Ὁ 13ος ΘΕΟΣ!!
Ὁ 13ος ΘΕΟΣ ἴσως ὁ μεγαλύτερος ...
Σὲ κάποια στιγμὴ τῆς βασιλείας του ὁ Δίας ἀποφασίζει νὰ παραχωρήσει τὸν θρόνο του γιὰ χάρη τοῦ βρέφους Διονύσου, ποὺ ὅπως καὶ ὁ Δίας ὡς βρέφος φυλασσόταν ἀπὸ τοὺς Κουρῆτες. Οἱ Τιτᾶνες ἀποφασίζουν νὰ σφάξουν τὸ παιδὶ καὶ νὰ διεκδικήσουν τὸν θρόνο δικό τους. Βάφουν τὰ πρόσωπά τους μὲ λευκὸ γύψο, ἀποσποῦν μὲ παιχνίδια (Σεῖστρο. -Συνδ. Σείριος) τὴν προσοχὴ τοῦ Διονύσου, μετὰ τὸν διαμελίζουν καὶ βράζουν καὶ ψήνουν τὰ μέλη του. Ὀργισμένος ὁ Δίας, συντρίβει μὲ τὸ ἀστροπελέκι του τοὺς Τιτᾶνες.
Ἡ ΑΘΗΝΑ διατηρεῖ τὴν καρδιὰ σὲ μιὰ γύψινη κούκλα, ἀπὸ τὴν ὁποία δημιουργήθηκε ἕνας νέος Διόνυσος.
Ὁ Δίας σκότωσε τοὺς Τιτᾶνες μὲ κεραυνό . Ἀπο τὴν στάκτη ἢ τὴν κάπνια τῶν Τιτάνων γεννήθηκαν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ ΑΘΗΝΑ ἢ ΡΕΑ ἔσωσαν τὸ κεφάλι τοῦ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Τὰ σκορπισμένα μέλη του συνενώθηκαν .
Ὁ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ἀναστήθηκε
Ὁ Διόνυσος σχετίζεται μὲ τὴν δημιουργία τοῦ σύμπαντος .
Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ξεφύτρωσαν σὰν φυτὰ ἀπο τὴν γῆ.
Οἱ Τιτᾶνες ἠταν ἡ ἐνσάρκωση τῶν χθόνιων δυνάμεων δηλαδὴ ἡ διπλὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου .
(ΧΘΟΝΙΟΙ & ΗΛΙΑΚΟΙ)
Οἱ Τιτᾶνες εἰναι μέσα μας.
Οἱ Τιτᾶνες εἰναι ἡ ἀνθρώπινη φύση. Ὀμως πρὶν γίνουν στάχτη οἱ Τιτᾶνες εἶχαν φάει τὸν Διόνυσο. Ἡ αἰχμάλωτη μέσα στὸ σῶμα ψυχή , ἦταν ἡ Διονυσιακὴ οὐσία ποὺ ἐπέζησε στὴν σκόνη τῶν Τιτάνων .
Ὁ ἀναστημένος Διόνυσος κατέβηκε στὸν κάτω κόσμο γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ τὴν νεκρὴ μητέρα τοῦ Σεμέλη . Ὑστερα ἀνέβηκε στὸν Ὀλυμπο καὶ ἔγινε δεκτὸς στὸν κύκλο τῶν ἀθανάτων .
Ἡ Σεμέλη μεταφορφώθηκε στὴν Περσεφόνη ποὺ μόλις ἀρχίζει ὁ χειμῶνας πηγαίνει στὸν κάτω κόσμο καὶ ξανὰ φεύγει ἀπο ἐκεῖ μὲ τὸ τέλος τοῦ χειμῶνα γιὰ νὰ σμίξει μὲ τὸν ἀνοιξιάτικο Διόνυσο.
Ὀταν ὁ Ωρίων καὶ ὁ Σείριος μεσουρανοῦν καὶ ὁ Ἀρκτοῦρος βγαίνει τὴν αὐγὴ εἶναι ἡ ὥρα τοῦ τρύγου ὅπου μαζεύουν τὰ σταφύλια , δῶρα τοῦ Διονύσου τοῦ πλούσιου σὲ χαρές .
Ἀπο τὰ μέσα τοῦ Ἰουλίου μέχρι τὰ μέσα τοῦ Σεπτεμβρίου ἡ ἐποχὴ δίνει τὸ ὄνομα ὀπώρα . Δίνει θησαυροὺς ποὺ ἀποθηκεύονται καθὼς καὶ τὴν Διονυσιακὴ χαρὰ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποθησαυριστεῖ.
Ὁ Διόνυσος εἰναι χορηγὸς χαρᾶς , εἰναι τὸ καθαρὸ φῶς τῆς ἐποχῆς τῶν καρπῶν-ὀπώρας .
Θέλγητρο τῶν θνητῶν στὴ ἐποποιϊα , ὁ θεὸς βοηθεῖ τοὺς ἀνθρώπους νὰ ὑποφέρουν τὴν δύσκολη ζωή τους .
Δίνει ἐξ ἴσου στὸν πλούσιο καὶ στὸν πένητα τὴν παρηγοριτικὴ ἀπόλαυση τοῦ κρασιοῦ καὶ μισεῖ ὅποιον ἀρνεῖται τὴν χαρὰ τῆς ζωῆς.
Ὁ ΔΙΟΝΥΣΟΣ εἰναι τελικὰ ἡ μόνη μας ἐλπίδα καὶ διέξοδο στὴν ματαιότητα τῆς ὕπαρξής μας.
Εἶναι τὸ τελικὸ δῶρο τῶν ΘΕΩΝ στοὺς ἀνθρώπους , πρὶν ὁριστικὰ ἀποσυρθοῦν ἀπο τὴν ἐπικαιρότητα.
Οἱ ΘΕΟΙ διχάστηκαν στὸν πόλεμο τῆς ΤΡΟΙΑΣ καὶ ἀπο τότε ἀποσύρθηκαν ἀπο τίς δαμάχες τῶν ἀνθρώπων.
Ἐμφανίστηκαν τελευταῖα φορά,φορᾷ στοὺς γάμους
ΠΗΛΕΑ καὶ ΘΕΤΙΔΟΣ
στὴν ΣΗΠΙΑΔΑ ΠΗΛΙΟΥ καὶ εἰδικὰ στὸν ΚΑΛΑΜΟ.
ΠΗΛΕΑ καὶ ΘΕΤΙΔΟΣ ἐγεννήθει ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Ἀκολούθησε, ὁ ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ὅπου ὑπάρχουν οἱ μόνιμες ἔριδες καὶ διαμάχες τῶν ΘΕΩΝ, ποὺ ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ ΟΔΥΣΣΕΑΣ νὰ σπάσει τὸν ἀέναο αὐτὸ κύκλο τῆς διαμάχης, μὲ τὸ τέχνασμα -ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, ὁ ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ θὰ συνεχίζοταν μέχρι σήμερα .
Συνεχίστηκε μὲ τὴν ΟΔΥΣΣΕΙΑ - μία ἐπι πλέον γνώση ποὺ παραδίδουν στὸν ἄνθρωπο γιὰ τὰ βάσανα τῶν ΘΕΩΝ καὶ ἔκτοτε χάνουμε τὰ ἴχνη τους...
Ἀλλὰ πρὶν εἶχαν φροντίσει νὰ ἀφήσουν παρακαταθήκη γιὰ τὸν ἄνθρωπο τὸν ΔΙΟΝΥΣΟ .
Στὶς Βάκχες ὁ Διόνυσος ἀπελευθερώνει φυλακισμένους, σαλεύει τὸ μυαλὸ τῶν λογικῶν , κάνει θηλυπρεπεῖς τοὺς ἄντρες καὶ μέ το σεισμό του ἐπιτρέπει στὴν ἀνυπότακτη ἄγρια φύση νὰ εἰσβάλει στὸ ἐσωτερικὸ τῆς ''πολιτισμένης'' πόλης ἀνατρέποντας τὴν τάξη ποὺ ἔχει χτίσει ὁ ἄνθρωπος . Ὁ Εὐριπίδης γράφει μία τραγωδία ποὺ παίχτηκε μετὰ τὸν θάνατό του καὶ ἀποδεικνύει ὀτι ὁ Διόνυσος καὶ ἡ σχέση μας μαζί του εἰναι ἀξεδιάλυτο μυστήριο.
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ὁ Ἀπόλλων στοὺς Δελφοὺς εἶπε στοὺς Ἑλληνες
΄΄ Γνῶθι σαυτὸν ΄΄ στὶς Βάκχες ὁ Διόνυσος μᾶς προειδοποιεῖ ὀτι δὲν γνωρίζουμε οὔτε μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸ σύμπαν.
Ὁ Διόνυσος πρεσβεύει τὸ ἀπρόοπτο καὶ τὸ ἀναπάντεχο στὸν ἄνθρωπο . Αὐτὸ ποὺ τὸν κρατάει σὲ μία ἐγρήγορση ἐπειδὴ δὲν ξέρει τί πρόκειται νὰ τοῦ συμβεῖ . Τὸ σῶμα του εὑρίσκεται σὲ ὑπερένταση ἀνα πᾶσα στιγμή . Ἡ καθημερινότητά του εἰναι μία ἔκπληξη καὶ μὴ προβλέψιμη . Ἀνα πᾶσα στιγμὴ μπορεῖ νὰ ἀφανιστεῖ ἀλλὰ καὶ νὰ ἐρωτευτεῖ , νὰ κερδίσει καὶ νὰ χάσει. Ἀπο τὴν ἀπόγνωση καὶ δυστυχία στὴν εὐτυχία.
Εἰναι αὐτὸ ποὺ κάνει τὴν διαφορὰ μεταξὺ θνητῶν ἀνθρώπων καὶ ἀθανάτων θεῶν.
Οἱ θεοὶ λατρεύουν τὸ ἐφήμερο τῶν ἀνθρώπων καὶ διακαῶς ἐπιθυμοῦν αὐτὴ τὴν δόνηση .
Ἀντιθέτως οἱ θνητοὶ ἄνθρωποι λατρεύουν τοὺς ἀθανάτους θεοὺς γιὰ τὴν αἰώνια ἠρεμία καὶ τὴν ἐσωτερικὴ γαλήνη τους ποὺ δὲν μεταβάλεται .
Οἱ Θεοὶ ἐμφανίστηκαν στοὺς γάμους τοῦ ΚΑΔΜΟΥ καὶ ΑΡΜΟΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου