Η πονηριά του Κολοκοτρώνη κατά την κατάληψη της Πρωτεύουσας της Ζακύνθου
Τό Μάρτιο του 1811, τα στρατεύματα τα βρετανικά στρατεύματα της Ζακύνθου εἰσβάλουν στὴ Λευκάδα, γιὰ να καταλάβουν το κάστρο νησιοῦ, ποῦ εἶχε καταληφθεῖ ἀπὸ τους Γάλλους. Η συνολική ἰσχῦς τῶν στρατιωτῶν ὑπολογιζόταν γύρω στὶς 3.000 (Βρετανοί, Κορσικανοί, Ἕλληνες, Καλαβρέζοι , Σικελοί).
Ἀνάμεσα τους ἦταν ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, λοχαγός στὸ πρῶτο ἑλληνικό Σύνταγμα ἐλαφρὺ πεζικό του Δούκα της Ὑόρκης, ἐπὶ κεφαλῆς σε 500 Ἕλληνες. Ἐκεῖνοι ἔφτασαν στὸ πρῶτο γαλλικό ὀχυρό, ποῦ ὑπερασπιζόταν κυρίως ἀπὸ ἄνδρες ἀπὸ το Σούλι. Ὁ Κολοκοτρώνης, προσπαθῶντας νὰ μὴν χυθεῖ ἀδελφικὸ αἷμα, φώναξε στοὺς συμπατριῶτες του νὰ ἐγκαταλείψουν το γαλλικό ὀχυρὸ , ἀλλὰ ἀρνήθηκαν. Ἔγινε ἄγρια ἐπίθεση καὶ, μετά ἀπὸ μία σύντομη μάχη, το φρούριο καταλήφθηκε. Δεκάδες Ἕλληνες ἀπὸ το Σούλι, βρίσκονται νεκροί.
Ὁ δρόμος πρὸς τήν πρωτεύουσα ἦταν ἀνοιχτός. Ἡ γαλλική δύναμη ἀποσύρθηκε στὸ κύριο κάστρο, ἀποφασισμένοι νὰ "πουλήσει" κάθε τετραγωνικό μέτρο γῆς με πολύ αἷμα. Ἐνῶ οἱ πρῶτοι Βρετανοί στρατιῶτες ξεπρόβαλαν ἀπὸ τα στενά δρομάκια της πόλης, ἔπεφτε βροχή ἀπὸ σφαῖρες καὶ ὀβίδες. Ἑξαετίας αὐτοῦ του γεγονότος πολλοί ἀναγκάστηκαν νὰ «πέφτουν στὴ θάλασσα γιὰ νὰ ξεφύγουν.
Μετά την κατάληψη καὶ της δεύτερης γραμμῆς ἀπὸ τους Ἕλληνες, ἡ γαλλική δύναμη ἀναδιπλώθηκε στὰ ὀχυρὰ της Γύρας, ἕτοιμη νὰ ἀγωνιστεῖ με την ὀργὴ τῶν ἀπελπισία. Κατά την ἀγαπητὴ συνήθεια των στρατευμάτων της αὐτοκρατορίας στὴν πρώτη γραμμή τοποθετήθηκαν οἱ ἄποικοι (Ἕλληνες, Κορσικανοί καὶ Σικελοί) καὶ στὸ τέλος οἱ Βρετανοί. Καθώς πλησίαζαν οἱ Ἕλληνες, δέχτηκαν τα θανατηφόρα πυρά του γαλλικοῦ στρατοῦ. Ὁ Κολοκοτρώνης, φοβούμενος μιά μεγαλύτερη ζημιά διέταξε τους συμπατριῶτες του νὰ πέσουν κάτω. Ἔτσι τα πυρά του Γαλλικοῦ στρατοῦ ἔπληξαν τους Βρετανούς οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν στὴν πρώτη γραμμή της μάχης χωρίς την ἀνθρώπινη ἀσπίδα τὴν ἑλλήνων πολιτῶν.
Πρώτου οἱ Γάλλοι στρατιῶτες ξανά γεμίσουν τα ὅπλα τους, οἱ ἄνδρες του Κολοκοτρώνη χρησιμοποιῶντας σιδερένια καρφιά, εἶχαν ἤδη ἀνέβει στὶς ἐπάλξεις. Πρῶτος ἀνέβηκε ὁ Κολοκοτρώνης καὶ ὕψωσε τὴ βρετανική σημαία, αἱματοβαμμένη αὐτή τὴ φορά ἀπὸ το αἷμα τῶν Ἄγγλων στρατιωτῶν. Δέκα χρόνια ἀργότερα, παίρνει καὶ ὑψώνει τὴ σημαία της ἐπανάστασης στὴν Πελοπόννησο.
Ἐπειδὴ οἱ βρετανικές ἀπώλειες ἐξαιτίας του , Κολοκοτρώνη ἦταν μεγάλες πέρασε στρατοδικεῖο. Ἀλλὰ ὅπως τόνισε με ἐξυπνάδα ὑποτίθεται ὅτι αὐτὴ ἦταν ἀνέκαθεν ἡ τακτική των Ἑλλήνων . Κατά τη διάρκεια της ἐπιδρομῆς, νὰ πέσουν ξαφνικά κάτω νὰ ἀποφύγουν τα ἐχθρικὰ πυρά καὶ ἀμέσως μετά νὰ ἐπιτεθοῦν. Οἱ στρατιωτικοί δικαστές ἔβγαλαν την ἀπόφαση τους ἀθωώθηκε, ἀλλὰ καὶ την ἐξήραν!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου