Περί ἀγάπης καὶ δέσμευσης

Περί ἀγάπης καὶ δέσμευσης

Ἕνας πανάρχαιος μῦθος τῶν ἰνδιάνων Σιου λέει πῶς ἦρθαν κάποτε στὴ σκηνή του γέρου μάγου της φυλῆς, πιασμένοι χέρι χέρι, ὁ Ἄγριος Ταῦρος, ὁ πιὸ γενναῖος καὶ τιμημένος νέος πολεμιστής, καὶ το Ψηλό Σύννεφο, ἡ κόρη του ἀρχηγοῦ, μία ἀπὸ τις ὡραιότερες γυναῖκες της φυλῆς.

Ἀγαπιόμαστε

ἀρχίζει ὁ νέος.

Καὶ θὰ παντρευτοῦμε

λέει ἐκείνη.

Καὶ ἀγαπιόμαστε τόσο ποὺ φοβόμαστε…Θὰ θέλαμε κάποιο μαγικό, ἕνα χαϊμαλί, ἕνα φυλαχτό…Κάτι ποῦ θὰ μας ἐγγυᾶται ὅτι θὰ εἴμαστε γιὰ πάντα μαζί. Ποῦ θὰ μας ἐξασφαλίσει ὅτι θὰ εἴμαστε ὁ ἕνας στὸ πλευρό του ἄλλου ὥσπου νὰ συναντήσουμε τον Μανιτού, την ἡμέρα του θανάτου.

Σε παρακαλοῦμε

ἱκετεύουν,

πὲς μας τι μποροῦμε νὰ κάνουμε…

Ὁ μάγος τους κοιτάζει καὶ συγκινεῖται ποῦ βλέπει τόσο νέους, τόσο ἐρωτευμένους, νὰ λαχταροῦν τόσο μία του λέξη.

Ὑπάρχει κάτι…

λέει τελικά ὁ σοφός μάγος μετά ἀπὸ ἀρκετὴ ὥρα.

Ἀλλὰ δὲν ξέρω… εἶναι ἕνα ἔργο πολύ δύσκολο καὶ ἀπαιτεῖ θυσίες.

Δὲν μας πειράζει λένε κι οἱ δύο.

Ό,τι καὶ νὰ’ ναί

ἐπιβεβαιώνει ὁ Ἄγριος Ταῦρος.

Ὡραία

λέει ὁ μάγος.

Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό ποῦ εἶναι βόρεια ἀπὸ το χωριό μας; Πρέπει νὰ ἀνεβεῖς μόνη σου, χωρίς τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα δίχτυ καὶ τα χέρια σου καὶ νὰ κυνηγήσεις το πιὸ ὄμορφο καὶ δυνατό γεράκι του βουνοῦ. Ἄν το πιάσεις, πρέπει νὰ το φέρεις ἐδῶ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;

Ἡ νεαρή κοπέλα συγγατανεύει σιωπηλά.

Κι ἐσύ, Ἄγριε Ταῦρε

συνεχίζει ὁ μάγος,

πρέπει νὰ ἀνέβεις το βουνό του κεραυνοῦ, κι ὅταν φτάσεις στὴν κορυφή νὰ βρεῖς τον πιό ἄγριο ἀπ’ ὅλους τους ἀετούς, καὶ με τα χέρια σου μόνο κι ἕνα δίχτυ νὰ τον πιάσεις χωρίς νὰ το τραυματίσεις καὶ νὰ τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ἰδία μέρα ποῦ θὰ ἔρθει καὶ το Ψηλό Σύννεφο… Πηγαίνετε τώρα.”

Οἱ δύο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ὕστερα ἀπὸ ἕνα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν την ἀποστολή ποῦ τους ἀνατέθηκε. Ἐκείνη πάει πρὸς το βορρᾶ, ἐκεῖνος πρὸς το νότο…

Την καθορισμένη ἡμέρα, μπροστά στῆ σκηνή του μάγου, περιμένουν οἱ δύο νέοι, ὁ καθένας με μία πάνινη τσάντα ποῦ περιέχει το πουλί ποῦ τους ζητήθηκε. Ὁ μάγος τους λέει νὰ βγάλουν τα πουλιά ἀπὸ τις τσάντες με μεγάλη προσοχή.

Οἱ νέοι κάνουν αὐτὸ ποῦ τους λέει, καὶ παρουσιάζουν στὸν γέρο γιὰ νὰ τα ἐγκρίνει τα πουλιά ποῦ ἔπιασαν. Εἶναι πανέμορφα· χωρίς ἀμφιβολία, τα καλύτερα του εἴδους τους.

Πετοῦσαν ψηλά;

ρωτάει ο μάγος.

Ναὶ, βέβαια. Κι ἐμεῖς, ὅπως μας ζητήσατε… Καὶ τώρα;

ρωτάει ὁ νέος.

Θὰ τα σκοτώσουμε καὶ θὰ πιοῦμε την τιμή ἀπὸ το αἷμα τους;

Ὄχι, λέει ὁ γέρος.

Νὰ τα μαγειρέψουμε καὶ νὰ φᾶμε τὴ γενναιότητα ἀπὸ το κρέας τους;

προτείνει ἡ νεαρή.

Ὄχι

ξαναλέει ὁ γέρος.

Κάντε ὁ,τι σας λέω. Πᾶρτε τα πουλιά καὶ δέστε τα μεταξύ τους ἀπὸ τα πόδια μ’ αὐτὲς τις δερμάτινες λωρίδες… Ἀφοῦ τα δέσετε, ἀφῆστε τα νὰ φύγουν· νὰ πετάξουν ἐλεύθερα.

Ὁ πολεμιστής καὶ ἡ νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ἀκριβῶς τους ἔχει πεῖ ὁ μάγος, καὶ στὸ τέλος ἐλευθερώνουν τα πουλιά. Ὁ ἀετὸς καὶ το γεράκι προσπαθοῦν νὰ πετάξουν, ἀλλὰ το μόνο ποῦ καταφέρνουν εἶναι νὰ στριφογυρίζουν καὶ νὰ ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, ἐκνευρισμένα ποῦ δὲν καταφέρνουν νὰ πετάξουν, τα πουλιά ἐπιτίθενται με τσιμπήματα το ἕνα ἐναντίον του ἄλλου μέχρι ποῦ πληγώνονται.

Αὐτὸ εἶναι το μαγικό. Μὴν ξεχάσετε ποτέ αὐτὸ ποῦ εἴδατε σήμερα. Τώρα, εἶστε κι ἐσεῖς ἕνας ἀετὸς κι ἕνα γεράκι. Ἄν δεθεῖτε ὁ ἕνας με τον ἄλλο, ἀκόμη κι ἄν το κάνετε ἀπὸ ἀγάπη, ὄχι μόνο θὰ σέρνεστε στὴ ζωή σας, ἀλλὰ ἐπιπλέον, ἀργὰ ἡ γρήγορα, θὰ ἀρχίσετε νὰ πληγώνετε ὁ ἕνας τον ἄλλον. Ἄν θέλετε ἡ ἀγάπη σας νὰ κρατήσει γιὰ πάντα, νὰ πετᾶτε μαζί, ἀλλὰ ποτέ δεμένοι.