Ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ Ἕλληνες

Εἰς τον Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην κεφ. 12 § 20-23 διαβάζουμε:Ἦσαν δὲ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἶνα προσκυνήσωσιν ἐν τὴ ἑορτή. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδά της Γαλιλλαίας καὶ ἠρώτων αὐτόν λέγοντες: κύριε θέλομεν τον Ἰησοῦν ἰδεῖν.
Ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέα καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ, ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων: “ Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἶνα δοξασθῆ ὁ υἱός του Ἀνθρώπου”.
Ἡ φράση αὐτή του Ἰησοῦ εἶναι ἡμιτελής, διότι
δὲν δίδεται ἐξήγηση πώς θὰ δοξασθῆ ὁ “Υἱός του Ἀνθρώπου”.
Ὅπως ἀναφέρει ὁ Μενέλαος Παγουλάτος εἰς το βιβλίον του “Ἀνθολόγιον Πατριδογνωσίας”, το ἔτος 1974 ὁ καθηγητής Ἐλευθ. Πρόκος –ἐπίτιμος καθηγητής ξένων πανεπιστημίων- συμμετέχων σε ἐπιστημονική ἐπιτροπή της UNESCO, ἀνεκάλυψε σε μία βιβλιοθήκη του Βατικανοῦ, χειρόγραφο του ΕΥΣΕΒΙΟΥ του ΠΑΜΦΙΛΟΥ, ἐπισκόπου Καισαρείας, 265 μ.Χ., το ὁποῖον περιέχει την συνέχεια της ὡς ἄνω φράσεως ὡς ἐξῆς:“Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἶνα δοξασθῇ ὁ Υἱός του Ἀνθρώπου. Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεί, φυτόν οὐράνιον καὶ Βλάστημα θεῖον ἡκριβωμένον, λογισμόν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην.”
Διότι μόνη ἡ Ἑλλὰς γεννᾶ ἀνθρώπους φυτόν ἐκ του οὐρανοῦ καὶ του Θεοῦ Βλάστημα ἐξακριβωμένον ἀπογεννῶσα λογικήν σκέψιν, ἰδιοποιουμένη την ἐπιστήμην.
Πιστεύω ὅτι αὐτὴ ἡ περικοπή θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται καὶ νὰ ἀναλύεται εἰς τοὺς ἱερούς ναούς ἰδιαίτερα, ἀφοῦ μάλιστα ἀπευθύνεται σε Ἕλληνες ὀρθοδόξους. Αὐτό τουλάχιστον ἀπαιτεί καὶ το δίπτυχον Ἕλληνο - Ὀρθοδοξία.
Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἰησοῦς ὁμιλεῖ ἔτσι καὶ ἐναποθέτει την δόξαν Του εἰς τους Έλληνας και πλέκει ἐγκώμιον διὰ την Ἑλλάδα καὶ δὲν πιστεύει ὅτι θὰ δοξασθῆ ἀπὸ τον “περιούσιον λαόν” του Θεοῦ δηλ. τους Ἑβραίους;
Πιστεύω ὅτι ἡ ἐξήγησις εἶναι ἁπλῆ: Ὅλη ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ ταυτίζεται ἀπόλυτα με την ἀρχαίαν Ἑλληνικήν φιλοσοφίαν καὶ σκέψιν καὶ ὥς πρὸς αὐτὸ ὑπάρχει σωρεία παραδειγμάτων.
Ἐνδεικτικά ἀναφέρω τα ἐξῆς:
Ἰησοῦς: “Ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται.        ”Χείλων ὁ Λακεδαιμόνιος (600 π.Χ.): “Τα μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῦν (ὁ Θεός), τα δὲ ταπεινά ὑψοῦν.”
Ἰησοῦς: “ ἀγαπᾶτε τους ἐχθροὺς ὑμῶν” Ματθ.κεφ.5 §44

Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιείν.”

Ἰησοῦς: “ Εὐεργετεῖτε ἐκείνους ποῦ σας μισοῦν” Ματθ.κεφ.5 §44.

Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δὲ ἐχθρὸν εὐεργετεῖν”.

Ιησούς: “ Οὐκ ἐπιορκήσεις” Ματθ.κεφ.5 §33.

Πυθαγόρας: (580 π. Χ.) “Σέβου ὅρκον.”

Ἰησοῦς: “ Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες την δικαιοσύνην.

”Πλάτων (427 π.Χ.): “Ἡ δικαιοσύνη εἶναι το μεγαλύτερον ἀγαθὸν γιὰ την ἴδια την ψυχήν.”Καὶ ὁ χρυσός κανών
Ἰησοῦς: “Ὅλα ὅσα θέλετε νὰ σας κάνουν οἵ ἄνθρωποι, κάνετε καὶ σεῖς τα ἴδια σ΄ αὐτούς.” Ματθ.κεφ.7 §12

Ἰσοκράτης (430 π.Χ.): “Μὴν κάνετε στοὺς ἄλλους ἐκεῖνα γιὰ τα ὁποία ἐσεῖς θυμώνετε ὅταν τα κάνουν οἱ ἄλλοι σε σας.”
Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὅλο το ἠθικὸν δίδαγμα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ταυτισμένο με το ἀρχαῖον Ἑλληνικόν πνεῦμα. Καὶ ἐδῶ νομίζω ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ γίνεται ἀναφορὰ στοὺς ἱερούς Ἑλληνορθόδοξους Ναούς γιὰ το ποῖοι πρωτοεῖπαν τα μεγάλα αὐτὰ ἠθικὰ διδάγματα.
Βλέποντας λοιπόν ὁ Ἰησοῦς τους Ἕλληνες νὰ ἔρχονται πρὸς Αὐτόν, διαβλέπει ὅτι μόνον διὰ μέσου τοῦ Ἑλληνισμοῦ θὰ ἠδύνατο νὰ διαδοθεῖ ἡ διδασκαλία Του –πρᾶγμα το ὁποῖον ἀκριβῶς ἔτσι συνέβη- καὶ εἶναι ὄντος μία τεράστια ἀναγνώριση του Ἑλληνικοῦ πνεύματος ἀπὸ Αὐτὸν τον ἴδιον τον Υἱόν του Ἀνθρώπου.
Τι μεγαλεῖο ἀλήθεια καὶ τι ἀρετὴ στὸ πρόσωπο του Θεανθρώπου!
Ὅταν λοιπόν ὁ ἱδρυτής της θρησκείας της ἀγάπης ὁμιλεῖ ἔτσι γιὰ την Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, ἐμεῖς τι ἄλλο μποροῦμε νὰ ποῦμε περισσότερον;
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα μετά Χριστόν τὰ λόγια τοῦ Ἰησοῦ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά πρέπει νὰ γίνουν ὁ Φάρος ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει διὰ της ἀρετῆς καὶ της δικαιοσύνης εἰς την ἀναζήτησιν τοῦ Θείου, ὥστε νὰ ἐκπληρώσουμε την ἀποστολήν μας διὰ της τελειοποιήσεως ὡς πνευματικῶν ἀνθρώπων ἐπὶ της Γῆς.