ΔΙΗΝΕΚΗΣ: Ὁ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ γνωρίσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες μία σπάνια καὶ ἡρωική μορφή, ἕναν "Ἄριστο" κατά τον Ἡρόδοτο, ἕνα πρόσωπο ποὺ δὲν το ἀναφέρει ἡ Ἱστορία ποὺ μαθαίνουν τα ἑλληνόπουλα, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ το μαθαίνουν πρῶτο.
Ἔχω πολλά στοιχείῳ νὰ σας διηγηθῶ γιὰ το Διηνέκη. Τόσα πολλά ποὺ δὲν χωροῦν σε μία ἁπλή καὶ σύντομη σημείωση.
Ἀρχικὰ θὰ ξεκινήσουμε την ἀφήγηση με τα ἱστορικά στοιχεῖα πρὶν μποῦμε σε λεπτομέρειες:
Ἔχω πολλά στοιχείῳ νὰ σας διηγηθῶ γιὰ το Διηνέκη. Τόσα πολλά ποὺ δὲν χωροῦν σε μία ἁπλή καὶ σύντομη σημείωση.
Ἀρχικὰ θὰ ξεκινήσουμε την ἀφήγηση με τα ἱστορικά στοιχεῖα πρὶν μποῦμε σε λεπτομέρειες:
Ἄς δοῦμε τι ἀναφέρει ὁ Ἡρόδοτος, ὁ πατέρας της ἑλληνικῆς Ἱστορίας μαζί με τον Θουκυδίδη.
"Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Θεσπιέων τοιούτων γενομένων ὅμως λέγεται ἀνὴρ ἄριστος γενέσθαι Σπαρτιάτης Διηνέκης· τὸν τόδε φασί εἰπεῖν τὸ ἔπος πρὶν ἢ συμμῖξαι σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός τεύ τῶν Τρηχινίων ὡς ἐπεὰν οἱ βάρβαροι ἀπίωσι τὰ τοξεύματα, τὸν ἥλιον ὑπὸ τοῦ πλήθεος τῶν ὀιστῶν ἀποκρύπτουσι· τοσοῦτο πλῆθος αὐτῶν εἶναι. (2) τὸν δὲ οὐκ ἐκπλαγέντα τούτοισι εἰπεῖν ἐν ἀλογίῃ ποιεύμενον τὸ Μήδων πλῆθος, ὡς πάντα σφι ἀγαθὰ ὁ Τρηχίνιος ξεῖνος ἀγγέλλοι, εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ".( Ἡροδότου Ἱστορίαι, Βιβλίο 7, 226).
Ἀπ΄ ὅλους τους Σπαρτιᾶτες καὶ τους Θεσπιεῖς πού πολέμησαν τόσο ἡρωικά, το πιὸ ἐκπληκτικό δεῖγμα θάρρους (Ἄριστος) δόθηκε ἀπὸ το Σπαρτιάτη Διηνέκη. Λέγεται ὅτι πρίν ἀπὸ τὴ μάχη, ἕνας ντόπιος ἀπὸ την Τραχίνα (Σπαρτιατική ἀποικία στὴ Φθιώτιδα - σήμερα σταθμός τραίνου στὴν ὀρεινή περιοχή της Οἴτης πρὶν το Λιανοκλάδι),εἰπὲ στὸ Διηνέκη πῶς, ὅταν οἱ Πέρσες θὰ τοξεύσουν καὶ θὰ ρίξουν τα βέλη τους,θὰ εἶναι τόσα πολλά ποὺ θὰ κρύψουν τον ἥλιο!(2). Ὁ Διηνέκης τότε, ἐντελῶς ἀτάραχος ἀπὸ το ἀλόγιστο πλῆθος των βαρβάρων (1,7 ἑκατομμύρια στρατός καὶ βοηθητικοί),ἀπάντησε στὸν Τραχίνιο πῶς ἡ εἴδηση ποὺ του φέρνει αὐτὸς ὁ ξένος εἶναι πολύ εὐχάριστη,ἀφοῦ ἂν οἱ Πέρσες ἔκρυβαν τον ἥλιο στὴ μάχη, τόσο το καλύτερο διότι θὰ πολεμοῦσαν στὴ σκιά.
Ποῖος ἦταν αὐτὸς ὁ ἄνδρας ποὺ ἀναφέρεται ὁ μοναδικός Ἄριστος με συγκεκριμένο ὄνομα ἀπὸ ἕνα ἱστορικό; Γιατί ὑποκρύφθηκε ἡ ἱστορία του καὶ δὲν συμπεριελήφθη σε μία ἱστορική ἀφήγηση γιά παιδιά καὶ μεγάλους,ἀφοῦ ἦταν τόσο σημαντική ἡ παρουσία του στὴ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν;
Ὁ Διηνέκης γεννήθηκε στὴν Σπάρτη , ἐπὶ βασιλείας Κλεομένη του πρώτου .Σὰν γόνος ἀμιγῶς Σπαρτιατικῆς οἰκογένειας ἀκολούθησε κι αὐτὸς τον δρόμο ποὺ δίδαξε στοὺς Σπαρτιᾶτες ὁ Λυκοῦργος με την Μεγάλη Ρήτρα καὶ στὰ ἑπτά του χρόνια ἦταν μέλος της Ἀγωγῆς . Στὰ 18 του ἦταν πλέον Ὅμοιος , καὶ θὰ ἦταν ἄγνωστος σε ἐμᾶς, ἕνας Σπαρτιάτης ἀνάμεσα σε πολλούς ἂν δὲν τον ἀνέφερε ὁ ἱστορικός Ἡρόδοτος.
Ὁ Διηνέκης , ἀκολουθῶντας πάντα τις ἐπιταγές της Σπάρτης , κοιμόταν στὶς συστοιχίες κι ἔτρωγε στὰ κοινά φειδίτια ἡ φιλίτια (συσίτια) στὰ ὁποῖα γιὰ νὰ εἶναι μέλος , ὅπως ὅλοι οἱ Ὅμοιοι προσέφερε ἕνα μέδιμνο κριθάρι, ὀκτὼ χοές οἴνου, πέντε μνᾶες τυρί καὶ μισή μνᾶ σῦκα. Παντρεύτηκε , ὅπως συνηθιζόταν, πρὶν τα 30 του χρόνια κι ἔκανε τέσσερις κόρες . Ἦταν πάντα χαμηλῶν τόνων καὶ χωρίς νὰ διαπρέπει σε προσωπικό ἐπιπέδῳ κατάφερε νὰ εἶναι ἕνας ἀπὸ τους πλέον σεβαστούς Σπαρτιᾶτες. Ὅταν του πρότειναν νὰ γίνει μέλος των 300 ἱππέων (τιμητικό ἄγημα ποὺ συνόδευε το βασιλιά της Σπάρτης σε ὅλες τις μάχες καὶ ἀπαρτίζονταν ἀπὸ ἐκλεκτούς ἀξιωματικούς καὶ Ὀλυμπιονίκες ὅπως ὁ Πολύνεικος) αὐτὸς ἀρνήθηκε. Ἀρκέστηκε νὰ διοικεῖ μία "ἐνωμοτία" δηλαδή ἦταν "ἐνωμοτάρχης" καὶ διοικοῦσε ἕνα σῶμα 36 ἐκλεκτῶν ἀνδρῶν ποὺ συνήθως πλαγιοκοπούσε τον ἐχθρὸ καὶ ἄνοιγε ρήγματα στή διάταξη της φάλαγγας τους.
Ὅταν λοιπόν του προτάθηκε ἀπὸ τὴ γερουσία (5 Ἔφοροι) καὶ το συμβούλιο των ἐκλεκτῶν 300 ἱππέων, Ὀλυμπιονικῶν καὶ διακεκριμένων με παράσημα ἀνδρείας ἀξιωματικῶν νὰ μπεῖ στὸ Σῶμα,αὐτὸς ἀρνήθηκε εὐγενικά λέγοντας:" Ἀφῆστε με ἐδῶ ποὺ εἶμαι! Ἐγὼ μέχρι το 36 ξέρω νὰ μετράω! Ἀπὸ κεῖ καὶ δῶθε..ζαλίζομαι!"
"Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Θεσπιέων τοιούτων γενομένων ὅμως λέγεται ἀνὴρ ἄριστος γενέσθαι Σπαρτιάτης Διηνέκης· τὸν τόδε φασί εἰπεῖν τὸ ἔπος πρὶν ἢ συμμῖξαι σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός τεύ τῶν Τρηχινίων ὡς ἐπεὰν οἱ βάρβαροι ἀπίωσι τὰ τοξεύματα, τὸν ἥλιον ὑπὸ τοῦ πλήθεος τῶν ὀιστῶν ἀποκρύπτουσι· τοσοῦτο πλῆθος αὐτῶν εἶναι. (2) τὸν δὲ οὐκ ἐκπλαγέντα τούτοισι εἰπεῖν ἐν ἀλογίῃ ποιεύμενον τὸ Μήδων πλῆθος, ὡς πάντα σφι ἀγαθὰ ὁ Τρηχίνιος ξεῖνος ἀγγέλλοι, εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ".( Ἡροδότου Ἱστορίαι, Βιβλίο 7, 226).
Ἀπ΄ ὅλους τους Σπαρτιᾶτες καὶ τους Θεσπιεῖς πού πολέμησαν τόσο ἡρωικά, το πιὸ ἐκπληκτικό δεῖγμα θάρρους (Ἄριστος) δόθηκε ἀπὸ το Σπαρτιάτη Διηνέκη. Λέγεται ὅτι πρίν ἀπὸ τὴ μάχη, ἕνας ντόπιος ἀπὸ την Τραχίνα (Σπαρτιατική ἀποικία στὴ Φθιώτιδα - σήμερα σταθμός τραίνου στὴν ὀρεινή περιοχή της Οἴτης πρὶν το Λιανοκλάδι),εἰπὲ στὸ Διηνέκη πῶς, ὅταν οἱ Πέρσες θὰ τοξεύσουν καὶ θὰ ρίξουν τα βέλη τους,θὰ εἶναι τόσα πολλά ποὺ θὰ κρύψουν τον ἥλιο!(2). Ὁ Διηνέκης τότε, ἐντελῶς ἀτάραχος ἀπὸ το ἀλόγιστο πλῆθος των βαρβάρων (1,7 ἑκατομμύρια στρατός καὶ βοηθητικοί),ἀπάντησε στὸν Τραχίνιο πῶς ἡ εἴδηση ποὺ του φέρνει αὐτὸς ὁ ξένος εἶναι πολύ εὐχάριστη,ἀφοῦ ἂν οἱ Πέρσες ἔκρυβαν τον ἥλιο στὴ μάχη, τόσο το καλύτερο διότι θὰ πολεμοῦσαν στὴ σκιά.
Ποῖος ἦταν αὐτὸς ὁ ἄνδρας ποὺ ἀναφέρεται ὁ μοναδικός Ἄριστος με συγκεκριμένο ὄνομα ἀπὸ ἕνα ἱστορικό; Γιατί ὑποκρύφθηκε ἡ ἱστορία του καὶ δὲν συμπεριελήφθη σε μία ἱστορική ἀφήγηση γιά παιδιά καὶ μεγάλους,ἀφοῦ ἦταν τόσο σημαντική ἡ παρουσία του στὴ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν;
Ὁ Διηνέκης γεννήθηκε στὴν Σπάρτη , ἐπὶ βασιλείας Κλεομένη του πρώτου .Σὰν γόνος ἀμιγῶς Σπαρτιατικῆς οἰκογένειας ἀκολούθησε κι αὐτὸς τον δρόμο ποὺ δίδαξε στοὺς Σπαρτιᾶτες ὁ Λυκοῦργος με την Μεγάλη Ρήτρα καὶ στὰ ἑπτά του χρόνια ἦταν μέλος της Ἀγωγῆς . Στὰ 18 του ἦταν πλέον Ὅμοιος , καὶ θὰ ἦταν ἄγνωστος σε ἐμᾶς, ἕνας Σπαρτιάτης ἀνάμεσα σε πολλούς ἂν δὲν τον ἀνέφερε ὁ ἱστορικός Ἡρόδοτος.
Ὁ Διηνέκης , ἀκολουθῶντας πάντα τις ἐπιταγές της Σπάρτης , κοιμόταν στὶς συστοιχίες κι ἔτρωγε στὰ κοινά φειδίτια ἡ φιλίτια (συσίτια) στὰ ὁποῖα γιὰ νὰ εἶναι μέλος , ὅπως ὅλοι οἱ Ὅμοιοι προσέφερε ἕνα μέδιμνο κριθάρι, ὀκτὼ χοές οἴνου, πέντε μνᾶες τυρί καὶ μισή μνᾶ σῦκα. Παντρεύτηκε , ὅπως συνηθιζόταν, πρὶν τα 30 του χρόνια κι ἔκανε τέσσερις κόρες . Ἦταν πάντα χαμηλῶν τόνων καὶ χωρίς νὰ διαπρέπει σε προσωπικό ἐπιπέδῳ κατάφερε νὰ εἶναι ἕνας ἀπὸ τους πλέον σεβαστούς Σπαρτιᾶτες. Ὅταν του πρότειναν νὰ γίνει μέλος των 300 ἱππέων (τιμητικό ἄγημα ποὺ συνόδευε το βασιλιά της Σπάρτης σε ὅλες τις μάχες καὶ ἀπαρτίζονταν ἀπὸ ἐκλεκτούς ἀξιωματικούς καὶ Ὀλυμπιονίκες ὅπως ὁ Πολύνεικος) αὐτὸς ἀρνήθηκε. Ἀρκέστηκε νὰ διοικεῖ μία "ἐνωμοτία" δηλαδή ἦταν "ἐνωμοτάρχης" καὶ διοικοῦσε ἕνα σῶμα 36 ἐκλεκτῶν ἀνδρῶν ποὺ συνήθως πλαγιοκοπούσε τον ἐχθρὸ καὶ ἄνοιγε ρήγματα στή διάταξη της φάλαγγας τους.
Ὅταν λοιπόν του προτάθηκε ἀπὸ τὴ γερουσία (5 Ἔφοροι) καὶ το συμβούλιο των ἐκλεκτῶν 300 ἱππέων, Ὀλυμπιονικῶν καὶ διακεκριμένων με παράσημα ἀνδρείας ἀξιωματικῶν νὰ μπεῖ στὸ Σῶμα,αὐτὸς ἀρνήθηκε εὐγενικά λέγοντας:" Ἀφῆστε με ἐδῶ ποὺ εἶμαι! Ἐγὼ μέχρι το 36 ξέρω νὰ μετράω! Ἀπὸ κεῖ καὶ δῶθε..ζαλίζομαι!"
Ἔχουν μείνει "ἱστορικές" οἱ καθημερινές του φράσεις γιὰ πολλά θέματα,ἐνῶ πάντα τον διέκρινε μία ἁπλότητα, δυνατό καὶ καυστικό χιοῦμορ,ἀλλὰ καὶ δύναμη σοφίας στὸ λόγο του.
Κάποτε στὴ Ρόδο ποῦ εἶχε ἐπισκεφτεῖ ὡς μέλος τῶν Σπαρτιατῶν Πρέσβεων, σε μία προσπάθεια ἕνωσης τῶν ἑλληνικῶν Δυνάμεων ξηράς καὶ θαλάσσης πρὸ της ἐπικείμενης ἐπέλασης του Ξέρξη, συνάντησε ἀπόσπασμα του αὐτοκρατορικοῦ Στόλου τῶν Περσῶν ὑπὸ ἕνα Αἰγύπτιο ἀρχηγὸ της ναυτικῆς μοίρας,ὀνόματί Ψαμίτυχο. Ἀντάλλαξαν πληροφορίες καὶ δῶρα,ἐνῶ ὁ Αἰγύπτιος τον ρώτησε γιατί οἱ Σπαρτιᾶτες ἔχουν τόσο μακριά μαλλιά (κώμη). Ὁ Διηνέκης τότε του εἰπέ:
"Διότι, κανένα ἄλλο στολίδι (ἐκτὸς ἀπὸ την κώμη) δὲν κάνει ἕναν ὡραῖο ἄντρα ὡραιότερο καὶ ἕναν ἄσχημο ἄνδρα... τρομακτικότερο!!! Ἄσε ποὺ εἶναι καὶ..τζάμπα"!!!
Κάποτε στὴ Ρόδο ποῦ εἶχε ἐπισκεφτεῖ ὡς μέλος τῶν Σπαρτιατῶν Πρέσβεων, σε μία προσπάθεια ἕνωσης τῶν ἑλληνικῶν Δυνάμεων ξηράς καὶ θαλάσσης πρὸ της ἐπικείμενης ἐπέλασης του Ξέρξη, συνάντησε ἀπόσπασμα του αὐτοκρατορικοῦ Στόλου τῶν Περσῶν ὑπὸ ἕνα Αἰγύπτιο ἀρχηγὸ της ναυτικῆς μοίρας,ὀνόματί Ψαμίτυχο. Ἀντάλλαξαν πληροφορίες καὶ δῶρα,ἐνῶ ὁ Αἰγύπτιος τον ρώτησε γιατί οἱ Σπαρτιᾶτες ἔχουν τόσο μακριά μαλλιά (κώμη). Ὁ Διηνέκης τότε του εἰπέ:
"Διότι, κανένα ἄλλο στολίδι (ἐκτὸς ἀπὸ την κώμη) δὲν κάνει ἕναν ὡραῖο ἄντρα ὡραιότερο καὶ ἕναν ἄσχημο ἄνδρα... τρομακτικότερο!!! Ἄσε ποὺ εἶναι καὶ..τζάμπα"!!!
Ἦταν ἔμπειρος ἐκπαιδευτής των νέων ἡλικίας 7 ὡς 18, (ὅσο κρατοῦσε ἡ Ἀγωγή) πρὶν ἐκεῖνοι ἐνταχθοῦνε καὶ πάρουν ἀσπίδα καὶ δόρυ στὴν τιμητική θέση τῶν ἀνδρῶν πολεμιστῶν με τον κόκκινο μανδύα καὶ ὅλῃ την πολεμική ἐξάρτηση,σε ἕνα ΕΙΔΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ποὺ ἐκπαίδευαν οἱ Σπαρτιᾶτες τους νέους,ποὺ μαζί με ὅλα τα σκληρά γυμνάσια καὶ τις τακτικές της ἀνοιχτῆς μάχης σῶμα με σῶμα, τους ἔδιωχναν το ΦΟΒΟ.
Το πρόγραμμα αὐτὸ εἶχε κατασκευαστεῖ με ἀξεπέραστη τεχνική καὶ καταρτίση ἀκόμη καὶ γιὰ σημερινά δεδομένα, με ἰατρικά στοιχεῖα,ψυχολογικά καὶ ἀνθρωπολογικά ἐπιστημονικά κριτήρια. Ἡ πειθαρχία του φόβου ἐπικεντρώνονταν σε 28 ἀσκήσεις ποὺ ἀφοροῦν το ἀνθρώπινο νευρικό σύστημα. Τα πέντε κυριότερα εἶναι τα γόνατα καὶ οἱ κνῆμες,οἱ πνεύμονες καὶ ἡ καρδιά,τα πλευρά καὶ τα σπλάχνα,το κάτω μέρος της πλάτης καὶ ἡ ζώνη τῶν ὤμων,ἀλλὰ κυρίως οἱ τραπεζοειδεῖς μύες ποὺ κενώνουν τὸν ὠμὸ με τον αὐχένα.
Ἕνα δευτερεύων τμῆμα γιὰ το ὁποῖο οἱ Λακεδαιμόνιοι εἶχαν ἄλλες δώδεκα ἀσκήσεις ἦταν το ΠΡΟΣΩΠΟ. Συγκεκριμένα οἱ μύες της κάτω σιαγόνας,του λαιμοῦ καὶ οἱ 4 ὀφθαλμικοί σφιγκτῆρες,γύρω ἀπὸ την κόγχη του ματιοῦ. Αὐτὲς οἱ ἑνώσεις ἀποκαλοῦνταν ἀπὸ τους Σπαρτιᾶτες "ΦΟΒΟΣΥΝΑΚΤΗΡΕΣ" ἡ ἀποταμιευτές του φόβου,ἐκεῖ ἐπικεντρωνόταν κι ἐκεῖ ἐκπαίδευαν τους νέους πολεμιστές. Αὐτὸ διότι,ὁ φόβος γεννιέται στὸ σῶμα κι ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ καταπολεμηθεῖ. Αν ἡ σάρκα "καταληφθεῖ" ἀπὸ τον ὁποιονδήποτε φόβο,τότε ἀρχίζει ὁ "ΦΟΒΟΚΥΚΛΟΣ" ποὺ τρέφεται ἀπὸ τον ἑαυτὸ του πολλαπλασιαστικά με ἀριθμητική πρόοδο, ἐνῶ μετατρέπεται αὐτόματα σε μία ΦΥΓΗ ΤΡΟΜΟΥ,με ἀπρόβλεπτες καὶ καταστροφικές συνέπειες (πανικός).
Οἱ Σπαρτιᾶτες εἶχαν την ἐξῆς ἈΡΧΗ:
" Βάλε το σῶμα σου σε κατάσταση ἈΦΟΒΙΑΣ καὶ το μυαλό ἁπλὰ θ΄ ακολουθήσει"!!!
Το πρόγραμμα αὐτὸ εἶχε κατασκευαστεῖ με ἀξεπέραστη τεχνική καὶ καταρτίση ἀκόμη καὶ γιὰ σημερινά δεδομένα, με ἰατρικά στοιχεῖα,ψυχολογικά καὶ ἀνθρωπολογικά ἐπιστημονικά κριτήρια. Ἡ πειθαρχία του φόβου ἐπικεντρώνονταν σε 28 ἀσκήσεις ποὺ ἀφοροῦν το ἀνθρώπινο νευρικό σύστημα. Τα πέντε κυριότερα εἶναι τα γόνατα καὶ οἱ κνῆμες,οἱ πνεύμονες καὶ ἡ καρδιά,τα πλευρά καὶ τα σπλάχνα,το κάτω μέρος της πλάτης καὶ ἡ ζώνη τῶν ὤμων,ἀλλὰ κυρίως οἱ τραπεζοειδεῖς μύες ποὺ κενώνουν τὸν ὠμὸ με τον αὐχένα.
Ἕνα δευτερεύων τμῆμα γιὰ το ὁποῖο οἱ Λακεδαιμόνιοι εἶχαν ἄλλες δώδεκα ἀσκήσεις ἦταν το ΠΡΟΣΩΠΟ. Συγκεκριμένα οἱ μύες της κάτω σιαγόνας,του λαιμοῦ καὶ οἱ 4 ὀφθαλμικοί σφιγκτῆρες,γύρω ἀπὸ την κόγχη του ματιοῦ. Αὐτὲς οἱ ἑνώσεις ἀποκαλοῦνταν ἀπὸ τους Σπαρτιᾶτες "ΦΟΒΟΣΥΝΑΚΤΗΡΕΣ" ἡ ἀποταμιευτές του φόβου,ἐκεῖ ἐπικεντρωνόταν κι ἐκεῖ ἐκπαίδευαν τους νέους πολεμιστές. Αὐτὸ διότι,ὁ φόβος γεννιέται στὸ σῶμα κι ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ καταπολεμηθεῖ. Αν ἡ σάρκα "καταληφθεῖ" ἀπὸ τον ὁποιονδήποτε φόβο,τότε ἀρχίζει ὁ "ΦΟΒΟΚΥΚΛΟΣ" ποὺ τρέφεται ἀπὸ τον ἑαυτὸ του πολλαπλασιαστικά με ἀριθμητική πρόοδο, ἐνῶ μετατρέπεται αὐτόματα σε μία ΦΥΓΗ ΤΡΟΜΟΥ,με ἀπρόβλεπτες καὶ καταστροφικές συνέπειες (πανικός).
Οἱ Σπαρτιᾶτες εἶχαν την ἐξῆς ἈΡΧΗ:
" Βάλε το σῶμα σου σε κατάσταση ἈΦΟΒΙΑΣ καὶ το μυαλό ἁπλὰ θ΄ ακολουθήσει"!!!
Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ 300 του Λεωνίδα ἔμειναν στὴν Ἱστορία ὡς ἀξεπέραστο παράδειγμα ἀφοβίας. Πολύ ἁπλά, δὲν ἔνιωσαν ἴχνος φόβου. Ἔβλεπαν τον Πόλεμο ὡς μία "διεργασία" ποὺ ἔπρεπε νὰ φέρουν εἰς πέρας καὶ ἀστειεύονταν ἀκόμη καὶ την ὥρα ποὺ ἔκοβαν τα κεφάλια τῶν ἀντιπάλων, με τα δόρατα καὶ τα ξίφη τους (βελόνες μανταρίσματος, ὅπως τα ἀποκαλοῦσαν ἀστειευόμενοι).
Στήν ἐρώτηση ποὺ ἔκαναν στὸ Διηνέκη μία φορά οἱ παῖδες:
- Σε τι διαφέρουν ἕνας Σπαρτιάτης βασιλιάς κι ἕνας μεσαῖος Σπαρτιάτης ὁπλίτης, αὐτὸς ἀπάντησε:
- Ὁ Βασιλιάς κοιμᾶται σε κείνη τη βρομότρυπα ἐκεῖ κάτω, ἐνῶ ἐμεῖς κοιμόμαστε σ΄ αὐτὴ το βρομότρυπα ἐδῶ πέρα!
Σαφῶς καὶ δὲν ὑπῆρχαν διαφορές στὴ μάχη, ὁποὺ ὁ Βασιλιάς καὶ Ἀρχηγὸς τῶν μαχητῶν ἦταν στὴν πρώτη γραμμή,ἴσος μεταξύ ἴων καὶ ὄχι σε θρόνους ἐκ του μακρόθεν, ὅπως σήμερα,ἡ τότε ὁ Ξέρξης.
Τον Αὔγουστο του 480 π.χ. ἡ ζωή του ἔμελλε νὰ ἀλλάξει . Ὁ Ξέρξης με 1,7 ἑκατομμύρια Πέρσες , συνεχίζοντας μία προσπάθεια ποὺ ὁ πατέρας του Δαρεῖος ξεκίνησε 10 χρόνια νωρίτερα, (νικήθηκε στο Μαραθῶνα ἀπὸ τοὺς Ἀθηναίους) κατευθύνθηκε ἐναντίον της Ἑλλάδας . Ὁ τότε βασιλιάς της Σπάρτης , καὶ γνωστός σε ὅλους , Λεωνίδας , ἀποφάσισε νὰ στείλει ἕνα ἀπόσπασμα ἀποτελούμενο ἀπὸ 300 ὅμοιους , 150 ἀπὸ τους καλύτερους κι 150 νέους , στὶς Θερμοπύλες γιὰ νὰ ἐνισχύσει το κοινό αἴσθημα της ἀμύνας ὑπέρ Ἑλλάδος κυρίως, μιᾶς καὶ γνώριζε πῶς κανείς ἀπὸ αὐτούς δὲν θὰ ἐπέστρεφε. Σημαντικό ρόλο στὴν ἀποφάσει αὐτή ἦταν ὁ χρησμός του μαντείου τῶν Δελφῶν ποὺ ἔλεγε πῶς γιὰ νὰ μείνει ἀνέπαφη ἡ Σπάρτη ἔπρεπε νὰ χάσει ἕνα Βασιλιά της.(Πρᾶγμα ποὺ ἔγινε, ὁ Λεωνίδας ἔπεσε ἡρωικά με τους 300 καὶ ἡ Σπάρτη δὲ γνώρισε ποτέ εἰσβολή). Ἀποφάσισε τότε πῶς καὶ οἱ 300 ὅμοιοι ποὺ θὰ ἔπαιρναν μέρος θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἀπόγονο , θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν τουλάχιστον ἕναν γιὸ πού θὰ συνέχιζε το οἰκογενειακό δέντρο του κάθε ἑνὸς ἀπὸ τους 300, ἀφοῦ ὅλοι το ἤξεραν πῶς ὁ δρόμος γιὰ τις Θερμοπύλες ἦταν χωρίς ἐπιστροφή.
"Μόθακας" στὴν ἀρχαία Σπάρτη ἦταν ἐκεῖνος ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι ὅμοιος , συνήθως ἦταν παιδιά ἀπὸ την ἕνωση ἑνὸς Σπαρτιάτη καὶ μίας ξένης ἡ κάποιας ἀπὸ την τάξη τῶν εἱλώτων. Ἕναν τέτοιο γιὸ υἱοθέτησε ὁ Διηνέκης , μιᾶς καὶ δὲν εἶχε δικό του γιὸ , την ὑστάτη ὥρα γιὰ νὰ εἷναι ἕνας ἀπὸ τους 300, ξέροντας πῶς πηγαίνει σε βέβαιο θάνατο.(Σύζυγος του Διηνέκη ἦταν ἡ φημιστῆ γιὰ την ὀμορφιά της ἡ δέσποινα Ἀρέτη,γυναῖκα του ἀδελφοῦ του Ἰατροκλή ποὺ σκοτώθηκε στὴ μάχη της Πελλάνας. Ὁ ἀδελφὸς του εἶχε ζητήσει με ὅρκο νὰ την παντρευτεῖ ὁ Διηνέκης, ἄν ὁ ἴδιος σκοτώνονταν στὸν πόλεμο, πρᾶγμα ποὺ ὁ Διηνέκης σεβάστηκε καὶ τήρησε κατά γράμμα).
Στήν ἐρώτηση ποὺ ἔκαναν στὸ Διηνέκη μία φορά οἱ παῖδες:
- Σε τι διαφέρουν ἕνας Σπαρτιάτης βασιλιάς κι ἕνας μεσαῖος Σπαρτιάτης ὁπλίτης, αὐτὸς ἀπάντησε:
- Ὁ Βασιλιάς κοιμᾶται σε κείνη τη βρομότρυπα ἐκεῖ κάτω, ἐνῶ ἐμεῖς κοιμόμαστε σ΄ αὐτὴ το βρομότρυπα ἐδῶ πέρα!
Σαφῶς καὶ δὲν ὑπῆρχαν διαφορές στὴ μάχη, ὁποὺ ὁ Βασιλιάς καὶ Ἀρχηγὸς τῶν μαχητῶν ἦταν στὴν πρώτη γραμμή,ἴσος μεταξύ ἴων καὶ ὄχι σε θρόνους ἐκ του μακρόθεν, ὅπως σήμερα,ἡ τότε ὁ Ξέρξης.
Τον Αὔγουστο του 480 π.χ. ἡ ζωή του ἔμελλε νὰ ἀλλάξει . Ὁ Ξέρξης με 1,7 ἑκατομμύρια Πέρσες , συνεχίζοντας μία προσπάθεια ποὺ ὁ πατέρας του Δαρεῖος ξεκίνησε 10 χρόνια νωρίτερα, (νικήθηκε στο Μαραθῶνα ἀπὸ τοὺς Ἀθηναίους) κατευθύνθηκε ἐναντίον της Ἑλλάδας . Ὁ τότε βασιλιάς της Σπάρτης , καὶ γνωστός σε ὅλους , Λεωνίδας , ἀποφάσισε νὰ στείλει ἕνα ἀπόσπασμα ἀποτελούμενο ἀπὸ 300 ὅμοιους , 150 ἀπὸ τους καλύτερους κι 150 νέους , στὶς Θερμοπύλες γιὰ νὰ ἐνισχύσει το κοινό αἴσθημα της ἀμύνας ὑπέρ Ἑλλάδος κυρίως, μιᾶς καὶ γνώριζε πῶς κανείς ἀπὸ αὐτούς δὲν θὰ ἐπέστρεφε. Σημαντικό ρόλο στὴν ἀποφάσει αὐτή ἦταν ὁ χρησμός του μαντείου τῶν Δελφῶν ποὺ ἔλεγε πῶς γιὰ νὰ μείνει ἀνέπαφη ἡ Σπάρτη ἔπρεπε νὰ χάσει ἕνα Βασιλιά της.(Πρᾶγμα ποὺ ἔγινε, ὁ Λεωνίδας ἔπεσε ἡρωικά με τους 300 καὶ ἡ Σπάρτη δὲ γνώρισε ποτέ εἰσβολή). Ἀποφάσισε τότε πῶς καὶ οἱ 300 ὅμοιοι ποὺ θὰ ἔπαιρναν μέρος θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἀπόγονο , θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν τουλάχιστον ἕναν γιὸ πού θὰ συνέχιζε το οἰκογενειακό δέντρο του κάθε ἑνὸς ἀπὸ τους 300, ἀφοῦ ὅλοι το ἤξεραν πῶς ὁ δρόμος γιὰ τις Θερμοπύλες ἦταν χωρίς ἐπιστροφή.
"Μόθακας" στὴν ἀρχαία Σπάρτη ἦταν ἐκεῖνος ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι ὅμοιος , συνήθως ἦταν παιδιά ἀπὸ την ἕνωση ἑνὸς Σπαρτιάτη καὶ μίας ξένης ἡ κάποιας ἀπὸ την τάξη τῶν εἱλώτων. Ἕναν τέτοιο γιὸ υἱοθέτησε ὁ Διηνέκης , μιᾶς καὶ δὲν εἶχε δικό του γιὸ , την ὑστάτη ὥρα γιὰ νὰ εἷναι ἕνας ἀπὸ τους 300, ξέροντας πῶς πηγαίνει σε βέβαιο θάνατο.(Σύζυγος του Διηνέκη ἦταν ἡ φημιστῆ γιὰ την ὀμορφιά της ἡ δέσποινα Ἀρέτη,γυναῖκα του ἀδελφοῦ του Ἰατροκλή ποὺ σκοτώθηκε στὴ μάχη της Πελλάνας. Ὁ ἀδελφὸς του εἶχε ζητήσει με ὅρκο νὰ την παντρευτεῖ ὁ Διηνέκης, ἄν ὁ ἴδιος σκοτώνονταν στὸν πόλεμο, πρᾶγμα ποὺ ὁ Διηνέκης σεβάστηκε καὶ τήρησε κατά γράμμα).
- «Παραδοθεῖτε Σπαρτιᾶτες» εἶπε ὁ ἀπεσταλμένος του Ξέρξη ἀπὸ την Τραχίνα , σε μία τελευταία προσπάθεια νὰ ἀποτρέψει την μάχη … «Χαζοί Σπαρτιᾶτες, ὅταν οἱ Πέρσες τοξότες ρίξουν τα βέλη τους ὁ ἥλιος θὰ κρυφτεῖ, τόσοι πολλοί εἶναι» συνέχισε ὁ Τραχίνιος.
-« Καλύτερα, γιατί τότε θὰ πολεμήσουμε ὑπὸ σκιά» ἀπάντησέ καυστικά καὶ με Σπαρτιάτικο χιοῦμορ ὁ Διηνέκης.
-« Καλύτερα, γιατί τότε θὰ πολεμήσουμε ὑπὸ σκιά» ἀπάντησέ καυστικά καὶ με Σπαρτιάτικο χιοῦμορ ὁ Διηνέκης.
Αὐτὴ ἡ ἀπάντηση του Διηνέκη ἔχει μείνει στὴν ἱστορία καὶ την ξέρετε ὅλοι , ὅπως κι ὅλοι ξέρετε την συνέχεια της ἱστορίας , την μάχη των Θερμοπυλῶν , την θυσία τῶν Σπαρτιατῶν . Πιθανόν ναό ξέρετε πῶς ὁ Διηνέκης μισοπεθαμένος πάλεψε πάνω ἀπὸ το κορμί του νεκροῦ Βασιλιά του καὶ το κέρδισε τέσσερις φορές πρὶν ξεψυχήσει.
Εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐπίσημη πρεσβεία του Ξέρξη ποὺ ζήτησε την παράδοση τῶν ὅπλων ἀπὸ τον Λεωνίδα. Νὰ παραδώσουν τα ὅπλα καὶ νὰ φύγουν. Ὁ Ξέρξης τους χάριζε τὴ ζωή,ἀφοῦ δὲν εἶχε καιρό γιὰ χάσιμο.(Στόχος του ἦταν να καταστρέψει καὶ νὰ κάψει την Ἀθήνα καὶ τους Ἀθηναίους ποὺ ἀτίμασαν τὴ φήμη του πατέρα του Δουρείου).
Εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐπίσημη πρεσβεία του Ξέρξη ποὺ ζήτησε την παράδοση τῶν ὅπλων ἀπὸ τον Λεωνίδα. Νὰ παραδώσουν τα ὅπλα καὶ νὰ φύγουν. Ὁ Ξέρξης τους χάριζε τὴ ζωή,ἀφοῦ δὲν εἶχε καιρό γιὰ χάσιμο.(Στόχος του ἦταν να καταστρέψει καὶ νὰ κάψει την Ἀθήνα καὶ τους Ἀθηναίους ποὺ ἀτίμασαν τὴ φήμη του πατέρα του Δουρείου).
Ἡ ἀπάντηση του Λεωνίδα ἦταν"Λακωνική" ἀπέριττη καὶ γεμάτη νόημα:
- "Μῶλον λαβέ"! (Ἔλα νὰ τα πάρεις ἀπὸ τα χέρια μας).
- "Μῶλον λαβέ"! (Ἔλα νὰ τα πάρεις ἀπὸ τα χέρια μας).
Ἡ ἀπάντηση αὐτὴ ἐξόργισε τον Πέρση Μονάρχη τόσο ποὺ την θεώρησε "ἀσέβεια" προσωπική. Ἦταν ἡ αἰτία ποὺ μετά τὴ Μάχη ζήτησε το νεκρό κουφάρι του Λεωνίδα το ὁποῖο ἀποκεφάλισε, παλοῦκωσε το κεφάλι σ΄ ἕνα πάσσαλο,ἀτίμασε καὶ σταύρωσε το νεκρό σῶμα σ΄ ἕνα ξερό δέντρο, ἀντὶ νὰ σεβαστεῖ καὶ νὰ το παραδώσει πρὸς ταφήν, ὅπως ὅριζαν οἱ νόμοι της ἐποχῆς.(Ἕνα περισσότερο διότι ὁ Λεωνίδας ἦταν καὶ βασιλιάς). Σαφῶς καὶ ἡ ἀπερισκεψία, ἡ βλακεία του Πέρση Μονάρχη ἦταν ἀξεπέραστη ἀφοῦ ἕνα χρόνο νωρίτερα κι ἐνῶ στὰ στενά της Χερσονήσου του Ἄθω κυριαρχοῦσε θαλασσοταραχή,βυθίζοντας τα πλοῖα ποὺ ἐπιχειροῦσαν διέλευση,διέταξε νὰ μαστιγωθεῖ ἡ θάλασσα ἀπὸ το τμῆμα ραβδοῦχων καὶ μαστιγωτῶν, με χίλια μαστιγώματα, πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν!!! Ὁ Ξέρξης ἦταν ἑπαρμένος στὸ ἔπακρο καὶ ἀσεβῆς.
Λίγοι ἀπὸ ἐσᾶς θὰ ξέρουν πῶς ὁ Διηνέκης εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ χαρακτηρίστηκε Ἄριστος ἀπὸ κάποιον ἱστορικό ( Ἡρόδοτο ) κι αὐτὸ δὲν πέρασε κἂν στὴν ἐπίσημη διδακτέα ὕλη της Ἱστορίας. Γιατί ἄραγε;
Μέχρι τότε το Ἄριστο δὲν εἶχε μορφή , ἦταν το ἀπρόσιτο γιὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, το ἰδεατό!!!
Μέχρι τότε το Ἄριστο δὲν εἶχε μορφή , ἦταν το ἀπρόσιτο γιὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, το ἰδεατό!!!
Καὶ καλά οἱ ξένοι. Ἄμ οἱ δικοί μας χρυσοπληρωμένοι "κηφῆνες" του Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου; Δὲν ἔπρεπε νὰ το ἀναφέρουν ὡς το λαμπρότερο Κοσμοϊστορικό γεγονός με ἀξεπέραστα καὶ διαχρονικά μηνύματα ἀνδρείας πρὸς τους Νέους;
«Ποιό εἶναι το ἀντιθέτῳ του φόβου;» ρώτησε ὁ Διηνέκης ὡς ἐνωμοτάρχης , ὡς διοικητής 36 ἀντρῶν. Ὅσοι ἔχετε διαβάσει τις Πύλες τις φωτιᾶς του Steven Pressfield θὰ ξέρετε την ἀπάντηση ἤδη,ἡ την φαντάζεστε. Στήν καρδιά του ἀτρόμητου αὐτοῦ πολεμιστή, του Ἄνδρα με το ἄλφα Κεφαλαῖο,ποτέ δὲν ἔλειψε ἡ ΑΓΑΠΗ καὶ ὁ ΕΡΩΤΑΣ ποὺ καθοδηγοῦσαν τὴ ζωή καὶ το ΕΡΓΟ του.
Ὁ Διηνέκης ἔμεινε γνωστός ἐξ αἰτίας της ἀπάντησης του «καλύτερα, θὰ πολεμήσουμε ὑπὸ σκιά». Ἡ φράση αὐτὴ ἔμελλε νὰ γίνει συνώνυμη της ἀνδρείας, της τόλμης καὶ της περιφρόνησης του θανάτου, μιᾶς καὶ αὐτὸς ὅταν ἔρχεται στὸ πεδίο της μάχης, τιμημένα, ἀποτελεῖ το ὕψιστο ἰδανικό κάποιου γιὰ τὴ χώρα - πόλη του.
Ὁ Διηνέκης ἔμεινε γνωστός ἐξ αἰτίας της ἀπάντησης του «καλύτερα, θὰ πολεμήσουμε ὑπὸ σκιά». Ἡ φράση αὐτὴ ἔμελλε νὰ γίνει συνώνυμη της ἀνδρείας, της τόλμης καὶ της περιφρόνησης του θανάτου, μιᾶς καὶ αὐτὸς ὅταν ἔρχεται στὸ πεδίο της μάχης, τιμημένα, ἀποτελεῖ το ὕψιστο ἰδανικό κάποιου γιὰ τὴ χώρα - πόλη του.
Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι την τρίτη καὶ τελευταία μέρα της μάχης καὶ ἀφοῦ ὁ Λεωνίδας εἶχε πληγωθεῖ θανάσιμα, ὁ Διηνέκης μαζί με ὁρισμένους ἀπὸ τους συντρόφους του 4 φορές τράβηξαν το πτῶμα του ἀπὸ τα χέρια των ἐχθρῶν μέχρις ὅτου πέθαναν ὅλοι τους ἀπὸ τον καταιγισμό βελῶν.
Τὴ συνέχεια τῇ γνωρίζετε ὅλοι. Οἱ Βάρβαροι διάβηκαν τα Στενά, ἀφοῦ ἀφίσαν πάνω ἀπὸ 10.000 νεκρούς, πολλούς ἀπὸ το τάγμα των Ἀθανάτων(προσωπική φρουρά του Ξέρξη) καὶ δύο συγγενεῖς ἐξ αἵματος του Βασιλιά τους.
Στὴ Σαλαμῖνα ἔμελλε νὰ γραφτεῖ το τέλος τους καὶ ὁ ὑγρὸς τους τάφος.
Ντροπιασμένος ὁ Ξέρξης καὶ ἀπαρηγόρητος πῆρε το μάθημά του καὶ ἐπέστρεψε στὴν Πατρίδα του,χωρίς νὰ πραγματοποιήσει τον πρωταρχικό καὶ στρατηγικό του στόχο, νὰ προσθέσει δηλαδή την Εὐρώπη καὶ την Ἑλλάδα ποὺ την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ, στὸν ἀτελείωτο κατάλογο τῶν επαρχιῶν του, ποὺ ἀποτελοῦσαν το ἀχανὲς Περσικό Κράτος του Δαρείου, του Κύρου καὶ των προγόνων τους.(Δύο φορές οἱ Ἕλληνες σταμάτησαν με την Ἀνδρεία καὶ το θάρρος τους, με το ἴδιο τους το Αἷμα την ἐπελάσῃ τῶν ἀπολίτιστων Βαρβάρων της Ἀνατολῆς ποὺ στόχο εἶχε νὰ ὑποτάξει την Εὐρώπη ὁλάκερη. Τον Αὔγουστο του 480 π.Χ ἀπὸ τους Πέρσες και το 1821 ὁποῦ τα σύνορα της ἀχανοῦς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἔφτασαν μέχρι την Αὔστρο-Οὑγγαρία. Ἂν πέρναγαν οἱ Βάρβαροι σήμερα δὲν θὰ ὑπῆρχε ἡ Εὐρώπη νὰ μας κουνᾶ ἀπειλητικά το δάχτυλο, πρᾶγμα ποὺ οἱ εὐρώ-πέη ἡγέτες γνωρίζουν ἀλλὰ προκλητικά ἀποσιωποῦν).
Τὴ συνέχεια τῇ γνωρίζετε ὅλοι. Οἱ Βάρβαροι διάβηκαν τα Στενά, ἀφοῦ ἀφίσαν πάνω ἀπὸ 10.000 νεκρούς, πολλούς ἀπὸ το τάγμα των Ἀθανάτων(προσωπική φρουρά του Ξέρξη) καὶ δύο συγγενεῖς ἐξ αἵματος του Βασιλιά τους.
Στὴ Σαλαμῖνα ἔμελλε νὰ γραφτεῖ το τέλος τους καὶ ὁ ὑγρὸς τους τάφος.
Ντροπιασμένος ὁ Ξέρξης καὶ ἀπαρηγόρητος πῆρε το μάθημά του καὶ ἐπέστρεψε στὴν Πατρίδα του,χωρίς νὰ πραγματοποιήσει τον πρωταρχικό καὶ στρατηγικό του στόχο, νὰ προσθέσει δηλαδή την Εὐρώπη καὶ την Ἑλλάδα ποὺ την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ, στὸν ἀτελείωτο κατάλογο τῶν επαρχιῶν του, ποὺ ἀποτελοῦσαν το ἀχανὲς Περσικό Κράτος του Δαρείου, του Κύρου καὶ των προγόνων τους.(Δύο φορές οἱ Ἕλληνες σταμάτησαν με την Ἀνδρεία καὶ το θάρρος τους, με το ἴδιο τους το Αἷμα την ἐπελάσῃ τῶν ἀπολίτιστων Βαρβάρων της Ἀνατολῆς ποὺ στόχο εἶχε νὰ ὑποτάξει την Εὐρώπη ὁλάκερη. Τον Αὔγουστο του 480 π.Χ ἀπὸ τους Πέρσες και το 1821 ὁποῦ τα σύνορα της ἀχανοῦς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἔφτασαν μέχρι την Αὔστρο-Οὑγγαρία. Ἂν πέρναγαν οἱ Βάρβαροι σήμερα δὲν θὰ ὑπῆρχε ἡ Εὐρώπη νὰ μας κουνᾶ ἀπειλητικά το δάχτυλο, πρᾶγμα ποὺ οἱ εὐρώ-πέη ἡγέτες γνωρίζουν ἀλλὰ προκλητικά ἀποσιωποῦν).
Το παράδοξο με τον Διηνέκη ἦταν πῶς κανονικά δὲν εἶχε το δικαίωμα νὰ πολεμήσει στὴν μάχη των Θερμοπυλῶν, διότι ἔπρεπε βάσει του Σπαρτιατικοῦ Νόμου του Λυκούργου, νὰ ἔχει τουλάχιστον ἕνα γιὸ γιὰ νὰ συνεχίσει την γενιά του. Ο Διηνέκης ἀντίθετα εἶχε 4 κόρες, ὅμως μέσο της παρέμβασης της συζύγου του Ἀρετῆς, ἰσχυρίστηκε πῶς μία δούλη γέννησε το γιὸ του Ἰδιοτυχίδη κι ἔτσι του δόθηκε το δικαίωμα νὰ λάβει μέρος στὴ μάχη. Ἡ ἰδία ἡ Ἀρέτη πού τον λάτρευε, πρὶν ἀκόμη γνωρίσει τον ἀδελφὸ του καὶ πρῶτο της σύζυγο Ἰατροκλή, (ὁ πατέρας της αὐτόν διάλεξε ὡς σύζυγο καὶ ὁ Ἱατροκλῆς τὴ ζήτησε ἀπὸ τα 13 της χρόνια),αὐτή φρόντισε νὰ μὴν του στερήσει τὴ χαρά της δόξας, νὰ πολεμήσει καὶ νὰ πεθάνει σὰν δαφνοστεφανωμένος ἥρωας.
"Οἱ θεοί πᾶνε πάντα ἕνα βῆμα μπροστά ἀπὸ μας" εἶπε ἡ Ἀρέτη. " Μας κάνουν ἀγαπήσουμε αὐτὸν ποὺ δὲν πρέπει κι ὑστέρα μας στεροῦν αὐτὸν ποὺ θέλει ἡ καρδιά μας".
"Σκοτώνουν ἑαυτούς ποὺ πρέπει νὰ ζήσουν καὶ χαρίζουν τὴ ζωή σ΄ αὐτούς ποὺ ἀξίζει νὰ πεθάνουν".
" Το γιατί, το γνωρίζουν μόνο αὐτοὶ".
" Οἱ γυναῖκες τῶν ἄλλων πόλεων θαυμάζουν τις Σπαρτιάτισσες. Πώς μποροῦν, σκέφτονται, νὰ στέκονται στητές καὶ ἀδάκρυτες, ὅταν τους φέρνουν τα τσακισμένα κορμιά των ἀνδρών τους ἡ τῶν παιδιῶν τους νὰ ταφοῦν στὴν πατρίδα ἡ ἀκόμα χειρότερα, ὅταν τους θάβουν σε ξένη γῆ,χωρίς νὰ ἔχουν τίποτα δικό τους, ἐξῶ ἀπὸ την ψυχρή μνήμη, νὰ σφίξουν πάνω στὴν καρδιά τους; Αὐτές οἱ γυναῖκες νομίζουν πῶς εἴμαστε ἀπὸ σκληρό ὑλικὸ ἡ μήπως νομίζουν πῶς ἀγαπᾶμε τους ἄντρες μας λιγότερο ἀπὸ αὐτὲς; Ὅτι οἱ καρδιές μας εἶναι φτιαγμένες ἀπὸ πέτρα ἡ ἀτσάλι; Μήπως φαντάζονται ὅτι ἡ θλίψη μας εἶναι λιγότερη ἐπειδὴ την κρύβουμε μέσα στὰ σπλάχνα μας;"
"ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ. Η ΣΠΑΡΤΗ, ΑΝΤΡΕΣ!!!!"
Αὐτὲς ἦταν οἱ σκέψεις ποὺ ἐκμηστηρεύτηκε ἡ δέσποινα Ἀρέτη, ἡ ἀτρόμητη Σπαρτιάτισσα ποὺ ἀδάκρυτη χαιρέτησε τον Ἄνδρα ποὺ ἀγάπησε καὶ τίμησε σ΄ ὅλη της τὴ ζωή,το Διηνέκη, λίγο πρὶν αὐτὸς πάρει το δρόμο τῶν Θερμοπυλῶν. Ἕνα δρόμο ποὺ ὅλοι γνώριζαν πῶς ἦταν δίχως περιστροφή.
"Οἱ θεοί πᾶνε πάντα ἕνα βῆμα μπροστά ἀπὸ μας" εἶπε ἡ Ἀρέτη. " Μας κάνουν ἀγαπήσουμε αὐτὸν ποὺ δὲν πρέπει κι ὑστέρα μας στεροῦν αὐτὸν ποὺ θέλει ἡ καρδιά μας".
"Σκοτώνουν ἑαυτούς ποὺ πρέπει νὰ ζήσουν καὶ χαρίζουν τὴ ζωή σ΄ αὐτούς ποὺ ἀξίζει νὰ πεθάνουν".
" Το γιατί, το γνωρίζουν μόνο αὐτοὶ".
" Οἱ γυναῖκες τῶν ἄλλων πόλεων θαυμάζουν τις Σπαρτιάτισσες. Πώς μποροῦν, σκέφτονται, νὰ στέκονται στητές καὶ ἀδάκρυτες, ὅταν τους φέρνουν τα τσακισμένα κορμιά των ἀνδρών τους ἡ τῶν παιδιῶν τους νὰ ταφοῦν στὴν πατρίδα ἡ ἀκόμα χειρότερα, ὅταν τους θάβουν σε ξένη γῆ,χωρίς νὰ ἔχουν τίποτα δικό τους, ἐξῶ ἀπὸ την ψυχρή μνήμη, νὰ σφίξουν πάνω στὴν καρδιά τους; Αὐτές οἱ γυναῖκες νομίζουν πῶς εἴμαστε ἀπὸ σκληρό ὑλικὸ ἡ μήπως νομίζουν πῶς ἀγαπᾶμε τους ἄντρες μας λιγότερο ἀπὸ αὐτὲς; Ὅτι οἱ καρδιές μας εἶναι φτιαγμένες ἀπὸ πέτρα ἡ ἀτσάλι; Μήπως φαντάζονται ὅτι ἡ θλίψη μας εἶναι λιγότερη ἐπειδὴ την κρύβουμε μέσα στὰ σπλάχνα μας;"
"ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ. Η ΣΠΑΡΤΗ, ΑΝΤΡΕΣ!!!!"
Αὐτὲς ἦταν οἱ σκέψεις ποὺ ἐκμηστηρεύτηκε ἡ δέσποινα Ἀρέτη, ἡ ἀτρόμητη Σπαρτιάτισσα ποὺ ἀδάκρυτη χαιρέτησε τον Ἄνδρα ποὺ ἀγάπησε καὶ τίμησε σ΄ ὅλη της τὴ ζωή,το Διηνέκη, λίγο πρὶν αὐτὸς πάρει το δρόμο τῶν Θερμοπυλῶν. Ἕνα δρόμο ποὺ ὅλοι γνώριζαν πῶς ἦταν δίχως περιστροφή.
]]>
Εἷναι σχετικά ἄσημο πρόσωπο, ἀφοῦ δὲν ἀναφέρεται σε πολλά βιβλία. Παρόλ' αὐτὰ, εἶναι ἀξίως θαυμασμοῦ γιὰ την ἀνδρεία του καὶ την ἀποφασιστικότητα του:
Συμβολίζει τον μέσο Σπαρτιάτη ποὺ με την αὐταπάρνησή του θυσιάζει τὴ ζωή του στὸ πεδίο της μάχης με σκοπό την αἰώνια δόξα καὶ την ἐλευθερία της πατρίδας του.
Ο Διηνέκης πέρασε στὴν Ἱστορία καὶ στὴν καρδιά μας. Μπορεῖ τα βιβλία νὰ μὴν τον ἀναφέρουν. Τα γονίδια τα δικά μας ὅμως, ὅπως κουβαλοῦν ὅλες τις ἱστορικές μνῆμες ἀναλλοίωτες στὸ διᾶβα τῶν χρόνων, ἔτσι θυμόμαστε καὶ μνημονεύουμε αὐτὸν τον Ἄνδρα με σεβασμό καὶ εὐγνωμοσύνη,2.500 χρόνια μετά καὶ πάντα, στοὺς Αἰῶνες τῶν Αἰώνων.
Μαζί του το Λεωνίδα καὶ ὅλους τους 300 πού ἀποτελοῦν ὕψιστο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ γιὰ τους νέους κι ἐμᾶς τους μεγαλύτερους.
Μνημονεύω ἐδῶ ἐκτὸς ἀπὸ το Λεωνίδα καὶ το Διηνέκη τους Ὀλυμπιονίκες ἀδελφούς Ἀλφεό καὶ Μᾶρωνα παιδιά του Ὀρσιφάντου πού διέπρεψαν στὸ πεδίο της Μάχης με τα Ἀριστεία Ἀνδρείας. (Ἦταν αὐτοί ποὺ μαζί με το Διηνέκη ἔφτασαν νύχτα στὴ σκηνή του Ξέρξη καὶ παρά λίγο νὰ του ἔπαιρναν το κεφάλι ἄν δὲν πρόφταινε ὁ Μαρδόνιος καὶ ὁ Ὀρόντης, ἀρχηγός τῶν Ἀθανάτων, νὰ ἀποτρέψουν το μοιραῖο).
Ἐπίσης θὰ ἦταν ἀδόκιμο νὰ μὴν ἀναφέρω την Ἀνδρεία τῶν 700 Θεσπιέων καὶ την αἰσθήση της Ἐλευθερίας της Βούλησης ποὺ τους διέκρινε. Ἀφοῦ ὁ Λεωνίδας τους "ἐδίωξε" ἀπὸ το πεδίο της Μάχης με το σκεπτικό νὰ φανοῦν πιὸ χρήσιμοι στὴν ἐξελίξη τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἐκεῖνοι ἀρνήθηκαν καὶ παρέμειναν στὸ πλευρό του ἔχοντας ἀπόλυτα τῇ γνώση του θανάσιμου κινδύνου καὶ του θανάτου ποὺ τους περίμενε. Σχεδόν κανείς δὲν ἀναφέρει τίποτα γιὰ τους Θεσπιεῖς καὶ την παράτολμη ἠθελημένη τους ἀποφάσει. Κανείς δὲν ξέρει ποῖος ἦταν ὁ ἐπικεφαλίς τους. Γνωρίζουμε μόνο πῶς στῆ Μάχη διέπρεψε καὶ διακρίθηκε ὁ Διθύραμβος, ὁ γιὸς του Ἀρματίδη.
Τέλος οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι πίστευαν πῶς:
ΜΟΝΟ ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥΣ.
ΜΟΝΟ ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥΣ.
Φαίνεται πῶς μερικοί Ἄνδρες ὅπως ο Διηνέκης ἀγγῖξαν καὶ τις δύο ἔννοιες, ἀφοῦ ὅτι κατάφεραν δὲν το ἔπραξαν με τα λόγια ἡ τὴ φαντασία τους μέσα στῆ μοναχικότητά τους, ἀλλὰ σ΄ ἕνα πραγματικό κοσμοϊστορικό γεγονός μαζί με τους συντρόφους τους, ποὺ ἄλλο τέτοιο παρόμοιο δὲν ἔχει ἐπιδείξει ἡ Παγκόσμια Ἱστορία.
Λεφτερώθηκαν καὶ λεφτέρωσαν πρῶτα το Σῶμα τους, ὑστέρα την Ψυχή τους κι ἀπομείναμε μεῖς οἱ σύγχρονοι "ἐπαῖτες", γιοὶ καὶ κόρες δικές τους, με μιά ἀσβέστη μνήμη στὸ Νοῦ μας, με μιά γλυκειά τρεμούλα στὴν καρδιά μας καὶ μία φωτεινή Σκέψη:
-Διῶξτε το φόβο καὶ τον πανικό ἀπὸ την καρδιά σας Ἕλληνες!!!, θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ Διηνέκης.
Σὰν σημάνει το σήμαντρο της Λύτρωσης ἀπὸ τα δεσμά μας,
Κι ἐμεῖς θὰ λεφτερωθοῦμε ..
-Διῶξτε το φόβο καὶ τον πανικό ἀπὸ την καρδιά σας Ἕλληνες!!!, θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ Διηνέκης.
Σὰν σημάνει το σήμαντρο της Λύτρωσης ἀπὸ τα δεσμά μας,
Κι ἐμεῖς θὰ λεφτερωθοῦμε ..
Νῖκοσ Σολδατοσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου