Ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν

Ἐνῷ ἡ Βουλὴ ἡ ἐκλεγεῖσα μετὰ τὰς μακρὰς ἐσωτερικὰς περιπετείας τοῦ Ἔθνους τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1936, ὅπως ἀποκαταστήσῃ τὴν ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ τάξιν, ἀπεδείχθη εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀνίκανος καὶ εἰς τοῦτο καὶ εἰς τὸ νὰ δώσῃ Κυβέρνησιν εἰς τὴν Χώραν καὶ ἡ ἀνικανότης αὕτη ἀπεδείχθη καὶ κατόπιν καὶ τελευταίως ἀκόμη ἕνεκα τῶν ἀθεραπεύτων κομματικῶν ἀντιθέσεων καὶ προσωπικῶν ἐρίδων, αἵτινες ἐλάχιστα ἐνδιέφερον τὴν μεγίστην μᾶζαν τοῦ ἐργαζομένου λαοῦ, ὁ Κομμουνισμὸς ἐπωφελούμενος καὶ τῆς περιστάσεως ταύτης καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν δοθείσης ὑποστηρίξεως διαφόρων πολιτικῶν μερίδων, ἤγειρε θρασυτάτην τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀπειλῶν σοβαρώτατα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς τῆς Ἑλλάδος.

Ἀπὸ μακροῦ χρόνου, ἀλλὰ ἰδίως κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνας ἐντατικώτατα πλέον, ὁ Κομμουνισμὸς παρεσκέυαζε τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν καὶ τελευταίως ἐπίστευσεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα αὐτῆς. Αἱ σκηναὶ τῆς Θεσσαλονίκης κατὰ τὸν παρελθόντα Μάϊον ὑπῆρξαν τὸ προοίμιον.

Καὶ πρὸ αὐτῶν καὶ ἔκτοτε μετὰ μεγαλειτέρας ἐντατικότητος κατεπλυμμύριζε τοὺς στρατῶνας διὰ πρακτόρων καὶ ἐντύπων προκηρύξεων καλῶν τοὺς στρατιώτας εἰς τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν.

Ἐκ παραλλήλου εἰσεχώρει ἀπὸ καιροῦ εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, διαφθείρων μέγα μέρος τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Σώματος, ἀπὸ τοῦ Πανεπιστημίου μέχρι τῶν διδασκάλων τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως ἐπιδρῶν οὕτω ὀλεθριώτατα ἐπὶ τῆς Νεολαίας τοῦ Ἕθνους, τὴν ὁποίαν ἐπιζητεῖ νὰ παρασύρῃ εἰς ἀντιπατριωτικὴν λήθην τῶν ὡραίων Ἑλληνικῶν παραδόσεων, ὑποσκάπτων οὕτω καὶ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα καλλιτέρου μέλλοντος τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς.

Εἰσεχώρησεν ἐπίσης εἰς τὸν ὑπαλληλικὸν ἐν γένει κόσμον ἐπιζητῶν νὰ καλλιεργῇ μεταξὺ τῶν ὑπαλλήλων τὸ αἴσθημα ὅτι τὸ κράτος εἶνε ὁ κοινὸς ἐχθρὸς τοῦ ὁποῖου καὶ αὐτοὶ πρέπει νὰ ὑποσκάψουν τὰ θεμέλια, ὅπως οὕτω κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς ἐνάρξεως τοῦ στασιαστικοῦ ἀγῶνος εὑρεθῇ εἰς παραλυσίαν ὁ κρατικὸς μηχανισμός.

Ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν οἰκονομικὴν δυσπραγίαν τῆς χώρας, προελθοῦσαν κατὰ μέγα μέρος καὶ ἐκ τῆς κακοδιοικήσεως τοῦ παρελθόντος, ὁπότε τὰ ἀλληλοδιαδεχόμενα εἰς τὴν ἐξουσίαν κόμματα ἀπερροφῶντο ἀπὸ τὰς μεταξύ των ὀξυτάτας ἔριδας, στρέφοντα κυρίως τὴν δρᾶσίν των εἰς τὴν διὰ τῆς κομματικῆς συναλλαγῆς ἐνίσχυσίν των, ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν κατάστασιν ταύτην ἐξήγειρε συστηματικῶς τοὺς ἐργάτας καὶ τὰς πενεστέρας τάξεις κατὰ τοῦ ἀστικοῦ Κράτους παραπλανῶν αὐτοὺς διὰ μυρίων διοβολῶν καὶ δημαγωγιῶν καὶ ἀπατηλῶν καὶ ἀνεκπληρώτων ὑποσχέσεων.

Ἡ Κυβέρνησίς μου, ἡ τελείως ἀκομμάτιστος, κληθεῖσα εἰς τὴν ἀρχὴν τὸν Ἀπρίλιον τοῦ ἔτους τούτου καὶ διαγνώσασα εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διέτρεχεν ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀποφασισμένη νὰ λάβῃ ἅπαντα τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα ἐξήγγειλε διὰ τῶν προγραμματικῶν αὐτῆς δηλώσεων, τὰ ἀποσκοποῦντα εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ ὑλικὴν βελτίωσιν ἁπάσης τῆς κοινωνίας καὶ ἰδιαιτέρως τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν, καὶ τῶν πενεστέρων ἐν γένει τάξεων, εἰς μάτην ἤλπισεν ὅτι θὰ εἶχεν ἔκθυμον καὶ εἰλικρινῆ τὴν ὑποστήριξιν τῶν πολιτικῶν κομμάτων εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀγῶνά της, μολονότι καὶ εἰς ὑποχωρήσεις καὶ συγκαταβάσεις προέβη πρὸς τὰ ἀντιμαχόμενα ταῦτα κόμματα, τὰς ὁποίας ὑπὸ ἄλλας περιστάσεις δὲν θὰ ἔκαμνεν.

Εἰς κάθε της βῆμα ἡ Κυβέρνησις συνήντα τὴν ὑπόκωφον κομματικὴν ἀντίδρασιν ἀποσκοποῦσαν τὴν μείωσιν τοῦ κύρους της καὶ τὴν παρακώλυσιν τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ προγράμματος αὐτῆς, ἡ δὲ ἀντίδρασις αὕτη εἶχε συνεπίκουρον καὶ μεγίστην μερίδα τοῦ τύπου, ἥτις διὰ ἀχαλινώτου καὶ δημαγωγικῆς ἀρθρογραφίας, καὶ διὰ ψευδοῦς καὶ κακοβούλου εἰδησεογραφίας, σπουδαίως συνέτεινεν εἰς τὴν εὐόδωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς τοῦ κομμουνισμοῦ προσπαθείας.

Τὰ τελευταῖα γεγονότα, συνεχῶς καὶ διαρκῶς ἐντεινόμεναι ἀπεργίαι, αἱ πλεῖσται τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν τελείως ἀδικαιολόγητοι ἀπὸ οἰκονομικῆς ἀπόψεως, ἡ χαρακτηριστικὴ τελευταία στάσις τῶν ἐμφανιζομένων ὡς ἡγετῶν τῆς συντηρητικῆς ἐργατικῆς τάξεως, οἵτινες παρέδοσαν ἑαυτοὺς εἰς τὸν κομμουνισμόν, ἡ ἐπὶ τῇ βάσει προμελετημένου σχεδίου προπαρασκευασθεῖσα πανεργατικὴ ἀπεργία, ἥτις κατὰ τὰς ἰδιαιτέρας διαπιστώσεις τῆς Κυβερνήσεως ἀπετέλει τὴν ἀπαρχὴν γενικωτέρας στασιαστικῆς ἐκδηλώσεως, ἔπεισαν τὴν Κυβέρνησιν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα ὠργανωμένης κινήσεως πρὸς ἀνατροπὴν τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος.

Ἡ πεποίθησις αὕτη τῆς Κυβερνήσεως ἀπεδεικνύετο ἀκριβὴς καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τὴν 31ην Ἰουλίου ἐπιτροπὴ κομμουνιστῶν βουλευτῶν παρουσιασθεῖσα εἰς τὸ Πολιτικόν μου Γραφεῖον ἐδήλωσεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν ἰταμώτατα, ὅτι ἂν αὕτη, ἡ Κυβέρνησις δηλαδή, δὲν ἐγκατέλειπε τὰ μέτρα αὐτῆς τὰ ὑπὲρ τῶν πραγματικῶν συμφερόντων τῶν ἐργατῶν, ἅτινα ἐφαρμοζόμενα θὰ ἀπελύτρωνον αὐτοὺς ἀπὸ τὸν τυραννικὸν ζυγὸν τοῦ κομμουνισμοῦ, ὅτι «θὰ κάμουν ἀπεργίαν ὄχι μόνον εἴκοσι τεσσάρων ὡρῶν, ἀλλὰ καὶ σαράντα ὀκτὼ καὶ διακοσίων σαράντα ὀκτὼ ὡρῶν καὶ θὰ ἀγωνισθοῦν εἰς τὰ πεζοδρόμια μέχρις ὅτου ἐπιβάλουν τὴν θέλησίν των»·

Πρὸ τοιαύτης ἐν γένει καταστάσεως, ἥτις ἀπετέλει ἄμεσον ἀπειλὴν κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς καταστροφῆς εὑρισκομένη ἡ Κυβέρνησις καὶ θεωροῦσα ἐπιτακτικὸν αὐτῆς καθῆκον νὰ προλάβῃ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς στάσεως, διὰ τὴν καταστολὴν τῆς ὁποίας θὰ ἔρρεεν ἀσφαλῶς ἄφθονον τὸ αἷμα, προέβη τῇ ἐγκρίσει τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως εἰς τὴν κήρυξιν τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου καθ’ ἅπασαν τὴν Χώραν καὶ τὴν διάλυσιν τῆς Βουλῆς.

Συγκεντρώσας οὕτω ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς τῆς Κυβερνήσεως ὁλόκληρον τὴν ἐξουσίαν, τῆς ὁποίας ἔχω ἀνάγκην διὰ νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ἐπαπειλουμένην καταστροφήν της δηλῶ κατηγορηματικῶς ὅτι εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ φέρω διὰ παντὸς μέσου καὶ μὲ γοργὸν βῆμα εἰς πέρας τὴν βαρεῖαν ἀποστολὴν τὴν ὁποίαν ἀνέλαβον ἀπέναντι τῆς A. Μ. τοῦ Βασιλέως καὶ ἀπέναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη. καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες ἀγαποῦν τὴν πατρίδα μας ὑπὲρ πᾶν ἄλλο καὶ θέλουσι νὰ βλέπουσιν αὐτὴν ἰσχυρὰν καὶ εὐημεροῦσαν.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες πιστεύουσιν ὅτι πρέπει νὰ παραμένωσιν ἀλώβητοι αἱ ἐθνικαὶ ἡμῶν παραδόσεις καὶ ὁ Ἑλληνικὸς μας πολιτισμός.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες θέλουσι νὰ ἀποκτήσωσι πραγματικὰς ἐλευθερίας καὶ νὰ ἀπολυτρωθῶσιν ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν δημαγωγῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶς δρώντων ἀναρχικῶν στοιχείων, ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς ὁποίας στενάζει καὶ φθείρεται ἀπὸ καιροῦ ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς δύναται ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης νὰ ζῇ καὶ νὰ ἐργάζηται ἥσυχος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μὲ ἀπόλυτον τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας, καθὼς καὶ μὲ πλήρη τὴν πεποίθησιν ὅτι ἡ Κυβέρνησις ἑδραιοῦσα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς θὰ ἐργασθῇ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Α. Μ. τοῦ Βασιλέως ἀποτελεσματικῶς διὰ τὴν εὐημερίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐν γένει καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πενεστέρων καὶ πασχουσῶν αὑτῆς τάξεων.

Πρὸς τοῦτο ζητῶ ἀπὸ πάντας πλήρη πειθαρχίαν πρὸς τὸ Κράτος, ἀπαραίτητον διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἄνευ τῆς ὁποίας πειθαρχίας πραγματικὴ ἐλευθερία δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ.

Ὀφείλω ὅμως νὰ δηλώσω ἐπίσης κατηγορηματικῶς ὅτι πᾶσαν οἱανδήποτε ἀντίδρασιν κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ τούτου ἔργου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀναγεννήσεως εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ἐξουδετερώσω διὰ τοῦ τραχυτέρου τρόπου.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 4ῃ Αὐγούστου 1936.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

 

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΜΝΟ.

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΜΝΟ.
Apollonius Rhodius Epic., Argonautica
Book 1, line 853
1.853 ἔνθ' ὁ μὲν Ὑψιπύλης βασιλήιον ἐς δόμον ὦρτο Αἰσονίδης· οἱ δ' ἄλλοι ὅπῃ καὶ ἔκυρσαν ἕκαστος, Ἡρακλῆος ἄνευθεν, ὁ γὰρ παρὰ νηὶ λέλειπτο αὐτὸς ἑκὼν παῦροί τε διακρινθέντες ἑταῖροι. αὐτίκα δ' ἄστυ χοροῖσι καὶ εἰλαπίνῃσι γεγήθει καπνῷ κνισήεντι περίπλεον· ἔξοχα δ' ἄλλων ἀθανάτων Ἥρης υἷα κλυτὸν ἠδὲ καὶ αὐτήν Κύπριν ἀοιδῇσιν θυέεσσί τε μειλίσσοντο. Ἀμβολίη δ' εἰς ἦμαρ ἀεὶ ἐξ ἤματος ἦεν ναυτιλίης. δηρὸν δ' ἂν ἐλίνυον αὖθι μένοντες, εἰ μὴ ἀολλίσσας ἑτάρους ἀπάνευθε γυναικῶν Ἡρακλέης τοίοισιν ἐνιπτάζων μετέειπεν·                           1.865 “Δαιμόνιοι, πάτρης ἐμφύλιον αἷμ' ἀποέργει ἡμέας, ἦε γάμων ἐπιδευέες ἐνθάδ' ἔβημεν κεῖθεν, ὀνοσσάμενοι πολιήτιδας, αὖθι δ' ἕαδεν ναίοντας λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι; οὐ μάλ' ἐυκλειεῖς γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξίν ἐσσόμεθ' ὧδ' ἐπὶ δηρὸν ἐελμένοι, οὐδὲ τὸ κῶας αὐτόματον δώσει τις ἑλεῖν θεὸς εὐξαμένοισιν.

ἴομεν αὖτις ἕκαστοι ἐπὶ σφεά· τὸν δ' ἐνὶ λέκτροις Ὑψιπύλης εἰᾶτε πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον παισὶν ἐπανδρώσῃ, μεγάλη τέ ἑ βάξις ἔχῃσιν.”

                                                                   ΕΡΜΗΝΕΙΑ

1.853 Καὶ ἐδῶ στὴν Λῆμνο ὅ μὲν Ἰάσων (γιὸς του Αἴσονα) ἐξαφανίστηκε στὰ βασιλικά δώματα της Ὑψιπύλης, οἱ δὲ ἄλλοι με ὄπια βρῆκε ὁ καθ’ ἕνας, ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ, ὁ ὁποῖος οἰκειοθελῶς παρέμεινε νὰ φυλάει την Ἀργῶ, φερόμενοι με ἀνάξιο τρόπο. Ἀμέσως ἄρχισαν στὴν πόλη οἱ χοροί καὶ τα φαγοπότια ποῦ γέμισε ἀπὸ τους καπνούς της τσίκνας . Ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ τίμησαν (οἱ ἄλλοι) ἰδιαίτερα με θυσίες καὶ τραγούδια την Ἀφροδίτη, ἡδονιζόμενοι. Ἔτσι ἀναβαλλόταν ἀπὸ μέρα σε μέρα ὁ ἀπόπλους. Φαινόταν ὅτι δὲν εἶχαν σκοπό νὰ ἀποπλεύσουν, ἐὰν δὲν τους μάζευε ὁ Ἡρακλῆς ἀπὸ τις ἀγκαλιές τῶν γυναικών καὶ δὲν τους ἔβαζε τις φωνές με αὐτὰ τα λόγια.

1.865 "Ῥὲ δαιμονισμένοι, ἤρθαμε ἐδῶ ἀπὸ την πατρίδα μας γιὰ νὰ χαρίσουμε το αἷμα της φυλῆς μας ἀνενδοίαστα στὶς γυναῖκες αὐτῆς της πόλης ποῦ ὀργανώνουν τέτοιους γάμους, κι ἀμέσως ξεπέσατε σε αὐτὴν την ντροπιαστική ἐκμετάλλευση της Λήμνου; Δὲν θὰ κερδίσουμε καμιά δόξα ἄν χρονοτριβούμε με γυναῖκες πού μας παρασύρουν σε μπασταρδέματα, οὔτε το μαλακό στρωσίδι εἶναι ἱκανὸ νὰ σας δώσει κάτι ποῦ μπορεῖ νὰ ζητήσετε ἀπὸ την θεά. Νὰ ξαναγυρίσουμε ἀμέσως ὅλοι στὰ καθήκοντά μας. Κι αὐτὸν ποὺ στὰ κρεβάτια της Ὑψιπύλης βάλθηκε νὰ γεμίσει την Λῆμνο πιτσιρίκια, ἐνημερῶστε τον ὅτι ἀρκετὰ .. [βάξις - βλ.λ. βατεύω]".

ΠΙΝΑΚΑΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ του Carracci.

Ὁ Πελασγικός μῦθος της Εὐρυνόμης

Ὁ Πελασγικός μῦθος της Εὐρυνόμης

Σύμφωνα με τον Παυσανία, οἱ ἀρχαῖοι Ἀρκάδες εἶχαν σε ἕνα ἀπρόσιτο μέρος ἕνα μικρό ἱερὸ, καλά κρυμμένο, το ὁποῖο ἄνοιγε μία φορά το χρόνο. Αὐτὸ το ἱερὸ ἦταν ἀφιερωμένο στή θεά Εὐρυνόμη, ἡ ὁποία, κατά τον πελασγικό μῦθο, ἔφτιαξε τον κόσμο.

Σύμφωνα με τον μῦθο, στὴν ἀρχὴ ἦταν το χάος κι ἀπὸ 'κεῖ ἀναδύθηκε γυμνή ἡ Θεά του Παντός Ευρυνόμη. Καθώς ὅλα ἦταν τότε μία ἄμορφη καὶ ἀκατέργαστη μᾶζα δημιουργίας, ἡ νεογέννητη θεά δὲν εἶχε πού νά ξαποστάσει κι ἔτσι χώρισε το νερό ἀπὸ τον οὐρανό, χορεύοντας ὁλομόναχη ἐπάνω στά κύματα του.

Χόρεψε πρὸς το Νότο, καὶ ὁ ἀέρας ποῦ τέθηκε σε κίνηση πίσω της, της φάνηκε σάν κάτι καινούργιο καὶ ξεχωριστό μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσε νά ἀρχίσει το ἔργο της δημιουργίας. Στριφογυρίζοντας τρελά μὲς τον χορό της, ἔπιασε τον Βόρειο ἄνεμο, τον ἔτριψε ἀνάμεσα στά χέρια της, καὶ ἰδού, ξεπετάχτηκε το μεγάλο φίδι Ὀφίων.

Ἡ Εὐρυνόμη χόρεψε ἀκόμα πιὸ πολύ γιά νά ζεσταθεῖ μέσα στὴν παγωνιά του σύμπαντος ποῦ δὲν εἶχε ἀκόμα γεννηθεῖ, ὅλο καὶ πιὸ ἀγρία, μέχρι ποῦ ὁ Ὀφίων, κυριεύτηκε ἀπὸ ἐρωτική ἐπιθυμία Ὁ μέγας Οφίων κουλουριάστηκε στά θεϊκά μέλη της καὶ ἑνώθηκε ἐρωτικά μαζί της. Ἡ Εὐρυνόμη ἔτσι ἔμεινε ἔγκυος

Ἔπειτα ἡ Εὐρυνόμη πῆρε την μορφή ἑνός περιστεριοῦ, ἐπωάζοντας πάνω στά κύματα καὶ, ὅταν ἦρθε το πλήρωμα του χρόνου, γέννησε το Συμπαντικό Αὐγό την ἀρχὴ ὅλων Ὑπακούοντας στὴν προσταγή της, ὁ Ὀφίων κουλουριάστηκε ἑπτά φορές γύρω ἀπὸ το Συμπαντικό Αὐγό, ἑως ὅτου το αὐγό, ἡ μήτρα των πάντων, ἐκκολάφτηκε καὶ ἄνοιξε σε δύο κομμάτια.

Ἀπό ἐκεῖ ξεπήδησαν ὅλα ὅσα ὑπάρχουν, καὶ ποῦ εἶναι παιδιά της: ὁ ἥλιος, το φεγγάρι, οἱ πλανῆτες, τα ἀστέρια, ἡ γῆ με τα βουνά καὶ τους ποταμούς της, τα δέντρα, τα χορτάρια, καὶ ὅλα τα ζωντανά πλάσματα του σύμπαντος.

Η Ευρυνόμη καὶ ὁ Οφίων ἔκαναν σπίτι τους τον Ὄλυμπο

Σύντομα ὅμως τσακώθηκαν γιατί ὁ Οφίων ὑποστήριξε ὅτι αὐτὸς καὶ ὄχι ἡ Ευρυνόμη εἶναι ὁ δημιουργός του σύμπαντος. Η Ευρυνόμη τον χτύπησε στὸ κεφάλι, του ἔσπασε τα δόντια, καὶ τον ἐξόρισε γιά πάντα στά σκοτεινά βάραθρα στά ἔγκατα της γῆς

Ἔπειτα, ἡ θεά δημιούργησε τις ἑπτὰ πλανητικές δυνάμεις, θέτοντας μία Τιτανίδα καὶ ἕναν Τιτᾶνα ὡς κυβερνήτη κάθε μίας

Η Θεία καὶ ὁ Ὑπερίων γιὰ τον Ἥλιο, ἡ Φοίβη καὶ ὁ Ἄτλαντας γιὰ το Φεγγάρι, Ἡ Διόνη καὶ ὁ Κριός γιὰ τον πλανήτη Ἄρη, ἡ Μῆτις καὶ ὁ Κοίος γιὰ τον Ἑρμῆ, ἡ Θέμις καὶ ὁ Εὐρυμέδων γιὰ τον πλανήτη Δία, ἡ Τυθῆ καὶ ὁ Ὠκεανός γιὰ την Ἀφροδίτη, καὶ ἡ Ρέα καὶ ὁ Κρόνος γιὰ τον πλανήτη Κρόνο.

Σύμφωνα με τον Ἀπολλώνιο τον Ρόδιο, ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη ἐκδοχὴ του μύθου.

Η Διευρυνόμην καὶ ὁ Ὀφίων συμβασίλευσαν, τελικά, εὐτυχισμένοι, κυριαρχῶντας μάλιστα καὶ στούς Τιτᾶνες Μετά, ὅμως, ἦρθε ἕνα νέο θεϊκό ζεῦγος, ὁ Κρόνος καὶ ἡ Ρέα, καὶ ἀπαίτησαν νά τους παραχωρήσουν τον Ὄλυμπο Ἔκαναν τότε μία συμφωνία: Θὰ πάλευε ὁ Οφίων με τον Κρόνο καὶ θὰ βασίλευε αὐτὸς ποῦ θὰ πετοῦσε τον ἀντίπαλό του στὴ θάλασσα. Ο Κρόνος νίκησε τον Ὀφίωνα κι ἔτσι το παλιό θεϊκό ζεῦγος ἀναγκάστηκε νά ἀποσυρθεῖ

Ἔτσι, ἡ ἐκθρονισμένη Διευρυνόμην ξαναγύρισε στὴ θάλασσα ποῦ τόσο ἀγαποῦσε, κι ἀπὸ Θεά-Δημιουργός ἔγινε μία ἁπλῆ θαλασσινή θεότητα, κόρη του Ωκεανού.

Ὕστεροι μῦθοι λένε ὅτι αὐτὴ πῆρε καὶ ἀνέθρεψε το μικρό Ἥφαιστο, ὅταν ἡ μητέρα του, Ἤρα, τον κλώτσησε ἀπὸ τον Ὄλυμπο κι ἔπεσε στὸ Αιγαίο.

Ἕνας ἄλλος μῦθος, πολύ γνωστός, λέει πῶς ἡ Διευρυνόμην ἔγινε ἡ μητέρα των τριῶν Χαρίτων ἀπὸ το Δία. Οἱ Χάριτες, Ἀγλαϊα, Εὐφροσύνη καὶ Θάλεια, ἦταν ἡ προσωποποίηση τῆς ὀμορφιάς.

Παλιότεροι μῦθοι, ὅμως, τις θέλουν νά εἶναι δύο καὶ νά λέγονται Κλήτα καὶ Φάεννα, ὀνόματα ποῦ παρέπεμπαν στὶς φάσεις της σελήνης, μαρτυρῶντας ἔτσι μία σύνδεση με τις φεγγαρολατρικές θρησκεῖες του παρελθόντος.

Η Διευρυνόμην ξεχάστηκε με την ἔλευση των Ὀλυμπίων θεῶν καὶ μόνο ἐκεῖνο το κρυμμένο ἱερὸ στὴν Ἀρκαδία θύμιζε στούς ἀνθρώπους ὅτι δημιουργήθηκαν ἀπὸ μία θεά. Το ξόανο της Ευρυνόμης στὸ ναό αὐτὸ, την ἀπεικόνιζε νά ἐξέρχεται ἀπὸ τα κύματα με μορφή γοργόνας καὶ ἦταν δεμένο με χρυσές ἁλυσίδες..

Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά, 

1 ἤειδεν δ' ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε 

Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο· 

ὥς τε βίῃ καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνῳ εἴκαθε τιμῆς,

 ἡ δὲ Ῥέῃ, ἔπεσον δ' ἐνὶ κύμασιν Ὠκεαν

Ησίοδος, Θεογονία 

Πειθώ τ' Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ' Ἠλέκτρη τε

 Δωρίς τε Πρυμνώ τε

 καὶ Οὐρανίη θεοειδὴς

Ἱππώ τε Κλυμένη τε Ῥόδειά τε

 Καλλιρόη τε Ζευξώ τε Κλυτίη τε 

Ἰδυῖά τε Πασιθόη τε Πληξαύρη τε 

Γαλαξαύρη τ' ἐρατή τε Διώνη Μηλόβοσίς τε

 Θόη τε καὶ εὐειδὴς Πολυδώρη Κερκηίς τε

 φυὴν ἐρατὴ Πλουτώ τε βοῶπις Περσηίς τ' 

Ἰάνειρά τ' Ἀκάστη τε Ξάνθη τε Πετραίη 

τ' ἐρόεσσα Μενεσθώ τ' Εὐρώπη τε Μῆτίς 

τ' Εὐρυνόμη τε Τελεστώ τε κροκόπεπλος Χρυσηίς 

τ' Ἀσίη τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψὼ Εὐδώρη τε Τύχη τε

 καὶ Ἀμφιρὼ Ὠκυρόη τε καὶ Στύξ, ἣ δή σφεων 

προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων.

Ορφικά, Αποσπάσματα

 ἤειδεν δ' ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε

 Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο· 

ὥς τε βίηι καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνωι εἴκαθε τιμῆς, 

ἡ δὲ Ῥέηι, ἔπεσον δ' ἐνὶ κύμασιν Ὠκεανοῖο·

Aπολλόδωρος, Bιβλιοθήκη, 

3, 12,6 Όμηρος, Iλιάδα, Σ, 394 Παυσανίας, 8, 41, 4

Ἄρτεμις - Ἡ Θέα τοῦ κυνηγιοῦ

Ἄρτεμις - Η Θέα του κυνηγιοῦ

Ἡ Ἄρτεμι εἶναι μία ἀπὸ τις παλαιότερες, πιὸ περίπλοκες ἀλλὰ καὶ πιὸ ενἐνδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία καὶ της Λιτῶς, δίδυμη ἀδερφὴ του Ἀπόλλωνα, βασίλισσα των βουνῶν καὶ των δασῶν, θεά του κυνηγιοῦ, προστάτιδα των μικρῶν παιδιῶν καὶ ζώων.

Η γέννηση της ἰδιόρρυθμης θεάς τοποθετεῖται στό νησί Ὀρτυγία. Σε αὐτὸ το ἄγονο πετρονήσι καὶ μετά ἀπὸ φοβερές ταλαιπωρίες καὶ περιπλανήσεις εἶχε καταφύγει ἡ ἔγκυος Λητώ προκειμένου νὰ κρυφτεῖ καὶ νὰ προφυλαχτεῖ ἀπὸ την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ἤρας Ἐκεῖ καὶ με τὴ βοήθεια ὅλων των γυναικείων θεοτήτων (ἐκτὸς της Ἤρας) ἦρθε στό φῶς ἡ Ἄρτεμι καὶ λίγο ἀργότερα ὁ ἀδερφὸς της ὁ Ἀπόλλωνας

Ἀπὸ τις πρῶτες κιόλας ὧρες της γέννησής της ἡ Ἄρτεμι παίρνει πρωτοβουλίες. Ἄν καὶ νεογέννητο βρέφος, βοηθᾶ την ἐξουθενωμένη μητέρα της νὰ ξεγεννήσει καὶ το δεύτερο της παιδί καὶ ταυτίζεται με τον τρόπο αὐτὸν με την Ειλείθυια, τὴ θεά του τοκετοῦ Πανέμορφη καὶ πανέξυπνη ἡ Ἄρτεμη, εἶχε ἀπὸ πολύ νωρίς κερδίσει την ἐκτίμηση των ἄλλων θεῶν Ἄδη ἀπὸ τα τρία της χρόνια εἶχε συγκεκριμένες ἀπαιτήσεις, ποῦ ἀφοροῦσαν την ἐνδυμασία της, τον ἐξοπλισμό της καὶ την ἀκολουθία της στὴν πιὸ ἀγαπημένη της ἐνασχόληση, το κυνήγι. Ἦταν παιδί ποῦ ἤξερε τι ἤθελε καὶ πραγματικά σταθερό καὶ ἄκαμπτο στὶς ἀποφάσεις του.

Ο Δίας τὴ θαύμαζε γιὰ την ἐπιμονή της καὶ, λόγῳ της εὐστροφίας της, της ἔτρεφε πολύ μεγάλη ἀγάπη καὶ ἱκανοποιούσανε ὅλες της τις ἐπιθυμίες Ἕνα ἀπὸ τα πρῶτα πράγματα ποῦ ζήτησε ἡ Ἄρτεμι σὰν δῶρο ἀπὸ τον πατέρα της ἦταν ἡ αἰώνια ἁγνότητα καὶ παρθενία. Πιστή καὶ σταθερή σε ὁ,τι ζητοῦσε καὶ τὴ δέσμευε, ἡ παρθενική θεά δέ σπίλωσε ποτέ οὔτε το ἦθος της, οὔτε καὶ το χαρακτῆρα της. Σοβαρή καὶ περήφανη, διατήρησε την ἁγνότητά της περιφρονῶντας ἐρωτικές πολιορκίες κι ἐπιθέσεις Ἀφοσιωμένη στό κυνήγι καὶ τὴ φύση, ἀδιαφόρησε γιὰ τις χαρές του γάμου καὶ τις ἀπολαύσεις του ἔρωτα Με ἐπιβολή καὶ αὐστηρότητα ἀπαίτησε την ἀθωότητα καὶ την παρθενικότητα ὄχι μόνο του ἑαυτούς της, ἀλλὰ καὶ των Νυμφών ποῦ την περιστοίχιζαν κι ἐπίσης αὐτῶν ποῦ με τις ὑπηρεσίες τους την τιμοῦσαν

Η Ἄρτεμι ἦταν μία θεά ἀμείλικτη ποῦ ποτέ σχεδόν δέ συγχωροῦσε Ὁποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, ὁποιαδήποτε παρέκκλιση ἀπὸ τα πιστεύω της καί τις ἀρχὲς της ἄξιζε την τιμωρία της. Η ἀδυσώπητη ὀργὴ της ἦταν ἕτοιμη νά ξεσπάσει ἀνὰ πᾶσα στιγμή ἀπέναντι στὸν παραβάτη των σταυρώνητε της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκῶς θνητούς, θεούς καὶ ἥρωες ποῦ παρέβλεπαν την ὕπαρξή της ἥ ἀμελοῦσαν τις ἀρχὲς καὶ τὴ λατρεία της

Κάποτε ὁ Ἀκταίωνας, ὁ γιὸς της Αὐτονόης καὶ τοῦ  Ἀρισταίου, ἔτυχε νά δεῖ την Ἄρτεμι γυμνή, την ὥρα ποὺ ἔκανε το λουτρό της. Η θεά ἀπὸ φόβο μήπως διαδοθεῖ το περιστατικό, τον μεταμόρφωσε σε ἐλάφι κι ἔβαλε τα πενήντα σκυλιά ποὺ τον συνόδευαν νά τον κατασπαράξουν. Σε μία ἄλλη περίπτωση ἡ Καλλιστώ, ἡ κόρη του Λυκάονα (καὶ μία ἀπὸ τις συνοδούς τῆς Ἄρτεμης στὸ κυνήγι) κόντεψε νά χάσει τὴ ζωή της ἀπὸ τα βέλη της θεάς γιατί ἀποπλανημένη ἀπὸ τον Δία εἶχε χάσει την ἁγνότητά της καὶ εἶχε μείνει ἔγκυος.              Ἐπίσης ἡ Ἄρτεμι σκότωσε καὶ την Ἀριάδνη, γιατί σύμφωνα με το μῦθο εἶχε ἀπαχθεῖ καὶ ἀποπλανηθεῖ ἀπὸ τον Θησέα στὴ Νάξο. Τέλος ὁ Οὐρανίωνας, ὁ γιὸς του Ποσειδῶνα, βρῆκε κι αὐτὸς τραγικό θάνατο ἀπὸ τα βέλη τῆς Ἄρτεμης, γιατί σύμφωνα με μία παράδοση εἶχε σμίξει με τὴ θεά της αὐγῆς Ἠῶ, ἡ γιατί σύμφωνα με κάποια ἄλλη παράδοση εἶχε καυχηθεῖ ὅτι ἦταν καλύτερος ἀπ' αὐτὴν στὴν τέχνη του τόξου. Η Ἄρτεμι εἶχε ἰδιαίτερη ἀδυναμία στά παιδιά καὶ τους ἐφήβους.                          Νέοι καὶ νέες ποὺ διατηροῦσαν την ἀθωότητά τους καὶ ποὺ ζοῦσαν σύμφωνα με τις ἀρχὲς της ἦταν πάντοτε εὐνοούμενοί της καὶ βρίσκονταν διαρκῶς κάτω ἀπὸ την προστασία της. Ο Ἱππόλυτος, μάλιστα, ποὺ ἦταν ἀφοσιωμένος σε αὐτὴν καὶ τὴ λατρεία της, ἀποτελεῖ ζωντανό παράδειγμα αὐτῆς της τακτικῆς καὶ ἀδυναμίας της θεάς.

Ο Ἱππόλυτος, λοιπόν, δεινός κυνηγός κι ἀλογοδαμαστής, εἶχε ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴν πανέμορφη Ἄρτεμι καὶ στὸ ἰδανικό ποὺ ἡ ἰδία πρέσβευε. Καμιά πρόκληση, καμιά γυναῖκα δέ στάθηκε ποτέ ἱκανή νά τον παρασύρει. Οὔτε καὶ ἡ Φαίδρα, ἡ γυναῖκα του Θησέα, μπόρεσε με τὴ γοητεία της νά τον ἀποπλανήσει Η ὑποδειγματική του συμπεριφορά ἔκανε τὴ θεά νά συγκινηθεῖ καὶ νά του χαρίσει τιμές, δόξες καὶ αἰώνια -μετά το θάνατό του- μνήμη του ὀνόματός του. Η Ἄρτεμι ἦταν μία ἀπὸ τις ὀμορφότερες καὶ κομψότερες θεές του Ὀλύμπου.      Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πραγματικά τὴ θαύμαζαν. Ἴη φαντάζονταν ψηλή, με εὐγενική ὀμορφιά, ἀγέρωχη κορμοστασιά καὶ περήφανο περπάτημα.

Γενικά, ἡ Ἄρτεμι ἦταν θεά δραστήρια, σκληρή καὶ ἀεικίνητη Στὶς περισσότερες της ἐκδηλώσεις ἐμφανίζεται συνειδητοποιημένη, ὥριμη κι ἀποφασιστική, ἐνῶ λίγα ἦταν τα περιστατικά ἐκεῖνα στά ὁποία παρουσίαζε μία εἰκόνα τελείως διαφορετική.

Κατά τὴ θεομαχία, ἡ περήφανη καὶ ἀπαιτητική κόρη του Δία, ἐμφανίζεται σάν ἕνα μικρό ἀνώριμο κορίτσι ποὺ ὀφείλει νά ὑπακούει, νά σέβεται καὶ νά συμμορφώνεται στὶς ἐπιταγές της γυναίκας του πατέρα της καὶ του ἀδερφοῦ της. 

Ἀπέναντι στὴ διστακτικότητα του Ἀπόλλωνα νὰ μονομαχήσει με τον Ποσειδῶνα, ἡ Ἄρτεμη κρατᾶ στάση ἀρνητική καὶ ἀντιμετωπίζει το δίδυμο ἀδερφό της με λόγια εἰρωνικά, ἀναιδής καὶ περιφρονητικά. Η Ἤρα, παροῦσα στὸ περιστατικό, ἐξοργίζεται με τὴ συμπεριφορά της καὶ με μανία ἀρχίζει νὰ τὴ χτυπᾶ με τα ἴδια της τα βέλη.

Μία ἀπὸ τις πιό ἀγαπημένες ἐνασχολήσεις της Ἄρτεμης ἦταν το κυνήγι. Γυναῖκα δραστήρια, ὁρμητική καὶ εὐκίνητη, ἡ ἐλεύθερη καὶ ἀεικίνητη θεά διοχέτευε το μεγαλύτερο μέρος της ἐνεργητικότητάς της στὴν αναζήτηση καὶ καταδίωξη θηραμάτων στὰ βουνά. Συνοδευόμενη ἀπὸ δροσερές καὶ ὄμορφες νύμφες καὶ περιστοιχισμένη ἀπὸ ἄγρια κυνηγόσκυλα, ἔτρεχε γύρω ἀπὸ λίμνες, ποτάμια, λιβάδια καὶ βουνά προκειμένου νὰ ἀπαντηθεῖ με ἄγρια κυρίως ζῶα Ντυμένη με λιτό ἐλαφρύ ροῦχο καὶ ἐφοδιασμένη με τον κατάλληλο γιὰ την περίσταση ἐξοπλισμό ριχνόταν με ἐνθουσιασμό καὶ μανία σ' αὐτὸ ποῦ κυρίως την ἐνδιέφερε Ἀδάμαστη, σκληρή κι ἀγέρωχη, δεινή γνώστρια της τοξευτικής τέχνης καὶ πολύ ἱκανὴ δρομέας καὶ κυνηγός, ἐπιδίδονταν με πάθος στὸ κυνήγι.

Ἕνα ἀπὸ τα βασικότερα γνωρίσματα της Ἄρτεμης ἦταν ἡ καθολική της κυριαρχία στὴ φύση. Ἥμερα καὶ ἄγρια ζῶα, ψάρια στὰ νερά καὶ πουλιά στὸν ἀέρα ἦταν ὅλα τους κάτω ἀπὸ την προστασία της.

Ὥς θεά καὶ προστάτιδα της φύσης ἡ Ἄρτεμη θεωροῦνταν ὑπεύθυνη τόσο γιὰ τὴ γεωργία ὅσο καὶ γιὰ την κτηνοτροφία. Περιοχές ποῦ τὴ λάτρευαν καὶ την τιμοῦσαν ἀνελλιπῶς εἶχαν πάντα εὔφορη γῆ, κατάσπαρτα χωράφια, πλούσια συγκομιδή καὶ ζῶα ὑγιῆ καὶ γόνιμα. Ἀντίθετα, ὅσες ἀπὸ τις περιοχές δὲν τηροῦσαν σωστά τις ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντι της καὶ ἐπιπλέον παρέβλεπαν την ὕπαρξή της, εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν την ἐκδικητική ὀργὴ καὶ μανία της, ποῦ ἰσοδυναμοῦσε με καταστροφή των σπαρτῶν καὶ ἀποδεκατισμό των κοπαδιῶν

Ο Νεόδμητος καὶ ὁ Οἱνέας ἀντιμετώπισαν, ἐξαιτίας της ἀμέλειας καὶ της ἀδιαφορίας ποῦ ἔδειξαν, την ὀργὴ της θεάς. Ο Νεόδμητος στὴ γαμήλια γιορτή του εἶχε ξεχάσει νὰ θυσιάσει -ὅπως ἐπιβαλλόταν- στὴν Ἄρτεμη. Ἡ Ἄρτεμη ὀργισμένη ἀπὸ αὐτὴ την παρατυπία του ἔστειλε στὸ νυφικό του κρεβάτι ἕνα κοπάδι ἀπὸ φίδια, ἐνῶ ἑτοιμάστηκε νὰ του ἀφαιρέσει τὴ ζωή. Μάταια ὁ Ἀπόλλωνας προσπάθησε νὰ την καλοπιάσει. Τελικά ὁ ἴδιος πείθει τις Μοῖρες νὰ του χαρίσουν τὴ ζωή καὶ σὰν ἀντάλλαγμα νὰ πάρουν τὴ ζωή κάποιου ἄλλου δικοῦ του ἀνθρώπου Στὴν ἀπαίτηση αὐτὴ των Μοιρῶν μόνο ἡ γυναῖκα του Ἄλκηστι προθυμοποιεῖται νὰ προσφερθεῖ Τελευταία ὅμως στιγμή ἡ ἐπεμβάσῃ του Ἡρακλῆ τὴ σώζει προτοῦ ἀκόμη προλάβει ἡ ψυχή της νὰ κατέβει στὸν Ἄδη

Ὁ Οἱνέας κάποτε εἶχε ξεχάσει νὰ θυσιάσει στὴν προστάτιδα της πόλης του Καλυδώνας, δηλαδή στὴν Ἄρτεμη. Η ἀδιαφορία του αὐτὴ κόστισε τόσο στὴν πόλη, ὅσο καί στὸ λαό της. Ἕνας τεράστιος κάπρος σταλμένος ἀπὸ τή θεά προκάλεσε τεράστιες καταστροφές σε γῆ, σε ζῶα καί ἀνθρώπους Κανείς δὲ τολμοῦσε νὰ τον σκοτώσει. Ὁ Μελέαγρος μόνο, ὁ γιὸς του Οἱνέα, ἦταν τελικά ἐκεῖνος ποῦ τον ἐξόντωσε ἀλλὰ στὴ συνέχεια σκοτώθηκε σε μία συμπλοκή γύρω ἀπὸ τή μοιρασιά. Ἡ γυναῖκα καί ἡ μητέρα του Μελέαγρου μὴ ἀντέχοντας τή θλίψη του θανάτου του αὐτοκτόνησαν ἀπὸ τή στενοχώρια τους. Οἱ ἀδερφές του, τέλος, ποῦ ἀδιάκοπα τον θρηνοῦσαν, μεταμορφώθηκαν ἀπὸ την Ἄρτεμη σε φραγκόκοτες.

Πέρα ἀπὸ τή συμμετοχή της σε ὅλα τα παραπάνω περιστατικά, ἡ θεά του κυνηγιοῦ παίρνει ἐνεργὸ μέρος καί σε ἕναν ἀπὸ τους δώδεκα ἄθλους του Ἡρακλῆ. Ὁ Ἡρακλῆς γιά μεγάλο διάστημα καταδίωκε μία πανέμορφη ἐλαφίνα με χρυσά κέρατα καί χάλκινα πόδια, ἰδιοκτησία της θεάς Ἄρτεμης. Ἡ Ἄρτεμη, με τή συνδρομή του ἀδερφοῦ της, του Ἀπόλλωνα, τον ἐμποδίζει νὰ σκοτώσει το ἄγριο ζῶο καί τον προτρέπει νὰ το παραδώσει στὴν Τίρυνθα, στὸ βασιλιά Εὐρυσθέα Με την παραλαβή του ζώου ὁ Εὐρυσθέας ἀναλαμβάνει νὰ της το ξαναφιερώσει. Ὅπως στὸ μῦθο με τον Ἡρακλῆ, ἔτσι καί σε πολλά ἄλλα περιστατικά ἡ Ἄρτεμη συμπράττει με τον ἀδερφὸ της τον Ἀπόλλωνα γιά την ἐπίτευξη κάποιου σκοποῦ. Στὴν περίπτωση της Νιόβης ποῦ παινεύτηκε (συγκριτικά με τή Λητώ) γιά τα πολλά καί ὄμορφα παιδιά της ἔχουμε τή συνεργασία των δύο δίδυμων ἀδερφῶν στὴν τιμωρία της. Ἑπτά βέλη της Ἄρτεμης κι ἑπτὰ του Ἀπόλλωνα καρφώθηκαν στὰ δεκατέσσαρα παιδιά της καί τα σκότωσαν. Με τον ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί γιά τον ἴδιο λόγο ἡ Ἄρτεμη σκότωσε κάποτε τή Χιόνη (την κόρη του Δαιδαλίωνα καί ἐρωμένη του Ἀπόλλωνα), γιατί εἶχε καυχηθεῖ ὅτι ἡ ὀμορφιά της ἦταν τέτοια ποῦ ξεπερνοῦσε ἀκόμα κι αὐτὴν της πανέμορφης θεάς.  

Ὁ πόλεμος μεταξύ Ἑλλήνων καὶ Τρώων δὲ βρίσκει τὴν Ἄρτεμη διάφορη Μαζί με τον ἀδερφὸ της τον Ἀπόλλωνα, τον Ἄρη, την Ἀφροδίτη καὶ τη Λητώ συμμετέχει ἐνεργὰ με το μέρος των Τρώων. Ἕνα ἀπὸ τα πρῶτα περιστατικά ποῦ συνέβησαν προτοῦ ἀκόμη ξεκινήσει ὁ πόλεμος ὀφειλόταν στὸ θυμό καὶ την ὀργῇ της Ἄρτεμης. Ὁ ἑλληνικός στόλος, ἐξαιτίας της ἄπνοιας ποῦ εἶχε δημιουργήσει ἡ θεά, δὲν μποροῦσε νὰ ξεκινήσει. Ἕνα τυχαῖο περιστατικό του ἀρχηγοῦ τῶν ἀχαιῶν Ἀγαμέμνονα εἶχε προκαλέσει την κατάσταση αὐτὴ Κάποτε χωρίς ὁ ἴδιος νὰ το ἀντιληφθεῖ εἶχε εἰσβάλει σε ἕνα ἄλσος ἀφιερωμένο στὴν Ἄρτεμη καὶ εἶχε σκοτώσει ἕνα ἱερό ἐλάφι. Ἡ θεά ἐξοργίστηκε τόσο πολύ ποῦ ἀπαίτησε τὴ θυσία της κόρης του Ἰφιγένειας προκειμένου εὐνοϊκοί ἄνεμοι νὰ βοηθήσουν το σαλπάρισμα τῶν ἑλληνικῶν καραβιῶν

Ο πληγωμένος ἀπὸ τον Διομήδη, τέλος, Αἰνείας εἶχε στὴ διάρκεια του πολέμου δεχτεῖ τὴ βοήθεια της Ἄρτεμης καὶ της Λιτῶς καὶ εἶχε κατορθώσει χάρη σε αὐτὲς νὰ ἀνακτήσει τις δυνάμεις του καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴ μάχη.

Τα σύμβολα της Ἄρτεμης ἦταν πολλά καὶ ποικίλα. Ξεκινοῦσαν ἀπὸ ζῶα καὶ φυτά καὶ κατέληγαν σε ὅπλα: κατσίκα, τράγος, ἐλάφι, ἀρκούδια, σκύλος, φίδι, δάφνη, φοίνικας, κυπαρίσσι, σπαθί, φαρέτρα, ἀκόντιο καὶ ἄλλα

Τα σύμβολα της Άρτεμης ήταν πολλά και ποικίλα. Ξεκινούσαν από ζώα και φυτά και κατέληγαν σε όπλα: κατσίκα, τράγος, ελάφι, αρκούδα, σκύλος, φίδι, δάφνη, φοίνικας, κυπαρίσσι, σπαθί, φαρέτρα, ακόντιο και άλλα.

Ὁ Ἡρακλῆς στὴν μάχη του Μαραθῶνα...

Ἦταν τόσο μεγαλειῶδες αὐτὸ ποῦ συνέβη στὴν μάχη του Μαραθῶνα το 490 π.Χ., ὥστε οἱ Ἕλληνες ἀπέδωσαν τὴ νίκη στὴν ἀνάμειξη τῶν θεῶν Μαζί με τον Μιλτιάδη, τον Καλλίμαχο καὶ τους ἄλλους, στὴ γνωστή εἰκόνα της Ποικίλης Στοάς της Ἀγορᾶς τῶν Ἀθηνῶν, ὁ Πᾶναινος κατέγραψε την παρουσία της Ἀθηνᾶς, του Πᾶνα, τοῦ Ἡρακλῆ, του Θησέα, του Μαραθῶνα, του Έχετλαῖου.

Στήν περιοχή της Τετραπόλεως, ποῦ ἀπαρτίζεται ἀπὸ τους οἰκισμούς του Μαραθῶνα, της Τρικορύθου, της Οἰνόης καὶ της Προβαλίνθου, πιστοποιεῖται τόσο ἡ λατρεία του Ἡρακλῆ καὶ του Πᾶνα ὅσο καὶ της Ἀθηνᾶς Ὡστόσο, μόνο δύο εἶναι τα ταυτισμένα ἱερὰ: το ρωμαϊκό ἱερὸ της Ἴσιδας στὴν Μπρεξίζα καὶ ἡ σπηλιά του Πᾶνα στὴν Οἰνόη.

Ἀπὸ ἐπιγραφή του πρώιμου 5ου αἰῶνα π.Χ. πληροφορούμαστε ὅτι ἡ γιορτή καὶ οἱ ἀγῶνες γιὰ τον Ἡρακλῆ, ποῦ προσφωνεῖται καὶ «ἐμπύλιος», τώρα ἀναβαθμίζονται

Πολυθάλαμη σπηλιά, φορτωμένη σταλακτῖτες καὶ σταλαγμῖτες, με ἔντονη χρήση ἀπὸ τα νεολιθικά ὡς τα ὑστεροελλαδικά χρόνια, γίνεται τόπος λατρείας του Πᾶνα ἀπὸ τον 5ο αἰῶνα π.Χ. Βρέθηκε μεγάλος ἀριθμὸς εἰδωλίων του Πᾶνα καὶ των Νυμφών ποῦ λατρεύονταν στή σπηλιά μέχρι καὶ τα ρωμαϊκά χρόνια.

Η τρίτη θεότητα ποῦ συσχετίζεται με τὴ μάχη του Μαραθῶνα εἶναι ἡ Ἀθηνᾶ «Ἑλλωτίς».

Το ἱερὸ του Διονύσου, ὅπου στήνονταν τα ψηφίσματα τῆς Τετραπόλεως, τοποθετεῖται στὴν πεδιάδα. Ἐκεῖ κοντά βρισκόταν καὶ ὁ τάφος του ἥρωα ἰατροῦ Ἀριστόμαχου. Ὁ Φιλόχωρος μας πληροφορεῖ γιά την ὕπαρξη δύο ἱερῶν του Ἀπόλλωνα, ὥς Πυθίου στὴν Οἰνόη καὶ ὥς Δηλίου στὸν Μαραθῶνα Τή λατρεία της Ἄρτεμις βεβαιώνει περιγραφή πάνω σε μαρμάρινα μέλη βωμοῦ Σύμφωνα με τον Παυσανία στὰ “ΑΤΤΙΚΑ” (Ι, 15,3) ὁ Ἡρακλῆς ἔσπευσε ὁπλισμένος με το τρομερό του ρόπαλο νὰ συμπαραταχθεῖ με τους Ἕλληνες ὁπλῖτες..

Ὁ Ἡρακλῆς εἶχε παλαιούς δεσμούς με τον Μαραθῶνα, ἀφοῦ, σύμφωνα με την παράδοση, ἐκεῖ εἶχαν βρεῖ καταφύγιο οἱ Ἡρακλεῖδες, οἱ ἀπόγονοί του, ὅταν τους καταδίωκε ὁ βασιλιάς Εὐρυσθέας Μάλιστα οἱ Μαραθώνιοι, ὅπως ἀναφέρει ὁ Παυσανίας, ἦταν οἱ πρῶτοι ποῦ τίμησαν τον Ἡρακλῆ ὥς Θεό.

Στὸν Μαραθῶνα το ἱερὸ του βρισκόταν στό στενό πέρασμα ἀνάμεσα στό βουνό Ἀγριλίκι (*) καὶ τὴ θάλασσα καὶ γιά το λόγο αὐτὸ ὁ Ἡρακλῆς ὀνομαζόταν Ἐμπύλιος, δηλαδή αὐτὸς ποῦ βρίσκεται μπροστά ἀπὸ τις πύλες. Στὸ σημεῖο αὐτὸ, κοντά στό ἱερὸ του Ἡρακλῆ, ἐπέλεξαν νὰ στρατοπεδεύσουν οἱ Ἀθηναῖοι φθάνοντας στὸν Μαραθῶνα

Σύμφωνα με τις πληροφορίες ποῦ μας παρέχει ὁ ἀρχαῖος ἱστορικός Ἡρόδοτος, ἡ θέση του ελληνικού στρατεύματος το 490 π.Χ. εἶχε ὡς ὁρμητήριο το τέμενος του Ἡρακλῆ κοντά στοὺς πρόποδες, ὅπως ἀποθέτουμε, του ὑψώματος Βρανά καὶ Ἀφορισμού. Η θέση των τύμβων Ἀθηναίων καὶ Πλαταιέων δηλώνουν το ἐπίκεντρο της περιοχῆς της μάχης. Γύρω ἀπὸ το σημεῖο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐντοπισθεῖ το ἱερὸ του Ἡρακλῆ καὶ ἡ ἀφετηρία του ἀγγελιαφόρου της νίκης.

Ἴσως ὁ ἀγγελιαφόρος της κοσμοϊστορικῆς Νίκης του πνεύματος κατά του σκοταδισμοῦ νὰ χρησιμοποίησε τον πλέον σύντομο δρόμο, περίπου 34 χιλιόμετρα καὶ ὄχι τον κατά 25 αἰῶνες μεταγενέστερο (περίπου 42 χιλιόμετρα), ὁ Αἰθίοπος ἦταν ἄγνωστος καὶ ἀνύπαρκτος Κατά πᾶσα πιθανότητα ἀνηφόρισε πρὸς τὴ χαράδρα ποῦ σχηματίζουν τα ὑψώματα Βρανάς, Ἀγριλίκι, Ἀφορισμός καὶ Κοτρώνι με προοπτική το ἱερὸ του Διόνυσου καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πρὸς την Εκάλη...