Σελλασία 222 π.Χ.: Ἡ Μάχη ποὺ Καθόρισε τὴ Μοίρα τῆς Σπάρτης

Σελλασία 222 π.Χ.: Ἡ Μάχη ποὺ Καθόρισε τὴ Μοίρα τῆς Σπάρτης



Ἡ Μάχη ποὺ Καθόρισε τὴ Μοίρα τῆς Σπάρτης Σελλασία 222 π.Χ.:

Ἡ Μάχη τῆς Σελλασίας (222 π.Χ.) - Ἡ Πτώση τῆς Σπάρτης

Ἡ Μάχη τῆς Σελλασίας, ποὺ ἔλαβε χώρα τὸ 222 π.Χ., σημάδεψε μία ἀπὸ τὶς πλέον καθοριστικὲς στιγμὲς στὴν ἱστορία τῆς Σπάρτης. Ἐπρόκειτο γιὰ τὴν τελικὴ σύγκρουση ἀνάμεσα στὶς δυνάμεις τῆς Σπάρτης, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ βασιλέα Κλεομένους Γ', καὶ τοὺς Μακεδόνες τοῦ Ἀντιγόνου Γ' Δώσονος, συμμάχους μὲ τοὺς Ἀχαιούς. Ἡ μάχη ἦταν κρίσιμη γιὰ τὸ μέλλον τῆς Σπάρτης, καθὼς ἡ ἤττα στὸ πεδίο τῆς μάχης σηματοδότησε τὸ τέλος τῆς Σπαρτιατικῆς ἡγεμονίας καὶ τὴν ὁριστικὴ κατάρρευση τῆς πόλης-κράτους ποὺ κυριαρχοῦσε στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο γιὰ αἰῶνες.

Ἡ μεταρρυθμιστικὴ προσπάθεια τοῦ Ἄγι Δ'


Ο Άγις Δ' ήταν βασιλιάς της Σπάρτης που ανήλθε στο θρόνο της το 245 π.Χ. και ήταν γιος του Ευδαμίδα Β'. Έκανε μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της Σπάρτης, αλλά ο συμβασιλέας του, ο Λεωνίδας Β' τον ανέτρεψε στα σχέδιά του και οι αντιπάλοι του ακύρωσαν τις μεταρρυθμίσεις του και τον σκότωσαν.



Ἡ μεταρρυθμιστικὴ προσπάθεια τοῦ Κλεομένη Γ

Ὁ Κλεομένης Γ΄ ἦταν βασιλιάς τῆς Σπάρτης, γιος τοῦ Λεωνίδα Β', ποὺ ἀνήλθε στὸ θρόνο τὸ 235 π.Χ. Ἐκὄντασε καὶ αὐτὸς μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Ἐπανένταξε τοὺς νόμους τοῦ Λυκούργου, ἐκπαίδευσε τὸ στρατὸ του μὲ τὰ πρότυπα τῆς μακεδονικῆς φάλαγγας, πρότεινε ἀναδασμὸ τῆς γῆς καὶ ἀπελευθέρωση τῶν ειλώτων. Ἔτσι οἱ πολίτες ἔφτασαν τοὺς 4.000 ἀπὸ τοὺς 700 ποὺ ἦταν.




Ὁ πόλεμος μὲ τὴν Ἀχαϊκὴ Συμπολιτεία

Ὁ Κλεομένης μὲ τοὺς νόμους αὐτοὺς προκάλεσε ἔντονη ἀνησυχία στὶς γύρω πόλεις καὶ περισσότερο στὴν ἀνερχόμενη Ἀχαϊκὴ Συμπολιτεία. Ὁ Κλεομένης ὅμως εἰσέβαλλε στὴ Μεγαλόπολη καὶ κατάφερε νὰ τὴ λαφυραγωγήσει καὶ νὰ φύγει ἀνένόχλητός. Ἀμέσως μετὰ κατέλαβε τὴ Μαντίνεια καὶ ἔδιωξε τοὺς Ἀχαιούς. Ἀργότερα κατευθύνθηκε πρὸς τὴν Τεγέα καὶ τὶς Φερὲς γιὰ νὰ συγκρουστεῖ μὲ τοὺς Ἀχαιούς. Ἐκείνη τότε τὴν ἐποχὴ στρατηγὸς τῶν Ἀχαιῶν ἦταν ὁ Ὑπερβάτας ὁ ὁποῖος συγκέντρωσε 5.000 - 6.000 στρατιῶτες καὶ συγκρούστηκε μὲ τὸν Κλεομένη στὴ Δύμη. Νικητὴς ἐξῆλθε ὁ Κλεομένης καὶ οἱ Ἀχαιοὶ τοῦ ζήτησαν εἰρήνη. Ὁ Κλεομένης δεχόταν τὴν εἰρήνη μὲ ὅρο νὰ γίνει ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἀχαϊκῆς Συμπολιτείας. Οἱ Ἀχαιοὶ δέχτηκαν, ἀλλὰ τὴν κρίσιμη ἡμέρα τῆς συνάντησης τῶν Ἀχαιῶν μὲ τὸν Κλεομένη γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τῶν ὅρων τῆς συνθήκης ὁ δεύτερος ἀρρώστησε. Τὴν εὐκαιρία δὲν τὴν ἔχασε ὁ Ἄρατος ποὺ τότε μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ὑπέρβατου ἦταν στρατηγὸς τῆς Ἀχαϊκῆς Συμπολιτείας. Ἔτσι προσεταιρίστηκε τοὺς Μακεδόνες ποὺ τότε βασιλιᾶς τους ἦταν ὁ Ἀντίγονος Γ' ὁ Δώσων. Ὁ Ἀντίγονος τότε ἔστειλε στὴν Πελοπόννησο 20.000 πεζοὺς καὶ 1.400 ἱππεῖς. Μετὰ ἀπὸ συγκρούσεις στὸ Ἄργος, στὰ Μέγαρα καὶ στὴ Μεγαλόπολη ὁ Κλεομένης ἔχασε τὶς κτήσεις του ἐκτὸς τῆς Σπάρτης.


Πρὶν τὴ μάχη


Ὁ μακεδονικὸς μαζὶ μὲ τὸν ἀχαϊκὸ στρατὸ κατευθύνονταν πρὸς τὴ Σπάρτη. Οἱ σπαρτιατικὲς δυνάμεις ποὺ φρουροῦσαν τὰ σύνορα, συναντήθηκαν καὶ ἀντιπαρατέθηκαν στὸν ἀντίπαλο στρατὸ στὴν περιοχή της Σελλασίας.


Οἱ δυνάμεις τῶν Μακεδόνων καὶ τῶν Ἀχαιῶν


Ὁ Ἀντίγονος Γ΄ Δώσων παρέταξε ἀπέναντι ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες 27.600 πεζοὺς καὶ 1.200 ἱππεῖς. Οἱ Ἀχαιοὶ ἀνάμεσα σὲ αὐτὸ τὸ στράτευμα παρέταξαν 3.000 πεζοὺς καὶ 300 ἱππεῖς. Φαίνεται τὸ πρόβλημα τῆς Ἀχαϊκῆς Συμπολιτείας νὰ παρατάξει πολλοὺς πεζοὺς σὲ μιὰ μάχη.


Οἱ δυνάμεις τῶν Σπαρτιατῶν





Ὁ Κλεομένης κατάφερε νὰ παρατάξει ἕναν ἀριθμὸ 20.000 ὁπλιτῶν καὶ νὰ ἀπελευθερώσει πολλοὺς δούλους. Ἀκόμη κατάφερε νὰ πάρει 1.000 μισθοφόρους.


Οἱ παράταξεις τῶν ἀντιπάλων


Ἡ παράταξη τῶν Μακεδόνων καὶ τῶν Ἀχαιῶν


Οἱ Μακεδόνες καὶ οἱ Ἀχαιοὶ ἦταν ἀπέναντι ἀπὸ τὸ λόφο Εὔα. Στὸ δεξιὸ ἄκρο ἦταν παρατεταγμένα τμήματα συμμάχων, στὸ σύνολό τους ψιλοί. Στὸ κέντρο, εἶχαν τοποθετηθεῖ οἱ Ἀχαιοὶ καὶ πίσω τὸ ἱππικό τους. Ἀριστερὰ εἶχε ταχθεῖ ὁ Ἀντίγονος ἐπί κεφαλῆς τῆς μακεδονικῆς φάλαγγας ὑπὸ τὴν κάλυψη ἐλαφρὰ ὁπλισμένων.


Ἡ παράταξη τῶν Σπαρτιατῶν


Ἡ παράταξη τοῦ Κλεομένη εἶχε ταχθεῖ στὸ λόφο Εὔα. Ἀριστερὰ τάχθηκαν οἱ συμμάχοι καὶ οἱ περίοικοι ὑπὸ τὸν Εὐκλείδα ἀδερφὸ καὶ συμβασιλέα του Κλεομένη. Στὸ δεξιὸ ἄκρο βρισκόταν ὁ ἴδιος ὁ Κλεομένης, ἀρχηγὸς τῶν Σπαρτιατῶν ὁπλιτῶν. Στὸ κέντρο εἶχαν ταχθεῖ οἱ ἱππεῖς, οἱ ἐλαφρὰ ὁπλισμένοι καὶ οἱ μισθοφόροι.




Ἡ μάχη


Ἡ μάχη ἄρχισε μὲ τὴν ἐπίθεση τῶν Μακεδόνων κατὰ τῶν Σπαρτιατῶν. Οἱ Σπαρτιᾶτες ὅμως κατάφεραν καὶ ἀπώθησαν τοὺς Μακεδόνες. Ὅμως οἱ Μακεδόνες κατάφεραν νὰ διεισδύσουν στὴν παράταξη τῶν Σπαρτιατῶν ἀπὸ μιὰ προδοσία ἑνὸς ἀξιωματικοῦ του Κλεομένη, τοῦ Δαμοτέλη. Οἱ Ἰλλύριοι καὶ οἱ Ἀκαρνᾶνες σύμμαχοι τῶν Μακεδόνων ἐπιτέθηκαν στὸ ἀκάλυπτο ἄκρο τῶν Σπαρτιατῶν καὶ τοὺς πλευροκόπησαν στὸ λόφο Εὔα. Ὅμως στὸ δεξιὸ ἄκρο, ὁ Κλεομένης αἰφνιδίασε τοὺς ἀντιπάλους του καὶ ὁ Ἀντίγονος σταμάτησε τὴν ἐπίθεσή του στὸ ἀριστερὸ ἄκρο γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ δεξιό. Τότε τὸ ἀριστερὸ ἄκρο τῶν Σπαρτιατῶν ὑπό τον Ἔυκλειδα ἀνασυντάχθηκε καὶ ἐπιτέθηκε καὶ ἐκεῖνο κατὰ τῶν Μακεδόνων. Ἡ μάχη μέχρι τότε ἦταν ὑπὲρ τῶν Σπαρτιατῶν.



Ὁ Φιλοποίμην ὅμως, ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ἀχαιῶν, διέταξε τὴν ἐπίθεση τῶν ἱππέων στὸ ἀριστερὸ ἄκρο τῶν Σπαρτιατῶν. Ὁ Εὐκλείδας δὲν κατάφερε νὰ συγκρατήσει τὴν ἐπίθεση τῶν Μακεδόνων ἱππέων καὶ οἱ Σπαρτιᾶτες ὑποχώρησαν. Ὁ Εὐκλείδας πολεμοῦσε ἀπελπισμένα καὶ πέθανε σὰν ἀληθινὸς Σπαρτιάτης πάνω στὴ μάχη. Οἱ νεκροὶ γιὰ τοὺς Σπαρτιᾶτες ἦταν 5.800. Οἱ ἀντίπαλοι τῶν Σπαρτιατῶν, οἱ Μακεδόνες πρέπει νὰ εἶχαν 1.000 νεκρούς.


Ἡ σημασία τῆς μάχης


Τὴ σημασία τῆς μάχης οἱ Ἕλληνες τὴν κατάλαβαν πολὺ ἀργότερα μὲ τοὺς Ρωμαίους. Ὁ Κλεομένης ἴσως μποροῦσε νὰ ἑνώσει τοὺς Ἕλληνες ἀπέναντι στοὺς Ρωμαίους μὲ κυριότερο λόγο τοὺς νόμους του.
Ἡ τοποθεσία τῆς μάχης ἀπεῖχε περίπου 15 χιλιόμετρα τῆς Σπάρτης καὶ ἀποτελοῦσε φυλάκιό της. Σήμερα εἶναι χωριὸ μὲ πληθυσμὸ περίπου 550 κατοίκων.




Ἡ Μάχη τῆς Σελλασίας τὸ 222 π.Χ. ἦταν ἡ τελευταία μεγάλη προσπάθεια τῆς Σπάρτης νὰ διατηρήσει τὴν ἐξουσία της καὶ τὸν παραδοσιακὸ τρόπο ζωῆς της. Παρὰ τὴ γενναιότητα τοῦ Κλεομένους Γ' καὶ τῶν Σπαρτιατῶν πολεμιστῶν, ἡ ἤττα τους ἀπὸ τὸν Ἀντίγονο Γ' Δώσονα καὶ τοὺς συμμάχους του σηματοδότησε τὸ τέλος τῆς Σπάρτης ὡς ἰσχυρὴς πόλης-κράτους στὸν Ἑλληνικὸ κόσμο. Αὐτὴ ἡ μάχη, ποὺ καθόρισε τὴ μοίρα τῆς Σπάρτης, σηματοδότησε τὴν ἀρχὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς, μὲ τὴ Μακεδονία νὰ ἐδραιώνει τὴν ἡγεμονία της στὴν Ἑλλάδα.

Βιβλιογραφία :
Πολύβιος. Ιστορίες, ii. 65-70.
Πλούταρχος. Βίοι Παράλληλοι, 27-28.
Παυσανίας. Description of Greece, ii. 9. § 2, 10. § 7, iv. 29. § 9, vii. 7. § 4, viii. 49. § 5.
E. Will. Histoire politique du monde hellénistique or the Political History of the Hellenistic World. Paris, 1075.
Shimron, Benjamin. Late Sparta: The Spartan Revolution, 243-146 B.C. Buffalo: State University of New York (Dept. of Classics), 1972, pgs. 50-55. ISBN 0-930881-01-X

"Καιάδας - Ὁ μῦθος τῆς θανάτωσης βρεφῶν ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες"

Ὁ Καιάδας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ διαβόητα μέρη τῆς ἀρχαίας Σπάρτης καὶ συνδέεται στενὰ μὲ τὸν μῦθο τῆς θανάτωσης βρεφῶν ποὺ θεωροῦνταν ἀδύναμα ἢ μὴ κατάλληλα νὰ γίνουν μελλοντικοὶ πολεμιστές. Αὐτὴ ἡ πρακτικὴ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σκοτεινὰ κεφάλαια τῆς σπαρτιατικῆς ἱστορίας, εἶναι ὅμως ἔτσι ἂν καὶ εἶναι συχνὰ ὑπερβολικὰ δραματοποιημένη στὴ λαϊκὴ φαντασία καὶ τὴ μεταγενέστερη λογοτεχνία. 

Ἕνας ἀπ’ τοὺς πιὸ ἀτιμωτικοὺς θανάτους κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἦταν ὁ κατακρημνισμὸς σὲ βάραθρο. Ἐφαρμοζόταν στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στοὺς Δελφούς, στὴ Θεσσαλία κι ἀλλοῦ καὶ ἀφοροῦσε τοὺς αἰχμαλώτους, ἐγκληματίες, ἱερόσυλους καὶ προδότες. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ αὐτονόητο μαρτύριο, ἡ ποινὴ ἐμπεριεῖχε καὶ μεταφυσικὲς προεκτάσεις, καθὼς τὸ σῶμα παρέμενε ἄταφο καὶ ἡ ψυχὴ ἀδυνατοῦσε νὰ λυτρωθεῖ. «Κόρακες» ὀνομαζόταν ὁ τόπος τιμωρίας στὴ Θεσσαλία, «βάραθρο» ἢ «ὄρυγμα» στὴν Ἀθήνα, ὅπου πάντως μετὰ τὸ 406 π.Χ. φαίνεται πὼς ἡ τιμωρία παύει νὰ ἐφαρμόζεται, 

«Καιάδας» στὴ Σπάρτη. 

Ὁ τελευταῖος εἶναι καὶ ὁ πιὸ διάσημος, καθὼς εἶναι εὐρέως διαδεδομένη σήμερα ἡ φήμη, πὼς ἐκεῖ ἔριχναν οἱ Σπαρτιᾶτες, ἐκτὸς ἀπὸ αἰχμαλώτους καὶ κατάδικους, τὰ ἀνάπηρα καὶ ἀσθενικὰ βρέφη ἢ παιδιὰ τῆς Σπάρτης. Ὁ Καιάδας, ποὺ ὁ Στράβων τὸν ἀποκαλεῖ «δεσμωτήριον τὸ παρὰ Λακεδαιμονίους σπήλαιο τί», ταυτίζεται σήμερα μὲ τὸ σπηλαιοβάραθρο τοῦ χωριοῦ Τρύπη (10 χλμ. βορειοδυτικὰ τῆς Σπάρτης), βάσει τῶν περιγραφῶν τοῦ ἀρχαίου περιηγητῆ Παυσανία (τὸν ἀποκαλεῖ «ἀπότομο καὶ βαθὺ βάραθρο»), τοῦ Πλούταρχου κ.ά., καθὼς καὶ τοῦ σύγχρονου Γάλλου περιηγητῆ O. Rayet, ὁ ὁποῖος τὸ ἐπισκέφτηκε τὸ 1879.

Κατὰ ἱστορικὲς ἀναφορές, στὸν Καιάδα ρίχτηκαν ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες ὁ ἥρωας τοῦ Β΄ Πελοποννησιακοῦ πολέμου ὁ Ἀριστομένης ὁ Ἀνδανιεὺς μαζὶ μὲ 50 αἰχμαλώτους Μεσσηνίους. Ἐπίσης στὸν Καιάδα οἱ Σπαρτιᾶτες κατακρήμνισαν καὶ τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ βασιλέως των Παυσανία ποὺ εἶχε καταδικαστεῖ σὲ θάνατο ἐπὶ προδοσία. Οἱ ἀρχαῖες ἀναφορὲς (Θούκ. 1.134, Παυσαν. 4.18, Στράβ. Ἡ 376) καθιστοῦν σαφὲς ὅτι στὸν Καιάδα ἀπορρίπτονταν «...οἱ ἐπὶ μεγίστοις τιμωρούμενοι» καὶ οἱ αἰχμάλωτοι πολέμου. 

Πὼς ὅμως διαμορφώθηκε ὁ μῦθος περὶ κατακρήμνισης καχεκτικῶν παιδιῶν στὸν Καιάδα; 

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Πλάτων, ὁ ὁποῖος στὴν «Πολιτεία» του πρότεινε τὴ θανάτωση τῶν ἀσθενικῶν βρεφῶν σὲ βάραθρο τῆς κλασικῆς Ἀθήνας, ἀλλὰ ἀνεξήγητα τὸ ἐφιαλτικὸ ὄνειρό του Πλάτωνα χρεώθηκε ἡ Σπάρτη. Ὁ Καιάδας ἔχει -μᾶλλον κακῶς- ταυτιστεῖ μέ τους, ἐπίσης τρομερούς, «Ἀποθέτες». Τὸν τόπο δηλαδὴ ποὺ οἱ Σπαρτιᾶτες ἀπέθεταν τὰ μὴ ἀρτιμελῆ βρέφη, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος καὶ μόνον αὐτός, στὸν βίο τοῦ Λυκούργου. Συγκεκριμένα ὁ ἀρχαῖος ἱστορικὸς γράφει ὅτι οἱ γονεῖς τοῦ κάθε νεογέννητου τὸ ἔφερναν ἐμπρὸς σὲ μία ἐπιτροπὴ γερόντων ποὺ τὸ ἐξέταζαν. Ἐὰν τὸ ἔβρισκαν ὑγιὲς καὶ ἀρτιμελὲς τὸ παρέδιδαν στὴν πόλη νὰ ἀνατραφεῖ, ἐνῷ στὴν ἀντίθετη περίπτωση τὸ «ἀπέπεμπον εἰς τὰς λεγομένας Ἀποθέτας», ἕναν βαραθρώδη τόπο στὸν Ταΰγετο, ἔτσι ὥστε τὸ δύσμορφο βρέφος νὰ πεθάνει μὲν ἀπὸ βέβαιο φυσικὸ θάνατο, ἀλλὰ ἡ πολιτεία νὰ μὴ μιανθεῖ ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση του. Πάντως, ἀκόμη καὶ ἔτσι, οἱ σύγχρονοι ἐρευνητὲς ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτὴ τὴν τύχη εἶχαν μόνο τὰ παιδιὰ μὲ βαριὲς δυσμορφίες καὶ ὄχι ἐλαφρὲς ἀναπηρίες, ἀλλὰ καὶ παιδιὰ ἀπὸ ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες. 

Πιθανότατα, οἱ ἀόριστες ἀναφορὲς γιὰ τὴν ἐγκατάλειψη νεογνῶν στοὺς «Ἀποθέτες» του Ταΰγετου, ποὺ συνδέονται συχνὰ μὲ τὸν ἀρχαῖο Καιάδα, συγχέονταν μὲ τὴ γνωστή, σὲ ὅλη τὴν ἀρχαιότητα, πρακτική της βρεφοκτονίας. Ἡ πρακτική της βρεφοκτονίας, ἀποτελοῦσε ἔσχατο καὶ ἐπώδυνο μέσο οἰκογενειακοῦ προγραμματισμοῦ σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἀπὸ τὴν ἀπώτερη προϊστορία μέχρι τὴ σύγχρονη ἰατρικὴ ἐπανάσταση καὶ τὴν ἐφαρμογὴ προηγμένων μεθόδων ἀντισύλληψης καὶ ἀποφυγῆς ἀνεπιθύμητων κυήσεων. Ἡ δέ, ἔκθεση τῶν παιδιῶν μὲ κάποια γενετικὴ δυσπλασία ἢ δυσμορφία ἀποτελοῦσε κοινὴ πρακτικὴ καὶ δὲν παρατηροῦνται διακρίσεις ἢ πολυνομία ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ ἀπὸ ἐποχὴ σὲ ἐποχή. 

Ὅμως, ἀκόμη καὶ ἡ συνθήκη τῆς ψυχικὰ ἐπώδυνης βρεφοκτονίας, βρίσκεται σὲ πλήρη ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ἀποτρόπαιη καὶ ἀήθη παραβίαση τῆς ἔμφυτης ἀνθρώπινης αἴσθησης τοῦ φυσικοῦ καὶ νομικοῦ δικαίου, ποὺ συνεπάγεται ὁποιαδήποτε ἀντίληψη ἐγκατάλειψης ἀνυπεράσπιστων καὶ ἐν ζωῇ νεογνῶν, στὶς διαθέσεις ἐπιθετικῶν καιρικῶν συνθηκῶν καὶ ἄγριων ζώων. Συνεπῶς, ἡ ἄποψη αὐτὴ φαίνεται νὰ ἀποτελεῖ πάρεργο τῆς ἴδιας δυσφημιστικῆς παρερμηνείας τοῦ Καιάδα καὶ τῆς ἐγχώριας ἱστορικῆς ὑποβάθμισης τῆς ἀρχαίας Σπάρτης (μὲ τὴν ἑλληνικὴ Ἐκκλησία νὰ ὑποστηρίζει αὐτὸν τὸν μῦθο, μὲ ἰδιαίτερο «ζῆλο»). 

Σύμφωνα μὲ τὸν Ἡρόδοτο οἱ ἐκτελέσεις καταδίκων (ἢ αἰχμαλώτων) γίνονταν πάντα τὴ νύχτα καὶ πολλὲς ἑρμηνεῖες μποροῦν νὰ δοθοῦν πάνω σὲ αὐτό, ποὺ ἀφοροῦν εἴτε σὲ κάποια τελετουργικὴ πρακτικὴ εἴτε σὲ ψυχολογικὰ αἴτια ἢ στὴν ἐπιθυμία νὰ κρυφτεῖ ἀπὸ τὴν κοινὴ θέα τὸ ἐπαίσχυντο τέλος ἑνὸς Σπαρτιάτη. Ἐπιπλέον, οἱ ἐκτελέσεις γίνονταν στὴ φυλακή, προφανῶς διὰ ἀπαγχονισμοῦ, τοὐλάχιστον ἕως τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἡροδότου. Ὁ Καιάδας δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ οὔτε κάποιο ἄλλο εἶδος κατακρημνισμοῦ. Ἴσως ὁ Καιάδας νὰ χρησιμοποιοῦνταν ὡς ἕνα μέρος ὅπου ρίχνονταν τὰ σώματα μετὰ τὴν ἐκτέλεση. 

Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντως, πὼς ἔχουμε ἐλάχιστες μαρτυρίες γιὰ ὑποθέσεις ἀνθρωποκτονίας στὴ Σπάρτη καὶ ἀκόμη λιγότερες γιὰ τὶς ποινὲς ποὺ ἐπιβάλλονταν ἐκεῖ. Γενικότερα, στὴν ἀρχαιότητα οἱ ἀναφορὲς γιὰ τὴ θανάτωση βρεφῶν στὸν Καιάδα εἶναι ἐξαιρετικὰ περιορισμένες καὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἀσάφεια καὶ ἀπροσδιοριστία, ἐνῷ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ ἀποκτοῦν μεγαλύτερη ἀποδοχὴ καὶ διάδοση καὶ μάλιστα σὲ συγγράμματα τῆς στοιχειώδους ἐκπαίδευσης, παρὰ τὴν παντελῆ ἔλλειψη τεκμηρίωσης καὶ ὑποστήριξης τῆς αἰνιγματικῆς μυθοπλασίας. Ἀντίθετα, στὴ διεθνῆ ἱστοριογραφία οἱ σχετικὲς ἀναφορὲς ἀμφισβητοῦνται ἢ ἀγνοοῦνται παντελῶς.

Ὁ θρῦλος αὐτός, φαίνεται νὰ παίρνει σάρκα καὶ ὀστᾶ τὸ 1904, ὅταν κατὰ τὴν διεξαγωγὴ ἀρχαιολογικῆς ἔρευνας, τὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ἐντὸς τοῦ Καιάδα ὁδήγησαν τὴν τότε ὁμάδα τῶν ξένων ἀρχαιολόγων στὴ διαπίστωση, ποὺ ἕως σήμερα κακῶς παραμένει, ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Σπαρτιᾶτες ἔριχναν στὸν γκρεμὸ τὰ ἀνάπηρα παιδιά, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι τοὺς ἦταν βάρος καὶ ἄχρηστα γιὰ τὴν κοινωνία τους. Ἡ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα βασίστηκε στὸ μικρὸ μέγεθος τῶν ὀστῶν, ποὺ ἀποκάλυψε ἡ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα, τὰ ὁποῖα ἀπεδόθησαν σὲ ὀστᾶ μικρῶν παιδιῶν. 

Τὸ 1956, μισὸ αἰῶνα μετά, ἡ μέθοδος τοῦ ἄνθρακος C14 ἀξιολόγησε τὰ συγκεκριμένα εὑρήματα ὡς μὴ ἀνήκοντα σὲ παιδιὰ ἀλλὰ σὲ ἐνήλικους ἄνδρες καὶ γυναῖκες καὶ μόνον σὲ ἕνα ποσοστὸ 15% ἀνήλικων. Ἅπαντες δέ, εἶχαν κατάγματα. Κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1980, ἀλλὰ καὶ τὸ 2003, πολλοὶ ἀρχαιολόγοι, σπηλαιολόγοι ἀλλὰ καὶ ὀρειβάτες κατέβηκαν στὸν Καιάδα καὶ ἔδωσαν διάφορα στοιχεῖα γιὰ τὰ εὑρήματα ποὺ ὑπάρχουν στὸ ἐσωτερικό του. Ἐπικρατεῖ, βέβαια, μιὰ σύγχυση γιὰ τὸ κατὰ πόσο ἔφτασαν στὸν «πάτο» τοῦ πηγαδιοῦ. Ἄλλωστε, δὲν γνωρίζουμε ἂν μὲ τὰ χρόνια λόγῳ τῶν σεισμῶν ἡ δομὴ τοῦ Καιάδα ἔχει ἀλλάξει. Κατὰ τὸν Πλούταρχο (Κίμων 16.4) ὁ σεισμὸς τοῦ 464 π.Χ. ἦταν τρομακτικὰ ἰσχυρός: «Ἡ χώρα τῶν Λακεδαιμόνιων χάσμασιν ἐνώλισθε πολλοῖς καὶ τῶν Ταϋγέτων τιναχθέντων κορυφαὶ τινὲς ἀπερράγησαν» (ἄνοιξαν χάσματα καὶ ἀποκόπηκαν βράχοι ἀπὸ τὶς κορφὲς τοῦ Ταΰγετου). Εἶναι ἑπομένως φυσικὸ νὰ ἔπεσαν ἀπὸ τότε μεγάλοι βράχοι καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Καιάδα. 

 Παρατηρήθηκε ὅτι καὶ πάνω σὲ πεσμένους ὀγκολίθους ὑπῆρχαν ὀστᾶ ἀνθρώπινων σκελετῶν, ποῦ ρίχτηκαν προφανῶς ἀπὸ τὴν ἄνω, ἀρχικὴ εἴσοδο καὶ μετὰ τὸ 464 π.χ. Πάντως, τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τὰ ὀστᾶ ποὺ βρῆκαν ἐκεῖ ἀνήκουν σὲ ἐνηλίκους, ἡλικίας 18-35 ἐτῶν. Βρέθηκε μόνο ἕνας σκελετὸς παιδιοῦ, ὄχι πολὺ μικρῆς ἡλικίας, τὸ ὁποῖο πιθανολογεῖται ὅτι ἔπεσε κατὰ λάθος μέσα στὸν Καιάδα. Μαζὶ μὲ τὰ ὀστᾶ βρέθηκαν αἰχμὲς ἀπὸ βέλη καὶ δόρατα, ἐνῷ ἕνα θραῦσμα κρανίου εἶχε καρφωμένη πάνω του τὴν αἰχμὴ ἑνὸς βέλους. Πολλοὶ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ σώματα ποὺ ρίχτηκαν ἐκεῖ ἦταν ἤδη νεκρά. Βρέθηκαν, ἐπίσης, λύχνοι καὶ σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά. 

Σὲ κάθε περίπτωση δὲν διαπιστώθηκε ἡ παρουσία σκελετικῶν εὑρημάτων νεογέννητων ἀτόμων ἢ βρεφῶν, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν τὸ πιὸ ἀμφιλεγόμενο καὶ ἀμφισβητούμενο στοιχεῖο τῆς σχετικῆς ἱστοριογραφίας ποὺ συνδέεται μὲ τὸ σπηλαιοβάραθρο τοῦ Καιάδα καὶ τὴν ἀρχαία Σπάρτη. 

Ἐπίσης, δὲν μπόρεσε νὰ διαπιστωθεῖ μέχρι σήμερα, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες ἔρευνες, ἡ παρουσία σκελετικῶν εὑρημάτων μικρῶν παιδιῶν, βιολογικῆς ἡλικίας 1-4 ἐτῶν ἢ μεγαλύτερων παιδιῶν ἡλικίας 5-10 ἐτῶν, στὸ χῶρο του σπηλαιοβαράθρου. 

Ὅπως ἔχει, ἤδη, ἀναφερθεῖ, τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα σκελετικὰ εὑρήματα, ποὺ βρέθηκαν στὸ χῶρο του σπηλαιοβαράθρου, ἀνήκουν σὲ ἄνδρες βιολογικῆς ἡλικίας, μεταξὺ 18 καὶ 35 ἐτῶν. Μόνο δύο κρανία ἐνηλίκων ἀνδρῶν ἐμφανίζουν ἐνδείξεις πιθανῆς βιολογικῆς ἡλικίας μεγαλύτερης τῶν πενῆντα ἐτῶν, ἐνῷ βρέθηκαν λίγα σκελετικὰ εὑρήματα δύο ἐφήβων, πιθανῆς ἡλικίας 14-17 ἐτῶν, καθὼς καὶ τμήματα μετωπιαίου ὀστοῦ καὶ ἄνω γνάθου ποὺ πρέπει νὰ ἀνήκουν σὲ ἕνα ἀκόμη νεαρὸ ἄτομο ἡλικίας, περίπου, δώδεκα ἐτῶν. 

Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ περίπτωση τοῦ νεαρότερου ἀτόμου δὲν θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ τεκμήριο θανάτωσης βρεφῶν στὸν Καιάδα. Ἀντίθετα εἶναι γνωστή, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σύγχρονη ἱστορικὴ περίοδο, ἡ συχνὴ ἐμπλοκὴ μεγαλύτερων παιδιῶν καὶ ἐφήβων σὲ βίαιες ἀντιπαραθέσεις καὶ πολεμικὲς συρράξεις. 

Τὰ συμπεράσματά περί εὐγονίας τῶν Σπαρτιατῶν, στὸ πλαίσιο μιᾶς στρατοκρατούμενης κοινωνίας, ὁ ὑπερβάλλων ρόλος των φυλετὼν στὶς οἰκογενειακὲς καὶ ἀτομικὲς ὑποθέσεις, στὸ πλαίσιο τοῦ κοινοβιακοῦ χαρακτῆρα τῆς σπαρτιατικῆς κοινωνίας, προέρχονται καὶ ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστα μέρη τοῦ σπαρτιατικοῦ μύθου, τοῦ ὁποίου ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἀρχιτέκτονες ἦταν καὶ ὁ Πλούταρχος. Συνεπῶς, ἡ οὕτως ἢ ἄλλως ἀμφισβητήσιμη ἀναφορὰ στὴ σκόπιμη θανάτωση βρεφῶν στὸν Καιάδα, γιὰ λόγους εὐγονικῆς, φαίνεται νὰ κλονίζεται σοβαρά. Τὸ παραμύθι περί «...ὡραίων Σπαρτιατῶν, Καιάδα ἀνάπηρων τέκνων» ἄλλωστε δὲν συμπορεύεται μὲ τὸν ποιητὴ Τυρταῖο (ἐκ γενετῆς τυφλόν), τὸν βασιλιᾶ Ἀγησίλαο τῆς Σπάρτης (ἐκ γενετῆς χωλὸν) καὶ πλείστους ἄλλους διακεκριμένους Σπαρτιᾶτες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦταν ἀρτιμελεῖς, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἱστορία. Χαρακτηριστικὸ εἶναι δέ, πὼς ὅταν κάποτε εἰρωνεύτηκαν ἕναν κουτσὸ Σπαρτιάτη ποὺ πήγαινε νὰ πολεμήσει, αὐτὸς ἀπάντησε πὼς «ὁ πόλεμος χρειάζεται ἄτομα ποὺ μένουν στὴ θέση τους καὶ ὄχι ἄτομα ποὺ τὸ βάζουν στὰ πόδια», ἐνῷ σὲ παρόμοια περίπτωση τυφλοῦ Σπαρτιάτη, αὐτὸς ἀπάντησε πὼς «καὶ τίποτα νὰ μὴν κάνω, ὅλο καὶ κάποια λεπίδα τοῦ ἐχθροῦ θὰ στομώσω μὲ τὸ σῶμα μου». 

Ἐκφοβιστικὴ Προβολή: Ἡ ἀφήγηση αὐτὴ ἐνίσχυσε τὸν φόβο καὶ τὸ δέος γύρω ἀπὸ τὴ Σπάρτη, παρουσιάζοντας τὴν πόλη ὡς ἕνα μέρος ὅπου μόνο οἱ ἰσχυρότεροι ἐπιβιώνουν. Ἦταν ἕνας τρόπος νὰ δείξουν οἱ Σπαρτιᾶτες τὴν ἀφοσίωσή τους στὴν ἐπιβίωση τοῦ κράτους καὶ τὴ στρατιωτικὴ ὑπεροχή. 

Ἀποθετήριο ἀναπήρων τέκνων πρωτολειτούργησε ἐπὶ Βυζαντίου (τὰ ἀνάπηρα τέκνα τὰ ἀπέθεταν στὰ «ἄντρα», τὰ ὁποῖα ἦταν σπηλιές), προηγήθηκε ὅμως ἡ ἀπόθεση τέκνων ὑγιῶν καὶ μὴ ὑγιῶν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους κατὰ τὴν τελευταία περίοδο τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γνωστὴ καὶ ὡς πτώση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γιὰ ἄλλους λόγους (κοινωνικοὺς κατ’ ἐξοχήν). 

Ὁ Θεόδωρος Πίτσος, Καθηγητὴς Φυσικῆς Ἀνθρωπολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐξηγεῖ πὼς μετὰ ἀπὸ ἔρευνες ἀποδείχτηκε πὼς ποτὲ οἱ Ἀρχαῖοι Σπαρτιᾶτες δὲν πέταγαν τὰ παιδιά τους στὸν Καιάδα σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἑλληνικὸ κράτος ποὺ γιὰ δεκαετίας μέσῳ τῆς ἐκπαίδευσης ὑποστηρίζουν τὸ ἀντίθετο. 

Ξεκλειδώνοντας τὰ Μυστήρια τῆς Οὐράνιας Μουσικῆς τοῦ Δία

Η μουσική των Ουράνιων Σφαιρών

Ξεκλειδώνοντας τὰ Μυστήρια τῆς Οὐράνιας Μουσικῆς τοῦ Δία 

Ἔχετε ἀναρωτηθεῖ ποτὲ γιὰ τὴ μαγευτικὴ μουσικὴ ποὺ ἀντηχεῖ μέσα ἀπὸ τὶς οὐράνιες σφαῖρες τοῦ Δία, τοῦ βασιλιᾶ τῶν θεῶν; 

Στὴν ἑλληνικὴ μυθολογία, ὁ Δίας δὲν εἶναι μόνο γνωστὸς γιὰ τοὺς δυνατοὺς κεραυνοὺς καὶ τὴν ὑπέρτατη δύναμή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν οὐράνια μουσικὴ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἐπικράτειά του. 

Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ μουσική, γνωστὴ ὡς «μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία» ἢ «μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία», λέγεται ὅτι ἔχει ἀπέραντη δύναμη καὶ ὀμορφιά. 

Ἡ προέλευση τῆς Οὐράνιας Μουσικῆς τοῦ Δία 

Σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχαῖες ἑλληνικὲς πεποιθήσεις, ὁ Δίας, ὁ ἡγεμόνας τοῦ Ὀλύμπου, περιβάλλεται ἀπὸ μιὰ οὐράνια σφαῖρα ποὺ παράγει ἁρμονικὴ καὶ οὐράνια μουσική. 

Αὐτὴ ἡ μουσικὴ λέγεται ὅτι εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τῆς θεϊκῆς ἁρμονίας καὶ τάξης στὸ σύμπαν. Πιστεύεται ὅτι ἡ οὐράνια μουσικὴ τοῦ Δία δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν κίνηση τῶν πλανητῶν, τῶν ἀστεριῶν καὶ ἄλλων οὐράνιων σωμάτων σὲ τέλεια εὐθυγράμμιση, δημιουργῶντας μιὰ συμφωνία ποὺ ὑπερβαίνει τὴ θνητὴ κατανόηση. 

Ἡ δύναμη τῆς μουσικῆς τοῦ Δία 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ πηγὴ ὀμορφιᾶς καὶ θαύματος, ἀλλὰ ἔχει καὶ τεράστια δύναμη. 

Λέγεται ὅτι ὅσοι εἶναι συντονισμένοι μὲ αὐτὴ τὴν οὐράνια μουσικὴ μποροῦν νὰ ἔχουν πρόσβαση σὲ ὑψηλότερα βασίλεια συνείδησης καὶ νὰ συνδεθοῦν μὲ τὸ θεῖο. 

Ἡ ἀκρόαση αὐτῆς τῆς οὐράνιας μουσικῆς πιστεύεται ὅτι ἔχει βαθιὰ ἐπίδραση στὴν ψυχή, φέρνοντας εἰρήνη, ἁρμονία καὶ φώτιση. 

Πῶς νὰ συνδεθεῖτε μὲ τὴν Οὐράνια Μουσικὴ τοῦ Δία 

Ἐνῷ ἡ οὐράνια μουσικὴ τοῦ Δία λέγεται ὅτι εἶναι πέρα ἀπὸ τὴ θνητὴ ἐμβέλεια, ὑπάρχουν τρόποι νὰ συντονιστεῖτε μὲ τὶς συχνότητές της. 

Ὁ διαλογισμὸς κάτω ἀπὸ τὸν νυχτερινὸ οὐρανό, ἡ ἀκρόαση τῶν ἤχων τῆς φύσης καὶ τὸ ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς σας στὴν ὀμορφιὰ τοῦ σύμπαντος εἶναι ὅλοι τρόποι γιὰ νὰ συνδεθεῖτε μὲ τὴ θεϊκὴ μουσικὴ τοῦ Δία. 

Ἠρεμῶντας τὸ μυαλό σας καὶ συντονίζεστε στὶς λεπτὲς δονήσεις του.. 

 

Πολλοὺς αἰῶνες πρὶν ἡ ΝΑΣΑ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξη τὴν Μουσικῆς στὸ Σύμπαν, ὁ Πλάτων ὀνόμαζε τὴν μουσικὴ ὡς τὴν ὀμορφιὰ τοῦ Σύμπαντος κι ἔλεγε ὅτι ἡ «ἡ Μουσικὴ εἶναι ἡ κίνηση τοῦ ἤχου γιὰ νὰ φτάσει τὴν ψυχὴ καὶ νὰ τῆς διδάξει τὴν ἀρετή», ὅτι «ἡ μουσικὴ εἶναι ἕνας ἠθικὸς κανόνας. 

Δίνει ψυχὴ στὸ σύμπαν, φτερὰ στὴ σκέψη, ἀπογειώνει τὴ φαντασία, χαρίζει χαρὰ στὴ λύπη καὶ ζωὴ στὰ πάντα". 

Πιὸ πρὶν ὅμως ὁ Πυθαγόρας ὁ Σάμιος, αὐτὸς ὁ μέγιστος τῶν μεγίστων φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης καὶ μουσικός, εἶχε φτάσει σὲ τέτοιο ἐπίπεδο εὐαισθησίας ὥστε ν’ ἀκούει (ὄχι βέβαια μὲ τὰ φυσικὰ αὐτιὰ) τὴ συμφωνία τοῦ οὐρανοῦ, τὴ μουσικὴ τῶν οὐράνιων σφαιρῶν καὶ 6 αἰῶνες π.Χ. ἀπὸ τὸν Κρότωνα τῆς Ἰταλίας αὐτὸς καὶ οἱ μαθητές του " θεμελίωναν τὴν θεωρία τους γιὰ τοὺς ἀριθμούς. «κατὰ δὴ τὸὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πὴγὴ καὶ ῥἴζα τῶν πάντων» 

.

Ἀνακάλυπταν τὶς ἁρμονικὲς σχέσεις τῶν ἀριθμῶν στὴ μουσικὴ καὶ βάσει αὐτῶν ἑρμήνευσαν τὸν Σύμπαντα Κόσμο. Ἡ μουσικὴ γιὰ τοὺς Πυθαγόρειους ἦταν πάνω ἀπὸ ὅλα μαθηματικά. (σ.σ. Διαβάστε τὸ ἄρθρο μας: Ἡ τεράστια σημασία τῆς μουσικῆς γιὰ τοὺς Πυθαγόρειους). Ἡ οὐσία της ἦταν οἱ ἀριθμοὶ καὶ ἡ ὀμορφιά της ἡ ἔκφραση τῶν ἁρμονικῶν σχέσεων τῶν ἀριθμῶν, «τὸὺς ἐν τοῖς ἀριθμοῖς ἁρμονικοὺς λόγους ἐννοῶν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς ἀκουστὸν ἀκούειν ἔλεγε τῆς ἁρμονίας». Ἡ μουσικὴ ἦταν ἀκόμα ἡ εἰκόνα τῆς οὐράνιας ἁρμονίας. Οἱ ἁρμονικὲς σχέσεις τῶν ἀριθμῶν μεταφέρονταν στοὺς πλανῆτες. Οἱ πλανῆτες καθὼς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικοὺς ἤχους, «ἁρμονία τῶν σφαιρῶν», ποὺ δὲν τοὺς ἀκοῦμε" : «Ἐστὶν οὗν ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων ἁρμονία καὶ ἀριθμὸς σφαιρῶν στρεφομένων»!! 

2.500+ ἔτη μετά, στὸ σήμερα, ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ἔχει ἀπόδειξη μέχρι κεραίας ὅλα ὅσα ἔλεγαν ὁ Πλάτων καὶ ὁ Πυθαγόρας γιὰ τὴν μουσικὴ τῶν οὐράνιων σφαιρῶν. 

Ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἰάμβλιχος, στὸ «Περὶ Πυθαγόρειου βίου, 938 – 958», ὁ Πυθαγόρας χρησιμοποιῶντας κάποιον ἄρρητο καὶ δυσκολονόητο θεϊκὸ τρόπο, τέντωνε τὴν ἀκοή του καὶ προσήλωνε τὸν νοῦ του στὶς «μεταρσίαις» (ὑπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ἀκούοντας μυστικά, ὅπως ἔδειχνε, μόνον αὐτὸς καὶ κατανοῶντας τὴν καθολικὴ τῶν σφαιρῶν καὶ τῶν κατ’ αὐτὰς κινούμενων ἀστέρων ἁρμονία, ποὺ ἦταν κάτι πληρέστερο ἀπὸ ἐκείνη τῶν θνητῶν καὶ ἀπέδιδε «κατακορέστερον μέλος». 

Ἡ ὑπερκόσμια αὐτὴ συμφωνία, ἔλεγε, εἶναι ἀποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοἰζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (ἐξ ἀνόμοιων μὲν καὶ ποικίλων ταχύτατων ἤχων καὶ μεγεθῶν καὶ συνακόλουθων στοιχείων), ποὺ ἔχουν ἀναμεταξύ τους ἐναρμονισθεῖ μὲ κάποια μουσικὴ διάταξη, ἀποτελούμενη ἀπὸ κίνηση καὶ μελωδικότητα περιστροφὴ ἅμα καὶ ποικιλόμορφη ὡραιότητα. Ἀπὸ τὴν ὑπερκόσμια αὐτὴ συμφωνία ἐμπνεόμενος, σὰν νὰ εἶχε βάλει σὲ τάξη καὶ αὐτὴ λογικὴ τοῦ νοῦ του, ὅπως ὅταν μιλοῦμε γιὰ ἄσκηση σωματική, ἐπινοοῦσε ὅσο ἦταν δυνατὸν κάποιες εἰκόνες ἴδιες μὲ αὐτὲς ποὺ ἔβλεπε, τὶς ὁποῖες παρεῖχε στοὺς μαθητές του μιμούμενος μὲ τὰ μουσικὰ ὄργανα καὶ τὴν φωνὴ τὴν ὑπερκόσμια συμφωνία. 

Γιατί σὲ αὐτὸν μόνον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς θεωροῦσε ὅτι ἦταν κατανοητοὶ καὶ μποροῦσε νὰ ἀκουσθοῦν οἱ κοσμικοὶ αὐτοὶ φθόγγοι. 

Ἐὰν σταθοῦμε γιὰ λίγο στὴν γεωμετρικὴ καὶ μαθηματικὴ πλευρὰ τοῦ θέματος θὰ παρατηρήσουμε ὅτι ὑπάρχουν 5 συμμετρικὰ πολύεδρα.

 Ὁ μέγας Πλάτων ἔλεγε ὅτι αὐτὰ τὰ πολύεδρα εἶναι οἱ βασικοὶ δομικοὶ κρίκοι, τὰ πλέον σημαντικὰ δομικὰ στοιχεῖα στὴν δημιουργία τοῦ σύμπαντος. 

Ὁ Kepler ποὺ μελέτησε τὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Πλάτωνα παρατήρησε μὲ τὶς μετέπειτα ἔρευνές του, ὅτι οἱ τροχιὲς τῶν πλανητῶν, καὶ φυσικὰ τῆς Χθονός – Γῆς, "γράφουν" τὴν περιφέρεια συγκεκριμένων πολυέδρων.

 Γιὰ παράδειγμα ἡ τροχιὰ τοῦ Ἄρεως γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς τετράεδρου (Πῦρ). Ἡ τροχιὰ τοῦ Διὸς γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς κύβου (γῆ). Ἡ τροχιὰ τῆς Ἀφροδίτης γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς ὀκτάεδρου (Ἀήρ). Ἡ τροχιὰ τῆς Γῆς γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς εἰκοσάεδρου (Ὕδωρ). Καὶ τὰ πράγματα δὲν σταματοῦν ἐκεῖ : οἱ ἀρχαίου 

Ἕλληνες ταύτιζαν τὰ οὐράνια σώματα ἢ ὀρθὰ τὶς τροχιές του μὲ τὶς νότες τῆς μουσικῆς, ἤτοι 

ΝΤΟ, ΡΕ, ΜΙ, ΦΑ, ΣΟΛ, ΛΑ ΣΙ, ΝΤΟ, δηλαδὴ μὲ τοὺς νόμους τῆς μουσικῆς.

 Κάτι ποὺ ἔχει ἐπαληθευθεῖ ἀπὸ σύγχρονους ἐπιστήμονες, ὅτι δηλαδὴ συγκεκριμένες νότες ἀποδίδουν συγκεκριμένα γεωμετρικὰ σχήματα – στερεά. 

πηγή: 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Ἡλίου! 

οἱ ἀστρονόμοι τοῦ Τμήματος Ἡλιακῆς Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σέφιλντ καταγράφουν τοὺς ἤχους ποὺ παράγουν τὰ μαγνητικὰ κυκλώματα στὴν ἐξωτερικὴ στιβάδα τῆς ἀτμόσφαιρας τοῦ ἥλιου ποὺ πάλλονται σὰν χορδὲς μουσικῶν ὀργάνων! Οἱ ἀστρονόμοι κατάφεραν νὰ μετατρέψουν αὐτοὺς τοὺς Παλμοὺς σὲ ἤχους καὶ ἰδοὺ τὸ ἀποτέλεσμα στὸ παραπάνω βίντεο. 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τῆς Γῆς! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Πλούτωνα! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία! 

Συναρπαστικὴ καταγραφὴ τῶν ἤχων τοῦ Δία (ἠλεκτρομαγνητικὲς «φὼνὲς») ἀπὸ τὸ Voyager τῆς NASA. Οἱ σύνθετες ἀλληλεπιδράσεις ἠλεκτρομαγνητικὰ φορτισμένων σωματιδίων πὸὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἡλιακὸ ἄνεμο, τὴν πλανητικὴ μαγνητόσφαιρα κλπ. δημιουργοῦν «ἠχοτόπους δονήσεων». Φαίνεται πὸλὺ ἐνδιαφέρον, ἀκόμα καὶ τρομακτικό. ὁ Δίας ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀποτελεῖται ἀπὸ ὑδρογόνο καὶ ἥλιο. ὁλόκληρος ὁ πλανήτης, εἶναι κατασκευασμένος ἀπὸ ἀέριο, καὶ δὲν ἔχει στερεὴ ἐπιφάνεια κάτω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα. Οἱ πιέσεις καὶ θερμοκρασίες στὸ βάθος τοῦ Δία εἶναι τόσο ὑψηλὲς πὸὺ τὰ ἀέρια ὑφίστανται μὶὰ σταδιακὴ μετατροπὴ σὲ ὑγρὰ πὸὺ μὲ τὴν σειρά τους συμπυκνώνονται σταδιακὰ σὲ ἕνα μεταλλικὸ "πλάσμα" στὸ ὁποῖο τὰ μόρια ἔχουν χάσει τὰ ἐξωτερικά τους ἠλεκτρόνια . 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Κρόνου! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Οὐρανοῦ! 

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/05/mousikh-ouraniwn-sfairwn.html#ixzz2ULdBDqaE

αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα

Τα αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα
Καιρός να δραπετεύσουμε απ' τη μιζέρια της καθημερινότητας και να πετάξουμε ψηλά. Να ταξιδέψουμε με το νου μας μέχρι την...διαστημική γειτονιά μας. Στο πανέμορφο φεγγαράκι μας. Στο καταφύγιο των απανταχού ρομαντικών και ερωτευμένων! Πόσο όμως...φυσική είναι η ομορφιά που διαθέτει; Και επιπλέον, μήπως αποτελεί καταφύγιο και...κάποιων άλλων;

Με μια προσεκτική ερευνητική ματιά, μοιάζει σαν όλα τα περίεργα φαινόμενα του κόσμου, να έχουν συγκεντρωθεί στο φυσικό (;) μας δορυφόρο. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και όσο πιο περιεκτικά γίνεται για να μην κουράσω, κάποια μόνο, απ' τα παράδοξα στοιχεία, τα οποία λαμβάνουν χώρα στη Σελήνη. Σκοπός του ταξιδιού μας; Αυτό καθ' αυτό το ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα για

 περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό.

ΔΑΒΑΤΕ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ

Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944

 

 Ἐλᾶτε μαζί μας σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νερὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μαζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο 

Ἐξερευνῶντας τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, βουτᾶμε στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῶν ἀρχείων τοῦ Ναζιστικοῦ Στόλου Ὑποβρυχίων τὸ 1944. Ἀποκαλύπτοντας μυστικὰ ἀπὸ τὸ παρελθόν, αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση ἱστολογίου ἐμβαθύνει στὸ αἰνιγματικὸ βασίλειο τοῦ Kufia Ge καὶ τὴν ἱστορική του σημασία.Ἐλᾶτε μαζὶ μᾶς σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νὲρὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μὰζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο

Ἡ θεωρία τῆς "Κούφιας Γῆς" εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ παράξενες καὶ ἀμφιλεγόμενες θεωρίες ποὺ ἔχει κυκλοφορήσει. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ἡ Γῆ δὲν εἶναι μιὰ συμπαγὴς σφαῖρα, ἀλλὰ ἔχει μεγάλες κενὲς κοιλότητες στὸ ἐσωτερικό της, οἱ ὁποῖες μποροῦν νὰ φιλοξενοῦν διάφορα μυστικὰ ἢ ἄγνωστα σὲ ἐμᾶς περιβάλλοντα καὶ πολιτισμούς. Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐνδιαφέρουσες πτυχὲς αὐτῆς τῆς θεωρίας ἀφορᾶ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ναζὶ εἶχαν ἐξερευνήσει ἢ ἀκόμη καὶ βρει πρόσβαση σὲ αὐτὲς τὶς κοιλότητες κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 

1Ἱστορικὸ Πλαίσιο: 

Κούφια Γῆ, Χαρτογραφικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944. ὁ πρώην διοικητὴς τοῦ Γερμανικοῦ ὑποβρυχιακοῦ στόλου τοῦ ΒΠΠ Karl Donitz εἶπε: 

«ὁ χειριστὴς μοῦ τοῦ ὑποβρυχίου ἀνακάλυψε ἐνῷ χτένιζε τὴν Ἀνταρκτικὴ ἕνα ἀληθινὸ παράδεισο στὴν Γῆ. ὁ ὑποβρύχιος στόλος στὴν Γερμανία μπορεῖ νὰ εἶναι ὑπερήφανος, πὸὺ ἔχει χτίσει στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου γιὰ τὸν ἡγέτη της, ἕνα ἀπόρθητο φρούριο τὴν Asgard καὶ τὴν Liberia . Εἶμαι χαρούμενος πὸὺ δύο μεγάλες ἤπειροι φαίνονται στὸὺς χάρτες μὲ λεπτομέρειες καὶ ἡ Shamballa – ἡ πόλη τῶν θεῶν – ἐπίσης γνὼστὴ σὰν ἡ πρωτεύουσα τῆς Κούφιας Γῆς.» 

Πρώιμες ἐξερευνήσεις: Ὅπὼς πὸλλὲς ἄλλες χῶρες, ἡ Γερμανία ἔστειλε ἀρκετὲς ἐξερευνητικὲς ἀποστολὲς στὴν περιοχή της Ἀνταρκτικῆς στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ ἀρχὰς τοῦ 20ου. Οἱ περισσότερες ἦταν ἐπιστημονικές. Οἱ ἀποστολὲς στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ἦταν ἀστρονομικές, μετεωρολογικὲς καὶ ὑδρολογικὲς καὶ ἔγιναν στὸν Νότιο Ὠκεανό, στὰ νησιὰ Kerguelen καὶ Crozet, περισσότερο σὲ στὲνὴ συνεργασία μὲ ἐπιστημονικὲς ὁμάδες ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Πάντως στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα οἱ Γερμανοὶ ἄρχισαν νὰ ἑστιάζουν στὴν ἴδια τήν Ἀνταρκτική 

 

Ἡ Σχέση μὲ τὴν Κούφια Γῆ: 

ἡ ἐξερεύνηση τῆς Νέας Swabia: ἡ Τρίτη Γερμανικὴ Ἀποστολὴ στὴν Ἀνταρκτικὴ (1938-1939) εἶχε ἀρχηγὸ τὸν Capt. Alfred Ritscher (1879–1963). ὁ κύριος σκὸπὸς ἦταν νὰ ἀσφαλίσει μὶὰ περιοχὴ γιὰ ἕνα Γερμανικὸ φαλαινοθηρικὸ σταθμό, μὲ σκὸπὸ νὰ αὐξήσει τὴν Γερμανικὴ παραγωγὴ λίπους. Τὸ λίπος τῆς φάλαινας ἦταν τὸ πῖὸ σημαντικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴν παραγωγὴ μαργαρίνης καὶ σαπουνιοῦ στὴν Γερμανία πὸὺ ἄλλωστε ἦταν ὁ δεύτερος μεγαλύτερος ἀγοραστῆς Νορβηγικοῦ λαδιοῦ φάλαινας, εἰσάγοντας 200.000 μετρικοὺς τόνους ἐτησίως. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν μειονέκτημα νὰ βασίζεται σὲ ξένες πηγές, εἰδικὰ μὶὰ ἡ Γερμανία θὰ ἔμπαινε σύντομα στὸν πόλεμο, αὐτὸ ἐξασκοῦσε καὶ μεγάλη πίεση στὰ συναλλαγματικά της ἀποθέματα. 

Στὶς 17 Δεκεμβρίου 1938 ἡ Ἀποστολὴ New Swabia ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἀμβοῦργο πάνω στὸ Schwabenland, ἕνα φορτηγὸ ἱκὰνὸ νὰ μεταφέρει καὶ νὰ ἀπογηώνει ἀεροσκάφη. ἡ ἀποστολὴ εἶχε 33 μέλη σὺν τὰ 24 μέλη τοῦ πληρώματος τοῦ Schwabenland. Τὸν Ἰἀνουάριο τοῦ 1939 τὸ πλοῖο ἔφτασε σὲ μὶὰ περιοχὴ πὸὺ ἤδη εἶχε διεκδικήσει ἀπὸ τὸ 1938 ἡ Νορβηγία σὰν Dronning Maud Land καὶ εἶχε ἀρχίσει νὰ χαρτογραφεῖ τὴν περιοχή. Τὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες 15 πτήσεις ἔγιναν ἀπὸ τὰ δύο ἀεροσκάφη Dornier Wal ὀνόματι Passat καὶ Boreas πάνω ἀπὸ μὶὰ περιοχὴ ἀναφερόμενη ὡς 600.000 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων (ἂν καὶ ἄλλοι ὑπολόγισαν τὴν περιοχὴ ὅτι εἶχε τὸ μὶσὸ μέγεθος). 

Ἀποδεικτικὰ Στοιχεῖα: 

Πάνω ἀπὸ 16.000 ἐναέριες φωτογραφίες ἐλήφθησαν καὶ μερικὲς δημοσιεύθηκαν μετὰ τὸν πόλεμο ἀπὸ τὸν Ritscher. Γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὴν ἀξίωση τῆς Γερμανίας στὴν περιοχὴ πὸὺ ὀνόμασαν Neu-Schwabenland τρεῖς Γερμανικὲς σημαῖες τοποθετήθηκαν στὰ παράλια καὶ ἀκόμη δεκατρεῖς τὶς ρίξανε ἀπὸ τὰ ἀεροπλάνα στὴν ἐνδοχώρα. Ἦτὰν ἀλουμινένιοι δεῖκτες μὲ σβάστικες πὸὺ τὶς ἔριχναν κάθε 30-40 χιλιόμετρα. ὁμάδες ἐπίσης περπάτησαν κατὰ μῆκος τῆς παραλίας σημειώνοντας καὶ μαρκάροντας σημαντικὰ ὁρόσημα. ἡ ἀποστολὴ ἐπίσης ἐγκατέστησε μὶὰ προσωρινὴ βάση. ὁ Richardheinrich Schirmacher ὀνόμασε τὴν ἐλεύθερη πάγου περιοχὴ Schirmacher Oasis, (πὸὺ τώρα φιλοξενεῖ τὸὺς ἐρευνητικοὺς σταθμοὺς Maitri καὶ Novolazarevskaya), ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ ἀφοῦ τὴν ἐντόπισε ἀπὸ τὸν ἀέρα γυρίζοντας στὴν Γερμανία τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1939. 

Δύο ἀκόμη ἀποστολὲς εἶχαν προγραμματισθεῖ γιὰ τὸ 1939-1940 καὶ τὸ 1940-1941. Αὐτὲς ἀναμενόταν νὰ ψάξουν γιὰ κατάλληλα ψαροτόπια γιὰ φάλαινες καὶ νὰ ἐπεκτείνουν τὶς διεκδικήσεις τους στὴν Ἀνταρκτική. ἡ δεύτερη ἀποστολὴ θὰ ἐρευνοῦσε τὴν δυνατότητα ναυτικῶν βάσεων ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ Γερμανία θὰ μποροῦσε νὰ ἐλέγχει τὸν Νότιο Ἀτλαντικό, τὸν Ἰνδίκὸ Ὠκεανὸ καὶ τὸ πέρασμα τοῦ Drake. Ἀμφότερες ἀκυρώθηκαν μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ ΒΠΠ. Τὸ ὄνομα Neuschwabenland (ἡ New Schwabenland ἡ New Swabia) ἀκόμη χρησιμοποιεῖται στὴν περιοχὴ σὲ κάποιους χάρτες καθ' ὅσον πὸλλὰ Γερμανικὰ ὀνόματα δοθήκανε στὰ γεωγραφικά της χαρακτηριστικά. ἡ τωρινὴ Γερμανικὴ ἐρευνητικὴ ἐγκατάσταση Neumayer-Station III βρίσκεται στὴν περιοχὴ New Swabia. 

Καμία χώρα δὲν ἀναγνώρισε τὴν ἀπαίτηση τῆς Γερμανίας ἡ ὁποία κατέρρευσε κάτω ἀπὸ τὸὺς ὅρους τῆς ἄνευ ὅρων παράδοσης τῆς στὶς Συμμαχικὲς Δυνάμεις πὸὺ ὑπογράφτηκε στςὶ 8 Μαΐου 1945. 

ἡ Κούφια Γῆ καὶ τὸ Λοὺρὶ τῆς Μάνας: Στὴν Ναζιστικὴ ἐποχὴ ἀσχοληθήκαν μὲ τὸὺς Θιβετανικοὺς θρύλους γιὰ ἀνοίγματα στὴν κοίλη γῆ. Ὑπάρχει ἡ θεωρία ὅτι ὁ Χίτλερ διέταξε μὶὰ ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ γιὰ νὰ βρει ἕνα τέτοιο ἄνοιγμα στὴν Ἀνταρκτική, βασισμένη σὲ ἕνα λόγο τοῦ Ναυάρχου Dönitz ἐμπρὸς ἀπὸ ἕνα Γερμανικὸ ὑποβρύχιο τὸ 1944, ὅταν ἰσχυρίστηκε 

«ὁ Γερμανικὸς ὑποβρυχιακὸς στόλος εἶναι ὑπερήφανος πὸὺ ἔχει κτίσει ἕνα ἀόρατο φρούριο γιὰ τὸν Führer, ὁπουδήποτε στὸν κόσμο.» 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν δικῶν της Νυρεμβέργης, ὁ Dönitz μίλησε γιά 

«ἕνα ἀόρατο φρούριο, στὸ μέσον τῶν αἰωνίων πάγων.» 

Εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ πὸὺ γράψανε εἰδικὰ στὸν εἰκοστὸ αἰῶνα γιὰ τὴν Κούφια Γῆ. ὁ William Reed, ἡ Walburga, Lady Paget, ὁ William Fairfield Warren, ὁ Symes, ὁ Marshall Gardner ὁ πρῶτος πὸὺ ἔδωσε τὴν ἰδέα τοῦ ἐσωτερικοῦ ἥλιου καὶ τὴν πατεντάρησε (U.S. Patent 1,096,102), ὁ John Cleves Symmes, ὁ Vladimir Obruchev, ὁ Ferdynand Ossendowski, ὁ George Papashvily, καθὼς καὶ διάφοροι ἐσωτεριστὲς ὅπως ὁ Lobsang Rampa (ἀπατεῶνας), ὁ Michael Grumley, ὁ Douglas Baker, ὁ Guy Ballard καὶ ἡ Alice Bailey. 

Ἐπίσης ὁ Peter Kolosimo καὶ ὁ Robert Charroux καὶ τὸ βιβλίο ΚούφιαΓη τοῦ Dr. Raymond Bernard. ὁ Ray Palmer ἐκδότης τοῦ Amazing Stories προέβαλε τὸ «the Shaver Mystery». 

Τὸ Μυστικὸ ἡμερολόγιο τοῦ Ναυάρχου Byrd: Ἀφορᾶ τὴν περίφημη ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ τοῦ Ναυάρχου Byrd στὴν Ἀρκτὶκὴ τὸ 1947. 

Πραγματικότητα και Μύθος:

Hollow Earth Society, Attn: Captain Wilhelm Shoush, POB 142, Stanford, MO 65757 

Ἐκεῖ περιγράφει τὴν πτήση τοῦ μὲ τὸν Ἕλληνα πιλότο τοῦ ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Βόρειου Πόλου μέσα στὴν κοίλη γῆ στὶς 19 Φεβρουαρίου 1947 καὶ τὴν συνάντηση τοῦ μὲ τοὺς κατοίκους καὶ τὸ μήνυμα ποὺ τοῦ δώσανε. Μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια ὑπῆρχε στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο στὴν Ἀθήνα τὸ φὶλμ ποὺ εἶχε τραβήξει ὁ πιλότος. Ὅμως τώρα ἔχει κάνει φτερααά! 

Ὁ ναύαρχος συνεχίζει στὸ ἡμερολόγιο του: 11 Μαρτίου 1947. Μόλις παρακολούθησα μιὰ συνάντηση τοῦ ἐπιτελείου στὸ Πεντάγωνο. Κατέθεσα τὴν ἀνακάλυψη μοῦ καὶ τὸ μήνυμα ποὺ μοῦ δόθηκε (ὅτι ἂν δὲν σταματήσουμε μὲ τὶς ἀτομικὲς βόμβες θὰ καταστραφοῦμε). Καταγράφηκαν ὅλα. Ἔμεινα ὑπὸ κράτηση γιὰ ἀρκετὲς ὧρες καὶ ἀνακρίθηκα ἔντονα ἀπὸ τὶς Κορυφαῖες Δυνάμεις Ἀσφαλείας καὶ μιὰ ἰατρικὴ μονάδα. Ἦταν βασανιστήριο. Μὲ βάλανε κάτω ἀπὸ αὐστηρὸ ἔλεγχο κάτω ἀπὸ τὶς διατάξεις γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀσφάλεια τῶν ΗΠΑ. Διατάχθηκα ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Ἀπίστευτο, μοῦ ὑπενθύμισαν ὅτι εἶμαι στρατιωτικὸς καὶ πρέπει νὰ ὑπακούω στὶς διαταγές. 

Τριάντα Ἰανουαρίου 1956 Τελικὴ Ἐγγραφή: Τὰ τελευταῖα λίγα χρόνια ἀπὸ τὸ 1947 δὲν ἤμουν εὐγενικός. Τώρα κάνω τὴν τελευταία ἐγγραφὴ σὲ αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο. Τελειώνοντας πρέπει νὰ δηλώσω ὅτι κράτησα πιστὰ αὐτὸ τὸ θέμα μυστικό, ὅπως διατάχθηκα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Ἦταν ἀπολύτως ἐναντίον τῶν ἠθικῶν μου ἀξιῶν. Τώρα, αἰσθάνομαι τὴν μακριὰ νύκτα ποὺ ἔρχεται καὶ αὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν θὰ πεθάνει μαζί μου, ἀλλὰ ὅπως ὅλες οἱ ἀλήθειες θὰ θριαμβεύσει στὸ τέλος. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶδα τὴν ἀλήθεια ἡ ὁποία κινητοποίησε τὸ μυαλό μου καὶ μὲ ἀπελευθέρωσε! Ἔχω κάνει τὸ καθῆκον μου ἀπέναντι στὸ τερατῶδες στρατιωτικό/βιομηχανικὸ σύμπλεγμα. Τώρα ἡ μεγάλη νύχτα ἀρχίζει νὰ πλησιάζει, ἀλλὰ δὲν θὰ ὑπάρξει τέλος. Ἀκριβῶς ὅπως ἡ μεγάλη νύχτα τῆς Ἀρκτικῆς τελειώνει, ἡ λαμπρὴ ἡλιοφάνεια τῆς Ἀλήθειας θὰ ξαναέρθει, καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀνήκουν στὸ σκοτάδι θὰ πέσουν στὸ φώς. 

ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΟ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ. 

Admiral Richard E. Byrd, United States Navy, 24 December 1956 

Αὐτοκτονίες Ναυάρχων 

James V. Forrestal Μὶὰ μεγάλη προσωπικότητα. Ψάξτε ἂν θέλετε. 

Τὸν βάλανε στὸ νοσοκομεῖο Bethesda Naval Hospital μὲ τὸ ζόρι καὶ στὶς 22 Μαΐου 1949 «αὐτοκτόνησε».                Ἦτὰν ὁ πρῶτος ὑπουργὸς Ἀμύνης τῶν ΗΠΑ. 

Βέβαια ἀκλούθησαν καὶ ἄλλοι ὅπως ὁ Jeremy Boorda τὸ 1996, ὁ Chester William Nimitz τὸ 2002, κλπ.

Συμπέρασμα

 Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 - ἡ ἐξερεύνηση τῶν ἀρχείων αὐτῶν μπορεῖ νὰ ἀποκαλύψει σημαντικὲς πληροφορίες πὲρὶ τῶν δραστηριοτήτων τοῦ ναζιστικοῦ ὑποβρυχίου στόλου τὸ 1944. ὁὶ περιπέτειες καὶ τὰ γεγονότα πὸὺ συνέβησαν κατὰ τὴν διάρκεια ἐκείνης τῆς περιόδου μποροῦν νὰ φωτίσουν τὴν ἱστορία τοῦ πολέμου καὶ τῆς ναυτικῆς τέχνης. 

Τὸ ματωμένο γεῦμα: Ὅταν οἱ Παλαιολόγοι πρόδωσαν καὶ ἔσφαξαν ἕναν ἀνεκτίμητο σύμμαχό τους

 Το ματωμένο γεύμα: Όταν οι Παλαιολόγοι πρόδωσαν και έσφαξαν έναν ανεκτίμητο σύμμαχό τους

O Ροζὲ ντὲ Φλὸρ τὰ εἶχε καταφέρει πολὺ καλὰ στὴ ζωή του. Ἀπὸ πειρατὴς καὶ τυχοδιώκτης, ἔβλεπε τὸν ἑαυτό του νὰ κάθεται πιὰ στὸ ἴδιο τραπέζι μὲ τὸν Μιχαὴλ Παλαιολόγο, γιὸ τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα, καὶ μάλιστα ὡς ἐπίσημος προσκεκλημένος του. Ὁ Καταλανὸς ἔφερε πλέον τὸν τίτλο τοῦ Καίσαρα, ἀξίωμα ποὺ κέρδισε μὲ τὸ σπαθί του, σώζοντας τὴν αὐτοκρατορία ξανὰ καὶ ξανὰ ἀπὸ τοὺς ὅλο καὶ πιὸ ἐπιθετικοὺς Τούρκους. 

Τὸ 13το βασίλειο τῶν Τούρκων εἶχε φτάσει νὰ ἀπέχει μόλις μία ἡμέρα δρόμο μὲ ἄλογο ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μέχρι τὴν ἐμφάνισή του ἴδιου, κανεὶς δὲν ἔδειχνε ὅτι μποροῦσε νὰ τοὺς ἀναχαιτίσει. Πίστευε -καὶ εἶχε δίκιο- ὅτι ἡ δύναμή του μέσα στὴν αὐτοκρατορία μεγάλωνε συνεχῶς, αὐτὸ μαρτυροῦσαν τὰ φέουδα ποὺ τοῦ εἶχαν δοθεῖ ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του καὶ οἱ τιμὲς ποὺ ἀπολάμβανε. Δυστυχῶς γιὰ ἐκεῖνον ὅμως, τὸ ἴδιο πίστευε καὶ ὁ πατέρας τοῦ Μιχαήλ, ὁ Ἀνδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, κι ἔτσι ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὴν Ἀνδριανούπολη θὰ ἦταν καὶ τὸ τελευταῖο τῆς ζωῆς του. Δὲν θὰ σηκωνόταν ποτὲ ἀπ’ αὐτὸ τὸ τραπέζι ζωντανός. Ὁ Ροζὲ ντὲ Φλὸρ ἦταν ὁ ἀρχηγὸς τῆς Καταλανικῆς Ἑταιρείας, ἑνὸς μισθοφορικοῦ σώματος 5.500 ἀνδρῶν, ἴσως τῶν πιὸ σκληρῶν καὶ ἐπιδέξιων πολεμιστῶν τῆς ἐποχῆς του. Δὲν προσκυνοῦσε κανέναν, παρὰ μόνο τὸ χρυσάφι καὶ γνωρίζοντας τὴ ἀξία τοῦ στρατοῦ του, ζητοῦσε συνεχῶς περισσότερα γιὰ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του. 

Σημερινὴ ὄψηότάν ὁ πόλεμος στὴ Σικελία ὅπου ἔπαιρνε μέρος, τελείωσε, ὁ ντὲ Φλὸρ ἄρχισε νὰ ψάχνει τὸν ἑπόμενο ἐργοδότη του. Τότε, τὸ 1302, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Ἀνδρόνικου καὶ τὴν προτροπὴ τοῦ ἡγεμόνα τῆς Σικελίας, θὰ δεχτεῖ νὰ μετακομίσει στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια πάλευε νὰ προστατεύσει τὴ Μικρὰ Ἀσία ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς. 

"Ἡ μεγαλύτερη νίκη του Ροζὲ ντὲ Φλὸρ θὰ ἔρθει κοντὰ στὴν Σιδηρᾶ Πύλη, ὅταν ὡς ἐπί κεφαλῆς 8.000 πολεμιστῶν θὰ κατατροπώσει 30.000 Τούρκους, κυρίως γενίτσαρους, σκοτώνοντας 18.000 ἀπὸ αὐτούς" 

Καὶ πράγματι, αὐτὸ τὸ φοβερὸ στράτευμα θὰ κάνει τοὺς Τούρκους νὰ ὑποχωρήσουν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἀσίας, σχεδὸν μέχρι τὰ σημερινὰ σύνορα τῆς Συρίας. Θὰ καταλάβει τὴ Φιλαδέλφεια σκοτώνοντας σχεδὸν 20.000 Τούρκους, τὴ Μαγνησία, ὅπου λίγο καιρὸ πρὶν ὁ Μιχαὴλ εἶχε ἡττηθεῖ καὶ τὴν Ἔφεσο, διεξάγοντας μία ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες ἐκστρατεῖες τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἐναντίον τῶν Ὀθωμανῶν ποὺ στέφθηκε μὲ ἐπιτυχία.Για νὰ τὸν ἀνταμείψει γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του, τὸ 1303 ὁ Ἀνδρόνικος θὰ τοῦ δώσει τὸν τίτλο τοῦ Μέγα Δούκα καὶ τὸν θὰ τὸν κάνει καὶ ἐπίσημα μέλος τῆς βασιλικῆς οἰκογένειας, δίνοντάς του γιὰ γυναῖκα μία ἀπὸ τὶς ἀνιψιές του, τὴ Μαρία Ἀσέν, κόρη τοῦ Τσάρου τῆς Βουλγαρίας. 

Οἱ ἱστορίες ποὺ θὰ κυκλοφορήσουν γιὰ αὐτοὺς τοὺς τρομακτικοὺς πολεμιστὲς θὰ εἶναι πολλές, στὰ ὅρια τοῦ θρύλου. Θὰ λένε ὅτι ἀρκεῖ μόνο ἕνα χτύπημα ἀπὸ ρόπαλο πάνω στὸ κράνος τοῦ ἐχθροῦ γιὰ νὰ τοῦ πεταχτεῖ τὸ μυαλὸ ἔξω, πῶς δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μὴ βροῦν στόχο τὰ τσεκούρια τους, πῶς ἕνα βέλος τους ἀρκεῖ γιὰ νὰ διαπεράσει ἕνα ὁλόκληρο ἄλογο.Αυτό τὸ στράτευμα ἀποτελούταν ἀπὸ τοὺς Ἀλμογάβαρους, τοὺς σκληροτράχηλους ἄντρες ποὺ ζοῦσαν -καὶ πολεμοῦσαν- στὰ τότε σύνορα μεταξὺ μουσουλμανικῆς καὶ χριστιανικῆς Ἱσπανίας., κάτι σὰν τοὺς δικούς μας Ἀκρίτες δηλαδή. Μὲ τὸν ἐρχομό τους στὸ Βυζάντιο, θὰ στρατολογήσουν καὶ 3.000 Τούρκους ἱππεῖς μισθοφόρους. 

Ἡ μεγαλύτερη νίκη του Ροζὲ ντὲ Φλὸρ θὰ ἔρθει κοντὰ στὴν Σιδηρᾶ Πύλη, ὅταν ὡς ἐπί κεφαλῆς 8.000 πολεμιστῶν θὰ κατατροπώσει 30.000 Τούρκους, κυρίως γενίτσαρους, σκοτώνοντας 18.000 ἀπὸ αὐτούς. Οἱ Τοῦρκοι, θὰ ἔκαναν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ξανὰ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν συντριπτικὴ ἧττα, δίνοντας ἔτσι λίγο περισσότερο χρόνο ζωῆς στὴν παραπαίουσα αὐτοκρατορία. 

Λεπτομέρεια ἀπὸ ψηφιδωτὸ ὀρθόδοξης ἐκκλησίας AP 

Ὁ πρώην ναΐτης Καταλανὸς θὰ ὀνομαστεῖ "Καίσαρας" καὶ θὰ παραχωρηθεῖ σὲ ἐκεῖνον καὶ στοὺς ἱππότες του τὸ βυζαντινὸ φέουδο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν πόλεων. Ὡς μόνιμος τόπος κατοικίας θὰ τοὺς δοθεῖ ἡ Καλλίπολη, ὅπου ὅμως δὲν θὰ σεβαστοῦν τὸν τοπικὸ πληθυσμό. Θὰ κάνουν συχνὰ ληστρικὲς ἐπιδρομὲς καὶ στὶς γύρω περιοχές, ἀφήνοντας πίσω τους καμένη γῆ, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ ποιός εἶναι σύμμαχός τους καὶ ποιός ὄχι. Σύντομα ἡ ἀνεξέλεγκτη συμπεριφορά τους θὰ ἀποτελέσει πρόβλημα γιὰ τὴν Αὐτοκρατορία. 

Ἐν τούτοις, δὲν εἶναι 100% σίγουρο γιατί τὰ ἔσπασαν οἱ δύο πλευρές. Ἔφταιγε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀνδρόνικος δὲν εἶχε ἄλλα χρήματα νὰ τοὺς δώσει; Ἄλλωστε εἶχε ἤδη καθυστερήσει ἕναν χρόνο νὰ τοὺς πληρώσει. Μήπως φοβόταν ὅτι ὁ ντὲ Φλὸρ θὰ δημιουργοῦσε τὸ δικό του δεσποτᾶτο; Πάντως ἡ ἀπόφαση εἶχε ληφθεῖ. Παρὰ τὶς ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες του, ὁ ἀλαζόνας Λατῖνος ἔπρεπε νὰ βγεῖ ἀπ’ τὴ μέση. 

Ὁ Μιχαὴλ θὰ προσκαλέσει τον ντὲ Φλὸρ στὴν Ἀδριανούπολη καὶ μετὰ ἀπὸ δύο βδομάδες, στὶς 5 Ἀπριλίου 1305, θὰ τὸν καλέσει σὲ γεῦμα, μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀπ’ τοὺς ἐπιφανέστερους ἱππότες του. 

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ συμποσίου ὅμως, οἱ πόρτες τῆς σάλας θὰ ἀνοίξουν διάπλατα καὶ θὰ ὁρμήσουν μέσα Ἀλανοὶ καὶ Τοῦρκοι μισθοφόροι. Ὁ Γιρκόν, ἀρχηγός των Ἀλανὼν θὰ τρέξει κατ' εὐθεῖαν στὸν Ροζὲ καὶ θὰ τὸν καρφώσει μὲ τὸ μαχαίρι του ἐπανειλημμένα στὴν πλάτη. Ὁ Καταλανὸς δὲν θὰ προλάβει νὰ κάνει τίποτα, δὲν θὰ προλάβει κἂν νὰ δεῖ τὰ κεφάλια τῶν ἄοπλων καὶ μεθυσμένων ἀντρῶν του νὰ πέφτουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. Θὰ πεθάνει ἀκαριαῖα. 

ὁ Μιχαήλ, μὲ τὸ πὸὺ θὰ ξεκινήσει ἡ σφαγή, θὰ πάρει τὴ γυναῖκα του ντὲ Φλὸρ καὶ θὰ ἐξαφανιστεῖ πίσω ἀπὸ ἕνα παραπέτασμα. 

Ἡ σφαγὴ θὰ συνεχιστεῖ στοὺς δρόμους της Ἀνδριανούπολης ὅπου σχεδὸν 1.300 Ἀλμογάβαροι θὰ πέσουν νεκροί, θύματα τῆς προδοσίας τοῦ Αὐτοκράτορα. 

Ὁ Ροζὲ ντὲ Φλὸρ ἔχει βγεῖ ἀπ’ τὴ μέση, καὶ πιὰ οἱ Βυζαντινοὶ πιστεύουν ὅτι θὰ κατατροπώσουν εὔκολα τὸ στράτευμα ποὺ ἀπέμεινε. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν θὰ ἐξελιχθοῦν ὅπως θέλουν. Ἂν καὶ θὰ ἐκστρατεύσουν ἀμέσως γιὰ τὴν Καλλίπολη προκειμένου νὰ ἐξοντώσουν τοὺς ὑπόλοιπους ἱππότες, θὰ ἡττηθοῦν, οἱ Καταλανοὶ ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ Μπερενγκὲρ ντὲ Ἐντένθα θὰ σφάξουν τὸν ντόπιο πληθυσμὸ καὶ θὰ δώσουν τὸ ἔναυσμα γιὰ αὐτὸ ποὺ θὰ μείνει ἀργότερα γνωστὸ στὴν ἱστορία ὡς "Καταλανικὴ Ἐκδίκηση". 

Θὰ περάσουν στὴ Θράκη, ὅπου γιὰ δύο χρόνια θὰ ἐπιδοθοῦν σὲ ἕνα ὄργιο σφαγῆς καὶ λεηλασίας σὲ ὅλη τὴ βόρεια Ἑλλάδα. Στὴ συνέχεια θὰ προχωρήσουν στὴν φραγκοκρατούμενη νότια Ἑλλάδα, ὅπου καὶ θὰ νικήσουν τοὺς ὑπόλοιπους Φράγκους στὴ μάχη τοῦ Ἁλμυροῦ τὸ 1311, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κατακτήσουν τὸ Δουκᾶτο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ὅλη τὴ σημερινὴ Στερεὰ Ἑλλάδα. 

Ἡ καταλανικὴ κυριαρχία στὴν Ἑλλάδα θὰ διαρκέσει γιὰ 77 ὁλόκληρα χρόνια, ἀπὸ τὸ 1311 μέχρι τὸ 1388. Ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ Ἑνετοί, μὲ ἡγέτη τον Νέριο Ἀγιατσόλι, θὰ πάρουν τὴν Ἀκρόπολη μετὰ ἀπὸ πολύμηνη πολιορκία, βάζοντας ὁριστικὰ τέλος στὴν καταλανικὴ κυριαρχία. 

ΛΟΥΙ ΦΩΒΕΛ: ”ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ..ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟΥΣ..”

ΛΟΥΙ ΦΩΒΕΛ: ”ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ..ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟΥΣ..”

Ὁ ΒΑΝΔΑΛΟΣ ΦΩΒΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ 1800 

Ὁ Λουὶς Φρανσουὰ Σεμπάστιαν Φωβέλ, πρόξενος τῆς Γαλλίας στὴν Ἀθήνα, ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους βάνδαλους καὶ ἀρπαγέας ἀρχαιοτήτων τῆς ἐποχῆς του. 

Ἀρχικά, μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ καλλιτεχνικοῦ σύμβουλου τοῦ προξενου τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη Σουαζέλ-Γκουφιέ(Choiseul Gouffier)καὶ ἀργότερα σὰν ἀρχαιοδίφης καὶ συλλέκτης, κατόρθωσε μὲ διάφορες ἀνασκαφὲς νὰ "συλλέξει" ἕναν τεράστιο ὄγκο σημαντικῶν ἀρχαιοτήτων τὰ ὁποῖα εἴτε παρέδιδε στὸν ἐργοδότη του κόμη Γκουφιὲ εἴτε τὰ πουλοῦσε ἀργότερα σὲ Βρετανοὺς ποὺ ἐρχόταν σὰν ταξιδιῶτες στὴν Ἑλλάδα. 

Μόνο στὸν Γκουφιέ, περὶ τὸ 1787 εἶχε καταφέρει νὰ παραδώσει 16 κιβώτια μὲ γλυπτὰ καθὼς καὶ 40 ἐκμαγεῖα τῶν σημαντικότερων ἔργων τέχνης καὶ ἀρχαιοτήτων τῆς Ἀθήνας! 

Ἀνάμεσα στὶς σημαντικότερες ἀνασκαφὲς μνημείων καὶ τάφων ποὺ εἶχε κάνει,ήταν καὶ ὁ τύμβος τοῦ Μαραθῶνα,ενώ σύμφωνα μὲ κάποιες πληροφορίες φέρεται νὰ ἔκλεψε καὶ 2 περιστέρια ἀπὸ τὸ Ἱερὸ τῆς Ἀφροδίτης στὴν Ἀφαιά, τὰ ὁποῖα σήμερα βρίσκονται στὴν Ὁλλανδία. 

Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀρχαιοτήτων ποὺ εἶχε καταφέρει νὰ συλλέξει ἦταν τόσο μεγάλος, ποὺ τὸ σπίτι του εἶχε μετατραπεῖ σὲ κανονικὸ μουσεῖο!! 

Στὸ σπίτι του ἐπίσης φιλοξενήθηκαν ἀνὰ διαστήματα οἱ μεγαλύτεροι Εὐρωπαῖοι "περιηγητὲς" ποὺ εἶχαν περάσει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα γιὰ τὶς "ἔρευνες" τους... 

Ὅπως ἀποδεικνύεται ὁ Φωβὲλ δὲν ἦταν μόνο ἕνας πλιατσικολόγος τυχοδιώκτης, ἄλλα καὶ ἕνας ἀδίστακτος ἄνθρωπος. 

Σὲ μιὰ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς συνεργάτες του ἔγραψε: 

"..Ἁρπάξτε ὅτι μπορεῖτε νὰ μεταφέρετε καὶ μὴν παραλείψετε νὰ λεηλατήσετε τὴν Ἀθήνα καὶ τὰ περίχωρα της.Πάρτε ὅτι ὑπάρχει καὶ μὴ λυπηθεῖτε οὔτε ζωντανοὺς οὔτε νεκρούς..." 

Οἱ καταστροφές, οἱ ἁρπαγὲς καὶ οἱ λεηλασίες ἀρχαιοτήτων στὶς ὁποῖες ἐπιδόθηκαν οἱ "πολιτισμένοι" Εὐρωπαῖοι περιηγητὲς ἐκείνη τὴν σκοτεινὴ περίοδο,είναι ἀνυπολόγιστες. 

Ἀναφέρετε ὅτι, μόνο κάποιος Βρετανὸς ὀνόματι Σαντφὸρντ Γκρέϊαμ, εἶχε καταφέρει νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ διάφορες λαθροανασκαφὲς στὴν Ἀθήνα,περίπου χίλια ἀρχαῖα ἀγγεῖα!! 

To "πολιτιστικὸ" καὶ "ἀνασκαφικὸ ἔργο" τοῦ Φωβὲλ καὶ τῶν ὑπολοίπων "ἐρευνητῶν", θὰ συνεχίσει μερικὰ χρόνια ἀργότερα ὁ Λόρδος Ἔλγιν..