"Καιάδας - Ὁ μῦθος τῆς θανάτωσης βρεφῶν ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες"

Ὁ Καιάδας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ διαβόητα μέρη τῆς ἀρχαίας Σπάρτης καὶ συνδέεται στενὰ μὲ τὸν μῦθο τῆς θανάτωσης βρεφῶν ποὺ θεωροῦνταν ἀδύναμα ἢ μὴ κατάλληλα νὰ γίνουν μελλοντικοὶ πολεμιστές. Αὐτὴ ἡ πρακτικὴ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σκοτεινὰ κεφάλαια τῆς σπαρτιατικῆς ἱστορίας, εἶναι ὅμως ἔτσι ἂν καὶ εἶναι συχνὰ ὑπερβολικὰ δραματοποιημένη στὴ λαϊκὴ φαντασία καὶ τὴ μεταγενέστερη λογοτεχνία. 

Ἕνας ἀπ’ τοὺς πιὸ ἀτιμωτικοὺς θανάτους κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἦταν ὁ κατακρημνισμὸς σὲ βάραθρο. Ἐφαρμοζόταν στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στοὺς Δελφούς, στὴ Θεσσαλία κι ἀλλοῦ καὶ ἀφοροῦσε τοὺς αἰχμαλώτους, ἐγκληματίες, ἱερόσυλους καὶ προδότες. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ αὐτονόητο μαρτύριο, ἡ ποινὴ ἐμπεριεῖχε καὶ μεταφυσικὲς προεκτάσεις, καθὼς τὸ σῶμα παρέμενε ἄταφο καὶ ἡ ψυχὴ ἀδυνατοῦσε νὰ λυτρωθεῖ. «Κόρακες» ὀνομαζόταν ὁ τόπος τιμωρίας στὴ Θεσσαλία, «βάραθρο» ἢ «ὄρυγμα» στὴν Ἀθήνα, ὅπου πάντως μετὰ τὸ 406 π.Χ. φαίνεται πὼς ἡ τιμωρία παύει νὰ ἐφαρμόζεται, 

«Καιάδας» στὴ Σπάρτη. 

Ὁ τελευταῖος εἶναι καὶ ὁ πιὸ διάσημος, καθὼς εἶναι εὐρέως διαδεδομένη σήμερα ἡ φήμη, πὼς ἐκεῖ ἔριχναν οἱ Σπαρτιᾶτες, ἐκτὸς ἀπὸ αἰχμαλώτους καὶ κατάδικους, τὰ ἀνάπηρα καὶ ἀσθενικὰ βρέφη ἢ παιδιὰ τῆς Σπάρτης. Ὁ Καιάδας, ποὺ ὁ Στράβων τὸν ἀποκαλεῖ «δεσμωτήριον τὸ παρὰ Λακεδαιμονίους σπήλαιο τί», ταυτίζεται σήμερα μὲ τὸ σπηλαιοβάραθρο τοῦ χωριοῦ Τρύπη (10 χλμ. βορειοδυτικὰ τῆς Σπάρτης), βάσει τῶν περιγραφῶν τοῦ ἀρχαίου περιηγητῆ Παυσανία (τὸν ἀποκαλεῖ «ἀπότομο καὶ βαθὺ βάραθρο»), τοῦ Πλούταρχου κ.ά., καθὼς καὶ τοῦ σύγχρονου Γάλλου περιηγητῆ O. Rayet, ὁ ὁποῖος τὸ ἐπισκέφτηκε τὸ 1879.

Κατὰ ἱστορικὲς ἀναφορές, στὸν Καιάδα ρίχτηκαν ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες ὁ ἥρωας τοῦ Β΄ Πελοποννησιακοῦ πολέμου ὁ Ἀριστομένης ὁ Ἀνδανιεὺς μαζὶ μὲ 50 αἰχμαλώτους Μεσσηνίους. Ἐπίσης στὸν Καιάδα οἱ Σπαρτιᾶτες κατακρήμνισαν καὶ τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ βασιλέως των Παυσανία ποὺ εἶχε καταδικαστεῖ σὲ θάνατο ἐπὶ προδοσία. Οἱ ἀρχαῖες ἀναφορὲς (Θούκ. 1.134, Παυσαν. 4.18, Στράβ. Ἡ 376) καθιστοῦν σαφὲς ὅτι στὸν Καιάδα ἀπορρίπτονταν «...οἱ ἐπὶ μεγίστοις τιμωρούμενοι» καὶ οἱ αἰχμάλωτοι πολέμου. 

Πὼς ὅμως διαμορφώθηκε ὁ μῦθος περὶ κατακρήμνισης καχεκτικῶν παιδιῶν στὸν Καιάδα; 

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Πλάτων, ὁ ὁποῖος στὴν «Πολιτεία» του πρότεινε τὴ θανάτωση τῶν ἀσθενικῶν βρεφῶν σὲ βάραθρο τῆς κλασικῆς Ἀθήνας, ἀλλὰ ἀνεξήγητα τὸ ἐφιαλτικὸ ὄνειρό του Πλάτωνα χρεώθηκε ἡ Σπάρτη. Ὁ Καιάδας ἔχει -μᾶλλον κακῶς- ταυτιστεῖ μέ τους, ἐπίσης τρομερούς, «Ἀποθέτες». Τὸν τόπο δηλαδὴ ποὺ οἱ Σπαρτιᾶτες ἀπέθεταν τὰ μὴ ἀρτιμελῆ βρέφη, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος καὶ μόνον αὐτός, στὸν βίο τοῦ Λυκούργου. Συγκεκριμένα ὁ ἀρχαῖος ἱστορικὸς γράφει ὅτι οἱ γονεῖς τοῦ κάθε νεογέννητου τὸ ἔφερναν ἐμπρὸς σὲ μία ἐπιτροπὴ γερόντων ποὺ τὸ ἐξέταζαν. Ἐὰν τὸ ἔβρισκαν ὑγιὲς καὶ ἀρτιμελὲς τὸ παρέδιδαν στὴν πόλη νὰ ἀνατραφεῖ, ἐνῷ στὴν ἀντίθετη περίπτωση τὸ «ἀπέπεμπον εἰς τὰς λεγομένας Ἀποθέτας», ἕναν βαραθρώδη τόπο στὸν Ταΰγετο, ἔτσι ὥστε τὸ δύσμορφο βρέφος νὰ πεθάνει μὲν ἀπὸ βέβαιο φυσικὸ θάνατο, ἀλλὰ ἡ πολιτεία νὰ μὴ μιανθεῖ ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση του. Πάντως, ἀκόμη καὶ ἔτσι, οἱ σύγχρονοι ἐρευνητὲς ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτὴ τὴν τύχη εἶχαν μόνο τὰ παιδιὰ μὲ βαριὲς δυσμορφίες καὶ ὄχι ἐλαφρὲς ἀναπηρίες, ἀλλὰ καὶ παιδιὰ ἀπὸ ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες. 

Πιθανότατα, οἱ ἀόριστες ἀναφορὲς γιὰ τὴν ἐγκατάλειψη νεογνῶν στοὺς «Ἀποθέτες» του Ταΰγετου, ποὺ συνδέονται συχνὰ μὲ τὸν ἀρχαῖο Καιάδα, συγχέονταν μὲ τὴ γνωστή, σὲ ὅλη τὴν ἀρχαιότητα, πρακτική της βρεφοκτονίας. Ἡ πρακτική της βρεφοκτονίας, ἀποτελοῦσε ἔσχατο καὶ ἐπώδυνο μέσο οἰκογενειακοῦ προγραμματισμοῦ σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἀπὸ τὴν ἀπώτερη προϊστορία μέχρι τὴ σύγχρονη ἰατρικὴ ἐπανάσταση καὶ τὴν ἐφαρμογὴ προηγμένων μεθόδων ἀντισύλληψης καὶ ἀποφυγῆς ἀνεπιθύμητων κυήσεων. Ἡ δέ, ἔκθεση τῶν παιδιῶν μὲ κάποια γενετικὴ δυσπλασία ἢ δυσμορφία ἀποτελοῦσε κοινὴ πρακτικὴ καὶ δὲν παρατηροῦνται διακρίσεις ἢ πολυνομία ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ ἀπὸ ἐποχὴ σὲ ἐποχή. 

Ὅμως, ἀκόμη καὶ ἡ συνθήκη τῆς ψυχικὰ ἐπώδυνης βρεφοκτονίας, βρίσκεται σὲ πλήρη ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ἀποτρόπαιη καὶ ἀήθη παραβίαση τῆς ἔμφυτης ἀνθρώπινης αἴσθησης τοῦ φυσικοῦ καὶ νομικοῦ δικαίου, ποὺ συνεπάγεται ὁποιαδήποτε ἀντίληψη ἐγκατάλειψης ἀνυπεράσπιστων καὶ ἐν ζωῇ νεογνῶν, στὶς διαθέσεις ἐπιθετικῶν καιρικῶν συνθηκῶν καὶ ἄγριων ζώων. Συνεπῶς, ἡ ἄποψη αὐτὴ φαίνεται νὰ ἀποτελεῖ πάρεργο τῆς ἴδιας δυσφημιστικῆς παρερμηνείας τοῦ Καιάδα καὶ τῆς ἐγχώριας ἱστορικῆς ὑποβάθμισης τῆς ἀρχαίας Σπάρτης (μὲ τὴν ἑλληνικὴ Ἐκκλησία νὰ ὑποστηρίζει αὐτὸν τὸν μῦθο, μὲ ἰδιαίτερο «ζῆλο»). 

Σύμφωνα μὲ τὸν Ἡρόδοτο οἱ ἐκτελέσεις καταδίκων (ἢ αἰχμαλώτων) γίνονταν πάντα τὴ νύχτα καὶ πολλὲς ἑρμηνεῖες μποροῦν νὰ δοθοῦν πάνω σὲ αὐτό, ποὺ ἀφοροῦν εἴτε σὲ κάποια τελετουργικὴ πρακτικὴ εἴτε σὲ ψυχολογικὰ αἴτια ἢ στὴν ἐπιθυμία νὰ κρυφτεῖ ἀπὸ τὴν κοινὴ θέα τὸ ἐπαίσχυντο τέλος ἑνὸς Σπαρτιάτη. Ἐπιπλέον, οἱ ἐκτελέσεις γίνονταν στὴ φυλακή, προφανῶς διὰ ἀπαγχονισμοῦ, τοὐλάχιστον ἕως τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἡροδότου. Ὁ Καιάδας δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ οὔτε κάποιο ἄλλο εἶδος κατακρημνισμοῦ. Ἴσως ὁ Καιάδας νὰ χρησιμοποιοῦνταν ὡς ἕνα μέρος ὅπου ρίχνονταν τὰ σώματα μετὰ τὴν ἐκτέλεση. 

Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντως, πὼς ἔχουμε ἐλάχιστες μαρτυρίες γιὰ ὑποθέσεις ἀνθρωποκτονίας στὴ Σπάρτη καὶ ἀκόμη λιγότερες γιὰ τὶς ποινὲς ποὺ ἐπιβάλλονταν ἐκεῖ. Γενικότερα, στὴν ἀρχαιότητα οἱ ἀναφορὲς γιὰ τὴ θανάτωση βρεφῶν στὸν Καιάδα εἶναι ἐξαιρετικὰ περιορισμένες καὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἀσάφεια καὶ ἀπροσδιοριστία, ἐνῷ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ ἀποκτοῦν μεγαλύτερη ἀποδοχὴ καὶ διάδοση καὶ μάλιστα σὲ συγγράμματα τῆς στοιχειώδους ἐκπαίδευσης, παρὰ τὴν παντελῆ ἔλλειψη τεκμηρίωσης καὶ ὑποστήριξης τῆς αἰνιγματικῆς μυθοπλασίας. Ἀντίθετα, στὴ διεθνῆ ἱστοριογραφία οἱ σχετικὲς ἀναφορὲς ἀμφισβητοῦνται ἢ ἀγνοοῦνται παντελῶς.

Ὁ θρῦλος αὐτός, φαίνεται νὰ παίρνει σάρκα καὶ ὀστᾶ τὸ 1904, ὅταν κατὰ τὴν διεξαγωγὴ ἀρχαιολογικῆς ἔρευνας, τὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ἐντὸς τοῦ Καιάδα ὁδήγησαν τὴν τότε ὁμάδα τῶν ξένων ἀρχαιολόγων στὴ διαπίστωση, ποὺ ἕως σήμερα κακῶς παραμένει, ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Σπαρτιᾶτες ἔριχναν στὸν γκρεμὸ τὰ ἀνάπηρα παιδιά, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι τοὺς ἦταν βάρος καὶ ἄχρηστα γιὰ τὴν κοινωνία τους. Ἡ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα βασίστηκε στὸ μικρὸ μέγεθος τῶν ὀστῶν, ποὺ ἀποκάλυψε ἡ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα, τὰ ὁποῖα ἀπεδόθησαν σὲ ὀστᾶ μικρῶν παιδιῶν. 

Τὸ 1956, μισὸ αἰῶνα μετά, ἡ μέθοδος τοῦ ἄνθρακος C14 ἀξιολόγησε τὰ συγκεκριμένα εὑρήματα ὡς μὴ ἀνήκοντα σὲ παιδιὰ ἀλλὰ σὲ ἐνήλικους ἄνδρες καὶ γυναῖκες καὶ μόνον σὲ ἕνα ποσοστὸ 15% ἀνήλικων. Ἅπαντες δέ, εἶχαν κατάγματα. Κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1980, ἀλλὰ καὶ τὸ 2003, πολλοὶ ἀρχαιολόγοι, σπηλαιολόγοι ἀλλὰ καὶ ὀρειβάτες κατέβηκαν στὸν Καιάδα καὶ ἔδωσαν διάφορα στοιχεῖα γιὰ τὰ εὑρήματα ποὺ ὑπάρχουν στὸ ἐσωτερικό του. Ἐπικρατεῖ, βέβαια, μιὰ σύγχυση γιὰ τὸ κατὰ πόσο ἔφτασαν στὸν «πάτο» τοῦ πηγαδιοῦ. Ἄλλωστε, δὲν γνωρίζουμε ἂν μὲ τὰ χρόνια λόγῳ τῶν σεισμῶν ἡ δομὴ τοῦ Καιάδα ἔχει ἀλλάξει. Κατὰ τὸν Πλούταρχο (Κίμων 16.4) ὁ σεισμὸς τοῦ 464 π.Χ. ἦταν τρομακτικὰ ἰσχυρός: «Ἡ χώρα τῶν Λακεδαιμόνιων χάσμασιν ἐνώλισθε πολλοῖς καὶ τῶν Ταϋγέτων τιναχθέντων κορυφαὶ τινὲς ἀπερράγησαν» (ἄνοιξαν χάσματα καὶ ἀποκόπηκαν βράχοι ἀπὸ τὶς κορφὲς τοῦ Ταΰγετου). Εἶναι ἑπομένως φυσικὸ νὰ ἔπεσαν ἀπὸ τότε μεγάλοι βράχοι καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Καιάδα. 

 Παρατηρήθηκε ὅτι καὶ πάνω σὲ πεσμένους ὀγκολίθους ὑπῆρχαν ὀστᾶ ἀνθρώπινων σκελετῶν, ποῦ ρίχτηκαν προφανῶς ἀπὸ τὴν ἄνω, ἀρχικὴ εἴσοδο καὶ μετὰ τὸ 464 π.χ. Πάντως, τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τὰ ὀστᾶ ποὺ βρῆκαν ἐκεῖ ἀνήκουν σὲ ἐνηλίκους, ἡλικίας 18-35 ἐτῶν. Βρέθηκε μόνο ἕνας σκελετὸς παιδιοῦ, ὄχι πολὺ μικρῆς ἡλικίας, τὸ ὁποῖο πιθανολογεῖται ὅτι ἔπεσε κατὰ λάθος μέσα στὸν Καιάδα. Μαζὶ μὲ τὰ ὀστᾶ βρέθηκαν αἰχμὲς ἀπὸ βέλη καὶ δόρατα, ἐνῷ ἕνα θραῦσμα κρανίου εἶχε καρφωμένη πάνω του τὴν αἰχμὴ ἑνὸς βέλους. Πολλοὶ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ σώματα ποὺ ρίχτηκαν ἐκεῖ ἦταν ἤδη νεκρά. Βρέθηκαν, ἐπίσης, λύχνοι καὶ σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά. 

Σὲ κάθε περίπτωση δὲν διαπιστώθηκε ἡ παρουσία σκελετικῶν εὑρημάτων νεογέννητων ἀτόμων ἢ βρεφῶν, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν τὸ πιὸ ἀμφιλεγόμενο καὶ ἀμφισβητούμενο στοιχεῖο τῆς σχετικῆς ἱστοριογραφίας ποὺ συνδέεται μὲ τὸ σπηλαιοβάραθρο τοῦ Καιάδα καὶ τὴν ἀρχαία Σπάρτη. 

Ἐπίσης, δὲν μπόρεσε νὰ διαπιστωθεῖ μέχρι σήμερα, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες ἔρευνες, ἡ παρουσία σκελετικῶν εὑρημάτων μικρῶν παιδιῶν, βιολογικῆς ἡλικίας 1-4 ἐτῶν ἢ μεγαλύτερων παιδιῶν ἡλικίας 5-10 ἐτῶν, στὸ χῶρο του σπηλαιοβαράθρου. 

Ὅπως ἔχει, ἤδη, ἀναφερθεῖ, τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα σκελετικὰ εὑρήματα, ποὺ βρέθηκαν στὸ χῶρο του σπηλαιοβαράθρου, ἀνήκουν σὲ ἄνδρες βιολογικῆς ἡλικίας, μεταξὺ 18 καὶ 35 ἐτῶν. Μόνο δύο κρανία ἐνηλίκων ἀνδρῶν ἐμφανίζουν ἐνδείξεις πιθανῆς βιολογικῆς ἡλικίας μεγαλύτερης τῶν πενῆντα ἐτῶν, ἐνῷ βρέθηκαν λίγα σκελετικὰ εὑρήματα δύο ἐφήβων, πιθανῆς ἡλικίας 14-17 ἐτῶν, καθὼς καὶ τμήματα μετωπιαίου ὀστοῦ καὶ ἄνω γνάθου ποὺ πρέπει νὰ ἀνήκουν σὲ ἕνα ἀκόμη νεαρὸ ἄτομο ἡλικίας, περίπου, δώδεκα ἐτῶν. 

Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ περίπτωση τοῦ νεαρότερου ἀτόμου δὲν θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ τεκμήριο θανάτωσης βρεφῶν στὸν Καιάδα. Ἀντίθετα εἶναι γνωστή, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σύγχρονη ἱστορικὴ περίοδο, ἡ συχνὴ ἐμπλοκὴ μεγαλύτερων παιδιῶν καὶ ἐφήβων σὲ βίαιες ἀντιπαραθέσεις καὶ πολεμικὲς συρράξεις. 

Τὰ συμπεράσματά περί εὐγονίας τῶν Σπαρτιατῶν, στὸ πλαίσιο μιᾶς στρατοκρατούμενης κοινωνίας, ὁ ὑπερβάλλων ρόλος των φυλετὼν στὶς οἰκογενειακὲς καὶ ἀτομικὲς ὑποθέσεις, στὸ πλαίσιο τοῦ κοινοβιακοῦ χαρακτῆρα τῆς σπαρτιατικῆς κοινωνίας, προέρχονται καὶ ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστα μέρη τοῦ σπαρτιατικοῦ μύθου, τοῦ ὁποίου ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἀρχιτέκτονες ἦταν καὶ ὁ Πλούταρχος. Συνεπῶς, ἡ οὕτως ἢ ἄλλως ἀμφισβητήσιμη ἀναφορὰ στὴ σκόπιμη θανάτωση βρεφῶν στὸν Καιάδα, γιὰ λόγους εὐγονικῆς, φαίνεται νὰ κλονίζεται σοβαρά. Τὸ παραμύθι περί «...ὡραίων Σπαρτιατῶν, Καιάδα ἀνάπηρων τέκνων» ἄλλωστε δὲν συμπορεύεται μὲ τὸν ποιητὴ Τυρταῖο (ἐκ γενετῆς τυφλόν), τὸν βασιλιᾶ Ἀγησίλαο τῆς Σπάρτης (ἐκ γενετῆς χωλὸν) καὶ πλείστους ἄλλους διακεκριμένους Σπαρτιᾶτες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦταν ἀρτιμελεῖς, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἱστορία. Χαρακτηριστικὸ εἶναι δέ, πὼς ὅταν κάποτε εἰρωνεύτηκαν ἕναν κουτσὸ Σπαρτιάτη ποὺ πήγαινε νὰ πολεμήσει, αὐτὸς ἀπάντησε πὼς «ὁ πόλεμος χρειάζεται ἄτομα ποὺ μένουν στὴ θέση τους καὶ ὄχι ἄτομα ποὺ τὸ βάζουν στὰ πόδια», ἐνῷ σὲ παρόμοια περίπτωση τυφλοῦ Σπαρτιάτη, αὐτὸς ἀπάντησε πὼς «καὶ τίποτα νὰ μὴν κάνω, ὅλο καὶ κάποια λεπίδα τοῦ ἐχθροῦ θὰ στομώσω μὲ τὸ σῶμα μου». 

Ἐκφοβιστικὴ Προβολή: Ἡ ἀφήγηση αὐτὴ ἐνίσχυσε τὸν φόβο καὶ τὸ δέος γύρω ἀπὸ τὴ Σπάρτη, παρουσιάζοντας τὴν πόλη ὡς ἕνα μέρος ὅπου μόνο οἱ ἰσχυρότεροι ἐπιβιώνουν. Ἦταν ἕνας τρόπος νὰ δείξουν οἱ Σπαρτιᾶτες τὴν ἀφοσίωσή τους στὴν ἐπιβίωση τοῦ κράτους καὶ τὴ στρατιωτικὴ ὑπεροχή. 

Ἀποθετήριο ἀναπήρων τέκνων πρωτολειτούργησε ἐπὶ Βυζαντίου (τὰ ἀνάπηρα τέκνα τὰ ἀπέθεταν στὰ «ἄντρα», τὰ ὁποῖα ἦταν σπηλιές), προηγήθηκε ὅμως ἡ ἀπόθεση τέκνων ὑγιῶν καὶ μὴ ὑγιῶν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους κατὰ τὴν τελευταία περίοδο τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γνωστὴ καὶ ὡς πτώση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γιὰ ἄλλους λόγους (κοινωνικοὺς κατ’ ἐξοχήν). 

Ὁ Θεόδωρος Πίτσος, Καθηγητὴς Φυσικῆς Ἀνθρωπολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐξηγεῖ πὼς μετὰ ἀπὸ ἔρευνες ἀποδείχτηκε πὼς ποτὲ οἱ Ἀρχαῖοι Σπαρτιᾶτες δὲν πέταγαν τὰ παιδιά τους στὸν Καιάδα σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἑλληνικὸ κράτος ποὺ γιὰ δεκαετίας μέσῳ τῆς ἐκπαίδευσης ὑποστηρίζουν τὸ ἀντίθετο. 

αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα

Τα αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα
Καιρός να δραπετεύσουμε απ' τη μιζέρια της καθημερινότητας και να πετάξουμε ψηλά. Να ταξιδέψουμε με το νου μας μέχρι την...διαστημική γειτονιά μας. Στο πανέμορφο φεγγαράκι μας. Στο καταφύγιο των απανταχού ρομαντικών και ερωτευμένων! Πόσο όμως...φυσική είναι η ομορφιά που διαθέτει; Και επιπλέον, μήπως αποτελεί καταφύγιο και...κάποιων άλλων;

Με μια προσεκτική ερευνητική ματιά, μοιάζει σαν όλα τα περίεργα φαινόμενα του κόσμου, να έχουν συγκεντρωθεί στο φυσικό (;) μας δορυφόρο. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και όσο πιο περιεκτικά γίνεται για να μην κουράσω, κάποια μόνο, απ' τα παράδοξα στοιχεία, τα οποία λαμβάνουν χώρα στη Σελήνη. Σκοπός του ταξιδιού μας; Αυτό καθ' αυτό το ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα για περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό.

1) Καὶ πρῶτα - πρῶτα, ἡ Σελήνη μας δὲν θὰ ἔπρεπε κἂν νὰ βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται. Ὁ Ἰσαὰκ Ἀσίμωφ, ὁ μεγάλος αὐτὸς ἀστρονόμος καὶ συγγραφέας ἐπιστημονικῆς φαντασίας τοῦ προηγούμενου αἰῶνα, ὑπελόγισε, ὅτι ἡ ἐλκτικὴ δύναμη, ποὺ ἀσκεῖ ὁ Ἥλιος πάνω στὴ Σελήνη εἶναι διπλάσια ἀπὸ αὐτήν, ποὺ τῆς ἀσκεῖ ἡ Γῆ, σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο τῆς Παγκόσμιας Ἕλξης, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Ἥλιος, φυσιολογικά, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἀποσπάσει τὴ Σελήνη ἀπὸ τὴ Γῆ. Φαίνεται ὅμως, ὅτι κάτι τὴν κρατάει καρφωμένη στὴ θέση της. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἀσίμωφ, κατέληξε στὸ συμπέρασμα, ὅτι ἡ Σελήνη δὲν εἶναι φυσιολογικὸς δορυφόρος τῆς Γῆς. 

2) Η Σελήνη έχει βρεθεί πολύ μακριά απ' τη Γη. Οι αποστάσεις, με βάση τις οποίες ένας δορυφόρος περιστρέφεται γύρω από έναν πρωτεύοντα πλανήτη, έχουν να κάνουν και με την απόσταση ασφαλείας, που κρατάει ο δορυφόρος από τον πλανήτη για να μην καταστραφεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται εξ' αιτίας της βαρυτικής έλξης, που ασκείται μεταξύ των σωμάτων. Η απόσταση αυτή είναι γνωστή σαν «όριο του Ρος». Το όριο του Ρος για τo δίδυμο Γη-Σελήνη είναι 18.261 χιλιόμετρα. Αν η Σελήνη πλησιάσει ή περάσει αυτή την απόσταση, θα διαλυθεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις της Γης. Η Σελήνη όμως, βρίσκεται σε μέση απόσταση...384.000 χιλιόμετρα από τη Γη, δηλαδή 21 φορές μακριά από το όριο του Ρος της Γης, (!) όταν οι πλησιέστεροι δορυφόροι των άλλων πλανητών βρίσκονται 1,5 φορά μακριά από το όριο του Ρος του κάθε πλανήτη.

3) Η Σελήνη είναι επίσης ο μοναδικός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος περιστρέφεται σχεδόν στο επίπεδο της εκλειπτικής (κλίση 5 μοίρες), όταν όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από το ισημερινό επίπεδο κάθε πλανήτη. Έχει βρεθεί δηλαδή σε τέτοιο σημείο, ούτως ώστε τα τρία σώματα Ήλιος, Γη και Σελήνη να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο! Εξ' αιτίας αυτής της μοναδικότητας, το σύστημα Γης-Σελήνης θεωρείται σαν «διπλό σύστημα πλανητών». Με άλλα λόγια, η Σελήνη είναι δορυφόρος και πλανήτης ταυτόχρονα!

4) Εντελώς «συμπτωματικά», η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης είναι ίση με τη φαινόμενη διάμετρο του Ηλίου. Συγκεκριμένα, η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης από τη Γη είναι: Τόξο εφαπτομένης διαμέτρου/απόσταση, δηλαδή Arc tan (3476/ 384000) = 0,52°. Ομοίως, η φαινόμενη διάμετρος του Ήλιου είναι: Arc tan (1375000/ 149900000) = 0,52°. Δηλαδή οι δυο δίσκοι φαίνονται ακριβώς ίσοι για τον παρατηρητή από τη Γη! Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται το καταπληκτικό φαινόμενο των ολικών ηλιακών εκλείψεων!

5) Ένα από τα πλέον μείζονα μυστήρια της συμπεριφοράς της Σελήνης είναι, ότι ο δορυφόρος μας ακολουθεί μιαν αμιγώς κυκλική τροχιά, μοναδική σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα! Εάν η Σελήνη είχε δεσμευτεί από την έλξη της Γης τότε θα είχε υιοθετήσει μιαν επιμήκη, ελλειψοειδή τροχιά, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών. Επιπλέον, στρέφει πάντοτε την ίδια πλευρά της προς τη Γη, εμφανίζει δηλαδή σύγχρονη τροχιά. Η Σελήνη κατά συνέπεια, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σε ίσο χρόνο, στον οποίο περιφέρεται και γύρω από τη Γη. Σε ακριβώς 29,53 ημέρες!

Κατ' αντιπαραβολή, φανταστείτε έναν παρατηρητή, ο οποίος κάθεται στο κέντρο ενός τραπεζιού ενώ κάποιος άλλος γυρίζει γύρω-γύρω απ' το τραπέζι, κατά τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε αυτός που κάθεται στο τραπέζι να βλέπει πάντοτε το ανφάς του προσώπου αυτού, που περιστρέφεται γύρω του. Αυτή η συγκεκριμένη τροχιά δίνει αρκετά πλεονεκτήματα σε κάποιον που θα αποφάσιζε να...κρυφτεί (λέμε τώρα ) στη Σελήνη!

Η θεατή πλευρά αποτελεί φυσική ασπίδα της αθέατης πλευράς της Σελήνης στις εκπομπές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Όταν οι αποστολές Απόλλων, βρίσκονταν σε τροχιά γύρω απ' τη Σελήνη και περνούσαν πίσω απ' την αθέατη πλευρά, στο Χιούστον σήμαινε συναγερμός! Η επαφή με το διαστημόπλοιο χάνονταν για αρκετά λεπτά, οι επικοινωνίες διεκόπτονταν τελείως και στη Γη είχαν...μαύρα μεσάνυχτα για την κατάσταση αλλά και την...ύπαρξη του διαστημοπλοίου. Συνεπώς, με αυτόν τον τρόπο η αθέατη πλευρά προστατεύεται από μια φυσική ασπίδα.

6) Η Σελήνη είναι κομματάκι...μεγάλη για να αποτελεί φυσικό δορυφόρο της Γης! Μεγάλη, όσο κανείς άλλος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με τον πρωτεύοντα πλανήτη του. Με διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα φαντάζει πολύ μεγάλη μπροστά στα 12.756 χλμ της Γης (έχει αναλογία διαμέτρων με τη Γη 1:4), όταν οι μεγάλοι δορυφόροι Γανυμήδης του Δία και Τιτάνας του Κρόνου έχουν αντίστοιχα αναλογία διαμέτρων 1:30 και 1:27.

7) Σχετικά τώρα με την ηλικία της Σελήνης... Χμμ.. Πάνω από το 99% των σεληνιακών βράχων που εξετάστηκαν κάτω από ανάλυση, προσδιορίσθηκε, ότι είναι αρχαιότεροι από το 90% των πιο αρχαίων βράχων που βρέθηκαν στη Γη. Ορισμένα δείγματα μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη αρκετών επιστημόνων, είναι πιο παλιά και απ' τον Ήλιο! Και σημειώστε, ότι οι Σεληνιακές θάλασσες, απ' όπου προήλθαν τα περισσότερα δείγματα είναι νεότεροι σχηματισμοί της Σελήνης! Σαφώς λοιπόν, η παρούσα ηλικιακή ανακολουθία μεταξύ Γης και Σελήνης, όπου αποδεδειγμένα πλέον η δεύτερη δείχνει να προϋπάρχει της πρώτης, καταρρίπτει και την επικρατούσα θεωρία σχηματισμού της Σελήνης από τη σύγκρουση ενός πλανητοειδούς με τη Γη.

8) Αν και προσωπικά δεν είμαι λάτρης των θεωριών περί κούφιας Γης και κούφιων πλανητών ἐν γένει, μιᾶς καὶ ἐμφανίζουν τρομερὲς ἀδυναμίες κυρίως ἀπὸ πλευρᾶς Μηχανικῆς Φυσικῆς, (ἡ ἐπίδραση τῆς βαρύτητας θὰ ἔκανε τὸν φλοιὸ τοῦ ἑκάστοτε πλανήτη νὰ κατέρρεε ὡς...χάρτινος πύργος) πιστεύω ὅμως, πὼς θὰ πρέπει ἐπί τέλους ἡ NASA νὰ βγεῖ καὶ νὰ ἐξηγήσει γιὰ ποιόν λόγο ἡ Σελήνη ἀντηχοῦσε σάν....καμπάνα στὰ ἐπαναλαμβανόμενα πειράματα τῶν ἀποστολῶν Ἀπόλλων 12,14,15,16 καὶ 17, ὅπου οἱ ἀστροναῦτες πέταξαν ἀπὸ ὁρισμένο ὕψος ἐξοπλισμό, ποὺ προσέκρουσε στὴν ἐπιφάνεια τοῦ φεγγαριοῦ καὶ δημιούργησε δονήσεις, οἱ ὁποῖες διαρκοῦσαν κάθε φορὰ γιὰ πολὺ μεγάλο χρονικὸ διάστημα (ἄνω τῆς μιᾶς ὥρας). Τὰ σεισμικὰ κύματα, ποὺ δημιουργήθησαν, ἐνεφάνισαν συμπεριφορὰ (ταχύτητα 9,5 km/sec σὲ βάθος 32 km) ἀνάλογη τῆς κινήσεώς τους μέσα ἀπὸ ὑλικὸ μὲ πολὺ καλὴ ἀγωγιμότητα, ὅπως τὰ μέταλλα! Ἐπίσης, περιμένω...εδώ καὶ χρόνια ἀπ' τὴ NASA νὰ δώσει μιὰν ἐξήγηση γιὰ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπισαν οἱ ἀστροναῦτες στὸ νὰ τρυπήσουν τὴν ἐπιφάνεια της 
 Σελήνης...

9) Παρατηρώντας τη γεωλογία ή καλύτερα τη γεωμορφολογία του φεγγαριού, θα διαπιστώσει κανείς, ότι παρουσιάζεται σαν κάτι να του...γύρισε τα μέσα έξω. Σαν γάντι. Τα βαρύτερα υλικά, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονταν στον πυρήνα, όπως είναι για παράδειγμα τα λιωμένα μέταλλα, ενυπάρχουν στη επιφάνειά του, στις Σεληνιακές θάλασσες, κάτω απ' τη σκόνη. Γιατί όμως και η αθέατη όψη της Σελήνης δεν εμφανίζει θάλασσες αλλά μόνο βουνά και κρατήρες;

10) Τί είναι αλήθεια όλες αυτές οι περίεργες κατασκευές, σχήματα και απεικονίσεις, οι οποίες έχουν φωτογραφηθεί τόσο απ' τις διαστημικές αποστολές της NASA, όσο και από αστρονόμους εδώ στη Γη αλλά και από ιδιώτες ερασιτέχνες αστρονόμους και παριστάνουν αρμονικά γεωμετρικά σχήματα, όπως ο τριγωνικός κρατήρας Ουκέρτ, ο πενταγωνικός Πρόκλος, ο εξαγωνικός Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι και τέλος δομές, οι οποίες να θυμίζουν τεχνουργήματα κάποιου πολιτισμού, όπως σήραγγες, γέφυρες και τείχη;

Επίσης, πασίγνωστα είναι τα λεγόμενα Transient Lunar Phenomena ή TLP's, τα οποία περιλαμβάνουν λάμψεις, αντανακλάσεις και ανεξήγητες αλλαγές στο χρώμα ή στο σχήμα, που συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Γνωρίζετε, ότι αρκετά από τα χιλιάδες TLP's, τα οποία έχουν παρατηρηθεί στην Σελήνη σχετίζονται με εκπομπές αερίων από κοιλότητες (το τονίζω κοιλότητες) στο εσωτερικό της; Iδίως στους κρατήρες Αρίσταρχο και Κέπλερ, τα διετή δεδομένα, που συνέλεξε o φασματογράφος του διαστημικού σκάφους Lunar Prospector είναι ενδεικτικά αυτής της δραστηριότητας. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς γίνεται η NASA να συνεχίζει να θεωρεί γεωλογικά νεκρή τη Σελήνη, όταν εκπέμπει φυσικό αέριο από το εσωτερικό της...
Μιαν ιδέα για τα παραπάνω φαινόμενα θα πάρετε εδώ:

Όπως όμως για όλα - ή σχεδόν για όλα - τα προβλήματα, η λύση τους φαίνεται να υπάρχει - πού αλλού - στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Οι μεγάλες μορφές της Ελληνικής αρχαιότητας γνώριζαν την αλήθεια για τον δορυφόρο μας, όπως γνώριζαν και πολλές άλλες αλήθειες. Οι Ορφικοί ύμνοι εμπεριέχουν θαυμαστές πληροφορίες για όλα τα επιστημονικά θέματα και ιδιαίτερα για την αστρονομία. Θέλετε να μάθετε τί αναφέρει ο Ορφεύς για την Σελήνη; Πως έχει «βουνά, πολιτείες και σπίτια...!» Τί άλλο είπε ο Ορφέας; Πως «η Σελήνη έχει στέρεο έδαφος και θεϊκούς κατοίκους!» Και αυτά, τα αναμετέδωσαν με την σειρά τους ο Πλούταρχος, ο Διογένης Λαέρτιος αλλά και άλλοι Έλληνες σοφοί.
Η φλόγα της σοφίας όμως δεν έσβησε ποτέ από την χώρα μας. Ο θρύλος της σύγχρονης Ελληνικής αστρονομίας Κωνσταντίνος Χασάπης ενέδωσε στον πειρασμό να αναλύσει τους Ορφικούς ύμνους κάτω απ' το φως των σημερινών γνώσεων. Απέδειξε λοιπόν, ότι ο Ορφέας ήξερε να υπολογίζει τις εκλείψεις, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Εγνώριζε επίσης, πως η εναλλαγή των εποχών οφείλεται στην κλίση του άξονα περιστροφής της Γης και της κινήσεώς της γύρω απ' τον Ήλιο. Οι παραπάνω όμως γνώσεις θα ήταν αδιανόητες εάν ο αρχαίος μας αστρονόμος αγνοούσε το πραγματικό σχήμα της Γης καθώς και την κίνησή της γύρω απ' τον εαυτό της και γύρω απ' τον Ήλιο, πράγμα που δεν συνέβαινε σύμφωνα με την άποψη του σύγχρονου Έλληνα αστρονόμου.
Με βάση την ανάλυση του δρος Χασάπη κατά την διδακτορική διατριβή, που είχε τίτλο «Οι Ορφικοί Ύμνοι και η Αστρονομία κατά την Β' χιλιετηρίδα Π.Χ.», οι Έλληνες ήδη στην δεύτερη προΧριστιανική χιλιετηρίδα είχαν συλλάβει την ηλιοκεντρική ιδέα ενώ χρησιμοποιούσαν σεληνιακό ημερολόγιο με δώδεκα μήνες. Εγνώριζαν όλες τις φάσεις της Σελήνης, τις κινήσεις των πλανητών και τον νόμο της Παγκόσμιας Έλξης των σωμάτων!
Ο μέγας μύστης Πυθαγόρας βασιζόμενος στις πληροφορίες του Ορφέα αναφέρει σχετικά με τη Σελήνη, ότι «κατοικείται από θεϊκά όντα, όμοια με τους κατοίκους της Γης. Στην Σελήνη υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη Γη με την μόνη διαφορά, ότι οι σεληνιακές μέρες είναι δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από τις δικές μας!». Η παραπάνω αποκάλυψη προκαλεί μεγάλη έκπληξη κυρίως για τον τρόπο με τον οποίον οι πρόγονοί μας ήταν σε θέση να γνωρίζουν, ότι η Σεληνιακή ημέρα διαρκεί δύο εβδομάδες.
Αυτό, που παραμένει γνωστό, είναι πως ο μεγάλος Πυθαγόρας έμεινε περισσότερο από είκοσι χρόνια στην Αίγυπτο, όπου ίσως εξ' αιτίας της μορφολογίας του εδάφους της, το μυημένο ιερατείο διετηρούσε πανάρχαιες γνώσεις, τις οποίες και ενεφάνιζε ως διδασκαλίες «θεών». Και βέβαια, ο νους μας πηγαίνει αμέσως στον διάλογο μεταξύ του Αιγύπτιου ιερέα της Σαϊδος και του Σόλωνος, όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Διάλογο, τον οποίον διασώζει ο Πλάτων στον «Τίμαιό» του και φέρει τον ιερεά να λέγει στον Σόλωνα πως: «εσείς οι Έλληνες μοιάζετε σαν να είστε για πάντα παιδιά. Διότι απ' τις πολλές καταστροφές είτε από πλημμύρες είτε από άλλα αίτια, που συνέβησαν στην πατρίδα σας, έχετε χάσει την ροή της γνώσης, η οποία όμως υπάρχει ατόφια και φυλάσσεται εδώ από καταβολής κόσμου».
«Προσέλληνοι Ηρόδοτος τους Αρκάδας ούτω λέγει, τουτέστιν αρχαίους προ της Σελήνης» γράφει το λεξικό του Σουίδα. Υπήρξαν δηλαδή οι Αρκάδες πριν απ' την εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό! Το ίδιο αναφέρει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά του αλλά και ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του. Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο και τον Λουκιανό ενώ ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδασκαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.
Θα καταλήξω στον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο, ο οποίος λέγει: «Μήσαντο δ' άλλην γαίαν απείρατον, ην τε σελήνην αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δε τε μήνην, η πολλ' ούρε έχει, πολλ' άστεα πολλά μέλαθρα». Δηλαδή: «Μελέτησαν μιαν άλλην Γη, άγνωστη, την οποίαν οι αθάνατοι ονομάζουν Σελήνη, οι δε κάτοικοι της Γης Μήνην και η οποία έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μέγαρα.
Από την πανάρχαια λέξη Μήνην, φαίνεται να προέρχεται και η λέξη μήνας, ο οποίος και διαρκεί περίπου όσο μια περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη, τα...έμμηνα των γυναικών, που συγχρονίζονται με την περίοδο περιφοράς της Σελήνης γύρω απ' τη Γη, όπως επίσης και οι Αγγλικές λέξεις moon και month!
Υπάρχουν αρκετά καλά βιβλία για κάποιον, που θέλει να ψάξει, με αναρίθμητα στοιχεία για το όλο ζήτημα, τα οποία βεβαίως αντιτίθενται στο λεγόμενο «ακαδημαϊκό ...ιερατείο» που θέλει κάθε εξαγγελία της NASA νομοτέλεια! Ενδεικτικά αναφέρω την «Εξωγήινη Αρχαιολογία» του Γεωργίου Κασιμάτη, «Τα μυστικά της Σελήνης» του Don Wilson και το «Το μυστήριο της Σελήνης» του Σωτήρη Σοφιά.
Για όποιον σπεύσει να κατηγορήσει τον Don Wilson ως...παραμυθά, έχω να του πω, ότι το μόνο που έκανε ήταν να αναμασήσει την θεωρία δύο Ρώσων αστροφυσικών, του Μιχαήλ Βάζιν και του Αλεξάντερ Στσερμπάκωφ, οι οποίοι σε ένα άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε σε επίσημο κυβερνητικό έντυπο τον Ιούλιο του 1970 αλλά και σε συμπληρωματική επιστημονική μελέτη το 1976, υπεστήριξαν πως η Σελήνη είναι ένας τεχνητά μετασκευασμένος πλανητοειδής, κούφιος στο εσωτερικό του και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος, τα οποία και απεφάσισαν να αναχωρήσουν μαζί με τον...πλανήτη, όταν διεπίστωσαν πως οι συνθήκες στην διαστημική γειτονιά τους ήταν τέτοιες, που θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου το φυσικό αυτό διαστημόπλοιο άντεξε όλες τις συγκρούσεις με τους μετεωρίτες και τους αστεροειδείς, με τους οποίους ήρθε σε επαφή, προσήρθε στο ηλιακό μας σύστημα, «παρκάροντας» στο συγκεκριμένο σημείο λίγο έξω απ' τη Γη και υιοθετώντας κυκλική τροχιά γύρω απ' τον πλανήτη μας!
Η εν λόγω «τρελή» εκ πρώτης όψεως θεωρία, περιγράφει το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η τεχνολογική επεξεργασία, σύμφωνα με την οποίαν «άδειασε» το εσωτερικό του πλανητοειδούς από την λάβα και τα βαρέα μέταλλα, που αντλήθησαν απ' τον πυρήνα, όχι μόνο για να δημιουργηθεί ο κατάλληλος κατοικήσιμος χώρος αλλά παράλληλα για να ενισχυθεί η εξωτερική επιφάνεια, ούτως ώστε να αντέχει στις προσκρούσεις των μετεωριτών. Οι δυό επιστήμονες γράφουν: «Οι λεγόμενες σεληνιακές θάλασσες δεν είναι τίποτε άλλο από ενισχύσεις του εξωτερικού φλοιού, που κατεσκευάσθησαν χάρη στην άντληση της λάβας απ' τον πυρήνα. Οι θάλασσες αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από εκρήξεις των δοκών αντιστήριξης, που ενίσχυσαν τα αδύνατα σημεία του φλοιού».
Βεβαίως, η παραπάνω θεωρία των δύο Ρώσων βασίζεται σε πληθώρα δεδομένων και επιστημονικών ενδείξεων, που ενυπάρχουν στον δορυφόρο μας, για τις οποίες, όπως είπα και πριν, η NASA δεν έχει δώσει ακόμη πειστικές εξηγήσεις. Το σημαντικότερο όμως με αυτή τη θεωρία είναι, ότι εμφανίζεται απόλυτα συμβατή με όλα τα τα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, που παρατηρούνται στον δορυφόρο μας, μερικά μόνο απ' τα οποία σας ανέφερα παραπάνω. Όλα μοιάζουν να δένουν μεταξύ τους...
Με βάση τα στοιχεία, τα οποία προσέφεραν οι διαστημικές αποστολές, οι παλαιότερες θεωρίες για τη Σελήνη τινάχτηκαν στον αέρα. Αντιθέτως, όλα τα νέα στοιχεία συνηγορούν, ότι η Σελήνη δεν αποτελεί - στο σύνολό της τουλάχιστον - ένα φυσιολογικό ουράνιο σώμα.
Θα πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι εάν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε με σοβαρή ερευνητική ματιά την παραπάνω θεωρία του διαστημοπλοίου, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να την μελετήσουμε αποσπασματικά δυιλίζοντάς την με επιστημονική προσέγγιση μόνο μέσα απ' τον χώρο της αστροφυσικής αλλά να την εντάξουμε σε μιαν ολιστική θεώρηση, στην οποία θα εμπεριέχεται το σύνολο της Συμπαντικής γνώσης, που έχει γίνει έως τώρα κατανοητή απ' τον ανθρώπινο νου. Αυτού του είδους η προσέγγιση, η οποία κάπου αγγίζει τα όρια και της φιλοσοφίας, μας θέτει κάποια αμείλικτα ερωτήματα.
Για να μπορέσουν για παράδειγμα, κάποιες οντότητες να επιταχύνουν ένα τέτοιο ουράνιο σώμα με ένα 20% της ταχύτητας του φωτός, (ακόμα και με 10%) θέτωντάς το σε ταχύτητα δίνης (ένα σώμα διαμέτρου σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδων χλμ. και ανάλογης μάζας, όπως η Σελήνη) και ταξιδεύοντας με αυτήν την ταχύτητα για εκατοντάδες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια, αυτό σημαίνει, ότι τα επίπεδα της ενέργειας, που χρησιμοποίησαν θα ήταν πρακτικώς ανεξάντλητα. Γιατί λοιπόν, από τη στιγμή που διαθέτεις άφθονη ενέργεια, να μπεις στον κόπο να κάνεις όλο αυτό το εγχείρημα και να μην επιχειρήσεις να κατασκευάσεις σκουλικότρυπες ας πούμε, (όπου έχει αποδειχτεί μαθηματικά, ότι μπορούν να κατασκευαστούν εάν δαπανήσεις την αντίστοιχη ενέργεια) και να στείλεις, όπου εσύ θέλεις, σύντομα και με ασφάλεια τους κατοίκους σου;
Τα ρομπότ σου θα συλλέξουν από τους αεριώδεις πλανήτες τον άνθρακα και θα δημιουργήσουν νέες, τεράστιες πολιτείες, οπουδήποτε! Με σωστή τεχνογνωσία, εξελιγμένη τεχνολογία και το επαρκές ενεργειακό δυναμικό, φαντάζουν πιο εύκολα αξιοποιήσιμες άλλες λύσεις, έστω και εάν πρόκειται να καταστραφεί ο ίδιος ο πλανήτης.
Να μην λησμονούμε όμως, ότι το παραπάνω ερώτημα το έθεσε η δική μου λογική. Η ανθρώπινη. Η οποία δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με την λογική και τον τρόπο σκέψης άλλων όντων, ξένων προς το ανθρώπινο είδος...
Σαν Βιολόγος, δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω μια αρκετά σημαντική αδυναμία, που εμφανίζει η θεωρία των Βαζίν και Στσερμπάκωφ. Γνωρίζουμε, πως όλα τα έμβια πλάσματα αυτού του πλανήτη (και όχι μόνο τα θηλυκά των ανθρώπων) χρησιμοποιούν την άμπωτη και την παλίρροια και φυσικά τους κύκλους της Σελήνης για να ρυθμίσουν τους κύκλους αναπαραγωγής τους, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν την συμεριφορά τους σύμφωνα με τον δορυφόρο μας. Αυτό συμβαίνει και στα σφουγγάρια αλλά και σε ένα σημαντικό ποσοστό από τα φυτά. Κάποια απ' αυτά τα χιλιάδες είδη, που χρησιμοποιούν την Σελήνη για να πολλαπλασιαστούν εμφανίζουν χρονική διάρκεια εξέλιξης 300 εκατομμύρια έτη. Τίθεται κατά συνέπεια το ερώτημα: Πότε ακριβώς τοποθετήθηκε η Σελήνη σ' αυτήν την ακριβή θέση με αυτήν την τροχιά;
Η επιστημονική λογική υπαγορεύει να βρίσκεται εκεί πάνω από 500.000.000 χρόνια δηλαδή κοντά στην προκάμβρια περίοδο. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τις αρχαίες γραφές των Ελλήνων, οι οποίοι όπως είδαμε αφήνουν να εννοηθεί πως ο δορυφόρος μας έχει αφιχθεί λίγο πριν το 15.000 π. Χ. Θεωρητικά, αυτή η άφιξη θα μπορούσε να ταυτίζεται με τον κατακλυσμό του Ωγύγου ή του Δευκαλίωνα ή με την καταστροφή της Ατλαντίδας, όπου η βαρυτική έλξη της Σελήνης ακόμα και στο σημείο, στο οποίο βρίσκεται (21 φορές πίσω απ' το όριο του Ρος) θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές, ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς και ίσως και καταβυθίσεις ηπείρων.

Η καταστροφή μάλιστα της Ατλαντίδος συνδέεται από πολλούς ερευνητές με την αλλαγή της φοράς του Ρεύματος του Κόλπου, (Gulf Stream) το οποίο ερχόμενο σε επαφή με τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης, αύξησε την θερμοκρασία της και κατέστησε συμβατή τη ζωή και τον εποικισμό φυλών στην Β.Δ. Ευρώπη και την Σκανδιναυία, οι οποίες έως το 15.000 π.Χ. ίσως και λίγο πιο σύγχρονα, βρίσκονταν σε εποχή παγετώνων. Η Βιολογία δεν αποκλείει την αλλαγή των κύκλων αναπαραγωγής των ειδών σε σχέση με κάποιο περιβαλλοντικό ερέθισμα. Η μεταβατική αυτή περίοδος όμως θα είναι δύσκολη και αρκετά χρονοβόρα...

Καλύτερα όμως να σταματήσω την ανάλυση της θεωρίας του διαστημοπλοίου μιας και δεν είναι αυτός ο σκοπός της συγγραφής του παρόντος άρθρου. Βεβαίως, εάν αποδειχτεί τελικά, πως η Σελήνη αποτελεί διαστημόπλοιο τότε αυτόματα επιλύεται και το τεράστιο πρόβλημα της ταυτότητας των UFO (καθώς και η προέλευσή τους) τα οποία δεν αποτελούν μόνο φαινόμενο της εποχής μας αλλά μια μόνιμη παρουσία καθ' όλη την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Και αυτό διότι το παράδοξο των τόσο συχνών εμφανίσεων σχεδόν μας απαγορεύει να αποδεχτούμε, ότι τα UFO προέρχονται από μακρινούς πλανήτες, οι οποίοι απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός απ' την γη μας. (Εκτός και αν μπορούν κατά βούληση να «χρησιμοποιούν» το λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές ή ιδιότητες άλλων διαστάσεων για τα ταξίδια τους).

Στην φιλοσοφία υπάρχει ο περίφημος κανόνας του Όκκαμ. Ο κανόνας αυτός λέει, πως εάν για ένα πρόβλημα υπάρχουν περισσότερες από μία αξιόλογες λύσεις τότε η πιο απλή είναι και η πιο σωστή. Ο μεγάλος αστροφυσικός Morris Jessup στο βιβλίο του «Η υπόθεση για τα UFO» μεταφέρει τον ίδιο κανόνα και στον χώρο της επιστήμης. Η πιο απλή εξήγηση ενός φαινομένου είναι και η καλύτερη...
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Θα υποβάλλω μόνο το εξής ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί δεν ξαναπήγαν στο φεγγάρι; Όλοι γνωρίζουμε, πως μετά την επανδρωμένη διαστημική πτήση Απόλλων 17, η οποία έλαβε χώρα το 1972, δεν πραγματοποιήθησαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την NASA, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» (!!!) από τις επισκέψεις στη Σελήνη και έτσι ολόκληρο το πρόγραμμα Απόλλων μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κατ' ανάλογο τρόπο, η αποστολή Luna 24 ήταν η τελευταία αποστολή των Ρώσων στο φεγγάρι το 1976, η οποία έφερε μαζί της αρκετά δείγματα σεληνιακού εδάφους.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι οι οικονομικοί λόγοι ματαίωσης ανάλογων προγραμμάτων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητοι. Όντως, το κόστος ενός επανδρωμένου προγράμματος, ξεκινώντας από τον αρχικό σχεδιασμό έως και την τελευταία λεπτομέρεια της εκτέλεσης του είναι αρκετά μεγάλο ακόμα και για μιαν οικονομία σαν την Αμερικανική. Παρ'όλα αυτά, η NASA για πάνω από τριάντα χρόνια, συνέχιζε να επενδύει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια οργανώνοντας αποστολές σε τροχιά γύρω απ' την Γη (κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας) αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μήπως κάτι την απέτρεψε;

Πάντως, εξετάζοντας το όλο διάβημα τελείως πρακτικά, θα λέγαμε, πως ένα ταξίδι στη Σελήνη, με όλη τη δυσκολία και τη σύνθεση της προσπάθειας που χρειάζεται, είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερο εντυπωσιακή υπόθεση από όσο φανταζόμαστε. Ίσως είναι πολύ πιο απλό από μια επιχείρηση, ας πούμε, στα βάθη των ωκεανών. Σχετικά με το θέμα των καυσίμων, οι απαιτούμενες ποσότητες είναι αρκετά μικρότερες από όσες θα φανταζόταν κανείς για ένα ταξίδι αντίστοιχης απόστασης επί της Γής, μιας και ουσιαστική κατανάλωση καυσίμου υπήρχε μόνο στη φάση της εκτόξευσης από τη Γη (με πυραύλους-φορείς και απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμων) και σε εκείνη της αποσελήνωσης. Το κυρίως κομμάτι του ταξιδιού ήταν εφικτό χάρις στις δυνάμεις αδράνειας και την έλλειψη τριβής στο διαστημικό χώρο, εκτός από μικροδιορθώσεις που λάμβαναν χώρα από μικρούς κινητήρες μεγέθους αντίστοιχου με αυτούς ενός μεγάλου τηλεκατευθυνόμενου μοντέλου.
Κατά συνέπεια, η κατανόηση και η κατάκτηση του δορυφόρου μας θα είχε αρκετά συνεπακόλουθα οφέλη στην κούρσα του ανθρώπου για την εξερεύνηση του διαστήματος μιας και η Σελήνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για μελλοντικές εξορμήσεις προς τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και γιατί όχι πέρα απ' αυτό.
Μόλις πρόσφατα, ανεκοινώθη η πρόθεση τόσο απ' την NASA όσο και από την ESA, (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) για την πραγματοποίηση νέων αποστολών μέσα στην ερχόμενη δεκαετία. Αυτό δηλαδή, που έπρεπε να είχε συνεχισθεί 30 χρόνια πριν. (Διότι προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω, ότι η εξερεύνηση του κοντινότερου σε εμάς ουρανίου σώματος και καταλύτης για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν ένα παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο, μέσα στα πλαίσια του Ψυχροπολεμικού κλίματος, που επικρατούσε τότε μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών. Υπάρχει βέβαια και η άλλη...λύση. Να είμαι αθεράπευτα ρομαντικός!) Την εκτέλεση των εξαγγελθέντων προγραμμάτων θα αναλάβουν ρομπότ καθώς και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν στην Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το έτος 2020.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ακούγατε ορισμένα στοιχεία για πρώτη φορά...Αυτό, που θέλω να σας πω είναι, ότι δεν επιχειρώ να πείσω κανέναν για το παραμικρό. Απλά δοκίμασα να δώσω κίνητρα, ούτως ώστε μια μέρα να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τους γρίφους του δορυφόρου μας, λύνοντας τα μυστήρια, που τον συνοδεύουν. Μυστήρια, τα οποία δυστυχώς μένουν καλά σφαλισμένα έως και σήμερα αφού οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν...
Ο ορισμός του αναζητητού είναι η χωρίς παρωπίδες, εξαρτήσεις ή σκοπιμότητες, αναζήτηση της αλήθειας. Αλήθεια, η οποία κάποιες φορές προσπερνάται ή γίνεται αόρατη (σαν τα...τζάμια) διότι ουσιαστικά δεν θέλουμε να την δούμε τυφλωμένοι από τις εγωιστικές στρεβλώσεις της ανθρώπινης φύσης. Που νομίζει, πως τα ξέρει όλα...
Έχει ξανασυμβεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα το 1903. Όταν έως και την τελευταία στιγμή, οι...ξερόλες του επιστημονικού ιερατείου της εποχής, (καθώς και οι ειδικοί επιστήμονες του Scientific American) ειρωνεύονταν τους αδερφούς Wright, που σε λίγο θα επιχειρούσαν την πρώτη πτήση τους με αεροπλάνο, λέγοντάς τους, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να πετάξει κάτι, το οποίο είναι...βαρύτερο απ' τον αέρα! (Καλά, τις...κουκουβάγιες δεν τις είχαν δει;) Μεχρι εκεί έφτανε το μυαλό τους...
Κατ' ανάλογο τρόπο, πρέπει κι εμείς πάντοτε να έχουμε στο δικό μας μυαλό το δόγμα, πως δεν τα γνωρίζουμε όλα. Η επιστημονική γνώση διαρκώς εξελίσσεται. Νέα δεδομένα ανακύπτουν. Σαφώς και υπάρχουν ζητήματα, τα οποία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά με τις έως τώρα υπάρχουσες γνώσεις της επιστήμης. Αντί λοπόν να απορρίπτουμε, καλό θα ήταν να προτείνουμε. Και οπλισμένοι με κριτική σκέψη, ερευνητική διάθεση, έχοντας παράλληλα ως λειτουργικά εργαλεία την επιστημονική συνέπεια και μεθοδολογία, να ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας. Βήμα βήμα. Αφήνοντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό. Ειδάλλως εμποδίζουμε αυτήν καθ' αυτή την εξέλξη της επιστήμης. Και την ανθρώπινη πρόοδο...
Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Niels Bohr, του πατέρα της ατομικής ενέργειας, ο οποίος όταν κάποτε του παρουσίασαν μια απίθανη θεωρία, είπε το εξής: «Η θεωρία αυτή είναι τρελή. Αλλά όχι αρκετά τρελή για να είναι αληθινή!»
Διότι η πιο ισχυρή φαντασία είναι τελικά η πραγματικότητα...

Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944

 

 Ἐλᾶτε μαζί μας σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νερὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μαζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο 

Ἐξερευνῶντας τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, βουτᾶμε στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῶν ἀρχείων τοῦ Ναζιστικοῦ Στόλου Ὑποβρυχίων τὸ 1944. Ἀποκαλύπτοντας μυστικὰ ἀπὸ τὸ παρελθόν, αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση ἱστολογίου ἐμβαθύνει στὸ αἰνιγματικὸ βασίλειο τοῦ Kufia Ge καὶ τὴν ἱστορική του σημασία.Ἐλᾶτε μαζὶ μᾶς σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νὲρὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μὰζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο

Ἡ θεωρία τῆς "Κούφιας Γῆς" εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ παράξενες καὶ ἀμφιλεγόμενες θεωρίες ποὺ ἔχει κυκλοφορήσει. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ἡ Γῆ δὲν εἶναι μιὰ συμπαγὴς σφαῖρα, ἀλλὰ ἔχει μεγάλες κενὲς κοιλότητες στὸ ἐσωτερικό της, οἱ ὁποῖες μποροῦν νὰ φιλοξενοῦν διάφορα μυστικὰ ἢ ἄγνωστα σὲ ἐμᾶς περιβάλλοντα καὶ πολιτισμούς. Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐνδιαφέρουσες πτυχὲς αὐτῆς τῆς θεωρίας ἀφορᾶ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ναζὶ εἶχαν ἐξερευνήσει ἢ ἀκόμη καὶ βρει πρόσβαση σὲ αὐτὲς τὶς κοιλότητες κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 

1Ἱστορικὸ Πλαίσιο: 

Κούφια Γῆ, Χαρτογραφικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944. ὁ πρώην διοικητὴς τοῦ Γερμανικοῦ ὑποβρυχιακοῦ στόλου τοῦ ΒΠΠ Karl Donitz εἶπε: 

«ὁ χειριστὴς μοῦ τοῦ ὑποβρυχίου ἀνακάλυψε ἐνῷ χτένιζε τὴν Ἀνταρκτικὴ ἕνα ἀληθινὸ παράδεισο στὴν Γῆ. ὁ ὑποβρύχιος στόλος στὴν Γερμανία μπορεῖ νὰ εἶναι ὑπερήφανος, πὸὺ ἔχει χτίσει στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου γιὰ τὸν ἡγέτη της, ἕνα ἀπόρθητο φρούριο τὴν Asgard καὶ τὴν Liberia . Εἶμαι χαρούμενος πὸὺ δύο μεγάλες ἤπειροι φαίνονται στὸὺς χάρτες μὲ λεπτομέρειες καὶ ἡ Shamballa – ἡ πόλη τῶν θεῶν – ἐπίσης γνὼστὴ σὰν ἡ πρωτεύουσα τῆς Κούφιας Γῆς.» 

Πρώιμες ἐξερευνήσεις: Ὅπὼς πὸλλὲς ἄλλες χῶρες, ἡ Γερμανία ἔστειλε ἀρκετὲς ἐξερευνητικὲς ἀποστολὲς στὴν περιοχή της Ἀνταρκτικῆς στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ ἀρχὰς τοῦ 20ου. Οἱ περισσότερες ἦταν ἐπιστημονικές. Οἱ ἀποστολὲς στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ἦταν ἀστρονομικές, μετεωρολογικὲς καὶ ὑδρολογικὲς καὶ ἔγιναν στὸν Νότιο Ὠκεανό, στὰ νησιὰ Kerguelen καὶ Crozet, περισσότερο σὲ στὲνὴ συνεργασία μὲ ἐπιστημονικὲς ὁμάδες ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Πάντως στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα οἱ Γερμανοὶ ἄρχισαν νὰ ἑστιάζουν στὴν ἴδια τήν Ἀνταρκτική 

 

Ἡ Σχέση μὲ τὴν Κούφια Γῆ: 

ἡ ἐξερεύνηση τῆς Νέας Swabia: ἡ Τρίτη Γερμανικὴ Ἀποστολὴ στὴν Ἀνταρκτικὴ (1938-1939) εἶχε ἀρχηγὸ τὸν Capt. Alfred Ritscher (1879–1963). ὁ κύριος σκὸπὸς ἦταν νὰ ἀσφαλίσει μὶὰ περιοχὴ γιὰ ἕνα Γερμανικὸ φαλαινοθηρικὸ σταθμό, μὲ σκὸπὸ νὰ αὐξήσει τὴν Γερμανικὴ παραγωγὴ λίπους. Τὸ λίπος τῆς φάλαινας ἦταν τὸ πῖὸ σημαντικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴν παραγωγὴ μαργαρίνης καὶ σαπουνιοῦ στὴν Γερμανία πὸὺ ἄλλωστε ἦταν ὁ δεύτερος μεγαλύτερος ἀγοραστῆς Νορβηγικοῦ λαδιοῦ φάλαινας, εἰσάγοντας 200.000 μετρικοὺς τόνους ἐτησίως. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν μειονέκτημα νὰ βασίζεται σὲ ξένες πηγές, εἰδικὰ μὶὰ ἡ Γερμανία θὰ ἔμπαινε σύντομα στὸν πόλεμο, αὐτὸ ἐξασκοῦσε καὶ μεγάλη πίεση στὰ συναλλαγματικά της ἀποθέματα. 

Στὶς 17 Δεκεμβρίου 1938 ἡ Ἀποστολὴ New Swabia ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἀμβοῦργο πάνω στὸ Schwabenland, ἕνα φορτηγὸ ἱκὰνὸ νὰ μεταφέρει καὶ νὰ ἀπογηώνει ἀεροσκάφη. ἡ ἀποστολὴ εἶχε 33 μέλη σὺν τὰ 24 μέλη τοῦ πληρώματος τοῦ Schwabenland. Τὸν Ἰἀνουάριο τοῦ 1939 τὸ πλοῖο ἔφτασε σὲ μὶὰ περιοχὴ πὸὺ ἤδη εἶχε διεκδικήσει ἀπὸ τὸ 1938 ἡ Νορβηγία σὰν Dronning Maud Land καὶ εἶχε ἀρχίσει νὰ χαρτογραφεῖ τὴν περιοχή. Τὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες 15 πτήσεις ἔγιναν ἀπὸ τὰ δύο ἀεροσκάφη Dornier Wal ὀνόματι Passat καὶ Boreas πάνω ἀπὸ μὶὰ περιοχὴ ἀναφερόμενη ὡς 600.000 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων (ἂν καὶ ἄλλοι ὑπολόγισαν τὴν περιοχὴ ὅτι εἶχε τὸ μὶσὸ μέγεθος). 

Ἀποδεικτικὰ Στοιχεῖα: 

Πάνω ἀπὸ 16.000 ἐναέριες φωτογραφίες ἐλήφθησαν καὶ μερικὲς δημοσιεύθηκαν μετὰ τὸν πόλεμο ἀπὸ τὸν Ritscher. Γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὴν ἀξίωση τῆς Γερμανίας στὴν περιοχὴ πὸὺ ὀνόμασαν Neu-Schwabenland τρεῖς Γερμανικὲς σημαῖες τοποθετήθηκαν στὰ παράλια καὶ ἀκόμη δεκατρεῖς τὶς ρίξανε ἀπὸ τὰ ἀεροπλάνα στὴν ἐνδοχώρα. Ἦτὰν ἀλουμινένιοι δεῖκτες μὲ σβάστικες πὸὺ τὶς ἔριχναν κάθε 30-40 χιλιόμετρα. ὁμάδες ἐπίσης περπάτησαν κατὰ μῆκος τῆς παραλίας σημειώνοντας καὶ μαρκάροντας σημαντικὰ ὁρόσημα. ἡ ἀποστολὴ ἐπίσης ἐγκατέστησε μὶὰ προσωρινὴ βάση. ὁ Richardheinrich Schirmacher ὀνόμασε τὴν ἐλεύθερη πάγου περιοχὴ Schirmacher Oasis, (πὸὺ τώρα φιλοξενεῖ τὸὺς ἐρευνητικοὺς σταθμοὺς Maitri καὶ Novolazarevskaya), ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ ἀφοῦ τὴν ἐντόπισε ἀπὸ τὸν ἀέρα γυρίζοντας στὴν Γερμανία τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1939. 

Δύο ἀκόμη ἀποστολὲς εἶχαν προγραμματισθεῖ γιὰ τὸ 1939-1940 καὶ τὸ 1940-1941. Αὐτὲς ἀναμενόταν νὰ ψάξουν γιὰ κατάλληλα ψαροτόπια γιὰ φάλαινες καὶ νὰ ἐπεκτείνουν τὶς διεκδικήσεις τους στὴν Ἀνταρκτική. ἡ δεύτερη ἀποστολὴ θὰ ἐρευνοῦσε τὴν δυνατότητα ναυτικῶν βάσεων ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ Γερμανία θὰ μποροῦσε νὰ ἐλέγχει τὸν Νότιο Ἀτλαντικό, τὸν Ἰνδίκὸ Ὠκεανὸ καὶ τὸ πέρασμα τοῦ Drake. Ἀμφότερες ἀκυρώθηκαν μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ ΒΠΠ. Τὸ ὄνομα Neuschwabenland (ἡ New Schwabenland ἡ New Swabia) ἀκόμη χρησιμοποιεῖται στὴν περιοχὴ σὲ κάποιους χάρτες καθ' ὅσον πὸλλὰ Γερμανικὰ ὀνόματα δοθήκανε στὰ γεωγραφικά της χαρακτηριστικά. ἡ τωρινὴ Γερμανικὴ ἐρευνητικὴ ἐγκατάσταση Neumayer-Station III βρίσκεται στὴν περιοχὴ New Swabia. 

Καμία χώρα δὲν ἀναγνώρισε τὴν ἀπαίτηση τῆς Γερμανίας ἡ ὁποία κατέρρευσε κάτω ἀπὸ τὸὺς ὅρους τῆς ἄνευ ὅρων παράδοσης τῆς στὶς Συμμαχικὲς Δυνάμεις πὸὺ ὑπογράφτηκε στςὶ 8 Μαΐου 1945. 

ἡ Κούφια Γῆ καὶ τὸ Λοὺρὶ τῆς Μάνας: Στὴν Ναζιστικὴ ἐποχὴ ἀσχοληθήκαν μὲ τὸὺς Θιβετανικοὺς θρύλους γιὰ ἀνοίγματα στὴν κοίλη γῆ. Ὑπάρχει ἡ θεωρία ὅτι ὁ Χίτλερ διέταξε μὶὰ ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ γιὰ νὰ βρει ἕνα τέτοιο ἄνοιγμα στὴν Ἀνταρκτική, βασισμένη σὲ ἕνα λόγο τοῦ Ναυάρχου Dönitz ἐμπρὸς ἀπὸ ἕνα Γερμανικὸ ὑποβρύχιο τὸ 1944, ὅταν ἰσχυρίστηκε 

«ὁ Γερμανικὸς ὑποβρυχιακὸς στόλος εἶναι ὑπερήφανος πὸὺ ἔχει κτίσει ἕνα ἀόρατο φρούριο γιὰ τὸν Führer, ὁπουδήποτε στὸν κόσμο.» 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν δικῶν της Νυρεμβέργης, ὁ Dönitz μίλησε γιά 

«ἕνα ἀόρατο φρούριο, στὸ μέσον τῶν αἰωνίων πάγων.» 

Εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ πὸὺ γράψανε εἰδικὰ στὸν εἰκοστὸ αἰῶνα γιὰ τὴν Κούφια Γῆ. ὁ William Reed, ἡ Walburga, Lady Paget, ὁ William Fairfield Warren, ὁ Symes, ὁ Marshall Gardner ὁ πρῶτος πὸὺ ἔδωσε τὴν ἰδέα τοῦ ἐσωτερικοῦ ἥλιου καὶ τὴν πατεντάρησε (U.S. Patent 1,096,102), ὁ John Cleves Symmes, ὁ Vladimir Obruchev, ὁ Ferdynand Ossendowski, ὁ George Papashvily, καθὼς καὶ διάφοροι ἐσωτεριστὲς ὅπως ὁ Lobsang Rampa (ἀπατεῶνας), ὁ Michael Grumley, ὁ Douglas Baker, ὁ Guy Ballard καὶ ἡ Alice Bailey. 

Ἐπίσης ὁ Peter Kolosimo καὶ ὁ Robert Charroux καὶ τὸ βιβλίο ΚούφιαΓη τοῦ Dr. Raymond Bernard. ὁ Ray Palmer ἐκδότης τοῦ Amazing Stories προέβαλε τὸ «the Shaver Mystery». 

Τὸ Μυστικὸ ἡμερολόγιο τοῦ Ναυάρχου Byrd: Ἀφορᾶ τὴν περίφημη ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ τοῦ Ναυάρχου Byrd στὴν Ἀρκτὶκὴ τὸ 1947. 

Πραγματικότητα και Μύθος:

Hollow Earth Society, Attn: Captain Wilhelm Shoush, POB 142, Stanford, MO 65757 

Ἐκεῖ περιγράφει τὴν πτήση τοῦ μὲ τὸν Ἕλληνα πιλότο τοῦ ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Βόρειου Πόλου μέσα στὴν κοίλη γῆ στὶς 19 Φεβρουαρίου 1947 καὶ τὴν συνάντηση τοῦ μὲ τοὺς κατοίκους καὶ τὸ μήνυμα ποὺ τοῦ δώσανε. Μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια ὑπῆρχε στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο στὴν Ἀθήνα τὸ φὶλμ ποὺ εἶχε τραβήξει ὁ πιλότος. Ὅμως τώρα ἔχει κάνει φτερααά! 

Ὁ ναύαρχος συνεχίζει στὸ ἡμερολόγιο του: 11 Μαρτίου 1947. Μόλις παρακολούθησα μιὰ συνάντηση τοῦ ἐπιτελείου στὸ Πεντάγωνο. Κατέθεσα τὴν ἀνακάλυψη μοῦ καὶ τὸ μήνυμα ποὺ μοῦ δόθηκε (ὅτι ἂν δὲν σταματήσουμε μὲ τὶς ἀτομικὲς βόμβες θὰ καταστραφοῦμε). Καταγράφηκαν ὅλα. Ἔμεινα ὑπὸ κράτηση γιὰ ἀρκετὲς ὧρες καὶ ἀνακρίθηκα ἔντονα ἀπὸ τὶς Κορυφαῖες Δυνάμεις Ἀσφαλείας καὶ μιὰ ἰατρικὴ μονάδα. Ἦταν βασανιστήριο. Μὲ βάλανε κάτω ἀπὸ αὐστηρὸ ἔλεγχο κάτω ἀπὸ τὶς διατάξεις γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀσφάλεια τῶν ΗΠΑ. Διατάχθηκα ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Ἀπίστευτο, μοῦ ὑπενθύμισαν ὅτι εἶμαι στρατιωτικὸς καὶ πρέπει νὰ ὑπακούω στὶς διαταγές. 

Τριάντα Ἰανουαρίου 1956 Τελικὴ Ἐγγραφή: Τὰ τελευταῖα λίγα χρόνια ἀπὸ τὸ 1947 δὲν ἤμουν εὐγενικός. Τώρα κάνω τὴν τελευταία ἐγγραφὴ σὲ αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο. Τελειώνοντας πρέπει νὰ δηλώσω ὅτι κράτησα πιστὰ αὐτὸ τὸ θέμα μυστικό, ὅπως διατάχθηκα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Ἦταν ἀπολύτως ἐναντίον τῶν ἠθικῶν μου ἀξιῶν. Τώρα, αἰσθάνομαι τὴν μακριὰ νύκτα ποὺ ἔρχεται καὶ αὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν θὰ πεθάνει μαζί μου, ἀλλὰ ὅπως ὅλες οἱ ἀλήθειες θὰ θριαμβεύσει στὸ τέλος. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶδα τὴν ἀλήθεια ἡ ὁποία κινητοποίησε τὸ μυαλό μου καὶ μὲ ἀπελευθέρωσε! Ἔχω κάνει τὸ καθῆκον μου ἀπέναντι στὸ τερατῶδες στρατιωτικό/βιομηχανικὸ σύμπλεγμα. Τώρα ἡ μεγάλη νύχτα ἀρχίζει νὰ πλησιάζει, ἀλλὰ δὲν θὰ ὑπάρξει τέλος. Ἀκριβῶς ὅπως ἡ μεγάλη νύχτα τῆς Ἀρκτικῆς τελειώνει, ἡ λαμπρὴ ἡλιοφάνεια τῆς Ἀλήθειας θὰ ξαναέρθει, καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀνήκουν στὸ σκοτάδι θὰ πέσουν στὸ φώς. 

ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΟ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ. 

Admiral Richard E. Byrd, United States Navy, 24 December 1956 

Αὐτοκτονίες Ναυάρχων 

James V. Forrestal Μὶὰ μεγάλη προσωπικότητα. Ψάξτε ἂν θέλετε. 

Τὸν βάλανε στὸ νοσοκομεῖο Bethesda Naval Hospital μὲ τὸ ζόρι καὶ στὶς 22 Μαΐου 1949 «αὐτοκτόνησε».                Ἦτὰν ὁ πρῶτος ὑπουργὸς Ἀμύνης τῶν ΗΠΑ. 

Βέβαια ἀκλούθησαν καὶ ἄλλοι ὅπως ὁ Jeremy Boorda τὸ 1996, ὁ Chester William Nimitz τὸ 2002, κλπ.

Συμπέρασμα

 Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 - ἡ ἐξερεύνηση τῶν ἀρχείων αὐτῶν μπορεῖ νὰ ἀποκαλύψει σημαντικὲς πληροφορίες πὲρὶ τῶν δραστηριοτήτων τοῦ ναζιστικοῦ ὑποβρυχίου στόλου τὸ 1944. ὁὶ περιπέτειες καὶ τὰ γεγονότα πὸὺ συνέβησαν κατὰ τὴν διάρκεια ἐκείνης τῆς περιόδου μποροῦν νὰ φωτίσουν τὴν ἱστορία τοῦ πολέμου καὶ τῆς ναυτικῆς τέχνης. 

Τὸ ματωμένο γεῦμα: Ὅταν οἱ Παλαιολόγοι πρόδωσαν καὶ ἔσφαξαν ἕναν ἀνεκτίμητο σύμμαχό τους

 Το ματωμένο γεύμα: Όταν οι Παλαιολόγοι πρόδωσαν και έσφαξαν έναν ανεκτίμητο σύμμαχό τους

O Ροζὲ ντὲ Φλὸρ τὰ εἶχε καταφέρει πολὺ καλὰ στὴ ζωή του. Ἀπὸ πειρατὴς καὶ τυχοδιώκτης, ἔβλεπε τὸν ἑαυτό του νὰ κάθεται πιὰ στὸ ἴδιο τραπέζι μὲ τὸν Μιχαὴλ Παλαιολόγο, γιὸ τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα, καὶ μάλιστα ὡς ἐπίσημος προσκεκλημένος του. Ὁ Καταλανὸς ἔφερε πλέον τὸν τίτλο τοῦ Καίσαρα, ἀξίωμα ποὺ κέρδισε μὲ τὸ σπαθί του, σώζοντας τὴν αὐτοκρατορία ξανὰ καὶ ξανὰ ἀπὸ τοὺς ὅλο καὶ πιὸ ἐπιθετικοὺς Τούρκους. 

Τὸ 13το βασίλειο τῶν Τούρκων εἶχε φτάσει νὰ ἀπέχει μόλις μία ἡμέρα δρόμο μὲ ἄλογο ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μέχρι τὴν ἐμφάνισή του ἴδιου, κανεὶς δὲν ἔδειχνε ὅτι μποροῦσε νὰ τοὺς ἀναχαιτίσει. Πίστευε -καὶ εἶχε δίκιο- ὅτι ἡ δύναμή του μέσα στὴν αὐτοκρατορία μεγάλωνε συνεχῶς, αὐτὸ μαρτυροῦσαν τὰ φέουδα ποὺ τοῦ εἶχαν δοθεῖ ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του καὶ οἱ τιμὲς ποὺ ἀπολάμβανε. Δυστυχῶς γιὰ ἐκεῖνον ὅμως, τὸ ἴδιο πίστευε καὶ ὁ πατέρας τοῦ Μιχαήλ, ὁ Ἀνδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, κι ἔτσι ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὴν Ἀνδριανούπολη θὰ ἦταν καὶ τὸ τελευταῖο τῆς ζωῆς του. Δὲν θὰ σηκωνόταν ποτὲ ἀπ’ αὐτὸ τὸ τραπέζι ζωντανός. Ὁ Ροζὲ ντὲ Φλὸρ ἦταν ὁ ἀρχηγὸς τῆς Καταλανικῆς Ἑταιρείας, ἑνὸς μισθοφορικοῦ σώματος 5.500 ἀνδρῶν, ἴσως τῶν πιὸ σκληρῶν καὶ ἐπιδέξιων πολεμιστῶν τῆς ἐποχῆς του. Δὲν προσκυνοῦσε κανέναν, παρὰ μόνο τὸ χρυσάφι καὶ γνωρίζοντας τὴ ἀξία τοῦ στρατοῦ του, ζητοῦσε συνεχῶς περισσότερα γιὰ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του. 

Σημερινὴ ὄψηότάν ὁ πόλεμος στὴ Σικελία ὅπου ἔπαιρνε μέρος, τελείωσε, ὁ ντὲ Φλὸρ ἄρχισε νὰ ψάχνει τὸν ἑπόμενο ἐργοδότη του. Τότε, τὸ 1302, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Ἀνδρόνικου καὶ τὴν προτροπὴ τοῦ ἡγεμόνα τῆς Σικελίας, θὰ δεχτεῖ νὰ μετακομίσει στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια πάλευε νὰ προστατεύσει τὴ Μικρὰ Ἀσία ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς. 

"Ἡ μεγαλύτερη νίκη του Ροζὲ ντὲ Φλὸρ θὰ ἔρθει κοντὰ στὴν Σιδηρᾶ Πύλη, ὅταν ὡς ἐπί κεφαλῆς 8.000 πολεμιστῶν θὰ κατατροπώσει 30.000 Τούρκους, κυρίως γενίτσαρους, σκοτώνοντας 18.000 ἀπὸ αὐτούς" 

Καὶ πράγματι, αὐτὸ τὸ φοβερὸ στράτευμα θὰ κάνει τοὺς Τούρκους νὰ ὑποχωρήσουν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἀσίας, σχεδὸν μέχρι τὰ σημερινὰ σύνορα τῆς Συρίας. Θὰ καταλάβει τὴ Φιλαδέλφεια σκοτώνοντας σχεδὸν 20.000 Τούρκους, τὴ Μαγνησία, ὅπου λίγο καιρὸ πρὶν ὁ Μιχαὴλ εἶχε ἡττηθεῖ καὶ τὴν Ἔφεσο, διεξάγοντας μία ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες ἐκστρατεῖες τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἐναντίον τῶν Ὀθωμανῶν ποὺ στέφθηκε μὲ ἐπιτυχία.Για νὰ τὸν ἀνταμείψει γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του, τὸ 1303 ὁ Ἀνδρόνικος θὰ τοῦ δώσει τὸν τίτλο τοῦ Μέγα Δούκα καὶ τὸν θὰ τὸν κάνει καὶ ἐπίσημα μέλος τῆς βασιλικῆς οἰκογένειας, δίνοντάς του γιὰ γυναῖκα μία ἀπὸ τὶς ἀνιψιές του, τὴ Μαρία Ἀσέν, κόρη τοῦ Τσάρου τῆς Βουλγαρίας. 

Οἱ ἱστορίες ποὺ θὰ κυκλοφορήσουν γιὰ αὐτοὺς τοὺς τρομακτικοὺς πολεμιστὲς θὰ εἶναι πολλές, στὰ ὅρια τοῦ θρύλου. Θὰ λένε ὅτι ἀρκεῖ μόνο ἕνα χτύπημα ἀπὸ ρόπαλο πάνω στὸ κράνος τοῦ ἐχθροῦ γιὰ νὰ τοῦ πεταχτεῖ τὸ μυαλὸ ἔξω, πῶς δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μὴ βροῦν στόχο τὰ τσεκούρια τους, πῶς ἕνα βέλος τους ἀρκεῖ γιὰ νὰ διαπεράσει ἕνα ὁλόκληρο ἄλογο.Αυτό τὸ στράτευμα ἀποτελούταν ἀπὸ τοὺς Ἀλμογάβαρους, τοὺς σκληροτράχηλους ἄντρες ποὺ ζοῦσαν -καὶ πολεμοῦσαν- στὰ τότε σύνορα μεταξὺ μουσουλμανικῆς καὶ χριστιανικῆς Ἱσπανίας., κάτι σὰν τοὺς δικούς μας Ἀκρίτες δηλαδή. Μὲ τὸν ἐρχομό τους στὸ Βυζάντιο, θὰ στρατολογήσουν καὶ 3.000 Τούρκους ἱππεῖς μισθοφόρους. 

Ἡ μεγαλύτερη νίκη του Ροζὲ ντὲ Φλὸρ θὰ ἔρθει κοντὰ στὴν Σιδηρᾶ Πύλη, ὅταν ὡς ἐπί κεφαλῆς 8.000 πολεμιστῶν θὰ κατατροπώσει 30.000 Τούρκους, κυρίως γενίτσαρους, σκοτώνοντας 18.000 ἀπὸ αὐτούς. Οἱ Τοῦρκοι, θὰ ἔκαναν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ξανὰ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν συντριπτικὴ ἧττα, δίνοντας ἔτσι λίγο περισσότερο χρόνο ζωῆς στὴν παραπαίουσα αὐτοκρατορία. 

Λεπτομέρεια ἀπὸ ψηφιδωτὸ ὀρθόδοξης ἐκκλησίας AP 

Ὁ πρώην ναΐτης Καταλανὸς θὰ ὀνομαστεῖ "Καίσαρας" καὶ θὰ παραχωρηθεῖ σὲ ἐκεῖνον καὶ στοὺς ἱππότες του τὸ βυζαντινὸ φέουδο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν πόλεων. Ὡς μόνιμος τόπος κατοικίας θὰ τοὺς δοθεῖ ἡ Καλλίπολη, ὅπου ὅμως δὲν θὰ σεβαστοῦν τὸν τοπικὸ πληθυσμό. Θὰ κάνουν συχνὰ ληστρικὲς ἐπιδρομὲς καὶ στὶς γύρω περιοχές, ἀφήνοντας πίσω τους καμένη γῆ, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ ποιός εἶναι σύμμαχός τους καὶ ποιός ὄχι. Σύντομα ἡ ἀνεξέλεγκτη συμπεριφορά τους θὰ ἀποτελέσει πρόβλημα γιὰ τὴν Αὐτοκρατορία. 

Ἐν τούτοις, δὲν εἶναι 100% σίγουρο γιατί τὰ ἔσπασαν οἱ δύο πλευρές. Ἔφταιγε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀνδρόνικος δὲν εἶχε ἄλλα χρήματα νὰ τοὺς δώσει; Ἄλλωστε εἶχε ἤδη καθυστερήσει ἕναν χρόνο νὰ τοὺς πληρώσει. Μήπως φοβόταν ὅτι ὁ ντὲ Φλὸρ θὰ δημιουργοῦσε τὸ δικό του δεσποτᾶτο; Πάντως ἡ ἀπόφαση εἶχε ληφθεῖ. Παρὰ τὶς ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες του, ὁ ἀλαζόνας Λατῖνος ἔπρεπε νὰ βγεῖ ἀπ’ τὴ μέση. 

Ὁ Μιχαὴλ θὰ προσκαλέσει τον ντὲ Φλὸρ στὴν Ἀδριανούπολη καὶ μετὰ ἀπὸ δύο βδομάδες, στὶς 5 Ἀπριλίου 1305, θὰ τὸν καλέσει σὲ γεῦμα, μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀπ’ τοὺς ἐπιφανέστερους ἱππότες του. 

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ συμποσίου ὅμως, οἱ πόρτες τῆς σάλας θὰ ἀνοίξουν διάπλατα καὶ θὰ ὁρμήσουν μέσα Ἀλανοὶ καὶ Τοῦρκοι μισθοφόροι. Ὁ Γιρκόν, ἀρχηγός των Ἀλανὼν θὰ τρέξει κατ' εὐθεῖαν στὸν Ροζὲ καὶ θὰ τὸν καρφώσει μὲ τὸ μαχαίρι του ἐπανειλημμένα στὴν πλάτη. Ὁ Καταλανὸς δὲν θὰ προλάβει νὰ κάνει τίποτα, δὲν θὰ προλάβει κἂν νὰ δεῖ τὰ κεφάλια τῶν ἄοπλων καὶ μεθυσμένων ἀντρῶν του νὰ πέφτουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. Θὰ πεθάνει ἀκαριαῖα. 

ὁ Μιχαήλ, μὲ τὸ πὸὺ θὰ ξεκινήσει ἡ σφαγή, θὰ πάρει τὴ γυναῖκα του ντὲ Φλὸρ καὶ θὰ ἐξαφανιστεῖ πίσω ἀπὸ ἕνα παραπέτασμα. 

Ἡ σφαγὴ θὰ συνεχιστεῖ στοὺς δρόμους της Ἀνδριανούπολης ὅπου σχεδὸν 1.300 Ἀλμογάβαροι θὰ πέσουν νεκροί, θύματα τῆς προδοσίας τοῦ Αὐτοκράτορα. 

Ὁ Ροζὲ ντὲ Φλὸρ ἔχει βγεῖ ἀπ’ τὴ μέση, καὶ πιὰ οἱ Βυζαντινοὶ πιστεύουν ὅτι θὰ κατατροπώσουν εὔκολα τὸ στράτευμα ποὺ ἀπέμεινε. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν θὰ ἐξελιχθοῦν ὅπως θέλουν. Ἂν καὶ θὰ ἐκστρατεύσουν ἀμέσως γιὰ τὴν Καλλίπολη προκειμένου νὰ ἐξοντώσουν τοὺς ὑπόλοιπους ἱππότες, θὰ ἡττηθοῦν, οἱ Καταλανοὶ ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ Μπερενγκὲρ ντὲ Ἐντένθα θὰ σφάξουν τὸν ντόπιο πληθυσμὸ καὶ θὰ δώσουν τὸ ἔναυσμα γιὰ αὐτὸ ποὺ θὰ μείνει ἀργότερα γνωστὸ στὴν ἱστορία ὡς "Καταλανικὴ Ἐκδίκηση". 

Θὰ περάσουν στὴ Θράκη, ὅπου γιὰ δύο χρόνια θὰ ἐπιδοθοῦν σὲ ἕνα ὄργιο σφαγῆς καὶ λεηλασίας σὲ ὅλη τὴ βόρεια Ἑλλάδα. Στὴ συνέχεια θὰ προχωρήσουν στὴν φραγκοκρατούμενη νότια Ἑλλάδα, ὅπου καὶ θὰ νικήσουν τοὺς ὑπόλοιπους Φράγκους στὴ μάχη τοῦ Ἁλμυροῦ τὸ 1311, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κατακτήσουν τὸ Δουκᾶτο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ὅλη τὴ σημερινὴ Στερεὰ Ἑλλάδα. 

Ἡ καταλανικὴ κυριαρχία στὴν Ἑλλάδα θὰ διαρκέσει γιὰ 77 ὁλόκληρα χρόνια, ἀπὸ τὸ 1311 μέχρι τὸ 1388. Ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ Ἑνετοί, μὲ ἡγέτη τον Νέριο Ἀγιατσόλι, θὰ πάρουν τὴν Ἀκρόπολη μετὰ ἀπὸ πολύμηνη πολιορκία, βάζοντας ὁριστικὰ τέλος στὴν καταλανικὴ κυριαρχία. 

ΛΟΥΙ ΦΩΒΕΛ: ”ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ..ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟΥΣ..”

ΛΟΥΙ ΦΩΒΕΛ: ”ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ..ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟΥΣ..”

Ὁ ΒΑΝΔΑΛΟΣ ΦΩΒΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ 1800 

Ὁ Λουὶς Φρανσουὰ Σεμπάστιαν Φωβέλ, πρόξενος τῆς Γαλλίας στὴν Ἀθήνα, ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους βάνδαλους καὶ ἀρπαγέας ἀρχαιοτήτων τῆς ἐποχῆς του. 

Ἀρχικά, μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ καλλιτεχνικοῦ σύμβουλου τοῦ προξενου τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη Σουαζέλ-Γκουφιέ(Choiseul Gouffier)καὶ ἀργότερα σὰν ἀρχαιοδίφης καὶ συλλέκτης, κατόρθωσε μὲ διάφορες ἀνασκαφὲς νὰ "συλλέξει" ἕναν τεράστιο ὄγκο σημαντικῶν ἀρχαιοτήτων τὰ ὁποῖα εἴτε παρέδιδε στὸν ἐργοδότη του κόμη Γκουφιὲ εἴτε τὰ πουλοῦσε ἀργότερα σὲ Βρετανοὺς ποὺ ἐρχόταν σὰν ταξιδιῶτες στὴν Ἑλλάδα. 

Μόνο στὸν Γκουφιέ, περὶ τὸ 1787 εἶχε καταφέρει νὰ παραδώσει 16 κιβώτια μὲ γλυπτὰ καθὼς καὶ 40 ἐκμαγεῖα τῶν σημαντικότερων ἔργων τέχνης καὶ ἀρχαιοτήτων τῆς Ἀθήνας! 

Ἀνάμεσα στὶς σημαντικότερες ἀνασκαφὲς μνημείων καὶ τάφων ποὺ εἶχε κάνει,ήταν καὶ ὁ τύμβος τοῦ Μαραθῶνα,ενώ σύμφωνα μὲ κάποιες πληροφορίες φέρεται νὰ ἔκλεψε καὶ 2 περιστέρια ἀπὸ τὸ Ἱερὸ τῆς Ἀφροδίτης στὴν Ἀφαιά, τὰ ὁποῖα σήμερα βρίσκονται στὴν Ὁλλανδία. 

Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀρχαιοτήτων ποὺ εἶχε καταφέρει νὰ συλλέξει ἦταν τόσο μεγάλος, ποὺ τὸ σπίτι του εἶχε μετατραπεῖ σὲ κανονικὸ μουσεῖο!! 

Στὸ σπίτι του ἐπίσης φιλοξενήθηκαν ἀνὰ διαστήματα οἱ μεγαλύτεροι Εὐρωπαῖοι "περιηγητὲς" ποὺ εἶχαν περάσει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα γιὰ τὶς "ἔρευνες" τους... 

Ὅπως ἀποδεικνύεται ὁ Φωβὲλ δὲν ἦταν μόνο ἕνας πλιατσικολόγος τυχοδιώκτης, ἄλλα καὶ ἕνας ἀδίστακτος ἄνθρωπος. 

Σὲ μιὰ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς συνεργάτες του ἔγραψε: 

"..Ἁρπάξτε ὅτι μπορεῖτε νὰ μεταφέρετε καὶ μὴν παραλείψετε νὰ λεηλατήσετε τὴν Ἀθήνα καὶ τὰ περίχωρα της.Πάρτε ὅτι ὑπάρχει καὶ μὴ λυπηθεῖτε οὔτε ζωντανοὺς οὔτε νεκρούς..." 

Οἱ καταστροφές, οἱ ἁρπαγὲς καὶ οἱ λεηλασίες ἀρχαιοτήτων στὶς ὁποῖες ἐπιδόθηκαν οἱ "πολιτισμένοι" Εὐρωπαῖοι περιηγητὲς ἐκείνη τὴν σκοτεινὴ περίοδο,είναι ἀνυπολόγιστες. 

Ἀναφέρετε ὅτι, μόνο κάποιος Βρετανὸς ὀνόματι Σαντφὸρντ Γκρέϊαμ, εἶχε καταφέρει νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ διάφορες λαθροανασκαφὲς στὴν Ἀθήνα,περίπου χίλια ἀρχαῖα ἀγγεῖα!! 

To "πολιτιστικὸ" καὶ "ἀνασκαφικὸ ἔργο" τοῦ Φωβὲλ καὶ τῶν ὑπολοίπων "ἐρευνητῶν", θὰ συνεχίσει μερικὰ χρόνια ἀργότερα ὁ Λόρδος Ἔλγιν.. 

                                                                          

                                                                      

Τό Ὄνομα Ἕλλην καὶ ἡ Ἐννοιολογική του Σημασία

 Ὅλοι εἴμεθα Ἕλληνες! Οἱ νόμοι μας, ἡ φιλολογία μας, ἡ Θρησκεία μας, οἱ τέχνες μας ἔχουν τις ρίζες τῶν στὴν Ἑλλάδα. Ὁ ἀνθρώπινος τύπος καὶ το ἀνθρώπινο πνεῦμα ἔφθασαν στὴν τελειότητα στὴν Ἑλλάδα"

Βλ. Πέρσυ Σέλλεϋ (1792-1822) "Ελλάς"

1. Ποτέ στὴν ἀρχαιότητα, στὴ ρωμαϊκή, ρωμαιοβυζαντινή καὶ μεταβυζαντινή περίοδο (στὰ 400 χρόνια της ὀθωμανικῆς κυριαρχίας), το ὄνομα Ἕλλην δὲν πολιτογραφήθηκε σὰν δηλωτικό φυλετικῆς καὶ ἐθνικῆς καταγωγῆς ἐκείνου ποῦ το ἔφερε.

Αὐτὸ, καὶ στὶς τέσσερις αὐτὲς περιόδους, συμβόλιζε καὶ ἐξέφραζε τον φορέα τῶν ψηλοτέρων, ὡραιοτέρων καὶ τελειοτέρων πνευματικῶν, φιλοσοφικῶν, θρησκευτικῶν, πολιτιστικῶν, ἀνθρωπιστικῶν, πολιτικῶν, κοινωνικῶν κ.λπ. ΙΔΕΩΔΩΝ ποῦ ἀπὸ τους πανάρχαιους προϊστορικούς χρόνους μέχρι την ἐποχῆ μας μπόρεσε ὁ Ἄνθρωπος νὰ συλλάβει, ἐνστερνιστεῖ, λατρεύσει καὶ μεταδώσει καὶ στοὺς ἄλλους Ἀνθρώπους.

Ἀκόμα αὐτὸ, καὶ στὶς τέσσερις αὐτὲς περιόδους, ἀποτελοῦσε το διαχωριστικό ὁρόσημο ἀνάμεσα στοὺς βάρβαρους, δηλαδή στοὺς ἀπολίτιστους λαούς (Ἑβραίους, Βορειοευρωπαῖους, Εὐρωασιάτες καὶ Πέρσες), καὶ κείνους ποῦ εἶχαν ἐκπολιτιστεῖ, δηλαδή ὅσους εἶχαν ἀσπασθεῖ καὶ ἀκολουθοῦσαν ("χρώμενοι της Ἑλλάδος φωνῆς" ὁμιλοῦσαν την ἑλληνική γλῶσσα) τον Πολιτισμό, τις πνευματικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές, ἀνθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικές ἀξίες, ἀρχὲς καὶ παραδόσεις τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ πολιτογράφηση του ὀνόματος Ἕλλην, σὰν δηλωτικοῦ φυλετικῆς καὶ ἐθνικῆς καταγωγῆς, ἔγινε μόνο μετά την ὁριστική (το 1821) καταστροφή της πνευματικοπολιτιστικής Αὐτοκρατορίας τῶν Ελλήνων και την "κατασκευή" του Κρατιδίου ποῦ ὀνόμασαν Νέα Ἑλλάδα.

Τὸ ὄνομα Ἕλλην οὔτε ὑποδήλωνε ΠΟΤΕ, οὔτε ὑποδηλώνει, οὔτε εἶναι ΔΥΝΑΤΟ (ἐκ της γραμματικῆς καὶ ἐννοιολογικῆς του ἐτυμολογίας) νὰ ὑποδηλώσει τον Ἰθαγενῆ, τον αὐτόχθονα (χθών-αυτός = κείνους ποῦ γεννήθηκε στὸν συγκεκριμένο γεωγραφικό χῶρο ποῦ λέγεται Ἑλλάδα-στή γῆ της Ἑλλάδος), ἡ τον Γαιήοχο ή Γαιούχο, τον ἀπὸ ή ἐπὶ της Γαίας-γῆς = περιοχῆς, ἐδάφους, καὶ χώρας γεννηθέντα, οὔτε τον αὐτόνομο (σ' ἀντίθεση με τον ὑπήκοο) = ἐλεύθερο Ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος σέβεται καὶ τηρεῖ τις παραδόσεις, ἀξίες καὶ ἀρχὲς (πολιτιστικές, πνευματικές, λατρευτικές, κοινωνικές κ.λπ.) καὶ τους θεσμούς καὶ νόμους της Πολιτείας στὴν ὁποία γεννήθηκε καὶ γαλουχήθηκε (στὴ συγκεκριμένη περίπτωση της Ἑλληνικῆς σήμερα καὶ στὴν ἀρχαιότητα της Ἀθηναϊκῆς, Σπαρτιατικῆς, Κρητικῆς, Μακεδονικῆς, Αἰτωλικής, Κορινθιακής κ.λπ.), οὔτε φυσικά τον Ὑπήκοο = Πολίτη, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἔχει ὁποιαδήποτε φυλετική ἢ ἐθνική καταγωγή καὶ νὰ ἀκολουθεῖ καὶ νὰ τηρεῖ ὁποιεσδήποτε πολιτιστικές, λατρευτικές κ.λπ. παραδόσεις, ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ἀλλὰ ποῦ ἁπλῶς μόνο εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ σέβεται καὶ τηρεῖ τὴ γραπτή, καὶ ὄχι ἐθιμική, Νομοθεσία της χώρας, ἡ της Πόλης της ὁποίας ζήτησε νὰ τον ἀναγνωρίσει σὰν Πολίτη της = Ὑπήκοό της κι' ἐκείνη ἔκανε ἀποδεκτή την αἰτήση του.

2. Το ὄνομα Ἕλλην οὔτε εἶχε, οὔτε ἔχει, οὔτε μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει ἐθνικὴ σημασία καὶ ἐθνικὸ περιεχόμενο. Εἶχε, ἔχει καὶ θὰ ἔχει ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ σημασία καὶ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ περιεχόμενο. Γιατί οὔτε γραμματικά, οὔτε ἐννοιολογικά δὲν ἐκφράζει καὶ δὲν ὑποδηλοῖ τους ὄρους Ἰθαγένεια καὶ Ἐθνικότητα.

Ἕλλην μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ ὁποιοσδήποτε, ἀπὸ ὁποιαδήποτε Φυλή καὶ σε ὁποιοδήποτε μέρος της γῆς καὶ ἐάν γεννήθηκε, ἀρκεῖ μόνο νὰ ἔχει, ἀπὸ τους γονεῖς του, ἡ το περιβάλλον του (πολιτειακό, κοινωνικό κ.λπ.) γαλουχηθεῖ καὶ ἀνδρωθεῖ με τα ἰδεώδη, τις ἀρχὲς, ἀξίες καὶ παραδόσεις του Ἑλληνισμοῦ.

Δύο πολύ μεγάλοι Ἕλληνες, πολύ ἀνώτεροι ἀπὸ πολλούς ἀπὸ μας ποῦ ἔχουμε γεννηθεῖ στὴν Ἑλλάδα, ἔχουμε καθαρό ἑλληνικό αἷμα (Α' ἡ Αβ' θετικό), ἑλληνική Ἰθαγένεια, παίδευση καὶ Ὑπηκοότητα ἦταν π.χ.:

1) Ο γεννημένος στὴν Γαλατία, με πολύ βαθειά ριζωμένη στὴ γῆ της την γενεαλογική του ρίζα,ΜΕΓΙΣΤΟΣ Ρωμαῖος Αὐτοκράτορας Ἰουλιανός, ὁ δικαίως ἐπονομασθείς ΗΛΙΟΣ, ποῦ ἐπειδή καὶ κατά την τελευταία του πνοή συνέχιζε νὰ παραμένει Ἕλλην ἀρνούμενος νὰ γίνει Βάρβαρος - Ἰουδαιοχριστιανός - Ἑβραῖος, ἀποκλήθηκε, ἀπὸ τους Ἑβραίους καὶ Ἰουδαιοχριστιανούς, Παραβάτης.

Καὶ 2) Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Φιλόσοφος Πρφύριος ὁ Τύριος (234-310 μ.Χ.) ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴ Βαβυλῶνα, ἀπὸ γονεῖς Βαβυλώνιους, ποῦ καὶ αὐτῶν ἡ γενεαλογική ρίζα ἦταν βαθειά ριζωμένη στὴ βαβυλώνια γῆ, καὶ ποῦ στὸν τάφο του ἀκόμα, με τις ὑποθῆκες του το "ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ", το "ΠΡΟΣ ΑΝΕΒΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ" καὶ το "ΠΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ", συνεχίζει νὰ παραμένει Ἕλληνας.

3. Το ὄνομα Ἕλλην δὲν παράγεται ἀπὸ το Ἑλλὰς, ἀλλὰ το δεύτερο ἀπὸ το πρῶτο. Ἕλλην, Ἑλλάς, Ἑλληνισμός καὶ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων εἶναι δύο ὀνόματα καὶ δύο ὅροι με ἀλληλοεξαρτώμενες ἔννοιες ἀλλὰ με διαφοροποιημένο το σημασιολογικό τους περιεχόμενο.

4. Σε κανένα ἀπὸ τα περισωθέντα ἔργα τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων (ἀπ' ὅσα ἔχω ὑπ' ὄψη μου) δὲν γίνεται, οὔτε ἄμεση, οὔτε ἔμμεση ἐννοιολογική ἑρμηνεία του ὀνόματος Ἕλλην. Η μόνη ἑρμηνεία ποῦ γίνεται, σε πολλά ἀπ' αὐτὰ τα ἔργα, εἶναι ἐτυμολογική.

Ὅλοι οἱ Ἀρχαῖοι, μεταγενέστεροί τους καὶ νεώτεροι Συγγραφεῖς ποῦ ἔχουν ἐτυμολογήσει την καταγωγή του ὀνόματος Ἕλλην ἔχουν στηριχτεῖ στὴν ἑρμηνεία ποῦ ἔχει δώσει ὁ Ὅμηρος (Ὀδύσσεια Δ' 726 καὶ Ἰλιάδα Β' 683 καὶ Στ' 684), ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι αὐτὸ παράγεται ἀπὸ το Ἑλλάς, την πόλη της Θεσσαλίας την ὁποία ἔκτισε ὁ Ἕλλην ὁ Γυιός του Δευκαλίωνα.

Την ἴδια ἑρμηνεία του Ὁμήρου ἔχουν υἱοθετήσει καὶ ὅλα τα ὀρθογραφικά, ἑρμηνευτικά καὶ ἐτυμολογικά λεξικά της Ἀρχαίας καὶ Νέας Ἑλληνικῆς γλώσσας, ὅπως π.χ. του Ἡσυχίου, Εὐσταθίου, Στέφανου Βυζαντίου, Λίντελ Σκώτ, Γαζή, Βερναρδάκη, Σακελλαρίου, Κωνσταντινίδη, Χατζιδάκη, Δημητράκου. Σε κανένα ὅμως ἀπὸ τα λεξικά αὐτὰ δὲν γίνεται ἐννοιολογική ἑρμηνεία του ὀνόματος αὐτοῦ.

Πολλοί νεώτεροι Ἱστορικοί, Φιλόλογοι καὶ Γλωσσολόγοι δίδουν καὶ μία δεύτερη ἐτυμολογική ἑρμηνεία.

Κατά την ἑρμηνεία αὐτή αὐτὸ παράγεται ἀπὸ το ὄνομα Ἑλλάς-Έλλοι.

Το ὄνομα αὐτὸ το ἔφερε ἕνα ἀπὸ τα ἀρχαιότερα ἱερατικά γένη το ὁποῖο ἰεράτευε κληρονομικῶς στὸ Ἱερὸ του Δία στῆ Δωδώνη της Ἠπείρου.

Καὶ ἡ πρώτη καὶ ἡ δεύτερη ἑρμηνεία, ὅπως βλέπουμε εἶναι μόνο ἐτυμολογική καὶ ὄχι ἐννοιολογική. Καὶ σὰν ἐτυμολογικές ὅμως δὲν εἷναι σωστές. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σωστές γιὰ τους ἁπλούστατους λόγους:

1ος) Ἀφοῦ, κατά την πρώτη ἐτυμολόγηση, ὁ Ἕλλην, ὁ Γυιός του Δευκαλίωνα, ἔκτισε την Πόλη: Ἑλλὰς, το πρῶτο ὄνομα προηγεῖται του δευτέρου. Ἑπομένως εἶναι καὶ φυσιολογικό καὶ λογικό νὰ παράγεται το Ἑλλάς ἀπὸ το Ἕλλην καὶ ὄχι το ἀντίθετο.

2ος) Το Ἑλλάς-Έλλοι, ποῦ κατά την δεύτερη ἐτυμολόγηση παράγεται το Ἕλλην-Έλληνες, παράγεται ἀπὸ το Ἑλλοπία. Ἑλλοπία ὀνομαζόταν ὁ κάμπος της Ἠπείρου (σημερινός τῶν Ἰωαννίνων) στὸν ὁποῖο ἦταν κτισμένος ὁ Ναός του Δωδωναῖου Διός. Ἀπὸ το ὄνομα αὐτὸ ἀποκλήθηκαν Ἕλλοποι, διατηρῶντας ταυτόχρονα καὶ το προηγούμενό τους, το Σέλλοι, μόνο οἱ ἱερεῖς ποῦ ὑπηρετοῦσαν στὸν Ναό αὐτὸ.

Το δεύτερο το Σέλλοι, το εἶχαν πρὶν πᾶνε (στὴν πεδιάδα της Ἑλλοπίας, ὅπου καὶ το Ἑλλοποι, καὶ στὴν κοιλάδα αὐτῆς Τομάρου, σημερινή Ὀλύτσικας, ἀπὸ ὅπου καὶ το τρίτο τους ὄνομα Τόμαροι, ἡ Τούμαροι) στὴν Δωδώνη. Αὐτὸ το εἶχαν πάρει ἀπὸ την πελασγική πόλη της Θεσπρωτίας Ἕλλα, ἡ Σέλλα ποῦ καὶ αὐτὴ το εἶχε πάρει ἀπὸ τον ποταμό Σελλήεντα (Κωκκυτόν) της αὐτῆς περιοχῆς.

3ος) Ὅλοι οἱ μετά-ὀμηρικοί Συγγραφεῖς, οἱ Ἀλεξανδρινοί, Ρωμαῖοι καὶ Βυζαντινοί Ἱστορικοί καὶ Λεξικογράφοι, ὅπως καὶ οἱ Νέοι, Νεώτεροι καὶ Σύγχρονοι Ἕλληνες καὶ ξένοι Ἱστορικοί, Φιλόλογοι, Ἐθνολόγοι καὶ Γλωσσολόγοι ἐνῶ στηρίζονται, κυρίως, στὴν ὁμηρική ἐτυμολόγηση ἔχουν ταυτοχρόνως υἱοθετήσει καὶ την ἑρμηνεία του Ἀπολλόδωρου, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἔχουμε δεῖ σε προηγούμενες σελίδες καὶ ὅπως θὰ ξαναδοῦμε ἀμέσως παρακάτω, γράφει: "Ο ἴδιος μὲν ὁ Ἕλλην ὀνόμασε Ἕλληνας αὐτούς ποῦ πρωτύτερα ὀνομάζοντο Γραικοί...".

Μόνο οἱ τρεῖς παραπάνω λόγοι ἀποκλείουν, καὶ την πιθανότητα ἀκόμα νὰ εἶναι σωστή ἡ ἐτυμολόγηση του Ὁμήρου καὶ κατ' ἐπεκτάσει καὶ ὅλες οἱ ἄλλες, ποῦ στηρίζονται σ' αὐτὴν ἡ στὰ ὀνόματα Ἕλλος -Ἕλλοι, Σέλλος-Σέλλοι.

Ἑπομένως το Ἕλλην-Έλληνες, ἡ Ἑλλαν της δωρικῆς καὶ αἰολικῆς, δὲν μπορεῖ νὰ παράγεται, οὔτε ἀπὸ το Ἕλλας, οὔτε ἀπὸ το Ἑλλοι ή Σέλλοι, οὔτε ἀπὸ το Ἑλλα ή Σέλλα.

Οὔτε ἡ γραμματική του ἐτυμολογία, οὔτε, κυρίως, ἡ ἐννοιολογική του σημασία του ἀφήνουν περιθώρια νὰ προέρχεται ἀπ' αὐτή. Ἀντιθέτως, ὅπως προαναφέρεται, το Ἑλλάς παράγεται ἀπ' αὐτό.

ΙΩΑΝΝΗΣ Π. ΦΟΥΡΑΚΗΣ, "Ἑβραῖοι: Οἱ Πλαστογράφοι της Ἑλληνικής Ἱστορίας", Βιβλίο Πρῶτο - Ἡμίτομος Α', σελ. 36-40.