Η νίλα του Κεχαγιάμπεη στην Καλή Παναγιά Βέροιας, 12-13 Μαρτίου 1822

Η νίλα του Κεχαγιάμπεη στην Καλή Παναγιά Βέροιας, 12-13 Μαρτίου 1822

Η μάχη της Μονής Δοβρά

Τούτων δὲ γενομένων, ὁ μεν Καρατάσος μετά 200 κατέλαβε το μοναστήριον της Παναγίας Δωβρά, ὁ δὲ Γάτσος καὶ ὁ Ζαφειράκης περιεφέροντο ἔνοπλοι εἰς ἄλλα μέρη. Ἔτυχε νὰ διατρίβη τότε ἐντὸς της Βερροίας ὁ Ἀβδουλαβούδης, ὅστις ἔστειλεν ἀμέσως δυνάμεις κατά του Καρατάσου καὶ τον ἀπέκλεισεν ἐν τῷ μοναστηρίῳ. Ἀλλ’ ἐλθόντες ἔξωθεν ὁ Γάτσος καὶ ὁ Ζαφειράκης τον ἀπήλλαξαν.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ

Μετά την ἀποτυχημένη ἐπίθεση στὴν Βέροια στὶς 21 Φεβρουαρίου 1822 του γέρο-Καρατάσου καὶ ἄλλων Ναουσαῖων ἐπαναστατῶν, ὅλοι κατέφυγαν στὴν βάση ἐξορμήσεως τους στὴν Ἱερὰ Μονή Κουκουμητριώτισσας ἡ Ἐλεούσας (σήμερα φέρει το ὄνομα Παναγία Δοβρά) καὶ της γύρω περιοχῆς. Οἱ ἐπαναστάτες, ἄν καὶ ἡττημένοι, εἶχαν την αἰσιοδοξία ὅτι την ἑπομένη φορά θὰ μποροῦσαν νὰ τα καταφέρουν ἄν ὀργανώσουν καλύτερα μία ἐπίθεση.

Ἀπὸ την ἄλλη πλευρά ὁ Μεχμέτ ἀγάς βλέποντας τις τουρκικές ἀπώλειες καὶ το βάθος ποῦ εἶχαν καταφέρει νὰ εἰσχωρήσουν οἱ ἐπαναστάτες ἀναγνώρισε, κατά την ἐπισκέψη του στὸ πεδίο μάχης μέσα στὴ Βέροια, ὅτι εἶχε νὰ κάνει με ἱκανότατους καὶ ἔμπειρους ἀντιπάλους. Ἡ κατάσταση του ἀντιπάλου τον ἔκανε νὰ παραμείνει ἄπραγος γιὰ ἀρκετὲς μέρες καθώς πίστευε ὅτι ἡ δύναμη τῶν ἐπαναστατημένων ἑλλήνων ποῦ βρίσκονταν στὴν περιοχή ἦταν το δόλωμα γιὰ νὰ ἐξέλθη ἀπὸ την πόλη καὶ μία ἄλλη ἐπαναστατική δύναμη νὰ κάνει νέα ἐπίθεση κατ’ αὐτῆς.

Ἡ στάση αὐτή δέν μποροῦσε νὰ κρατήσει γιὰ πολύ καὶ ἔτσι διέταξε τον Κεχαγιά μπέη μετά νὰ κινηθεῖ κατά τῶν ἐπαναστατῶν χωρίς νὰ γνωρίζει οὔτε τις δυνάμεις ποῦ εἶχαν οἱ ἀντίπαλοι του, οὔτε τὴ μορφολογία του ἐδάφους ποῦ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπιτεθεῖ. Αὐτὰ τα λάθη μαζί με τον κλεφτοπόλεμο καὶ την ὀργανωμένη ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων ὁδήγησαν σε μεγάλες ἀπώλειες στὸ στρατό του Κεχαγιάμπεη, το διήμερο 12-13 Μαρτίου 1822.

Τὴ δεύτερη ἡμέρα τῶν ἐπιθέσεων με την ἐνίσχυση τῶν δυνάμεων του Μεχμέτ Εμίν Πασᾶ, ποῦ ἦρθε ἀπὸ την Θεσσαλονίκη με σκοπό νὰ καταπνίξει την ἐπανάσταση στὴν περιοχή καὶ την Μακεδονία γενικότερα, οἱ δυνάμεις του Κεχαγιάμπεη πολιόρκησαν μέρος του μοναστηρίου καὶ του σώματος του Καρατάσου συμπεριλαμβανομένου καὶ του ἴδιου, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀναλάβει την ὑπεράσπιση της Μονῆς. Ἡ επέμβαση του Ζαφειράκη ἦταν ἄμεση καὶ τρόμαξε τον Κεχαγιάμπεη ἀλλὰ δὲν μπόρεσε τελικά νὰ λύσει την πολιορκία. Ἀργὰ το βράδυ, καὶ βλέποντας ὁ γερό-Καρατάσος ὅτι ἦταν πλέον πολύ δύσκολο νὰ σπάσουν την πολιορκία οἱ ἐπαναστάτες, ἀποφάσισε νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴ Μονή. Μετά την ἔξοδο ἀκολούθησε ἡ ἕνωση με τους ἄλλους ἐπαναστάτες προκειμένου νὰ προετοιμαστοῦν γιὰ νὰ προληφθεῖ τυχόν ἐπίθεσή τῶν Τούρκων ἐναντίον της Νάουσας. Στὸ ἐνδεχόμενο αὐτὸ συνηγοροῦσαν τόσο ἡ ἀπουσία στρατοῦ, ὅσο καὶ της ἡγεσίας.

Αὐτὸ ἦταν καὶ το τέλος της μάχης της Παναγία Δοβρά ποῦ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα την κατάληψη της Μονής την ἑπόμενη μέρα, τὴ λεηλασία καὶ την πυρπόλησή της καθώς καὶ τις φρικαλεότητες κατά τῶν μοναχῶν καὶ του ἡγούμενου της Μονής Γερασίμου ποῦ ἀπαγχονίστηκε στὴ Βέροια.