Ναὶ, σωστά διαβάσατε.
Ὑπάρχουν περιπτώσεις κατά τις ὁποῖες ὁ Μωσαϊκός Νόμος ἀντιμετωπίζει τις γυναῖκες σὰν ἀκάθαρτες καὶ ὁρίζει κάποιους κανόνες, ποῦ αὐτή πρέπει νὰ ἀκολουθήσει, ὥστε νὰ καθαρισθεῖ. Νὰ τονίσω ὅτι καὶ οἱ ἄντρες μποροῦν νὰ γίνουν ἀκάθαρτοι, σύμφωνα με κάποιες διατάξεις του νόμου, ἀλλὰ ἡ διαφορά εἶναι ὅτι οἱ γυναῖκες, ἔτσι ὅπως ὁρίζεται ἡ ἀκαθαρσία, δὲν μποροῦν νὰ την ἀποφύγουν τελείως καὶ με αὐτὸ θὰ ἀσχοληθῶ παρακάτω.
Διαβάζουμε λοιπόν στὸ "θεόπνευστο" Λευιτικόν:
Λευ. 12,1 Ὁμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τον Μωϋσήν λέγων·
Λευ. 12,2 “λάλησε στοὺς Ἰσραηλίτας καὶ εἶπε λέγων πρὸς αὐτούς· Γυνή ἔγκυος, ἐάν γεννήση ἄρρεν, θὰ εἶναι ἀκάθαρτος ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας· ὅσας ἡμέρας εἶναι ἀκάθαρτος καὶ κατά την ἔμμηνον ρῦσιν της.
ΣΧΟΛΙΟ: Ἡ γυναῖκα λοιπόν, σύμφωνα με το Λευιτικόν, δὲν εἶναι ἀκάθαρτη μόνο κατά την ἔμμηνον ρῦσιν της, ἀλλὰ καὶ μετά ἀπὸ κάθε τοκετό! Εἶναι ἀναπόφευκτη ἑπομένως ἡ ἀκαθαρσία, διότι ὀφείλεται σε μία φυσιολογική λειτουργία του γυναικείου σώματος καὶ στὴν ἐξίσου φυσιολογική τεκνοποίηση.
Λευ. 12,4 Τριάκοντα τρεῖς ἡμέρας θὰ παραμείνη ἀκόμη αὐτή ἀκάθαρτος λόγω του ἀκαθάρτου αἵματος της. Κανέν ἅγιον δὲν θὰ ἐγγίζη αὐτή καὶ στὸν ναόν δὲν θὰ εἰσέρχεται, μέχρις ὅτου συμπληρωθοῦν αἱ σαράντα ἡμέραι της καθάρσεώς της.
ΣΧΟΛΙΟ: Κανέναν δὲν θὰ ἀγγίζει, διότι θὰ τον μολύνει, ἀφοῦ εἶναι ἀκάθαρτη καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὸ ναό μέχρι νὰ περάσουν σαράντα ἡμέρες. Ἀπὸ αὐτὸ ἐδῶ το χωρίο ἐπηρεάστηκαν οἱ ἱεράρχες της Ἐκκλησίας καὶ καθιέρωσαν τον σαραντισμό της γυναίκας. Γιὰ ὅσους δὲν το γνωρίζουν, σύμφωνα με την παράδοση καὶ το τυπικό της Ἐκκλησίας, ἡ γυναῖκα σαράντα μέρες μετά τον τοκετό πηγαίνει στὸ ναό, γιὰ νὰ λάβει ἀπὸ τον ἱερέα την εὐχὴ του σαραντισμού. Δὲν της ἐπιτρέπεται ὅμως νὰ προσέλθει στὸν κυρίως ναό, γιατί θεωρεῖται ἀκάθαρτη! Ἀφοῦ της διαβαστοῦν οἱ εὐχὲς εἰσέρχεται, καθαρή πλέον, στό ναό με το βρέφος, ὥστε νὰ μπορεῖ κι αὐτὸ νὰ βαπτιστεῖ.
Λευ. 12,5 Ἐὰν δὲ γεννήση θῆλυ, θὰ εἶναι ἐπὶ δεκατέσσαρας ἡμέρας ἀκάθαρτος ὅπως ἀκάθαρτος εἶναι κατά την ἕμμηνον ρῦσιν. Θὰ παραμείνη δὲ ἀκόμη ἀκάθαρτος, λόγω του ἀκαθάρτου αἵματος της, ἐπὶ ἑξήκοντα ἐξ ἡμέρας.Λευ. 12,6 Ὅταν δὲ συμπληρωθοῦν αἱ ἡμέραι, αἱ ὁποῖαι ἀπαιτοῦνται πρὸς καθαρισμόν της διὰ τον υἱόν ἡ την θυγατέρα ποῦ ἀπέκτησε, θὰ προσφέρη εἰς την θύραν της Σκηνῆς του Μαρτυρίου πρὸς τον ἱερέα ἀρνί ἑνός ἔτους, χωρίς κανένα σωματικόν ἐλάττωμα, πρὸς ὀλοκαύτωσιν καὶ ἕνα νεοσσόν περιστεράς ἡ μίαν τρυγόνα, θυσίαν περί ἁμαρτίας.
ΣΧΟΛΙΟ: Ἐδῶ ἔχουμε μία ἀπὸ τις κλασσικές θυσίες ποῦ ἀπαιτεῖ ὁ Γιαχβέ. Ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ φράση "περί ἁμαρτίας". Ἐδῶ φαίνεται νὰ συγχέεται ἡ ἀκαθαρσία με την ἁμαρτία, ὁπότε προσφέρεται ἡ θυσία ποῦ ἐξιλεώνει καὶ καθαρίζει ταυτόχρονα.
ἕνα ἄρθρο ἑνὸς φοιτητή θεολογίας, ποῦ εἶχε σὰν πηγή του, την ἐπίσημη ἱστοσελίδα της ἀποστολικῆς διακονίας της Ἐκκλησίας της Ἑλλάδος. Σε αὐτὸ παρέθεσε την ἄποψη, πῶς εἶναι λάθος νὰ συγχέεται ἡ ἀκαθαρσία με την ἁμαρτία. Ἡ γυναῖκα, ὑποστηρίζει, ἁπλᾶ ἔφερε ἕναν ἄνθρωπο στὸν κόσμο, δὲν εἶναι ἁμαρτωλή.
Ἀκαθαρσία θεωρεῖται ὁ,τι ἀποβάλλεται ἀπὸ τον ἀνθρώπινο ὀργανισμό (ἐννοεῖ ἐδῶ την ρύση του αἵματος) γι' αὐτό γίνεται καὶ ὁ σαραντισμός.
Συμφωνῶ μαζί του, στὸ ὅτι δὲν εἶναι ἁμαρτωλή ἡ γυναῖκα. Το ἐπιχείρημα του ὅμως, περί ἀκαθαρσίας εἶναι πραγματικά ἀστεῖο.
Με την ἰδία λογική οἱ φυσικές ἀνάγκες του ὀργανισμοῦ γιὰ οὔρηση καὶ ἀφόδευση ἡ ἡ ἔκκριση ἱδρῶτα μας καθιστοῦν ἀκάθαρτους καὶ πρέπει νὰ διαβαστοῦν εὐχές γιὰ νὰ καθαριστοῦμε. Γιὰ νὰ καταλάβετε την διχογνωμία ποῦ ὑπάρχει σε τέτοια θέματα, σας δίνω κάποια λόγια του Ἰωάννη του Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στὶς φυσικές λειτουργίες της γυναίκας μας λέει:
«Ἀληθινά, αὐτὰ δὲν ἦσαν ἁμαρτία, οὔτε συνιστοῦσαν ἀκαθαρσίαν.
Ἐπειδὴ ὅμως εἴμεθα ἐλλιπεῖς στὴν πνευματική μας ἀναπτύξη, ὁ Θεός, με τὴ Θεία Του Πρόνοια, κάνοντας μας πιὸ προσεκτικούς, με τις διατάξεις αὐτὲς μας καθιστοῦσε πιὸ προσεκτικούς στὴ θεωρία καὶ την τήρηση πραγμάτων πιό σημαντικῶν».
Δὲν συμφωνοῦν οὔτε μεταξύ τους γιὰ το ἄν πρόκειται γιὰ ἀκαθαρσία. Βέβαια ὁ Χρυσόστομος ἔβαλε πάλι λίγη χριστιανική φαντασία καὶ ἐξήγησε τις προθέσεις του Κυρίου. Το θέμα εἶναι πῶς αὐτὲς οἱ διατάξεις δὲν μας βοηθοῦν στὰ πιό σημαντικά καὶ σοβαρά θέματα της πίστης. ἀλλὰ μας κάνουν τυφλούς καὶ ὑπάκουους τυπολάτρες ποῦ ἀσχολοῦνται με ἀσήμαντες λεπτομέρειες. Πιθανόν νὰ ἔχετε ἀκούσει ἀπὸ συγγενεῖς καὶ γνωστούς νὰ λένε. ὅτι ἡ γυναῖκα ὅταν εἶναι στὴν ἕμμηνον ρῦσιν δὲν πρέπει νὰ μεταλαμβάνει, νὰ φιλάει τις εἰκόνες ἡ το χέρι του ἱερέα καὶ γενικά νὰ μην μετέχει στὰ μυστήρια. Δὲν τους ἀρκοῦσε τῶν ἑβραιοχριστιανών ἡ τυπολατρεῖα των μυστηρίων. Ἔφτιαξαν καὶ ἔξτρα διατάξεις με περίπλοκους κανόνες, προϋποθέσεις καὶ συνθῆκες γιὰ νὰ συγχίζεται ὁ κόσμος περισσότερο, νὰ γυροφέρνει καὶ νὰ στρέφει την προσοχή του μακριά ἀπὸ τον Χριστό. ποῦ εἶναι στὸ κέντρο. Λέγει ὁ Ἅγιός Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. πῶς πρέπει νὰ δεχθοῦμε τους κανόνες ποῦ ὅρισε ἡ Ἐκκλησία, νὰ ὑπακούαμε σε αὐτούς καὶ νὰ μὴν φερόμεθα "ὥς κριταί καὶ ἐξετασταί τῶν ὑπὸ του Πνεύματος προστεταγμένων, ἶνα μὴ ὑποπέσωμεν εἰς τα φρικωδέστατα ἐπιτίμια των παραβαινόντων τους κανόνας".
Μὰ, φίλοι μου, ἐσεῖς καὶ ἐγὼ ποῦ ἔχουμε διαβάσει την τετραλογία "Το Μαῦρο Βυζάντιο" γνωρίζουμε πῶς τις περισσότερες φορές, μόνο ἐκ Πνεύματος Ἁγίου δὲν ἦταν, ὅσα ὁρίστηκαν ἀπὸ τις Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀφ' ἧς στιγμῆς πολλοί πατέρες της ἐποχῆς ἔβαψαν τα χέρια τους με το αἷμα χιλιάδων ἀθωῶν Ἑλλήνων καὶ αὐθεντικῶν Χριστιανῶν, θέλοντας νὰ δημιουργήσουν τον Ἐβραιοχριστιανισμό καὶ ἐνῶ πολλοί ἐπίσκοποι ἦταν διεφθαρμένοι καὶ ἀκατάλληλοι πνευματικά.
Ἄς ὑποθέσουμε τώρα ὅτι δεχόμαστε τους κανόνες της Ἐκκλησίας περί ἀκαθαρσίας, ποῦ βασίστηκαν καὶ στὸ παρακάτω χωρίο ἀπὸ το Λευιτικόν:
Λευ. 15,19 Γυνή, εἰς την ὁποίαν ἤθελε συμβῆ ρῦσις αἵματος, πρόκειται δὲ περί της φυσιολογικῆς ἐμμήνου ρύσεως, θὰ εἶναι ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας κατά την περίοδον της ρύσεως αὐτῆς ἀκάθαρτος. Ὅποιος δὲ την ἐγγίση θὰ εἶναι ἀκάθαρτος ἑως την ἑσπέραν.
Λευ. 15,25 Ἐάν γυνή ἔχει ρῦσιν αἵματος περισσοτέρας ἡμέρας τῶν κανονικῶν, πέραν δηλαδή του χρόνου της κανονικῆς ἐμμήνου ροῆς, ὅλαι αἱ ἡμέραι της ρύσεως αὐτῆς εἶναι ἡμέραι ἀκαθαρσίας, ὅπως καὶ αἱ της κανονικῆς. Κατ' αὐτὰς ἡ γυνή θὰ εἶναι ἀκάθαρτος.
ΣΧΟΛΙΟ: Ἀκάθαρτη θεωρεῖται καὶ μία γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔχει ρῦσιν αἵματος ποῦ δὲν εἶναι φυσιολογική, ἀλλὰ ὀφείλεται σε κάποια ἀσθένεια καὶ κρατᾶ γιὰ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Λευ. 15,22 Καθένας ποῦ ἐγγίζει σκεῦος, ἐπὶ του ὁποίου ἐκείνη ἐκάθησε, θὰ πλύνη τα ἐνδύματα του, θὰ λουσθῆ με νερό καὶ θὰ εἶναι ἀκάθαρτος ἕως την ἑσπέραν.
ΣΧΟΛΙΟ: Ὅποιος δηλαδή, ἀκουμπήσει ἀντικείμενο ποῦ ἐκείνη ἄγγιξε πρέπει νὰ πλυθεῖ καὶ θὰ εἶναι ἀκάθαρτος.
Λευ. 15,26 Καὶ ἡ κλίνη, ἐπὶ της ὁποίας θὰ κοιμηθῆ αὐτή ὅλας τας ἐπὶ πλέον αὐτὰς ἡμέρας της ρύσεως, τας πέραν των κανονικῶν της ἐμμήνου ρύσεως, θὰ εἶναι ἀκάθαρτος, καὶ κάθε ἀντικείμενον ἐπὶ του ὁποίου ἤθελε καθήσει θὰ εἶναι ἀκάθαρτον, ὅπως καὶ κατά την φυσιολογικήν της περίοδον.
ΣΧΟΛΙΟ: Ὅποιο ἀντικείμενο ἀκουμπήσει ἡ γυναῖκα εἶναι ἀκάθαρτο.
Ἄς δοῦμε το χωρίο του Εὐαγγελίου ποῦ ὁ Χριστός θεραπεύει την αἰμορροοῦσα:
Λουκ. 8,43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
Λουκ. 8,44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
Μήπως τότε ἔπρεπε καὶ ὁ Χριστός, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο ποῦ τόσο πολύ ὑποστηρίζουν οἱ πατέρες της Ἐκκλησίας καί οἱ θεολόγοι, νὰ πλύνει το ἱμάτιο του; Ή ὑπῆρχε περίπτωση νὰ μολυνθεῖ ὁ Χριστός;
Εἶχαν καὶ ἔχουν μία πόρωση πάντως οἱ Ἑβραῖοι, με την δῆθεν ἀκαθαρσία του σώματος, ἡ ὁποίᾳ φαίνεται καὶ ἀπὸ το παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ το Κατά Μάρκον Εὐαγγέλιο.
Μαρκ. 7,2 καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ κοιναῖς χερσί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίοντας ἄρτους, ἐμέμψαντο· (εμέμψαντο = τους κατέκριναν)
Μαρκ. 7,3 οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν μὴ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας, οὐκ ἐσθίουσι, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων·
Μαρκ. 7,5 ἔπειτα ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς· διατί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλ᾿ ἀνίπτοις χερσὶν ἐσθίουσι τὸν ἄρτον;
Μαρκ. 7,7 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.
Μαρκ. 7,8 ἀφέντες γὰρ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, βαπτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων, καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.
ΣΧΟΛΙΟ: Τους λέει ὁ Χριστός ὅτι δὲν Τον σέβονται καὶ ἔχουν φτιάξει δικές τους ἐντολές ἀνθρώπινες, ποῦ ἀφοροῦν ἀσήμαντα πράγματα.
Καὶ πιὸ κάτω στὸ κεφάλαιο, διδάσκει στὸν ὄχλο ποῦ εἶχε μαζευτεῖ, πῶς μόνο τα ἐκπορευόμενα ἀπὸ τον ἄνθρωπο, ὅπως ἡ ἄδικη συμπεριφορά του δηλαδή πρὸς τους ἄλλους, οἱ πονηροί καὶ περήφανοι λογισμοί, μποροῦν νὰ τον κάνουν ἀκάθαρτο καὶ ὄχι τα ἐξωτερικά, ὅπως ἡ τροφή ποῦ σχετίζονται με το σῶμα.
Μαρκ. 7,15 οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον.
Ὁμοίως διαβάζουμε καὶ στὸ Κατά Ματθαίον, κεφ.23:
Ματθ. 23,25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.
Ματθ. 23,26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
Ἄς μὴν γινόμαστε Φαρισαῖοι, λοιπόν καὶ ἀσχολούμαστε με πράγματα ποῦ δὲν ὠφελοῦν την ψυχή μας, παρά μόνο ἀποτελοῦν ἐμπόδια στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ βασίζεται στὰ λόγια του Χριστοῦ καὶ ὄχι στὰ λόγια καὶ τις ἀπόψεις ἀτελῶν ἀνθρώπων, ποῦ ἄθελά τους πολλές φορές παρασύρονται ἀπὸ την νοοτροπία του Γιαχβέ, ποῦ ρίζωσε τόσα χρόνια στὸ ὑποσυνείδητο μας. Νά μάθουμε νὰ βλέπουμε την καθαρότητα του πνεύματος καὶ το φῶς ποῦ κρύβει ὁ καθένας μέσα του καὶ νὰ μὴν τον κρίνουμε ἐξωτερικά, με μέτρα καὶ σταθμά ἄλλης ἐποχῆς καὶ νοοτροπίας. Ο Θεός μεθ' ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου