«Σῦν Ἀθηνᾶ καὶ χεῖρα κίνει»
«Σῦν Ἀθηνᾶ καὶ χεῖρα κίνει» λέμε σε ὅσους τα περιμένουν ὅλα ἀπὸ το Θεό ἡ την τύχη, χωρίς νὰ κάνουν τίποτα οἱ ἴδιοι σε μιά στιγμή της ζωῆς τους!
Ὁρισμένοι ἀποδίδουν την ἀρχὴ της συγκεκριμένης φράσης στὸν Ὅμηρο, ἐνῶ ἄλλοι στὸν Εὐριπίδη.
Στοὺς μύθους του Αἰσώπου ἀναφέρεται ὅτι ἡ φράση εἰπώθηκε ἀπὸ κάποιο ναυαγό (πλούσιο Ἀθηναῖο), ὁ ὁποῖος, ἀντὶ νὰ ἐπιχειρήσει νὰ κολυμπήσει γιὰ νὰ σωθεῖ, ξέκανε παρακλήσεις στὴ θεά Ἀθηνᾶ νὰ τον γλυτώσει χωρίς αὐτὸς νὰ κάνει την παραμικρή προσπάθεια νὰ σωθεῖ.
Σχετικός εἶναι καὶ ὁ μῦθος του Αἰσώπου με τον βοηλάτη, ὁ ὁποῖος ὅταν το ἁμάξι ποὺ ὡδηγοῦσε ἔπεσε μέσα σε ἕνα φαράγγι, «ἀργός ἵστατο τῷ Ἡρακλεϊ προσευχόμενος. Ὁ δὲ θεός ἐπιστὰς εἰπὲ: “τῶν τροχῶν ἅπτου, καὶ τοὺς βόας νύττε, καὶ τότε τῷ θεῶ εὔχου, ὅταν καυτός τι ποιῆς· μὴ μέντοιγε μάτην εὔχου». Δηλαδή, πιάσε τους τροχούς καὶ τα βόδια καὶ μετά νὰ προσευχηθείς στὸ θεό, ὅταν κι ἐσὺ ὁ ἴδιος κάνεις κάτι, διαφορετικά προσεύχεσαι μάταια.
