Καὶ σιγά σιγά νὰ φύγετε τώρα εἶναι ἀργὰ σας ἔχουν πάρει χαμπάρι καὶ σας περιμένουν στὴν γωνία..

Δὲν βάζω το χέρι στὴ φωτιά γιὰ την ἀκρίβεια τῶν γεγονότων ἀλλὰ παραπέμπει τόσο πολύ σε σύγχρονες καταστάσεις ὥστε νομίζω ὅτι ἀξίζει νὰ τὴ μεταφέρω.

Στὴν κορύφωση της Γαλλικῆς Ἐπανάστασης πραγματοποιήθηκε στὴν Γκρενόμπλ μία λαϊκή συνέλευση ὅπου διαπιστώθηκε ὅτι ἡ γειτονική Ἰταλία στενάζει κάτω ἀπὸ το βάρος τῶν Αὐστριακῶν.
Ἀποφάσισαν λοιπόν οἱ παριστάμενοι νὰ ἐκστρατεύσουν γιὰ νὰ την ἀπελευθερώσουν.
Μαζεύτηκαν καμιά πεντακοσαριά Γκρενομπλουά με ὅ,τι ὅπλο μπόρεσε νὰ βρεῖ ὁ καθένας, πῆραν τις γυναῖκες τους ἡ ὄπια ἄλλη γυναῖκα ἤθελε νὰ τους ἀκολουθήσει, φόρτωσαν καὶ τρία παλιά κανόνια (χωρίς κιλλίβαντες) σε μουλάρια καὶ ξεκίνησαν ἐνθουσιωδῶς νὰ ἀπελευθερώσουν την Ἰταλία.
Με τα πόδια - διότι μόνο πεντέξι ἄλογα μπόρεσαν νὰ ἐπιτάξουν.
Ἀρχηγός του πολύχρωμου ἀσκεριού ἀνέλαβε ὁ ράφτης της πόλης. Φόρεσε ἕνα καπέλο ἀξιωματικοῦ, ἔβαλε καὶ ἕνα μεγάλο φτερό νὰ ξεχωρίζει καὶ ἐτέθη ἐπὶ κεφαλῆς της πορείας.
Ζητωκραυγές, συνθήματα, ἐπαναστατικά τραγούδια - «Ca ira, ca ira», «Dansons la Carmagnole» καὶ τέτοια.
[Ὑποψιάζομαι ἄλλωστε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ την ἀπελευθέρωση της Ἰταλίας, ἴσως νὰ ἀπέβλεπαν καὶ σε κανένα καλό πλιάτσικο...]
Κάπως ἔτσι οἱ ἀπελευθερωτές πέρασαν το Μον Σενί μέσα στὸ πανηγύρι καὶ την καλή χαρά. Ἔφτασαν κοντά στὸ Μπαρντονέκιο, ξεπέζεψαν, ἀκροβολίστηκαν, ἔστησαν καὶ τα τρία κανόνια.
Ὁ ἀρχηγὸς με το φτερό ἐκφώνησε (ἄλλον) ἕναν πατριωτικό λόγο ποῦ ἐνθουσίασε το στράτευμά του.
Καὶ τότε κοίταξαν την πεδιάδα ποῦ εἶχαν πάει νὰ ἀπελευθερώσουν: ἦταν γεμάτη ἀπὸ τις λευκές στολές του αὐστριακοῦ Στρατοῦ.
Χιλιάδες στρατιῶτες, ἑκατοντάδες κανόνια, πλῆθος ἱππικοῦ.
Ὁ ἀρχηγὸς ζορίστηκε με το θέαμα. Δὲν το περίμενε ἔτσι. Γύρισε λοιπόν στὸν ὑπαρχηγό ποῦ ἦταν κάποιος καρεκλοποιός καὶ τον ρώτησε:
- Τώρα τι κάνουμε;
- Τα μαζεύουμε καὶ γυρίζουμε πίσω, ἀπάντησε ἀτάραχος ὁ καρεκλοποιός.
Καὶ πρόσθεσε:
- Σιγά σιγά, ὅμως, μὴ μας ἀκούσουν!
Πρᾶγμα ποῦ σημαίνει ὅτι καὶ οἱ καλύτερες ἐκστρατεῖες τελειώνουν ἐκεῖ ὅπου ἀρχίζουν τα πραγματικά δεδομένα.
Θυμήθηκα τὴ χαριτωμένη ἀλλὰ ἀνεξακρίβωτη αὐτὴ ἱστορία βλέποντας πόσοι (ἀπὸ την Ἀθήνα καὶ με ἀσφαλῆ τραπεζικό λογαριασμό) καλοῦσαν τους Ἕλληνες νὰ ἀπορρίψουν τον ἐκβιασμό τῶν Εὐρωπαίων.
Εἶναι οἱ ἴδιοι ποῦ (ἀπὸ την ἀντιπολίτευση καὶ το καφενεῖο της γειτονιᾶς τους) ἀπορρίπτουν ὑπερήφανα ὅλους τους ἐκβιασμούς. Δωρεάν προφανῶς - ἀφοῦ ἄλλοι βγάζουν τελικά το φίδι ἀπὸ την τρύπα.
Γι' αὐτὸ, ἀρχηγὲ Ἀλέξη, ἔπειτα ἀπὸ ὅσα συνέβησαν καὶ στὴν Ἑλλάδα , ἴσως ἦλθε ἡ ὥρα νὰ μαζεύουμε ἐκείνη «τὴ μεγάλη ἀντεπίθεση τῶν λαῶν».
Καὶ σιγά σιγά, πρὶν μας πάρουν χαμπάρ..

Καὶ σιγά σιγά νὰ φύγετε τώρα εἶναι ἀργὰ σας ἔχουν πάρει χαμπάρι καὶ σας περιμένουν στὴν γωνία..