( 431 - 404 π.χ - Τό δρᾶμα τῶν Ἑλλήνων )
<< Ἀθάνατων ἔχθραν μὴ φύλαττε θνητός ὤν >>
( Μὴ διατηρεῖς γιὰ πάντα ἔχθρα ἐνῶ εἶσαι Θνητός )
( Μέναδρος ὁ Ἀθηναῖος )
”Ότι
κατάφεραν οἱ Ἕλληνες στοὺς ἐνδόξους
Μηδικοῦς πολέμους μὲ τὸ ξίφος
καὶ τὴν Ἑνότητα, τὸ κατέστρεψαν
πάλι μὲ τὸ ξίφος ἀλλὰ μὲ τὴν
διχόνοια αὐτὴ τὴ φορά τό ἔτος 431
ἕως καὶ τὸ 404 π.Χ.
Εἶναι ἡ περίοδος τοῦ ἐμφυλίου ἡ γνωστότερη , τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου. Οἱ ἀνθέλληνες κατάλαβαν πολὺ καλά, ὅτι οἱ Ἕλληνες δὲν ἀντιμετωπίζονται σὲ μάχες ! Ὁ χειρότερος ἐχθρός ποῦ τοῦς νικᾶ, εἶναι ἡ διχόνοια μὲ τὰ παιδία της , δηλαδή τὴν δωροδοκία, τὴν προδοσία καὶ τῶν ἐνδοτισμό.
Ἡ Πατρίδα θὰ κάνει ἀρκετά χρόνια γιά νὰ ἀνακάμψει . Οἱ πληγές , ὅμως τοῦ ἀφανιστικοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου δὲν θὰ ἐπουλωθοῦν , δυστυχῶς ΠΟΤΕ .
Οἱ μισέλληνες αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν διέρχονται <<διὰ πυρός καὶ σιδήρου >> τὴν Ἑλλάδα. Διέρχονται << διὰ ταλάντου καὶ παπύρου >> Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἐνδόξου Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου, τὸ 449 π.χ. Ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμη τῆς Ἀθηναϊκῆς πολιτείας περιέχεται στὰ χέρια τοῦ Περικλέους τοῦ Ξανθίππου . Ὁ Περικλῆς ἦτο τῆς ἀπόψεως ὅτι τὸ συμφέρον τῆς πόλεως
ἐπέβαλε τὴ σύναψη τῆς εἰρήνης μὲ τοῦς Πέρσες καὶ ἀπέστειλε πρέσβεις στὰ Σοῦσα, τὸ 448 π.χ γι΄ αὐτὸν τὸ λόγο! Ὁ Θουκυδίδης εἶναι σαφὴς γιὰ τὰ φιλομηδικά καὶ ἀντιλακωνικά αἰσθήματα τοῦ Περικλέους.
Καὶ ἐνῶ ἡ νέα παρόρμηση τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴν ἄνθιση πάλι τοῦ πολιτισμοῦ τους , εὑρίσκεται σὲ μεγάλο ὀργασμό, καὶ ἀκολουθεῖ μία σειρά πολεμικῶν συγκρούσεων μεταξὺ τῶν << Ἑλληνίδων πόλεων >> ἀπὸ διάφορες αἰτίες , ἡ κυριότερη τῶν ὁποῖων ἦτο ἡ ἡγεμονία σὲ ὅλη τὴν χώρα! Οἱ δύο κυρίως πόλεις ποῦ εἶναι ἡ Σπάρτη καὶ ἡ Ἀθήνα ! Ὁ ἀνταγωνισμός αὐτὸς ἔφεραι τὴν διάλυση τῆς Συμμαχίας ἀνάμεσα στὶς δύο πόλεις καθὼς καὶ τὴν διαίρεση τοῦ <<ἀντίπαλου >> στρατόπεδα αὐτά :
Τὸ ἕνα εἶναι τῆς Σπάρτης τῶν ὑπολοίπων Πελοποννήσιων καθὼς καὶ τῶν Μεγαρέων μὲ τοῦς Αἰγινῆτες . Τὸ ἄλλο Εἶναι τῶν Ἀθηναῖων μὲ συμμάχους τους , τοῦς Θεσσαλοῦς καὶ τοῦς Ἀργεῖους .
Τὸ δρᾶμα αὐτὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅπου θὰ ἀποκαλυφθοῦν καὶ οἱ << κάποιοι >> ποῦ ὑπεδαύλιζαν τὰ πάθη, ἐξιστορεῖ ὁ Θουκυδίδης στὴν << Ἱστορία >> του καὶ μᾶς λέγει ὅτι αὐτὸς ὁ πόλεμος ὑπῆρξε χειρότερος τοῦ Τρωϊκοῦ ! Τὸ ἔργο τοῦ Θουκυδίδη διακόπτεται τὸ 411 λόγο τῆς ἐξορίας του, κατὰ πολλοὺς , καὶ μᾶς δίδεται σὲ ὀκτὼ βιβλία .
Τὴν συνέχεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου μᾶς δίδει ὁ Ξενοφῶν στὰ <<Ἑλληνικὰ >> του , ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ σημεῖο ποῦ σταμάτησε ὁ Θουκυδίδης:
<<Μετὰ δὲ ταῦτα οὗ πολλαῖς ἡμέραις ὕστερων ἦλθε ἐξ Ἀθηναίων Θυμοχάρης ναῦς ἔχων ὀλίγας ...κ.λ.π
Ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος ἐτελείωσε μὲ συντριβή τῶν Ἀθηναίων, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάσθηκαν νή δεχθοῦν τοῦς , πράγματι, βαρεῖς ὅρους τῶν Σπαρτιατῶν.
Κρίνω σκόπιμο νὰ ἀναφερθοῦν οἱ κυριότερες χρονολογίες τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμπρός μας μία εἰκόνα τῶν γεγονότων ποῦ διεδραματίσθησαν καὶ νὰ κρίνουμε σωστά, πρόσωπα καὶ καταστάσεις
Ἂς δοῦμε τί μᾶς λέγουν οἱ χρονολογίες Προσέχοντας ποῖοι ἦσαν αὐτοὶ ποῦ ξεκίνησαν τὸν ἐμφύλιο πόλεμο αὐτόν:
431 Οἱ Θηβαῖοι Μήπως ἀναμένατε ἄλλοι νὰ ἐπιτεθοῦν : Οἱ αἰώνιοι μηδίζοντες καὶ φοινικκίζοντες θὰ ξεκινοῦσαν κάτι τέτοιο ὀλέθριο . ἐπιτίθενται στοῦ Πλαταιεῖς ! Ἔναρξη τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου . Οἱ Ἀθηναῖοι εἰσβάλουν στὴν Μεγαρίδα.
430 Λιμός στὴν Ἀθήνα . Παραδίδεται ἡ Ποτίδαια
429 ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΛΟΙΜΟ Ο ΠΕΡΕΚΛΗΣ . Οἱ Σπαρτιᾶτες πολιορκοῦν τοῦς Πλαταιεῖς . Νίκη τοῦ Φορμίωνος κατά τῶν Πελοποννησίων .
428 Ἡ ΛΕΣΒΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Α΄ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Ἡ Νῆσος Κέρκυρα εἰσέρχεται καὶ αὐτοὶ σέ ἐμφύλιο.
427 : ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΛΕΣΒΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΙΩΝ . Αἷμα στὴ Κέρκυρα .
425: Ο ΚΛΕΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΥΛΟ.
424 – 422 : Ὁ Ἀδελφοκτόνος πόλεμος διεξάγεται στὴν Χαλκιδική .
422: Πεθαίνουν ὁ Κλέων καὶ ὁ Σπαρτιάτης Βρασίδας
421: <<Νικίειος εἰρήνη>> . Τὸ 420 οἱ Σπαρτιᾶτες παραβιάζουν τὴν συνθήκη .
416: ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ....ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ, ὄχι μόνο τοῦς φοινικογεφυραῖους ἡ τοῦς Πέρσες, ἀλλά καὶ τὴ νῆσο Μῆλο ! Ἕλληνες πωλοῦν Ἕλληνες .
415: Ἡ Σικελική Ἐκστρατεία . Ἡ Ἔγεστα πείθει τὴν Ἀθήνα γιὰ βοήθεια
414: ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗ Μ. ἙΛΛΑΔΑ . Ἡ Σπάρτη ἐπεμβαίνει
413: Οἱ Σπαρτιᾶτες καταλαμβάνουν τὴν Δεκέλεια καὶ τὴν ὀχυρώνουν . Δεκελεικός καί Ἰωνικός πόλεμος . Πανωλεθρία των Ἀθηναίων στὸ μέγα κόλπο.
412: Οἱ σύμμαχοι τῶν Ἀθηναίων ἀποστασιοποιούνται . Ἡ Σπάρτη συμμαχεί μέ.......... τούς Πέρσες Τισσαφέρνης καί Φαρνάβαζος γίνονται φίλοι .
411: Ἡ δημοκρατία στήν Ἀθήνα περνά στὸ περιθώριο .
410: Ἡ Δημοκρατία στην Ἀθήνα ἐπανέρχεται . Νίκη τῶν Ἀθηναίων στήν Κύζικο.
408: Ὁ Θρυλικός Ἀλκιβιάδης ἐπιστρέφει στήν Ἀθήνα ἀπό τὴν ἐξορία .
406 : Νίκη τῶν Ἀθηναίων στίς Ἀργινούσες . Καταδικάζονται , ὅμως οἱ Στρατηγοί τους.
405 : Πανωλεθρία τῶν Ἀθηναίων στούς Αιγός ποταμούς. Ἀρχίζει ἡ πολιορκία τῶν Ἀθηναίων .
404: Δολοφονία τοῦ Ἀλκιβιάδου καί τῶν ἀθηναίων ὁριστικός .
<< Κάποιοι ἔτριβαν τά ἄτιμα χέρια τους , ἀφοῦ ἡ μισή Ἑλλάδα χάθηκε ἀπό τό ἰδία τά παιδιά της !
Πρέπει νά δοῦμε καί ἀναλυτικά τά γεγονότα καί τὰ πρόσωπα ποῦ ἔπαιξαν δραματικό ρόλο στὴν ἀλληλοσφαγή τῶν Ἑλλήνων
Περίοδος του << Δεκαετοῦς >> πολέμου
( 431 - 421 Π.χ )
Ὅλα ἀρχίζουν τό Ἀπρίλιο τοῦ 431, Θουκυδίδης <<Ἱστορία >> Β΄, Ι -6
Οἱ αἰωνίως μηδίζοντες΄ ἡγέτες τῶν Θηβαίων διατάζουν τόν στρατό τους καὶ ἐπιτίθενται ἐναντίων τῶν Πλαταιῶν ! Οἱ Σπαρτιᾶτες μἐ τόν Βασιλέα τους Ἀρχίδαμο καταλαμβάνουν καί λεηλατοῦν τὴν Ἀττική. Κατόπιν πολιορκοῦν τὴν Ἀθήνα γιὰ δέκα χρόνια. Οἱ ἀσθένειες καὶ εἰδικὸς ὁ λοιμός ἀποδεκατίζουν τοῦς Ἀθηναίους . Οἱ Ἀθηναῖοι ἔχοντες ναυτικὴ ὑπεροχὴ κάνουν ἐπιθέσης στὰ παράλια της Πελοποννήσου προβαίνοντας σὲ καταστροφές μἐ στόλο 100 πλοίων. ἔνθ ἄν , Β΄, 47 -54
τὸ 421 ὑπογράφεται ἡ <<Νικίειος >> εἰρήνη καὶ δυνάμεις ἀντιμαχομένων ἐπανέρχονται στὶς ἀρχικές τους βάσεις, Κυριαρχεῖ ἡ μορφή τοῦ δημαγωγοῦ τῶν δημαγωγῶν, τοῦ Ἀθηναῖου Κλέωνος
Ἡ Σικελικὴ Ἐκστρατεία
415 - 431 π.Χ
Οἱ Ἀθηναῖοι ἔχουν στό ἐνεργητικό τους κάποιες ἐπιτυχίες καί παίρνουν τήν ἀνάλογη ἀπόφαση νά στείλουν στήν Μ. Ἑλλάδα στόλο ἀπό 60 πλοῖα καὶ ἀνάλογο ἐκστρατευτικό σῶμα.
Ἡγοῦνται οἱ στρατηγοί Ἀλκιβιάδη , Λάμαχος καὶ ὁ Νικίας ὁ ὁποῖος ἦτο ἀρνητικός σ΄ αὐτήν τήν ἐκστρατεία.
Τόν Ἰούλιο τοῦ ἔτους ὅλα εἶναι ἕτοιμα καί ὁ ἀριθμὸς τῶν πλοίων ἀνεβαίνει στὰ 136! Περίπου 7.500 ἄνδρες ἐπιβιβάζονται στά πλοῖα μέ τους ἤδη 26.000 ναῦτες ! ἔνθ. Ἄν Ζ΄ 30-32
Φθάνοντας στὶς Συρακοῦσες ἀρχίζουν τἀ προανακρούσματα τῆς ἦτας ἀφοῦ οἷ Συρακούσιοι τοῦς ἀπωθοῦν . Ἔρχεται ὁ Νοέμβριος καὶ οἱ Ἀθηναῖοι δέν καταφέρνουν κάτι . Ὁ Σπαρτιάτης στρατηγὸς Γὐλιππος τοῦς φέρνει δυσκολίες ! Καὶ τήν ἄνοιξη τοῦ 413 ὁ Γύλιππος καταλαμβάνει τὸ Πλημμύριον , ὀχυρὸ ζωτικῆς σημασίας γιὰ τοὺς Ἀθηναίους
Ἡ <<Νικίειος >> εἰρήνη εἶχε καταργηθεῖ ἀπὸ τὸν Αὔγουστο τοῦ 414 καί ὁ τόπος γέμιζε αἷμα Ἑλληνικό παντοῦ . ἐνθ ἄν Δ΄, 15 -23 Τέλη Ἰουλίου τοῦ 413 φθάνει ὁ Ἀθηναῖος Δημοσθένης , γιὸς τοῦ Ἀλκισθένους , ἀπὸ τοῦς καλύτερους στρατηγοὺς μὲ 73 πλοῖα !
Ἡ ὅλη δύναμη τοῦ Δημοσθένους ἔφθανε τοῦς 27.000 ἄνδρες ἔνθ ἄν Η΄, 31-33, Αὐτὸ ὅμως δέν ἦτο ἀρκετό γιά νὰ ἀνυψώσει τὸ ἤδη πεσμένο ἠθικό τῶν Ἀθηναῖων καὶ ἔτσι φθάνουμε στὴν ἡμερομηνία ποῦ οἱ Ἀθηναῖοι δὲν λησμονοῦσαν ποτέ!
Ξημέρωμα τῆς 30ος Αὐγούστου τοῦ 413 , ὁ Σπαρτιάτης στρατηγός Γύλιππος γιὸς τοῦ Κλεανδρίδη, ἐνθ ἄν Ζ΄, 93 Δίδει τὸ σύνθημα ἐπιθέσεως καὶ ἀπὸ στερία καὶ ἀπὸ θάλασσα.
Σὲ λίγο ὁ <<Μέγας Λιμνήν >> τῶν Συρακουσῶν βάφεται μὲ αἷμα Ἑλληνικό! Τὸ ἴδιο καὶ ἡ στεριά... ἐνθ ἄν Η΄, 51 -54 Οἱ Ἀθηναῖοι παθαίνουν πανωλεθρία
κυριολεκτικῶς . Ἐμπρός σὲ τέτοια σφαγῆ ὁ Νικίας παραδίδεται στὸν Γύλιππο . Αἰχμάλωτοι σὲ τέτοιες περιπτώσεις δὲν ὑπάρχουν. Πάρα πολλοί Ἀθηναῖοι καὶ σύμμαχοί τους πωλοῦνται ἀπὸ τὰ .....ἀδέρφια τους ὤς δοῦλοι καὶ ἄλλοι πέθαναν στὰ λατομεῖα τῶν Ἐπιπολῶν ἐνθ ἄν Η΄, 86 -87
Οἱ στρατηγοί τῶν Ἀθηναῖων Νικίας καὶ Δημοσθένης ἐκτελέσθηκαν ἐνθ ἄν Η΄, 86 -87 Ἡ στρατιά τῶν Ἀθηναῖων , 50.000 ἄνδρες ἐσφάγη καὶ κατεστράφη ἀπὸ τὰ ἀδέλφια τῆς Σπάρτης καὶ συμμάχους !
Πρός το τέλος τής ἀλληλοσφαγῆς
( 413 -404 π.Χ. )
Οἱ Ἀθηναῖοι ἐγκαταλείπονται ἀπὸ τοῦς συμμάχους καὶ οἱ Πέρσες ρυθμίζουν τὰ πολιτικὰ πράγματα στὴν Ἰωνία! Οἱ Πέρσες ἐπίσης, δίδουν ἀμέριστη βοήθεια στοὺς Σπαρτιᾶτες στὸν διπλωματικὸ καὶ οἰκονομικὸ τομέα .ενθ,ἄν Θ΄, 14-18 καὶ 55 -59
Στὴν Ἀθήνα ὑπάρχουν μεγάλες διαφορές καὶ ἀνησυχίες . Τὸ τέλος πλησιάζει καὶ ἡ καταστροφή ἔρχεται στοὺς Αἰγός ποταμούς μὲ Πανωλεθρία τοῦ ἀθηναϊκοῦ στόλου , τό 405. ΞΕΝΟΦΩΝ : <<Ἑλληνικά >>, β, 1,21-1,30 .
Ἡ Τραγωδία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὸ ἀδελφικὸ αἷμα σταματοῦν τὸ 404 μὲ τὴν παράδοση τῶν Ἀθηναῖων στὴν Σπάρτη μὲ ταπεινωτικούς ὅρους κὶ ἕρμαιο πλέον στίς ὀρέξεις τῶν νικητῶν. ἔνθ. ἄν. Β', 2,20 -2,24
Τὸ μόνο παρήγορο σὲ ὅλη αὐτοὶ τὴν τραγωδία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦτο ὅτι οἱ Σπαρτιᾶτες δὲν συμφώνησαν νὰ ὑποδουλώσουν Ἑλληνική πόλη , ἡ ὁποία προσέφερε μεγάλες ὑπηρεσίες τὸν καιρό τοῦ μεγαλύτερου κινδύνου ποῦ εἶχε ἀπειλήσει τὴν Ἑλλάδα, δέχθηκαν εἰρήνη μὲ τὸν νὰ γκρεμιστοῦν τὰ << Μακρά Τείχη >>καὶ ἄλλοι ὅροι .
<< Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ἑλληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθὸν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τὴ Ἑλλάδι ἄλλ ἐποιοῦντο εἰρήνη ..) κ.λ.π κ.λ.π ἔνθ ἄν Β΄, 2,20 .
Ὁ Μάρτης ἔλειπε ἁπό τὴ Σαρακοστή :
Εἶναι δυνατόν ; καὶ ποιός ὑπεκίνησε τοὺς Θηβαίους νὰ ξεκινήσουν τὸν ἀδελφοκτόνο πόλεμο; ἀφοῦ τόσα καὶ τόσα χρόνια χρόνια οἱ Θηβαῖοι τοῦς ἔκαναν τὸ χατήρι ;
Θουκυδίδης μᾶς τοὺς δίδει ἀπὸ τὸ Α' κιόλας βιβλίο ὡς πειρατές ! Θουκυδίδης <<ἱστορία >>Ἂ ', 8,
Στὸ ἴδιο πάλι βιβλίο, μᾶς θυμίζει τὸ θανάσιμο μῖσος τῶν φοινίκων ποῦ εἶχαν γιὰ τοῦς Ἀθηναῖους , λόγο τῆς συντριβῆς τούς ἀπὸ τὸν Κίμωνα καὶ τὸ (καλύτερο τώρα ) τὴν μεταφορὰ κυριότητος τῶν μεταλλείων στοὺς Ἀθηναῖους ! ἔνθ ἄν Α', 100.
Στὴν συνέχεια στὸ ἴδιο βιβλίο μᾶς λέγει γιὰ τὸν ἀθηναϊκό στόλο ποῦ ἔπλευσε ... γιὰ νὰ προσέξει τὰ φοινικικὰ πλοῖα . ἔνθ ἄν Α', 116
Θουκυδίδης ἀποκαλεῖ τοῦς Θηβαίους <<βᾶσιν ἐξορμήσεως τῶν βαρβάρων >>! ἔνθ ἄν Α', 90.
Κάτι τὸ παρόμοιο μᾶς ἀναφέρει καὶ ὁ Ἡρόδοτος στὴν << Καλλιόπη >> (Θ ) στὴν παράγραφο 13!
Σὲ ὅλους τοὺς πολέμους μὲ σκοπὸ τῶν ἀφανισμὸ τῶν Ἑλλήνων , ὑπῆρχε μία << ὁμογάλακτη >> συμφωνία μεταξὺ Θηβαίων , Βοιωτῶν , Ταναγραίων Γεφυραῖων κ.α.
Ἐξαίρεση ἀποτελοῦσαν πάντοτε , οἱ Πλαταιεῖς καὶ οἱ Θεσπιεῖς .
Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει στὴν <<Οὐρανία >> ( Η΄) παράγραφο 1, γιὰ τοῦς << πρόθυμους Πλαταιέες )!
Νὰ, γιατί οἱ Θηβαῖοι ἐπετέθησαν τὴν ἄνοιξη τοῦ 431 π.Χ. κατά τῶν Πλαταιῶν ἀρχίζοντας ἔτσι ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος .
Συνεπῶς ἐγνώριζε πολὺ καλά τὸ Περσικό κράτος ποιοὺς θὰ δωροδοκοῦσε οὗτος ὥστε νὰ ὑπάρχει διχόνοια στὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ χάρη ὅλον τῶν ὕπουλων ἀνθελλήνων νὰ ἀφανισθεῖ ἐντελῶς .
Εἶναι γεγονός ὅτι οἱ Θηβαῖοι δὲν στεναχωρήθησαν ποῦ κατέλαβαν τίς Πλαταιές νύκτα καὶ σὲ ἱερή μέρα << ἱερομηνία >> δηλαδὴ τὴν νύκτα τῆς τελευταίας ἡμέρας τοῦ σεληνιακοῦ μηνὸς, ἡ ὁποῖα ἐθεωρεῖτο ἱερή σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ! 199 ἔνθ ἄν Β΄, 2 -6
Οἱ <<ἕς ἀεί >> μηδίζοντες Θηβαῖοι, δὲν ἐφείδοντο Ἑλληνικῶν ἑορτῶν .
Ὁ Θουκυδίδης εἶναι ἀποκαλυπτικότατος ! Μᾶς ἀναφέρει τὴ νίκη τοῦ Ἀθηναῖου στρατηγοῦ Νικία ἐναντίων τῶν Ταναγραίων οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀδελφοὶ τῶν Θηβαίων καὶ τῶν Γεφυραῖων . Τὸ μῖσος θεριεύει .........
Καὶ Ἰδοὺ οἱ συνταρακτικές ἀποκαλύψεις συνεχίζονται :
Ὁ Παγώνδας γιὸς τοῦ Αἰολάδου ἦτο Βοιωτάρχης καὶ ὁμιλῶν πρὸς τοῦς Βοιωτούς ἀπεκάλεσε τοῦς ἀθηναῖος ...... Ἀλλοφύλους ( στρατόν ἀλλόφυλον ἐπελθόντα ...)! Διεχώρισε τὸ αἷμα του.... Λίγο πιό κάτω διαβάζουμε << Οἱ Θηβαῖοι γκρέμισαν τὸ τεῖχος τῶν Θεσπιέων ἐπειδὴ ἦσαν <<ἀττικίζοντες>> ! ἔνθ ἄν Δ ΄, 133
Ἐνῶ οἱ ἴδιοι μηδίζοντες καὶ φοινικίζοντες ...............
Ἔχεται ἐκπλαγεῖ λίγο;
Ὁ μέγας ἱστορικός μας Θουκυδίδης ἀναφέρει συνεχῶς στὸ βιβλίο Ε΄ τὶς <<Ἱστορίας >> του, τοῦς Βοιωτούς καὶ ἀποκαλύπτει τὸν πονηρό καὶ ὕπουλο ρόλο τους σὲ ὅλα τὰ χρόνια τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου . ἔνθ ἄν Ε΄, 32 κ. ἔξ
Εἶχαν μυστικές συνομιλίες ποῦ ὑπέθαλπταν τὸ μῖσος μεταξύ ἄλλον πόλεων , μὲ <<ἡγέτιδα πόλη τὴν Θήβα ! ἔνθ ἄν Ε΄, 36
Ἦσαν οἱ ἄνθρωποι ποῦ διέλυαν τίς σπονδές πολύ εὔκολα. ἔνθ ἄν Ε΄, 3
Στὸ βιβλίο ΣΤ΄, τῆς << Ἱστορίας >> του ὁ Θουκυδίδης μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν << καλή ἡγεσία >> τῶν Θηβῶν . Ὁ λαός τῶν Θηβῶν , ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά , δὲν ἤθελε <<ἀλλοφύλους >> !
Μᾶς ὑπενθυμίζει πάλι τὸν ρόλο τους στὸ βιβλίο Ζ΄, καὶ στὶς παραγράφους 29-30
Ποιοὶ λοιπόν φοροῦσαν μανδύα Ἑλληνικό γιὰ νὰ ἀφανίσουν τοῦς Ἕλληνες; Τὸ ἴδιο διερωτᾶται καὶ ὁ Θουκυδίδης ἔνθ ἄν Ζ΄, 44
Στὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς << ἱστορίας >> τοῦ Θουκυδίδη , μᾶς δίδει γιὰ πολλοστὴ φορὰ πληροφορίες γιὰ τοῦς Φοινικογεφυραῖους καὶ γιὰ τὸ ρόλο τους , στὸν Πελοποννησιακό πόλεμο.
Συγκεκριμένα : Στὸ βιβλίο Η΄, καὶ στὸ τέλος τοῦ παραγράφου 87, διαβάζουμε ὅτι : << Ὁ Τισσαφέρνης μὲ ὅποιο σχέδιο καὶ ἅν εἶχε , ἔφθασε στὸ Ἅπενδο καὶ βρῆκε ..... τοῦς φοίνικες ! >> Καὶ ἐρωτᾶ ὁ κάθε νοῦς : << Εἶναι δυνατόν ὁ Πέρσης Ἀρχιστράτηγος νὰ σπεύδει πρό συνάντηση τῶν Φοινίκων καὶ ὄχι τό ἀντίθετο; >> Αὐτὸ δηλώνει ὅτι οἱ Φοίνικες εἶχαν μεγάλη ἐπιρροή, δὲν γνωρίζουμε μὲ ποιῶν τρόπο ὅμως !
Στὸ ἴδιο βιβλίο τῆς ἱστορίας τοῦ Η΄, - ὁ Θουκυδίδης μᾶς τοῦς ἀναφέρει πάλι καὶ μάλιστα στίς παραγράφους 108 -109 !
Φοινικικά πλοῖα ὁμογάλακτοι Βιωτείς νὰ χαρακτηρίζουν << ἀλλόφυλους >> τοῦς Ἀθηναῖους , Ἕλληνες ποῦ << ξυμμαχούν >> μὲ τοῦς ἀνθέλληνες καὶ << κάποιοι >> οἱ ὁποῖοι λόγο φυλετικὴς διαφοράς - οἱ Φοίνικες γιὰ παράδειγμα - θέλουν νὰ ἀφανίσουν τὸν Ἑλληνισμό!
Πἀρ΄ ὅλο τὸ αἶμα τὸ ἀδελφικὸ ποῦ χύθηκε καὶ ὅσο μίσος ἔτρεφε ἡ μία πόλη γιὰ τὴν ἄλλη , ὁ Ἑλληνισμός καὶ ΠΑΛΙ ΕΠΕΖΗΣΕ ! Οἱ πληγές βεβαίως ἐπουλώνονται μὲ τὸν καιρό ....
Νὰ πάρουμε τουλάχιστον ὥς παράδειγμα τὰ μηνύματα τοῦ παρελθόντος διότι ὁ Πελοποννησιακός πόλεμος ἐπαναλήφθη μετὰ ἀπό 2.350 χρόνια, ἀλλὰ μὲ μικρότερη διάρκεια .
Ἡ διάρκεια δὲν παίζει σημαντικὸ ρόλο . Τὸ αἶμα ποῦ χύνεται καὶ αἱ καταστροφές ποῦ γίνονται εἶναι πρωταγωνιστὲς !
Σὲ τελικὴ ἀνάλυση οἱ δύο αὐτοί ἐμφύλιοι ἦσαν ξενοκίνητοι. Τὸτε ἦσαν οἱ φοινικογεφυραῖοι , οἱ Πέρσες κ.α Στὸν ἄλλο ἦσαν οἱ σύγχρονοι ἀντιπρὀσωποί τοῦ τότε , δηλαδὴ οἱ Ρῶσοι, Ἀγλοαμερικάνοι , καὶ πίσω ἀπὸ τὰ νήματα τους, ὁ διεθνής σιωνισμός .
Ὁ νοῶν νοῆτο ...μελετᾶτε Ἕλληνες !
Οἱ ἐχθροὶ παραμονεύουν . ΠΟΤΕ δὲν εἴχαμε φίλους ΠΟΤΕ!
.........Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, μετὰ τὴν λήξη τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, ὁ Ἀσύγκριτος θὰ ἐκδικηθεῖ τοῦς << ὅπου γῆς ἀνθέλληνες !
Ἡ ἑνότης τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου θὰ κλείσει μὲ λίγες ἐρωτήσεις , μέσα ἀπὸ τίς ὁποῖες μπορεῖ νὰ ἐξαχθοῦν σοβαρά συμπεράσματα καθώς καὶ ἀποκαλύψεις !
Ἐρωτήσεις ποῦ πρέπει νὰ ἀπαντηθοῦν
( Χωρίς συναισθηματικὴ φόρτιση )
α) Πρίν ἀρχίσει ὁ ἀδελφοκτόνος πόλεμος , ἡ Σπάρτη ἀποστέλλει τοῦς πρέσβεις τής, Μελήσιππο , Ράμφια καὶ Ἀγήσανδρου οἱ ὁποῖοι εἶπαν στὸν Περικλῆ: << Οἱ Σπαρτιᾶτες ἐπιθυμοῦν εἰρήνη ἡ ὁποῖα μπορεῖ νὰ διατηρηθεῖ >>
Ὁ Περικλῆς γιατί ἀρνήθηκε ;
β) Γιατὶ οἱ Σπαρτιᾶτες στρατοπέδευσαν στὴν Τανάγρα καὶ πολέμησαν τοῦς Ἀθηναῖους στὸ ἴδιο μέρος Πλούταρχος : <<Περικλῆς 10.
Ἐφόσον εἶναι πασίγνωστο ὅτι στὴν << Τάναγραία γῆ >> κατοικοῦσαν οἱ Γεφυραῖοι , ἀδέλφια τῶν Φοινίκων ;
γ) Ὅλοι ἐγνώριζαν τίς σχέσεις τῶν σατραπῶν τῆς Περσίας μὲ τοῦς Φοίνικες καὶ εἰδικῶς ὁ Φαρνάβαζος, γιὸς τοῦ Φαρνὰκη καὶ σατράπη τῆς Φρυγίας εἶχε ἄριστες σχέσεις μὲ τοῦς γεφυραίους ἐμπόρους . Ποιὸς ὁ λόγος ποῦ προσεταιρίσθησαν καὶ ἡ Σπάρτη καὶ ἡ Ἀθήνα .
δ) Ποιοὶ ἐδολοφόνησαν τὸν Ἀλκιβιάδη ; Ἄν Ἀνοίγουμε τὸν Πλούταρχο θὰ μάθουμε πολλά .... Κάτι συνέβαινε μεταξύ τοῦ Φαρνάβαζου τῆς πανέμορφης συζύγου του καὶ τοῦ Ἀλκιβιάδη ἔνθ. ἄν . <<Ἂλκιβιάδης >>,39
ε) Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ποῖος ὁ λόγος νὰ συμμετέχουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στὰ ἀρρωστημένα σχέδια τῶν μισελλήνων ΠΟΤΕ ΠΙΑ!
