ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ἡ δημοκρατία ἔχει τρία κύρια γνωρίσματα. Τὰ τρία γιῶτα. Ἰσοκρατία, Ἰσηγορία καὶ Ἰσονομία.
Ἐνα πολίτευμα ποὺ δὲν ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ αὐτά, δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ δημοκρατία.
Ἐχει ἐνδιαφέρον νὰ ἐξετάσουμε ἂν τὸ σημερινὸ πολίτευμα τῆς Ἑλλάδας ἔχει τὰ τρία αὐτὰ γνωρίσματα...
Ἰσοκρατία σημαίνει ἴση δύναμη τῆς ψήφου γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες. Ἰσα πολιτικὰ δικαιώματα. Μπορεῖ σήμερα, ἡ ψῆφος τῶν πολιτῶν νὰ ἔχει τὴν ἴδια ἰσχὺ μὲ τὴν ψῆφο τῶν πολιτικῶν, ὅμως ὁ ἐκλογικὸς νόμος ποὺ πριμοδοτεῖ τὸ πρῶτο κόμμα μὲ ἕδρες ἀπὸ ψήφους κομμάτων ποὺ δὲν μπῆκαν στὴ βουλή, ἀπὸ ἄκυρα καὶ ἀπὸ λευκὰ ψηφοδέλτια, καταστρέψει τὴν ἰσοκρατία. Ἡ ἰσοκρατία καταστρέφεται καὶ ὅταν ψηφίζουν ἀλλοεθνεῖς ψηφοφόροι ποὺ δὲν ἀνήκουν στὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἢ ἀγοράζονται ψῆφοι ἄλλων ψηφοφόρων, ἢ ὅταν οἱ ψῆφοι ἀνταλλάσσονται μὲ διορισμοὺς καὶ πόστα ἀπὸ τὴν ὀλιγαρχία ποὺ ἐλέγχει τὸ κράτος καὶ τὴ δημόσια περιουσία σὰν νὰ εἶναι τσιφλίκι της.
Ἰσονομία σημαίνει ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στοὺς νόμους ἡ ὁποία προφανῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα στὴν Ἑλλάδα, ἀφοῦ ὁ νόμος περι εὐθύνης ὑπουργῶν καὶ ἡ βουλευτικὴ ἀσυλία τὴν ἀναιρεῖ, ἐνῶ τὰ παραδικαστικὰ κυκλώματα καὶ τὸ ἄρρωστο κομμάτι τοῦ δικαστικοῦ σώματος μόνο ἰσονομία δὲν ἐξασφαλίζουν.
Ἰσηγορία εἶναι τὸ δικαίωμα ποὺ ἔχουν ὅλοι οἱ πολῖτες νὰ ἀγορεύουν στὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. (Ἰση πρόσβαση στὸ βῆμα).
Σήμερα, ποὺ ὁ λαὸς ἀποφασίζει σὲ ἐπίπεδο ἐθνικό, τὸ βῆμα στὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου εἶναι ἡ τηλεόραση. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀπευθυνθεῖ κανεὶς σὲ ὅλους τοὺς Ἑλληνες καὶ εἶναι εἶναι μακρὰν τὸ πιὸ δυνατὸ μέσο ἐπικοινωνίας. Σήμερα ὅμως, ἂν καταφέρει νὰ ἀνέβει κάποιος στὸ βῆμα καὶ ἐκφράσει ἀπόψεις ἀντίθετες μὲ τίς ἐπιθυμίες τῆς ὀλιγαρχίας, θὰ δεχθεῖ ἀμέσως ἐπίθεση ἀπὸ τοὺς παπαγάλους δημοσιογράφους καὶ τοὺς κόρακες καθηγητὲς ποὺ καραδοκοῦν, οἱ ὁποῖοι θὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν γελοιοποιήσουν καὶ νὰ τὸν παρουσιάσουν ὡς γραφικὸ καταστροφολόγο. Τὸ βῆμα σήμερα εἶναι πλήρως ἐλεγχόμενο. Ἄν δὲν τὰ καταφέρουν οἱ παπαγάλοι καὶ οἱ κόρακες, ὑπάρχει καὶ τὸ διαφημιστικὸ διάλειμμα, ἐνῶ σὰν ἔσχατη λύση ἡ διακοπὴ τῆς ἐκπομπῆς.


Ἄν στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ὑπῆρχε μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων γύρω ἀπὸ τὸ μάρμαρο ποὺ λεγόταν βῆμα καὶ δὲν ἐπέτρεπε νὰ μιλήσει κανεὶς ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐκφράζουν τίς δικές τους ἀπόψεις καὶ γελοιοποιοῦσαν κάθε ἄλλον πολίτη ποὺ προσπαθοῦσε νὰ μιλήσει ἢ καὶ τὸν κατέβαζε μὲ τὴ βία ἀπὸ τὸ βῆμα, σήμερα δὲ θὰ μιλούσαμε γιὰ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ δημοκρατία. Θὰ μιλούσαμε γιὰ ἕνα ὀλιγαρχικὸ πολίτευμα τὸ ὁποῖο ἔλεγχαν οἱ λίγοι ποὺ ἔλεγχαν τὴν πρόσβαση στὸ βῆμα.
Σήμερα συμβαίνει ἀκριβῶς αὐτό, ἀλλὰ τὸ πολὺ χαμηλὸ ἐπίπεδο πολιτικῆς παιδείας μας δὲ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε.
Διότι σήμερα δυστυχῶς, τὸ πολίτευμα εἶναι ὀλιγαρχικό. Λίγοι ἐκλεκτοί, αὐτοὶ ποὺ ἐξυπηρετοῦν πιὸ δουλικὰ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, ἔχουν πρόσβαση στὸ βῆμα. Ἁπλῶς οἱ ὀλιγάρχες ὀνομάζουν τὸ πολίτευμα δημοκρατία γιὰ νὰ κοιμόμαστε ἥσυχοι. Ἡ ἐλίτ μας παραχώρησε μερικὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα (ὅπως τὸ δικαίωμα νὰ γράφω αὐτὰ ποὺ γράφω χωρὶς νὰ κινδυνεύει - πρὸς τὸ παρόν - ἡ ζωή μου) τὰ ὁποῖα μπερδεύουμε μὲ τὴ δημοκρατία. Ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι ἄλλο πρᾶγμα τὸ πολίτευμα τῆς δημοκρατίας καὶ ἄλλο πρᾶγμα τὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα.


Τὸ σύνταγμα μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα τοῦ "ἐκλέγειν" καὶ τοῦ "ἐκλέγεσθαι". Τὸ πρῶτο τὸ ἔχουμε καὶ τὸ ἀσκοῦμε. Τὸ δεύτερο, τὸ ἔχουμε θεωρητικά, ἀλλὰ χωρὶς πρόσβαση στὸ βῆμα δὲν τὸ ἔχουμε. Καὶ τὰ νέα κόμματα δὲν ἐμφανίζονται στὸ βῆμα. Μόνο τὰ παλιά, γνωστὰ καὶ ἀξιόπιστα Ὑπηρετεῖς καὶ ἀνεβαίνεις. Βγαίνεις ἀπὸ τὸ μαντρὶ καὶ σὲ τρώει ὁ λύκος. Οἱ μέτριοι ὑπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τῆς ἐλὶτ καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἄριστους. Γι αὐτό, οἱ κομματικοὶ μηχανισμοί, γεμᾶτοι ἀπὸ συμφεροντολόγους καὶ τυχοδιῶκτες, ἀπωθοῦν τοὺς ἄξιους ἀπὸ τὴν ἐνασχόληση μὲ τὰ κοινά, φιλτράρουν τοὺς μέτριους καὶ τοὺς δουλικούς, τοὺς προωθοῦν καί μας τοὺς ἐμφανίζουν κάθε τέσσερα χρόνια γιὰ νὰ διαλέξουμε τί χρῶμα ὑπαλλήλους τῆς ἐλὶτ θὰ ψηφίσουμε. Τὸ ὀλιγαρχικὸ σύστημα διαθέτει ὅλα τὰ χρώματα καὶ οἱ ἀποχρώσεις. Βαθὺ μπλέ, σκοῦρο πράσινο, πράσινο λαχανί, μαῦρο, κόκκινο, ροζέ. Διαλέγεις καὶ παίρνεις. Ὀτι καὶ νὰ πάρεις, ἔτσι κι ἀλλιῶς τὸ ἴδιο εἶναι.
Αὐτοὺς ποὺ μᾶς κυβερνᾶνε, τοὺς ἐπιλέγουμε, ἀλλὰ τοὺς ἐπιλέγουμε μεταξὺ τῶν ἀνίκανων ποὺ ἔχουν φιλτραριστεῖ στοὺς κομματικοὺς βόθρους. Ἡ κομματοκρατία ἔχει ποτίσει ὁλόκληρη τὴ χώρα ἀπὸ ἄκρη σὲ ἄκρη, σὲ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς δημόσιας ζωῆς γιὰ νὰ ἐξυπηρετοῦνται τὰ συμφέροντα τῶν λίγων. Καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο λήψης ἀποφάσεων, μᾶς τὸν ἐμφανίζουν σὰν τὸν μόνο τρόπο νὰ καθορίσουμε τὰ κοινά.
Δὲν εἶναι ὅμως ἀκριβῶς ἔτσι.
Ὑπάρχει καὶ ἡ Δημοκρατία.