ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 20 Δεκεμβρίου 1522: Πολιορκία καὶ πτώση τής Ρόδου ἀπό Τούς ὀθωμανοὺς

Μετὰ ἀπὸ ἑξάμηνη πολιορκία, ἡ φρουρὰ τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν τῆς Ρόδου παραδίδεται στὸν Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπῆ. Ἦταν ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ ἡ Ρόδος ὑπέκειτο σὲ πολιορκία μέσα σὲ κάτι περισσότερο ἀπὸ 40 χρόνια, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἡ καλύτερη προετοιμασία τῶν Ὀθωμανῶν, τὸ πυροβολικό, ἡ προσωπικὴ παρουσία τοῦ σουλτάνου καὶ οἱ 140.000 στρατιῶτες λύγισαν τοὺς πολιορκημένους.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἀποβιβάστηκαν ἀρχικὰ ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ρόδου μὲ 400 πλοῖα καὶ μερικὲς δεκάδες χιλιάδες ἄνδρες ὑπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Τσομπὰν Σουλεϊμάν-πασᾶ γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν μὲ τὸ κύριο σῶμα τῶν 100.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὸν ἴδιο τὸν σουλτᾶνο λίγες μέρες μετά. Ἀπέναντί τους οἱ Ἰωαννίτες καὶ Ἕλληνες παρέτασσαν κάτι περισσότερο ἀπὸ 6 χιλιάδες ἐνόπλους καὶ σαφῶς λιγότερα πυροβόλα.

Ἡ πολιορκία ξεκίνησε μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ ἀποκλείουν τὴν πόλη ἀπὸ τὴ θάλασσα ἐνῶ βομβάρδιζαν ἀπὸ τὴν ξηρὰ ἐξαπολύοντας ἐπιθέσεις πρὸς τὰ ἰσχυρὰ τείχη ποὺ μονίμως ἀποκρούονταν μὲ μεγάλες ἀπώλειες. Τὰ τείχη τῆς Ρόδου εἶχαν ἐνισχυθεῖ μετὰ τὴν τελευταία πολιορκία μὲ καινοτομίες τῆς ἰταλικῆς πολιορκητικῆς σχολῆς μὲ χαμηλὰ κεκλιμένα ἀναχώματα ποὺ ἔκαναν τίς μπάλες του πυροβολικοῦ νὰ ἐξοστρακίζονται.

Στὶς 4 Σεπτεμβρίου, οἱ Ὀθωμανοί, ποὺ ὅλο ἐκεῖνο τὸ διάστημα ἔσκαβαν δύο σήραγγες κάτω ἀπὸ τίς ὀχυρώσεις, ἀνατίναξαν μιὰ μεγάλη ποσότητα ἐκρηκτικῶν ποὺ ἄνοιξε ἕνα ρῆγμα 11 μέτρων στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀγγλικοῦ προμαχῶνα γκρεμίζοντας τίς πολεμίστρες καὶ γεμίζοντας τὴν τάφρο μὲ χώματα. Ἀμέσως μεγάλη σύγκρουση ξέσπασε στὰ ἐρείπια διάσπαρτα ἀπὸ τὰ κομματιασμένα πτώματα τῶν ὑπερασπιστῶν, μὲ τὸ ρῆγμα νὰ ἀλλάζει χέρια ἀρκετὲς φορὲς ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Μεγάλου Μαγίστρου Philippe Villiers de L'Isle-Adam καὶ τῶν ἱπποτῶν του, οἱ ὑπερασπιστὲς παρέμειναν κύριοι τῶν ὀχυρώσεων.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἐπιτέθηκαν ξανὰ καὶ ξανὰ ἀλλὰ πάντα ἀποκρούονταν ἂν καὶ μὲ μεγάλο κόστος. Ὁ Σουλεϊμὰν ὀργισμένος καταδίκασε τὸν γαμπρό του καὶ ἀρχιστράτηγο σὲ θάνατο γιὰ τὴν ἀνικανότητά του νὰ καταλάβει τὴν πόλη, ἀναλαμβάνοντας ὁ ἴδιος τὴ διεύθυνση μὲ τὸν Ἀχμὲτ πασᾶ, ἔμπειρο στὶς πολιορκίες, ὡς βοηθό. Οἱ Ὀθωμανοὶ θὰ συνεχίσουν τίς ἐφόδους καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῶν τειχῶν ποὺ ὑπερασπίζονταν Γερμανοὶ καὶ Ἱσπανοὶ ἱππότες ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία.

                                           Ὁ Μέγας Μάγιστρος τοῦ τάγματος τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν 

                                                          τῆς Ρόδου, Philippe Villiers de L'Isle-Adam

Ὕστερα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα ποὺ διεξήγαγαν, μὲ τὰ τείχη τῆς πόλης σχεδὸν ὁλοκληρωτικὰ κατεστραμμένα καὶ καμία ὁρατὴ βοήθεια, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ τάγματος καὶ οἱ Ἕλληνες ἄρχοντες τῆς πόλης ἀποδέχτηκαν τοὺς ὁμολογουμένως ἔντιμους ὅρους τοῦ Σουλεϊμάν. Ὅσοι Λατῖνοι τὸ ἐπιθυμοῦσαν μποροῦσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ νησὶ ἐντὸς 12 ἡμερῶν παίρνοντας μαζί τους τὰ ὑπάρχοντά τους. Οἱ ἐκκλησίες δὲν θὰ καταστρέφονταν καὶ δὲν θὰ μετατρέπονταν σὲ τζαμιά, οἱ Ἕλληνες μποροῦσαν νὰ ἐγκαταλείψουν κι αὐτοὶ τὸ νησὶ ἐντὸς τριῶν ἐτῶν, ἐνῶ ὅσοι παρέμεναν εἶχαν ἀπαλλαγῇ ἀπὸ φόρους γιὰ πέντε χρόνια.

Τὸ τάγμα τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν, ποὺ εἶχε συσταθεῖ ἀρχικὰ στοὺς Ἁγίους Τόπους μὲ σκοπὸ τὴν προστασία καὶ φροντίδα τῶν προσκυνητῶν καὶ εἶχε ἐξελιχθεῖ σὲ ἕναν θρησκευτικὸ καὶ στρατιωτικὸ ὀργανισμό, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μετεγκαταστάθηκε στὴ Ρόδο, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ 200 χρόνια. Μετὰ τὴν ἔξωσή του ἀπὸ ἐκεῖ, θὰ ἀνασυσταθεὶ στὴ Μάλτα ὅπου θὰ παραμείνει μέχρι τὴ διάλυσή του ἀπὸ τὸν Ναπολέοντα.