Δρυίδες

Δρυίδες

Η κοινωνία των Δρυίδων ἀποτελεῖ μέρος της πνευματικῆς κάστας τῶν Ἀρχαίων Κελτῶν ποῦ περιλαμβάνει ἐπίσης τους «Βάρδους - Ποιητές» καὶ τους «Νομικούς - Νομοθέτες». Οἱ ἄλλες δύο κάστες της κελτικής κοινωνίας, ποὺ τοποθετεῖται χρονικά στὴν 1η χιλιετία π.Χ., εἷναι ἡ ἀριστοκρατία τῶν Πολεμιστῶν καὶ ὁ ὑπόλοιπος ἁπλὸς λαός. Διακρίνουμε τους Κέλτες καὶ ἑπομένως τους Δρυίδες, τῶν βρετανικῶν νησιῶν καὶ κυρίως της Ἰρλανδίας καὶ αὐτούς της «πέραν τών Ἄλπεων» Γαλατίας ( Δυτ. Εὐρώπη ὡς τις Ἄλπεις ).

Πηγές

Ἐλάχιστες ἱστορικές πηγές ὑπάρχουν ἀπ' ὁποῦ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀντλήσουμε στοιχεῖα γιὰ τους Κέλτες καὶ, συνεπῶς, την ἰδιαίτερη τάξη των Δρυίδων καὶ ἀπ' αὐτὲς ἡ ἐγκυρότερη φαίνεται νὰ εἶναι τα ἔργα του Ἰουλίου Καίσαρα καὶ του ἱστορικοῦ Τάκιτου. Γενικότερα, Ρωμαῖοι καὶ Ἕλληνες ἱστορικοί ἄφησαν κάποια στοιχεῖα ποὺ χάνουν ὅμως την ἀξία τους μέσα στὴν περιφρονητική, ἐπικριτική καὶ καθόλου φιλική διάθεση καὶ στάση των παραπάνω ἀπέναντι στοὺς Κέλτες.

Ὀνομασία

1. Η λέξη «Druid» ( = δρυίδης ) προέρχεται ἀπὸ τα «dru» καὶ «vid» ποὺ σημαίνουν αὐτόν ποὺ βλέπει καλά, τον ὀξυδερκῆ ἡ μεταφορικά τον μάγο. Κατά την Ἰρλανδική παράδοση «druid» σημαίνει μάγος. Πιθανῶς ἐσφαλμένα ὡς τώρα  προέλευση της λέξης «χρεωνόταν» στὸ ἑλληνικό «δρῦς» ποῦ σημαίνει την βελανιδιά, ἕνα δέντρο με ξεχωριστή, κατά τ' ἄλλα, σημασία γιά τους Δρυίδες.
2.
3. Ρόλος
4.
Οἱ Δρυίδες ήταν τα πλέον μορφωμένα ἄτομα της κέλτικης κοινωνίας. Ο κύριος ρόλος τους ἦταν αὐτὸς του ἱερέα, του θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ ποὺ κατεῖχε τις θεολογικές γνώσεις καὶ  ἐκτελοῦσε τις θρησκευτικές τελετές. Το πλῆθος ὅμως καὶ ἡ ποικιλία των γνώσεων τους προσέδιδαν στοὺς Δρυίδες καὶ ἄλλες λειτουργίες ὅπως του μάγου, του θεραπευτή, του ἱστορικοῦ, τοῦ μαθηματικοῦ, του ἀστρολόγου, του ἀστρονόμου, του φιλοσόφου, τοῦ βασιλικοῦ συμβούλου ἡ ἀκόμα καὶ του δικαστή. Η τελευταία αὐτή ἰδιότητά τους ἀφοροῦσε συγχρόνως σε ἀποθέσεις ἰδιωτικοῦ καὶ δημοσίου δικαίου καὶ ἡ ἐκτίμηση στὸ πρόσωπο καὶ την κρίση του δρυίδη ἦταν, μάλιστα, τόση ὥστε ἡ ὁποία ἀπόφαση του ἦταν «νόμος» καὶ ἡ ἀρνήση της ἐφαρμογή της ἀπὸ ὁποιονδήποτε μποροῦσε νὰ καταλήξει στὸν ἀφορισμό καὶ την ἐξορία του, τὴ σοβαρότερη ποινή κατά τα κέλτικα δεδομένα.
Ἡ ἰδιότητα του δρυίδη δὲν ἦταν κληρονομικό προνόμιο. Πλῆθος νέοι μαθήτευαν πλάϊ στοὺς Δρυίδες, λίγοι ἦταν ὅμως αὐτοὶ πού μετά ἀπὸ πολυετῆ ἐκπαίδευση - μποροῦσε νὰ ξεπεράσει τα 20 χρόνια - καὶ την τελική κρίση τῶν Δρυίδων ἀποκτοῦσαν οἱ ἴδιοι τον τίτλο. Ἡ ἐκπαίδευσή τους περιελάμβανε την ἀπόκτηση πλήθους καὶ ποικίλων γνώσεων καθώς καὶ την ἐξάσκησή τους σε θέματα μυστικισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Δρυίδες κατεῖχαν βαθιές γνώσεις Ἐσωτερισμοῦ ποὺ δὲν κοινοποιοῦσαν ὡστόσο στὸν ἁπλὸ κέλτικο λαό.
Ὑπῆρχαν καὶ γυναῖκες δρυίδες, οἱ «δρυιδίδες» ( druidess/ess ).Οἱ Δρυίδες ἦταν ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ φόρους καὶ στρατιωτικές ὑποχρεώσεις. Η γραφή ἦταν γιὰ αὐτούς ἀπαγορευμένη γιὰ την ἀσφάλεια τῶν γνώσεων πού κατεῖχαν καὶ η παράδοση της σοφίας τους ἦταν μόνο προφορική. Εἶναι ὁ κύριος λόγος της μεγάλης ἔλλειψης ἱστορικῶν στοιχείων γιὰ την κοινωνία τους.

«Δρυιδισμός»

Βασικά σημεῖα της θεωρίας του Δρυιδισμού ἦταν ἡ ἀθανασία της ψυχῆς, ἡ μετενσάρκωση καὶ ἡ μετεμψύχωση. Η πίστη ὅτι μετά το φυσικό θάνατο (θάνατος του σώματος) ἡ ἀνθρώπινη ψυχή ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει ὡς ξεχωριστή ὀντότητα συνεπαγόταν μεγάλη ἀγάπη γιὰ τις Ἀρετές, ἀφοβία μπροστά στὸ θάνατο, γενναιότητα στὶς πολεμικές μάχες, ἀκόμα ὅμως καὶ κάποια ἐπιρρέπεια στὴν αὐτοκτονία.

Η ψυχή ὡστόσο μετά ἀπὸ ἕνα φυσικό θάνατο θὰ ἔχει την εὐκαιρία - ἴσως την ἀναγκαιότητα - νὰ ἐπανέλθει στὸ φυσικό ὑλικὸ κόσμο σε νέο σῶμα, ὥστε νὰ ἐμπλουτιστεῖ με νέες ἐμπειρίες καὶ, ἔτσι, νὰ ἐξελιχθεῖ (θεωρία της μετενσάρκωσης). Κάποιες φορές μάλιστα μπορεῖ νὰ εἰσέλθει σε σῶμα ζώου κυρίως σὰν ἀποτέλεσμα μιᾶς ὄχι καὶ τόσο συνετῆς ζωῆς (θεωρία της μετεμψύχωσης). Μεγάλη σημασία εἶχε λοιπόν στὴ δρυιδική φιλοσοφία ἡ ἐλεύθερη βούληση του ἀτόμου καὶ ἡ δυνατότητα ἐπιλογή του γιὰ ὀρθὲς ἡ ὄχι πράξεις στὴ ζωή του.

Ὁ ἀριθμός 3 εἶχε ἱερὴ σημασία γιὰ τους Δρυίδες. Ἀπὸ μία πρωταρχική τριάδα θεῶν πλάστηκε ὁ κόσμος καὶ προῆλθαν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες θεότητες (πολυθεϊσμός), τρεῖς εἶναι οἱ Κύκλοι της Ζωῆς, τρεῖς οἱ κόσμοι του ἀνθρώπου (σῶμα - ψυχή - πνεῦμα), με βάση το 3 εἶναι φτιαγμένα τα ρητά σοφίας ποὺ περιγράφουν την δρυιδική πίστη (Τριάδες).

Οἱ Δρυίδες συγκεντρώνονταν σε φυσικές περιοχές, δάση καὶ ξέφωτα γιὰ τις θρησκευτικές τους τελετές, μακριά ἀπὸ τα μάτια του ἁπλοῦ κόσμου. Ἐκεῖ πιθανότητα λάμβαναν μέρος ἀνθρωποθυσίες με ἐξιλαστήριο ἡ μαντικό χαρακτῆρα. (Η πίστη στὴν ἀθανασία της ψυχῆς καθιστοῦσε ἕνα κατεστημένο ἀνθρωποθυσιῶν ὄχι τόσο παράλογο ἡ βίαιο ποὺ ἴσως φανεῖ σήμερα). Στὶς συνευρέσεις τους ἔπαιρναν κυκλικό σχηματισμό καὶ ὀνομάτιζαν την περιοχή με κάποια προστατευτική γιὰ αὐτή θεότητα. Την ἔννοια του ναοῦ ἀντικαθιστοῦσαν μεγάλοι ὀγκόλιθοι συμβολικῆς καὶ ἱερῆς σημασίας, τα μενίρ καὶ σχηματισμοί θρησκευτικῶν μνημείων ἀπὸ πολλά μενίρ μαζί, τα ντολμέν.

Στὸ Δρυιδισμό συναντοῦμε ἀρκετὰ σύμβολα. Το γκυ, φυτό με μαγικές καὶ θεραπευτικές ἰδιότητες ποὺ παρασιτεῖ στοὺς κορμούς της βελανιδιᾶς, το τετράφυλλο τριφύλλι, σύμβολο μεγάλης καλοτυχίας, το σταυρό, θρησκευτικό σύμβολο, τον ἀετό, σύμβολο του ὑπέρτατου Θεοῦ, το πράσινο χρῶμα, σύμβολο της ἐλπίδας, το σκοτάδι, σύμβολο ἄγνοιας, το φῶς, σύμβολο της γνώσης, την Πεντάλφα, σύμβολο κάποιας θεότητας καὶ ἄλλα πολλά.

«Τι ἀπέγινε;»

Στὰ χρόνια του Καίσαρα Αὐγούστου ἀπαγορεύτηκε ὁ Δρυιδισμός καὶ ἐπὶ Καίσαρα Κλαυδίου οἱ Δρυίδες ὑπέστησαν ἐπίμονους διωγμούς. Τα παραπάνω μαζί με την ἐξαπλώση του Χριστιανισμοῦ στὴν Εὐρώπη συντέλεσαν στὴν ἐξαφάνιση σίγα - σιγά της κοινωνίας των Δρυίδων ὄχι ὅμως καὶ της πάνσοφης Δρυιδικής διδασκαλίας. Πραγματικά, ἡ σοφία τῶν Δρυίδων ἀποτέλεσε ἕναν ἀπὸ τους σημαντικότερους κρίκους της Δυτικῆς Ἐσωτερικῆς Παράδοσης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Μεγάλη Ἑλληνική Ἐγκυκλοπαίδεια, Π. Δρανδάκης
-Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 33
-Παγκόσμια Ἱστορία Ἐκδοτική Ἀθηνῶν
-Μῦθοι τῶν Κελτῶν, ἐκδ. Παπαδήμα
-Ἐγκυκλοπαίδεια Ὑδρία, τόμος 33
-Παγκόσμια Μυθολογία Felix Guirand, ἐκδ. οἶκος Βίβλος
-Περιοδικό Ἱστορία
-Περιοδικά Asterix




.