ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1928 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1928 ΓΕΝΝΗ

ΘΗΚΕ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΛΥΣΗ

ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΗΡΩΑΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΟ

ΚΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΡΑΓΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΑΝΘΡΑΚΩΘΕΙΣ ΣΕ ΡΙΨΗ ΒΟΜΒΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10ΩΡΗ ΜΑΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΠΗΛΙΑ ΣΤΟ ΤΡΟΟΔΟΣ ΜΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 60 ΑΓΓΛΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ



ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ( 1928-1957 ) ( ΕΙΚΟΝΑ 1η )


Ήρωας του ελληνοκυπριακού αγώνα κατά των άγγλων δυναστών στη μεγαλόνησο. ( ΕΙΚΟΝΑ 1η )

Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928. ( ΕΙΚΟΝΑ 3η - 4η )

Με την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο μετέβη στην Ελλάδα για να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή

Ευελπίδων ( ΕΙΚΟΝΑ 5η ).

Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών( ΕΙΚΟΝΑ 7η ) και παράλληλα μελετούσε για να εγγραφεί

στη Φιλοσοφική.

Υπηρέτησε στα ελληνογιουγκοσλαβικα σύνορα ως Ανθυπολοχαγός πεζικού,στο φυλακιο χωριου Ακριτα

Κιλκις και μετά επέστρεψε στην Κύπρο, όπου εργάστη

κε ως οδηγός ταξί ( ΕΙΚΟΝΑ 6η ) .

Στις 20 Ιανουαρίου 1955 έγινε η πρώτη συνάντηση του Αυξεντίου με τον Γεώργιο Διγενή – Γρίβα ( ΕΙΚΟΝΑ 8η ),

που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) ( ΕΙΚΟΝΑ 2η )και μπήκε στον αγώ

να κατά των Άγγλων.

Την άνοιξη του ιδίου χρόνου συμμετείχε στις επιθέσεις κα

τά της Ηλεκτρικής Εταιρείας και του Ραδιοφωνικού Στα

θμού της Λευκωσίας.

Πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες και του δόθηκε η θέση του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α ( ΕΙ

ΚΟΝΑ 2η ), της μεγαλύτερης απελευθερωτικής οργάνω

σης στο νησί, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της σύντομης αντιστασιακής του δράσης έλαβε τα ψευδώνυμα «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίαντας»,

«Άρης», «Μάστρος» και «Ζώτος».

Οι Άγγλοι κατακτητές έκαναν πολλές προσπάθειες για να τον συλλάβουν και τον επικήρυξαν με 5.000 λίρες. ( ΕΙΚΟ

ΝΑ 9η )

Ο Αυξεντίου πάντα τους ξέφευγε και ποτέ δεν έχασε το κου

ράγιο του.

Μια φορά μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και κέρασε τους άγ

γλους διώκτες του χωρίς να τον αναγνωρίσουν( ΕΙΚΟΝΑ

10η ).

Στις 10 Ιουνίου του 1955 βρήκε την ευκαιρία να παντρευτεί την αγαπημένη του Βασιλική στο μοναστήρι του Αχειχοποι

ήτου Κερυνειας ( ΕΙΚΟΝΑ 11η - 12Η ).

Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόο

δος, κοντά στο χωριό Σπίλια ( ΕΙΚΟΝΑ 13η ).

Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασ

φαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυρο

βολούνται και να έχουν πολλά θύματα( ΕΙΚΟΝΑ 14η ).

Στα τέλη Φεβρουαρίου 1957 οι αγγλικές δυνάμεις ασφαλεί

ας έλαβαν την πληροφορία από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου και η ομάδα του κρύβονται σε μια σπηλιά Μονής Μαχαιρά

( ΕΙΚΟΝΑ 15η – 15Αη )πλησίον της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος (ΕΙΚΟΝΑ 16η)

Αμέσως, απόσπασμα από 60 στρατιώτες έφθασε εκεί το απόγευμα της 2ας Μαρτίου.

Περικύκλωσε τη σπηλιά και κάλεσε τον Αυξεντίου να παρα

δοθεί. Ο επικεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος,Ανθυ

πολοχαγός Μίντλετον, πλησίασε την είσοδο της σπηλιάς και φώναξε: «Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς

θα επιτεθούμε».

Κάποιος απάντησε: «Καλά παραδινόμαστε». Τέσσερις άνδ

ρες βγήκαν έξω, όχι και ο Αυξεντίου.

Ο Μίντλετον τον κάλεσε και πάλι να παραδοθεί, αλλά έλα

βε την υπερήφανη απάντηση «Μολών λαβέ».

Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά.

Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά.

Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός.

Ο Μίντλετον ζήτησε ενισχύσεις, οι οποίες κατέφθασαν αμέ

σως με ελικόπτερα.

Η μάχη συνεχίσθηκε για 10 ώρες, χωρίς αποτέλεσμα για τους επιτιθέμενους.

Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τα όπλα, οι Βρετανοί έρ

Ριψαν στη σπηλιά βόμβες πετρελαίου.

Σύμφωνα με μαρτυρία του συμπολεμιστή του Αυγουστή Ευσταθίου, που μετά τη ρίψη χειροβομβίδας στο κρησφύ

γετο επέστρεψε, με υπόδειξη των Άγγλων, για να εξακρι

βώσει αν ο Αυξεντίου ήταν ζωντανός και να τον πείσει να

παραδοθεί.

Ο Αυγουστής προτίμησε να μείνει μαζί με τον αρχηγό του.


Ο Γρηγόρης φώναξε: «Τώρα είμαστε δύο. Ελάτε να μας

πάρετε». Και η μάχη συνεχίστηκε ως το απόγευμα. Προσπάθειά τους ήταν να κρατήσουν τη μάχη μέχρι να νυχτώσει και επωφελούμενοι από το σκοτάδι να διαφύγουν.

Οι Άγγλοι στρατιώτες, που αντιλήφθηκαν τον σκοπό τους, περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη, το πυρπόλησαν

και έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου, ενώ ο Αυγουστής Ευσταθίου, με βαριά εγκαύματα, επιχειρεί έξοδο και συλλα

μβάνεται ( ΕΙΚΟΝΑ 17η ).

Τεράστιες φλόγες κάλυψαν το σπήλαιο, για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του Αυξεντίου.

Η μάχη τελείωσε στις 2 το βράδυ της 3ης Μαρτίου 1957.

Το πτώμα του ηρωικού πατριώτη βρέθηκε απανθρακωμένο ( ΕΙΚΟΝΑ 18η )και τάφηκε την επομένη στις Κεντρικές Φυ

λακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Τα Φυλακισμένα Μνήματα». ( ΕΙΚΟΝΑ 19Η ) για αποφυγη

επεισοδειων κατά την ταφη.( τακτικη που εφαρμοσε η Αγγλι

κη αρμοστεια σε ολους τους θανατους ηρωων της ΕΟΚΑ}

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν μόλις 29 ετών

Οι γονεις του και η γυναικα του Βασιλικη μετα αναγγελια θανατου του ( ΕΙΚΟΝΑ 20η ).

Στη ΕΙΚΟΝΑ 21η ,ο Γρηγορης Αυξεντιου ως ποδοσφαιρισ

της της Ανορθωσης.

Η Κυπρος για να τιμησει το παλικαρι της ,τον ηρωα της εχει κανει τοπο προσκυνηματος την σπηλια θυσιας του( ΕΙΚΟ

ΝΕΣ 15η - 15Αη ) και εχει αναγειρει πολλα αγαλματα του και αδριαντες σε ολο το νησι ( ΕΙΚΟΝΑ 23η )

Στις 14 Απριλιου 2016 εγκαινιαστηκε το ιστορικό Μουσείο-Φυλάκιο «Γρηγόρης Αυξεντίου» στον οικισμό Ακρίτα( ΕΙΚΟ

ΝΑ 24η ) του δήμου Κιλκίς από τον ο υπουργός 'Αμυνας της Κύπρου Χριστόφορος Φωκαΐδης ( ΕΙΚΟΝΑ 25η )

Υπενθυμίζεται ότι στο συγκεκριμένο φυλάκιο είχε υπηρετή

σει ως έφεδρος ανθυπολοχαγός Πεζικού, ο ήρωας του εθνι

κοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου

( ΕΙΚΟΝΑ 26η - 27η ).

Την 26 Σεπτεμβριου 2016 εγινε εκδήλωση τιμητικής προα

γωγής του ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου στο βαθμό του Αντιστράτηγου, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Κιλκίς της Ελλάδας,παρουσια του της ιεραρχιας του ΥΠΕΘΑ ( ΕΙ

ΚΟΝΑ 28η ).

Οχτώ χιλιόμετρα έξω από τη Ξάνθη, υπάρχει ένα χωριό αφιερωμένο στον Γρηγόρη Αυξεντίου, το Αυξέντιο( ΕΙΚΟ

ΝΑ 29η ).

Το χωριό πήρε το όνομα του το 1960, μόλις τρία χρόνια με

τά τον ηρωικό θάνατο του Σταυραετού του Μαχαιρά στις 3 Μαρτίου του 1957.

Μέχρι τότε το χωριό ονομαζόταν Νέο Κατράμιο. Οι κάτοικοι του, στην πλειονότητα τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή το 1926 ήθελαν να απαλλαγούν από το τουρκικό όνομα (Κατράμι=μαυρο στα τούρκικα) και να δώσουν στο χωρίο τους ένα ελληνικό όνομα.

Κοντά στην περιοχή που στέκει σήμερα το Αυξέντιο βρισκό

ταν το Παλίο Κατράμιο στο οποίο κατοικούσαν Τούρκοι, μέχ

ρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης για ανταλλαγή πληθυσμών.

Το 1960 όταν οι κάτοικοι αποφάσισαν να αλλάξουν το όνο

μα, γραμματέας του χωρίου ήταν κάποιος συμπολεμιστής του Γρηγόρη Αυξεντίου που υπηρέτησε μαζί του στην περιο

χή του Κιλκίς στα Ελληνογιουγκοσλαβικα σύνορα ( ΕΙΚΟ

ΝΑ 24η ), όταν ακόμα ο Γρηγόρης Αυξεντίου υπηρετούσε στον ελληνικό στρατό πριν κατηφορίσει στην Κύπρο για τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.

Εκει εχουν δημιουργησει Μουσειο ΓρεηγορηΑυξεντιου με ηρωο και αδριαντα του ( ΕΙΚΟΝΑ 30η - 31η ) , ως και νηπιαγωγειο στο ονομα του ( ΕΙΚΟΝΑ 32η )

ΠΗΓΗ sansimera

Σὰν σήμερα: Ναυμαχία των Πατρῶν - Ὁ Μιαούλης νικᾶ τον τοῦρκο- αἰγυπτιακό στόλο

Στίς ἀρχὲς του 1822 ὁ τουρκοαιγυπτιακός στόλος με ἀρχηγούς τον ἀντιναύαρχο Καρά Πεπέ Ἀλή καὶ τον Αἰγύπτιο ὑποναύαρχο Ἰσμαήλ Γιβραλτάρ βγῆκε ἀπὸ τον Ἑλλήσποντο με διαταγή νὰ πλεύσει πρὸς την Πάτρα, προκειμένου νὰ ἀνεφοδιάσει τους πολιορκούμενους ἀπὸ τους Ἕλληνες ἐπαναστάτες, Τούρκους.
Στὸ κατόπι του βρέθηκε στόλος 63 ἑλληνικῶν πλοίων ἀπὸ τα Ψαρά, την Ὕδρα καὶ τις Σπέτσες με ἀρχηγούς τον Νικολή Ἀποστόλη, τον Ἀνδρέα Μιαούλη καὶ τον Γκίκα Τσούπα.
Στὶς 15 Φεβρουαρίου ὁ τουρκικός στόλος ναυλόχησε στὸ λιμάνι της Πάτρας, λόγω κακοκαιρίας. Ὁ Ἀνδρέας Μιαούλης, ποῦ εἶχε ἀναλάβει τὴ διοίκηση της Ἑλληνικῆς ἀρμάδας, θεώρησε ὅτι ἦταν ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ ἐπιθέση.
Το πρωί της 20ης Φεβρουαρίου οἱ τουρκοαιγύπτιοι εἶδαν ἔκπληκτοι νὰ κανονιοβολοῦνται ἀπὸ τα μικρά ἑλληνικά πλοῖα καὶ μάλιστα ὑπὸ φοβερή τρικυμία.
Ἔπειτα ἀπὸ ναυμαχία πέντε ὡρῶν, μία τουρκική φρεγάτα καταστράφηκε ὁλοκληρωτικά καὶ πολλά ἄλλα πλοῖα ὑπέστησαν σημαντικές ζημιές. Πολλοί Τοῦρκοι βρῆκαν το θάνατο ἡ τραυματίστηκαν σοβαρά.
Ὁ τουρκικός στόλος, μετά την ἀποχώρησή του ἀπὸ την Πάτρα, κατέφυγε στὴ Ζάκυνθο, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ὑπὸ ἀγγλικὴ διοίκηση.
Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔπλευσαν ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐπαναλάβουν την ἐπιθέση τους, ἐμποδίστηκαν ἀπὸ τους Ἄγγλους, ποῦ προφασίστηκαν την οὐδετερότητα του νησιοῦ.
Ὁ ἑλληνικός στόλος ἐπέστρεψε στὶς 24 Φεβρουαρίου καὶ ἀγκυροβόλησε στὸ Μεσολόγγι, ἕτοιμος γιὰ νέα ἀναμέτρηση.
Ἡ Ναυμαχία της Πάτρας, στὴν ὁποία ἔλαμψε το ἄστρο του Ἀνδρέα Μιαούλη, ὑπῆρξε γεγονός μεγάλης σημασίας γιὰ τον κατά θάλασσα ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, παρά τις μικρές τουρκικές ἀπώλειες.
Ἦταν ἡ πρώτη φορά ποῦ ἑλληνικά πλοῖα ἀντιμετώπισαν κατά παράταξη τον στόλο του Σουλτάνου, χωρίς νὰ χρησιμοποιήσουν πυρπολικά.

Σαν σήμερα πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Σαν σήμερα πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

1770 – 1843

Απεβίωσε: 4 Φεβρουαρίου 1843, Αθήνα

Κηδεύτηκε: Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, Αθήνα

Σύζυγος: Αικατερίνη Καρούσου

Παιδιά: Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης, Πάνος Κολοκοτρώνης, Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης, Ελένη Κολοκοτρώνη

Γονείς: Ζαμπία Κωτσάκη, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης

Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1823 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.

Στη μάχη των Δερβενακίων (26 - 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).

Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα. Από τον γάμο του με την Αικατερίνη Καρούσου απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Πάνο (1798-1824), τον Γενναίο (1806- 1868), τον Κολλίνο (1810-1848) και την Ελένη, ενώ από τη σχέση του με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη τον Παναγιωτάκη (1836-1893), τον οποίο αναγνώρισε με τη διαθήκη του.