ΝΑΥΣΙΚΑ - ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ζ

ΝΑΥΣΙΚΑ - ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ζ

Homerus Epic., Odyssea

Book 6, line 6.1 – 6.35

6.1

Ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος· αὐτὰρ Ἀθήνη

βῆ ῥ' ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε·

οἳ πρὶν μέν ποτ' ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ Ὑπερείῃ,

6.5

ἀγχοῦ Κυκλώπων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων,

οἵ σφεας σινέσκοντο, βίηφι δὲ φέρτεροι ἦσαν.

ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής,

εἷσεν δὲ Σχερίῃ, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων,

ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει καὶ ἐδείματο οἴκους

6.10

καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν καὶ ἐδάσσατ' ἀρούρας.

ἀλλ' ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει,

Ἀλκίνοος δὲ τότ' ἦρχε, θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς.

τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,

νόστον Ὀδυσσῆϊ μεγαλήτορι μητιόωσα.

6.15

βῆ δ' ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη

κοιμᾶτ' ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,

Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,

πὰρ δὲ δύ' ἀμφίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,

σταθμοῖϊν ἑκάτερθε· θύραι δ' ἐπέκειντο φαειναί.

6.20

ἡ δ' ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,

στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,

6.22

εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,

ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῷ.

τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·

6.25

“Ναυσικάα, τί νύ σ' ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ;

εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα,

σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν

ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν, οἵ κέ σ' ἄγωνται·

ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει

6.30

ἐσθλή, χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.

ἀλλ' ἴομεν πλυνέουσαι ἅμ' ἠόϊ φαινομένηφι·

καί τοι ἐγὼ συνέριθος ἅμ' ἕψομαι, ὄφρα τάχιστα

ἐντύνεαι, ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι·

ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον

35 πάντων Φαιήκων, ὅθι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῇ.




ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΝΑΥΣΙΚΑ

6.1

Κι ἔτσι ἐδῶ ἀναπαύεται κατάκοπος, ὁ θεϊκός Ὀδυσσέας,

παραδομένος στὸν ὕπνο καὶ την κούραση. Τότε σὰν ἄνεμος ἡ θεά

ἡ Ἀθηνᾶ πῆγε στὴν πόλη πού ἤτανε, το κάστρο Φαιάκων,

ποὺ παλαιά κατοίκησαν σε ἀνοικτά πεδία,

6.5

Κοντά ἦταν με τους Κύκλωπες, τους γίγαντες ἀνθρώπους,

ποῦ κάποτε τους ρήμαζαν, βίαιοι καὶ ἀγροῖκοι.

Ἐδῶ παλιά τους ἔφερε ὁ Ναυσίθοος, ποὺ με θεό ὅμοιος ἦταν,

κι ἀπὸ την Συρία ἤρθανε, ποὺ τυχοδιῶκτες ἄνδρες ζοῦσαν,

καὶ ἀφοῦ την πόλη ὀχύρωσε με τεῖχος, ποὺ νὰ φιλᾶ τα σπίτια,

6.10

ἔχτισε καὶ ναούς θεῶν, κι ὄργωσε τα χωράφια,

μὰ τον ἅρπαξαν ἄρπυες (Κῆρες) καὶ τον πῆγαν στὸν Ἄδη.

Ὁ Ἀλκίνοος ἦταν τότε βασιλιάς, των μυστηρίων γνώστης,

Καὶ στὸ ἀνάκτορο του ἔφθασε, ἡ Ἀθηνᾶ ἡ Γλαυκωμάτα,

την ἄφιξη του ἥρωα, Ὀδυσσέα νὰ συλλογιέται.

6.15

Μπῆκε μέσα σε δώματα, περίπλοκα ὅπου κόρη

κοιμόταν σὰν παρόμοια με τους θεούς νὰ μοιάζει,

ἡ Ναυσικᾶ του μεγαλόψυχου, του Ἀλκίνοου ἡ θυγατέρα,

με δύο συμπαραστάτισσες, πανέμορφες καὶ οἱ ἴδιες,

νὰ στέκονται ἀπὸ δύο μεριές, στὶς φωτεινές τις πόρτες.

6.20

Σὰν του ἀνέμου την πνοή, δροσίζοντας της κόρης το κρεβάτι,

ἐπάνω ἀπὸ το κεφάλι της, ψιθύρισε τέτοια λόγια,

ἡ φωνή της συνομήλικης, του καπετάνιου Δύμαντα,

ποὺ ἦταν θυγατέρα, καὶ μίλαγε χαρούμενα καὶ με μεγάλο πάθος.

Αὐτὴν ἡ θεά ἐνέπνεε νὰ μιλᾶ, ἡ Ἀθηνᾶ ἡ Γλαυκωμάττα.

6.25

«Ναυσικᾶ, τι σου ἔμαθε νὰ κάνεις ἡ μητέρα σου;

τα φορέματά σου ἄχρηστα, τα ἔχεις κρεμασμένα,

κι ὅμως γιὰ γάμο σε ἔχει ἕτοιμη, καὶ πρέπει νὰ

ξυπνήσεις, καὶ ὅσα γιὰ σένα ἑτοίμασε, νὰ χρησιμοποιήσεις.

Γιατί ἄν με ὅλα φανεῖς, μπροστά στὸν κόσμο ὅλο

6.30

λαμπρή, θὰ χαίρωνται ὁ πατέρας σου κι ἡ σεβαστή μητέρα.

Ξύπνα νωρίς γιὰ νὰ πλυθείς, νὰ λάμψεις σὰν νυφοῦλα.

Καὶ θάρθω καὶ ἀπὸ μόνη μου, ἐγὼ γιὰ νὰ σε τρίψω, καὶ βιάσου

ἀμέσως νὰ ντυθεῖς, γιατί παρθένος δὲν μπορεῖ, ἀκόμη πλέον νάσαι.

Ἤδη ἀπὸ τώρα σε ζητοῦν, οἱ ἄριστοι στὸν δῆμο,

οἱ πρῶτοι ἀπὸ τους Φαιάκες, ποὺ εἶναι της γενιᾶς σου".

ΕΙΚΟΝΑ

Ναυσικᾶ , Frederic Leighton ca. 1878