₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ЭЄ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
..." Τον Πυθαγόρα θὰ σας τον παρουσιάσω ὡς ἰατρόν καὶ μύστην τῶν ἀπόκρυφων της Φύσεως μυστηρίων.
Ἀλλὰ πρὸ αὐτοῦ πρέπει νὰ σας πῶ, ὅτι ὁ Πυθαγόρας ἐγεννήθη εἰς τὴν Σάμον το ἔτος 595 π.Χ.
Κατά την ἐποχὴν του ἐσώζετο ἀκόμη τὸ ἀπολεσθέν κάλλος τῆς ἀνθρωπότητας, τὸ ἕλκον τὴν φύσιν των θεῶν πρὸς την ἀνθρωπίνην.
Ἡ μήτηρ του Πυθαϊς, ἁγνὴ τὸ σῶμα καὶ την ψυχήν ἦλθεν εἰς ἐπαφὴν πόρος τὸν θεόν Ἀπόλλωνα καὶ ὁ θεός αὐτὸς ἀπέδρασεν τὸν καρπόν τας κοιλίας της καὶ οὕτω ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τοὺ Φωτός ἐγεννήθη ὁ Πυθαγόρας.
Νέος ἔτι ὁ Πυθαγόρας ἔδειξε σημεῖα ὀργανικοῦ κάλλους καὶ πνεύματος ἰσχὺν.
Ἡ μητέρα του τὸν ὡδήγησε καὶ τον παρέδωσε εἷς τους Διδασκάλους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης οἱ ὁποῖοι ἐκαλοῦντο σοφοί: Φερεκύδης καὶ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος το πρῶτον δίδαξαν τὸν Πυθαγόρα.
Ἀλλὰ ὁ Πυθαγόρας νεώτατος ἀκόμη ἐγκατέλειπε τὴν Σάμο καὶ ἐλθών εἷς Αἴγυπτον ἐμυήθη εἰς τα ἐκεῖ μυστήρια.
Ἐκεῖθεν, εὐνοούμενος ὑπὸ τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος προσέφυγε εἰς τας διαφόρους Ἀσιατικάς χώρα εἷς τὰς ὁποίας ἐξέμαθε τὴν ἱερόν του ἰατροῦ τέχνην, διδαχθείς αὐτὴν ὑπὸ τῶν ἰνδῶν, οἱ ὁποῖοι την εἶχαν μεταδώσει εἰς τας χώρας αὐτὸς μετά τῶν ὁποίων ἐπεκοινώνουν.
Ὄχι βεβαίως αὐτὴν την ὁποίαν ἐπαγγέλλονται οἱ ἰατροί της σήμερον, ἀλλὰ ἐκείνην ἡ ὁποία ἕλκει την γνῶσιν ἀπὸ τὴν ἱερὰν, ὥς την καλούς οἱ μύσται της Φύσεως, Ἀστρολογίαν.
Ὁ Πυθαγόρας παραμείνας ἐπὶ μακρόν χρόνον μετά τῶν ἰνδῶν, ἐξέμαθε πάσας τας ἀπόκρυφους ἐπιστήμας τῶν ἱερῶν του Βοῦδα καὶ ἐκεῖθεν ἀναχωρήσας κατῆλθεν εἰς την Ἑλλάδα ἔνθα καὶ ἐμυήθη εἰς τα μυστήρια Ἐλευσίνας καὶ εἰς τα εἷς Θήβας Καβείρια.
Οἱ Ἱεροφάνται τῆς Ἐλευσίνας ἐκάλουν αὐτὸν νὰ ἀναλάβει την διεύθυνσίν των, διότι ἐξετίμησαν αὐτὸν καὶ εἰς το πρόσωπον του εἰδόν θεῖον ἄνδρα, πλὴν ὅμως ὁ Πυθαγόρας δὲν ἐδέχθη.
Ὁ Πυθαγόρας παραμένων εἷς τας Θήβας ἤλεγξεν δημοσία την πολιτείαν τῶν Καβείρων ὣς μὴ συνάδουσαν πρὸς τα θεία μυστήρια των.
Τοῦτο ἐκίνησε την ὀργὴν των καὶ ἐβουλήθησαν νὰ τον φονεύσουν, ὁ Πυθαγόρας ὅμως γνώστης τῶν ἀνθρωπίνων διανοημάτων διέφυγε τον κίνδυνον.
Ἀπελθών ἐκ τῶν Θηβῶν διῆλθεν πάσας τας Ἑλληνικός χώρας εἷς τάς ὁποίας ἐθαυμάσθη ὥς θεῖος ἀνὴρ.
Πρὸ πάντας ἐξετιμήθη εἰς τους Δελφούς, ὁποὺ καὶ παρέσχεν μεγίστην συμβολήν εἰς τούς ἱερεῖς του ἐκεῖ χρηστηρίου ὥς καὶ εἰς μίαν τῶν ἱερειῶν του, την ὁποίαν προπαρασκεύασε νὰ ἔρχεται εἰς ἐπαφὴν μετά του θεοῦ Ἀπόλλωνος.
Παντοῦ ἐξέπληττε, διότι καὶ το κάλλος της μορφῆς του καὶ ἡ ἰσχῦς του πνεύματος του ἐπεβάλλοντο εἷς πάντας.
Ἐδίδασκεν παντοῦ τον τρόπον του ζεῖν καὶ ἐθεράπευεν πάσχοντας.
Τοῦτο ἀρκοῦσε νὰ νομίζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτὸν θεόν. Διά ὡρισμένων ἐκπληκτικῶν ἱκανοτήτων του ἐξέπληττε τα πνεύματα ὄχι μόνον τῶν κοινῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὰ τῶν σοφῶν.
Ἐδίδασκε εἰς αὐτούς ἀπὸ ὁπού διήρχετο την μουσικήν καὶ την μαθηματικήν.
Ἔδιδε μαθηματικούς ὁρισμούς καὶ ἔλυε μέγιστα προβλήματα μόνον με την βοήθεια τῶν ἀριθμῶν.
Οἱ γνωρίσαντες τα Ὀρφικὰ μυστήρια διέκριναν εἰς το πρόσωπον του τόν θεῖον Φορέα.
Ἤλεγχε την ἀγωγήν τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπορεύοντο ὡς ἡ Φύσις ἀπαγορεύει καὶ ὑπεδύκνειε τον τρόπον του βασιλεύειν καὶ πολιτεύεσθαι εἰς τους ἄρχοντας τὼν πόλεων.
Ἔδιδε στοιχεῖα πρὸς σύνθεσιν ἀρμονικής κοινωνίας καὶ ἀπαγόρευε την ἐκμάθησιν της μουσικῆς, ὥς μέσου καταδεικνύοντας διὰ της ἁρμονίας της τον τρόπον της συνθέσεως της κοινωνίας.
Ἐπεδείκνυε τα φυτά, καὶ ἐδίδασκε τὴν ἐπιρροή ἑκάστου ἐπὶ τῶν εἰς τά ἀνθρώπινα σώματα ἀναφυμένων νόσων.
Ἦτο περιβεβλημένος την ἱερὰν τῶν φιλοσόφων λευκήν τήβεννον καὶ στεφανωμένος με στέφανον κατασκευασμένον ἐκ χρυσοῦ καὶ ποικιλμένον ὑπὸ ἱερῶν λίθων.
Ἡ ὄψις του ἦτο μεγαλοπρεπής, ἐπιβάλλουσα, θεία. Οὐδεὶς ἀντετάσσετο εἰς το βλέμμα του ἀλλὰ πάντες ἐφώνουν "Αὐτὸς Ἐφα".
Εἰς την διάβασίν του ἐκάμπτοντο πάντες οἱ Τύραννοι καὶ κρυφίως τὸν ἐμίσουν διὰ την ὑπεροχήν του.
Οὕτως ἐννοῶν τας σκέψεις τῶν ἔλεγεν. "Οἱ ἐμὲ βλέποντες ἄς ἴδουν ἑαυτούς καὶ ἂς κρίνουν τας πράξεις των παραβάλλοντες αὐτὸς πρὸς τάς ἡμετέρας".
Ὁ θεῖος σοφός μέχρι της ἕν Ἀθήναις καὶ Θήβαις διαμονῆς του ἐδεικνύετο ἄσημος.
Μόνον οἱ Ἱεροφάνται βαθέως εἶχον γνωρίσει αὐτὸν.
Τοῦτο ἀρκοῦσε νὰ νομίζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτὸν θεόν. Διά ὡρισμένων ἐκπληκτικῶν ἱκανοτήτων του ἐξέπληττε τα πνεύματα ὄχι μόνον τῶν κοινῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὰ τῶν σοφῶν.
Ἐδίδασκε εἰς αὐτούς ἀπὸ ὁπού διήρχετο την μουσικήν καὶ την μαθηματικήν.
Ἔδιδε μαθηματικούς ὁρισμούς καὶ ἔλυε μέγιστα προβλήματα μόνον με την βοήθεια τῶν ἀριθμῶν.
Οἱ γνωρίσαντες τα Ὀρφικὰ μυστήρια διέκριναν εἰς το πρόσωπον του τόν θεῖον Φορέα.
Ἤλεγχε την ἀγωγήν τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπορεύοντο ὡς ἡ Φύσις ἀπαγορεύει καὶ ὑπεδύκνειε τον τρόπον του βασιλεύειν καὶ πολιτεύεσθαι εἰς τους ἄρχοντας τὼν πόλεων.
Ἔδιδε στοιχεῖα πρὸς σύνθεσιν ἀρμονικής κοινωνίας καὶ ἀπαγόρευε την ἐκμάθησιν της μουσικῆς, ὥς μέσου καταδεικνύοντας διὰ της ἁρμονίας της τον τρόπον της συνθέσεως της κοινωνίας.
Ἐπεδείκνυε τα φυτά, καὶ ἐδίδασκε τὴν ἐπιρροή ἑκάστου ἐπὶ τῶν εἰς τά ἀνθρώπινα σώματα ἀναφυμένων νόσων.
Ἦτο περιβεβλημένος την ἱερὰν τῶν φιλοσόφων λευκήν τήβεννον καὶ στεφανωμένος με στέφανον κατασκευασμένον ἐκ χρυσοῦ καὶ ποικιλμένον ὑπὸ ἱερῶν λίθων.
Ἡ ὄψις του ἦτο μεγαλοπρεπής, ἐπιβάλλουσα, θεία. Οὐδεὶς ἀντετάσσετο εἰς το βλέμμα του ἀλλὰ πάντες ἐφώνουν "Αὐτὸς Ἐφα".
Εἰς την διάβασίν του ἐκάμπτοντο πάντες οἱ Τύραννοι καὶ κρυφίως τὸν ἐμίσουν διὰ την ὑπεροχήν του.
Οὕτως ἐννοῶν τας σκέψεις τῶν ἔλεγεν. "Οἱ ἐμὲ βλέποντες ἄς ἴδουν ἑαυτούς καὶ ἂς κρίνουν τας πράξεις των παραβάλλοντες αὐτὸς πρὸς τάς ἡμετέρας".
Ὁ θεῖος σοφός μέχρι της ἕν Ἀθήναις καὶ Θήβαις διαμονῆς του ἐδεικνύετο ἄσημος.
Μόνον οἱ Ἱεροφάνται βαθέως εἶχον γνωρίσει αὐτὸν.
Ὅταν δὲ ἔλαβε την πρὸς την τότε Μεγάλην Ἑλλάδα ἄγουσαν, ἤρξατο νὰ ἔκδηλοι τας δυνάμεις του καὶ τοῦτο, διότι πρὸς τα ἐκεῖ ἔβλεπε ὡς κατάλληλον τόπον καὶ περισσότερον ἀναγκαῖον νὰ διδάξει τάς ἱεράς αὐτοῦ ἰδέας.
Κατά την ἐκ Θηβῶν ἀναχώρησίν του ἡ φήμη του προέτρεχε των πόλεων τάς ὁποίας ἐπεσκέπτετο καὶ του προπαρασκεύαζε ὑποδοχήν.
Μέχρι της εἷς Κρότωνα ἀφίξεώς του δὲν ἐδίδασκε δημοσία, ἀλλὰ κατ’ ἰδίαν μόνον, εἰς τους συνανταστρεφομένους δὲ με αὐτὸν ὑπεδείκνυε τας θείας του δυνάμεις.
Εἷς πολλούς προέλεγε τα μέλλοντα εἷς ἑαυτούς νὰ συμβοῦν καὶ τους ὑπεδείκνυε ποῖοι ἦσαν εἰς προγενεστέραν ζωήν των.
Ἐδίδασκεν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, οὐχί ἅπαξ, ἐμφανίζεται ἐν τὴ ἀνθρωπίνη μορφή καὶ ὅτι ὁ ἴδιος 440 φορές εἶχεν ἀλλάξει μορφήν ἐν τὴ Φύσει.
Ἐδίδασκεν εἰς παγίας το ἀντιπεπονθός καὶ λαμβάνων ὥς ἀρχὴν αὐτὸ ὑπεδείκνυε ποία ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ δικαιοσύνη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Ἀπεκάλει τους θεούς δικαίους καὶ ὡς οὐδέποτε καταχρωμένους τας δυνάμεις των, εὐνοοῦντες οὕτω τοῦτον ἤ ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον.
Ἔλεγε "τόσον ἤ κακία ἐσκότισεν τόν ἀνθρώπινον νοῦν, ὥστε μόνον ὁ θάνατος δύναται νὰ εὐεργετήσει την ψυχήν του".
Ἀπεκάλει την Πατρικήν Ἱεράν Τέχνην διδασκομένην ὑπὸ τῶν θεῶν μόνον εἰς τους σοφούς, διότι αὐτοὶ δὲν καταχρῶνται της γνώσεως.
Ὁ Πυθαγόρας μετεχειρίζετο ὥς τροφήν σπέρματα καὶ καρπούς καὶ ὡρισμένα εἴδη εἰς ἑκάστην ἐποχὴν.
Συνεβούλευεν να προσφέρουν θυσίας πρὸς τους θεούς καὶ μόνον τῶν θυμάτων νὰ ἅπτωνται της σαρκικῆς τροφῆς.
"Χωρίζει", ἔλεγεν, "την ψυχήν ἀπὸ τον νοῦν καὶ ὁλόκληρον την ὑπόστασιν ἀπὸ την Φύσιν ἡ βρῶσις σαρκῶν ζώων".
Ἐδίδασκεν νὰ περιβάλωνται με λινά ἐνδύματα οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ἀφίνουν τους ὀργανισμούς των γυμνούς, ὥστε νὰ περιβάλουν αὐτούς αἵ ἐπιρροαί της Φύσεως.
Το μάλλινον ἔνδυμα εἶναι ἀρνητικός ἀγωγὸς τῶν ἐπιρροῶν καὶ συντρέχει εἰς το νὰ μὴ συναντᾶται ἡ θερμότης τοῦ ὀργανισμοῦ με την θερμότητα της Φύσεως.
Ἐδίδασκεν τὴν λατρείαν πρὸς τον Ἥλιον, ὡς μόνης πηγῆς ἐκ της ὁποίας ἡ ψυχή ἀντλεῖ δυνάμεις διὰ του ὀργανισμοῦ της, τα δὲ ὑπὸ της θείας του Ἡλίου ἐπιρροῆς γινόμενα φυτά εἶναι τα καταλληλότερα πρὸς ἴασιν τῶν ἀσθενῶν.
Ἀφιχθέντα τον Πυθαγόρα εἰς Κρότωνα τον ἀπεδέχθησαν καὶ του παρήξαν πάντα τα μέσα νὰ ἱδρύσει σχολήν.
Κατά πρῶτον συνέστησεν Σύλλονον ἡ Φιλοσόφων ἐνδιαίτημα, ὥς ὁ ἴδιος ἀπεκάλει την σχολήν του, εἰς την ὁποίαν ἐφοίτουν νέοι καὶ νέαι.
Ἡ εἰς την σχολήν αὐτὴν διδασκαλία του ὑπῆρξεν γονιμότατη καὶ ἡ φήμη του διεσπάρη εἰς πάσας τᾶς Ἑλληνίδας πόλεις.
Ἐδίδασκεν την κοινωνικήν ἀγωγὴν, ;τον τρόπον της ἐρεύνης τῶν φυσικῶν λειτουργιῶν, την μουσικήν, τὴν ἀριθμητικήν καὶ πρὸ παντός την συγκρότησιν κοινωνίας ἕν ἁρμονία βιούσης. Ἠκροῶντο αὐτοῦ ὥς ἐὰν ἦτο θεός.
Το ἐπιβάλλον του ὕφους του καὶ ὁ ἔξοχος χαρακτήρ του ἐμάγευε πάντα ἀκροατήν του.
Ἡ διδασκαλία του ἦτο σύντομος, σαφής, εὐπρόσδεκτος εἰς πάντας.
Ὁμιλῶν περί του βίου τὸν ὁποῖον ἔπρεπε νὰ διάγουν οἱ ἄνθρωποι παρέβαλεν αὐτὸν πρὸς την συνεργασίαν του Οὐρανοῦ διὰ τῶν ἐπιρροῶν του πρὸς την Γῆν της ὁποίας ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπὶ της ἐπιφανείας της μορφή, ἡ ἔχουσα κάλλος Νύμφης την ὁποίαν ἐρῶσι οἱ θεοί.
Το ἀποτελέσματα της συνεργασίας εἷς την κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, ἔλεγεν, "πρέπει νὰ εἶναι φώτισις διανοητική, σωματική διάπλασις καὶ ψυχική ἐκπαίδευσις, ἡ ὁποία πρὸ παντός πρέπει νὰ την προσηλώνει πρὸς τα ἔργα τῶν θεῶν".
Ἡ ἐκπαίδευσις εἰς την μουσικήν της ὁποίας εἰσήγαγε τα στοιχεῖα καὶ εἰς την ἀριθμητικήν, εἶναι ἐφόδιον της ψυχῆς το ὁποῖον καλλύνει την μορφήν της καὶ προλειαίνει την ὁδὸν της εἰς το Φῶς το ὁποῖον ἔλεγε οἱ θεοί δωροῦν εἰς τους ἀνθρώπους ὅπως καταστοῦν ἥμεροι,
γενναῖοι, εὐπροσήγοροι, λάτραι τοὺ Ἡλίου καὶ τὴς Φύσεως καὶ γνῶσται τῶν λειτουργιῶν τῶν Οὐρανίων σωμάτων περί τῶν ὁποίων ὡσαύτως ἐδίδασκεν καταδεικνύων τον δρόμον τον ὁποῖον ἕκαστος ἔχει εἰς το Ἄπειρον.
Διά τῶν ἀριθμητικῶν πράξεων, πλεῖστοι τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν ἰδικαί του κατασκευαί, κατεδείκνυε τας λύσεις προβλημάτων της κινήσεως του Οὐρανοῦ καὶ της παραγωγῆς τῶν φαινομένων τα ὁποία ἦτο ἀδύνατον ἄλλως νὰ κατανοήσει ὁ νοῦς τῶν ἀκροατῶν του.
Αἱ προλήψεις, διότι καὶ τότε ὑπῆρχαν προλήψεις, πρὸ τῶν ἐξηγήσεων τὰς ὁποίας ἔδιδεν ὁ μέγας σοφός, ὑπεχώρουν καὶ ὁ νοῦς προσηλοῦτο εἰς την γνῶσιν.
Ἐδίδασκεν τὸν σε σεβασμόν πρὸς τας βούλας τῶν θεῶν αἱ ὁποῖαι ἐξωτερικεύοντο διὰ των Μαντείων καὶ ἀπεκάλει τα Μαντεία ὡς τα μόνα ἐπὶ της ἐπιφανείας της Γῆς, μέρη εἰς τα ὁποία διαιτῶντο οἱ θεοί.
Πρὸ της ἱδρύσεως τῶν μεγάλων αὐτοῦ μυστηρίων εἰς τὸν Κρότωνα, περιώδευσε καὶ πάλιν ἐπισκεφθείς τα διάφορα Μαντεία τῶν Ἑλληνικῶν χωρῶν, πρὸς τας ὁποίας ἐδώρησεν συγγραφάς τελετῶν καὶ ἐπικλήσεων διὰ τα ἱερὰ τῶν.
Αἱ Ἱέρειαι, ὅταν ἔφθανε, τον προσεφώνουν διὰ των λέξεων, "Ὥς εὖ παρέστης υἱὲ του Ἀπόλλωνος".
Ἐπιστρέψας εἰς Κρότωνα ἐνυμφεύθη την παρθένον καὶ ἐξαισίαν το κάλλος Θεανώ.
Η Νύμφη Θεανῶ ἠράσθη του Πυθαγόρα, το δὲ ψυχικόν της κάλλος ἔπεισε τὸν θεῖον ἄνδρα νὰ την λάβει σύζυγον, τῶν θεῶν ἐπιτρεψάντων νὰ ἔλθει εἰς γάμον.
Ἐδίδασκεν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, οὐχί ἅπαξ, ἐμφανίζεται ἐν τὴ ἀνθρωπίνη μορφή καὶ ὅτι ὁ ἴδιος 440 φορές εἶχεν ἀλλάξει μορφήν ἐν τὴ Φύσει.
Ἐδίδασκεν εἰς παγίας το ἀντιπεπονθός καὶ λαμβάνων ὥς ἀρχὴν αὐτὸ ὑπεδείκνυε ποία ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ δικαιοσύνη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Ἀπεκάλει τους θεούς δικαίους καὶ ὡς οὐδέποτε καταχρωμένους τας δυνάμεις των, εὐνοοῦντες οὕτω τοῦτον ἤ ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον.
Ἔλεγε "τόσον ἤ κακία ἐσκότισεν τόν ἀνθρώπινον νοῦν, ὥστε μόνον ὁ θάνατος δύναται νὰ εὐεργετήσει την ψυχήν του".
Ἀπεκάλει την Πατρικήν Ἱεράν Τέχνην διδασκομένην ὑπὸ τῶν θεῶν μόνον εἰς τους σοφούς, διότι αὐτοὶ δὲν καταχρῶνται της γνώσεως.
Ὁ Πυθαγόρας μετεχειρίζετο ὥς τροφήν σπέρματα καὶ καρπούς καὶ ὡρισμένα εἴδη εἰς ἑκάστην ἐποχὴν.
Συνεβούλευεν να προσφέρουν θυσίας πρὸς τους θεούς καὶ μόνον τῶν θυμάτων νὰ ἅπτωνται της σαρκικῆς τροφῆς.
"Χωρίζει", ἔλεγεν, "την ψυχήν ἀπὸ τον νοῦν καὶ ὁλόκληρον την ὑπόστασιν ἀπὸ την Φύσιν ἡ βρῶσις σαρκῶν ζώων".
Ἐδίδασκεν νὰ περιβάλωνται με λινά ἐνδύματα οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ἀφίνουν τους ὀργανισμούς των γυμνούς, ὥστε νὰ περιβάλουν αὐτούς αἵ ἐπιρροαί της Φύσεως.
Το μάλλινον ἔνδυμα εἶναι ἀρνητικός ἀγωγὸς τῶν ἐπιρροῶν καὶ συντρέχει εἰς το νὰ μὴ συναντᾶται ἡ θερμότης τοῦ ὀργανισμοῦ με την θερμότητα της Φύσεως.
Ἐδίδασκεν τὴν λατρείαν πρὸς τον Ἥλιον, ὡς μόνης πηγῆς ἐκ της ὁποίας ἡ ψυχή ἀντλεῖ δυνάμεις διὰ του ὀργανισμοῦ της, τα δὲ ὑπὸ της θείας του Ἡλίου ἐπιρροῆς γινόμενα φυτά εἶναι τα καταλληλότερα πρὸς ἴασιν τῶν ἀσθενῶν.
Ἀφιχθέντα τον Πυθαγόρα εἰς Κρότωνα τον ἀπεδέχθησαν καὶ του παρήξαν πάντα τα μέσα νὰ ἱδρύσει σχολήν.
Κατά πρῶτον συνέστησεν Σύλλονον ἡ Φιλοσόφων ἐνδιαίτημα, ὥς ὁ ἴδιος ἀπεκάλει την σχολήν του, εἰς την ὁποίαν ἐφοίτουν νέοι καὶ νέαι.
Ἡ εἰς την σχολήν αὐτὴν διδασκαλία του ὑπῆρξεν γονιμότατη καὶ ἡ φήμη του διεσπάρη εἰς πάσας τᾶς Ἑλληνίδας πόλεις.
Ἐδίδασκεν την κοινωνικήν ἀγωγὴν, ;τον τρόπον της ἐρεύνης τῶν φυσικῶν λειτουργιῶν, την μουσικήν, τὴν ἀριθμητικήν καὶ πρὸ παντός την συγκρότησιν κοινωνίας ἕν ἁρμονία βιούσης. Ἠκροῶντο αὐτοῦ ὥς ἐὰν ἦτο θεός.
Το ἐπιβάλλον του ὕφους του καὶ ὁ ἔξοχος χαρακτήρ του ἐμάγευε πάντα ἀκροατήν του.
Ἡ διδασκαλία του ἦτο σύντομος, σαφής, εὐπρόσδεκτος εἰς πάντας.
Ὁμιλῶν περί του βίου τὸν ὁποῖον ἔπρεπε νὰ διάγουν οἱ ἄνθρωποι παρέβαλεν αὐτὸν πρὸς την συνεργασίαν του Οὐρανοῦ διὰ τῶν ἐπιρροῶν του πρὸς την Γῆν της ὁποίας ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπὶ της ἐπιφανείας της μορφή, ἡ ἔχουσα κάλλος Νύμφης την ὁποίαν ἐρῶσι οἱ θεοί.
Το ἀποτελέσματα της συνεργασίας εἷς την κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, ἔλεγεν, "πρέπει νὰ εἶναι φώτισις διανοητική, σωματική διάπλασις καὶ ψυχική ἐκπαίδευσις, ἡ ὁποία πρὸ παντός πρέπει νὰ την προσηλώνει πρὸς τα ἔργα τῶν θεῶν".
Ἡ ἐκπαίδευσις εἰς την μουσικήν της ὁποίας εἰσήγαγε τα στοιχεῖα καὶ εἰς την ἀριθμητικήν, εἶναι ἐφόδιον της ψυχῆς το ὁποῖον καλλύνει την μορφήν της καὶ προλειαίνει την ὁδὸν της εἰς το Φῶς το ὁποῖον ἔλεγε οἱ θεοί δωροῦν εἰς τους ἀνθρώπους ὅπως καταστοῦν ἥμεροι,
γενναῖοι, εὐπροσήγοροι, λάτραι τοὺ Ἡλίου καὶ τὴς Φύσεως καὶ γνῶσται τῶν λειτουργιῶν τῶν Οὐρανίων σωμάτων περί τῶν ὁποίων ὡσαύτως ἐδίδασκεν καταδεικνύων τον δρόμον τον ὁποῖον ἕκαστος ἔχει εἰς το Ἄπειρον.
Διά τῶν ἀριθμητικῶν πράξεων, πλεῖστοι τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν ἰδικαί του κατασκευαί, κατεδείκνυε τας λύσεις προβλημάτων της κινήσεως του Οὐρανοῦ καὶ της παραγωγῆς τῶν φαινομένων τα ὁποία ἦτο ἀδύνατον ἄλλως νὰ κατανοήσει ὁ νοῦς τῶν ἀκροατῶν του.
Αἱ προλήψεις, διότι καὶ τότε ὑπῆρχαν προλήψεις, πρὸ τῶν ἐξηγήσεων τὰς ὁποίας ἔδιδεν ὁ μέγας σοφός, ὑπεχώρουν καὶ ὁ νοῦς προσηλοῦτο εἰς την γνῶσιν.
Ἐδίδασκεν τὸν σε σεβασμόν πρὸς τας βούλας τῶν θεῶν αἱ ὁποῖαι ἐξωτερικεύοντο διὰ των Μαντείων καὶ ἀπεκάλει τα Μαντεία ὡς τα μόνα ἐπὶ της ἐπιφανείας της Γῆς, μέρη εἰς τα ὁποία διαιτῶντο οἱ θεοί.
Πρὸ της ἱδρύσεως τῶν μεγάλων αὐτοῦ μυστηρίων εἰς τὸν Κρότωνα, περιώδευσε καὶ πάλιν ἐπισκεφθείς τα διάφορα Μαντεία τῶν Ἑλληνικῶν χωρῶν, πρὸς τας ὁποίας ἐδώρησεν συγγραφάς τελετῶν καὶ ἐπικλήσεων διὰ τα ἱερὰ τῶν.
Αἱ Ἱέρειαι, ὅταν ἔφθανε, τον προσεφώνουν διὰ των λέξεων, "Ὥς εὖ παρέστης υἱὲ του Ἀπόλλωνος".
Ἐπιστρέψας εἰς Κρότωνα ἐνυμφεύθη την παρθένον καὶ ἐξαισίαν το κάλλος Θεανώ.
Η Νύμφη Θεανῶ ἠράσθη του Πυθαγόρα, το δὲ ψυχικόν της κάλλος ἔπεισε τὸν θεῖον ἄνδρα νὰ την λάβει σύζυγον, τῶν θεῶν ἐπιτρεψάντων νὰ ἔλθει εἰς γάμον.
Μετά τον γάμον του κατέστη θειότατος.
Ὁ ἔρως της θεανός ἀνύψωσε τον Πυθαγόρα καὶ κατόπιν τῶν συμβουλῶν τας ὁποίας ἔλαβε ἐκ των Μαντείων τα ὁποία ἐπεσκέφθη, ἵδρυσε τα Πυθαγόρεια μυστήρια.
Ταῦτα ἐπετελοῦντο ἐξ ἐννέα βαθμῶν, εἰς ἔνδειξιν του μεγάλου σεβασμοῦ τὸν ὁποῖον εἶχεν πρὸς τας ἐννέα (9) ἀριθμητικός Μονάδας, αἱ ὁποῖαι ἔλεγεν ὅτι ἔξεπροσώπουν ἐννέα (9) βάσεις ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐθεμελιώθη το Σύμπαν.
Ἡ κλίσις του πρὸς τας ἀριθμητικάς καὶ ἕν γένει μαθηματικάς πράξεις τον ἤγαγε εἰς το νὰ εὕρη ὅτι το Σύμπαν εἶναι συγκροτημένον ἀπὸ ἀριθμούς, ἕκαστος τῶν ὁποίων ἐξεπροσώπει εἰς αὐτὸ τας ποιότητας τῶν μορφῶν του.
Οἱ ἀριθμοί, ἔλεγεν, "δὲν εἶναι πράξεις δεικνύουσαι την ποσότητα τῶν μορφῶν του Σύμπαντος, ἀλλὰ την ποιότητα ἡ δὲ ποιότητα ἐνδείκνυται ἐκ της ποιότητος τῶν μορφῶν, αἱ ποιότητες δὲ καταδεικνύουν την βαθμιαίαν αὐτοῦ διαμόρφωσιν". Τα μυστήρια του διηροῦντο εἰς τρεῖς κατηγορίας.
Εἰς τα ἀφορῶντα εἰς την διαμόρφωσιν του ἀνθρώπου καὶ καταδεικνύοντα την προέλευσιν αὐτοῦ,
εἰς τὰ διδάσκοντα τας δυνάμεις αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν τας μορφάς της Φύσεως καὶ τας ποικιλίας τῶν ὀργάνων τῶν διαφόρων μορφῶν καὶ εἰς τα μεγάλα καὶ ἱερὰ,
τα ὁποία οὐδέ λέξιν ἐπέτρεπαν εἰς ἰούς μύστας αὐτῶν νὰ εἴπουν κἂν περί της ὑπάρξεως των.
Εἰς την πρώτην τριάδα ἐμυοῦντο ἄνδρες καὶ γυναῖκες καὶ ὑπεβάλλοντο εἰς πενταετῆ σιγήν.
Εἰς την δεύτερον μόνον ἐξαγνισμένοι το σῶμα καὶ τον νοῦν καὶ καθάριοι ἀνομημάτων την ψυχήν καὶ εἰς την τρίτην φωτισμένοι καὶ ὑπὸ τῶν θεῶν ἐμπνευσμένοι νέοι ὡς καὶ ἁγναὶ παρθένοι ἔχουσαι ψυχικόν κάλλος ὅμοιον μὲ τὴν Θεανώ.
Οἱ τέλειοι μεμυημένοι ἦσαν ἤρεμοι την ὄψιν, γενναῖοι το ἦθος, ἀπαστράπτοντες το κάλλος, οἱ δὲ ὀφθαλμοί αὐτῶν ἐξέπεμπαν αἴγλην φωτεινήν, ἱκανήν νὰ διεισδύει καὶ εἰς τα ἔγκατα τῶν σκέψεων τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ βίος των Πυθαγορείων μυστῶν εἶναι μοναδικόν παράδειγμα εἰς την ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητας. Ἀπετέλουν ἰδίαν κοινωνίαν καὶ παρουσιάζοντο ὥς μία ψυχή ἤρεμος, γαληνιαία καὶ γεναιόφρων εἷς αἰσθήματα.
Δὲν εἶχαν ἡ μίαν θέλησιν. Ἡ ἀδελφότης την ὁποίαν ἐννοοῦν οἱ σοφοί τῆς ἐποχῆς μας, δὲν εἶναι ἡ κοινή τις λέξις ἔναντι του συνδέσμου τῶν ψυχῶν τῶν Πυθαγορείων.
Ἡ πρὸς την κοινωνίαν ἐπίδρασίς τῶν κατέρριπτε πάντα ἐγωισμόν καὶ παρίστανε τους ἄλλους ἀνθρώπους ὥς στερημένους αἰσθήσεων καὶ αἰσθημάτων. Ἦσαν ἄκακη, ἄνευ ὑποκρισίας, ἄνευ συμφέροντος.
Συμφέρον των ἦτο το συμφέρον πάσης της κοινωνίας. Εἰς την διάβασίν τῶν πάντες ὑπεχώρουν καὶ ἀνεγνώριζαν αὐτούς ὡς ψυχικῶς ἀνωτέρους.
Ἐνδεδυμένοι ἁπλά, εὔγραμμοι το σῶμα καὶ ἐξαίσιοι την μορφήν, λιτότατοι την δίαιτα καὶ πάντες ἐργατικότατοι, ἐκαλλιέργουν την Γῆν καὶ ἀφιερούντων εἰς τον πλουτισμόν της μορφῆς αὐτῆς.
Η Μουσική ἦτο πείσης ἔργον τῶν καὶ μέλποντες ἐπλήρουν χαράς καὶ την Φύσιν καὶ τους ἀνθρώπους.
Νέοι καὶ Νέαι περιπατῶντας ὁμοῦ με γλυκύτατο μειδίαμα εἰς τα χείλη των, ἐξέπληπον πάντα ἐρχόμενον εἰ ξένης εἰς τον Κρότωνα πόλεως.
Ἀποτελοῦσαν μία οἰκογένειαν καὶ ἐσιτώντο ὁμοῦ ἀναλόγως τῶν βαθμῶν εἰς τοὺς ὁποίους ἀνῆκον, ὁ δὲ Πυθαγόρας πρὸ της τοιαύτης χορείας παρίστατο ὡς ἄλλος Ζεὺς ἐν Ὀλύμπῳ.
Ἡ κακία ὅμως τῶν μικρῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν ἐφθόνησε αὐτούς. Γενομένης στάσεως εἰς τον Κρότωνα, κατ’ αὐτὴν οἱ Πυθαγόρειοι Ναοί ἐνεπρήσθησαν καὶ πολλοί ἐκ τῶν μαθητῶν του ἔπεσαν φονευθέντες ὑπὸ της ἀγρίας ὁρμῆς τῶν στασιαστῶν.
Ὁ θεῖος Πυθαγόρας γνωρίζων το τέλος του ἀνέμενε αὐτὸ ἀπαθῶς καὶ ἐδέχθη τον θάνατον με μειδίαμα συγχωρῶν τους φονεῖς του, ὅταν ἐδέχθη την θανατηφόρον ἐπίθεσιν καὶ ἔπεσεν πληγεῖς ὑπὸ δηλητηριώδους βέλους.
Ἀλλὰ κατά την στιγμήν του θανάτου του ἐνεφανίσθη εἰς το Μεταπόντιον ἀποχαιρετήσας ἐκεῖ προσφιλεῖς του μαθητὰς.
Το γεγονός αὐτὸ συνετέλεσε εἰς το νὰ νομίζουν αὐτὸν ζῶντα ἐπὶ μακρόν χρόνον οἱ διασκορπισθέντες κατόπιν της εἰς τον Κρότωνα γενομένης στάσεως μαθηταί του. Ὁ Πυθαγόρας ἐγκατέλειπε οὐχί ὀλίγας συγγραφάς.
Ἀλλὰ τῶν μαθητῶν του διασκορπισθέντων πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν κατεστράφησαν εἰς Κρότωνα, ἄλλαι δὲ παρεφθάρησαν, ;συντελέσαντος εἰς αὐτὸ καὶ του χρόνου. Μετά τον θάνατον του οἱ μαθηταί αὐτοῦ ἵδρυσαν Πυθαγορείους σχολάς εἰς διαφόρους πόλεις.
Εἰς τον Τάραντα μία τοιαύτη σχολή ἐπὶ μακρόν λειτουργήσασα ἐπέφερε καὶ πάλιν ἐπίδρασιν τῶν Πυθαγορείων ἐπὶ της κοινωνίας. Αἱ εἰς τον Κρότωνα ὅμως καταστραφεῖσαι συγγραφαί περί τῶν τελετῶν του Πυθαγόρα, δὲν κατέστη δυνατόν νὰ ἀναπληρωθοῦν ὑπὸ τῶν μαθητῶν του.
Ἐντεῦθεν βαθμιαίως ἐπῆλθεν ἐξαφάνισις τῶν μεγάλων ἰδεῶν, παρ’ ὅλον ὅτι ἐπὶ πολύν χρόνον αἱ ἀρχαί τῶν Πυθαγορείων ἦσαν το ὑπόδειγμα της κοινωνικῆς ἀρετῆς.
Πάντες καὶ αὐτῶν τῶν Στωικῶν μὴ ἐξαιρουμένων, ὡμίλουν περί του Πυθαγορείου συστήματος ὡς περί θείου κοινωνικοῦ συστήματος, δυναμένου νὰ καταστήσει τὸν ἄνθρωπον ἐνάρετον, διεφώνουν ὅμως ὡς πρὸς τας βαθύτερος ἐννοίας τῶν Πυθαγορείων καὶ ἐντεῦθεν ἡ σύγχυσις περί τῶν πραγματικῶν του Πυθαγόρου ἰδεῶν.
Βραδύτερον συγγραφαί τινές Αὐτοῦ, περιελθοῦσαι εἰς γνῶσιν ἄλλων μικρῶν μυστηρίων, ἀναγέννησαν καὶ πάλιν τον πόθον της ἐκ νέου συστάσεως Πυθαγορείων σχολῶν,
ἀλλὰ ἐπειδὴ αἱ συγγραφαί αὐταὶ δὲν ἦσαν πλήρεις, οἱ πειραθέντες δὲν κατώρθωσαν νὰ φέρουν εἰς πέρας το ἔργον των. Μεταξύ των Πυθαγορείων διεκρίθησαν πλεῖστοι, μεταξύ των ὁποίων καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ Δαμῶ καὶ ὁ υἱός του Τηλαύγης.
Ἐὰν ὅμως οἱ Πυθαγόρειοι δὲν κατώρθωσαν λόγῳ της μεγάλης εἰς Κρότωνα καταστροφῆς νὰ σώσουν τας μεγάλος ἰδέας, δὲν περιύβρισαν ὅμως τον Διδάσκαλόν τους, ὡς τοῦτο βραδύτερον ἔπραξαν οἱ Χριστιανοί ὀλοσχερῶς καταστέψαντες το ἔργον του Διδασκάλου των καὶ δημιουργήσαντες χάος εἰς την ἀνθρωπότητα.
Περαίνων, ὁμολογῶ ὅτι, ὅ,τι ἀνέφερα περί του θείου σοφοῦ εἶναι ἐλάχιστον ἔναντι τῶν μεγάλων αὐτοῦ ἰδεῶν καὶ ἔργων
καὶ δι’ αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ σας παρακαλέσω νὰ τύχω της δεούσης συγγνώμης μὴ δυνάμενος ἄλλως νὰ πληρώσω τον πόθον ὁ ὁποῖος ἐξεδηλώθη εἰς σας
ὅπως γνωρίσετε περί του θείου αὐτοῦ σοφοῦ..."
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ЭЄ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου