Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1871, μεσοῦντος τοῦ γαλλογερμανικοῦ πολέμου (ἢ γαλλοπρωσικοῦ, Ἰούλιος 1870 - Μάϊος 1871) καὶ ἐνῶ οἱ Γερμανοὶ βρίσκονταν ἐλάχιστα χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὸ Παρίσι, σημειώθηκε ἐξέγερση στὸ Παρίσι, ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς «Παρισινὴ Κομμούνα» καὶ ἡ ὁποία ἐπηρέασε τόσο τὸν Κὰρλ Μάρξ, (ὁ ὁποῖος τὴν περιέγραψε ὡς «παράδειγμα ἐπανάστασης τοῦ προλεταριάτου») ὅσο καὶ τὸν Μιχαὴλ Μπακούνιν. Κατὰ «περίεργο τρόπο», κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐξέγερσης, ἡ τράπεζα καὶ τὰ 250 σπίτια τῶν μεγαλοκαπιταλιστῶν Ρότσιλντ στὸ Παρίσι φυλασσόταν ἀπὸ ἐξεγερμένους «ἀντικαπιταλίστες» κομμουνάρους...
Οἱ Ρότσιλντ ἦταν ἡ κινητήρια δύναμη ὅλων τῶν πολιτικῶν καὶ οἰκονομικῶν γεγονότων τοῦ δέκατου ἔνατου αἰῶνα στὴν Εὐρώπη. Τὸ ὄνομά τους θὰ πρέπει νὰ βρίσκεται σὲ κάθε σελίδα τῆς κάθε ἱστορίας τῆς κάθε χώρας.
Γιὰ τὴ Γαλλία, ἡ μεγάλη πηγὴ πληροφοριῶν ἦταν τὰ ἀρχεῖα τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν, ἀλλὰ ἡ φωτιὰ τῆς Κομμούνας κατέστρεψε τὰ πάντα. (Ἐπίσης κατὰ «περίεργο τρόπο»).
Εἶναι πραγματικὰ περίεργο νὰ παρατηρήσεις κάποιος τὸ ὑπερβολικὸ σεβασμὸ ποὺ εἶχαν οἱ ἡγέτες τῆς Κομμούνας γιὰ τίς ἰδιότητες αὐτῆς τῆς εὐγενοῦς ἑβραϊκῆς οἰκογένειας. Ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια ὁδοφράγματα ποὺ ἔκλεισε ἦταν ἡ Βασιλικὴ Ὁδὸς στὴ διασταύρωσή της μὲ τὴν πλατεῖα Place de la Concorde, τὴν Rue de Rivoli καὶ τὸ Ἀνάκτορο τοῦ Κεραμεικοῦ (Palais des Tuileries). Τὸ πρώην Hotel de Talleyrand-Perigord, τώρα ἱερὸ Baron Alphonse, δὲν τὸ εἶχαν κἂν ἐπισκεφθεῖ, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἦταν ἡ γωνία τῶν ὁδῶν Rue de Rivoli καὶ Rue St. Florentin, καὶ ὡς ἐκ τούτου σὲ πλήρη ὁδόφραγμα καὶ ἐκτεθειμένο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο μέρος στὴν ἀπληστία καὶ τὴν ἐκδίκηση τῶν ἐπαναστατῶν ποὺ ἤθελαν κάθε τί ποὺ ἦταν πλούσιο καὶ κυρίως ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἔτρεφε τὸν λαό.
Ὡστόσο, τὸ ξενοδοχεῖο Rothschild παρέμεινε ἄθικτο ἐνῶ κάηκαν ἀσήμαντα σπίτια στὴν Rue Royale. Πὼς μποροῦσε νὰ ἀγνοηθεῖ τὸ ὄνομα τῶν Rothschild ποὺ στὸ λαὸ ἦταν συνώνυμο τοῦ Κροίσου;
Γνώριζαν ὅτι οἱ Ρότσιλντ ἀντιπροσώπευαν τὴν ἐπιτομὴ τοῦ πλούτου καὶ τῆς ἄγρια ἐκμετάλλευσης καὶ ὅμως πέρασαν ἀπὸ τὸ ξενοδοχεῖο Alphonse de Rothschild μὲ τὰ χέρια τους νὰ κρατοῦν δοχεῖα γεμᾶτα πετρέλαιο καὶ δὲν σταμάτησαν.
Οἱ Ρότσιλντ εἶχαν ξενοδοχεῖα σὲ ὁλόκληρη τὴν πόλη. Ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέροχα ξενοδοχεῖα ποὺ χτίστηκαν μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ λαοῦ παρέμειναν ἄθικτα...
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Les Rothschild, une famille de financiers juifs au XIXe siècle": τοῦ édouard Demachy - Παρίσι 1896.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου