Οἱ Δελφικές γιορτές του Διονυσιακοῦ κύκλου, ἡ Χαρίλα καὶ ἡ Ἡρωίς

Οἱ Δελφικές γιορτές του Διονυσιακοῦ κύκλου, ἡ Χαρίλα καὶ ἡ Ἡρωίς

Ἡ ἑλληνική λέξη «Ἡρωίς» (στὴ καθαρεύουσα), ἡ ἡρωίδα ἀποτελεῖ το θηλυκό τύπο του ἥρως ἡ ἡρῶα ἀντίστοιχα. Ἡ Ἡρωίς καὶ ἡ Χαριλά, ἦταν Δελφικές γιορτές του Διονυσιακοῦ κύκλου.

Στήν ἀρχαιότητα με το ὄνομα Ἡρωίς ὀνομάζονταν οἱ γυναικεῖες μυστηριακές ἑορτὲς τῶν θυιάδων ἱερειῶν της Δελφικῆς ἀλλὰ ἴσως καὶ τῶν θρησκευτριῶν της Λέρνης καὶ της Τροιζήνος πρὸς τιμήν του ἀφυπνιζόμενου θεοῦ Διόνυσου (Ἥρωας Θεός) καὶ της θεομητέρας Σεμέλης…

Γιορταζόταν κάθε ὀκτώ χρόνια, σε ἀνάμνηση της ἐπαναφοράς της Σεμέλης, μητέρας του θεοῦ, ἀπὸ τον Ἄδη. Φέρονταν ὡς μιά βακχική μυστικιστική ἑορτὴ ποῦ τελοῦνταν στὴ περίοδο του Χειμῶνα, στοὺς Δελφούς.

Τα δὲ λεγόμενα στὴν ἑορτὴ αὐτὴ τα γνώριζαν μόνο οἱ γυναῖκες ποῦ συμμετεῖχαν. Στή γιορτή της Ἡρωίδος ἔπαιρναν μέρος μόνο οἱ Θυιάδες καὶ το περιεχόμενο τῶν δρώμενων ἦταν ἡ ἀναγωγὴ της Σεμέλης, μητρός του Διονύσου, ἀπὸ τον Ἄδη στὸ πάνω κόσμο, δηλαδή την ἐπαναφορά της ἀπὸ τον Ἄδη στὴ ζωή. μία ἀναγωγὴ ποῦ σύμφωνα με την παράδοση ἔγινε ἀπὸ τον ἴδιο το Διόνυσο καὶ την ὁδήγησε στὸν Ὄλυμπο με το ὄνομα Θυμώνη.

Χαρίλα καλοῦνταν οἱ καθαρτικές καὶ γονιμιακές τελετές τῶν Δελφειέων καὶ ἐπίσης γιορταζόταν κάθε ὀκτὼ χρόνια. Σχετιζόταν με την ἀναγέννηση της φύσης. Κατά τὴ διάρκεια της γιορτῆς μαστίγωναν μία κούκλα, την κρεμοῦσαν καὶ τέλος την ἔθαβαν με μία θηλιά στὸ λαιμό. Ἡ Χαρίλα ἦταν σύμφωνα με την παράδοση ἕνα φτωχό καὶ ὀρφανὸ κορίτσι. Σε ἐποχῆ λιμοῦ πῆγε στὸ βασιλιά τῶν Δελφῶν νὰ παρακαλέσει γιὰ τροφή. Ἐκεῖνος την ἐδίωξε κτυπῶντας τὴ με το σανδάλι του. Μετά ἀπὸ αὐτό το κορίτσι πῆγε καὶ κρεμάστηκε ἀπὸ τὴ ντροπή του. Καθώς ὁ λιμός συνεχιζόταν καὶ ἁπλώθηκε στὴ χώρα ἀρρώστια, το μαντεῖο διέταξε νὰ ἐξιλεώσουν τον ἄδικο θάνατο της Χαρίλας. Ἀφοῦ βρῆκαν το πτῶμα, τέλεσαν μία θυσία καθαρμοῦ, την ὁποία τελοῦσαν μετά κάθε ὀχτὼ χρόνια (ἄλλες πηγές μιλᾶνε γιὰ κάθε ἐννέα χρόνια.)

Σύμφωνα με το τυπικό της ἀναπαράστασης, ὁ κορυφαῖος θρησκευτικός ἀξιωματοῦχος ὑπεδύετο τον Βασιλιά καὶ στεκόταν μπροστά ἀπὸ το πλῆθος μοιράζοντας κριθάρι καὶ λαχανικά σε πολῖτες καὶ ξένους. Τότε ἔφερναν ἕνα ὁμοίωμα της Χαρίλας καὶ ἀφοῦ την ἄγγιζαν ὅλοι, ὁ Βασιλιάς τὴ μαστίγωνε με το σανδάλι του. Κατόπιν ἡ κορυφαία Ἱέρεια των Θυιάδων ἔπαιρνε το ὁμοίωμα καὶ το πήγαινε σε μία ρεματιά. Ἐκεῖ, ἀφοῦ του ἔδεναν ἕνα σκοινί γύρω ἀπὸ το λαιμό του, το ἔθαβαν ἐκεῖ ποῦ εἶχαν θάψει καὶ τὴ Χαρίλα.