ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ἕνα πέπλo μυστηρίoυ σκεπάζει μέχρι σήμερα τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, προκαλῶντας ... 

τὴν φαντασία, τὴν περιέργεια καὶ τὸ ἐπιστημονικὸ ἐνδιαφέρoν. 

Ἀρχαῖοι μῦθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες ἀναφορὲς τῶν ἱστορικῶν καὶ τῶν χρονογράφων ἐκείνων τῶν ἐποχῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονες ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ἔρχονται νὰ προσδώσουν ἕνα ἄλλο νόημα, ἢ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν μερικὲς φορὲς τὶς ἀρχαῖες δοξασίες, δημιουργοῦν ἕνα πολύμορφο σύνολο ποὺ μεταφέρει ἀχνὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸν δυνατὸ παλμὸ ἑνὸς πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν μεγαλύτερη τοῦ ἔκταση παραμένει ἀκόμα καὶ σήμερα ἀνεξερεύνητος καὶ ἄγνωστος. 

Ἴσως δὲν θὰ ἦταν οὐτοπικὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία τῶν μύθων, τὴν ἄκρη τοῦ νήματος ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μία ἄγνω στὴ ἀλήθεια. Ἀλλωστε ἡ ἴδια αὐτὴ "οὐτοπία" ὁδήγησε τὸν Σλίμαν στὴν ἀνακάλυψη τῶν Μυκηνῶν καὶ τῆς Τροῖας, τὸν Ἔβανς στὴν ἀνακάλυψη τῶν ἀνακτόρων τῆς Κνωσοῦ κ.λ.π. Οἱ ἀρχαῖοι λοιπὸν μῦθοι, εἴτε Ἑλληνικοὶ εἶναι αὐτοί, εἴτε Περσικοί, Ἰνδικοί, Αἰγυπτιακοί, Ἰνδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα μὲ ἀρκετοὺς μελετητὲς μεταφέρουν μία ἀντίληψη ποὺ σὲ ἐμᾶς φαντάζει παράλογη: ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία δὲν ἀκολούθησε μία γραμμικὴ πορεία ἀπὸ ἕναν πρωτόγονο πολιτισμὸ σὲ ἕναν πιὸ ἐξελιγμένο, ἀλλὰ ἀντίστροφα μία σπειροειδῆ πορεία ἀπὸ ἕναν πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμὸ σὲ μία συνεχόμενη παρακμὴ ἕως τὴν ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρξε ἡ μυθολογικὴ ἐκείνη καταγραφή, καὶ μετὰ πάλι ἄρχισε ἡ ἄνοδος κ.ο.κ. 

ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ 

Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ καταγραφὴ τοῦ Ἡσιόδου στὸ "Ἔργα καὶ ἡμέραι", ὅπου ἀναφέρει ὅτι οἱ θεοὶ δημιούργησαν πρῶτα τὸ Χρυσὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Κρόνος βασίλευε στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Τοῦτο τὸ γένος ἦταν τὸ πιὸ σοφὸ καὶ προηγμένο ἀπ' ὅλα, ἐνῷ ἐν συνεχείᾳ ἀκολούθησαν - σὲ μία συνεχῆ παρακμή - τὰ ἑπόμενα γένη φτάνοντας στὸ κατώτερο: τὸ Σιδηροῦν. Ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἀντίληψη τῆς ἀντίστροφης πορείας του 

ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μιὰ ἀναφορὰ σὲ κάποιον πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμό: Στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ Οὐρανὸς σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ παράδοση ἦταν ὁ πρῶτος βασιλέας ὁ ὁποῖος καὶ δημιούργησε ἕνα παγκόσμιο κράτος. Ὁ Εὐήμερος ὁ Μεσσήνιος ἀναφέρει ὅτι ὁ Οὐρανὸς φέρεται ὡς ὁ πρῶτος τῶν βασιλέων, ἐνῷ ὁ Ἀπολλόδωρος ἀναφέρει ὅτι ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο. 

Ἀνάλογη καταγραφὴ ἔχουμε ἀπὸ τὴν ἀρχαία κινεζικὴ παράδοση, ὁποὺ κατὰ τὸ πανάρχαιο κείμενο " I Τσὶνκ" ὁ πρῶτος βασιλέας ἦταν ὁ 'Τσάνγκ - Τί", ποὺ μεταφράζεται ὡς "Ὅ Βασιλιᾶς Οὐρανός". Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ "Ι Τσίνκ", κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς βασιλείας του "ἐθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος καὶ δικαιοσύνης. Δὲν ὑπῆρχε τότε τόπος στὴ Γῆ ποὺ νὰ μὴν ἀνῆκε στὸν βασιλέα Οὐρανό...". 

Παρόμοιες ἀναφορὲς ὑπάρχουν καὶ στὰ ἀρχαῖα Ἰνδικὰ κείμενα "Ραγγοῦ Βάνσα" καὶ "Ραμαγιάνα", ὅπου γίνεται λόγος γιὰ ἕνα πανάρχαιο βασίλειο ποὺ ἵδρυσε ὁ "Μανοῦ", ὁ "πρῶτος τῶν βασιλέων" καὶ στὸ ὁποῖο ἴσως εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἕνας ἐξελιγμένος πολι τισμός. 

Τὸ ἀρχαῖο Ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux" ἀναφέρει τὴν ὕπαρξη κατὰ τὰ πανάρχαια χρόνια ἑνὸς παγκόσμιου πολιτισμοῦ, ἐνῷ μιλάει καὶ γιὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τοὺς λευκοὺς στρατιῶτες τοῦ βασιλιᾶ "'Ἠλα Τάκι". 

Οἱ παρόμοιες ἕως ταυτόσημες αὐτὲς ἀρχαῖες καταγραφές, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ λαοὺς ποὺ ζοῦν σὲ φοβερὰ ἀπομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δὲν μποροῦν παρὰ νὰ μᾶς κινήσουν τοὐλάχιστον τὴν ὑποψία, ὅτι τότε ὑπῆρχε ἕνα κράτος ποὺ εἶχε κατακτήσει ὅλον, ἢ τοὐλάχιστον τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πλανήτη δημιουργῶντας ἕναν προηγμένο πολιτισμό. 

Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς παρέμεινε στὴν μνήμη τῶν ἀνθρώπων καὶ μετὰ τὴν καταστροφή του (πιθανὸν ἀπὸ κάποιον παγκόσμιο πόλεμο καὶ ἀπὸ ἕναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα ποὺ καταγράφονται καὶ πάλι στὰ κεὶ μενα τῶν ἀρχαίων λαῶν), ἡ δὲ αἴγλη του ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε οἱ πρὼ ταγωνιστές του νὰ πάρουν - μὲ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων - διαστάσεις θεῶν καὶ τὰ γεγονότα ποὺ τὸν σημὰ δεψαν νὰ πάρουν ἀπὸ στόμα σὲ στόμα τὶς διαστάσεις μύθου. 

Ἡ αἰτία τῆς θεοποίησης αὐτῶν τῶν προσώπων μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἀντιληπτὴ ἀπὸ ἕναν ἀναγνώστη τῶν ἀρχαίων κειμένων, ἀφοῦ πάρα πολλοὶ χρονογράφοι, ἱστορικοὶ καὶ συγγραφεῖς ἐκεῖ νὴς τῆς ἐποχῆς μιλοῦν γιὰ τοὺς θεοὺς καὶ περιγράφουν τὰ περιστατικὰ τῆς ζωῆς τους σὰν νὰ πρόκειται γὰ ἱστορικὰ πρόσωπα καὶ ἱστορικὰ γεγονότα. 

Δυστυχῶς δὲν ἔχει φτάσει στὰ χέρια μας λεπτομερὴς καταγραφὴ τῆς ἱστορίας ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀρχαίων καταγραφῶν μὲ τὴν πυρπόληση τῶν βιβλιοθηκῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης κλπ., ποὺ μᾶς στέρησε ἀπὸ ἕναν πολύτιμο θησαυρὸ γνώσεων. Ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ βιβλιοθήκη τῆς Κωνσταντινούπολης καιγόταν ἐπὶ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ πληροφορία μας προκαλεῖ ρῖγος, ὅταν ἀναλογιζόμαστε τὸ πλῆθος καὶ τὴν ἔκταση τῶν γραπτῶν μνημείων ποὺ ἐξαφανίστηκαν. 

Παρ' ὅλα αὐτά, ἔφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικὲς ἀναφορές, οἱ ὁποῖες σὲ συνδυασμὸ μὲ διάφορα παράδοξα ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα καὶ διάφορα πορίσματα ἐπιστημονι κὼν ἐρευνῶν, μποροῦν νὰ μᾶς μεταφέρουν ἀχνὰ τὸν παλμὸ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ. Στόχος τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ δὲν εἶναι νὰ ἀναπαραστήσει τὴν ἱστορία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ νὰ μεταφέρει ἕνα μέρος (ὅσο μπορεῖ νὰ ἐπιτρέψει ὁ περιορισμένος χῶρος) ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν στοιχείων ποῦ παραμένουν ἀνε ξήγητα ἢ τοὐλάχιστον ἐλλιπῶς ἑρμηνευμένα ἀπὸ τὴν συμβατικὴ ἱστορία καί, ἂν δὲν ἀποδεικνύουν, τοὐλάχιστον δημιουργοῦν τὴν ὑποψία γιὰ τὴν ὕπαρξη ἑνὸς πολιτισμοῦ, ἴσως πιὸ προηγμένου καὶ ἐξελιγμένου ἀπὸ τὸν δικό μας. 

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ 

Εἶναι φυσικό, ἡ ἱστορία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑπολογίζεται ὅτι ὑπῆρξε δέκα χιλιάδες χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξαφανίστηκε ἀπὸ μία κοσμογονικὴ καταστροφή, νὰ τυλίχτηκε μὲ τὴν ἀχλὴ καὶ τὴν αἴγλη τοῦ μύθου, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἡ σημαντικότερη ἔνδειξη τῆς ὕπαρξης του. Οἱ γενιὲς ποὺ ἔζησαν τὰ ἑπόμενα ἀπὸ τὴν καταστροφὴ χρόνια χωρίζονταν στοὺς ἀνθρώπους τῶν ἱερατείων, ποὺ εἶχαν στὴν κατοχή τους τὴν προγονικὴ γνώση μαζὶ μὲ κάποια ἀπὸ τὰ κατὰ λοιπα τῆς πανάρχαιας τεχνολογίας, καὶ στὴν μεγάλη μᾶζα τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνοι, τὶς μνῆμες τὶς ὁποῖες διατήρησαν ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἀκμῆς, τὶς περιέβαλαν μὲ τὸ προστατευτικὸ κάλυμμα τῆς μυθολογίας. 

Ἡ μυθολογία βρίθει ἀπὸ ἀναφορὲς στὰ φοβερὰ ὅπλα τῶν θεῶν, στὰ ἱπτάμενα ἅρματα τους, στὰ αὐτόματα μηχανήματα καὶ τὰ πολεμικὰ τέρατα, στὶς "μαγικὲς" δυνάμεις ποὺ ἔφτιαχναν πελώρια οἰκοδομήματα ἢ γκρέμιζαν ἀνίκητα τείχη, στοὺς ταξιδιῶτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἄστρων. Σίγουρα ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας. 

Αὐτὴ ἡ "φαντασία" ὅμως εἶναι παρόμοια - σχεδὸν ταυτόσημη -σὲ διάφορους λαούς, καὶ ἐφ' ὅσον ὑπάρχουν ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν ἐπαρκῶς ἂν δὲν θεωρηθοῦν ὡς ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητας ποὺ κρύβουν οἱ μῦθοι, ἀφοῦ ὑπάρχουν ἱστορικὲς μὰρ τυρίες ποὺ ὑπαινίσσονται τὴν χρησι μοποίηση κατὰ διάφορες κρίσιμες περιόδους μὴ συμβατικῆς μὲ τὰ δεδο μένα τῆς ἐποχῆς τεχνολογίας, καὶ ἐφ' ὅσον σύγχρονοι ἐρευνητὲς στηριζόμε νοῖ σὲ ἀρχαῖες μαρτυρίες κατασκευὰ ζοῦν πράγματα ποὺ ἕως τώρα τὰ θεωρούσαμε ἀντικείμενα ποὺ συνα ντοῦμε μόνο σὲ μύθους. Ἑπομένως, εἶναι φυσικὸ νὰ γεννιέται ἡ ὑποψία ὅτι τὰ περὶ ἁπλῆς φαντασίας δὲν ἀποτε λοὺν ἱκανοποιητικὴ καὶ ἐπαρκῆ ἐξήγηση. 

Οἱ ἀρχαῖοι μῦθοι καὶ τὰ κείμενα εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ἀναφορὲς σὲ ἱπτάμενα ὀχήματα ποὺ χρησιμοποιοῦνταν γιὰ διάφορους σκοπούς. Ὅσες ἀπὸ αὐτὲς καὶ νὰ καταγράψουμε, δὲν θὰ μπὸ ρέσουμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀφήσει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος ἀπ' ἔξω. Ἀξίζει ὅμως νὰ μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικὲς περι πτώσεις, ὅπου ἕνας καχύποπτος ἐρευνητὴς μπορεῖ νὰ διακρὶ νεὶ πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία πολλὰ πράγματα. 

Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὁ μῦθος τοῦ Τριπτόλεμου μὲ τὴν θεὰ Δήμητρα. Πρόκειται γιὰ ἕναν μῦθο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἡ θεὰ Δήμητρα μετὰ ἀπὸ μία περιπλάνηση μὲ τὸ ἱπτάμενο πύρινο ἅρμα της, ποὺ ἐσύρετο ἀπὸ φτερωτοὺς δράκοντες, προσγειώθηκε στὴν "ἀγέλαστο πέτρα" στὴν Ἐλευσῖνα. 

Ὕστερα παρέδωσε τὸ ἴδιο αὐτὸ φτερωτὸ ἅρμα σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς τέσσερις βασιλεῖς τῆς Ἐλευσίνας, τὸν Τριπτόλεμο, ὁ ὁποῖος ἔφυγε πετῶντας, καὶ ἀπουσίασε γὰ πολλὰ χρόνια μὲ σκοπὸ νὰ διδάξει καὶ σὲ ἄλλους λαοὺς τὴν τέχνη τῆς σπορᾶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ θερίσματος τῶν χωραφιῶν. Εἶναι σκανδαλιστικὰ παρόμοια ἡ τοπωνυμία τῆς περιοχῆς ("Ἐλευσὶς") μὲ τὴν λέξη "ἔλευσις", ποὺ θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποδηλώνει τὴν ἔλευση τῆς θεᾶς Δήμητρας μὲ τὸ ἱπτάμενο ἅρμα της. Ἐπιπλέον τὸ ἐκπολι τιστικὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἀνέλαβε νὰ φέρει σὲ πέρας ὁ Τριπτόλεμος μὲ τὰ μέσα ποὺ τοῦ παρεῖχε ἡ θεά, καταγράφε ταὶ καὶ σὲ μυθολογίες ἄλλων λαῶν. Μεταφέρουμε χαρακτηρι στικὰ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γουὶλ Ντιρὰν (Wil Durant) "Ἡ ἱστορία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς Κίνας" τὴν μαρτυρία τῆς Κινεζικῆς παρὰ δοσης: 

"...Πρὶν ἔρθουν οἱ οὐράνιοι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τὰ ζῶα. Σκεπάζονταν μὲ δέρματα ζώων, τρέφο ντὰν μὲ ὠμὸ κρέας καὶ δὲν ἤξεραν τὸν πατέρα τους... 

...Ὅταν ἦρθε ὁ Φοὺ Χί, μὲ τὴν βοήθεια μιᾶς πολὺ μορφωμὲ νὴς βασίλισσας, ἔμαθε στὸν λαὸ τὸν γάμο, τὴν μουσική, τὰ γράμματα, καὶ τὴν ζωγραφική. Τοὺς ἔμαθε ἐπίσης νὰ ψαρεὺ οὗν μὲ δίκτυα καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὸν μεταξοσκώληκα... 

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Φοὺ Χί, τὸ ἔργο του τὸ συνέχισε ὁ Σὲνγκ Μούγκ. Αὐτὸς βρῆκε τὸ ἀλέτρι, τὴ γεωργία, τὸ ἐμπόριο, τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη, καὶ τὸ πὼς νὰ θεραπεύονται οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ βότανα..." 

Παραστάσεις τοῦ ἅρματος μὲ τοὺς φτερωτοὺς δράκοντες ἔχουμε σὲ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀρχαῖα ἀγγεῖα. Ἕνα τέτοιο ἅρμα συναντᾶμε καὶ στὴν τραγωδία τοῦ Εὐριπίδη "Μήδεια", πάνω στὸ ὁποῖο ἀποχωρεῖ στὸ τέλος τοῦ ἔργου ἡ τραγικὴ παιδοκτόνος. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκηνοθετικὲς παρεμβάσεις προξενοῦν τὴν περιέργεια, ἀφοῦ ἡ θεατρική τους ἀπόδοση ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη γιὰ τὴν ἐποχὴ καὶ σίγουρα θὰ προξενοῦσε πολλὰ προβλήματα. 

Ἡ ἐμμονὴ τῶν δημιουργῶν καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Αἰσχύλου στὴν χρήση (στὸ θέατρο) φτερωτῶν ἁρμάτων, ἱπταμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ἀλλὰ καὶ περιέργων ἐνδυμάτων μὲ χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες ποὺ θυμίζουν ἔντονα αὐτὲς τῶν σημερινῶν ἀστροναυτῶν), ὑποδηλώνει τὴν ἐπιθυμία τῶν τραγωδῶν νὰ γίνει πιστὴ καταγραφὴ τῶν μύθων ἢ τοὐλάχιστον τὴν προσπάθεια νὰ περάσουν ἐμμέσως στὸ κοινὸ κάποιες κρυφὲς ἀλήθειες (χωρὶς ἡ μία περίπτωση νὰ ἀναιρεῖ τὴν ἄλλη). 

Στὴν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης" βλέπουμε τὸν Ὠκεανὸ καὶ τὶς κόρες του νὰ ἔρχονται στὸν Προμηθέα ὁδηγῶντας "μὲ τὴν θέληση, χωρὶς χαλινοὺς" ἕνα "τετράσκελο πουλί". Στὰ ἀποσπάσματα ποὺ σώθηκαν ἀπὸ τὴν τραγωδία "Σφίγγα" τὸν βλέπουμε νὰ μιλάει γιὰ ἕνα "πουλὶ ποῦ 'χει νυχάτο χέρι, τὸ πολεμικό, μὲ τὸ κοντάρι", ἐνῷ στὸν "Ἀγαμέμνονα" εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἐντολή: "τὰ σκυλιά, τὰ τολμηρά, ὅπου πετᾶνε στὸν ἀγέρα ἄφησε". 

Ἡ πιθανὴ ἐμμονὴ τοῦ Αἰσχύλου νὰ ἀποκαλύψει μὲ συμβολισμοὺς στοὺς θεατὲς κάποια μυστικά, μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει καὶ τὶς διώξεις του ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο τῆς ἐποχῆς μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀνεβάζει ἐπὶ σκηνῆς τὰ μυστικὰ τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων, καὶ ἴσως καὶ τὴν ἀνεξιχνίαστη δολοφονία του. 

Τὸ τετράσκελο πουλὶ ποὺ ἀναφέρεται στὸν "Προμηθέα Δεσμώτη" τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες ἀπεικονίσεις, καθὼς καὶ σὲ κείμενα διαφόρων λαῶν. Ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅπου μιλάει γιὰ ἕνα ζῶο μὲ τέσσερα σκέλη: 

"...καὶ τὰ σκέλη αὐτῶν ὀρθὰ καὶ πτερωτοὶ οἱ πόδες αὐτῶν καὶ σπινθῆρες ὡς ἐξαστράπτων χαλκὸς καὶ ἐλαφραὶ αἱ πτέρυγες αὐτῶν..." 

Τὸ ὄχημα τὸ εἶδε ὁ προφήτης νὰ βγαίνει λάμποντας ὁλόκληρο, μέσα ἀπὸ ἕνα σύννεφο σκόνης. 

Ὁ Αὐστριακὸς μηχανικὸς Τ. Φ. Μπλούμριχ (J.F. Blumrich), ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε στὴν NASA καὶ βραβεύτηκε" μὲ τὸ μετάλλιο "Ἐξαιρετικὲς Ὑπηρεσίες - Exceptional Services", ἐρεύνησε διεξοδικὰ τὶς περιγραφὲς αὐτὲς τοῦ Ἰεζεκιήλ, καὶ σχεδίασε ἕναν ὑπερμοντέρνο θαλαμίσκο προσγείωσης ἀπὸ διαστημόπλοιο, μὲ ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ περιγράφει ὁ προφήτης. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν του τὰ δημοσίευσε σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο "Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοί..." 

Ἐδῶ φυσικὰ γεννιέται τὸ ἐρώτημα τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ ὄχημα ποὺ εἶδε ὁ Ἰεζεκιὴλ μὲ τὴν τεχνολογία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι καταστράφηκε 7000 περίπου χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτόν. Ἴσως λοιπόν, κάποια ἀπομεινάρια αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας νὰ σώθηκαν καὶ μετὰ τὴν καταστροφή, φυλαγμένα μὲ κάθε μυστικότητα ἀπὸ τὰ ἱερατεῖα. Τὴν γνώση γι' αὐτὰ νὰ εἶχαν μόνον κάποιοι ἀπὸ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. 

Ἕνα ἐπιπλέον γεγονὸς ποὺ πηγάζει μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων εἶναι τὰ ταξίδια πέρα ἀπὸ τὴ γῆ. 

Εἶναι πολλὲς οἱ ἀναφορὲς τῶν μύθων γιὰ τὰ ἡλιακὰ ἅρματα μὲ τὰ ὁποῖα ταξίδευαν διάφοροι ἥρωες, μὲ χαρακτηριστικότερο τὸν μῦθο τοῦ ταξιδιοῦ του Φαέθωνος. Ἀκόμη οἱ ἀναφορὲς σὲ ἀστρονομικὰ θέματα, διαφόρων μυημένων στὰ μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῶν γνώσεων, ποὺ κατὰ τὴν συμβατικὴ ἱστορία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ Σωκράτη στὸν "Φαίδωνα" τοῦ Πλάτωνα, ὅπου μιλάει γιὰ τὴν σφαιροειδῆ μορφὴ τῆς Γῆς, τὴν περιγράφει πὼς φαίνεται ἀπὸ ψηλά, καὶ λέει ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε γιὰ οὐρανὸ δὲν εἶναι ὁ πραγματικός, ἀλλὰ ὅταν βγοῦμε ἔξω ἀπὸ αὐτὸν (ἔξω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα) βλέπουμε τὴν πραγματική του εἰκόνα. 

Μία σειρὰ πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στὸν καλόπιστο ἐρευνητὴ τὴν ἀπορία γιὰ τὸ ἂν ὅσα λέγονται γὰ τὰ διαστημικὰ ταξίδια ἐκείνης τῆς ἐποχῆς δὲν εἶναι ἁπλὰ παραμύθια. Ὁρισμένες βραχογραφίες, ἂν εἰδωθοῦν καὶ ἑρμηνευθοῦν μ' ἕνα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφὲς ἀστροναυτῶν. Τέτοιες ἔχουν βρεθεῖ στὸ Παγγαῖο ὅρος στὴν Θράκη, στὴν Βάλ. Καμόνικα τῆς Ἰταλίας, στὸ Κίμπερλι τῆς Αὐστραλίας καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνεξήγητα γιὰ τοὺς ἐπιστήμονες στοιχεῖα, ἀποτελοῦν μία σημαντικὴ ἔνδειξη ἑνὸς πανάρχαιου ἐξελιγμένου πολιτισμοῦ. 

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ; 

Στὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων λαῶν ὑπάρχει ἡ περιγραφὴ ἑνὸς τρομεροῦ πολέμου ποὺ συγκλόνισε ὅλη τὴ Γῆ. Αὐτὸς ὁ πόλεμος, ποὺ ἴσως στάθηκε καὶ ἡ ἀφορμὴ γὰ τὴν ἀρχὴ τῆς παρακμῆς ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, διεξήχθη μὲ τὴν χρησιμοποίηση ἐξελιγμένων ὅπλων. Οἱ περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων κειμένων μᾶς μεταφέρουν τὴν εἰκόνα μίας σύγκρουσης, ἡ ὁποία ἐπέφερε σφοδρὲς καταστροφές. Ἐκείνη ἡ πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατὰ πᾶσα πιθανότητα σὲ ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα. 

Φαντάζει ἀκραῖο, ὅμως διαβάζοντας κανεὶς τὶς περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων παραδόσεων δὲν μπορεῖ νὰ μὴν πάει ὁ νοῦς του σὲ μία τέτοια πιθανότητα. Οἱ ἀναφορὲς σὲ "ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ σύμπαντος", σὲ μία "λευκό-φωτη λάμψη" καὶ μία "φωτιὰ πρωτόφαντη ποὺ χυνόταν παντοῦ", σὲ "μία θανατηφόρα σκόνη" πόυ σκέπασε ὅσους σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο, δύσκολα μποροῦν νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες. Ἀξίζει νὰ μεταφέρουμε τὰ κείμενα τῶν λαῶν, μέσα στὰ ὁποῖα ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ διακρίνει τὶς μεγάλες ὁμοιότητες ποὺ ὑπάρχουν, καὶ νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματα του. 

Ἀπὸ τὴν Θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, ὅπου γίνεται ἡ περιγραφὴ τοῦ τρομεροῦ ἐκείνου πολέμου μεταξὺ τῶν "Θεῶν" καὶ τῶν 'Τιτάνων", μεταφέρουμε τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα: 

"...Ἔβραζε ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα ἡ ἀπέραντη, καὶ τοὺς Τιτᾶνες τους τύλιξε μιὰ καυτὴ πνοή. Κι ὅπως ἡ φλόγα ἀνέβαινε στὸν οὐρανό, ὅσο γενναῖοι κι ἂν ἦσαν, οἱ Τιτᾶνες τυφλώθηκαν. Τοὺς τύφλωσε ἡ λευκόφωτη ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς λάμψη. Ζέστη, φωτιὰ πρωτόφαντη χύνονταν παντοῦ. Κι ὅτι ἔβλεπαν τὰ μάτια, κι ὅτι τὰ αὐτιὰ ἄκουγαν ἤτανε σὰν νὰ εἶχαν σμίξει ἡ ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ..." 

Ἕνας ἐρευνητὴς θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποψιαστεῖ ὅτι ὁ "κεραυνὸς τοῦ Δία" ποὺ ἦταν τὸ ὅπλο ποὺ ἔδωσε τὴν νίκη τῆς Τιτανομαχίας στοὺς "Θεούς", στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν σημερινὴ πυρηνικὴ βόμβα. 

Ἀκόμα πιὸ χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ περιγραφὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux": 

"...Ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. Τὰ πτώματα τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς των Βρίσχνες, καὶ τῶν Ἀγχίκας. ἔγιναν ἀγνώριστα. Τὰ μαλλιά τους καὶ τὰ νύχια τους εἶχαν πέσει, τὰ φτερὰ τῶν πτηνῶν ἄλλαξαν χρῶμα, οἱ τροφὲς δηλητηριάστηκαν κι ὅσοι ἄνθρωποι σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο σκεπάστηκαν μὲ μία θανατηφόρα σκόνη." 

Ἡ Ἰνδικὴ βίβλος "Μαχαμπαράτα" ἀναφέρει σχετικά: 

"Ἦταν ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ Σύμπαντος. Ἦταν μία στήλη ἀπὸ καπνὸ καὶ φλόγα λαμπρή, σὰν δέκα χιλιάδες ἥλιοι, ποὺ σηκώθηκε μ' ὅλη τὴ δύναμη τῆς... Ἦταν ἕνα νέο καὶ ἄγνωστο ὅπλο, ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ποὺ ἔκανε στάχτη τη. φυλή των Βρίσνις καὶ τῶν Ἀνδάκας... 

...Τὰ κορμιὰ κάηκαν, καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὰ ἀναγνωρίσει. Τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ νύχια ἔπεσαν ἀπὸ τὰ σώματα. Τὰ πουλιὰ ἔγιναν κάτασπρα... Λίγες ὧρες ἀργότερα ὅλα τὰ τρόφιμα εἶχαν μολυνθεῖ... Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτή, οἱ στρατιῶτες ἔπεσαν στὰ ποτάμια μὲ τὰ ροῦχα καὶ τὰ ὅπλα τους... Ἀρχισε νὰ φυσάει ἕνας καυτὸς ἄνεμος... 

Τὸ Σύμπαν τυλίχτηκε μὲ τόση ζέστη σὰν νὰ ἦταν ἄρρωστο μὲ δυνατὸ πυρετό. Οἱ ἐλέφαντες καὶ τ' ἄλλα ζῶα τοῦ πολέμου χτυπήθηκαν ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ ὅπλου... Τὰ νερὰ ζεστάθηκαν τόσο, ὥστε ὅτι ζεὶ μέσα τους, ἅρπαξε φωτιά... 

...Ἕνα ἀκόντιο μοιραῖο, σὰν ραβδὶ τοῦ θανάτου. Μετροῦσε τρία κύβιτα καὶ ἕξι πόδια. Προικισμένο μὲ τὴν δύναμη τοῦ κεραυνοῦ του Ἴντρα μὲ τὰ χίλια μάτια...καταοτρεπτικό γιὰ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα..." 

Ἡ καταπληκτικὴ ὁμοιότητα τῶν περιγραφῶν της "ΡοροΙ Vux" καὶ τῆς "Μαχαμπαράτα", ἀλλὰ καὶ οἱ προκλητικὰ ὅμοιες ὀνομασίες τῶν φυλῶν "Βρίσχνες καὶ Ἀγχίκας" ἀπὸ τὴν μία καὶ "Βρίσνις καὶ Ἀνδάκας" ἀπὸ τὴν ἄλλη, μᾶς ὠθοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν ἀποκλείεται τὰ δύο αὐτὰ κείμενα νὰ περιγράφουν τὸ ἴδιο γεγονός. 

Σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο της "Μαχαμπαράτα" διαβάζουμε γιὰ τὴν σύγκρουση στὸν ἀέρα δύο ὅπλων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ προαναφέραμε: "...Τὰ δύο ὅπλα συνάντησαν τὸ ἕνα τ' ἄλλο στὴ μέση τοῦ ἀέρα. Τότε ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει μαζὶ μὲ ὅλα τὰ βουνά της καὶ τὶς θάλασσες καὶ τὰ δέντρα, καὶ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα κάηκαν ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῶν ὅπλων καὶ ἐπηρεάστηκαν ἄσχημα. Τὰ οὐράνια φλέγονταν καὶ τὰ δέκα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα γέμισαν μὲ καπνό...". 

Ἡ περιγραφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σχετικὰ μὲ τὴν καταστροφὴ στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα, μπορεῖ ἐπίσης νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς μία μυθολογικὴ ἀπεικόνιση τῶν δεινῶν ἐκείνου τοῦ μεγάλου πολέμου: 

"...Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα Φεῖον καὶ πῦρ ἐξ ουρανοῦ, καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις αὐτάς, καὶ πάντα τὰ περίχωρα..." 

Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον στοιχεῖο ποὺ μᾶς μεταφέρουν οἱ ἀρχαῖες παραδόσεις, εἶναι αὐτὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ περίφημου κεραυνοῦ τοῦ Διὸς ἀπὸ τοὺς Κύκλωπες. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ μυθολογία, οἱ Κύκλωπες ἦταν αὐτοὶ ποὺ δημι¬ούργησαν τὸ ἀνίκητο αὐτὸ ὅπλο, τὸ ὁποῖο καὶ ἔδωσαν στὸν Δία γιὰ νὰ κατατροπώσει τοὺς Τιτᾶνες. 

Ἀπὸ τὰ "Σχόλια τοῦ Ἀρτεμιδώρου" διαβάζουμε τὴν γνώμη του Ἐρατοσθένη ποὺ ὑποστήριζε ὅτι ἡ συνωμοσία τῶν Θεῶν κατὰ τῶν Τιτάνων ἔγινε στὸ "θυτήριο", ὅπου οἱ Κύκλωπες κατασκεύαζαν τὸ φοβερὸ ὅπλο, "ἔχων ἐπὶ τοῦ πυρὸς κάλυμμα, ὅπως μὴ ἰδώσει την τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν". 

Μήπως ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ ἕνα πυρηνικὸ ἐργοστάσιο, τοῦ ὁποίου τὰ τοιχώματα προστάτευαν τοὺς ἐργαζόμενους σὲ αὐτὸ ἀπὸ "τὴν τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν", καὶ τοῦ ὁποίου οἱ ἐπιστήμονες, ποὺ θὰ φοροῦσαν προφανῶς μία ἰδιόμορφη στολὴ μὲ κράνος, ἡ ὁποία τοὺς προσέδιδε μία διαφορετικὴ περίεργη εἰκόνα, ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὴν μυθολογία "Κύκλωπες"; Ἀρκετὰ τολμηρὴ ἐτούτη ἡ ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ πιθανή, ἂν λάβει κάποιος ὑπόψιν του τὶς παραπάνω περιγραφές, καθὼς καὶ μία βραχογραφία 10000 ἐτῶν, ποὺ βρέθηκε σὲ σπηλιὰ τῆς κοιλάδας Τασσιλί, στὶς παρυφὲς τῆς ἐρήμου τῆς Σαχάρας, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὴν μορφὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, ντυμένου μὲ μία παράξενη στολή, ποὺ θυμίζει ἔντονα αὐτὴ τῶν ἀστροναυτῶν ἢ τῶν ἐργαζομένων σὲ πυρηνικὸ ἐργοστάσιο. Τὸ κράνος τῆς στολῆς φέρνει στὴν μνήμη μας τὴν περιγραφὴ ἑνὸς Κύκλωπα, ἀφοῦ ἔχει στὸ μέτωπο ἕναν στρογγυλὸ φεγγίτη γιὰ νὰ ἐπιτρέπει τὴν ὅραση. 

ἩΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ 

Τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, ἔφερε ἕνας μεγάλος κατακλυσμός, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα ἀλλὰ καὶ αἰτία τεραστίων γεωλογικῶν μεταβολῶν ποὺ ἀναστάτωσαν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη. Τὰ ἀρχαῖα κείμενα ἀναφέρονται ἐκτενῶς καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν κατακλυσμό, ἀλλὰ καὶ σὲ παλαιότερους. 

Σύμφωνα μὲ κάποιες σύγχρονες θεωρίες, τὸ 9654 π.Χ., ἕνα ἀστρικὸ σῶμα ἔπληξε τὴν Γῆ στὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, προκαλῶντας τεράστιες καταστροφὲς σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἡ χρονολογία αὐτὴ δὲν ἀπέχει ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Πλάτωνας στὸν 'Τίμαιο", γιὰ τὸν καταποντισμὸ τῆς Ἀτλαντίδας. Αὐτὴ ἡ καταστροφή, πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτὴν ποὺ ἀναφέρεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία ὡς ὁ Κατακλυσμὸς τοῦ Δευκαλίωνα. 

Σύμφωνα μὲ μιὰ ἱστορικὴ ἑρμηνεία, ἐν ὄψῃ τοῦ κατακλυσμοῦ ποὺ ἐρχόταν, οἱ σοφοὶ ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ποὺ εἶχαν προβλέψει τὴν καταστροφή, θέλησαν νὰ διασώσουν τὶς γνώσεις τους γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές. Αὐτὲς οἱ γνώσεις κλείστηκαν εἴτε σὲ κάποια οἰκοδομήματα ποῦ ἦταν προορισμένα νὰ "ἐπιβιώσουν", εἴτε διασώθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς κατόχους τους σὲ κάποια ἀπρόσβλητα σημεῖα. 

Οἰκοδομήματα, μέσα στὰ ὁποῖα φυλάχτηκε ἡ γνώση, λέγεται ὅτι ἀποτελοῦν οἱ πυραμίδες. Ἡ Αἰγυπτιακὴ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἡ μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πρὶν τὸν κατακλυσμὸ (ἴσως αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὰ τέλη τῆς τρίτης χιλιετίας νὰ ἦταν κάποιου εἴδους ἀνακαίνιση) καὶ εἶχε φυλαγμένα στὰ σωθικά της τὰ ἀπομεινάρια τῆς χαμένης σοφίας. Ἕνα χειρόγραφο τοῦ ἀρχαίου Αἰγυπτίου ἱστορικοῦ Μασχουντὶ ποὺ βρίσκεται στὴν βιβλιοθὴ κὴ τοῦ πανεπιστημίου) τῆς Ὀξφόρδης, ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: 

"...Ὁ Σουρὶντ ποὺ βασίλευε στὴν Αἴγυπτο, πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμό, κατασκεύασε τὶς δύο μεγάλες πυραμίδες. Καὶ διέταξε τοὺς ἱερεῖς του νὰ ἐναποθέσουν σὲ αὐτὲς τὸ σύνολο τῶν γνώσεων καὶ τῆς σοφίας τῆς ἐποχῆς του, καθὼς καὶ τὰ γραπτὰ κείμενα τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, πρὸς χάριν τῶν μεταγενεστέρων, γιὰ νὰ τὰ μελετήσουν καὶ νὰ διδαχθοῦν ἀπ' αὐτά. 

Στὴν Ἀνατολικὴ πυραμίδα καταγράφηκαν οἱ οὐράνιες σφαῖρες, τὰ σχήματα τῶν ἄστρων καὶ τῶν πλανητῶν μὲ τὶς θέσεις των καὶ τοὺς κύκλους των, καθὼς καὶ ἡ ἱστορία τοῦ παρελθόντος..." 

Ὁ Ἔντγκαρ Κεϊσι στὰ ἔργα τοῦ "Ἱστορία τῆς προέλευσης καὶ τοῦ πεπρωμένου του ἀνθρώπου" καὶ "Ἀτλαντίδα", ἀναφέρει ὅτι ἀρχιτέκτονας τῆς μεγάλης πυραμίδας ἦταν ὁ Ἑρμῆς, ἐνῷ γιὰ τὴν Σφίγγα ἀναφέρει ὅτι κατασκευάστηκε γύρω στὴν δέκατη χιλιετία πρὸ Χριστοῦ. 

Τὴν κατασκευὴ τῆς μεγάλης πυραμίδας ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, γιὰ νὰ φυλαχτεῖ ἐκεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση ὑποστηρίζει καὶ ὁ Ἄραβας ἱστορικὸς Ἰμπ Μπαλούσι. Σύμφωνα μὲ τὴν παρὰ δοση ἡ Σφίγγα ἔκρυβε τὴν λύση κάποιου μεγάλου αἰνίγματος. 

Στὶς 22 Μαρτίου τοῦ 1993 στὶς 11:05 ἀκριβῶς, ἕνα μίνι ρομπὸτ τοῦ Γερμανοῦ μηχανικοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink) ἀνακάλυψε μέσα στὴ πυραμίδα τοῦ Χέωπα, στὸ τέρμα ἑνὸς σφραγισμένου ἀπὸ τοὺς ἀρχαι ὀλόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστικὴ πόρτα. Ἡ ἂ πόσταση ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς πόρτας αὐτῆς ἕως τὸ ἐξωτερικὸ τῆς πυραμίδας, εἶναι 17 μέτρα. 

Ὁ Γερμανὸς μηχανικὸς καθὼς καὶ ἕνα πλῆθος ἀρχαιολόγων πιστεύουν ὅτι πίσω της ὑπάρχει μία αἴθουσα ποὺ περιέχει κάτι τὸ σημαντικό. Μετὰ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἀνακάλυψη, ἀφαιρέθηκαν οἱ ἄδειες τῶν ἐργασιῶν ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἀρχαιολόγους, διακόπτοντας ἔτσι τὶς ἔρευνες στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο καὶ προκαλῶντας τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἰδίων καὶ πολλῶν ἐρευνητικῶν φορέων. Στὴν ἱστοσελίδα τῆς "Κοινότητας τῶν Ἀρχαίων Ἀστροναυτῶν" (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε γιὰ τὴν ὕπαρξη μίας κασέτας, μὲ τὴν διάλεξη (ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ πενῆντα χρόνια) τῶν ἀρχαιολόγων Σὲρ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) καὶ Τζὸν Κινάναν (John Kinnanan), στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἀναγγελία τῆς ἀνακάλυψης αὐτῆς τῆς μυστικῆς κάμαρας! 

Σήμερα, πέντε χρόνια μετὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ, καὶ ἀφοῦ ἡ βασιλικὴ αἴθουσα, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκινάει ὁ διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τοὐλάχιστον ἀπὸ τὰ μέσα Νοεμβρίου (ὅπως καταγγέλλει στὴν παραπάνω ἱστοσελίδα ὁ Ἔριχ φὸν Νταίνικεν), οἱ Αἰγυπτιακὲς ἀρχὲς ἀνακοινώνουν ὅτι θὰ γίνει μία προσπάθεια νὰ ἀνοιχτεῖ ἡ μυστηριώδης, πόρτα. 

Ἡ Γερμανικὴ ἐφημερίδα "DIE WELT" σ' ἕνα φύλλο της στὶς 29 Ἰανουαρίου τοῦ 1998, ἀναφέρει ὅτι μέχρι τα μέσα Μαρτίου οἱ ἀρχαιολόγοι πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν πρόσβαση στὴ μυστικὴ κάμαρα. Κάτι τέτοιο ὅμως, μέχρι τὴν σπγμὴ πόυ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ἔχει γίνει. Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ περιμένουμε τὰ ἀποτελέσματα ἐλπίζοντας πὼς δὲν θὰ δοθεῖ καὶ ἄλλη περίεργη ἀναβολή. 

Ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἱστορικῶν μαρτυριῶν καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀπομεινάρια τῆς πανάρχαιας ἐπιστημονικῆς γνώσης ποὺ ἐπιβίωσαν μετὰ τὸν κατακλυσμό, ἔμειναν καλὰ κρυμμένα μέσα στὰ ἱερατεῖα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν θέλησαν νὰ γίνει γνωστὴ στὸ εὐρὺ κοινὸ μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοί, μὲ κυριότερο ἴσως αὐτὸν τῆς προσπάθειας νὰ ἀποφευχθεῖ 

στὸ μέλλον ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα, ὅπως αὐτὸ τοῦ παρελθόντος. 

Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία, σὲ ὁρισμένες στιγμὲς τῆς ἱστορίας, ὅταν ἡ κρισιμότητα τῶν περιστάσεων τὸ ἔκρινε ἀπαραίτητο, χρησιμοποιοῦνταν κάποια ἀπὸ τὰ ἐξελιγμένα ὅπλα τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν θετικὴ ἔκβαση διαφόρων γεγονότων. Ἕνα τέτοιο χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι αὐτὸ τῆς ναῦ μαχίας τῆς Σαλαμίνας, ὅπου οἱ Ἱερεῖς ἐπισκέπτόμενοί τον Θεμιστοκλῆ, τὸν ἔπεισαν ὅτι ἡ ναυμαχία μὲ τοὺς Πέρσες ἔπρε πὲ νὰ γίνει ὁπωσδήποτε στὰ νερὰ τῆς Σαλαμίνας μπροστὰ ἀπο τὸ Θριάσιο πεδίο,όπου βρίσκονταν οἱ ναοὶ τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων. 

Ὁ Θεμιστοκλῆς μετὰ ἀπο ἐπίμονες προσπάθειες καὶ τεχνάσματα, κατάφερε νὰ φέρει ἀντιμέτωπα τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ Περσικὰ πλοῖα μπροστὰ ἀπὸ τὸ Θριάσιο πεδίο, ὅπου καὶ ἔγινε αὐτὸ ποὺ μᾶς περιγράφει ὁ Πλούταρχος στὸ 15ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του "Θεμιστοκλῆς": 

"...Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος, μέγα φῶς ἔλαμψε ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα, ἐνῷ ἡ πεδιὰς ἐγέμισε ἀπὸ ἦχον καὶ θόρυβον ὅμοιον μὲ φωνὰς πλήθους, μὲ βουητό, ὡσὰν πολλοὶ ἄνθρωποι μαζὶ νὰ περιφέρουν τὸν μυστικὸν Ἴακχον. Ἀπὸ τὸ μέσον δὲ αὐτοῦ τοῦ θορύβου ἐδημιουργήθη νέφος, ποὺ ἀνυψώθη ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔπειτα ἐπέστρεψε καὶ ἐπέπιπτε εἰς τὰς ἐχθρικὸς τριήρεις." 

Τί ἄλλο μπορεῖ νὰ περιγράφει ἐδῶ ὁ Πλούταρχος; Ἀποκλείεται νὰ μιλᾶ γιὰ μία ἐκτόξευση πυραύλων ποὺ ἔπλη ξὰν τὰ Περσικὰ πλοῖα; 

Ὑπάρχει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος τέτοιων μαρτυριῶν ποὺ δυστυχῶς ἡ στενότητα τοῦ χώρου δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὶς μεταφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι τὰ λίγα στοὶ χεία ποὺ ἀναφέραμε ὡς χαρακτηριστικὰ τοῦ πλήθους ποῦ ὑπάρχει, μποροῦν νὰ δώσουν μία εἰκόνα, μέσα στὴν ὁποία οἱ ἐξηγήσεις τῆς συμβατικῆς ἱστορίας καθίστανται ἀνεπαρκεῖς νὰ καλύψουν τὰ ἐρωτηματικὰ ποὺ προκύπτουν. 

                                                                

ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1)Παντελής Κ. Ιωαννίδης "Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων".
2)Βογιατζής Γιώργος "Οι βραχογραφίες του Παγγαίου απο καλύπτουν".
3)Δημ. Λαζογιώργος - Ελληνικός "Οι αποκαλύψεις του Αισχύλου για την Ατλαντίδα".
4)Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) "Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας".
5)Μπλούμριχ Γιόζεφ "Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί...".
6) Ησίοδος "Θεογονία".
7) Ησίοδος "Εργα και Ημέραι". 8)Πλάτωνας "Φαίδων".
9) Πλάτωνας 'Τίμαιος".
10) Πλούταρχος "Θεμιστοκλής".
11 )Die Welt, 29 Ιανουαρίου 1988.
12)"Acient Astronaut Society" Home page.