Οἱ Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ

Οι Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ






Οἱ ψαλμοί του βασιλέως Δαυίδ, ἕνα ἐκ των 49 βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, θεωροῦνται ἀναπόσπαστο κομμάτι της χριστιανικῆς διδασκαλίας

καὶ του τελετουργικοῦ μέσα στὸ ὁποῖο εἶναι διάσπαρτοι, εἴτε ὁλόκληροι, εἴτε μέρος αἰτῶν.
Ἡ ὠφέλεια τους ἀναγνωρίζεται ἀπὸ πολλούς πατέρες της Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε την ἄποψη κάποιων ἐξ' αὐτῶν γιὰ τους ψαλμούς:


Μέγας Βασίλειος: "Ο ψαλμός ἀποκοιμίζει την ἀγριότητα της ψυχῆς...εἶναι γαλήνη των ψυχῶν μας, μᾶς δίνει ὦσαν ἕνα βραβεῖον την εἰρήνην με το νὰ καθησυχάζει την ταραχήν καὶ τα κύματα τῶν λογισμῶν μας. Διότι καταπραϋνεῖ τον θυμόν της ψυχῆς καὶ χαλιναγωγεῖ την πρὸς την ἀκολασία κλίσιν του ἀνθρώπου...ὁ ψαλμός εἶναι συμβοηθός της φιλίας, ἑνώσης των χωρισμένων, μέσον πρὸς συμφιλίωσιν των ἐχθρευομένων. Μας δίδει καὶ το μέγιστον ἀπὸ ὅλα τα ἀγαθά, μας δίδει την ἀγάπην. Διώκει τους δαίμονας καὶ προσκαλεῖ την βοήθεια των ἀγγέλων. Εἶναι ὅπλον ἐναντίον τῶν νυκτερινῶν φόβων μας καὶ ἀνάπαυσις ἀπὸ τους ἡμερινούς κόπους¨.

Γέροντας Παϊσιος: "Βλέπετε το ψαλτήρι ποῦ εἶναι γραμμένο με θεῖο φωτισμό, τι βαθειά νοήματα ἔχει! Μάζεψε, ἄν θέλεις, ὅλους τους θεολόγους, ὅλους τους φιλολόγους, καὶ θὰ δῆς ὅτι ἕνα ψαλμό με τέτοιο βάθος δὲν μποροῦν νὰ φτιάξουν! Ἐνῶ ὁ Δαυίδ ἦταν ἀγράμματος, ἀλλὰ βλέπεις καθαρά πῶς τον ὡδηγοῦσε τον πνεῦμα του Θέου".
Γέροντας Πορφύριος: "Ἔχουν δύναμη οἱ ψαλμοί, πολύ μεγάλη δύναμη, γιατί γράφτηκαν με πολλά δάκρυα καὶ πολλή ταπείνωση. Τέτοια ταπείνωση ποῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶπε:"Βρῆκα ἀνάπαυση μόνο στὴν καρδιά του Δαυίδ".

Δυστυχῶς τα πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι. Θὰ ποῦν τώρα οἱ περισσότεροι ποῦ διαβάζουν αὐτὲς τις γραμμές: "ποιός νομίζεις ὅτι εἶσαι, ἀρθρογράφε, ποῦ τολμᾶς καὶ ἀμφισβητεῖς τα λεγόμενα αὐτῶν των ἁγίων ἀνθρώπων" !; Καὶ τους ἀπαντῶ ὅτι εἶμαι ἁπλᾶ ἕνας ποῦ διάβασε τους 150 ψαλμούς του Δαυίδ καὶ δὲν αἰσθάνθηκε τίποτε το πνευματικό κατά την ἀνάγνωση τους. Κάποιοι ψαλμοί εἶναι πιὸ ἤπιοι στὰ νοήματα τους, γι' αὐτὸ καὶ χρησιμοποιοῦνται στὸ τυπικό της Ἐκκλησίας, σε σχέση με ἄλλους, ὁποῦ διαβάζουμε ἀκραία πράγματα. Πιστέψτε με, δὲν ὑπάρχει τίποτα ψυχωφέλιμο στοὺς ψαλμούς καὶ με αὐτὸ θὰ ἀσχοληθῶ σε αὐτὴν τὴ σειρά ἄρθρων. Σε αὐτὸ το πρῶτο μέρος θὰ ἐπικεντρωθῶ σε ἐκείνους τους ψαλμούς στοὺς ὁποίους φαίνεται το μένος καὶ η ὀργὴ του θεοῦ των Ἑβραίων (Γιαχβέ) καὶ το μῖσος του γιὰ τους ἐχθρούς/ἁμαρτωλούς.:

Ψαλ. 2,11 δουλεύσατε τῷ Κύριῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ.
Ψαλ. 2,11 Ὑπηρετήσατε τον Κύριον με φόβον, καὶ χαρεῖτε με τρόμο.

Σχόλιο: Βλέπουμε ἐδῶ το σκεπτικό σύμφωνα με το ὁποῖο ὑπηρετεῖς το θεῖο με τρόμο, φοβούμενος τις συνέπειες τυχόν ἀνυπακοή ἀπέναντι του. Φτιάχνουμε λοιπόν την εἰκόνα ἑνὸς θεοῦ ποῦ κερδίζει την ἀποταγή των ὀπαδῶν του ἀπὸ συμφέρον μόνο καὶ ὄχι πίστη ἀληθινή καὶ ἐθελούσια. Το θέμα ὅμως εἶναι, νὰ βαδίζεις το φωτεινό μονοπάτι, ὄχι ἁπλὰ ἐπειδὴ φοβᾶσαι το σκοτάδι, ἀλλὰ διότι προτιμᾶς την νοοτροπία του φωτός.

Ψαλ. 5,6 οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου. ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν·

Ψαλ. 5,6 Οὔτε εἶναι δυνατόν νὰ σταθοῦν ἐμπρὸς εἰς τα μάτια σου αὐτοὶ ποῦ καταπατοῦν τον Νομον σου. Σύ ἐμίσησες ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἔργον τῶν νὰ πράττουν την ἀνομίαν.

Ψαλ. 5,7 ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος. ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται Κύριος.

Ψαλ. 5,7 θὰ ἐξολοθρεύσης, Κύριε, ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι λέγουν ψεύδη. Τον αἰμοχαρή ἀνθρώπων, ὅπως ἐπίσης καὶ τον δόλιον, τους ἀποστρέφεται μετά βδελυγμίας ὁ Κύριος.

Σχόλιο: Ο Θεός λοιπόν, σύμφωνα με τους "θεόπνευστους" ψαλμούς, μισεῖ τους ἁμαρτωλούς καὶ θεωρεῖ βδελύγματα τους ψεῦτες, τους δολοφόνους καὶ τους πονηρούς, γι' αὐτὸ καὶ τους ἐξολοθρεύει. Μπορεῖτε ἐσεῖς νὰ φανταστεῖτε τον Χριστό, την ἀπόλυτη ἐκφράση της ἀγάπης, της φιλευσπλαχνίας καὶ του ἐλέους, νὰ μισεῖ τους ἁμαρτωλούς γιὰ τους ὁποίους σταυρώθηκε;;; Προσωπικά, οὔτε κατά διάνοια. Κάποιοι ἔχουν ἀντίθετη ἄποψη παρ' ὅλα αὐτὰ......

Ψαλ. 33,17 πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακὰ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν.
Ψαλ. 33,17 Ἀντιθέτως, το πρόσωπον του Κυρίου ἔχει στραφῆ ἐναντίον τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ τους ἐξολοθρεύση ἀπὸ την γῆν καὶ νὰ σβήση την ἀνάμνησίν τῶν.

Σχόλιο: Ο Θεός λοιπόν παρουσιάζεται τόσο μοχθηρός ποῦ ἐξολοθρεύει τους ἁμαρτωλούς σε σημεῖο νὰ χάνεται καὶ ἡ ἀνάμνηση τους.


Ψαλ. 51,7 διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς καθέλοι σε εἰς τέλος· ἐκτίλαι σε καὶ μεταναστεύσαι σε ἀπὸ σκηνώματός σου καὶ τὸ ῥίζωμά σου ἐκ γῆς ζώντων. 

Ψαλ. 51,7 Δία τοῦτο ὁ Θεός θὰ σε κατακρημνίση, θὰ σε ξεριζώση ἐντελῶς. Θά σε ἐκδιώξη καὶ θὰ σε ἐξορίση ἀπὸ την πατρίδα σου, καὶ αὐτὰς ἀκόμη τας ρίζας των ἀπογόνων σου θὰ ἐξαφανίση ἐκ μέσου των ζώντων.

Σχόλιο: Δὲν την γλυτώνουν οὔτε οἱ ἀπόγονοι! Τιμωροῦνται καὶ αὐτοὶ γιὰ τις ἁμαρτίες τῶν προπατόρων τους!


Ψαλ. 54,22 διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργῆς τοῦ προσώπου αὐτοῦ.......
Ψαλ. 54,22 Διεμελίσθησαν καὶ ἐξεσχίσθησαν εἰς κομμάτια ἀπὸ την ὀργὴ του προσώπου του Κυρίου....

Σχόλιο: Εἶναι τραγελαφικό ὅτι κάποιοι συμπεριλαμβάνουν στὴν προσευχή τους λόγια ὅπως αὐτὰ, περί διαμελισμοῦ τῶν "ἁμαρτωλῶν" ἀνθρώπων.


Ψαλ. 67,22 πλὴν ὁ Θεὸς συνθλάσει κεφαλὰς ἐχθρῶν αὐτοῦ, κορυφὴν τριχὸς διαπορευομένων ἐν πλημμελείαις αὐτῶν.
Ψαλ. 67,22 Ἀλλὰ ὁ Θεός θὰ συντρίψη τας κεφαλάς των ἐχθρῶν του, τας στολισμένας με πλουσίαν ὑπερήφανον κόμην ποῦ περιφέρονται μέσα εἰς τας ἁμαρτίας των.

Ψαλ. 67,23 εἶπε Κύριος· ἐκ Βασὰν ἐπιστρέψω, ἐπιστρέψω ἐν βυθοῖς θαλάσσης.
Ψαλ. 67,23 Εἶπεν ὁ Κύριος· Θὰ ἐπαναφέρω τους ἐχθρούς ἀπὸ το ὄρος Βασάν, θὰ τους ἀνασύρω ἀπὸ τους βυθούς της θαλάσσης.

Ψαλ. 67,24 ὅπως ἂν βαφῇ ὁ πούς σου ἐν αἵματι, ἡ γλῶσσα τῶν κυνῶν σου ἐξ ἐχθρῶν παρ᾿ αὐτοῦ.
Ψαλ. 67,24 διὰ νὰ σφαγοῦν καὶ νὰ ρεύση τόσον ἄφθονον το αἷμα των, ὥστε εἰς αὐτὸ νὰ βαφοῦν, ὦ Ἰσραηλῖται, οἱ πόδες σας, καὶ αἱ γλῶσσαι τῶν σκυλιῶν σας νὰ βαφοῦν καὶ αὐταὶ στὸ αἷμα τῶν ἐχθρῶν σας.

Σχόλιο: Οἱ γλαφυρές περιγραφές αἱματοκυλίσματος καὶ βίας συνεχίζονται. Ο ψαλμός ἀναφέρεται στὴν σφαγή των ἐχθρῶν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὡστόσο κάποιοι καταφέρνουν καὶ διακρίνουν μία πνευματικότητα μέσα σε ὅλο αὐτὸ το σκηνικό. Εἶναι εἰρωνικό, πώς ὁ Μέγας Βασίλειος παρουσίαζε τους ψαλμούς σὰν συμβοηθούς της φιλίας καὶ μέσο συμφιλίωσης τῶν ἐχθρευομένων, ἀφ' ἧς στιγμῆς μόνο κακία, μῖσος καὶ ἀποτροπιασμός ἐκπορεύεται ἀπὸ τον Δαυίδ, στὸ ἔργο του γιὰ τους ἐχθροὺς του Ἰσραήλ.


Ψαλ. 79,5 Κύριε ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ἕως πότε ὀργίζῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν δούλων σου;
Ψαλ. 79,5 Κύριε καὶ Θεέ των δυνάμεων, ἑως πότε θὰ ὀργίζεσαι ἐναντίον δὲ καὶ αὐτῆς της προσευχῆς τῶν δούλων σου;

Σχόλιο: Ο θεός τῶν Ἑβραίων, ποῦ μας τον παρουσιάζουν καὶ σὰν δικό μας Θεό, στρέφεται αὐτὴ τὴ φορά ἐναντίον τῶν πιστῶν του, τῶν ὁποίων μέχρι καὶ ἡ προσευχή, του προκαλεῖ ὀργῇ. Εἶναι δυνατόν ὁ πραγματικός Θεός νὰ ὀργίζεται με το μόνο μέσο ποῦ ἔχουμε γιὰ νὰ ἐπικοινωνούμε μαζί Του καὶ νὰ Τον θυμόμαστε ὅπως μας ζήτησε;;;


Ψαλ. 109,5 Κύριος ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς·
Ψαλ. 109,5 Ὁ Κύριος, ἐκ δεξιῶν σου, θὰ συντρίψη κατά την ἡμέραν της ὀργῆς του τους βασιλεῖς της γῆς,

Ψαλ. 109,6 κρινεῖ ἐν τοῖς ἔθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν.
Ψαλ. 109,6 Θά κρίνη ὅλα τα ἔθνη, θὰ γεμίση με πτώματα την οἰκουμένην, θὰ συντρίψη τας κεφαλάς πολλῶν.

Σχόλιο: Κάτι δὲν "κολλάει" ἐδῶ....ἐγώ ἤξερα ὅτι ὁ Χριστός εἶπε: «οὐ γὰρ ἦλθον ἶνα κρίνω τον κόσμον, ἀλλ' ἶνα σώσω τον κόσμον» (Ιωάν. ιβ'47),
Φυσικά μόνο γιὰ πνευματική σωτηρία δὲν διαβάζουμε στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα, ἀλλὰ γιὰ θάνατο ποῦ ἐπέρχεται ἀπὸ κάποιον ὁ ὁποῖος ὁμοιάζει περισσότερο με ἕναν βάναυσο καὶ αἱμοδιψή πολέμαρχο, παρά με ἕναν ἀπαθῆ καὶ ἄμεμπτο θεό.


Ψαλ. 128,4 Κύριος δίκαιος συνέκοψεν αὐχένας ἁμαρτωλῶν.
Ψαλ. 128,4 Ἀλλ' ὁ δίκαιος Κύριος κατέκοψε τους αὐχένας τῶν ἁμαρτωλῶν.

Ψαλ. 128,5 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω πάντες οἱ μισοῦντες Σιών.
Ψαλ. 128,5 Ἄς κατεντροπιασθοῦν καὶ ἄς στραφοῦν ἐντροπιασμένοι πρὸς τα ὀπίσω ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μισοῦν την ἁγίαν Σιών, την Ἱερουσαλήμ.

Σχόλιο: Νά ξέρετε, εἴμαστε πολύ τυχεροί ποῦ ὁ Χριστός δὲν εἶναι το ἴδιο πρόσωπο με τον μισητό καὶ αἱμοβόρο Γιαχβέ- Σατανᾶ καὶ μποροῦμε, ὄντας ἁμαρτωλοί, νὰ διαβάζουμε τις γραμμές αὐτὲς με τα κεφάλια μας στὴν θέση τους. Πάντως ἡ ἐμμονὴ καὶ ἡ ἐπιθυμία γιὰ καταστροφή των ἐχθρῶν της Σιών εἶναι ἐμφανῆς στούς ψαλμούς. Λογικό, ἀφοῦ ὁ Σαμαέλ φροντίζει γιὰ τα δικά του πνευματικά παιδιά καὶ ἐκτελεστές του θελήματός του.


Αὐτὰ εἶναι κάποια ἀπὸ τα χωρία των ψαλμῶν , ὁποῦ γίνεται λόγος γιὰ την ἀπύθμενη ὀργῇ του Γιαλνταμπαώθ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν/ἁμαρτωλῶν.
 μία πρώτη ἰδέα γιὰ το πνεῦμα στὸ ὁποῖο κινοῦνται οἱ ψαλμοί του Δαυίδ. '