Άγιος Στέφανος, ο πρωτομάρτυρας του Χριστού που κατήγγειλε τον Μωσαϊκό Νόμο

Ὁ Ἅγιος Στέφανος, ὁ ἀρχιδιάκονος τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ πρωτομάρτυρας του Χριστοῦ.
Σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγιογραφική περιγραφή, ἐξ αἰτίας τῆς αὔξησης τῶν μαθητῶν, οἱ Ἑλληνόφωνοι πιστοί ἀρχίσαν νὰ διαμαρτύρονται πῶς οἱ χῆρες τους δὲ δέχονταν τὴν ἁρμόζουσα προσοχή κατά τὴ διανομή τῶν τροφίμων. Ἔτσι οἱ Ἀπόστολοι σύναξαν ὅλους τοὺς μαθητές, με σκοπό νὰ ἐκλέξουν ἀνάμεσα τους ἑπτὰ βοηθούς [1], ὥστε νὰ πραγματοποιοῦν το ἔργο τῆς διανομῆς. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐκλεγέντες ἦταν καὶ ὁ Στέφανος. Ὁ Στέφανος ὅμως ἐκτὸς τῆς ἀποστολῆς ποὺ του εἶχε ἀνατεθεῖ ἔβρισκε χρόνο νὰ κηρύσσει καὶ το θεῖο Λόγο, ἐνῷ πραγματοποιοῦσε καὶ θαύματα.

Γινόταν κάποτε συζήτηση μεταξύ Ἰουδαίων, Σαδδουκαίων, Φαρισαίων καὶ Ἑλληνιστῶν γιὰ τον Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Ἄλλοι ἔλεγαν γιὰ τον Κύριο ὅτι εἶναι προφήτης, ἄλλοι ὅτι εἶναι πλάνος καὶ ἄλλοι ὅτι εἶναι υἱός του Θεοῦ.

Τότε ὁ ἀοίδιμος Στέφανος ἀφοῦ στάθηκε σε τόπο ψηλό, κήρυξε σε ὅλους την πίστη του στὸ θεάνθρωπο Ἰησοῦ, λέγοντας: "Ἄνδρες ἀδελφοί, γιατί τόσο πληθύνθηκαν οἱ κακίες σας καὶ ταράσσεται ἡ Ἱερουσαλήμ; Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ δὲ δέχτηκε στὴν καρδιά του δισταγμό γιὰ τον Κύριο. Γιατί Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἐγκατέλειψε τοὺς οὐρανούς καὶ κατέβηκε στὴ γῇ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Γεννήθηκε ἀπὸ την Παρθένο την ἁγία καὶ καθαρή, τὴ διαλεγμένη πρὶν ὁ κόσμος δημιουργηθεῖ. Αὐτὸς πόρε τις ἀδυναμίες μας καὶ βάσταξε τις ἀσθένειές μας. Ἀητός ἔκαμε νὰ ἀναβλέψουν οἱ τυφλοί. Αὐτὸς καθάρισε τους λεπρούς καὶ Αὐτὸς ἐδίωξε τὰ δαιμόνια ἀπὸ τούς δαιμονιζομένους".

Ἀκούγοντας αὐτὰ οἱ Ἰουδαῖοι ὀργίστηκαν καὶ ἔφεραν τὸν Ἅγιο Στέφανο στὸ συνέδριο τῶν ἀρχιερέων γιὰ νὰ δικαστεῖ, γιατί δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντισταθοῦν στὴ σοφία καὶ την δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος με την ὁποία μιλοῦσε.

Ἔπειτα παρουσίασαν ψευδομάρτυρες, οἱ ὁποίοις μαρτύρησαν ἐναντίον του Ἁγίου,λέγοντας: "Ἐμεῖς τὸν ἔχουμε ἀκούσει νὰ λέει βλάσφημα λόγια γιὰ τον Μωυσῆ καὶ τον ναό". Εἶχαν ὑποκινήσει τον λαό, τους προεστούς τῶν Ἰουδαίων καὶ τους γραμματεύς καὶ ψευδόμενοι ἔλεγαν: "Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲ σταματᾶ νὰ βλασφημεῖ τὸν ἅγιο τόπο του ναοῦ καὶ τον νόμο. Τὸν ἔχουμε ἀκούσει νὰ λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, Ἀητός ποὺ δὲν κατόρθωσε νὰ σώσει τὸν ἑαυτὸ του, θὰ καταστρέψει τον τόπο αὐτὸν τὸν ἱερὸ καὶ θὰ ἀλλάξει τὰ ἱερὰ ἔθιμα καὶ τους θεσμούς ποῦ μας παρέδωσε ὁ Μωυσῆς".

Ὅταν ἄκουσαν τις συκοφαντίες γιὰ τον πραότατο Στέφανο, γύρισαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι στὸ συνέδριο γιὰ νὰ δοῦν τὸν κατηγορούμενο Ἅγιο, καὶ εἶδαν το πρόσωπό του νὰ λάμπει σὰν πρόσωπο ἀγγέλου.

Οἱ Ἰουδαῖοι σύντομα συκοφάντησαν τον Στέφανο ὅτι βλασφήμησε το Μωυσῆ καὶ τὸν Γιαχβέ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγηθεῖ στὸ Συνέδριο πρὸς Ἀπολογία (Πράξεις 6, 11).

Ὁ Στέφανος τότε ἔλεγξε με σκληρούς λόγους τους Φαρισαίους, κατηγορῶντας τους γιὰ τὴν ὑποκρισία τους, συνάμα δὲ ἔπραξε καὶ μία θαρραλέα ὁμολογία πίστεως. Οἱ σύνεδροι τελικά τον ἐξέβαλαν τὴ συναγωγῆς καὶ ἔτσι θανατώθηκε διὰ λιθοβολισμοῦ ἀπὸ φανατισμένο ὄχλο (Πράξεις 8:1).

Ὁ Στέφανος λίγο πρὶν το τέλος ζήτησε ἀπὸ το Θεό νὰ συγχωρήσει τους διῶκτες του.

Τον νεκρό πλέον Στέφανο τὸν ἔθαψαν καὶ τον θρήνησαν (Πράξεις 8, 2), ἐνῶ μετά το θάνατό του ἀκολούθησε διωγμός

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 27 Δεκεμβρίου.

Ὁ Ἅγιος Στέφανος ἦταν ἕνας ἀπὸ τους πιὸ διακεκριμένους μεταξύ των ἑπτὰ διακόνων, ποῦ ἐξέλεξαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί γιὰ νὰ ἐπιστατοῦν στὶς κοινές τράπεζες τῶν ἀδελφῶν, ὥστε νὰ μὴ γίνονται λάθη καὶ τους χειροτόνησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ἄν καὶ κουραστική ἡ εὐθύνη τοῦ ἐπιστάτη γιὰ τόσους ἀδερφούς παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Στέφανος ἔβρισκε καιρό καὶ δύναμη γιὰ νὰ κηρύττει το Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Ἀποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60).

Δηλαδή ὁ Στέφανος, ποῦ ἦταν γεμᾶτος πίστη καὶ χάρισμα εὐγλωττίας δυνατό, ἔκανε μεταξύ του λαοῦ μεγάλα θαύματα, ποῦ προκαλοῦσαν κατάπληξη καὶ ἀποδείκνυαν τὴν ἀλήθεια τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος.

Ὁ Στέφανος εἶχε ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὸ κήρυγμα του εὐαγγελικοῦ λόγου καὶ στῆ φιλανθρωπική δράση. Γιὰ τὴ προσφορά καὶ τις ἀρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αὐτὸ θεράπευε ἀσθενεῖς καὶ ἀποδείκνυε τὴ δύναμη του Χριστοῦ. Με τὴ βαθιά θεολογική του κατάρτιση ἀνέτρεπε εὔκολα τις κακοδοξίες τῶν Ἰουδαίων γιὰ το ἔργο του Χριστοῦ, προκαλῶντας την ὀργὴ καὶ το φθόνο τους.

Οἱ Ἰουδαῖοι, ὅμως, καθώς ἦταν προκατειλημμένοι, ἐξαπέλυσαν συκοφάντες ἀνάμεσα στὸ λαό, ποῦ διέδιδαν ὅτι ἄκουσαν το Στέφανο νὰ βλαστημεῖ τὸ Μωϋσή καὶ το Θεό. Μὲ ἀφορμὴ, λοιπόν, αὐτὲς τις συκοφαντίες, ποῦ οἱ ἴδιοι εἶχαν ἐνσπείρει, ἁρπάξαν μὲ μῖσος τὸ Στέφανο καῆ τὸν ὁδήγησαν μπροστά στὸ Συνέδριο, τάχα γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖ. Ἡ ἀπολογία του Στεφάνου ὑπῆρξε πρότυπο τόλμης καὶ θάρρους. Χωρίς νὰ φοβηθεῖ καθόλου, ἐξαπέλυσε λόγια - κεραυνούς ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων. Καὶ ἀπὸ ὑπόδικος, ὀρθώθηκε θυελλώδης ἐλεγκτής καὶ κατήγορος. Τότε ἀκράτητοι ἀπὸ το μῖσος οἱ Ἰουδαῖοι, τον ἔσυραν ἐξῶ ἀπὸ την πόλη, ὁποῦ τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Ἐκεῖ φάνηκε καὶ ἡ μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου πρὸς τους ἐχθρούς του με τὴ φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μὴ λογαριάσεις σ’ αὐτούς την ἁμαρτία αὐτὴ.