Ποῖα ἦταν στὴν μυθολογία ἡ Καλλιρόη; Ὅλα ὅσα δὲν γνωρίζουμε Ἄγνωστες πτυχές της γιὰ την ἐρωτική της ζωή…
Ἄλλη μία Καλλιρρόη της ἑλληνικῆς μυθολογίας, ἦταν μία ὄμορφη παρθένος ἀπὸ την Καλυδώνα. Ἦταν τόσο ὄμορφη, ποῦ ἀρκετοί ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ διεκδικοῦσαν νὰ κερδίσουν την ἀγάπη της. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἦταν ὁ Κόρεσος, ἱερέας του θεοῦ Διόνυσου, ποῦ την ἐρωτεύτηκε παράφορα. Παρόλο ποῦ η θέση του, δὲν του ἐπέτρεπε νὰ ἔχει πάθη, κυνηγοῦσε ἔντονα την ὄμορφη Καλλιρρόη, ἡ ὁποία ἀπέκρουε συνεχῶς τις ἐρωτικές του πιέσεις.
Ὁ Κόρεσος παραπονέθηκε γιὰ την ἄρνηση της Καλλιρρόης στὸν Διόνυσο, με ἀποτέλεσμα ὁ θεός νὰ στείλει στοὺς κατοίκους της Καλυδώνας τρέλα.
Οἱ Καλυδῶνιοι συμπεριφέρονταν σὰν μανιασμένοι μεταξύ τους καὶ ἡ πόλη κινδύνευε νὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τους ἴδιους της τους κατοίκους. Ὅταν ἐπισκέφτηκαν το μαντεῖο της Δωδώνης γιὰ νὰ τους συμβουλεύσει πώς θὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὴ την κατάσταση, δέχτηκαν χρησμό ποῦ ἔλεγε ὅτι ὄφειλαν νὰ θυσιάσουν στὸν Διόνυσο, την ὑπαίτιο της ὁμαδικῆς παραφροσύνης, Καλλιρρόη ἡ ὁποιονδήποτε ἄλλο θὰ ἔπαιρνε τὴ θέση της. Ὅταν ἔφεραν την ἄτυχη κοπέλα στὸ ναό του Διονύσου γιὰ νὰ θυσιαστεῖ, την ἐκτελέση θὰ την πραγματοποιοῦσε ὁ Κόρεσος. Ἀλλὰ ἐκεῖνος, παρέμενε ἀκόμη ἐρωτευμένος μαζί της, δὲν ἄντεξε νὰ θυσιάσει την κοπέλα, ὁπότε αὐτοκτόνησε, παίρνοντας τὴ θέση της, γιὰ νὰ γλυτώσει ἡ ἴδια. Στὴ συνέχεια, ἡ Καλλιρρόη ἀναγνωρίζοντας το μεγαλεῖο της ἀγάπης του Κόρεσου, ἀπὸ τις τύψεις καὶ την ντροπή της, ἔπεσε μέσα στὴ λιμνούλα μιᾶς πηγῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ τότε πῆρε το ὄνομα της.
Ὁ μῦθος της Καλλιρρόης καὶ του Κόρεσου ἀναφέρεται μόνο στὸν Παυσανία, ὁ ὁποῖος δὲ ταυτίζει ρητά αὐτὴν την Καλλιρρόη με την κόρη του Ἀχελώου.
Ἡ ἑρμηνεία του παραπάνω μύθου εἶναι πολύ εὔκολη, ἄν ὑπολογίσουμε πῶς ὁ Διόνυσος εἶναι ἕνας θεός ποῦ καθιερώθηκε πολύ ἀργὰ, στὶς ἀρχὲς τῶν ἱστορικῶν χρόνων, καθώς καὶ ὅτι ἡ Καλυδώνα εἶχε μία παράδοση «Ἀσέβειας» μία ποῦ δὲν θυσίαζαν καὶ στὴν Ἄρτεμι, ἐξ οὐ καὶ ἡ τιμωρία του «Καλυδώνιου Κάπρου». Ἐπίσης, ἄς ὑπολογίσουμε πῶς ὅλοι οἱ μῦθοι γιὰ την καθιέρωση της Διονυσιακῆς λατρείας λένε πώς αὐτὸ ἔγινε αἱματηρά καὶ «περίεργα». Οὐσιαστικά ἡ λατρεία του θεοῦ ἐπιβλήθηκε με βία. Προφανῶς, λοιπόν, ἡ ἄρνηση της Καλλιρρόης ἐξελήφθη ὡς γενική ἀποτίμηση της λατρείας του Διονύσου (μία ποῦ ὁ Κόρεσος ἦταν ἱερέας του) καὶ ἔτσι, οἱ ἱερεῖς του καλλιέργησαν ὁμαδική ψύχωση ἐνοχῆς στὸν πληθυσμό, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ὅτι χρησιμοποίησαν καὶ «βότανα» γιὰ νὰ το ἐπιτύχουν.
Ὁ Κόρεσος καὶ ο ἔρωτάς του ὅμως ἦταν ὁ «ἀδύνατος κρίκος» του σχεδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου