Ἤρα
soldatosikos.blogspot.com page title
...
...
...
...
...
...
- Ἡ Θεά των Οὐρανῶν
Ἡ Ἤρα εἶναι μιά ἀπὸ τις πιὸ ἐνδιαφέρουσες μορφές του ἀρχαίου ἑλληνικοῦ Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου καὶ της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των οὐρανῶν, προστάτιδα του γάμου καὶ τῶν παντρεμένων, ἰδιαίτερα, γυναικών καῆ προσωποποίηση της συζυγικῆς πίστης. Ἡ Ἤρα ἐνσαρκώνει τις ἀρετὲς καὶ τα ἐλαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Εἶναι ἡ πιστή καὶ ἀφοσιωμένη, ἡ τρυφερή καὶ ὑποταγμένη στὸν κύριο καὶ ἀφέντη της γυναῖκα, ἀλλὰ καὶ ἡ δυναμική καὶ πολυμήχανη, ἐριστική καὶ γκρινιάρα, καταπιεστική καὶ ζηλόφθονη, παθιασμένη καὶ ἐκδικητική σύζυγος. Ἡ ἐκδίκησή της, ἀφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στὸ πέρασμά της.
Μάχεται, ἀγωνίζεται ἀπεγνωσμένα γιὰ ό,τι δικαιωματικά της ἀνήκει, γιὰ το ἀντικείμενο του πόθου της. Λαός εὔθυμος, με σκωπτική διάθεση καὶ πηγαῖο, ἀνεξάντλητο χιοῦμορ, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔδωσαν μία περισσότερο ἀνθρώπινη διάσταση στὶς θεότητές τους. Φαντάστηκαν το γάμο της Ἤρας καὶ του Δία ἕνα πεδίο διαρκοῦς ἀντιπαλότητας, ἀντιπαραθέσεων καὶ συγκρούσεων καὶ το βασιλιά θνητῶν καὶ θανάτων, το νεφεληγερέτη, ἀστραποβόλο καὶ κεραυνοβόλο Δία, νὰ κατατρέχεται ἀσταμάτητα ἀπὸ μία ζηλόφθονη καὶ ἐκδικητική σύζυγο καὶ νὰ καταφεύγει σε τεχνάσματα καὶ μηχανορραφίες γιὰ νὰ ἀποφύγει τις θυελλώδεις ἐκρήξεις της ὀργῆς της.
Ἡ γέννηση της βασίλισσας τῶν θεῶν τοποθετεῖται στὴ Σάμο καὶ κατὰ ἄλλους στῆ Στυμφαλία ἡ στὴν Εὔβοια. Ἡ μοῖρα της δὲν ἦταν διαφορετική ἀπὸ αὐτή τῶν ἀδερφῶν της. Ὁ ἀνελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθῶντας νὰ πολεμήσει τὴ μοῖρα του. Μόνο ὅταν ἡ πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, νὰ ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε ἡ Ἤρα, μαζί με τα ὑπόλοιπα ἀδέρφια της, ξαναεῖδε το φῶς. Μετά την ἐκθρόνιση του Κρόνου, ὁ Δίας τὴ ζήτησε σε γάμο. Ἐκείνη τον ἀπέκρουσε με περηφάνια. Τρελός ἀπὸ ἔρωτα γιὰ την ἀδερφὴ του ὁ Δίας δὲν παραιτήθηκε ἀπῶ τους σκοπούς του. Μιὰ βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς ἡ θεά περπατοῦσε στὸ δάσος, ὁ Δίας μεταμορφώθηκε σε κοῦκο, ποὺ ἔπεσε στὰ πόδια της ἀνυποψίαστης Ἤρας. Ἡ θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Ἔσκυψε, το πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ της, το χάϊδεψέ με τα τρυφερά της χέρια καὶ το ζέστανε στοὺς παρθενικούς της κόρφους. Τότε ὁ βασιλιάς τῶν θεῶν πῆρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, ἐπιβλητικός, πανίσχυρος καὶ ἀκαταμάχητος, ἐξουδετέρωσε καὶ τις τελευταῖες ἰκμάδες ἀντίστασης της θεάς. Ἡ ᾞρα νικήθηκε, ὑποτάχτηκε, ἔγινε γιὰ πάντα δική του, ἀφοῦ πρῶτα ἐξασφάλισε "ὑπόσχεση γάμου".
Ὁ γάμος τους ἔγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Ἡ ζωή τους ὅμως δὲν ἦταν πάντοτε εὐτυχισμένη. Ἀντίθετα, ἦταν τρικυμιώδης καὶ πολυτάραχη, ὅπως, ἄλλωστε, θυελλώδης ὑπῆρξε καὶ ὁ ἔρωτας τους. Οἱ ἀλλεπάλληλες ἐκρήξεις ὀργῆς καὶ ζήλιας της θεάς καὶ οἱ συχνοί καβγᾶδες ἀνάμεσα στὸ θεϊκό ζευγάρι, ἔτρεφαν τὴ φαντασία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἀποτελούσανε προσφιλεῖς διηγήσεις καὶ ἀναγνώσματα.
Ἐκεῖνος, ὑπερόπτης, ἄστατος καὶ ἄπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την ἀξιοπρέπειά της καὶ πλήγωνε ἀνεπανόρθωτα τὴ γυναικεία περηφάνια της. Δὲ δίσταζε, μάλιστα, νὰ καυχιέται, μπροστά της, γιὰ τις ἀμέτρητες περιπέτειές του με θεές καὶ θνητές.
Ἐκείνη, ἀδάμαστη καὶ ἀγέρωχη, ἐπικαλοῦνταν την τιμημένη καταγωγή της καὶ πρόβαλλε τα ἀναφαίρετα δικαιώματά της -την ἰδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.
Ὁ Δίας, μέσα ἀπὸ τους ὁμηρικούς στίχους, δήλωνε ὅτι περιφρονοῦσε την ὀργὴ καὶ την γκρίνια της καὶ της ζητοῦσε, ἐπίμονα, ὑποταγή. Δὲ δίστασε, μάλιστα, νὰ κάνει κάποτε πράξεις τις ἀπειλὲς του, ὅταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε ἀνάμεσα στὸν αἰθέρα καὶ στὰ σύννεφα.
Ἡ Ἥρα, με καταρρακωμένη ἀναξιοπρέπεια καὶ τυφλωμένη ἀπὸ το πάθος της γιὰ ἐκδίκηση, περνοῦσε συχνά στὴν ἀντεπίθεση. Κατορθώνοντας νὰ πάρει με το μέρος της τὴν Ἀθηνᾶ καὶ τον Ποσειδῶνα, προσπάθησε κάποτε νὰ καθυποτάξει τον Δία, ὁ ὁποῖος μόλις ποῦ κατάφερε νὰ γλιτώσει χάρη στὴ μεσολάβηση της Θέτιδας καὶ του Ἑκατόγχειρα Αἰγαίωνα. Ἄλλοτε πάλι, ἡ θεά ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψει γιὰ πάντα τὴ "συζυγική κλίνη". Γύρισε στὴν Εὔβοια, ἐκεῖ ὁποῦ γιὰ πρώτη φορά του δόθηκε. Ὁ Δίας ὅμως, ποὺ ἔνιωσε την ἐπιθυμία γιὰ τὴ νόμιμη γυναῖκα του νὰ ξαναφουντώνει, μηχανεύτηκε ἕνα τέχνασμα γιὰ νὰ τὴ φέρει πάλι κοντά του. Πῆγε κι αὐτὸς στὴν Εὔβοια, ὁποῦ διέδωσε ὅτι θὰ παντρευτεῖ μία πανέμορφη νύμφη. Ἔντυσε μάλιστα ἕνα ξόανο με νυφιάτικα πέπλα. Ἡ Ἥρᾳ, τυφλωμένη ἀπὸ τὴ ζήλια της, ὅρμησε με μῖσος στῆ νέα ἀντίζηλή της καὶ της πέταξε τα πέπλα. Στή θέα ὅμως του ξόανου, ξέσπασε σε γέλια. Γέλια χαράς καὶ λύτρωσης. Ἡ ἀγάπη ποὺ σιγόκαιγε μέσα της ἔγινε πυρκαγιά. Χύθηκε με λαχτάρα στὴν ἀγκαλιὰ του ἀγαπημένου της, νικημένη καὶ ὑποταχτικιά του καὶ πάλι.
Ὁ Δίας ὅμως της ἔδινε ἀφορμὲς ἀσταμάτητα. Μανιασμένη ἐκείνη καὶ ἀνήμπορη νὰ ἐκδικηθεῖ προσωπικά τον ἄπιστο, ἔστρεφε την ὀργὴ της ἐνάντια στὶς δύστυχες ἀντίζηλές της. Σκληρή καὶ ἀνελέητη ἔπεφτε πάνω στὰ ἀθώα θύματα ἡ θεϊκή τιμωρία.
Ἡ Λητώ, κόρη του τιτάνα Κοίου καὶ της Φοίβης, ἀντιμετώπισε την ἐκδικητική μανία της θεάς. Παρά τις προσπάθειες της Ἥρας, ἔφερε, τελικά, στὸν κόσμο τον Ἀπόλλωνα καὶ την Ἄρτεμι, παιδιά της παράνομης ἑνώσης της με τον Δία.
Ἡ πανέμορφη Ἴω, κόρη του Ἴναχου, βασιλιά τους Ἀργούς, δὲν κατόρθωσε νὰ ἀποφύγει την ὀργὴ της Ἤρας.
Ὁ Δίας προσπάθησε νὰ τὴ σώσει μεταμορφώνοντάς την σε ἀγελάδα. Ὅμως ἡ ζηλιάρα Ἤρα την καταδίωξε μέχρι την Αἴγυπτο, ὁποῦ ὁ Δίας της ἔδωσε την ἀρχικὴ της μορφή καὶ γέννησε τον Ἔπαφο. Η τραγική Σεμέλη, κόρη του βασιλιά των Θηβῶν Κάδμου, ἦταν ἕνα ἀκόμη θῦμα της ὀργῆς της θεάς. Φριχτός θάνατος, μέσα στὶς φλόγες, περίμενε την ἄμοιρη θνητή, ποὺ τόλμησε νὰ μοιραστεῖ το παρθενικό της κρεβάτι με το βασιλιά τῶν ἀθανάτων. Το παιδί ποὺ εἶχε στὰ σπλάχνα της σώθηκε ἀπὸ τον Δία, ὁ ὁποῖος το ἔραψε στὸ μηρό του καὶ, ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἐννιά μῆνες, γεννήθηκε ὁ θεός Διόνυσος .Ἡ παράφορη ὅμως μανία της Ἤρας στράφηκε καὶ ἐνάντια στὰ παιδιά τῶν ἀντίζηλον της. Ὁ Ἡρακλῆς, γιὸς του Δία καὶ της Ἀλκμήνης, βρέφος ἀκόμα, στὴν κούνια του, ἀντιμετώπισε τα δύο δηλητηριώδη φίδια πού ἡ ζηλόφθονη θεά ἔστειλε νὰ τον σκοτώσουν, κατά τραγική, ὅμως τύχη, ἔμελλε νὰ εἶναι ἡ Ἥρα ἐκείνη ποὺ πρόσφερε την ἀθανασία στὸ νόθο παιδί του ἄντρα της.
Με προτροπή του Δία, ὁ Ἑρμῆς ἀκούμπησε το βρέφος στὸ κρεβάτι της θεάς, ἐνῶ αὐτή κοιμόταν. Το βρέφος ἅρπαξε το θεῖο μαστό καὶ βύζαξε το γάλα της ἀθανασίας. Ἡ Ἤρα ξύπνησε καὶ ἀποτράβηξε με ὀργὴ τον παράνομο τρυγητή. Το γάλα ποὺ πετάχτηκε, ἐκείνη τὴ στιγμή, ἀπὸ τον ζωοδότη κόρφο, γέννησε τον Γαλαξία.
Πρότυπο ἀστάτου καὶ ἄπιστου συζύγου ὁ Δίας, ὁμολογεῖ, μέσα ἀπὸ τους στίχους του Ὁμήρου, ὅτι ποτέ του δὲν ἀγάπησε, οὔτε πεθύμησε ἄλλη γυναῖκα, ὅσο τὴ μεγαλόπρεπη Ἤρα. "Ποτέ θεά ἡ θνητή δὲ μου ἐνέπνευσε τόσο ἐπιθυμία".
Ἀπὸ την ἕνωσή της με τον Δία ἡ Ἥρα ἔφερε στῶν κόσμο την Ἥβη, τὴ θεά της νεότητας, καὶ τον Ἄρη, τον αἱμοβόρο καὶ κοσμοχαλαστή θεό του πολέμου. Κατὰ ἄλλους, καὶ ἡ Εἰλείθυια, μητέρα των Ὀδυνῶν, καὶ ἡ Ἔριδα, θεά της διχόνοιας καὶ της ἀμάχης, ἦταν παιδιά της Ἤρας καὶ του Δία.
Θέλοντας νὰ ἐκδικηθεῖ τον ἄστατο Δία, γιὰ τα ἀμέτρητα νόθα ποὺ ἔσπερνε, ἡ Ἥρα θέλησε νὰ φέρει στὸν κόσμο τα δικά της παιδιά, τα παιδιά ποὺ θὰ γεννιοῦνταν χωρίς τὴ σαρκική της ἕνωση με τον Δία.
Ὁ Ἥφαιστος, κατά το μῦθο, ὑπῆρχε στὰ σπλάχνα της θεάς πρὶν την ἕνωσή της με τον Δία. Ἦταν ὅμως τόσο ἄσχημος καὶ περίγελως τῶν θεῶν, ποὺ ἡ Ἥρα τον γκρέμισε στὴ θάλασσα. Το φοβερό ἐκείνῳ πέσιμο τον ἄφησε γιὰ πάντα "σακάτη καὶ στραβοπόδαρο", γι' αὐτὸ καὶ ποτέ δὲ συγχώρεσε την ἄστοργη μητέρα του. Την ἔδεσε σε θρόνο ὁλόχρυσο, με ἀόρατα δεσμά καὶ μονάχα ὁ Δίας κατόρθωσε νὰ την ἐλευθερώσει ἀπὸ την ἀτιμωτική τιμωρία.
Ὁ φοβερός Τυφωέας, μάστιγα των θνητῶν, ἦταν ἐπίσης ἀποκλειστικός γιὸς της Ἥρας. Το ἀποκρουστικό θηρίο κατόρθωσε τελικά νὰ ἐξοντώσει ὁ Δίας σε τρομερή μονομαχία. Ἂν καὶ ἄστατος σύζυγος ὁ Δίας, δὲν ἀνεχόταν κανέναν νὰ ἐρωτοτροπεῖ με την πανέμορφη ᾞρα. Σκληρή καὶ ἀμείλικτη τιμωρία περίμενε τους ἐπίδοξους ἐραστὲς της βασίλισσας τῶν θεῶν. Ὁ Ἱξίονας, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας ποὺ του παρεῖχε ὁ Δίας, προσπάθησε νὰ πλησιάσει με ἐρωτικές διαθέσεις την Ἤρα. Ἥ τιμωρία του Δία ἦταν σκληρή. Ἔδωσε σε μία Νεφέλη το σχῆμα της Ἤρας καὶ ὁ μεθυσμένος Ἰξίονας ζευγάρωσε μ' αὐτὴ. Ἀπὸ την ἐνῶσι αὐτὴ γεννήθηκε ὁ Κένταυρος. Μὴ συγχωρῶντας την ἀχαριστία ὁ Δίας, καταδίκασε τον Ἰξίονα νὰ δεθεῖ πάνω σε φλεγόμενη ρόδα ποὺ στριφογύριζε ἀσταμάτητα στον ἀέρα. Ὁ Ἐνδυμίωνας ποὺ τόλμησε νὰ ποθήσει τὴ μεγαλόπρεπη βασίλισσα, γκρεμίστηκε στὰ Τάρταρα, ἐνῶ ὁ γίγαντας Πορφυρίωνας ἐξοντώθηκε ἀπὸ τα βέλη του Ἡρακλῆ, τὴ στιγμή ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ βιάσει την Ἤρα.
Ἄν καὶ ἡ Ἤρα δὲν ἦταν γνωστή σὰν πολεμική θεά, στάθηκε στὸ πλευρό τῶν Ἑλλήνων κατά τὴ διάρκεια του Τρωικοῦ πολέμου. Ἡ μνησίκακη καὶ ἐκδικητική θεά ποτέ δὲν ξέχασε την προσβολή του Πάρη, του ἐπιπόλαιου βασιλόπουλου ποὺ προτίμησε τον ἔρωτα, ἀπὸ την ἰσχὺ ποὺ του πρόσφερε ἡ Ἤρα. Ἡ Ἤρα ἀγαπήθηκε, λατρεύτηκε καὶ τιμήθηκε ἀπὸ τους ἀρχαίους Ἕλληνες, στὴ ψυχή των ὁποίων, ἡ ἀγέρωχη αὐτὴ γυναικεία παρουσία, ἦταν ἀπόλυτα δικαιωμένη.
Ἡ ἰδία κατεῖχε μία ἐντελῶς ξεχωριστή, ζηλευτή θέση ἀνάμεσα στοὺς Ὀλύμπιους θεούς. Ἦταν ἐκείνη ποὺ ἀπομυθοποιοῦσε, στὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων, την ἐξουσία του ἄντρα ἀφέντη, του κύρη, του συζύγου. Ἐκείνη ποὺ μπροστά της ὁ πανίσχυρος κυρίαρχος του σύμπαντος ξεγυμνωνόταν τὴ δύναμή του κι ἔνιωθε φόβο κάθε φορά ποὺ ἀντιμετώπιζε τις ἐπιθέσεις της.
Στὸ ὄνομα της Ἤρας, ἡ Γυναῖκα ἔπαιρνε την ἐκδίκησή της ἀπὸ τον Ἄντρα, στὰ πλαίσια μιᾶς καλά ὀργανωμένης ἀνδροκρατούμενης κοινωνίας.
Ἡ Ἤρα εἶναι μιά ἀπὸ τις πιὸ ἐνδιαφέρουσες μορφές του ἀρχαίου ἑλληνικοῦ Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου καὶ της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των οὐρανῶν, προστάτιδα του γάμου καὶ τῶν παντρεμένων, ἰδιαίτερα, γυναικών καῆ προσωποποίηση της συζυγικῆς πίστης. Ἡ Ἤρα ἐνσαρκώνει τις ἀρετὲς καὶ τα ἐλαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Εἶναι ἡ πιστή καὶ ἀφοσιωμένη, ἡ τρυφερή καὶ ὑποταγμένη στὸν κύριο καὶ ἀφέντη της γυναῖκα, ἀλλὰ καὶ ἡ δυναμική καὶ πολυμήχανη, ἐριστική καὶ γκρινιάρα, καταπιεστική καὶ ζηλόφθονη, παθιασμένη καὶ ἐκδικητική σύζυγος. Ἡ ἐκδίκησή της, ἀφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στὸ πέρασμά της.
Μάχεται, ἀγωνίζεται ἀπεγνωσμένα γιὰ ό,τι δικαιωματικά της ἀνήκει, γιὰ το ἀντικείμενο του πόθου της. Λαός εὔθυμος, με σκωπτική διάθεση καὶ πηγαῖο, ἀνεξάντλητο χιοῦμορ, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔδωσαν μία περισσότερο ἀνθρώπινη διάσταση στὶς θεότητές τους. Φαντάστηκαν το γάμο της Ἤρας καὶ του Δία ἕνα πεδίο διαρκοῦς ἀντιπαλότητας, ἀντιπαραθέσεων καὶ συγκρούσεων καὶ το βασιλιά θνητῶν καὶ θανάτων, το νεφεληγερέτη, ἀστραποβόλο καὶ κεραυνοβόλο Δία, νὰ κατατρέχεται ἀσταμάτητα ἀπὸ μία ζηλόφθονη καὶ ἐκδικητική σύζυγο καὶ νὰ καταφεύγει σε τεχνάσματα καὶ μηχανορραφίες γιὰ νὰ ἀποφύγει τις θυελλώδεις ἐκρήξεις της ὀργῆς της.
Ἡ γέννηση της βασίλισσας τῶν θεῶν τοποθετεῖται στὴ Σάμο καὶ κατὰ ἄλλους στῆ Στυμφαλία ἡ στὴν Εὔβοια. Ἡ μοῖρα της δὲν ἦταν διαφορετική ἀπὸ αὐτή τῶν ἀδερφῶν της. Ὁ ἀνελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθῶντας νὰ πολεμήσει τὴ μοῖρα του. Μόνο ὅταν ἡ πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, νὰ ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε ἡ Ἤρα, μαζί με τα ὑπόλοιπα ἀδέρφια της, ξαναεῖδε το φῶς. Μετά την ἐκθρόνιση του Κρόνου, ὁ Δίας τὴ ζήτησε σε γάμο. Ἐκείνη τον ἀπέκρουσε με περηφάνια. Τρελός ἀπὸ ἔρωτα γιὰ την ἀδερφὴ του ὁ Δίας δὲν παραιτήθηκε ἀπῶ τους σκοπούς του. Μιὰ βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς ἡ θεά περπατοῦσε στὸ δάσος, ὁ Δίας μεταμορφώθηκε σε κοῦκο, ποὺ ἔπεσε στὰ πόδια της ἀνυποψίαστης Ἤρας. Ἡ θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Ἔσκυψε, το πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ της, το χάϊδεψέ με τα τρυφερά της χέρια καὶ το ζέστανε στοὺς παρθενικούς της κόρφους. Τότε ὁ βασιλιάς τῶν θεῶν πῆρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, ἐπιβλητικός, πανίσχυρος καὶ ἀκαταμάχητος, ἐξουδετέρωσε καὶ τις τελευταῖες ἰκμάδες ἀντίστασης της θεάς. Ἡ ᾞρα νικήθηκε, ὑποτάχτηκε, ἔγινε γιὰ πάντα δική του, ἀφοῦ πρῶτα ἐξασφάλισε "ὑπόσχεση γάμου".
Ὁ γάμος τους ἔγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Ἡ ζωή τους ὅμως δὲν ἦταν πάντοτε εὐτυχισμένη. Ἀντίθετα, ἦταν τρικυμιώδης καὶ πολυτάραχη, ὅπως, ἄλλωστε, θυελλώδης ὑπῆρξε καὶ ὁ ἔρωτας τους. Οἱ ἀλλεπάλληλες ἐκρήξεις ὀργῆς καὶ ζήλιας της θεάς καὶ οἱ συχνοί καβγᾶδες ἀνάμεσα στὸ θεϊκό ζευγάρι, ἔτρεφαν τὴ φαντασία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἀποτελούσανε προσφιλεῖς διηγήσεις καὶ ἀναγνώσματα.
Ἐκεῖνος, ὑπερόπτης, ἄστατος καὶ ἄπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την ἀξιοπρέπειά της καὶ πλήγωνε ἀνεπανόρθωτα τὴ γυναικεία περηφάνια της. Δὲ δίσταζε, μάλιστα, νὰ καυχιέται, μπροστά της, γιὰ τις ἀμέτρητες περιπέτειές του με θεές καὶ θνητές.
Ἐκείνη, ἀδάμαστη καὶ ἀγέρωχη, ἐπικαλοῦνταν την τιμημένη καταγωγή της καὶ πρόβαλλε τα ἀναφαίρετα δικαιώματά της -την ἰδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.
Ὁ Δίας, μέσα ἀπὸ τους ὁμηρικούς στίχους, δήλωνε ὅτι περιφρονοῦσε την ὀργὴ καὶ την γκρίνια της καὶ της ζητοῦσε, ἐπίμονα, ὑποταγή. Δὲ δίστασε, μάλιστα, νὰ κάνει κάποτε πράξεις τις ἀπειλὲς του, ὅταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε ἀνάμεσα στὸν αἰθέρα καὶ στὰ σύννεφα.
Ἡ Ἥρα, με καταρρακωμένη ἀναξιοπρέπεια καὶ τυφλωμένη ἀπὸ το πάθος της γιὰ ἐκδίκηση, περνοῦσε συχνά στὴν ἀντεπίθεση. Κατορθώνοντας νὰ πάρει με το μέρος της τὴν Ἀθηνᾶ καὶ τον Ποσειδῶνα, προσπάθησε κάποτε νὰ καθυποτάξει τον Δία, ὁ ὁποῖος μόλις ποῦ κατάφερε νὰ γλιτώσει χάρη στὴ μεσολάβηση της Θέτιδας καὶ του Ἑκατόγχειρα Αἰγαίωνα. Ἄλλοτε πάλι, ἡ θεά ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψει γιὰ πάντα τὴ "συζυγική κλίνη". Γύρισε στὴν Εὔβοια, ἐκεῖ ὁποῦ γιὰ πρώτη φορά του δόθηκε. Ὁ Δίας ὅμως, ποὺ ἔνιωσε την ἐπιθυμία γιὰ τὴ νόμιμη γυναῖκα του νὰ ξαναφουντώνει, μηχανεύτηκε ἕνα τέχνασμα γιὰ νὰ τὴ φέρει πάλι κοντά του. Πῆγε κι αὐτὸς στὴν Εὔβοια, ὁποῦ διέδωσε ὅτι θὰ παντρευτεῖ μία πανέμορφη νύμφη. Ἔντυσε μάλιστα ἕνα ξόανο με νυφιάτικα πέπλα. Ἡ Ἥρᾳ, τυφλωμένη ἀπὸ τὴ ζήλια της, ὅρμησε με μῖσος στῆ νέα ἀντίζηλή της καὶ της πέταξε τα πέπλα. Στή θέα ὅμως του ξόανου, ξέσπασε σε γέλια. Γέλια χαράς καὶ λύτρωσης. Ἡ ἀγάπη ποὺ σιγόκαιγε μέσα της ἔγινε πυρκαγιά. Χύθηκε με λαχτάρα στὴν ἀγκαλιὰ του ἀγαπημένου της, νικημένη καὶ ὑποταχτικιά του καὶ πάλι.
Ὁ Δίας ὅμως της ἔδινε ἀφορμὲς ἀσταμάτητα. Μανιασμένη ἐκείνη καὶ ἀνήμπορη νὰ ἐκδικηθεῖ προσωπικά τον ἄπιστο, ἔστρεφε την ὀργὴ της ἐνάντια στὶς δύστυχες ἀντίζηλές της. Σκληρή καὶ ἀνελέητη ἔπεφτε πάνω στὰ ἀθώα θύματα ἡ θεϊκή τιμωρία.
Ἡ Λητώ, κόρη του τιτάνα Κοίου καὶ της Φοίβης, ἀντιμετώπισε την ἐκδικητική μανία της θεάς. Παρά τις προσπάθειες της Ἥρας, ἔφερε, τελικά, στὸν κόσμο τον Ἀπόλλωνα καὶ την Ἄρτεμι, παιδιά της παράνομης ἑνώσης της με τον Δία.
Ἡ πανέμορφη Ἴω, κόρη του Ἴναχου, βασιλιά τους Ἀργούς, δὲν κατόρθωσε νὰ ἀποφύγει την ὀργὴ της Ἤρας.
Ὁ Δίας προσπάθησε νὰ τὴ σώσει μεταμορφώνοντάς την σε ἀγελάδα. Ὅμως ἡ ζηλιάρα Ἤρα την καταδίωξε μέχρι την Αἴγυπτο, ὁποῦ ὁ Δίας της ἔδωσε την ἀρχικὴ της μορφή καὶ γέννησε τον Ἔπαφο. Η τραγική Σεμέλη, κόρη του βασιλιά των Θηβῶν Κάδμου, ἦταν ἕνα ἀκόμη θῦμα της ὀργῆς της θεάς. Φριχτός θάνατος, μέσα στὶς φλόγες, περίμενε την ἄμοιρη θνητή, ποὺ τόλμησε νὰ μοιραστεῖ το παρθενικό της κρεβάτι με το βασιλιά τῶν ἀθανάτων. Το παιδί ποὺ εἶχε στὰ σπλάχνα της σώθηκε ἀπὸ τον Δία, ὁ ὁποῖος το ἔραψε στὸ μηρό του καὶ, ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἐννιά μῆνες, γεννήθηκε ὁ θεός Διόνυσος .Ἡ παράφορη ὅμως μανία της Ἤρας στράφηκε καὶ ἐνάντια στὰ παιδιά τῶν ἀντίζηλον της. Ὁ Ἡρακλῆς, γιὸς του Δία καὶ της Ἀλκμήνης, βρέφος ἀκόμα, στὴν κούνια του, ἀντιμετώπισε τα δύο δηλητηριώδη φίδια πού ἡ ζηλόφθονη θεά ἔστειλε νὰ τον σκοτώσουν, κατά τραγική, ὅμως τύχη, ἔμελλε νὰ εἶναι ἡ Ἥρα ἐκείνη ποὺ πρόσφερε την ἀθανασία στὸ νόθο παιδί του ἄντρα της.
Με προτροπή του Δία, ὁ Ἑρμῆς ἀκούμπησε το βρέφος στὸ κρεβάτι της θεάς, ἐνῶ αὐτή κοιμόταν. Το βρέφος ἅρπαξε το θεῖο μαστό καὶ βύζαξε το γάλα της ἀθανασίας. Ἡ Ἤρα ξύπνησε καὶ ἀποτράβηξε με ὀργὴ τον παράνομο τρυγητή. Το γάλα ποὺ πετάχτηκε, ἐκείνη τὴ στιγμή, ἀπὸ τον ζωοδότη κόρφο, γέννησε τον Γαλαξία.
Πρότυπο ἀστάτου καὶ ἄπιστου συζύγου ὁ Δίας, ὁμολογεῖ, μέσα ἀπὸ τους στίχους του Ὁμήρου, ὅτι ποτέ του δὲν ἀγάπησε, οὔτε πεθύμησε ἄλλη γυναῖκα, ὅσο τὴ μεγαλόπρεπη Ἤρα. "Ποτέ θεά ἡ θνητή δὲ μου ἐνέπνευσε τόσο ἐπιθυμία".
Ἀπὸ την ἕνωσή της με τον Δία ἡ Ἥρα ἔφερε στῶν κόσμο την Ἥβη, τὴ θεά της νεότητας, καὶ τον Ἄρη, τον αἱμοβόρο καὶ κοσμοχαλαστή θεό του πολέμου. Κατὰ ἄλλους, καὶ ἡ Εἰλείθυια, μητέρα των Ὀδυνῶν, καὶ ἡ Ἔριδα, θεά της διχόνοιας καὶ της ἀμάχης, ἦταν παιδιά της Ἤρας καὶ του Δία.
Θέλοντας νὰ ἐκδικηθεῖ τον ἄστατο Δία, γιὰ τα ἀμέτρητα νόθα ποὺ ἔσπερνε, ἡ Ἥρα θέλησε νὰ φέρει στὸν κόσμο τα δικά της παιδιά, τα παιδιά ποὺ θὰ γεννιοῦνταν χωρίς τὴ σαρκική της ἕνωση με τον Δία.
Ὁ Ἥφαιστος, κατά το μῦθο, ὑπῆρχε στὰ σπλάχνα της θεάς πρὶν την ἕνωσή της με τον Δία. Ἦταν ὅμως τόσο ἄσχημος καὶ περίγελως τῶν θεῶν, ποὺ ἡ Ἥρα τον γκρέμισε στὴ θάλασσα. Το φοβερό ἐκείνῳ πέσιμο τον ἄφησε γιὰ πάντα "σακάτη καὶ στραβοπόδαρο", γι' αὐτὸ καὶ ποτέ δὲ συγχώρεσε την ἄστοργη μητέρα του. Την ἔδεσε σε θρόνο ὁλόχρυσο, με ἀόρατα δεσμά καὶ μονάχα ὁ Δίας κατόρθωσε νὰ την ἐλευθερώσει ἀπὸ την ἀτιμωτική τιμωρία.
Ὁ φοβερός Τυφωέας, μάστιγα των θνητῶν, ἦταν ἐπίσης ἀποκλειστικός γιὸς της Ἥρας. Το ἀποκρουστικό θηρίο κατόρθωσε τελικά νὰ ἐξοντώσει ὁ Δίας σε τρομερή μονομαχία. Ἂν καὶ ἄστατος σύζυγος ὁ Δίας, δὲν ἀνεχόταν κανέναν νὰ ἐρωτοτροπεῖ με την πανέμορφη ᾞρα. Σκληρή καὶ ἀμείλικτη τιμωρία περίμενε τους ἐπίδοξους ἐραστὲς της βασίλισσας τῶν θεῶν. Ὁ Ἱξίονας, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας ποὺ του παρεῖχε ὁ Δίας, προσπάθησε νὰ πλησιάσει με ἐρωτικές διαθέσεις την Ἤρα. Ἥ τιμωρία του Δία ἦταν σκληρή. Ἔδωσε σε μία Νεφέλη το σχῆμα της Ἤρας καὶ ὁ μεθυσμένος Ἰξίονας ζευγάρωσε μ' αὐτὴ. Ἀπὸ την ἐνῶσι αὐτὴ γεννήθηκε ὁ Κένταυρος. Μὴ συγχωρῶντας την ἀχαριστία ὁ Δίας, καταδίκασε τον Ἰξίονα νὰ δεθεῖ πάνω σε φλεγόμενη ρόδα ποὺ στριφογύριζε ἀσταμάτητα στον ἀέρα. Ὁ Ἐνδυμίωνας ποὺ τόλμησε νὰ ποθήσει τὴ μεγαλόπρεπη βασίλισσα, γκρεμίστηκε στὰ Τάρταρα, ἐνῶ ὁ γίγαντας Πορφυρίωνας ἐξοντώθηκε ἀπὸ τα βέλη του Ἡρακλῆ, τὴ στιγμή ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ βιάσει την Ἤρα.
Ἄν καὶ ἡ Ἤρα δὲν ἦταν γνωστή σὰν πολεμική θεά, στάθηκε στὸ πλευρό τῶν Ἑλλήνων κατά τὴ διάρκεια του Τρωικοῦ πολέμου. Ἡ μνησίκακη καὶ ἐκδικητική θεά ποτέ δὲν ξέχασε την προσβολή του Πάρη, του ἐπιπόλαιου βασιλόπουλου ποὺ προτίμησε τον ἔρωτα, ἀπὸ την ἰσχὺ ποὺ του πρόσφερε ἡ Ἤρα. Ἡ Ἤρα ἀγαπήθηκε, λατρεύτηκε καὶ τιμήθηκε ἀπὸ τους ἀρχαίους Ἕλληνες, στὴ ψυχή των ὁποίων, ἡ ἀγέρωχη αὐτὴ γυναικεία παρουσία, ἦταν ἀπόλυτα δικαιωμένη.
Ἡ ἰδία κατεῖχε μία ἐντελῶς ξεχωριστή, ζηλευτή θέση ἀνάμεσα στοὺς Ὀλύμπιους θεούς. Ἦταν ἐκείνη ποὺ ἀπομυθοποιοῦσε, στὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων, την ἐξουσία του ἄντρα ἀφέντη, του κύρη, του συζύγου. Ἐκείνη ποὺ μπροστά της ὁ πανίσχυρος κυρίαρχος του σύμπαντος ξεγυμνωνόταν τὴ δύναμή του κι ἔνιωθε φόβο κάθε φορά ποὺ ἀντιμετώπιζε τις ἐπιθέσεις της.
Στὸ ὄνομα της Ἤρας, ἡ Γυναῖκα ἔπαιρνε την ἐκδίκησή της ἀπὸ τον Ἄντρα, στὰ πλαίσια μιᾶς καλά ὀργανωμένης ἀνδροκρατούμενης κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου