ὁ παρακάτω κατάπτυστο κείμενο συνέταξε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε’. Με το κείμενο αὐτὸ ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ἀφορίζει καὶ καταδικάζει την Ἐπανάσταση του 1821.
Πρωτοδημοσιεύθηκε στὸ ἑλληνικό περιοδικό «Λόγιος Ἑρμῆς» ποῦ τυπώνονταν στὴν Βιέννη της Αὐστρίας
Το κείμενο ἀναφέρεται κι ἀργότερα στὸ βιβλίο Ἱστορίας του Ἰωάννη Φιλήμονος, του 1856. Φυσικά αὐτὸ το κείμενο δὲν διδάσκεται στὰ ἑλληνικά σχολεῖα
Εἶναι σημεῖο διαμάχης σήμερα, το ἄν ὁ Γρηγόριος ἀφόρισε την Ἐπανάσταση κάνοντας ἕναν ἑλιγμό στὴν πίεση της Οθωμανικής Πύλης, ἡ ἦταν μία εἰλικρινής προσπάθεια με στόχο νά περισώσει τα κεκτημένα της Ἐκκλησίας Δὲν θὰ πρέπει νά ξεχνᾶμε πάντως, ὅτι ὁ ἴδιος «ἐθνομάρτυρας» Πατριάρχης εἶχε ἀφορίσει ἐπίσης τον Ρήγα Φεραίο καὶ τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ἐνῶ ὅπως πολύ εὔστοχα σχολιάζει ὁ ἱστορικός Ἰωάννης Κορδάτος «Οἱ πραγματικοί πατριῶτες ποῦ ἔχουν μεγάλα ἡγετικά πόστα, θυσιάζονται σε τέτοιες στιγμές».
Η Ἐκκλησία φυσικά ὑποστηρίζει την πρώτη ἐκδοχὴ καὶ με βάση καὶ την «Ἱστορία του Ελληνικού Ἔθνους» της Εκδοτικής Αθηνών (τομ. ΙΒ’, σ. 130β), ὁ Ἀλέξανδρος Ταλάντευσης διαμηνύει πρὸς τους Σουλιώτες:
Ο Πατριάρχης βιαζόμενος ὑπὸ της Πόρτας σας στέλνει ἀφοριστικά καὶ ἐξάρχους παρακινῶντας σας νά ενωθήτε με την Πόρταν. Ἐσεῖς ὅμως νά τα θεωρεῖται αὐτὰ ὡς ἄκυρα, καθότι γίνονται με βίαν καὶ δυναστείαν καὶ ἄνευ της θελήσεως του Πατριάρχου.
Σημεῖο τριβῆς ἀποτελεῖ καὶ το ἄν ἀποσύρθηκε τελικά ἐκ των ὑστέρων ὁ ἀφορισμός Ὑπάρχει ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ὁ ἀφορισμός οὐδέποτε ἀποσύρθηκε ἀπὸ την ἑλληνική Ἐκκλησία μέχρι τις μέρες μας. Η Ἐκκλησία ὑποστηρίζει ὅτι ἀποσύρθηκε μυστικά, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε κρεμάστηκε ὁ Γρηγόριος ἀπὸ τους Τούρκους. Ο ἴδιος ὁ Σουλτᾶνος στήν προκήρυξή του γιά το θάνατο του Πατριάρχη, ἄν καὶ τον κατηγορεῖ γιά «πλαστά δείγματα ἀφοσιώσεως», δέν ἀναφέρεται ἄμεσα στόν ἀφορισμό:
Ο δόλιος Ρωμιός Πατριάρχης, καίτοι κατά το παρελθόν εἶχε δώσει πλαστά δείγματα ἀφοσιώσεως, ὅμως κατά την περίπτωσιν ταύτην, μή δυνάμενος νά ἀγνοῆ την συνωμοσίαν της ἐπαναστάσεως του ἔθνους του […], ὅμως ἕνεκα της ἐμφύτου διαφθοράς της καρδίας του, οὐ μόνον δέν εἰδοποίησε, οὐδέ ἐπετίμησε τους ἀφελεῖς […], ἀλλὰ, κατά τα φαινόμενα, αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὄπισθεν των παρασκηνίων, ἔδρα κρυφίως, ὡς ἀρχηγὸς της ἐπαναστάσεως…
Τα γραπτά ὅμως μένουν… Ἐκτός ἀπὸ τον ἀφορισμό, ὁ Γρηγόριος Ε’ εἶχε ἀποστείλει καὶ δύο ἀκόμη ἐγκυκλίους: Μία ἀνοιχτή γιά νά διαβαστεῖ στούς κληρικούς καὶ μία ἀκόμη ἐμπιστευτική πρός τους μητροπολῖτες, ἄν ἀγνοίᾳ του Σουλτάνου, την ὁποία φυσικά κανένας δέν τον ὑποχρέωσε νά συντάξει.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ, πώς οἱ «πατέρες» ὑπέγραψαν τον ἀφορισμό πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα (ἀναφέρεται ἄλλωστε καί μέσα στὸ κείμενο), προσδίδοντας ἔτσι με αὐτὴ την συμβολική κίνηση ὅλη την «ἱερότητα» ποῦ ἀπαιτοῦνταν καί ἀποδεικνύοντας την σημασία ποῦ του ἔδιναν, διαψεύδοντας ταυτοχρόνως τους ἰσχυρισμούς περί ἐξαναγκασμοῦ.
Ἀκολουθεῖ ὁλόκληρο το κείμενο του ἀφορισμοῦ, μαζί με τα ὀνόματα ὅσον το προσυπέγραψαν…
Γρηγόριος ἐλέῳ Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικός Πατριάρχης.
Οἱ τῷ καθ’ ἡμᾶς ἀγιωτάτω, πατριαρχικῷ, ἀποστολικώ καὶ οἱκουμενικώ θρόνῳ ὑποκείμενοι ἱερώτατοι μητροπολῖται καὶ ὑπέρτιμοι καὶ θεοφιλέστατοι ἀρχιεπίσκοποι τε καὶ ἐπίσκοποι, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητοί ἀδελφοί καὶ συλλειτουργεῖ, καὶ ἐντιμότατοι κληρικοί της καθ’ ἡμᾶς του Χριστοῦ μεγάλης ἐκκλησίας καὶ ἑκάστης ἐπαρχίας εὐλαβέστατοι ἱερεῖς καὶ ὀσιότατοι ἱερομόναχοι, οἱ ψάλλοντες ἐν ταῖς ἐκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά καὶ ὅλου του Καταστένου καὶ ἀπανταχοῦ, καὶ λοιποί ἀπαξᾶπαντες εὐλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἡμῶν ἀγαπητά, χάρις είη ὑμήν καὶ εἰρήνη παρά Θεοῦ, παρ’ ἡμῶν δὲ εὐχή, εὐλογία καὶ συγχώρησις
Η πρώτη βάσις της ἠθικῆς, ὅτι εἶναι ἡ πρός τους εὐεργετοῦντας εὐγνωμοσύνη εἶναι ἡλίου λαμπρότερον καί ὅστις εὐεργετούμενος ἀχαριστεῖ εἶναι ὁ κάκιστος τῶν ἀνθρώπων Αὐτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχοῦ στηλιτευομένην καί παρά των ἱερῶν γραφῶν καί παρ’ αἰτοῦ του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀσυγχώρητον, καθώς ἔχομεν το παράδειγμα του Ἰούδα Ὅταν δέ ἡ ἀχαριστία ήναι συνοδευμένη καί με πνεῦμα κακοποιόν καί ἀποστατικόν ἐναντίον την κοινῆς ἡμῶν εὐεργέτιδος καί τροφοῦ, κραταιάς καί ἀηττήτου βασιλείας, τότε ἐμφαίνει καί τρόπον ἀντίθεον, ἐπειδή οὐκ ἐστί, φησί, βασιλεία καί ἐξουσία εἰμή ὑπό Θεοῦ τεταγμένη ὅθεν καί πᾶς ὁ ἀντιττατόμενος αὐτή τή θεόθεν εφ’ ἡμᾶς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τή του Θεοῦ διαταγή ανθέστηκε.
Καί τα δύο ταυτά οὐσιώδη καί βάσιμα ἠθικά καί θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με ἀπαραδειγμάτιστον θρασύτατα καί ἀλαζονείαν ο,τε προσδιορισθείς της Μολδαυίας ἡγεμών ὥς μή ὤφειλε, Μιχαήλ, καί ο του γνωστοῦ ἀγνώμονος καί φυγάδος Ὑψηλάντου ἀγνώμων υἱός Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης. Εἰς ὅλους τους ὁμογενεῖς μας εἶναι γνωστά τα ἄπειρα ἐλέη, ὅσα ἡ ἀένναος της ἐφ’ ἡμᾶς τεταγμένης κραταιάς βασιλείας πηγή ἐξέχεεν εἰς τον κακόβουλον αὐτὸν Μιχαήλ’ ἀπὸ μικροῦ καί εὐτελοῦς τον ἀνύψωσεν εἰς βαθμούς καί μεγαλεία ἀπὸ ἀδόξου καί ἀσήμου τον προήγαγεν εἰς δόξας καί τιμάς· τον ἐπλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ἐτίμησε καί με τον λαμπρότατον της ἡγεμονίας αἰτῆς θρόνον καί τον κατέστησεν ἄρχοντα λαῶν
Αὐτὸς ὅμως, φύσει κακόβουλος ὤν, ἐφάνη τέρας ἔμψυχον ἀχαριστίας καί συνεφώνησε μετά του Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντου, υἱοῦ του δραπέτου καί φυγάδος ἐκείνου Ὑψηλάντου, ὅστις παραλαβών μερικούς ὁμοίους του βοηθούς ἐτόλμησε νά ἔλθη αἴφνης εἰς την Μολδαυίαν, καί ἀμφότεροι ὑπονενοημένοι ἐπίσης, ἀλαζόνες καί δοδοξομανεῖς, ἡ μᾶλλον εἰπεῖν, ματαιόφρονες, ἐκήρυξαν του γένους ἐλευθερίαν καί με την φωνήν αὐτὴν ἐφείλκυσαν πολλούς των ἐκεῖ κακοήθεις καί ἀνοήτους, διασπείραντες καί ἀποστόλους εἰς διάφορα μέρη διὰ νά ἐξαπατήσωσι καί νά ἐφελκύσωσιν εἰς τον ἴδιον της ἀπωλείας κρημνόν καί ἄλλους πολλούς των ὁμογενῶν μας.
Διά νὰ δυνηθῶσι δέ τρόπον τινά νὰ ἐνθαρρύνωσι τους ἀκούοντας μετεχειρίσθησαν καί το ὄνομα της Ρωσική Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ὅτι καί αυαὐτή εἶναι σύμφωνος με τους στοχασμούς καί τα κινήματά των πρόβλημα διόλου ψευδές καί ἀνύπαρκτον, καί μόνον της ἰδικῆς τὼν κακοβουλίας καί ματαιοφροσύνης γέννημά τε καί ἀποκύημα ἐπειδή, ἐν ὦ το τοιοῦτον εἶναι ἀδύνατον ἠθικός καί πολλῆς προξένον μομφῆς εἰς την ρωσικήν αὐτοκρατορίαν, καί ὁ ἴδιος ἐνταῦθα ἐξοχώτατος πρέσβυς αὐτῆς ἔδωκεν ἔγγραφον πληροφορίαν, ὅτι ουοὐδεμίαν ἡ εἴδησιν ἡ μετοχήν ἔχει το ρωσσικόν κράτος εἰς αυαὐτήν την ὑπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα καί αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν καί προσεπιπλέον ἡ αἰτοῦ ἐξοχότης εἰδοποίησεν ἐξ ἐπαγγέλματος τα διατρέχοντα, ὑπομνήσας το βασίλειον κράτος, ὅτι ἀνάγκη πᾶσα νὰ φροντίση εὐθύς ἐξ αἀρχῆς τον ἀποσκορακισμόν καί την διάλυσιν των τοιούτων κακῶν· καί τόσον ἐκ της εἰδοποιήσεως ταύτης, ὅσον καί ἀπὸ τα ἔγγραφα, τα ὁποία ἐπιάσθησαν ἀπὸ μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικῶν σερχατίων, καί ἀπὸ ἄλλους πιστούς ὁμογενεῖς ἐπαρρησιάσθησαν, ἔγινε γνωστή εἰς το πολυχρόνιον κράτος ἡ ρίζα καί ἡ βάσις ὅλου αἰτοῦ του κακοήθους σχεδίου.
Με τοιαύτας ραδιουργίας ἐσχημάτισαν την ὀλεθρίαν σκηνήν οἱ δύο οὗτοι καὶ οἱ τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μᾶλλον δὲ μισελεύθεροι, καὶ ἐπεχείρησαν εἰς ἔργον μιαρόν, θεοστυγές καὶ ἀσύνετον, θέλοντες νὰ διαταράξωσι την ἄνεσιν καὶ ἡσυχίαν των ὁμογενῶν μας πιστῶν ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την ὁποίαν ἀπολαμβάνουσιν ὑπό την ἀμφιλαφή αὐτῆς σκιάν με τόσα ἐλευθερίας προνόμια, ὅσα δέν ἀπολαμβάνει ἄλλο ἔθνος ὑποτελές καὶ ὑποκείμενον, ζῶντες ἀνενόχλητοι με τας γυναίκας καὶ τα τέκνα των, με τας περιουσίας καὶ καταστάσεις, καὶ με την ὕπαρξιν της τιμῆς των, καὶ κατ’ ἐξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ἥτις διεφυλάχθη καὶ διατηρεῖται ἀσκανδάλιστος μέχρι της σήμερον ἐπί ψυχική ἡμῶν σωτηρία.
Ἀντὶ λοιπόν φιλελευθέρων ἐφάνησαν μισελεύθεροι, καὶ ἀντί φιλογενών καὶ φιφιλοθρήσκων ἐφάνησαν μισογενμισογενείς, μισόθρησκοι καὶ ανἀντίθεοι, διοργανίζοντες, φεῦ, οἱ ἀσυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την ἀγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας ἐναντίον των ομογενών μας ὑπηκόων της, καὶ σπεύδοντες νὰ ἐπιφέρωσι κοινόν καὶ γενικόν τον ὀλέθρων ἐναντίον παντός του γένους. Καὶ ἀγκαλά εἶναι γνωστόν, ὅτι, ὅσοι εἶναι κατηρτισμένοι τῷ ὄντι εἰς την εὐσέβειαν, ὅσοι νουνεχεῖς καί τίμιοι καί τῶν ἱερῶν κανόνων καί θείων νόμων ἀκριβεῖς φύλακες δὲν θέλουν δώσει εὔηκοιαν εἰς τας ψευδολογίας των ἀχρείων ἐκείνων καί κακόβουλων· ἐπίδη ὅμως είν’ ἐνδεχόμενον νά συνηρπάσθησαν τινές καί παρασυρθῶσι καί ἄλλοι, διά τοῦτο προκαταλαμβάνοντες ἐκ προνοίας ἐκκλησιαστικῆς ἀπαγορεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τα σωτήρια, καί γράφοντες μετά των περί ἡμᾶς ἱερωτάτων συναδελφῶν, του μακαριωτάτου πατριάρχου τῶν Ἱεροσολύμων, των ἐκλαμπροτάτων καί περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτῶν, των ἀφ’ ἑκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων καί ὅλων των ἕν τὴ βασιλευούσης ὀρθοδόξων μελῶν ἑκάστης τάξεως καί ἑκάστου βαθμοῦ, συμβουλεύομεν καί παραινοῦμεν καί ἐντελλόμεθα καί παραγγέλλομεν πᾶσιν ὑμῖν τοῖς κατά τόπον ἀρχιερεῦσι, τοῖς ἡγουμένοις τῶν ἱερῶν μοναστηρίων, τοῖς ἱερεῦσι ῶ ἐκκλησιῶν, τοῖς πνευματικοῖς πατράσι των ἐνοριῶν, τοῖς προεστώσι καί εὐκαταστάτοις των κωμοπόλεων καί χωρίων, καί πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς κατά τόπον προκρίτοις νά διακηρύξετε την ἀπάτην των εἰρημένων κακοποιῶν καί κακοβούλων ἀνθρώπων, καί νά τους ἀποδείξετε καί νά τους στηλιτεύσετε πανταχοῦ ὡς κοινούς λυμεῶνας καί ματαιόφρονας, καί νά προσέχετε ὅσον το δυνατόν εἰς τας ἀπάτας αἰτῶν καί ραδιουργίας, γινώσκοντες, ὅτι ἡ μόνη ἀπόδειξις της ἀθωότητος των εἶναι νὰ ἐμφανίσωσιν ὅσα γράμματα λάβωσι τυχόν εἰς χεῖρας περί της αἰτῆς ὑποθέσεως, ἡ εἰδήσεις μάθωσι, καί νά παρρησιάσωσιν οἱ μέν ἐνταῦθα ἕν βασιλευούσης πρός ἡμᾶς, οἱ δ’ ἕν τοῖς ἐξῶ μέρεσιν εἰς τους κατά τόπον ἀρχιερεῖς καί τους διοριζομένους παρ’ ἡμῶν ἐκκλησιαστικούς ἐξάρχους καί τους βασιλικούς ἐξουσιαστάς καί διοικητάς, δηλοποιοῦντες καί παραδίδοντες καί ἐκείνους τους ἁπλουστέρους, ὅσοι ἤθελαν φωραθῆ ὅτι ἐνενεργοῦν ἀνοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτῆρος, καθότι οἱ τοιοῦτοι διαπράττουσι την γενικήν ἡσυχίαν, καί κατακρημνίζουσι τους ἀδυνάτους καί ἀθώους ὁμογενείας μας εἰς της ἀπωλείας το βάραθρον.
Καί τόσον ὑμεῖς οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ μοναστηριακοί, οἱ ἱερωμένοι, καί οἱ προεστώτες καί εὐκατάστατοι καί πρόκριτοι ἑκάστου τόπου με την ἄγρυπνον προσοχήν σας, ὅσον καί οἱ λοιποί ἑκάστης τάξεως καί βαθμοῦ ἄνθρωποι με τας ἐκ μέρους σας ἀδιαλείπτους συμβουλάς καί νουθεσίας, καί κατά τας πατρικάς καί προνοητικάς ἐκκλησιαστικάς ἡμῶν ὁδηγίας καί παραινέσεις νά γενήτε ἐδραῖοι καί ἀμετακίνητοι ἐπί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, καί ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας σας νά διαφυλάττετε την πίστιν καί κάθε ὑποταγήν καί εὐπείθειαν εἰς αὐτὴν την θεόθεν ἐφ’ ἡμᾶς τεταγμένην κραταιάν καί ἀήττητον βασιλείαν, καί νά ἀποδεικνύετε ἐντελῶς με ὅλα τα πραγματικά της εἰλικρινείας σημεῖα, καθότι ἡ μετ’ εὐχαριστίας καί εἰλικρινείας ὑποταγή χαρακτηρίζει καί την πρός Θεόν ἀγάπην καί πίστιν, καί την πρός τας θείας αὐτοῦ ἐντολάς καί τας ὑπαγορεύσεις των θείων νόμων καί ἱερῶν κανόνων ὑπακοήν, καί την εὐγνωμοσύνην της καρδίας ἡμῶν διά τ’ ἄπειρα ἐλεῆ, ὁποῦ ἀπολαμβάνομεν παρά της βασιλικῆς φιλανθρωπίας.
Ἐπειδή δέ πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐγένετο γνωστόν, ὅτι οἱ το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα ἐπινοήσαντες, καί εὐκαιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι πρὸς ἀλλήλους συνεδέθησαν καί με τον δεσμόν του ὅρκου, γινωσκέτωσαν, ὅτι ο ὅρκος αὐτὸς εἶναι ὅρκος ἀπάτης, εἶναι ἀδιάκριτος, καί ὅμοιος με τον ὅρκον του Ἡρώδου, ὅστις, διά νὰ μή φανῆ παραβάτης του ὅρκου του, ἀπεκεφάλισεν Ἰωάννην τον βαπτιστήν. Ἄν ἤθελεν ἀθετήσει τον παράλογον ὅρκον του, τον ὁποῖον ἐπενόησεν ἡ ἄλογος ἐπιθυμία του, ἔζη βέβαια τότε ὁ θεῖος πρόδρομος, ὥστε ἑνός ἁπλοῦ ὅρκου ἐπιμονή ἔφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η ἐπιμονή ἄρα του ὅρκου εἰς διατήρησιν των ὑποσχεθέντων παρά της φατρίας αὐτῆς, πραγματευομένης οὐσιωδῶς την ἀπώλειαν ἑνός ὁλοκλήρου γένους, πόσον εἶναι ὀλεθρία καί θεομίσητος εἶναι φανερόν· ἐξ ἐναντίας, ἡ ἀθέτησις του ὅρκου αὐτοῦ, ἀπαλλάττουσα το γένος ἐκ των ἀπερχομένων ἀπαραμυθήτων δεινῶν, εἶναι θεοφιλής καί σωτηριώδης. Διά τοῦτο τὴ χάριτι του παναγίου Πνεύματος ἔχει ἡ ἐκκλησία αὐτόν διαλελυμένον, καί ἀποδέχεται καί συγχωρεῖ ἐκ καρδίας τους μετανοοῦντας καί ἐπιστρέφοντας, καί την προτέραν ἀπάτην ὀμολογούντας, καί το πιστόν ρεαγιαλίκι αὐτῶν ἐναγκαλιζομένους ειλικρινώς.
Ταῦτα ἀμέσως νά κοινολογήσετε εἰς ὅλους του γνωστούς σας, καί νά κατασταθῆτε ὅλοι προσεκτικώτεροι, ἀνατρέποντες καί διαλύοντες ὡς ἀραχνιώδη ὑφάσματα, ὅσα ἡ ἀπάτη καί ἡ κακοβουλία των πρωταιτίων ἐκείνων καθ’ μανδήλιον τρόπον συνέπλεξε. Ἐπειδὴ, ἐάν, ὁ μὴ γένοιτο, δὲν ἤθελε καθαρισθῆ ἡ θανατηφόρος αὐτὴ λύμη, καί φωραθώσί τινες τολμῶντες εἰς ἐπιχειρήματα ἐναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά ὅπου οἱ τοιοῦτοι ἔχουσι νά παιδευθῶσι χωρίς ἐλέους καί οἱκτιρμῶν (μὴ γένοιτο, Χριστέ βασιλεῦ!) ἀμέσως θέλει ἐξαφθῆ ἡ δικαία ὀργὴ του κράτους του καθ’ ἡμῶν, καί ὁ θυμός τῆς ἐκδικήσεως γενικός των ἐχλιϊσλάμιδων, καί θέλουν ἐκχυθῆ τόσων ἀθωῶν αἵματα ἀδίκως καί παραλόγως, καθώς ἀποκριματίστως ταῦτα πάντα διεσάλπισεν ἡ κραταιά καί ἀήττητος βασιλεία διά του ἐκδοθέντος καί ἐπ’ ἀκροάσει κοινή ἡμῶν ἀναγνωσθέντος ὑψηλοῦ βασιλικοῦ προσκυνητοῦ ὁρισμοῦ.
Ἐκείνους δέ τους ἀσεβεῖς πρωταιτίους καί ἀπονενοημένους φυγάδας καί ἀποστάτας ὀλεθρίους νά τους μισῆτε καί νά τους ἀποστρέφεσθε καί διανοίᾳ καί λόγῳ, καθότι καί η ἐκκλησία καί το γένος τους ἔχει μεμισημένους, καί ἐπισωρεύει κατ’ αὐτῶν τας παλαμναιοτάτας καί φρικωδεστάτας ἀράς· ὡς μέλη σεσηπότα, τους ἔχει ἀποκεκομμένους της καθαράς καί ὑγιαινούσης χριστιανικῆς ὁλομελείας· ὡς παραβάται δέ των θείων νόμων καί κανονικῶν διατάξεων, ὡς καταφρονῆται του ἱεροῦ χρήματος της πρὸς τους εὐεργέτας εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας, ὡς ἐναντίοι ἠθικῶν καί πολιτικῶν ὀρόν, ὡς την ἀπώλειαν των ἀθωῶν καί ἀνευθύνων ὁμογενῶν μας ἀσυνειδήτως τεκταινόμενοι, ἀφωρισμένοι ὑπάρχειεν καί κατηραμένοι καί ἀσυγχώρητοι, καί μετά θάνατον ἄλυτοι, καί τωτο αἰωνίῳ ὑπόδικοι ἀναθέματι, καί αὐτοί, καί ὅσοι τοῖς ἴχνεσιν αὐτῶν κατηκολούθησαν του λοιποῦ, ἄν μή θελήσωσιν ἐννοήσαι την ἁρπαγήν καί ἀπάτην, καί ἐπιστραφήναί τε καί βαδίσαι την εὐθεῖαν της σωτηρίας ὁδόν, ἄν δέν ἀναλάβωσιν, ὁ ἐστί, τον ἐντελῆ χαρακτῆρα του ρεαγιαδικού αὐτῶν ἐπαγγέλματος
Τα αὐτά δέ καί κατά της ἀρχιερωσύνης σας καί ἱερωσύνης σας ἐπανατεῖνομεν, ἐάν μή βαδίσετε, εἰς ὅσα ἐν Πνεύματι ἁγίῳ ἀποφαινόμεθα διά του παρόντος εκκλησιαστικώς, ἐάν δὲν δείξετε ἐν ἔργῳ την ἐπιμέλειάν σας καί προθυμίαν εἰς την διάλυσιν των σκευωριῶν, εἰς την ἀναστολήν των καταχρήσεων καί ἀταξιῶν, εἰς την ἐπιστροφήν των πλανηθέντων, εἰς την ἄμεσον καί ἔμμεσον καταδρομήν καί ἐκδίκησιν των ἐπιμενόντων εἰς τα ἀποστατικά φρονήματα, ἐάν δὲν συμφωνήσετε τή ἐκκλησία του Θεοῦ, καί, ἐν ἑνί λόγῳ, ἐάν καθ’ οἱονδήτινα τρόπον δολιευθῆτε καί κατενεχθῆτε κατά της κοινῆς ἡμῶν εὐεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, ἔχομεν ὑμᾶς ἀργοὺς πάσης ἱεροπραξίας, καί τή δύναμει του παναγίου Πνεύματος ἐκπτώτους του βαθμοῦ της ἀρχιερωσύνης καί ἱερωσύνης καί το πυρί της γεέννης ἐνόχους, ὡς την κοινήν του γένους ἀπώλειαν προτιμήσαντα Οὕτω τοίνυν γινώσκοντες, ἀνανήψατε πρὸς Θεοῦ καί ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς καί γενικῶς παρακελευόμεθα, καί μή ἄλλως ἐξ ἀποφάσεως, ὅτι περιμένομεν κατά τάχος την αἰσίαν των γραφομένων ἀποπεράτωσιν, ἶνα καί ἡ του θεοῦ χάρις καί το ἄπειρον ἔλεος είη μετά πάντων ὑμῶν
αωκα’ ἐν μηνί Μαρτίῳ
Ὑπεγράφη συνοδικῶς ἐπάνωθεν του χερούλι θυσιαστηρίου παρά της ἡμῶν μετριότητος καί της μακαριότητός του καί πάντων των συναδέλφων ἁγίων ἀρχιερέων
Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀποφαίνεται
Ο Ἱεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο Καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδεῖας Ἀθανάσιος
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ἱερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ἡρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ἰωσήφ
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Διδυμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ἱωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Ἀθανάσιος
Ο Δρύστας Ἄνθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου καὶ Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπᾶκτου καὶ Ἄρτης Ἄνθιμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου