Γηγενεῖς &
Αὐτόχθονες οἱ Ἕλληνες
Εἴμεθα
πανάρχαιοι Πελασγοί! Εἶναι δὲ μεγάλη
τιμή γιὰ μας διότι οἱ προπάτορες μας
ὑπῆρξαν τὸ δυναμικότερο γένος της
ἱστορίας. Παρόλο ποῦ φέρουμε διάφορες
ὀνομασίες κατά το φῦλο (Ἀχαιοί, Ἴωνες,
Αἰολεῖς, Ἀρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι,
Μακεδόνες κλπ) τρία ὑπῆρξαν τα κύρια
γενικά ὀνόματα του γένους τῶν
Ἑλλήνων:
Πελασγοί ( ἐκ του Πελασγού) , Γραικοί ( ἐκ του Γραικοῦ ) καὶ Ἕλληνες ( ἐκ τοῦ Ἕλληνος ) Καὶ θὰ ἦτο περιττόν νὰ τονίζουμε την καταγωγή μας ἄν οἱ «καλοθελητές»δὲν προέβαιναν στὸν ἄγριο τεμαχισμό καὶ ἀκρωτηριασμό τοὺ ἐνδόξου Γένους μας, με σκοπό νὰ το ἀφανίσουν ἀριθμητικά καὶ νὰ το κάνουν νήπιο ἡλικιακά.
ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ
Ὁ Πελασγός
Ἦτοsoldatosikos.blogspot.com page title
...
...
...
...
...
...
υἱός του Διός καὶ της Νιόβης, αὐτόχθων
πάππος του Θεσσαλοῦ [Καὶ ὄχι Ἰνδοευρωπαῖος
ἐκ του πουθενά, ἡ ἐξ Ἀσίας καὶ Ἀφρικῆς
ὅπως ἰσχυρίζονται ὁρισμένοι ἀμαθεῖς
ἡ κακόβουλοι κονδυλοφόροι] Ἡ ἐτυμολογία
του Πελασγός προέρχεται ἅ/ ἐκ του πάλαι
+γέγαα =γίνομαι παλιός β/ ἐκ τοὺ «Πέληον
Ἄργος»=παλαιός γέρων(ἐξ οὐ καὶ Ἄργος
Πελασγικόν) γ/ ἐκ του πελαργός=ταξιδευτῆς
δ/ ἐκ του περάω=περνῶ θάλασσαν
(μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ ἐκ τοῦ
πλάζω=περιπλανῶμαι διὰ θαλάσσης( λαός
της θάλασσας) στ/ ἐκ του πέλας=πλησίον+ἄγω(ὁδηγῶ,
ἡγοῦμαι μεταφέρω στοὺς γειτονικούς
λαούς) Ὅλα τα ἐτυμολογικά στοιχεῖα
τοῦ ὀνόματος Πελασγός ὁδηγοῦν στὸν
πανάρχαιο, ἀνήσυχο καὶ τολμηρό λαό
της θάλασσας ποὺ μεταναστεύει καὶ
ταξιδεύει (ὅπως ὁ πολύπλαγκτος Ὀδυσσεύς)
Οἱ πρῶτοι Πελασγοί ἦσαν Ἀρκάδες ποὺ
ἐπέζησαν ἀπὸ τον Κατακλυσμό καὶ ἀπὸ
ἐκεῖ ὁρμώμενοι προσήγγισαν στὶς
γειτονικές ἀκτὲς(Ἰταλία, Μικρά Ἀσία,
Μεσόγειο κλπ )
Ὁ Γραικός
Ἦτο προκατακλυσμιαῖος ἦρος, υἱός του Θεσσαλού καὶ δισέγγονος του Πελασγού ποὺ ἤκμασε πρὸ του Κατακλυσμοῦ του Δευκαλίωνος . Ἐτυμολογεῖται ἐκ του «γραῖος =γεραιός ἡ γηραιός ἐκ της ΅γῆς + ρέωΆ ἡ ΅γῆ +ἔραΆ»[ Ὁ Κωνστ. Οἰκονόμου ἐξ Οἰκονόμων στὸ « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός εἶναι ἄνθρωπος τον μὲν σῶμα στερρός , κραταιός, το δὲ γένος γηραιός, ἤτοι παλαιός, ἀρχαιόγονος, πρεσβυγενής καὶ γεράσμιος» Γιὰ τον Ἕλληνα γράφει ὅτι εἶναι ἐκ του ἔλα, εἰλη, ἥλιος, σέλας πάντα σημαίνονται τὸ ταχυκίνητον καὶ πολυέλικτον φῶς »(Ἀεροπορική Ἰδέα , ἄρθρο Ἄννας Τζιροπούλου - Εὐσταθίου τ.40 2004)] Πάντως ἡ κοιτίδα μας εἶναι ἡ Θεσσαλία μὲ ἐπίκεντρο τον Ὄλυμπο.
Ὁ Ἕλλην
Ἦτο υἱός του Δευκαλίωνος καὶ εἶναι μετεξέλιξη ἐκ της γενιᾶς τῶν Πελασγῶν καὶ Γραικῶν «Ἕλλην, γόνῳ μὲν ἦν Διός, λόγῳ δὲ Δευκαλίωνος» Καὶ ἡ χώρα ποὺ κατοικοῦσαν οἱ Ἕλληνες ὠνομάσθη Ἑλλὰς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ἐτυμολογικές ἐκδοχὲς α/ Ἑλλὰς= ἡ φωτεινή καθέδρα,(σελ+ἑλλά) β/ Ἑλλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας) Κατά τον Ἀριστοτέλη το ὄνομα της πῆρε ἀπὸ την Δωδώνη της Ἠπείρου , ὁποῦ ζοῦσαν οἱ Σελλοί καὶ οἱ καλούμενοι τότε Γραικοί καὶ νῦν Ἕλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Ἕλληνες ὠνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι» Ἡ ὀνομασία ΅Πελασγοί Ά εἶναι γενική καὶ περιλαμβάνει μία εὐρύτερη ὁμάδα ποὺ ξεκίνησε μὲν ἀπὸ την ἴδια περιοχή με κέντρο το Αἰγαῖο Πέλαγος (την Ἑλληνική Χερσόνησο καὶ τις πέριξ του Αἰγαίου ἀκτὲς) ἀλλὰ ξαπλώθηκε στὴν σε ὅλη την λεκάνη της Μεσογείου, στὴν Εὐρώπη καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο καὶ σῦν τῷ χρόνο πῆρε διαφορετικά ὀνόματα. Καὶ δὲν εἶναι ὑπερβολή νὰ ποῦμε ὅτι οἱ Πελασγοί με διάφορα ὀνόματα εἶναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου.
Ὁ Ἡρόδοτος γράφει (Κλειώ 58) τα ἐξῆς: «Ἐγὼ πιστεύω ὅτι οἱ Ἑλληνικοί λαοί μιλοῦσαν την ἰδία γλῶσσα, ἀλλά ἀποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους ἀπὸ τους Πελασγούς, καὶ ξεκινῶντας ἀρχικὰ ἀπὸ ἕνα μικρό πυρῆνα, ἔφτασαν στοὺς τεράστιους ἀριθμούς ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τώρα με την ἐνσωμάτωση διαφόρων ξένων ἐθνῶν, ἀνάμεσα στὰ ὁποία ἦταν καὶ οἱ Πελασγοί. Δὲν πιστεύω ὅτι οἱ Πελασγοί, ἕνας βαρβαρικός λαός, ἔγινε ποτέ πολυάριθμος ἡ ἰσχυρός». Ὡστόσο ἡ διαφορά ἔθνους κατά τον Ἡρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλῆς μᾶλλον, παρά ἔθνους ὅπως το θεωροῦμε σήμερον.
Καὶ ἀντιγράφω ἕνα ἄλλο ἀπόσπασμα του (Κλειώ 56) ποὺ ἐπιβεβαιώνει του λόγου το ἀληθὲς: «Οἱ ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι ἦταν δυνατότεροι ἀπὸ τους Δωριεῖς καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ τους Ἴωνες. Αὐτοί οἱ δύο, ἀπὸ τους ὁποίους οἱ πρῶτοι κατάγονταν ἀπὸ τους Πελασγούς, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ τους Ἕλληνες». Ποῖος ὅμως πιστεύει ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι δὲν ἀνῆκαν στὸ Ἑλληνικό ἔθνος; Κατά τον Ἡρόδοτο το Ἀθηναϊκό ἔθνος ἦτο Πελασγικό, καὶ Πελασγοί ἦσαν καὶ οἱ πρῶτοι Ἀρκάδες καὶ οἱ κάτοικοι του Κρότωνα καὶ της Τροίας καὶ ἄλλων πόλεων. Ὁ διαχωρισμός τῶν Ἑλλήνων σε πολλά φῦλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) ὀφείλεται στὸν βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, ποὺ καὶ ἀκόμη καὶ σήμερα δημιουργεῖ προβλήματα ἐπικοινωνίας σε ὁρισμένες ἐποχὲς του ἔτους. Συνεπῶς, οὔτε ἀπὸ βορρᾶ κατῆλθαν στὴν Ἑλλάδα, οὔτε Σλαύοι ἐξελληνισθέντες εἶναι οἱ Ἕλληνες -ὅπως ὑπεστήριζε παλαιότερον ὁ Φαλμεράϊερ- οὔτε τέλος προῆλθαν ἀπὸ την Ἀγγλία, ἀνοησίες ποὺ διετύπωσε στὸ «μυθιστόρημά» του το 1842 ὁ Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, καὶ συνηγόρησε με αὐτὲς καὶ ὁ Γερμανός ἐπιστήμων Μύλλερ. Ἀκριβῶς το ἀντίθετο συμβαίνει.
Οἱ Εὐρωπαῖοι προέρχονται ἀπὸ τους Αἰγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, ἀλλὰ αὐτό δὲν το ἀνέχεται ὁ ἐγωισμός των πού θέλουν πᾶσι θυσία νὰ συμμετέχουν στὸν λαμπρότερο πολιτισμό ποὺ ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος ὥς τώρα. Εἶναι ἀπίθανον νὰ εἶχαν ξένη προέλευση οἱ Ἕλληνες διότι πρὸ των περιόδων των παγετώνων, ὡς προανεφέρθη, ὁλόκληρος ἡ Βόρεια Εὐρώπη, ἡ πέραν του Δουνάβεως καὶ ἐντεῦθεν του κάτω Ρῆνου καὶ τῶν Ἄλπεων, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀνατολή -μηδέ της βορείας Περσίας καὶ τῶνν Ἰνδιῶν ἐξαιρουμένων- ἐκαλύπτοντο ἀπὸ παγετῶνες. Ἀλλὰ καὶ μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη ἐκαλύφθησαν ἀπὸ ὕδατά καὶ λάσπη. Ἑπομένως, ἦτο ἀδύνατον νὰ ζήσουν, καὶ πολύ περισσότερο νὰ δημιουργήσουν πολιτισμό στὶς περιοχές της Μεσευρῶπης οἱ ὑποτιθέμενοι ΙΕ ἡ Ἄριοι καὶ ἀργότερον νὰ τον μεταφυτεύσουν στοὺς Αἰγαίους Πελασγούς. Διότι οἱ τελευταῖοι εἶχαν το προνόμιο νὰ ζοῦν στὴν πλέον εὔκρατη περιοχή του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Καὶ τότε φυσικά δὲν ὑπῆρχον οἱ σημερινές πηγές ἐνέργειας, γιὰ νὰ στηρίξουν οἱ βόρειοι πολιτισμό, ὅπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.
Οἱ Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί
Ὁ Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ὡς υἱός τοῦ Ποσειδῶνος. Ὁ συμβολισμός αὐτὸς εἶναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ την ναυτοσῦνη τῶν Ἑλλήνων. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἵναχος, ὁ «πρῶτος ἄνθρωπος της Πελοποννήσου», ἦτο υἱός τῶν Ὠκεανοῦ καὶ της θαλασσινῆς θεάς Τηθύος. Δὲν ὑπῆρχον τότε ἄλλοι προηγμένοι ἄνθρωποι, ποὺ νὰ ταξιδεύουν ὄχι μόνον θαλασσίως ἀλλὰ διὰ ξηράς βορείως ἡ ἀνατολικῶς του Δουνάβεως. Πώς ὅμως ἔμαθαν οἱ Ἀρχαῖοι ἕλληνες Αἱγαίοι Πελασγοί νὰ ταξιδεύουν;
Μετά την καταβύθιση της Αἰγίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στὰ νησιά ἀπὸ την φυλή καὶ τους συγγενεῖς τῶν καὶ ἐπιθυμοῦσαν διακαῶς νὰ ξεφύγουν ἀπὸ αὐτὴν την ἀπομόνωση. Ἔτσι ἔμαθαν νὰ θαλασσοποροῦν, πρῶτα πάνω σε κορμούς δένδρων καὶ ἔπειτα σε πλοιάρια. Οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα καὶ κυριολεκτικά ἁλωνίζουν το Αἰγαῖο καὶ την Μεσόγειο θάλασσα.
Ἀπὸ το Αἰγαῖο καὶ τα Μικρασιατικά παράλια εἰσχώρησαν προοδευτικά καὶ ἀκτινοειδῶς -ἐν εἴδη βεντάλιας -πρὸς βορρᾶν, ἀνατολάς, νότον καὶ δυτικά καὶ ἐκπολίτισαν τις ὑποανάπτυκτες φυλές, ὅταν οἱ κλιματολογικές συνθῆκες το ἐπέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αἰγίδος εἶναι φυσικό οἱ πέριξ του Αἰγαίου νομάδες νὰ μετακινήθηκαν πρὸς βορρᾶν καὶ ἀνατολάς πρὸς ἐξεύρεση βοσκοτόπων γιὰ τα ποίμνια των. Αὐτοί εἰσχώρησαν στὶς ἀποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την ὑποχώρηση τῶν ὑδάτων. Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -ἄγνωστον πόσες- ἀσφαλῶς συνέβησαν στὴν διάρκεια των χιλιετιῶν ὑπὸ την πίεση των ἀναγκῶν τῶν πληθυσμῶν της ἐποχῆς. Ὅμως το κύριο ρεῦμα μετανάστευσης ἦτο σταθερά προσανατολισμένο ἀπὸ την περιοχή του Αἰγαίου καὶ της Χερσονήσου του Αἵμου πρὸς βορρᾶν, νότον, ἀνατολάς καὶ δυσμάς, διότι οἱ ἔποικοι ἀνεζήτουν νέες κενές καὶ παρθένες ἐκτάσεις, ἀρχικὰ γιὰ την κτηνοτροφικὴ καὶ βραδύτερα γιὰ την γεωργική τους ἐκμετάλλευση. Ἐξ ἀλλοῦ ἡ τάση αὐτή πρὸς μετανάστευση συνεχίζεται ὡς την ἐποχῆ μας (μεταναστευτικά κύματα πρὸς Ἀμερική, Αὐστραλία κλπ).Πάντως στὴν ἀρχὴ ζοῦσαν βίον νομαδικόν, ὅπως ἀκριβὸς καὶ οἱ Σαρακατσαναῖοι της Πίνδου, οἱ ὁποῖοι μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι οἱ γνησιότεροι καὶ ἀρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Εὐρωπαῖοι», ἀπόγονοι τῶν Πελασγῶν.
Ἐξ Αἰγηίδος ὁ Πολιτισμός
Ἐκ της Αἰγηίδος ξεκίνησαν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ λαοί, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζονται βραδύτερον στὶς γύρω περιοχές της Μικρασίας, τοὺ Καυκάσου καὶ της Μεσογείου ὡς τον Δούναβη με διάφορες ὀνομασίες, μεταφέροντες μαζί καὶ τον πολιτισμό τους. Εἶναι φυσικά ἀδύνατον νὰ προσδιορισθῆ πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αἰγηίδος, μέχρις ὅτου διαμορφωθοῦν σε φυλές οἱ διάφορες αὐτὲς ὁμάδες πού διεσώθησαν στὰ παράλια ἡ μετεκινήθησαν στὰ ἐνδοτέρα. Κατά τις μαρτυρίες τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων της Σάϊν πρὸς τον Σόλωνα, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιο», ἀπὸ τους Ἀρχαιοέλληνες Αἰγαίους πῆραν τον πολιτισμό. Τοῦτο κακοφαίνεται καὶ ἀπὸ τις διαδόσεις τῶν στὴν ναυσιπλοΐα, ἀλλὰ καὶ στὶς τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη ἀγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί ἀφίξεως Φοινίκων καὶ ἄλλων («Μαύρη Ἀθηνᾶ», Μπερνάλ), ἐκτὸς του ὅτι στεροῦνται λογικῆς καὶ ἐπαρκοῦς τεκμηρίωσης ἔχουν ἐπιστημονικά καταπέσει, ἀφοῦ καὶ ὁ ἴδιος παρεδέχθη ὅτι το κίνητρο του ἦτο το κέρδος καὶ ᾖ προσέλκυση της προσοχῆς.
Το πολλαπλά διαφημισθέν ἀφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το ὁποῖο θέλησαν νὰ παρουσιάσουν σὰν ἀπόδειξη της παλαιάς πνευματικῆς ἀνάπτυξης των διαφόρων λαῶν της Μεσοποταμίας, εἶναι πολύ νεώτερο καὶ κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ἑλληνικῶν παραδόσεων καὶ μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης ἀντιγραφῇς τῶν ἀναφερομένων περί του κατακλυσμοῦ του Δευκαλίωνος, ὁ ὁποῖος ἄς σημειωθῆ, εἶναι παλαιότερος του κατακλυσμοῦ του Νῶε, ἐάν ἔγινε φυσικά κι αὐτὸς. Γιατί ὅλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμοῦ του Νῶε εἶναι τερατώδη, ἀντιεπιστημονικά καὶ προσιδιάζοντα μόνον σε λαό πού δὲν εἶχε ἰδέα περί της θαλάσσης καὶ της ναυσιπλοΐας.
Ἀντίθετα ἀπὸ τα κείμενα των Ὀρφικὸν περί του κατακλυσμοῦ του Ὡγύγου πιστοποιεῖται ὅτι κανένας ἄλλος ἀρχαῖος λαός δὲν ἔχει παλαιότερες ἀναμνήσεις καὶ ἐπιστημονικές μαρτυρίες καὶ οὔτε ἔχει σημειώσει πνευματικές ἐκδηλώσεις καὶ ἄλλες ἐνδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. ἀστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ἐτῶν π.Χ.) ὅπως αὐτὲς ποῦ περιέχονται στὰ ἀρχαία Ἑλληνικά κείμενα. Ὅπως μας πληροφορεῖ ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ὀρφεύς, σελ. 3] οἱ Αἰγαῖοι Ἀρχαιοέλληνες ἔγραφον τις παρατηρήσεις τῶν ἀρκετές χιλιάδες χρόνια πρὶν ἐπὶ λεπτῶν σανίδων, λίθων ἡ ὀστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Ἀλοννῆσου κλπ),γεγονός ποὺ μαρτυρεῖ ὅτι ἦσαν ἐχέφρονες ἄνθρωποι (Homo Sapiens). Το ἐρώτημα πού γεννᾶται λοιπόν εἶναι γιατί εἶχαν ἀγνοήσει ἡ παραμερίσει τόσο σοβαρά ἀποδεικτικά στοιχεῖα οἱ νεώτεροι δῆθεν «σοφοί» ἐρευνητές της Δύσεως;
Ἀσφαλῶς δὲν εἶναι τυχαῖο το γεγονός, διότι ἡ Ἑλληνική Προϊστορία καίει καὶ προτιμοῦν νὰ την ἀγνοοῦν, νὰ την παραμερίζουν καὶ ὅταν βγαίνη τυχαίως στὴν ἐπιφάνεια νὰ την ἀποσιωποῦν ἡ νὰ την παραχαρᾶζουν ἀκόμη. Διότι στὴν περιοχή αὐτὴ κατοικοῦσαν ἐχέφρονες ἄνθρωποι ὄχι πρὸ 10, 20 χιλιετιῶν -ὅπως ἰσχυρίζονται γιὰ την Μεσοποταμία οἱ γνωστοί Φοινικιστές ἡ πρὸ 35-40.000 ἐτῶν των Ἀφροκεντριστῶν- ἀλλὰ πρὸ 100, 800.000 ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἑκατομμυρίων ἐτῶν, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ ἔρευνες τῶν Πετραλώνων, της Τρίγλιας καὶ της Πτολεμαΐδος, ὑπὸ του ἀνθρωπολόγου -ἀρχαιολόγου κ. Ἄρη Πουλιανού. Ἑπομένως οἱ Ἀμερικανικές ἔρευνες στὸ σπήλαιο Φράχθυ της Ἐρμιονίδος, οἱ ὁποῖες ἔφεραν στὸ φῶς στοιχεῖα του πολιτισμοῦ πρὸ 25 χιλιάδων ἐτῶν, ἔρχονται νὰ ἀποδείξουν την ὕπαρξη καὶ την συνέχεια της ἀναπτύξεως του ἀνθρώπου στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο. Τα κενά ποὺ σήμερον ὑπάρχουν σε μακρές περιόδους της ἱστορίας δὲν σημαίνουν ἀρνητική ὕπαρξή ζωῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ἔλλειψη συστηματικῶν ἐρευνῶν στὴν περιοχή αὐτὴ.
Ὁ Πολιτισμός των Ρωμαίων
Ὁ ἐκπολιτισμός εἶναι πανάρχαιος καὶ ἀνάγεται ἀπὸ την ἐποχῆ των Ἐτροῦσκων καὶ Τυρσηνῶν. Ὅμως ὁ κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πρὶν ἀρχίσουν την αὐτοκρατορική τους πορεία ἄρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ἑλλάδος (180-120 π.Χ), δηλαδή ἀπὸ την ἐποχῆ του Καίσαρος. Προηγουμένως οἵ φυλές της Κεντρική καὶ Βορείου Ἰταλίας ἦσαν σχετικά πρωτόγονες καὶ ἄξεστες, δὲν γνώριζαν την γραφήν καὶ ἐσυνήθιζαν ἀκόμη καὶ την ἀνθρωποφαγία καὶ ἀνθρωποθυσία σε παλαιότερες ἐποχὲς. Ἑπομένως, τον πολιτισμό καὶ την γραφή ὅλη οἱ Εὐρωπαῖοι την χρεωστοῦν στοὺς Πελασγούς καὶ Κρῆτες Πρωτοέλληνες. Ἡ Λατινική γραφή εἶναι κι αὐτή Ἑλληνική (Χαλκιδικό ἀλφάβητο) καὶ ὁ Ρωμαϊκός Πολιτισμός εἶναι ἀντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ἡ πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας καὶ Δυτικῆς Εὐρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ἴβηρες κλπ) ἀπὸ τους Αἰγαίους Πρωτοέλληνες.
Οἱ λαοί αὐτοί διατηροῦν ἀκόμη ὀνομασίες ὁρισμένων θεῶν τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος, λέξεις ἡ ρίζες λέξεων της ἀρχικῆς μητρικῆς τῶν γλώσσας, ἡ μᾶλλον του γλωσσικοῦ ἰδιώματος τῶν το ὁποῖο ἀνήκει στὴν Ἑλληνική (Ἰνδοευρωπαϊκή) ὀμογλωσσία. Ἐπειδή σῦν τῷ χρόνῳ αὐτοί ἦρθαν σε ἐπιμειξία με ἄλλους λαούς, ἀλλὰ καὶ λόγῳ διαφορετικῶν κλιματολογικῶν καὶ πολιτιστικῶν συνθηκῶν, ἦτο ἑπόμενον νὰ διαφοροποιηθοῦν καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀναγκαστικά ἀπὸ την ἀρχικὴ πολιτιστική των κοιτίδα, του Αἰγαίου. Ἄλλοι ἐξ αὐτῶν στὶς νέες των πατρίδες ἐκβαρβαρίστηκαν ἡ ἀφομοιώθησαν γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν καὶ παρέμειναν ἀνεξέλικτοι, ὅπως τους ἀνευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ἱστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χῶρες του βορρᾶ σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αὐτοὶ ἐξελίχθησαν ἀργότερα ὑπὸ την ἐπίδραση της Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καὶ δημιούργησαν τα γνωστά ἔθνη του βορρᾶ καὶ της Ἀνατολῆς. Ἐκείνους πού εἰσχώρησαν ἀνατολικότερα καὶ ἐκεῖθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους Ἀνευρίσκουμε κατόπιν ὡς Ὑπερβορεῖους ( ἡ ὥς Γκιλάκους).
Στὴν Διαφωνία ἔφθασε πρὸ ἀμνημονεύτων χρόνων μία λευκή φυλή, οἱ Αϊνοῦ (=Ἴωνες), ἐνῶ συναντῶμεν διάσπαρτες λευκές φυλές στὴν Ἀσία καὶ Ἄπω Ἀνατολὴ. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εἰσαγωγήν» ὅπως καὶ «Γενική Εἰσαγωγή» στὸ Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» καὶ τα σχόλια στοὺς «Ὕμνους του Ὀρφέως»]. Οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἕνα μωσαϊκό λαῶν στὴν πλειοψηφία τῶν αὐτοχθόνων πού ζοῦσαν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων στὴν περιοχή. Οἱ Τοῦρκοι ἀποτελοῦν μία μικρή μειοψηφία ποὺ κατῆλθαν σὰν νομάδες ἀπὸ τα ὑψίπεδα της Κεντρικῆς Ἀσίας, ἀπὸ την περιοχή του Αλτάϊ, στὴν Μεσόγειο. Οἱ τελευταῖοι εἶναι Ταταρομογγολικής καταγωγῆς καὶ ἔμειναν ἄξεστοι καὶ ἀπολίτιστοι ἀπὸ της ἐγκαταστάσεως τους στὴν Μικρά Ἀσία ὡς σήμερον. Ἢ φυλή αὐτή ἀποτελοῦσε την ἰθύνουσα τάξη της Ὀθωμανικῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ της σημερινῆς Κεμαλικῆς Τουρκίας.
Η Καταγωγή των Εὐρωπαϊκών Λαῶν
Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή ὅλων των φυλῶν -καὶ φυσικά των νεωτέρων Ἐθνῶν της Βορείου, Δυτικῆς καὶ Ἀνατολίτικής Εὐρώπης, καθώς καὶ οἱ λευκοί της Ρωσσίας καὶ Κεντρικῆς Ἀσίας- προέρχονται ἀπὸ το Αἰγαῖον, καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τον Ἑλληνικό πολιτιστικό χῶρο, καὶ ὄχι ἀπὸ τους ἀνύπαρκτους Ἰνδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εἰσαγωγή» καὶ Συρέ «Οἱ Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οἱ Ἥρωες» (Οντίν) καὶ Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια ἀπὸ ξεχασμένους Κόσμους»]. Ἡ ἐξέταση τῶν λεγομένων Ἀριανῶν γλωσσῶν, ὅπως πραγματικά ὁμιλοῦνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεῖα, τα ὁποία ἀναμφισβήτητα προέρχονται ἀπὸ την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ἰταλία καὶ την Μ. Ἀσία.
Ὅταν ἡ ἴδια ρίζα βρίσκεται σ’ ὅλες τις γλῶσσες ἡ στὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς, θὰ πρέπει νὰ συμπεράνουμε ὅτι το ἀντικείμενο πού ὑποδηλοῦται διὰ της ρίζας ταύτης, ἦτο κοινό γιὰ τους προγόνους τῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάποτε τον ἴδιο πολιτισμό. [Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξη «Ἄξων», ὑπάρχει παρεφθαρμένη σ’ ὅλες τις λεγόμενες ἀδριανές γλῶσσες, διότι οἱ λαοί αὐτοὶ γνώριζαν ὅλοι την βοήλατη ἅμαξα. Ὁρισμένοι την βελτίωσαν καὶ της ἔβαλαν ἀκτῖνες στὸ διάβα του χρόνου, ἐνῶ ἄλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό ἐκ κορμοῦ δένδρου. Ἄρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων ἀρχίζει ἡ διαφοροποίηση της γλώσσας καὶ της ταυτότητας των λαῶν]. Ἔτσι ἔγινε βαθμιαία ἡ διαφοροποίηση τῶν φυλῶν ἐκ της ἀρχικῆς τῶν καταγωγῆς. Τελικά παραμένει ἡ κοινή καταγωγή σὰν μῦθος. Ὁ μῦθος λ.χ της Ἀτλαντίδος, ὁ ὁποῖος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ἑλληνικῆς φυλῆς, ὅπως δείχνουν τα διάφορα εὑρήματα, ὑπῆρξε κάποτε πραγματικότης. Ὄχι ὅμως καὶ ὁ τεχνητός «μῦθος» περί των Ἰνδοευρωπαίων.
Ὁ Μῦθος τῶν Ἰνδοευρωπαίων
Ἤ κάθοδος φυλῶν ἀπὸ Βορρᾶ καὶ Ἀνατολῶν στὴν Ἑλληνική Χερσόνησο, γιὰ νὰ ἐκπολιτίσουν τους δῆθεν ἄξεστους Αἰγαίους, δὲν εὐσταθεῖ οὔτε ἐπιστημονικά, ἀλλὰ οὔτε ἀπὸ λογικῆς ἐπόψεως, διότι οἱ Αἰγαῖοι ἦσαν ἀποδεδειγμένα ναυτικός καὶ στὸ ἔπακρον πολιτισμένος λαός ποὺ ταξίδευε, ἀπὸ την χαραυγή της Προϊστορίας του, ὄχι μόνον στὴν Μεσόγειο, ἀλλὰ καὶ στοὺς Ὠκεανούς. Ἄν δεχθοῦμε τις δοξασίες περί «Ἰνδοευρωπαϊστῶν», τότε θὰ ἔπρεπε κανονικά νὰ εἶχαν βρεθῆ κάπου τα ἴχνη τους, ὁ ἀνώτερος πολιτισμός τους, ἡ γλῶσσά τους καὶ τέλος τα ἱστορικά πνευματικά μνημεῖα πού θὰ ἄφηναν πίσω στὴν ἀρχικὴ των κοιτίδα. Τέτοιο πρᾶγμα ὅμως δὲν ἔχει βρεθῆ. Τίποτα ἀπολύτως δὲν ἐπιβεβαιώνει την ὕπαρξη τους.
Ἀντίθετα, συνεχῶς ἔρχονται στὸ φῶς νέες συντριπτικές ἀποδείξεις καὶ ἀτράνταχτα τεκμήρια ἀπὸ τον Ἑλληνικό χῶρο καὶ ἐκτὸς αἰτοῦ -στὶς χῶρες ποὺ ταξίδευσε -ποὺ ἐπιβεβαιώνουν ὅτι οἵ Αἰγαῖοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρῶτοι τον πολιτισμό τους σ’ ὅλους τους λαούς του τότε γνωστοῦ κόσμου. Βέβαια, ὅλες ἑαυτές οἱ ἀντιεπιστημονικές καὶ δογματικές θεωρίες του παρελθόντος ἔχουν πρὸ πολλοῦ καταπέσει, ἀλλὰ ἐπανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγα στὴν ἐπικαιρότητα ἀπὸ το «ἐπιστημονικό» κατεστημένο της διεθνοῦς ἐξουσίας. Γιατί αὐτὸς ὁ μῦθος βολεύει την διαιώνιση της ἐξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μία ἔξαρση του φαινομένου τούτου. Παντοῦ ἐπιδιώκουν νὰ μειώσουν την ἀξία καὶ την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ἰωάννη Κουμάρη]. Ἀρκεῖ νὰ ἐπαναλάβουμε ὅτι "ὅταν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔφτιαχναν τον Παρθενῶνα, οἱ πρόγονοι τῶν σημερινόν Ἄγγλων ζοῦσαν μέσα στὰ σπήλαια ἡ στὰ ἀνήλια δάση, ἐνῶ πλεῖστοι ἀπ’ αὐτούς καὶ ἄλλοι βόρειοι λαοί, ἦσαν ἀκόμη ἀνθρωποφάγοι ἡ ἔκαναν ἀνθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ἀνέκαθεν το θαρραλέο καὶ ἀνήσυχο Βρεταννικό ἔθνος συμπεριφέρθηκε ἀλαζονικά καὶ σὰν κατακτητής στὴν Ἑλλάδα, μιμούμενο τους δυθέν ξανθούς Ἰνδοευρωπαίους ἀποικιοκράτες καὶ ἐκπολιτιστές]. Κόμη καὶ στὴν γειτονική μας Ἰταλία, ἀκόμη καὶ κατά την κλασσική ἐποχῆ, ἐθυσίαζαν παῖδες στὴν ἑορτή τῶν Κομπιταλίων καὶ Λαραλίων, καὶ μόλις ἐπὶ Βροῦτου κατηργήθη το ἔθιμον τοῦτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480].
Ἑπομένως, εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ ἐξοργιστική ἡ τόσο κραυγαλέα παραποίηση καῆ διαστροφή της Ἱστορίας καὶ Προϊστορίας τῶν Ἑλλήνων. Δωδωναῖα η Λατρεία τῶν Δρυίδων. Σύμφωνα με παλαιότερες ἀρχαιολογικές ἀνακαλύψεις, διεπιστώθη ὅτι κατά την Μινωική περίοδο οἱ Κρῆτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στὴν Μεσόγειο "Κασσίτερο" ἀπὸ την Ἀγγλία. Ὅμως δὲν πήγαιναν με ἀδείᾳ χέρια ἐκεῖ. Τους μετέδιδαν τον ἀνώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους. Πρόσφατα, ἀνεκαλύφθησαν στὴν Ἀγγλία προϊστορικές Ἑλληνικές ἐγκαταστάσεις, οἱ ὁποῖες φανερώνουν ὅτι οἱ πρωτόγονοι καὶ καθυστερημένοι λαοί της Ἀγγλίας δέχθηκαν την ἐπίδραση τῶν Ἑλλήνων καὶ σῦν τῷ χρόνω ἐκπολιτίσθησαν. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι ἥ πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στὴν Βρεταννία εἶναι Ἑλληνικῆς προέλευσης, ἐκ του Μαντείου της Δωδώνης, καὶ μετεφέρθη ἐκεῖ πρὸ ἀμνημονεύτων χρόνων. Ἢ Ἑλληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ἕνα ἐκπληκτικό μυστήριο καὶ μία σαγηνευτική πρόκληση γιὰ αὐτὸν ποὺ θὰ προσπαθήση νὰ την ἀποκρυπτογράφηση καὶ νὰ ἐμβαθύνη σ’ αὐτὴν. Ἡ αὐτοχθονία τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀποδειχθῆ με ἀτράνταχτα τεκμήρια ἀπὸ διαπρεπεῖς ἀνθρωπολόγους, ὅπως ὁ Ἰωάν. Κουμάρης [Βλέπε ἄρθρον «Φυσική Ἀνθρωπολογία» Ἰωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» καὶ Ἀλέξη Σίνου «Ἡ Γεωγραφική Ἑνότης τοῦ Ἑλληνικοῦ Μεσογειακοῦ Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].
Ὁ Εὐρωπαῖος «Ἀρχάνθρωπος» τῶν Πετραλώνων
Ἀδιάσειστα τεκμήρια της γηγενοῦς προέλευσης του Ἕλληνα ἔφερε ἐσχάτως εἰς φῶς ὁ διεθνοῦς κύρους ἀνθρωπολόγος Ἄρης Πουλιανός με την ἀνακάλυψη του «Εὐρωπαίου Ἀρχανθρώπου τῶν Πετραλώνων Χαλκιδικής» καὶ του «Κυνηγοῦ Ἐλεφάντων της Πτολεμαΐδος» γιὰ τον ὁποῖο θὰ μιλήσουμε σε ἄλλο κεφάλαιο. Ὁ Ὀρφεύς λέγει: «ἥδ’ ὅσον Αἰγύπτῳ ἱερόν λόγον ἐξελόγχευσα», δηλαδή στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν Λιβύην, ἐδίδαξα,(ἐξελόγχευσα=ἐξεγέννησα) τον ἱερόν λόγον [«Ἀργοναυτικά» τῶν «Ὀρφικῶν» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει εὐνόητον ὅτι το «ἐξελόγχευσα» δὲν σημαίνει ὅτι «ἐδιδάχθην», ὅπως ὑπεστήριξαν ἀμαθέστατοι καὶ κακοηθέστατοι συγγραφεῖς].
Ἑπομένως, ἡ ἀπόδειξη αὐτή κονιορτοποιεῖ κάθε ἄλλη παλαιά καὶ νεώτερη δογματική θεωρία, οἱ ἐμπνευστές τῶν ὁποίων δὲν μπαίνουν κἂν στὸν κόπο νὰ τις τεκμηριώσουν με στοιχεῖα. Εἶναι γνωστόν ὅτι κατά την 8 ἦν χιλιετίαν π.Χ. ἐλάμβανε χώραν μεταφορά Ὠψιανού Λίθου με πλοῖα ἀπὸ την νῆσο Μῆλον του Αἰγαίου πελάγους στὴν Ἀργολίδα, ὅπως ἀπέδειξαν τα εὑρήματα ὀψιανού λίθου στὸ σπήλαιο του Φράγχθη της Ἀργολίδος. Ἄρα οἱ Αἰγαῖοι ἀπὸ τότε θαλασσοπορούσαν. Ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρον της Ἀνατ. Μεσογείου οἱ Πρωτοέλληνες Μινωίτες καὶ Μυκηναῖοι κυριαρχοῦν ἀπὸ ἀμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Ἀχαιοί Κρῆτες καὶ Κύπριοι οἱ ἀρχαῖο -Φοίνικες καὶ οἱ Φιλισταῖοι καὶ «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Παλαιστίνη].
Ὁ Ἰσοκράτης το διαλαλεῖ ὠτί: «Εἴμαστε αὐτόχθονες. Δὲν διώξαμε ἄλλους ποὺ ἦσαν ἐδῶ, οὔτε ἤρθαμε ἀπὸ ἀλλοῦ νὰ την καταλάβουμε ἔρημη ἀπὸ πληθυσμό, οὔτε εἴμαστε μιγάδες καὶ ἀνακατεμένοι με ἀλλά ἔθνη, ἀλλὰ προερχόμεθα ἀπὸ καλό καὶ γνήσιον ἔθνος, ὥστε γεννηθήκαμε σ’ αὐτήν ἐδῶ την γῆν, την κατέχουμε καὶ διαβιοῦμεν ὅλον τον καιρό. Ἀσχέτως ἄν ὅλον τον 20ον αἰῶνα ἡ διεθνής ἐξουσία ραδιουργεῖ σε βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ με την χρησιμοποίηση της Τουρκίας σὰν «πολιορκητικό κριό» ἐπιδιώκει την ἔξωση του Ἑλληνικοῦ Γένους ἀπὸ τις πανάρχαιες πατρογονικές του ἑστίες (Μικρά Ἀσία, Κύπρος, Αἰγαῖο, Μακεδονία, Ἠπείρῳ). [Ἡ διεθνής ἐξουσία καὶ οἱ ἐδῶ ὑπηρέτες καὶ διεκπεραιωτές της θέλουν νὰ μας ἐπιφέρουν ἀνάμειξη καὶ νὰ μας μεταβάλουν σ’ ἕνα ἄθλιο συνονθύλευμα, ὥστε νὰ ἀπολέσωμεν την ἐθνική μας ταυτότητα. Πρὸς τοῦτο συμβάλουν καὶ ὁρισμένοι «γραικύλοι» καὶ δῆθεν.
Πελασγοί ( ἐκ του Πελασγού) , Γραικοί ( ἐκ του Γραικοῦ ) καὶ Ἕλληνες ( ἐκ τοῦ Ἕλληνος ) Καὶ θὰ ἦτο περιττόν νὰ τονίζουμε την καταγωγή μας ἄν οἱ «καλοθελητές»δὲν προέβαιναν στὸν ἄγριο τεμαχισμό καὶ ἀκρωτηριασμό τοὺ ἐνδόξου Γένους μας, με σκοπό νὰ το ἀφανίσουν ἀριθμητικά καὶ νὰ το κάνουν νήπιο ἡλικιακά.
ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ
Ὁ Πελασγός
Ἦτο
Ὁ Γραικός
Ἦτο προκατακλυσμιαῖος ἦρος, υἱός του Θεσσαλού καὶ δισέγγονος του Πελασγού ποὺ ἤκμασε πρὸ του Κατακλυσμοῦ του Δευκαλίωνος . Ἐτυμολογεῖται ἐκ του «γραῖος =γεραιός ἡ γηραιός ἐκ της ΅γῆς + ρέωΆ ἡ ΅γῆ +ἔραΆ»[ Ὁ Κωνστ. Οἰκονόμου ἐξ Οἰκονόμων στὸ « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός εἶναι ἄνθρωπος τον μὲν σῶμα στερρός , κραταιός, το δὲ γένος γηραιός, ἤτοι παλαιός, ἀρχαιόγονος, πρεσβυγενής καὶ γεράσμιος» Γιὰ τον Ἕλληνα γράφει ὅτι εἶναι ἐκ του ἔλα, εἰλη, ἥλιος, σέλας πάντα σημαίνονται τὸ ταχυκίνητον καὶ πολυέλικτον φῶς »(Ἀεροπορική Ἰδέα , ἄρθρο Ἄννας Τζιροπούλου - Εὐσταθίου τ.40 2004)] Πάντως ἡ κοιτίδα μας εἶναι ἡ Θεσσαλία μὲ ἐπίκεντρο τον Ὄλυμπο.
Ὁ Ἕλλην
Ἦτο υἱός του Δευκαλίωνος καὶ εἶναι μετεξέλιξη ἐκ της γενιᾶς τῶν Πελασγῶν καὶ Γραικῶν «Ἕλλην, γόνῳ μὲν ἦν Διός, λόγῳ δὲ Δευκαλίωνος» Καὶ ἡ χώρα ποὺ κατοικοῦσαν οἱ Ἕλληνες ὠνομάσθη Ἑλλὰς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ἐτυμολογικές ἐκδοχὲς α/ Ἑλλὰς= ἡ φωτεινή καθέδρα,(σελ+ἑλλά) β/ Ἑλλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας) Κατά τον Ἀριστοτέλη το ὄνομα της πῆρε ἀπὸ την Δωδώνη της Ἠπείρου , ὁποῦ ζοῦσαν οἱ Σελλοί καὶ οἱ καλούμενοι τότε Γραικοί καὶ νῦν Ἕλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Ἕλληνες ὠνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι» Ἡ ὀνομασία ΅Πελασγοί Ά εἶναι γενική καὶ περιλαμβάνει μία εὐρύτερη ὁμάδα ποὺ ξεκίνησε μὲν ἀπὸ την ἴδια περιοχή με κέντρο το Αἰγαῖο Πέλαγος (την Ἑλληνική Χερσόνησο καὶ τις πέριξ του Αἰγαίου ἀκτὲς) ἀλλὰ ξαπλώθηκε στὴν σε ὅλη την λεκάνη της Μεσογείου, στὴν Εὐρώπη καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο καὶ σῦν τῷ χρόνο πῆρε διαφορετικά ὀνόματα. Καὶ δὲν εἶναι ὑπερβολή νὰ ποῦμε ὅτι οἱ Πελασγοί με διάφορα ὀνόματα εἶναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου.
Ὁ Ἡρόδοτος γράφει (Κλειώ 58) τα ἐξῆς: «Ἐγὼ πιστεύω ὅτι οἱ Ἑλληνικοί λαοί μιλοῦσαν την ἰδία γλῶσσα, ἀλλά ἀποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους ἀπὸ τους Πελασγούς, καὶ ξεκινῶντας ἀρχικὰ ἀπὸ ἕνα μικρό πυρῆνα, ἔφτασαν στοὺς τεράστιους ἀριθμούς ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τώρα με την ἐνσωμάτωση διαφόρων ξένων ἐθνῶν, ἀνάμεσα στὰ ὁποία ἦταν καὶ οἱ Πελασγοί. Δὲν πιστεύω ὅτι οἱ Πελασγοί, ἕνας βαρβαρικός λαός, ἔγινε ποτέ πολυάριθμος ἡ ἰσχυρός». Ὡστόσο ἡ διαφορά ἔθνους κατά τον Ἡρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλῆς μᾶλλον, παρά ἔθνους ὅπως το θεωροῦμε σήμερον.
Καὶ ἀντιγράφω ἕνα ἄλλο ἀπόσπασμα του (Κλειώ 56) ποὺ ἐπιβεβαιώνει του λόγου το ἀληθὲς: «Οἱ ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι ἦταν δυνατότεροι ἀπὸ τους Δωριεῖς καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ τους Ἴωνες. Αὐτοί οἱ δύο, ἀπὸ τους ὁποίους οἱ πρῶτοι κατάγονταν ἀπὸ τους Πελασγούς, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ τους Ἕλληνες». Ποῖος ὅμως πιστεύει ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι δὲν ἀνῆκαν στὸ Ἑλληνικό ἔθνος; Κατά τον Ἡρόδοτο το Ἀθηναϊκό ἔθνος ἦτο Πελασγικό, καὶ Πελασγοί ἦσαν καὶ οἱ πρῶτοι Ἀρκάδες καὶ οἱ κάτοικοι του Κρότωνα καὶ της Τροίας καὶ ἄλλων πόλεων. Ὁ διαχωρισμός τῶν Ἑλλήνων σε πολλά φῦλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) ὀφείλεται στὸν βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, ποὺ καὶ ἀκόμη καὶ σήμερα δημιουργεῖ προβλήματα ἐπικοινωνίας σε ὁρισμένες ἐποχὲς του ἔτους. Συνεπῶς, οὔτε ἀπὸ βορρᾶ κατῆλθαν στὴν Ἑλλάδα, οὔτε Σλαύοι ἐξελληνισθέντες εἶναι οἱ Ἕλληνες -ὅπως ὑπεστήριζε παλαιότερον ὁ Φαλμεράϊερ- οὔτε τέλος προῆλθαν ἀπὸ την Ἀγγλία, ἀνοησίες ποὺ διετύπωσε στὸ «μυθιστόρημά» του το 1842 ὁ Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, καὶ συνηγόρησε με αὐτὲς καὶ ὁ Γερμανός ἐπιστήμων Μύλλερ. Ἀκριβῶς το ἀντίθετο συμβαίνει.
Οἱ Εὐρωπαῖοι προέρχονται ἀπὸ τους Αἰγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, ἀλλὰ αὐτό δὲν το ἀνέχεται ὁ ἐγωισμός των πού θέλουν πᾶσι θυσία νὰ συμμετέχουν στὸν λαμπρότερο πολιτισμό ποὺ ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος ὥς τώρα. Εἶναι ἀπίθανον νὰ εἶχαν ξένη προέλευση οἱ Ἕλληνες διότι πρὸ των περιόδων των παγετώνων, ὡς προανεφέρθη, ὁλόκληρος ἡ Βόρεια Εὐρώπη, ἡ πέραν του Δουνάβεως καὶ ἐντεῦθεν του κάτω Ρῆνου καὶ τῶν Ἄλπεων, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀνατολή -μηδέ της βορείας Περσίας καὶ τῶνν Ἰνδιῶν ἐξαιρουμένων- ἐκαλύπτοντο ἀπὸ παγετῶνες. Ἀλλὰ καὶ μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη ἐκαλύφθησαν ἀπὸ ὕδατά καὶ λάσπη. Ἑπομένως, ἦτο ἀδύνατον νὰ ζήσουν, καὶ πολύ περισσότερο νὰ δημιουργήσουν πολιτισμό στὶς περιοχές της Μεσευρῶπης οἱ ὑποτιθέμενοι ΙΕ ἡ Ἄριοι καὶ ἀργότερον νὰ τον μεταφυτεύσουν στοὺς Αἰγαίους Πελασγούς. Διότι οἱ τελευταῖοι εἶχαν το προνόμιο νὰ ζοῦν στὴν πλέον εὔκρατη περιοχή του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Καὶ τότε φυσικά δὲν ὑπῆρχον οἱ σημερινές πηγές ἐνέργειας, γιὰ νὰ στηρίξουν οἱ βόρειοι πολιτισμό, ὅπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.
Οἱ Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί
Ὁ Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ὡς υἱός τοῦ Ποσειδῶνος. Ὁ συμβολισμός αὐτὸς εἶναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ την ναυτοσῦνη τῶν Ἑλλήνων. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἵναχος, ὁ «πρῶτος ἄνθρωπος της Πελοποννήσου», ἦτο υἱός τῶν Ὠκεανοῦ καὶ της θαλασσινῆς θεάς Τηθύος. Δὲν ὑπῆρχον τότε ἄλλοι προηγμένοι ἄνθρωποι, ποὺ νὰ ταξιδεύουν ὄχι μόνον θαλασσίως ἀλλὰ διὰ ξηράς βορείως ἡ ἀνατολικῶς του Δουνάβεως. Πώς ὅμως ἔμαθαν οἱ Ἀρχαῖοι ἕλληνες Αἱγαίοι Πελασγοί νὰ ταξιδεύουν;
Μετά την καταβύθιση της Αἰγίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στὰ νησιά ἀπὸ την φυλή καὶ τους συγγενεῖς τῶν καὶ ἐπιθυμοῦσαν διακαῶς νὰ ξεφύγουν ἀπὸ αὐτὴν την ἀπομόνωση. Ἔτσι ἔμαθαν νὰ θαλασσοποροῦν, πρῶτα πάνω σε κορμούς δένδρων καὶ ἔπειτα σε πλοιάρια. Οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα καὶ κυριολεκτικά ἁλωνίζουν το Αἰγαῖο καὶ την Μεσόγειο θάλασσα.
Ἀπὸ το Αἰγαῖο καὶ τα Μικρασιατικά παράλια εἰσχώρησαν προοδευτικά καὶ ἀκτινοειδῶς -ἐν εἴδη βεντάλιας -πρὸς βορρᾶν, ἀνατολάς, νότον καὶ δυτικά καὶ ἐκπολίτισαν τις ὑποανάπτυκτες φυλές, ὅταν οἱ κλιματολογικές συνθῆκες το ἐπέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αἰγίδος εἶναι φυσικό οἱ πέριξ του Αἰγαίου νομάδες νὰ μετακινήθηκαν πρὸς βορρᾶν καὶ ἀνατολάς πρὸς ἐξεύρεση βοσκοτόπων γιὰ τα ποίμνια των. Αὐτοί εἰσχώρησαν στὶς ἀποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την ὑποχώρηση τῶν ὑδάτων. Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -ἄγνωστον πόσες- ἀσφαλῶς συνέβησαν στὴν διάρκεια των χιλιετιῶν ὑπὸ την πίεση των ἀναγκῶν τῶν πληθυσμῶν της ἐποχῆς. Ὅμως το κύριο ρεῦμα μετανάστευσης ἦτο σταθερά προσανατολισμένο ἀπὸ την περιοχή του Αἰγαίου καὶ της Χερσονήσου του Αἵμου πρὸς βορρᾶν, νότον, ἀνατολάς καὶ δυσμάς, διότι οἱ ἔποικοι ἀνεζήτουν νέες κενές καὶ παρθένες ἐκτάσεις, ἀρχικὰ γιὰ την κτηνοτροφικὴ καὶ βραδύτερα γιὰ την γεωργική τους ἐκμετάλλευση. Ἐξ ἀλλοῦ ἡ τάση αὐτή πρὸς μετανάστευση συνεχίζεται ὡς την ἐποχῆ μας (μεταναστευτικά κύματα πρὸς Ἀμερική, Αὐστραλία κλπ).Πάντως στὴν ἀρχὴ ζοῦσαν βίον νομαδικόν, ὅπως ἀκριβὸς καὶ οἱ Σαρακατσαναῖοι της Πίνδου, οἱ ὁποῖοι μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι οἱ γνησιότεροι καὶ ἀρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Εὐρωπαῖοι», ἀπόγονοι τῶν Πελασγῶν.
Ἐξ Αἰγηίδος ὁ Πολιτισμός
Ἐκ της Αἰγηίδος ξεκίνησαν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ λαοί, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζονται βραδύτερον στὶς γύρω περιοχές της Μικρασίας, τοὺ Καυκάσου καὶ της Μεσογείου ὡς τον Δούναβη με διάφορες ὀνομασίες, μεταφέροντες μαζί καὶ τον πολιτισμό τους. Εἶναι φυσικά ἀδύνατον νὰ προσδιορισθῆ πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αἰγηίδος, μέχρις ὅτου διαμορφωθοῦν σε φυλές οἱ διάφορες αὐτὲς ὁμάδες πού διεσώθησαν στὰ παράλια ἡ μετεκινήθησαν στὰ ἐνδοτέρα. Κατά τις μαρτυρίες τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων της Σάϊν πρὸς τον Σόλωνα, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιο», ἀπὸ τους Ἀρχαιοέλληνες Αἰγαίους πῆραν τον πολιτισμό. Τοῦτο κακοφαίνεται καὶ ἀπὸ τις διαδόσεις τῶν στὴν ναυσιπλοΐα, ἀλλὰ καὶ στὶς τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη ἀγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί ἀφίξεως Φοινίκων καὶ ἄλλων («Μαύρη Ἀθηνᾶ», Μπερνάλ), ἐκτὸς του ὅτι στεροῦνται λογικῆς καὶ ἐπαρκοῦς τεκμηρίωσης ἔχουν ἐπιστημονικά καταπέσει, ἀφοῦ καὶ ὁ ἴδιος παρεδέχθη ὅτι το κίνητρο του ἦτο το κέρδος καὶ ᾖ προσέλκυση της προσοχῆς.
Το πολλαπλά διαφημισθέν ἀφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το ὁποῖο θέλησαν νὰ παρουσιάσουν σὰν ἀπόδειξη της παλαιάς πνευματικῆς ἀνάπτυξης των διαφόρων λαῶν της Μεσοποταμίας, εἶναι πολύ νεώτερο καὶ κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ἑλληνικῶν παραδόσεων καὶ μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης ἀντιγραφῇς τῶν ἀναφερομένων περί του κατακλυσμοῦ του Δευκαλίωνος, ὁ ὁποῖος ἄς σημειωθῆ, εἶναι παλαιότερος του κατακλυσμοῦ του Νῶε, ἐάν ἔγινε φυσικά κι αὐτὸς. Γιατί ὅλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμοῦ του Νῶε εἶναι τερατώδη, ἀντιεπιστημονικά καὶ προσιδιάζοντα μόνον σε λαό πού δὲν εἶχε ἰδέα περί της θαλάσσης καὶ της ναυσιπλοΐας.
Ἀντίθετα ἀπὸ τα κείμενα των Ὀρφικὸν περί του κατακλυσμοῦ του Ὡγύγου πιστοποιεῖται ὅτι κανένας ἄλλος ἀρχαῖος λαός δὲν ἔχει παλαιότερες ἀναμνήσεις καὶ ἐπιστημονικές μαρτυρίες καὶ οὔτε ἔχει σημειώσει πνευματικές ἐκδηλώσεις καὶ ἄλλες ἐνδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. ἀστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ἐτῶν π.Χ.) ὅπως αὐτὲς ποῦ περιέχονται στὰ ἀρχαία Ἑλληνικά κείμενα. Ὅπως μας πληροφορεῖ ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ὀρφεύς, σελ. 3] οἱ Αἰγαῖοι Ἀρχαιοέλληνες ἔγραφον τις παρατηρήσεις τῶν ἀρκετές χιλιάδες χρόνια πρὶν ἐπὶ λεπτῶν σανίδων, λίθων ἡ ὀστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Ἀλοννῆσου κλπ),γεγονός ποὺ μαρτυρεῖ ὅτι ἦσαν ἐχέφρονες ἄνθρωποι (Homo Sapiens). Το ἐρώτημα πού γεννᾶται λοιπόν εἶναι γιατί εἶχαν ἀγνοήσει ἡ παραμερίσει τόσο σοβαρά ἀποδεικτικά στοιχεῖα οἱ νεώτεροι δῆθεν «σοφοί» ἐρευνητές της Δύσεως;
Ἀσφαλῶς δὲν εἶναι τυχαῖο το γεγονός, διότι ἡ Ἑλληνική Προϊστορία καίει καὶ προτιμοῦν νὰ την ἀγνοοῦν, νὰ την παραμερίζουν καὶ ὅταν βγαίνη τυχαίως στὴν ἐπιφάνεια νὰ την ἀποσιωποῦν ἡ νὰ την παραχαρᾶζουν ἀκόμη. Διότι στὴν περιοχή αὐτὴ κατοικοῦσαν ἐχέφρονες ἄνθρωποι ὄχι πρὸ 10, 20 χιλιετιῶν -ὅπως ἰσχυρίζονται γιὰ την Μεσοποταμία οἱ γνωστοί Φοινικιστές ἡ πρὸ 35-40.000 ἐτῶν των Ἀφροκεντριστῶν- ἀλλὰ πρὸ 100, 800.000 ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἑκατομμυρίων ἐτῶν, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ ἔρευνες τῶν Πετραλώνων, της Τρίγλιας καὶ της Πτολεμαΐδος, ὑπὸ του ἀνθρωπολόγου -ἀρχαιολόγου κ. Ἄρη Πουλιανού. Ἑπομένως οἱ Ἀμερικανικές ἔρευνες στὸ σπήλαιο Φράχθυ της Ἐρμιονίδος, οἱ ὁποῖες ἔφεραν στὸ φῶς στοιχεῖα του πολιτισμοῦ πρὸ 25 χιλιάδων ἐτῶν, ἔρχονται νὰ ἀποδείξουν την ὕπαρξη καὶ την συνέχεια της ἀναπτύξεως του ἀνθρώπου στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο. Τα κενά ποὺ σήμερον ὑπάρχουν σε μακρές περιόδους της ἱστορίας δὲν σημαίνουν ἀρνητική ὕπαρξή ζωῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ἔλλειψη συστηματικῶν ἐρευνῶν στὴν περιοχή αὐτὴ.
Ὁ Πολιτισμός των Ρωμαίων
Ὁ ἐκπολιτισμός εἶναι πανάρχαιος καὶ ἀνάγεται ἀπὸ την ἐποχῆ των Ἐτροῦσκων καὶ Τυρσηνῶν. Ὅμως ὁ κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πρὶν ἀρχίσουν την αὐτοκρατορική τους πορεία ἄρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ἑλλάδος (180-120 π.Χ), δηλαδή ἀπὸ την ἐποχῆ του Καίσαρος. Προηγουμένως οἵ φυλές της Κεντρική καὶ Βορείου Ἰταλίας ἦσαν σχετικά πρωτόγονες καὶ ἄξεστες, δὲν γνώριζαν την γραφήν καὶ ἐσυνήθιζαν ἀκόμη καὶ την ἀνθρωποφαγία καὶ ἀνθρωποθυσία σε παλαιότερες ἐποχὲς. Ἑπομένως, τον πολιτισμό καὶ την γραφή ὅλη οἱ Εὐρωπαῖοι την χρεωστοῦν στοὺς Πελασγούς καὶ Κρῆτες Πρωτοέλληνες. Ἡ Λατινική γραφή εἶναι κι αὐτή Ἑλληνική (Χαλκιδικό ἀλφάβητο) καὶ ὁ Ρωμαϊκός Πολιτισμός εἶναι ἀντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ἡ πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας καὶ Δυτικῆς Εὐρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ἴβηρες κλπ) ἀπὸ τους Αἰγαίους Πρωτοέλληνες.
Οἱ λαοί αὐτοί διατηροῦν ἀκόμη ὀνομασίες ὁρισμένων θεῶν τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος, λέξεις ἡ ρίζες λέξεων της ἀρχικῆς μητρικῆς τῶν γλώσσας, ἡ μᾶλλον του γλωσσικοῦ ἰδιώματος τῶν το ὁποῖο ἀνήκει στὴν Ἑλληνική (Ἰνδοευρωπαϊκή) ὀμογλωσσία. Ἐπειδή σῦν τῷ χρόνῳ αὐτοί ἦρθαν σε ἐπιμειξία με ἄλλους λαούς, ἀλλὰ καὶ λόγῳ διαφορετικῶν κλιματολογικῶν καὶ πολιτιστικῶν συνθηκῶν, ἦτο ἑπόμενον νὰ διαφοροποιηθοῦν καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀναγκαστικά ἀπὸ την ἀρχικὴ πολιτιστική των κοιτίδα, του Αἰγαίου. Ἄλλοι ἐξ αὐτῶν στὶς νέες των πατρίδες ἐκβαρβαρίστηκαν ἡ ἀφομοιώθησαν γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν καὶ παρέμειναν ἀνεξέλικτοι, ὅπως τους ἀνευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ἱστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χῶρες του βορρᾶ σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αὐτοὶ ἐξελίχθησαν ἀργότερα ὑπὸ την ἐπίδραση της Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καὶ δημιούργησαν τα γνωστά ἔθνη του βορρᾶ καὶ της Ἀνατολῆς. Ἐκείνους πού εἰσχώρησαν ἀνατολικότερα καὶ ἐκεῖθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους Ἀνευρίσκουμε κατόπιν ὡς Ὑπερβορεῖους ( ἡ ὥς Γκιλάκους).
Στὴν Διαφωνία ἔφθασε πρὸ ἀμνημονεύτων χρόνων μία λευκή φυλή, οἱ Αϊνοῦ (=Ἴωνες), ἐνῶ συναντῶμεν διάσπαρτες λευκές φυλές στὴν Ἀσία καὶ Ἄπω Ἀνατολὴ. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εἰσαγωγήν» ὅπως καὶ «Γενική Εἰσαγωγή» στὸ Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» καὶ τα σχόλια στοὺς «Ὕμνους του Ὀρφέως»]. Οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἕνα μωσαϊκό λαῶν στὴν πλειοψηφία τῶν αὐτοχθόνων πού ζοῦσαν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων στὴν περιοχή. Οἱ Τοῦρκοι ἀποτελοῦν μία μικρή μειοψηφία ποὺ κατῆλθαν σὰν νομάδες ἀπὸ τα ὑψίπεδα της Κεντρικῆς Ἀσίας, ἀπὸ την περιοχή του Αλτάϊ, στὴν Μεσόγειο. Οἱ τελευταῖοι εἶναι Ταταρομογγολικής καταγωγῆς καὶ ἔμειναν ἄξεστοι καὶ ἀπολίτιστοι ἀπὸ της ἐγκαταστάσεως τους στὴν Μικρά Ἀσία ὡς σήμερον. Ἢ φυλή αὐτή ἀποτελοῦσε την ἰθύνουσα τάξη της Ὀθωμανικῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ της σημερινῆς Κεμαλικῆς Τουρκίας.
Η Καταγωγή των Εὐρωπαϊκών Λαῶν
Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή ὅλων των φυλῶν -καὶ φυσικά των νεωτέρων Ἐθνῶν της Βορείου, Δυτικῆς καὶ Ἀνατολίτικής Εὐρώπης, καθώς καὶ οἱ λευκοί της Ρωσσίας καὶ Κεντρικῆς Ἀσίας- προέρχονται ἀπὸ το Αἰγαῖον, καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τον Ἑλληνικό πολιτιστικό χῶρο, καὶ ὄχι ἀπὸ τους ἀνύπαρκτους Ἰνδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εἰσαγωγή» καὶ Συρέ «Οἱ Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οἱ Ἥρωες» (Οντίν) καὶ Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια ἀπὸ ξεχασμένους Κόσμους»]. Ἡ ἐξέταση τῶν λεγομένων Ἀριανῶν γλωσσῶν, ὅπως πραγματικά ὁμιλοῦνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεῖα, τα ὁποία ἀναμφισβήτητα προέρχονται ἀπὸ την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ἰταλία καὶ την Μ. Ἀσία.
Ὅταν ἡ ἴδια ρίζα βρίσκεται σ’ ὅλες τις γλῶσσες ἡ στὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς, θὰ πρέπει νὰ συμπεράνουμε ὅτι το ἀντικείμενο πού ὑποδηλοῦται διὰ της ρίζας ταύτης, ἦτο κοινό γιὰ τους προγόνους τῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάποτε τον ἴδιο πολιτισμό. [Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξη «Ἄξων», ὑπάρχει παρεφθαρμένη σ’ ὅλες τις λεγόμενες ἀδριανές γλῶσσες, διότι οἱ λαοί αὐτοὶ γνώριζαν ὅλοι την βοήλατη ἅμαξα. Ὁρισμένοι την βελτίωσαν καὶ της ἔβαλαν ἀκτῖνες στὸ διάβα του χρόνου, ἐνῶ ἄλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό ἐκ κορμοῦ δένδρου. Ἄρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων ἀρχίζει ἡ διαφοροποίηση της γλώσσας καὶ της ταυτότητας των λαῶν]. Ἔτσι ἔγινε βαθμιαία ἡ διαφοροποίηση τῶν φυλῶν ἐκ της ἀρχικῆς τῶν καταγωγῆς. Τελικά παραμένει ἡ κοινή καταγωγή σὰν μῦθος. Ὁ μῦθος λ.χ της Ἀτλαντίδος, ὁ ὁποῖος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ἑλληνικῆς φυλῆς, ὅπως δείχνουν τα διάφορα εὑρήματα, ὑπῆρξε κάποτε πραγματικότης. Ὄχι ὅμως καὶ ὁ τεχνητός «μῦθος» περί των Ἰνδοευρωπαίων.
Ὁ Μῦθος τῶν Ἰνδοευρωπαίων
Ἤ κάθοδος φυλῶν ἀπὸ Βορρᾶ καὶ Ἀνατολῶν στὴν Ἑλληνική Χερσόνησο, γιὰ νὰ ἐκπολιτίσουν τους δῆθεν ἄξεστους Αἰγαίους, δὲν εὐσταθεῖ οὔτε ἐπιστημονικά, ἀλλὰ οὔτε ἀπὸ λογικῆς ἐπόψεως, διότι οἱ Αἰγαῖοι ἦσαν ἀποδεδειγμένα ναυτικός καὶ στὸ ἔπακρον πολιτισμένος λαός ποὺ ταξίδευε, ἀπὸ την χαραυγή της Προϊστορίας του, ὄχι μόνον στὴν Μεσόγειο, ἀλλὰ καὶ στοὺς Ὠκεανούς. Ἄν δεχθοῦμε τις δοξασίες περί «Ἰνδοευρωπαϊστῶν», τότε θὰ ἔπρεπε κανονικά νὰ εἶχαν βρεθῆ κάπου τα ἴχνη τους, ὁ ἀνώτερος πολιτισμός τους, ἡ γλῶσσά τους καὶ τέλος τα ἱστορικά πνευματικά μνημεῖα πού θὰ ἄφηναν πίσω στὴν ἀρχικὴ των κοιτίδα. Τέτοιο πρᾶγμα ὅμως δὲν ἔχει βρεθῆ. Τίποτα ἀπολύτως δὲν ἐπιβεβαιώνει την ὕπαρξη τους.
Ἀντίθετα, συνεχῶς ἔρχονται στὸ φῶς νέες συντριπτικές ἀποδείξεις καὶ ἀτράνταχτα τεκμήρια ἀπὸ τον Ἑλληνικό χῶρο καὶ ἐκτὸς αἰτοῦ -στὶς χῶρες ποὺ ταξίδευσε -ποὺ ἐπιβεβαιώνουν ὅτι οἵ Αἰγαῖοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρῶτοι τον πολιτισμό τους σ’ ὅλους τους λαούς του τότε γνωστοῦ κόσμου. Βέβαια, ὅλες ἑαυτές οἱ ἀντιεπιστημονικές καὶ δογματικές θεωρίες του παρελθόντος ἔχουν πρὸ πολλοῦ καταπέσει, ἀλλὰ ἐπανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγα στὴν ἐπικαιρότητα ἀπὸ το «ἐπιστημονικό» κατεστημένο της διεθνοῦς ἐξουσίας. Γιατί αὐτὸς ὁ μῦθος βολεύει την διαιώνιση της ἐξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μία ἔξαρση του φαινομένου τούτου. Παντοῦ ἐπιδιώκουν νὰ μειώσουν την ἀξία καὶ την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ἰωάννη Κουμάρη]. Ἀρκεῖ νὰ ἐπαναλάβουμε ὅτι "ὅταν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔφτιαχναν τον Παρθενῶνα, οἱ πρόγονοι τῶν σημερινόν Ἄγγλων ζοῦσαν μέσα στὰ σπήλαια ἡ στὰ ἀνήλια δάση, ἐνῶ πλεῖστοι ἀπ’ αὐτούς καὶ ἄλλοι βόρειοι λαοί, ἦσαν ἀκόμη ἀνθρωποφάγοι ἡ ἔκαναν ἀνθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ἀνέκαθεν το θαρραλέο καὶ ἀνήσυχο Βρεταννικό ἔθνος συμπεριφέρθηκε ἀλαζονικά καὶ σὰν κατακτητής στὴν Ἑλλάδα, μιμούμενο τους δυθέν ξανθούς Ἰνδοευρωπαίους ἀποικιοκράτες καὶ ἐκπολιτιστές]. Κόμη καὶ στὴν γειτονική μας Ἰταλία, ἀκόμη καὶ κατά την κλασσική ἐποχῆ, ἐθυσίαζαν παῖδες στὴν ἑορτή τῶν Κομπιταλίων καὶ Λαραλίων, καὶ μόλις ἐπὶ Βροῦτου κατηργήθη το ἔθιμον τοῦτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480].
Ἑπομένως, εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ ἐξοργιστική ἡ τόσο κραυγαλέα παραποίηση καῆ διαστροφή της Ἱστορίας καὶ Προϊστορίας τῶν Ἑλλήνων. Δωδωναῖα η Λατρεία τῶν Δρυίδων. Σύμφωνα με παλαιότερες ἀρχαιολογικές ἀνακαλύψεις, διεπιστώθη ὅτι κατά την Μινωική περίοδο οἱ Κρῆτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στὴν Μεσόγειο "Κασσίτερο" ἀπὸ την Ἀγγλία. Ὅμως δὲν πήγαιναν με ἀδείᾳ χέρια ἐκεῖ. Τους μετέδιδαν τον ἀνώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους. Πρόσφατα, ἀνεκαλύφθησαν στὴν Ἀγγλία προϊστορικές Ἑλληνικές ἐγκαταστάσεις, οἱ ὁποῖες φανερώνουν ὅτι οἱ πρωτόγονοι καὶ καθυστερημένοι λαοί της Ἀγγλίας δέχθηκαν την ἐπίδραση τῶν Ἑλλήνων καὶ σῦν τῷ χρόνω ἐκπολιτίσθησαν. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι ἥ πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στὴν Βρεταννία εἶναι Ἑλληνικῆς προέλευσης, ἐκ του Μαντείου της Δωδώνης, καὶ μετεφέρθη ἐκεῖ πρὸ ἀμνημονεύτων χρόνων. Ἢ Ἑλληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ἕνα ἐκπληκτικό μυστήριο καὶ μία σαγηνευτική πρόκληση γιὰ αὐτὸν ποὺ θὰ προσπαθήση νὰ την ἀποκρυπτογράφηση καὶ νὰ ἐμβαθύνη σ’ αὐτὴν. Ἡ αὐτοχθονία τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀποδειχθῆ με ἀτράνταχτα τεκμήρια ἀπὸ διαπρεπεῖς ἀνθρωπολόγους, ὅπως ὁ Ἰωάν. Κουμάρης [Βλέπε ἄρθρον «Φυσική Ἀνθρωπολογία» Ἰωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» καὶ Ἀλέξη Σίνου «Ἡ Γεωγραφική Ἑνότης τοῦ Ἑλληνικοῦ Μεσογειακοῦ Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].
Ὁ Εὐρωπαῖος «Ἀρχάνθρωπος» τῶν Πετραλώνων
Ἀδιάσειστα τεκμήρια της γηγενοῦς προέλευσης του Ἕλληνα ἔφερε ἐσχάτως εἰς φῶς ὁ διεθνοῦς κύρους ἀνθρωπολόγος Ἄρης Πουλιανός με την ἀνακάλυψη του «Εὐρωπαίου Ἀρχανθρώπου τῶν Πετραλώνων Χαλκιδικής» καὶ του «Κυνηγοῦ Ἐλεφάντων της Πτολεμαΐδος» γιὰ τον ὁποῖο θὰ μιλήσουμε σε ἄλλο κεφάλαιο. Ὁ Ὀρφεύς λέγει: «ἥδ’ ὅσον Αἰγύπτῳ ἱερόν λόγον ἐξελόγχευσα», δηλαδή στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν Λιβύην, ἐδίδαξα,(ἐξελόγχευσα=ἐξεγέννησα) τον ἱερόν λόγον [«Ἀργοναυτικά» τῶν «Ὀρφικῶν» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει εὐνόητον ὅτι το «ἐξελόγχευσα» δὲν σημαίνει ὅτι «ἐδιδάχθην», ὅπως ὑπεστήριξαν ἀμαθέστατοι καὶ κακοηθέστατοι συγγραφεῖς].
Ἑπομένως, ἡ ἀπόδειξη αὐτή κονιορτοποιεῖ κάθε ἄλλη παλαιά καὶ νεώτερη δογματική θεωρία, οἱ ἐμπνευστές τῶν ὁποίων δὲν μπαίνουν κἂν στὸν κόπο νὰ τις τεκμηριώσουν με στοιχεῖα. Εἶναι γνωστόν ὅτι κατά την 8 ἦν χιλιετίαν π.Χ. ἐλάμβανε χώραν μεταφορά Ὠψιανού Λίθου με πλοῖα ἀπὸ την νῆσο Μῆλον του Αἰγαίου πελάγους στὴν Ἀργολίδα, ὅπως ἀπέδειξαν τα εὑρήματα ὀψιανού λίθου στὸ σπήλαιο του Φράγχθη της Ἀργολίδος. Ἄρα οἱ Αἰγαῖοι ἀπὸ τότε θαλασσοπορούσαν. Ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρον της Ἀνατ. Μεσογείου οἱ Πρωτοέλληνες Μινωίτες καὶ Μυκηναῖοι κυριαρχοῦν ἀπὸ ἀμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Ἀχαιοί Κρῆτες καὶ Κύπριοι οἱ ἀρχαῖο -Φοίνικες καὶ οἱ Φιλισταῖοι καὶ «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Παλαιστίνη].
Ὁ Ἰσοκράτης το διαλαλεῖ ὠτί: «Εἴμαστε αὐτόχθονες. Δὲν διώξαμε ἄλλους ποὺ ἦσαν ἐδῶ, οὔτε ἤρθαμε ἀπὸ ἀλλοῦ νὰ την καταλάβουμε ἔρημη ἀπὸ πληθυσμό, οὔτε εἴμαστε μιγάδες καὶ ἀνακατεμένοι με ἀλλά ἔθνη, ἀλλὰ προερχόμεθα ἀπὸ καλό καὶ γνήσιον ἔθνος, ὥστε γεννηθήκαμε σ’ αὐτήν ἐδῶ την γῆν, την κατέχουμε καὶ διαβιοῦμεν ὅλον τον καιρό. Ἀσχέτως ἄν ὅλον τον 20ον αἰῶνα ἡ διεθνής ἐξουσία ραδιουργεῖ σε βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ με την χρησιμοποίηση της Τουρκίας σὰν «πολιορκητικό κριό» ἐπιδιώκει την ἔξωση του Ἑλληνικοῦ Γένους ἀπὸ τις πανάρχαιες πατρογονικές του ἑστίες (Μικρά Ἀσία, Κύπρος, Αἰγαῖο, Μακεδονία, Ἠπείρῳ). [Ἡ διεθνής ἐξουσία καὶ οἱ ἐδῶ ὑπηρέτες καὶ διεκπεραιωτές της θέλουν νὰ μας ἐπιφέρουν ἀνάμειξη καὶ νὰ μας μεταβάλουν σ’ ἕνα ἄθλιο συνονθύλευμα, ὥστε νὰ ἀπολέσωμεν την ἐθνική μας ταυτότητα. Πρὸς τοῦτο συμβάλουν καὶ ὁρισμένοι «γραικύλοι» καὶ δῆθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου