Μιὰ πολὺ παλιὰ Σουδανικὴ παράδοση τῆς φυλῆς Σιλλοὺκ ἀναφέρει: «Τὸν παλιὸ καιρὸ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβαιναν στὸ φεγγάρι ἀπὸ κάποιο ἀνηφορικὸ δρόμο ἀλλὰ μετὰ κουράστηκαν καὶ δὲν μποροῦσαν ν' ἀνέβουν». Τά ...
Ἰνδικὰ χειρόγραφα ἀναφέρουν ὅτι «οἱ Ἕλληνες θεοὶ πολέμησαν ἐναντίον τῶν κατοίκων τῆς σελήνης καὶ τῶν συμμάχων της.» Οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλὰ γιὰ τὴν σελήνη.
Ὁ Σωκράτης τὴν χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαῖρα ποὺ στὸ ἐσωτερικό της ὑπάρχουν θάλασσες καὶ στεριὲς καὶ κατοικοῦν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς».
Αὐτὰ ἀναφέρει ὁ Ξενοφάνης γιὰ τὸν δάσκαλο του.
Αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ Σωκράτης τὰ ὑποστηρίζουν καὶ σύγχρονοι ἀστρονόμοι.
Ὁ Ἕλληνας θεὸς Ὀρφέας, γιὸς τοῦ Ἀπόλλωνα, ὁ πιὸ τακτικὸς ταξιδιώτης τῆς Σελήνης καὶ τοῦ Σειρίου, καὶ μᾶς λέει:
«Ἡ Σελήνη ἔχει βουνὰ πολιτεῖες καὶ σπίτια, ἡ ἐπιφάνεια τῆς εἶναι ἔδαφος ὅπως τῆς γῆς καὶ κατοικεκαι ἀπὸ θεϊκοὺς κατοίκους.» Τὶς πληροφορίες αὐτές μας τὶς δίνουν Πλούταρχος καὶ Διογένης ὁ Λαέρτιος.
Ὁ Ὀρφέας γνώριζε τὸ σεληνιακὸ ἡμερολόγιο τῶν 12 μηνῶν καὶ τὶς φάσεις τῆς σελήνης.
Μιλᾶ γιὰ τὴν περιστροφὴ τῆς γῆς γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο, τὶς εὔκρατες, τροπικὲς καὶ πολικὲς ζῶνες τῆς γῆς, τὶς ἐκλείψεις τῆς σελήνης, τὰ ἡλιοστάσια, τὶς ἰσημερίες, τὶς κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ τὴν παγκόσμια ἕλξη καὶ ἐπιμένει στὸ θέμα τῶν κατοίκων τῆς σελήνης, ὅτι εἶναι αὐτοὶ ποὺ περιπλανήθηκαν ἀπὸ πλανήτη σὲ πλανήτη.
Οἱ Τελχίνες τῆς Ρόδου καὶ οἱ Κάβειροι τῆς Σαμοθράκης ἐξαφανίστηκαν μετὰ τὸν μεγάλο κατακλυσμό. Ἡ τεχνολογική τους ἐξέλιξη ἦταν τέτοια ποὺ τοὺς ἐπέτρεπε νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν γῆ καὶ νὰ σωθοῦν στὴν Σελήνη ἢ τὸν Ἀρη.
Ἡ ἄποψη μοῦ εἶναι ὅτι ἐπέστρεψαν στὶς βάσεις τους στὴν Σελήνη καὶ τὸν Ἀρη ἀντίστοιχα, βάσεις ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τοὺς θεοὺς κατὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς γῆς.
Ὁ Νονὸς ἀναφέρει ὅτι ὁ Φαέθων ἔκανε 30 περιστροφὲς γύρω ἀπὸ τὸ φεγγάρι, ταξίδεψε στὴν Ἀφροδίτη καὶ ἐπισκεπτόταν τὸν Β. καὶ Ν. Πόλο.
Ὁ Διόνυσος καὶ ὁ Ἡρακλῆς πῆγαν στὴν Σελήνη καὶ ὁ Ἴδμων ὅπως ἀναφέρει ὁ Νονὸς ταξίδεψε στὴν Σελήνη μὲ τὸ ἅρμα του ποὺ ἔμοιαζε μὲ ἀπαστράπτοντα κομήτη καὶ δίνει ἀκριβέστατες πληροφορίες γιὰ τὴν ἀθέατη πλευρὰ τῆς σελήνης κάτι, ποὺ πρὶν λίγα χρόνια ἔκανε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος.
Ὁ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς Λουκιανὸς ἀπὸ τὴν Σαμοσάτα τῆς Συρίας ἔζησε τὸ 120 μ.χ. Στὸ βιβλίο του
«Ἀληθινὴ Ἱστορία» ἂν καὶ τὸ χαρακτηρίζει παραμύθι, ἐν τούτοις δίνει πληροφορίες ἐπιστημονικὰ ἀπόλυτα ἀκριβεῖς, οἱ ὁποῖες ἐπαληθεύτηκαν στὴν ἐποχή μας.
Τὶς πληροφορίες αὐτὲς ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν ἀνάλογες ἐμπειρίες, ἦταν ἀδύνατον νὰ τὶς φαντασθεῖ ἄνθρωπος. «Πήγαινε μὲ ἕνα καράβι ποὺ τὸ πῆρε ὁ ἀέρας γιὰ ἑφτὰ μερόννχτα καὶ τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἔφτασε στὸ φεγγάρι.
(Τόσο κάνουν τὰ σύγχρονα διαστημόπλοια τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ φεγγάρι).
Μπῆκε μέσα σ' ἕνα πηγάδι ποὺ ἀπὸ πάνω εἶχε καθρέφτες καὶ ἔβλεπε ὅλη τὴ γῆ.
(Πρόκειται γιὰ ὑπερσύγχρονο τηλεσκόπιο ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀκόμη δὲν τὸ ἔχει φτιάξει γιατί μὲ αὐτὸ ἔβλεπε καὶ τοὺς ἀνθρώπους στὴν γῆ). Βασιλιᾶς τῆς Σελήνης ἦταν ὁ Ἐνδυμίωνας ποὺ τὸν πῆραν ἀπὸ τὴν γῆ καὶ τὸν πῆγαν στὸ φεγγάρι καὶ τὸν ἔκαναν βασιλιᾶ.» Περιγράφει τρικινητήρια ἀεροπλάνα (τρικέφαλοι ἀλογογύπες ποὺ πετοῦσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (ἔβαζαν καὶ ἔβγαζαν τὰ μάτια τους ποὺ μποροῦσε νὰ τὰ φορᾶ ὁ καθένας καὶ ἔβλεπαν πολὺ μακρυὰ) περιγράφει πολεμιστὲς μὲ διαστημικὴ στολὴ ποὺ εἶχε δύο κέρατα "κεραῖες".
Ὁ στρατὸς αὐτὸς ἦταν τοῦ Φαέθοντα καὶ ἐπειδὴ ἦταν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς καὶ ἡ θερμοκρασία τῆς σελήνης μεγάλη γι αὐτὸ φοροῦσαν τὶς διαστημικὲς στολές. Περιγράφει ταξίδια στ' ἄστρα τοῦ ζωδιακοῦ καθὼς καὶ προσθαλάσσωση ἴδια μὲ αὐτὴ τῶν συγχρόνων κοσμοναυτὼν καὶ μάλιστα στὴν περιοχὴ τῶν Βερμούδων.
Ἐπισκέφθηκε τὰ νησιὰ τῶν Μακάρων (Σείριος) καὶ δὲν ἤθελε νὰ φύγει ἀφοῦ σὲ λίγα χρόνια θὰ γύρναγε πίσω.
Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξὺ τῶν κατοίκων τῆς Σελήνης καὶ τοῦ Σειρίου ὅπου ἔγιναν ἀερομαχίες καὶ χρησιμοποιήθηκαν τρομερὰ ὅπλα καὶ νίκησαν οἱ Σείριοι.
Ὅπως φαίνεται ὁ Λουκιανὸς διάβασε κάποιο χειρόγραφο ποὺ ἔγραφε γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ ἐπειδὴ τοῦ φαινόταν ἐξωφρενικὰ τὰ ἀποκάλεσε παραμύθι τὰ ἔγραψε καὶ τὰ ὀνόμασε ἀληθινὴ ἱστορία. Ἡ δίδυμη ἀδελφὴ τοῦ Ἀπόλλωνα, ἡ Ἀρτεμη, χρημάτισε βασίλισσα τῆς σελήνης.
Ὁ Πυθαγόρας, γιὸς τοῦ Ἀπόλλωνα κατὰ μία παράδοση, ἐπέμενε ὅτι ἡ Σελήνη κατοικεῖται ἀπὸ ὄντα θεϊκὰ ὅμοια μὲ τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς
Ὁ Πυθαγόρας ἀφηγεῖται ἐπίσης ὅτι ἔκανε στροφὲς γύρω ἀπὸ τὴν σελήνη μὲ τὰ ἀστρόπλοια τῶν θεῶν ποὺ κατοικοῦσαν στὸ φεγγάρι καὶ μὲ τὰ ὄντα αὐτὰ εἶχε δημιουργήσει φιλία, ἐνῶ ἀναφέρει ὅτι ἡ σεληνιακὴ ἡμέρα εἶναι 15 φορὲς μεγαλύτερηαπό της γῆς ὅπως καὶ εἶναι.
Ὁ Ἀριστοτέλης ἀναφέρει ὅτι ὅπως ἄκουσε ἀπὸ μαρτυρίες πολλὲς φορές, ὁ Πυθαγόρας μποροῦσε τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ βρίσκεται σὲ δύο διαφορετικὸ μέρη - ἰδιότητα ποὺ ἔχει μόνο τὸ ἠλεκτρόνιο τοῦ ἀτόμου - καὶ ἔκανε ταξίδια στὸν Ἅδη ἀκολουθῶντας τὴν διαδρομὴ τοῦ Προμηθέα. Ὁ Πυθαγόρας μποροῦσε νὰ αἰωρεῖται καὶ νὰ γίνεται ἀόρατος ἢ νὰ βρίσκεται ταυτόχρονα σὲ δύο μέρη. Τὸν δίδαξε ὁ Ἀπόλλωνας ὅπως τὸν Ἀρισταία καὶ τὸν ἱερέα του 'Ἀβαρι.
Οἱ θεϊκοὶ κάτοικοι τῆς σελήνης εἶναι πιὸ ψηλοὶ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς γῆς, ξανθοὶ καὶ πολὺ ὄμορφοι. Ὅλες οἱ γνώσεις τοῦ Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσικὴ εἶναι δοτὲς γνώσεις ποὺ πῆρε ἀπὸ τοὺς οὐράνιους μὲ τοὺς ὁποίους εἶχε συνεχῆ ἐπαφῆ. Τὸ 1950 σὲ ναὸ τῶν Μαγιᾶς στὸ Μεξικὸ βρέθηκε χάρτης τῆς ἀθέατης πλευρᾶς τῆς σελήνης, ὁ ὁποῖος ἀποδείχτηκε ἀπόλυτα ἀκριβὴς συγκρινόμενος μὲ τοὺς πρόσφατους ποὺ ἔφεραν τὰ διαστημόπλοια. Ἡ πρώτη χαρτογράφηση τῆς ἀθέατης πλευρᾶς τῆς σελήνης ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἔγινε τὴν 7.10.1959, ἑπομένως ὁ παλαιὸς χάρτης βρέθηκε στὴν γῆ ἢ ἀπὸ ἐπίσκεψη γήινων στὸ φεγγάρι ἢ ἀπὸ ἐπίσκεψη ἐξωγήινων στὴν γῆ.
Ἡ σελνη σύμφωνα πάντα μὲ τὰ Σανσκριτικὰ κείμενα καὶ τὴν Ἰνδουϊστικὴ θρησκεία, σὲ κάποια ἀπώτατη ἐποχὴ δὲν ὑπῆρχε σὰν δορυφόρος τῆς γῆς. Ἀργότερα ἡ γῆ εἶχε τρεῖς δορυφόρους. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ γῆ δὲν εἶχε δορυφόρους, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀνάστημα ὕψους 1.20-1.50 μέτρων.
Ὅταν εἶχε τρεῖς δορυφόρους τότε οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀνάστημα 2.50-12.00 μέτρα καὶ τέλος μὲ ἕνα δορυφόρο ἔχουν τὸ ὕψος τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου 1.60-2.00 μέτρα, λόγῳ βαρύτητας (g=9.81m/sec2). Ἡ σελήνη σὰν οὐράνιο σῶμα ἀσκεῖ σημαντικὴ ἐπίδραση σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς γῆς, παλίρροιες, βαρυτικὰ καὶ ἐλκτικὰ φαινόμενα, αὐξομείωση τοῦ ἠλεκτρικοῦ δυναμικοῦ, αὔξηση δένδρων, ἀναστάτωση ὀργανισμῶν, κρίσεις αἱμοραγιὼν καὶ ἔντονος ἐπηρεασμὸς ἀθλητῶν καὶ μοναχικῶν ἀνθρώπων. Τὸ 1957 ὁ Χ. Σ. Τζόουνς, διευθυντὴς τοῦ ἀστεροσκοπείου τοῦ Γκρίνουιτς, ἀπέκλειε μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα τὴν περίπτωση νὰ πατήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ πόδι του στὸ φεγγάρι διότι δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν ἕλξη τῆς γῆς.
Διαψεύσθηκε πανηγυρικὰ μετὰ ἀπὸ 12 χρόνια. Στὴν ἐπιστήμη δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀδύνατο. Τὴν ἐκδοχὴ τῆς δημιουργίας γῆς-σελήνης ταυτόχρονα πρέπει νὰ τὴν ἀποκλείσουμε γιατί ἡ πυκνότητα τῆς γῆς εἶναι 5,5 καὶ τῆς σελήνης 3,3. Ἡ ἡλικία τῶν πετρωμάτων ποὺ ἔφεραν οἱ ἀποστολὲς τοῦ «Ἀπόλλωνα» ἀπὸ τὴν σελήνη παρουσιάζουν ἡλικία ποὺ κυμαίνεται ἀπὸ 7 - 20 δισεκατομμύρια χρόνια ἐνῶ τῆς γῆς εἶναι 4,5 καὶ τοῦ ἡλιακοῦ συστήματος 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Στὸ Ἀγγλικὸ Γεωλογικὸ Ἐργαστήριο ὁ Μ. Μορὼ διαπίστωσε ὅτι μιὰ σεληνιακὴ πέτρα ἐκμηδένιζε τὴν βαρύτητα. Ἡ σελήνη εἶναι ἕνας ἄγνωστος ἐπισκέπτης ταξιδευτῇς τοῦ διαστήματος. Τὰ πετρώματα τῆς ἐπιφανείας τῆς σελήνης εἶναι θόριο, ζιρκόνιο, τιτάνιο, χρώμιο, πυρίτιο, ἀλουμίνιο, σίδηρος, μαγνήσιο καὶ ἀσβέστιο. Βρέθηκαν δὲ μὲ τέτοιο τρόπο διατεταγμένα καὶ σὲ τόσο μεγάλες ποσότητες, σὰν νὰ τοποθετήθηκαν ἀπὸ κάποιον ποὺ ἤθελε νὰ ἐξασφαλίσει προστασία ἀπὸ κοσμικὲς ἀκτινοβολίες καὶ πτώση μετεωριτῶν. Ἡ γεωχημικὴ σύσταση τῶν πετρωμάτων δὲν μοιάζει μὲ αὐτὴ τῆς γῆς, ἐνῶ τὰ πετρώματα πυροξενομαγγανίτη, σιδηροψευδοβρουκίτη καὶ τιτανιούχου πικοτίτη εἶναι ἄγνωστα στὴν γῆ, πρᾶγμα ποὺ φανερώνει ὅτι γῆ-σελήνη δὲν ἔχουν γεωλογικὴ συγγένεια. Ἂν ἡ σελήνη εἶχε ἀποσπασθεῖ ἀπὸ τὴν γῆ ὅπως ὑποστηρίζει Μία ἐκδοχή, θὰ πρέπει νὰ εἶχε τὴν αὐτὴ χημικὴ σύσταση καὶ τὴν αὐτὴ πυκνότητα καὶ ἔστω ὑπόγεια νερά, ἀλλὰ ἡ σελήνη δὲν φαίνεται νὰ εἶχε ποτὲ νερό.
Τὸ νὰ αἰχμαλωτίστηκε ἡ σελήνη ἀπὸ τὴ γῆ πρέπει νὰ ἀπόκλεισθέί, γιατί ἀντίκειται στοὺς νόμους τπς οὐράνιας μηχανικῆς. Λόγῳ τῶν τεραστίων τριβὼν ἡ σελήνη θὰ ἀναφλεγόταν.
Οἱ κρατῆρες τῆς σελήνης δὲν εἶναι ἡφαιστειογενεῖς, ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ πτώση μετεωριτῶν. Ἠφαιστειακὰ ἡ σελήνη εἶναι νεκρὴ ἐδῶ καὶ 3 δισεκατομμύρια χρόνια, γεγονὸς ἀνεξήγητο σὲ συσχετισμὸ μὲ τὴ γῆ.
Οἱ κρατῆρες ἔχουν μεγαλύτερο πλάτος, 150 χιλιόμετρα καὶ βάθος μέχρι ἕξη χιλιόμετρα, φαινόμενο ποὺ δημιουργεῖ ἀπορίες, τί ὑπάρχει μετὰ τὸ βάθος αὐτό. Ὁ φλοιὸς τῆς σελήνης ἔχει πάχος μόλις 40 χιλιόμετρα καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἐνεργὰ ἡφαίστεια ἐὰν ἡ κατάσταση τοῦ ἐσωτερικοῦ ἦταν διάπυρη. Ἐὰν κρίνουμε ἀπὸ τὴν ἡλικία της θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει ψυχθεῖ τελείως σὲ συνάρτηση μὲ τὶς διαστάσεις της καὶ ὁ φλοιός της θὰ ἔπρεπε νὰ ἰσοῦται μὲ τὴν ἀκτῖνα της. Τὰ 40 χιλιόμετρα τοῦ φλοιοῦ της ἐπιβεβαιώνουν ὅτι εἶναι τεχνητὸ περίβλημα καὶ ὄχι φυσικὸ ἀποτέλεσμα λόγῳ ψύξεως τῆς ἀρχικῆς πυρακτωμένης μάζας.
Μὲ ἁπλὲς μαθηματικὲς σκέψεις, ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὴν διάμετρο τῶν κρατήρων, τὴν ταχύτητα τῶν μετεωριτῶν καὶ τὴν πυκνότητα τῆς σελήνης, θὰ ἔπρεπε οἱ κρατῆρες τῆς σελήνης νὰ εἶχαν βάθος ἴσο μὲ τὸ πάχος τοῦ φλοιοῦ ἐνῶ ἔχουν μόνο 6 χιλιόμετρα, ποὺ σημαίνει ὅτι κάποιο πανίσχυρο ὑλικὸ ἐμποδίζει τὴν παραπέρα εἰσχώρηση τῶν μετεωριτῶν καὶ ἑπομένως ἡ ἐπιφανειακὴ διάταξη τῶν πετρωμάτων δὲν εἶναι τυχαία. Ἡ σελήνη σὰν οὐράνιο σῶμα χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς ἐπιστήμονες «Ἀστρικὴ Ἀνωμαλία», γιατί ἡ ἀπόσταση της ἀπὸ τὴν γῆ εἶναι πολὺ μεγάλη γιὰ δορυφόρο. Εἶναι ὁ μεγαλύτερος δορυφόρος τοῦ ἡλιακοῦ συστήματος.
Ὁ φωτεινός της δίσκος εἶναι ἴσος μὲ αὐτὸν τοῦ ἡλίου, ἡ τροχιά της κυκλική, περίεργο φαινόμενο γιὰ δορυφόρο, ἐνῶ τὸ φαινόμενο τῶν ἐκλείψεων εἶναι τὸ μοναδικὸ φαινόμενο στὸ ἡλιακό μας σύστημα.
Ὁ ἥλιος ἕλκει τὴν σελήνη μὲ διπλασία δύναμη ἀπ' ὅτι ἡ γῆ καὶ θὰ ἔπρεπε λογικὰ νὰ τὴν ἀποσπάσει. Κάτι τέτοιο ὅμως δὲν συμβαίνει ἀλλὰ καὶ κατὰ τρόπο μυστήριο ἡ τροχιὰ διορθώνεται ὅταν ὑπάρχουν ἀποκκλίσεις, σὰν κάποιο κοσμικὸ χέρι νὰ ἐπεμβαίνει ὅταν ἀπαιτεῖται. Μὲ βάση τὶς παραπάνω ἰδιαιτερότητες ὁ Αὐστριακὸς καθηγητὴς Χόμπιργκερ εἶπε: Ἡ σελήνη εἶναι ἐπισκέπτης τοῦ διαστήματος. Οἱ Ρῶσοι καθηγητὲς Μιχαὴλ Μπάζιν καὶ Ἀλεξάντερ Σέρ-μπακὼφ τῆς Ρωσικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καὶ αὐτοὶ μὲ βάοη ὅλα τὰ παράδοξα τῆς σελήνης εἶπαν: Ὑπάρχουν στοιχεῖο ποὺ πείθουν ὅτι ἡ σελήνη εἶναι κούφια καὶ ἔργο νοημόνων ὄνιων ποὺ κατοικοῦν στὸ ἐσωτερικό της. Εἶναι διαστημόπλοιο ποὺ κατασκευάστηκε νὰ ταξιδεύει στὸ διάστημα γιὰ ἑκατομμύρια χρόνια.
Ποιοῖτο ἔφτιαξαν καὶ ἀπὸ ποὺ ἔρχεται δὲν γνωρίζουε.
Μὲ τὶς παραπάνω ἀπόψεις συμφωνοῦν καὶ ὁ ἀστρονόμος τῆς ΝΑΣΑ Μὰκ Ντόναλντ καὶ ὁ Ἀγγλος συνάδελφος τοῦ Γουέλκινς. Μὲ τὴν ἀποστολὴ «Ἀπόλλων 11 καὶ 12» ἐγκατέστησαν ὑπερευαίσθητους σεισμογράφους στὴ «θάλασσα τῆς Γαλήνης» καὶ στὴ «θάλασσα τῶν Καταιγίδων» ἀντίστοιχα, προκειμένου νὰ μελετήσουν σεισμικὰ φαινόμενα τῆς σελήνης.
Ὅταν ἡ σεληνάκατος τοῦ «Ἀπόλλων 12» ἐπέστρεψε στὸ διαστημόπλοιο τὴν ἄφησαν νὰ πέσει στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης σὲ ἀπόσταση 65 χιλιομέτρων μακρυὰ ἀπὸ τὸν σεισμογράφο καὶ πρὸς κατάπληξη ὅλων παρουσιάστηκε ἕνα μὴ ἀναμενόμενο φαινόμενο:
Οἱ παλμικὲς δονήσεις τῆς σύγκρουσης ποὺ μεταδιδόταν μὲ τὴν ἀπίστευτη ταχύτητα τῶν 10 χιλιομέτρων τὸ δευτερόλεπτο, αὐξήθηκαν προοδευτικά, ἔφθασαν σὲ μιὰ μέγιστη τιμὴ καὶ μετὰ ἔσβησαν.
Ἡ ταχύτητα τοῦ ἤχου στὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας εἶναι 1240 μέτρα τὸ δευτερόλεπτο. Τὸ φαινόμενο κράτησε μία ὥρα καὶ θύμιζε χτύπους καμπάνας.
Οἱ χτύποι στὴν καμπάνα θὰ διαρκοῦσαν λιγότερο ἀπὸ μισὴ ὥρα. Ἡ ἀποστολή του «Ἀπόλλων 13» μὲ μικρὴ ποσότητα ἐκρηκτικῶν ποὺ πυροδότησε προκάλεσε ἁρμονικὲς δονήσεις ποὺ κράτησαν 3ω30', καὶ ἡ ΝΑΣΑ ἀρκέστηκε νὰ πεῖ:
Κάτι περίεργο συμβαίνει στὸ ἐσωτερικὸ τῆς σελήνης γιὰ νὰ ἔχουμε ἀντὴν τὴν ἀρμονικότητο μὲ τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ συντονίσουμε τὸ ρολόγια μας. Ἡ ἀποστολή του «Ἀπόλλων 14» προκάλεσε καὶ αὐτὴ δονήσεις καὶ ἡ ΝΑΣΑ εἶπε:
Οἱ πιθανότητες νὰ εἶναι κούφια ἡ σελήνη εἶναι πολὺ μεγάλες.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς τεχνητὲς δονήσεις ποὺ προκάλεσαν οἱ ἄνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σὲ βάθος 800 χιλιομέτρων ποὺ δὲν ξεπέρασαν τὴν «βαθμίδα 2» τῆς κλίμακας Ρίχτερ.
Ἦταν ἀπόλυτα ἁρμονικές, φαινόμενο ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἄποψη ὅτι ἡ σελήνη εἶναι κούφια καὶ ἐνδέχεται νὰ εἶναι κατοικημένη.
Οἱ δονήσεις αὐτὲς ἐπαναλαμβάνονταν σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, μιὰ φορὰ τὸν μῆνα καὶ μὲ τὴν ἴδια ἔνταση πάντα.
Οἱ «Τάϊμς» τῆς Ν. Ὑόρκης ἔγραφαν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1976 ὅτι ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς πέντε σεισμογράφους ποὺ τοποθέτησε ὁ «Ἀπόλλων 14» ἐργάστηκε κανονικὰ μέχρι τὸν Μάρτιο τοῦ 1975 καὶ κατόπιν σίγησε. Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι μετὰ ἀπὸ ἕνα μῆνα σιγῆς λειτούργησε ξανὰ καὶ κανονικά. Ἐπίσης ἕνα ἄλλο μηχάνημα ποὺ εἶχε σιγήσει γιὰ 4 ὁλόκληρα χρόνια λόγῳ ὑπερβολικῆς ζέστης τῆς σεληνιακῆς ἐπιφάνειας, ἄρχισε καὶ αὐτὸ νὰ λειτουργεῖ κανονικὰ γιὰ πρώτη φορὰ μαζὶ μὲ τὸ προηγούμενο ἂν καὶ δὲν ἦταν συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Ὁ «Ἀπόλλων 16» κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ του πρὸς τὴν σελήνη ἔχασε ξαφνικὰ τὸν αὐτόματο ἔλεγχο τῆς πορείας χωρὶς ἐξήγηση καὶ χωρὶς ἐξήγηση τὸν ἐπανεῦρε ξαφνικά. Στὸ ἐσωτερικό του κρατῆρα «Ρέητζερ» τὸ διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε ἀπὸ ἀπόσταση 5 χιλιομέτρων μιὰ φωτογραφία, λίγο πρὶν πέσει στὴ σελήνη.
Ἡ φωτογραφία παρουσίαζε μιὰ σειρὰ ἀπὸ παράξενα ἀντικείμενα ποὺ ἡ ΝΑΣΑ τὰ χαρακτήρισε πέτρες, ἐνῶ διάφοροι ἐρευνητὲς μίλησαν γιὰ ΑΤΙΑ.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1973 τὸ Σοβιετικὸ «Λοῦγχοντ 2» σιην θάλασσα τῆς Γαλήνης βρῆκε μιὰ μεταλλικὴ πλάκα μήκους ἑνὸς μέτρου ἀσυνήθους στιλπνότητας καὶ πολὺ μικρῆς ἡλικίας.
Σιτην ἴδια αὐτὴ θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στὴν ἴδια ἀκριβῶς διάταξη μὲ τὶς πυραμίδες τῆς Αἰγύπτου ὅπως ὑποστηρίζει ὁ Ρῶσος ἐπιστήμονας Ἀλεξάντερ Ἀβράμωφ.
Γιατί ἡ ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλὲς ἀπὸ τὶς ἀποστολές της στὴν θάλασσα τῆς Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικὸ τπν ὑποχρέωσε σὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση;
Τὰ διαστημόπλοια «Λούνα 9» καὶ «Ὄρμπιτερ 2» φωτογράφησαν ὀκτὼ ὀρελίσκους ὅμοιους μὲ αὐτοὺς τῆς Κλεοπάτρας στὴν Αἴγυπτο, ὕψους οὐρανοξύστη.
Σὲ φωτογραφίες ποὺ πάρθηκαν ἀπὸ διαστημόπλοια καὶ χαρακτηρίστηκαν ἀπόρρητες, φαινόταν ἕνας φωτεινὸς συμμετρικὸς σταυρός.
Ἐμφανίστηκε ξαφνικὰ καὶ ξαφνικὰ χάθηκε. Παρακάτο παραθέτουμε διάφορες ἀστρονομικὲς παρατηρήσεις ποὺ κατὰ καιροὺς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 11.3.1587:
Οἱ ἀστρονόμοι τῆς ἐποχῆς παρατηροῦν μὲ γυμνὸ μάτι ἕνα λαμπρὸ ἀστέρι πάνω στὸ φεγγάρι ἀνάμεσα στὰ δύο ἄκρα τοῦ ἡλιακοῦ μηνίσκου. 12.11.1671:
Παρατηρεῖται στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης ἕνα λευκὸ σύννεφο ἂν καὶ ἡ σελήνη δὲν ἔχει σύννεφα. 1783 & 1784: Παρατηροῦνται σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα κινούμενα φῶτα στὴν σεληνιακὴ ἐπιφάνεια. 1794: Ἕνα περίεργο ἀντικείμενο πετοῦσε πάνω ἀπὸ τὴν σελήνη. 7.9.1800: Οἱ Γάλλοι ἀστρονόμοι παρατηροῦν κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς ἔκλειψης σειρὰ ἀπὸ κινούμενα φῶτα ποὺ ἀλλάζουν συνεχῶς σχηματισμοὺς καὶ ἀφοῦ εὐθυγραμμίστηκαν ἐξαφανίστηκαν. 4/5/6/7.2.1821, ἄ/6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821: Στὶς παραπάνω ἡμερομηνίες καὶ σχεδὸν σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ 1821 οἱ ἀστρονόμοι παρατηροῦν πλῆθος ἀπὸ ἀνεξήγητα φῶτα νὰ κινοῦνται στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης καὶ μετὰ ἀπὸ ὁρισμέ-μοὺς σχηματισμοὺς ποὺ πῆραν ἐξαφανίστηκαν. 22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σὲ ὅλες τὶς παραπλεύρως ἡμερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινῶν ἀντικειμένων μὲ σημεῖο ἀναφορᾶς γύρω καὶ μέσα στὴν «θάλασσα τῶν Κρίσεων». Ἀρχὲς 1860. 10.6.1866, 7.5.1867,
Ὅλο τὸ 1869: Καθ' ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ 1860 παρατηρεῖται μεγάλη δραστηριότητα φῶ-ἰεινὼν ἀντικειμένων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης καὶ ἰδιαίτερη ἔξαρση στὶς παραπάνω ἡμερομηνίες ὅπου παρατηρήθηκαν καὶ χαρτογραφήθηκαν κωνικὲς κατασκευὲς μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν κρατῆρα του Λινὲ ὁ ὁποῖος ἔχει βάθος 360 μέτρα καὶ διάμετρο 10 χιλιόμετρα.
Οἱ ἀστρονόμοι ἔμειναν ἄφωνοι ὅταν πέντε χρόνια ἀργότερα διαπίστωσαν ὅτι ὁ κρατῆρας εἶχε ἐξαφανιστεῖ. Ὅλο τὸ 1871: Παρατηροῦνται πάνω ἀπὸ 1500 φωτεινὰ ἀντικείμενα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης μὲ συχνότητα ἐμφανίσεως καθημερινά. 5.2.1877: Στὸν κρατῆρα Εὔδοξος φαίνεται γιὰ πολλὲς μέρες μιὰ φωτεινὴ γραμμὴ μεγάλου μήκους. 21.3.1877 καὶ 4.5.1877: Τὸ ἐσωτερικό του κρατῆρα Πρόκλος εἶναι κατάφωτο ἀπὸ πάρα πολλὰ κινούμενα φῶτα. Ὅλο τὸ 1879: Τὸ ἔτος αὐτὸ ἔχουμε πλῆθος ἐμφανίσεων φωτεινῶν ἀντικειμένων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης.
Ὁ κρατῆρας τοῦ Ὑνγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σὰν νὰ φωτιζόταν ἀπὸ κάποια πηγὴ φωτός, ἐνῶ ἔξω ἀπὸ αὐτὸν φωτεινὰ ἀντικείμενα ἄλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στὸν κρατῆρα Φρακαστόριους φάνηκε ἕνας φωτεινὸς κύκλος ποὺ στὴν συνέχεια πῆρε σχῆμα κώνου. Πρὶν τὸ 1879 δὲν ὑπῆρχε καμμιὰ κωνικὴ κατασκευὴ ἐνῶ σήμερα οἱ κωνικὲς κατασκευὲς ξεπερνοῦν τὶς 1000. 23.1.1880: Φωτεινὲς γραμμὲς ἀναβόσβυναν ἐπὶ ἀρκετὲς ὧρες στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης σὰν νὰ γινόταν σινιάλο. 4,7.1881: Δύο πυραμιδοειδεῖς φωτεινὲς προεξοχὲς παρατηρήθηκαν στὸν σεληνιακὸ ὁρίζοντα. 8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινὲς δέσμες φάνηκαν στὴν «θάλασσα τῶν Κρίσεων». Στὸ ἴδιο σημεῖο ἐντοπίστηκε ἀργότερα μιὰ γέφυρα ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια ἐξαφανίστηκε. 24.4.1882: Παρατηρεῖται μεγάλος ἀριθμὸς κινουμένων ἀντικειμένων στὸν κρατῆρα «Ἀριστοτέλης». 26,3.1882: Στὴν «θάλασσα τῶν Κρίσεων» παρουσιάζονται ἀμέτρητα φωτεινὰ ἀντικείμενα διαφόρων σχημάτων. 23.11.1887: Μιὰ κοκκινωπὴ σκιὰ παρατηρεῖται στὸν κρατῆρα «Πλάτων». 15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικὰ ἕνα φωτεινὸ στίγμα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης δέκα φορὲς φωτεινότερο ἀπὸ αὐτήν.
Προσεληνώθηκε στὶς σεληνιακὲς Ἄλπεις, παρέμεινε 20' καὶ μετὰ χάθηκε. Στὸ σημεῖο προσεληνώσεως ἔμεινε μιὰ περιφέρεια ποὺ ἄλλαζε συνέχεια χρώματα. 10.9.1889: Στὸν κρατῆρα τοῦ «Πλίνιου» φάνηκε ἕνα κυκλικὸ φῶς μὲ στίγμα στὸ κέντρο. 7.11.1891: Φωτεινὲς γραμμὲς ἀναβόσβυναν σὰν σινιάλο γιὰ ἀρκετὲς ὧρες στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 1892, 1896, 1899: Καθ' ὅλη τὴ διάρκεια τῶν ἐτῶν αὐτῶν παρατηρεῖται μεγάλος ἀριθμὸς κινουμένων φώτων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 23.4.1915: Μιὰ φωτεινὴ ἀκτῖνα παρατηρεῖται στὸν κρατῆρα «Κλάβιου». 15.1.1915: Ἑπτὰ φωτεινὰ ἀντικείμενα σχημάτιζαν τὸ Ἑλληνικὸ γράμμα «Γ» στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 10.10.1916: Ἕνα φωτεινὸ τρίγωνο παρατηρεῖται στὸν κρατῆρα τοῦ «Πλάτωνα». Ἀπὸ τὸ 1922 ἕως τὸ 1980:
Ἔχουν παρατηρηθεῖ στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης πάνω ἀπὸ 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων ποὺ κινοῦνται καὶ ἀλλάζουν θέση, πιθανῶς ἐπιφανειακὲς κατασκευὲς τύπου «Ἰγκλοῦ», λυόμενες καὶ προκατασκευασμένες. 14.6.1940: Δυὸ φωτεινὲς στῆλες παρατηροῦνται στὸν κρατῆρα τοῦ «Πλάτωνα». 7.4.1944: Παρατηρεῖται ἀνεξήγητη λάμψη στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 19.10.1945: Τρία ἔντονα φῶτα παρατηροῦνται στὸ τεῖχος τοῦ «Δαρβίνου» Ἀπὸ τὸ 1950 ἕως τὸ 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικὲς κατασκευὲς ποὺ πολλαπλασιαζόταν κατὰ ἀσυνήθιστο τρόπο ἀφοῦ τὸ 1865 ὑπῆρχαν δύο, σήμερα ὑπάρχουν πάνω ἀπὸ 1000. 7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φῶτα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 18.9.1953: Κάτι σὰν νησὶ ὑψώθηκε πάνω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. 8.9.1955: Δυὸ λάμψεις παρατηρήθηκαν στὴν περιοχὴ τοῦ «Ταύρου». 24.5.1955: Μιὰ ἀστραπὴ παρατηρεῖται στὸν νότιο πόλο τῆς σελήνης. 18.3.1958:
Οἱ Ἄγγλοι ἀστρονόμοι Τ. Ὁ'Νήλ καὶ Χ. Π. Γουέλ-κὶνς παρατηροῦν μιὰ γέφυρα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες ἐξαφανίστηκε. 29.9.1958:
Στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης παρατηροῦνται φωτεινὰ γραμμικὰ σύμβολα σὰν γράμματα ἀλφαβήτου. 3.11.1958: Παρατηροῦνται κινούμενα φῶτα καὶ ἀπελευθέρωση ἀερίων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης, ἐνῶ ἕνα κόκκινο φῶς ἐκινεῖτο πολὺ ἀργά. 5.11.1959: Φῶτα ἀναβόσβυναν σὰν σινιάλο γιὰ πολλὴ ὥρα. 17.11.1959: Ἕνα φωτεινὸ ἀντικείμενο ἀναβόσβυνε στὸν κρατῆρα τοῦ «Πλάτωνα». 13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυὸ φωτεινὰ ἀντικείμενα ποὺ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης μὲ μεγάλη ταχύτητα ἐνῶ ἕνα φωτεινὸ σύννεφο ἦταν πάνω ἀπὸ τὴν περιοχὴ «Λί-τρώφ». Ἡ σελήνη δὲν ἔχει σύννεφα. Τὸ 1960: Ἡ σκοτεινὴ πλευρὰ τοῦ κρατῆρα «Βιτέλο» φωτιζόταν ἐπὶ 5'. Τὸ 1961: Πέντε φωτεινὰ ἀντικείμενα ἀναβόσβυναν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης. Μὲ τὴν ἀπομάκρυνση τοὺς παρατηρήθηκε ἀπελευθέρωση ἀερίων.
Τὸ 1963: Πολλὰ κόκκινα ἀντικείμενα κινοῦνται στὴν ἐπιφάνεια.
21.6.1964: Μιὰ μαύρη σκιὰ κινεῖται στὸ Ν. ἡμισφαίριο τῆς σελήνης. 3.7.1965: Γιὰ 70' λεπτὰ στὴν περιοχὴ τοῦ «Ἀριστάρχου» παρατηροῦνται φωτεινὲς ἀναλαμπές. 6, 7, 8/8/1965: Καὶ τὶς τρεῖς μέρες συνέχεια μιὰ ἰσχυρὴ ἀκτῖνα ἐκπέμπεται ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης πρὸς ἄγνωστη κατεύθυνση. Μάρτιος 1966: Μεγάλος ἀριθμὸς φωτεινῶν ἀντικειμένων σὲ ὅλη τὴν ἐπιφάνεια.
25.9.1966 25.10.1966: Παρατηρεῖται ἀσυνήθης ἀριθμὸς φωτεινῶν λάμψεων στὸν κρατῆρα τοῦ «Πλάτωνα»» καὶ στὴν περιοχὴ «Γκασέντι» γιὰ μιὰ ὥρα. 4.2.1966: Τὸ Σοβιετικὸ διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στὴν «θάλασσα τῶν Καταιγίδων» πυργοειδεῖς κατασκευὲς διατεταγμένες σὲ εὐθεῖες γραμμές. 11.9.1967: Ἕνα μαῦρο σύννεφο μὲ κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στὴ «θάλασσα τῆς Γαλήνης». 24.12.1968: Ὁ «Ἀπόλλων 8» περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὴν σελήνη. Οἱ ἀστροναῦτες εἶδαν ἕνα τεράστιο ΑΤΙΑ καὶ τὸ φωτογράφησαν. Εἶχε ἐπιφάνεια 16 τετραγωνικὰ χιλιόμετρα (4,000μ. Χ4.000μ,) 22.5.1969: Ὁ «Ἀπόλλων 10» περιφερόταν γύρω ἀπὸ τὴν σελήνη καὶ ἡ σεληνάκατος πήγαινε γιὰ προσελήνωση καὶ ἐνῶ ἀπεῖχε ἀπὸ τὸ ἔδαφος 7.200 μέτρα ἕνα ΑΤΙΑ ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης σηκώθηκε κάθετα καὶ πῆγε καὶ τὴν συνάντησε. Οἱ ἀστροναῦτες τὸ φωτογράφησαν καὶ τὸ κινηματογράφησαν. 16.7.1969: Ὅταν ὁ «Ἀπόλλων 11» κατευθυνόταν πρὸς τὴν σελήνη ἕνα ΑΤΙΑ πῆγε τὸν συνάντησε καὶ τὸν συνόδευσε μέχρι τὴν σελήνη.
19.7.1969: Ὅταν ἡ σεληνάκατος τοῦ «Ἀπόλλων 11» προσεληνώθηκε συνοδευόταν ἀπὸ δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τὰ ὁποῖα κινηματογραφήθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀστροναῦτες.
Τὰ δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν τπν φωτεινότητα τους. Ἀργότερα ἐμφανίστηκε ἕνα πολὺ μεγάλο ΑΤΙΑ καὶ τὸ συνόδευαν 10 μικρότερα. Τέλος ὁ «Ἀπόλλων 17» φωτογράφησε καὶ αὐτὸς δύο ΑΤΙΑ κατὰ τὴν διαδρομή του πρὸς τπν σελήνη.
Οἱ κρατῆρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ ἔχουν γίνει ἑστίες συγκεντρώσεων φωτεινῶν ἀντικειμένων. Ὁ κρατῆρας τοῦ Ἀριστάρχου εἶναι ὁ πιὸ αἰνιγματικὸς καὶ συγκεντρώνει τὶς πιὸ πολλὲς πιθανότητες νὰ ὑπάρχουν σ' αὐτὸν εἴσοδοι γιὰ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς σελήνης.
Ὁμάδες ἐπιστημόνων πού
συνεργάστηκαν ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ΝΑΣΑ, ὑπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις ἐμφανίσεως φώτων καὶ ἀντικειμένων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης πάνω ἀπὸ 1000 περιπτώσεις.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἐρευνητικοῦ προγράμματος «Ἀπόλλων», ἡ ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω ἀπὸ 2.000 περιπτώσεις ἐμφανίσεως φώτων στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης, ὅπως ἐπίσης παρατήρησε καὶ ἕνα τεράστιο μαῦρο σῶμα μήκους 250.000 μέτρων καὶ πλάτους 50.000 μέτρων ποὺ πετοῦσε πάνω ἀπὸ τὴν σελήνη. Ὁ ἀστροφυσικὸς Δρ Μόρις Τζέσαπ τοῦ πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πρὶν τὸν αὐτοκτονήσουν δήλωσε: Ὅλα τὰ φῶτα κατευθύνονται ἀπὸ λογικὰ ὄντα ποὺ ἐξνπηρετουν κάποια σκοπιμότητα ἄγνωστη σ' ἐμᾶς. Οἱ κατασκευὲς ποὺ παρατηροῦνται στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης καὶ ἔχουν ἐμφανισθεῖ τὰ τελευταῖα διακόσια χρόνια, εἶναι ἔργο νοημόνων ὄντων ποὺ ἔχουν βάση τὸ ἐσωτερικὸ τῆς σελήνης. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση τὰ παραπάνω φαινόμενα νὰ εἶναι ὀφθαλμαπάτες γιατί οἱ φωτογραφικοὶ φακοὶ δὲν παθαίνουν παραισθήσεις καὶ φωτογραφίζουν μόνον ὑπαρκτὰ ἀντικείμενα. Τὸ φεγγάρι δὲν εἶναι νεκρό. Εἶναι ἕνα κοσμικὸ ἐργαστήριο νοημόνων ὄντων τοὺς σκοποὺς τῶν ὁποίων γνωρίζουν οἱ ἰθύνοντες τῶν ΗΠΑ καὶ δὲν τοὺς ἀποκαλύπτουν. Ἐκεῖνο ποὺ δημιουργεῖ σκέψεις, εἶναι ὁ θόρυβος ποὺ ἔχει γίνει γιὰ τὶς ἀποστολὲς στὴ σελήνη. Ἔγιναν ἀστρονομικὰ ἔξοδα, τοποθετήθηκαν ἐπιστημονικὰ ὄργανα στὴν ἐπιφάνεια τῆς σελήνης καὶ ὀχήματα ἔρευνας τοῦ δορυφόρου μας. Γιατί ὅλα αὐτά; γιὰ μιὰ ἀνθρώπινη περιέργεια καὶ ματαιοδοξία; Γιατί αὐτὴ ἡ ἐκνευριστικὴ σιωπὴ μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ διαστημικοῦ προγράμματος «Ἀπόλλων»; Γιατί καὶ οἱ Ρῶσοι σταμάτησαν ξαφνικὰ τὰ προγράμματα τους, σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ τὸ ταξίδι στὴ σελήνη θὰ ἐνίσχυε τὸ γόητρο τους; Τὸ φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλὸ γιὰ νὰ ἐμπνέει τοὺς ἐρωτευμένους καὶ τοὺς ποιητές. Τί συμβαίνει; Καὶ ξαφνικὰ χωρὶς τίποτε νὰ τὸ δικαιολογεῖ τὴν 12.12.1996 ἡ ΝΑΣΑ ἀνακοινώνει στὰ τηλεοπτικὰ μέσα Μπορεῖ νὰ ὑπάρχει Ζωὴ στὴ σελήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου