Κάποτε πρὶν πολλά χρόνια ὅταν στὸν Ὄλυμπο κατοικοῦσαν οἱ δώδεκα θεοί σε μία ὄμορφη πόλη της Ἑλλάδας, Κεκροπία την ἔλεγαν, βασίλευε ἕνας περίεργος ἄρχοντας. Ἀπὸ τὴ μέση καὶ πάνω ἦταν ἄνθρωπος καὶ ἀπό τὴ μέση καὶ κάτω φίδι. Αὐτὸς ἦταν ο Κέκροπας, ὁ ξακουστός.
Το φωτεινό ἥλιο της Κεκροπίας καὶ τις πολλές ὀμορφιές της, καμάρωναν ὁ Ποσειδῶνας καὶ ἡ Ἀθηνᾶ καὶ ὁ καθένας ἤθελε αὐτή τὴ φημισμένη πόλη δική του.
Κανένας ἀπὸ τους δύο δὲν ὑποχωροῦσε καὶ ὁ Δίας ἀφοῦ κουράστηκε ἀπὸ τους καυγᾶδες τους, τους ἔστειλε στὸν Κέκροπα νὰ βρεῖ ἐκεῖνος τὴ λύση. Ο Κέκροπας, ποῦ ἦταν δίκαιος καὶ συνετός, ὅλοι το ἔλεγαν αὐτὸ, ἀφοῦ σκέφτηκε πολύ πρότεινε:
Δῶρα στὴν πόλη μας οἱ θεοί ἄς χαρίσουν καὶ οἱ ντόπιοι ἄρχοντες ἄς ἀποφασίσουν ποῖο ἀπ’ τα δῶρα την πόλη μας θὰ ὠφελήσει κι ὅποιος το πρόσφερε τὴ νίκη θὰ κερδίσει.
Καὶ ἔτσι μία ἡλιόλουστη μέρα οἱ δύο θεοί ἀνέβηκαν με μεγαλοπρέπεια πάνω στὸ βράχο της Ἀκρόπολης. Ἀπὸ κάτω οἱ κάτοικοι της Κεκροπίας καὶ ψηλά ἀπὸ τον Ὄλυμπο οἱ ἀθάνατοι θεοί, περίμεναν με δέος καὶ ὑπομονή νὰ ἀντικρύσουν τα θεϊκά δῶρα.
Ὁ Ποσειδῶνας σοβαρός, ἀγέρωχος καὶ ἀποφασιστικός χτύπησε με τὴ μεγάλη τρίαινά του το βράχο καὶ ἀμέσως ἀναπήδησε ἕνα ἄσπρο, περήφανο, πολεμικό ἄλογό Ξαναχτυπάει καὶ δεύτερη φορά καὶ ἀπὸ το γκρίζο πέτρωμα του βράχου ἄρχισε νὰ ἀναβλύζει πεντακάθαρο γάργαρο νερό.
- Αὐτὰ εἶναι τα δῶρα μου, εἶπε ὁ Ποσειδῶνας με τὴ δυνατή, βροντερή φωνή του. Νερό γιὰ την πόλη καὶ γερά ἄλογα νὰ πολεμᾶτε τους ἐχθροὺς σας...
Ὅταν δοκίμασαν το νερό οἱ τοπικοί ἄρχοντες διαπίστωσαν πῶς ἦταν ἁλμυρό, γιατί ἦταν θαλασσινό.
Ἡ Ἀθηνᾶ πλησίασε ἤρεμη, περήφανη καὶ πάνοπλη καὶ κάρφωσε το κοντάρι της στὸ βράχο της Ἀκρόπολης... Ἀμέσως φύτρωσε ἕνα χαμηλό δέντρο με ἀσημοπράσινα φύλλα καὶ μικρούς μαύρους καρπούς.
- Αὐτό εἶναι το δῶρο μου του εἶπε...Ὅταν πεινᾶτε θὰ τρῶτε αὐτὸν τον καρπό θὰ τον λιώνεται καὶ θὰ ’χετε λάδι στὸ φαγητό το χειμῶνα με τα κρύα καὶ τα χιόνια τα πολλά κάψτε τα κλαδάκια του καὶ ζεσταθεῖτε στὴ φωτιά!
Ὁ Κέκροπας καὶ οἱ ἄλλοι τοπικοί ἄρχοντες ἔκριναν πώς το δῶρο της Ἀθηνᾶς ἦταν πιὸ χρήσιμο καὶ της χάρισαν τὴ νίκη, ἄλλαξαν μάλιστα το ὄνομα της πόλης τους καὶ ἀπὸ Κεκροπία την ὀνόμασαν Ἀθήνα.
Ἡ θεά ἀπὸ τότε ἔγινε προστάτης της πόλης καὶ την ἔκανε γνωστή σε ὅλο τον κόσμο γιὰ τὴ φιλοσοφία, τις τέχνες καὶ τον πολιτισμό της. Μεγάλοι καί σπουδαῖοι σοφοί γεννήθηκαν στὴν Ἀθήνα, καὶ ἡ θεά ἦταν πάντα κοντά τους νὰ τους στηρίζει καὶ νὰ τους ἐνθαρρύνει...
Καὶ ἀργότερα με τα κλαδιά της ἐλιᾶς ἔφτιαχναν στεφάνι γιὰ τους νικητές τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, καὶ το κλαδί της ἐλιᾶς στὸ ράμφος ἑνός περιστεριοῦ ἔγινε σύμβολο της εἰρήνης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου