Ἑλληνική Ἐπανάστασις

Διανύουμε αἰσίως τό 2018 καί ὁ ἑλληνικός λαός, μέσα σέ μία διεφθαρμένη κοινωνία καί ζῶντας σέ μία χρεωκοπημένη χώρα, παρακολουθεῖ τίς τουρκικές σειρές,  τήν τουρκική γλῶσσα νά ἔχει γίνει γλῶσσα ἐπιλογῆς γιά τά ἑλληνόπουλα, τήν ἱστορία νά παραχαράσσεται καί νά ἐξευμενίζει τήν ὀθωμανοκρατία, τήν Ὀρθοδοξία νά χλευάζεται. Ἡ Τουρκία πατάει μέσω τοῦ προξενείου της γερά στή Θράκη, τό Αἰγαῖο θεωρεῖται θάλασσα εἰρήνης καί συνεκμετάλλευσης τῶν πετρελαίων του, ἐνῶ ἀκόμα καί ὁ χώρος νοτίως τῆς Κρήτης διεκδικεῖται ἀπὸ τή γειτονική μας χώρα. Οἱ τουρκικές φρεγάτες πλέουν ἀνενόχλητες ἐνῶ τά ἑκατομμύρια τῶν ἐποίκων πού προωθεῖ ὁ Ἐρντογάν τά ὑποδέχονται μέ ἀνοικτές ἀγκάλες οἱ Ἀριστεροί τῆς ἐπιλεκτικῆς εὐαισθησίας, ἑδραιώνοντας τήν ἰσλαμική παρουσία στήν χώρα μας. 

«Ἡ ἐπανάστασις ἡ εἰδικὴ μας δέν ὁμοιάζει μέ καμίαν ἀπ' ὅσες γίνονται σήμερα εἰς τήν Εὐρώπην. Της Εὐρώπης οἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεων των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος. Ο δικός μας πόλεμος ἦταν ὁ πλέον δίκαιος: ἦταν ἔθνος μέ ἔθνος». 

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 

«Τό κίνημά μας δέν εἶναι, κραταιοί τῆς Εὐρώπης, ἀνταρσίας ἐπιχείρημα, ὄχι! Εἴμεθα λείψανα ἔθνους νικημένου, κατακτηθέντος, ὑποδουλωθέντος, ἀλλὰ οὐδέποτε μετά τοῦ Ὀθωμανικοῦ Κράτους συσσωματωθέντος. Ναί! διότι πώποτε οἱ τύραννοί μας δέν μας ἐγγυήθησαν διά τήν ζωήν, τιμήν, ἰδιοκτησίαν καί πᾶν ὁ,τι συνιστᾶ τήν νόμιμον τῶν ἀνθρώπων κοινωνίαν.Εἴμεθα ἔθνος Χριστιανικόν, τέσσαρας ἤδη αἰῶνας προσπαθοῦντες ν' ἀποδιώξωμεν τῆς ἱερᾶς μας γῆς τούς ἁρπαγάς, τό ἔθνος τοῦτο ἀξιούμενον ἐνώπιον Θεοῦ καί τῆς συνειδήσεώς σας τήν συμμαχίαν σας, πολλάκις από τό 1461 σας ἔδωκε τάς εὐγενεῖς ἀφορμάς νά δέσετε γενικήν ὑπέρ αὐτοῦ συμμαχίαν, ὑποχρεοῦντες δέ αὐτῆς τόν Χριστιανισμόν ὅλον νά συντρέξη εἰς ἐλευθέρωσιν τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί της γῆς τοῦ ἀνατολικοῦ τῶν Ρωμαίων Βασιλείου...» 

Ἰωσήφ Μάγιερ - Ἑλληνικά Χρονικά, 2 Μαΐου 1825 

«Οἱ Τοῦρκοι, θεωροῦντες ἑαυτούς κυρίους τῆς χώρας, ὑποβάλλουν τούς Ἕλληνας εἰς ἀπόλυτον τυραννίαν. Μέ τάς καταχρήσεις αὐτὰς κατέστησαν μισητοί καί ἐπικίνδυνοι, καί οὐδέποτε ἐξέρχονται ἀπὸ τά σπίτια των, οὔτε περιπατοῦν εἰς τούς δρόμους χωρίς νά φέρουν ἐπάνω των μαχαίρι καί πολλά πιστόλια...Ἡ ἀμάθεια καί ἡ ἔλλειψις κάθε ἐνδιαφέροντος ἐπροξένησαν εἰς τάς ἀρχαιότητας περισσοτέρας βλάβας παρά ἡ ἐπίδρασις τοῦ χρόνου. Διά νά μή κοπιάσουν διά τήν μεταφορά ὑλικοῦ ἀπὸ τά λατομεῖα, καταστρέφουν λαμπρά μνημεῖα τῆς ἀρχαιότητος καί μεταχειρίζονται κομμάτια των διά τήν κατασκευήν ἀθλίων σπιτιῶν. Εἶδα τά ἐρείπια ἑνὸς ναοῦ μέ ὑπέροχον ἀρχιτεκτονικήν, ὀγκοῦ γρανίτου, μάρμαρα πολύτιμα, ἀνάγλυφα καί κοσμήματα λεπτότατα, νά χρησιμοποιοῦνται διά νά κατασκευασθῆ ἕνα πρόχωμα καί νά διοχετευθῆ ἀλλοῦ τό νερό τοῦ αὐλακιοῦ ἑνὸς μύλου...

Ἕνα ἄγαλμα, πού δέν ἦτο δυνατόν νά μετατοπισθῆ, κατεστράφη ἀπὸ τούς φανατικούς ὀπαδούς τοῦ Κορανίου, πού προγράφει κάθε ἀνθρώπινον ὁμοίωμα. Τέλος, εἰς ἕνα ἐργαστήριο εἶδα ἕναν κατασκευαστήν τάφων νά καταγίνεται νά ἐξαλείψη ἀπὸ ἀρχαία μάρμαρα τάς ἐπιγραφάς διά νά τά χρησιμοποιήση ὡς τύμβον κάποιου ἀθλίου ἀπογόνου τοῦ Μωάμεθ...» 

Γάλλος περιηγητής Καστελλάν - Γράμματα διά Πελοπόννησον 1797 

«Ἡ Ἑλλὰς κατακτηθεῖσα ἐξεπολίτισε τήν Ρώμην, ἀλλ' οἱ κατακτηταί ἦσαν Ρωμαῖοι. Ἡ αὐτὴ ὅμως Ἑλλὰς κατακτηθεῖσα οὐδόλως τήν Τουρκίαν ἐξεπολίτισε, διότι οἱ κατακτηταί εἴνε Τοῦρκοι. Ἡ ἀηδία τῶν βαρβάρων τούτων μόλις κατανοεῖται. Πᾶσα τοῦ πνεύματος λάμψις θαμβοί τούς ὀφθαλμούς αὐτῶν, καί οὐδ' ἐλάχιστον ἐξ αὐτοῦ ἔλαβον σπινθῆρα. Βλέπει τίς αὐτούς παρατηροῦντας μετ' ἀγρίας ἠλιθιότητος τά ἀριστουργήματα τῆς τέχνης, φανταζομένους ὅτι δαίμονες ὑπῆρξαν οἱ ἀρχιτέκτονες καί καταστρέφοντας τά μάρμαρα πρός κατασκευήν ἀσβέστου καί κόνεως δι' ὤν ἐπιχρίουσι τάς οἰκίας των.Ἐνταῦθα ἐνοικοῦσιν ἡ ἀμάθεια, ἡ τυραννία, ἡ δεισιδαιμονία καί ὑλισμός βάναυσος. Μανιωδώς ριπτόμενος ὁ ἄγριος Τοῦρκος ἐπὶ τῆς δυστυχοῦς ταύτης χώρας, ἤν ὑπόζυγον κρατεῖ, λεηλατεῖ αὐτὴν καί σφάζει ἀνηλεῶς καί ἄνευ τύψεως συνειδότος τούς ἐστερημένους ὑπερασπίσεως κατοίκους αὐτῆς. Οὕτω ὁ ὡραιότερος τοῦ κόσμου τόπος κατέστη ἐρημία...» 

Κωνσταντῖνος Σάθας Τουρκοκρατούμενη Ἑλλάς, Ἀθήνησι 1869 


«Kι ὁ παπᾶ Θύμιος ὁ πικρός ὀϊδίζει τοῦ σεϊτάνη
κι ὅτι τοῦ λέγ' ὁ δαίμονας ἀρχίνησε νά κάνη.
Ο,τι τοῦ λεγ' ὁ δαίμονας, κι' ὅ,τι τόν ἐξετάζει
ἐκεῖνο πάντα ἀγαπᾶ κ' ἐκεῖνο πάντα πράζει.
Ὁ δαίμων λέγει τοῦ παπᾶ "ἐσεῖς τί καρτερεῖτε;Δέν στέλνεις σ' ὅλο τόν ραγιᾶ ὅλοι ν' ἀρματωθῆτε;
τόν Τοῦρκο νά βαρέσετε ἐκεῖνον τόν ἀβάνη;
ὅπου παιδεύει τόν ραγιᾶ κι' ὅτι ἀγαπᾶ τοῦ κάνει;
Ν' ἀρματωθ' ὅλος ὁ ραγιᾶς τόν Τοῦρκο νά κτυπήση.
Στή Λαρσα καί στά Τρίκκαλα ἀβάνη μήν ἀφήση."
Κι' ὁ Τοῦρκος φοβήθηκε δέν βγαίνει στό μεϊδάνι...» 

 Θεόδωρος Βρυζάκης, 1865.
Απεικόνιση του θρύλου της Αγίας Λαύρας.

Ἑλληνική Ἐπανάστασις