Τὸ μυστικό ταξίδι
τοῦ Μ.Αλεξάνδρου ποὺ λίγοι γνωρίζουν
(Μέρos Α')
Μέρος Α` : Ἀπόρρητες Διδασκαλίες
Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ Φιλίππου , ἀπὸ πατέρα ἦταν Ἡρακλείδης καταγόμενος ἀπὸ τόν Κάρανο , ἀπόγονο τοῦ Τήμενου , ὁ ὁποῖος ἦταν...
...ὁ ἱδρυτής τῆς δυναστείας τῶν Μακεδόνων , πού μέ Ἀργείους ἐγκαταστάθηκε στό χῶρο τῆς Ἐπιμερίσας- Ἠμαθίας ἀπὸ τά πανάρχαια χρόνια.
Αἰακίδης ἀπὸ μητέρα , καταγόμενος ἀπὸ τόν Νεοπτόλεμο......, γιός
τοῦ Ἀχιλλέως , γιοῦ τοῦ Πηλέως , γιοῦ τοῦ Αἰακοῦ.
Καί ὁ Αἰακός , κατά τή μυθολογία . ἦταν γιός τοῦ Δία καί τῆς Αἴγινας
καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ἦταν οἱ τρεῖς κριτές τῶν ψυχῶν στόν Ἄδη.
Στήν ” Ἀνάβαση ” τοῦ Ἀρριανοῦ , ὁ Ἀλέξανδρος πολλές φορές ἐπικαλεῖται τήν καταγωγή του ἀπὸ τόν Ἡρακλῆ , τό γενάρχη τῶν Μακεδόνων.
Ὅπως διαρκής καί ἰσόβια ἦταν ἡ λατρεία του γιά τόν πρόγονό του ,
Ἀχιλλέα.
Ὁ Φίλιππος γνώρισε τήν Ὀλυμπιάδα , κόρη τοῦ βασιλιά τῶν Μολοσσῶν τῆς Ἠπείρου , στή Σαμοθράκη , κατά τήν ἐπίσκεψὴ τους ἐκεῖ , γιά νά μυηθοῦν στά Καβείρεια Μυστήρια , τό 357 π.χ. “ Λέγεται Φίλιππος ἐν Σαμοθράκη τή Ὀλυμπιάδι συμμυηθείς ”..
Ἡ νεαρή νύφη ἦταν ἱέρεια τῶν Ὀρφικῶν Μυστηρίων καί μυημένη στή
λατρεία τοῦ Διονύσου , μέ περισσότερο ζῆλο ἀπὸ τίς ἄλλες γυναῖκες ,
” μᾶλλον ἑτέρων ζηλώσασα τάς κατοχάς ” ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος , καί ” παρουσίαζε στίς συναθροίσεις μεγάλα ἤρεμα φίδια , τά ὁποία ξεπροβάλλοντας ἀπὸ τόν κισσό καί τά καλάθια τῶν μυστηριακῶν τελετῶν καί τυλιγόμενα στούς θύρσους καί τά στεφάνια τῶν γυναικών , καταφόβιζαν τούς ἄνδρες “.
Πρίν ἀπὸ τή νύχτα τοῦ γάμου της ἡ Ὀλυμπιάδα , αἰσθάνθηκε ὅτι , ἀφοῦ ἀκούστηκε βροντή , ἔπεσε κεραυνός πάνω στήν κοιλιά της , κι ἀπὸ τό χτύπημα προκλήθηκε μεγάλη φωτιά , κῖ ἔπειτα , ἀφοῦ διασπάσθηκε σέ φλόγες πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις , ἔσβησε.
Κι ὁ Φίλιππος ὕστερα ἀπὸ μέρες μετά τό γάμο , εἶδε ὄνειρο ὅτι ἔβαλε ὁ
ἴδιος σφραγῖδα στήν κοιλιά τῆς συζύγου του. Ἡ παράσταση τῆς σφραγῖδας , ὅπως νόμιζε , ἀπεικόνιζε λιοντάρι , γράφει ὁ Πλούταρχος.
Λένε , συνεχίζει ὁ Πλούταρχος , πώς μετά τό ὅραμα ὁ Φίλιππος ἔστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κῖ ἔφερε χρησμό ἀπὸ τό θεό , πού τοῦ ἔδινε ἐντολή νά κάνει θυσίες στόν Ἄμμωνα καί νά τόν σέβεται αὐτὸν περισσότερο ἀπ` ὅλους τούς θεούς.
” Ἄμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τοῦτον τόν θεόν “.
Ὁ Ἀλέξανδρος γεννήθηκε τόν Ἰούλιο τοῦ 356 π.χ , κατά τόν μῆνα ἑκατομβαιῶνα γιά τό Ἀττικὸ μηνολόγιο καί ” Λῶο ” γιά τό Μακεδονικό μηνολόγιο.
Τρία σημαντικά γεγονότα συνέβησαν κατά τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του.
Πυρπολήθηκε ὁ ναός τῆς Ἀρτέμιδος στήν Ἔφεσο , πού ἦταν ἕνα ἀπὸ τά
ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου , ἀπὸ τόν Ἡρόστρατο.
Νικήθηκαν οἱ Ἰλλυριοί ἀπὸ τόν στρατηγό Παρμενίωνα.
Τά ἄλογα τοῦ Φιλίππου πῆραν τήν πρώτη νίκη στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες.
Τήν ἀναστροφή τοῦ Ἀλέξανδρου τή φρόντιζαν τροφοί , παιδαγωγοί καί
δάσκαλοι τούς ὁποίους ἐπέβλεπε ὁ Λεωνίδας , ἄνδρας αὐστηρός στό
ἦθος καί συγγενής τῆς Ὀλυμπιάδος , πού ἀποκαλοῦνταν ἀπ` τούς ἄλλους , τροφός τοῦ Ἀλέξανδρου καί καθηγητής , γιά τό ἀξίωμα καί τή συγγένεια.
Κοντά του , στόν τυπικό ρόλο τοῦ παιδαγωγοῦ , ὁ Λυσίμαχος , Ἀκαρνᾶνας στήν καταγωγή.
Ἀργότερα ὁ Φίλιππος , κρίνοντας σωστά ὅτι ἡ ἐκπαίδευση τοῦ γιοῦ του
δέν ἔπρεπε νά περιοριστεῖ στήν προσπάθεια τῶν δασκάλων τῆς μουσικῆς καί τῶν ἐγκυκλίων μαθημάτων ( γραμματική , ποιητική , ρητορική , φιλοσοφία , μαθηματικά καί τέχνη ) , ἀλλὰ θεωρῶντας την ἔργο πιό μεγάλης σπουδαιότητας – ” ὡς μείζονος οὖσαν πραγματείας ” – ἔφερε κοντά του τόν Ἀριστοτέλη. ” Τῶν φιλοσόφων τόν ἐνδοξότατον καί λογιώτατον “..
Ὁ Ἀριστοτέλης ἀπὸ τά Στάγειρα , μαθητής τοῦ Πλάτωνα , καθόρισε ὥς
τόπο γιά τή διαμονή καί τίς σπουδές τοῦ Ἀλέξανδρου , τό ἱερὸ τῶν νυμφῶν
κοντά στή Μίεζα.
Ὁ νεαρός ἦταν φιλομαθής , εἶχε φυσική κλίση στή λογοτεχνία καί ἀγαποῦσε τό διάβασμα.
Ἀπὸ τότε κουβαλοῦσε πάντα μαζί του τήν ” Ἰλιάδα ” σέ πολυτελέστατο κιβώτιο. Διδάχθηκε τήν Ἠθικὴ καί τήν Πολιτική ἐπιστήμη ἀλλὰ καί τήν Ἰατρική , ” δοκεῖ δὲ μοι καί τό φιλιατρεῖν Ἀλεξάνδρω ” , ὄχι μόνο στή θεωρία.
Βοηθοῦσε τούς φίλους του ὅταν ἀρρώσταιναν κι ἔγραφε συνταγές γιά θεραπεία καί δίαιτα.
Τό σπουδαιότερο ὅμως ὅλων , εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος διδάχθηκε ἀπὸ τόν μεγάλο Δάσκαλό του , τίς ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ καί ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ διδασκαλίες , ” ἀπορρήτων καί βαθυτέρων διδασκαλιῶν ” , πού οἱ ἄνδρες τίς ἀποκαλοῦσαν ἀκροαματικές καί ἐποπτικές , καί δέν τίς διέδιδαν στούς πολλούς. Ἀργότερα , ἀπὸ τήν Ἀσία , ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης ἔβγαλε σέ βιβλία κάποιους λόγους σχετικούς μέ αὐτὲς , σέ ἐπιστολή του πρός τόν Δάσκαλο, γράφει : ” Ὁ Ἀλέξανδρος εὔχεται στόν Ἀριστοτέλη νά εὐτυχεῖ. Δέν ἔκαμες καλά πού ἐξέδωσες τούς ἀκροαματικούς λόγους “. ” Οὐκ ὀρθῶς ἐποίησας ἐκδοὺς τούς ἀκροαματικούς τῶν λόγων “…
Ὁ Ἀριστοτέλης ἀπολογεῖται γιά κείνους τούς λόγους ὅτι ἄλλοι εἶχαν ἐκδοθεῖ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ.
” Γιατί στ` ἀλήθεια ἡ πραγματεία ” Μετά τά Φυσικά ” πού δέν ἔχει τίποτα χρήσιμο γιά διδασκαλία καί μάθηση , γράφτηκε μονάχα σάν ὑπόδειγμα γιά τούς μορφωμένους “.
Αὐτὴ καί μόνο ἡ φράση , κάνει τόν ἀναγνώστη ἡ τόν μελετητή τοῦ σήμερα , νά αἰσθάνεται τουλάχιστον ἄβολα…
Τό καλοκαίρι τοῦ 338 π.χ , ὁ Ἀλέξανδρος καί οἱ συνομήλικοί του ἀποφοίτησαν.
Τήν ἄνοιξη τοῦ 334 τά μακεδονικά στρατεύματα καθώς καί τά στρατεύματα τῆς ἐνδοχώρας συγκεντρώθηκαν στήν Ἀμφαξίτιδα. Στήν Ἀμφίπολη συνάντησαν τίς δυνάμεις τοῦ Παρμενίωνα.
Τό σύνολο τοῦ μάχιμου στρατοῦ ἀνερχόταν σέ 5.100 ἱππεῖς καί 32.000 πεζούς.
Ἡ διάβαση τοῦ Ἑλλησπόντου καί ἡ πρώτη νίκη ἦταν κοντά….
Ὅπως λέει ὁ Ἐρατοσθένης , ἡ Ὀλυμπιάδα ὅταν ξεπροβόδισε τόν Ἀλέξανδρο
στήν ἐκστρατεία , εἰπὲ σ` αὐτόν μονάχα τό μυστικό τῆς γεννήσεώς του καί
τοῦ παρήγγειλε νά ἔχει φρόνημα ἄξιο τῆς καταγωγῆς του.
Τό ταξίδι πρός τήν Ἀνατολὴ ἄρχισε !
……………………
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἰνδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ἱστορία Μ. Ἀλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ἑλλάδος περιήγησις ( Ἀττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Ἀλέξανδρος- Καῖσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M. Ἀλέξανδρος , ἕνας ἰδιοφυής.
Μέρος Α` : Ἀπόρρητες Διδασκαλίες
Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ Φιλίππου , ἀπὸ πατέρα ἦταν Ἡρακλείδης καταγόμενος ἀπὸ τόν Κάρανο , ἀπόγονο τοῦ Τήμενου , ὁ ὁποῖος ἦταν...
...ὁ ἱδρυτής τῆς δυναστείας τῶν Μακεδόνων , πού μέ Ἀργείους ἐγκαταστάθηκε στό χῶρο τῆς Ἐπιμερίσας- Ἠμαθίας ἀπὸ τά πανάρχαια χρόνια.
Αἰακίδης ἀπὸ μητέρα , καταγόμενος ἀπὸ τόν Νεοπτόλεμο......, γιός
τοῦ Ἀχιλλέως , γιοῦ τοῦ Πηλέως , γιοῦ τοῦ Αἰακοῦ.
Καί ὁ Αἰακός , κατά τή μυθολογία . ἦταν γιός τοῦ Δία καί τῆς Αἴγινας
καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ἦταν οἱ τρεῖς κριτές τῶν ψυχῶν στόν Ἄδη.
Στήν ” Ἀνάβαση ” τοῦ Ἀρριανοῦ , ὁ Ἀλέξανδρος πολλές φορές ἐπικαλεῖται τήν καταγωγή του ἀπὸ τόν Ἡρακλῆ , τό γενάρχη τῶν Μακεδόνων.
Ὅπως διαρκής καί ἰσόβια ἦταν ἡ λατρεία του γιά τόν πρόγονό του ,
Ἀχιλλέα.
Ὁ Φίλιππος γνώρισε τήν Ὀλυμπιάδα , κόρη τοῦ βασιλιά τῶν Μολοσσῶν τῆς Ἠπείρου , στή Σαμοθράκη , κατά τήν ἐπίσκεψὴ τους ἐκεῖ , γιά νά μυηθοῦν στά Καβείρεια Μυστήρια , τό 357 π.χ. “ Λέγεται Φίλιππος ἐν Σαμοθράκη τή Ὀλυμπιάδι συμμυηθείς ”..
Ἡ νεαρή νύφη ἦταν ἱέρεια τῶν Ὀρφικῶν Μυστηρίων καί μυημένη στή
λατρεία τοῦ Διονύσου , μέ περισσότερο ζῆλο ἀπὸ τίς ἄλλες γυναῖκες ,
” μᾶλλον ἑτέρων ζηλώσασα τάς κατοχάς ” ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος , καί ” παρουσίαζε στίς συναθροίσεις μεγάλα ἤρεμα φίδια , τά ὁποία ξεπροβάλλοντας ἀπὸ τόν κισσό καί τά καλάθια τῶν μυστηριακῶν τελετῶν καί τυλιγόμενα στούς θύρσους καί τά στεφάνια τῶν γυναικών , καταφόβιζαν τούς ἄνδρες “.
Πρίν ἀπὸ τή νύχτα τοῦ γάμου της ἡ Ὀλυμπιάδα , αἰσθάνθηκε ὅτι , ἀφοῦ ἀκούστηκε βροντή , ἔπεσε κεραυνός πάνω στήν κοιλιά της , κι ἀπὸ τό χτύπημα προκλήθηκε μεγάλη φωτιά , κῖ ἔπειτα , ἀφοῦ διασπάσθηκε σέ φλόγες πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις , ἔσβησε.
Κι ὁ Φίλιππος ὕστερα ἀπὸ μέρες μετά τό γάμο , εἶδε ὄνειρο ὅτι ἔβαλε ὁ
ἴδιος σφραγῖδα στήν κοιλιά τῆς συζύγου του. Ἡ παράσταση τῆς σφραγῖδας , ὅπως νόμιζε , ἀπεικόνιζε λιοντάρι , γράφει ὁ Πλούταρχος.
Λένε , συνεχίζει ὁ Πλούταρχος , πώς μετά τό ὅραμα ὁ Φίλιππος ἔστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κῖ ἔφερε χρησμό ἀπὸ τό θεό , πού τοῦ ἔδινε ἐντολή νά κάνει θυσίες στόν Ἄμμωνα καί νά τόν σέβεται αὐτὸν περισσότερο ἀπ` ὅλους τούς θεούς.
” Ἄμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τοῦτον τόν θεόν “.
Ὁ Ἀλέξανδρος γεννήθηκε τόν Ἰούλιο τοῦ 356 π.χ , κατά τόν μῆνα ἑκατομβαιῶνα γιά τό Ἀττικὸ μηνολόγιο καί ” Λῶο ” γιά τό Μακεδονικό μηνολόγιο.
Τρία σημαντικά γεγονότα συνέβησαν κατά τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του.
Πυρπολήθηκε ὁ ναός τῆς Ἀρτέμιδος στήν Ἔφεσο , πού ἦταν ἕνα ἀπὸ τά
ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου , ἀπὸ τόν Ἡρόστρατο.
Νικήθηκαν οἱ Ἰλλυριοί ἀπὸ τόν στρατηγό Παρμενίωνα.
Τά ἄλογα τοῦ Φιλίππου πῆραν τήν πρώτη νίκη στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες.
Τήν ἀναστροφή τοῦ Ἀλέξανδρου τή φρόντιζαν τροφοί , παιδαγωγοί καί
δάσκαλοι τούς ὁποίους ἐπέβλεπε ὁ Λεωνίδας , ἄνδρας αὐστηρός στό
ἦθος καί συγγενής τῆς Ὀλυμπιάδος , πού ἀποκαλοῦνταν ἀπ` τούς ἄλλους , τροφός τοῦ Ἀλέξανδρου καί καθηγητής , γιά τό ἀξίωμα καί τή συγγένεια.
Κοντά του , στόν τυπικό ρόλο τοῦ παιδαγωγοῦ , ὁ Λυσίμαχος , Ἀκαρνᾶνας στήν καταγωγή.
Ἀργότερα ὁ Φίλιππος , κρίνοντας σωστά ὅτι ἡ ἐκπαίδευση τοῦ γιοῦ του
δέν ἔπρεπε νά περιοριστεῖ στήν προσπάθεια τῶν δασκάλων τῆς μουσικῆς καί τῶν ἐγκυκλίων μαθημάτων ( γραμματική , ποιητική , ρητορική , φιλοσοφία , μαθηματικά καί τέχνη ) , ἀλλὰ θεωρῶντας την ἔργο πιό μεγάλης σπουδαιότητας – ” ὡς μείζονος οὖσαν πραγματείας ” – ἔφερε κοντά του τόν Ἀριστοτέλη. ” Τῶν φιλοσόφων τόν ἐνδοξότατον καί λογιώτατον “..
Ὁ Ἀριστοτέλης ἀπὸ τά Στάγειρα , μαθητής τοῦ Πλάτωνα , καθόρισε ὥς
τόπο γιά τή διαμονή καί τίς σπουδές τοῦ Ἀλέξανδρου , τό ἱερὸ τῶν νυμφῶν
κοντά στή Μίεζα.
Ὁ νεαρός ἦταν φιλομαθής , εἶχε φυσική κλίση στή λογοτεχνία καί ἀγαποῦσε τό διάβασμα.
Ἀπὸ τότε κουβαλοῦσε πάντα μαζί του τήν ” Ἰλιάδα ” σέ πολυτελέστατο κιβώτιο. Διδάχθηκε τήν Ἠθικὴ καί τήν Πολιτική ἐπιστήμη ἀλλὰ καί τήν Ἰατρική , ” δοκεῖ δὲ μοι καί τό φιλιατρεῖν Ἀλεξάνδρω ” , ὄχι μόνο στή θεωρία.
Βοηθοῦσε τούς φίλους του ὅταν ἀρρώσταιναν κι ἔγραφε συνταγές γιά θεραπεία καί δίαιτα.
Τό σπουδαιότερο ὅμως ὅλων , εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος διδάχθηκε ἀπὸ τόν μεγάλο Δάσκαλό του , τίς ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ καί ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ διδασκαλίες , ” ἀπορρήτων καί βαθυτέρων διδασκαλιῶν ” , πού οἱ ἄνδρες τίς ἀποκαλοῦσαν ἀκροαματικές καί ἐποπτικές , καί δέν τίς διέδιδαν στούς πολλούς. Ἀργότερα , ἀπὸ τήν Ἀσία , ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης ἔβγαλε σέ βιβλία κάποιους λόγους σχετικούς μέ αὐτὲς , σέ ἐπιστολή του πρός τόν Δάσκαλο, γράφει : ” Ὁ Ἀλέξανδρος εὔχεται στόν Ἀριστοτέλη νά εὐτυχεῖ. Δέν ἔκαμες καλά πού ἐξέδωσες τούς ἀκροαματικούς λόγους “. ” Οὐκ ὀρθῶς ἐποίησας ἐκδοὺς τούς ἀκροαματικούς τῶν λόγων “…
Ὁ Ἀριστοτέλης ἀπολογεῖται γιά κείνους τούς λόγους ὅτι ἄλλοι εἶχαν ἐκδοθεῖ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ.
” Γιατί στ` ἀλήθεια ἡ πραγματεία ” Μετά τά Φυσικά ” πού δέν ἔχει τίποτα χρήσιμο γιά διδασκαλία καί μάθηση , γράφτηκε μονάχα σάν ὑπόδειγμα γιά τούς μορφωμένους “.
Αὐτὴ καί μόνο ἡ φράση , κάνει τόν ἀναγνώστη ἡ τόν μελετητή τοῦ σήμερα , νά αἰσθάνεται τουλάχιστον ἄβολα…
Τό καλοκαίρι τοῦ 338 π.χ , ὁ Ἀλέξανδρος καί οἱ συνομήλικοί του ἀποφοίτησαν.
Τήν ἄνοιξη τοῦ 334 τά μακεδονικά στρατεύματα καθώς καί τά στρατεύματα τῆς ἐνδοχώρας συγκεντρώθηκαν στήν Ἀμφαξίτιδα. Στήν Ἀμφίπολη συνάντησαν τίς δυνάμεις τοῦ Παρμενίωνα.
Τό σύνολο τοῦ μάχιμου στρατοῦ ἀνερχόταν σέ 5.100 ἱππεῖς καί 32.000 πεζούς.
Ἡ διάβαση τοῦ Ἑλλησπόντου καί ἡ πρώτη νίκη ἦταν κοντά….
Ὅπως λέει ὁ Ἐρατοσθένης , ἡ Ὀλυμπιάδα ὅταν ξεπροβόδισε τόν Ἀλέξανδρο
στήν ἐκστρατεία , εἰπὲ σ` αὐτόν μονάχα τό μυστικό τῆς γεννήσεώς του καί
τοῦ παρήγγειλε νά ἔχει φρόνημα ἄξιο τῆς καταγωγῆς του.
Τό ταξίδι πρός τήν Ἀνατολὴ ἄρχισε !
……………………
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἰνδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ἱστορία Μ. Ἀλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ἑλλάδος περιήγησις ( Ἀττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Ἀλέξανδρος- Καῖσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M. Ἀλέξανδρος , ἕνας ἰδιοφυής.
Το
μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου που
λίγοι γνωρίζουν Μέρος Β`
Μέρος
Β` : ΧΡΗΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΗΣ
ΣΙΒΑ
Τ
ό 331 π.χ ἡ κατάκτηση τῆς Αἰγύπτου ἔχει
ὁλοκληρωθείς , καί ὁ Ἀλέξανδρος
ξεκινᾶ γιά ἕνα ταξίδι τό ὁποῖο ἔχει προαποφασισθεῖ καί σχεδιαστεῖ ἀπὸ κοινοῦ
μέ τήν Ὀλυμπιάδα , ἀπὸ χρόνια.
Τόν Μάρτιο τοῦ ἴδιου ἔτους ταξιδεύει γιά τήν Ἀμμωνιάδα ( ὄαση Σίβα ) ὁποῦ βρίσκεται τό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνος Διός.
ξεκινᾶ γιά ἕνα ταξίδι τό ὁποῖο ἔχει προαποφασισθεῖ καί σχεδιαστεῖ ἀπὸ κοινοῦ
μέ τήν Ὀλυμπιάδα , ἀπὸ χρόνια.
Τόν Μάρτιο τοῦ ἴδιου ἔτους ταξιδεύει γιά τήν Ἀμμωνιάδα ( ὄαση Σίβα ) ὁποῦ βρίσκεται τό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνος Διός.
Ὁ
Ναός τοῦ Ἄμμωνος εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ
τούς Ἀρκάδες οἱ ὁποῖοι στό ἀπώτατο
παρελθόν ὑπὸ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἡρακλῆ
, εἶχαν ἐκστρατεύσει στήν Ἀφρικὴ καί
πρός τόν Ἀτλαντικὸ. Τό ἱερὸ , γράφει
ὁ Ἡρόδοτος , ” εἶναι ἀπομίμησις τοῦ
ἱεροῦ τῶν Θηβῶν ” , τό ὁποῖο ἐπίσης
ἵδρυσε ὁ Ἡρακλῆς , ὅπως καί τήν
Αἰγυπτιακή Θήβα. Γιά τόν Ἀλέξανδρο ,
ὁ Ἄμμων Ζεύς ἦταν ἕνας Ἕλληνας θεός
πού εἶχε ἤδη ἕνα ναό στήν Ἄυτι τῆς
Χαλκιδικῆς , καί τόν λάτρευαν στή
Δωδώνη.
Τόν γύρω ἀπὸ τό ναό χῶρο τῆς ὀάσεως εἶχαν ἱδρύσει καί ἀποικίσει Σάμιοι τῆς Αἱσχριωνιής Φυλῆς καί ” οἱ μετανάστες αὐτοὶ στά βάθη τῆς ἐρήμου δημιούργησαν τόν ἀκραῖο σταθμό τῆς ἀποικιακής πρός νότο διασποράς τοῦ Ἑλληνισμοῦ “.
Τόν γύρω ἀπὸ τό ναό χῶρο τῆς ὀάσεως εἶχαν ἱδρύσει καί ἀποικίσει Σάμιοι τῆς Αἱσχριωνιής Φυλῆς καί ” οἱ μετανάστες αὐτοὶ στά βάθη τῆς ἐρήμου δημιούργησαν τόν ἀκραῖο σταθμό τῆς ἀποικιακής πρός νότο διασποράς τοῦ Ἑλληνισμοῦ “.
Ἰδιαίτερης
προσοχῆς πρέπει νά τύχει , ἡ ἀναφορά
τήν ὁποία κάνει ὁ ἀείμνηστος
Ι.Φουράκης , βαθύς μελετητής καί γνώστης τῆς ἱστορίας καί προϊστορίας , στό βιβλίο του ” Μεῖξις -Ἀνακύκλησις “. Ὁ βασιλεύς , τῶν πελασγικῆς καταγωγῆς Ἀσσυρίων , Νίνος , σχεδίαζε ἐκστρατεία
πρός τήν Ἰνδικὴ καί προγραμμάτιζε ἐπισκέψη στό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνος γιά νά ζητήσει ” χρησμό καί εὐλογία “.
Ταξίδι πού πραγματοποίησε μέσα στήν ἀπέραντη ἔρημο , ἡ σύζυγός του Σεμίραμις μετά τόν θάνατο τοῦ Νίνου καί τήν ἀνάρρησί της στό θρόνο. Προσκύνημα τό ὁποῖο πραγματοποίησε καί ὁ Περσέας μέ τόν Ἡρακλῆ. Τό ταξίδι ἦταν ἕνα τεράστιο τόλμημα , λόγῳ τῶν δυσκολιῶν καί τῶν κινδύνων.
Ἡ ἐλλείψει νεροῦ στή βαθιά κι ἀτέλειωτη ἄμμο , καί ὁ τρομερός νοτιᾶς πού σήκωνε μεγάλες ἀνεμοθύελλες καθιστοῦσαν τό ἐγχείρημα ἄκρος ἐπικίνδυνο.
Μιά τέτοια ἀνεμοθύελλα εἶχε καταπιεῖ στήν ἔρημο 50.000 στρατιῶτες τοῦ βασιλιά Καμβύση.
Ὅλα αὐτὰ σχεδόν ὅλοι τά συνεκτιμούσαν , γράφει ὁ Πλούταρχος , ἀλλὰ ἦταν δύσκολο νά ἀποτρέψουν τόν Ἀλέξανδρο ἀπὸ ὅτι εἶχε ἀποφασίσει.
” ..χαλεπόν δ` ἤν Ἀλέξανδρον ἀποτρέψαι πρός ὀτιοῦν ὡρμημένον “..
Γιατί καί ἡ τύχη , ὑποχωρῶντας στήν ἐπιρροή του , ἰσχυροποιοῦσε τή γνώμη του.
” Ἡ τε γάρ τύχη ταῖς ἐπιβολαῖς ὑπείκουσα τήν γνώμην ἰσχυράν ἐποίει “…
Ι.Φουράκης , βαθύς μελετητής καί γνώστης τῆς ἱστορίας καί προϊστορίας , στό βιβλίο του ” Μεῖξις -Ἀνακύκλησις “. Ὁ βασιλεύς , τῶν πελασγικῆς καταγωγῆς Ἀσσυρίων , Νίνος , σχεδίαζε ἐκστρατεία
πρός τήν Ἰνδικὴ καί προγραμμάτιζε ἐπισκέψη στό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνος γιά νά ζητήσει ” χρησμό καί εὐλογία “.
Ταξίδι πού πραγματοποίησε μέσα στήν ἀπέραντη ἔρημο , ἡ σύζυγός του Σεμίραμις μετά τόν θάνατο τοῦ Νίνου καί τήν ἀνάρρησί της στό θρόνο. Προσκύνημα τό ὁποῖο πραγματοποίησε καί ὁ Περσέας μέ τόν Ἡρακλῆ. Τό ταξίδι ἦταν ἕνα τεράστιο τόλμημα , λόγῳ τῶν δυσκολιῶν καί τῶν κινδύνων.
Ἡ ἐλλείψει νεροῦ στή βαθιά κι ἀτέλειωτη ἄμμο , καί ὁ τρομερός νοτιᾶς πού σήκωνε μεγάλες ἀνεμοθύελλες καθιστοῦσαν τό ἐγχείρημα ἄκρος ἐπικίνδυνο.
Μιά τέτοια ἀνεμοθύελλα εἶχε καταπιεῖ στήν ἔρημο 50.000 στρατιῶτες τοῦ βασιλιά Καμβύση.
Ὅλα αὐτὰ σχεδόν ὅλοι τά συνεκτιμούσαν , γράφει ὁ Πλούταρχος , ἀλλὰ ἦταν δύσκολο νά ἀποτρέψουν τόν Ἀλέξανδρο ἀπὸ ὅτι εἶχε ἀποφασίσει.
” ..χαλεπόν δ` ἤν Ἀλέξανδρον ἀποτρέψαι πρός ὀτιοῦν ὡρμημένον “..
Γιατί καί ἡ τύχη , ὑποχωρῶντας στήν ἐπιρροή του , ἰσχυροποιοῦσε τή γνώμη του.
” Ἡ τε γάρ τύχη ταῖς ἐπιβολαῖς ὑπείκουσα τήν γνώμην ἰσχυράν ἐποίει “…
Μέχρι
τό Παραιτόνιο προχωροῦσε παραθαλάσσια
μέσῳ μιᾶς περιοχῆς πού ἦταν ἔρημη ,
ἀλλὰ ὄχι ἄνυδρη , διανύοντας μέχρι
ἐκεῖ περίπου χίλια ἑξακόσια στάδια.
Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε στή μεσόγειο περιοχή , ὁπού βρισκόταν το μαντεῖο τοῦ Ἄμμωνα.
Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε στή μεσόγειο περιοχή , ὁπού βρισκόταν το μαντεῖο τοῦ Ἄμμωνα.
” Κατά
τή φάση αὐτῆς τῆς πορείας ἡ βοήθεια
πού προσφέρθηκε στίς δυσκολίες του ἀπὸ
τό θεό ἔγινε περισσότερο πιστευτή ἀπὸ
τούς μεταγενέστερους χρησμούς.
Ἀρχικὰ , πολύ νερό καί συνεχείας βροχές ἀπὸ τό Δία τούς ἀπάλλαξαν ἀπὸ τόν κίνδυνο τῆς δίψας , καί σβήνοντας τήν ξηρασία τῆς ἄμμου , πού ἔγινε ὑγρὴ καί συμπιέστηκε ἀπὸ μόνη της , ἔκαναν τόν ἀέρα πιό ἀναπνεύσομαι καί καθαρό.
Ἔπειτα , ἐνῶ εἶχαν σβήσει τα σημάδια πού ὑπῆρχαν γιά τούς ὁδηγούς , καί περιπλανιόταν ὁ στρατός καί χάθηκαν μεταξύ τους λόγῳ ἄγνοιας , ἐμφανίστηκαν κάποια
κοράκια καί τούς ἔδειχναν τήν κατεύθυνση τοῦ δρόμου , πετῶντας καί κατευθυνόμενα μπροστά ὅταν τά ἀκολουθοῦσαν καί περιμένοντάς τους ἅμα καθυστεροῦσαν κι ἔμεναν πίσω’ καί τό πιό παράξενο ἀπ` ὅλα ὅπως ἀναφέρει ὁ Καλλισθένης , καλῶντας μέ τούς κρωγμοῦς τή νύχτα αὐτούς πού περιπλανιόταν καί κράζοντας , τούς
ἔβαζαν στό σωστό δρόμο ” , περιγράφει παραστατικά τήν πορεία ὁ Πλούταρχος.
Κι ὁ Ἀρριανός ὁμολογεῖ , ” ὅτι κάποια θεϊκή δύναμη τόν βοήθησε , αὐτὸ μπορῶ νά τό ἐπιβεβαιώσω ‘ καθώς καί ἡ λογική σκέψη συμφωνεῖ μέ αὐτὸ “.
” Καί ὅτι μέν θεῖον τί ξυνεπέλαβεν αὐτῷ ἔχω ἰσχυρίσασθαι , ὅτι καί τό εἱκὸς ταύτῃ ἔχει “..
Ἀρχικὰ , πολύ νερό καί συνεχείας βροχές ἀπὸ τό Δία τούς ἀπάλλαξαν ἀπὸ τόν κίνδυνο τῆς δίψας , καί σβήνοντας τήν ξηρασία τῆς ἄμμου , πού ἔγινε ὑγρὴ καί συμπιέστηκε ἀπὸ μόνη της , ἔκαναν τόν ἀέρα πιό ἀναπνεύσομαι καί καθαρό.
Ἔπειτα , ἐνῶ εἶχαν σβήσει τα σημάδια πού ὑπῆρχαν γιά τούς ὁδηγούς , καί περιπλανιόταν ὁ στρατός καί χάθηκαν μεταξύ τους λόγῳ ἄγνοιας , ἐμφανίστηκαν κάποια
κοράκια καί τούς ἔδειχναν τήν κατεύθυνση τοῦ δρόμου , πετῶντας καί κατευθυνόμενα μπροστά ὅταν τά ἀκολουθοῦσαν καί περιμένοντάς τους ἅμα καθυστεροῦσαν κι ἔμεναν πίσω’ καί τό πιό παράξενο ἀπ` ὅλα ὅπως ἀναφέρει ὁ Καλλισθένης , καλῶντας μέ τούς κρωγμοῦς τή νύχτα αὐτούς πού περιπλανιόταν καί κράζοντας , τούς
ἔβαζαν στό σωστό δρόμο ” , περιγράφει παραστατικά τήν πορεία ὁ Πλούταρχος.
Κι ὁ Ἀρριανός ὁμολογεῖ , ” ὅτι κάποια θεϊκή δύναμη τόν βοήθησε , αὐτὸ μπορῶ νά τό ἐπιβεβαιώσω ‘ καθώς καί ἡ λογική σκέψη συμφωνεῖ μέ αὐτὸ “.
” Καί ὅτι μέν θεῖον τί ξυνεπέλαβεν αὐτῷ ἔχω ἰσχυρίσασθαι , ὅτι καί τό εἱκὸς ταύτῃ ἔχει “..
Ἔφτασαν
στήν ὄαση Σίβα , ἡ ὁποῖα ὅπως καί ἡ
Σαμοθράκη , ” εὑρίσκονται ὄχι μόνο
ἐπὶ τοῦ κέντρου τοῦ τεσσαρακοστοῦ δευτέρου παραλλήλου , ἀλλὰ καί εἰς τήν αὐτὴν ἀκριβῶς συντεταγμένην ἀκτῖνα τοῦ 25ου ἀνατολίτικού μεσημβρινοῦ ” , σημειώνει ὁ Φουράκης.
” Ἡ περιοχή , στήν ὁποία βρίσκεται τό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνα , ἀπ` ὅλες τίς πλευρές τριγύρω εἶναι ἐρημική , πάρα πολύ ἀμμώδης καί χωρίς καθόλου νερό.
ἐπὶ τοῦ κέντρου τοῦ τεσσαρακοστοῦ δευτέρου παραλλήλου , ἀλλὰ καί εἰς τήν αὐτὴν ἀκριβῶς συντεταγμένην ἀκτῖνα τοῦ 25ου ἀνατολίτικού μεσημβρινοῦ ” , σημειώνει ὁ Φουράκης.
” Ἡ περιοχή , στήν ὁποία βρίσκεται τό ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνα , ἀπ` ὅλες τίς πλευρές τριγύρω εἶναι ἐρημική , πάρα πολύ ἀμμώδης καί χωρίς καθόλου νερό.
Τό
ἱερὸ , ἐνῶ καταλαμβάνει μικρή ἔκταση
στό κέντρο ( γιατί ἡ πλευρά τοῦ ἱεροῦ
πού ἔχει τό μεγαλύτερο πλάτος εἶναι περίπου σαράντα στάδια ) εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ
ἡμέρα δέντρα , ἀπὸ ἐλιὲς καί φοίνικες , καί ὁ μόνος χῶρος πού διαθέτει νερό ἀπὸ τίς γύρω περιοχές.
πού ἔχει τό μεγαλύτερο πλάτος εἶναι περίπου σαράντα στάδια ) εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ
ἡμέρα δέντρα , ἀπὸ ἐλιὲς καί φοίνικες , καί ὁ μόνος χῶρος πού διαθέτει νερό ἀπὸ τίς γύρω περιοχές.
Ἀπὸ
αὐτό ἀναβλύζει μία πηγή , πού δέν μοιάζει
καθόλου μέ τίς ὑπόλοιπες πηγές πού
ἀναβλύζουν ἀπὸ τή γῆ. Γιατί τό νερό της τό μεσημέρι εἶναι παγωμένο γι` αὐτόν πού
τό πίνει , καί ἀκόμα περισσότερο παγωμένο γιά ὅποιον τό ἀγγίξει ` ὅταν ὁ ἥλιος τείνει πρός τή δύση , γίνεται λίγο πιό ζεστό , καί ἀπὸ τό βράδυ μέχρι τά μεσάνυχτα ἀκόμα πιό ζεστό , τά μεσάνυχτα μάλιστα εἶναι πολύ πιό ζεστό ἀπ` ὁ,τι προηγουμένως,
ἐνῶ ἀπὸ τά μεσάνυχτα ἀρχίζει σταδιακά νά κρυώνει , καί τό ξημέρωμα εἶναι πιά
ψυχρό , ἐνῶ τό μεσημέρι ἀκόμη πιό ψυχρό “. ( ΑΡΡΙΑΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV ).
ἀναβλύζουν ἀπὸ τή γῆ. Γιατί τό νερό της τό μεσημέρι εἶναι παγωμένο γι` αὐτόν πού
τό πίνει , καί ἀκόμα περισσότερο παγωμένο γιά ὅποιον τό ἀγγίξει ` ὅταν ὁ ἥλιος τείνει πρός τή δύση , γίνεται λίγο πιό ζεστό , καί ἀπὸ τό βράδυ μέχρι τά μεσάνυχτα ἀκόμα πιό ζεστό , τά μεσάνυχτα μάλιστα εἶναι πολύ πιό ζεστό ἀπ` ὁ,τι προηγουμένως,
ἐνῶ ἀπὸ τά μεσάνυχτα ἀρχίζει σταδιακά νά κρυώνει , καί τό ξημέρωμα εἶναι πιά
ψυχρό , ἐνῶ τό μεσημέρι ἀκόμη πιό ψυχρό “. ( ΑΡΡΙΑΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV ).
” Ὦ`
ΠΑΙ` ΔΙΟ`Σ “
” Κί ὅταν πέρασε τήν ἔρημο καί ἔφτασε στόν ἱερὸ τόπο , ὁ προφήτης τοῦ Ἄμμωνα
τοῦ εὐχήθηκε νά εἶναι καλά ἐκ μέρους τοῦ θεοῦ , ὅπως ἐκ μέρους τοῦ πατέρα “.
” ..ὥς ἀπὸ πατρός προσεῖπεν “.
” Κι αὐτὸς ( ὁ Ἀλέξανδρος ) ρώτησε ἄν τοῦ εἶχε ξεφύγει κάποιος ἀπὸ τούς δολοφόνους τοῦ πατέρα του.
” Κί ὅταν πέρασε τήν ἔρημο καί ἔφτασε στόν ἱερὸ τόπο , ὁ προφήτης τοῦ Ἄμμωνα
τοῦ εὐχήθηκε νά εἶναι καλά ἐκ μέρους τοῦ θεοῦ , ὅπως ἐκ μέρους τοῦ πατέρα “.
” ..ὥς ἀπὸ πατρός προσεῖπεν “.
” Κι αὐτὸς ( ὁ Ἀλέξανδρος ) ρώτησε ἄν τοῦ εἶχε ξεφύγει κάποιος ἀπὸ τούς δολοφόνους τοῦ πατέρα του.
Κι
ὅταν ο προφήτης τοῦ συνέστησε νά μιλάει
μέ εὐσέβεια – γιατί ὁ πατέρας του
δέν
ἦταν θνητός – ( ” οὗ γάρ εἶναι πατέρα θνητόν αὐτῷ ” ) ρώτησε ἀλλάζοντας ἄν εἶχε τιμωρήσει ὅλους τούς δολοφόνους τοῦ Φιλίππου ‘
ἔπειτα ρώτησε γιά τήν ἐξουσία , ἄν δηλαδή ἔχει καθορίσει γι` αὐτόν νά γίνει κυρίαρχος
ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
ἦταν θνητός – ( ” οὗ γάρ εἶναι πατέρα θνητόν αὐτῷ ” ) ρώτησε ἀλλάζοντας ἄν εἶχε τιμωρήσει ὅλους τούς δολοφόνους τοῦ Φιλίππου ‘
ἔπειτα ρώτησε γιά τήν ἐξουσία , ἄν δηλαδή ἔχει καθορίσει γι` αὐτόν νά γίνει κυρίαρχος
ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Κι
ὅταν ὁ θεός χρηματοδότησε ὅτι καί αὐτὸ
τό καθόρισε καὶ ὅτι ὁ Φίλλιππος βρῆκε
πλήρη δικαίωση , πρόσφερε στό θεό λαμπρά
ἀφιερώματα καί χρήματα στούς Ἱερεῖς.
Αὐτὰ γράφουν οἱ περισσότεροι σχετικά μέ τούς χρησμούς.” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ-ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ , Ἀλέξανδρος - Καῖσαρ ).
” Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Ἀλέξανδρος σέ ἐπιστολή πρός τή μητέρα του γράφει ὅτι τοῦ δόθηκαν
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ , ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ “
” …γεγονέναι τινάς αὐτῷ μαντείας ἀπορρήτους , ἄς αὐτὸς ἐπανελθών φράσει πρός μόνην
ἐκείνην..” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ )
Αὐτὰ γράφουν οἱ περισσότεροι σχετικά μέ τούς χρησμούς.” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ-ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ , Ἀλέξανδρος - Καῖσαρ ).
” Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Ἀλέξανδρος σέ ἐπιστολή πρός τή μητέρα του γράφει ὅτι τοῦ δόθηκαν
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ , ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ “
” …γεγονέναι τινάς αὐτῷ μαντείας ἀπορρήτους , ἄς αὐτὸς ἐπανελθών φράσει πρός μόνην
ἐκείνην..” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ )
Αὐτὰ
ἔγραψε πρός τή μητέρα του , Ἱέρεια
Ὀλυμπιάδα , ἡ ὁποία ἦταν γόνος καί τοῦ
βασιλέως τῶν Χαόνων Ἐλένου , ὁ ὁποῖος
” κατέχει τόν ὁμιλοῦντα λίθον , τόν
ὁποῖον τοῦ ἐδώρισε
ὁ Ἀπόλλων “.
Ὁ Ἀπόλλων γιά τούς Ἕλληνες εἶναι ὁ Ἥλιος Σείριος , ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μέγιστος τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Κυνός. ( Σημ. Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νά ἀναζητήσει παλαιότερη ἀναφορὰ στόν Ἔλενο , στήν τριλογία ” ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ ” ).
Δύο χρόνια μετά τό θάνατό του στή Βαβυλῶνα , 10 Ἰουνίου τοῦ 323 π.χ , ὁ Πτολεμαῖος , ὁ
τελευταῖος ἐπιζῶν ἀπὸ τούς ἐπιγόνους του , ὁ ὁποῖος τόν εἶχε συνοδεύσει καί στήν ὄαση ,
θά ἐνταφιάσει τό ταριχευμένο σῶμα του στή Σίβα.\
ὁ Ἀπόλλων “.
Ὁ Ἀπόλλων γιά τούς Ἕλληνες εἶναι ὁ Ἥλιος Σείριος , ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μέγιστος τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Κυνός. ( Σημ. Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νά ἀναζητήσει παλαιότερη ἀναφορὰ στόν Ἔλενο , στήν τριλογία ” ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ ” ).
Δύο χρόνια μετά τό θάνατό του στή Βαβυλῶνα , 10 Ἰουνίου τοῦ 323 π.χ , ὁ Πτολεμαῖος , ὁ
τελευταῖος ἐπιζῶν ἀπὸ τούς ἐπιγόνους του , ὁ ὁποῖος τόν εἶχε συνοδεύσει καί στήν ὄαση ,
θά ἐνταφιάσει τό ταριχευμένο σῶμα του στή Σίβα.\
Το
μυστικό ταξίδι του Μ. Ἀλεξάνδρου ποὺ
λίγοι γνωρίζουν Μέρος Γ
Μέρος Γ` : ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ ) -
Βρισκόμαστε στὸ καλοκαίρι τοῦ 327 π.χ καί ὁ Ἀλέξανδρος ἐγκατέλειψε τή Βακτρία , καί διαμέσου τοῦ περάσματος τοῦ Shibar , διέσχισε τό ἰνδικούς.
Μέ πορεία δίχως ἰδιαίτερος προβλήματα ἔφτασε στό σημερινό Begram. Βάδισε κατά μῆκος τοῦ ποταμοῦ Κωφή νὰ ( Καμπούλ ) , κι ἔπειτα σέ δύο παρατάξεις βάδισε κατά μῆκος τοῦ σημερινοῦ δρόμου μεταξύ Καμποῦλ καί Τζαλαλαμπάντ.
Μετά ἀπὸ σκληρές μάχες , κι ἀφοῦ ὑπέταξε τούς Ἀσπασιανοῦς , τούς Γουραίους καί τούς Ἀσσακηνούς , ἔφτασε στήν πόλη Νύσα ( βορειοανατολικά τοῦ σημερινοῦ Τζαλαλαμπάντ , στά σύνορα Ἀφγανιστᾶν καί Πακιστᾶν ).
Ἡ πόλις ἦταν κατά τήν παράδοση Ἑλληνική , πού τήν εἶχε χτίσει αἰῶνες πρίν ὁ Διόνυσος κατά τήν ἐκστρατεία του στήν Ἰνδία.
” Διόνυσον δέ κτίσαι τήν Νύσαν , ἐπεί τε ἰνδούς ἐχειρώσατο ” ( Ἀρριανός Ε,1).
Αὐτὰ τά ἀναφέρει ὁ ἄρχοντας τῆς πόλης Ἀκουφις , καί τοῦ ἐπιδεικνύει κατάφυτους μέ ἀμπέλια τόπους πού δέν
ὑπῆρχαν πουθενά ἀλλοῦ στήν εὐρύτερη περιοχή , ὅπως καί κισσό.
Μπροστά του τώρα ὑψώνεται ἡ ὕψιστη πρόκληση : ἡ ἈΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ.
” Ὁ βράχος αὐτὸς – γράφει ὁ Ἀρριανός - εἶναι ἕνα σημαντικό πρᾶγμα σ` αὐτὸν τόν τόπο , καί ὑπάρχει σχετικά μ`
αὐτὸν παράδοση ὅτι οὔτε ὁ Ἡρακλῆς , ὁ γιός τοῦ Δία , δέν μπόρεσε νά τόν κατακτήσει.
” ..οὐδέ Ἡρακλεῖ τῷ Διός ἀλωτόν γενέσθαι τήν πέτραν “.
” Ἡ περιφέρεια μέν τοῦ βράχου λέγουν ὅτι εἶναι 200 στάδια ( 23.000 μέτρα ) , τό δέ ὕψος αἰτοῦ , στό μέρος πού
εἷναι τό πιό χαμηλό του σημεῖο , εἶναι .ἔντεκα στάδια ( 1265 μέτρα ) , ἐνῶ γιά τήν ἀνάβαση σ` αὐτὸν ὑπῆρχε ἕνα
μόνο στενό πέρασμα χειροποίητο καί κακοτράχαλο’ ὑπῆρχε μάλιστα στήν ἄκρη τοῦ βράχου νερό καί αρκετό καί
καθαρό , γιατί ἀνάβλυζε ἐκεῖ μιά πηγή , ὥστε νά ρέει ἀπ` αὐτήν , ἐπιπλέον ὑπῆρχε ἐκεῖ καί δάσος καί γόνιμη
περιοχή , ὥστε , ὅταν καλλιεργηθεῖ , νά φτάσει γιά τή διατροφή χιλίων ἀνθρώπων. ( Ἀρριανός ΧΧVII )
Σύμφωνα με τον Ἀρριανό (Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις), ἥ Ἄορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμοῦ καὶ της κοιλάδας του Ἱνδού ποταμοῦ. Ὁ Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ἱμᾶου ὀρούς (σημερινά δυτικά Ἰμαλάια στὸ βόρειο Πακιστάν) καὶ Σουάστη ποταμοῦ (σημερινός Σουάτ (Swat), στο ΒΔ Πακιστάν), ὁ ὁποῖος βρίσκεται μετά τον Ὑδάσπη ποταμό (σημερινός Γχελούμ (Jhelum), της περιοχῆς Πουντζάμπ (Punjab) στο ΒΑ Πακιστάν).
Ἀπὸ μελέτες του ἀρχαιολόγου Aurel Stein (1926) ὑπολογίζεται ὅτι ἡ Ἄορνος Πέτρα σήμερα ὀνομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) καὶ βρίσκεται λίγα km δυτικά του Ἱνδού ποταμοῦ καὶ βόρεια του ποταμοῦ Μπουνέρ (Buner) στὸ βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στὰ σημερινά σύνορα με το Ἀφγανιστάν.
Ἡ πολιορκία ἦταν αἱματηρή καί ἡ ἀντίσταση λυσσαλέα.
Οἱ πολιορκημένοι – γράφει ὁ Ἀρριανός – ἔμειναν ἔκθαμβοι μέ τήν ἀπερίγραπτη τόλμη τῶν Μακεδόνων ` ” ἔπρεπε νά πραγματοποιηθεῖ πάσῃ θυσία ” ἡ ἐκπόρθηση.
Ἐπὶ ἑπτὰ ἡμερόνυκτα ἐμάχοντο σκληρά οἱ Ἕλληνες προκειμένου νά ἐκπορθήσουν τό ” ἀπόρθητο τούτῳ φρούριο”.
Προκειμένου λοιπόν ὁ Ἀλέξανδρος , νά ἐπιτύχει τήν κατάληψη τῆς Ἀόρνου Πέτρας δέν δίστασε νά χρησιμοποιήσει ” τό σῶμα τῶν βασιλικῶν παίδων , τῶν ὁποίων ἡ ἡλικία δέν ἦτο μεγαλυτέρα τῶν δέκα πέντε ἐτῶν καί οὔτε ἕνας ἀπὸ τούς νεαρούς ἐκείνους ἥρωες ἐπέζησε ” ( ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ ).
Τήν ΑΟΡΝΟ ΠΕΤΡΑ τήν συνοδεύουν κάποιες πληροφορίες οἱ ¨ὁποῖες γιά τόν ἄνθρωπο τῆς πρώϊμης καί κλασικῆς
ἀρχαιότητας , τῶν Ἑλληνιστικῶν χρόνων , τῆς Βυζαντινῆς περιόδου ,ἦταν μέρος τῶν γνώσεών του , κι αὐτὸ λόγω διαφορετικῆς παιδείας καί κοσμοθεώρησης.
Γιά τόν σημερινό ὅμως ἀναγνώστη πιθανότατα νά φανοῦν ” παράδοξες ” , ” ἐξωφρενικές ” , ” ἀντισυμβατικές ” , ” ἀντεπιστημονικές ” καί ” παράλογες “.
Γράφει ὁ Φιλόστρατος :
(Τα ἐς τον Τυανέα Ἀπολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10): «`Ἄκουσέ ὅμως ὅτι την κατέλαβε ὁ Ἀλέξανδρος καὶ ὅτι ὀνομαζόταν Ἄορνος ὄχι γιατί εἶχε ὕψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ἱερὰ πτηνά πετοῦν πάνω ἀπὸ αὐτὸ το ὕψος, ἀλλὰ γιατί στὴν κορυφή της λένε πῶς ὑπάρχει ρῆγμα ποὺ τραβάει τα πτηνά ποῦ πετοῦν ἀπὸ πάνω, κάτι πού μπορεῖ νὰ δεῖ κανείς στὴν Ἀθήνα στὸν πρόδομο του Παρθενῶνος».
Ο Στράβωνας λέει γιὰ το ρῆγμα ποῦ ὑπῆρχε στὴν κορυφή της Ἀόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): «Εἶναι σπήλαιο ἱερὸ, το ὁποῖο λέγεται χαρώνιο, ὀλέθριο ποῦ ἔχει ἀποφράδα»
” ἐστί σπήλαιον ἱερόν χαρώνιον λεγόμενον , ὀλέθριον ἔχον ἀποφράς “..
ΑΠΟΦΡΑΣ= ΠΥΛΗ , ἔξοδος καὶ εἴσοδος τοῦ ὀλέθριου Χάροντος.
” ἀποφράς εἶναι η πύλη τήν ὁποίαν οἱ Ἀρχαῖοι ἐθεώρουν ὡς εἴσοδον καί κάθοδον εἷς τόν Ἀδὴν ( ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ , Γ.Πάπε , Ε.Στεφάνου , Φ.Πασσόβ ).
Ὁ Ι. Φουράκης γράφει ” γιά δίαυλο προωθήσεως καί ἀναρροφήσεως αἰθερικῶν ἰόντων , προοριζομένων διά
τήν ἀνάπλασαν καί βίωσιν τῶν ἐκ τοῦ Ταρτάρου ἐπὶ τῆς Χθονός ἀνελθόντων καί ἀνερχομένων καί ἀνθρωπομορφοποιούμενων ὄντων “.
Ὅμως οἱ ” παράδοξες ” αὐτὲς πληροφορίες , συνδυαζόμενες μέ πληροφορίες πού ἀποτελοῦν δομικά συστατικά
τῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας , φιλοσοφίας καὶ κοσμοθεώρησης , ἀλλὰ καί ἄλλων λαῶν , γεννοῦν πολύμορφα καί
πολυδιάστατα ρωτήματα :
Ὁ `Ἄγ. Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστόν σαλός στὶς προφητεῖες του ἀναφέρει ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔκλεισε τις πύλες των Ἰνδιῶν ἀπὸ τις ¨ὁποῖες μέλλει νὰ βγοῦν 72 βασιλεῖς με τον λαό τους: «Κατά το ἔτος ἐκεῖνο θ’ ἀνοίξει ὁ Κύριος τις πύλες των Ἰνδιῶν ποὺ ἔκλεισε ὁ βασιλιάς των Μακεδόνων Ἀλέξανδρος. Θὰ βγοῦν τότε ἀπὸ ἐκεῖ οἱ ἑβδομῆντα δύο βασιλεῖς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά ἔθνει, ποὺ εἶναι πιὸ σιχαμερά ἀπὸ κάθε ἀηδία καὶ δυσωδία. Αὐτὰ θὰ διασκορπισθοῦν σ’ ὅλο τον κόσμο. Θὰ τρῶνε ζωντανούς τους ἀνθρώπους καὶ θὰ πίνουν το αἷμα τους».
( Πλούταρχος, Περί `Ἰσιδος καὶ Ὀσίριδος, παράγραφος 356): «Ὁ Τυφῶνας ἀπέκτησε συνωμότες ἑβδομῆντα δύο ἄνδρες»
Στήν Ἀποκάλυψη του Ἰωάννη διαβάζουμε γιὰ τα ἔθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9): «Καὶ ὅταν συμπληρωθοῦν τα χίλια χρόνια, θὰ λυθεῖ ὁ Σατανᾶς ἀπὸ τὴ φυλακή του καὶ θὰ βγεῖ γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τα ἔθνη ποῦ βρίσκονται στὶς τέσσερις γωνίες της γῆς, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αὐτούς θὰ συγκεντρώσει στὸν πόλεμο καὶ ὁ ἀριθμὸς τους θὰ εἷναι σὰν την ἄμμο της θάλασσας. Ἀνέβηκαν στὴν ἐπιφάνεια της γῆς καὶ περικύκλωσαν το στράτευμα των ἁγίων καὶ την πόλη την ἠγαπημένη. Κατέβηκε ὅμως φωτιά ἀπὸ τον οὐρανὸ καὶ τους κατέκαψε».
Ο περιηγητής του 6ου αἰῶνα π.Χ. Σκύλαξ, ὁ ὁποῖος περιόδευσε στὴν Ἰνδία ἔπειτα ἀπὸ ἐντολὴ του βασιλιά τῶν Περσῶν Δαρεῖου γιὰ νὰ καταγράψει τα ἔθνη καὶ τις φυλές της, γράφει γιὰ τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): «Ὑπῆρχαν στὰ βουνά του Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ της κεντρικῆς Ἰνδίας, ὅπου ζοῦσαν σε σπηλιές καὶ ὑπόγειες στοές, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν κεφάλι σκύλου. Καὶ ὅλοι τους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, εἶχαν μία μεγάλη οὐρὰ».
Στοὺς Κυνοκέφαλους ἀναφέρεται ἐπίσης καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)
Ὁ Κάτω Κόσμος εἶναι τεράστιες κοιλότητες στὸ ἐσωτερικό της Γῆς οἱ ὁποῖες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ἐνῶ στὴν ἐπιφάνεια της Γῆς ὑπάρχουν στόμια τα ὁποία ἀποτελοῦν εἰσόδους ποῦ ὁδηγοῦν στὸ ἐσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων): «`Ὅσο γιὰ τις περιοχές στὸ ἐσωτερικό της γῆς, αὐτὲς εἶναι συνέχεια των κοιλωμάτων της καὶ ὑπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ ὅλη τὴ γῆ. `Ἄλλες εἶναι βαθύτερες καὶ πιὸ ἀνοιχτές ἀπ’ αὐτὴν ποῦ κατοικοῦμε ἐμεῖς, ἄλλες πάλι εἶναι πιὸ βαθιές, ἀλλὰ το χάσμα τους εἶναι μικρότερο ἀπὸ το χάσμα του δικοῦ μας τόπου, ὑπάρχουν ὡστόσο μερικές ποῦ εἶναι μικρότερες στὸ βάθος καὶ πιὸ πλατιές ἀπὸ τον δικό μας τόπο. `Ὅλες αὐτὲς οἱ περιοχές κάτω ἀπὸ τὴ γῆ συγκοινωνοῦν μεταξύ τους σε πολλά σημεῖα, με τρῦπες ἄλλοτε στενότερες καὶ ἄλλοτε φαρδύτερες καὶ βγάζουν κάπου.
Ὁ Ὅμηρος γράφει , ‘‘Πολύ μακριά, στὸ σημεῖο ὅπου κάτω ἀπὸ τὴ γῆ ὑπάρχει το πιὸ βαθύ βάραθρο’’, αὐτὸ δηλαδή ποὺ καὶ ὁ ἴδιος σε ἀλλά σημεῖα καὶ πολλοί ἀπὸ τους ποιητές ἔχουν ἀποκαλέσει Τάρταρο».
Στήν Ἀποκάλυψη του Ἰωάννη γίνεται λόγος γι’ αὐτούς ποῦ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ γῆ (κεφάλαιον 5, στίχος 3): «Καὶ κανείς δὲν μποροῦσε, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι στὸν οὐρανὸ, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι στῆ γῆ, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ γῆ ν’ ἀνοίξει το βιβλίο, οὔτε νὰ το κοιτάξει»
Ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ καὶ τον Θησέα, στὸν Κάτω Κόσμο κατέβηκε καὶ ὁ Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το `Ἔπος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 καὶ 5): «Μία λεύγα σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς. Νά δεῖ οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω μπορεῖ. Δύο λεύγες σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς. Νὰ δεῖ οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω μπορεῖ. Τρεῖς λεύγες σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς.
«[…] Συνάντησα (ὁ Ἀλέξανδρος), ἐπίσης, πολλά ἔθνη ποῦ ἔτρωγαν σάρκες ἀνθρώπων καὶ ἔπιναν το αἷμα ζώων καὶ θηρίων σὰν νερό. Τους νεκρούς τους δὲν τους ἔθαβαν ἀλλὰ τους ἔτρωγαν. […] τους ἐπιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς ἀπὸ αὐτούς καὶ ὑποδούλωσα την χώρα τους. […] καὶ τράπηκαν σε ἄτακτη φυγή. […] μέχρι ποῦ ὀχυρώθηκαν πίσω ἀπὸ τα δύο βουνά ποῦ λέγονται Μαζοί του Βορρᾶ καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος ἡ ἔξοδος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν ἀνάμεσα στὰ δύο βουνά. […] Καὶ μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν ἄλλη ἔξοδο πλὴν αὐτῆς […]. Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔκτισα χάλκινες πύλες πλάτους εἴκοσι δύο πήχεων καὶ ὕψους ἑξῆντα, καὶ τις πέρασα μέσα ἕξω με ἀσβέστη ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ τις ἀνοίξουν οὔτε με φωτιά, οὔτε με σίδερο, οὔτε με ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο. Γιατί ὁ ἀσβέστης σβήνει τὴ φωτιά καὶ σπάει τα σίδερα. Ἔξω ἀπὸ αὐτὲς τις φοβερότατες πύλες ἔκτισα ἄλλη οἰκοδομή με σκληρές πέτρες, πού καθεμιά τους εἶχε πλάτος ἔντεκα πήχες, ὕψος εἴκοσι καὶ μῆκος ἑξῆντα. Ἔτσι λοιπόν ἀσφάλισα τὴ νέα αὐτή οἰκοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον ὁποῖο ἀνέμειξα με μολύβι καὶ την πέρασα με “ἀσικύτινο”, ὥστε τίποτε νὰ μὴν μπορέσει ποτέ νὰ τις ἀνοίξει, καὶ τις ὀνόμασα πύλες της Κασπίας. Ἐκεῖ μέσα ἔκλεισα εἴκοσι δύο βασιλεῖς. Τα ὀνόματα αὐτὸν τῶν ἐθνῶν εἶναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ἰμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Ἀλεξάνδρου Πράξεις).
«Ὁ Μωάμεθ! Θὰ σ’ ἐρωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, ἀποκρίθητι· θὰ διηγηθῶ ὑμῖν την ἱστορίαν αὐτοῦ. Ὡρίσαμεν την ἐξουσίαν αὐτοῦ ἐπὶ της γῆς καὶ τῷ παρεχωρήσαμεν τα μέσα ἶνα ἐκτελέση πᾶν ό,τι ἐβούλετο ἀκολουθῶν ὁδὸν τινά. Ὅδευσε μέχρις οὗ ἔφθασεν εἰς την δύσιν, εἶδε δύοντα τον Ἥλιον ἕν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αὐτῆς εὑρέ λαόν. Εἴπομεν αὐτῷ· Ὦ Δίκερως! Δύνασαι νὰ τιμωρήσης τον λαόν τοῦτον, ἡ νὰ μεταχειρισθῆς αὐτὸν εὐμενῶς. Θὰ τιμωρήσω, ἀπεκρίθη οὗτος, πάντας τους ἀσεβεῖς καὶ εἶτα θὰ ἐγκαταλείψω αὐτούς τῷ Θεῶ ὅστις σκληρῶς θὰ τους τιμωρήση. Ἀλλ’ ὅστις πιστεύση καὶ πράξη το ἀγαθὸν θὰ ἀμειφθῆ ἐξαιρέτως, καὶ θὰ ἀναθέσω αὐτὸ διαταγάς ἄς θέλει ἁπόνως ἐκτελέσει. Ὁ Δίκερως ἐκ νέου ἀνέλαβε την πορείαν αὐτοῦ. Ἕως οὗ ἔφθασεν εἰς το μέρος εἷς ὁ ἀνατέλλει ὁ Ἥλιος ἐπὶ τινός λαοῦ εἷς ὄν οὐδὲν ἐδώκαμεν πρὸς προφύλαξίν του ἐκ της θερμότητος αὐτοῦ. Ναί, οὕτως ἔχει, καὶ γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αὐτοῦ. Καὶ ἠκολούθησεν ἑτέραν ὁδὸν. Μέχρις οὗ ἔφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εἷς τους πρόποδας τῶν ὁποίων κατώκει λαός μόλις ἐννοῶν διάλεκτον τινά. Ὁ λαός οὗτος εἶπεν αὐτῷ· Ὦ Δίκερως! Ὁ Γωγ καὶ Μαγώγ διαφθείρουσιν την γῆν. Δύνασαι ἀντὶ ἀμοιβῆς νὰ ἐγείρης φραγμόν μεταξύ ὑμῶν; Ἡ ὑπὸ του Κυρίου μου, ἀπεκρίθη οὗτος, χορηγηθεῖσα μοι ἐξουσία, εἶναι μεγαλυτέρα ἀμοιβή της ὑμετέρας. Ἀρκεῖ νὰ με συνδράμετε μετά προθυμίας, καὶ θέλω ἐγείρει φραγμόν μεταξύ ὑμῶν. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηρᾶς πλάκας ἀρκούσας ἶνα πληρῶσι το μεταξύ των δύο ὀρέων διάστημα, φυσήσατε το πῦρ μέχρις οὐ πυρακτωθῆ ὁ σίδηρος. Ἔπειτα εἶπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν ὅπως χύσω αὐτὸν ἄνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δὲν θὰ δυνηθῶσι νὰ διασκελίσωσι το περίφραγμα, οὔτε νὰ διατρυπήσουν αὐτὸ. Καὶ προσέθηκε· το ἔργον τοῦτο εἶνασι ἡ ἰσχῦς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Ὅταν δὲ ὁ Θεός θελήση, θὰ μεταβάλω αὐτὸ εἷς τεμάχια. Ἡ ἐπαγγελία του Κυρίου μου εἶναι ἀλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).
Μέ τήν ἐλπίδα ὅτι δόθηκαν τά ἐρεθίσματα γιά τόν προβληματισμό καί τήν διατύπωση ἐρωτημάτων ἒστω καί
σέ ἕνα ἀναγνώστῃ , θά κλείσω βάζοντας ἐρωτηματικό στήν κατάφαση τοῦ Εντσο τής Μέλκ :
” Τό παλαιό τριαντάφυλλο ὑπάρχει μόνο σάν ὄνομα , κρατᾶμε γυμνά ὀνόματα ; “
Γ.Γάκης
…………………………………………….
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ἱστορία Μ. Ἀλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Ἀττικὰ ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Ἀλέξανδρος -Καῖσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M. Ἀλέξανδρος , ἕνας ἰδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι.ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β.-ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ.: AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.
ΣΤΡΑΒΩΝ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ
ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ: ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ: H ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΦΥΛΗ
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΥΑΝΕΑ
ΦΙΡΝΤΟΥΣΙ : ΣΑΧ-ΝΑΜΕ ( ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΙΚΑΝΤΑΡ )
ΝΙΖΑΜΙ : ΣΙΚΑΝΤΑΡΜΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ
ΗΣΙΟΔΟΣ: ΘΕΟΓΟΝΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ:ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΚΟΡΑΝΙ
ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Μέρος Γ` : ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ ) -
Βρισκόμαστε στὸ καλοκαίρι τοῦ 327 π.χ καί ὁ Ἀλέξανδρος ἐγκατέλειψε τή Βακτρία , καί διαμέσου τοῦ περάσματος τοῦ Shibar , διέσχισε τό ἰνδικούς.
Μέ πορεία δίχως ἰδιαίτερος προβλήματα ἔφτασε στό σημερινό Begram. Βάδισε κατά μῆκος τοῦ ποταμοῦ Κωφή νὰ ( Καμπούλ ) , κι ἔπειτα σέ δύο παρατάξεις βάδισε κατά μῆκος τοῦ σημερινοῦ δρόμου μεταξύ Καμποῦλ καί Τζαλαλαμπάντ.
Μετά ἀπὸ σκληρές μάχες , κι ἀφοῦ ὑπέταξε τούς Ἀσπασιανοῦς , τούς Γουραίους καί τούς Ἀσσακηνούς , ἔφτασε στήν πόλη Νύσα ( βορειοανατολικά τοῦ σημερινοῦ Τζαλαλαμπάντ , στά σύνορα Ἀφγανιστᾶν καί Πακιστᾶν ).
Ἡ πόλις ἦταν κατά τήν παράδοση Ἑλληνική , πού τήν εἶχε χτίσει αἰῶνες πρίν ὁ Διόνυσος κατά τήν ἐκστρατεία του στήν Ἰνδία.
” Διόνυσον δέ κτίσαι τήν Νύσαν , ἐπεί τε ἰνδούς ἐχειρώσατο ” ( Ἀρριανός Ε,1).
Αὐτὰ τά ἀναφέρει ὁ ἄρχοντας τῆς πόλης Ἀκουφις , καί τοῦ ἐπιδεικνύει κατάφυτους μέ ἀμπέλια τόπους πού δέν
ὑπῆρχαν πουθενά ἀλλοῦ στήν εὐρύτερη περιοχή , ὅπως καί κισσό.
Μπροστά του τώρα ὑψώνεται ἡ ὕψιστη πρόκληση : ἡ ἈΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ.
” Ὁ βράχος αὐτὸς – γράφει ὁ Ἀρριανός - εἶναι ἕνα σημαντικό πρᾶγμα σ` αὐτὸν τόν τόπο , καί ὑπάρχει σχετικά μ`
αὐτὸν παράδοση ὅτι οὔτε ὁ Ἡρακλῆς , ὁ γιός τοῦ Δία , δέν μπόρεσε νά τόν κατακτήσει.
” ..οὐδέ Ἡρακλεῖ τῷ Διός ἀλωτόν γενέσθαι τήν πέτραν “.
” Ἡ περιφέρεια μέν τοῦ βράχου λέγουν ὅτι εἶναι 200 στάδια ( 23.000 μέτρα ) , τό δέ ὕψος αἰτοῦ , στό μέρος πού
εἷναι τό πιό χαμηλό του σημεῖο , εἶναι .ἔντεκα στάδια ( 1265 μέτρα ) , ἐνῶ γιά τήν ἀνάβαση σ` αὐτὸν ὑπῆρχε ἕνα
μόνο στενό πέρασμα χειροποίητο καί κακοτράχαλο’ ὑπῆρχε μάλιστα στήν ἄκρη τοῦ βράχου νερό καί αρκετό καί
καθαρό , γιατί ἀνάβλυζε ἐκεῖ μιά πηγή , ὥστε νά ρέει ἀπ` αὐτήν , ἐπιπλέον ὑπῆρχε ἐκεῖ καί δάσος καί γόνιμη
περιοχή , ὥστε , ὅταν καλλιεργηθεῖ , νά φτάσει γιά τή διατροφή χιλίων ἀνθρώπων. ( Ἀρριανός ΧΧVII )
Σύμφωνα με τον Ἀρριανό (Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις), ἥ Ἄορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμοῦ καὶ της κοιλάδας του Ἱνδού ποταμοῦ. Ὁ Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ἱμᾶου ὀρούς (σημερινά δυτικά Ἰμαλάια στὸ βόρειο Πακιστάν) καὶ Σουάστη ποταμοῦ (σημερινός Σουάτ (Swat), στο ΒΔ Πακιστάν), ὁ ὁποῖος βρίσκεται μετά τον Ὑδάσπη ποταμό (σημερινός Γχελούμ (Jhelum), της περιοχῆς Πουντζάμπ (Punjab) στο ΒΑ Πακιστάν).
Ἀπὸ μελέτες του ἀρχαιολόγου Aurel Stein (1926) ὑπολογίζεται ὅτι ἡ Ἄορνος Πέτρα σήμερα ὀνομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) καὶ βρίσκεται λίγα km δυτικά του Ἱνδού ποταμοῦ καὶ βόρεια του ποταμοῦ Μπουνέρ (Buner) στὸ βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στὰ σημερινά σύνορα με το Ἀφγανιστάν.
Ἡ πολιορκία ἦταν αἱματηρή καί ἡ ἀντίσταση λυσσαλέα.
Οἱ πολιορκημένοι – γράφει ὁ Ἀρριανός – ἔμειναν ἔκθαμβοι μέ τήν ἀπερίγραπτη τόλμη τῶν Μακεδόνων ` ” ἔπρεπε νά πραγματοποιηθεῖ πάσῃ θυσία ” ἡ ἐκπόρθηση.
Ἐπὶ ἑπτὰ ἡμερόνυκτα ἐμάχοντο σκληρά οἱ Ἕλληνες προκειμένου νά ἐκπορθήσουν τό ” ἀπόρθητο τούτῳ φρούριο”.
Προκειμένου λοιπόν ὁ Ἀλέξανδρος , νά ἐπιτύχει τήν κατάληψη τῆς Ἀόρνου Πέτρας δέν δίστασε νά χρησιμοποιήσει ” τό σῶμα τῶν βασιλικῶν παίδων , τῶν ὁποίων ἡ ἡλικία δέν ἦτο μεγαλυτέρα τῶν δέκα πέντε ἐτῶν καί οὔτε ἕνας ἀπὸ τούς νεαρούς ἐκείνους ἥρωες ἐπέζησε ” ( ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ ).
Τήν ΑΟΡΝΟ ΠΕΤΡΑ τήν συνοδεύουν κάποιες πληροφορίες οἱ ¨ὁποῖες γιά τόν ἄνθρωπο τῆς πρώϊμης καί κλασικῆς
ἀρχαιότητας , τῶν Ἑλληνιστικῶν χρόνων , τῆς Βυζαντινῆς περιόδου ,ἦταν μέρος τῶν γνώσεών του , κι αὐτὸ λόγω διαφορετικῆς παιδείας καί κοσμοθεώρησης.
Γιά τόν σημερινό ὅμως ἀναγνώστη πιθανότατα νά φανοῦν ” παράδοξες ” , ” ἐξωφρενικές ” , ” ἀντισυμβατικές ” , ” ἀντεπιστημονικές ” καί ” παράλογες “.
Γράφει ὁ Φιλόστρατος :
(Τα ἐς τον Τυανέα Ἀπολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10): «`Ἄκουσέ ὅμως ὅτι την κατέλαβε ὁ Ἀλέξανδρος καὶ ὅτι ὀνομαζόταν Ἄορνος ὄχι γιατί εἶχε ὕψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ἱερὰ πτηνά πετοῦν πάνω ἀπὸ αὐτὸ το ὕψος, ἀλλὰ γιατί στὴν κορυφή της λένε πῶς ὑπάρχει ρῆγμα ποὺ τραβάει τα πτηνά ποῦ πετοῦν ἀπὸ πάνω, κάτι πού μπορεῖ νὰ δεῖ κανείς στὴν Ἀθήνα στὸν πρόδομο του Παρθενῶνος».
Ο Στράβωνας λέει γιὰ το ρῆγμα ποῦ ὑπῆρχε στὴν κορυφή της Ἀόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): «Εἶναι σπήλαιο ἱερὸ, το ὁποῖο λέγεται χαρώνιο, ὀλέθριο ποῦ ἔχει ἀποφράδα»
” ἐστί σπήλαιον ἱερόν χαρώνιον λεγόμενον , ὀλέθριον ἔχον ἀποφράς “..
ΑΠΟΦΡΑΣ= ΠΥΛΗ , ἔξοδος καὶ εἴσοδος τοῦ ὀλέθριου Χάροντος.
” ἀποφράς εἶναι η πύλη τήν ὁποίαν οἱ Ἀρχαῖοι ἐθεώρουν ὡς εἴσοδον καί κάθοδον εἷς τόν Ἀδὴν ( ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ , Γ.Πάπε , Ε.Στεφάνου , Φ.Πασσόβ ).
Ὁ Ι. Φουράκης γράφει ” γιά δίαυλο προωθήσεως καί ἀναρροφήσεως αἰθερικῶν ἰόντων , προοριζομένων διά
τήν ἀνάπλασαν καί βίωσιν τῶν ἐκ τοῦ Ταρτάρου ἐπὶ τῆς Χθονός ἀνελθόντων καί ἀνερχομένων καί ἀνθρωπομορφοποιούμενων ὄντων “.
Ὅμως οἱ ” παράδοξες ” αὐτὲς πληροφορίες , συνδυαζόμενες μέ πληροφορίες πού ἀποτελοῦν δομικά συστατικά
τῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας , φιλοσοφίας καὶ κοσμοθεώρησης , ἀλλὰ καί ἄλλων λαῶν , γεννοῦν πολύμορφα καί
πολυδιάστατα ρωτήματα :
Ὁ `Ἄγ. Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστόν σαλός στὶς προφητεῖες του ἀναφέρει ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔκλεισε τις πύλες των Ἰνδιῶν ἀπὸ τις ¨ὁποῖες μέλλει νὰ βγοῦν 72 βασιλεῖς με τον λαό τους: «Κατά το ἔτος ἐκεῖνο θ’ ἀνοίξει ὁ Κύριος τις πύλες των Ἰνδιῶν ποὺ ἔκλεισε ὁ βασιλιάς των Μακεδόνων Ἀλέξανδρος. Θὰ βγοῦν τότε ἀπὸ ἐκεῖ οἱ ἑβδομῆντα δύο βασιλεῖς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά ἔθνει, ποὺ εἶναι πιὸ σιχαμερά ἀπὸ κάθε ἀηδία καὶ δυσωδία. Αὐτὰ θὰ διασκορπισθοῦν σ’ ὅλο τον κόσμο. Θὰ τρῶνε ζωντανούς τους ἀνθρώπους καὶ θὰ πίνουν το αἷμα τους».
( Πλούταρχος, Περί `Ἰσιδος καὶ Ὀσίριδος, παράγραφος 356): «Ὁ Τυφῶνας ἀπέκτησε συνωμότες ἑβδομῆντα δύο ἄνδρες»
Στήν Ἀποκάλυψη του Ἰωάννη διαβάζουμε γιὰ τα ἔθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9): «Καὶ ὅταν συμπληρωθοῦν τα χίλια χρόνια, θὰ λυθεῖ ὁ Σατανᾶς ἀπὸ τὴ φυλακή του καὶ θὰ βγεῖ γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τα ἔθνη ποῦ βρίσκονται στὶς τέσσερις γωνίες της γῆς, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αὐτούς θὰ συγκεντρώσει στὸν πόλεμο καὶ ὁ ἀριθμὸς τους θὰ εἷναι σὰν την ἄμμο της θάλασσας. Ἀνέβηκαν στὴν ἐπιφάνεια της γῆς καὶ περικύκλωσαν το στράτευμα των ἁγίων καὶ την πόλη την ἠγαπημένη. Κατέβηκε ὅμως φωτιά ἀπὸ τον οὐρανὸ καὶ τους κατέκαψε».
Ο περιηγητής του 6ου αἰῶνα π.Χ. Σκύλαξ, ὁ ὁποῖος περιόδευσε στὴν Ἰνδία ἔπειτα ἀπὸ ἐντολὴ του βασιλιά τῶν Περσῶν Δαρεῖου γιὰ νὰ καταγράψει τα ἔθνη καὶ τις φυλές της, γράφει γιὰ τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): «Ὑπῆρχαν στὰ βουνά του Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ της κεντρικῆς Ἰνδίας, ὅπου ζοῦσαν σε σπηλιές καὶ ὑπόγειες στοές, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν κεφάλι σκύλου. Καὶ ὅλοι τους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, εἶχαν μία μεγάλη οὐρὰ».
Στοὺς Κυνοκέφαλους ἀναφέρεται ἐπίσης καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)
Ὁ Κάτω Κόσμος εἶναι τεράστιες κοιλότητες στὸ ἐσωτερικό της Γῆς οἱ ὁποῖες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ἐνῶ στὴν ἐπιφάνεια της Γῆς ὑπάρχουν στόμια τα ὁποία ἀποτελοῦν εἰσόδους ποῦ ὁδηγοῦν στὸ ἐσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων): «`Ὅσο γιὰ τις περιοχές στὸ ἐσωτερικό της γῆς, αὐτὲς εἶναι συνέχεια των κοιλωμάτων της καὶ ὑπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ ὅλη τὴ γῆ. `Ἄλλες εἶναι βαθύτερες καὶ πιὸ ἀνοιχτές ἀπ’ αὐτὴν ποῦ κατοικοῦμε ἐμεῖς, ἄλλες πάλι εἶναι πιὸ βαθιές, ἀλλὰ το χάσμα τους εἶναι μικρότερο ἀπὸ το χάσμα του δικοῦ μας τόπου, ὑπάρχουν ὡστόσο μερικές ποῦ εἶναι μικρότερες στὸ βάθος καὶ πιὸ πλατιές ἀπὸ τον δικό μας τόπο. `Ὅλες αὐτὲς οἱ περιοχές κάτω ἀπὸ τὴ γῆ συγκοινωνοῦν μεταξύ τους σε πολλά σημεῖα, με τρῦπες ἄλλοτε στενότερες καὶ ἄλλοτε φαρδύτερες καὶ βγάζουν κάπου.
Ὁ Ὅμηρος γράφει , ‘‘Πολύ μακριά, στὸ σημεῖο ὅπου κάτω ἀπὸ τὴ γῆ ὑπάρχει το πιὸ βαθύ βάραθρο’’, αὐτὸ δηλαδή ποὺ καὶ ὁ ἴδιος σε ἀλλά σημεῖα καὶ πολλοί ἀπὸ τους ποιητές ἔχουν ἀποκαλέσει Τάρταρο».
Στήν Ἀποκάλυψη του Ἰωάννη γίνεται λόγος γι’ αὐτούς ποῦ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ γῆ (κεφάλαιον 5, στίχος 3): «Καὶ κανείς δὲν μποροῦσε, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι στὸν οὐρανὸ, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι στῆ γῆ, οὔτε ἀπ’ αὐτούς ποῦ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ γῆ ν’ ἀνοίξει το βιβλίο, οὔτε νὰ το κοιτάξει»
Ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ καὶ τον Θησέα, στὸν Κάτω Κόσμο κατέβηκε καὶ ὁ Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το `Ἔπος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 καὶ 5): «Μία λεύγα σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς. Νά δεῖ οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω μπορεῖ. Δύο λεύγες σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς. Νὰ δεῖ οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω μπορεῖ. Τρεῖς λεύγες σὰν ταξίδεψε, βαθύ ἦταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φῶς.
«[…] Συνάντησα (ὁ Ἀλέξανδρος), ἐπίσης, πολλά ἔθνη ποῦ ἔτρωγαν σάρκες ἀνθρώπων καὶ ἔπιναν το αἷμα ζώων καὶ θηρίων σὰν νερό. Τους νεκρούς τους δὲν τους ἔθαβαν ἀλλὰ τους ἔτρωγαν. […] τους ἐπιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς ἀπὸ αὐτούς καὶ ὑποδούλωσα την χώρα τους. […] καὶ τράπηκαν σε ἄτακτη φυγή. […] μέχρι ποῦ ὀχυρώθηκαν πίσω ἀπὸ τα δύο βουνά ποῦ λέγονται Μαζοί του Βορρᾶ καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος ἡ ἔξοδος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν ἀνάμεσα στὰ δύο βουνά. […] Καὶ μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν ἄλλη ἔξοδο πλὴν αὐτῆς […]. Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔκτισα χάλκινες πύλες πλάτους εἴκοσι δύο πήχεων καὶ ὕψους ἑξῆντα, καὶ τις πέρασα μέσα ἕξω με ἀσβέστη ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ τις ἀνοίξουν οὔτε με φωτιά, οὔτε με σίδερο, οὔτε με ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο. Γιατί ὁ ἀσβέστης σβήνει τὴ φωτιά καὶ σπάει τα σίδερα. Ἔξω ἀπὸ αὐτὲς τις φοβερότατες πύλες ἔκτισα ἄλλη οἰκοδομή με σκληρές πέτρες, πού καθεμιά τους εἶχε πλάτος ἔντεκα πήχες, ὕψος εἴκοσι καὶ μῆκος ἑξῆντα. Ἔτσι λοιπόν ἀσφάλισα τὴ νέα αὐτή οἰκοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον ὁποῖο ἀνέμειξα με μολύβι καὶ την πέρασα με “ἀσικύτινο”, ὥστε τίποτε νὰ μὴν μπορέσει ποτέ νὰ τις ἀνοίξει, καὶ τις ὀνόμασα πύλες της Κασπίας. Ἐκεῖ μέσα ἔκλεισα εἴκοσι δύο βασιλεῖς. Τα ὀνόματα αὐτὸν τῶν ἐθνῶν εἶναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ἰμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Ἀλεξάνδρου Πράξεις).
«Ὁ Μωάμεθ! Θὰ σ’ ἐρωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, ἀποκρίθητι· θὰ διηγηθῶ ὑμῖν την ἱστορίαν αὐτοῦ. Ὡρίσαμεν την ἐξουσίαν αὐτοῦ ἐπὶ της γῆς καὶ τῷ παρεχωρήσαμεν τα μέσα ἶνα ἐκτελέση πᾶν ό,τι ἐβούλετο ἀκολουθῶν ὁδὸν τινά. Ὅδευσε μέχρις οὗ ἔφθασεν εἰς την δύσιν, εἶδε δύοντα τον Ἥλιον ἕν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αὐτῆς εὑρέ λαόν. Εἴπομεν αὐτῷ· Ὦ Δίκερως! Δύνασαι νὰ τιμωρήσης τον λαόν τοῦτον, ἡ νὰ μεταχειρισθῆς αὐτὸν εὐμενῶς. Θὰ τιμωρήσω, ἀπεκρίθη οὗτος, πάντας τους ἀσεβεῖς καὶ εἶτα θὰ ἐγκαταλείψω αὐτούς τῷ Θεῶ ὅστις σκληρῶς θὰ τους τιμωρήση. Ἀλλ’ ὅστις πιστεύση καὶ πράξη το ἀγαθὸν θὰ ἀμειφθῆ ἐξαιρέτως, καὶ θὰ ἀναθέσω αὐτὸ διαταγάς ἄς θέλει ἁπόνως ἐκτελέσει. Ὁ Δίκερως ἐκ νέου ἀνέλαβε την πορείαν αὐτοῦ. Ἕως οὗ ἔφθασεν εἰς το μέρος εἷς ὁ ἀνατέλλει ὁ Ἥλιος ἐπὶ τινός λαοῦ εἷς ὄν οὐδὲν ἐδώκαμεν πρὸς προφύλαξίν του ἐκ της θερμότητος αὐτοῦ. Ναί, οὕτως ἔχει, καὶ γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αὐτοῦ. Καὶ ἠκολούθησεν ἑτέραν ὁδὸν. Μέχρις οὗ ἔφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εἷς τους πρόποδας τῶν ὁποίων κατώκει λαός μόλις ἐννοῶν διάλεκτον τινά. Ὁ λαός οὗτος εἶπεν αὐτῷ· Ὦ Δίκερως! Ὁ Γωγ καὶ Μαγώγ διαφθείρουσιν την γῆν. Δύνασαι ἀντὶ ἀμοιβῆς νὰ ἐγείρης φραγμόν μεταξύ ὑμῶν; Ἡ ὑπὸ του Κυρίου μου, ἀπεκρίθη οὗτος, χορηγηθεῖσα μοι ἐξουσία, εἶναι μεγαλυτέρα ἀμοιβή της ὑμετέρας. Ἀρκεῖ νὰ με συνδράμετε μετά προθυμίας, καὶ θέλω ἐγείρει φραγμόν μεταξύ ὑμῶν. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηρᾶς πλάκας ἀρκούσας ἶνα πληρῶσι το μεταξύ των δύο ὀρέων διάστημα, φυσήσατε το πῦρ μέχρις οὐ πυρακτωθῆ ὁ σίδηρος. Ἔπειτα εἶπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν ὅπως χύσω αὐτὸν ἄνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δὲν θὰ δυνηθῶσι νὰ διασκελίσωσι το περίφραγμα, οὔτε νὰ διατρυπήσουν αὐτὸ. Καὶ προσέθηκε· το ἔργον τοῦτο εἶνασι ἡ ἰσχῦς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Ὅταν δὲ ὁ Θεός θελήση, θὰ μεταβάλω αὐτὸ εἷς τεμάχια. Ἡ ἐπαγγελία του Κυρίου μου εἶναι ἀλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).
Μέ τήν ἐλπίδα ὅτι δόθηκαν τά ἐρεθίσματα γιά τόν προβληματισμό καί τήν διατύπωση ἐρωτημάτων ἒστω καί
σέ ἕνα ἀναγνώστῃ , θά κλείσω βάζοντας ἐρωτηματικό στήν κατάφαση τοῦ Εντσο τής Μέλκ :
” Τό παλαιό τριαντάφυλλο ὑπάρχει μόνο σάν ὄνομα , κρατᾶμε γυμνά ὀνόματα ; “
Γ.Γάκης
…………………………………………….
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ἱστορία Μ. Ἀλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Ἀττικὰ ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Ἀλέξανδρος -Καῖσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M. Ἀλέξανδρος , ἕνας ἰδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι.ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β.-ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ.: AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.
ΣΤΡΑΒΩΝ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ
ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ: ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ: H ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΦΥΛΗ
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΥΑΝΕΑ
ΦΙΡΝΤΟΥΣΙ : ΣΑΧ-ΝΑΜΕ ( ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΙΚΑΝΤΑΡ )
ΝΙΖΑΜΙ : ΣΙΚΑΝΤΑΡΜΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ
ΗΣΙΟΔΟΣ: ΘΕΟΓΟΝΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ:ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΚΟΡΑΝΙ
ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου