα καὶ καταστάσεις

Ἂς δοῦμε τί μᾶς λέγουν οἱ χρονολογίες Προσέχοντας ποῖοι ἦσαν αὐτοὶ ποῦ ξεκίνησαν τὸν ἐμφύλιο πόλεμο αὐτόν:

431 Οἱ Θηβαῖοι ^{Μήπως ἀναμένατε ἄλλοι νὰ ἐπιτεθοῦν : Οἱ αἰώνιοι μηδίζοντες καὶ φοινικκίζοντες θὰ ξεκινοῦσαν κάτι τέτοιο ὀλέθριο .} ἐπιτίθενται στοῦ Πλαταιεῖς ! Ἔναρξη τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου . Οἱ Ἀθηναῖοι εἰσβάλουν στὴν Μεγαρίδα.

430 Λιμός στὴν Ἀθήνα . Παραδίδεται ἡ Ποτίδαια

429 ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΛΟΙΜΟ Ο ΠΕΡΕΚΛΗΣ . Οἱ Σπαρτιᾶτες πολιορκοῦν τοῦς Πλαταιεῖς . Νίκη τοῦ Φορμίωνος κατά τῶν Πελοποννησίων .

428 Ἡ ΛΕΣΒΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Α΄ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Ἡ Νῆσος Κέρκυρα εἰσέρχεται καὶ αὐτοὶ σέ ἐμφύλιο.

427 : ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΛΕΣΒΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΙΩΝ . Αἷμα στὴ Κέρκυρα .

425: Ο ΚΛΕΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΥΛΟ.

424 – 422 : Ὁ Ἀδελφοκτόνος πόλεμος διεξάγεται στὴν Χαλκιδική .

422: Πεθαίνουν ὁ Κλέων καὶ ὁ Σπαρτιάτης Βρασίδας

421: <<Νικίειος εἰρήνη>> . Τὸ 420 οἱ Σπαρτιᾶτες παραβιάζουν τὴν συνθήκη .

416: ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ....ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ, ὄχι μόνο τοῦς φοινικογεφυραῖους ἡ τοῦς Πέρσες, ἀλλά καὶ τὴ νῆσο Μῆλο ! Ἕλληνες πωλοῦν Ἕλληνες .

415: Ἡ Σικελική Ἐκστρατεία . Ἡ Ἔγεστα πείθει τὴν Ἀθήνα γιὰ βοήθεια

414: ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗ Μ. ἙΛΛΑΔΑ . Ἡ Σπάρτη ἐπεμβαίνει

413: Οἱ Σπαρτιᾶτες καταλαμβάνουν τὴν Δεκέλεια καὶ τὴν ὀχυρώνουν . Δεκελεικός καί Ἰωνικός πόλεμος . Πανωλεθρία των Ἀθηναίων στὸ μέγα κόλπο.

412: Οἱ σύμμαχοι τῶν Ἀθηναίων ἀποστασιοποιούνται . Ἡ Σπάρτη συμμαχεί μέ.......... τούς Πέρσες Τισσαφέρνης καί Φαρνάβαζος γίνονται φίλοι .

411: Ἡ δημοκρατία στήν Ἀθήνα περνά στὸ περιθώριο .

410: Ἡ Δημοκρατία στην Ἀθήνα ἐπανέρχεται . Νίκη τῶν Ἀθηναίων στήν Κύζικο.

408: Ὁ Θρυλικός Ἀλκιβιάδης ἐπιστρέφει στήν Ἀθήνα ἀπό τὴν ἐξορία .

406 : Νίκη τῶν Ἀθηναίων στίς Ἀργινούσες . Καταδικάζονται , ὅμως οἱ Στρατηγοί τους.

405 : Πανωλεθρία τῶν Ἀθηναίων στούς Αιγός ποταμούς. Ἀρχίζει ἡ πολιορκία τῶν Ἀθηναίων .

404: Δολοφονία τοῦ Ἀλκιβιάδου καί τῶν ἀθηναίων ὁριστικός .

<< Κάποιοι ἔτριβαν τά ἄτιμα χέρια τους , ἀφοῦ ἡ μισή Ἑλλάδα χάθηκε ἀπό τό ἰδία τά παιδιά της !

Πρέπει νά δοῦμε καί ἀναλυτικά τά γεγονότα καί τὰ πρόσωπα ποῦ ἔπαιξαν δραματικό ρόλο στὴν ἀλληλοσφαγή τῶν Ἑλλήνων

Περίοδος του << Δεκαετοῦς >> πολέμου

( 431 - 421 Π.χ )

Ὅλα ἀρχίζουν τό Ἀπρίλιο τοῦ 431, ^{Θουκυδίδης <<Ἱστορία >> Β΄, Ι -6}

Οἱ αἰωνίως μηδίζοντες΄ ἡγέτες τῶν Θηβαίων διατάζουν τόν στρατό τους καὶ ἐπιτίθενται ἐναντίων τῶν Πλαταιῶν ! Οἱ Σπαρτιᾶτες μἐ τόν Βασιλέα τους Ἀρχίδαμο καταλαμβάνουν καί λεηλατοῦν τὴν Ἀττική. Κατόπιν πολιορκοῦν τὴν Ἀθήνα γιὰ δέκα χρόνια. Οἱ ἀσθένειες καὶ εἰδικὸς ὁ λοιμός ἀποδεκατίζουν τοῦς Ἀθηναίους . Οἱ Ἀθηναῖοι ἔχοντες ναυτικὴ ὑπεροχὴ κάνουν ἐπιθέσης στὰ παράλια της Πελοποννήσου προβαίνοντας σὲ καταστροφές μἐ στόλο 100 πλοίων. ^{ἔνθ ἄν , Β΄, 47 -54}

τὸ 421 ὑπογράφεται ἡ <<Νικίειος >> εἰρήνη καὶ δυνάμεις ἀντιμαχομένων ἐπανέρχονται στὶς ἀρχικές τους βάσεις, Κυριαρχεῖ ἡ μορφή τοῦ δημαγωγοῦ τῶν δημαγωγῶν, τοῦ Ἀθηναῖου Κλέωνος

Ἡ Σικελικὴ Ἐκστρατεία

415 - 431 π.Χ

Οἱ Ἀθηναῖοι ἔχουν στό ἐνεργητικό τους κάποιες ἐπιτυχίες καί παίρνουν τήν ἀνάλογη ἀπόφαση νά στείλουν στήν Μ. Ἑλλάδα στόλο ἀπό 60 πλοῖα καὶ ἀνάλογο ἐκστρατευτικό σῶμα. 

Ἡγοῦνται οἱ στρατηγοί Ἀλκιβιάδη , Λάμαχος καὶ ὁ Νικίας ὁ ὁποῖος ἦτο ἀρνητικός σ΄ αὐτήν τήν ἐκστρατεία.

Τόν Ἰούλιο τοῦ ἔτους ὅλα εἶναι ἕτοιμα καί ὁ ἀριθμὸς τῶν πλοίων ἀνεβαίνει στὰ 136! Περίπου 7.500 ἄνδρες ἐπιβιβάζονται στά πλοῖα μέ τους ἤδη 26.000 ναῦτες ! ἔνθ. Ἄν Ζ΄ 30-32

Φθάνοντας στὶς Συρακοῦσες ἀρχίζουν τἀ προανακρούσματα τῆς ἦτας ἀφοῦ οἷ Συρακούσιοι τοῦς ἀπωθοῦν . Ἔρχεται ὁ Νοέμβριος καὶ οἱ Ἀθηναῖοι δέν καταφέρνουν κάτι . Ὁ Σπαρτιάτης στρατηγὸς Γὐλιππος τοῦς φέρνει δυσκολίες ! Καὶ τήν ἄνοιξη τοῦ 413 ὁ Γύλιππος καταλαμβάνει τὸ Πλημμύριον , ὀχυρὸ ζωτικῆς σημασίας γιὰ τοὺς Ἀθηναίους

Ἡ <<Νικίειος >> εἰρήνη εἶχε καταργηθεῖ ἀπὸ τὸν Αὔγουστο τοῦ 414 καί ὁ τόπος γέμιζε αἷμα Ἑλληνικό παντοῦ . ἐνθ ἄν Δ΄, 15 -23 Τέλη Ἰουλίου τοῦ 413 φθάνει ὁ Ἀθηναῖος Δημοσθένης , γιὸς τοῦ Ἀλκισθένους , ἀπὸ τοῦς καλύτερους στρατηγοὺς μὲ 73 πλοῖα !

Ἡ ὅλη δύναμη τοῦ Δημοσθένους ἔφθανε τοῦς 27.000 ἄνδρες ἔνθ ἄν Η΄, 31-33, Αὐτὸ ὅμως δέν ἦτο ἀρκετό γιά νὰ ἀνυψώσει τὸ ἤδη πεσμένο ἠθικό τῶν Ἀθηναῖων καὶ ἔτσι φθάνουμε στὴν ἡμερομηνία ποῦ οἱ Ἀθηναῖοι δὲν λησμονοῦσαν ποτέ!

Ξημέρωμα τῆς 30^ος Αὐγούστου τοῦ 413 , ὁ Σπαρτιάτης στρατηγός Γύλιππος γιὸς τοῦ Κλεανδρίδη, ἐνθ ἄν Ζ΄, 93 Δίδει τὸ σύνθημα ἐπιθέσεως καὶ ἀπὸ στερία καὶ ἀπὸ θάλασσα.

Σὲ λίγο ὁ <<Μέγας Λιμνήν >> τῶν Συρακουσῶν βάφεται μὲ αἷμα Ἑλληνικό! Τὸ ἴδιο καὶ ἡ στεριά... ἐνθ ἄν Η΄, 51 -54 Οἱ Ἀθηναῖοι παθαίνουν πανωλεθρία

κυριολεκτικῶς . Ἐμπρός σὲ τέτοια σφαγῆ ὁ Νικίας παραδίδεται στὸν Γύλιππο . Αἰχμάλωτοι σὲ τέτοιες περιπτώσεις δὲν ὑπάρχουν. Πάρα πολλοί Ἀθηναῖοι καὶ σύμμαχοί τους πωλοῦνται ἀπὸ τὰ .....ἀδέρφια τους ὤς δοῦλοι καὶ ἄλλοι πέθαναν στὰ λατομεῖα τῶν Ἐπιπολῶν ἐνθ ἄν Η΄, 86 -87

Οἱ στρατηγοί τῶν Ἀθηναῖων Νικίας καὶ Δημοσθένης ἐκτελέσθηκαν ἐνθ ἄν Η΄, 86 -87 Ἡ στρατιά τῶν Ἀθηναῖων , 50.000 ἄνδρες ἐσφάγη καὶ κατεστράφη ἀπὸ τὰ ἀδέλφια τῆς Σπάρτης καὶ συμμάχους !

Πρός το τέλος τής ἀλληλοσφαγῆς

( 413 -404 π.Χ. )

 Οἱ Ἀθηναῖοι ἐγκαταλείπονται ἀπὸ τοῦς συμμάχους καὶ οἱ Πέρσες ρυθμίζουν τὰ πολιτικὰ πράγματα στὴν Ἰωνία! Οἱ Πέρσες ἐπίσης, δίδουν ἀμέριστη βοήθεια στοὺς Σπαρτιᾶτες στὸν διπλωματικὸ καὶ οἰκονομικὸ τομέα .^{ενθ,ἄν Θ΄, 14-18 καὶ 55 -59}

Στὴν Ἀθήνα ὑπάρχουν μεγάλες διαφορές καὶ ἀνησυχίες . Τὸ τέλος πλησιάζει καὶ ἡ καταστροφή ἔρχεται στοὺς Αἰγός ποταμούς μὲ Πανωλεθρία τοῦ ἀθηναϊκοῦ στόλου , τό 405. ^{ΞΕΝΟΦΩΝ : <<Ἑλληνικά >>, β, 1,21-1,30 .}

Ἡ Τραγωδία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὸ ἀδελφικὸ αἷμα σταματοῦν τὸ 404 μὲ τὴν παράδοση τῶν Ἀθηναῖων στὴν Σπάρτη μὲ ταπεινωτικούς ὅρους κὶ ἕρμαιο πλέον στίς ὀρέξεις τῶν νικητῶν. ^{ἔνθ. ἄν. Β', 2,20 -2,24}

Τὸ μόνο παρήγορο σὲ ὅλη αὐτοὶ τὴν τραγωδία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦτο ὅτι οἱ Σπαρτιᾶτες δὲν συμφώνησαν νὰ ὑποδουλώσουν Ἑλληνική πόλη , ἡ ὁποία προσέφερε μεγάλες ὑπηρεσίες τὸν καιρό τοῦ μεγαλύτερου κινδύνου ποῦ εἶχε ἀπειλήσει τὴν Ἑλλάδα, δέχθηκαν εἰρήνη μὲ τὸν νὰ γκρεμιστοῦν τὰ << Μακρά Τείχη >>καὶ ἄλλοι ὅροι .

<< Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ἑλληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθὸν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τὴ Ἑλλάδι ἄλλ ἐποιοῦντο εἰρήνη ..) κ.λ.π κ.λ.π ^{ἔνθ ἄν Β΄, 2,20} .

Ὁ Μάρτης ἔλειπε ἁπό τὴ Σαρακοστή :

Εἶναι δυνατόν ; καὶ ποιός ὑπεκίνησε τοὺς Θηβαίους νὰ ξεκινήσουν τὸν ἀδελφοκτόνο πόλεμο; ἀφοῦ τόσα καὶ τόσα χρόνια χρόνια οἱ Θηβαῖοι τοῦς ἔκαναν τὸ χατήρι ;

Θουκυδίδης μᾶς τοὺς δίδει ἀπὸ τὸ Α' κιόλας βιβλίο ὡς πειρατές ! Θουκυδίδης <<ἱστορία >>Ἂ ', 8,

Στὸ ἴδιο πάλι βιβλίο, μᾶς θυμίζει τὸ θανάσιμο μῖσος τῶν φοινίκων ποῦ εἶχαν γιὰ τοῦς Ἀθηναῖους , λόγο τῆς συντριβῆς τούς ἀπὸ τὸν Κίμωνα καὶ τὸ (καλύτερο τώρα ) τὴν μεταφορὰ κυριότητος τῶν μεταλλείων στοὺς Ἀθηναῖους ! ἔνθ ἄν Α', 100.

Στὴν συνέχεια στὸ ἴδιο βιβλίο μᾶς λέγει γιὰ τὸν ἀθηναϊκό στόλο ποῦ ἔπλευσε ... γιὰ νὰ προσέξει τὰ φοινικικὰ πλοῖα . ^{ἔνθ ἄν Α', 116}

Θουκυδίδης ἀποκαλεῖ τοῦς Θηβαίους <<βᾶσιν ἐξορμήσεως τῶν βαρβάρων >>! ^{ἔνθ ἄν Α', 90.}

Κάτι τὸ παρόμοιο μᾶς ἀναφέρει καὶ ὁ Ἡρόδοτος στὴν << Καλλιόπη >> (Θ ) στὴν παράγραφο 13!

Σὲ ὅλους τοὺς πολέμους μὲ σκοπὸ τῶν ἀφανισμὸ τῶν Ἑλλήνων , ὑπῆρχε μία << ὁμογάλακτη >> συμφωνία μεταξὺ Θηβαίων , Βοιωτῶν , Ταναγραίων Γεφυραῖων κ.α.

Ἐξαίρεση ἀποτελοῦσαν πάντοτε , οἱ Πλαταιεῖς καὶ οἱ Θεσπιεῖς .

Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει στὴν <<Οὐρανία >> ( Η΄) παράγραφο 1, γιὰ τοῦς << πρόθυμους Πλαταιέες )!

Νὰ, γιατί οἱ Θηβαῖοι ἐπετέθησαν τὴν ἄνοιξη τοῦ 431 π.Χ. κατά τῶν Πλαταιῶν ἀρχίζοντας ἔτσι ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος .

Συνεπῶς ἐγνώριζε πολὺ καλά τὸ Περσικό κράτος ποιοὺς θὰ δωροδοκοῦσε οὗτος ὥστε νὰ ὑπάρχει διχόνοια στὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ χάρη ὅλον τῶν ὕπουλων ἀνθελλήνων νὰ ἀφανισθεῖ ἐντελῶς .

Εἶναι γεγονός ὅτι οἱ Θηβαῖοι δὲν στεναχωρήθησαν ποῦ κατέλαβαν τίς Πλαταιές νύκτα καὶ σὲ ἱερή μέρα << ἱερομηνία >> δηλαδὴ τὴν νύκτα τῆς τελευταίας ἡμέρας τοῦ σεληνιακοῦ μηνὸς, ἡ ὁποῖα ἐθεωρεῖτο ἱερή σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ! 199 ^{ἔνθ ἄν Β΄, 2 -6}

Οἱ <<ἕς ἀεί >> μηδίζοντες Θηβαῖοι, δὲν ἐφείδοντο Ἑλληνικῶν ἑορτῶν .

Ὁ Θουκυδίδης εἶναι ἀποκαλυπτικότατος ! Μᾶς ἀναφέρει τὴ νίκη τοῦ Ἀθηναῖου στρατηγοῦ Νικία ἐναντίων τῶν Ταναγραίων οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀδελφοὶ τῶν Θηβαίων καὶ τῶν Γεφυραῖων . Τὸ μῖσος θεριεύει .........

Καὶ Ἰδοὺ οἱ συνταρακτικές ἀποκαλύψεις συνεχίζονται :

Ὁ Παγώνδας γιὸς τοῦ Αἰολάδου ἦτο Βοιωτάρχης καὶ ὁμιλῶν πρὸς τοῦς Βοιωτούς ἀπεκάλεσε τοῦς ἀθηναῖος ...... Ἀλλοφύλους ( στρατόν ἀλλόφυλον ἐπελθόντα ...)! Διεχώρισε τὸ αἷμα του.... Λίγο πιό κάτω διαβάζουμε << Οἱ Θηβαῖοι γκρέμισαν τὸ τεῖχος τῶν Θεσπιέων ἐπειδὴ ἦσαν <<ἀττικίζοντες>> ! ^{ἔνθ ἄν Δ ΄, 133}

Ἐνῶ οἱ ἴδιοι μηδίζοντες καὶ φοινικίζοντες ...............

Ἔχεται ἐκπλαγεῖ λίγο;

Ὁ μέγας ἱστορικός μας Θουκυδίδης ἀναφέρει συνεχῶς στὸ βιβλίο Ε΄ τὶς <<Ἱστορίας >> του, τοῦς Βοιωτούς καὶ ἀποκαλύπτει τὸν πονηρό καὶ ὕπουλο ρόλο τους σὲ ὅλα τὰ χρόνια τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου . ^{ἔνθ ἄν Ε΄, 32 κ. ἔξ}

Εἶχαν μυστικές συνομιλίες ποῦ ὑπέθαλπταν τὸ μῖσος μεταξύ ἄλλον πόλεων , μὲ <<ἡγέτιδα πόλη τὴν Θήβα ! ^{ἔνθ ἄν Ε΄, 36}

Ἦσαν οἱ ἄνθρωποι ποῦ διέλυαν τίς σπονδές πολύ εὔκολα. ^{ἔνθ ἄν Ε΄, 3}

Στὸ βιβλίο ΣΤ΄, τῆς << Ἱστορίας >> του ὁ Θουκυδίδης μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν << καλή ἡγεσία >> τῶν Θηβῶν . Ὁ λαός τῶν Θηβῶν , ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά , δὲν ἤθελε <<ἀλλοφύλους >> !

Μᾶς ὑπενθυμίζει πάλι τὸν ρόλο τους στὸ βιβλίο Ζ΄, καὶ στὶς παραγράφους 29-30

Ποιοὶ λοιπόν φοροῦσαν μανδύα Ἑλληνικό γιὰ νὰ ἀφανίσουν τοῦς Ἕλληνες; Τὸ ἴδιο διερωτᾶται καὶ ὁ Θουκυδίδης ^{ἔνθ ἄν Ζ΄, 44}

Στὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς << ἱστορίας >> τοῦ Θουκυδίδη , μᾶς δίδει γιὰ πολλοστὴ φορὰ πληροφορίες γιὰ τοῦς Φοινικογεφυραῖους καὶ γιὰ τὸ ρόλο τους , στὸν Πελοποννησιακό πόλεμο.

Συγκεκριμένα : Στὸ βιβλίο Η΄, καὶ στὸ τέλος τοῦ παραγράφου 87, διαβάζουμε ὅτι : << Ὁ Τισσαφέρνης μὲ ὅποιο σχέδιο καὶ ἅν εἶχε , ἔφθασε στὸ Ἅπενδο καὶ βρῆκε ..... τοῦς φοίνικες ! >> Καὶ ἐρωτᾶ ὁ κάθε νοῦς : << Εἶναι δυνατόν ὁ Πέρσης Ἀρχιστράτηγος νὰ σπεύδει πρό συνάντηση τῶν Φοινίκων καὶ ὄχι τό ἀντίθετο; >> Αὐτὸ δηλώνει ὅτι οἱ Φοίνικες εἶχαν μεγάλη ἐπιρροή, δὲν γνωρίζουμε μὲ ποιῶν τρόπο ὅμως !

Στὸ ἴδιο βιβλίο τῆς ἱστορίας τοῦ Η΄, - ὁ Θουκυδίδης μᾶς τοῦς ἀναφέρει πάλι καὶ μάλιστα στίς παραγράφους 108 -109 !

Φοινικικά πλοῖα ὁμογάλακτοι Βιωτείς νὰ χαρακτηρίζουν << ἀλλόφυλους >> τοῦς Ἀθηναῖους , Ἕλληνες ποῦ << ξυμμαχούν >> μὲ τοῦς ἀνθέλληνες καὶ << κάποιοι >> οἱ ὁποῖοι λόγο φυλετικὴς διαφοράς - οἱ Φοίνικες γιὰ παράδειγμα - θέλουν νὰ ἀφανίσουν τὸν Ἑλληνισμό!

Πἀρ΄ ὅλο τὸ αἶμα τὸ ἀδελφικὸ ποῦ χύθηκε καὶ ὅσο μίσος ἔτρεφε ἡ μία πόλη γιὰ τὴν ἄλλη , ὁ Ἑλληνισμός καὶ ΠΑΛΙ ΕΠΕΖΗΣΕ ! Οἱ πληγές βεβαίως ἐπουλώνονται μὲ τὸν καιρό ....

Νὰ πάρουμε τουλάχιστον ὥς παράδειγμα τὰ μηνύματα τοῦ παρελθόντος διότι ὁ Πελοποννησιακός πόλεμος ἐπαναλήφθη μετὰ ἀπό 2.350 χρόνια, ἀλλὰ μὲ μικρότερη διάρκεια .

Ἡ διάρκεια δὲν παίζει σημαντικὸ ρόλο . Τὸ αἶμα ποῦ χύνεται καὶ αἱ καταστροφές ποῦ γίνονται εἶναι πρωταγωνιστὲς !

Σὲ τελικὴ ἀνάλυση οἱ δύο αὐτοί ἐμφύλιοι ἦσαν ξενοκίνητοι. Τὸτε ἦσαν οἱ φοινικογεφυραῖοι , οἱ Πέρσες κ.α Στὸν ἄλλο ἦσαν οἱ σύγχρονοι ἀντιπρὀσωποί τοῦ τότε , δηλαδὴ οἱ Ρῶσοι, Ἀγλοαμερικάνοι , καὶ πίσω ἀπὸ τὰ νήματα τους, ὁ διεθνής σιωνισμός .

Ὁ νοῶν νοῆτο ...μελετᾶτε Ἕλληνες !

Οἱ ἐχθροὶ παραμονεύουν . ΠΟΤΕ δὲν εἴχαμε φίλους ΠΟΤΕ!

.........Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, μετὰ τὴν λήξη τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, ὁ Ἀσύγκριτος θὰ ἐκδικηθεῖ τοῦς << ὅπου γῆς ἀνθέλληνες !

Ἡ ἑνότης τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου θὰ κλείσει μὲ λίγες ἐρωτήσεις , μέσα ἀπὸ τίς ὁποῖες μπορεῖ νὰ ἐξαχθοῦν σοβαρά συμπεράσματα καθώς καὶ ἀποκαλύψεις !

Ἐρωτήσεις ποῦ πρέπει νὰ ἀπαντηθοῦν

( Χωρίς συναισθηματικὴ φόρτιση )

α) Πρίν ἀρχίσει ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος , ἡ Σπάρτη ἀποστέλλει τοῦς πρέσβεις τής, Μελήσιππο , Ράμφια καὶ Ἀγήσανδρου οἱ ὁποῖοι εἶπαν στὸν Περικλῆ: << Οἱ Σπαρτιᾶτες ἐπιθυμοῦν εἰρήνη ἡ ὁποῖα μπορεῖ νὰ διατηρηθεῖ >>

Ὁ Περικλῆς γιατί ἀρνήθηκε ;

β) Γιατὶ οἱ Σπαρτιᾶτες στρατοπέδευσαν στὴν Τανάγρα καὶ πολέμησαν τοῦς Ἀθηναῖους στὸ ἴδιο μέρος ^{Πλούταρχος : <<Περικλῆς 10.}

Ἐφόσον εἶναι πασίγνωστο ὅτι στὴν << Τάναγραία γῆ >> κατοικοῦσαν οἱ Γεφυραῖοι , ἀδέλφια τῶν Φοινίκων ;

γ) Ὅλοι ἐγνώριζαν τίς σχέσεις τῶν σατραπῶν τῆς Περσίας μὲ τοῦς Φοίνικες καὶ εἰδικῶς ὁ Φαρνάβαζος, γιὸς τοῦ Φαρνὰκη καὶ σατράπη τῆς Φρυγίας εἶχε ἄριστες σχέσεις μὲ τοῦς γεφυραίους ἐμπόρους . Ποιὸς ὁ λόγος ποῦ προσεταιρίσθησαν καὶ ἡ Σπάρτη καὶ ἡ Ἀθήνα .

δ) Ποιοὶ ἐδολοφόνησαν τὸν Ἀλκιβιάδη ; Ἄν Ἀνοίγουμε τὸν Πλούταρχο θὰ μάθουμε πολλά .... Κάτι συνέβαινε μεταξύ τοῦ Φαρνάβαζου τῆς πανέμορφης συζύγου του καὶ τοῦ Ἀλκιβιάδη ^{ἔνθ. ἄν . <<Ἂλκιβιάδης >>,39}

ε) Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ποῖος ὁ λόγος νὰ συμμετέχουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στὰ ἀρρωστημένα σχέδια τῶν μισελλήνων ΠΟΤΕ ΠΙΑ!

Ἡ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ ''Ογδόη

 

( 27^η Μεταγειτνιωνος 479 π.χ )

<< οὗ ποιήσομαι περί πλείονος τὸ ζῆν

τῆς ἐλευθερίας >>

Ἀπόδοσις : << Δὲν θὰ προτιμήσω τὴν

ζωῇ ἀπὸ τὴν ἐλευθερία >>

( Ἀρχὴ Ὅρκου τῶν Πλαταιομάχων )

Ὁ Ξέρξης συντετριμμένος ἐπέστρεψε στὴν Περσία ὅπου ἔπεσε στὴν ἀγκαλιὰ τῆς συζύγου του Ἐσθήρ καί ἐπεδόθη στὴν ..... τρυφηλή ζωὴ , ἀφοῦ ἔπεσε σὲ πλήρη ἀδράνεια.

 Δολοφονήθηκε τὸ 465 ἀπὸ τὸν στρατηγὸ τοῦ Ἀρτάβανο τὸν Ὑρκάνιο , ὁ ὁποῖος συνέπραξε μὲ τὸν εὐνοῦχο Μιθριδάτη ^{Διοδωροσ σικελιωτης <<βιβλιοθήκη >> ΙΑ΄ 60} ὅπως γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑνότητα, ὁ Ξέρξης εἶχε ἀφήσει τὸν Μαρδόνιο – Μαρδοχάϊ στὴν Ἑλλάδα μέ πολυάριθμο στρατό.

Ὁ Μαρδοχάϊ ἤθελε νὰ ἀφανίσει τὴν Ἑλλάδα δὲ μποροῦσε νὰ ἀφήση τὴν ἀπάνθρωπη ἀποστολή του παρ΄ ὅλη τὴν συντριβὴ ποῦ ἔπαθαν οἱ βάρβαροι στὴν Σαλαμῖνα , ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴ ὑποχώρησή τους. Ἕνας ἐλεεινός μισέλλινας ὅπως καὶ ἡ ἀνεψιά τοῦ Ἐσθήρ ..169    < Ἐσθήρ >>: Α΄, 2,5- 14 ΚΑῚ δ΄6, 1-10 καὶ ἀλλοῦ στὸ ἴδιο κεφάλαιο .      

Ἡ καταγωγὴ δὲν πρέπει νὰ λησμονεῖται :

Ὁ Μαρδόνιος διεχείμασε στὴν Θεσσαλία ἀπ΄ ὅπου .ἄρχισε νὰ κινεῖται διπλωματικῶς . 

 Ἤθελε νὰ διχάσει τοῦς Ἕλληνες.

Οἱ φύλακες , ὅμως , εἶχαν τὴν γνώση καὶ κατὰ τὴν παραμονή του Θεμιστοκλέους στὴν Σπάρτη, χειμών 480 μὲ 479 , κατέστρωσαν τὸ σχέδιο γιὰ ἐνδεχόμενο πόλεμο μὲ τοῦς βάρβαρους .

Ὁ Μαρδόνιος ἔστειλλε στὴν Ἀθήνα τίς προτάσεις του, οἱ ὁποῖες κατέληγαν στὴν σύνοψη :

α) Διεύρυνση τοῦ Ἀττικοῦ ἐδάφους 

β) αὐτονομία , καὶ 

γ) ἀνοικοδόμηση τῶν Ναῶν , κτιρίων κλπ. 

Οἱ Ἀθηναῖοι , μέσο τοῦ Ἀριστείδη , τοῦ ἐδωσαν τὴν ἀπάντηση ποῦ τοῦ ἔπρεπε : << Ἄν ἀνατείλει ὁ Ἥλιος ἀπὸ τὴν δύση, τότε θὰ συμμαχήσουμε μὲ τὸν βάρβαρο >> !

 καὶ ὅσο ὁ ἥλιος ἀκολουθεῖ τὴν ἴδια πορεία στὸν οὐρανὸ , ἐμεῖς οἱ Ἀθηναῖοι , δὲ θὰ συμμαχήσουμε ποτὲ .

 Ἀντιθέτως θὰ ἀντιστεκώμεθα χωρὶς ἀνάπαυση, ἔχοντες τίς ἐλπίδες μας στοὺς θεοὺς καὶ τοῦς ἥρωες μας , τοῦς ὁποῖους ἐκεῖνος περιφρονεῖ , πυρπολῶντας τοῦς Ναούς καὶ τὰ ἀγάλματα >> ^{ἩΡΟΔΟΤΟΣ : << ἱστορία . Η΄143}

Οἱ Ἀθηναῖοι στέλνουν μήνυμα γιὰ βοήθεια ἀπὸ τὰ ἀδέλφια του τῆς Σπάρτης : << Πρίν ἐμφανισθεῖ - ὁ Μαρδόνιος - πάλι στὰ ἐδάφη μας θὰ πρέπει νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε στὴν Βοιωτία .

 Ὁδηγῆστε τὸν στρατὸ στὸ πεδίο τῆς μάχης μὲ τὴν μικρότερη δυνατὴ καθυστέρηση ( στρατιήν ὥς τάχιστα ἐκπέμπετε ) . ^{ἔνθ ,ἄν Η΄, 144}

Ὅμως .... Νέος ξεριζωμός τῶν Ἀθηναῖων , λοιπόν. 

Ἐπιβιβάζονται στὰ πλοῖα καὶ πηγαίνουν στὴν Σαλαμῖνα. 

Ὁ Μαρδόνιος βρίσκει τὴν Ἀθήνα ἔρημη καὶ εἰδοποιεῖ τὸν Ξέρξη ὅτι κατέλαβε.

Ὁ Ξέρξης , λόγο τῆς στενοχώριας του , ἀπολάμβανε τὴν ἀγκαλιὰ της Ἱουδαῖας συζύγου του Ἔσθηρ καὶ δὲν ἔδωσε σημασία ...

Ὁ Μαρδόνιος ἀποστέλλει στὴν Σαλαμῖνα τὸν Ἑλλησπόντιο μὲ προτάσεις << εἰρηνιστάδικες >> καὶ << λύσιν >> συμβιβασμοῦ >>.

Οἱ Ἀθηναῖοι ὅμως, οὔτε γιὰ εἰρήνη οὔτε γιὰ συμβιβασμούς ἤθελαν νὰ ἀκούσουν !

Τότε ἕνας πολιτικὸς , ὁ βουλευτὴς Λυκίδης

( τῶν δὲ βουλευτῶν Λυκίδης ) εἶπε ὅτι , << μᾶς συμφέρουν οἱ προτάσεις τοῦ Μαρδονίου >> Οἱ Ἀθηναῖοι , τότε , ἐξοργίσθησαν καὶ περικύκλωσαν τὸν λιθοβόλησαν !

Τὸν Μουρυχίδη τὸν Ἑλλησπόντιο τὸν ἄφησαν νὰ πάει στὸ κάλὸ του....

Αὐτὴ ἦταν οἱ τύχη τῶν << εἰρηνιστάδων >> ἐκεῖνες τίς ἐποχές .

Τότε ἡ τιμὴ τῆς πατρίδος δὲν ἐσήκωνε συμβιβασμούς .

Τὸν λόγο τώρα ἔχουν τὰ ὅπλα !

Ὁ Μαρδοχάϊ ἡ Μαρδόνιος δίδει διαταγὴ νὰ πυρποληθεῖ ὅλη ἡ Ἀττικὴ .

 Τὸ βαρβαρικὸ ἱππικὸ καταστρέφει τὴν Μεγαρίδα , διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὰ πάντα ! 

Ὁ ἄνανδρος Ἰουδαῖος δὲν ἦρθε πρόσωπο μὲ πρόσωπο μὲ τοῦς Ἀθηναῖους ! ^{ἔνθ ἄν Θ΄13}

Οἱ Πέντε Ἔφοροι τῆς Σπάρτης δὲν δίδουν διαταγή νὰ ξεκινήσει ὁ στρατὸς ἀπὸ Ἰσθμὸ !

Οἱ Ἀθηναῖοι στέλλουν ἀντιπροσώπους καὶ τοῦς ἐπικρίνουν. 

Ὁ λαὸς τῆς Σπάρτης διαμαρτύρεται γιὰ τὴν ἀποφασιστικότητα τῶν Ἐφόρων . << Ἡ Ἑλλάς χάνεται, ἀφυπνισθῆτε καὶ τὰ Ὑακίνθια ποῦ ἑορτάζουμε μπορεῖ ἀργότερα νὰ μὴν τὰ ἑορτάζουμε μπορεῖ ἀργότερα νὰ μὴν τὰ ἑορτάζουμε Ἑλληνικά ! 

Μὴν ἀναβάλλετε πάλι αὔριο καὶ συνεχῶς αὔριο ! >>

Οἱ Ἀθηναῖοι μὲ ρημαγμένη τὴν πόλη τους καὶ καρβουνιασμένη τελείως , λαχταροῦν μία ἀπάντηση ... Ξημερώνη ἡ ἑπόμενη μέρα.

Μὲ τοῦς συγκινημένους Ἀθηναῖους καὶ τὸν Σπαρτιατικό λαό νὰ παραληρεί , κατευοδῶνοντας τὰ παλικάρια του , ἡ φοβερή στρατιωτική μηχανή τῆς Σπάρτης Ξεκινά !!

Δέκα χιλιάδες στρατιῶτες , μὲ συνοδεία ἀπὸ ἐπτὰ (!) εἵλωτες ὁ καθένας στρατιώτης καὶ ἀρχηγὸ τὸν βασιλέα Παυσανία, ὁ ὁποῖος ἐκτελοῦσε χρέη ἐπιτρόπου τοῦ ἀνήλικου βασιλέως καὶ ἀνεψιοῦ τοῦ Πλειστάρχου, γιοῦ τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Λεωνίδα τοῦ Α΄ τοῦ ἡμίθεου τῶν Θερμοπυλῶν .

Τὸ θέμα τῆς στρατίας εἶναι ἐπιβλητικό καὶ μεγαλοπρεπὲς !

Ὁ Παυσανίας, ἄξιος ἡγέτης , ἀποστέλλει τὸν ἀγγελιαφόρο Θαρσία στὴν Σαλαμῖνα γιὰ νὰ ἀναγγείλει στοὺς Ἀθηναῖους τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς .

 Τὸ τὶ γίνεται στήν Σαλαμῖνα μὲ τὴν ἀναγγελία τῆς εἰδήσεως , δὲ περιγράφεται !

Τὴν ἴδια ὥρα ὅμως , στὴν Θῆβα , ὁ ἄρχοντας Ἀτταγίνος , γιὸς τοῦ Φρύωνος παρέθετε μεγαλοπρεπές γεῦμα στὸν Ἰουδαῖο Μαρδόνιο καὶ σὲ πενῆντα ἄλλους << τῶν Περσῶν λιγιμωτάτους >> .

Αὐτός ὁ αἰσχρός Ἀτταγγίνος μαζί μὲ τὸν Τιμηγενίδη , ἦσαν ἐπικεφαλὴς τῆς << φιλομιηδηκὴς >> ἡγεσία τῶν Θηβαίων. ^{Ἔνθ ἄν θ΄86-88}

Ἄς ἔρθουμε γιὰ λίγο σ΄ αὐτὸ τὸ περιβόητο << ποιευμένον δεῖπνον >> ποῦ μᾶς διασώζει -τὸ γεγονός - ὁ Ἡρόδοτος μέσω του πληροφοριοδότη του Θερσάνδρου του Ὁρχομενίου ! 

( Εἶναι ἡ τελευταία φορὰ ποῦ ὁ Ἡρόδοτος ἀποκαλύπτει τὸν πληροφοριοδότη του στὰ ἐννέα βιβλία τῆς <<Ἱστορίας του! >> ^{Οἱ ἄλλες ἀναφορές δίδονται στὴν << ἱστορία >> τοῦ στά ἐξῇς Β΄ -55-Γ΄, 55ΚΑῚ Δ΄ 76}

Διαβάζουμε λοιπόν στὴν << Καλλίπολη >> ( Θ΄) παράγραφος 16 :

<< Ὁ Ἀτταγίνος ἐκάλεσε καὶ πενῆντα Θηβαίους στὸ δεῖπνο .

Πρίν ἀρχίσει τὸ δεῖπνο λέγει πῶς οἱ Ἕλληνες( σ.σ. Ποῦ τοῦ εἶδε ὁ ἀλητήριος;) καὶ οἱ Πέρσες δὲν χωρίσθηκαν καὶ στὰ ἀνάκλιντρα θὰ καθήσουν ἐναλὰξ, δηλαδὴ ἕνας Ἕλληνας ἕνας Πέρσης .

 Ἕνας Πέρσης καθόταν δίπλα στὸν Θέρσανδρο καὶ τὸν ἐρώτησε στὰ Ἑλληνικὰ ἀπὸ ποῖα πόλη ἦταν .

Ὁ Πέρσης ἄρχισε νὰ τοῦ λέγει συγκινημένος ὅτι ἀφοῦ φάγαμε καὶ κάναμε σπονδί μαζί συγκινημένος ὅτι φάγαμε καὶ κάναμε σπονδή μαζί ( ὁμόσπονδος ἐγένετο ) θὰ σοῦ πῶ κάτι γιὰ νὰ θυμάσαι τὴ σωστὴ κρίση μου . 

Βλέπεις αὐτούς τοῦς Πέρσες ποῦ κάθοταν ἐδῶ καὶ τὸ ὑπόλοιπο στράτευμα ποῦ εἶναι κάτω στὸν ποταμὸ; 

Πολύ γρήγορα, ἐλάχιστοι ἀπ΄ αὐτοὺς θὰ ἐπιζήσουν, διότι αὐτὸ ποῦ ὥρισε ὁ Θεός , δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ἀλλάξει ! 

Ἡ χειρότερη συμφορὰ ποῦ βρίσκει ἕναν ἄνδρα εἶναι νὰ γνωρίζει πολλὰ καὶ νὰ μὴν ἔχει τὴν δύναμη ἀντιδράσεως >>!

Τί ἐγνώριζε ὁ Πέρσης στρατηγός ; Γιὰ νὰ εἶδε κάτι στὸ ὄνειρό του, δὲν τὸ πιστεύω ὅτι καὶ ἄν μου πεῖτε !

Ὁ Μαρδοχάϊ πληροφορεῖτε ἀπὸ Ἀργεῖους προδότες ὅτι , οἱ Σπαρτιᾶτες ἔχουν ξεκινήσει γιὰ << νὰ σὲ ἀντιμετωπίσουν >>.

Οἱ δύο στρατοί ἀντιπαράσσονται στὶς Πλαταιές .

Ὁ Ἑλληνικός Στρατός ὑπὸ τὴν Ἀρχιστρατηγία τοῦ Παυσανία , γιὸ τοῦ κλεομβρότου , γιὰ πρώτη φορὰ (!) ἀπαριθμεῖ πλέων τῶν 100.000 ἀνδρῶν .

Ἡ Ἑλληνική στρατία ἀποτελεῖται ἀπὸ 40.000 βαρέως ὁπλισμένους ἄνδρες καὶ 70.000 ψηλοὺς . Διακρίνουμε καὶ 600 ἡρωικούς Ἐρετριεῖς ποῦ ἦλθαν γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν τὸ << διά πυρός καὶ σιδήρου >> πέρασμα τῶν ἀνθελλήνων βαρβάρων ἀπὸ τὴν Ἱερή πόλη τους !

Ποιὸ κάτω εἶναι παρατεταγμένοι 2.000 Θεσπιεῖς μὲ στρατηγὸ τὸν ἀδελφό του Ἡμίθεου δημοφίλου , ποῦ ἔπεσε στὶς Θερμοπύλες , Τί σύμπτωσις : 

Δύο ἥρωες ἔπεσαν στὶς Θερμοπύλες , Λεωνίδας καὶ Δημόφιλος , τὰ ἴδια τ΄ ἀδέλφια του στίς Πλαταιές ἑτοιμάζουν νὰ πολεμήσουν τὸν Ἴδιο ὠχρό , Παυσανίας καὶ Νίκων !

Ἡ παράταξη τῶν Ἑλλήνων, εἶναι μεγαλοπρεπής ! 

Στὸ τιμητικὸ δεξιό κέρας παρατάσσονται οἱ Σπαρτιᾶτες . 

Δίπλα τους εἶναι οἱ Τεγεάτες , ἔπειτα οἱ Κορίνθιοι , καὶ κατόπιν οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες . 

Ἀριστερὰ εὑρίσκονται οἱ Ἀθηναῖοι , μὲ στρατηγό τὸν Ἀριστείδη. 

Ἀρχιστράτηγο τῶν Ἑλλήνων εἶναι ὁ Σπαρτιάτης Παυσανίας .

Τότε τὰ Ἱερὰ Τέκνα τῆς Ἑλλάδος , ὑψώνουν τὸ δεξί τους χέρι καὶ δίδουν τὸν ἀκόλουθο ὅρκο :

<< Οὗ ποιήσομαι περί πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας οὐδ΄ ἐγκαταλείψω τοῦς ἡγεμόνας , οὔτε ζῶντας ἀποθανόντας , ἀλλὰ τοῦς ἐν τὴ μάχη τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἅπαντας θὰψω . 

Καὶ κρατήσας τῷ πόλεμο τους βαρβάρου τῶν μὲν μαχησάντων ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμία ἀνάστατον ποιήσω , τας δὲ τὸ βαρβάρου προελομένας ἀπάσας δεκατεύσω ´ καὶ τῶν Ἱερὸν τῶν ἐμπρησθέτων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων οὐδέν ἀνοικοδομήσω παντάσιν, ἄλλ΄ ὑπόμνημα τοῖς ὲπιγιγνομένοις ἐάσω καταλείπεσθε τῆς τῶν Βαρβάρων ἀσεβείας >>.

Ἀπόδοσις : << Ὁρκίζομαι ὅτι : Δὲν θὰ προτιμήσω τὴν ζωὴ ἀπὸ τὴν ἐλευθερία , οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τοῦ ἀρχηγούς , οὔτε ζῶντες οὔτε νεκροῦ, ἀλλὰ αὐτούς ποῦ ἔπεσαν στὴν μάχη , τοῦς συμμαχητάς μου ὅλους θὰ θάψω . 

Καὶ ἄν νικήσω τοῦς βαρβάρους στὸν πόλεμο , ἀπὸ τὶς πόλεις ποῦ πολέμησαν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος καμία δὲν θὰ καταστρέψω. 

Ἐκεῖνες δὲ οἱ ὁποῖες ἐντάχθησαν μὲ τοῦς βαρβάρους , θὰ τὶς ὑποχρεώσω ὅλες νὰ πληρώσουν τὸ δέκατον .

 Καὶ ἀπὸ τοῦς Ναούς οἱ ὁποῖοι κάηκαν καὶ κατερρίφθησαν ἀπὸ τοῦς βαρβάρους κανέναν δὲν θὰ ἀνοικοδομήσω ἀλλὰ θὰ ἀφήσω νὰ παραμείνουν ( ὡς ἐρείπια ) στοὺς μεταγενέστερους , ὥς ὑπενθύμιση τῆς ἀσέβειας τῶν βαρβάρων >>!

Τὰ Ἱερὰ Τέκνα τῆς Ἑλλάδος ἐφορμοῦν κατὰ τῶν βαρβάρων . 

Ἡ νίκη τῶν << Γιῶν τῶν Θεῶν >> εἶναι συντριπτική !

 Οἱ βάρβαροι πληρώνουν τὴν ἀσέβεια τους πρὸς τὴν Ἱερὰ Γὴ ποῦ λέγεται ΕΛΛΑΣ ! Οἱ σάλπιγγες τοῦ Ἄρεως ἀντηχοῦν παντοῦ .

Ὁ Ἰουδαῖος Μαρδόνιος λαμβάνη << τὸ δῶρο >> τῶν Ἑλλήνων σὲ τέτοιες περιπτώσεις ! 

Πέφτει νεκρός ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Σπαρτιάτη τοῦ Ἀριμνήστου .

 Νωρίτερα κάποιος πράγματι γενναῖος ἄνδρας, ὁ ἀρχηγός τοῦ βαρβαρικοῦ ἱππικοῦ Μασίστιος εἶχε σκοτωθεῖ.

Ἀπὸ τοῦς 300.000 βαρβάρους διεσώθησαν γύρω στοὺς 3.000. Ἐκτός ἀπὸ αὐτοὺς σώθηκαν καὶ τὰ τμήματα τοῦ στρατηγοῦ Ἀρτάβαζουν ποῦ εἶχαν ὑποχωρήσει νωρίτερα καὶ ἀριθμοῦσαν περί τοῦς 40,000 ἄνδρες .

Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός θρηνεῖ 91 Σπαρτιᾶτες , 16 Τεγεάτες καὶ 52 Ἀθηναῖους 178 Ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα καὶ πλουσιότατα λάφυρα τῶν Ἑλλήνων ποῦ κυρίευσαν ἀπὸ τοῦς βαρβάρους , μέγα μέρος ἀφιερώθη στὸν Ὀλύμπιο Δία , τὸν Ποσειδῶνα Ἴσθμιον καὶ στὸν Δελφικὸ Ἀπόλλωνα . 

Στὶς ἡρωικές Πλαταιές ἱδρύθηκε βωμὸς πρὸς τιμὴν τοῦ Ἐλευθερίου Διός , στὸν ὁποῖο ἐγράφη τὸ ἐπίγραμμα :

<< Τόνδε ποῦ Ἕλληνες Νίκης κράτει ἔργῳ Ἄρηος Πέρσας ἐξαλάσαντας , ἐλευθέρα Ἑλλάδι κοινόν ἰδρισάντο Διός βωμὸν Ἐλευθερίου >>.

Ἔρχεται ἡ Ἱερὴ στιγμὴ τῆς ταφῆς τῶν Ἡρώων ποῦ ἔπεσαν γιὰ τὴν Ἐλευθερία .

Οἱ σημαῖες κατεβαίνουν , δεῖγμα τιμῆς πρὸς τοῦς νεκρούς . 

Ἡ τελετή εἶναι ἐπιβλητικὴ .

Ἐκφωνοῦνται ἐπικήδειοι . Μετὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ Θρησκευτικοῦ καθήκοντος ἔρχεται ἡ ὥρα τῆς ἀπονομὴς τῶν << Ἀριστείων Ἀνδρείας >> . 

Πρῶτος ἀπ΄ ὅλους ἐτιμήθη ὁ Σπαρτιάτης Ἀριστὸδημὸς καὶ κατόπιν οἱ Σπαρτιάτες Φιλόκυνας , Ποσειδώνιος καὶ Ἀμοφάρετος . Ἀπὸ τοῦς Ἀθηναῖους ἐτιμήθη ὁ Σωφάνης , γιὸς τοῦ Εὐτυχίδη ἀπὸ τὴν Δεκέλεια. Ἐτιμήθη , ἐπίσης , ὁ Ἀρίμνηστος ποῦ ἐσκότωσε τὸν Μαρδόνιο .

Χαρακτιριστικὸ εἶναι αὐτὸ ποῦ ἔκανε ὁ Ἀρχιστράτηγος Παυσανίας : Καλεί τὸν ἀρχιμάγειρο τοῦ Μαρδονίου καὶ τοῦ λέγει τοῦ κυρίου του .

Σὲ λίγο ἕνα πλουσιπάροχο τραπέζι εἶναι γεμᾶτο. Τὸ τραπέζι εἶναι χρυσὸ, βεβαίως, ἀπὸ τὰ λάφυρα τῶν Ἑλλήνων .

Κατόπιν λέγει στὸν δικό του μάγειρο νὰ τοῦ μαγειρεύσει τὸν μέλανα ζωμὸ καὶ νὰ τὸν τοποθετήσει στὸ τραπεζάκι του .

Σὲ λίγο ὁ μέλας ζωμὸς καὶ τὸ κρίθινο ψωμὶ εἶναι στὸ τραπέζι τοῦ Παυσανία, τὸ ὁποῖο εἶναι ξύλινο καὶ ὄχι χρυσό !

Τότε στρέφεται στὸ Στράτευμα καὶ λέγει τὸ ἀθάνατο :

<< Σᾶς κάλεσα νὰ σᾶς δείξω τὴν ἀνοησία τοῦ Ξέρξη καὶ τοῦ ἀρχιστρατήγου του . Ἐνῶ εἶχαν αὐτὰ ( δείχνοντας τὸ πλουσιότατο γεῦμα στὸ χρυσὸ τραπέζι )

ἦλθαν νὰ μᾶς πάρουν αὐτά ( καὶ ἔδειξε τὸ λιτὸ πιάτο μὲ μέλανα ζωμό καὶ τὸ ψωμί)! >> Ἡ ἀνάμνηση τῆς μάχης τῶν Πλαταιῶν ἄρχισε νὰ ἑορτάζεται ἀπὸ τὴν ἑπομένῃ χρονία ( 478) κάθε ἔτος τὴν 18^η τοῦ Μαιμακηριώνος μηνός .

Ὁ ἄρχων τῶν Πλαταιῶν κάνοντας τὴν σπονδἠ ἔλεγε :

<<Προπίνω τοῖς ἄνδρασι τοῖς ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων ἀποθανοῦσι >>. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ << Ἀριστείδης>> 212.

Κράτησα γιὰ τὸ τέλος ὡς ὑπενθύμιση σὲ κάποιους τὴν τιμωρία τῶν ἡγετῶν τῆς μηδίζουσας Θήβας ποῦ ὁ Παυσανίας τοῦς ἔστειλε στὸν ἰσθμὸ γιὰ τὰ ... περαιτέρω ! Ὅταν δὲ τοῦς ἔφεραν τοῦς γιοὺς τοῦ βρωμερου Ἀτταγγίνου , εἶπε : << Αὐτοί ὅπως ἔμαθα εἶναι Ἕλληνες ! Δὲν φταῖνε γιὰ τὴν προδοσία τοῦ πατέρα τους >>

Στὸν δὲ χάλκινο σῶμα ἀπὸ τοῦς τρεῖς ὄφεις συσπειρωμένους ὅπου στηριζόταν ὁ χρυσὸς τρίποδας τὸν ὁποῖο κατασκεύασαν οἱ Ἕλληνες μετὰ τὴν μάχη καὶ ἀφιέρωσαν στὸ Δελφικὸ Ἱερό τοῦ Ἀπόλλωνας ἐγράφησαν τὰ ὀνόματα τῶν << Ἑλληνίδων πόλεων >> ποῦ συνέτριψαν τὰ σκοτεινὰ καὶ ἀνθελληνικὰ σχέδια τῶν τότε παγκοσμιοιποιητῶν . Δυστιχώς “ << χριστιανισμός >> Ἀλάριχος , τὸ ἔλαβε ὡς λάφυρο καὶ τὸ μετέφερε στὴν Κωνσταντινούπολη , δίδοντὰς τὸ

ὡς ἀπόδειξη τοῦ << θεάρεστου ἔργου >>, στὸν μὴ Ἕλληνα αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου τὸν μισέλληνα Ἀρκάδιο ! Τὰ ὀνόματα τῶν πόλεων ἦταν τὰ ἐξῆς

<< Τὸ δὲ τὸν πόλεμον ἐπολέμεον >>

Λακεδαιμόνιοι ------- Κείοι

Ἀθηναῖοι --------- Μάλιοι

Κορίνθιοι ---------- Τένιοι

Τεγεάτες ---------- Νάξιοι

Σικνόνιοι ------------ Ἑρετριεῖς

Αἰγινάται ------------- Στυρές

Μεγαρεῖς ----------- Fαλείοι

Ἐπιδαύριοι --------- Ποτιδαιάτες

Ἐρχομένιοι ----------- ΛΕΥΚΑΔΙΟΙ

Φλειάσιοι -------- Fανακτορίες

Τροζάνιοι ----------- Fανακτορίες

''Ερμόνες ----------- Κύθνιοι

Τιρύνθιοι ---------- Σίφνιοι

Πλαταιές ---------- Ἀμβρακιόται

Θεσπιές ---------- Λεπρεάτες

Μυκάνες

Ἡ Ἑλλάς, ἄν καὶ διήλθε << διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> , δὲν ἀφανίσθηκε !

 Στὶς Πλαταιές ἔριξε τὴν ταφόπλακα στοῦς

σκοτεινούς μισέλληνες Ξέρξη, Μαρδοχαίο - Μαρδοχάι , Ἐσθήρ , Ἀρτάβαζον καὶ ὅλο τὸ βαρβαροφοινικομάνι τῆς ἐποχῆς .

Αἰώνια ἄς εἶναι ἡ Ἱερὰ Μνήμη τῶν Πλαταιομάχων .

Συμπεράσματα - Ἀπόψεις

Εἶναι ἀναμφισβήτητο γεγονὸς κατὰ τῶν ἀνθελλήνων βαρβάρων εἶναι παγκόσμια . Διότι νικήσαμε ὅλον ἐκείνων τὸν συρφετὸ -

ἀνεμομάζωμα, δίδοντας κατεύθυνση – πορεία γιὰ πάρα πολλὰ χρόνια , στὴν στὴν πολιτιστικὴ καὶ καὶ ζωή της Ευρώπης,

Μπορεῖ νὰ κάηκε ἡ Ἑλλάδα , νὰ σκοτώθηκαν χιλιάδες Ἕλληνες ἀλλὰ ΕΠΙΖΗΣΑΜΕ , Διότι εἴμαστε Ἕλληνες !

Οἱ φοινικογεφυραῖοι πάντα συμμαχοῦσαν μὲ τοῦς Πέρσες γιὰ νὰ ἀφανίσουν τὸν Ἑλληνισμὸ , πρὸς τὶ αὐτὸ μῖσος Μὴν ἀναμένεται ἀπάντηση.......

Ὑπερασπισθήκαμε τὴν Ἐλευθερία καὶ στὴν συνέχεια μας ὡς Ἔθνους . Ἀγωνισθήκαμε γιὰ τὴν πνευματικὴ αὐτονομία του ἀνθρώπου . Αὐτὲς

εἶναι οἱ ἔνοιες ποῦ δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν οἱ μισέλληνες ὅλον τὸν ἐποχῶν , ἀκόμη καὶ σήμερα !

Καὶ ἰδοῦ τὸ μήνυμα γιὰ <<κάποιους >> ποῦ νομίζουν ὅτι θὰ ἀφανισθεῖ ὁ Ἑλληνισμός !

Κατὰ τὴν ναυμαχία τῆς Μυκάλης , λίγες μέρες μετὰ τὴν νίκη στὶς πλαταιές , ὁ Σπαρτιάτης Ναύαρχος Λεωτυχίδης, κατέκαψε καὶ ἀφάνισε τὸν Περσοφοινικικὸ στόλο !

Ἡ χερσόνησος τῆς Μυκάλης εὑρίσκεται στὶς ἐκβολὲς τοῦ ποταμοῦ Μαιάνδρου στὴν Ἰωνία.

Μετὰ καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποῦ ἔπαθαν οἱ Φοίνικες καὶ οἱ συγγενεῖς τους ποῦ ὁ φόβος τους ἀπὸ τίς συμφορές ποῦ τοῦς ἐπροξένησαν οἱ Ἕλληνες, μὲ τὸ δίκαιό τους φυσικά , ἦτο παροιμιώδης στὴν ἀρχαία ἐποχή .

Οὔτε ἐτόλμησαν νὰ σηκώσουν ξανὰ τὰ χέρια τους νἀ πειράξουν τὴν Ἑλλάδα , τους << περιποιήθηκε >> ὁ γιός τοῦ Μιλτιάδη, ὁ θρυλικός Κίμων, στὸ Κίτιον τῆς Κύπρου τὸ449 π.χ.

 Καταλάβατε γιατί σήμερα θέλουν τὸν Ἑλληνισμό νωθρό τρυφηλό, ἄβουλο ( ὅπως ὁ Ξέρξης ) καὶ ὄχι ἀγωνιστικὸ , πατριώτη μὲ ὑψηλό φρόνημα. Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὐκολότατη ..