ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ
Οἱ
ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἐπειδή γνώριζαν
καλὰ τὰ μυστικά τοῦ κρασιοῦ ( εἶχαν
ἁλῶστε καὶ ἀρμόδιο θεὸ τὸν Διόνυσο)
δὲν ἔχαναν τὴν εὐκαιρία σέ κάθε
περίπτωση νά γράφουν καὶ νὰ τραγουδοῦν
γι΄ αὐτὰ καὶ τις ἰδιότητες του . Ἔτσι
τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ ποὺ ἔχει
διαδώσει ὁ Ἀθηναῖος ἀναφέρεται
στὸ ἔργο τοῦ Εὐβούλου μὲ τὸν τίτλο
<< Διόνυσος ἤ Σεμέλη >> Σ΄ αὐτὸ
συμφωνοῦν καὶ ἄλλοι ἑπόμενοι
χρονικῶς συγγραφεῖς ὅπως ὁ Κλήμης
ὁ Ἀλεξανδρεύς ὁ Ζηνόβιος ἀλλὰ καὶ
ὁ ἴδιος “ Ἀθηναῖος , τὸ ποίημα
εἶναι γραμμένο μὲ γνώση καὶ μὲ
χαρακτηριστικὸ ἑλληνικὸ ὕφος .
Εἰδικὰ στὸ σημεῖο ποῦ λέει <<
ἅμα χυθῆ πολύς σ΄ μικρὸ ἀγγεῖο βάζει
εὔκολα τρικλοποδία σ΄ ἐκεῖνους ποὺ
τὸν ἤπιαν>>
καὶ
ἐννοει τὴν κοιλιὰ τοῦ ἀνθρώπου
μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε τὸ ὡραῖο
ὑφος τοῦ ποιητοῦ . κυρίος ὁμος νὰ
τηροῦμε τὶς συμβουλὲς του.
θὰ
διαπιστώσουμε πόση σοφία πράγματι
εὑρίσκεται κλεισμένη σ΄ ἕνα ποίημα
!!! Ἄς ἀκολουθήσουμε τὶς συμβουλὲς
αὐτὲς
γιὰ
τὸ μέτρο καὶ θὰ ἔχουμε ὑγεία καὶ
εὐθυμία Ἄν τὸ παραβοῦμε καὶ τὸ
παραβοῦμε καὶ τὸ ξεπεράσουμε θὰ
ὑποστοῦμε ὅλες τίς ἄσχημες συνέπειες
τῶν πράξεων μας .
ΤΟ
ΠΟΙΗΜΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ
Εὔβουλος
δὲ ποιεῖ τὸν Διόνυσον λέγοντας
τρεῖς γάρ μόνους κρατῆρας ἐγκεραννύω
τοῖς εὖ φρονοῦσι τὸν μὲν ὑγιείας
ἕναν , ὄν πρῶτον ἐκπίνουσι τὸν σὲ
δεύτερον ἔρωτος ἡδονῆς τὲ τὸν
τρίτο δ΄ ὑπνοῦ, ὄν ἐκπιόντες οἱ
σοφοὶ κεκλημένοι οἴκαδε βαδίζουσι.
Ὁδὲ πέμπτος βοῆς ἕκτος δὲ κώμων
ἕβδομος δ΄ ὑπωπίων <<ὁδ΄>>
ὄγδοος κλητῆρος ὁ δ΄ ἔνατος χολῆς
δέκατος δὲ μανίας ὥστε καὶ βάλλειν
ποιεῖ . Πολύς γάρ εις ἕν μικρόν
ἀγγεῖον χυθείς ὑποσκελίζει ῥᾶστα
τοὺς πεπωκότας / Ἀθήναιος 2, 34, 2,3
131
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΠΟΔΟΣΙΣ
Ὁ
Εὕβουλος παριστᾶ τὸν Διόνυσο νά
λέγη. << κρατῆρες γιὰ τούς φρόνιμους
τρεῖς ἔχω στὴν χρήση καὶ ἀνακατεύω
τὸ κρασί.
Τὸν
ἕναν τὸν ἔκανε γιὰ τὴν ὑγεία ποὺ
πρῶτο πίνουν ὅλοι, τὸν Δεύτερο τὸν
ἔκανε γιά ἔρωτα καὶ τὴν ἡδονή.
Τὸν τρίτο γιὰ τὸν ὕπνο.
Κι
οἱ καλεσμένοι μόλυς πιοῦν στὸ σπίτι
τους γυρίζουν σὰν ἄνθρωποι σοφοὶ.
Ἄν
λές τὸν Τέταρτο , δέν εἶναι δικὸς
μας, αὐτὸς ἀνήκει στίς βρισιές , ὅπως
ὁ Πέμπτος στὶς φωνές.
Κί
ὁ ἕκτος στὸ τρίκλισμα καὶ τὸ ἄτακτο
τραγούδι, Ὁ Ἕβδομος τὰ μοῦτρα σπάει.
Ὁ Ὄγδοος γιὰ δίκη στὸ δικαστήριο
καλεῖ
, Ὁ Ἔνατος ἐξάπτει ( καὶ στὸν θυμὸ
ξεσπάει ), Ὁ Δέκατος στὴν τρέλλα,
αὐτὴν
πού ἅμα χυθῆ σ΄ ἕνα μικρὸ ἀγγεῖο(
ἐννοεῖ τὸ στομάχι )
