Πειραιάς, 1841....
Στον δρόμο που σήμερα είναι η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, ζητιάνευε ένας ρακένδυτος και σχεδόν τυφλός.
Αντιλήφθηκε ότι τον ζύγωνε κάποιος, που από την φορεσιά του φαινόταν ότι είναι ξένος και μάζωξε αμέσως το χέρι του που είχε απλωμένο για να ζητιανεύει.
- Τι κάνετε Στρατηγέ μου; Ρώτησε ο ξένος τον ζητιάνο.
- Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα μου, αποκρίθηκε περήφανα ο ζητιάνος.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο; Επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου μ’ έχει χορηγήσει σύνταξη για να περνώ καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μία ιδέα πώς περνά ο κόσμος που για την λευτεριά του πολέμησα, αποκρίθηκε και πάλι περήφανα ο ζητιάνος.
Ο ξένος κατάλαβε και φεύγοντας, άφησε διακριτικά να του πέσει ένα πουγκί με χρυσά φλουριά!
Ο σχεδόν τυφλός ζητιάνος, άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε προς τον ξένο: "Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρ’ το μην το βρει κανένας και το χάσεις».
Ο ξένος ήταν ο τότε πρεσβευτής της Ρωσίας στην Ελλάδα και ο ζητιάνος ο Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς ο Τουρκοφάγος)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου