Ἡ Ἀποθέωση του Ἡρακλῆ

Σε μία ἐντελῶς πρωτότυπη σύνθεση ὁ Ἡρακλῆς με ἔκδηλη την εὐδαιμονία του παρουσιάζεται ἀνεγερμένος στὴν κλίνη. Μπροστά του ἕνα τραπέζι γεμᾶτο με διάφορα ἀντικείμενα. Ἀριστερά ἡ Ἀθηνᾶ του προσφέρει ἕνα λουλούδι. Κάτω ἀπὸ την κλίνη εἶναι φυτρωμένη μία κληματαριά πού διακοσμεῖ με τα φύλλα της ὅλοι την ἐπιφάνεια.

Χρησιμοποιήθηκε κόκκινο χρῶμα γιὰ την ἀπόδοση της γενειάδας τοῦ Ἡρακλῆ, τῶν φύλλων της κληματαριᾶς καθώς καὶ στὰ ἀντικείμενα στὸ τραπέζι. Με μαῦρο τονίζεται ὃ κάνθαρος πού κρατᾶ ὁ Ἡρακλῆς καὶ ἡ κύλικα στὸ τραπέζι. Ἔντονα διακοσμημένη εἶναι ἡ κλίνη καὶ ὁ χιτῶνας της Ἀθηνᾶς.

Το ἴδιο θέμα σε μελανόμορφη εἰκονίζεται στὴν ἄλλη πλευρά του ἀγγείου, με τὴ διαφορά ὅτι πίσω ἀπὸ την Ἀθηνᾶ ἐμφανίζεται ὁ Ἑρμῆς καὶ πίσω ἀπὸ τον Ἡρακλῆ ἕνας οἰνοχόος βρίσκεται μπροστά σ’ ἕνα δίνο πού στηρίζεται στὸ ὑποστατό του.

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΕΨΙΛΟΝ ϶ϵ

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΕΨΙΛΟΝ ϶ϵ




Στήν Κνωσό, πού ἐντοπίστηκε ἀπὸ τον Μίνωα Καλοκαίρι το 1878 καὶ ἀνασκάφηκε ἀπὸ τονArthur Evans στὰ 1900, βρίσκεται στὸ ἀνάκτορο του Μίνωα, ἡ πασίγνωστη αἴθουσα του θρόνου, ὁπού στὰ δεξιά καὶ τα ἀριστερά του ὑπάρχει το ϶ϵ.

Σύμφωνα με την μυθολογία ὁ Ἀπόλλωνας ἦρθε στοὺς Δελφούς ἀπὸ την Κρήτη, το νησί ὅπου γεννήθηκε ὁ Δίας. Ο Πλούταρχος μας ἀναφέρει πῶς στὸν ναό του Ἀπόλλωνα κάποιος «ἀφιέρωσε δύο Ε στὸν θεό». Ἂν καὶ δὲν διευκρινίζεται πουθενά, ἐὰν αὐτὰ τα δύο Ε εἶναι ἀναμεταξύ τους ἀνεστραμμένα, ὅπως στὸν θρόνο του Μίνωα, ὑπάρχουν πολλά ἀγγεῖα, κυρίως, ποὺ ἐπαναλαμβάνουν στὴν εἰκονογράφησή τους το ϶ϵ.

Χαρακτηριστικό των περισσοτέρων εἶναι πῶς ὁ κεραυνός ποὺ κρατάει ὁ Δίας: ἕνα διπλό Ἔψιλον.

Ἀπαγορευμένη ἀρχαιολογία: Κατάρριψη της θεωρίας της Ἐξέλιξης του Δαρβίνου

Τον Φεβρουάριο του 1996 το βιβλίο Ἀπαγορευμένη Ἀρχαιολογία
παρουσιάστηκε σε ἕνα εἰδικὸ ἀφιέρωμα του τηλεοπτικοῦ καναλιοῦ NBC, το ὁποῖο λεγόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ἀνθρώπου".
Η παραγωγή καὶ η σκηνοθεσία ἔγινε ἀπὸ τον Μπιλ Κόουτ καὶ τους συνεργάτες του. Το τηλεοπτικό αὐτὸ πρόγραμμα το εἶδαν δεκάδες ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ προκάλεσε ἐξαιρετικά παθιασμένες, ἀρνητικές ἀντιδράσεις ἀπὸ τον ἐπιστημονικό κόσμο ὁ ὁποῖος σοκαρίστηκε ἀπὸ τις τεκμηριωμένες ἀποδείξεις του προγράμματος γιὰ την πανάρχαια καταγωγή του ἀνθρώπινου εἴδους.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ! Ο Κολοκοτρώνης δὲν ἄφηνε ὀθωμανικό ρουθούνι...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ! Ο Κολοκοτρώνης δὲν ἄφηνε ὀθω                   

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ! Ο Κολοκοτρώνης δὲν ἄφηνε ὀθωμανικό ρουθούνι...

Η μάχη του Βαλτετσίου σημειώθηκε στὶς 12-13 Μαΐου 1821 καὶ θεωρεῖται ὡς μία ἀπὸ τις πιὸ ἀποφασιστικές μάχες της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης του 1821, ποὺ ὁδήγησε στὴν Ἅλωση της Τριπολιτσᾶς. Πρωτοστάτης της μάχης αὐτῆς ἦταν ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.




Το σχέδιο του Κολοκοτρώνη

Κατά τὴ διάρκεια της πολιορκίας της Τριπολιτσάς, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ὀργάνωσε στρατόπεδα στὰ ὑψώματα γύρω ἀπὸ την πόλη. Ἔτσι στὶς 16 Ἀπριλίου 1821 διέταξε την ὀχύρωση τεσσάρων λόφων δίπλα στὸ χωριό Βαλτέτσι.

Ταυτόχρονα, οἱ Τοῦρκοι, ποὺ ἦταν κλεισμένοι στὴν Τριπολιτσά, με ἀγωνία περίμεναν βοήθεια ἀπὸ τον Χουρσίτ, ποὺ βρισκόταν στὰ Γιάννενα καὶ πολεμοῦσε τον Ἁλή Πασᾶ. Ο Χουρσίτ ἔστειλε ἰσχυρὸ στράτευμα με ἐπὶ κεφαλῆς τον Κιοσέ Μεχμέτ, ὁ ὁποῖος το χώρισε σε δύο τμήματα. Στὸ πρῶτο ἡγήθηκε ὁ ἴδιος με τον Ὁμέρ Βρυώνη, με 14.000 στρατό]καὶ κατευθύνθηκε ἀνατολικά. Το δεύτερο, ποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ 3.500 Ἀλβανούς, κατευθύνθηκε πρὸς τὴ δυτική Ἑλλάδα, ὑπὸ την ἡγεσία του Κεχαγιάμπεη Μουσταφά.

Ὁ στρατός του Κεχαγιάμπεη πέρασε το Ἀντίρριο χωρίς ἀπώλειες. Πέρασε ἀπὸ την Πάτρα, πυρπόλησε τὴ Βοστίτσα (Αἴγιο) καὶ στὴ συνέχεια ἔλησε τις ἑλληνικές πολιορκίες σε Κόρινθο καὶ Ἀργός, γιὰ νὰ μπεῖ,τελικά, στὴν Τριπολιτσά.




Η πρώτη μάχη




Στὶς 24 Ἀπριλίου, ὁ Κεχαγιάμπεης βγῆκε ἀπὸ την Τρίπολη με 4.000 ἄνδρες καὶ ἐπιτέθηκε στὸ Βαλτέτσι . Οἱ ὀλιγάριθμοι ὑπερασπιστές του ὑποχώρησαν, χάνοντας ζῶα καὶ προμήθειες. Η μάχη συνεχίστηκε βόρεια του χωριοῦ ὅπου ὁ Κυριακοῦλης Μαυρομιχάλης εἶχε βρεθεῖ σε πολύ δύσκολη θέση. Σε βοήθειά του ἔσπευσε ὁ Δημήτρης Πλαποῦτας χτυπῶντας τους Τούρκους ἀπὸ τα νῶτα. Οἱ Τοῦρκοι ἀναγκάστηκαν σε ὑποχώρηση καὶ ὁ Κολοκοτρώνης τους κυνήγησε μέχρι το χωριό Μάκρη.

Μετά τὴ μάχη, το στρατόπεδο ἁνασυγκροτήθηκε ταχύτατα με φρουρά 1.000 ἀνδρῶν καὶ ἐπικεφαλῆς τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη καὶ δημιουργήθηκαν ἐκ νέου ταμπούρια καὶ κατέφθασαν ἐνισχύσεις. Στὸ πρῶτο ταμποῦρι βρέθηκαν ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Κυριακούλης Μαυρομιχάλης με ὅλους τους Μανιάτες στὸ δεύτερο ο Μητροπέτροβας, ὁ Παπατσώνης, ὁ κεφάλας, ο Γιάννης Μαυρομιχάλης, ὁ Παναγιῶτης Κατριβάνος ἀπὸ το σαρι Μεγαλόπολης καὶ ὁ Θανάσης Δαγρές ἀπὸ τὴ Βρωμόβρυση Μεσσηνίας, με τους στρατιῶτες τους. Στὸ τρίτο ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Νικήτας Φλέσσας, ὁ Σιώρης, ὁ Νικηταράς καὶ πολλοί Λιονταρίτες καὶ Γορτύνιοι.



Η δεύτερη μάχη

Τα χαράματα της 12ης Μαΐου, ο Κεχαγιάμπεης βγῆκε ἀπὸ την Τρίπολη με 10.000 Τουρκαλβανοῦς με προορισμό την Καλαμάτα. Κάποιοι Βαρδουνιώτες,με σκοπό τὴ λαφυραγωγία καὶ με ἀρχηγὸ τον Βαρδουνιώτη Ρουμπή,ἀντιλήφθηκαν την παρουσία Ἑλλήνων στὸ Βαλτέτσι, ἀρχίσαν τις ἁψιμαχίες μαζί τους, γιὰ νὰ προστεθοῦν στὴ συνέχεια καὶ οἱ ἄλλοι]. Τότε κατέφθασε ὁ Κολοκοτρώνης,ἀφοῦ εἰδοποιήθηκε, με 700 ἄνδρες. Ο Ρουμπῆς, ποὺ βρέθηκε πλέον περικυκλωμένος, ζήτησε ἐνίσχυση ἀπὸ τον Κεχαγιάμπεη ποὺ μέχρι τότε παρακολουθοῦσε τὴ μάχη ἐπικεφαλίς 3.000 ἱππέων.

Το ἀπόγευμα ἔφτασε ὁ Δημήτρης Πλαπούτας, ὁ Κανέλλος Δεληγιάννης με 700 ἄνδρες]. Η μάχη συνεχίστηκε μέχρι τὴ νύχτα χωρίς νὰ ὑποχωρεῖ καμία πλευρά. Τα ξημερώματα της 13ης Μαΐου, οἱ Τοῦρκοι ξεκίνησαν νέα ἐπίθεσή.




1. Ἡ φυγή τῶν Τούρκων καὶ ἡ νίκη του Κολοκοτρώνη

Μετά ἀπὸ 4 ὧρες μάχης καὶ ἐνῶ ὁ Ρουμπής κινδύνευε, ὁ Κεχαγιάμπεης διέταξε ὑποχώρηση. Βλέποντας αὐτὴν την κίνηση, ὁ Κολοκοτρώνης ξεκίνησε γενική ἀντεπίθεση. Ἔτσι οἱ Τοῦρκοι τράπηκαν σε ἄτακτη φυγή, πετῶντας τα ὅπλα τους.

Συνολικά οἱ Τοῦρκοι εἶχαν 300 νεκρούς καὶ πάνω ἀπὸ 500 τραυματίες, ἐνῶ οἱ Ἕλληνές μόλις 2. Ἀνάμεσα στὰ λάφυρα τῶν ἐπαναστατῶν ἦταν πολλά τουφέκια, 1 πυροβόλο καὶ 8 σημαῖες]. Η μάχη ὑπῆρξε καθοριστική γιὰ το ἠθικὸ τῶν ἀντιμαχομένων. Οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν γιὰ πρώτη φορά κάτω ἀπὸ σωστή ὀργάνωση, πῆραν θάρρος συνειδητοποιῶντας την ἀνωτερότητά τους ἔναντι τῶν Τούρκων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐπανάσταση ἦταν κάτι σοβαρότερο ἀπὸ μία ἁπλὴ ἐξέγερση ὀλιγάριθμων Ἑλλήνων.




Η λαϊκή μοῦσα τίμησε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι με το ἀκόλουθο δημοτικό τραγούδι:




Τι ἔχεις, καημένε κόρακα, ποῦ σκούζεις καὶ φωνάζεις;

Μήπως διψᾶς γιὰ αἵματα, γιὰ τούρκικα κεφάλια;

Πέρασε ἀπὸ τα Τρίκορφα καὶ σῦρε στὸ Βαλτέτσι,

ὅπου είν' ὁ τόπος δυνατός καὶ δυνατά ταμπούρια,

ἐκεῖ θὰ βρεῖς τα αἵματα, τα τούρκικα κεφάλια,

Τρία μπαϊράκια κίνησαν ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴ χώρα,

το ἕνα πάει στὰ Τρίκορφα, τ' ἄλλο στοὺς Ἁραχαμίτες,

κι αὐτὸς ὁ Κεχαγιάμπεης πηγαίνει στὸ Βαλτέτσι.

Ὁ Κυριακούλης του μιλάει κι ο Μπεζαντές του λέει:

«Πού πᾶς, βρὲ Κεχαγιάμπεη, τ' Ἀλή πασᾶ κοπέλι;

Ἐδῶ δὲν εἶναι Κόρινθος, δὲν εἶναι Πέρα Χώρα,

δὲν εἶναι τ' ἀργίτικα κρασιά, του Μπέλεση τα κριάρια.

Ἐδῶ είν' ὀρδὴ Καρύταινας, μανιάτικο ντουφέκι,

Κολοκοτρώνης ἀρχηγὸς με το Μαυρομιχάλη».

Ἀφῆστε τα ντουφέκια σας καὶ βγάλτε τα σπαθιά σας

βάλτε τους Τούρκους ἐμπροστὰ, σὰν πρόβατα, σὰν γίδια.

Μοιραστεῖτε το!Η λαϊκή μοῦσα τίμησε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι με το ἀκόλουθο δημοτικό τραγούδι:

Κριμαία: 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Σεβαστούπολης από τους Γερμανούς Ναζί

Κριμαία: 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Σεβαστούπολης από τους Γερμανούς Ναζί
Για την Κριμαία ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος άρχισε -όπως και για όλη την ΕΣΣΔ- στις 22 Ιουνίου 1941, και τελείωσε πριν από 70 χρόνια, το Μάιο του 1944. Η εφετινή επέτειος συμπίπτει με την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία.
Για την ΕΣΣΔ η χερσόνησος ήταν σημαντική βάση του Πολεμικού Ναυτικού, ένα αεροδρόμιο από το οποίο πραγματοποιούνταν επιδρομές στα πετρελαϊκά αποθέματα του Χίτλερ στη Ρουμανία, ενώ μετά τις ήττες του Κόκκινου στρατού το 1941, ήταν και φυσικό φρούριο το οποίο αποσπούσε ένα μέρος των δυνάμεων του εχθρού από τους κύριους στρατηγικούς του στόχους.
Η κατάληψη της Κριμαίας είχε ανοίξει για τους Ναζί το δρόμο προς τον Καύκασο και εξασφάλιζε τον έλεγχο των συγκοινωνιών στο βόρειο τμήμα της Μαύρης θάλασσας, ενώ το 1943 η χερσόνησος απασχολούσε δυνάμεις του Κόκκινου στρατού που επιτίθονταν προς τα δυτικά.
Η άμυνα της Σεβαστούπολης
Στις αρχές του «Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου» η Σεβαστούπολη ήταν μια από τις πιο οχυρωμένες τοποθεσίες στον κόσμο. Η αμυντική ζώνη της πόλης περιελάμβανε δεκάδες θέσεις πυροβολικού, ναρκοπέδια και δύο «θωρακισμένες πυροβολαρχίες» BB-30 και ΒΒ-35 στις οποίες οι Γερμανοί έδωσαν την ονομασία «Μαξίμ Γκόρκι», καθώς και την 365η αντιαεροπορική πυροβολαρχία, την οποία οι Γερμανοί αποκάλεσαν «Φρούριο Στάλιν». Οι οχυρώσεις συνδέονταν με ένα υπόγειο δίκτυο περασμάτων και αποθηκών οπλισμού, εγκατεστημένων σε βραχώδη σημεία.
Οι Γερμανοί το φθινόπωρο του 1941 δεν κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη με έφοδο, ενώ, όταν στις 2 Ιανουαρίου του 1942 ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε ένα τμήμα της χερσονήσου Κερτς, τα στρατεύματα της Βέρμαχτ αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν εντελώς από τη Σεβαστούπολη. Ωστόσο ο σοβιετικός στρατός δεν κατάφερε να εδραιωθεί στη χερσόνησο Κερτς. Στη διάρκεια της υποχώρησής του υπέστη τεράστιες απώλειες, ενώ τα σοβιετικά τμήματα που κάλυπταν την εκκένωση της περιοχής (περίπου 10 χιλ. άντρες) βρέθηκαν αποκομμένα από τη διαπόρθμευση και μαζί με ένα μέρος του ντόπιου πληθυσμού υποχρεώθηκαν να οργανώσουν την άμυνά τους στα λατομεία Αντζί-Μουσκάι.
Τα λατομεία έγιναν η τελευταία γραμμή άμυνας της Κριμαίας. Οι Γερμανοί κατάφεραν να τα καταλάβουν μόνο μετά από τέσσερις μήνες, όταν στο τέλος του αποκλεισμού διάρκειας 170 ημερών, από τις περίπου 13 χιλ. ψυχές επέζησαν μόνο 48. Τον Ιούλιο του 1942 οι Γερμανοί πήραν τη Σεβαστούπολη. Κατά την άμυνα της πόλης, από το 1941 μέχρι και τον Ιούλιο του 1942, σκοτώθηκαν 156 χιλ. άντρες του Κόκκινου στρατού.
Η απελευθέρωση
Στις 8 Απριλίου 1944 τα σοβιετικά τμήματα εξαπέλυσαν επίθεση στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου και τρεις ημέρες μετά, στο ανατολικό. Στις 18 Απριλίου ολόκληρη η Κριμαία, εκτός από τη Σεβαστούπολη, είχε ήδη εκκαθαριστεί από τους Γερμανούς.
Ύστερα από μικρής διάρκειας προετοιμασίες, ξεκίνησε στις 7 Μαΐου η γενική επίθεση για την κατάληψη της οχυρωμένης περιοχής των Γερμανών πλησίον της Σεβαστούπολης.
Ύστερα από έντονη προπαρασκευή στην οποία συμμετείχαν η αεροπορία και το πυροβολικό, στην επίθεση πέρασαν οι ομάδες εφόδου. Έως το βράδυ καταλήφθηκαν το όρος Σαπούν και η περιοχή Μεκένζιεβι Γκόρι. Στις 9 Μαΐου, ακριβώς ένα χρόνο πριν από την τελική νίκη κατά της Γερμανίας, στις 8 το πρωί, ξεκίνησε η γενική έφοδος της Σεβαστούπολης. Η επίθεση είχε τόση ορμή, ώστε ακόμη και εκεί που απουσίαζαν τα πλωτά μέσα οι στρατιώτες ξεκίνησαν το πέρασμα στον κόλπο με αυτοσχέδια μέσα. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη φέρετρα, τα οποία φύλασσε η γερμανική επιμελητεία. Μέχρι το βράδυ της 9ης Μαΐου η Σεβαστούπολη είχε απελευθερωθεί εντελώς.

Ο Βαθύς Ὕπνος του Ἄδη…

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Προωθείται νομοσχέδιο που αλλάζει την κοινωνία:

Γιατί οι λαοί δεν μισούν τον Κομμουνισμό όσο τον Ναζισμό;:

ΒΙΝΤΕΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Το 4ο Μνημόνιο θα χρηματοδοτεί τους μετανάστες:

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η Τουρκία απειλεί επίσημα με πόλεμο την Κύπρο:

 
 
 

Ὅλοι εἴμαστε οἰκεῖοι με τὴ φράση ὅτι ἡ ἱστορία κάνει κύκλους ἡ ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.


Ἔτσι με την πάροδο των ἐτῶν ξανάρθε στὸ προσκήνιο το δόγμα της μετενσαρκώσεως. Ὅταν παρουσιάζεται ἕνα τέτοιο θέμα,σὰν ἐρευνητές ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐπικαλούμαστε, ὀφείλουμε πρίν ἀπορρίψουμε το ὁτιδήποτε νὰ ψάξουμε τα ὑπάρχοντα στοιχεῖα καὶ τις διάφορες πηγές ποὺ ἔχουμε στὰ χέρια μας. Ἄλλωστε ἡ τακτική ποὺ ἐφαρμόζουν οἱ σύγχρονοι "διανοούμενοι", ποὺ θέλουν με την χρησιμοποίηση μιᾶς προτάσεως του τύπου ¨δὲν ὑφίσταται, πᾶμε παρακάτω¨ γιὰ νὰ ἀποτινάξουν ὅ,τι ἐνοχλεῖ την ἰδιοσυγκρασία τους καὶ ταράζει τον λήθαργό τους, δὲν μας ἁρμόζει.
Καὶ ὁ Ἀριστοτέλης θὰ προσθέσει: «Εἶναι χαρακτηριστικό ἑνὸς ἐξελιγμένου μυαλοῦ νὰ φιλοξενεῖ μία σκέψη, ἔστω καὶ ἄν δὲν την ἀποδέχεται» ’Ὅποιος ἔχει τον Χριστό στὴν καρδιά του δὲν ἔχει νὰ φοβηθεῖ ἀπολύτως τίποτα. Ἐρευνᾶτε τας γραφάς (ιωάν.5,39) προέτρεψε ὁ ἀγαπημένος μας Ἐπουράνιος Πατέρας. Ὅποιος ἀναζητεῖ την Ἱερὴ Ἐπίγνωση της Ἀλήθειας, ἀναζητεῖ στὴν πραγματικότητα Τον Ἰησοῦ Χριστό(Ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἀλήθεια).
Πᾶμε τώρα νὰ ξεδιπλώσουμε κάποια στοιχεῖα βασιζόμενοι κατά κύριο λόγο στὰ ¨ἱερὰ τέρατα¨της ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας,σε ἀπόκρυφα κείμενα ἀπὸ τους παπύρους του Νάγκ Χαμμᾶντι, ἀλλὰ καὶ σε ἄλλες πηγές, ὡς τροφή γιὰ σκέψη, συγκριτική μελέτη ἀλλὰ καὶ γιὰ προβληματισμό. Ἐπὶ της εὐκαιρίας θὰ ἤθελα νὰ ἐπισημάνω ὅτι ἁπλᾶ παραθέτουμε καὶ μοιραζόμαστε σκέψεις καὶ ἰδέες καὶ ἐπ’οὐδενί λόγῳ δὲν προσηλυτίζουμε. Πάνω ἀπ’ὄλους καὶ ὅλα μόνο ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.




Μετενσάρκωση εἶναι το δόγμα ὁποῦ μετά τον ἀποχωρισμό της ψυχῆς ἀπὸ το σῶμα καὶ την μετέπειτα πορεία της στὰ ἐπέκεινα, ὁδηγεῖται ἐκ νέου σε ἕνα καινούργιο σῶμα/βιομπότ μέσα στὸ ὀλογραφικό κόσμο της πυκνῆς ὕλης/ἰλύος γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ καὶ νὰ κερδίσει ἐμπειρίες, ὥστε μετά ἀπὸ ἕνα ἀριθμὸ ἐνσαρκώσεων νὰ ἐπιστρέψει στὸν ἀρχικὸ τόπο καταγωγῆς της.

Νὰ διευκρινίσουμε ὅτι οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι θεωροῦσαν δεδομένο την ἀθανασία της ψυχῆς καὶ εἶχαν ὡς κύριο μέλημα τους την ἐξελίξη της καὶ την ἀπελευθέρωση της ἀπὸ τα δεσμά του μάταιου τούτου κόσμου, καθώς καὶ την ἐπιστροφή της στὰ παλάτια του οὐρανοῦ καὶ συγκεκριμένα στὸν βασιλέα Ἥλιο, διότι ἔλεγαν ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ἡλιογέννητη.

Το δόγμα αὐτό δὲν εἶναι καινούργιο. Ἤδη ἀπὸ την ἐποχὴ του Ὀρφέα ἔχουμε τους ἱερεῖς τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων ποὺ την διδάσκονταν ,μέσο μυητικῶν διαδικασιῶν καὶ την ἐφάρμοζαν στὸν καθημερινό τους βίο. Μετέπειτα ὁ Πυθαγόρας ἀποδεχόμενος την κοσμογονία καὶ τους ὕμνους τῶν ὀρφικῶν, συνέχισε νὰ διδάσκει το θεώρημα αὐτὸ. Ὁ ἴδιος μάλιστα θυμότανε τους προηγούμενους βίους του καὶ κατά την διάρκεια της διδασκαλίας του συχνά διηγοῦνταν ἱστορίες ἀπὸ τις περιπέτειες του παρελθόντος του. Ἔλεγε καὶ ὑποστήριζε με ἀδιάσειστα τεκμήρια,ὅτι εἶχε ὑπάρξει σε προηγούμενη ζωή του ὥς ὁ Εὔφορβος,υἱός του Πάρθου! Μάλιστα συνήθιζε νὰ τραγουδάει παίζοντας λύρα,τους στοίχους ἐκείνους του Ὁμήρου,οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦσαν στὸν θάνατο του ἰδίου ὥς Εὐφόρβου ἀπὸ τον Μενέλαο στὴν μάχη ἡ ὁποία ἐπακολούθησε γιὰ την κατοχή του σώματος του Πατρόκλου!(Ἰλιάδα, Ραψωδία Ρ, 50-60).Ἐπίσης συνήθιζε νὰ λέει ὅτι πρίν ἦταν ὁ Αἰθαλίδης καὶ εἶχε λάβει σὰν δῶρο ἀπὸ τον Ἔρμή την μνήμη τῶν ἐνσαρκώσεων του (Η ζωή τοῦ Πυθαγόρα, Διογένης Λαέρτιος)

Ὁ Ἡρόδοτος καθώς καὶ ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ἐξιστοροῦν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Αἰγύπτιοι εἶχαν τα ἴδια πιστεύω με τον Πυθαγόρα, καθώς ὁ ἴδιος μυήθηκε στὰ μυστήριά τους.

Ὁ Ἐμπεδοκλῆς στὸ ποιητικό ἔργο του «Καθαρμοί» ἀφηγεῖται τις περιπέτειες της ψυχῆς ποὺ ὑπὸ την ἐπίδραση του νείκους ὑποπίπτει σε σοβαρό παράπτωμα καὶ χάνει την ἀρχικὴ της ἁγνότητα. Μέσω ἀλλεπάλληλων ἐνσαρκώσεων ἐπιστρέφει καὶ πάλι στὴν κατάσταση του ἀθάνατου ἀγαθοῦ δαίμονα, ἀφοῦ διαβεῖ ὅμως ὅλους τους κουραστικούς δρόμους της ζωῆς.

Ὁ Πίνδαρος σε ἀπόσπασμα ἑνὸς ποιήματος του ἀναφέρει τον διάλογο του Πλάτωνα,Μένων ἡ Περί Ἀρετῆς,ὅτι ἡ Περσεφόνη στέλνει τις ψυχές ποὺ δέχθηκε στὰ βασίλεια του Ἄδη γιὰ κάθαρση, στὸν πάνω κόσμο ὕστερα ἀπὸ ἐννέα χρόνια. Ἀπὸ τις ψυχές αὐτὲς προέρχονται μεγαλοφυεῖς βασιλιᾶδες καὶ δυνατοί ἄνδρες τόσο σε δύναμη ὅσο καὶ σε σοφία.

Παρακάτω συναντᾶμε τόν Ἀπολλώνιο Τυανέα στὸν διάλογο του με τον Ἰδό σοφό Ἱάρχα νὰ δέχεται καὶ αὐτὸς τον νόμο της Ἐπιστροφῆς της ψυχῆς ἀπὸ τον σκοτεινό καὶ παγερό Ἄδη(Φιλόστρατος ¨Βίος Ἀπολλώνιου Τυανέως¨)

Συνάμα ὁ θεῖος καὶ χαρισματικός Πλάτωνας στὸν ἐπίλογο τοῦ ἔργου του ¨Πολιτεία¨ καὶ συγκεκριμένα στὸ μῦθο του Ἦρος του Ἀρμένιου ἀπὸ την Παμφυλία ,ὑποστηρίζει την θεωρία αὐτὴ προσφέροντας ἕνα πλούσιο,συναρπαστικό καὶ μεταφυσικό ταξίδι, κυριολεκτικά πίσω ἀπὸ την κουρτίνα.

Γενικά οἱ πλατωνικοί καὶ μετέπειτα οἱ νεοπλατωνικοί ἀπὸ την σχολή της Ἀλεξάνδρειας, στὴν πλειοψηφία τους, πίστευαν καὶ δίδασκαν το δόγμα αὐτὸ. Οἱ Γνωστικοί (Βαλεντίνος, Βασιλείδης κ.α) ἀποδέχονταν την θεωρία αὐτὴ καὶ ὁ ἑβραῖος ἱστορικός Φλάβιος ἰώσηπος ἀναφέρει ὅτι ἤτανε ἀποδεκτὴ καὶ ἀπὸ τους Ἑσσαῖους οἱ ὁποῖοι θεωροῦνταν λάτρεις του πυθαγορισμοῦ.

Ὁ Βιργίλιος ἔλεγε(Αἰνειάδα):"ὅλες αὐτὲς οἱ ψυχές μετά την πάροδο χιλιάδων χρόνων συγκεντρώνονται ἀπὸ τις πιὸ θεϊκές σε σειρά στὸν Ληθαῖο ποταμό…. Ἔτσι με αὐτὸ τον τρόπο ξεχνοῦν την προηγούμενη ζωή καὶ ξαναεπισκέπτονται την βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐπιθυμῶντας νὰ ξαναγυρίσουν σε ζῶντα σώματα"

Ὁ Ἀπουλήιος ποὺ ἔζησε τον 2ο αἰῶνα ἔλεγε (Ο Θεός του Σωκράτη): "ἡ ἀνθρώπινη ψυχή εἶναι ἕνας ἀθάνατος θεός. Η ψυχή γεννιέται σε τοῦτο το κόσμο,ἀφήνοντας τὴ ψυχή του κόσμου ὁποῦ προϋπῆρχε. Ἔτσι οἱ θεοί ποὺ βλέπουν ὅλες τις διαδοχικές ἐνσαρκώσεις ξεχωριστές καὶ σὰν σύνολο τιμωροῦν αὐτὴ μερικές φορές γιὰ ἁμαρτίες ποὺ διέπραξε κάποιος σε παλιότερη ζωή"

Ἐπίσης στὸ …

Ἀπόκρυφο Εὐαγγέλιο του Ἰωάννη διαβάζουμε: «Ὅταν ἡ ψυχή βγεῖ ἀπὸ το σῶμα, αὐτὴ παραδίδεται στὶς δυνάμεις ποῦ ἔχουν φτιαχτεῖ ἀπὸ αὐτούς πού ἔχουν βάλει τους κανόνες (δηλ. ἀπὸ τους ἄρχοντές του κόσμου τούτου),δεμένη με ἁλυσίδες καὶ πεταμένη πίσω στὴν φυλακή(του Ἄδη)ξανά. Γυρνάει πίσω ξανά (σε νέα ἐνσάρκωση) μέχρι νὰ καταφέρει νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ την ἄγνοια/λήθη σχετικά με τὴ Γνώση (ὡς πρὸς το σε ποιανοῦ τον κόσμο βρίσκεται). Ἔτσι κάποια στιγμή γίνεται τέλεια καὶ σώζεται».

Σῦν τῷ χρόνῳ ὁ Ἰησοῦς δίνει ὁδηγίες στὸν Ἰάκωβο πώς νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τις δυνάμεις των ἀρχόντων καὶ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τις ἐξουσίες τους

1η Ἀποκάλυψη του Ἰακώβου :

«…Ο Κύριος του εἶπε: Πρόσεξε Ἰάκωβε θὰ σου ἀποκαλύψω τὴ λύτρωσή σου. Ὅταν καταλαμβάνεσαι καὶ ὑφίστασαι αὐτὲς τις ταλαιπωρίες/βάσανα(του θανάτου), ἕνα πλῆθος θὰ ὁπλιστεῖτε ἐναντίον σου, νὰ σε καταλάβει. Καὶ συγκεκριμένα τρεῖς ἀπὸ αὐτούς θὰ σε ἁρπάξουν. Αὐτὴ ποῦ κάθονται καὶ παρουσιάζουν τους ἑαυτούς τους ὡς εἰσπράκτορες διοδίων. Ὄχι μόνο σου ζητοῦν διόδια (τελωνισμός της ψυχῆς), ἀλλὰ ἐπίσης ἀφαιροῦν ψυχές… Ὅταν περιέλθεις κάτω ἀπὸ την ἐξουσία τους , ἕνας ἀπὸ αὐτούς ποὺ εἶναι ὁ φύλακας τους θὰ σου πεῖ:¨Ποιός εἶσαι καὶ ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι;¨ Ἐσὺ πρέπει νὰ πεῖς:¨Εἶμαι υἱός καὶ εἶμαι ἀπὸ τον Πατέρα¨.Αὐτὸς θὰ σου πεῖ:¨Τι εἴδους υἱός εἶσαι καὶ τι Πατέρα ἀνήκεις;¨Ἐσὺ πρέπει νὰ τους πεῖς:¨Εἶμαι ἀπὸ Τον Πρό-Ὑπάρχοντα Πατέρα καὶ υἱός του Πρό- Ὑπάρχοντος Ἑνὸς…Ὅταν ἐπίσης αὐτὸς σου πεῖ:¨Ποὺ θὰ πᾶς;¨Ἐσὺ πρέπει νὰ τους πεῖς:¨Στό μέρος ἀπὸ ἀπ΄ ὅπου ἔχω ἔλθει, ἐκεῖ θὰ πιστέψω¨Καὶ ἄν πεῖς αὐτὰ τα πράγματα ,θὰ διαφύγεις ἀπὸ τις ἐπιθέσεις τους».

Ἀπόκρυφο Εὐαγγέλιο του Θωμᾶ, §50: «Ὁ Ἰησοῦς εἶπε ἐὰν σας ρωτήσουν :"ἀπὸ πού εἶστε;" Πεῖτε τους "Γεννηθήκαμε ἀπὸ το Φῶς, ἐκεῖ ὅπου το φῶς γεννιέται ἀπὸ τον ἑαυτὸ του, στέκεται στητό καὶ ἀποκαλύπτεται μέσα στὴν εἰκόνα του. "Ἐάν σας ρωτήσουν: "Ποιοί εἶστε ἐσεῖς;" Ἀπαντῆστε: "Εἴμαστε οἱ γιοί Του καὶ εἴμαστε οἱ πολυαγαπημένοι του Ζῶντος Πατρός.¨Ἐὰν σας ρωτήσουν: "Ποιό εἶναι το ἔμβλημα του Πατρός σας ποῦ βρίσκεται μέσα σας;" Πεῖτε τους: "Εἶναι ἡ κίνηση καὶ ἡ ἀνάπαυση"».

Καὶ ἐννοεῖται ὅτι ἅμα δὲν ξεφύγεις θὰ ὁδηγηθείς στὰ ἀνήλιαγα μπουντρούμια του Ἄδη:

Ἀπόκρυφο Ἰωάννη:«Καὶ προφυλάξου ἀπὸ τους ἀγγέλους της πενίας καὶ ἀπὸ τους δαίμονες του χάους καὶ ἀπ’ ὅσους σε παγιδεύουν καὶ πρόσεχε τον βαθύ ὕπνο της φυλακῆς του Ἄδη».

Κάλαντα Λαζάρου: «Πὲς μας Λάζαρε, τι εἶδες εἰς τον Ἄδη ποῦ ἐπῆγες ; Εἶδα φόβους, εἶδα τρόμους εἶδα βάσανα καὶ πόνους…»

Ἐπιτάφιος Θρῆνος : «Καὶ βροτός γενέσθαι ἡ ὑδόκησας,καὶ εἰς Ἅδην κατεβέβηκας Χριστέ»

Αὐτομάτως ἀπὸ τα παραπάνω γραφοῦμενα τίθεται το ἐξῆς ἐρώτημα. Ἀπὸ ποιούς παλεύουμε νὰ ξεφύγουμε μετά θάνατον; Ποιοί εἶναι αὐτοί ποὺ διεκδικοῦν ὡς λάφυρο την ψυχή μας; Γιατί ὅλη αὐτὴ ἡ φαύλη πορεία της ψυχῆς; Σφαῖρα…Η τέλεια φυλακή…



Κατά Λουκάν κεφ.12: «4 Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι.

5 ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν· ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε.»

Πρός Ἐφεσίους κεφ.6: «12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις».

Ἡ ἱστορία με την ἐπισκέψη της ψυχῆς στὸν Κάτω Κόσμο/ Ἄδη (Άἰδης:α στερητικό καὶ ἰδεῖν =ἀόρατος) ἔχει τις ρίζες της στὰ βάθη του ἀπώτατου παρελθόντος. Ὀρφέας, Ὀδυσσέας, Ἡρακλῆς, Θησέας, Αἰνείας, Δάντης (Θεία Κωμωδία), Γκιλγκαμές κ.α. Στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἀπαντᾶμε τους Τρεῖς Δικαστές Μίνωα,Ραδάμανθυ καὶ Αἰακό ποὺ κρίνουν καὶ ὑποδεικνύουν στὴν ψυχή ποιό μονοπάτι νὰ ἀκολουθήσει. Οἱ ἐνάρετες ψυχές κατέληγαν στὰ Ἡλύσια Πεδία ἐνῶ οἱ ἀνήθικες στὸν Ἄδη/Πλούτωνα. Στήν ἀρχαία Αἴγυπτο βρίσκουμε την Μάατ ποὺ ζυγίζει την καρδιά του τεθνεῶτος με το φτερό της δικαιοσύνης, της εἰλικρίνειας καὶ της ἀλήθειας, τον Ἀνούβι καὶ τον γραφέα Θῶθ να κρατάει τις σημειώσεις του στὸ Ἀμέντι ἡ Ντουάτ,συνώνυμα του κάτω κόσμου (βλ. Αἰγυπτιακή Βίβλος τῶν Νεκρῶν). Οἱ Ἱνδοί ἔχουν την κρίση του διαχειριστή του κάρμα Γιάμα (Ἐωσφόρο) καὶ το Καμαλόκα, Πατάλα, Σαμσάρα. Οἱ Βουδιστές ἔχουν το Μπᾶρντο Τόντολ (βλ.Θιβετανική Βίβλος των Νεκρῶν),το ὁποῖο χωρίζεται σε ἕξι διαφορετικά τμήματα, με το τελευταῖο νὰ ὁδηγεῖ σε μία νέα ζωή μέσα στὸ θέατρο του παραλόγου. Σε ὅλες τις θρησκεῖες ἔχουμε την Κρίση της Ψυχῆς μετά το μοιραῖο γεγονός καὶ την μετάβαση της στὸ ἀντίστοιχο τόπο της κολάσεως ἡ του παραδείσου. Στὴ δικιά μας θρησκεία, του ἑβραιοχριστιανισμοῦ, ἔχουμε νὰ παραθέσουμε τον τελωνισμό της ψυχῆς ἡ ὁποία καλεῖται νὰ περάσει ¨ἔλεγχο¨ ἀπὸ 23 Τελώνια.

Ἐδῶ ὅμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ὅλα τα παραπάνω ἀφοροῦν ἕνα σύστημα διαχείρισης του μορφοκλασματικού κατοπτρικού ὀλογραφικού σύμπαντος. Ἀφεντικό του μάτριξ εἶναι ὁ Ἑωσφόρος/Γιαλνταμπαόθ/Σαμαέλ καὶ τα τοπωνύμια αὐτὰ εἶναι ἐνεργειακά κελιά ,διαφορετικοῦ ἐπιπέδου, της σφαιρικῆς φυλακῆς μας. Εἶναι ὁ εἰκονικός παράδεισος καὶ ὄχι ὁ πραγματικός τῶν Ὑπερσυμπάντων του Ἀληθινοῦ Φωτός. Ἄλλωστε ὁ Ἰησοῦς Χριστός τα ἔκανε ὅλα λαμπόγυαλο ὅταν κατέβηκε στὸν Ἄδη καὶ τα ¨ἔψαλε¨στὸν Βελιάλ (βλ. Ἀπόκρυφο του Νικόδημου) ἀπογυμνώνοντας τον τελείως καὶ σπάζοντας τις πύλες του. Οὔτε καὶ εἰπέ ὅμως ὅτι θὰ πάει στὸν παράδεισο (εἰκονικό) παρά μόνο ὅτι θὰ ἐπιστρέψει ἐκεῖ ὁποῦ εἶναι ὁ Πατέρας Του (νῦν δὲ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με, καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με ποῦ ὑπάγεις), στὰ Βασίλεια Του Ἀληθινού Πατρός (ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου).

Ὅλο αὐτό το χάος ἐπικρατεῖ διότι στὴν πραγματικότητα ὑπάρχουν δύο Δημιουργίες (βλ.Νάγκ Χαμμάντι). Μία Ἀληθινή,τῶν Ὑπερσυμπάντων του Ἀληθινοῦ Φωτός καὶ μία πλασματική καὶ κάλπικη. Ἐμεῖς δυστυχῶς, ξεμείναμε πάνω στὴν ¨φωτοτυπία¨καὶ τα θέλγητρά της. Ὅλες οἱ θρησκεῖες, στὸν κόσμο της πλάνης, εἶναι κατασκευασμένες ἀπὸ τα ἐπιτελεία του Κριτή/Τιμωροῦ/Δεσμοφύλακα/ Γιαχβέ/Σατανά.

Ἔξοδος κεφ.12: «12 Διότι την νύκτα ταύτην θέλω περάσει διά μέσου της γῆς της Αἰγύπτου καί θέλω πατάξει πᾶν πρωτότοκον ἕν τὴ γῆ της Αἰγύπτου, ἀπὸ ἀνθρώπου ἑως κτήνους· καὶ θέλω κάμει κρίσεις ἐναντίον πάντων τῶν θεῶν της Αἰγύπτου. Ἐγώ ὁ Κύριος.»

Ἔρμης Τρισμέγιστος ¨Η Κόρη του Κόσμου¨: «§25.Καὶ μιλῶντας μου ὁ Ἑρμῆς παιδί μου,εἰπέ:¨Αὐτό ὅμως πού ἔκαναν οἱ ψυχές,δὲν διέφευγε ἀπὸ την προσοχή του κυρίου καὶ θεοῦ ὅλων (Γιαλνταμπαόθ), γι’αὐτό ἀναζητοῦσε τρόπο τιμωρίας καὶ δεσμά, τα ὁποία με ὑπομονή θὰ ὑπέφεραν. Καὶ λοιπόν ἀποφάσισε ὁ ἡγεμόνας καὶ κύριος ὅλων (ὁ ἄρχων του κόσμου τούτου), νὰ δημιουργήσει το σύστημα τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ τιμωρεῖται μέσα σ’αὐτό,το γένος τῶν ψυχῶν¨».

Στοὺς κύκλους αὐτούς,τῶν ἐπιτελείων (πλήν του ἑβραιοχριστιανισμοῦ), ἀναφέρεται ὅτι ἡ ψυχή, μετά την πτώση της στὴν ὕλη, ἐπιστρέφει συνεχῶς στὰ δρώμενα του μάτριξ γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν ἀθανασία. ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ. Ο Δικαστής Γιαχβέ το μόνο ποῦ ἐπιθυμεῖ εἶναι νὰ πᾶμε μαζί του στὸ ἑπόμενο ἐνεργειακό κελί, σε φυλακή ὑψίστης ἀσφαλείας.

Ἐν κατακλεῖδι ἀπὸ τα παραπάνω μποροῦμε νὰ καταλάβουμε ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ προειδοποιήσεις του Μεγαλόχαρου, Παντοδύναμου καὶ Πανάγαθου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλων τῶν μεγάλων φιλοσόφων (Πυθαγόρας,Σωκράτης,Πλάτωνας),ποὺ ἔχουν περάσει 2.600 χρόνια καὶ ἀκόμα δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε το εὗρος τῶν γνώσεων τους, διότι προσπαθοῦμε νὰ τους προσεγγίσουμε με τα σύγχρονα ὑλιστικά ἐπιστημονικά καὶ κοινωνικά δεδομένα καὶ ὄχι με την καρδιά καὶ τον νοῦ, κάπου ἀποσκοποῦσαν.


Δὲν τα λέγανε τυχαία καὶ οὔτε ἤτανε φρενοβλαβείς γιὰ νὰ γράφουνε παραμύθια της χαλιμᾶς μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ξεφύγουν ἀπὸ την ρουτῖνα της καθημερινότητας. Ὅπου ὑπάρχει καπνός, ὑπάρχει καὶ φωτιά. Καὶ ἄς μὴν παραλείπουμε το γεγονός ὅτι ὁ κόσμος τῶν Ἰδεῶν του Πλάτωνα, ὅπου κάθε Ἰδέα ἀποτελεῖ καὶ μία ζωντανή Ὀντότητα, εἶναι γεμᾶτος ὑπερβατικά καὶ ἀκατάληπτα μυστήρια γιὰ τον πεπερασμένο ἐγκέφαλο μας ποῦ παραμένει καθηλωμένος καὶ προσκολλημένος στὶς ἡδονὲς καὶ στὰ κελεύσματα του μάτριξ. Ἰσχύει ὁ νόμος της μετενσάρκωσης; Εἶναι ἡ Γῆ σφαιρική ἡ ἐπίπεδη; Ἰσχύει ἡ Γενική Θεωρία της Σχετικότητας; Ὑπάρχουν χρώματα στὸ διάστημα; Πετάει ο γάιδαρος;

Ἀλήθεια ἔχουν σημασία ὅλα τα παραπάνω ἀπὸ την στιγμή ποῦ γνωρίζουμε ὅτι δέν εἶναι αὐτὸ το πραγματικό μας ¨Σπίτι¨; Μήπως κοιτᾶμε το δέντρο καὶ χάνουμε το δάσος; Ἴσως γι΄αὐτό μας εἶχε πεῖ κάποτε ὁ γέροντα ὅπου ξέλεγε ὅτι ἡ κόλαση (ὁ ἐγκλωβισμός της ψυχῆς μέσα στὸ σύμπαν του Ἐωσφόρου) θὰ κατακλύζεται ἀπὸ καλούς ἀνθρώπους. Ἅμα δὲν ἀνακαλύψουμε την ¨Μυστική Πύλη¨της Ζωῆς, εἴμαστε ἀναγκασμένοι νὰ περιφερόμαστε σὰν καταραμένοι μέσα στὸ κελί. Ἡ οὐσία εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἴμαστε αἰχμάλωτοι καὶ φυλακισμένοι καὶ μόνο ΕΝΑΣ ἦρθε νὰ βάλει τέλος στὴν καταδίκη μας (πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ,κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί ). Ἡ αἰχμαλωσία σας ἔλαβε τέλος, μας εἰπέ.

Διότι Αὐτὸς ἐνσαρκώθηκε μέσα στὴν φυλακή μας καὶ ἔδωσε την ζωή Του γιὰ νὰ πληρώσει τα λύτρα/διόδια της αἰχμαλωσίας μας. Ἦρθε γιὰ νὰ καταργήσει ὅλο το πακέτο του μάτριξ καὶ ὄχι τμήματά του. Ἦρθε νὰ ἀποτελειώσει τον σαδισμό ποὺ ἐπικρατεῖ σε αὐτὸ το ἀπέραντο φρενοκομεῖο ποὺ εἶναι ποτισμένο με ὁ,τι διαστροφή μπορεῖ νὰ συλλάβει ἀνθρώπινος νοῦς. Εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἔσπασε το κοσμικό αὐγὸ του Ἱαλδαβαόθ/Μπράχμα,ποὺ τόσο ὑμνούσε ὁ Ὀρφέας, καὶ αὐτὸς εἷναι ο λόγος ποῦ σε παλιές Ἀναστάσιμες Εἰκόνες ἀπεικονιζόταν νὰ βγαίνει μέσα ἀπὸ ἕνα σπασμένο αὐγὸ. Ἐμεῖς τιμᾶμε αὐτή Του την ἐνέργεια (ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΤΕ) σπάζοντας συμβολικά τα κόκκινα αὐγά. Κόκκινα διότι πότισε ὅλο το Σύμπαν/Αὐγὸ με το Πανάγιο αἷμα Του. Ἦρθε νὰ πατάξει τον Θάνατο του Ἄδη καὶ νὰ μας ἐξαγοράσει ἀπὸ την φαυλότητα καὶ την κατάρα του, βάζοντας τέλος στὸ ψέμα του Ἐωσφόρου καὶ σε ὅλους τους νόμους ποῦ διέπουν το σαθρό του οἰκοδόμημα.

Μ. Παρασκευή, κάθισμα: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι· τῷ σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς τήν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις· Σωτήρ ἡμῶν, δόξα σοι».


Κατά Μάρκον Κεφ.10: «45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν»

Κατά Ιωάννην Κεφ.Γ: «16 οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»


Με την Σταυρική Του Θυσία, ἄνοιξε τον δρόμο την εὔστροφής στὴν Ἱερὴ Πατρίδα την Φωτεινή. Το δικό Του μήνυμα ἤτανε αὐτὸ της Ἀναστάσεως, το ὁποῖο θὰ ἠχεῖ εἰς τους Αἰῶνας τῶν Αἰώνων καὶ μέσα στὶς καρδιές μας μέχρι νὰ ἀφήσουμε την τελευταία μας πνοή στὸ μάταιο τοῦτο κόσμο .

Κατά Ιωάννην Κεφ.10: «9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει»


Το μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ κάνουμε εἶναι νὰ στρέψουμε το βλέμμα μας εἰς το Φῶς το Ἀληθινό. Νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε οἵ ¨καθεύδοντες¨ του Σωκράτη καὶ του Ἡράκλειτου. Νά ἀνοίξουμε την ἀγκαλιά μας καὶ νὰ Του ποῦμε: «Ναὶ Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, ἀποδέχομαι την Θυσία Σου καὶ ἀναζητῶ την Λύτρωση. Τον Κόσμον Σου ζητῶ Χριστέ, ὥστε νὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ ὅπου εἶσαι καὶ Σὺ. Κάλεσε με κοντά Σου εἰς την Αἰώνιον Ζωή καὶ λύτρωσέ με ἀπὸ τον βαθύ ὕπνο του Ἄδη… Ἀμὴν»

Κατά Ιωάννην Κεφ.11§25-26: «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα»

Ἂς μεταλαμπαδεύσουμε το Ἀναστάσιμο μήνυμά Του ὁ ἕνας μέσα στὴν καρδιά του ἀλλοῦ.

Καλή περιστροφή εἰς τας Ἀχράντους Πατρίδας…

Ἅγιος Χριστόφορος - Ο κυνοκέφαλος Ἅγιος

Ἅγιος Χριστόφορος - Ο κυνοκέφαλος Ἅγιος


Ἀρκετούς αἰῶνες πρὶν τὴ γέννηση του Ιησοῦ,
ἡ περιοχή της Μικράς Ἀσίας καὶ ἡ εὐρύτερη περιοχή του Πόντου ἦταν κατοικημένη ἀπὸ νομαδικά φῦλα ἀγρίων φυλῶν.
Μαρτυρίες ἀντλοῦνται τόσο ἀπὸ κείμενα ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων, ὅσο καὶ ἀπὸ κείμενα νεώτερων συγγραφέων, ὅπως ὁ Ξενοφῶν, ὁ Στράβων, ὁ Πτολεμαῖος, ὁ Ἀρριανός, ἀλλὰ καὶ ὁ Ὅμηρος. Οἱ λαοί αὐτοὶ λυμαίνονταν τις περιοχές του Πόντου, ἀλλὰ ἔκαναν καὶ ἐπιδρομές στοὺς γειτονικούς τους λαούς, τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων.

Η πιό ἀγρία, ληστρική καὶ ἰσχυρή φυλή ἦταν οἱ Μάκρωνες. Ἦταν ἐγκατεστημένοι στὰ βορειοανατολικά του Πόντου καὶ εἶχαν πάρει μέρος στὸ πλευρό του Ξέρξη κατά την ἐκστρατεία του ἐναντίον της Ἑλλάδος, συμμετέχοντας με πολυάριθμο στράτευμα. Ἦταν η μοναδική φυλή ἡ ὁποία ἐπέζησε μετά τον τρομερό διωγμό ποὺ εἶχαν ἐξαπολύσει ἐναντίον τους οἱ Μῆδοι.

Οἱ Μάκρωνες, σύμφωνα με τις ἀρχαῖες ἀναφορές, εἶχαν τεράστιο ὕψος, πού μερικές φορές ἔφτανε τα τρεισήμισι μέτρα, σῶμα μαυριδερό καὶ δασύτριχο καὶ κεφάλι ποῦ ἔμοιαζε με σκύλου. Γι'αὐτό καὶ ἀποκαλοῦνταν κυνοπρόσωποι ἡ κυνοκέφαλοι ἡ σκυλοπρόσωποι.

Ὅταν ὁ Χριστιανισμός ἄρχισε νά διαδίδεται με τους Ἀποστόλους, ὁ Πόντος ἀποτέλεσε μία ἀπὸ τις πρῶτες περιοχές πού ἀσπάστηκε τὴ θρησκεία της ἀγάπης.
Την ἐποχῆ ἐκείνη βασιλιάς τῶν Μακρώνων ἦταν ὁ θηριώδης Ρέπροβος. Λατρευόταν σὰν θεός ἀπὸ τους ὑπηκόους του, ποὺ τον θαύμαζαν γιὰ τὴ σοφία καὶ τὴ δύναμή του.

Ὅταν οἱ Ρωμαῖοι ζήτησαν ἀπὸ τους Μάκρωνες νὰ παραδοθοῦν, αὐτοὶ με ἀρχηγὸ τον Ρέπροβο, ἐπὶ τρεῖς μέρες πάλευαν στὴν κυριολεξία με νύχια καὶ με δόντια καὶ κατατρόπωσαν τον ἐχθρὸ. Εἶχαν πετύχει μία περίτρανη νίκη, ἀλλὰ μάταια ἔψαχναν τον ἀρχηγὸ τους. Ο σοφός τριαντάχρονος βασιλιάς τους βρισκόταν αἰχμάλωτος στὰ χέρια του ἐχθροῦ.

Ο Ρέπροβος γύρω στὸ 250 μ.Χ. ὁδηγήθηκε σε μία φυλακή -κολαστήριο, ὅπου κανένας φυσιολογικός ἄνθρωπος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντέξει παραπάνω ἀπὸ ἕνα μῆνα. Ο σκληροτράχηλος Ρέπροβος κατόρθωσε νὰ ἐπιβιώσει καὶ μετά ἀπὸ τρεῖς μῆνες νὰ ἀποδράσει καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν ἀγαπημένη του πατρίδα.

Η πείνα του ἦταν τεράστια καὶ ἔτσι μόλις εἶδε ἕνα κοπάδι ἀπὸ πρόβατα ποῦ τα ἔβοσκε μία δωδεκάχρονη βοσκοποῦλα ἑτοιμάστηκε γιὰ νὰ χορτάσει. Ὅμως ἡ μικρή με ὅπλο τον Σταυρό ποὺ εἶχε στὸ λαιμό της προσευχήθηκε στὸν Κύριο καὶ ὅταν ἅπλωσε το χέρι του ὁ Ρέπροβος νὰ την ἁρπάξει καὶ νὰ την καταβροχθίσει, ἕνας κεραυνός ἔπεσε μπροστά στὰ μάτια του καὶ τον τύφλωσε.

Ἀφοῦ μίλησαν, ἡ μικρή του εἶπε γιὰ τον Θεό καὶ τον Χριστό καὶ ὅτι μόνο Αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ του ξαναδώσει το φῶς του. Θέλησε νὰ τον βοηθήσει καὶ του εἰπέ θὰ πάει στὸ χωριό της, ποῦ ἐκεῖνο τον καιρό βρισκόταν ἕνας ἱερέας ὁ Εὐστόχιος, ὁ ὁποῖος διέδιδε παντοῦ το λόγο του Θεοῦ. Ἀποχαιρετῶντας τον Ρέπροβο, του ἔδωσε νὰ φιλήσει το Σταυρό καὶ τότε ἔγινε το θαῦμα με την ταυτόχρονη ἐμφάνιση καὶ πάλι ἑνὸς κεραυνοῦ. Ο Ρέπροβος βρῆκε το φῶς του καὶ δήλωσε ὅτι ἦταν πρόθυμος νὰ ἀσπαστεῖ το Χριστιανισμό ἀμέσως.

Μετά ἀπὸ κατήχηση του Εὐστόχιου ὁ Ρέπροβος βαφτίστηκε Χριστιανός. Προβάλλοντας σὰν παράδειγμα τον ἴδιο του τον ἑαυτὸ, ὄργωσε ὅλα τα μέρη του Πόντου καὶ μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, διὰ στόματος του Ρέπροβου, του ἄγριου λύκου πού ἔγινε ἀρνάκι, τριακόσιες χιλιάδες ἄνθρωποι σπάσθηκαν το Χριστιανισμό.

Ταξιδεύοντας καὶ ἐνῶ ἦταν καθισμένος στὴ ὄχθη ἑνὸς ποταμοῦ, σκεπτόμενος πώς θὰ το περάσει, ἦρθε ἕνα μικρό παιδί καὶ τον παρακάλεσε νὰ το βοηθήσει νὰ διασχίσει το ποτάμι. Ο Ρέπροβος, ἀφοῦ προσευχήθηκε με θέρμη στὸν Κύριο, με τὴ ράβδο του ἀκούμπησε τα νερά. Τα νερά του ποταμοῦ ὑποχώρησαν καὶ ἔγιναν ρηχά. Ἔβαλε στοὺς ὤμους του το ἀγοράκι. Με τὴ θαυματουργή ράβδο στὰ χέρια καὶ με την προσευχή στὸ στόμα πέρασαν τον ποταμό. Στὴ μέση της διαδρομῆς, οἱ ὠμοί του ἀρχίσαν νὰ βαραίνουν καὶ το παιδί, περνῶντας ἡ ὥρα, γινόταν ἀσήκωτο. Ὅταν πιὰ ἔφτασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη, με ἐκπλήξη εἶδε ὅτι το παιδί εἶχε γίνει ἕνας νέος ἄνδρας.
Ο ἄνδρας τον καθησύχασε, λέγοντάς του ὅτι στοὺς ὤμους του εἶχε κουβαλήσει τον ἴδιό τον Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ το λόγο αὐτὸ, ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμή μετονομάστηκε σε «Χριστόφορος».

Η περίπτωση του Ἅγιου Χριστόφορου ἐπιβεβαιώνει τὴ ρήση ποὺ λέει, ὅτι «τα ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῶ»

Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νὰ λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου ἀπὸ τον Θεό, τον συνέλαβαν οἱ Ρωμαῖοι καὶ ὁ Ἅγιος Χριστόφορος ὑποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια καὶ τέλος ὑπέστη τον δι' ἀποκεφαλισμού θάνατο το 251 μ.Χ.
Η μνήμη του τιμᾶται στὶς 9 Μαΐου ἀπὸ την ὀρθόδοξη ἐκκλησία καὶ 25 Ἰουλίου ἀπὸ την καθολική.

Ἄν λοιπόν αὐτὸς, ἕνας Ραν ἐκ του γένους Μαλτσέχ, μαρτύρησε γιὰ το Χριστό, ἴσως γιὰ νὰ φτάσει το μήνυμα της ὕπαρξης των Νεφελίμ σε ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ το μήνυμα της σωτηρίας στοὺς ὑπόλοιπους Ραν, πῶς μποροῦμε ἐμεῖς νὰ το ἀγνοοῦμε;
(Ραν: οἱ ἀπόγονοι της ἑνώσης τῶν Νεφελίμ καὶ τῶν ἀνθρώπων).