Τι γνώριζαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ; Ποῖα ἡ ἀλήθεια γιὰ το "Δωδεκάθεο" ;

Σήμερα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι διεθνῶς,

ἔχουν δυστυχῶς μία ἀπόλυτα διαστρεβλωμένη εἰκόνα στὸ μυαλό τους σχετικά με τὴ ζωή στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα, ἡ ὁποίᾳ μπορεῖ νὰ συνοψιστεῖ σε δύο κύριες ἀντιλήψεις:  

  1) Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν ἔκφυλοι καὶ ζοῦσαν τρυφηλή ζωή

2) Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν ἀνόητοι καὶ πίστευαν σε εἴδωλα.

Αὐτὰ δὲν ἔχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ἀφοῦ ὅπως ἱστορικά ἀποδεικνύεται στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα ὑπῆρχαν νόμοι ποῦ καταδίκαζαν τις ἔκφυλες καὶ παρά φύσιν συμπεριφορές.
Οἱ ὁμοφυλόφιλοι καὶ οἱ παιδεραστές, οἱ ὁποῖοι πράγματι ὑπῆρχαν καὶ τότε, ἔχαναν ὅλα τους τα πολιτικά δικαιώματα καὶ ἐθεωροῦντο ἄτομα περιθωριακά. Ἐπίσης ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὄχι μόνο δὲν ἦταν θεσμοθετημένη στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ἀλλὰ και διωκόταν βάσει αὐστηρότατων νόμων. Ἡ ἀρχαία Ἑλληνική σκέψη καὶ ζωή στηριζόταν στὶς ἠθικές ἀξίες της δικαιοσύνης, της φιλαλληλίας, της ἀλήθειας, της ἔρευνας, της ἐλευθερίας καὶ της ἀλληλεγγύης μεταξύ των πολιτῶν.

Ὅσον ἀφορᾶ, δὲ, την πνευματική πίστη, Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γνώριζαν, ἄλλοι λιγότερο καὶ ἄλλοι περισσότερο, ὅτι γενικά ὑπάρχει μιά παγκόσμια ἀρχὴ, ἕνας Ὑπέρτατος Δημιουργός Νοῦς, γιὰ τον ὁποῖο οἱ μεγάλοι σοφοί ἔλεγαν μάλιστα ὅτι ἔχει ὑπόσταση τριαδική. Αὐτή ἡ ἄποψη συναντᾶται στὰ πανάρχαια κείμενα του Ἑρμῆ του Τρισμέγιστου, τῶν Ὀρφικῶν, μέχρι τον Πυθαγόρα, τον Ἀναξίμανδρο, τον Παρμενίδη, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Πλωτίνο, τον Αριστοτέλη καὶ πολλούς ἄλλους. Εἶναι ἱστορικά ἀδιαμφισβήτητο, πῶς οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν ποῦ μίλησαν πρῶτοι γιὰ την πηγή της ζωῆς, τον Ἀγαθὸ Δημιουργό, τον ὁποῖο θεωροῦσαν την αἰτία δημιουργίας των πάντων.

Καὶ οἱ λεγόμενοι 12 «θεοί;» θὰ ἀναρωτηθεῖ κανείς. Ἐδῶ ὑπάρχει ἕνα σοβαρό θέμα. Ἦταν οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι δεισιδαίμονες καὶ χαζοί, ὥστε νὰ λατρεύουν φανταστικά εἴδωλα ἡ μήπως συνέβαινε κάτι ἄλλο ;Ὑπάρχουν σίγουρα πολλές ἀπόψεις, ὡς πρὸς το τι ἦταν οἱ λεγόμενοι θεοί τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ γενικῶς ὅλα αὐτὰ τα τερατόμορφα ἡ μὴ, γιγαντιαία πλάσματα, ποῦ ἀναφέρονται στοὺς θρύλους των λαῶν καὶ ποῦ ἀγάλματα τους συναντοῦμε σχεδόν σε κάθε γωνιά της Γῆς.

Θέλοντας νὰ ὑποβιβάσουν την νοημοσύνη των προγόνων μας, πολλοί ἰσχυρίζονται πῶς οἱ λεγόμενοι θεοί δὲν ἦταν παρά προσωποποίηση των φυσικῶν φαινομένων καὶ ἄλλες παρόμοιες φαιδρές ἀπόψεις, χωρίς κάποια μαθηματική λογική συνέχεια. Ἀπὸ την ἄλλη, ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐμμένουν φανατικά στὸ ὅτι οἱ λεγόμενοι ὀλύμπιοι θεοί δὲν ἦταν οὔτε εἶναι φανταστικά πρόσωπα, ὑποστηρίζοντας την λεγόμενη πατρώα φιλελληνική θρησκεία του δωδεκαθέου καὶ ἀπορρίπτοντας τις ἀναφορές περί του ἑνὸς Δημιουργοῦ Νοῦ στὰ κείμενα των κορυφαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων.

Ὑπῆρξε ὅμως πράγματι θρησκεία του Δωδεκάθεου στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα;

Φαίνεται πῶς μᾶλλον ὄχι, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει, οὔτε ὑπῆρξε, κάποιος ἀρχαιοελληνικός ναός ἀφιερωμένος στοὺς λεγόμενους 12 θεούς. Αὐτό ποῦ ὑπῆρχε ἦταν ἡ θρησκεία του Μίθρα, του θεοῦ Ἥλιου, ποῦ ἐνσωμάτωνε περσικές καὶ ζωροαστρικές παραδόσεις. Ὅσον ἀφορᾶ τους θεούς των Ἑλλήνων, σύμφωνα με την ἴδια την ἀρχαία ἑλληνική μυθιστορία, δὲν ἦταν μόνο 12 καὶ ἦταν οἵ λεγόμενοι Ελ, τους ὁποίους τιμοῦσαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἁπλᾶ καὶ μόνο ὥς μεγάλους ἥρωες, ποῦ λύτρωσαν στὸ μακρινό παρελθόν τους ἀνθρώπους ἀπὸ τους Νεφελίμ - Τιτᾶνες, κατά τὴ λεγόμενη γιγαντομαχία («Τιτανομαχία»).

Ἀκούγονται ὅλα αὐτὰ τραβηγμένα; στὸ ἐκπληκτικό βιβλίο “Ὅταν οἱ ἄγγελοι ἦρθαν στὴ Γῆ”, ἀποδεικνύει μέσα ἀπὸ ἀρχαία κείμενα (πολλά ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἀπὸ ὀρθόδοξες χριστιανικές πηγές), πῶς τα πλάσματα αὐτὰ, γιὰ ὁποία διαβάζουμε στὶς μυθολογίες ὅλων τῶν λαῶν, πράγματι ὑπῆρξαν καὶ ἴσως νὰ ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ σήμερα. Δὲν θὰ ἐπεκταθῶ περισσότερο. Ψάξτε, σκεφτεῖτε, καὶ βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Αὐτὸ ποῦ πρέπει νὰ ἐμπεδωθεῖ, εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε πίστευαν ὅτι αὐτὰ τα ξεχωριστά πλάσματα, δηλαδή οἱ λεγόμενοι ὀλύμπιοι θεοί, δημιούργησαν το σύμπαν. Η τιμή ποῦ τους ἀπέδιδαν, ἦταν ἡ ἴδια ποῦ ἐμεῖς θὰ ἀποδίδαμε σήμερα σε ἕναν ἡρῶα του 1821. Στὰ κείμενα των μεγάλων ἀρχαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων, διαχωρίζεται ὁ Θεός Δημιουργός Πατέρας ἀπὸ αὐτούς ποῦ ὀνόμαζαν «θεούς» με μικρό θῆτα, ἀπὸ το ῥῆμα θέω (μετάφραση: τρέχω γρήγορα).

«Ἄπειρον», «Καθαρή ἐνέργεια», «Μονάδα»,«Λόγος», «Φῶς», «Αἴτιο», εἶναι κάποιοι ἀπὸ τους χαρακτηρισμούς ποῦ συνόδευαν το ὄνομα του Θεοῦ στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Ὁ Ἀριστοτέλης μας λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι πηγή ζωῆς καὶ καθαρή ἐνέργεια:

«Ἡ γὰρ νοῦ ἐνέργεια ζωή, ἐκεῖνος δὲ ἐνέργεια. Ἐνέργεια δὲ ἡ καθ’ αὐτὴ ἐκείνου ζωή ἄριστή καὶ αἴδιος», «Ὥστε ζωή καὶ αἰών συνεχής ὑπάρχει τῷ Θεῶ».                                                                             'Το ἴδιο δίδαξε καὶ ὁ Σωκράτης καὶ ἔπειτα ὁ Πλάτωνας:                                                                «Ὁ μὲν δῆ Θεός ὥσπερ καὶ ὁ παλαιός λόγος, ἀρχὴν τε καὶ τελευτήν καὶ μέσα των ὄντων ἁπάντων ἔχων»(Νόμοι Δ, 715.ε).Ὁ Τριαδικός αὐτὸς Δημιουργός κατά τους ἀρχαίους Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ την μαθηματική λογική, εἶναι μόνο Φῶς καὶ Ζωή, χωρίς ἴχνος σκοταδιοῦ μέσα Του. Εἶναι ἡ πηγή κάθε ἀγαθοῦ καὶ μονάχα χαρίζει τα πάντα χωρίς νὰ ζητεῖ κάτι ὡς ἀντάλλαγμα. Εἶναι γραμμένο στὰ ἀρχαία ἑλληνικά κείμενα: στὸν Ἑρμῇ τον Τρισμέγιστο, τον Πλάτωνα, το Θαλῆ, τον Πλωτῖνο, κτλ.

“Μηδένα γάρ εἶναι σοφόν ἀλλ’ ἡ Θεοῦ” (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων Α,12)

“ὁ δὲ Θεὸς τὸ ἀγαθόν, οὐ κατὰ τιμήν, ἀλλὰ κατὰ φύσιν·μία γὰρ ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθόν, ὁ γὰρ ἀγαθὸς ἅπαντά ἐστί διδοὺς καὶ μηδὲν λαμβάνων. ὁ οὖν Θεὸς πάντα δίδωσι καὶ οὐδὲν λαμβάνει. Ο οὖν Θεὸς <τὸ> ἀγαθόν, καὶ τὸ ἀγαθὸν ὁ Θεός.”


~ Λόγος Καθολικός : (Ερμής Τρισμέγιστος)

Μτφ : Ὁ δὲ Θεός εἶναι το ἀγαθὸ, ὄχι τιμῆς ἕνεκα ἀλλὰ ἀπὸ τὴ φύση Του. Διότι ἡ φύση του Θεοῦ εἶναι το ἀγαθὸ. Ὁ ἀγαθὸς εἶναι ἐκεῖνος ποῦ τα πάντα δίνει καὶ τίποτα δὲν παίρνει. Ο Θεός τα πάντα δίνει καὶ τίποτα δὲν ζητᾶ νὰ πάρει. Ο Θεός ἑπομένως εἶναι το ἀπόλυτο Ἀγαθὸ καὶ το ἀπόλυτο Ἀγαθό εἶναι ὁ Θεός.

Αὐτὸ το Δημιουργό, οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, δὲν τον λάτρευαν με κάποια τυπική τελετουργία καὶ ὀργανωμένα, οὔτε Του προσέφεραν κάτι ὑλικὸ, γιατί ἁπλούστατα, ἤξεραν ὅτι ὁ Δημιουργός τῶν πάντων ποῦ εἶναι μόνο φῶς καὶ ἀγάπη, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τυπικά ἀνθρώπων καὶ ἀπὸ λατρευτικές διαδικασίες ὑλικῶν πραγμάτων.

Ὅπως ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος λέει : “τι μποροῦμε νὰ προσφέρουμε ἐμεῖς στὸν Δημιουργό τῶν πάντων ποῦ νὰ μή το ἔχει;” “Τι μποροῦμε νὰ δώσουμε στὸ ἄπειρον;”
Ἦταν ἐπίσης γνωστό, ὅτι το μόνο ποῦ "θέλει" ὁ Δημιουργός μας, εἶναι νὰ εἴμαστε δίκαιοι καὶ νὰ φερόμαστε με ἀγάπη. Καὶ αὐτὸ, ὄχι γιὰ Ἐκεῖνον, ἀλλὰ ἐπειδή αὐτὴ εἶναι ἡ φύση μας καὶ ἔτσι εἴμαστε δημιουργημένοι, ὥς τέκνα φωτός. Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες δηλαδή, γνώριζαν ποῖο εἶναι αὐτὸ ποῦ θὰ ὀνομάζαμε δίκαιο καὶ καλό, ἀσχέτως ἄν δὲν το ἐφάρμοζαν ὅλοι πάντοτε.

Οἱ μεγάλοι σοφοί στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα γνώριζαν ἐπίσης, αὐτὸ ποῦ μας πιστοποιεῖ ἡ προχωρημένη κβαντομηχανική σήμερα. Το ὅτι ὁ κόσμος αὐτὸς εἶναι νοητός, ψεύτικος καὶ ἀποτελεῖ μία εἰκονική πραγματικότητα, ἕνα στοῦντιο προσωπικῆς δοκιμασίας της κάθε ἀθάνατης ἀνθρώπινης συνείδησης (ψυχῆς).Μᾶς πληροφοροῦσαν γιὰ το ὅτι ἀπὸ τον εἰκονικό κόσμο αὐτὸ της ὕλης, ὅλοι εἴμαστε περαστικοί ταξιδιῶτες ποῦ περνᾶμε ἕνα τέστ συνειδήσεως, ἐλέγχοντας ἕνα σῶμα ἀπόλυτα μειωμένων δυνατοτήτων, με σκοπό νὰ ἐκπαιδευτοῦμε, νὰ συνέλθουμε, νὰ μετά-νοήσουμε,(ἀλλάξουμε νοῦ) καὶ νὰ γυρίσουμε ἕτοιμοι καὶ συνειδητοποιημένοι στὴν τέλεια ἐκείνη πνευματική κατάσταση ποῦ κάποτε ἀντιλαμβανόμασταν καὶ την ὁποία χάσαμε λόγω δικοῦ μας σφάλματος. Ἤρθαμε λοιπόν με σκοπό νὰ θυμηθοῦμε ποιοί εἴμαστε («ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ») γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε ξανά ἐκεῖ συνειδητοποιημένοι.

Τόνιζαν ἐπίσης, πῶς μετά τον θάνατο του βιολογικοῦ σώματος κάποιου, ἀκολουθεῖ μία ἀκατάληπτη ἀξιολόγηση του ἀθάνατου ἀνθρώπου ποῦ το ἔλεγχε. Κατόπιν, ἄν κριθεῖ ἱκανὸς νὰ ζήσει στὸν τέλειο κόσμο του φωτός, ἐξυψώνεται λαμβάνοντας ἄφθαρτο “σῶμα” καὶ ἀντιλαμβάνεται καὶ πάλι τα φωτεινά (Ἡλύσια) πεδία. Ὅσοι κριθοῦν ἐπικίνδυνοι νὰ ζήσουν στοὺς ἀμόλυντους φωτεινούς τόπους, τότε θὰ συνεχίσουν το ταξίδι τους σε ἕνα ἄλλο περιορισμένο μέρος, στὸ ὁποῖο θὰ ἔχουν την ἑπόμενη τους εὐκαιρία νὰ συνέλθουν 

Καὶ ἕτοιμοι νὰ γυρίσουν καὶ αὐτοὶ πίσω στὸ Φῶς.

Ἕνα ἀκόμη θέμα ποῦ χρειάζεται νὰ διευκρινίσουμε, εἶναι αὐτό της μετενσάρκωσης – μετεμψύχωσης. Η θεωρία του ὅτι κάποιος ξαναγεννιέται στὸν κόσμο αὐτὸ εἴτε ὡς ἄνθρωπος εἴτε ὡς θηρίο, δὲν ἦταν ἀποδεκτὴ ἀπὸ τους μεγάλους φιλοσόφους. 

Σίγουρα ὑπῆρχε καὶ ἡ ἀντίθετη ἄποψη, ὡστόσο διατυπωνόταν πιὸ πολύ σε ἐπίπεδο προσωπικῶν τους φιλοσοφικῶν συζητήσεων.

Ὅποιος κριθεῖ ἀνάξιος καὶ ἀνέτοιμος νὰ γυρίσει στὸ φῶς τῶν "Ἡλύσιων πεδίων" θὰ μεταβεῖ σε μία ἄλλῃ κατάσταση καὶ σε ἄλλο τόπο, καὶ πάλι γιὰ νὰ ἐκπαιδευτεῖ μέν, ἀλλὰ δὲ μιλᾶμε γιὰ την μετενσάρκωση-μετεμψύχωση δέ ὅπως την δέχονται οἱ ἀνατολικοί ἐν γένει.

Την ἄποψη αὐτή, ξεκάθαρα βλέπουμε στὶς διδασκαλίες του Σωκράτη καὶ στὰ πανάρχαια ἑλληνικά κείμενα του Ἑρμῆ του Τρισμέγιστου, ἐνῶ το ἀντίθετο μόνο σε ἐπίπεδο προσωπικῶν συζητήσεων διατυπώνεται σε συζητήσεις φιλοσόφων:

“Διότι διαφορετικό σῶμα, δὲν χωρᾶ την ἀνθρώπινη ψυχή, οὔτε εἶναι καὶ θεμιτό ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, νὰ ξεπέσει σε σῶμα ζώου, ποῦ δὲν ἔχει λογική. Διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ νόμο του Θεοῦ, νὰ προφυλάσσει δηλαδή την ἀνθρώπινη ψυχή, ἀπὸ τέτοιον ἐξευτελισμό.”
~ Ἑρμῆς Τρισμέγιστος πρὸς Τατ : Λόγος Ι : Το κλειδί.

“Παιδί μου, μήπως ἔχεις ἐσὺ, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι, την ἄποψή πῶς ἡ ψυχή, ὅταν βγεῖ ἀπὸ το σῶμα πηγαίνει σε θηρίο, πρᾶγμα ποῦ ἀποτελεῖ πλάνη μεγάλη;”

~ Ἑρμῆς Τρισμέγιστος πρὸς Τατ : Λόγος Ι : Το κλειδί.

“Ὅταν ὁ Νοῦς ἀπαλλαχτεῖ ἀπὸ το γήινο σῶμα, ἀμέσως ντύνεται το δικό του χιτῶνα, τον πύρινο, (ἐνεργειακό) τον ὁποῖο δὲν μποροῦσε νὰ ἔχει κατοικῶντας στὸ γήινο σῶμα.
Γι’ αὐτὸ παιδί μου, πρέπει νὰ εὐχαριστεῖς το Θεό. Διότι ἡ ψυχή μεταβαίνει σε σῶμα ἀνώτερο καὶ δὲν εἶναι δυνατόν νὰ μεταβεῖ σε κατώτερο.“

~

Ἑρμῆς Τρισμέγιστος πρὸς Τατ : Λόγος Ι : Το κλειδί.

Ἀπ’ ὅτι εἴδατε, καὶ ἀπ’ ὅτι θὰ βρεῖτε ἄν ψάξετε περαιτέρω μόνοι σας, ἡ ζωή στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν ἦταν ὅπως μας την παρουσιάζουν. Το ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τις γνώσεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Τις γνώσεις ποῦ θέλησαν οἱ ἐπικυρίαρχοι νὰ ἐξαφανίσουν ἀπὸ προσώπου γῆς γιὰ νὰ μὴν γνωρίσει κανείς την ἀλήθεια. 

Ὅποιος ψάχνει βρίσκει ὅμως, ἔστω καὶ λίγα ἀπὸ τα ἀπομεινάρια της χρυσῆς ἐκείνης ἐποχῆς της γνώσης.