ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ
Homerus Epic., Odyssea
Book 12, line 39
12.35
αὐτὰρ ἐγὼ τῇ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα.
καὶ τότε δή μ' ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη·
’ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ' ἄκουσον,
ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.
Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας
12.40
ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτίς σφεας εἰσαφίκηται.
ὅς τις ἀϊδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
12.42
Σειρήνων, τῷ δ' οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ,
12.45
ἥμεναι ἐν λειμῶνι· πολὺς δ' ἀμφ' ὀστεόφιν θὶς
ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσιν.
ἀλλὰ παρὲξ ἐλάαν, ἐπὶ δ' οὔατ' ἀλεῖψαι ἑταίρων
κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
τῶν ἄλλων· ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ' ἐθέλῃσθα,
12.50
δησάντων σ' ἐν νηῒ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε
ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ' αὐτοῦ πείρατ' ἀνήφθω,
ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ' ἀκούσῃς Σειρήνοιϊν.
εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς,
οἱ δέ σ' ἔτι πλεόνεσσι τότ' ἐν δεσμοῖσι διδέντων.
αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι,
ἔνθα τοι οὐκέτ' ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω,
ὁπποτέρῃ δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
θυμῷ βουλεύειν· ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
12.35
Κι ὅταν ἐγὼ τα ἱστόρησα, ὅλα με την σειρά τους ,
ἦλθε ἡ Κίρκη ἡ σεβαστή καὶ κάθισε κοντά μου.
Ὅλα αὐτὰ τελείωσαν, μὰ ἄκουσέ ἐμένα τώρα
σε ὅτι ἔχω να σου πῶ, γιατί καὶ θεός στὰ προμηνά.
Πρῶτα στὶς Σειρῆνες θὰ πᾶς, ποῦ εὔκολα γοητεύουν
τους ἀνθρώπους ἅπαντες, ὅταν κοντά τους φθάσουν,
κι ὅταν ἀνήξερος περαστικός ἀκούσει την φωνή τους,
δὲν πρόκειται η γυναῖκα του καὶ τα μικρά παιδιά του
τον ἐρχομό του νὰ χαροῦν ποῦ γύρισε στὸ σπίτι,
ἀλλά με το γλυκό τραγούδι τους, τον μαγεύουν οἱ Σειρῆνες,
12.45
πού σε λιβάδι κατοικοῦν. Κι εἶναι μεγάλος ὁ σωρός
ἀπὸ ἀνδρῶν ἄσαρκα κόκκαλα, ποῦ αὐτὲς παραπλάνησαν.
Γι αὐτὸ ἐσὺ προσπέρνα τες, ἀφοῦ τα αὐτιά τῶν φίλων
βουλώσεις με μελισσῶν κερί, μήπως κανείς ἀπὸ αὐτούς
τύχει νὰ τις ἀκούσει. Ἐσύ ἄν θέλεις .ἄκουστες, ἀφοῦ ὅμως
σου δέσουν τα χέρια καὶ τα πόδια σου ἐπάνω στὸ κατάρτι
καὶ το καράβι γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ κεῖ πέρα, ὅταν
ἐσύ ἡδονίζεσαι, στὸ κάλεσμα των Σειρήνων.
Κι ἄν διατάξεις νὰ λυθείς, πιότερο ἐκεῖνοι νὰ σε δένουν.
Ὅταν περάσετε ἀπὸ κεῖ, θὰ σου εἰπῶ δύο δρόμους
γιατί στὸ δίλημμα αὐτὸ, ἐσὺ θὰ ἀποφασίσεις.
ΣΧΟΛΙΟ
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πίστευαν ὅτι οἱ ἑτοιμοθάνατοι ἀκοῦνε
ἤχους σειρήνων. Ὁ Ἀριανός ἀναφέρει ὅτι στὴν πομπή της
συνοδείας του νεκροῦ Ἡφαιστείωνα ὁ Ἀλέξανδρος διέταξε
νὰ προπορεύονται 100 σειρῆνες. Ἐπίσης στὴν εἴσοδο του
τύμβου της Ἀμφίπολης οἱ «Σφίγγες» της εἰσόδου δὲν εἶναι
Σφίγγες, ἀλλὰ Σειρῆνες. Συμβολίζουν προπομπούς θανάτου.
script language="JavaScript">
Homerus Epic., Odyssea
Book 12, line 39
12.35
αὐτὰρ ἐγὼ τῇ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα.
καὶ τότε δή μ' ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη·
’ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ' ἄκουσον,
ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.
Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας
12.40
ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτίς σφεας εἰσαφίκηται.
ὅς τις ἀϊδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
12.42
Σειρήνων, τῷ δ' οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ,
12.45
ἥμεναι ἐν λειμῶνι· πολὺς δ' ἀμφ' ὀστεόφιν θὶς
ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσιν.
ἀλλὰ παρὲξ ἐλάαν, ἐπὶ δ' οὔατ' ἀλεῖψαι ἑταίρων
κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
τῶν ἄλλων· ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ' ἐθέλῃσθα,
12.50
δησάντων σ' ἐν νηῒ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε
ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ' αὐτοῦ πείρατ' ἀνήφθω,
ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ' ἀκούσῃς Σειρήνοιϊν.
εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς,
οἱ δέ σ' ἔτι πλεόνεσσι τότ' ἐν δεσμοῖσι διδέντων.
αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι,
ἔνθα τοι οὐκέτ' ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω,
ὁπποτέρῃ δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
θυμῷ βουλεύειν· ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
12.35
Κι ὅταν ἐγὼ τα ἱστόρησα, ὅλα με την σειρά τους ,
ἦλθε ἡ Κίρκη ἡ σεβαστή καὶ κάθισε κοντά μου.
Ὅλα αὐτὰ τελείωσαν, μὰ ἄκουσέ ἐμένα τώρα
σε ὅτι ἔχω να σου πῶ, γιατί καὶ θεός στὰ προμηνά.
Πρῶτα στὶς Σειρῆνες θὰ πᾶς, ποῦ εὔκολα γοητεύουν
τους ἀνθρώπους ἅπαντες, ὅταν κοντά τους φθάσουν,
κι ὅταν ἀνήξερος περαστικός ἀκούσει την φωνή τους,
δὲν πρόκειται η γυναῖκα του καὶ τα μικρά παιδιά του
τον ἐρχομό του νὰ χαροῦν ποῦ γύρισε στὸ σπίτι,
ἀλλά με το γλυκό τραγούδι τους, τον μαγεύουν οἱ Σειρῆνες,
12.45
πού σε λιβάδι κατοικοῦν. Κι εἶναι μεγάλος ὁ σωρός
ἀπὸ ἀνδρῶν ἄσαρκα κόκκαλα, ποῦ αὐτὲς παραπλάνησαν.
Γι αὐτὸ ἐσὺ προσπέρνα τες, ἀφοῦ τα αὐτιά τῶν φίλων
βουλώσεις με μελισσῶν κερί, μήπως κανείς ἀπὸ αὐτούς
τύχει νὰ τις ἀκούσει. Ἐσύ ἄν θέλεις .ἄκουστες, ἀφοῦ ὅμως
σου δέσουν τα χέρια καὶ τα πόδια σου ἐπάνω στὸ κατάρτι
καὶ το καράβι γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ κεῖ πέρα, ὅταν
ἐσύ ἡδονίζεσαι, στὸ κάλεσμα των Σειρήνων.
Κι ἄν διατάξεις νὰ λυθείς, πιότερο ἐκεῖνοι νὰ σε δένουν.
Ὅταν περάσετε ἀπὸ κεῖ, θὰ σου εἰπῶ δύο δρόμους
γιατί στὸ δίλημμα αὐτὸ, ἐσὺ θὰ ἀποφασίσεις.
ΣΧΟΛΙΟ
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πίστευαν ὅτι οἱ ἑτοιμοθάνατοι ἀκοῦνε
ἤχους σειρήνων. Ὁ Ἀριανός ἀναφέρει ὅτι στὴν πομπή της
συνοδείας του νεκροῦ Ἡφαιστείωνα ὁ Ἀλέξανδρος διέταξε
νὰ προπορεύονται 100 σειρῆνες. Ἐπίσης στὴν εἴσοδο του
τύμβου της Ἀμφίπολης οἱ «Σφίγγες» της εἰσόδου δὲν εἶναι
Σφίγγες, ἀλλὰ Σειρῆνες. Συμβολίζουν προπομπούς θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου